 |
๐ ดาวช่วง..ที่สรวงบน........๐
|
|
-1-
๐ ทั้งหลับคล้ายกลับตื่น
พร้อมโอดอื้นในอกราวผกเผย
ลมลูบไม้ดาวดวง..นั้นล่วงเลย
ด้วยเมฆเกยกอดฟ้า..คลุมราตรี
๐ ฝันล่องลอยย้อนสู่-
สิ่งรับรู้บรรดา, ใบหน้าที่-
รอชื่นชม..หวั่นไหวอยู่ในที
กับไมตรีรับมอบคืนตอบมา
๐ เงียบงัน...ในค่ำดึก
กลับอึกทึกเหมือน..ไม่เลือน-พร่า
และเหมือนร่วมสืบสั่งทุกครั้งครา-
ทั้งหลับตา..ด้วยยิ้มอันพิมพ์ใจ-
๐ ของแก้มอิ่มใสแห่งวัยเยาว์
ที่รุมเร้าอารมณ์เกินข่มไหว
ฟองคลื่น แดดระยิบเห็นลิบไกล
แทรกผ่านใฝ่ฝันห่ม..สายลมพรู
๐ เงียบงาม..ครั้งยามเห็น
นั่น-คลื่นล้อลมเล่นฟองเต้นอยู่
และเช่นรูปพักตร์เรียว..เมื่อเหลียวดู
ฟองคลื่น-ตา..เต้นอยู่..ฤๅรู้เลือน
-2-
๐ ดาวดับดวงในห้วงฝัน-
เหลืองจวงจันทร์ กลางฟ้าก็ล้าเลื่อน
ทางเที่ยวมุ่งสู่ปลายที่หมายเยือน
ช่างไม่เหมือนรูปเงา...ครั้งเยาว์วัย
๐ ทอนเถิดความใฝ่ฝัน-
ด้วยว่ามัน-ยากเย็นจะเป็นได้
เมื่อเหตุเพิกพังพ่ายจากภายใน
นั่น-ด้วยใจซาบซับ..ลำดับรู้
๐ ในฝันรวนเร -
ลมทะเลเห่คลื่น..ครั่นครื้นอยู่
เรียวยอดต้นมะพร้าว...ทอดยาว...ดู-
ตามล้อลมไหววู่..ใบลู่เรียง
๐ เรียวใบระริกรับ
กลางนิ่งนึกย้อนกลับ..ราวสรรพเสียง-
ผ่านห้วงยามวัยเยาว์ ตัวเราเพียง-
คอยเคลื่อนเดียงสาตนอยู่บนวัน
๐ เมื่อโลกหมุน
ใจคนวุ่นวายคว้างตามทางฝัน
พบ, คบหา, จำพรากไปจากกัน
เขา, เธอ, ฉันสิ้นศัพท์ให้รับรู้
๐ ฟองคลื่นที่ท้ายเรือ
ล้อแดดเรื่อระยับตาเพื่อพาสู่-
จุดมุ่งหมายปลายทาง..ทอดวาง..ปู
ให้รับรู้..ก้าวล่วงด้วยดวงใจ
๐ ลาแล้ว-
แดดวับแวว..ทรายขาว..เนตรวาวใส
กาลจะพาเลยลับ..หรือกลับไป
ก็แต่ใจไขว่คว้าเบื้องหน้าโน้น
-3-
๐ วัยเยาว์..ที่เยาว์นัก
เรียนรู้..ถึงความรักเมื่อหักโค่น
จิตวิญญาณทุกดวงเคยช่วงโชน-
ก็ห้อยโหนทุกข์โศกให้โบกเย้ย
๐ ไหนเล่าเด็กชายคนก่อน
เดินเล่นนอนปากคำเฝ้าพร่ำเอ่ย
ฤๅหายกับฟ้าคราม..ลมรำเพย
เหลือชายผู้เหยียดเย้ยโชคชะตา
๐ คืนแรมมืดหม่น-
ยังวกวนหลงทาง..อยู่ข้างหน้า
ตามเอื้อมเด็ดดาวดวงที่ลวงตา
ในฝันพร่ารางเลือนอันเลื่อนลอย
๐ คลื่นทะเลแห่งวัยเยาว์
ฟองยังคงเต้นเร่า..อย่างเศร้าสร้อย
แผ่นน้ำพลิกผิวรับ..แสงวับ..พลอย-
ยอแสงพร้อยพร่างแพร้วสู่แววตา
๐ พันแสงที่บนสรวง
ราศีดวงแรกแย้มเมื่อแจ่มจ้า
ย่อมแต่งแต้มอาลัยลงนัยน์ตา
เพียงเพื่อว่าสมสร้างบนทางจร
๐ กรุงเทพเมืองฟ้า
ตื่นรับกับนัยน์ตา...เกินกว่าซ่อน
ภาพฝันอันแทรกซุกไปทุกตอน
ค่อยสุมซ้อนทอทาบด้วยภาพจริง
๐ จึงดอกไม้ที่ในฝัน
ก็ฉับพลันเบ่งบานบนก้าน..กิ่ง
ต้องแดดร้อนลมโอบ..ค่อยซบอิง
ลงผ่อนพิงตัวตนอยู่บนวัน
๐ ดาวรุ่งยังรุ่งเรื้อง
จันทร์ยังเปลื้องแสงทาบทอภาพฝัน
ด้วยใจที่ทราบรู้..ย่อมรู้ทัน
เธอและฉันเปลี่ยนแล้ว........ที่แววตา
๐ วัยเยาว์ที่เยาว์นัก
ค่อยโค่นหัก..พังลงที่ตรงหน้า
รูปฝันที่บิดเบือนค่อยเลือน..ลา
พร้อมคุณค่าล้าเลื่อนไม่เหมือนเดิม
-4-
๐ นั้นคือเธอ -------------
ราว..พบเจอจากบุญช่วยหนุนเสริม
เปลื้องความหมายแอบแฝงเข้าแต่งเติม
ให้เคลิบเคลิ้มภาพฝันแห่งวันนี้
๐ ไขว่คว้าดาวดวง..กลางสรวงโน่น
อันวามแสงช่วงโชน..อยู่โพ้นที่
เพียงภาพฝันสมสั่งที่ยังมี-
คอยช่วงชี้เร่งระรัวในหัวใจ
๐ ดอกไม้เบ่งบาน
กลิ่นหอมล้วนหอมซ่านทุกผ่านใกล้
ตลอดสองข้างทางก้าวย่างไป
ค่อยกร่อนสิ้นฝันใฝ่...แห่งวัยเยาว์
๐ คือ.....ดาวที่ลอยดวง
ยังโชนช่วงแสงให้...คอยใฝ่เฝ้า
เพื่อเสพซับโลมลูบด้วยรูปเงา
แล้วแนบเนาแทนฝัน..ที่อันตรธาน
๐ บางครั้งที่วับวาวแห่งดาวฟ้า
ตอบแววตา--ใจหนึ่ง..จนซึ้งซ่าน
กระพริบแสงส่ง..รับ..อยู่นับนาน
หยาดหอมหวานทุกหยดเป็นหยดเดียว
๐ บ่อยครั้งที่วับวาวแห่งดาวฟ้า
เปลื้องแสงอวดแจ่มจ้าให้ตาเหลียว
ขณะเบื้องรอบกาย...ความดายเดียว
ก็หน่วงเหนี่ยวคลุมครองทุกห้องใจ
๐ เพียงฝันพร่างพร้อยที่ลอย..ล่อ
ให้แอบออ...จำนง..เฝ้าหลงใหล
ดาวอันช่วงแสงกระพริบอยู่ลิบไกล
เพียงภาพให้เบิกบาน..พอผ่านวัน
-5-
๐ จิตวิญญาณอันหวานหอม
ก็รายล้อมเสพทราบ..ด้วยภาพฝัน
ปีกผีเสื้อหลากสี...มาลีพรรณ-
ก็ฉับพลันขับขจ่างขึ้นกลางใจ
๐ ค่อยค่อยไหวระริก
ธารน้ำพลิกพลิ้วผืนเป็นคลื่นไหล
ม่านหมอกเช้าหม่นมัวอยู่ทั่วไป
เมื่อแรงไหวหวั่นระรัว..มีทั่วตน
๐ หอมโกสุมภุมรินนั้นบินว่อน
ตฤปเกสรหวานชุ่มทุกขุมขน
สาปหมอกหม่นสีมาลย์โรยผ่านปน
พารื่นล้นแห่งเช้าแนบเนาทรวง
๐ ในความรื่นรมย์..แห่งลมเช้า
หมอกบางเบาคลุมครอง..ใจล่องล่วง-
สู่ภาพซึ้งงดงามกว่างามปวง
ท่ามดอกดวงน้ำฟ้า..สุมาลี
๐ ล่องลอยรมย์ร่ำหยาดน้ำทิพย์
หยดปร่าปริบปริบผ่านกลีบมาลย์สี
เย้าไอหมอกเผาะร่วง..ทุกช่วง...มี-
พื้นธาตรีรับรื่นจากผืนฟ้า
๐ แทนหมายจากสรวงที่ร่วงหล่น
เข้าแทรกปรนเปรอขวัญ..จูงฝัน..ฝ่า-
สู่ทิพรูป-เสพรู้...ค้ำอยู่คา-
ชี้บัญชาเจตจินต์ให้ยินยอม
๐ เห็นเธอเคลื่อนร่าง..ริมทางฝัน
รอกีดกั้นรสสุมาลย์อันหวานหอม
เพียรสอดรูปพิมพ์แทรก..ความแปลกปลอม
ที่รายล้อมตัวฉัน..ค่ำยันเช้า
๐ สอดรูปพร่างแพร้วที่แววตา
เพื่อผลาญพร่าขับเคี่ยวความเปลี่ยวเปล่า
แล้วที่สุดปลายทาง..เพียงร่างเงา-
หนึ่งเดียวเท่านั้นที่..อยู่ที่นั้น
๐ หมอกหม่นคลุมถิ่นจนสิ้นสาง
หยาดน้ำค้าง...รูปนัยน์คล้ายไหวสั่น
แพรผืนพลอยลมลูบ...ไหววูบ..พลัน-
รูปหนึ่งแนบตาฉัน...แต่นั้นมา
-6-
๐ รูปเอยรูปละออ..ไม่พอที่
เริ่มช่วงชี้ให้แต่คอยละห้อยหา
เมื่อยอรูปแนบขวัญลงสัญญา
ก็ราวว่าเกินการณ์จะต้านตน
๐ ทั้งหลับคล้ายกลับตื่น
พร้อมแว่วเสียงครั่นครื้นแห่งคลื่นฝน
ไร้ลมล่อง..ดาวดวง..ที่สรวงบน
หาก-ใจคนดาวช่วง..ไม่ล่วงแล้ว
| จากคุณ |
:
สดายุ...   
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 ต.ค. 52 06:34:57
|
|
|
| |
