ความคิดเห็นที่ 1 “ แม่ครับ  แล้วเราจะเรียกน้องคนใหม่ของเราว่าอะไรล่ะครับ  น้องมีแต่ชื่อเป็นภาษาฝรั่ง มีชื่อเล่นมั้ยครับ”   หญิงสาวยังไม่เคยลืม “ พี่กลาง”  ที่อายุห่างจากเธอไม่มากนัก เมื่อคราวพบกันในวันแรกได้   “ น้อง มาริสา ก็มีชื่อเล่นนะ  ตากลาง   เรียกน้องเค้าว่า น้องริซ่า  เหมือนเดิม ก็ได้นะลูก”    คุณป้าเอ่ย พร้อมกับยิ้มให้เธออย่างเอ็นดู “ ผมว่า เรียก “หนูเล็ก”  ดีกว่า นะครับ แม่  น้องมาอยู่กับเราแล้ว  ก็ต้องเป็นคนไทยเต็มตัวเหมือนเราซิครับ”   พี่โต ... ที่ดูเงียบขรึมตลอดเวลาแม้ในวัยเพียง สิบสองปี ตอนนั้นเอ่ยขึ้นมา “ อืม  ..ก็ดีนะ  บ้านเราจะได้ มีครบ ทั้งพี่โต ตากลางและยายหนูเล็ก  ดีมั้ยลูก”     คุณป้าสรุป หันมาถามเธอช้าๆ ด้วยภาษาไทย เพราะรู้ว่า มาริสาหัดพูดและเรียนภาษาจากแม่ของเธอมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น “ ไหนเรียก ว่า แม่ ซิ ยายหนูเล็ก ” “ ค่ะ  แม่  ”   เธอเรียกหญิงวัยกลางคนตรงหน้า ว่า “ แม่”  พร้อมกับโผเข้าไปกอด สะอื้นร้องไห้  เหมือนลูกนกที่ปรารถนาไออุ่น   ... นับจากวันนั้น  มาริสา ก็กลายเป็น หนูเล็ก ของทุกคนในบ้าน ใครจะเรียกชื่อเธอว่าอะไรก็ช่าง ขอแค่มีคนที่รักและห่วงใยเธอ แม้จะเพียงแค่ครึ่งหนึ่งของแม่ผู้ให้กำเนิด ซึ่งด่วนมาทิ้งเธอไปด้วยโรคร้าย ก็ยังดี ... ลูกทั้งสามคนของแม่แพรวพรรณ เติบโตมาท่ามกลางการเลี้ยงดูเอาใจใส่อย่างเท่าเทียมกัน   เธอเลือกสอบเข้าเรียน คณะสังคมศาสตร์  สาขาภาควิชา จิตวิทยา ในมหาวิทยาลัยของรัฐใกล้บ้าน   หญิงสาวใฝ่ฝันไว้ตั้งแต่เล็กว่า โตขึ้น เธออยากจะเป็นนักจิตวิทยา เหมือนแม่ เพราะเธออยากให้ความช่วยเหลือ ให้คำแนะนำคนที่มีปัญหาในด้านต่างๆ  ... ในขณะที่ ... พี่โต..หรือ คุณเศรษฐวัฒน์  พี่ชายที่เธอไม่ค่อยสนิทมากนัก เพราะบุคลิกที่ค่อนข้างเก็บตัว พูดน้อย ของเขา เรียนจบวิศวะ เกียรตินิยม อันดับหนึ่ง จากมหาวิทยาลัยชื่อดังระดับประเทศ   รับตำแหน่งวิศวะกรให้กับ บริษัทขุดเจาะน้ำมันรายใหญ่ของต่างชาติ  ประจำอยู่สาขาใหญ่ ที่กรุงเทพ เพราะอยากอยู่ใกล้แม่ และช่วยดูแลกิจการธุระกิจอื่นๆของครอบครัวไปด้วย   พี่กลาง...คุณนพนนท์ เรียนจบนายร้อยสามพราน สอบได้ที่สามสิบของรุ่น ได้สิทธิเลือกทำงาน กับกองบัญชาการตำรวจสันติบาล  รับผิดชอบเขตพื้นที่ในกรุงเทพ ด้วยเหตุผลที่อยากอยู่กับครอบครัว ...และที่สำคัญ ...อยู่ใกล้เธอ  น้องสาวคนเดียวที่เขาคอยดูแลเอาใจใส่ เป็นห่วงแทบทุกเรื่อง  มาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา...จนทุกคนในบ้านเหมือนจะรับรู้ว่า ...เขามีความรู้สึกที่มอบให้เธอมากกว่า  การเป็นเพียงแค่ พี่ชาย กับน้องสาว เท่านั้น “งานลอดซุ้มกระบี่  หนูเล็กต้องไปให้ได้นะครับ”   เขาเอ่ยปากชวนเธอแกมบังคับเมื่อครั้งยังเรียนนายร้อยสามพราน ต่อหน้า คุณแม่ และพี่โต ที่หันมาสบตาเธอเพียงชั่ววูบ   ก่อนจะขอตัวไปทำธุระ “ หนูเล็ก ขอยืมควงออกงานบอลรูม คืนนี้ หน่อยนะ คนอื่นเค้ามีคู่ไปกันทั้งนั้น ถ้าพี่ฉายเดี่ยว รับรองว่า ต้องโดนหัวเราะแน่ๆ”   มาริสาจำได้ว่า คืนนั้น เขาชมเธอว่าสวยราวกับเจ้าหญิง และออกอาการ หวงน้องสาวอย่างออกหน้าออกตา กับเพื่อนร่วมรุ่นที่พยายามมาทำความรู้จักกับเธอ  สัมผัสที่ใกล้ชิดบนฟลอร์ ลีลาศ มีหรือ ที่ เธอจะไม่รู้ว่า เขารู้สึกอย่างไร ... ทุกปฏิกิริยาของ พี่กลาง ที่แสดงออกกับเธอ อยู่ในสายของแม่ เสมอ  และ ท่านเองก็ไม่ได้ ปฏิเสธ ความรู้สึกพิเศษเหล่านั้นของ ลูกชายคนกลาง ที่มีต่อ ลูกสาวบุญธรรม คนเล็กอย่างเธอ แม้แต่น้อย มาริสาคิดว่า เธอ... คงจะเป็นหญิงสาว ที่โชคดีที่สุด ... ฟ้าหลังฝนของเธอคงสดใสงดงามเหมือนอย่างที่ใครๆกล่าวไว้  ... มีแม่คนที่สองที่รักเธอเหมือนลูกแท้ๆ  มีพี่ชายสองคน  มีบ้าน ให้พักพิงอาศัย และได้รับการสนับสนุนทางด้านการศึกษาอย่างเต็มที่   แม้ว่า...เธอจะเป็นแค่ เด็กกำพร้าที่คุณแม่แพรวพรรณรับอุปการะไว้ก็ตาม  และ...มีคนที่รักเธอ...อย่าง พี่กลาง หากว่า ... ส่วนลึกในใจแล้ว ... ใครจะรู้ว่า.. แท้จริงแล้ว ... เธอแอบโหยหา เจ้าของสายตาคู่อุ่นซึ้ง จาก ใครอีกคน ที่มองมายามเธอเผลอตัว...เธออยากอยู่ในอ้อมกอดแข็งแรง ที่ดึงเธอขึ้นมา จากร่องหินที่เธอพลาดเหยียบล้มลงเมื่อคราวไปปิคนิคแบบครอบครัวที่น้ำตกไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรีเมื่อสามปีก่อน “ เป็นอะไรหรือเปล่า หนูเล็ก... เจ็บข้อเท้ามั้ย ...เดินไหวหรือเปล่า”  น้ำเสียงอบอุ่น ที่นานๆครั้งเธอจะได้ยิน  พร้อมทั้งสัมผัสอย่างนิ่มนวลของเขา ขณะที่พลิกดูข้อเท้าเขียวช้ำ  ทำให้หัวใจของเธอกระตุกอย่างไม่รู้สึกตัว   ก่อนที่เขาจะผละออกไปยืนห่างๆเมื่อ พี่กลางเข้ามาอาสาพยุงเธอ เดินกลับไปที่รถ หญิงสาวคิดถึงครั้งนั้น ...  คืนที่แม่ป่วยต้องเข้ารับการผ่าตัด ด่วน  พี่กลางรีบลางาน ขับรถพาแม่ไปหาหมอ  และอยู่เฝ้าอาการที่โรงพยาบาล  ในขณะที่ พี่โตติดธุระไปไซด์งานที่หาดใหญ่ กว่าจะ กลับมาถึงบ้านก็เกือบสองทุ่ม จากคุณ : เทียนสี (teansri) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 10:08:04

ความคิดเห็นที่ 2 “ พี่โตคะ แม่ไม่สบายหนักต้องนอน โรงพยาบาล ตอนนี้ออกจากห้องผ่าตัดแล้วค่ะ  แต่พี่กลางโทรมาบอกว่าแม่ยังไม่รู้สึกตัวเลยนะคะ”   เธอบอกเขาอย่างร้อนรน ทันทีที่ชายหนุ่มมาถึง “ แม่จะเป็นอะไรมากมั้ยคะ  ทำไมหนูเล็กไม่รู้เลยว่าแม่ป่วยจนกระทั่งวันนี้  ทำไมไม่มีใครบอกหนูเล็กบ้างคะ”   หญิงสาวพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมาด้วยความห่วงใยต่อผู้มีบุญคุณอย่างล้นเหลือกับเธอ “ แม่ไม่ค่อยสบาย มาหลายวันแล้วนะ หนูเล็ก แต่ที่ไม่มีใครพูด เพราะไม่อยากให้หนูเล็กกังวล ยิ่งช่วงนี้ติดสอบด้วย นะครับ”   เขาบอกด้วยความห่วงใย และ เป็นกังวลต่อสุขภาพของคุณแม่ไม่แพ้เธอ “ อย่าร้องนะ ... คนดี...เดี๋ยวเราไปเยี่ยมคุณแม่พร้อมกัน  แต่คงค้างที่นั่นไม่ได้  พรุ่งนี้หนูเล็กยังมีสอบไม่ใช่หรือ”   น้ำเสียงของเขา เจือความอาทร และ...อะไร...บางอย่างที่เธอไม่แน่ใจนัก   มาริสา กลัวเหลือเกินว่า หากเธอต้องมาสูญเสีย แม่แพรวพรรณไปอีกคน  หัวใจของเธอคงแตกสลาย ไม่ต่างกับเมื่อครั้งที่เธอสูญเสีย แม่แท้ๆของเธอไป  หญิงสาวมองสบตาผู้ชายตรงหน้า  ความรู้สึกเคว้งคว้าง และ สับสนเกินจะบอกกล่าว ดวงตาพร่าเลือนด้วยหยดน้ำตาที่กำลังไหลรินลงมา จนเกือบจะมองไม่เห็นแววตาห่วงใย อย่างลึกซึ้งของเขา  อ้อมแขนแข็งแรงกระชับเธอเข้ามากอดไว้แน่น  ...อีกทั้ง จุมพิตหนัก..นิ่งนาน บนเรือนผมสลวยของเธอ  ทำให้หัวใจของเธอเริ่มอุ่นขึ้น... เธอคิดเข้าข้างความรู้สึกของตัวเองว่า ... อย่างน้อย...พี่โต...ของเธอก็ไม่ได้รู้สึกแต่งต่างไปจากเธอนัก หลังจากที่ไปเยี่ยมคุณแม่ที่โรงพยาบาล  เธอกลับมาบ้านพร้อมกับเขา  ในขณะที่พี่กลางอาสานอนเฝ้าแม่คืนนั้น “ ไปนอนนะ หนูเล็ก ...พรุ่งนี้ พี่จะไปส่งที่มหาวิทยาลัยแต่เช้า  คุณแม่อาการดีขึ้นมากแล้ว อย่ากังวลเลยนะ  ตั้งใจทำข้อสอบดีๆล่ะ  แม่คงดีใจที่ลูกสาวคนเดียวของท่าน ใกล้จะรับปริญญาเต็มที ”   เขาบอก...เอื้อมมือมาปัดเส้นผมที่หล่นระข้างแก้มของเธอออก  ไล้นิ้วไปตามรอยโค้งเรียวงามข้างแก้มของเธอ  ช้า..ช้า.. ชายหนุ่มก้มหน้าลงมา ใกล้ ... จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนของเขา ... มาริสานั่งนิ่งเหมือนโดนมนต์สะกด  ... ริมฝีปากหยักได้รูปของเขา อยู่ห่างจากริมฝีปากเล็กคู่บางของเธอเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น ....หากแต่...เขาก็ดึงตัวเองออกไป  ถอนหายใจอย่างยืดยาว  คล้ายกับพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ ... หลังจากนั้น...ระหว่างเขากับเธอก็กลับมาเหมือนดังเดิม  ช่องว่าง   ระยะห่าง ที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ทำให้เธอไม่สามารถเข้าไปถึง.. เขาไม่ได้ไปร่วมงานวันรับปริญญาของเธอที่มหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ ...คงมีเพียงแต่คุณแม่ที่ดีใจเป็นการใหญ่กับความสำเร็จของเธอ  ...และแน่นอน  ...พี่กลาง ...คนที่เข้ามาใกล้เธอมากขึ้น..และมากขึ้น ทุกวัน.. “ พ่อโต วันนี้ แม่จะพาน้องไปเลี้ยงข้าว ฉลองรับปริญญา  กลับมาให้ทันนะลูก”  เธอได้ยินคุณแม่โทรศัพท์ไปบอกเขาอย่างนั้น  .... “ ดีใจด้วยนะครับ กับบัณทิต ใหม่ของบ้าน”   เขาเอ่ยขณะร่วมรับประทานอาหารที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา “ หนูเล็ก  สมัครงานไว้ที่โรงพยาบาลเอกชนใกล้ๆกับที่ทำงานของพ่อโตด้วยนะลูก  เค้าเรียกไปสัมภาษณ์วันจันทร์หน้า  ใช่มั้ยลูก ...หนูเล็ก”   คุณแม่เล่าให้ ลูกชายคนโตฟัง เหมือนกับว่าเขาไม่ได้รับรู้เรื่องราวอะไรของเธอมากนัก ในช่วงหลัง .. แวะมาแก้ไขคำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 16:31:22 จากคุณ : เทียนสี (teansri) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 10:14:21

ความคิดเห็นที่ 3 “ ลูกสาวแม่เก่งจะตายไปครับ  สอบได้เกียรตินิยมอันดับสอง ด้วย ถ้าโรงพยาบาลเค้าไม่รับนักจิตวิทยา สาวสวยอย่างหนูเล็กล่ะก็  บอกพี่ละกัน  จะเอาหมายจับไปแปะหน้าบ้าน ผอ.โรงพยาบาลซะเลย”   พี่กลางพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ทั้งเธอเองและคุณแม่ก็พลอยหัวเราะในอารมณ์ขันของพี่กลางไปด้วย  ...ยกเว้น  พี่โต “ อำนาจหน้าที่เค้ามีไว้ให้ใช้ในทางที่ถูกนะ  กลาง  ไม่ได้ให้เอามาข่มชาวบ้านแบบนั้น”   หญิงสาวไม่เข้าใจถึงความห่างเหิน และความเย็นชาที่เขามีต่อเธอและพี่กลางมากนัก  ทุกคนรู้ว่า ตลอดเวลาของการเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์  พี่กลางเป็นตำรวจที่ประพฤติตัวดีตลอด ไม่เคยใช้อำนาจในทางที่ผิด  และไม่เคยรับสินบนใต้โต๊ะ จากใครทั้งสิ้น  จน ผู้ใหญ่ในวงการตำรวจเปรยกับเขาว่า  เข้ามาเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม  หากทำตัวเป็นคนดีเลิศอยู่คนเดียว จะอยู่ไม่ได้ ความสนุกสนานของคนในบ้านที่เคยมีมาก่อน เริ่มจางหายไป  ความเงียบ เริ่มเข้ามาแทนที่ วันละเล็กวันละน้อย   โดยเฉพาะพี่โต กับพี่กลาง  ที่พูดกันแทบจะนับคำได้  จนคุณแม่เริ่มสงสัยและซักไซ้จากพี่กลาง ที่กลับมานอนบ้านทุกวัน  ในขณะที่พี่โตเริ่ม ออกไปไซด์งานที่หาดใหญ่บ่อยขึ้น และแล้ว...พายุลูกใหญ่ ก็พัดกระหน่ำเข้ามาจนได้ ...  เมื่อ    ... พี่กลาง...ผู้ชายที่เธอรักเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง  แม้จะรู้อยู่ตลอดเวลาว่า เขาไม่ได้คิดกับเธอแบบนั้น ...เอ่ยปากกับคุณแม่ ขอให้จัดงานแต่งงานระหว่างเขากับเธอให้ “ สารวัตรจนๆแบบผม ไม่มีแหวนเพชร นะครับ ขอจองลูกสาวคุณแม่ด้วย แหวนรุ่น  นายร้อยสามพราน ที่ติดตัวผมมาตลอดก็แล้วกันนะครับ” มาริสา...อยากจะเอ่ยอะไรออกไป ...แต่ดูราวกับคำว่าคำพูดของเธอมาจุกอยู่ที่ลำคอ   เธอหันไปมอง เขา.. ใครอีกคนที่เธออยากจะฝากหัวใจเอาไว้ ...เผื่อว่า...เขาจะเอ่ยอะไรออกมาบ้าง  ..หากแต่ว่า..เปล่าเลย  เขายังคงนิ่งเงียบ อยู่ตลอด มีเพียงสายตาแห่งความว่างเปล่าเท่านั้น ที่มองมายังเธอ หญิงสาวคิดในใจ...ทำไมนะ ...เขาไม่รักเธออย่างนั้นหรือ ...ความรู้สึกต่างๆที่เขาแสดงออกมามันหลอกลวงเธออย่างนั้นหรือ?? เธอจะทรยศพี่กลาง พี่ชายที่แสนดีของเธอ ด้วยการยอมแต่งงานกับเขา...ทั้งๆที่เธอไม่ได้รักแบบหนุ่มสาวอย่างนั้นหรือ ... หรือว่าเธอจะขอต่อสู้เพื่อความรักของตัวเอง...สักครั้ง... แม้ว่า โลกทั้งใบจะพังลงตรงหน้าก็ตาม... “ พี่โต ...”  เธอรวบรวมความกล้าหาญ เดินไปหาเขา ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังยืนพิงขอบระเบียงด้านนอกห้องนั่งเล่นชั้นบน  ความคิดและความรู้สึกของเขาในยามนี้ เป็นอย่างไรนั้น..เธอมิอาจหยั่งรู้ได้ “หนูเล็ก...” เขาหันกลับมา เรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ เรื่องนั้น ...เล็กขอคุยกับพี่โตหน่อยได้มั้ยคะ”   มาริสา เอ่ยออกไปด้วยความหวาดหวั่น ว่าเขาอาจจะมองเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่น่าชื่นชม หากเธอจะสารภาพความรู้สึกบางอย่างที่มีต่อเขาออกมา “ พี่ดีใจด้วยนะ  ที่หนูเล็กตัดสินใจอย่างนั้น... กลางเป็นคนดี เป็นถึง สารวัตร และเขาก็รักหนูเล็กมาตลอด”   ชายหนุ่มเอ่ยมันออกมาก่อนที่เธอจะมีโอกาสถามอะไรด้วยซ้ำ “ แต่พี่โตก็รู้นี่คะ ว่าเล็กไม่ได้รักพี่กลางแบบนั้น...”  เธอเว้นช่วง  ... ทำนบน้ำตาเริ่มพังทะลาย   “ เล็ก...รักพี่โต นะคะ ...ได้ยินมั้ยคะ”  เธอเอ่ยกับเขาพร้อมทั้งปล่อยสะอื้นเสียงดังออกมา “บอกเล็กมาสิคะ ว่าพี่โตไม่ได้รักเล็กเลย ... ”  เอ่ยถาม เสียงพร่าสั่น อ้อนวอนขอคำตอบจากเขา เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าหากคำตอบที่เขาจะบอกออกมา มันไม่ใช่ อย่างที่เธอ อยากจะได้ ยินแล้ว ...เธอจะทนรับฟังมันได้หรือเปล่า เธอเห็นเพียงใบหน้าด้านข้างของเขา ขบกรามจนเป็นสันนูน   สายตาคู่นั้นมองออกไปด้านนอกตัวบ้าน  มือทั้งสองข้างกำเกร็งแน่น  ก่อนที่จะหันกลับมาบอกเธอว่า.. “ พี่ไม่ได้รักหนูเล็ก” ....   คำตอบของเศรษฐวัฒน์  เหมือนกับฟ้าที่ผ่าลงมากลางใจ  .... ยามนี้  คงไม่มีใครจะเข้าใจถึง ความเจ็บปวด....ของเธอได้...หญิงสาวหันหลังวิ่งออกไป ...โดยไม่มีโอกาสรับรู้ถึงความเจ็บปวดไม่แพ้กันของคนที่เธอรัก  .... และใครอีกคน...ที่รักเธอ  ซึ่งผ่านเข้ามาได้ยินบทสนทนา ของคนทั้งสองในคืนนั้น ...   โปรดติดตามตอนที่ 2  ตอนจบ ค่ะ ขอบคุณทุกๆท่านที่แวะมาอ่านค่ะ   ทุกคำแนะนำ ติติง ยินดีน้อมรับไปปรับปรุงแก้ไข ในครั้งต่อไปค่ะ ** แวะมาแก้ไขคำผิดค่ะ   แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 52 00:45:40 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 20:41:39 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 16:06:50 จากคุณ : เทียนสี (teansri) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 10:25:15

ความคิดเห็นที่ 4 โธ่ หนูเล็ก บางทีพี่ใหญ่อาจเป็นแค่คนในภาพฝันน้า แบบว่าเหมือนจะได้มายากกว่าของตาย เลยหลงใหล แหวนเพชร ไม่ต้องใส่ไม้ไต่คู้ค่า จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 10:39:26

ความคิดเห็นที่ 5 poor P'To and N'Lek. tough decision for everyone, it seems. จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 12:42:05

ความคิดเห็นที่ 6 แง่ม ๆๆ ทำไมนะ ผู้หญิงมักจะใจละลายกับผู้ชายที่เย็นชา แวะมาอ่านคับ จากคุณ : X RoBiN เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 14:05:02

ความคิดเห็นที่ 7 เห้อ อยากเตะพี่โตคนนี้จัง ทำร้ายจิตใจทั้งมาริสา และตัวเอง อินไปไหมครับ จากคุณ : น้องหนาว (นครเหมันต์) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 17:11:38

ความคิดเห็นที่ 8   เมนท์ๆๆ เมนท์ก่อน เด่วกลับมาอ่าน อ่านได้ ตอนเดียวเอง เด่วต้องรีบเข้ารายการ ติดตามตอนต่อไป คิดถึงคนเขียนมากมาย เลิฟๆ จ้า จากคุณ : M C (เคียงตะวัน) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 17:35:52

ความคิดเห็นที่ 9 ตามมาอ่านค่ะ เศร้าอ่ะ.. เอ...ชื่อเรื่อง คุ้นจัง... . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 17:36:30

ความคิดเห็นที่ 10 คนที่ทำไม่สนใจเรานี่ น่าเอาชนะจริงๆ จากคุณ : เช้านี้ยังมีเธอ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 19:54:48

ความคิดเห็นที่ 11 รออ่านตอนต่อไปค่ะ ^^ จากคุณ : Life's for Rent เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 20:36:07

ความคิดเห็นที่ 12 ในคห 3 หญิงสาวไม่เข้าใจถึงความห่างเหิน และความเย็นชาที่เขามีต่อเธอและพี่กลางมากนัก  ทุกคนรู้ว่า ตลอดเวลาของการเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์  พี่กลางเป็นตำรวจที่พระพฤติตัวดีตลอด รักวุ่นๆ เริ่มอีกแล้ว จากคุณ : โก้ (เซโก้4) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 22:11:53

ความคิดเห็นที่ 13 รักคนที่เขารักเราดีกว่า (มั้ง) แหวนรุ่นโรงเรียนนายร้อยมีค่ากว่าแหวนเพชรอีกนา หาซื้อที่ไหนก็ไม่ได้ด้วย จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 22:20:08

ความคิดเห็นที่ 14 รักสามเศร้าเคล้าน้ำตา เฮ้อ! จากคุณ : peiNing เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 22:40:26

ความคิดเห็นที่ 15 รออ่านตอนต่อไปจ้า..  น่าจะมีเบื้องลึกนะนี่ จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 23:11:24

ความคิดเห็นที่ 16 ความรักมักไม่ค่อยจะลงตัวนะคะ ถึงได้เป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาได้ รออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 02:09:18

ความคิดเห็นที่ 17 .. พี่โต...ใจร้าย คิดถึงคนแต่งเรื่องจัง:-) จากคุณ : สิงห์อมบ๊วย เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 03:15:12

ความคิดเห็นที่ 18 หวังว่าฉากจบคงจะไม่ทำร้ายใจคนรออ่านจนเกินไปนะคะ.. ปล.คิดถึงหนูเล็กจัง จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 09:27:53

ความคิดเห็นที่ 19 กิ๊ดๆ คุณเทียนสี ขอแสดงความคิดเห็นเหมือน คุณแม่ใจดี  คห.18 ค่ะ ปล.เพลงเพราะมาก แต่เหงาจังเยยค่ะ จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 10:36:37

ความคิดเห็นที่ 20  ตอบเม้นต์ ค่า คุณสก็อตตี้   ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาตรวจการบ้านเด็กนักเรียนคนแรกเลย อิอิ   หนูเล็กคงแบบว่าแอบดูพี่โตมานานมั้งคะ   เลยรักทั้งๆที่ไม่รู้ว่าพี่โตรักเธอด้วยหรือเปล่า   ... เพชร  ...  อายจัง  ทำไม สะกดผิดได้เนาะ  ดีนะที่คุณครูไม่สั่งคัด มา 100 ครั้ง คุณ Mnemosyne  ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ  ชื่อนี้ อ่านไทยว่าอะไรน๊อ   ... แวะไปแอบดูกระทู้นำเที่ยวของคุณแล้ว  ไปเห็น ทริปปารีส ที่เคยไปเหมือนกันแต่ว่าไม่สามารถเอามาลง  บรรยายได้ดีแบบของคุณเลยค่ะ ทั้ง 3คน  ตัดสินใจยากจริงๆค่ะ  แต่ พี่โต และ พี่กลางคงมีทางออกที่ดีค่ะ พี่น้องกันคงไม่ฆ่ากันตายเพราะผู้หญิงมั้งคะ? คุณ X RoBiN   อ้าววว ก็ผู้ชาย เย็นชา มันท้าทาย มันน่าค้นหานี่คะ อิอิ  ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ  (อย่าบอกว่าจะรีบไปเปลี่ยนบุคลิกนะคะ  555  ) น้องหนาว   หุหุ  อย่ามาเตะพี่โตของ เค้านะ หวงเว้ออออออ  555  น่า ...เดี่ยวทุกอย่างก็ดีเอง  ขอบคุณที่แวะมาค่ะ น้องป๊อป เคียงตะวัน  ดีเจสุดหล่อ  อุตส่าห์แวะมาทั้งๆๆที่ยุ่งมากๆขอบคุณค่ะ พี่สุนันยา  อิอิ  ชื่อคุ้นๆๆเหมือนกันค่ะ   ขอบคุณที่แวะมานะคะ  อย่าเศร้าเลยค่ะ  ตอนที่ 2 มันเศร้ากว่านี้ 5555 คุณ เช้านี้ฯ  บก.คนเก่ง  แวะมาอ่านเขินจังค่ะ  นั่นสิคะ มันน่าเอาชนะนะคะ คุณไลฟ์  ขอบคุณค่ะที่มาอ่าน  อีกสัก 1-2 วันว่าจะลงตอนหน้าค่ะ คุณโก้ ขอบคุณที่เช็คคำผิดให้ด้วยค่ะ  ที่ไหนมีรักที่นั่น ก็วุ่นวายนะคะ (หรือเปล่า?)   คุณปิยะรักษ์ ขอบคุณค่ะ  ว่าไปก็จริงนะคะ รักคนที่เค้ารักเราดีกว่า  แต่ว่า บางครั้งก็อยากจะรักคนที่เรารักนะคะ  เอ้ออ  มันวุ่นวายพิลึกจัง  เห็นด้วยค่ะ แหวนรุ่นหาซื้อที่ไหนไม่ได้ค่ะ คุณ peiNing  ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ   3เศร้าแบบใกล้ชิดกันแบบนี้ ไม่ค่อยดีเลยนะคะ คุณสัมผัสฯ  ขอบคุณที่มาอ่านค่ะ  ต้องรอดูนะคะ ว่าจะมีเบื้องลึก มากแค่ไหนค่ะ พี่ไก่  ขอบคุณที่แวะมาค่ะ  ความรัก บางครั้งกว่าจะลงตัวก็วุ่นวายมากๆค่ะ คุณสิงห์ คิดถุงงงงงงงงงงงงง มากมายค่ะ   พี่โต ไม่ได้ใจร้ายนะคะ แต่คงมีเหตุผลที่ทำอะไรไปอย่างน้านนน คุณแม่ฯ  โห เล่นดักคอแบบนี้  สงสัย ว่า คนเขียนโดนคุณแม่สวด แน่ๆๆ ตอนจบ 555 คุณเอื้อง ขอบคุณที่แวะมาค่ะ  เพลงมันเศร้าเจงๆๆค่ะ  แง่ะ มาดักคอร่วมกะคุณแม่ด้วย 55 จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 16:04:45

ความคิดเห็นที่ 21 แง๊วววว เศร้า จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 23:21:08

ความคิดเห็นที่ 22 คุณเทียนสีที่รัก มานั่งอ่านตั้งแต่เมื่อคืน...แต่ขอมาเมนต์วันนี้แทนค่ะ เพราะเมื่อคืน...มึนจนพูดอะไรไม่ออก กลิ่นของความหม่นเศร้ากรุ่นตั้งแต่เริ่มอ่าน หรือจริงๆแล้ว..เป็นจินตนาการส่วนตัวของคนอ่านเอง...ก็ไม่รู้เหมือนกันเนาะ นึกถึงคนบางคน...ที่ปากไม่ค่อยตรงกับใจโดยไม่มีความจำป็น จะรอติดตามตอนต่อไปด้วยใจระทึกค่ะ...หุหุ จากคุณ : auntiesai เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 52 13:24:39

ความคิดเห็นที่ 23 ข้าวโพดดดดดด คิดถึงงงงงงง  อย่าเศร้านะ   รออ่านตอนจบด้วยนะคะ   ป้าทรายขา  ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาอ่าน   เอ ...ใครกันนะที่ปากกับใจไม่ตรงกันอย่างที่ป้าทรายว่า? 555 + เย้ๆๆ  วันนี้  ครบรอบวันเกิด จขกท ล่ะ  ว่าจะไปทำบุญ  ที่ไหนได้ ไปหาหมอแทน  หุหุหุ   แม้ว่าจะไข้ ไม่สบายยังไงก็จะเข็นตอนที่ 2 มาลงให้ได้ วันพรุ่งนี้   ใครแวะมาอ่านก็ มารับเค้กกันไปคนละชิ้น นะคะ ... ... แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 52 17:51:39 จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 52 17:50:57

ความคิดเห็นที่ 24 สุขสันต์วันเกิด พรใดประเสริฐ......บังเกิดทุกหน ขอพรคุณพระ..... ประทานบันดล ให้สุขกมล ......... ไร้ความหม่นใจ ขอให้สมหวัง ได้ทุกสิ่งดัง..... ที่ตั้งใจไว้ ให้มีโชคลาภ.......เรื่องงานเรื่องใจ พรพระคุ้มให้ ......ไร้ภัยแผ้วพาน HBD คุณเอ็มดีที่รักค่ะ ^^ จากคุณ : Life's for Rent เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 52 19:38:07

ความคิดเห็นที่ 25 ขอเทียนสี...เป็นเทียนแห่ง..แสงสว่าง จุดประกาย...นำทาง... อย่างฝันใฝ่ แม้แสงเทียน...มิอาจแรง..ดังแสงไฟ ขอเพียงเป็น..เทียนส่องใจ..ผู้ทุกข์ทน ขอความดี...ทุกอย่าง...ที่ตั้งจิต จงสำเร็จ..ดังใจคิด...สัมฤทธิ์ผล สันติสุข..เข้าครองใจ..ในบัดดล ขอให้พ้น...โพยภัย...ร้ายนานา ขอให้รัก... สมฤดี... ที่ใจรัก ขอให้ใจ... ตระหนัก...รักควรค่า จงประสบ... แต่สิ่งดี.. ชั่วชีวา ปรารถนา...สิ่งที่หวัง... สมดังจินต์ คุณเทียนสีที่รักคะ.. ขอถือโอกาส HBD คุณเทียนสีในนี้เลยนะคะ ขอให้ความดี..และสิ่งดีในหัวใจ จงเป็นกุศลน้อมนำให้คุณเทียนสีได้พบสิ่งดีๆในชีวิต.. ความสุขในชีวิต...มีคุณเท่านั้นที่เป็นเจ้าของ อย่าให้ใครขโมยไปง่ายๆนะ... ขอให้มีความสุขในวันดีๆวันนี้..และทุกๆวันของชีวิตค่ะ... แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 52 22:49:08 จากคุณ : auntiesai เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 52 22:21:20

ความคิดเห็นที่ 26 น้ำตาไหล... จากคุณ : p_phet เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 52 01:35:12

ความคิดเห็นที่ 27 Happy birth day น๊าาาา ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรง แง๊วววว จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 00:40:49

ความคิดเห็นที่ 28 T_T so sad. P.S. Happy Birthday ka .wish u happy happy n happy every day ka ^_______^ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 04:42:31

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณ คุณ p_phet  ที่แวะมาอ่าน ค่ะ หวังว่าตอนจบคงน้ำตาไม่ไหลอีกนะคะ  ขอบคุณ คุณTyra  ที่แวะมาอ่านค่ะ  ตอนนี้ ไม่เศร้าเท่าไหร่ ใช่มั้ยคะ ขอบคุณป้าทราย คุณไลฟ์ ข้าวโพด และคุณ ไทร่า ที่แวะมาอวยพรวันเกิดด้วยค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8470204/W8470204.html ตอนจบ มาแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 52 08:47:52 จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 08:47:18

ความคิดเห็นที่ 30 รักสามเศร้าเรา 3 คน ตามไปอ่านตอน 2 นะคะ จากคุณ : fear gal เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 17:21:36

ความคิดเห็นที่ 31   เศร้าจัง T^T จากคุณ : beeminho เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 52 11:01:45