ความคิดเห็นที่ 1 น้ำเต็มแก้ว ... วันนี้กฤตินเตรียมการเอาไว้ตั้งแต่ก่อนออกจากบ้าน เขาจะอยู่กับเหมียวให้นานที่สุด แผนขั้นแรกสำเร็จเกินคาด นอกจากจะได้ออก “เดท” กับเธอแล้ว ยังได้เล่นเกมกันแบบใกล้ชิดสนิทสนมอีกต่างหาก แผนขั้นต่อไปคือขับรถพาเหมียวไปสนามแบดมินตัน เมื่อเลี้ยวรถเข้ามาในซอยเขาเดินแผนทันที “ช่วงนี้น้ำมันแพง เราต้องช่วยกันประหยัด เหมียวว่าไหม” เหมียวเหลียวมอง ท่าทางงงๆ แต่ก็พยักพเยิดหน้า “ค่ะ” “ถ้าอย่างนั้น วันนี้ไปตีแบดฯ เอารถพี่ไปคันเดียวนะครับ” กฤตินทำเนียน ยิ้มแป้น “อย่าเลยค่ะ พี่กฤตต้องย้อนไปย้อนมา เหมียวเกรงใจ” เหมียวรู้ว่าเสียทีเข้าให้แล้ว รีบปฏิเสธพัลวัน “ย้อนไปย้อนมา?” กฤตินทำไขสือ “เดี๋ยวพี่กฤตต้องกลับไปเอาอุปกรณ์ แล้วต้องย้อนมารับเหมียวอีก วนไปวนมายิ่งเปลืองน้ำมันไปใหญ่” “อ๋อ ... ไม่ต้องห่วง พี่เตรียมมาพร้อมแล้ว” กฤตินบอก หน้าระรื่น เหมียวอ่อนอกอ่อนใจ กฤตินเจ้าอุบาย เตรียมการทุกอย่างไว้เสร็จสรรพ สรรหาเหตุผลร้อยแปดพันเก้ามาเป็นข้ออ้างได้สารพัด เธอรู้สึกเหมือนถูกมัดมือชก แค้นใจตัวเองนัก พ่ายแพ้ให้เขาได้ทุกที เหมียวเอาคืนด้วยการอาบน้ำแต่งตัวนานๆ หวังให้กฤตินหงุดหงิดใจเสียบ้าง แต่ดูเหมือนคนเจ้าเล่ห์จะไม่สะทกสะท้าน นั่งคุยกับสี่สาวผลไม้หน้าระรื่น อยากจะรู้นัก จิตใจของเขาทำด้วยอะไร ถึงไม่รู้สึกรู้สาอะไรบ้างเลย สนามแบดมินตันแห่งนี้มีลูกค้าทั้งประจำและจรผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาใช้บริการไม่ขาดสาย ที่จอดรถด้านหน้าซึ่งมีอยู่ประมาณ ๒๐ คันจึงไม่ค่อยว่างนัก แต่วันนี้เหลือที่ว่างพอสำหรับกฤติน เขากระหยิ่มยิ้มย่อง รู้สึกว่าวันนี้อะไรดูจะเป็นใจไปเสียหมด เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องโถงด้านหน้า ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้กฤตินกับเหมียวรู้สึกสดชื่นขึ้นทันที ห้องโถงแห่งนี้ทางสนามจัดไว้เป็นมุมพักผ่อน มีเครื่องดื่มเย็นเจี๊ยบ หนังสือพิมพ์ นิตยสารหลายปกไว้คอยบริการ กฤตินเหลือบไปเห็นเชิดวุธนั่งอยู่หน้าห้องสควอช ส่วนก้านแก้วนั่งอ่านนิตยสารอยู่ข้างๆ เขารีบชี้ชวนให้เหมียวเข้าไปทักทาย เมื่อเข้าไปถึงทั้งคู่ยกมือไหว้เชิดวุธ เอ่ยทักขึ้นพร้อมกัน เชิดวุธรับไหว้ยิ้มกริ่ม ถามเจาะจงไปที่เหมียว “ผู้กองแมนเป็นอย่างไรบ้างครับ ได้ยินข่าวพี่เป็นห่วงแทบแย่” “ปลอดภัยแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่เป็นห่วง” เหมียวยกมือไหว้อีกครั้ง เชิดวุธประคองมือที่กำลังพนมของเหมียว เจ้าตัวรีบชักมือ เหลือบตามองก้านแก้ว เห็นว่าเธอไม่ทันมองก็รู้สึกเบาใจ ส่วนเชิดวุธวางหน้าเรียบสนิท ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “คนรู้จักกันก็ต้องห่วงใยเป็นธรรมดา พี่ยังว่าจะชวนแก้วไปเยี่ยมอยู่เลย” ทุกการกระทำของเชิดวุธอยู่ในสายตาของกฤตินโดยตลอด แต่เขาไม่ได้กระโตกกระตากแต่อย่างไร เอ่ยแทรกขึ้น “คืนนี้เราก็จะไป พี่เชิดวุธกับแก้วไปด้วยกันไหมครับ” “ก็ดีเหมือนกัน ไม่ติดอะไรนี่” เชิดวุธหันไปถามก้านแก้ว “ใช่ไหม” ก้านแก้วพยักหน้า “ไม่ติดอะไรคะ” กฤตินถามความเห็นเหมียว “ตีแบดฯ เสร็จ ไปกันเลยดีไหม” “ค่ะ” เหมียวตอบสั้นๆ บรรยากาศด้านในสนามยังคงคึกคักเหมือนเคย กฤตินกลายเป็นขวัญใจของคนในชมรมไปเสียแล้ว เขาถูกจองตัวไว้เล่นคู่คิวแน่นเอี๊ยด ลุงคนที่กฤตินจำหน้าได้แต่ยังไม่รู้จักชื่อ ยิ้มกว้าง ปรี่เข้ามาหา “วันนี้คู่กับลุงหน่อยนะ ลุงจะปราบพวกเด็กซ่าเสียหน่อย ทนฟังพวกมันถากถางมานานแล้ว” ลุงพูดเสียงดัง พลางชี้ไปยังสองหนุ่มร่างกายปราดเปรียว ที่ยืนหัวเราะเอิ๊กอ๊ากกันอยู่ กฤตินเห็นหุ่นคู่แข่งแอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อก กระซิบถาม “จะไหวเหรอครับ” ลุงจ้องหน้ากฤติน ออกอาการหงุดหงิด สะบัดเสียง “ฮึ่ย... ถามอะไรอย่างนี้ สบายมาก ลุงเล่นหน้า เอ็งเล่นหลัง ลุงน่ะมือหนึ่งลูกหน้า” ลุงพูดพลางทำท่าทางประกอบแข็งขัน กฤตินเห็นอาการลุงแล้วอดขำไม่ได้ “ลุงมือหนึ่งลูกหน้าแน่นะครับ” ลุงพยักหน้ายืนยันหนักแน่น กฤตินเหลือบมองไปทางคู่ต่อสู้อีกครั้ง ยิ้มเจ้าเล่ห์ “หน้าละอ่อนดีจัง กำลังน่าเคี้ยว” ลุงหัวเราะก๊าก ตบต้นแขนหนักหน่วง “ให้มันได้อย่างนี้” พอลุงเดินกลับไปเตรียมตัว กฤตินเลยได้โอกาสบอกกับเหมียว “เดี๋ยวเหมียวหาคู่มาเล่นกับพี่เชิดวุธกับแก้วก่อนนะ พี่ขอตัวไปปราบเด็กซ่าหน้า “เธค” ก่อน” เหมียวยกมือไหว้ท่วมหัว “เจ้าประคู๊ณณณ ขอให้เด็กตบหน้าหันกลับมาทีเฮ๊อะ” กฤตินทำท่าปาดเหงื่อ เชิดวุธกับก้านแก้วหัวเราะร่วน ก่อนจะขอตัวไปเปลี่ยนชุด เมื่อทั้งสองคล้อยหลัง กฤตินกระซิบบอกเหมียว “ไม่รู้แก้วได้บอกพี่เชิดวุธหรือเปล่าว่าเมื่อกลางวันไปเยี่ยมแมนมาแล้ว ถ้าแก้วไม่พูด เหมียวอย่าเพิ่งพูดถึงนะ” เหมียวจ้องหน้า “พี่กฤตรู้ได้อย่างไร” “แววตาแก้วเขาบอก” เมื่อเริ่มการแข่งขัน ... ลุงเล่นสมราคามือหนึ่งลูกหน้า นอกจากหยอดได้ชิดเน็ตแล้ว แกยังปั่นเสียจนลูกหมุนคว้าง ลูกชนิดนี้ ถ้าคู่ต่อสู้เข้ามา “แย็บ” หน้าเน็ตไม่ทัน ต้องรอให้ลูกหยุดหมุนเสียก่อนจึงค่อยงัดกลับมา มิฉะนั้น ลูกอาจไม่เด้งไปตามทิศทางที่ตั้งใจ ดีไม่ดีเด้งออกนอกคอร์ดไปเลย สองหนุ่มไม่รู้วิธีแก้ จึงทำได้เพียงงัดลูกขึ้นมา ถ้าลูกไหนถึงหลังก็รอดตัว แต่ถ้าลูกไหนไม่ถึงหลัง จะถูกกฤตินตบฉวัดเฉวียนซ้ายทีขวาที บางครั้งกฤตินทำท่าเหมือนจะโยนไปข้างหลัง แต่กลับหักข้อมือกลายเป็นลูกหยอด บางครั้งทำท่าเหมือนจะตีลูกหยอด แต่จังหวะสุดท้ายกลับสะบัดข้อมืออย่างรวดเร็ว ลูกจึงลอยโด่งไปข้างหลัง ข้อมือแข็งแกร่งที่ผ่านการฝึกฝนมานานปี สร้างความละล้าละลังกับสองหนุ่มอย่างมาก สถานการณ์เป็นต่ออย่างเห็นได้ชัด ลุงเกิดความมันในอารมณ์ เมื่อถูกเด็กหนุ่มตบใส่ แกจะโยนโด่งๆ กลับไปให้ตบมาใหม่ พร้อมทั้งพูดยั่วยวนกวนอารมณ์ “ตบยัง... ตบยัง... ตบยัง...” เด็กหนุ่มทั้งสองโหมตบเป็นการใหญ่ แต่ลุงกลับรับได้อย่างสบาย ไม่ทุกข์ไม่ร้อน ครั้นสองหนุ่มเปลี่ยนทาง ตบเข้าใส่กฤติน เขาก็สานต่อเจตนารมณ์ของลุงทันที “เบาไป... เบาไป... เบาไป...” ผู้ชมรอบสนามส่งเสียงเชียร์กันครื้นเครง ในที่สุด ... ชัยชนะตกเป็นของลุงอย่างงดงาม ระหว่างไหว้ขอบคุณซึ่งกันและกันหลังจบการแข่งขัน แกยังไม่วายถากถาง “กระดูกอ่อนๆ แบบนี้เคี้ยวกรุบๆ ดีเหลือเกิน” “ฝากไว้ก่อนเถอะลุง” เด็กหนุ่มอาฆาต “จะเอาคืนเมื่อไหร่ก็บอก หลับๆ อยู่ปลุกได้เลยนะ” สิ้นเสียง ทั้งลุงและสองหนุ่มหัวเราะกันเอิ๊กอ๊าก ความสนุกสนานของการเล่นกีฬาอยู่ตรงที่ได้กระเซ้าเย้าแหย่กันนี่แหละ แต่ก็ต้องดูลักษณะนิสัยด้วย บางคนขี้โมโห ชอบเล่นแบบจริงจัง เมื่อไม่ได้ดังใจก็มักมีอารมณ์ คนแบบนี้ไปหยอกเย้าไม่ได้ ดีไม่ดีอาจพาลเลิกคบกันไปเลย จากคุณ : อริย์ธัช เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 07:35:26

ความคิดเห็นที่ 2 กฤตินใช้โอกาสที่นั่งรออยู่ข้างสนาม สังเกตการเล่นของเชิดวุธกับก้านแก้วไปด้วย เขาพบว่า ทั้งคู่ใช้กำลังทั้งท่อนแขนตีลูก อันเป็นลักษณะการตีของเทนนิส ซึ่งจะต่างกับการเล่นแบดมินตัน ที่ใช้ข้อมือในการตีลูกเป็นส่วนใหญ่ อีกสิ่งหนึ่งที่เขาเห็น เชิดวุธเป็นคนเจ้าอารมณ์ คำนึงถึงผลแพ้ชนะมากกว่าความสนุกสนาน ในช่วงแรก เชิดวุธกับก้านแก้วเล่นเหมือนชายคู่ คือแบ่งเขตรับผิดชอบกันคนละฝั่ง ครั้นนานไปเชิดวุธคงเห็นว่าเสียเปรียบ เลยให้ก้านแก้วยืนประจำอยู่ข้างหน้า แต่พอเปลี่ยนเป็นเล่นแบบนี้ กลับยิ่งเป็นรอง คู่ของเหมียวช่ำชองกว่ามาก ผลัดกันโยนซ้ายทีขวาที เชิดวุธเลยต้องวิ่งซ้ายทีขวาทีตามไปด้วย ท่าทางของเขาอ่อนระโหยโรยแรง แพ้ไปในที่สุด เชิดวุธเดินหน้าบอกบุญไม่รับออกมา กฤตินชวนคุยเพื่อผ่อนคลาย “เป็นอย่างไรครับ ได้เหงื่อหรือเปล่า” “ได้ครับ แต่แก้วเขายังเล่นไม่ค่อยได้” เชิดวุธพูดเหมือนสะกดอารมณ์ ก้านแก้วยิ้มเจื่อนๆ “โอย ... แค่นี้ก็ถือว่าเก่งแล้วครับ เหมียวเป็นมือหนึ่งของที่นี่” กฤตินพูดยิ้มๆ ขยับตัวหนีกำปั้นของเหมียว หัวเราะเอิ๊กอ๊าก “เหมียวเล่นเก่งมากเลยนะคะ” ก้านแก้วชื่นชมออกหน้าออกตา “ไม่ถึงกับเก่งมากหรอก วันก่อนยังแพ้พี่กฤตกับนายแมนเลย” “จริงเหรอครับ” เชิดวุธถาม เหมียวพยักหน้า “จริงค่ะ” เชิดวุธเห็นสบโอกาส ทำทีเป็นหันไปปรึกษากับเหมียว “เดี๋ยวพี่คู่น้องเหมียว แล้วให้คุณกฤตคู่กับน้องแก้วดีไหม” “ก็ได้ค่ะ” เหมียวตอบรับ กฤตินเหลียวมองไปทางก้านแก้ว “สู้เขาหรือเปล่า” “จะสู้เขาได้เหรอคะ” ก้านแก้วถามแบบแหยงๆ กฤตินยิ้มปลอบประโลม “เราเล่นกีฬาเพื่อออกกำลัง ไม่ได้จะไปแข่งกับใครที่ไหน เอาแค่สนุกสนานก็พอ ไม่ต้องไปสนใจผลแพ้ชนะหรอก” เมื่อได้ฟังกฤตินพูด ก้านแก้วยิ้มแจ่มใส ดูผ่อนคลายขึ้น เชิดวุธขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ก้านแก้วเหลียวมองตามไป เมื่อเห็นว่าคู่หมั้นเดินห่างไปพอสมควรจึงเอ่ยขึ้น “แก้วยังไม่ได้บอกพี่วุธเรื่องไปเยี่ยมแมนเมื่อกลางวันเลย แก้วไม่รู้ว่าควรบอกดีหรือเปล่า ความจริงแก้วไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังหรอกนะคะ แต่กลัวพี่วุธจะคิดมาก” เหมียวดึงมือก้านแก้วมากุมไว้ “เหมียวเข้าใจแก้วจ้ะ” “พี่ก็เข้าใจครับ” กฤตินผสมโรง ก้านแก้วยิ้มหวานให้กับทั้งคู่ แววตาของเธอดูแช่มชื่น ระหว่างอบอุ่นร่างกาย กฤตินอธิบายหลักการเล่นแบดมินตันประเภทคู่ให้ก้านแก้วฟัง ทั้งการเคลื่อนที่ให้สอดประสานกัน และการใช้ข้อมือในการตี เขาให้เธอซ้อมตีจนท่าทางดูทะมัดทะแมงขึ้น ส่วนคู่แข่ง ไม่เห็นมีการปรึกษาหารือกันแต่อย่างใด กฤตินเห็นอย่างนั้นก็เบาใจ เพราะเขาเห็นว่าการเคลื่อนที่ของเชิดวุธเป็นลักษณะของการเล่นประเภทเดี่ยวมากกว่า คือเล่นคนเดียวทั้งคอร์ด แต่เขาก็เข้าใจเช่นกันว่าทำไมเหมียวถึงไม่บอก เชิดวุธมีความมั่นใจในตัวเองสูง ลักษณะของเขาคล้ายน้ำที่เต็มแก้ว ใส่เพิ่มเข้าไปย่อมล้นออกหมด เมื่อเริ่มเล่น ... กฤตินให้ก้านแก้วเล่นอย่างอิสระ ไม่ได้ให้ยืนหน้าเหมือนตอนเล่นกับเชิดวุธ ด้วยพื้นฐานด้านกีฬาที่ดีอยู่แล้ว บวกกับคำแนะนำทำให้เธอเล่นดีขึ้นผิดหูผิดตา ช่วงแรกมีสะดุดนิดหน่อย แต่เมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างก็ราบรื่น การเคลื่อนที่เข้า - ออกสอดประสานกับเขาได้เป็นอย่างดี ขณะที่ฝั่งตรงข้ามประสบปัญหาเกี่ยวกับความเข้าใจในเกม เชิดวุธไม่รู้หลักการเคลื่อนที่ของประเภทคู่ จึงมีการวิ่งชนกันอยู่บ่อยๆ รวมถึงเรื่องของการสอดประสานด้วย เหมียวตบเชิดวุธไม่สอดเข้าไปช่วยรับเมื่อโดนหยอดกลับ พอเชิดวุธตบเหมียวเข้าไปช่วยรับก็ชนกับเชิดวุธที่วิ่งเข้ามารับเหมือนกัน สถานการณ์ของคู่เหมียวตกเป็นรองอย่างเห็นได้ชัด แม้เชิดวุธจะไม่กล้าใส่อารมณ์กับเหมียวเหมือนที่ทำกับก้านแก้ว แต่ก็บอกให้เธอเข้าไปเล่นข้างหน้า ซึ่งเจ้าตัวไม่ได้ขัดข้องอะไร กระนั้นด้วยความเคยชิน เมื่อเชิดวุธโยนลูกโด่งเธอจึงขยับออกไปช่วย แต่เมื่อไม้ประสานกัน ๒ – ๓ ทีเหมียวไม่ออกไปช่วยอีก ปล่อยให้เขาเล่นหลังอยู่คนเดียว “พอเราเคลื่อนที่เป็น เล่นสนุกขึ้นเยอะเลยนะคะ” ก้านแก้วพูดกับเหมียวหลังจบการแข่งขัน น้ำเสียงตื่นเต้น เหมียวพยักพเยิดหน้า ยิ้มร่า “แต่ถ้าวิ่งไม่เป็นก็จะชนกันบ่อยๆ เหมือนเหมียวกับพี่เชิดวุธ” พูดจบ หัวเราะคิกคัก “ความจริงไม่มีอะไรมากหรอก พอโยน ก็แยกกันออกไปตั้งรับ พอคู่ของเราตบหรือหยอด เราก็เข้าหน้าเผื่อโดนหยอดกลับ หรือตบให้กระจุยไปเลยถ้าเขารับล้นมา” ก้านแก้วหัวเราะร่วน “พี่กฤตเก่งมากเลยนะคะ” เหมียวส่ายหน้า เหยียดปาก “สู้เหมียวไม่ได้ ร็อก!” เจ้าตัวเอ่ยหน้าตาย ขึ้นเสียงสูงท้ายประโยค ทั้งกลุ่มเลยหัวเราะกันเอิ๊กอ๊าก เมื่อเสร็จสิ้นจากการออกกำลังกาย ทั้งหมดไปเยี่ยมผู้กองแมนตามที่คุยกันไว้ เชิดวุธขับรถไปกับก้านแก้ว ส่วนกฤตินหน้าบานเป็นจานเชิง ขับรถไปครวญเพลงไป แม้ยายเหมียวซ่าของเขาจะนั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้างๆ ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเสีย นั่งยิ้มแป้น กฤตินโทรไปซักซ้อมความเข้าใจกับผู้กองแมน เรื่องที่ก้านแก้วยังไม่ได้บอกเชิดวุธ ผู้กองแมนเข้าใจสถานการณ์ แต่ยอมรับว่าอาจเกร็งกับการวางตัว แต่เมื่อไปถึงทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่กังวล “แมน ดูดีขึ้นกว่าตอนกลางวันอีกนะคะ” ก้านแก้วเอ่ยขึ้น เพียงเท่านี้ทั้งหมดก็รู้โดยทันที ก้านแก้วบอกเชิดวุธแล้ว “ขอบใจคุณแมนมากนะครับที่ช่วยปกป้องแก้ว” เชิดวุธเอ่ยขึ้น ยืนมือขวาออกไป ผู้กองแมนยิ้มบางๆ ยืนมือออกไปสัมผัส “ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว” เชิดวุธยิ้มในหน้า ถามขึ้นจริงจัง “ไอ้เดชตายหรือเปล่า” ผู้กองแมนสะดุดใจ แต่เพียงเสี้ยววินาทีเขาก็กลบเกลื่อนทุกอย่างเรียบสนิท “ไอ้เดชกับเพื่อนตายทั้งหมดครับ” “ตายเสียได้ก็ดี จะได้ไม่สร้างความเดือนร้อนให้ชาวบ้านอีก” เชิดวุธพูดเหยียดๆ “ศพมันอยู่ที่ไหน” ผู้กองแมนรู้สึกว่าเชิดวุธดูสนใจเรื่องนี้เป็นพิเศษ อันที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องตอบคำถามซอกแซกเหล่านี้ แต่ด้วยความเกรงใจจึงแต่งเรื่องสดๆ “คงอยู่ในโรงพยาบาลแหละครับ ผมยังไม่ได้รับรายงาน รู้แต่ว่ามันตายในที่เกิดเหตุ” ......... (โปรดติดตามตอนต่อไป) จากคุณ : อริย์ธัช เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 07:37:48

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีครับ บทนี้มีบทสนทนาในบางช่วงไม่สุภาพเช่นเคย ต้องขออภัยด้วยนะครับ คุณ scottie ลิงค์ตอนเก่าผมจะใส่ไว้ด้านบนของเรื่องในแต่ละตอนครับ คุณ สัมผัสรักในใจเรา เห็นตัวเลขอะไรเหรอ แล้วตกลงออกหรือเปล่า ป่านนี้คงรู้แล้วกระมังว่าเจ้าหรือเจ๊ง คุณ โก้ (เซโก้4) ขอบคุณมากครับที่เข้ามาร่วมแรงร่วมเชียร์น้องเหมียว คุณ พีทคุง ไม่ใช่ตำราไล่ผีนะ ทำไมต้อง กรี่ย ... กรี่ย ... เอิ๊กๆๆ คุณ กุลธิดา กฤตินเป็นคนคิดดีทำดีนะครับ แม้บางครั้งอาจแฝงผลประโยชน์เข้าไปบ้างก็ตาม ^_^ คุณ latics1 วรบรรณให้กิ๊ฟเพื่อนๆ ไม่ได้น่ะครับ เลยต้องมีเพิ่มเข้ามาอีกหนึ่งชื่อ ตอนนี้ไม่คุ้น เดี๋ยวต่อไปก็คงคุ้นกระมัง (เนอะ) จากคุณ : อริย์ธัช เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 07:46:28

ความคิดเห็นที่ 4 ... จองตัวคุณกฤตินะ..คราวหน้าขอเล่นแบดคู่ด้วย.. ^^ จากคุณ : สิงห์อมบ๊วย เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 09:29:51

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่รู้ออกหรือเปล่า เพราะไม่ได้เล่น (ฮา) เลยไม่เจ้ากับไม่เจ๊ง คะ   ปล. คุณสิงห์คู่กับคุณกฤติ ..ขอจองเป็นคนเชียร์ ^^ จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 17:03:53

ความคิดเห็นที่ 6 กฤตินนี่เจ้าเล่ห์น่าดูเหมือนกันนะคะ อะไรๆ ก็เป็นแผนไปหมดเพื่อให้ได้เข้าใกล้สาวสวย บทนี้ผู้กองแมนยังคงแมนเหมือนเดิม จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 23:31:30

ความคิดเห็นที่ 7 มาอ่านค่า จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 16:02:12