ความคิดเห็นที่ 1 จำได้ว่า...สมัยเด็กๆ อาหารเจหากินยากกว่าสมัยนี้มาก ส่วนใหญ่บ้านที่กินมักจะต้องทำกินกันเองในบ้าน และหากินได้ตามย่านใหญ่ๆ อย่างเช่น เยาวราช เป็นต้น แต่ที่สนุกไปกว่านั้น คือ การแลกกับข้าวกันระหว่างละแวกบ้าน บ้านเราทำคะหน่าลุ้ย (กะหล่ำปลีต้ม) ซึ่งเป็นเมนูโปรดของฉันตั้งแต่เล็กจนโต เราก็จะแบ่งไปให้อาอึ้มข้างบ้าน เหล่าซิ่ม (ประมาณคุณยายของคนไทย) บ้านตรงข้ามต้มจับฉ่ายก็แบ่งมาให้บ้านเราด้วย หรือบ้านในซอยไปเยาวราชมาเลยซื้อกาหนาฉ่าย มาฝาก เราจึงมีอาหารหลากหลายหมุนเวียนแลกเปลี่ยนกันอย่างอิ่มอร่อยอยู่ตลอดเทศกาล ภาพที่คุ้นตาสำหรับฉัน คือ ภาพม้าและอี๊ (ป้าและน้า) สาละวนล้าง เช็ด รื้อและทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่ในวันก่อนเริ่มเทศกาล ซึ่งทำกันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติทุกปี เสียงจาน ชาม ถ้วยกระเบื้องที่กระทบกันกรุ๊กกริ๊ก เสียงข้าวของเครื่องใช้ถูกรื้อ เลื่อน เคลื่อนและลากดังครืดคราดโครมคราม เสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กๆที่รับรู้เพียงแค่ว่าเทศกาลได้หมุนเวียนมาเยือนอีกหนึ่งเทศกาล เสียงตะโกนบอกพวกเราให้เล่นกันอย่างสงบ ไม่ให้เข้ามายุ่มย่ามและก่อความวุ่นวายในขณะที่พวกผู้ใหญ่สังคายนาบ้านช่องและข้าวของอยู่ โดยเฉพาะที่บ้านใหญ่ คือ บ้านอี๊ จะเคร่งมาก ถึงกับต้องแยกจานชามออกเป็น 2 ชุด สำหรับอาหารเจ และอาหารชอ (อาหารปกติที่มีเนื้อสัตว์) เพราะพวกเด็กๆอย่างเราได้อภิสิทธ์กินอะไรก็ได้ตามใจฉัน กินเจมั่ง กินชอมั่งก็ได้ ตามแต่อารมณ์และความอยากกิน แต่ถ้ามื้อไหนมีเมนูโปรดของเด็กๆด้วยล่ะก็...มื้อนั้นก็จะคับคั่งไปด้วยสมาชิกหลายรุ่นในครอบครัวนั่งล้อมวงกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา เสียงคุยกันดังโขมงโฉงเฉงตามแบบฉบับคนจีน ที่คนไม่คุ้นอาจไม่แน่ใจว่าตกลงนี่คุยกันหรือว่าทะเลาะกัน และนั่นเป็นหนึ่งในช่วงเวลาดีๆที่เราได้มีร่วมกันในครอบครัว..... จากคุณ : โก๊ะโกะ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 52 20:37:57

ความคิดเห็นที่ 2 ภาพที่ปรากฎตรงหน้าเวลานี้ มีแค่ข้าวกล่องกับจอทีวี และห้องสี่เหลี่ยมคับแคบอุดอู้..... นานแค่ไหนแล้วนะ.....ที่ไม่ได้กลับบ้าน.....ภาพที่เคยคุ้นตา... ที่ไม่ได้เห็นมานานแสนนาน บรรยากาศอบอุ่นคุ้นเคย...ที่ไม่ได้สัมผัสมาแสนนาน... กี่ปีแล้วนะที่ออกจากบ้านมา... ใช้ชีวิตด้วยวิถีคนเมือง...เร่งรีบเสียจนบางมื้อ...ทิ้งกล่องข้าว ล้างจานเสร็จแล้วจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ากินอะไรเข้าไปบ้าง... นานแค่ไหนแล้วนะ.....ที่ไม่ได้นั่งลงกินข้าวกันพร้อมหน้า... สมาชิกในบ้านตัวเล็กตัวน้อย บัดนี้... ได้เติบโต... มีเส้นทางชีวิตของแต่ละคน... และแยกย้ายกันไปตามวิถีของตน พิมพ์มาจนถึงบรรทัดนี้ ข้าวก็กินจนหมดกล่องไปแล้ว ยังไม่แน่ใจในคำตอบที่มีให้ตัวเอง ว่าตกลงที่กินเจ เพื่ออะไร... เพื่อละเว้นการเบียดเบียนสิ่งมีชีวิตอื่น ยังงั้นรึเปล่า แต่...จะว่าไป พืชก็เป็นสิ่งมีชีวิตเหมือนกัน ถ้ามองเทศกาลกินเจในแง่ของเรื่องกิน ถือศีล...ยังงั้นรึเปล่า ถ้ามองในแง่การทำบุญสร้างกุศล คิดทบทวนดู ระหว่างกินเจ ได้ตั้งมั่นกับการรักษาศีลและชำระจิตใจให้บริสุทธิ์บ้างรึเปล่านะ... สารภาพอย่างจริงใจ... ไม่แน่ใจเลยว่า ”ได้ทำ” ทั้งหมดที่พูดมาข้างต้น อย่าไปพูดถึงขั้น ”ทำได้” แค่ดำเนินชีวิตรอดไปในแต่ละวันที่แสนยุ่ง แค่นั้น...ยอมรับว่าบางทีก็หมดแรงแล้ว... จากคุณ : โก๊ะโกะ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 52 20:40:55

ความคิดเห็นที่ 3 มานึกๆดู สำหรับฉันเอง... รู้สึกเหมือนว่าเราได้หลงลืมอะไรบางอย่าง... กับวิถีชีวิตในอดีต จนอดคิดไม่ได้ว่าบางที... เทศกาลกินเจ ก็อาจเป็นอีกหนึ่งกุศโลบายของอากงอาม่าและบรรพบุรุษของเราที่ทำให้คนในครอบครัวได้ใช้เวลาร่วมกัน ทำบุญสร้างกุศลร่วมกัน กลับมารวมตัวกัน ย้ำเตือนว่าเรายังมีบางสิ่งที่ผูกพันเชื่อมโยงกันอยู่ แม้เวลาและหน้าที่ในชีวิตอาจทำให้เราต้องแยกย้ายกันไป ก็ทำให้เราไกลห่างแค่เพียงระยะทาง แต่ไม่ใช่ความรู้สึก.....  คล้ายๆกับที่เรามีเทศกาลตรุษจีน และเช็งเม้ง ก็เป็นได้... ยิ่งไปกว่านั้น... ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนบ้านและผู้คนรอบตัวก็ทำให้เทศกาลนี้... สำหรับฉัน... มีบรรยากาศเฉพาะตัวของมันที่เราสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นผูกพันและเจตนาดีของผู้คน ที่แน่ๆ คือ ตอนนี้... คิดถึงบ้านจัง... คิดถึงป๊าม้า...และญาติพี่น้องที่ไม่ได้เห็นหน้าค่าตากัน ซึ่งมีทั้งเป็นแรมเดือนและแรมปี... วันหยุดยาวที่จะถึงนี้... กลับบ้านไปกินเจกับคนที่บ้านดีกว่า... ให้ป๊าทำคะหน่าลุ้ยของโปรดเตรียมรอไว้เลย เพราะว่า...คะหน่าลุ้ยที่ไหนๆ ก็อร่อยสู้ที่ป๊าทำไม่ได้..... จากคุณ : โก๊ะโกะ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 52 20:45:33

ความคิดเห็นที่ 4 ปล. ไม่ได้เข้าถนนนักเขียนมานานมากกกกกกกกกกกก ถึงขั้นหลายปี ถ้าใครได้แวะเวียนเข้ามาทู้นี้ ทักทาย ติชม หรือแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม โก๊ะโกะก็ขอขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลยค่ะ ^___^ จากคุณ : โก๊ะโกะ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 52 20:50:35

ความคิดเห็นที่ 5 ปกติชอบกินผัก และชอบอุดหนุนอาหารมังสวิรัติ แต่ไม่กินเจในช่วงเทศกาล รู้สึกว่าถูกเอาเปรียบ และมองไม่เห็นประเด็นที่จะต้องมีเป็ดเจ เนื้อเจ ตลก จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 52 20:52:01

ความคิดเห็นที่ 6 หวัดดีค่ะ คุณ scottie เรื่องเป็ดเจ หมูเจ ไก่เจ ก็เคยถกกันกับเพื่อนและคนที่บ้านเหมือนกันค่ะ ว่าถ้าอย่างนั้นจะต่างอะไรกับการกินตามปกติ ถ้าต้องพยายามกันซะขนาดนั้น จะกินเจไปเพื่ออะไร ถ้าอาหารขึ้นโต๊ะมา หน้าตาไม่ต่างกับเป็ดและหมูที่กินกันอยู่ทุกวัน -*- บางทีคำตอบมันอาจจะขึ้นกับเจตนาของแต่ละคน ธรรมเนียมปฏิบัติ หรือวิถีบางอย่าง มันก็มีเรื่องของกระแส สังคม ค่านิยม และความอินเทรนด์ปะปนอยู่ด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เหมือนกันค่ะ โดยส่วนตัวก็ไม่ค่อยเห็นด้วย และที่บ้านก็ไม่ได้ทำกินแบบนั้น แต่ความชอบของแต่ละคน มันก็แล้วแต่เค้าน่ะค่ะ :) จากคุณ : โก๊ะโกะ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 52 21:38:05

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นมุมมองและแนวคิดทั้งประสบการณ์ที่น่าสนใจครับ และทำให้ผมหันกลับมาคิดอะไรหลายๆ เรื่อง จนในที่สุดต้องพยักหน้ากับตัวเองพูดกับตัวเอง(อีก)ว่า..ไม่เข้าใจก็ช่าง รู้ทันมันก็พอแล้ว ฮา ^__^... จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 05:45:24

ความคิดเห็นที่ 8 กินเจแบบชี้แล้วซื้อเอาเหมือนกัน ไม่เคยมีประสบการณ์เหมือน จขกท เพราะที่บ้านไม่กิน มากินเองตอนโตเพราะเพื่อนชวนไปเยาวราชช่วงที่เขากินเจกัน ก็เลยรู้สึกว่ามันน่าสนุกดี ก็เลยกินมาเรื่อยๆ แต่ปีนี้รู้สึกแปลกๆตอนที่เดินไปเจอแซลมอนเจ เขาว่าให้กินเป็นปลาดิบ (แล้วมันจะกินเจไปทำไมฟะ) จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 11:23:24

ความคิดเห็นที่ 9 ก็ขึ้นอยู่กับความเชื่อหรือศรัทธา มองได้หลายแง่มุม คนที่ยังติดในรสหรือภาพของสัตว์ต่างๆ ก็ต้องยอม เพราะอย่างไรก็ยังถือว่าไม่ได้เบียดเบียนใคร แต่ยังตัดใจไม่ลง ส่วนคนที่กินเพราะความศรัทธาหรือมีความมุ่งมั่น ท่านเหล่านั้นก็ไม่ได้สวงหาหมูเจ เป็ดเจหรือแซลม่อนเจ ได้บุญทั้งนั้นแหละครับถ้าไม่เบียดเบียนใคร จากคุณ : ขุนเขา (ขุนเขาแมกไม้) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 11:36:57

ความคิดเห็นที่ 10 ที่บ้านไม่กินเจครับ (ไม่จีนอะ) แต่กินผักกันเป็นล่ำเป็นสัน เคยกินอาหารมังสวิรัติพวกเนื้อเทียม เป็ดเทียม แบบนั้นเหมือนกันนะ พอดีผมชอบเต้าหู้และผลิตภัณฑ์จากเต้าหู้พอสมควรก็เลยกินได้ อร่อยดี แต่รู้สึกมันแพงอะ สงสัยผ่านกรรมวิธีซับซ้อน อิๆ ผมว่าเรื่องเนื้อเทียมเนี่ย มันก็เป็นการประดิษฐ์/ปรุงรสอาหารอย่างหนึ่งนะครับ ไม่ต่างอะไรกับการเอาเนื้อ(จริง)มาแปรรูปเป็นไส้กรอก แหนม ฯลฯ หรือเอาถั่วเหลืองมาแปลรูปเป็นซอส เต้าเจี้ยว ฯลฯ และการเอาวัสดุ เอ๊ย อาหารอย่างหนึ่ง มาทำหน้าตาเลียนแบบวัสดุอื่น เพื่อหวัง ผลต่างๆ กัน เช่น ความอร่อย ความไม่มีเนื้อ (แบบเจ) หรือความสะอาด (เช่น เอาสารสังเคราะห์มาใช้แทนไส้จริงๆ เวลาทำไส้กรอก) แบบนี้ก็มีอยู่ทั่วไป เป็นพัฒนาการตามธรรมชาติของคนทำกับข้าว อิๆ ขนาดราดหน้าที่เมื่อก่อนใช้แต่ผักคะน้าอย่างเดียว เดี๋ยวนี้ยังมีทั้งแคร็อต และข้าวโพดอ่อน (กระป๋อง) กับเห็ด (กระป๋อง) เลย ออกทะเลแล้ว จบดีกว่า งง แหะๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 21:26:15

ความคิดเห็นที่ 11 ป.ล. ผมชอบหมี่ผัดนะ แต่หมี่เจที่ปักธงเหลืองข้างทาง เคยลองแล้ว แสนจะไม่อร่อย ผมว่าไม่ใช่เพราะเป็นหมี่เจหรอก แต่เพราะคนผัดอะผัดไม่อร่อย - -" จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 21:27:48

ความคิดเห็นที่ 12 หวัดดีค่ะ ไม่ได้เข้าเนทมา2-3วันได้ ดีใจค่ะ ที่มีคนแวะเข้ามาทักทายพูดคุยกัน คุณ Psycho man คะ ขอบคุณสำหรับคำชม อิอิ ที่ว่าน่าสนใจน่ะค่ะ เรื่องรู้ทันเนี่ย เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อปราโมทย์หรือเปล่าคะ คุณ Deckard คะ โก๊ะโกะเพิ่งมาชี้ๆเอา ก็ตอนโตแล้ว ไม่ได้อยู่บ้านเลยไม่มีคนทำให้กิน --" แตนี่กะลังจะกลับบ้านไปกินข้าวกะคนที่บ้านแล้วล่ะค่ะ ;) คุณ ขุนเขา ชอบแนวคิดที่ตอบมาจังเลย เป็นแนวคิดที่เปิดกว้างดีค่ะ โก๊ะโกะว่าอย่างน้อยเค้าก็ยังได้พยายาม มั้งเนอะ :) คุณพีทคุง หมายถึงผัดหมี่ซั่วรึป่าวคะ ที่บ้านโก๊ะโกะทำอร่อยมากกกค่ะ ;P คอนเซปต์เรื่องการแปรรูปอาหาร ก็เป็นเรื่องน่าคิดค่ะ ประมาณวิวัฒนาการอีกรูปแบบนึง แตกยอดไปเรื่อยๆ ทักทายคุณ poohying ที่แวะมาให้กิฟด้วย ขอบคุณค่ะ ^__^ จากคุณ : โก๊ะโกะ เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 15:47:48