ฆาตรกรรมในห้องที่ไร้กาลเวลา~*
|
|
[[[อันที่จริง..มันเป็นเพียงกลอนเปล่าน่ะค่ะ..หาใช่บทกวีไม่]]]
ฆาตรกรรม..ในห้องที่ไร้กาลเวลา
ฆาตรกร..มีชื่อว่า ความเหงา
อาวุธสังหาร คือรักที่ร้าวราน ของเรา
เหลือเพียงซากศพ แสนเศร้า..
..ที่นอนเน่า จมกองน้ำตา~*
-----------------------------------------
เสียงเคาะประตูหัวใจ ในยามดึก
ความทรงจำส่วนลึก แวะเวียนมาหา
ฉันเปิดประตูต้อนรับ ด้วยเจตนา
แล้วนั่งคุยกับความเหว่ว้า เหงา เงียบงัน
ความเศร้าเข้ามาทางหน้าต่าง
พร้อมจูงมือความอ้างว้าง มาหาฉัน
จัดปาร์ตี้ไว้อาลัย ให้ความผูกพัน
แขกรับเชิญคนสำคัญ คือน้ำตา
ดื่มด่ำ กับความทุกข์โศก
ระเริงอยู่ในโลก ความปวดปร่า
กอดคอ ร้องรำทำเพลง กับน้ำตา
ขาดแค่..คนที่เห็นฉันไร้ค่า..
..ที่เขาไม่เคยชายตามาเหลียวแล~*
------------------------------------------
ยิ้มรับโชคชะตาที่ว้าวุ่น
ความเหงา มืดดำ แต่อบอุ่น มีความหมาย
เธอคือบทเรียนที่ล้ำค่า และท้าทาย
สอนฉันว่า ผู้ชาย ซื้อกันง่าย ๆ ด้วยน้ำตา
ผิดหรือ..ที่ฉันไม่แสดงออกว่าอ่อนแอ
ผิดหรือ..หากผู้แพ้จะมีรอยยิ้มบนสีหน้า
หรือถ้าน้ำตาฉันไหล แล้วจะได้เธอคืนมา
หรือ ชัย ชนะ ของ น้ำ ตา..
..คือเศษความเวทนา ที่ใช้ต่อเวลาให้หัวใจ
แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 52 17:28:36
| จากคุณ |
:
แม่มดราตรี  
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 ต.ค. 52 17:22:09
|
|
|
| 
