เพิ่ง
หัดแต่งเป็นครั้งแรก และเรื่องแรก
แรงแค้นพยาบาท ตอนที่1 จุดเริ่มต้นของความแค้น
ไพศาลหนุ่มธุรกิจไฟแรง ได้แต่งงานกับดรุณีหญิงสาวผู้หน้าสงสาร หลังจากแต่งงานได้1 วัน ไพศาลก็พาดรุณีไปชมธุรกิจที่ตนร่วมลงทุนกับเพื่อน
พอถึงบริษัท
"บริษัทของคุณใหญ่โตจังเลย มีทิวทัศน์สวยด้วย"ดรุณีพูด
" ผมร่วมสร้างและลงทุนกับพิบูลย์เพื่อนของผมมานานกว่า 10 ปีแล้ว
บริษัทเราจึงมีความมั่นคง ผมตั้งใจว่าจะมีลูกชายสัก 2 คนไว้ดูแลธุรกิจจากผม"
" แต่ถ้าเรามีลูกสาวล่ะ"
" ไม่เป็นไร ขอให้สวยเหมือนแม่แล้วกัน"
"ฉันเขินนะ"
" ผมจะพาคุณมารู้จักเพื่อนผม พิบูลย์นี้ภรรยาผม เค้าชื่อ ดรุณี"
พอพิบูลย์เห็นดรุณีครั้งแรกก็เกิดหลงรักดรุณีเข้า
"สวัสดีครับคุณดรุณี" พิบูลย์พูด
" ยินดีที่รู้จักค่ะ"
"เช่นเดียวกันครับ"
ตีดๆๆๆๆ............ เสียโทรศัพท์ของไพศาล
"สวัสดีครับ " ไพศาลพูด
" คุณไพศาลค่ะมีลูกค้ามาค่ะ" เรขาพูด
"เดี๋ยวไป ดรุณีผมต้องรีบไปพบลูกค้าก่อนนะคับ พิบูลย์พาดรุณีเดินดูบริษัทด้วยนะ"
"คุณดรุณีเดี๋ยวผมจะพาคุณไปชมวิวข้างแม่น้ำนะคับ" พิบูลย์กล่าว
" ดีค่ะ"
พิบูลย์นั่งคุยกับดรุณีจะถึงเย็นทำไห้พิบูลย์เกิดหลงรักดรุณีมากยิ่งขึ้น รู้ทั้งรู้ว่าดรุณีแต่งงานแล้วยังจะรักอีก
" เมื่อไรคุณไพศาลจะมานะ "
"เดี๋ยวผมไปส่ง"
"ขอบคุณมากค่ะ แต่...."
" ไม่ต้องเกรงใจเชิญขึ้นรถเลยคับ"
ดรุณีจึงตัดสินใจขึ้นรถไปกลับพิบูลย์ ดรุณีจึงโทรศัพท์ไปบอกไพศาล ไพศาลไม่ว่าอะไรเพราะทำงานกับพิบูลย์มานาน หารู้ไม่ว่าพิบูลย์กำลังแย่งดรุณีไปจากตน
ถึงบ้าน
" ขอบคุณมากค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ"
ดรุณีปลื้มใจมากที่พิบูลย์ได้เป็นเพื่อนกับไพศาลเพราะว่าพิบูลย์ช่องเป็นคนดีเหลือเกิน
ไพศาลกลับมาถึงบ้าน ดรุณีดูแลอย่างดีให้คนรับใช้หาข้าวปลามาให้กิน ดรุณีเล่าว่าพิบูลย์พาเธอคุยอย่างดี และบอกไพศาลว่า
"คุณมีเพื่อนที่ดีมาก"
ไพศาล "พิบูลย์เค้าเป็นคนดีมากคับ"
ทั้งคู่กินข้าวเสร็จจึงพากันไปนอน
เช้ารุ่งขึ้น
ดรุณีอยากช่วยไพศาลทำงานจึงร้องขอว่า
" คุณไพศาลดรุณีอยากช่วยคุณทำงานบ้าง"
"เมื่อคุณขอมาผมก็จัดให้ครับ"
เช้านั้นดรุณีกับไพศาลจึงพากันไปทำงานที่บริษัทอย่างยิ้มแย้ม
พอถึงบริษัททั้งคู่ดูแลกันอย่างกันชิด ใครเห็นเป็นต้องอิจฉา
พิบูลย์มาเห็นจึงอิจฉาไพศาลมากที่มีภรรยาดีแบบนี้
ต่อมา 1 เดือนผ่าน
ไพศาลกับพิบูลย์มีเรื่องเข้าใจผิดกันเกี่ยวกับธุรกิจ
ทำให้พิบูลย์โกรธไพศาลมากๆ
ดรุณีมาเห็นจึงพูดว่า
" มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันก็ได้"
ทุกคนเงียบ ดรุณีจึงนำไพศาลออกมาจากห้องทำงาน
พิบูลย์คิดแผนการร้ายได้คือ ฆ่าไพศาล แล้วนำดรุณีมาเป็นเมียของตน
วันต่อมาพิบูลย์จึงมาขอโทษไพศาล
" ผมต้องขอโทษด้วยที่ทำให้เกิดเรื่อง เป็นเพราะผมคนเดี๋ยว"
"ไม่เป็นไรผมยกโทษให้"
หารู้ไม่ว่าพิบูลย์กำลังจะฆ่าตน
" มีลูกค้าติดต่อซื้อที่ดินของผมที่เขาใหญ่ ผมอยากชวนคุณไปด้วย"
"ได้ซิ"ไพศาลพูดด้วยสีหน้ายินดี
พอถึงเขาใหญ่
ลงรถ
"นี้ที่ดินของผม"
"ที่ดินคุณสวยดีนะ ไหนลูกค้าละ"
พิบูลย์ กับ นายหฤ <บอดี้การ์ด> "ฮ่าฮาๆๆๆ 555"
"ไอ้โง่เอยแกตายซะเถอะเพื่อนรัก"
" ฉันไม่นึกเลยว่านายเป็นคนแบบนี้ นายต้องการอะไร"
" ต้องการบริษัทแกไง และก็เมียแก 555"
" ไม่นะ "
ปั้ง.ปั้ง..ปั้ง.ปั้ง.ปั้ง.
กระสุน 5 นัดพุ่งเข้าไปหาไพศาลอย่างจัง55
เมื่อไพศาลถูกยิง พิบูลย์กับนายหฤก็หนีไปเพราะความสะใจ
ส่วนดรุณีเฝ้ารอคอยไพศาลจนหลงหลับไป
รุ่งเช้าดรุณียังไม่พบไพศาลอีก ดรุณีจิตใจหวั่นๆ ดรุณีจึงแจ้งความกับตำรวจ ตำรวจพยายามตามหาจนทั้งวันแต่ก็ไม่พบ
ดรุณีจึงไปถามพิบูลย์
ว่า
"พิบูลย์คุณเห็นไพศาลไหมเค้าไม่กลับบ้านมาร่วม 2 วันแล้วค่ะ"
"ไม่เห็นครับ" พิบูลย์ตอบอย่างเสียงแข็ง
"ฉันขอร้องให้คุณช่วยตามหาอีกแรงด้วยนะ"
"ยันขึ้นรถเลยครับ"
พิบูลย์ขับรถวนกรุงเทพจนค่ำ
ดรุณีนึกในใจไพศาลต้องตายแน่แน่ ดรุณีนั่งร้องไห้น้ำตาพรางไหลออกมา
ตำรวจประสานงานอยู่ 1 - 2 วัน จึงพบศพที่ริมหนองน้ำข้างป่าเ้ขาใหญ่ไม่ไกลจากถนนใหญ่นัก ตำรวจจึงพาดรุณีมาดูศพ ดรุณีร้องไห้อย่างหนัก
"คุณไม่น่าจากฉันไปเลย ใครมันทำกลับคุณได้ถึงขนาดนี้ มันต้องได้รับกรรมอย่างสาสม"
โปรดติดตามตอนต่อไป
แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 07:27:11
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 18:14:40
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 17:54:34
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 17:27:56
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 17:26:59
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 17:21:09
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 17:17:01
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 17:15:15
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 16:55:00
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 16:53:59