ความคิดเห็นที่ 1 |
 |
(ต่อ)
******************
หลังจากวางหูจากที่ร้าน เพียงพรรีบจัดกระเป๋าเดินทางกลับบ้านด้วยใจร้อนรน แต่ไหนแต่ไร น้องสาวคนเดียวของหล่อนเข้มแข็งและมักจัดการปัญหาในชีวิตได้อย่างดีเกินคาด ไม่ใช่เด็กสาวที่จะเสียน้ำตาง่ายๆ
เป็นอะไรนะหนูจันทร์ โทร.หาก็ไม่รับสาย
เพียงพรลากกระเป๋าใบใหญ่เดินลงมาชั้นล่างเพื่อตั้งใจบอกลาเศรษฐ์ ซึ่งกำลังดูความเรียบร้อยของคนงานที่สระว่ายน้ำอยู่ไม่ไกลนัก
คุณพร เก็บกระเป๋าจะไปไหนครับนี่ เขาถามด้วยความแปลกใจ
ต้องขอโทษคุณเศรษฐ์จริงๆ ค่ะ ฉันต้องรีบกลับกรุงเทพฯ
อะไรกัน ผมยังไม่ได้พาคุณไปเดินชมเมืองเลย จะทิ้งกันเสียแล้ว เศรษฐ์ตัดพ้อ
ใจจริงอยากอยู่ให้นานกว่านี้ค่ะ เพราะตั้งใจจะเข้าไปดูหมู่บ้านช่างไม้ที่คุณเล่าให้ฟัง กะว่าคงมีอะไรติดไม้ติดมือไปกรุงเทพฯ บ้าง แต่คงต้องยกยอดเอาไว้คราวหน้า
มีอะไรด่วนหรือเปล่าครับ ท่าทางคุณไม่ค่อยสบายใจ
เพียงพรเล่าแต่เพียงว่าน้องสาวไม่ค่อยสบาย จึงอยากรีบกลับไปดูแล หากแต่ในใจรู้สึกสังหรณ์ใจอะไรบางอย่างที่ตัวหล่อนเองก็ตอบไม่ได้เช่นกัน เศรษฐ์รับอาสาขับรถไปส่งเพียงพรที่สนามบิน แต่โดนปฏิเสธไปอย่างมีมารยาท หล่อนยังไม่อยากหลงเสน่ห์ของเพื่อนใหม่ อีกทั้งยังไม่มั่นใจในตัวเศรษฐ์มากนัก
หลังจากที่เพียงพรจากไปจนลับสายตา สีหน้าที่แฝงไปด้วยแววอบอุ่นของเขากลับกลายเป็นบึ้งตึงด้วยความเครียด บุหรี่หลายมวนเผาตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ควันสีเทาอ่อนล่องลอยคละคลุ้งชวนให้อึดอัด
นายชิด เศรษฐ์หันไปเรียกคนงานคนสนิท
ครับนาย
ที่ฉันให้แกไปดูที่ในหมู่บ้าน เรื่องไปถึงไหนแล้ว
ผมส่งคนไปดูเรียบร้อยแล้วครับ พวกชาวบ้านโวยวายกันใหญ่ หาว่าพวกเราจะไปลุกล้ำผืนป่า นายชิดเล่า
ลุกล้ำอะไรกัน หวงที่กันไม่เข้าท่า พวกนี้อยู่กันไปก็ไม่เจริญหรอก เศรษฐ์พูดอย่างอารมณ์เสีย เขาหยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะริมสระน้ำ กะว่าจะไปหาความสำราญในตัวเมืองเสียหน่อย
เอ่อ นายครับ
อะไร
แต่ไอ้เทพมันบอกว่า มันมีทางตะล่อมชาวบ้านได้ครับนาย
เศรษฐ์หันกลับมาด้วยความสนใจ
มันว่า ต้องไปคุยกับพ่อเฒ่า ไอ้พวกนั้นมันเชื่อผีเชื่อสาง
*******************
เมธาวีในชุดนอนบางเบาหยิบแก้วกาแฟขึ้นจิบอย่างสบายอารมณ์ การได้ตื่นมาชมเช้าวันเสาร์ เป็นเรื่องที่เกิดได้ยากยิ่งในชีวิต หล่อนมักสละเวลาในช่วงค่ำคืนไปกับปาร์ตี้สาวโสดในคลับหรูย่านสุขุมวิท
เสียงกดกริ่งหน้าประตูห้องดังถี่ๆ หลายครั้ง ทำเอาเช้าอันแสนสดใสของเมธาวีต้องหยุดชะงัก
ใครมาแต่เช้า น่าเบื่อจริงๆ จะให้อยู่คนเดียวบ้างก็ไม่ได้ รอก่อน กำลังไป เมธาวีเดินอาดๆ ไปที่ประตูและเขย่งดูที่ตาแมว
ตายจริง ยายจันทร์
เมธาวีรีบเปิดประตูรับภาพจันทร์ด้วยความแปลกใจ ภาพจันทร์ดูอิดโรยและอ่อนล้า ใบหน้าเรียวเล็กนั้นซีดเซียวเหมือนคนป่วยไข้
ตายแล้ว ทำไมแกโทรมแบบนี้ ใครบุกตีค่ายแกหรือเปล่าฮึ เมธาวีลากแขนภาพจันทร์เข้าไปในห้องอย่างทุลักทุเล
ภาพจันทร์ไม่มีคำพูดทักทายเจ้าของห้อง หล่อนได้แต่ทิ้งน้ำหนักตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขก เมธาวีจัดแจงหากาแฟร้อนมาเสิร์ฟเพื่อนรัก
เม แกต้องไม่เชื่อแน่ๆ ว่าฉันเจอกับอะไรมา
อะไรของแก ทำหน้าอย่างกับเจอผี เมธาวีใช้ช้อนคนกาแฟตีที่หน้าผากของเพื่อนรัก
ใช่...ผี ภาพจันทร์เงยหน้าขึ้นมองเมธาวี
ผีเผออะไรของแก ไอ้บ้าจันทร์ หญิงสาวร่างอวบอัดกระโดดโหยงขึ้นบนโซฟา หน้าตาตื่นกลัว เมธาวีนั้นจัดอยู่ในประเภทกลัวผีจนขึ้นสมอง
ฉันเจอเขาเมื่อคืนนี้
| จากคุณ |
:
...ปลิดปลิว... 
|
| เขียนเมื่อ |
:
20 ต.ค. 52 23:26:37
|
|
|
|
