ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 41 มหกรรมการกุศล คืนนั้น กว่าจะกลับถึงหอก็เกือบสี่ทุ่ม พออาบน้ำอาบท่าเสร็จอาหมวยก็โทรไปเช็คที่บ้านวิน ก็ปรากฏว่าเป็นไปตามคาด เด็กอนามัยหลับไปเสียแล้ว อาหมวยก็เลยลอกออนไปเพียงเพื่อจะเติมพลังเวทย์ไว้ให้เจ้าอินดิโกดราก้อนกับโกเลม ไม่ได้ออกจากห้องในโรงแรมเลยสักก้าว ดังนั้นเธอจึงไม่รู้เลยว่า เซบี้หรือเฮเดสได้เริ่มดำเนินการตามที่เคยบอกเธอไว้ แล้วก็กำลังทำให้ทวีปใหญ่ปั่นป่วนไม่ใช่น้อย ประกาศจากเฮเดส เรียนผู้เล่นทุกท่าน เฮเดสได้รับคำเชิญจาก GWL เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ให้ร่วมงานการกุศลหาเงินทุนช่วยเหลือเด็กสมองพิการ ในวันที่ 4 เมษายน 2699 แต่เนื่องจากงานในโลกจริงมีการหักค่าใช้จ่ายจากยอดเงินบริจาค ซึ่งแม้เฮเดสจะเข้าใจถึงความจำเป็นของผู้จัด แต่ก็คิดว่า เราชาวเกมเมอร์ทั้งหลายสามารถทำได้ดีกว่านั้น ดังนั้น กิลด์เฮเดสของประกาศจัดเทศกาลระดมทุนช่วยเด็กสมองพิการในทวีปใหญ่เป็นเวลาหกวันในเกม หรือตั้งแต่เวลา 0.00 – 24.00 ของวันอาทิตย์ที่ 4 เมษายน 2699 ในโลกจริง กิลด์เฮเดสได้ส่งเทียบเชิญถึงหัวหน้ากิลด์ทุกกิลด์เพื่อร่วมปรึกษาหารือเรื่องความร่วมมือและรูปแบบของงานแล้ว สำหรับผู้เล่นอิสระ ท่านสามารถเข้าร่วมการประชุมได้ที่ลานกลางเมืองอินเดียนโลนา หรือเข้าประชุมผ่านเวบไซด์ GWL/Hades เรายินดีรับความคิดเห็นของทุกท่าน ในเบื้องต้น กิลด์เฮเดสจะนำของมีตำหนิจำนวนมากที่ได้จากมหาสงครามทั้งสองครั้งที่ผ่านมาออกประมูล เงินที่ได้ทั้งหมดจะถูกโอนเข้าบัญชีพิเศษ เพื่อเปลี่ยนเป็นเงินจริงและบริจาคให้กับอาเชียนแคร์โดยไม่หักค่าใช้จ่าย และเรากำลังติดต่อหาผู้ลบประวัติและผู้ปลดผนึกมาให้บริการลบประวัติและปลดผนึกไอเทมที่มีระดับตั้งแต่หกขึ้นไป ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านจะมาร่วมทำการกุศลกับเรา เฮเดส แน่นอนที่สุดกลุ่มที่ตอบสนองประกาศฉบับนี้อย่างรวดเร็วและเตรียมตัวขนเงินมาบริจาคโดยไม่ดูด้วยซ้ำว่า ของที่เฮเดสจะเอามาประมูลคืออะไร ก็คือ กลุ่มแฟนคลับนั่นเอง กว่า 60% ของแฟนคลับเป็นพวกที่ไม่เคยเข้าไปเล่นเกมมาก่อน รู้จักเฮเดสผ่านสารพัดสื่อแล้วก็ตามกรี๊ดเรื่อยมา อีก 30% เป็นพวกที่เข้าไปเล่นเกมบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะไม่ใช่คนที่เล่นเกมจริงจัง มักจะจ้างให้คนอัพเลเวลให้จนไปทวีปใหญ่ได้ หลังจากนั้นก็คอยตามข่าวว่าเฮเดสจะไปปรากฏตัวที่เมืองไหน หลังจากนั้นก็จะตามไปกรี๊ด นับเป็นโชคดีของเฮเดสที่แฟนคลับเหล่านี้มักจะอ่อนหัดและขี้กลัวเกินกว่าจะตามไปเฝ้าเฮเดสถึงเขตนอกเมือง เขาจึงยังสามารถเล่นเกมได้ตามปกติอยู่ แม้ว่าจะต้องเข้าเมืองอย่างหลบๆซ่อนไปบ้างก็ตาม และเพราะเฮเดสได้โพสประกาศนี้ไว้ในเวบไซด์ของเขาเองด้วย แค่สามสิบนาทีหลังจากโพส กลุ่มแฟนคลับก็ยื่นเรื่องร้องขอให้บริษัทเกมให้บริการประมูลของและรับบริจาคบนเวบไซด์ แล้วก็ได้รับการอนุมัติภายในสิบห้านาที และการที่ประมูลผ่านเวบไซด์ได้โดยไม่ต้องเข้าเกมนี่เองที่ทำให้ผู้เล่นคาดการณ์ถึงความเป็นไปได้ต่างๆนาๆจนก่อให้เกิดความปั่นป่วนเกมกันอย่างครึกโครม “ซวยแล้ว แฟนคลับจากนรกพวกนั้นร่วมประมูลผ่านเวบได้โดยไม่ต้องเข้าเกม” ผู้เล่นในชุดนักรบบ่นทันทีที่เห็นประกาศจากบริษัทเกมที่ลานกลางเมือง “ซวยอะไร พวกนั้นมีสักกี่คนที่เล่นเกมเป็น ประมูลไปก็ใช้อะไรไม่ได้ คงไม่ทุ่มกันหรอกมั๊ง” ผู้เล่นอีกคนที่แต่งตัวเหมือนนักเวทย์ไมค่อยเห็นด้วย “แกนะรู้น้อยไปเสียแล้ว เจ้าพวกนี้ ไม่เพียงแต่จะทุ่มเต็มที่ ถ้าชนะการประมูลก็อาจจะบริจาคกลับคืนให้เฮเดสเพื่อแลกกับจดหมายขอบคุณฉบับเดียวที่เฮเดสเขียนเองด้วยซ้ำ” “งั้นก็ซวยนะสิ” “ก็ถึงว่าอยู่นี่ไง” “แล้วจะทำยังไงดี” “มีทางเดียว แกไประดมคนไปเข้าประชุม ส่งคนไปโพสในเวบเยอะๆด้วย สนับสนุนให้เฮเดสแบ่งเกรดของแยกเวทีประมูล เอาไปพวกไอเทมชั้นเลิศไปไว้รวมกัน ให้พวกเงินหนาไปแข่งกับแฟนคลับนรกนั่น ส่วนของกลางๆที่พวกเราพอจะซื้อไหว ให้แยกมาที่เวทีเล็กๆที่ไม่เด่นนัก ถ้าทำสำเร็จก็คงพอมีหวังจะได้ของดีราคาถูกมาใช้กันบ้าง” “งั้นแยกย้ายกันไปส่งข่าว กระจายกันให้เยอะๆเลยนะ” แล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป ส่วนกิลด์ต่างๆ ปฏิกิริยาก็แตกต่างกันไป ------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 11:41:39

ความคิดเห็นที่ 2 กิลด์พยัคฆ์สามเศียร พยัคฆ์ทมิฬ พยัคฆ์ขาวลายเมฆ และพยัคเฆนทร์ เรียกประชุมกิลด์ทันทีที่ได้รับเทียบเชิญ แต่กว่าจะได้ประชุม พวกเขาก็ได้ข้อมูลใหม่ทั้งเรื่องประมูลผ่านเวบและการเปิดโหวตให้แยกเวทีตามระดับไอเทม “พี่ใหญ่คิดว่ายังไง” พยัคฆ์ขาวถาม “เรื่องการกุศลมันก็เรื่องดีอยู่แล้ว ทำบุญร่วมกันสักครั้งจะเป็นไรไป” พี่ใหญ่ตอบ “แล้วเราจะทำอะไร” พยัคฆ์ทมิฬถาม “ถ้าจะให้เอาของมีตำหนิไปเปิดประมูลเหมือนเฮเดส มันก็ไม่แปลกใหม่ เรื่องเข้าประมูล ก็ต้องทำอยู่แล้ว สงครามรอบก่อน พี่น้องพวกเราสูญเสียไอเทมดีๆไปก็หลายคน ถ้าทุกกิลด์เขาของออกมาประมูลหมด หลายคนก็มีโอกาสได้ของรักคืน แต่การเข้าร่วมแบบนี้ มันก็เหมือนเป็นผู้ตามชัดๆ” พยัคฆ์ขาวพูดยืดยาวแต่ไม่มีคำตอบ “ถ้าเฮเดสจะติดต่อหาผู้ลบประวัติไอเทมกับผู้ปลดผนึก ก็คงไม่พ้นน้องหมวยกับวิน พวกเราเข้าไปช่วยในส่วนนี้ก็ได้นี่นา พวกเราสนิทกับน้องหมวยอยู่แล้ว ใช่ไหมพี่ใหญ่” มังกรขาวเสนอ และข้อเสนอนี้ทำเอารองหัวหน้ากิลด์และหัวหน้าตึกหลายคนหันไปส่งยิ้มให้กัน รู้สึกเจ้ามังกือมันจะยังไม่เข็ดเรื่องข่าวลือ “เราสนิทกับหมวยน้อยนั่นก็จริง แต่อย่าลืมสิว่า เอเรสแห่งเฮเดสนั่นก็สนิทกับวินไม่น้อย” พี่ใหญ่ท้วง “พี่ใหญ่ ถึงเฮเดสจะดังและไม่เคยมีชื่อเสียงในด้านเลวร้าย แต่ของมีตำหนิเป็นของที่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นของดีหรือไม่ดี ผู้เล่นหลายคนคงไม่กล้าวางใจเต็มที่หากเฮเดสจะคุมหมดตั้งแต่ประมูลของ ลบประวัติและปลดผนึก การมีกิลด์อื่นไปช่วยดูแล น่าจะทำให้ผู้เล่นมั่นใจได้ว่าไม่โดนโกง อีกอย่างเด็กสองคนนั่นก็เด็กมาก โน้มน้าวง่าย หากปล่อยให้ใกล้เฮเดสมากไปอาจจะโดนชักจูงได้ ป้องกันไว้ก่อนดีกว่า” หัวหน้าตึกหมื่นม้า หน่วยรบกองหน้าของกิลด์เสนอ เขาคือชายร่างยักษ์ที่แบกขวานมาให้วินลบประวัติในตอนที่โชว์ลบประวัติครั้งแรกนั่นเอง “ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้” พยัคฆ์ทมิฬสรุปก่อนจะประชุมเรื่องต่อไป “ที่นี้เราก็ต้องวางแผนว่าประมูลคราวนี้จะทำอย่างไรถึงจะได้ไอเทมดีๆมาให้มากที่สุด” ----------------------------------------------- ที่กิลด์ขุมทรัพย์เจ็ดคาบสมุทรก็เรียกประชุมเหมือนกัน แต่บรรยากาศแตกต่างกับกิลด์พยัคฆ์อย่างสิ้นเชิง เพราะในห้องประชุมมีคนอยู่แค่สามคน ฉลามขาว หัวหน้ากิลด์ หีบสมบัติ ผู้ดูแลคลัง และอีกาตาเดียว “คนหายไปไหนหมด” ฉลามขาวถามอย่างเคืองๆ “เห็นบอกว่าจะไปสืบข่าวว่าเฮเดสมีของอะไรมาปล่อยมั่ง จะได้กะถูกว่าจะประมูลเอาอะไรมาเก็งกำไร” อีกาตอบหน้าตาเฉย “เฮ้ย ได้ไง ก็บอกแล้วว่าให้มาประชุมกันก่อน งานนี้ขืนไม่ร่วมก็ขายหน้าพวกกิลด์เล็กกิลด์น้อยเขาตาย” ฉลามขาวโวยวายแบบไม่ค่อยมีมาดเท่าไร อีกาเลิกคิ้วอย่างแปลกใจก่อนจะถาม “นี่พี่ฉลามคิดจริงๆหรือว่า งกเข้ากระดูกดำอย่างไอ้พวกนั้น มันจะยอมบริจาคของไปร่วมประมูลหาเงินเข้าการกุศล” “มันก็ต้องมองการณ์ไกล เผื่อๆเรื่องชื่อเสียงและผลประโยชน์ในอนาคตกันมั่ง” หีบสมบัติบอกกลายๆ ว่าที่มาประชุมด้วยไม่ใช่ไม่งกนะเออ “แล้วไอ้หมีขาวมันไปไหน” ฉลามขาวถามหาน้องชาย “ซ่อมเรืออยู่ คงนานหน่อย เพราะตอนมานี่ กว่าจะเข้าฝั่งได้ก็เกือบอับปางไปหลายหน” อีกาตอบ “โธ่ มันไม่มา แล้วใครจะช่วยคิดละเนี่ยว่าคราวนี้จะทำอะไรดี” หัวหน้ากิลด์โวยวายแบบนี้บ่อยเสียจนลูกน้องชินไปนานแล้ว “เจ้าหมีฝากให้มาบอกว่า คราวนี้ขอให้พี่หีบเสนอตัวไปช่วยประเมินราคาแบบคราวที่ห้ากิลด์ทดสอบเด็กสองคนนั่นก็พอ” อีกาไม่ยอมเรียกชื่อหมวยกับวิน จนถึงบัดนี้ ยังไม่มีใครรู้ว่า หมวยกับวินอยู่ในปาร์ตี้เลือดกับพวกเขา “แล้วทำไม เจ้าหีบต้องไปทำให้ฟรีๆ” ฉลามขาวไม่ค่อยจะงกเท่าไร “ไม่เป็นไร ถ้าได้ประเมินราคาของทุกชิ้นเพื่อตั้งราคากลางก่อนประมูล นอกจากจะได้หน้าแล้ว ยังได้เบาะแสว่า ไอเทมชิ้นไหนเป็นอะไร ยิ่งไอเทมแพงๆ ยิ่งเดาง่าย แค่นี้ก็ประเมินกำลังคนที่ได้ไปไม่ยาก” ดูเหมือนในกิลด์นี้ มีแต่หีบสมบัติที่ตามความคิดของหมีขาวทัน --------------------------------------------------- สำหรับอัศวินมังกรไฟของมิคาเอล การประชุมเป็นแค่ประชุมเพื่องสั่งการเท่านั้น “สตีฟ วันประชุมนายแจ้งเฮเดสไปได้เลยว่า ผมติดงานไม่สามารถร่วมงานได้ แต่ทางเราจะช่วยประสานงานกับบริษัทเกมเพื่ออำนวยความสะดวกในการจัดงานประมูลครั้งนี้เต็มที่” ลูกชายคนเล็กของเจ้าของบริษัทออกปากเอง มีหรือจะไม่ได้ “บอกเฮเดสด้วยว่า ในเบื้องต้นเราคิดถึงเรื่องการรักษาความลับและความปลอดภัยให้ผู้เล่น คนที่มาร่วมงานด้วยตนเอง เราจะขอให้บริษัทเปิดห้องในธนาคารให้ฟรี จะได้เอาของไปลบประวัติและปลดผนึกได้อย่างวางใจ แต่สำหรับคนที่ประมูลผ่านเวบ และไม่ต้องการเปิดเผยตัว เราจะขอให้บริษัทตั้งไอดีสำหรับประมูลของให้ใหม่ ผู้ที่ประมูลจะได้สามารถประมูลและรับของผ่านธนาคารโดยที่ไม่มีใครรู้” “ครับ” สตีฟ เลขาฯของมิคาเอลรับคำสั่ง “ส่วนคุณออร์ก้า ไปคัดคนสักสองร้อยคน สำหรับนั่งเฝ้าหน้าเวบประมูลของโดยใช้ไอดีใหม่ที่ผมจะขอให้ทำขึ้นตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงในวันที่สาม แล้วผมจะส่งรายชื่อของที่ต้องการและงบประมาณให้ทีหลัง” ออร์ก้าโค้งรับคำสั่งอย่างไม่มีคำถาม มิคาเอลยิ้มอย่างพึงใจ ธุระในวันงานนะหรือ ก็นั่งเฝ้าหน้าจอคอยประมูลเอาไอเทมดีๆโดยใช้ไอดีที่จะสร้างขึ้นใหม่ไงเล่า -------------------------------------------------- การประชุมของสาวงามกลับออกแนวอ้ำอึ้งอึกอัก ไม่มีใครกล้าแสดงความคิดเห็น รองหัวหน้ากิลด์ทั้งสามของวังบุปผาเอาแต่สบตากันไปมา ไม่มีใครกล้าถามอะโฟร์ไดท์ว่าจะให้ความร่วมมือกับเฮเดสไหม สบตากันได้หลายนาที สุดท้ายสาวสวยนางหนึ่งที่เพียงแค่สบตาก็จะรู้สึกตะลึงตะลานกับความงามระดับหยาดฟ้ามาดิน ก็เอ่ยปากขึ้น “น้องโฟร์ขา” เธอเรียกอะโฟร์ไดท์อย่างหวาน แต่น้ำเสียงกลับแหบห้าวดุดัน ด้วยเหตุที่เธอลืมปรับเสียงให้เป็นผู้หญิงตอนสร้างตัวละคร อะโฟร์ไดท์หันไปมองคนเรียกด้วยสีหน้าเรียบเฉย ใบหน้ารูปไข่นั้นดูหม่นหมอง ดวงตาที่ปกติใสกระจ่างก็มีน้ำตาเอ่อคลอ ปลายจมูกที่เชิดนิดๆให้รู้ถึงความเอาแต่ใจก็มีรอยแดงบ่งชัดว่าเพิ่งจะหยุดร้องไห้ได้ไม่นาน ดูท่าผ่านไปเป็นปี อะโฟร์ไดท์ก็ยังทั้งรักทั้งแค้นเฮเดสไม่หาย “ถ้าน้องโฟร์ไม่สบายใจ ก็มอบหมายให้พี่ๆช่วยจัดการก็แล้วกัน พวกเราต่างก็รู้ดี งานนี้สำหรับเฮเดส เปลือกนอกทำการกุศล แต่ภายในต้องมีผลประโยชน์อะไรแอบแฝงแน่ๆ ดังนั้น ต่อให้ไม่อยากเจอหน้า พวกเราก็ต้องร่วมงาน จะได้คอยสังเกตการณ์ รู้เขารู้เรานะคะคุณน้อง” สาวงามเสียงห้าวเสนอตัวรับงาน “แล้วพวกพี่ๆจะทำอะไรหรือคะ” อะโฟร์ไดท์ถาม สาวงามท่าทางอ่อนหวานอีกคนรีบตอบ “คนของเราที่มีฝีมือในด้านดนตรีมีตั้งมากมาย พวกเราแค่ประกาศตัวรับหน้าที่เล่นดนตรีสลับฉากในการประมูล เรื่องประมูลประเมินอะไรนั่น ก็ไม่ต้องไปยุ่งอะไรกับเขา สังเกตการณ์อย่างเดียวพอ” “หรือจะจัดกิจกรรมสอยดาว ออกฉลากชิงรางวัลด้วยก็ได้ พวกที่ไม่มีเงินมากมายจะได้มีส่วนร่วมได้ เดี๋ยวพี่จะรีบจัดทริปล่าสัตว์ เพื่อหาไอเทมมาออกร้านเลยก็แล้วกัน ไม่ได้ยืดเส้นยืดสายมานานแล้ว” สาวมาดทอมอีกคนช่วยเสริม อะโฟร์ไดท์นิ่งคิดได้ครู่หนึ่งก็พยักหน้า “ดีค่ะ อันที่จริง แค่ไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับเขา น้องก็พอใจแล้ว แต่ถ้ากิจกรรมที่เราจะจัดสามารถช่วงชิงความเด่นดังมาที่เราได้แล้วละก็ น้องก็ไม่เกี่ยง รบกวนพี่ๆช่วยออกประกาศผ่านเวบไซด์ของเรา ขอรับบริจาคไอเทมเพื่อมาเป็นรางวัลสอยดาว ตั้งจุดรับบริจาคในเกม และอย่าลืมออกประกาศตามหาผู้ที่มีอาชีพช่างมาช่วยซ่อมไอเทมที่รับมาด้วยล่ะ” “โฮะๆ น้องโฟร์นี่เยี่ยมจริงๆ คราวนี้เราต้องทำฐานข้อมูลผู้ที่มีอาชีพช่างสำเร็จแน่ เท่านี้ การตามหารูนมาสเตอร์ และช่างที่สร้างแรร์ไอเทมหรือเซตไอเทมได้ก็ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้ว” สาวงามเสียงใหญ่ ปิดท้ายด้วยหัวเราะอันสยองขวัญ ---------------------------------- และกลุ่มสุดท้ายที่ไม่ใช่กิลด์ คิมยังจองนั่งจิบน้ำชากับเถ้าแก่ใหญ่ในทวีปเริ่มต้น “จะเอาอย่างไรดีเถ้าแก่” “จะทำยังไงได้ ตัวเล็กตัวน้อยอย่างเราก็ได้แต่เวทแอนด์ซี” เถ้าแก่ใหญ่หัวเราะหึๆปิดท้าย “แล้วเรื่องวินกับน้องสาว” คิมยังจองจิบน้ำชาอีกหน่อย “จับตาดูให้ใกล้ชิด จะได้รู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเป็นใคร” เถ้าแก่ยิ้ม ก่อนจะหันไปเรียกบ๋อยมาสั่งอาหารเพิ่ม พอสั่งเสร็จบ๋อยไปแล้ว เถ้าแก่ก็ยกถ้วยน้ำชาชวนให้ดื่มก่อนจะพูด “ส่วนผมจะเฝ้าเฮเดสเอง อยากจะรู้เหมือนกันว่าหมอนี่มีอะไรอยู่เบื้องหลัง” “ถ้าอย่างนั้น ผมขอไปเฝ้าพวกวังบุปผาก็แล้วกัน” คิมยังจองพูดหน้าตาเฉย เถ้าแก่ใหญ่ถึงกับหัวเราะหึๆอีกครั้ง “อย่ามัวแต่หลงความงามจนลืมไปเสียล่ะ ว่าแม่สาวพวกนี้ บางทีก็ร้ายยิ่งกว่างูพิษเสียอีก” ------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 11:42:59

ความคิดเห็นที่ 3 บทที่ 42 วันเกิด อาหมวยกับวินแทบไม่ได้ออนไลน์จนกระทั่งกลางดึกคืนวันพฤหัส คืนวันเกิดของวิน จริงๆคนที่ไม่ได้ออนไลน์เลยคือวินคนเดียว ช่วงก่อนวันเกิดวินมีกิจกรรมมากเป็นพิเศษ เพราะเพื่อนบางคนที่สอบเข้า ม.สี่ เสร็จนัดฉลองดูหนังกินข้าวกัน ถือโอกาสฉลองวันเกิดล่วงหน้าให้วินไปด้วยเลย วินที่ไม่ต้องสอบเพราะเกรดหรูพอที่ผ่านเข้า ม.สี่ที่โรงเรียนเก่าเลยฉลองสนุกสนานไปกับเพื่อนๆ พอหม่าม๊าของวินก็ห้ามวินชวนอาหมวยให้เข้าเกมในช่วงนี้ เพราะอาหมวยต้องรีบส่งงาน วินก็เข้าใจและยอมเข้านอนโดยไม่เล่นเกมแต่โดยดี ส่วนอาหมวยแม้จะยุ่ง แต่ก็ต้องออนไลน์ไปเพียงเพื่อให้อาหารอินดิโก้ดราก้อนกับโกเลมด้วยการชาร์ท พลังจิตใส่คฑามังกร และหลังจากให้อาหารเสร็จอาหมวยก็เอาแต่นอนในโรงแรม นอนซ้อนนอนอีกทีหนึ่ง ทั้งคู่จึงไม่ได้รับรู้เลยว่า กิลด์ต่างๆและผู้เล่นอิสระทั้งหลายกำลังรอลุ้นว่าเฮเดสจะติดต่อกับผู้ลบประวัติกับผู้ปลดผนึกสำเร็จไหมอยู่ เฮเดสเองก็ผิดคาดที่ หมวยไม่ได้ติดต่อกลับมาเขาเลย โดยเฉพาะเรื่องประกาศที่เขาเกริ่นเหมือนกับว่า พวกเธอสองอาหลานมาช่วยได้แน่ เขาติดต่ออาหมวยได้อีกที ก็ตอนที่แม่พาอาหมวยมาทำงานต่อที่บ้าน “เซบี้ มีอะไรหรือเปล่า” คุณแม่เงยหน้าจากกองเอกสารของลูกศิษย์ไปถามลูกชาย “ไม่มีอะไรหรอกฮะ แค่จะเข้ามาถามคุณมายาวดีว่า เรื่องทำการกุศลในเกม จะให้ความร่วมมือได้หรือเปล่า” เซบาสเตียนตอบเรียบๆ แต่แม่แอบขมวดคิ้ว “ต้องทำอะไรบ้างหรือคะ” อาหมวยถาม “อ้าว นี่คุณไม่ได้อ่านประกาศในเกมมั่งเลยหรือ” เซบี้ถามอย่างแปลกใจ “เซบี้ ลูกศิษย์แม่กำลังจะสอบ จะมีเวลาเล่นเกมได้ยังไง” อาจารย์แม่ตัวจริงดุลูกชาย “ขอโทษฮะแม่ แต่งานการกุศลจัดวันที่ 4 เมษายน ลูกศิษย์แม่คงมีเวลามังฮะ” “อ้าว งั้นเหรอ งั้นก็คงได้มั้ง มายาวดี เธอสอบวันที่สองนี่” “ค่ะ” อาหมวยเพิ่งได้จังหวะเอ่ยปาก “ต้องการคนลบประวัติไอเทมกับผู้ปลดผนึกมาช่วยงาน ทุกกิลด์ตกลงส่งตัวแทนมาประชุมแล้ว ตามเวลาจริงก็จะประชุมวันที่ 21 ที่จะถึงนี่ คุณไปได้หรือเปล่า” “ค่ะ” อาหมวยตอบสั้นๆเหมือนเคย “งั้นผมขออีเมลล์ด้วย จะได้ส่งเทียบเชิญไปให้” เซบี้รอรับกระดาษจดอีเมลล์ของอาหมวยแล้วจึงออกไป “เดี๋ยวผมเข้าเกมแล้วจะส่งให้ทันที ขอบคุณแทนเด็กๆสมองพิการทุกคนด้วย” “มายาวดี จะเล่นเกมครูก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่อย่าบ้ามากเหมือนลูกชายครู” คุณครูสั่งก่อนจะกลับเข้าเรื่องวิชาการ ----------------------------------- งานเลี้ยงวันเกิดนอกเกมนั้นสนุกสนานเหมือนทุกปี พ่อแม่ของวินจัดงานเลี้ยงเล็กๆในครอบครัว แล้วพอเฮเดสฝากของขวัญให้วิน อาหมวยก็รู้ว่าคงไม่มีของชิ้นไหนที่จะสร้างความประทับใจให้วินมากกว่านี้อีกแล้ว อาหมวยเลยให้เป็นเงินแทน และก็เป็นไปตามคาด เจ้าวินดีใจแทบคลั่งเมื่อได้ดิสก์พร้อมลายเซ็นเฮเดสของแท้ “อาหมวยไปรู้จักเฮเดสได้ไงฮะ” “เขาเป็นลูกชายของอาจารย์อาหมวยน่ะ” “แล้วเขาจีบอาหมวยหรือเปล่าคะ” คำถามจากเด็กหญิงชมพู่ทำเอาอาหมวยสำลักน้ำ “ไฮ้ ชมพู่ ถามอย่างนี้ไง” อาซ้อช่วยดุลูกสาว “ก็ชมพู่อยากรู้นี่คะ เห็โตโต้บอกว่าอาหมวยไปกินข้าวกับเฮเดสสองคนด้วย” ชมพู่บอกหน้าตาเฉย อาหมวยก็ได้แต่ อืมม นายโตโต้ ของยังไม่ทันถึงมือนายเลยน่ะเนี่ย “ไม่ได้จีบหรอก ม๊ารับรอง” แม่ชมพู่อธิบายต่อ เมื่อทั้งวินและชมพู่หันมามองตาแป๋ว “ก็ดูของที่เขาให้วินสิ มันเป็นของที่มีค่าสำหรับวิน แต่ไม่ได้มีราคามากมายสำหรับเขา ให้มาเพื่อแสดงน้ำใจเท่านั้น ใช่ไหมหมวย” “ค่ะ” อาหมวย แอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ ถ้าเป็นเธอพูดเอง หลานสองคนจะฟังไหมนี่ “แล้วที่ไปกินข้าวก็มีธุระไม่ใช่หรือ” อาซ้อช่วยส่ง “ใช่ค่ะ” อาหมวยนึกได้เลยหันไปบอกวิน “วิน เขาชวนวินกับอาร่วมงานการกุศลวันที่สี่เดือนหน้าด้วยนะ เห็นบอกว่าจะส่งเทียบเชิญมาให้ เดี๋ยวเข้าเกมอาจะส่งต่อให้” “ครับ” เท่านี้ เฮเดสก็ไม่กลับมาในวงสนทนาวงเล็กๆของครอบครัวนี้อีกเลย จนกระทั่งอาหมวยฝากของให้ชมพู่เอาไปให้โตโต้ก่อนจะกลับหอ --------------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 11:46:19

ความคิดเห็นที่ 4 คืนนี้เป็นคืนแรกที่วินสามารถเข้าเกมก่อนอาหมวยได้ และคงจะเป็นคืนเดียวด้วย เพราะวินต้องการจะไปทวีปใหญ่ทันที ดังนั้น วินจึงถือโอกาส เข้าเกมโดยไม่มีผู้ปกครองสักครั้งในชีวิต เมื่อไปถึง ก็ได้รับข้อความจากเถ้าแก่ใหญ่และคิมยังจองบอกว่าพวกเขาจองห้องในร้านอาหารเพื่อฉลองวันเกิดให้อาหมวยน้อยแล้ว วินก็รีบไปบอกทันทีว่า อาหมวยน้อยอาจจะมาช้าหน่อยเพราะยังไม่ถึงบ้าน และเพราะการเข้าเกมก่อนครั้งนี้นี่เองที่ทำให้ หลายๆคนในเกมหลงเชื่อไปอีกนานว่าวินเป็นผู้ปกครองอาหมวย ทั้งๆที่วินไม่เคยพูดอย่างนั้นสักคำ เมื่ออาหมวยเข้าเกม ก็เจอข้อความขอเป็นเพื่อนจากเฮเดสส่งมารอผ่านอีเมลล์อยู่แล้ว เฮเดสเป็นคนหนึ่งที่ใช้ฟังชั่นพิเศษในการคัดกรองคนที่ติดต่อด้วย คนที่จะเป็นเพื่อนกับเขาได้จะต้องได้รับจดหมายเชิญจากเขาเองเท่านั้น อาหมวยตอบรับไป และทันใดนั้น “เข้าเกมแล้วก็เดินทางมาทวีปใหญ่ทันทีนะ ผมซื้อตั๋วเรือไว้ให้คุณกับหลานแล้ว จะได้มาร่วมประชุมทัน” อาหมวยเปิดดูไฟล์ที่แนบมา มันเป็นรหัสสำหรับรับตั๋วเดินทาง “ตั๋วชั้นหนึ่งเสียด้วย สงสัยหมอนี่กะจะให้งานหนัก” อาหมวยคาดการณ์ก่อนจะตามไปสมทบกับวิน ------------------------------- งานเลี้ยงวันเกิดคึกคักพอควร แม้ว่าผู้เล่นที่ระดับเกินสามสิบส่วนใหญ่จะออกเดินทางไปทวีปใหญ่แล้ว เหลือแค่เถ้าแก่ใหญ่กับคิมยังจองที่รั้งท้ายอยู่ที่นี่ เพื่อจะคุยกับวินและอาหมวยให้แน่ใจก่อนที่จะไปทวีปใหญ่ ผู้เล่นอื่นๆที่มาร่วมงานก็เฮฮาไปตามเรื่องส่วนใหญ่จะคุยกันเองเสียมากกว่า เพราะแต่ละคนต่างก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับเด็กผู้หญิงอายุสิบห้า พออาหมวยเริ่มถามข่าวเรื่องงานการกุศล ผู้เล่นคนอื่นก็ถอนหายใจเฮือกที่ในที่สุดก็มีเรื่องคุยกับเจ้าของวันเกิดเสีย “เที่ยวนี้เฮเดสทุ่มน่าดู ข่าวหลายสายบอกว่าแทบจะเอาของมีตำหนิทั้งหมดในกิลด์มาประมูล” “คงกะจะลดความกดดันจากเจ้าของไอเทมเดิมด้วยมั้ง” “กดดันอะไร สองปีที่ผ่านมามีกี่คนที่กล้าเข้าไปทวงของกับเฮเดส” “งั้นเปลี่ยนไปเป็นสร้างภาพก็ได้ฟะ” เถ้าแก่ใหญ่ที่ฟังอยู่นานก็เสริม “อาจจะต้องการเพิ่มแต้มคุณธรรมก็ได้มั้ง มันช่วยเรื่องทักษะบัญชาการอยู่เหมือนกัน” “หือ” ผู้เล่นหลายคนหันมามอง เรื่องการใช้แต้มคุณธรรมช่วยในการบัญชาการนี่ พวกเขาเพิ่งเคยได้ยิน “ในบอร์ดบางบอร์ด มีคนโพสว่า แพทช์ใหม่นี่มีการให้แต้มคุณธรรมกับแต้มความชั่ว ทั้งสองอย่างสามารถช่วยเสริมทักษะเกี่ยวกับผู้นำ แต่ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่ามันจะให้ผลอะไรบ้าง” คิมยังจองอธิบายเพิ่ม พ่อค้าหลายคนเริ่มมีสีหน้าวิตกกังวล การที่มีแต้มความชั่ว ก็เท่ากับว่าบริษัทเริ่มเปิดทางให้อาชีพด้านมืดมากขึ้น ดูท่าอาชีพพ่อค้าและอาชีพอื่นๆที่ไม่ใช่สายต่อสู้จะต้องรับความเสี่ยงมากกว่าเดิม บางคนก็คิดจะฝึกวิชาเพิ่ม แต่บางคนก็เริ่มหาผู้คุ้มครอง “อาหมวยน้อยอายุถึงแล้ว จะไปทวีปใหญ่เมื่อไรดี” เถ้าแก่ใหญ่เปลี่ยนเรื่อง “เรือเที่ยวถัดไปนี่แหละค่ะ หมวยน้อยมีตั๋วแล้ว” คำตอบนี้ทำเอาผู้ใหญ่หลายคนยิ้ม “งั้นหมวยน้อยกับวินจะช่วยเฮเดสเรื่องลบประวัติกับปลดผนึกไหม” พ่อค้าคนหนึ่งถาม “ช่วยอยู่แล้ว หาเงินเข้าการกุศลนี่ฮะ” วินตอบแทน ก่อนจะพูดเสริมขึ้นมาอย่างผิดความคาดหมายของอาหมวย “แต่เถ้าแก่ใหญ่ช่วยไปประชุมแทนพวกเราได้ไหมฮะ” “ทำไมล่ะ” เถ้าแก่โบกพัดอย่างใจเย็น แม้จะไม่คาดว่าวินจะเอ่ยปากถึงเรื่องนี้ก่อน “อ้าว ก็พวกเถ้าแก่เป็นตัวแทนให้หางานผมไม่ใช่หรือ การที่จู่ๆผมจะไปลบประวัติให้ใครฟรีๆ แม้จะเพื่อการกุศล ผมก็ต้องระวังไม่ให้กระทบถึงพี่ๆน้องๆอยู่แล้ว แต่จะให้ผมคิดเอง มือใหม่อย่างผมยังไงก็ไม่ทางคิดได้รอบคอบเท่าเถ้าแก่หรอก” วินพูดคล่องราวกับท่องมา “งั้นก็ต้องขอบใจวินด้วยนะที่อุตส่าห์คิดถึงพี่ๆ เอาเป็นว่า พี่กับเถ้าแก่ใหญ่จะเป็นตัวแทนของน้องหมวยกับวินในการประชุมที่อินเดียโนลาก็แล้วกัน” คิมยังจองรีบสรุป “เงื่อนไขของผมมีแค่ ผมกับผู้ปลดผนึกจะลบประวัติกับปลดผนึกไอเทมให้เฉพาะวันงาน หรือหกวันที่จัดงานในเกมเท่านั้น ต้องมีเวลาพักผ่อนที่เหมาะสม และเหมือนเดิม ผู้ปลดผนึกไม่ต้องการเปิดเผยตัว” วินแจ้งเงื่อนไขอย่างรัดกุมจนอาหมวยแอบมอง “หลานฉันมันเขี้ยวเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่” “ตกลง งั้นเราก็ควรจะไปกันได้แล้ว เดินทางเที่ยวเดียวกับหมวยน้อยนี่แหละ ไป เดี๋ยวซื้อตั๋วไม่ทัน” เถ้าแก่ใหญ่ชักชวนให้ออกเดินทางทันที อาหมวยกับวินใช้เวลาไม่นานก็ได้ไปรอที่ห้องพักผู้โดยสารชั้นหนึ่ง ซึ่งเป็นโอกาสแรกที่ได้อยู่กันตามลำพังอาหลาน ห้องพักชั้นหนึ่งในเรือก็คล้ายกับห้องสวีทที่โรงแรม มีห้องนอนสองห้อง มีห้องรับแขก แต่มีพื้นที่น้อยกว่า และเฟอร์นิเจอร์ก็ออกแบบมาให้ไม่เคลื่อนย้ายตกแตกง่ายนักหากเจอคลื่นลมรุนแรง “วินอาส่งเทียบเชิญประชุมไปให้นะ” อาหมวยบอกทันทีที่วินปิดประตู วินเปิดเมนูเกมเช็คเทียบเชิญที่อาหมวยส่งมาให้ แล้วก็เปิดจดหมายอีกฉบับให้อาหมวยดู “อาหมวย พี่หมีส่งข่าวมา” วินบอก “ว่าไง” อาหมวยขี้เกียจอ่าน “พี่หมีเขาแนะนำให้วินบอกให้เถ้าแก่ใหญ่เป็นตัวแทนเราตอนประชุม จะได้มีเวลาไปช่วยพี่อีกาชิงธนู” เสียงวินน่ะพร้อมจะไปแล้ว ส่วนอาหมวยก็ถึงบางอ้อเมื่อชะโงกหน้าไปอ่านข้อความที่หมีขาวส่งมา สิ่งที่วินพูดกับเถ้าแก่ใหญ่เมื่อกี้นี้ แทบจะถอดมาจะจากจดหมายของหมีขาวแบบคำต่อคำ “งั้นก็บอกไปก็แล้วกันว่าเราขึ้นเรือมาแล้ว ใช้เวลาเดินทางสองวัน แต่เราจะออฟไลน์ไปเลย แล้วจะออน์ไลน์อีกทีคืนวันศุกร์ จะได้ขึ้นบกทีหลังโดยใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างในการหลบเถ้าแก่ใหญ่กับคิมยังจอง” “ได้เลยอาหมวย งั้นวินให้พี่หมีกำหนดจุดนัดพบมาเลยนะ” ปาร์ตี้เลือดกำลังจะกลับมา ------------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 11:48:09

ความคิดเห็นที่ 5 บทที่ 43 เมืองต้องคำสาป 1 กว่าอาหมวยกับวินจะเข้าเกมอีกครั้งเวลาในเกมก็ผ่านไปถึงสี่วัน เถ้าแก่ใหญ่กับคิมยังจองทิ้งจดหมายบอกว่าจะไปปรึกษากับบรรดาพ่อค้าในเครือข่ายว่าจะกำหนดท่าทีอย่างไรในการประชุมในวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ อาหมวยกับวินจึงสามารถหลบไปหากลุ่มโจรสลัดได้ตามความคาดหมาย สถานที่นัดหมายของสามโจรสลัดนั้นหาได้ง่ายมาก เพราะมันคือโกดังสินค้าข้างๆพอร์ตโฮเต็ล หรือโรงแรมที่ผู้โดยสารชั้นหนึ่งของเรือจะได้ไปพัก หากว่าออกจากเกมไปตอนที่เรือมาถึงฝั่งนั่นเอง เมื่อไปถึง สองอาหลานก็เจอสามโจรสลัดกำลังต่อล้อต่อเถียงกับ NPC ประจำโกดังสินค้าอยู่พอดี “นี่พี่ชาย ลดราคาให้หน่อยไม่ได้หรือไง ซื้อของตั้งเยอะ แถมมารับเองถึงหน้าโกดัง ไม่ต้องเอาไปส่งที่ร้านขายไอเทมสักหน่อย” อีกาในชุดกัปตันฮุคที่ยังมีมือทั้งสองข้างกำลังอ้อนวอนขอลดราคาอย่างหมดมาด “ไม่ได้ๆ ขีนใครๆขอลดราคาเหมือนพวกคุณกันหมด ผมก็โดนไล่ออกพอดี” NPC ปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย “อ้าว หมวย วิน มานานหรือยัง” หมีขาวหันมาทักทาย “เพิ่งมาถึงฮะ” วินตอบ ส่วนอาหมวยเดินไปก้มๆเงยๆดูของที่อีกาจะซื้ออย่างสนใจ ในกองข้าวของทั้งหมดกว่าครึ่งเป็นน้ำยาเพิ่มพลังชีวิตระดับสูง อาหมวยลองนับดูแล้วน่าจะเกินพันขวด กองต่อมาเป็นน้ำยาเพิ่มพลังจิตระดับสูงเป็นร้อยๆขวด เครื่องมือช่างจำนวนมาก ตามด้วยถังเก็บอาหารขนาดใหญ่และเครื่องเทศหลากหลายชนิด “ทำไมซื้อเยอะอย่างนี้ล่ะ” อาหมวยถาม เพราะทั้งหมดนี่มันน่าจะพอให้คนห้าคนใช้ไปเป็นเดือน “เยอะอะไร ลืมไปแล้วหรือไงว่า พี่เหยี่ยวยังต้องเลี้ยงยุงอยู่ มันน่ะกินจุจะตาย ส่วนนายช่างต่อเรือของเราน่ะ ทำพังทั้งเครื่องมือและตัวเรืออยู่เสมอ เครื่องมือช่างกองนี้ก็ไม่รู้ว่าจะรอดไปได้สักกี่วัน ส่วนอีกา ก็ เฮ้อ อย่าไปพูดถีงมันเลย” กรงเล็บเหยี่ยวอธิบายผสมบ่นเหมือนเคย “พี่ชายคะ ถ้าหมวยเป็นคนซื้อจะลดราคาให้ได้ไหมคะ” อาหมวยไม่ค่อยแน่ใจว่าบัตรลดสิบเปอร์เซ็นต์ของตัวเองจะมีผลในทวีปใหญ่ไหม NPC กำลังจะอ้าปากปฏิเสธ แต่ก็ต้องหุบฉับทันทีที่ได้รับสัญญาณจากบัตรลดสิบเปอร์เซ็นต์ของอาหมวย เนื่องจากความลับเรื่องสิทธิพิเศษต่างๆที่ได้จากเควสถือเป็นความลับของผู้เล่น บริษัทเกมจึงจัดให้ไอเทมที่ใช้ยืนยันสิทธิพิเศษสามารถส่งสัญญาณถึง NPC ที่เกี่ยวข้องเพื่อขอใช้สิทธิพิเศษโดยอัตโนมัติ “ได้ ถ้าเป็นน้องคนนี้ ผมลดให้สิบเปอร์เซ็นต์” สามโจรสลัดถึงกับอ้าปากค้างเมื่อ NPC ยอมลดราคาให้อาหมวยเอาง่ายๆ ทั้งๆที่พวกเขายืนต่อราคาปากเปียกปากแฉะมาตั้งแต่เช้า “พี่ๆรีบโอนเงินให้อาหมวยน้อยสิครับ อาหมวยน้อยจะได้จ่ายตังค์” พอวินเตือน อีกาถึงได้จัดการโอนเงินให้อาหมวย พอจ่ายเงินเสร็จทั้งหมดก็หอบข้าวของไปลงเรือที่จอดอยู่ใกล้ๆ เรือที่หมีขาวสร้างเป็นเรือใบผสมบ้านสองชั้น ชั้นล่างเป็นห้องควบคุม ห้องครัว ห้องกินข้าว ห้องน้ำ และพื้นที่โล่งๆสำหรับทำโน่นทำนี่ที่มีเสากระโดงเรืออยู่ตรงกลาง ชั้นบนมีสองห้องนอน ห้องนอนเล็กเห็นได้ชัดว่ายังไม่มีใครใช้ เพราะไม่มีเฟอร์นิเจอร์แม้แต่ชิ้นเดียว เป็นเพียงห้องโล่งๆขนาดเมตรครึ่งคูณสองเมตร “น้องหมวยใช้ห้องนี้ก็แล้วกัน” หมีขาวบอก ก่อนจะเดินนำวินไปอีกห้องที่ใหญ่กว่าสองเท่า ในห้องนี้มีเตียงไม้แค่สองเตียง “พอดีต้องมีคนคุมเรือตลอดเวลา ก็เลยผลัดกันนอน ใครจะนอนก็เอาถุงนอนของตัวเองออกมาปู วินอยู่ห้องนี้ก็แล้วกัน” อีกาบอก “และเพื่อให้เจ้าอีกาได้ทักษะคุมเรือเพิ่ม เจ้าหมีเปิดปาร์ตี้เลือดได้แล้ว” กรงเล็บเหยี่ยวสั่ง “เอ่อ แล้วพี่ๆ จะไม่บอกสักหน่อยหรือว่าเราจะไปที่ไหนกัน” อาหมวยถามหลังจากที่เรือออก “เมืองต้องคำสาป” หมีขาวตอบยิ้มๆ ------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 11:51:08

ความคิดเห็นที่ 6 ครึ่งชั่วโมงแรกของการออกเรือก็น่าตื่นเต้นดี แต่ครึ่งชั่วโมงให้หลัง วินกับอาหมวยก็ได้รู้เหตุผลที่สามโจรสลัดตัดสินใจตามตัวอาหมวยและวินกลับมาร่วมปาร์ตี้ วูบ ลมตกจนใบเรือห้อยลงมา ครึ่กๆๆ เสียงเครื่องยนต์กระตุกมาจากไหนก็ไม่รู้ สามโจรสลัดหันมายิ้มให้กันเมื่อวินถามว่าเสียงอะไร “คือว่าอย่างนี้นะ” อีกากระแอมก่อนจะพูดต่อ “เรือลำนี้มันแล่นได้ด้วยระบบขับเคลื่อนสองระบบ ระบบลม” อีกาชี้ไปที่ใบเรือที่ตอนนี้ทิ้งตัวลงมาเพราะไม่มีลม “กับเครื่องยนต์พลังเวทย์” อีกาชีไปที่ห้องควบคุม พี่เหยี่ยวหันมายิ้มหวานกับอาหมวย “คือว่า เจ้าอีกามันมีพลังเวทย์พอให้เครื่องกระตุกเท่านั้นแหละ” อีกาตบหัวพี่เหยี่ยว “ไม่ต้องเกริ่น บอกไปตรงๆ” แล้วพี่อีกาก็หันมาหาอาหมวยมั่ง “คือว่า น้องหมวย คือว่า ตอนนั้น” หมีขาวทนรำคาญไม่ได้ ถอนหายใจเฮือกก่อนจะชิงมาพูดเอง “ตอนที่น้องหมวยทำเควสกับเรา พี่สังเกตว่าน้องหมวยน่าจะมีเวทย์ลมสูงพอควร ก็เลยชวนให้มาด้วยกันครั้งนี้ จะได้ช่วยเติมพลังเวทย์ให้เรือ” “อ้าว อาหมวยน้อย ไม่ใช่เด็กปั๊มนะ” วินโวย พลังเวทย์อาหมวยออกจะเท่ ดันจะให้มาทำตัวเป็นเด็กปั๊มได้ไง เสียของ อาหมวยห้ามวินไม่ให้โวยต่อ รอให้หมีขาวพูดให้จบ “อันที่จริง ถ้าเป็นที่อื่นเราก็พอจะอาศัยลมหรือกระแสน้ำไปได้ แต่เมืองต้องคำสาปที่เรากำลังจะไปมันตั้งอยู่บนเกาะที่ในรัศมีสิบกิโลจะไม่มีลม ยกเว้นช่วงอีกสองกิโลเมตรจะถึงเกาะ กระแสน้ำรอบเกาะจะเป็นวังน้ำวนและพายุรุนแรง ที่นอกจากจะใช้เรือที่ควบคุมด้วยพลังเวทย์แล้ว ไม่มีทางผ่านเข้าไปจนถึงตัวเกาะแน่” “ถ้าพี่ๆยังไม่เคยเข้าไป แล้วรู้ได้ยังไง” หมีขาวหัวเราะก่อนจะถาม “แล้ววินคิดว่าพวกพี่ๆทำอะไรตอนที่พวกเธอสองคนยังมาทวีปใหญ่ไม่ได้” อีกาพึมพำเบาๆ “ก็พยายามเข้าไปจนเรือเกือบล่มหลายรอบแล้วนะสิ ถามได้” “มันเป็นเควสของพวกเรา ก็ต้องช่วยกันอยู่แล้ว” อาหมวยว่า อีกาเลยเดินนำหน้าไปที่ห้องควบคุม ชี้ให้อาหมวยเห็นลูกแก้วสำหรับชาร์ทพลังจิต “น้องหมวยมีเวทย์ลมใช่ไหม ลูกแก้วนี่ เก็บได้ห้าร้อยหน่วยเชียวนะ” อีกาคุย อาหมวยเอามือทาบ “เวทย์ลม ใช่ไหมคะ” พอเห็นอีกาพยักหน้าเธอก็ชาร์ทรวดเดียวด้วยความชำนาญ เพราะทำอยู่ทุกวัน แต่สามโจรสลัดอ้าปากหวอ เพราะอาหมวยชาร์ทจนเต็มในเวลาไม่ถึงครึ่งนาที ในขณะที่อีกาใช้เวลาเป็นชั่วโมง ก็ทำได้แค่ไม่กี่หน่วย “น้องหมวยนี่พลังจิตสูงเหมือนกันนะ” หมีขาวทัก หลังจากนั้นอีกหนึ่งชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงจุดหมายที่ต้องการ คนทั้งห้ามองทะเลสีครามที่ตอนนี้มีกระแสน้ำวนไหลเชี่ยวหมุนเป็นวงกลมรอบเกาะที่เห็นอยู่ลิบๆ “เอาหรือยัง” อีกาถามทุกคน “พร้อมแล้ว เข้าประจำที่” พอหมีขาวพูดจบ ทุกคนก็เข้าประจำที่ กรงเล็บเหยี่ยวปีนขึ้นไปอยู่บนกระเช้าสังเกตการณ์ที่เสากระโดงเรือ อีกาไปที่พวงมาลัยเรือคอยบังคับทิศทาง หมีขาวเตรียมซ่อมแซมถ้าเรือไปปะทะอะไรจนเสียหาย อาหมวยประจำอยู่ที่หน้าลูกแก้วคอยเติมพลังเวทย์ โดยมีวินรับหน้าที่คอยให้น้ำยาเพิ่มพลังจิตหรือส่งเครื่องมือให้ทุกคน อีกาขมวดคิ้ว “แล้วถ้าน้องหมวยกับเจ้าหมีต้องการของพร้อมๆกันจะช่วยใครก่อน” หมีขาวเองก็ขมวดคิ้ว คิดไม่ตก พลังเวทย์หมด เรือก็ล่ม เรือรั่วก็ซวยเหมือนกัน “งั้นหมวยเรียกตัวช่วยมาก็แล้วกัน” ว่าแล้วอาหมวยก็เรียกโกเลมน้อยออกมา เจ้าตุ๊กตาตัวอวบอ้วนยิ้มหวานให้ทุกคน เพราะทุกคนอยู่ในปาร์ตี้เลือดของนายหญิงหมดเลย “โกเลมน้อย ช่วยคอยส่งของให้พี่หมีคนนี้หน่อยนะ” อาหมวยสั่ง “ครับ” โกเลมน้อยพยักหน้าประกอบ สามโจรสลัดส่ายหน้า น้องหมวยไปหาตุ๊กตาที่ไหนมาเล่นอีกนะนี่ แล้วสงสัยจะไม่เคยเห็นโกเลมดิน ถ้ารู้มาก่อนว่าโกเลมดินเป็นพวกกอริลาผสมนักมวยปล้ำละก็ คงไม่ยอมตั้งชื่อตุ๊กตาของตัวเองว่าโกเลมน้อยหรอก สงสารเจ้าโกเลมน้อย หน้าตาออกจะน่ารัก ต้องใช้ชื่อเดียวกับไอ้พวกถึกๆพวกนั้น เมื่อแก้ปัญหาได้ ก็เริ่มบุกฝ่ากระแสน้ำเข้าไป ช่วงแรกอีกาบังคับเรือฝ่าตัดกระแสน้ำตรงไปที่เกาะ แต่ต้านทานแรงน้ำไม่ไหว “อีกาปล่อยตามน้ำไปก่อน คอยหลบหินโสโครกก็พอ” หมีขาวตะโกนสั่งหลังจากที่กราบเรือพังไปหลายจุด เขาซ่อมไม่ทัน “ซ้ายๆ ไม่ได้ยินหรือไงโว้ย บอกให้หลบไปทางซ้าย” กรงเล็บเหยี่ยวตะโกนทำนองนี้มานับครั้งไม่ถ้วน “เต็มที่แล้วโว้ย เก่งจริงมาบังคับเรือเองสิวะ” อีกาก็ตอบทำนองเดียวกันไปทุกครั้งเหมือนกัน อาหมวยเองก็เติมพลังเวทย์ไม่ได้หยุด โชคดีที่พักนี้เติมบ่อย เลยชำนาญทำได้ไม่ติดขัด จากระยะแค่หนึ่งกิโลเมตร พวกเขาต้องปล่อยเรือให้แล่นตามกระแสน้ำแล้วค่อยๆเบี่ยงหัวเรือเข้าหาเกาะ ผ่านมาเกือบสองชั่วโมง พวกเขาวนรอบเกาะมาสามรอบแล้ว แต่เพิ่งจะฝ่ากระแสน้ำมาได้แค่ครึ่งทาง “อีกสิบนาทีจะถึงจุดที่น่าจะเข้าไปเทียบท่าได้ เตรียมตัว” กรงเล็บเหยี่ยวตะโกนบอกทุกคน อีกาพยักหน้า เขาบังคับให้หัวเรือหันเข้าหาฝั่งมากขึ้น ทันใดนั้น “เฮ้ยมีหินโสโครกก้อนเท่าบ้านรออยู่ ตาบอดหรือไงฟะ” กรงเล็บเหยี่ยวตะโกนลั่น อีกาเองเมื่อมองข้างหน้าก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูก ข้างหน้าไม่เพียงแต่มีหินโสโครกรออยู่เท่านั้น แต่มันยังเป็นแนวหินที่ทอดยาวกว่าห้าร้อยเมตร สายน้ำที่ด้านหลังก็กำลังผลักดันให้เรือพุ่งเข้าหามันด้วยความเร็วกว่า 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ในขณะที่ทุกคนกำลังตะลึง โกเลมน้อยพูดกับอาหมวย “นายหญิง ยึดอำนาจ” “ยึดอำนาจ?” พออาหมวยพูดคำว่ายึดอำนาจ ตำแหน่งกัปตันก็ตกเป็นของอาหมวยทันที เพราะอีกาที่มีทักษะบังคับเรือสูงกว่าได้แต่ยืนตะลึงและปล่อยมือจากพวงมาลัยบังคับเรือไปตั้งแต่ตอนที่ได้ยินกรงเล็บเหยี่ยวตะโกนบอกเรื่องหินโสโครก ผู้เล่นหมวยยึดอำนาจกัปตันสำเร็จ ได้ทักษะบังคับเรือระดับหนึ่ง อีกายืนมองกัปตันเรือคนใหม่อย่างไม่แน่ว่าจะทำอะไรดี กรงเล็บเหยี่ยว หมีขาวและวินซึ่งได้ยินเสียงประกาศจากระบบเหมือนกันก็มีปฏิกริยาไม่แตกต่างไปจากอีกานัก “นายหญิง บังคับให้เรือลอยข้ามไป” “ลอย” อาหมวยวางมือบนลูกแก้วชาร์ทพลังของเรืออย่างแรง ชาร์ทพลังสุดตัว พลังเวทย์แทบจะหายวับไปเร็วพอๆกับที่ชาร์ทเข้า วินเห็นท่าไม่ดี แม้จะไม่แน่ใจว่ามีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็ให้น้ำยาเพิ่มพลังจิตแก่อาหมวยตามหน้าที่ หัวเรือพุ่งเข้าหาหินโสโครกตามทิศทางเดิม แต่จู่ๆหัวเรือก็เชิดขึ้น ทำเอากรงเล็บเหยี่ยวตกจากเสากระโดง แต่โชคดีที่เขาผูกตัวเองไว้กับเสา จึงเพียงแค่ถูกเหวี่ยงไปรอบๆเสาเรือ วิน หมีขาวกับอีกาก็เสียหลักล้มลงกลิ้งไปชนกำแพงหลังห้องควบคุม อ๊ากกกก เสียงกรงเล็บเหยี่ยวตะโกนเพราะความหวาดเสียวถึงขีดสุด มีเขาเพียงคนเดียวที่เห็นว่า ตัวเรือพุ่งพ้นหินโสโครกมาอย่างน่าหวาดเสียวแค่ไหน แต่เรือไม่ได้กระแทกลงน้ำทันทีที่พ้นหินโสโครก มันลอยไปไปอีกว่าสามร้อยเมตร ก่อนจะค่อยร่อนลงพื้นน้ำอันราบเรียบ ทิ้งกระแสน้ำวนอันเชี่ยวกรากไว้ที่เบื้องหลังห่างออกไปไม่ถึงห้าเมตร อาหมวยบังคับให้เรือเข้าเทียบท่าที่ชายหาดอย่างเหนื่อยอ่อน วินที่เพิ่งลุกขึ้นได้ ส่งยาเพิ่มพลังจิตให้อาหมวยอย่างรีบร้อน อีกากับหมีขาวมองหน้ากันก่อนจะเดินออกไปช่วยกรงเล็บเหยี่ยวที่ยังโดนแขวนกับเสาเรือ จากเหตุการณ์ในครั้งนี้ ทักษะบังคับเรือของอาหมวยขึ้นไปเป็นระดับห้า ------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 11:52:55

ความคิดเห็นที่ 7 บทที่ 44 เมืองต้องคำสาป 2 เมืองต้องคำสาปตั้งอยู่บนเกาะรูปหยดน้ำ อาหมวยและพวกจอดเรือไว้ที่ปลายของหยดน้ำพอดี ด้านปลายของหยดน้ำเป็นชายหาดทั้งหมด และจะถูกน้ำท่วมหายไปทั้งหาดเมื่อน้ำขึ้น ตัวเมืองหรืออันที่จริงต้องเรียกว่าซากเมืองตั้งอยู่บนส่วนกลมๆของหยดน้ำ เมื่อมองผ่านกล้องส่องทางไกล พวกเขาเห็นเพียงกำแพงเมืองพังๆและซากปรักหักพังบางส่วนเท่านั้น “NPC ที่จวนเจ้าเมืองบอกว่าธนูฝังอยู่ที่ลานกลางเมือง น่าจะเป็นตรงนั้นนะ” อีกาชี้ไปที่ลานโล่งแห่งหนึ่ง ก่อนจะส่งกล้องส่องทางไกลให้เพื่อนร่วมปาร์ตี้ดูทีละคน “คงต้องรอจนถึงพรุ่งนี้เช้า NPC นั่น เตือนนักเตือนหนาว่าอย่าเข้าเมืองตอนกลางคืน” หมีขาวบอก พวกเขาจึงกลับไปพักผ่อนบนเรือหลังจากที่สำรวจชายหาดจนทั่วแล้ว แต่แผนการของพวกเขาก็ถูกทำลายด้วยปรากฏการณ์ธรรมชาติ กลางดึกคืนนั้น น้ำทะเลที่เอ่อขึ้นได้พัดพาเรือของพวกเขาเข้ามาถึงกำแพงเมือง หมีขาวตื่นก่อนเพราะเสียงเรือกระแทกกำแพง เขาปลุกทุกคนให้ตื่น และเมื่อออกมาสังเกตการณ์ก็พบว่าผีดิบจำนวนสิบกว่าตัวได้ขึ้นมาบนเรือของเขาแล้ว ผีดิบพวกนี้ต่างจากที่เจอในทวีปเริ่มต้น พวกมันมีระดับห้าสิบขึ้นไปทั้งนั้น ไม่เพียงเท่านี้ แต่ละตัวยังเรืองแสงเป็นสีต่างๆ บ่งบอกว่า การโจมตีของมันผสมกันระหว่างการโจมตีทางกายภาพและพลังเวทย์ อย่างตัวมีเรืองแสงเป็นสีแดง จะปล่อยเวทย์ไฟออกมาเผาฝ่ายตรงกันข้ามที่มาโจมตี ตัวที่เรืองแสงเป็นสีเขียวจะปล่อยพิษ นอกจากนี้ มันยังสามารถดูดซับการโจมตีด้วยธาตุเดียวกับที่มันมีไปเสริมการโจมตีของมันด้วย สามโจรสลัดกระโจนออกไปจัดการกับผีดิบเหล่านั้น แม้ว่าจะหนักแรง แต่ด้วยประสบการณ์ในทวีปเริ่มต้น ทำให้ใช้เวลาไม่นานก็รู้ว่าจะจัดการกับพวกมันด้วยธาตุตรงกันข้าม แต่กำจัดไปได้แค่ห้าตัว ผีดิบอีกฝูงก็ปรากฏตัวขึ้น วินมองไปรอบๆก่อนจะตะโกน “มันมาเต็มไปหมดเลย มีแต่ทางโน้นที่ยังว่างอยู่” “ตามมา” หมีขาวสั่ง เขาสู้พลางถอยพลางไปตามทางที่วินบอก เพราะด้านอื่นมีผีดิบเต็มไปหมด อาหมวยเรียกโกเลมน้อยออกมาช่วยสู้ พวกเขาจึงเคลื่อนขบวนไปได้เร็วกว่าเดิม ดังนั้นกว่าจะรู้ตัวว่าโดนหลอกให้มาโดนล้อมที่ลานกลางเมืองก็สายไปเสียแล้ว “โว้ย พวกมันมีกันกี่ตัวฟะ” กรงเล็บเหยี่ยวตะโกนหลังจากที่ฟันผีดิบไปสิบกว่าตัวแล้วยังไม่มีทีท่าว่ามันจะลดน้อยลง “เอาแรงที่บ่นมาฟันกับไอ้พวกนี้ดีกว่าน่า” หมีขาวบอก แม้ว่าตัวเองก็เริ่มจะย่ำแย่แล้วเหมือนกัน ตอนนี้ทุกคนร่วมกันสู้อย่างทุลักทุเล แต่ละคนกำลังถูกบีบให้ถอยมารวมกันอยู่ตรงกลาง มีเพียงด้านอาหมวยที่สบายหน่อย เพราะโกเลมน้อยมันคุ้มครองแต่อาหมวยคนเดียว แต่จู่ๆ โกเลมน้อยก็เปลี่ยนเป็นสีแดง “นายหญิงช่วยหนูด้วย” โกเลมน้อยร้องขอความช่วยเหลือ อาหมวยใช้คฑามังกรแทงผีดิบตัวหนึ่งสลายไปก่อนจะหันไปหาโกเลมน้อยด้วยความร้อนใจ “จะให้ช่วยยังไง” “เวทย์แสง” มันตอบ อาหมวยน้อยชาร์ทเวทย์แสงใส่ลูกแก้วที่หัวคฑามังกรก่อนจะส่งไปให้โกเลมน้อยทันที วินที่หันมาเห็นพอดี ก็ตะโกนบอกสามโจรสลัด “คุ้มครองอาหมวยน้อยด้วย อาหมวยจะใช้เวทย์แล้ว” ทั้งสี่เข้ามายืนล้อมอาหมวยเพื่อคอยคุ้มกันทันที -------------------------- ในช่วงเวลาเดียวกันที่ห้องควบคุมของ NPC ประจำเควส หัวหน้าฝ่ายกำลังจ้องมองมอร์นิเตอร์ตาเขม็ง เมื่อเห็นโกเลมน้อยกำลังเปลี่ยนเป็นสีแดง “นาย” หัวหน้าชี้ไปที่ลูกน้องคนที่เฝ้าหน้าจอที่มีรูปโกเลมน้อยอยู่ “ตรวจสอบสัตว์เวทย์ตัวนั้นสิว่าเกิดอะไรขึ้น” ชายคนนั้นพรมนิ้วบนคีย์บอร์ดไม่นานก็ได้คำตอบ “มีการส่งโปรแกรมจากภายนอกเข้าไปในตัวของสัตว์เวทย์ครับ” “ตามล่าหาตัวคนส่งมาให้ได้” หัวหน้าสั่ง ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องอีกคน “แจ้งจีเอ็มให้เตรียมพร้อมด้วย” หัวหน้าดัดมือดึงแขนวอร์มอัพเตรียมตัวจัดการกับไอ้หน้าไหนก็ตามที่บังอาจแฮกเข้ามาในอาณาเขตของเขา “หัวหน้า” ลูกน้องคนแรกเรียก “มีอะไร” “โปรแกรมนั่น มาจากตึกเราเอง” ลูกน้องรายงานเสียงอ่อย “หา” “ดูเหมือนว่าจะมาจากแผนกออกแบบ” เสียงคุณลูกน้องอ่อยลงไปอีก “มันไม่ใช่ไวรัส แต่เป็นโปรแกรมกระตุ้นวิวัฒนาการที่เพิ่งโดนจีเอ็มรีเจคไปเมื่อเดือนที่แล้ว” “หือ” “ดูเหมือนว่า แม่หนูเจ้าของสัตว์เวทย์นั่น จะโดนใครบางคนในบริษัทเราจ้องเล่นงานอยู่” ลูกน้องอีกคนคาดคะเน เมื่อเห็นโกเลมน้อยอยู่ในสภาพใกล้ระเบิดแค่ไหน ลูกน้องคนแรกพยักหน้า และเสริมเมื่อเห็นอาหมวยกำลังช่วยโกเลมน้อยอย่างสุดกำลัง “แต่ดูเหมือนว่า แม่หนูคนนี้ก็มีฝีมือพอตัวทีเดียว” “คำนวณสิ” หัวหน้าสั่ง “โอกาสที่สัตว์เวทย์นั่นจะรอด ต้องได้เวทย์แสงไม่น้อยกว่า หนึ่งหมื่นแปดพันหน่วย จากสถิติวันนี้ ผู้เล่นที่มีพลังจิตสูงสุดยังมีแค่ 17564 หน่วย” หัวหน้ามองไปที่มอร์นิเตอร์ ก่อนจะสั่งเสียงเหี้ยม “ระงับการส่งบอสออกไป เปิดโอกาสให้แม่หนูนั่นสู้ให้สุดตัวสักหน่อย แล้วก็รวบรวมหลักฐานการแทรกแซงจากฝ่ายออกแบบมาให้หมด ผมจะจัดการไอ้หน้าไหนก็ตามที่กล้าแหย่จมูกเสือให้รู้ว่า นรกมีจริง” ------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 11:56:03

ความคิดเห็นที่ 8 ย้อนไปหนึ่งวันก่อนที่กลุ่มปาร์ตี้เลือดจะไปถึงเมืองต้องคำสาบ จดหมายขอความร่วมมือจากฝ่ายออกแบบของบริษัท GWL ก็มาถึงห้องจอมมารทางระะบบ e-office อย่างเงียบเชียบ โครม เปรี้ยง “ไม่ทำโว้ย” “ชูมือขึ้น แล้ว หมุน หมุน” มันช่วยไม่ได้ที่จอมมารหนึ่งโยนหนังสือไปโดนปุ่มรีเพลย์พอดี “อ๊ากกกก ปิด ปิด ปิดเดี๋ยวนี้” จอมมารสองปิดหูอย่างสุดทน ปิ๊งป่อง สัญญาณเตือนว่าหัวหน้าฝ่ายออกแบบส่งทรานสมิทชั่นมาหาดังขึ้น ทันใดนั้น ภาพของหัวหน้าก็ปรากฏขึ้นที่หน้าจอด้านซ้ายครึ่งกำแพงห้อง “คืนนี้พวกคุณสองคนอยู่ต่อทำโอทีด้วย เราจะประชุมเรื่องการเปลี่ยนรูปลักษณ์ของโกเลมไฟ” สองจอมมารอ้าปากค้าง สิ่งที่พวกเขากลัวที่สุดกำลังจะเกิดขึ้นในที่สุด “ไม่มีทาง” จอมมารหนึ่งพูด “เราต้องหาทางทำลายมันก่อน” จอมมารสองบอก ทั้งคู่หันไปสบตา พยักหน้าให้แก่กัน แล้ววิ่งที่เครื่องคอมพิวเตอร์ของตัวเองแล้วลงมือทันที ------------------- คืนวันศุกร์ สี่ทุ่ม สองจอมมารใส่ชุดหนังมีโซ่เป็นร้อยเหมือนเดิม แต่ตอนนี้พวกเขาย้อมผมเป็นสีเขียว พวกเขาเดินออกจากลิฟต์ผ่านไปตามทางเดิน ตบเท้าเป็นจังหวะพร้อมกันราวกับสวนสนาม เมื่อไปถึงหน้าประตู พวกเขาผลักประตูคนละบาน ก้าวเท้าเข้าไป กลับหลังหันมาปิดประตู และแยกย้ายกันไปนั่งคนละข้างของโต๊ะประชุมอย่างพร้อมเพรียงกัน ในห้องประชุมมีทั้งคนจริงและภาพฮาโลแกรม และผู้เข้าร่วมประชุมจากอีกซีกโลกนี่เองที่ทำให้พวกเขาต้องเริ่มประชุมกันตอนสี่ทุ่ม คืนวันศุกร์ตามเวลาที่กรุงเทพมหานคร “มาถึงกันหมดแล้ว งั้นเริ่มประชุมได้เลย” ชายวัยกลางคนท่าทางภูมิฐานสมเป็นหัวหน้าแผนกเปิดประชุมอย่างอารมณ์ดี” “สืบเนื่องจากคุณมาริสา หลิง จากบริษัท GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์ ได้ขอความร่วมมือให้ทางเราช่วยออกแบบไอเทมให้กับโกเลมไฟ ที่เธอจะออกเป็นสินค้าสำหรับเด็กๆก่อนเปิดเทอมนั้น คณะกรรมการตรวจสอบการออกแบบตัวละคร ได้เสนอให้ฝ่ายออกแบบปรับเปลี่ยนการออกแบบให้สอดคล้องกับสินค้าที่กำลังจะออกใหม่ เพราะโกเลมไฟที่ฝ่ายออกแบบเสนอมานั้นแตกต่างจากตัวต้นแบบที่คุณหลิงเธอต้องการเป็นสินค้าอย่างมาก” พูดจบ ลิลลี่สาวสวยหนึ่งในคณะกรรมการตรวจสอบก็ฉายภาพเปรียบเทียบโกเลมไฟของจอมมารเทียบกับโกเลมไฟของอาหมวยให้เห็นกันจะๆว่ามันต่างกันขนาดไหน ก่อนจะพูดต่อ “ทางกรรมการเห็นว่า น่าจะใช้ตัวนี้” ลิลลี่ชี้ไปที่โกเลมน้อยของอาหมวย “เป็นต้นแบบ” สองจอมมารกัดฟันกรอดๆ ที่โกเลมแสนรักของพวกเขากำลังจะถูกทำลาย “ผมขอคัดค้าน” จอมมารหนึ่งประกาศ “เหตุผลน่ะหรือครับ” จอมมารสองฉายภาพโกเลมดินขึ้นไปเทียบกับโกเลมไฟบ้าง โกเลมดินเป็นหุ่นดินสีน้ำตาลเข้มสูงสองเมตร รูปร่างประมาณนักมวยปล้ำผสมกอริลา หัวล้านทั้งหัว แถมยังมีรูปหน้าเป็นเหลี่ยม กรามใหญ่ ตาโปน จมูกบาน “แล้วจะให้ไอ้ตัวนี้วิวัฒนาการมาเป็นไอ้ตัวนี้หรือครับ” จอมมารหนึ่งตบโต๊ะ ก่อนจะเรียกรูปโกเลมไฟตัวอ้วนๆกลมๆตาแป๋วๆตัวแค่เอวของโกเลมดินมาเทียบให้เห็นกันจะๆบ้าง กรรมการในที่ประชุมครางฮือ รับไม่ได้เหมือนกันที่กอริลานักมวยปล้ำจะกลายเป็นตุ๊กตาตัวอ้วนๆ “แล้วใครจะเชื่อว่ามันเก่งขึ้นนี่” หนึ่งในกรรมการหลุดปากออกมา “และวิวัฒนาการขั้นถัดไปของมันคือไอ้ตัวนี้” จอมมารสองเรียกรูปอัลติเมทโกเลมของพวกเขามาให้ดู ยักษ์ตัวสีแดงขนาดห้าเมตร นุ่งผ้าเตี่ยวผืนเดียว โชว์กล้ามเป็นมัดๆ แสยะยิ้มให้กับกรรมการในที่ประชุมอย่างถ้วนทั่ว “ลองดูกันให้ชัดๆอีกที” จอมมารหนึ่งเรียกฉากทดสอบของโกเลมทั้งสามตัวมาเปรียบเทียบ โกเลมดินเบ่งกล้ามกระทืบเท้าก่อนจะพุ่งเข้าหาฝูงยูนิคอร์น มันจับยูนิคอร์นหักคอได้ง่ายได้ราวกับหักกิ่งไม้ ใช้เวลาไม่ถึงนาที ยูนิคอร์นทั้งฝูงก็ตายไปห้าตัว ส่วนที่เหลือก็บินหนีไป โดยที่โกเลมดินยังกระทืบเท้าประกาศศักดาโครมๆ ส่วนเจ้าโกเลมไฟตุ้ยนุ้ย สองจอมมารมีอยู่เทปเดียวคือ ชูมือขึ้น แล้ว หมุน หมุน \('-')/ \(=)/ จอมมารสองกดหยุดทันที “แค่นี้พอ” “ทำไมล่ะ มันก็น่ารักดีนี่” ลิลลี่ถาม จอมมารหนึ่งแยกเขี้ยว ก่อนจะตอบ “อย่าเอาความอนาถของมันมาดูอีกเลย แค่นี้ก็อับอายพอแล้ว” จอมมารสองรีบเบี่ยงประเด็นก่อนที่จะมีใครขอดูเจ้าโกเลมไฟเต้นจนจบ “มาดูอัลติเมทโกเลมกันดีกว่า” จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 11:59:06

ความคิดเห็นที่ 9 คราวนี้ เจ้ายักษ์แดงเผชิญกับมังกรสามตัว สามสี สีแดงเป็นมังกรไฟ สีน้ำเงินเป็นมังกรวารี และสีน้ำตาลเป็นมังกรดิน “อัลติเมทโกเลมทุกตัวมีระดับเริ่มต้นที่หกสิบ แต่สามารถเพิ่มระดับได้ ผิดกับโกเลมทั่วไป เจ้าตัวนี้เลเวลหกสิบ แต่มังกรทั้งสามตัวเลเวล 75” จอมมารหนึ่งอธิบาย เจ้ายักษ์แดงใช้กำแพงไฟโอบล้อมมังกรวารี กันมันออกจากการต่อสู้ทันที มันพุ่งเข้าไปสู้กับมังกรไฟ ทำทีเหมือนจะลืมไปว่าว่ามังกรดินคอยจู่โจมอยู่ข้างหลัง แต่พริบตาเดียว เจ้ายักษ์แดงก็กระโดดหลบ ปล่อยให้ลูกไฟที่มังกรไฟพ่นออกมาไปปะทะกับมังกรดิน มังกรดินที่แม้จะมีพลังป้องกันสูงที่สุดก็ถึงกับสะเทือนเมื่อเจอลูกไฟจากมังกรไฟเข้าเต็มๆ มันกรีดร้องเสียงลั่น ก่อนจะใช้เวทย์ทำให้เกิดแผ่นดินถล่ม อัลติเมทโกเลมแยกเขี้ยวก่อนจะกระโดดหนีไปทางมังกรวารี มังกรวารีที่กำลังทุรนทุรายอยู่กลางกำแพงไฟ เมื่อเห็นศัตรูตัวฉกาจเข้ามาใกล้ก็ใช้เวทย์สร้างวังน้ำวนผสานกับเวทย์แผ่นดินถล่มของมังกรดินทันที เจ้ายักษ์แดงยิ้มอีกครั้ง มันตีลังกาหนีไปหามังกรไฟ มังกรไฟที่รอโอกาสอยู่ก็บินพุ่งเข้าโจมตีเต็มแรง สถานการณ์ของเจ้าอัลติเมทโกเลมกำลังย่ำแย่ ที่ด้านหน้ามังกรไฟกำลังพุ่งเข้าหา กางเล็บเตรียมตะปบ ที่ด้านหลัง โคลนดูดขนาดยักษ์ที่เกิดจากเวทย์แผ่นดินถล่มและเวทย์วังน้ำวนของมังกรดินกับมังกรวารีก็กำลังใกล้เข้ามา พริบตาเดียว เจ้าอัลติเมทโกเลมก็หายตัว มันเปลี่ยนตัวเองเป็นแสงก่อนจะหายตัวไปอยู่ที่ด้านหลังของมังกรดิน และเป็นไปตามความคาดหมายของมัน มังกรไฟไม่สามารถรั้งตัวไว้ได้ มันพุ่งเข้าสู่ใจกลางโคลนดูดขนาดยักษ์ ลำพังเวทย์ธาตุดิน อาจจะไม่มีผลกับมังกรไฟนัก แต่เวทย์ธาตุน้ำที่เป็นคู่ตรงกันข้ามทำให้มันหมดทางหนี ด้วยความแค้นจัด มังกรไฟรวบรวมเวทย์ไฟครั้งสุดท้ายก่อนจะตาย สร้างลูกไฟขนาดยักษ์สูงกว่าสองเมตรกลิ้งไปหาเจ้ายักษ์แดง ก่อนจะจมหายไปในโคลนดูด ตายเป็นตัวแรก ลูกไฟที่บรรจุเวทย์ไฟทั้งหมดของมังกรไฟ มีพลังทำลายล้างกว่าแสนจุด มันไม่เพียงแต่เผาน้ำในโคลนดูดให้ระเหยเป็นไอ แต่ยังหลอมละลายพื้นที่บริเวณนี้จนกลายเป็นแอ่งลาวาขนาดย่อม เจ้ายักษ์แดงถีบมังกรดินให้ไปเผชิญกับกลุ่มไอน้ำเดือดและลูกไฟ เนื่องจากมันถูกลอบกัดทางด้านหลังจึงไม่ทันได้ระวัง หมดทางป้องกันตัว แต่ก่อนที่มันจะตายเพราะลูกไฟยักษ์ มันตัดสินใจใช้เวทย์พลิกแผ่นดินตัดกำแพงไฟเปิดช่องให้มังกรวารี มังกรตัวเดียวที่ยังเหลืออยู่ออกมาสู้กับเจ้ายักษ์แดง แต่น่าเสียดายที่มังกรวารีออกมาได้ช้าเกินไป พื้นที่มังกรดินอุตส่าห์เปิดทางให้ก่อนตายได้ถูกลูกไฟยักษ์หลอมจนกลายเป็นแอ่งลาวาขนาดยักษ์ พอมังกรวารีพุ่งออกมา เจ้ายักษ์แดงที่รออยู่แล้วก็กระโดดถีบให้มังกรวารีตกลงไปในแอ่งลาวา ดับอนาถเป็นตัวสุดท้าย คณะกรรมการแทบลืมหายใจ ขณะที่ดูการต่อสู้ของเจ้ายักษ์แดง “ใช้เวลาเท่าไร” หัวหน้าแผนกถาม “สองนาที ยี่สิบวินาที อัลติเมทโกเลมมีความสามารถในการคำนวณ เรียนรู้และวางแผน ถ้าให้มันสู้อีกครั้ง มันจะใช้เวลาน้อยลง และในตอนนี้เราใส่ข้อมูลการต่อสู้และแก้ปัญหาแบบต่างๆให้มันเป็นร้อยๆสถานการณ์แล้ว” จอมมารหนึ่งตอบอย่างภาคภูมิใจ ดูสิว่าตอนนี้จะมีใครจะโหวตเอาไอ้ตุ๊กตาปัญญาอ่อนมาแทนที่โกเลมของเขาอีก “ไหนลองเรียก คุณสมบัติของโกเลมตัวที่คุณหลิงอยากได้มาดูหน่อยสิ” ลิลลี่สั่ง จอมมารทั้งสองซ่อนความไม่พอใจอย่างมิดเม้น ก็คุณลิลลี่เป็นสาวสวยเพียงคนเดียวในที่ประชุมนี่นา คุณสมบัติโกเลมที่สร้างโดยผู้เล่น ระดับ 60 พลังชีวิต 60,000 พลังโจมตีทางกายภาพ 5000-10,000 พลังโจมตีด้วยเวทย์ไฟ 5000-10,000 พลังโจมตีด้วยเวทย์น้ำ 5000-10,000 พลังโจมตีด้วยเวทย์ดิน 5000-10,000 พลังโจมตีด้วยเวทย์ลม 5000-10,000 คุณสมบัติเสริม - ใช้เวทย์ลมเพิ่มความเร็วและความแม่นยำ - ใช้เวทย์แสงรักษาตัวเองได้ อัตราการฟื้นตัว 500 หน่วยต่อวินาที - มีทักษะการใช้เวทย์เทียบเท่าผู้คุมธาตุ - สามารถเข้าถึงฐานข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเวทย์ทั้งหมดในเกม “เฮ้ย” หัวหน้าแผนกร้องลั่น “ไอ้ตัวนี้มัน” จอมมารหนึ่งคราง ทำไมเขาไม่รู้มาก่อน “ฮึ่ม เจ้าทวีมันจงใจปกปิดแน่ๆ ไม่งั้นมันไม่กดเรียกเฉพาะค่าความสามารถที่โกเลมไฟมีให้เขาดูหรอก” จอมมารหนึ่งโทษทวีเต็มที่ ทั้งที่ก็เหล่าจอมมารเองนั่นแหละที่เรียกค่าความสามารถของโกเลมไฟมาโชว์ทีละข้อ แล้วให้ทวีกดตาม ถ้าใช้คำสั่งเรียกดูคุณสมบัติทั้งหมดเหมือนคราวนี้ ก็รู้กันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว “เป็นอัลติเมทโกเลม” ลิลลี่ช่วยต่อให้ จอมมารสองรีบพรมนิ้วลงไปบนคีย์บอร์ด ด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียมสุดขีด “ไม่มีทางเสียล่ะที่ไอ้ตุ๊กตาปัญญาอ่อนจะแทนที่เจ้ายักษ์แดงที่เขาสุดแสนจะภูมิใจ” “นั่นคุณกำลังทำอะไร” กรรมการคนหนึ่งถามขึ้นมา จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:00:04

ความคิดเห็นที่ 10 “ส่งโปรแกรมไปทำลายไอ้ตุ๊กตาปัญญาอ่อนนั่นไง” จอมมารสองตอบ “หา” “รับรองได้ว่ามันไม่ผิดกฎบริษัท เพราะเราแค่สมนาคุณผู้เล่นที่มีความสามารถสูงขนาดสร้างอัลติเมทโกเลมเองได้ ด้วยการให้ของขวัญที่มีค่าและความเสี่ยงสูงพอๆกัน ถ้ามีความสามารถพอก็เอาไปเลย สัตว์เวทย์ที่แม้แต่จีเอ็มยังไม่มี แต่ถ้าไม่สำเร็จก็เสียสัตว์เวทย์ของตัวเองไป” จอมมารหนึ่งพยายามหาช่องว่างแหกกฎบริษัท “เฮ้ย นั่นมันต้องให้ผู้เล่นเขารับรู้ความเสี่ยง แล้วเป็นคนตัดสินใจเองนะว่าจะเอาไม่เอา” หนึ่งในกรรมการโวยวาย “ความเสี่ยงมันก็แค่ ในการทดสอบโปรแกรมกระตุ้นวิวัฒนาการครั้งสุดท้าย โปรแกรมนี้มันจะดึงเอาพลังเวทย์ทั้งหมดในตัวสัตว์เวทย์ทดลองทุกตัวมาใช้หมด จนตายเกลี้ยงก่อนจะพัฒนาสำเร็จเท่านั้นเอง” จอมมารหนึ่งยังเถียงด้วยด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียมพอๆกับจอมมารสอง “แล้วก็ยังต้องการค่าประสบการณ์อีกนิดหน่อย เพราะโกเลมหลังวิวัฒนาการมันต้องเปลี่ยนไปเป็นสัตว์เวทย์ชนิดอื่น” จอมมารสองเสริม “แล้วถ้าขาดข้อใดข้อหนึ่ง” ลิลลี่ถาม “ฟิ้ว” สองจอมมารตอบพร้อมกันก่อนจะยักคิ้วและส่งยิ้มอย่างชั่วร้าย หลังจอมมารสองกดเอนเทอร์ ตอนนี้ใครก็หยุดเจ้าโปรแกรมนั่นไม่ได้ และพวกเขาหวังให้เจ้าตุ๊กตาปัญญาอ่อนสลายไปกับสายลม “ติดต่อห้องควบคุมให้ส่งภาพโกเลมตุ๊กตามาที่นี่เดี๋ยวนี้” หัวหน้าสั่ง แล้วภาพก็ขึ้นที่หน้าจอจนเต็มกำแพงเร็วทันใจ ตอนนี้เจ้าโกเลมมันอยู่กับอาหมวยน้อยและพรรคพวกในปาร์ตี้เลือด พวกเขากำลังถูกฝูงผีดิบนับพันล้อมอยู่ ทุกคนกำลังอยู่ในสภาพทุลักทุเล เพราะศัตรูถาโถมเข้ามาไม่ขาดสาย เจ้าโกเลมมันพยามปกป้องอาหมวยอย่างเต็มที แต่ก็ได้ผลแค่มีผีดิบรุมล้อมอาหมวยน้อยกว่าคนอื่น “พวกนี้อยู่ที่ไหนเนี่ย” ลิลลี่ถาม “ดูเหมือนจะเป็นเป็นเมืองท่าต้องคำสาปนะ ถ้าอย่างนั้นซวยแน่ เพราะโปรแกรมที่พวกคุณส่งเข้าไป มันไปขัดขวางการทำเควสของผู้เล่นโดยตรง ถ้า NPC ประจำเควสโวยมาละก็ ผมจะส่งให้คุณไปรับหน้ากับทีม NPC กันแค่สองคน” กรรมการคนหนึ่งหันมาคาดโทษสองจอมมาร แต่สองจอมมารไม่สน “นั่นอะไร” ลิลลี่ชี้ไปที่โกเลม ตัวมันกำลังเปลี่ยนเป็นสีแดง “วิวัฒนาการกำลังเริ่ม” จอมมารหนึ่งตอบทั้งๆที่ไม่ละสายตาจากหน้าจอ โกเลมน้อยของอาหมวยมันไม่เพียงเปลี่ยนเป็นสีแดง แต่ยังพองตัวขึ้นราวกับจะระเบิด “นายหญิงช่วยหนูด้วย” โกเลมน้อยร้องขอความช่วยเหลือ อาหมวยใช้คฑามังกรแทงผีดิบตัวหนึ่งสลายไปก่อนจะหันไปหาโกเลมน้อย “จะให้ช่วยยังไง” “เวทย์แสง” มันตอบ อาหมวยน้อยชาร์ทเวทย์แสงใส่ลูกแก้วที่หัวคฑามังกรก่อนจะส่งไปให้โกเลมน้อยทันที วินที่หันมาเห็นพอดี ก็ตะโกนบอกสามโจรสลัด “คุ้มครองอาหมวยน้อยด้วย อาหมวยจะใช้เวทย์แล้ว” ทั้งสี่เข้ามายืนล้อมอาหมวยเพื่อคอยคุ้มกันทันที เมื่อได้เวทย์แสง ดูเหมือนว่าความทรมานของโกเลมน้อยจะลดลง แต่มันก็ยังต้องการระบายพลังเวทย์ออกไปอยู่ดี “สร้างกำแพงไฟ” อาหมวยน้อยสั่งโกเลม เมื่อมันบอกอาหมวยว่าอยากปล่อยพลังเวทย์ พรึ่บ กำแพงไฟผุดขึ้นล้มรอบคนทั้งห้าและโกเลมน้อยทันที ดีที่พวกเขาอยู่ในปาร์ตี้เดียวกันจึงไม่รู้สึกถึงความร้อนของกำแพงไฟ มีแต่ผีดิบที่อยู่ใกล้ที่ลงไปดิ้นทุรนทุราย แต่เจ้าพวกนี้ทนทานกว่ากลุ่มที่พวกเขาเจอในเมืองเริ่มต้นมาก บางตัวยังสามารถฝ่ากำแพงไฟออกมา แต่ก็ไม่พ้นมือสามโจรสลัดและวินอยู่ดี “นายหญิง หนูอึดอัด” เจ้าโกเลมน้อยยังบวมเป่งเหมือนพร้อมจะระเบิด “สร้างกำแพงไฟเพิ่ม” อาหมวยตอบ โดยที่ยังชาร์ทเวทย์ไม่หยุด พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ กำแพงไฟอีกสามวงเกิดขึ้นทันที เหล่าผีดิบกรีดร้องอย่างโหยหวน แต่บางส่วนก็ยังสามารถเดินฝ่ากำแพงไฟมาถึงใจกลางวงได้ ทำให้สามโจรสลัดและวินยังต้องรับมือวุ่นวายเหมือนเดิม แม้ว่าจะมือไม้ปั่นป่วนน้อยลงไปบ้าง “นายหญิง หนูอยากใช้เวทย์ดิน” “ถล่มพสุธา” อาหมวยสั่ง ทันใดนั้นคลื่นแผ่นดินถล่มก็ขยายไปจากจุดที่พวกเขายืนอยู่เป็นคลื่นออกไปเรื่อยๆ อาหมวยสังเกตเห็นแล้วว่าโกเลมน้อยอยู่ในภาวะที่ต้องใช้เวทย์ออกให้ครบทุกสาย และใช้เวทย์แสงช่วยประคองชีวิต อาหมวยจึงออกคำสั่งต่อเนื่องไม่หยุด “หลอมดินเป็นลาวา” “สร้างพายุ เชื่อมกำแพงไฟ” “สร้างลมกรด” “สร้างพายุหิมะ แช่แข็งผีดิบที่อยู่ด้านนอก” “เหมือนไข่ดาว น่ากินจัง” กรรมการคนหนึ่งรำพึงออกมาจนคนอื่นหันไปมองตาเขียวโทษฐานทำให้เสียบรรยากาศ แต่มันก็จริงเหมือนที่กรรมการคนนั้นพูด รอบนอกของบริเวณที่ต่อสู้กลายเป็นสีขาวเพราะเวทย์น้ำแข็ง ส่วนตรงกลางก็กลายเป็นแอ่งลาวาสีส้มแดง มีเพียงจุดเล็กๆพื้นที่เดียวที่คนห้าคนกับโกเลมน้อยยืนอยู่ เท่านั้นที่เป็นที่ปลอดภัย “ไม่ไหวแล้ว” โกเลมน้อยบอกอาหมวย อาหมวยเองก็เริ่มไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ดีที่วินหันมาเห็น เขาจึงเติมน้ำยาเพิ่มพลังจิตให้อาหมวยไม่ขาดสาย ตอนนี้แม้จะยังมีผีดิบเหลืออยู่ แต่มันก็ฝ่าทั้งน้ำแข็งและแอ่งลาวาที่โกเลมน้อยสร้างขึ้นไม่ได้ วินมองโกเลม น้อยอย่างเป็นห่วง เพราะตัวมันเริ่มสีจางลงทุกทีๆ เวทย์แสงเต็ม โปรดชาร์ทเวทย์น้ำต่อ เสียงประกาศจากระบบดังขึ้น อาหมวยต้องชาร์ทเวทย์ซ้ำๆอย่างชำนาญ เจ้าโกเลมน้อยก็เริ่มมีสีเข้มขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งกลับมาเหมือนเดิมเมื่ออาหมวยชาร์ทเวทย์จนเต็มครบห้าธาตุ พร้อมๆกับที่ผีดิบตัวสุดท้ายจมหายไปในลาวา ผู้เล่นหมวยสังหารผีดิบ 5689 ตัว แต่เนื่องจากสัตว์เลี้ยงในความครอบครองต้องใช้ค่าประสบการณ์ในการวิวัฒนาการ ระบบจึงโอนค่าประสบการณ์ทั้งหมดให้สัตว์เลี้ยง กระบวนการวิวัฒนาการเสร็จสมบรูณ์ อัลติเมทโกเลมพัฒนาขึ้นไปเป็นสัตว์เวทย์ชนิดใหม่ เนื่องจากยังไม่มีการสร้างฐานข้อมูลสัตว์เวทย์ชนิดนี้ โปรดตั้งชื่อประเภทของสัตว์เวทย์ด้วย อาหมวยฟังเสียงประกาศอย่างงงๆ เธอหันไปมาเพื่อนร่วมปาร์ตี้ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครได้ยิน เธอก็เลยต้องถามโกเลมน้อย “โกเลมน้อยอยากเป็นอะไร” เจ้าโกเลมน้อยเอียงคอดูอาหมวยอย่างแปลกใจ “หนูเป็นตุ๊กตาไม่ใช่เหรอ” ดูเหมือนมันจะเชื่อที่วินบอกอย่างฝังหัวมาก “ตุ๊กตา” อาหมวยตอบ โปรดตั้งชื่อให้ตุ๊กตาประจำตัวด้วย อาหมวยมองโกเลมน้อยอีกครั้ง ก่อนจะถาม “อยากชื่อว่าอะไร” “โกเลมน้อย” ไอ้ตัวเล็กยิ้มแป้นที่ได้เป็นตุ๊กตาเหมือนเดิม “โกเลมน้อย” อาหมวยตอบ ผู้เล่นหมวยได้รับตุ๊กตาโกเลมน้อย ระดับ 1 ไว้ในครอบครอง เนื่องจากสัตว์เลี้ยงประเภทนี้ยังไม่มีการกำหนดคุณสมบัติและสายวิวัฒนาการ ขอให้ผู้เล่นใช้และพัฒนาสัตว์เลี้ยงด้วยความระมัดระวังด้วย “สำเร็จ” ลิลลี่ร้องอย่างดีใจ ผิดกับสองจอมมารที่เหี่ยวลงอย่างเห็นได้ชัด หัวหน้าสรุปการประชุม “โกเลมทั้งสามประเภท ไม่ต้องเปลี่ยนแบบ เรื่องการออกแบบไอเทมให้โกเลมน้อยให้คุณลิลลี่รับหน้าที่ไปหาทีมงานใหม่ ส่วนสองจอมมาร ผมขอมอบหมายให้พวกคุณไปแจ้งข่าวกับฝ่ายเทคนิคและจีเอ็มทั้งเรื่องอัลติเมทโกเลม และภูตโกเลมน้อย และไปชี้แจงเรื่องการรบกวนการทำเควสของผู้เล่นกลุ่มนี้กับหัวหน้าฝ่าย NPC ประจำเควส ผมขอย้ำให้พวกคุณเดินทางไปชี้แจงด้วยตัวเอง ปิดประชุม” สองจอมมารมองหน้ากันเอง แม้ครั้งนี้พวกเขาจะปกป้องโกเลมที่น่ารักของพวกเขาได้ แต่ก็ต้องเจอทั้งฝ่ายเทคนิค กลุ่มจีเอ็ม และกลุ่ม NPC พวกเขาจะเหลือซากไหมนี่ ----------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:00:53

ความคิดเห็นที่ 11 บทที่ 45 เมืองต้องคำสาป 3 เนื่องจากโจรสลัดทั้งสามไม่ได้ยินเสียงประกาศจากระบบและเสียงของโกเลมน้อย พวกเขาจึงเข้าใจว่าอาหมวยใช้เวทย์ผ่านตุ๊กตาโกเลม และออกจะทึ่งไม่น้อยที่โกเลมน้อยสามารถขยายพลังเวทย์ที่พวกเขาคิดว่าอาหมวยมีเพียงน้อยนิดจนมีผลลัทธ์รุนแรงขนาดนี้ อาหมวยกับวินขี้เกียจอธิบาย ก็เลยปล่อยให้เข้าใจผิดแบบเลยตามเลยไป และอาหมวยใช้โอกาสนี้บอกข่าวร้ายเรื่องที่คนอยู่ในปาร์ตี้เดียวกับอาหมวยจะไม่ได้ค่าประสบการณ์เพิ่มไปด้วยเลย ซึ่งสามโจรสลัดไม่ค่อยจะสนใจสักเท่าไร “ไม่ต้องกังวลน่า ไอ้ที่จะได้เมื่อกี๊นี้ มันก็ฝีมือหมวยน้อยทั้งนั้น กลุ้มใจไปทำไมว่าเราไม่ได้ส่วนแบ่ง” กรงเล็บเหยี่ยวบอก “อีกอย่าง พี่ๆก็ตายกันมาหลายรอบ จนลดระดับจนชิน ค่าประสบการณ์แค่นี้ จิ๊บๆ” อีกาเสริม “พี่ว่า เราจะรอด จะทำเควสสำเร็จก็ต่อเมื่อรวมกันเป็นปาร์ตี้เท่านั้น จะสนใจเรื่องอื่นไปทำไม” หมีขาวสรุป “แต่ว่า ไอเทมที่เก็บได้ เอามาแบ่งกันหน่อยก็ดีนะ ช่วงนี้พี่จน” กรงเล็บเหยี่ยวตบท้าย เมื่อเหลือบไปเห็นว่า เจ้าโกเลมน้อยกำลังวิ่งเก็บไอเทมให้อาหมวยอย่างร่าเริง -------------------------------------------- ในห้องควบคุมของ NPC ประจำเควส “หัวหน้า ฝูงผีดิบถูกกำจัดหมดแล้ว เอายังไงดี” ลูกน้องคนที่เฝ้ามอร์นิเตอร์มาตั้งแต่แรกถาม ยังไม่ทันที่จะหัวหน้าจะตอบ หัวหน้าทีมจีเอ็มก็ส่งโทรภาพมาหา “ห้าโหล หกโหล ท่านหัวหน้าฝ่ายทำไมหน้าบูดนักล่ะ” หัวหน้าจีเอ็มทักทายอย่างร่าเริง “กำลังอยากจะฉีกเนื้อใครบางคนที่ฝ่ายออกแบบ” หัวหน้าแยกเขี้ยวตอบ “งั้นมาประชุมที่ห้องประชุมใหญ่ชั้น 101 เลย ตอนนี้หัวหน้าฝ่ายออกแบบส่งไอ้ตัวการมารอให้เราจัดการแล้ว ถ้าช้านายอาจจะไม่เหลืออะไรให้ขย้ำนะ ฝ่ายเทคนิคตอนนี้ควันออกหูน่าดู” “รอเดี๋ยว ขอสั่งงานอีกหน่อย ยังไงก็เหลือซากไว้ให้บ้าง” หัวหน้าตัดการติดต่อก่อนจะหันมาสั่งงาน “ปิดพื้นที่ไว้ก่อน ส่งสัตว์อสูรธรรมดาๆลงไปสักสองสามฝูงกันเบื่อ แต่ถ้าเบื่อมาก ก็ให้เควสเหงื่อตกไปสักสองสามเควสก็แล้วกัน” หัวหน้าหมายถึงเควสเล็กๆที่ไม่ได้ผลตอบแทนอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน หรือเป็นของที่ผู้เล่นไม่ค่อยได้ใช้ แต่ตอนนี้ ลูกน้องของหัวหน้าหลายคนเริ่มสบตากัน พยักเพยิดไปทางกองอาหารแห้งบนโต๊ะอาหารที่เหลือน้อยเต็มทน ยังต้องสงสัยไหมนี่ว่า ปาร์ตี้เลือดกลุ่มนี้จะได้ทำเควสประเภทไหน --------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:04:13

ความคิดเห็นที่ 12 แม้จะไม่ได้ค่าประสบการณ์ ไอเทมกับเงินที่ได้ก็ทำให้ปาร์ตี้เลือดร่าเริงกันทุกคน หลังจากแบ่งของกันเสร็จ ทุกคนก็กางเต้นท์นอนมันตรงนั้น ด้วยมั่นใจว่าคงไม่มีอะไรมารบกวนอีกแล้วในคืนนี้ มีแต่หมีขาวคนเดียวที่ยังสงสัยว่า ถ้ากำจัดผีดิบห้าพันกว่าตัว ยังดึงบอสออกมาไม่ได้ แล้วต้องทำอย่างไรจึงจะมีโอกาสชิงธนู เช้าวันรุ่งขึ้น พอเหล่าชาวปาร์ตี้เลือดออกนอกเต้นท์มา พื้นที่ที่เมื่อคืนเป็นแอ่งลาวาและลานน้ำแข็งก็กลายเป็นทุ่งหญ้าเขียวชอุ่ม สารโจรสลัดอาสาออกไปล่าสัตว์มาเป็นอาหาร วินชวนโกเลมน้อยไปเก็บกิ่งไม้มาทำฟืน ในขณะที่อาหมวยน้อยอยู่โยงเฝ้าของและเตรียมทำอาหาร อาหารเช้าฝีมืออาหมวยน้อยยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิม นอกจากสามโจรสลัดจะชมเชยไม่ขาดปากแล้ว กลิ่นอาหารยังดึงให้บุคคลแปลกหน้าเดินเข้ามาหาพวกเขาด้วย “นายเป็นใคร ต้องการอะไร” อีกาใช้ดาบจี้คอเด็กหนุ่มแปลกหน้าแต่งตัวโกโรโกโสที่เดินเข้ามาหาทันที “พี่ชายครับ ผมแค่จะมาขอแบ่งอาหารนิดหน่อยเท่านั้นเอง” เด็กหนุ่มตอบด้วยท่าทีสบายๆ ไม่ได้กลัวเกรงปลายดาบที่จี้กับลูกกระเดือกของตัวเองแต่อย่างไร “นายยังไม่ได้ตอบคำถามแรกเลยนะ” หมีขาวถาม ในขณะทีอีกาก็ไม่ลดดาบ “พี่ชายจะสนทำไมว่าผมเป็นใคร แค่รู้ว่าผมมาขอแบ่งอาหาร ก็พอแล้ว อีกอย่างผมไม่คิดจะขอฟรีหรอกนะ มีของตอบแทนให้” เด็กหนุ่มไม่ยอมตอบคำถาม “ถ้าจะพูดเรื่องของตอบแทน ก็ลองเสนอมาก่อนเป็นไร” กรงเล็บเหยี่ยวเข้ามามีส่วนร่วม “ยิ่งแบ่งให้มากของตอบแทนก็ยิ่งมีค่าสูง” เด็กหนุ่มตอบ วินเหลือบตามองเนื้อกวางกองใหญ่ที่สามโจรสลัดล่ามา ก่อนจะหันไปถาม “นายคนเดียวจะกินได้เท่าไรเชียว” “ได้มากกว่าที่นายคิดละน่า อีกอย่างถึงกินไม่หมด ก็ใส่กระเป๋าไว้กินวันหน้าได้น่า” เด็กหนุ่มยกย่ามผ้าที่เขาสะพายอยู่ให้ดู อาหมวยมองอย่างขำๆก่อนจะบอก “งั้นก็นั่งลง กินได้เท่าไรก็กินไป เอาใส่ย่ามได้เท่าไรก็เอาไปเท่านั้น” เด็กหนุ่มยิ้มกว้าง เอามือปัดดาบของอีกาออกไปแล้วเดินไปนั่งร่วมวงด้วยทันที เขากินได้ไม่กี่คำก็อิ่ม หลังจากนั้นก็เริ่มหยิบขากวางทั้งขาใส่ย่าม สามโจรสลัดมองตามตาค้าง แต่เด็กหนุ่มนั่นกลับถาม “มีเพิ่มอีกไหมครับ” เมื่อโดนลองดี อาหมวยก็ย่างเนื้อเพิ่ม แต่ราวกับย่ามของเจ้าหนุ่มนี่ไม่มีก้น ทำมาเท่าไร พ่อก็หยิบใส่ย่ามได้หมด หมีขาวเองเริ่มเดาออกแล้วว่านี่เป็นภารกิจอย่างหนึ่ง เขาจึงชวนเพื่อนๆและวินออกไปล่าสัตว์เพิ่ม ปล่อยให้อาหมวยทำอาหารไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเที่ยงวัน อาหมวยน้อยย่างกวางไปสามฝูงแล้ว เด็กหนุ่มนี่ถึงได้ทำท่าพอใจปิดย่าม เตรียมให้รางวัล “ขอบคุณมากสำหรับน้ำใจ เพื่อเป็นการตอบแทน ผมขอมอบรายชื่อเห็ดที่ใช้ทำอาหารได้เป็นของตอบแทนแก่ทุกท่าน ท่านละหนึ่งชุด” “อะไรฟะ เนื้อกวางตั้งเยอะตั้งแยะ มีของตอบแทนแค่นี้เอง” กรงเล็บเหยี่ยวโวย เด็กหนุ่มยิ้ม เตรียมจะลากลับ แต่มีสัญญาณลับจากหัวหน้าฝ่าย NPC ประจำเควส เรียกเข้ามา “เปลี่ยนของตอบแทนเป็นข้อมูลสำหรับรับมือบอสระดับสูงสุดในพื้นที่นี้ แต่แค่ระดับมาตรฐานนะ จีเอ็มต้องการทดสอบว่าคนกลุ่มนี้มีสมรรถภาพสูงสุดแค่ไหน ฉะนั้น คืนนี้เราจะปล่อยบอสตัวที่ร้ายกาจที่สุดออกมา อ้อ อย่าลืมหาอ้างยึดเรือมาด้วย เพราะสั่งให้จัดการยึดเรือมาแล้ว ขืนทำเรือของคนพวกนี้พังระหว่างทำเควส เกิดฟลุคชนะขึ้นมาต้องหาเรือมาชดใช้อีก เดี๋ยวพวกนี้จะได้เรือใหม่ที่หรูเกินความจำเป็น” รอยยิ้มจางหายไปจากใบหน้าเด็กหนุ่ม แต่เขาก็ยังทำหน้าที่ต่อไป “พี่ชาย เพื่อตอบแทนพี่ชาย ผมขอสารภาพตรงๆก็แล้วกันนะ” จากนั้นเด็กหนุ่มก็เล่าเรื่องที่เพิ่งแต่งเสร็จสดๆร้อนๆ “ผมเป็นลูกหลานของชาวเมืองนี้ เมื่อหลายปีก่อนมีปีศาจบุกขึ้นมาจากท้องทะเล มันฆ่าชาวเมืองไปเกือบหมด เหลือแต่พวกผมไม่กี่คน ทุกๆคืนชาวเมืองที่ตายไปจะกลายเป็นผีดิบออกอาละวาด พวกผมจึงต้องหลบซ่อนแต่ในถ้ำ แล้วก็หาทางหนีมาโดยตลอด” “แล้วทำไมไม่หาทางหนีออกจากเกาะล่ะ” กรงเล็บเหยี่ยวถามเพราะชักจะอินกับเรื่องเล่า “ก็ทำทันทีที่มีโอกาสครับ” เด็กหนุ่มตอบ หลังจากที่เหลือบเห็นว่าเพื่อนร่วมงานจัดการย้ายเรือไปถึงชายฝั่งเรียบร้อยแล้ว เขาก็พูดต่อทันที “อย่างตอนนี้ พวกผมก็ขโมยเรือของพวกพี่ๆสำเร็จแล้ว” “เฮ้ย” อีกาตะโกนลั่น เมื่อหันไปพบว่าเรือไม่ได้อยู่ที่กำแพงเมืองเหมือนเดิม แต่ไปลอยละล่องอยู่ในทะเลเรียบร้อยแล้ว หมีขาวพาดดาบไปที่ลำคอของเด็กหนุ่มทันที แต่หมอนั่นก็ไม่มีทีท่าจะเกรงกลัว “ผมว่าพี่ฟังผมพูดใหเจบก่อนดีกว่านะ” “ว่ามา” หมีขาวสั่ง “เพื่อตอบแทนทั้งเรื่องอาหารและเรือ ผมให้ข้อมูลพวกพี่ก็แล้วกันว่า คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง ผีดิบที่ออกมาจะมีจำนวนถึงหนึ่งหมื่นตัว และปีศาจจากทะเลที่จะปรากฏตอนเที่ยงคืนคือ คราเคน เลเวล 87” “หา” อีกากับเหยี่ยวอุทานขึ้นพร้อมกัน แล้วพวกเขาจะรอดหรือ “มันสามารถใช้เวทย์ธาตุดินกับธาตุน้ำได้ พวกพี่หาทางรับมือกันให้ดีๆก็แล้วกัน และ อ้อ ผมบอกใบ้ให้นิดนึง เกาะนี้อยู่ได้ด้วยคราเคน แล้วก็ ถึงแม้ว่าพี่ๆจะต้องสังเวยชีวิตให้คราเคนจนต้องไปเกิดใหม่ พี่ๆก็จะได้เรือของพวกพี่ๆคืนที่ท่าเรืออินเดียโนลา เรื่องที่ผมอยากจะบอกก็มีเพียงเท่านี้” พอเริ่มประโยคสุดท้าย ร่างเด็กหนุ่มก็ค่อยๆจางหายไป และพร้อมๆกันนั้น เรือของสามโจรสลัดก็ลอยออกทะเลไปจนลับสายตา --------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:05:43

ความคิดเห็นที่ 13 บทที่ 46 เมืองต้องคำสาป 4 ปาร์ตี้เลือดทั้งห้ามองหน้ากันอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อเด็กหนุ่มหายตัวไปต่อหน้าต่อหน้าพร้อมเรือของพวกเขา หมีขาวผู้เป็นหัวสมองของกลุ่มตลอดมาเป็นคนแรกที่ได้สติ “เปิดประชุม” หมีขาวพูดออกมาโดยไม่จำเป็นเลยสักนิด “จะเริ่มที่ตรงไหนล่ะ ผีดิบหมื่นตัว หรือคราเคน” อีกาถาม “น่าจะเป็นตรงที่ เกาะนี้อยู่ได้ด้วยคราเคนดีกว่า” หมีขาวบอก ก่อนจะสั่งการ “วินกับหมวยช่วยหาข้อมูลเกี่ยวกับคราเคนมาให้มากที่สุด ส่วนพี่สามคนขอไปสำรวจพื้นที่แถวนี้หน่อย” “สำรวจอะไรฟะ” กรงเล็บเหยี่ยวสงสัย “เอ่อน่า ตามมาก็แล้วกัน เวลาเหลือน้อยแล้ว ไม่มีเวลาอธิบาย ได้แต่หวังว่าจะไม่เป็นอย่างที่คิด” ว่าแล้ว หมีขาวก็ลากโจรสลัดอีกสองคนให้ตามไปทันที ส่วนวินก็เปิดเมนูเกมเพื่อจะสอบถามเรื่องคราเคนในบอร์ดสาธารณะทันที แต่พออาหมวยจะทำตามบ้าง เจ้าโกเลมน้อยก็เอียงคอมองก่อนจะถาม “นายหญิง จะทำอะไร” “หาข้อมูล ของคราเคน” อาหมวยตอบยิ้มๆ ตั้งแต่เปลี่ยนเป็นตุ๊กตา เจ้าโกเลมน้อยดูจะโต้ตอบเป็นธรรมชาติมากขึ้น “ให้โกเลมน้อยช่วยไหม” โกเลมน้อยอาสาอย่างกระตือรือร้น “เอาสิ” อาหมวยตอบแบบไม่หวังอะไร เจ้าโกเลมน้อยได้ยินแบบนั้นก็ยืนนิ่งไปสักพักก่อนจะเริ่มส่งเสียงราวกับอ่านหนังสืออยู่ “คราเคน สัตว์เวทย์ประเภทปลาหมึก สังกัดธาตุดินและน้ำ ขนาดลำตัวยาวประมาณห้ากิโลเมตร หนวดคู่หลักสองข้างยาวสิบกิโลเมตร และมีหนวดสั้นๆยาวประมาณสองกิโลเมตรอีกแปดข้าง ขณะนี้ในเกมมีอยู่ตัวเดียว จำศีลอยู่ใกล้กับเมืองอินเดียโลนา” วินเลิกหาข้อมูลแล้วหามาซักเจ้าโกเลมน้อยทันที “รู้ได้ไงอะ” “หนูเข้าไปดูข้อมูลที่ศูนย์มา” โกเลมน้อยตอบหน้าตาเฉย แต่อาหมวยกับวินอ้าปากค้างไปแล้ว “ขอข้อมูลเฉพาะของคราเคนตัวนี้สิ” อาหมวยตั้งสติได้ก่อน “เลเวล 87 พลังชีวิต 10 ล้านหน่วย พลังโจมตีทางกายภาพจากหมวดคู่หลัก 10-100 ล้านหน่วย จากหนวดเส้นอื่นๆ 1-2 ล้านหน่วย ใช้เวทย์น้ำทำวังน้ำวนได้ แช่แข็งได้ และใช้เวทย์ดินเสริมพลังป้องกันตนเองได้” วินได้ยินก็อ้าปากค้างอีกหน “โดนทีเดียวตายไปสิบครั้งยังไม่พอเลยนะนั่น” “แล้วจะกำจัดมันได้ยังไง” อาหมวยถาม “ถ้าโจมตีทางกายภาพต้องใช้พลังโจมตีมากกว่า 10 ล้านหน่วยถึงจะเจาะกระดองเข้าไปทำลายอวัยวะภายในจนถึงตายได้ ถ้าโดนโจมตีแค่ภายนอก มันสามารถรักษาตัวเองและงอกหนวดใหม่ได้เอง ถ้าใช้พลังเวทย์ ต้องใช้เวทย์ไฟหรือเวทย์ลม แต่ต้องทำลายจากภายในเท่านั้น ถ้าจะใช้พิษก็ต้องมีพลังโจมตีที่มากพอที่จะเจาะผ่านกระดองเข้าไปได้ก่อน พิษถึงจะเริ่มออกฤทธิ์ได้” โกเลมน้อยตอบเหมือนท่องหนังสืออย่างเคย วินกับอาหมวยถอนหายใจเฮือก “แทบหมดหวังเลยนะเนี่ย” “นั่นสิ จะปราบยังไง แล้วเคยมีใครปราบมันได้ไหมเนี่ย” วินถามอย่างไม่ค่อยจะพอใจนัก แต่โกเลมน้อยตอบได้ “จีเอ็มที่ทดสอบใช้เวทย์โวลคาโนกับทอร์นาโดยัดปากคราเคน ระเบิด ตู้ม เลย” เจ้าโกเลมน้อยเน้นเสียง ตู้ม เป็นพิเศษ “เจ้าโกเลมน้อยบรรยายเหมือนง่ายเลยเนาะ แต่ใครบ้างที่มีเวทย์นี้ และต่อให้มี ใครจะกล้าเอาไปยัดปากมัน” อาหมวยน้อยบ่น “โกเลมน้อยรู้ โกเลมน้อยรู้” เจ้าโกเลมน้อยกระโดดโลดเต้นดีใจที่ตัวเองรู้อีกแล้ว ก็แหง มันพัฒนามาจากอัลติเมทโกเลมที่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเวทย์นี่ “แล้วจะเอาไปยัดปากมันได้ยังไงอะ” วินก็นึกไม่ออกอยู่ดีว่าจะทำยังไง “โกเลมน้อย จีเอ็มคนนั้นทำยังไง” อาหมวยถาม “ใช้ม้วนคาถา ตั้งดีเลย์ แล้วก็ ตู้ม เลย” โกเลมน้อยอธิบายได้รู้เรื่องมากจนอาหมวยกับวินคิ้วขมวดเป็นปม แล้วไม่ว่าจะถามต่อยังไง เจ้าโกเลมน้อยก็เน้นแค่ ตู้ม เลย ถามมากๆเข้ามันก็แถมท่าชักดิ้นชักงอประกอบเสียงตู้ม แต่ไม่มีรายละเอียดเพิ่มเติม “วินว่า เรามาทำม้วนคาถากันก่อนเหอะ” วินตัดสินใจ หลังจากที่เห็นท่าอนาถของโกเลมน้อยมามากพอแล้ว อาหมวยเลยให้เจ้าโกเลมน้อยท่องคาถาให้ฟัง ส่วนอาหมวยก็ค่อยๆแกะแล้วเขียนลงไปบนม้วนคาถาเปล่า กว่าจะเสร็จทั้งสองคาถา พลังจิตอาหมวยก็เกลี้ยงเกลา นับเป็นเวทย์ที่ใช้พลังจิตสูงจริงๆ แต่พลังทำลายก็ไม่น้อย เวทย์โวลคาโน เรียกแต่ละครั้งอยู่ได้นานหนึ่งนาที พลังทำลายห้าหมื่นถึงหนึ่งแสนต่อวินาที เวทย์ทอร์นาโดอยู่ได้แค่สามสิบวินาที พลังทำลายหนึ่งหมื่นถึงหมื่นสองพันหน่วยต่อวินาที แต่สามารถขยายพื้นที่การทำลายของเวทย์โวลคาโนไปได้ทุกทีที่ลมเข้าถึง พออาหมวยเขียนเสร็จ สามโจรสลัดก็กลับมาพอดี พวกเขาเดินกลับมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ว่าไงฮะ” วินถาม เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเห็นสามโจรสลัดตัวเปียกกันหมดทั้งสามคน หมีขาวถอนหายใจ “เป็นอย่างที่คิด เกาะนี่ทั้งเกาะตั้งอยู่บนตัวคราเคน” อาหมวยกับวินอ้าปากค้าง พูดไม่ออก หมีขาวจึงอธิบายต่อไปเลย “พวกเราดำน้ำลงไปสำรวจ ถึงได้รู้ว่า เกาะนี้ตั้งอยู่บนของส่วนหัวของมัน วังน้ำวนนั่นก็เกิดจากหนวดทั้งสิบของมันเคลื่อนไหวตอนที่มันนอนอยู่ ด้านชายหาดนั่นเป็นด้านหลัง เนินดินสูงๆนั่น ตั้งอยู่บนโคนหนวดของมัน ส่วนลูกตามันอยู่ด้านโน้น” หมีขาวชี้ไปทางตรงกันข้าม ก่อนจะบอกต่อ “ลึกลงไปเกือบร้อยเมตร” “แล้วทางนี้ค้นหาข้อมูลได้ความว่าไงบ้าง” กรงเล็บเหยี่ยวถาม วินบอกตามที่โกเลมน้อยบอกมา เว้นแต่ตอนที่จีเอ็มจัดการคราเคนยังไง ทั้งสามโจรสลัดเลยนั่งถอนหายใจเฮือก “แล้วจะจัดการมันยังไงล่ะนั่น” อีการำพึง “พอดีหมวยมีม้วนคาถาสองอันนี่น่าจะพอช่วยได้” อาหมวยยื่นม้วนคาถาที่เพิ่งเขียนเสร็จให้สามโจรสลัดดู คนอื่นดูแล้วก็ไม่เท่าไรนัก แต่อีกาถึงกับมือไม้สั่น เขาอธิบายรายละเอียดของทั้งสองคาถาให้เพื่อนฟังอย่างละเอียดก่อนจะถาม “น้องหมวยไปเอาม้วนคาถาระดับสูงนี่มาจากไหน รู้ไหมว่ามันไม่ใช่ของที่หาได้ง่ายๆ” วินเห็นท่าไม่ดีเลยช่วยรับให้แทน “พี่อีกา ผมน่ะ พ่อค้าตลาดมืดนะ อะไรๆผมก็หามาขายได้ทั้งนั้นแหละ แล้วพี่ว่ามันน่าจะขายได้เท่าไรล่ะ ผมยังไม่ได้ตั้งราคาเลย” “ของแบบนี้ไม่มีใครเขาเอามาขายกันหรอก เพราะนักอาคมระดับสูงๆยังอาจต้องใช้เวลาเขียนเป็นเดือน แล้วนักอาคมระดับนี้ส่วนใหญ่เข้ากิลด์กันหมดแล้ว กิลด์ต่างๆไม่มีทางยอมให้เอาออกมาขายหรอก นายไปทำอะไรให้นักอาคมคนนี้หรือ ถึงได้มาตั้งสองม้วน” ระหว่างที่อีกาตอบและตั้งคำถาม หมีขาวและกรงเล็บเหยี่ยวก็จ้องสมาชิกที่เหลือของปาร์ตี้ไม่วางตา วินยักไหล่ก่อนจะตอบ “ผมลบประวัติของระดับแปดให้เขาไปน่ะครับ” วินพูดถึงคฑามังกรของอาหมวย เขานึกออกอยู่ข้ออ้างเดียว หมีขาวพยักหน้าอย่างเข้าใจ ถ้าเป็นของระดับนั้น ตอบแทนด้วนคาถาสองม้วนนี้ก็นับว่าสมควรอยู่ “แล้วจะใช้ยังไง” กรงเล็บเหยี่ยวขมวดคิ้ว “ธนู” หมีขาวตอบ สิ่งที่หมีขาวอธิบายต่อมาไม่ได้ต่างจากยุทธวิธีที่จีเอ็มใช้เท่าไร วินฟังแล้วยังทึ่งสุดๆกับความสามารถในการวางแผนของหัวหน้าปาร์ตี้เลือดอย่างไม่เป็นทางการคนนี้ “งั้นก็ต้องเป็นนาย ยิงแม่นที่สุดแล้ว” กรงเล็บเหยี่ยวระบุตัวมือธนู “ปัญหาอยู่ที่ว่า เจ้าหมีไม่มีพลังเวทย์พอที่จะใช้คาถา” อีกาขัดขึ้นมา “งั้นนายหรือน้องหมวย คนใดคนหนึ่งต้องอยู่ใกล้ๆข้าในช่วงนั้น” หมีขาวเสนอทางออก “ต้องเป็นน้องหมวย เพราะข้าก็ไม่ไหวเหมือนกัน การใช้ม้วนคาถาจากระยะไกลแถมต้องรอให้เข้าปากคราเคนไปก่อนนี่ มันต้องใช้พลังจิตมากกว่าพันหน่วยต่อหนึ่งม้วนคาถา น้องหมวยน่าจะมีถึงนะ” อีกาตอบก่อนจะหันไปถามอาหมวยเพื่อความแน่ใจ อาหมวยพยักหน้าช้าๆ แค่พันหน่วย สบายมาก “งั้นปัญหาต่อไป” กรงเล็บเหยี่ยวทิ้งช่วงพอให้ตื่นเต้น “ผีดิบหมื่นตัว” “หมวยใช้เวทย์เหมือนเมื่อวานไม่ได้แน่ น้ำยาเพิ่มพลังจิตเหลือน้อย แถมยังต้องรอใช้ม้วนคาถาโน่นอีก” อาหมวยออกตัวทันที “แต่เรายังพอมีม้วนคาถาเปล่าอยู่นี่” อีกาบอก พร้อมๆกับล้วงม้วนคาถาเปล่าหอบเบ้อเร่อออกมากอง “ยังไงหรือพี่กา” วินถาม “เดี๋ยวพี่จะสอนหมวยเขียนคาถาระดับต่ำๆสักห้าหกคาถา คาถาพวกนี้ไม่ต้องใช้พลังจิตมากมายนัก ใครๆก็ใช้ได้ เขียนเสร็จก็แบ่งกันไปใช้ เท่านี้ก็เท่ากับว่าพวกเราทุกคนใช้เวทย์ได้ จะเบาแรงขึ้นเยอะ” อีกาบอก “ระหว่างนี้พวกเราก็ไปช่วยกันทำกับดัก คืนนี้ เราจะจัดการพวกมันให้เกลี้ยง” หมีขาวขยายแผนอย่างมั่นใจ แต่เมื่อเวลามาถึง มันจะง่ายอย่างที่คิดจริงหรือ ---------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:08:23

ความคิดเห็นที่ 14 ที่ห้องควบคุม หัวหน้า NPC ประจำเควสกำลังคุยกับหัวหน้าจีเอ็มผ่านทรานสมิทชั่น “ไหนว่าอยากทดสอบ แล้วไปกระตุ้นเจ้าตุ๊กตานั่นให้บอกข้อมูลคราเคนกับวิธีปราบมันทำไม” “หึๆ ถ้าไม่บอกแล้วจะมีลุ้นหรือ อีกอย่าง มันไม่ค่อยยุติธรรมเท่าไรที่จะให้ผู้เล่นที่ระดับไม่ถึงสี่สิบแค่ห้าคนมารับมือกับบอสระดับนี้” หัวหน้าจีเอ็มตอบ “ระดับสี่สิบ พูดเป็นเล่น ระดับร้อยยังน้อยไปเลย” “เฮ้ อย่าดูถูก พวกนี้สิ เด็กสองคนนั่นก็ทำแต่เรื่องคาดไม่ถึง ส่วนโจรสลัดสามคนนั่น นายน่าจะรู้มือกันอยู่ ได้ข่าวว่าป่วนนายมาหลายเควสแล้วนี่” “ที่จริงก็เควสเดียวแหละ แต่มันยาว แล้วไอ้พวกนี้ก็ตายไปหลายรอบแล้วด้วย อืมม พูดถึงตาย ไอ้เฮงซวยสองคนนั่น ยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า” หัวหน้า NPC ถามถึงจอมมาร “ตอนนี้ส่งให้ไปปรับสถานที่รองรับเควสที่โพรงใต้ดิน รับรองว่าต้องทำงานเยี่ยงทาส ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกนาน” จีเอ็มรายงานอย่างภูมิใจ ก่อนจะบอก “แถมตอนนี้หัวหน้าฝ่ายออกแบบก็ยอมออกจดหมายคาดโทษส่งให้ฝ่ายบุคคลแล้ว เจ้าสองคนนั่น นอกจากจะไม่มีสิทธิลากิจแล้ว ยังต้องทำโอทีเต็มเหยียดเท่าที่กฎหมายยอมให้ตลอดหกเดือนด้วย ลาป่วยก็ไม่ได้ ฝ่ายเทคนิคถึงกับลงระบบตรวจสุขภาพให้เจ้าสองคนนั่น รับรองพวกมันไม่มีโอกาสได้ป่วย มีแต่จะตายไปเลย หรือไม่ก็อยู่ใต้ดินนั่นแหละ ไม่มีวันได้โผล่ขึ้นมาจากใต้ดินในช่วงครึ่งปีนี้เด็ดขาด” “ระวังความบ้าของเจ้าสองคนนั่นด้วยก็แล้วกัน เดี๋ยวเควสมันจะโหดผิดปกติ” “นายสนด้วยหรือ” หัวหน้าจีเอ็มถาม ------------------------------------------------------- ช่วงแรกๆที่อีกาสอนอาหมวยลงอาคมบนม้วนคาถา อาหมวยสามารถเขียนแบบติดๆขัดๆแบบไม่ต้องแกล้ง เพราะเธอเพิ่งจะใช้พลังจิตจนเกลี้ยงตอนที่สร้างม้วนคาถาระดับสูงสองม้วนนั่น แต่ขนาดเขียนแบบติดๆขัดๆ อีกายังชมเปาะว่าอาหมวยมีพรสวรรค์เขียนได้เร็วกว่าเขาตอนหัดใหม่ๆเยอะเลย “เอ้า ช่วยเขียนคาถาท่องนภาสักสิบม้วน แบ่งกันคนละสอง เอาไว้เพิ่มความเร็ว ส่วนพี่อีกาจะเขียนคาถาเพลิงพิฆาตมาให้ลอก คาถานี้ดีจริงๆนา ขอบอก สามารถเพิ่มพลังโจมตีธาตุไฟให้กับผู้เล่นได้ตั้งยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของพลังโจมตีเดิม เสียอย่างเดียวถ้าเป็นม้วนคาถาแบบนี้มันอยู่ได้แค่ห้านาที แต่ถ้าร่ายเวทย์เอาเวลากับเปอร์เซ็นต์มันเพิ่มได้ตามระดับ” อีกาส่งม้วนคาถาให้ก่อนจะหันกลับไปตั้งอกตั้งใจเขียนคาถาใหม่ อาหมวยที่ตอนนี้พลังจิตเริ่มฟื้นตัว ก็ลงอักขระปราดๆ พออีกาเขียนคาถาบทใหม่เสร็จ อาหมวยก็ทำเสร็จสิบม้วนพอดี เลยคว้าของใหม่มาลอกต่อไป อีกาไม่ทันสังเกตถึงความผิดปกติ เพราะเขียนได้ไม่นานอาหมวยก็ขอตัวไปพักในเต้นท์ อีกาคิดว่าอาหมวยเข้าไปพักเพื่อให้พลังจิตฟื้นตัวเร็วกว่าเดิม แต่ความจริงอาหมวยแอบเข้าไปซ่อมพู่กันต่างหาก “เฮ้อ ถึงพลังจิตจะเยอะ แต่ก็มีวันหมดเหมือนกัน ดีนะที่รู้จักคิด ไปพักในเต้นท์แทนการดื่มน้ำยา นี่ไม่รู้ว่าคืนนี้จะต้องใช้กันสักแค่ไหน” อีกาส่ายหัวก่อนจะก้มหน้าก้มตาเขียนคาถาบทใหม่ต่อไป ที่ริมชายหาดด้านหนึ่ง กรงเล็บเหยี่ยวกำลังเผชิญวิกฤติส่วนตัวที่หนักหนาเอาการ “ข้าหิว ข้าจะกิน เข้าใจไหม” ราชายุงยักษ์ตั้งท่าจะดูดเลือดกรงเล็บเหยี่ยว ไม่สนใจใคร วันนี้เป็นวันที่เจ้ายุงยักษ์ต้องได้อาหารพอดี “นี่เจ้ายุง วันนี้แกช่วยกินจากขวดหน่อยนะ” กรงเล็บเหยียวพยายามต่อรอง “ไม่เอา มันไม่อร่อย” ยุงยักษ์ไม่สนใจ แต่ขณะที่ปราดเข้าไปจะดูดเลือด เจ้าโกเลมน้อยมันก็วิ่งนำหน้าวิน ขนกิ่งไม้มาพอดี พอเห็นตัวอะไรแปลกๆ มันก็วิ่งมาดู “ตัวไรอะ” มันเอียงคอดูอย่างสนใจ เจ้ายุงยักษ์ แม้จะไม่รู้ว่าโกเลมน้อยเป็นอะไร แต่มันรู้สึกได้ถึงระดับที่สูงกว่า มันถึงถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว “ยุงยักษ์ของพี่เหยี่ยว ชื่อว่าปากเข็มไง โกเลมน้อย” วินบอก เมื่อตามมาทันพอดี “ไม่ใช่โกเลม ไอ้ตัวนี้ไม่ใช่โกเลม” ยุงยักษ์บอกทั้งๆที่จ้องโกเลมน้อยตาเขม็ง “ก็ใครบอกล่ะว่าเค้าเป็น เค้าเป็นตุ๊กตา ชื่อโกเลมน้อยต่างหาก” เจ้าโกเลมน้อยบอกอย่างมั่นใจ เจ้ายุงยักษ์มันก็ยังไม่ไว้ใจ สัตว์เวทย์หน้าใหม่ชื่อไม่ตรงกับประเภทตัวนี้ มันถอยหลังหุบปีก เตรียมพร้อม อยู่ในท่าระวังภัยตลอดเวลา “ตัวจะทำอะไรน่ะ” โกเลมน้อยถาม “ข้าจะกินอาหาร” ยุงยักษ์ตอบ “ไหนอ่ะ” โกเลมน้อยมองหา พี่เหยี่ยวเห็นเจ้ายุงยักษ์ทำท่าเหมือนจะกลัวโกเลมน้อย เลยถือโอกาสยื่นน้ำยาเพิ่มพลังชีวิตให้โกเลมน้อย “นี่ไง โกเลมน้อยเอาให้พี่ยุงกินสิ” พูดจบก็เผ่นไปหลบหลังโกเลมน้อยเลย โกเลมน้อยรับมาดมๆ แล้วก็สรุป “ไม่เห็นน่าอร่อยเลย” ก่อนจะ “เอ้า” ส่งให้เจ้ายุงยักษ์ถึงปาก “กินสิ ทำไมไม่กิน” โกเลมน้อยงง ยุงยักษ์แม้จะไม่พอใจ แต่ระดับชั้นของประเภทสัตว์มันต่างกันเกินไป ดังนั้นแม้โกเลมน้อยจะมีเพียงเลเวลหนึ่ง แต่มันก็ไม่ต่างจากการเผชิญหน้ากับราชาสัตว์เวทย์ระดับสูงๆ เจ้ายุงยักษ์จึงต้องก้มลงดูดน้ำยาเพิ่มพลังชีวิตตามคำสั่งกลายๆของโกเลมน้อยอย่างจำใจ “ฮ่าๆ ดีใจจริงเอย วันนี้ไม่ต้องโดนดูดเลือดแล้ว” พี่เหยี่ยวมัวแต่ดีใจ จึงไม่เห็นสายตาขุ่นขวางของเจ้ายุงยักษ์ และในขณะที่จะผนึกเจ้ายุงยักษ์ไว้ตามเดิม หมีขาวก็แทรกเข้ามาเสียงก่อน “เหยี่ยว นายช่วยสั่งให้ราชายุงยักษ์ช่วยบินสำรวจพื้นที่เกาะให้เราหน่อย” พี่เหยี่ยวอึกอัก ไม่ค่อยจะกล้าสั่ง ในขณะที่เจ้ายุงยักษ์ก็ทำเชิดหน้า ไม่เห็นหัวพี่เหยี่ยว พี่เหยี่ยวจึงต้องสะกิดโกเลมน้อยอีกที “โกเลมน้อย ช่วยบอกให้พี่ยุงเขาบินสำรวจเกาะหน่อยได้ไหม” “บิน บิน บิน” ท่าทางเจ้าโกเลมน้อยจะอยากบินเสียเอง วินเลยต้องช่วยอีกแรง “โกเลมน้อยเจรจากับพี่ยุงได้หรือเปล่าครับ” “เจรจา?” สงสัยจะศัพท์สูงไป โกเลมน้อยงง “โกเลมน้อย อยากบินไหม” เสนาธิการหมีขาวลงมือเอง “อยาก” โกเลมน้อยพยักหน้า “งั้นก็ขอขี่หลังขี่ยุงไปบินเที่ยวรอบเกาะดูสิ แล้วก็ลงมาวาดรูปเกาะให้พี่วินดู อย่างละเอียดเลยนะ” “อย่างละเอียด อย่างละเอียด” โกเลมน้อยทวนคำสั่งอย่างตั้งใจก่อนจะกระโดดขึ้นหลังยุงยักษ์ “บิน บิน บิน” เจ้ายุงยักษ์ส่งสายตาอาฆาตมาให้พี่เหยี่ยวก่อนจะยอมเทคออฟไปบินรอบเกาะตามคำสั่งโกเลมน้อย ------------------------------------------ “หัวหน้า ผมว่า เจ้าโกเลมน้อยมันแปลกๆไป” ทวีจากฝ่ายควบคุมรายงาน หัวหน้าพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะติดต่อไปที่ฝ่ายออกแบบ ตอนนี้หัวหน้าทุกฝ่ายถูกเรียกเข้ามาประจำการที่บริษัทหมดแล้ว ทุกฝ่ายอยู่ในสภาพเตรียมพร้อมกันหมด เมื่อฝ่ายจีเอ็มขอทดสอบความสามารถของผู้เล่นกลุ่มนี้ ทั้งๆที่ฝ่ายเทคนิคคัดค้านอย่างหนัก “มีอะไรหรือ” ลิลลี่ปรากฏตัวขึ้นที่จอภาพบนกำแพง “ดูเหมือนโกเลมน้อยจะมีพฤติกรรมเหมือนเด็กกว่าปกติ” หัวหน้าฝ่ายควบคุมตั้งข้อสังเกต “ฝีมือของฝ่ายเราเอง กำลังปรับแต่งโกเลมน้อยนิดหน่อย เพื่อประโยชน์ในการกลบเกลื่อน” ลิลลี่ตอบเรียบๆ ในขณะที่ ณ เวลาเดียวกัน หัวหน้าฝ่ายออกแบบก็กำลังชี้แจงปัญหาเดียวกันกับหัวหน้าฝ่าย NPC “เราเพิ่งสร้างของเลียนแบบโกเลมน้อยขึ้นมา มันเป็นดินสำหรับปั้นตุ๊กตา สามารถปรับความสามารถได้โดยการซื้อเอไอ แบบเดียวกับที่ใช้อัพเกรดเมนูเกมมาใส่ ความสามารถในการเรียนรู้ขึ้นอยู่กับระดับเอไอ สามารถช่วยงานง่ายๆ หรือช่วยต่อสู้ได้ แต่ไม่สามารถเลื่อนระดับหรือมีความสามารถแม้แต่กระผีกเดียวของเจ้าโกเลมน้อย” “แล้วจะสร้างมันมาทำไม” หัวหน้า NPC ถาม “กลบเกลื่อนไม่ให้ผู้เล่นอื่นรู้ว่า เจ้าโกเลมน้อยเป็นอะไร ขอเพียงผู้เล่นอื่นคิดว่า โกเลมน้อยเกิดจากดินปั้นตุ๊กตา ก็จะทำให้เรามีเวลามากขึ้นในการเตรียมปล่อยเควสสัตว์เวทย์ระดับสูง” หัวหน้า NPC พยักหน้า ตอนนี้กำหนดการณ์มันถูกเลื่อนเข้ามา ใครๆก็ทำงานไม่ทันทั้งนั้น อะไรที่ชะลอเวลาได้ ไม่มีใครไม่สนับสนุน ในเวลาเดียวกัน ประธานฯบริษัทเกม ก็กำลังเจรจากับคุณหลิง “ของเลียนแบบของคุณก็โอเค ทำให้มีรูปแบบที่หลากหลายขึ้น ตกลงคุณจะให้ฉันสั่งผลิตและออกโฆษณาได้เมื่อไหร่” คุณหลิงถาม “ในเบื้องต้น เราต้องเจรจาเรื่องค่าลิขสิทธิ์กับผู้เล่นก่อน ผมต้องการซื้อเฉพาะไอเดียเพื่อมาทำดินปั้นตุ๊กตา จะได้ซื้อขาดในราคาที่ไม่สูงมาก แล้วก็ไม่ต้องเอาเจ้าโกเลมน้อยของเขามาเผยแพร่ให้เป็นจุดเด่น ค่าใช้จ่ายส่วนนี้คุณคงต้องรับไป แล้วผมจะส่งตัวเลขให้ทีหลัง ส่วนคุณก็ให้ฝ่ายออกแบบของคุณสร้างตุ๊กตาแบบต่างๆขึ้นเอาเองเป็นยังไง ทำโฆษณาตามสะดวก” ประธานฯบริษัทเกมเสนอโดยไม่ยอมหลุดปากเรื่องวิวัฒนาการของโกเลมน้อยให้อีกฝ่ายรู้ “ได้” คุณหลิงตกลง เมื่อคิดได้ว่า นอกจากจะไม่ต้องจ่ายค่าลิขสิทธิ์ให้บริษัทเกมแล้ว เธอยังสามารถทำรายการส่งเสริมการขายได้อีกหลายแบบให้กับเด็กที่ยังเข้าไปเล่นเกมไม่ได้ คิดแล้วถือว่าคุ้ม แม้ว่าจะรู้สึกว่า ทางฝ่ายบริษัทเกมดูเหมือนจะไม่เขี้ยวอย่างทุกทีจนผิดปกติก็ตาม ------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:12:13

ความคิดเห็นที่ 15 บทที่ 47 เมืองต้องคำสาป 5 แผนที่ทางอากาศที่ได้จากโกเลมน้อยและยุงยักษ์ นอกจากจะทำให้หมีขาวสามารถเลือกจุดยุทธศาสตร์ในการตั้งรับได้แล้ว ยังทำให้พวกเขาเห็นร่องรอยบางอย่างบนเกาะ ร่องรอยที่คล้ายกับว่ามีของขนาดใหญ่จากฟากฟ้าพุ่งเข้าชนเกาะแห่งนี้เมื่อนานแสนนานมาแล้ว มันเหมือนหลุมอุกกาบาตขนาดเล็กแผ่นดินยุบลงไปเป็นรูปถ้วย แต่ตรงกลางกลับถูกแรงดันมหาศาลดันจนโป่งขึ้นมา และที่ตรงกลางของส่วนที่โป่งขึ้นมานี้เอง ที่มีรอยแยกของแผ่นหินขนาดใหญ่ ที่หากไม่ได้มองจากอากาศจะไม่รู้เลยว่า มันคือรอยแยก ไม่ใช่แอ่งน้ำ “เรียบร้อย?” เสนาธิการและหัวหน้ากลุ่มอย่างไม่เป็นทางการถาม “เรียบร้อย” กรงเล็บเหยี่ยวหมายถึงกับดักพิษที่พวกเขาเพิ่งจะวางไว้ทั่วบริเวณที่แผ่นดินยุบเป็นแอ่งโดยรอบ หมีขาวตัดสินใจใช้พิษเพื่อกำจัด ผีดิบทุกชนิดที่ไม่มีพิษก่อน จากนั้นพวกเขาจะจุดไฟด้วยม้วนคาถา เชื้อเพลิงที่กองไว้โดยรอบทำให้เกิดกำแพงไฟขึ้นไม่ยาก พวกเขาไม่ได้หวังจะสังหารผีดิบหมดทุกตัว แต่เขาต้องการให้ตัวที่รอดออกมาก่อนคือ พวกที่มีพิษแต่ไม่สามารถต้านทานไฟ พวกนี้ แม้ว่าจะถูกฆ่า ซากของมันก็ยังจะปล่อยพิษต่ออีกกว่านาที พวกเขากะให้พวกมันขึ้นมาเจอกำแพงไฟ ตาย แล้วก็กลายเป็นกับดักพิษสำหรับผีดิบประเภทอื่นที่ฝ่ากับดักพิษของพวกเขาขึ้นมาได้ทีหลังต่างหาก “นายแน่ใจนะว่าจะทำ” อีกาถามถึงแผนสอง “หมึกที่เขียนบนม้วนคาถา มันไม่ละลายน้ำไม่ใช่หรือ” หมีขาวถาม “ก็ใช่ แต่มันไม่เคยมีใครใช้แบบนี้” อีกาแย้งอย่างหงุดหงิด “ส่งมา เวลาเหลือน้อยแล้ว” หมีขาวคว้าม้วนคาถาสองม้วนเดินจากไปคนเดียว สองโจรสลัดที่เหลือได้แต่ส่ายหน้ากับความบ้าบิ่นของหมีขาว ส่วนอาหมวยน้อยกับวินก็ได้แต่มองตากัน ไม่ออกความเห็นอะไร เรื่องยุทธวิธีพวกเขาช่วยอะไรไม่ได้อยู่แล้ว “เอ้าพักเอาแรงก่อน คืนนี้หนักแน่” อีกาตะโกนก่อนจะเดินไปนอนเอาแรงเป็นคนแรก ---------------------------------------- ห้าทุ่มเป๊ะ สายกระดิ่งที่พวกเขาผูกไว้เป็นสัญญาณเตือนว่ามีผีดิบติดกับดักที่ด้านไหนบ้างก็ดังขึ้นพร้อมกันหมดทุกตัว “มันมาแล้ว” กรงเล็บเหยี่ยวตะโกน ทั้งหมดลุกพรึ่บเตรียมพร้อม ทุกคนดื่มน้ำยาแก้พิษ ใช้ม้วนคาถาท่องนภาและเพลิงพิฆาตเพิ่มความเร็วและพลังโจมตีให้ตัวเองก่อนจะแยกย้ายปฏิบัติการตามแผน กรงเล็บเหยี่ยวจับคู่กับราชายุง หนึ่งวิ่งจุดไฟ ทั้งไฟจริงและใช้ม้วนคาถา อีกหนึ่งคอยจัดการกับผีดิบที่เรืองแสงสีเขียวที่ผ่านกับดักพิษขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจนัก หมีขาวกับวินก็คอยจัดการกับผีดิบในด้านอื่นๆ อาหมวยสั่งให้โกเลมน้อยคอยดูแลวิน มันจึงวิ่งตามวินไปช่วยจัดการกับผีดิบด้วย ส่วนอีกาอยู่สอนอาหมวยใช้ม้วนคาถาจากระยะไกล แรกๆก็เริ่มจากม้วนคาถาที่ผูกติดไว้ที่ต้นไม้บางต้นเหนือเนินที่ผีดิบต้องปีนขึ้นมา ต่อมาพอเริ่มคล่อง อีกาก็ใช้ธนูยิงม้วนคาถาออกไป แล้วใช้อาหมวยใช้พลังจิตบังคับม้วนคาถาให้ทำงาน เรียกว่าเป็นการซ้อมก่อนจะเจอกับคราเคนตัวจริง แผนของหมีขาวนับเป็นแผนที่ดี แต่เสียดายที่กำแพงไฟจากม้วนคาถามีพลังทำลายไม่มากพอที่จะหยุดเหล่าผีดิบพิษได้ในทันที ความหวังอันแสนหวาานที่จะถีบซากผีดิบที่กำลังปล่อยพิษให้กลับไปหาพวกพ้องเดียวกันจึงแทบจะเป็นหมัน กรงเล็บเหยี่ยวโชคดีที่มีราชายุงคอยคุ้มกันจึงพอจะเอาชีวิตรอดมาได้ “โธ่เว้ย ทำไมมันเยอะอย่างนี้ฟะ” กรงเล็บเหยี่ยวโยนม้วนคาถากำแพงไฟเพื่อป้องกันตัว แต่ก็มีผีดิบสามตัวฝ่ามาได้ เขาใช้ดาบฟันพวกมันก่อนทันที แต่พอปากแผลเปิด ไอพิษสีเขียวก็กระจายออกมาทันที กรงเล็บเหยี่ยวอยากจะผงะหนี แต่ผีดิบอีกตัวก็รอเขาอยู่แล้ว โชคดีที่เจ้าปากเข็มเป็นสัตว์ประเภทที่ใช้พิษเหมือนกันจึงพอมีความต้านทานพิษอยู่บ้าง มันบินเข้ามาใช้ปากเจาะเข้าไปในตัวผีดิบดูดแต่สารสีเขียวเรืองแสงที่มีพิษออกมาจนหมด ก่อนจะใช้พิษที่ดูดมาไปจัดการกับตัวใหม่ที่ไม่มีพิษ ทิ้งให้กรงเล็บเหยี่ยวรับมือกับผีดิบที่ไม่เหลือพิษแล้วแต่เพียงลำพัง เคร้ง หมีขาวใช้ดาบรับดาบที่ผีดิบฟันลงมา เขาถีบมันกระเด็นกลับไปในกองไฟ ก่อนจะหันมารับมือกับผีดิบอีกตัว แต่พวกผีดิบไม่มีวัฒนธรรมเรื่องการรอคิว พอเห็นเป้าหมาย ผีดิบที่เพิ่งขึ้นมาได้ใหม่อีกห้าตัวก็เข้ามารุมทันที แรกๆหมีขาวก็พอรับมือไหว แต่พอกลุ่มใหม่เข้ามาสมทบเขาก็ชักจะล้า พลั่ก ผีดิบตัวหนึ่งอัดหมีขาวด้วยหมัดลุ่นๆจนลงไปกองกับพื้น ขณะที่ผีดิบอีกหกตัวที่เหลือจะเข้ามารุมนั่นเอง พรึ่บ ผีดิบทั้งเจ็ดก็กลายเป็ยผุยผงด้วยกำแพงไฟชั้นใหม่ที่เพิ่งสร้างขึ้น “พี่หมีเป็นไงมั่ง” วินวิ่งเข้ามาประคอง เจ้าโกเลมน้อยวิ่งตามมาติดๆ กำแพงไฟเมื่อกี้เป็นฝีมือของมันเอง “รีบถอยเร็วพี่ อาหมวยน้อยจะสร้างกำแพงไฟชั้นที่สองตามแผนแล้ว” วินบอก หมีขาวพยักหน้ารีบถอยทันที เขาไม่แน่ใจว่ากำแพงไฟเมื่อกี้มันฝีมือใคร แต่ที่แน่ๆ ไม่ใช่จากม้วนคาถาแน่ ม้วนคาถาไม่มีฤทธิ์ขนาดนั้น “ถอย กำแพงไฟชั้นที่สองเริ่มแล้ว” อีกาส่งเสียงมาทางช่องสื่อสาร ทั้งหมดถอยหลังห้าร้อยเมตร ในขณะที่อีกาที่คิดว่าอาหมวยใช้ม้วนคาถาทางไกลได้ดีแล้ว วิ่งมาสมทบกับกองหน้า ตอนนี้อาหมวยยืนอยู่ที่กลางเนินที่ยกตัวขึ้นเพียงลำพัง ในมือถือคฑามังกรชาร์ทเวทย์ไฟเตรียมสร้างกำแพงไฟขนาดใหญ่  ลูกแก้วสะสมพลังเวทย์ตอนนี้กลายเป็นสีแดงหมด แต่อัญมณีที่สะสมวิญญาณกำลังต่อยๆกลายเป็นสีดำ อาหมวยไม่ได้สนใจการเปลี่ยนแปลงของคฑามังกรในมือ เธอคอยฟังสัญญาณจากเพื่อนร่วมปาร์ตี้ว่าถอยมาถึงจุดนัดหมายแล้วหรือยังเท่านั้น ทันทีที่คนสุดท้ายส่งเสียงว่า “ถึงเป้าหมาย” อาหมวยก็ชี้คฑามังกรไปข้างหน้า ร่ายเวทย์สร้างกำแพงไฟ จากนั้นหมุนตัวช้าๆส่งพลังเวทย์ไปรอบๆเป็นวงกลมจนกระทั่งกำแพงไฟขนาดใหญ่บรรจบกันเป็นวงกลม ทันทีที่กำแพงไฟสร้างเสร็จ เสียงกรีดร้องของผีดิบก็ดังลั่น นั่นมาจากตัวที่มีความต้านทานเวทย์ไฟเท่านั้น ตัวที่ไม่มีความต้านทานมันถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านและถูกดูดวิญญาณเข้ามาที่หัวคฑาอย่างเงียบๆจนอัญมณีทั้งเม็ดกลายเป็นสีดำสนิททั้งเม็ด ยังไม่ทันที่เหล่าสมาชิกปาร์ตี้เลือดจะได้พักหายใจ แผ่นดินก็เริ่มไหว น้ำทะเลซัดสาดขึ้นมาบนเกาะอย่างผิดปกติ จู่ๆก็มีฝนตกลงมา อีกาใช้ลิ้นเลียริมฝีปากที่เปียกโชกจากสายฝน “ฉิบ นี่มันน้ำเค็ม คราเคนตื่นแล้วโว้ย” อีกาตะโกนลั่น ทันใดนั้น แผ่นดินก็โยกไปมาจนไม่มีใครยืนอยู่ “เก็บข้าเดี๋ยวนี้ไอ้บ้า” ปากเข็มร้องสั่งกรงเล็บเหยี่ยว ยุงอย่างมันอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มีแต่ตายกับตาย กรงเล็บเหยี่ยวจึงเก็บมันแต่โดยดี และเพราะมัวแต่ผนึกปากเข็ม กรงเล็บเหยี่ยวจึงเกือบจะตกทะเลเป็นรายแรกเมื่อคราเคนเคลื่อนไหวจนตัวเกาะแทบจะตั้งฉากกับผืนน้ำ แต่โชคดีที่อีกาคว้าเอาไว้ทัน หมีขาวกับวินเองก็เกือบแย่ แต่หมีขาวที่เตรียมพร้อมอยู่ก่อนคว้าตัววินไว้ได้ ส่วนเจ้าโกเลมน้อย มันเผ่นแน่บไปคุ้มครองนายหญิงของมันตั้งแต่ครั้งแรกที่แผ่นดินไหวแล้ว “เจ้าโกเลมน้อยนี่ท่าทางขี้ตกใจนะ วิ่งกลับไปเกาะกับนายแจเชียว” หมีขาวตั้งข้อสังเกตยิ้มๆหลังจากที่เห็นโกเลมน้อยวิ่งไปหาอาหมวยแบบไม่เหลียวหลัง วินยิ้มแห้งๆ อยากจะแก้ตัวแทน แต่คิดแล้ว เงียบไว้น่าจะดีกว่า จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:16:31

ความคิดเห็นที่ 16 คราเคนขยับตัวอีกครั้ง คราวนี้มันส่งหนวดคู่หน้าของมันมากวาดของน่ารำคาญที่ติดอยู่บนหัวออกด้วย สมาชิกปาร์ตีเลือดทั้งห้าคนจึงต้องหลบเป็นพัลวัน การกวาดครั้งที่สองของมันทำให้พื้นดินที่เคยเป็นเกาะครึ่งหนึ่งถูกปัดตกทะเลไป หมีขาวที่บังเอิญอยู่ที่ตรงนั้นพอดี ยิงธนูผูกเชือกไปปักกับหนวดคู่ยักษ์ ก่อนจะโหนตัวขึ้นไปยืนที่ปลายหนวด  วินเองก็อาศัยคว้าปลายเชือกโหนตามไปจนรอดจากการตกทะเลไปอย่างหวุดหวิด อีกากับเหยี่ยวอยู่ที่อีกฟากของเกาะ แม้จะไม่ตกทะเล แต่ก็ล้มลงไปกลิ้งอยู่ที่พื้นจนเกือบจะตกลงไปในกับดักพิษของตัวเอง ดีที่ขว้างตะขอยึดกับต้นไม้ใหญ่ไว้ได้ทัน คนเดียวที่สถานการณ์ดีที่สุดเห็นจะเป็นอาหมวย เพราะโกเลมน้อยมันใช้เวทย์ลมในการลอยตัวเป็น พอไปถึงตัวอาหมวยมันก็คว้านายหญิงของมันลอยขึ้นเหนือพื้นดินที่กำลังถูกโยกคลอนทันที แต่ถึงอย่างนั้น พอปลายหนวดข้างหนึ่งก็ปัดมา ทั้งคู่ก็เกือบพลาดโดนปัดจนกระเด็นออกจากเกาะไปเหมือนกัน เพียงแต่ว่า โกเลมน้อยยึดปลายหนวดไว้ได้ อาหมวยจึงไม่ตกทะเล ตอนนี้ไม่มีใครกังวลเรื่องผีดิบแล้ว พวกมันส่วนใหญ่ถ้าไม่ตายก็โดนคราเคนกวาดตกทะเลไปจนหมดเกลี้ยง “หมวยใช้ม้วนคาถาสร้างกำแพงไฟที่ตาคราเคนด้วย” หมีขาวส่งเสียงมาตามช่องสัญญาณ ตอนนี้เขากับวินกำลังเกาะเชือกที่ผูกเข้ากับปลายหนวดของคราเคนที่กำลังสะบัดขึ้นลงอยู่ตลอดเวลา หนวดที่อาหมวยเกาะอยู่กำลังสะบัดกลับไปที่ด้านหน้าของคราเคนพอดี อาหมวยมองเห็นม้วนคาถาสองม้วน ผูกไว้ที่เกล็ดเหนือลูกตาของคราเคนทั้งสองข้าง ที่แท้หมีขาวดำน้ำเอาม้วนคาถาไปผูกไว้ เพื่อจะหาโอกาสทำลายดวงตาของมัน แต่ม้วนคาถาที่แช่น้ำทะเลมากว่าครึ่งคืน จะยังใช้ได้อยู่หรือ อาหมวยถือคฑาเล็งไปที่เป้าหมาย เธอเห็นดวงตาสีเขียวขนาดยักษ์ของคราเคนก็ได้แต่หนาวเยือกอยู่ในใจ เจ้าคราเคนมันเห็นเธอแล้ว เธอสั่งโกเลมน้อยให้ประคองตัวเธอไว้ให้ดีก่อนจะปล่อยพลังเวทย์ อ๊ากกกกกกก ครืน ครืน กำแพงไฟเผาดวงตาทั้งสองข้างของมันทันที มันส่งเสียงร้องดังสนั่น ใช้หนวดทั้งสิบฟาดผืนน้ำเพื่อระบายความเจ็บปวด แต่ตาของมันไม่ถึงกับบอดสนิทเหมือนที่หมีขาวตั้งใจ มันตวัดหนวดข้างที่ศัตรูของมันยืนอยู่ไปที่ปากขนาดใหญ่ของมัน หวังจะกลืนกินให้สิ้นซาก แต่น่าเสียดาย เหยื่อของมันใช้เวทย์ลมหนีไปก่อนแล้ว ที่ปลายหนวดอีกข้าง วินแนบตัวกับปลายหนวดพยายามเกาะไม่ให้ตกทะเลอย่างยากลำบาก ในขณะที่อีกคนกำลังพยายามลุกขึ้นมานั่งชันเข่า หมีขาวมองไปที่ปากสีแดงคล้ำมีเขี้ยวสีขาวขนาดใหญ่สองข้างของคราเคน เขาถือธนูเล็งไปยังเป้าหมาย ปากก็ส่งเสียงผ่านช่องสื่อสารบอกอาหมวยซึ่งตอนนี้ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน “จะยิงม้วนคาถาแล้ว ม้วนแรกเวทย์โวลคาโน” “ม้วนที่สอง เวทย์เฮอร์ริเคน” หมีขาวยิงติดต่อกันโดยไม่รอคำตอบ อาหมวยที่อยู่อีกด้านถึงกับต้องใช้เวทย์ลมพาตัวอย่างมาอยู่ในระยะที่จะใช้เวทย์ได้ทันที  อาหมวยใช้ คฑามังกรช่วยส่งพลังเวทย์ไล่ตามม้วนคาถาทั้งสองได้ทันก่อนที่คราเคนจะปิดปาก และเวทย์เริ่มทำงานก่อนที่ม้วนคาถาจะเข้าไปในปากจริงๆ ทำให้ไม่มีใครรู้ว่า พลังทำลายจะเพียงพอที่จะฆ่ามันไหม ตูม เปลวเพลิงขนาดยักษ์พุ่งออกมา คราวนี้เจ้าคราเคนโดนเผาทั้งหน้า มันกรีดร้องได้แค่ชั่วขณะ ก็มีพายุหมุนพัดเปลวไฟทั้งหมดหายวับเข้าไปในตัวคราเคน ตอนนี้เจ้าคราเคนอาละวาดโดยไม่มีเสียง มีแต่เสียง โครม โครม จากการที่มันดิ้นทุรนทุรายใช้หนวดฟาดผืนน้ำจนน้ำทะเลเกิดเป็นคลื่นยักษ์ พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วตกลงมาเป็นฝนน้ำเค็ม โกเลมน้อยพาอาหมวยถอยห่างไปเกือบหนึ่งกิโลเมตร อาหมวยจึงแค่ยืนสังเกตการณ์ตัวเปียกปอนด้วยความไม่แน่ใจว่า การใช้เวทย์เร็วเกินไปอาจจะทำให้แผนการทั้งหมดพังครืนหรือเปล่า ส่วนหมีขาวกับวิน ทันทีที่ได้ยินเสียงตูม หมีขาวก็คว้ามือวินชิงกระโดดลงทะเล ดำลึกลงไปก่อน หวังจะว่ายออกไปลอยคอนอกรัศมีการอาละวาดของคราเคน แต่กลับเจอวังน้ำวนล้อมไว้จนออกไปไม่ได้ เพราะคราเคนปล่อยเวทย์ที่ตัวเองใช้ได้ออกทั้งหมดหวังจะจัดการกับศัตรูที่มันมองไม่เห็น หมีขาวกับวินจึงต้องว่ายน้ำกลับมาคอยหลบหนวดของมันอย่างทุลักทุเล สำหรับอีกากับเหยี่ยว คราวนี้แม้แต่ต้นไม้ที่ยึดไว้ได้ก็เริ่มหลุดลอยไป เพราะน้ำทะเลเริ่มชะเอาดินที่รากของต้นไม้ยึดเกาะอยู่ออกไปจนหมด ตอนที่พวกเขากำลังไหลตามโคลนลงทะเลนี้เอง “อีกา นั่น นั่น” เหยี่ยวร้องเสียงตื่นเต้น “อะไรฟะ” อีกาที่กำลังมองหาแหล่งยึดเหนี่ยวใหม่ถามอย่างโมโหที่โดนรบกวน “ธนู ธนูของแก แน่ๆเลย” อีกาหันไปตามมือของกรงเล็บเหยี่ยว เขาเห็นธนูคันหนึ่ง สูงกว่าสองเมตร ตั้งอยู่ตรงที่เคยเป็นรอยแยกที่พวกเขามองเห็นจากแผนที่ที่โกเลมน้อยกับยุงยักษ์วาดขึ้น มันเป็นธนูสีทอง ตัวคันธนูตกแต่งด้วยลายเกลียวคลื่น มันช่างเป็นธนูที่แสนจะเรียบง่ายและดูยิ่งใหญ่อะไรปานนี้ อีกาเลิกมองหาเป้าหมายอื่น ซัดเชือกในมือไปคล้องที่คันธนูทันที แล้วไต่เชือกไปหาธนูท่ามกลางแผ่นดินถล่มและฝนน้ำเค็มที่ตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา หนึ่งนาทีผ่านไป เวทย์โวลคาโนและเฮอร์ริเคนหมดฤทธิ์แล้ว แต่เจ้าคราเคนยังไม่ตาย มันกำลังรวบรวมกำลังเพื่อจะโจมตีครั้งสุดท้าย อีกาและเหยี่ยวอาศัยจังหวะที่มันหยุดขยับตัว ปีนมาถึงธนูจนได้ ที่ข้างคันธนูมีลูกศรสีแดงมีหางเป็นรูปเปลวไฟหนึ่งดอกปักไว้ อีกามองรอยแยกที่แตกลึกเข้าไปในเนื้อของคราเคนอย่างไม่แน่ใจ แต่ว่า นี่เป็นทางสุดท้ายแล้ว กรงเล็บเหยี่ยวหันมามองหน้าอีกา “เพื่อปาร์ตี้ผีไม่มีญาติ” อีกาพยักหน้า กรงเล็บเหยี่ยวเรียกเจ้าปากเข็มออกมา พวกเขาสองคนช่วยกันตรึงคันธนูให้แนบกับรอยแยกที่เห็น ให้เจ้ายุงยักษ์บินขึ้นฟ้าพร้อมๆกับดึงสายธนูที่มีลูกศรพาดไว้แล้วจนสุด “1 2 ปล่อย” กรงเล็บเหยี่ยวให้สัญญาณ ลูกศรพุ่งผ่านเนื้อคราเคนเข้าไปอย่างง่ายดาย สามสัตว์ปีก อีกา เหยี่ยวและยุงฟังเสียงลูกศรชำแรกเนื้อเข้าไปอย่างสยอดสยอง และแล้วมันก็หยุด ก่อนจะ ตูม คราเคนระดับ 87 ถูกสังหาร ภารกิจเสร็จสิ้น ขอเชิญผู้กล้าทั้งหมดมาที่วิหารธนูแห่งเกลียวคลื่น ------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:19:19

ความคิดเห็นที่ 17 บทที่ 48 คุ้ม ไม่คุ้ม วิหารธนูแห่งเกลียวคลื่นเป็นเพียงห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆที่มีธนูที่อีกาค้นพบแขวนอยู่บนผนัง เป็นสถานที่ที่เรียบง่ายเกินกว่าจะเป็นห้องสุดท้ายของเควสโหดที่เพิ่งผ่านมา แต่เหล่าสมาชิกปาร์ตี้เลือดทั้งห้าไม่สนใจ ขอเพียงได้มาอยู่ในที่แห้งๆเสียทีก็พอใจแล้ว “สวัสดีครับ” เสียงเรียกดังมาจากด้านหลัง เมื่อหันกลับไปมองก็พบเด็กหนุ่ม NPC คนเดนที่ขโมยเรือพวกเขาไปนี่เอง “นายเองหรือ” หมีขาวถาม “ใช่และไม่ใช่” เด็กหนุ่มตอบกวนๆ “อะไร ใช่ อะไร ไม่ใช่” โกเลมน้อยถาม ท่าทางมันเหมือนเด็กอยากรู้อยากเห็นมาก “ใช่ ผมคือ NPC คนเดิม” เด็กหนุ่มยิ้มก่อนจะพูดต่อ “ไม่ใช่ ผมไม่ใช่คนที่จะมอบรางวัลจากภารกิจให้พวกคุณ” “แล้วมาทำไม” วินถาม เด็กหนุ่มดีดนิ้ว ประตูห้องสี่ห้องปรากฏขึ้นที่ผนังด้านซ้ายและขวา “พวกคุณคงจะเหนื่อยมากแล้ว ผมมาเปิดห้องให้พวกคุณพักผ่อน พรุ่งนี้ คุณจะรู้ว่าคุณได้รางวัลอะไรบ้าง สวัสดี” ร่างเด็กหนุ่มค่อยๆจางหายไปเหมือนคราวก่อน ทั้งหมดยักไหล่ “ถ้าทายไม่ผิด ประตูเดียวที่อยู่ด้านซ้ายเป็นห้องของหมวยน้อยกับวิน ผู้ปกครองกับเด็กในปกครอง ที่เหลือสามห้องด้านขวาเป็นห้องเดี่ยว ใครจะพนันมั่ง” อีกาถาม แต่ไม่มีใครตอบ อาหมวยเดินไปสำรวจห้องทางซ้ายก่อน เมื่อพบว่ามันมีสองห้องนอนอยู่ข้างในจริงๆ ก็เดินออกมาเรียกวิน โกเลมน้อยนั้นวิ่งตามอาหมวยไปตั้งแต่ตอนแรกแล้ว พอสองอาหลานเข้าห้องพัก สามโจรสลัดก็แยกย้ายกันไปบ้าง ห้องพักที่นี่เหมือนห้องพักในโรงแรมทั่วไป อาหมวยกับวินแยกย้ายกันไปอาบน้ำ ที่นี่มีบริการซักรีดอัตโนมัติให้ช่วงที่อาบน้ำ พออาบเสร็จ เดินเข้าหลอดแก้วไปเป่าตัว พอแห้งสนิท เสื้อผ้าที่ส่งซักก็ทำความสะอาดเสร็จ แถมอบรีดซ่อมแซมจนเหมือนใหม่ อาหมวยเดินออกมาที่ห้องรับแขกเพื่อมาดูความเรียบร้อยของวิน แต่กลับมาเจอผู้หญิงคนหนึ่งนั่งรอเธออยู่ก่อนแล้ว “สวัสดีค่ะ ฉันลิลลี่ มาจากฝ่ายออกแบบตัวละครของบริษัทเกม GWL” ลิลลี่แนะนำตัว “สวัสดี” อาหมวยนึกไม่ออกว่า คนจากฝ่ายออกแบบมาหาเธอทำไม “เรารอผู้ปกครองของหนูก่อนดีกว่านะคะ” ลิลลี่เสนอเมื่อเห็นท่าทางลังเลของอาหมวย อาหมวยยักไหล่ แล้วเปิดเมนูเกม เรียกวินออกมา “มีไรเหรอ” วินโผล่หน้ามาพร้อมโกเลมน้อย ช่วงไม่มีภยันตราย วินยึดโกเลมน้อยไปเล่นคนเดียว “สวัสดีค่ะ ฉันลิลลี่ มาจากฝ่ายออกแบบตัวละครของบริษัทเกม GWL” ลิลลี่แนะนำตัวอีกครั้ง วินมองลิลลี่ด้วยความงงยิ่งกว่าอาหมวย “ดิฉันมาด้วยเรื่องของโกเลมน้อยค่ะ” ลิลลี่เฉลย จากนั้นลิลลี่ก็เล่าเรื่องที่คุณหลิงแห่งบริษัทเอนเทอร์เทนเม้นท์สนใจจะเอาโกเลมน้อยไปเป็นต้นแบบทำสินค้าขาย “แต่ว่า คุณทั้งสองคงรู้ดีอยู่แล้วว่าการมีสัตว์เวทย์ที่เก่งกาจและยังเป็นต้นแบบของตุ๊กตาขายดี มันจะทำให้ตัวเองเป็นที่เพ่งเล็งขนาดไหน และเสียความเป็นส่วนตัวอย่างไร” อาหมวยถอนหายใจเฮือก เรื่องนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ “คุณมีข้อเสนออะไรก็ว่ามาเลย” ลิลลี่ยิ้ม ก่อนจะเข้าเรื่องดินปั้นตุ๊กตา “พอทางบริษัทขายดินสำหรับปั้นตุ๊กตาให้ผู้เล่น ก็ไม่มีใครรู้ว่าโกเลมน้อยของคุณความจริงเป็นอะไร บริษัทที่ทำตุ๊กตาขายก็สามารถออกแบบตุ๊กตาและทำโฆษณาได้โดยไม่ต้องกวนคุณ เท่านี้ ก็ไม่มีใครผิดสังเกตแล้ว” “แล้วที่พูดมาทั้งหมดนี่มันเกี่ยวอะไรกับเรา” วินถาม “เราต้องการซื้อไอเดียของพวกเธอ” “หมายความว่าไง” อาหมวยถาม “เราไม่ต้องการให้มีการสร้างโกเลมน้อยซ้ำ อันที่จริงถึงทำซ้ำโอกาสสำเร็จก็แทบไม่มี แต่บริษัทไม่ต้องการพบความวุ่นวายหากว่ามีผู้เล่นอื่นๆรู้แล้วต้องการจะทำตาม พวกเธอเองก็คงไม่ต้องการความยุ่งยาก ดังนั้น เราจะจ่ายค่าไอเดียสำหรับการสร้างโกเลมน้อย มันยังคงเป็นสัตว์เวทย์ของเธอ แต่สิทธิ์ในการกำหนดว่าจะมีมันเป็นตัวที่สองหรือไม่เป็นของเรา เหมือนกับที่สัตว์เวทย์และสัตว์อสูรตัวอื่นๆในเกมเป็น” อาหมวยเริ่มเข้าใจ บริษัทเกมคงไม่อยากยุ่งยากเรื่องลิขสิทธิ์ในภายหลัง สองสามปีก่อน มีผู้เล่นยื่นฟ้องศาลอ้างว่าลิขสิทธิในตัวสัตว์อสูรและไอเทมที่เขาสร้างขึ้นในเกมควรเป็นของเขา ไม่ใช่ของบริษัท มันเป็นคดีที่ฮือฮามาก ไม่ค่อยมีใครเข้าใจกระบวนการพิสูนจ์สิทธิเท่าไร เพราะมันซับซ้อนทั้งในแง่กฎหมายและเทคนิคทางคอมพิวเตอร์ ผลการตัดสิน บริษัทเกมชนะ แต่เกมนั้นต้องหยุดให้บริการไป เพราะกระบวนการปกป้องสิทธิของทั้งสองฝ่ายทำให้ผู้เล่นอื่นๆมีความยุ่งยากในการเล่นมากขึ้น พวกเขาจึงหันไปเล่นเกมอื่นแทน อาหมวยเดาว่า แม้ว่าเธอจะสร้างโกเลมน้อยขึ้นมาโดยอาศัยโปรแกรมของบริษัทเหมือนกับกรณีนั้น แต่ขบวนการสร้างมันคงมีอะไรที่แตกต่างออกไป ทำให้บริษัทไม่แน่ใจว่าจะมีปัญหาเหมือนคดีนั้นในอนาคตขึ้นหรือไม่ ก็เลยคิดจะตัดปัญหาด้วยการขอซื้อสิทธิที่อาจจะมีอยู่ไปเสียเลย “โกเลมน้อยเป็นสัตว์เวทย์ที่บริษัทยังไม่ได้กำหนดข้อมูลอะไรเลย” อาหมวยลองเชิง “ใช่ แต่เรากำหนดขึ้นได้ทุกเมื่อ อย่างวันนี้ เธอคงสังเกตแล้วว่าโกเลมน้อยมีความเป็นธรรมชาติมากขึ้นกว่าเดิมมาก” อาหมวยพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะพูดประเด็นที่ตัวเองต้องการสื่อแต่แรก “แต่การที่ไม่ได้กำหนดข้อมูลมาก่อนนั้น แสดงว่าวิธีที่ฉันสร้างโกเลมน้อยได้ทำให้มันพัฒนามาเป็นอะไรบางอย่างที่บริษัทไม่ได้กำหนดรูปแบบไว้ก่อน” ลิลลี่เงียบไปเพราะนึกไม่ถึงว่าจะโดนเด็กย้อนแบบนี้ เธอหายใจเข้าลึกๆก็จะพูดต่อ “มันก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก เพราะถ้าบริษัทต้องการสิทธิในตัวมันอย่างสมบรูณ์ เราหาทางได้อยู่แล้ว” “แล้ว?” “เราไม่ต้องการเสียเวลาหากมีการฟ้องร้อง ไม่อยากให้ผู้เล่นอื่นยุ่งยาก ถ้าคุณตกลง ฝ่ายวิจัยก็สามารถพัฒนาสัตว์เวทย์ชนิดนี้ต่อไปได้อย่างเต็มที่ ไม่ต้องกังวลเรื่องอื่นๆ คุณเองก็ไม่ต้องกลัวว่าสักวันเจ้าโกเลมน้อยของคุณมันจะถูกพัฒนาผิดทางจนอยู่ในเกมไม่ได้ และคุณต้องเสียมันไป เราถึงมาเสนอซื้อสิทธิที่ยังไม่กระจ่างนักของคุณ ฉันรับรองคุณจะได้ผลตอบแทนที่สมเหตุสมผลแน่นอน” อาหมวยพยักหน้าเห็นด้วย พวกเธอไม่มีทางสู้กับบริษัทยักษ์ใหญ่ข้ามชาติได้อยู่แล้ว อีกอย่างการดึงดันจะทำให้เจ้าโกเลมน้อยไม่มีโอกาสพัฒนามากกว่า “คุณจะพัฒนาเจ้าโกเลมน้อยต่อไหม” อาหมวยถาม “แน่นอน แต่เราจะไม่ปล่อยตัวที่สองออกมาก่อนปีหน้าแน่ ปีนี้มีแต่เธอที่มีมัน” ลิลลี่ยิ้ม “ค่าตอบแทนและเงื่อนไข” อาหมวยถาม “ต้องการเงินจริงหรือเงินในเกม” อาหมวยหันไปมองหน้าวิน เจ้าวินเลยรีบบอก “ขอเป็นเงินหรือของในเกมก็แล้วกันฮะ” “ถ้าอย่างนั้น บ้านหลังหนึ่งเป็นอย่างไร” ลิลลี่เสนอ “ตอนนี้บ้านในเกมมีกี่แบบ แบบไหนดีที่สุด” อาหมวยถาม ลิลลี่ยิ้ม แม่หนูคนนี้ถึงจะยอมตกลง แต่ก็ใช่ว่าจะเอาเปรียบกันได้ง่ายๆ “ตอนนี้ บ้านในเกมแบ่งเป็นห้าระดับ ระดับที่ดีที่สุดคือระดับห้า มีพื้นที่ใช้สอยให้ห้าแสนตารางวา มีแบบบ้านให้เลือกหลายรูปแบบ ตั้งแต่ปราสาทในยุคกลาง พระราชวัง หรือแม้แต่ตึกระฟ้าสมัยใหม่ เอาเป็นว่า ฉันเสนอ บ้านระดับห้า หนึ่งหลังสำหรับพวกเธอ มีเฟอร์นิเจอร์ ห้องเก็บของ โรงเก็บสัตว์เลี้ยงและอื่นๆที่เธออยากให้มี ทุกส่วนในบ้านจะอัพเกรดให้จนสูงสุดสำหรับบ้านระดับนี้” วินอ้าปากค้างไปแล้ว นี่มันถูกหวยรางวัลที่หนึ่งชัดๆ “เงื่อนไขคือ ห้ามเปิดเผยให้ใครรู้อย่างเด็ดขาดว่า โกเลมน้อยเป็นอะไร สร้างได้อย่างไร จนกว่าบริษัทจะปล่อยสัตว์เวทย์ชนิดนี้ในเกม ห้ามสร้างใหม่ อย่างเด็ดขาด ส่วนสินค้าใหม่ของทางบริษัท ทางเราจะออกแบบและโฆษณาโดยไม่เกี่ยวข้องกับพวกเธอ พวกเธอไม่จำเป็นต้องโกหก แต่ห้ามพวกเธอปฏิเสธว่าโกเลมน้อยของเธอไม่ได้ทำจากดินปั้นตุ๊กตาของเรา ตกลงไหม” “ตกลงครับ ตกลง” วินรีบตอบ แต่ลิลลี่กลับมองมาที่อาหมวย จากที่คุยมา เธอรู้แล้วว่าใครคุม “ตกลง” อาหมวยตอบเสียงเรียบ “ทันทีที่กลับเข้าเมือง พวกคุณติดต่อธนาคารเรื่องบ้านได้เลย อ้อ พรุ่งนี้ฉันจะฝากกำไลข้อมือพิเศษมาให้โกเลมน้อย” พอเห็นสองอาหลานทำหน้างง ลิลลี่ก็อธิบายต่อ “ในเกม ตอนนี้มีผู้ตรวจสอบระดับอยู่หลายคน กำไลนี่จะใช้ปกปิดสถานะของโกเลมน้อยโดยเฉพาะ” ------------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:22:24

ความคิดเห็นที่ 18 กลับมาที่ห้องประชุมชั้น 101 ลิลลี่รายงานผลการตกลงกับอาหมวยให้ที่ประชุมทราบ ประธานบริษัทเกมพยักหน้าอย่าพอใจ ก่อนจะหันไปสั่งฝ่าย NPC ประจำเมือง “เด็กนั่นจะเอาอะไรก็ให้ไปได้เลย แล้วทำบิลส่งไปเก็บเงินกับทาง GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์ ด้วย” คนรับคำสั่งยิ้มแห้งๆก่อนจะถาม “แล้วทางโน้น เขาไม่เม้งเราแย่หรือครับ” “เฮ้ย เม้ง เมิ้ง อะไรกัน ป่านนี้คงยิงโฆษณาสินค้าใหม่ ทำรายการตุ๊กตาคุณหนู ต่อด้วยอนิเมชั่นอีกสองสามเรื่องแล้วมั๊ง อ้อ เกือบลืม สั่ง NPC ที่ธนาคารให้เสนอแบ่งงานเป็นงวดๆ ภาระงานจะได้กระจายไปหลายๆเดือนหน่อย ไม่งั้นจะวุ่นวายเหมือนตอนขายบ้านระดับห้าหลังแรกออก” ท่านประธานฯสั่ง “ครับ” หัวหน้าฝ่าย NPC ประจำเมืองรับคำ “แล้วทางจีเอ็มล่ะ เป็นอย่างไร ผลการทดสอบที่พวกนายอยากจะทดสอบนักหนา” ท่านประธานฯถาม หัวหน้าฝ่ายจีเอ็มมองรายงานผลในมือ “สรุปได้เรื่องหนึ่ง ไอ้พวกนี้ บ้า ทั้งกันแก๊งค์เลย” พอหัวหน้าจีเอ็มพูดจบ หัวหน้าฝ่ายเทคนิคกับหัวหน้า NPC ประจำเควสก็สำลักกาแฟพร้อมกันทันที “ไอ้บ้า นี่แกจะบอกว่า ที่ดึงดันจะปล่อยคราเคนเพียงเพื่อผลการทดสอบแค่นี้ รู้ไหมว่าผลกระทบมันมากขนาดไหน แกรู้หรือเปล่า ลำพังแค่คฑามังกรดูดวิญญาณผีดิบอย่างเดียวจนกลายเป็นสีดำเนี่ย มันทำให้เจ้าอินดิโก้ ดราก้อนที่กำลังฟักอยู่กลายเป็นสัตว์เวทย์จากนรกแล้ว” “แล้วไง อัญมณีเปลี่ยนเป็นสีดำ ถือเป็นธาตุความมืดในแพทช์ใหม่ที่จะเปลี่ยนตอนกลางปี ตอนนี้ไม่มีผลอะไรสักหน่อย ยังไงก็ต้องดูดวิญญาณให้เต็มอีกสี่หนเหมือนเดิม บ่นทำไม” ท่านจีเอ็มเถียง ฝ่ายเทคนิคเลยชักยัวะ “ใช่ ไม่นับเป็นหนึ่งรอบ แต่วิญญาณที่ดูดไปมันให้ค่าประสบการณ์กับงูที่ฟักอยู่ ยิ่งเพิ่มจำนวนรอบ ตอนที่ออกมาเลเวลก็ยิ่งสูง แล้วถ้ามันออกจากคฑาหลังเปลี่ยนแพทช์ มันก็จะกลายเป็นสัตว์เวทย์จากนรกเต็มตัว” “พอๆๆ” ท่านประธานฯห้ามทัพ “ถึงเลเวลจะสูง แต่ก็ฟักยากขึ้น คงอีกนานกว่าจะฟักสำเร็จ ปล่อยไว้อย่างนี้แหละดีแล้วงูยังออกมาไม่ได้ เด็กนั่นก็เลื่อนระดับยากตามไปด้วย ก็ถ่วงดุลกันอยู่นา” หัวหน้า NPC ประจำเควสถอนหายใจ “ผมเกรงว่า จะเป็นการตั้งระเบิดเวลาเสียมากกว่า” “ทำไมล่ะ” ประธานฯถาม “ท่านคงลืมไปแล้วว่า เรากำหนดให้อินดิโก้ดราก้อนเปลี่ยนเป็นมังกรที่เลเวลเก้าสิบ หลังจากนั้นจะเป็นช่วงที่ยากที่สุดของการได้มังกร เพราะลูกมังกรต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมคงที่ตลอดเวลาจนกระทั่งเลเวลถึงหนึ่งร้อย แต่ตอนนี้ ผมดูแล้ว ถ้าฟักนานขนาดนี้ ยังไงๆอินดิโก้ดราก้อนคงได้เปลี่ยนเป็นมังกรตอนที่อยู่ใน คฑาแน่ แล้วรับรองได้ ว่ามังกรน้อยได้ออกมาตอนเลเวลหนึ่งร้อยกว่าแหงๆ” คนฟังอึ้งกันไปทั้งวง ลิลลี่ได้สติถามขึ้นเป็นคนแรก “ถ้าอย่างนั้น ตอนที่มังกรออกมา มันจะไม่ได้แค่มีเลเวลหนึ่งร้อยขึ้นไป แต่ยังจะเป็นมังกรจากนรก” ลิลลี่จบประโยคอย่างไม่มั่นใจ แต่ หัวหน้า NPC ประจำเควสพยักหน้า “ฝ่ายจีเอ็ม” ท่านประธานฯกลืนน้ำลายก่อนจะสั่ง “ผมขอสั่งให้คุณจัดคนประกบผู้เล่นคนนี้อย่างใกล้ชิด หาทางทำให้มังกรออกมาไม่ได้ ก่อนเดือนกันยาอย่างเด็ดขาด หรืออย่างน้อยก็รอให้มีคนเลี้ยงมังกรให้รอดสักสิบตัวก่อน” ตามแผนงานเดิม บริษัทเกมจะปล่อยให้มีการจับมังกรมาเป็นสัตว์เลี้ยงในเดือนหน้า กว่าจะถึงเดือนกันยายน ตอนนั้น มังกรระดับหนึ่งร้อยเพียงตัวเดียวก็ไม่ได้เป็นข้อได้เปรียบในการทำสงครามระหว่างกิลด์แล้ว ต่อให้มันเป็นมังกรจากนรกก็เถอะ “ครับ” หัวหน้าจีเอ็มรับคำอย่างเซ็งๆ ก่อนจะถาม “แล้วจะให้ผมกลับเข้าเรื่องของผมได้แล้วหรือยัง” เขาหมายถึงรายงานผลการทดสอบที่อยู่ในมือ พอประธานฯโบกมือ และคนอื่นพยักหน้า หัวหน้าจีเอ็มก็เริ่มรายงาน “ที่ผมขอทดสอบก็เพราะการตรวจสอบแค่ระดับกับทักษะและอาชีพของผู้เล่น มันไม่สามารถบ่งบอกว่า ผู้เล่นมีพฤติกรรมการเล่นอย่างไร ฟลุคหรือเทพ เห็นแก่ตัวแค่ไหน มีไหวพริบหรือเปล่า ดังนั้น ถ้าไม่ทดสอบกับเควสโหดสุดๆคงไม่ได้เห็น” เขาหันไปมองคนรอบโต๊ะประชุมก่อนจะรายงานผล “เริ่มที่เด็กน้อยมหัศจรรย์ของเราสองคนก่อนก็แล้วกัน ผลการวิเคราะห์ระบุว่า อาจจะมีฝีมืออยู่บ้างนิดหน่อย แต่ที่มาได้ขนาดนี้เพราะความเฮงล้วนๆ แม้ตอนนี้จะดูเหมือนว่าเทพมาก แต่ความจริงถ้าไม่มีอะไรมากระตุ้น ก็ไม่พัฒนา” “ขนาดไม่พัฒนา ยังสร้างสัตว์เวทย์ชนิดใหม่ที่เรายังไม่ได้กำหนดขึ้นมาได้” หัวหน้าฝ่ายออกแบบค้าน “ผมว่า ถ้าคนของฝ่ายออกแบบไม่มายุ่งกับผู้เล่น ป่านนี้เจ้าโกเลมน้อยอาจจะแค่หัดเต้นรำระบำชาวเกาะอีกเพลงอยู่ก็ได้” หัวหน้าฝ่าย NPC ประจำเควสฉวยโอกาสเหน็บเจ้านายของสองจอมมารเล็กน้อย กรรมการหลายคนแอบอมยิ้มเมื่อพยายามนึกว่าเจ้าโกเลมน้อยจะเต้นรำระบำชาวเกาะยังไง ลิลลี่กลั้นหัวเราะอย่างยากเย็นก่อนจะถามเป็นเชิงเข้าข้างหัวหน้าฝ่ายออกแบบนิดๆ “ไม่ทราบว่าทางจีเอ็ม มีข้อมูลประกอบจะแสดงให้ดูไหมคะว่า ทำไมถึงสรุปแบบนี้” “เด็กสองนี้เล่นเกมแบบซื่อๆ มีสัตว์อสูรมาก็สู้ ไม่มีก็หาอะไรเล่นไปตามประสา ผมกระตุ้นให้โกเลมน้อยบอกข้อมูลบางส่วน ก็เชื่อตามนั้นหมด ไม่หาข้อมูลเพิ่มเติม ดีที่ยังพอรู้จักระวังตัว ไม่บอกข้อมูลทั้งหมดของตัวเองให้คนอื่นรู้หมด บอกตรงๆ สองคนนี้มือใหม่อ่อนประสบการณ์ของแท้” “แต่ก็สามารถกำจัดคราเคนจนได้” ท่านประธานฯพูดคล้ายๆจะแย้ง “นั่นเป็นเพราะ พวกเขาอยู่ในปาร์ตี้ต่างหาก” หัวหน้าจีเอ็มเรียกรูปสมาชิกปาร์ตี้เลือดทั้งห้าขึ้นมาโชว์บนจอภาพ “ฝ่าย NPC ประจำเควสคงจะจำสามคนนี้ได้มากกว่าฝ่ายอื่น เพราะได้ข่าวว่าป่วนเควสน่าดู” เขากระแอมนิดนึงก่อนจะพูดต่อ “ครั้งนี้ที่ผู้เล่นกลุ่มนี้ทำสำเร็จ เป็นเพราะประสบการณ์ ความใจกว้างอย่างผิดปกติ และสายตาอันแหลมคมของสามคนนี้” “ยังไงคะ” ลิลลี่ถาม “เริ่มจากผู้เล่นหมีขาว ตีความโจทย์ที่ NPC ทิ้งไว้ให้แตก ทำให้เกิดการสำรวจพื้นที่เกาะเพื่อวางแผนตั้งรับอย่างรัดกุม ผู้เล่นอีกาที่ยอมสอนการทำม้วนคาถาให้ผู้เล่นหมวยอย่างไม่ปิดบัง ผู้เล่นเหยี่ยวที่มองออกว่าสัตว์เลี้ยงของตัวเองกลัวโกเลมจนวางแผนทดสอบด้วยการให้อาหาร” หัวหน้าจีเอ็มฉายภาพย้อนหลังในแต่ละตอนให้กรรมการดู “เรื่องนี้อันที่จริงก็ไม่แปลก สามคนนี้เล่นเกมนี้มาตั้งแต่เริ่มเปิดเกม แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ ทั้งสามคนประเมินความสามารถของเด็กอีกสองคนสูงกว่าที่พวกเขาเห็น แล้วก็ให้ความไว้วางใจอย่างมากเสียด้วย” “ยังไง” หัวหน้าฝ่ายออกแบบถาม “ถ้าพวกคุณเล่นเอง พวกคุณกล้าให้เด็กใหม่ที่คุณไม่รู้ว่ามีพลังจิตเท่าไร มีทักษะอะไรบ้าง เป็นคนใช้คาถาโวลคาโนกับเฮอร์ริเคนจากระยะไกลไหมล่ะ” หัวหน้าจีเอ็มถาม “แต่มันมีคนเดียวที่พอจะทำได้ และเด็กนั่นก็พลาด ใช้เวทย์เร็วเกินไป” หัวหน้า NPC ประจำเมืองแย้ง “ใช่ แต่สามคนนี้รู้อยู่ตลอดเวลาว่า สิ่งที่ตัวเองต้องการคือ ธนู ด้วยประสบการณ์ขนาดนี้ พอโกเลมน้อย วาดแผนที่เกาะให้ดู มีหรือจะเดาไม่ได้ว่า แอ่งน้ำนั่นคือจุดที่ธนูฝังตัวอยู่” หัวหน้าจีเอ็มยกมือห้ามกรรมการอีกคนที่กำลังจะถาม “ข้อพิสูจน์ว่า พวกนี้รู้ก็คือ ไม่ว่าสถานการณ์จะย่ำแย่แค่ไหน ผู้เล่นเหยี่ยวกับอีกาก็เฝ้าอยู่ข้างแอ่งน้ำตลอด ดังนั้น ทางเลือกจริงๆของสามคนนี้คือ ดำน้ำลงไปเอาธนู ปิดเควสแล้วใช้ม้วนคาถาหนีกลับเมืองก่อนที่กลุ่มผีดิบจะบุก กับอยู่สู้ทั้งๆที่ตามข้อมูลที่พวกเขามี พวกเขามีโอกาสชนะน้อยกว่าหนึ่งเปอร์เซ็นต์ และพวกเขาเลือกข้อหลัง” “ไอ้พวกนี้มันบ้า” หัวหน้า NPC ประจำเควสสรุป “เห็นไหม สรุปเหมือนผมเปี๊ยบเลย” หัวหน้าจีเอ็มยิ้ม แล้วพูดต่อ “และรับรองได้ ถ้าเด็กสองนี้ร่วมกลุ่มกับไอ้พวกนี้จนทำเควสนี้เสร็จ เราก็จะมีผู้เล่นที่เพี้ยนระดับเทพห้าคน” “ไอ้ข้อสรุปแบบนี้มันคุ้มกับการที่ฝ่ายเทคนิคต้องมาปวดหัวเพราะผลระทบจากการทดสอบของคุณหรือไงหา” หัวหน้าฝ่ายเทคนิคตบโต๊ะถาม “คุ้มสิ ทำไมไม่คุ้ม สนุกจะตาย ใช่ไหม” หัวหน้าจีเอ็มหันไปถามหัวหน้า NPC ประจำเควส “อืมม ก็สนุกดีเหมือนกันนะ งั้นคราวหน้าเอาให้โหดกว่าเดิมอีกหน่อยดีกว่า” หัวหน้าฝ่ายเทคนิคกุมขมับพูดไม่ออก ไอ้พวกนี้มันยังมีงานไม่พออีกหรือไง ท่านประธานฯถอนหายใจเฮือก ตอนนี้เขารู้แล้วว่า ปัจจุบัน เขามีผู้เล่นที่เพี้ยนขั้นเทพสามคน กับทีมจีเอ็มที่เพี้ยนพอกันอีกหนึ่ง แต่ในอนาคตเขาอาจจะมีผู้เล่นที่เพี้ยนขั้นเทพห้าคน กับทีมงานเพี้ยนขั้นเทพสองทีม และอีกทีมอาจจะเป็นไมเกรนตลอดกาล ---------------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:25:52

ความคิดเห็นที่ 19 บทที่ 49 ไอเทมราคาหนึ่งร้อยล้าน เช้าวันรุ่งขึ้น สมาชิกทั้งห้าของปาร์ตี้เลือดมาเจอกันอีกครั้งในวิหารธนู พวกเขารอแล้วรอเล่า NPC ที่ควรจะมาให้รางวัลก็ไม่มาสักที สุดท้ายก็เลยพากันนั่งลงกับพื้นคุยกันไปพลางๆ “หมวยน้อยเป็นอะไรไปหรือเปล่า ท่าทางเงียบๆผิดปกติตั้งแต่เมื่อวาน” หมีขาวถาม “ง่วง” อาหมวยตอบคำเดียว “หา ก็นอนเล่นเกมอยู่ยังง่วงอีกหรือ” อีกาถามอย่างแปลกใจ แต่กรงเล็บเหยี่ยวกลับขมวดคิ้วก่อนจะถาม “หมวยน้อยสอบเสร็จแล้วหรือยัง” “ยังค่ะ” อาหมวยตอบเรียบๆเหมือนเคย วินได้ยินก็เลยหยุดเล่นกับโกเลมน้อย หันมาอธิบายเพิ่ม “กว่าอาหมวยน้อยจะสอบเสร็จก็โน่น อีกสองอาทิตย์แน่ะ” “หืมม อย่างนี้ก็แปลว่า กลางวันอ่านหนังสือแล้วกลางคืนเข้ามาเล่นเกมทุกคืนเลยหรือ” กรงเล็บเหยี่ยวถามอย่างตกใจ “ค่ะ หมวยทราบแล้วว่ามันไม่ดี แต่พอดีมีสัตว์เลี้ยงที่ต้องเข้ามาให้อาหารเอง ก็เลยต้องเข้าเกม ส่วนใหญ่ พอให้อาหารเสร็จ หมวยก็นอนในเกมต่อ พอดีสองคืนที่ผ่านมาต้องลุยกับผีดิบก็เลยไม่ได้พักเท่านั้นเอง” อาหมวยรีบอธิบาย ตอนนี้แม้จะยังไม่มีรายงานว่า การเล่นเกมแบบนี้มีอันตราย แต่หมอส่วนใหญ่ก็ไม่แนะนำให้คนที่มีกิจกรรมที่ใช้สมองมากๆหรืออยู่ในภาวะเครียดๆเล่นเกมอย่างต่อเนื่อง เพราะไม่สามารถบอกได้ว่า การนอนในเกมจะช่วยให้สมองได้รับการพักผ่อนอย่างเพียงพอ “แต่ถ้าเพลียจนเห็นได้ชัดแบบนี้ ก็น่าจะพักสักช่วงนะ” กรงเล็บเหยี่ยวให้คำแนะนำอย่างจริงจังผิดปกติ ป้าบ อีกาตบไหล่พี่เหยี่ยว “อย่าเพิ่งทำตัวเป็นหมอตอนนี้ได้ไหมวะ” “เฮ้ย ไม่ได้ เรื่องอย่างนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ยิ่งถ้าออกอาการแบบนี้ เป็นบ่อยๆก็เล่นเกมไม่สนุกเท่านั้นเอง” พอพี่เหยี่ยวพูดจบ สองสหายร่วมอุดมการณ์ก็แอบส่ายหน้า “นึกว่ามันจะมีสาระ สุดท้ายก็ห่วงเรื่องเล่นเกมให้สนุกเหมือนเดิม” อาหมวยเองก็ยิ้มออกมาได้ ก่อนจะบอก “โอเคค่ะ จะไม่เล่นหนักๆอีกแล้วจนกว่าจะสอบเสร็จ” “ขออภัยที่ทำให้รอนานไปหน่อย” ลุงบรรณารักษ์คนเดิมปรากฏตัวขึ้น “อ้าว ลุงเองเหรอ ทำไมช้าอย่างนี้ละเนื่ย” กรงเล็บเหยี่ยวปากไวเหมือนเคย “พอดี ติดประชุมที่บริษัทน่ะ” คุณลุงให้เหตุผลเรียบๆ ไม่ได้บอกต่อว่า กว่าจะออกมาให้รางวัลได้ ต้องทะเลาะกับฝ่ายจีเอ็มไปหนึ่งยก มีอย่างที่ไหน อ้างกันง่ายๆว่า เพราะจีเอ็มแอบให้ข้อมูล ขอให้งดของรางวัล เรื่องแบบนี้ฝ่ายเควสไม่มีทางยอมได้ ก็ผู้เล่นเขาเคยมาขอให้จีเอ็มช่วยเสียที่ไหน ฝ่ายเทคนิคก็เอาแต่สนับสนุนให้งดของรางวัล เพราะกลัวว่าถ้าให้ไอเทมไป ผู้เล่นพวกนี้จะมีตัวช่วยมากผิดปกติ ฝ่ายจีเอ็มก็อ้างอยู่นั่นแหละว่า เพราะพวกเขากระตุ้นโกเลมน้อยให้บอกข้อมูล ไม่อย่างนั้น ผู้เล่นพวกนี้ไม่มีทางทำสำเร็จ กว่าท่านประธานจะหาทางออกให้ได้ ก็เสียเวลาไปโข “ไม่เป็นไรฮะ ลุง ว่าแต่ เราได้อะไรบ้างฮะ” วินถามอย่างคนใจร้อน อยากรู้เต็มแก่ โกเลมน้อยที่เล่นอยู่ด้วยกันก็พลอยหันมามองลุงตาแป๋วไปด้วย “อืมม เอาทีละเรื่องก็แล้วกันนะ” คุณลุงเริ่ม “มีหลายเรื่องเหรอลุง” อีกาถาม “ใช่ แล้วก็เริ่มที่เรื่องของเธอก็แล้วกัน ธนูที่เป็นเควส” พูดจบ คุณลุงก็โบกมือส่งละอองสีทองมาที่กำไลเมนูเกมของอีกา พริบตาเดียวก็มีธนูสีทองปรากฏขึ้นบนกำไลสีน้ำเงินของอีกา “ขอบคุณครับ” อีกาพลิกข้อมือมาสำรวจอย่างดีใจ ที่เควสสุดหินของเขามีความก้าวหน้าไปอีกขั้น “แล้วของอย่างอื่นล่ะลุง” กรงเล็บเหยี่ยวถาม “ของไหน” ลุงถามกลับหน้าตาย “อ้าว ก็ผีดิบพวกนั้นไง ถึงจัดการได้ไม่หมด ก็หลายตัวอยู่เหมือนกันนา” พี่เหยี่ยวเสียงเริ่มหลง “ก็ ตกทะเลไปหมดแล้วไง” “หา” คราวนี้สามโจรสลัดประสานเสียงอย่างพร้อมเพรียงกัน “มันไม่แฟร์นาลุง พอพวกผีดิบตาย ลุงก็ส่งคราเคนมากวาดไอเทมตกทะเล พอคราเคนตาย ลุงก็ย้ายเรามาที่นี่ แล้วมาบอกว่า ไอเทมตกทะเลหมด ทั้งๆที่ไม่เปิดโอกาสให้เราเก็บไอเทมเลยเนี่ยนะ” หมีขาวโวยยาวเหยียด คุณลุงหัวเราะหึๆ แล้วบอกให้ใจเย็นๆ “บริษัมเกมไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกน่า” “แล้วมันเป็นยังไงล่ะคะ” อาหมวยถามมั่ง “คืองี้ ยังไงพวกเธอก็คงไม่อยากกลับไปงมของไอเทมในทะเลเอง และต่อให้ไป ก็ไม่มีที่พอที่จะใส่ไอเทมได้ทั้งหมด ดังนั้น เราจะตีราคาไอเทมให้เป็นเงิน แบ่งให้พวกเธอทั้งห้าคนเท่าๆกัน เป็นไง” “แล้วบริษัทหักไปเท่าไร เราได้เท่าไร” หมีขาวถามอย่างรู้ทัน คุณลุงเลยยิ้มกว้างกว่าเดิม “ก็สิบเปอร์เซ็นต์ตามปกติ ไอเทมทั้งหมด เหมาเป็นสิบล้านเหรียญทอง หักไปล้านหนึ่ง พวกเธอได้คนละล้านแปดแสนถ้าไม่เอา ก็ไปงมหาไอเทมเอาเองก็แล้วกัน” อีกากับเหยี่ยวงึมงำสรรเสริญบริษัทเกมแบบไม่มีเสียงอย่างพร้อมเพรียง ในขณะที่หมีขาวถอนหายใจ เพราะทำอะไรไม่ได้นอกจากตกลง อาหมวยกับวินก็ไม่มีปากมีเสียงจะค้านอยู่แล้ว คุณลุงเลยจัดการโอนเงินเข้าบัญชีทันที “ทีนี้ก็มาถึงเรื่องสุดท้าย” คุณลุงเกริ่น “ไอเทมจากคราเคน” วินตื่นเต้น “พอแบ่งให้ทุกคนหรือเปล่าครับ” หมีขาวถาม “มีชิ้นเดียว” คุณลุงตอบ “หา ได้ไง ทุกคนช่วยกันสู้ ก็ต้องได้ทุกคนสิ” วินโวย “ใช่ๆๆ โกเลมน้อยก็สู้” โกเลมน้อยช่วยสนับสนุนเพื่อนเล่น “ของชิ้นนี้ ไม่ใช่ของสำเร็จรูป มันเป็นแค่แบบแปลน พวกเธอต้องช่วยกันสร้างมันขึ้นมา เมื่อสร้างเสร็จ พวกเธอก็จะเป็นเจ้าของร่วมกัน” คุณลุงอธิบาย “เราสร้างมันมากกว่าหนึ่งชิ้นได้หรือเปล่า” หมีขาวรอบคอบตามเคย “ถ้าคิดว่าไหว ก็ตามสบาย เพราะไอเทมชิ้นนี้ บริษัทประเมินราคาขายไว้ที่หนึ่งร้อยล้านเหรียญทอง” “หนึ่งร้อยล้าน” ห้าเสียงประสานกัน “มันเป็นอะไรหรือลุง” วินถาม “เรือรบ” เมื่อเห็นว่า สมาชิกปาร์ตี้เลือดพูดอะไรไม่ออก คุณลุงก็อธิบายเพิ่ม “สิ่งที่พวกเธอจะได้ เป็นแบบแปลนการสร้างเรือรบ เมื่อสร้างเสร็จ เรือรบลำนี้จะมีราคาประมาณหนึ่งร้อยล้านเหรียญทอง อยากสร้างกี่ลำก็ตามสบาย” นี่เป็นแผนการอันเฉียบแหลมจากตัวท่านประธานเอง หากให้ไอเทมที่จะตกจากคราเคนตามปกติ ซึ่งประกอบด้วยชุดเกราะและอาวุธระดับสิบ ผู้เล่นกลุ่มนี้ก็จะได้ของที่จะทำให้ตัวเองได้เปรียบในการเล่นเกมอย่างมาก แต่ถ้าไม่ให้ ก็ไม่ยุติธรรมเหมือนกัน หลังจากประชุมอยู่นาน ท่านประธานฯก็ตัดสินใจเอาแบบแปลนเรือรบมาแลกด้วยเหตุผลหลายข้อ หนึ่ง ผู้เล่นสามคนในนี้เป็นกลุ่มโจรสลัด แค่ได้ยินคำว่าเรือ ก็คงลืมไอเทมอื่นไป อีกสองคนก็เด็ก เสียงประท้วงก็หาย สอง ผู้เล่นทั้งห้าได้เงินไปเยอะ ถ้าไม่ทำอะไรเลย ก็เอาไปลงทุนให้ตัวเองได้เปรียบอยู่ดี แต่ถ้าต้องสร้างเรือรบ เงินที่ได้จากเควสนี้ก็จะถูกดึงมาสร้างเรือ ลดไปอีกหนึ่งปัญหา ส่วนเรื่องสร้างเรือเสร็จแล้วจะได้เปรียบ ฝ่ายเทคนิคบอกว่า อีกนาน ปีหน้าจะเสร็จหรือเปล่าก็ไม่รู้ สบายใจได้ ผู้เล่นกลุ่มนี้จึงได้แปลนของไอเทมราคาหนึ่งร้อยล้านมาดูเล่นท่ามกลางมติเอกฉันท์ “เรือรบหรือ” เรือรบเป็นสิ่งที่หมีขาวต้องการมากที่สุดในตอนนี้ แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่าควรจะรับมันไว้ มันจะยุติธรรมกับเพื่อนร่วมกลุ่มหรือไม่ “เอาสิ ไม่มีเรือรบ ข้าก็บัญชาการรบไม่ได้” อีกาเปิดไฟเขียว “ถึงจะสร้างไม่เป็น คุมเรือไม่ได้ แต่ก็เป็นโจรสลัดคนหนึ่ง มีเรือรบสักลำน่าจะสนุกดี” กรงเล็บเหยี่ยวสนับสนุน “ผมเป็นพ่อค้าตลาดมืด ไม่ว่าตอนสร้างหรือสร้างเสร็จ ผมก็หาประโยชน์จากมันได้ทั้งนั้นแหละ” วิน บอกยิ้มๆ เห็นสามโจรสลัดที่ร่วมเป็นร่วมตายกันมาหลายหนอยากได้ วินก็สนับสนุนเต็มที่เหมือนกัน “หมวย ไม่มีปัญหา แต่ขอนั่งเรือฟรีตลอดชีพนะ” “งั้น ทุกคนก็ตกลงตามนี้นะ” คุณลุงสรุป แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรต่อ โกเลมน้อยก็พูดขึ้น “แล้วหนูได้อะไรล่ะ หนูก็สู้นะ” ทุกคนหันมาอมยิ้มให้กัน อาหมวยก้าวไปดึงโกเลมน้อยมากอด “หนูก็ได้ขึ้นเรือฟรีกับอาหมวยน้อยไงคะ” แต่โกเลมน้อยไม่เข้าใจ “ก็เรือยังไม่เสร็จนี่” คุณลุงเลยหัวเราะหึๆ “โกเลมน้อย มาทางนี้สิ” ปาร์ตี้เลือดทั้งห้ามองลุงบรรณรักษ์จูงโกเลมน้อยไปคุยกันสองคนที่อีกมุมห้องอย่างสนใจ แต่ไม่ว่าจะตะแคงหูฟังยังไงก็ไม่มีใครได้ยิน เพราะคุณลุงใช้ช่องทางลับคุยกับโกเลมน้อย ทั้งห้าเลยได้แต่สงสัยเมื่อเห็นโกเลมน้อยยิ้มกว้าง พยักหน้าหงึกๆเกือบตลอดเวลา ส่วนคุณลุงเมื่อจัดการเรื่องของรางวัลเสร็จก็ขอตัวจากไปอย่างสบายใจที่ทำตามแผนสำเร็จ มีเกินนิดเดียวก็ตรงที่รางวัลที่ให้โกเลมน้อย แต่คุณลุงไม่คิดว่าจะมีผลอะไรนักหนา “ไม่เป็นไรหรอกน่า โกเลมน้อยรู้ได้เองอยู่แล้วถ้าเข้าไปในฐานข้อมูลเรื่องเวทย์มนต์” คุณลุงคิด แต่ว่า มันจะไม่เป็นไรแน่นะ --------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:30:18

ความคิดเห็นที่ 20 บทที่ 50 ร้านแรกของวิน อินเดียโนลาเป็นเมืองท่าที่มีเอกลักษณ์ตรงที่ความไร้เอกลักษณ์ มันเป็นเมืองที่มีทุกอย่างผสมปนเปกันไปหมด ทั้งตึกสมัยใหม่เป็นกระจกทั้งหลัง อาคารโบราณแบบ วัดแขกอินเดีย กระโจมแขกอาหรับ หอคอยแบบโกธิค บารอค ไปจนถึงกระท่อมของชนเผ่าต่างๆ เรียกได้ว่า นึกถึงอะไรเป็นต้องหาเจอในเมืองนี้ แต่ท่ามกลางความปนเประหว่างศิลปะวัฒนธรรมหลายรูปแบบ อินเดียโนลากลับมีความมั่นคงทางทหารอย่างยิ่ง เพราะเมืองนี้คุมโดย NPC ถือเป็นจุดปลอดภัยเพียงแห่งเดียวระหว่างมหาสงคราม แต่การที่มี NPC คุมไม่ได้แปลว่าจะไม่มีคนเคยลองดี ในปีแรก เมืองนี้ถือเป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญในทวีปใหญ่ เพราะมีเส้นทางติดต่อกับเมืองทุกเมืองและแหล่งทรัพยากรสำคัญเกือบทุกอย่าง คนที่มาจากทวีปเริ่มต้นทุกคนต้องมาที่เมืองนี้ก่อน หากยึดเมืองนี้ได้ ก็เท่ากับว่ายึดผู้เล่นหน้าใหม่ที่เพิ่งมาถึงให้เป็นพรรคพวกได้โดยไม่ต้องเหนื่อยแรง แถมยังตัดเส้นทาง การเข้าถึงทรัพยากรบางอย่างของกิลด์อื่นๆได้อีกต่างหาก ปีแรกผู้เล่นหลายกิลด์ต่างก็เลือกบุกโจมตีเมืองนี้เป็นเมืองแรกกันทั้งนั้น แต่พอเจอกำแพงเมืองรูปสิบสองเหลี่ยมที่แข็งแกร่งพอๆกับกำแพงเมืองจีน แถมยังมีปืนใหญ่ประจำการเป็นระยะๆ ก็ถอยร่นกันแทบไม่ทันแล้ว ยังไม่นับทหาร NPC ที่มีกันครบทุกอาชีพแถมยังทำงานสนับสนุนกันอย่างเป็นระบบ ทุกกิลด์ก็ถอยกระเจิงกันไม่เป็นขบวน เลิกคิดจะตีเมืองนับแต่นั้นเป็นต้นมา แต่ในปีที่สองเมืองนี้ก็ไม่ถึงกับเหงา เพราะมีกิลด์โจรหลายกิลด์เลือกมาดักปล้นคนหนีภัยสงครามกับพวกทหารแตกทัพกันอย่างคึกคัก และเนื่องจาก NPC จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่อยู่นอกรัศมีหนึ่งร้อยเมตรจากกำแพงเมือง จุดชมวิวเลยกลายเป็นอัฒจันทร์ชมการต่อสู้ไป ช่วงหลังพอกิจกรรมนี้ฮิตมากเข้า บริษัทเกมก็สร้างกำแพงเสริม แต่เจาะเป็นช่องให้ดูเหตุการณ์นอกเมือง มีทั้งห้องเดี่ยวนอนดูสบายๆแบบบรรยากาศส่วนตัว และลานกว้างบนกำแพงเมืองสำหรับเชียร์เป็นกลุ่ม พอถึงสิ้นปีที่สอง มันก็กลายเป็นกำแพงเมืองสูงเท่าตึกยี่สิบชั้น ชั้นคี่เป็นห้องพักเดี่ยว ส่วนชั้นคู่ทุกชั้นเป็นลานโล่งไม่มีกำแพง เปิดให้เป็นลานชมวิวที่มีเสาไม่กี่ต้นค้ำยันกำแพงชั้นถัดไปเท่านั้น แต่ในช่วงนี้ยังไม่มีสงคราม ห้องพักสำหรับชมการต่อสู้ทั้งหมดถูกใช้เป็นห้องพักธรรมดาๆ กำแพงเมืองเลยกลายเป็นโรงแรมขนาดยักษ์ไป ถัดจากกำแพงเมือง ก็เป็นกิจการร้านค้าหลากหลายประเภททั้งของบริษัทเกม ของผู้เล่นเดี่ยวและของกิลด์ต่างๆ ร้านของบริษัทเป็นร้านที่รับประกันทั้งคุณภาพและราคา เสียแต่ว่ามีขายแต่ไอเทมระดับต่ำถึงกลาง ไอเทมระดับสูงมักไม่มีให้เห็น เว้นแต่ว่าจะมีผู้เล่นที่ร้อนเงินจริงๆและไม่มีใครที่มีเงินมากพอที่จะจ่ายสด จนต้องเอาไปขายให้กับร้านของบริษัท ส่วนร้านของผู้เล่นที่นี่ ไม่ได้เปิดได้อย่างอิสระเหมือนเมืองเริ่มต้น คนที่คิดจะเปิดร้านในเมืองนี้ต้องมีอาชีพตามลักษณะกิจการที่จะเปิด จะเปิดร้านขายของก็ต้องมีอาชีพพ่อค้า จะเปิดร้านอาหารก็ต้องเป็นพ่อครัวแม่ครัว จะเปิดร้านซ่อมไอเทมก็ต้องมีอาชีพช่าง แล้วยังต้องมีเงินวางประกันความน่าเชื่อถือตามขนาดร้าน ซึ่งจะเรียกคืนได้ก็ต่อเมื่อบรรดาลูกค้าโหวตว่าพอใจกับการบริการครบหนึ่งพันแต้ม หลังจากนั้นก็ถือว่าผ่านช่วงทดลองไปแล้ว จะมีแถบสีเขียวกับสีแดงแสดงความพอใจและไม่พอใจในบริการแสดงที่ป้ายหน้าร้านให้ลูกค้าตัดสินใจเองว่าจะเสี่ยงใช้บริการหรือไม่กันเอาเอง แม้เงื่อนไขจะเยอะ แต่ผู้เล่นก็ยอมลงทุนเปิดร้านที่นี่ เพราะหากผ่านช่วงทดลองไปแล้ว พวกเขาสามารถเอาป้ายร้านไปเปิดขายที่ไหนก็ได้ ลูกค้ามักจะให้ความเชื่อถือผู้ที่มีป้ายร้านจากอินเดียโนลามากกว่า เมืองของกิลด์ต่างๆก็มักจะลดหรือเว้นภาษีให้ร้านที่มีคะแนนความพอใจสูงๆอีกต่างหาก แทบทุกตารางนิ้วในตัวเมืองจะคึกคักเกือบทั้งวันทั้งคืน ยกเว้นลานกลางเมืองที่เป็นแผ่นหินวงกลมสีดำมีรูปดอกทานตะวันสัญลักษณ์ของเมืองสลักอยู่ แผ่นหินวงกลมขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 10 เมตรนี้เป็นจุดที่คนที่เกิดใหม่หรือใช้คาถากลับเมืองจะปรากฏตัวขึ้น การกลับมาเกิดหรือกลับเมืองในทวีปใหญ่มักจะมากันเป็นกลุ่มและมักมีสัตว์เลี้ยงขนาดใหญ่มาด้วย พื้นที่นี้จึงเป็นพื้นที่พิเศษที่ทุกคนเว้นที่ว่างให้ตลอดเวลา ในวันนี้ ตัวเมืองอินเดียโนลานอกจากจะแออัดกว่าทุกวันแล้วยังทันสมัยเป็นพิเศษ เพราะมีจอภาพขนาดยักษ์ติดอยู่ทั่วไปตามผนังตึกและกำแพงเมือง ตลอดเวลาจอภาพนี้ก็ฉายรายการที่ถ่ายทอดผ่าน GWL ทีวี สลับกับคลิปสั้นๆของเฮเดสเชิญชวนให้ผู้เล่นเข้ามามีส่วนร่วมในกิจกรรมการกุศล และโฆษณาสินค้าของ GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์ “อย่าลืมนะครับ ผมรอคุณอยู่” ภาพเฮเดสยิ้มด้วยมุมปากบนจอเรียกเสียงกรี๊ดจากบรรดาแฟนคลับสาวๆที่ตั้งกลุ่มจองที่นั่งข้างลานกลางเมืองเกือบร้อยคน ผู้เล่นที่ใส่ชุดเกราะสีเงินหลายคนถึงกับแอบส่ายหน้า พวกเขาต้องทนเสียงกรี๊ดพวกนี้มาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เพราะได้รับคำสั่งให้มาเตรียมพื้นที่สำหรับการประชุมที่กำลังจะจัดขึ้นในอีกสองชั่วโมงข้างหน้า “คอยดูสิ เดี๋ยวโฆษณาตุ๊กตานั่นออกมา พวกนี้ก็ครางฮือ ร้องว่า น่าร้ากก อีก” ชายในชุดเกราะถือขวานเป็นอาวุธหันไปกระซิบกับเพื่อนที่ถือดาบสองมือ พูดไม่ทันขาดคำ โฆษณาตัวใหม่ก็ขึ้นมา เสียงเพลงทำนองสนุกสนานดังขึ้นมาก่อน ตามด้วยภาพเด็กอายุแปดเก้าขวบวิ่งเล่นไล่จับกับตุ๊กตาตัวกลมๆ ต่อมาภาพก็ตัดไปที่สาวสวยกำลังเล่นกับสัตว์เวทย์หงส์ขาวตัวเท่าฝ่ามือ ต่อมาก็เป็นผู้เล่นในชุดอัศวินหยอกล้อกับยูนิคอร์น “ความฝันของท่านเป็นจริงได้ด้วยดินปั้นตุ๊กตา ซื้อวันนี้แถมแม่พิมพ์หนึ่งอัน และเมื่อปั้นเสร็จสามารถใช้เป็นส่วนลด 20% สำหรับตุ๊กตาสัตว์เวทย์ในโลกจริงทันที” “น่ารักอะ อยากได้” เสียงพึมพำดังมาจากกลุ่มสาวๆทันที อัศวินที่ถือดาบสองมือถึงกับแอบยิ้ม อันที่จริงในกลุ่มสาวๆพวกนั้น บางคนกำลังปั้นตุ๊กตาตัวสีฟ้าสีเขียวสีชมพูกันอยู่ด้วยซ้ำไป “ดูเด็กคนสิ มีตุ๊กตาอ้วนตุ้บน่ารักที่สุดเลย” สาวคนหนึ่งในกลุ่มชี้ไปที่แผ่นหิน อัศวินหันขวับตามไป “อ้าว หมวยน้อยนี่ ไวจริง ได้ตุ๊กตามาเสียแล้ว วินนี่ตามใจน้องเสียจริงๆ แต่เอ แล้ววินไปไหน” ที่แท้อัศวินคนนี้ก็คือเอเรส ครูฝึกเก่าของหมวยน้อยนั่นเอง เพียงแค่ขยับตัว หมวยน้อยก็เดินเข้าธนาคารตามการกวักมือของวินที่วิ่งไปสำรวจล่วงหน้าเสียแล้ว เอเรสยักไหล่ เขาไม่อยากตามเข้าธนาคารไปให้คนแตกตื่นจึงแค่ส่งข้อความให้หัวหน้าหน่วยบอกว่า คนสำคัญในการประชุมมาถึงแล้ว ----------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:34:07

ความคิดเห็นที่ 21 อาหมวยน้อยกับวินมองไปรอบๆธนาคารอย่างตื่นตาตื่นใจ ในยุคนี้ ใครๆก็ใช้แต่ อี-แบงค์กิ้ง แทบไม่มีใครต้องไปธนาคารกันอีกแล้ว และต่อให้ไปสิ่งที่จะเจอก็คือเครื่องคอมพิวเตอร์และหุ่นยนตร์ เรื่องที่จะมีพนักงานต้อนรับสาวสวยยืนยิ้มหวานสวัสดีก่อนจะพาไปพบผู้จัดการในห้องทำงานเป็นเรื่องในอดีตเมื่อร้อยกว่าปีก่อนแล้วเท่านั้น “เชิญทางนี้เลยค่ะ” พนักงานในชุดกึ่งสูทหันมาส่งยิ้มหวานเฉียบอีกครั้งก่อนจะเดินนำไป เมื่อประตูไม้สักบานใหญ่เปิดออกทั้งสองข้างโดยอัตโนมัติ อาหมวยก็อึ้งกับวิวห้องทำงานของผู้จัดการธนาคาร เพราะห้องนี้ไม่มีหน้าต่าง แต่เป็นกระจกใสบานเดียวตลอดทั้งกำแพง คนที่อยู่ในห้องนี้จึงมองเห็นเมืองครึ่งหนึ่งทางด้านตะวันตกไปจนถึงกำแพงเมือง “อาหมวย คนอยู่ห้องนี้ลำบากน่าดูเลยเนอะ” วินกระซิบ สาวสวยที่เดินนำวินมาแอบยิ้มอยู่นิดๆ เพราะคิดว่าวินคงรู้สึกว่ามันสว่างไปและคงร้อนมากในช่วงบ่ายเหมือนเธอ แต่พอได้ยินประโยคถัดมาของวิน เธอก็รีบปิดประตู ทำหน้าตายสุดชีวิตและปล่อยกิ๊กทันทีที่บานประตูปิดสนิท “เล่นเปิดโล่งขนาดนี้ จะแอบเกาก้นที่มุมไหนกันนี่” “สวัสดีครับ” ผู้จัดการธนาคารในชุดสูทหางแหลมเดินเข้ามาต้อนรับท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส ไอ้ที่วินพูดไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ได้ยิน แต่ต้องทำเป็นไม่ได้ยิน เพราะคำว่าลูกค้ารายใหญ่มันค้ำคออยู่ อาหมวยมองผู้จัดการร่างท้วมหน้ากลม หัวเถิกนิดๆแล้วก็จมูกโด่งๆในชุดสูทสีดำไม่ติดกระดุมทำให้เห็นเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดแล้วก็ต้องพยายามทำหน้าตาย แต่พอคุณผู้จัดการแนะนำตัวว่า “ผม จักรพรรดิครับ” เท่านั้นแหละ อาหมวยก็ได้รู้ว่า การที่โกเลมน้อยมันสามารถสื่อสารกับเจ้าของได้โดยอัตโนมัติก็ทำอันตรายให้เจ้าของได้เหมือนกัน เพราะแค่แวบเดียวที่อาหมวยนึกหน้าคุณผู้จัดการเทียบกับนกเพนกวิน โกเลมน้อยก็ชี้หน้าคุณผู้จัดการแล้วร้องลั่น “นกเพนกวิน เพนกวินจักรพรรดิ์ เหมือนเปี๊ยบเลย” อาหมวยรีบก้มลงไปบอกให้โกเลมน้อยสวัสดีคุณผู้จัดการทั้งๆที่กำลังกลั้นหัวเราะอย่างยากเย็น ส่วนเจ้าวินนอกจากจะไม่ช่วยแล้ว ยังแอบเสไปเดินดูรูปบ้านแบบต่างๆที่ฝาผนังด้านข้างแทนเสียนี่ “เรามาติดต่อเรื่องบ้านค่ะ” อาหมวยบอกหลังจากที่ทั้งผู้จัดการและตัวเองตั้งหลักกลบเกลื่อนเรื่องที่เจ้าโกเลมน้อยก่อไว้เรียบร้อยแล้ว “ครับ ผมได้รับคำสั่งจาก..” คุณผู้จัดการชี้นิ้วขึ้นบนเพดานโดยไม่ออกชื่อ ก่อนจะขยิบตา “ผมว่าเราคงต้องปรึกษาเรื่องการใช้งบให้ดีๆเลยนะครับ เพราะตอนนี้มันยังไม่มีเพดาน” ท่าทางคุณผู้จัดการจะเป็นคนอารมณ์ดี และไม่ถือสาอะไรโกเลมน้อย ซึ่งก็ไม่รู้ว่า เขาเป็นคนอย่างนี้อยู่แล้ว หรือว่ารายได้ก้อนใหญ่จากบ้านระดับห้าของสองอาหลานทำให้เป็นไป อันที่จริง การซื้อบ้านในโลกจริงไม่ใช่เรื่องของธนาคาร เพียงแต่ในเกม ไม่มีเรื่องอื่นให้ NPC ในธนาคารทำสักเท่าไร บริษัทเกมเลยจัดการโอนงานการซื้อขายชิ้นใหญ่ๆให้มาทำที่ธนาคารทั้งหมดจะได้ตรวจสอบการเงินของผู้เล่นก่อนจะซื้อขายกันได้สะดวก เป็นวันสต๊อปเซอร์วิส ทั้งสามคนปรึกษาหารือกันอยู่นาน เริ่มจากเรื่องใครเป็นเจ้าของบ้าน วินเสนอให้ใช้ชื่ออาหมวยน้อยไปเลย เพราะมันคงมีเรื่องอื่นอีกเยอะที่ต้องทำกว่าบ้านจะเสร็จ ซึ่งไม่เหมาะกับเด็กอายุสิบห้าอย่างเขาเท่าไร ผู้จัดการธนาคารเองก็เห็นด้วย เพราะถ้าให้วินเป็นเจ้าของ อาหมวยก็ต้องรับรองการทำธุรกรรมทุกครั้งของวินอยู่ดี ต่อมาก็เรื่องแบบบ้าน เรื่องนี้อาหมวยยกให้วินไปปวดหัว แต่ไม่ทันได้เลือก ผู้จัดการก็แจ้งเสียก่อนว่า การก่อสร้างจะต้องทำเป็นงวดๆ และเมื่อเริ่มสร้างไปแล้วหากเปลี่ยนใจทีหลังจะแก้ลำบาก “เอาอย่างนี้ไหม ผมขอเสนอให้คณคุยกับสนาปนิกของเรา เขาจะช่วยออกแบบบ้านให้พวกคุณ พอถูกใจจริงๆแล้วเราค่อยลงมือกำหนดรูปแบบภายนอกของบ้าน สำหรับตอนนี้ เราเลือกสร้างเฉพาะส่วนที่จำเป็นต้องใช้ไปก่อน อย่างห้องนอน โรงเลี้ยงสัตว์ อะไรพวกนี้” อาหมวยพยักหน้าเห็นด้วย จะให้เธอมานั่งคิดว่าบ้านทั้งหลังควรจะเป็นยังไงในตอนนี้มันออกจะหนักหัวเธอกับวินมากไปหน่อย ผู้จัดการเลยเรียกสถาปนิกขึ้นมาพบ เขาเข้ากับวินได้ดีเลยทีเดียว แต่พอพ้นช่วงทำความรู้จักทักทาย คำถามแรกก็ทำให้แนวทางการสร้างบ้านของสองอาหลานเปลี่ยนไปหมด “ตอนนี้ น้องวินอยากได้อะไรที่สุดหรือครับ” “ร้านขายของ” วินตอบอย่างนี้ เพราะนึกถึงเควสที่ต้องทำ สถาปนิกอึ้งไปนิดเดียว แล้วก็บอกว่า “บ้านหลังนี้ สามารถปรับบางส่วนให้เป็นหน้าร้านขายของหรือกิจการประเภทต่างๆได้ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า น้องวินกับน้องหมวยต้องมีทักษะเพียงพอที่จะเปิดกิจการ ซึ่งเรื่องนี้มันเกินขอบเขตการทำงานของผม” “ไม่มีปัญหา เดี๋ยวผมเรียกฝ่ายออกใบอนุญาตเปิดกิจการให้มาทดสอบถึงที่นี่เลย น้องสองคนนี่เป็นลอกอินคู่อยู่แล้ว รวมกันสองคนมันต้องเปิดได้สักกิจการล่ะน่า” ผู้จัดการสนับสนุนเต็มที่ ก็เครื่องใช้ไม้สอยในร้านค้ามันไม่ถูกเท่าไร แถมไม่ต้องรอออกแบบ ขายได้ทันที เดือนนี้ยอดรายได้แผนกเขาพุ่งกระฉูดแน่ ไม่กี่นาทีที่ฝ่ายออกใบอนุญาตมาถึง คุณสถาปนิกก็เริ่มขมวดคิ้วเมื่อเห็นรายการใบอนุญาตที่สองอาหลานได้รับ 1. ใบอนุญาตให้ซื้อขายไอเทมได้ทุกระดับ (อาชีพพ่อค้าของวิน) 2. ใบอนุญาตให้รับจ้างลบประวัติไอเทม (ทักษะลบประวัติของวิน) 3. ใบอนุญาตให้รับซื้อไอเทมมีประวัติ (ของโจร) ได้โดยไม่ถูกหักแต้มคุณธรรม (อาชีพพ่อค้าตลาดมืดของวิน) 4. ใบอนุญาตให้รับจ้างปลดผนึก (ทักษะปลดผนึกของอาหมวย) 5. ใบอนุญาตให้รับจ้างซ่อมไอเทม (อาชีพช่างฝึกหัดของอาหมวย) 6. ใบอนุญาตให้รับจ้างสร้างไอเทม (อาชีพช่างฝึกหัดของอาหมวย) 7. ใบอนุญาตให้รับจ้างปรุงยา (อาชีพนักปรุงยาฝึกหัดของอาหมวย) 8. ใบอนุญาตให้เปิดร้านอาหาร (อาชีพแม่ครัวฝึกหัดของอาหมวย) 9. ใบอนุญาตให้รับจ้างเขียนยันต์ (อาชีพนักอาคมของอาหมวย) “แล้วผมจะออกแบบร้านค้ายังไงละเนี่ย ถึงจะรวมกิจการทั้งหมดนี่ไว้ด้วยกันได้” คุณสถาปนิกเกาหัวยิกๆ โชคดีที่การออกใบอนุญาตต้องอ้างอิงเฉพาะอาชีพและทักษะที่ผู้เล่นได้รับการประกาศแล้วเท่านั้น เพราะต้องให้ NPC ระดับทั่วไปสามารถตรวจสอบได้ว่าผู้เล่นมีคุณสมบัติถูกต้องตามใบอนุญาต ถ้าออกใบอนุญาตได้จนถึงอาชีพที่ผู้เล่นคุณสมบัติถึงแล้วแต่ยังไม่ประกาศละก็ คุณสถาปนิกคงไม่แค่เกาหัวยิกๆแน่ แต่แล้วทางแก้ปัญหาก็มาจากวิน “โอ๊ย พี่ ไม่ต้องกลุ้มหรอก ผมกับอาหมวยน้อยมีเวลาเฝ้าร้านกันเสียที่ไหน เราเปิดกันพอเป็นพิธีเท่านั้นแหละ ฉะนั้น เอาหน้าร้านเปล่าๆ ปรับได้อเนกประสงค์ขนาด ห้าเมตรคูณสองเมตรก็พอแล้ว” “ถ้ายังไม่มีเวลา ร้านเล็กๆก็โอเคอยู่ แต่กิจการที่มีโอกาสขยายตัวแบบนี้ควรจะลงทุนเรื่องโกดังกับเครื่องไม้เครื่องมือให้ดีไปเลย” ผู้จัดการยังหาทางขายของ ซึ่งคราวนี้ก็ประสบความสำเร็จด้วยดี เพราะวินตกลงซื้อระบบการจัดเก็บของของโรงรับฝากไอเทมของเมืองอินเดียโลนาเลย “น้องวิน ผมว่า ถ้าไม่ค่อยมีเวลาเฝ้าร้าน ก็น่าจะคิดเรื่องจ้างคนเฝ้าร้านแทน เรามีทั้งระบบบัญชี ระบบตรวจสอบ และระบบรักษาความปลอดภัยที่ทำให้น้องวินไม่ต้องกังวลว่าลูกจ้างจะโกงด้วยนะ” “ครับ เอาเลยครับ” วินพยักหน้า “ถ้ามีลูกจ้างแล้ว ก็ควรคำนึงถึงเรื่องสวัสดิการ มีห้องอาหารเล็กๆให้เขาหน่อยก็ดีนะ” “ครับ เอาเลยครับ” วินตอบ “แล้วค่าที่พักในทวีปใหญ่นี่มันแพงมากเลยนะ น่าจะมีห้องพักเล็กๆให้อีกสักหน่อย” “ครับ เอาเลยครับ” คราวนี้เป็นเสียงเล็กๆของเจ้าโกเลมน้อยตอบแทน พอคนหันมามอง มันก็ยิ้มเผล่ ก็พี่วินตอบแบบนี้มาตั้งนานแล้ว มันก็อยากช่วยมั่งนะสิ ---------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:37:10

ความคิดเห็นที่ 22 บทที่ 51 ผู้ปลดผนึกจอมโหด 1 อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา อาหมวย วินและโกเลมน้อยก็ออกมาจากธนาคารด้วยความมึน จากที่ตั้งใจจะติดต่อเรื่องบ้าน เพื่อหาห้องนอนฟรีคืนนี้สักคนละห้อง กลายเป็นการสั่งสร้างร้านขายของขนาดสิบตารางเมตรที่มีโกดังขนาดสามพันตารางเมตรอยู่ด้านหลังไปได้ยังไงก็ไม่รู้ โชคยังดีที่ก่อนจะออกมา อาหมวยนึกได้เสียก่อนว่า ตอนแรกจะมาธนาคารเพื่ออะไร สองอาหลานเลยได้ห้องนอนที่ตั้งใจจะมาเอาแต่แรกติดมาด้วยในที่สุด “อาหมวย ซื้อของโดยใช้เงินคนอื่นนี่สนุกสุดๆไปเลยเนอะ” วินออกความเห็น “ใช่ๆ” เจ้าโกเลมน้อยสนับสนุนคู่หู วันนี้มันอุตส่าห์ได้ห้องนอนส่วนตัวกับเขาเสียด้วยนะ ได้เลือกจากแคตตาลอกเองกับมือเลยเชียวละ อาหมวยมองคู่หูคู่ใหม่อย่างปลงๆ ก่อนจะปราม “ใช่ แต่ถ้าเป็นเงินอาหมวยแล้วใช้อย่างนี้ละก็ เจ็บหนักทั้งคู่ เข้าใจ๋” เจ้าวินทำท่าสยองขวัญ เจ้าโกเลมน้อยก็ทำตามทันที แม้จะไม่รู้ความหมาย อาหมวยเลยได้แต่ส่ายหน้าเดินนำออกไป ตอนนี้แถบรอบๆลานกลางเมืองเต็มไปด้วยแฟนคลับเฮเดส อาหมวยมองซ้ายมองขวาแล้วก็หมดความสนใจ จึงเดินออกไปดูทางนอกเมืองว่าเขามีอะไรกัน ทั้งสามเดินออกนอกเมืองมาเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีคนมาที่เมืองนี้มากเป็นพิเศษ มากเสียจนโรงแรมในเมืองมีไม่พอ ผู้เล่นจำนวนมากจึงต้องออกมาจองที่ตั้งเต้นท์สำหรับพักผ่อนในคืนนี้ถึงนอกเมือง อาหมวยไม่รู้ตัวเลยว่าได้เดินออกนอกเขตที่ NPC ของเมืองให้ความคุ้มครองไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะตลอดทางมีแต่คน คน และคนเต็มไปหมด มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงกรี๊ด “แกทำอะไรแม่ฉัน” เสียงเล็กๆนี้มาจากเด็กหญิงที่ขนาดตัวไม่ต่างจากอาหมวยนัก เธอกำลังพยายามช่วยเหลือหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งที่ถูกผู้เล่นในชุดหนังเสือดาวถีบลงไปกลิ้งกับพื้น ปฏิกิริยาของวินไวกว่าอาหมวย พริบตาเดียววินก็เสือกดาบเข้าไปขวางดาบของชายในชุดหนังได้ทันเวลาก่อนที่มันจะฟันลงไปบนตัวหญิงวัยกลางคนคนนั้น เคร้ง “อย่าเสือก ไอ้หนู” ชายในชุดหนังหันมาทำตาขวางใส่วิน “เป็นผู้ชายเสียเปล่า รังแกทั้งผู้หญิงทั้งเด็ก” วินไม่มีท่าทีจะเกรงกลัว “อย่างนี้ เรียกว่า หน้าไม่อาย” โกเลมน้อยคู่หูเจ้าประจำของวินตามไปช่วยเสริมแบบติดๆ ชายคนนั้นโกรธจนหนวดกระดิก “สองแม่ลูกนี่ต้องตามข้ากลับไปทำงานใช้หนี้ ถ้าไม่อยากตาย ก็ถอยไปซะ” “พวกเราไปเป็นหนี้แกตั้งแต่เมื่อไหร่ จู่ๆก็เดินมาชน แล้วหาว่าฉันทำเสื้อสกปรกต้องไปทำงานใช้หนี้เนี่ยนะ” เด็กหญิงที่เป็นลูกตะโกนเถียงทั้งๆที่ประคองแม่อยู่ไม่ห่าง “เฮอะ ล่วงเกินคนของแมงมุมทมิฬก็สมควรตายอยู่แล้ว แค่ให้ทำงานใช้หนี้ยังบ่น” ผู้ช่วยของชายในชุดหนังปรากฏตัว เขาใส่ชุดหนังจิ้งจอกถือขวานเล่มโต “พวกนายนั่นแหละที่ต้องกลับไป” หลังจากที่ผจญภัยมาระยะหนึ่งวินมั่นใจในฝีมือตัวเองมากขึ้น แค่ผู้เล่นหน้าตาหน้ากลัวสองคนไม่ทำให้เขาถอย แต่วินลืมดูสถานการณ์ไปว่า ในตอนนี้ ผู้เล่นระดับสูงกว่าวินอีกเกือบร้อยคน ไม่มีใครคิดจะยื่นมือมาช่วยสองแม่ลูกนี้เลย “ถ้าอย่างนั้น ก็เตรียมตัวตายทั้งแก็งค์ได้” ชายในชุดหนังเสือดาวใช้ดาบชี้มาที่หน้าวิน วินไม่โต้ตอบ แต่เจ้าโกเลมน้อยมันวิ่งไปยืนหน้าวินแล้วชี้หน้าผู้เล่นคนนั้น “หน้าไม่อาย รังแกเด็ก รังแกผู้หญิง” กับวินที่ใส่เกราะเต็มตัวถือดาบคู่ กลุ่มโจรแมงมุมทมิฬอาจเกรงใจอยู่บ้าง แต่โกเลมน้อยที่เป็นแค่ตุ๊กตาตัวอ้วนๆ พวกมันไม่มีความเกรงใจให้อยู่แล้ว พอโกเลมน้อยชี้หน้า เจ้าคนใส่ชุดหนังเสือก็เตะสวนไปทันที โกเลมน้อยตัวงอเพราะความตกใจ ทั้งๆที่ไม่เจ็บ ขนฟูๆของโกเลมน้อยนอกจากจะมีคุณสมบัติเหมือนชุดเกราะแล้วยังสามารถสะท้อนแรงโจมตีกลับได้ เจ้าคนเตะก็เลยขาหักทันทีที่เตะถูกโกเลมน้อย แต่โกเลมน้อยไม่รู้ก็เลยเบะหน้าร้องไห้ “นายหญิง โกเลมน้อยโดนแกล้ง” แล้วมันก็ใช้สิ่งที่ลุงบรรณารักษ์สอนมันทันที โกเลมน้อยเรียกเวทย์สายฟ้าลงมา แต่แทนที่จะเรียกให้จัดการกับคนที่ทำร้ายมันโดยตรง มันกลับส่งพลังเวทย์ไปที่หัวคฑาของนายหญิงก่อนตามที่ลุงสอน ลุงบอกว่า งูน้อยในคฑาจะช่วยเพิ่มความแม่นยำในการใช้เวทย์ให้ แล้วใครๆก็จะคิดว่า นายหญิงของมันมีคนเก่งๆช่วย ซึ่งก็คือโกเลมน้อยนั่นเอง แต่จะไม่มีใครรู้ว่าโกเลมน้อยเก่ง ยกเว้นนายหญิง โกเลมน้อยชอบมีความลับที่รู้กันสองคนกับนายหญิง ชอบให้นายหญิงชมว่าโกเลมน้อยเก่ง โกเลมน้อยเลยทำตามที่ลุงสอน “เตรียมตัวตายทั้งแก็งค์” โกเลมน้อยพูดเลียนแบบคนที่ทำร้ายมัน ทว่า เนื่องจากมันไม่ใช่สัตว์เวทย์ธรรมดา แต่เป็นสัตว์เวทย์ที่อ่านอักขระและย่อเวทย์ได้ คำพูดนี้จึงไม่ใช่แค่คำขู่ แต่เป็นประกาศิตสั่งให้เวทย์สายฟ้าเพิ่มคุณสมบัติลูกโซ่ หลังจากที่ทำลายเป้าหมายแรก เวทย์สายฟ้าจะแตกตัวออกเองเพื่อทำลายคนในกลุ่มเดียวกันกับเป้าหมายแรกทันที โกเลมน้อยมันมีทักษะนี้ที่ระดับสิบตั้งแต่มันเป็นอัลติเมทโกเลมแล้ว และเมื่อเสริมกับการให้อินดิโกดราก้อนช่วยหาเป้าหมายและเพิ่มความแม่นยำแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผลจะออกมาอย่างไร สิ่งที่ทีมข่าว GWL ทีวี บันทึกไว้ได้และนำมาฉายขึ้นจอภาพขนาดยักษ์ในเกมทุกจอ และฉายซ้ำทุกช่วงข่าวไปตลอดวัน ก็คือ ฉากแรก โกเลมน้อยถูกเตะพุงจนตัวทรุด มันเบะหน้าร้องไห้ฟ้องนายหญิงว่า โดนแกล้ง ฉากที่สอง มีเวทย์สายฟ้าตรงดิ่งจากท้องฟ้าสู่คฑาในมืออาหมวย ฉากที่สาม เวทย์สายฟ้าพุ่งจากคฑามาเผาผู้เล่นในชุดหนังเสือดาวเป็นเถ้าถ่านในพริบตา ฉากที่สี่ เวทย์สายฟ้าแตกตัวออกจากเหยื่อรายแรกสิบสาย พุ่งเข้าหาชายในชุดหนังจิ้งจอกและคนอื่นๆที่ไม่เปิดเผยตัวอีกเก้าคน คนพวกนี้กลายเป็นเถ้าถ่านในพริบตาไม่ต่างอะไรจากเหยื่อรายแรก ก่อนที่เวทย์สายฟ้าจะแตกตัวต่อไปอีกครั้ง คราวนี้มีผู้เล่นใส่ชุดหนังหลายคนกระโดดหลบ บ้างก็เอาตัวผู้เล่นอื่นที่อยู่ใกล้ๆมาบัง แต่น่าแปลกที่เวทย์สายฟ้ามันเลี้ยวเองได้ ขอเพียงไม่เกี่ยวข้องกับกลุ่มแมงมุมทมิฬมันก็อ้อมไปเผาผู้เล่นที่กำลังหนี แต่ถ้าคนที่โดนดึงมาบังอยู่ในกลุ่มเดียวกัน สายฟ้าจะสังหารคนที่บังก่อนแล้วค่อยแตกตัวไปสังหารอีกคน ผู้เล่นอื่นๆนับพันที่ไม่เกี่ยวข้องต่างก็ตกอยู่ในสภาพตกตะลึง ขยับตัวไม่ได้ แต่ก็ไม่มีใครโดนลูกหลง ฉากที่ห้า นักข่าวชายในสวมเสื้อสีดำมีตรา GWL ที่หน้าอกออกมาสรุป “จากการตรวสอบขั้นสุดท้าย ผู้เล่นในกิลด์แมงมุมทมิฬถูกสังหารไปทั้งหมด 178 คน ภายในเวลา เอ่อ 30 วินาที” แล้วภาพก็ตัดไปที่อาหมวยกำลังเช็ดน้ำตาให้โกเลมน้อยอยู่ ผู้ชมส่วนมากต่างก็ก่นด่าสมน้ำหน้าพวกแมงมุมทมิฬและสงสารโกเลมน้อยกันใหญ่ ไม่มีใครสังเกตเลยสักนิดว่า เพชรที่หัวคฑาอาหมวยเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำอีกแล้ว ยกเว้นคนๆหนึ่ง ทวีเจ้าเก่า ทวีนั่งอยู่หน้าคอมฯเครื่องเก่งของเขา ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อดูข่าวอาหมวย เขาเรียกภาพขยายส่วนหัวคฑาขยายขึ้นจนเต็มหน้าจอ “เปลี่ยนเป็นสีดำมาราวๆหนึ่งในสี่” ทวีพึมพำ “แต่มันเป็นไปไม่ได้มั้ง ยังไม่ได้เปลี่ยนแพทช์เลย สงสัยจริง ว่าเป็นเพราะอะไร แจ้งไปที่ฝ่ายเทคนิคก็แล้วกัน” แล้วทวีก็ส่งข้อมูลไปที่ฝ่ายเทคนิค “อืมม ระดับความเร่งด่วนหรือ” ทวีพูดกับตัวเองเมื่อต้องกรอกว่าด่วนแค่ไหน “ธรรมดาก็แล้วกัน แค่สีเพี้ยนนี่” เมื่อส่งเสร็จก็ได้เวลาพักกินกาแฟ ทวีโบกไม้โบกมือบอกเพื่อนให้รอเดี๋ยว ก่อนจะหยิบกระเป๋าเงินเดินออกไปโดยไม่ดูข้อความตอบกลับอัตโนมัติจากฝ่ายเทคนิค ขอบคุณที่ส่งข้อมูลมาให้ เรื่องของท่านจะได้รับการตรวจสอบเป็นลำดับที่ 236432 เมื่อได้ผลการตรวจสอบ เราจะแจ้งกลับให้ท่านทราบในทันที ------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:41:10

ความคิดเห็นที่ 23 จู่ๆก็ได้เป็นข่าวใหญ่ขนาดนี้ แผนการที่จะให้เถ้าแก่ใหญ่รับหน้าคนเดียว ก็เป็นอันพังครืน เฮเดสส่งคนมาช่วยจัดการเคลียร์พื้นที่ และคุ้มครองอาหมวยไปจนถึงลานกลางเมือง อันเป็นที่ตั้งของเวทีประชุม ดีที่คนที่มาคือ เอเรส คนคุ้นเคยกัน พี่เอเลยสั่งคนให้จัดการเก็บไอเทมที่ดรอปจากพวกแมงมุมทมิฬไว้ให้วินทั้งหมด วินเลยพอจะหายโกรธไอ้พวกที่ตายไปบ้าง สองแม่ลูกนั้นเดิมก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว พอเจออานุภาพของเวทย์สายฟ้าเข้าก็ยิ่งทำอะไรไม่ได้ วินก็เลยลากให้มาด้วยกัน ไหนๆก็ช่วยมาแล้ว ก็ช่วยให้ตลอดอีกหน่อยจะเป็นไรไป ก่อนหน้าการประชุม มีการสัมภาษณ์เฮเดสหลายครั้ง ประเด็นหนึ่งที่เฮเดสถูกถามตลอดก็คือ ไปติดต่อผู้ลบประวัติกับผู้ปลดผนึกมาได้อย่างไร โดยไม่ผ่านเถ้าแก่ใหญ่ ที่สำคัญในปีนี้ เฮเดสเองก็ไม่เคยไปที่ทวีปเริ่มต้นเสียด้วย จึงไม่น่าจะเป็นการติดต่อกับหมวยหรือวินโดยตรง ทุกครั้ง เฮเดสเพียงแค่ยิ้มแล้วก็ตอบว่า ติดต่อผ่านคนที่ผมเคารพนับถือ โดยไม่ยอมเปิดเผยชื่อคนผู้นั้น ดังนั้น ข่าวลือเรื่องมีผู้ปลดผนึกที่เป็นนักเวทย์ระดับสูงคอยหนุนหลังอาหมวยกับวินอยู่จึงมีออกมาบ้างอยู่แล้ว ในคราวนี้ จู่ๆก็มีเวทย์สายฟ้าฟาดลงมาทันทีที่ตุ๊กตาอันแสนจะน่ารักของอาหมวยโดนรังแก แถมฟาดครั้งเดียวตายไป 178 ศพ ข่าวลือเรื่องมีจอมเวทย์ระดับสูงหนุนหลังอาหมวยอยู่ก็เท่ากับได้รับการยืนยันทันที เอเรสเดินนำมาถึงแค่หน้าเวทีก็หยุด “ผมไม่มีสิทธิขึ้นไปบนเวที” เอเรสบอกอาหมวยกับวินก่อนจะมองขึ้นไปบนเวทีลอยฟ้าที่สูงจากพื้นเกือบสามสิบเมตรแต่ไม่มีบันได การที่เวทีอยู่สูงจากพื้นขนาดนี้ก็เพราะบริษัทเกมต้องการจะจำกัดจำนวนคนที่จะขึ้นไปบนเวที ใครที่ไร้ความสามารถต่อให้มีบัตรเชิญก็ขึ้นไปไม่ได้ เฮเดสส่งข้อความมาหาอาหมวย ถามว่าจะให้ลงมารับไหม อาหมวยตอบด้วยการกระทำ เธอใช้เวทย์ลมหนุนตัวเองและวินให้ลอยขึ้นไปบนเวทีอย่างสบายๆ ส่วนเจ้าโกเลมน้อยก็จับมือนายหญิงก่อนจะใช้เวทย์ส่งตัวเองตามขึ้นไปอย่างร่าเริง จึงไม่มีใครรู้ว่าโกเลมน้อยใช้เวทย์เป็น พออาหมวยลอยตัวขึ้น เสียงฮือฮาสลับกับเสียงคุยก็ดังขึ้นเป็นระยะๆ “เฮ้ย เด็กนั่นลอยตัวขึ้นไปได้ เก่งชมัดเลยว่ะ” “เฮ้ย ก็ไม่แน่ อาจจะเป็นผู้ปลดผนึกแอบช่วยอยู่ก็ได้” “แอบช่วย ตลกล่ะ มีนักเวทย์คนไหนเขาแอบช่วยยกตัวผู้เล่นคนอื่นต่อหน้าคนเป็นล้านได้โดยไม่มีใครสังเกตเห็น” “ทำไมจะไม่ได้ เวทย์สายฟ้าเมื่อกี้ มีใครเห็นบ้าง ถามหน่อย” แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะมองตามอาหมวย วินและโกเลมน้อยค่อยๆลอยไปจนถึงขอบเวที แต่ในกลุ่มคนดูข้างล่าง ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่กำลังใช้กล้องส่องทางไกลกวาดไปรอบๆเพื่อตามหาผู้ปลดผนึก ---------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:44:43

ความคิดเห็นที่ 24 บทที่ 52 ผู้ปลดผนึกจอมโหด 2 บนเวทีลอยฟ้า มีหัวหน้ากิลด์ต่างๆ ตัวแทนและบุคคลสำคัญต่างๆเกือบหนึ่งร้อยคน บ้างก็นั่งบ้างก็ยืนเป็นวงกลม เปิดที่ว่างตรงกลางไว้เป็นที่ให้คนที่ต้องการพูดได้ออกมาคุยกับคนทั้งกลุ่มเท่านั้น แต่ในตอนนี้ วงกลมได้เปลี่ยนรูปไป เพราะหลายคนขยับตัวเปิดทางให้กลุ่มของอาหมวยที่เพิ่งขึ้นมาถึง อาหมวยเหลียวมองไปรอบๆเห็นผู้เล่นแต่งตัวด้วยรูปแบบแปลกๆหลากหลายกว่าที่เห็นในเมืองเริ่มต้นมากมายนัก มีแฟชั่นทุกรูปแบบ ทุกเชื้อชาติ ทั้งไทยจีนแขกฝรั่งหรือประยุกต์ อาหมวยหันไปมองหน้าคนที่ยืนยิ้มอยู่ใกล้ที่สุด เฮเดส อาหมวยกระพริบตาปริบๆ เพราะไม่นึกว่า เฮเดสจะอยู่ในชุดแบบกรีก มีเสื้อคลุมทำด้วยผ้าไหมยาวกรอมเท้าปักด้วยดิ้นทอง “ไอ้ชุดแบบนี้มันเหมาะกับเทพเจ้าแห่งความตายตรงไหน” อาหมวยคิดในใจ “ในที่สุดก็ได้เจอกันจริงๆเสียทีนะครับ คุณหมวย” เฮเดสแค่ทัก บรรดาแฟนคลับก็ตะแคงหูฟังแล้ววิพากษ์วิจารณ์กันใหญ่ “เฮเดส รู้จักเด็กคนนั้นด้วย” “แล้วแปลกครงไหน ไม่รู้จักแล้วจะเชิญมาได้เหรอ” อาหมวยแค่ยิ้มตอบ แต่แผนการที่จะวางมาดแบบคนเสมอกันก็เป็นอันพังทลาย เพราะเจ้าวินพุ่งปราดมาแนะนำตัวเองปากคอสั่น “ผมวินฮะ ติดตามผลงานคุณมานานแล้ว ดีใจจริงๆครับที่ได้เจอกันวันนี้” แต่ก่อนที่วินจะได้ยื่นใบสมัครเฮเดสแฟนคลับ สาวสวยในชุดสีชมพูอ่อนกรุยกรายก็ขัดจังหวะขึ้นมา “เฮเดส ใจคอคุณจะไม่แนะนำน้องๆพวกนี้ให้รู้จักพวกเราบ้างหรือ” จากนั้นก็เป็นกระบวนการแนะนำตัวที่แสนจะปวดหัวของอาหมวย เพราะเธอจำใครไม่ได้เลย รู้แต่ว่า โน่นก็คนดัง นี่ก็นเด่น ทางโน้นก็หัวหน้ากิลด์ ทางนี้ก็ผู้มีอิทธิพล โชคดีที่มีอยู่สี่คนที่เธอจำได้แน่ๆ พี่ใหญ่พยัคฆ์ มังกรขาว กรงเล็บเหยี่ยวและเถ้าแก่ใหญ่ “รู้จักกันหมดแล้วก็กลับมาเข้าเรื่องที่คุยค้างกันอยู่ดีกว่า หมวยน้อย พวกเราส่วนใหญ่ต้องการทำความรู้จักกับผู้ปลดผนึก หวังว่าคงไม่มีปัญหา” สาวสวยคนเดิมซึ่งในตอนนี้อาหมวยรู้แล้วว่าเธอคือ อะโฟร์ไดท์ มองหน้าอาหมวยเหมือนจะเตือนว่า อย่าปฏิเสธ อาหมวยหันไปทางเถ้าแก่ใหญ่ เขาถอนหายใจทำท่าบอกใบ้ให้รู้ว่า ก่อนที่อาหมวยจะขึ้นมา เขาก็โดนกดดันในเรื่องนี้อยู่ไม่น้อย อาหมวยเลยหันไปสบตากับสาวสวยแล้วบอกตรงๆ “ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ เพราะผู้ปลดผนึกไม่ต้องการจะทำความรู้จักกับคุณ” อะโฟร์ไดท์ถึงกับคอแข็ง หน้าเชิด พูดไม่ออก ในขณะที่เฮเดสแอบยิ้มอยู่ข้างหลัง “ตรงเผง ไม่เกรงใจใครเลยนะแม่คุณ” “ฮ่า ฮ่า ฮ่า คนที่เอาแต่หลบซ่อน ไม่กล้าเผชิญหน้ากับผู้คนจะมีอะไรที่น่าทำความรู้จักสักเท่าไรเชียว” ชายในชุดหนังสีดำสนิทมีลวดลายเป็นรูปใยแมงมุงสีทองที่ปลอกแขนและรองเท้าบู้ท ส่งเสียงหัวร่อก้องก่อนจะกระโดดลงมากลางวงสนทนา “คุณมาที่นี่มีจุดประสงค์อะไร” เฮเดสออกหน้าถาม ชายผู้นั้นยกมือห้ามเฮเดส “ผมไม่ต้องการก่อกวนการทำงานการกุศลของคุณหรอกนะ แต่พวกคุณก็เห็นแล้วว่า คนของผมนับร้อยถูกผู้ปลดผนึกของแม่หนูนี่ลอบฆ่า หวังว่าคงไม่มีใครขัดข้องถ้าผมจะขอเคลียร์กับแม่หนูนี่เสียหน่อย” “คนของแมงมุมทมิฬถูกฆ่า ท่านหัวหน้ากิลด์อยากจะสะสาง ก็เป็นเรื่องสมเหตุสมผล ใครจะห้ามได้” อะโฟร์ไดท์ชิงให้การรับรองจนคนที่อยากช่วยอาหมวยไม่สามารถหาข้ออ้างเข้ามาสอดได้ “แม่หนู เรียกผู้ปลดผนึกออกมาเสียดีๆ ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าไม่เตือน” หัวหน้ากิลด์แมงมุมหันมาข่มขู่อาหมวยทันที “แล้วนายคิดว่า นายมีความสามารถพอที่จะพบผู้ปลดผนึกหรือไง” วินสอดเข้ามา “ถ้าอยากลองดี ก็รับคำท้ามาได้เลย” หัวหน้ากิลด์แมงมุมส่งสารท้ารบแบบกลุ่มมาให้วิน กรงเล็บเหยี่ยวส่งข้อความลับทางเสียงมาให้อาหมวยกับวินทันที “ระวัง กิลด์แมงมุมลงมือเป็นกลุ่มเสมอ และชอบลอบกัดเป็นพิเศษ” แต่ช้าไปเสียแล้ว เด็กใจร้อนอย่างวินตอบรับไปเสียแล้ว “หึๆ มีกันสองคน แต่มีปาร์ตี้เลือดในสถานะพักอีกสาม หนึ่งในนั้นคงเป็นผู้ปลดผนึกสินะ” หัวหน้ากิลด์แมงมุมยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม “ตรวจสอบจำนวนคนของอีกฝ่ายด้วย” เฮเดสบอกอาหมวย อาหมวยเหลือบดูข้อมูลก็ขมวดคิ้ว “ขอบคุณที่ให้เกียรติขนาดนี้ สู้กับเด็กสองคน ใช้กลุ่มห้าร้อยคน ไม่ยกกันมาทั้งกิลด์เลยล่ะ” อาหมวยเหน็บ “ขอเตือนไว้เลยนะ ถ้าใครยื่นมือเข้ามาแทรก ไม่ว่ากิลด์ไหน เตรียมรับมือกับการลอบโจมตีแบบไม่เลิกของกิลด์แมงมุมได้” คำเตือนนี้นับว่ามีน้ำหนักไม่น้อย เพราะกิลด์แมงมุมขึ้นชื่อเรื่องการลอบโจมตีแบบกองโจร ไม่มีใครรู้จักที่ตั้งของกิลด์ ดังนั้นแม้จะเป็นกิลด์เล็ก แต่ก็ทำให้กิลด์ใหญ่ๆต้องเจ็บปวดได้ ถ้ากัดไม่ปล่อย “ผมยื่นขอร่วมกลุ่มกับหมวยน้อยไว้แล้ว ถ้าเธอตอบรับเมื่อไหร่ ผมจะเข้าร่วมการต่อสู้ทันที” เฮเดสประกาศ และก็ได้รับเสียงเชียร์จากแฟนคลับดังกึกก้อง ระหว่างนั้น อาหมวยกับวินก็ได้ข้อความลับจากสมาชิกปาร์ตี้เลือดที่เหลืออย่างถี่ยิบ “เตรียมใช้ม้วนคาถา เสริมการป้องกันและความเร็ว” ข้อความจากอีกา วินใช้ม้วนคาถาเกราะเหล็กเสริมพลังป้องกัน ม้วนคาถาท่องนภาเสริมความเร็วทันที “ใยแมงมุมของพวกนี้แพ้ไฟ” ข้อความจากหมีขาว วินใช้ม้วนคาถาเพลิงพิฆาตเพิ่มพลังโจมตีธาตุไฟให้ตัวเองทันที หัวหน้ากิลด์เห็นวินใช้ม้วนคาถาอย่างคล่องแคล่วก็ส่งสัญญาณให้ลูกน้องที่กำลังไต่ใยแมงมุมขึ้นมาให้โจมตีอาหมวยแล้วตัวเองหันไปโจมตีวิน เฮเดสหันมามองอาหมวยเหมือนจะสั่งให้ตอบรับเขาเข้ากลุ่มเสียที แต่อาหมวยกลับหันไปส่งสัญญาณให้โกเลมน้อย โกเลมน้อยทำเป็นส่งพลังเวทย์มาที่คฑาเหมือนตอนใช้เวทย์สายฟ้า จากนั้นอาหมวยก็ปล่อยเวทย์ไฟพุ่งเข้าหาใยแมงมุมที่เกาะติดรอบเวทีทันที “เผา” ใยแมงมุมกลายเป็นสีแดงเพลิง และขยายตัวออกไปอย่างรวดเร็ว คนของกิลด์แมงมุมหลายคนทนจับใยไม่ไหว ต้องปล่อยมือจนตกลงไปด้านล่าง ในขณะนี้ฝูงชนทั้งข้างบนและข้างล่างเวทีจ้องดูการต่อสู้อย่างจดจ่อ บ้างก็ดูการต่อสู้ของวินผ่านจอภาพที่เดิมใช้ถ่ายทอดการประชุม บ้างก็ชะเง้อคอยดูการต่อสู้ของอาหมวยจากเหตุการณ์จริง ไม่มีใครหลบไปไหน นอกจากเปิดทางให้สองฝ่ายต่อสู้ เพราะตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในโหมดการต่อสู้แบบกลุ่ม คนที่ไม่อยู่ในกลุ่มจะไม่ถูกทำร้าย แล้วก็ไม่สามารถทำร้ายหรือช่วยเหลือคนที่อยู่ในกลุ่มด้วย อาหมวยเหลือบไปทางวิน เมื่อเห็นว่าหลานชายพอรับมือได้โดยไม่ลำบากนัก อาหมวยก็จูงมือโกเลม “ไป ไปจัดการพวกลูกแถวเดนตายกัน” ว่าแล้วอาหมวยก็พาโกเลมลงมายังลานกลางเมืองด้านล่าง ในตอนนี้ใยแมงมุมด้านบนถูกเผาหมดแล้ว ในกิลด์แมงมุมมีคนตกลงมาตายไปสิบกว่าคน บาดเจ็บอีกราวๆยี่สิบ ที่เหลืออีกสี่ร้อยกว่าคนตั้งแถวรอรับมืออาหมวยอยู่ด้านล่าง พอลงมาถึง อาหมวยก็สร้างทะเลเพลิงของถนัดทันที พวกแมงมุมทมิฬไม่นึกฝันว่าในเวลาไม่ถึงสิบวินาทีที่นึกลังเลว่าควรจะเข้าไปรุมเด็กผู้หญิงคนเดียวไหม ตัวเองก็โดนทะเลเพลิงล้อมรอบทั้งหน้าและหลังเสียแล้ว คนที่พอจะต้านไฟได้พยายามจะฝ่าออกมา บางคนที่อยู่ในจุดที่ไฟยังไปไม่ถึงก็ใช้อาวุธหลายรูปแบบโจมตีจากระยะไกล โกเลมน้อยเรียก เวทย์ม่านกระจกมาคุ้มกันอาหมวยทันทีที่เห็นธนูดอกแรก เวทย์ม่านกระจกเป็นเวทย์ธาตุลมที่สร้างกำแพงลมที่หมุนเร็วมากจนสามารถกระแทกอาวุธที่พุ่งมาหาให้เบี่ยงเบนไปจากเป้าหมาย และหากระดับสูงพอ ผู้ใช้เวทย์นี้สามารถบังคับให้อาวุธย้อนกลับไปหาเจ้าของได้อีกด้วย ซึ่งไม่ต้องสงสัย โกเลมน้อยระดับหนึ่ง มีทักษะสูงพออยู่แล้ว “เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น ใครเห็นบ้าง” เสียงคนดูสอบถามกันอื้ออึง ในขณะที่เสียงโอดโอยดังมาจากฝ่ายแมงมุงทมิฬไม่ขาดสาย และกล้องของ GWL ยังตามมาจับภาพไม่ทัน ผู้เล่นในกลุ่มแมงมุมทมิฬกลายเป็นแสงไปเป็นจำนวนมาก “เฮ้ย ซวยแล้ว พวกแมงมุมมันใช้ฟังชั่นเกิดใหม่อัตโนมัติ” เสียงคนดูคนหนึ่งร้องลั่น เมื่อเห็นสมาชิกกลุ่มแมงมุมทมิฬเกิดใหม่ทันทีที่ลานกลางเมือง ซึ่งไม่เพียงแต่จะอยู่นอกทะเลเพลิงแต่ยังอยู่ใกล้อาหมวยเสียเหลือเกิน อาหมวยสั่งโกเลมน้อยให้ทำอะไรก็ได้ ขอให้ขวางพวกนั้นไม่ให้มายุ่งกับอาหมวยที่กำลังจัดการกับพวกที่อยู่ในทะเลเพลิงวุ่นอยู่ โกเลมน้อยได้ยินแล้วก็วิ่งไปวางกับดักสายฟ้าสถิตรอบจุดกำเนิดใหม่ทันที กับดักชนิดนี้เป็นกับดักเวทย์ในกลุ่มสายฟ้า ขอเพียงศัตรูไปสะดุดเข้า มันจะส่งไฟฟ้าแรงสูงออกไปทำลายอย่างต่อเนื่องถึงห้านาที และหากมีกับดักอีกอันอยู่ใกล้ๆ มันก็จะกระตุ้นให้กับดักอันอื่นทำงานไปด้วย ผล พอผู้เล่นกิลด์แมงมุมคนแรกที่เกิดใหม่แตะถูกกับดักเขาก็ถูกเวทย์สายฟ้าช็อตตายตรงนั้น จากนั้นกับดักอันอื่นก็ถูกกระตุ้นอย่างต่อเนื่องจนในที่สุดบริเวณจุดกำเนิดใหม่ก็ถูกปกคลุมด้วยไฟฟ้าแรงสูงทั่วบริเวณ สมาชิกกิลด์แมงมุมขอเพียงตาย ก็จะมาเกิดใหม่แล้วก็ถูกช็อตตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ระดับลดลงไปเรื่อยๆ โดยที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย นอกเสียจากจะลาออกจากกิลด์ คำสั่งบังคับให้เกิดใหม่อัตโนมัติจากหัวหน้ากิลด์จึงจะยุติ แต่กว่าที่จะลาออกสำเร็จส่วนใหญ่ก็ตายไปกันเกินสิบรอบ “บัดซบ ไม่นึกว่าต้องใช้ไม้ตายในตอนนี้” ผู้เล่นกิลด์แมงมุมคนหนึ่งที่ยังสามารถหาจุดที่ทะเลเพลิงยังลามไปไม่ถึงสบถ เขาหมุนหัวแหวนในมือ นางพญาแมงมุมมรกต ระดับแปดสิบ ปรากฏ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:47:06

ความคิดเห็นที่ 25 ตึง ตึง อาหมวยหันไปมอง แมงมุมทูรับทูล่าขนาดสูงกว่าสามเมตร ลำตัวยาวกว่าห้าเมตร สีเขียวสดกำลังเดินตรงมาหาแล้วถอนหายใจ ดูท่าเธอต้องจัดการทางนี้ให้เร็วที่สุดเสียแล้ว อาหมวยใช้เวทย์ไฟเผาเจ้าคนที่เรียกแมงมุมออกมาทันที อ๊ากกกกก หมอนั่นถูกส่งเข้าไปตายต่อเนื่องในตาข่ายไฟฟ้าแรงสูงของโกเลมน้อยต่อ “นายหญิง พี่งูอยากกินแมงมุม” จู่ๆเจ้าโกเลมน้อยก็ทิ้งกับดักวิ่งมาบอกอาหมวย “แล้วจะกินยังไง” อาหมวยถาม โกเลมน้อยนิ่งไปครู่หนึ่งราวกับว่ามันคุยกับอินดิโกดราก้อนทางจิตได้ ก่อนจะบอก “พี่งูบอกว่า ขอพลังเวทย์ไฟเพิ่มหน่อยนึง แล้วก็ให้นายหญิงเอาคฑาปักที่ข้อต่อระหว่างคอกับช่วงอก พี่งูจะจัดการส่วนที่เหลือเอง” อาหมวยได้ยินดังนั้น ก็ชาร์ทเวทย์ไฟใส่คฑาทันที ระหว่างนั้นก็จับจ้องนางพญาแมงมุมว่ามันพ่นใยไปทางไหนบ้าง ดูเหมือนว่ามันกำลังพยายามจะพ่นใยไปดึงตัวคนที่ปล่อยมันออกมาให้พ้นจากกับดักสายฟ้า น่าเสียดายที่หมอนั่นมัวแต่ห่วงตัวเอง จนพลาดโอกาสใช้ให้นางพญาแมงมุมโจมตีอาหมวยไป เมื่อทุกอย่างพร้อม อาหมวยก็ใช้เวทย์ลมหนุนตัวเองให้พุ่งเข้าหานางพญาแมงมุมทันที พอเข้าไปใกล้จนเห็นจุดที่โกเลมน้อยบอก อาหมวยก็พุ่งคฑาเข้าใส่ทันที นางพญาแมงมุมรู้ตัวว่ากำลังจะโดนอะไร มันใช้ขาหน้าปัดคฑา น่าเสียดายที่คนที่พุ่งคฑาใส่มันไม่ใช่นักรบ แต่เป็นนักเวทย์ อาหมวยจึงใช้เวทย์ลมบังคับให้คฑาหลบและพุ่งไปหาเป้าหมายเดิม เหลืออีกแค่เซนต์เดียวก็จะถึงเป้าหมาย นางพญาแมงมุมกรีดร้องพร้อมกับกระโดดถอยหลังราวกับรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น มันถอยห่างออกไปได้กว่าครึ่งเมตร แต่มีเงาของงูสีแดงแผ่พังพานพุ่งฉกออกมาจากคฑา งูตัวนั้นพุ่งเข้าไปในตัวแมงมุมยักษ์ ใช้หางตวัดลากคฑาให้ตามไปปักลงบนตัวแมงมุม ฉึก เสียงปักเบามากแทบไม่ได้ยิน เพราะนางพญาแมงมุมส่งเสียงกรีดร้องอย่างทุรนทุรายจนกลบเสียงอื่นไปจนหมด “ชนะแล้ว ชนะแล้ว” โกเลมน้อยกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ ตอนนี้กับดักสายฟ้ายังทำงานอยู่ แต่ไม่มีผู้เล่นคนไหนตายเพิ่ม เพราะถ้าไม่ชิงลาออกไปจากกิลด์ก็ระดับลดจนต่ำกว่าสามสิบจนต้องไปเกิดใหม่ที่ทวีปเริ่มต้นแทนทวีปใหญ่กันหมดแล้ว “วิน เป็นไงบ้าง” อาหมวยส่งเสียงผ่านช่องสื่อสารถามวิน “ฝีมือไอ้หมอนี่ไม่เท่าไร แต่ฟันมันไม่ตายสักที” วินบ่น “โกเลมน้อย เร่งพี่งูหน่อย เราต้องขึ้นไปช่วยพี่วิน” อาหมวยสั่ง “พี่งูบอกว่า นายหญิงขึ้นไปได้เลย ทางนี้เสร็จเมื่อไหร่ พี่งูจะส่งคฑาขึ้นไปเอง” โกเลมน้อยตอบ อาหมวยมองแมงมุมยักษ์ที่ค่อยๆทรุดตัวลงทีละขาแล้วยักไหล่ “ได้” อาหมวยจูงโกเลมน้อยลอยตัวขึ้นไปบนเวที ระหว่างนั้น อาหมวยก็ถามโกเลมน้อย “โกเลมน้อย มีเวทย์อะไรที่เพิ่มพลังโจมตีให้พี่วินไหม” “มี มีตั้งหลายอย่าง” โกเลมน้อยตอบอย่างกระตือรือร้น “เอาแบบที่ ฟันทีเดียว แล้วคนที่สู้กับพี่วินตายทันทีเลยนะ” อาหมวยสั่ง “ได้ ได้” โกเลมน้อยรับคำเสียงใส เมื่อเหยียบบนเวทีอีกครั้ง อาหมวยเห็นพื้นที่กลางเวทีเปิดโล่งกว่าเดิมเกือบสองเท่า ดูเหมือนทุกคนบนนี้พยายามจะเปิดโอกาสให้ทั้งสองฝ่ายสู้กันเต็มที่ และสถานการณ์เป็นอย่างที่วินบอก หัวหน้ากิลด์แมงมุมไม่ได้เหนือกว่าวินในด้านฝีมือ แต่พลังป้องกันน่าจะสูงมาก เพราะดาบของวินทำอะไรเขาไม่ได้เลย แล้วจู่ๆ ทุกคนก็เห็นแสงสีฟ้าอาบที่ดาบของวิน “คมดาบสวรรค์สังหาร” หัวหน้ากิลด์แมงมุมตะโกนด้วยความสะพรึงกลัว ใช่แล้ว โกเลมน้อยใช้เวทย์คมดาบสวรรค์สังหารอาบดาบของวิน ทำให้วินสามารถโจมตีศัตรูโดยที่พลังป้องกันของอีกฝ่ายไม่สามารถใช้การได้ ดังนั้น ไม่ว่า หัวหน้ากิลด์แมงมุมจะมีทักษะอะไร มีเครื่องป้องกันแบบไหน ก็ต้านดาบนี้ไม่ได้ชั่วคราว ฉึก วินแทงดาบเข้าเนื้อหัวหน้ากิลด์แมงมุมได้เป็นครั้งแรก ดาบจงอางคู่ของวินเดิมก็มีพิษอยู่แล้ว แถมตอนนี้วินยังใช้ทักษะเพลิงพิฆาตเพิ่มการโจมตีด้วยธาตุไฟ ท่านหัวหน้ากิลด์ถลึงตาได้แต่สองวินาที ก้ต้องไปเกิดใหม่ท่ามกลางกับดักสายฟ้าของโกเลมน้อย ครืน โครม “ไม่น่าเชื่อ แมงมุมยักษ์ตายแล้ว” เสียงตะโกนดังมาจากด้านล่าง คนบนเวทีหันมามองอาหมวยกับวินอย่างเหลือเชื่อ เฮเดสอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จู่ๆ คฑามังกรของอาหมวยก็ลอยพุ่งขึ้นมา อาหมวยยกมือรับคฑาอย่างง่ายดาย ก่อนจะถาม “ยังมีใครที่คิดว่า มีความสามารถพอที่จะเรียกผู้ปลดผนึกออกมาพบอีกไหม” ---------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:47:26

ความคิดเห็นที่ 26 Side story # 3 วิเคราะห์ช็อตเด็ดกับ GWL 1 “สวัสดีค่ะ ท่านผู้ชม” พิธีกรสาวประจำรายการวิเคราะห์ช็อตเด็ดกับ GWL ยกมือไหว้ผ่านหน้าจออย่างสวยงาม “วันนี้เรากลับมาพบกันอีกครั้งกับการสรุปข่าวเด่นประจำวันและร่วมวิเคราะห์ช็อตเด็ดกับผู้ทรงคุณวุฒิของเราเหมือนเคยนะคะ” “อย่าบอกนะว่าที่เรียกมากินเบียร์นี่ เพียงแค่จะชวนให้มาดูรายการวิเคราะห์ช็อตเด็ดโดยผู้ไม่รู้อะไรเลยพวกนี้” เสียงจากนอกจอถามขึ้นเนือยๆก่อนจะยกแก้วขึ้นจิบช้าๆ “แหมดูถูก ไม่อยากรู้หรือไงว่าทางฉันทำอะไรไปได้แค่ไหนบ้าง” คุณหลิงจาก GWL เอนเทอเทนเม้นท์แหย่ทีเล่นทีจริง “ผมว่าคุณกำลังหาทางประเมินว่าทางคุณเดามาได้ถูกทางแค่ไหนต่างหาก” พอวางแก้วแล้วหันมาคุยกับคุณหลิงจริงจัง เราก็ได้รู้ว่า แขกรับเชิญของคุณหลิงที่แท้ก็คือ ลุงบรรณารักษ์นั่นเอง กลับไปที่จอทีวี “วันนี้เรามีผู้ทรงคุณวุฒิสองท่านให้เกียรติมาร่วมรายการกับเราค่ะ ท่านแรก คุณไมเคิล หยาง หรือ จอมเวทย์อันดับหนึ่งตลอดกาลของเรานั่นเองค่ะ” ภาพตัดมาที่ชายหน้าแหลม ผอมสูง ผิวขาวจัดแบบตี๋ฮ่องกง บุคลิกดูเป็นผู้คงแก่เรียนวัยประมาณสามสิบต้นๆ “สวัสดีครับ อันที่จริงต้องบอกว่า ผมตกไปอยู่อันดับสองแล้วครับ” เขาบอกยิ้มๆ “โอ้ เป็นไปได้หรือคะ” “ครับ เป็นไปแล้ว วันนี้มีจอมเวทย์คนใหม่ที่มีพลังจิตสูงกว่าผมแล้วครับ น่าเสียดายที่เขาไม่เปิดเผยตัว จึงไม่มีชื่อขึ้นบอร์ด มีแต่ตัวเลขระบุว่า พลังจิตของเขาคนนั้น ขึ้นไปถึง 22252 หน่วยแล้ว มากกว่าผมที่มีอยู่สองหมื่นหน่วยไปโขเลยล่ะครับ” “คุณก็ถ่อมตัวเกินไป การจะเป็นนักเวทย์อันดับหนึ่ง มันไม่ใช่แค่ต้องมีพลังจิตเยอะ จำนวนเวทย์ที่รู้และระดับทักษะก็สำคัญเหมือนกัน ผมว่าอย่างคุณคงหาใครเกินหน้ายาก” ผู้ร่วมรายการอีกคนท้วงขึ้นมา เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาคมสันสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนต์ ร่ายกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสมส่วนราวกับนักกีฬาทีมชาติ “อุ๊ยตาย ขออภัยด้วยค่ะท่านผู้ชม ดิฉันเกือบลืมแนะนำท่านผู้ชมให้รู้จักกับคุณสามารถ หรือหัวหน้าทีมอินทรีย์ทอง ผู้เชี่ยวชาญในการอัพเลเวลและแก้เควสต่างๆ ท่านที่สนใจติดต่อคุณสามารถได้ตามเบอร์อีเมลล์ที่ขึ้นอยู่ด้านล่างหรือติดต่อผ่านสำนักงานที่เมืองอินเดียโนลาได้เลยนะคะ” “ขอบคุณครับที่โฆษณาให้” สามารถหัวเราะอย่างเขินๆ ทางฝ่ายจอมเวทย์พอได้จังหวะก็กระแอมแล้วขอพูดบ้าง “ผมขอกลับไปเรื่องเดิมนะครับ ผมว่าจอมเวทย์คนใหม่นี่ไม่เบาหรอกครับ เผลอๆเขาอาจจะเป็นผู้ปลดผนึกคนนั้นก็ได้” “ผู้ปลดผนึกคนนั้นน่ะหรือคะ” พิธีกรทำเสียงตกใจ “ก่อนที่เราจะคุยกันต่อในเบรกหน้า ดิฉันขอฉายภาพสรุปข่าวที่เกิดขึ้นเมื่อวานอีกสักครั้งนะคะ ท่านผู้ชมที่เพิ่งเข้ามาชมจะได้ติดตามเรื่องราวของเราทัน” แล้วภาพชุดสรุปข่าวตั้งแต่ตอนที่วินบุกเข้าไปขวางไม่ให้คนของกิลด์แมงมุมทำร้ายสองแม่ลูกจนกระทั่งภาพอาหมวยกวาดล้างกิลด์แมงมุมก็ได้รับการฉายซ้ำอีกรอบ นอกจอ “คุณจะตามหาตัวผู้ปลดผนึกหรือ” ลุงบรรณารักษ์ถาม “ฉันมีเรื่องต้องจัดการเยอะ ไม่ใช่แค่เรื่องนี้” “ถ้าอย่างนั้น มันอาจมากกว่าข้อตกลงที่เราทำกันไว้นะ” “ไม่มากไปหรอก ขนาดฉันยังยอมให้ทางคุณขยายเพดานค่าแต่งบ้านให้เด็กนั่นเลย แค่ขอให้ช่วยยืนยันข้อมูลโดยที่คุณไม่ต้องปริปากบอกอะไรเลยนี่ ทำไม่ได้หรือไง” บริษัทแต่ละบริษัทในเครือ GWL ต่างก็ต้องแข่งขันกันทำกำไรให้ผู้ถือหุ้น แต่บริษัทเกมที่เป็นตัวหลักกลับมีหนทางหารายได้น้อยที่สุด เพราะต้องเก็บเงินได้เฉพาะค่าเกมและค่าใช้จ่ายที่ผู้เล่นใช้ในเกม แม้ว่าผู้ถือหุ้นจะเข้าใจว่า นี่ไม่ใช่ส่วนทำกำไร แต่ถ้าของที่ออกแบบมาไว้ขายแล้วขายไม่ได้เลย พวกเขาก็โดนลงโทษเหมือนกัน บ้านระดับห้าเป็นไอเทมที่ฝ่ายออกแบบสร้างสรรค์โดยสนองความต้องการของตัวเองมากไปหน่อย พวกเขาลืมนึกไปว่าผู้เล่นเกมส่วนใหญ่ไม่ได้ต้องการบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ ตั้งแต่ออกแบบมาก็เพิ่งจะขายไปได้หลังเดียว ถ้าปีนี้ยังขายไม่ได้อีก แผนกที่เกี่ยวข้องอาจถูกลดขนาดลดกำลังคนได้ การที่ GWL ยอมจ่ายค่าความคิดในการสร้างโกเลมน้อยให้อาหมวยเป็นบ้านระดับห้า จึงเป็นการช่วยชีวิตพนักงานในบริษัทเกมแบบตรงๆ จึงไม่น่าแปลกใจที่ฝ่ายบริษัทเกมจะออกหน้าต่อรองให้อาหมวยได้งบให้มากที่สุด แต่การทำแบบนี้ก็เปิดโอกาสให้ มาริสา หลิงเรียกร้องขอข้อมูลภายในมาใช้เพื่อการทำกำไรในส่วนของเธอเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม บริษัทเกมก็ยังรักษากฎอย่างเคร่งครัด ทางออกเดียวที่พวกเขาหาได้คือ ให้ทางคุณหลิงเดาหรือหาข้อมูลมาเอง แล้วทางบริษัทเกมจะไม่ปฏิเสธหากทางนี้เดาถูก นี่เป็นสาเหตุที่ลุงบรรณารักษ์ถูกส่งให้มานั่งดูรายการพร้อมกับคุณหลิง ในจอ “ดูภาพสรุปข่าวแล้วทั้งสองท่านรู้สึกอย่างไรบ้างคะ” พิธีกรสาวเริ่มคำถามแรกทันทีที่หมดช่วงโฆษณา “ขออภัยนะครับ ผมขอสมน้ำหน้าพวกซ่าไม่ดูตาม้าตาเรือหน่อยนะครับ” สามารถตอบทันที “อย่างนั้นเลยหรือครับ” ไมเคิลหัวเราะอย่างอดไม่ได้เมื่อเห็นคู่สนทนาทำหน้าตาแบบว่าสะใจจริงๆ “คุณไมเคิลครับ อย่าหาว่าผมหาพวกเลยนะ ผมว่าตอนนี้มีคนช่วยผมสมน้ำหน้าเจ้าพวกกิลด์แมงมุมนี่ไม่ต่ำกว่าล้านคน” สามารถยืนยัน “แหม กิลด์แมงมุมนี่มีคนไม่ชอบมากขนาดนั้นเลยหรือคะ” พิธีกรสาวสวยช่วยชงเรื่อง “คุณธารน่ะไม่รู้อะไร กิลด์นี้น่ะมันโจรกันทั้งกิลด์ ดักปล้น ชิงของ ขโมย รับจ้างฆ่า ไอ้พวกนี้มันเอาหมด อย่าใช้คำว่าไม่ชอบเลยครับผมขอร้อง ใช้คำว่าเกลียดขี้หน้าดีกว่า สำหรับกิลด์แบบนี้” สามารถตอบราวกับมีความแค้นส่วนตัวกับกิลด์แมงมุม “ถ้าอย่างนั้น ผมว่า ข่าวลือที่ว่า กิลด์นี้เคยแอบซุ่มโจมตีคุณตอนที่คุณเพิ่งจะทำเควสปราบมังกรเสร็จก็น่าจะมีมูลนะ” ไมเคิลดักคอด้วยข้อมูลที่ได้ยินมายิ้มๆ “ก็เรื่องจริงนะสิครับ คุณคิดดูนะ พวกผมมีกันแค่เจ็ดคน หลังจากปราบมังกรเสร็จต่างคนต่างก็สะบักสะบอมเต็มที่ น้ำยาเพิ่มพลังชีวิตก็ไม่เหลือสักขวด แต่ไอ้พวกบ้านี่ดันใช้ใยแมงมุมดักจับพวกผมตอนจะออกจากป่า แล้วคุณรู้ไหมว่าใช้คนเท่าไร สองร้อยคน ใครจะว่ายังไงก็ช่างเถอะนะ ผมบอกตรงๆ ผมโคตรสะใจเลยที่พวกมันโดนล้างกิลด์กันหนนี้” “หึๆ ผมว่า คุณนี่จริงใจดีนะ” จอมเวทย์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปถามพิธีกร “ไม่ทราบว่า ตอนนี้ทางกิลด์แมงมุมเป็นอย่างไรบ้างครับ” ธาริณีพิธีกรสาวคว้ากระดาษโพยขึ้นมาอ่านทันที “ช่วงที่ต่อสู้กันเมื่อวาน มีคนลาออกจากกิลด์ไป 157 คน รวมทั้งหัวหน้ากิลด์และรองหัวหน้ากิลด์ด้วย ที่เหลืออีก 343 คนระดับลดลงเหลือแค่ 29 ตอนนี้อยู่ในเมืองเริ่มต้น สมาชิกที่เหลือตอนนี้ราวๆสี่ห้าร้อยคนกระจัดกระจายอยู่ในทวีปใหญ่ ได้ข่าวว่ามีโจทย์เก่าจำนวนมากกำลังตามล่าอยู่ แรกๆก็ตั้งรับสู้กับคนที่ออกล่าอยู่ แต่ขณะนี้เริ่มมีบางส่วนชิงลาออกจากกิลด์แล้วกลบเกลื่อนร่องรอยหนีไป ส่วนกลุ่มที่ออกล่าเห็นว่า มีบางส่วนลงทุนนั่งเรือกลับไปที่ทวีปเริ่มต้นเพื่อจะจัดการให้สิ้นซากเชียวนะคะ” “น่าแปลกนะครับ เมื่อก่อนผมไม่เห็นว่า จะมีใครกล้าต่อกรกับกิลด์แมงมุมสักเท่าไร แค่แพ้หนเดียวกลับทำให้คนที่ไม่กล้าสู้ ลุกขึ้นมาล้างแค้นขนาดนี้เชียวหรือ” ไมเคิลถามอย่างแปลกใจ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:48:38

ความคิดเห็นที่ 27 “ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะนางพญาแมงมุมตายไปแล้วไงครับ” สามารถเฉลย “ตายแล้วก็ฟื้นได้ไม่ใช่หรือคะ” ธาริณีงง “ครับตามปกติ สัตว์เลี้ยงที่ตาย มันจะกลับมาเกิดใหม่รอให้เจ้าของมารับที่โรงเลี้ยงสัตว์ในเมือง แต่คราวนี้ไม่รู้ว่าผู้ปลดผนึกนั่นใช้วิธีอะไร มันถึงไม่ฟื้นคืนชีพ พอพญาแมงมุมไม่ฟื้น กิลด์แมงมุมก็จบ” สามารถอธิบาย “สงสัยผมคงลุยเดี่ยวมากไป เลยไม่ค่อยรู้ข้อมูลพวกนี้ ไม่ทราบว่า คุณสามารถพอจะบอกได้ไหมว่าทำไม พญาแมงมุมถึงได้มีความสำคัญกับกิลด์แมงมุมขนาดนี้” ไมเคิลถาม “คุณไมเคิล กิลด์นี้เกิดมาได้ก็เพราะพญาแมงมุมตัวนี้” สามารถอธิบายอย่างอ่อนใจ เขาไม่นึกว่าหนึ่งในสิบผู้ยิ่งใหญ่ของเกมจะไม่สนใจโลกภายนอกที่ไม่เกี่ยวกับการฝึกวิชาของตัวเองขนาดนี้ “แล้วไงคะ” ธาริณีช่วยถาม “หัวหน้ากิลด์นี้กับน้องชายเดิมก็เป็นแค่ผู้เล่นธรรมดาๆ ไม่มีอะไรโดดเด่น แต่ไม่รู้ว่าไปจับแมงมุมตัวนี้ได้มากจากไหน มันสามารถชักใยที่ติดพิษน้ำแข็งได้ เจ้าสองคนนี่ก็เลยอาศัยใยแมงมุมดักจับผู้เล่นก่อนจะลงมือลอบฆ่า ปล้นชิงไอเทม จนกระทั่งรวบรวมสมัครพรรคพวกตั้งเป็นกิลด์ได้ เรียกว่าตลอดเวลาปีกว่าที่ผ่านมา กิลด์นี้ไม่มีอะไรดี นอกจากใยแมงมุม พอตอนนี้แมงมุมหายไป ไม่โดนตามฆ่าก็แปลกไปแล้ว” “ผมว่า คนที่สามารถตั้งกิลด์ใหญ่ระดับนี้น่าจะมีดีบ้างนา” ไมเคิลค้าน “ก็ใช่ แต่เจ้าพวกนี้ ปกติหลบๆซ่อนๆ ใช้แต่วิธีรุม รบเป็นกลุ่มก็อาศัยข้อได้เปรียบจากใยแมงมุมจนชิน จะสู้กับใครก็รอให้เขาติดใยแมงมุมขยับไม่ได้ ชนิดปล่อยไว้เฉยๆก็ติดพิษตายเอง แล้วค่อยเข้ามารุม พอต้องสู้โดยไม่มีแมงมุมก็เลยเหลวไม่เป็นท่า ไม่เชื่อคุณลองดูเทปการต่อสู้ที่เพิ่งฉายไปอีกครั้งสิ” สามารถบอก ธาริณีแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่ในที่สุดก็ได้จังหวะดึงเรื่องกลับมาสู่ประเด็นที่ต้องการได้เสียที “ถ้าอย่างนั้น เรามาช่วยกันวิเคราะห์การต่อสู้แบบช็อตต่อช็อตกันเลยนะคะ” ว่าแล้วเธอก็เริ่มฉายตอนที่วินใช้ม้วนคาถาชนิดต่างๆเสริมการป้องกันและการโจมตีให้ตัวเองทันที พอภาพหยุด กล้องก็จับไปที่จอมเวทย์ เขามองภาพวินอีกครั้ง ก่อนจะพูด “เป็นกลุ่มที่น่าสนใจมากเลยครับ นักอาคมกับนักเวทย์ระดับสูงๆมักจะชำนาญเวทย์และคาถาอย่างมากก็สองสาย แต่ม้วนคาถาสามม้วนของพ่อหนุ่มนี่ อยู่คนละสายกันหมด นักเวทย์และนักอาคมที่หนุนหลังพวกเขาอยู่ต้องน่าสนใจมากๆ” “ก่อนหน้านั้น เจ้าหัวหน้ากิลด์บอกว่า เด็กสองคนนี้มีปาร์ตี้เลือด และสมาชิกสามคนอยู่ในสถานะพัก หรือว่า จะเป็นหนึ่งในสามคนนั้น” สามารถออกความเห็นบ้าง “ผมคิดว่า ต้องมีนักเวทย์มากกว่าหนึ่งคน” ไมเคิลพูดหลังจากที่หยุดคิดไปครู่ใหญ่ “ทำไมหรือคะ” ธาริณีตื่นเต้น “คุณช่วยฉายต่ออีกนิดสิครับ นั่นแหละครับ หยุดครับ” จอมเวทย์บอกให้หยุดตอนที่เวทย์ของโกเลมน้อยพุ่งลงมาถึงคฑาของอาหมวยพอดี “พลังสายนี้ไม่ได้มาจากคนถือคฑา แต่เมื่อเทียบกับช่วงก่อนหน้านั้น ตอนที่เป็นเวทย์สายฟ้าลูกโซ่ ผมว่า มาจากคนๆเดียวกัน แต่ความรุนแรงน้อยกว่ามาก” “แล้วอะไรล่ะครับที่บอกว่า มีนักเวทย์มากกว่าหนึ่งคน” สามารถถาม “คุณดูนี่นะ” ไมเคิลดึงรีโมทมาจากพิธีกรแล้วเลื่อนภาพไปข้างหน้าเอง “ใช้เวทย์ครั้งแรก เป็นเวทย์ไฟเผาใยแมงมุม ครั้งที่สอง ลอยตัวลงมาที่พื้นด้านล่าง ตามด้วยเวทย์ทะเลเพลิงอีกสองสาย ทั้งหมดนี้แต่ละคาถาต้องใช้เวลาร่ายเวทย์ไม่ต่ำกว่าหนึ่งนาที แต่นี่เว้นช่วงห่างนานที่สุดแค่สามสิบวินาที ผมที่พออ่านอักขระได้จนพอจะย่อคาถาลดเวลาการร่ายเวทย์ได้บ้าง ยังทำไม่ได้เลยคุณ” “แต่เราไม่เห็นว่ามีการส่งพลังเวทย์มาให้อีกแล้วนะคะ” พิธีกรแย้ง “คุณไม่เห็น ไม่ได้แปลว่าไม่มี อย่าลืมสิว่ากว่าทีมข่าวของคุณจะตั้งกล้องจับภาพเสร็จ เด็กผู้หญิงนั่นก็กลับขึ้นไปบนเวทีแล้ว ภาพที่ได้มาจึงมีแต่ภาพระยะไกล หรือไม่ก็ต้องมองผ่านทะเลเพลิงทั้งนั้น” ไมเคิลแย้ง “อีกอย่าง” ไมเคิลเร่งให้ภาพเลื่อนไปข้างหน้าจนกระทั่งถึงตอนที่อาหมวยรับคฑาที่ลอยขึ้นมา “คุณเห็นคฑานี่ไหม ที่หัวของมันมีลูกแก้วอยู่ห้าลูก เหมือนกับลูกแก้วที่อยู่ในคฑาของผม แต่ของผมมีแค่ลูกเดียว มันใช้สะสมพลังเวทย์ได้ นักเวทย์ที่แอบช่วยแม่หนูนี่อยู่ไม่จำเป็นต้องส่งพลังออกมาตลอดเวลาให้คุณเห็นหรอก และแม่หนูคนนี้ไม่จำเป็นต้องใช้พลังจิตของตัวเองในการร่ายเวทย์ด้วยซ้ำ” เสียงฮือฮาดังมาจากคนในห้องส่ง ไมเคิลรอจนเสียงเงียบไปแล้วจึงชี้ให้เห็นอีกประเด็น “แล้วสังเกตตอนที่คฑาลอยขึ้นมาไหมว่า แม่หนูนี่ไม่ได้บังคับคฑา แต่มีคนอื่นบังคับให้คฑามันลอยจากข้างล่าง ขึ้นมาหาแม่หนูเอง” “แล้วมันแปลว่าอะไรหรือคะ” ธาริณีถาม “ก็แปลว่า คฑาอาจจะไม่ใช่ของยายหนูนี่ และคนที่ใช้เวทย์ผ่านคฑามาโดยตลอดก็อาจจะไม่ใช่ยายหนูนี่เหมือนกัน” สามารถเดาแล้วหันไปมองจอมเวทย์เหมือนจะถามว่าเดาถูกหรือเปล่า “ใช่ และคุณรู้ไหม ว่าเมื่อรวมกันแล้วต้องใช้พลังจิตราวๆสองหมื่นหน่วยในการร่ายเวทย์ที่ใช้ในการต่อสู้ทั้งหมด และในตอนนี้ก็มีอยู่แค่สองคน ที่มีพลังจิตถึง คือ ผม กับอันดับหนึ่งที่ไม่มีชื่อนั่น แต่เวทย์ที่ใช้ในการต่อสู้ทั้งสองครั้ง เป็นเวทย์จากสี่ธาตุ ธาตุดิน ธาตุลม ธาตุไฟและธาตุแสง เวทย์สายฟ้านั่นเป็นเวทย์ผสมสองธาตุ ผมเองใช้เวทย์ให้มีความรุนแรงถึงระดับนั้นได้แค่ธาตุเดียว ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นนักเวทย์คนเดียวหรือสองคน ผมก็ไม่กล้าเป็นศัตรูด้วยอย่างเด็ดขาด” “โอ้ ช่างเป็นปริศนาที่น่าสนใจจริงๆค่ะ จอมเวทย์ที่มีพลังจิตมากเป็นอันดับหนึ่งทำคนเดียว หรือมีจอมเวทย์มากกว่าหนึ่งคนคอยช่วยผู้เล่นหมวยกับวิน ตอนหน้าเราจะกลับมาวิเคราะห์กันต่อในส่วนของวิน และกับดักที่โกเลมน้อยใช้ ท่านที่มีคำถาม ต้องการให้ผู้ทรงคุณวุฒิของเราตอบ สามารถทิ้งคำถามไว้ตามที่อยู่ด้านล่างได้เลยค่ะ อย่าเพิ่งไปไหนนะคะ อีกสักครู่กลับมาเจอกันหลังโฆษณาค่ะ” ------------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:49:06

ความคิดเห็นที่ 28 Side story # 4 วิเคราะห์ช็อตเด็ดกับ GWL 2 ลุงบรรณารักษ์ใช้นิ้วมือวนรอบปากแก้วไม่หยุดเมื่อเห็นภาพโคลสอัพของคฑามังกรตอนที่จอมเวทย์ไมเคิลอธิบายเรื่องลูกแก้วที่หัวคฑาว่าสามารถใช้สะสมพลังเวทย์ได้ พอรายการตัดเข้าโฆษณา คุณลุงก็วางแก้ว “คุณจะขอยืนยันข้อมูลหรือยัง ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าต้องเข้าบริษัทเสียหน่อย” คุณลุงยกนาฬิกาขึ้นมาดูประกอบคำพูด “อ้าว จู่ๆก็จะไปเสียแล้ว ไม่กลัวฉันเปลี่ยนใจเรื่องบ้านระดับห้าหรือไง” คุณหลิงบ่นแกมขู่ คุณลุงแค่ยิ้ม “คุณก็รู้ดีพอๆกับผมแหละน่าว่า ค่าบ้านกับค่าตกแต่งนั่นมันเศษเงินของทั้งสองบริษัท เพียงแต่พอขายบ้าน ขายไอเทมตกแต่งได้ มันช่วยให้กำลังใจเด็กๆที่ทำงาน อย่าเอาเรื่องนี้มาพูดเล่นให้เสียเวลาเลย พอดีผมมีงานด่วน คุณจะยืนยันข้อมูลอะไรก็รีบพูดมา ผมต้องรีบไปจริงๆ” มาริสา หลิง หน้ามุ่ย เมื่อโดนขัดใจ แต่ก็เข้าเรื่องแต่โดยดี “ฉันแค่อยากจะปั้นแม่หนูนั่นให้ดังเท่านั้นเอง ก็เลยอยากจะรู้ข้อมูลนิดหน่อยจะได้รู้ว่าจะคุ้มหรือเปล่า” “ยังไม่เข็ดจากเฮเดสหรือ” คุณลุงเลิกคิ้ว มาริสาทำหน้าเชิดเหมือนไม่อยากจะพูดถึง คุณลุงเลยส่ายหน้า แล้วเตือนเสียงเรียบ “แม่หนูนั่นเป็นผู้เล่นคนหนึ่ง เหมือนกับเฮเดสนั่นแหละ พวกเขาเข้ามาเล่นเกม ก็เพื่อจะเล่นเกม ไม่ได้อยากดัง ไม่ได้คิดจะทำงานเป็นอาชีพหรือเป็นดาราที่ต้องสวมบทบาทต่างๆ” คุณลุงถอนหายใจ ก่อนจะพูดต่อ “คุณน่ะ มองเกมเป็นละครไปหมด อยากจะให้มีพระเอกนางเอก แต่พวกเขาไม่ใช่ จะยิ่งใหญ่ จะกระจอกงอกง่อย เขาก็คือเขา ไม่มีวันที่จะมาสวมบทบาทเป็นคนที่คุณต้องการได้ตลอดเวลาหรอก” “ตอนแรกก็ตกลงกันดีๆทุกราย” มาริสาเถียง “ใช่ ก็คุณเสนอจะช่วยพวกเขาเล่นเกมนี่ จ่ายเงินซื้อไอเทม ฝึกทักษะ แลกกับการทำงานเล็กๆน้อยๆ อย่างถ่ายแบบ เล่นเกมโชว์ อะไรพวกนี้ ใครๆก็คิดว่าสมเหตุสมผล แต่พอพวกเขาเริ่มดัง คุณก็คิดจะควบคุมการใช้ชีวิตพวกเขา กับเฮเดส ผมว่าเขายอมประนีประนอมกับคุณพอดูเลยทีเดียว ที่เขายอมให้คุณก้าวก่ายกับชีวิตส่วนตัวขนาดส่งดีไซน์เนอร์ไปรื้อตู้เสื้อผ้า ส่งเทนเนอร์ไปฝึก รักษารูปร่าง ควบคุมอาหาร ทำราวกับเขาเป็นดาราในสังกัด” “ก็เป็นจริงๆนี่” คุณลุงถอนหายใจ “คุณก็เลยคิดว่ามีสิทธิ์บงการเขาได้ทั้งชีวิต จู่ๆก็ส่งสาวสวยไปสารภาพรักต่อหน้าคนเป็นล้านตอนเปิดเกมปีที่สอง สั่งให้เขาตอบรับ หวังจะเปลี่ยนเกมให้เป็นตำนานรักโรแมนติกเพื่อเพิ่มเรทติ้ง แล้วเป็นไง เฮเดสตัดคุณทิ้งทันที ดีนะที่เฮเดสเซนต์สัญญาไปแล้ว ไม่อย่างนั้น กรรมการจากบริษัทแม่เอาทีมครีเอทีฟออกทั้งทีมแน่ แล้วนี่ยังคิดจะหาเหยื่อรายใหม่อีกหรือ” “หมอนั่นมันโง่ คนที่ฉันส่งไปน่ะ อะโฟร์ไดท์นะ สวยเลิศขนาดนั้น ยังกล้าปฏิเสธ มีตาแต่ไร้แววจริงๆ” “แต่ผมว่า เขาตาแหลมนะ ปีที่แล้วคุณทุ่มเทกับอะโฟร์ไดท์เต็มที่ แถมยังจ้างกิลด์ขุมทรัพย์ให้คอยสนับสนุนอะโฟร์ไดท์ตั้งกิลด์ วางแผนดึงอีกสองกิลด์เข้ามาช่วย หวังจะถล่มเฮเดสให้จมดิน แต่ก็ยังไม่สำเร็จเพราะอะโฟร์ไดท์ทำพลาดเป็นรายแรกไม่ใช่หรือ เด็กคนนี้ให้เป็นดาราก็คงได้ แต่ถ้าจะให้เป็นเกมไอดอลละก็เห็นจะไม่ไหว คำว่าของปลอมมันคาดอยู่ที่หน้าผาก” “ฉันถึงต้องหาคนใหม่ไง ยายหนูนี่หน้าตาก็น่ารักดี ถึงจะเล่นเก่งเพราะโชคดีกว่าคนอื่น แต่ก็มีแวว” คุณลุงหัวเราะหึๆ “มีแววว่าจะทำคุณล่มยิ่งกว่าเฮเดสนะสิ” “ไม่รู้ล่ะ ฉันจองเด็กคนนี้ไว้แล้ว แต่ก่อนจะติดต่อ ขอสืบหน่อยว่าจริงๆแล้ว มีคนอื่นแอบหนุนหลังอยู่หรือเปล่า ไม่อยากให้มีปัญหาทีหลังเมื่อเข้าสังกัดมาแล้ว” คุณลุงเลยอึ้งไป แต่เมื่อคำเตือนไม่เป็นผลก็ต้องปล่อยไป “เอา ถ้าอย่างนั้น มีอะไรจะถามก็ถาม สำหรับคราวนี้ ถามได้แค่สามข้อ ขอคำถามแบบให้ตอบรับหรือปฏิเสธเท่านั้น” คุณหลิงรีบเดินไปหยิบโพยมาดู ฝ่ายบริษัทเกมเป็นพวกรักษากฎราวกับหุ่นยนตร์ คำไหนคำนั้น เพราะฉะนั้น เธอต้องใช้ให้คุ้มค่า คุณหลิงหมุนปากกาในมือ “ถ้าจะถามเรื่องคนหนุนหลังตรงๆ ลุงนี่ต้องบอกว่า เกินขอบเขตที่ NPC จะไปยุ่ง หรือไม่ก็บอกว่าไม่มีข้อมูลแน่ งั้นต้องค่อยๆตะล่อม” “ฉันรู้อยู่แล้วว่า เด็กนั่นปลดผนึกได้ มีพลังจิตสูงพอตัว แต่ก็แค่ราวๆหมื่นหก ไม่น่าจะล้างกิลด์แมงมุมได้ด้วยตัวคนเดียว” ที่แท้คุณหลิงมีข้อมูลแค่จากการประชุมครั้งก่อน ไม่มีข้อมูลล่าสุด “ดังนั้น ข้อแรก ฉันขอถามว่า ในบรรดาสมาชิกปาร์ตี้เลือดสามคนที่อยู่ในสถานะพักนั้น มีนักเวทย์ที่เป็นนักอาคมอยู่ใช่ไหม” คุณลุงนึกถึงหน้าอีกาขึ้นมาทันที “ถึงพลังจิตจะพอแค่ทำให้เครื่องยนต์เรือกระตุก กับเขียนม้วนคาถาได้แค่สี่ห้าแบบ แต่ก็ถือว่าเป็นทั้งนักเวทย์และนักอาคม” คุณลุงเลยตอบว่า “ใช่” คุณหลิงทำหน้าเคร่งเครียดขึ้นเมื่อได้รับคำตอบ “นี่แปลว่า มีคนอื่นหนุนหลังจริงๆหรือนี่ แต่มีนักเวทย์ไม่ได้แปลว่านักเวทย์นั่นเป็นคนลงมือนี่นา ไม่ได้ไม่ได้ ต้องเช็ค ด้วยทักษะอีกที” “ข้อสอง ตลอดการต่อสู้ครั้งนี้ เวทย์ที่เด่นที่สุดคือเวทย์ทะเลเพลิงกับเวทย์สายฟ้า แม่หนูนั่นเป็นคนใช้เวทย์ทั้งสองคนเดียว ใช่หรือไม่” ข้อนี้ มาริสาหวังจะให้คุณลุงตอบว่าใช่ เพราะถ้าใช่ นักเวทย์อีกคนนั่นก็ไม่สลักสำคัญอะไร แต่ว่า ฝ่ายเทคนิครายงานคุณลุงมาแล้วว่า คน เอ๊ย ตัวที่ใช้เวทย์สายฟ้าคือโกเลมน้อยต่างหาก คุณลุงก็เลยต้องตอบว่า “ไม่ใช่” คุณหลิงอ้าปากค้างเมื่อได้ยินคำตอบ นี่แปลว่าหมวยน้อยนั่นมีนักเวทย์หนุนหลังจริงๆหรือ เธอตัดสินใจถามคำถามสุดท้ายเพื่อประเมินทิศทางการเล่นเกมของหมวยน้อย “ข้อสุดท้าย สมาชิกปาร์ตี้เลือดที่เหลือที่สามคนสังกัดกิลด์ใช่ไหม” แน่นอน คุณลุงต้องตอบว่า “ใช่” คุณหลิงเลยต้องกลับไปวางแผนสืบข้อมูลหมวยน้อยใหม่ คราวนี้ต้องตามล่าหาตัวสมาชิกปาร์ตี้เลือดที่เหลือให้ได้ ไม่อย่างนั้น ประเมินไม่ถูกว่า จะคุ้มหรือเปล่า ที่จะลงทุนปั้นดาราอีกสักคน เธอต้องการให้เด็กในสังกัดเชื่อฟังเธอเท่านั้น ถ้ายายหนูนี่มีคนหนุนหลังอยู่ เธอต้องกำจัดให้หมด แต่เธอดันสั่งให้ลูกน้องไปตามหาจอมเวทย์ที่มีพลังจิตเป็นอันดับหนึ่ง ที่ไม่ใช่หมวยน้อยนี่สิ แล้วคนของเธอจะหาเจอไหมนี่ ส่วนคุณลุง พอกลับมาถึงรถตัวเอง ก็ต่อสายเรียกเข้าบริษัททันที “แจ้งทุกฝ่ายเตรียมประชุมด่วน ผมอยากได้ข้อมูลเรื่องเพชรที่หัวคฑามังกรกลายเป็นสีดำ” --------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:49:52

ความคิดเห็นที่ 29 ณ ตีนดอยแห่งหนึ่งในประเทศไทย ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่บนล้อเข็น ที่แขนและขาซ้ายของเขาใส่เฝือกอ่อนลายไดโนเสาร์ เขาใช้รีโมทลดเสียงทีวีทันทีที่มีสายเรียกเข้า “ไง ไอ้เสือ ดูรายการวิเคราะห์ช็อตเด็ดอยู่หรือเปล่า” ภาพหนุ่มตี๋ใส่แว่นหนาเตอะที่ตกยุคไปนานแล้วโผล่มาทางหน้าจอ “อืมม ดูอยู่ แล้วก็รอเดี๋ยวด้วย” เจ้าของบ้านใช้รีโมทอันเดิมรับสายเรียกซ้อนอีกสาย ก่อนจะใช้ฟังชั่นกลุ่ม เพื่อคุยพร้อมกันสามคน “อ้าว ไอ้หมอ แกก็โทรหาไอ้เบญเหมือนกันเรอะ” ภาพชายหนุ่มรูปร่างสันทัดวัยเดียวกันแย่งพื้นที่หน้าจอไปครึ่งหนึ่ง “ฮ่าๆ ก็ต้องโทรอยู่แล้ว แต่แหม เอ็งไม่น่ามาเร็ว ว่าจะเม้าท์จอมเวทย์ผู้อยู่เบื้องหลังเสียหน่อย” หนุ่มหน้าตี๋หัวเราะอย่างอารมณ์ดี “เวร อย่าหาเหามาให้สิวะ พลังจิตที่มีติดเครื่องเรือยังไม่ได้ ยกให้เป็นจอมเวทย์น่ะ ข้าไม่เขินหรอก แต่กลัวจะโดนดีโว๊ย” ที่แท้ คนที่ต่อสายเรียกซ้อนมาก็คือ อีกา นั่นเอง “วิทย์ เกริก พวกแกดูแล้วคิดว่าไง” เบญถามเรียบๆ “โหย เรื่องอย่างนี้ ให้พวกข้าคิดได้ไง ใครเป็นเสธฯก็คิดไปสิวะ” เกริกหรือ อีกา ตอบอย่างไม่คิดอะไรเลย ส่วนหมอวิทย์ หรือ พี่เหยี่ยว ก็ส่ายหน้าเป็นเชิง โนคอมเม้นท์ หมีขาวหรือเบญนิ่งไปสักพัก ก็พูดขึ้น “มีความเป็นไปได้อยู่สองทาง” “อะไร” เกริกหรืออีกาถาม “ทางแรก สองคนนั่นคงฟลุคอะไรสักอย่างจนได้ความสามารถแปลกๆมา แต่ไม่อยากมีเรื่องยุ่งยาก เลยไม่บอกใคร” เบญหรือหมีขาววิเคราะห์ “เห็นด้วย ถ้าข้าอายุเท่านั้น แล้วมีเวทย์ระดับนั้น ทั้งๆที่ยังไม่มีอะไรคุ้มตัว ข้าก็ไม่เสี่ยงเหมือนกัน” หมอวิทย์หรือพี่เหยี่ยวเห็นด้วย “หรือสอง เด็กสองคนนั่นโกงเกม” “เฮ้ย” อีการ้องลั่น “เป็นไปไม่ได้ จีเอ็มเกมนี้ดุอย่างกะเสือ ไม่เคยปล่อยให้หน้าไหนรอดไปได้สักราย” “ข้าก็ว่า ไม่น่าจะเป็นไปได้ เด็กสองคนนั่น มีการติดต่อกับ NPC เป็นระยะๆ ถ้าโกงคงโดนจับได้ไปนานแล้ว อีกอย่าง แกเองก็รู้อยู่แล้วว่า เถ้าแก่ใหญ่กับคิมยังจองทำงานให้ใคร ต่อให้บริษัทเกมจับไม่ได้ ก็ไม่พ้นมือสองคนนั่นหรอก” พี่เหยี่ยวไม่เห็นด้วย “จับไม่ได้ หรือตั้งใจปล่อยไว้ เพื่อจับปลาตัวโตกว่า” หมีขาวคาดการณ์ “ถ้าอยากรู้คงต้องพึ่งตัวเองละมั้ง ข้าน่ะมันแค่คนทำมาค้าขาย ไอ้หมอออกจากเกมมาก็อยู่แต่ในโรงพยาบาล ไม่มีเส้นสายจะสืบข่าว ตำรวจสากลอย่างแกคงมีทางหาข้อมูลอยู่หรอกน่า” อีกาพูด พี่เหยี่ยวทำท่านึกได้ก่อนจะถาม “วันก่อนตอนสารวัตรมาเยี่ยมแก แล้วสั่งให้ข้าทำเรื่องให้แกพักงานครึ่งปีเพื่อฟื้นฟูสุขภาพ ทั้งๆที่อาทิตย์หน้าแกก็จะตัดเฝือกอยู่แล้วนี่ เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้หรือเปล่า” หมีขาวถอนหายใจก่อนจะบอก “อืมม ก็เกี่ยวนิดหน่อย ข้างบนเขาต้องการตัวคนที่เล่นเกมอยู่แล้ว เพื่อช่วยเสริมกำลังให้พวกตำรวจเศรษฐกิจแฝงตัวเข้าไปสืบอะไรบ้างอย่าง ข้าบอกรายละเอียดไม่ได้ แต่คงต้องลากพวกแกเข้าไปเกี่ยวข้องเหมือนเดิม” “ได้ สบายอยู่แล้ว แค่ลุยในเกม แต่ถ้าแกชวนข้าไปลุยกับไอ้พวกที่ซัดแกซะเดี้ยงก่อนจะโดนแกจับตัวไปไว้บนคุกอัลฟ่าเบต้านอกโลกนั่นละก็ ข้าขอตัว” อีกาไม่มีปัญหา ส่วนพี่เหยี่ยวก็ยิ้มกว้างถูมือ “งั้นก็ได้เวลากลับเข้าไปลุยในเกมแล้วสิ” “เฮ้ยเดี๋ยว ข้าจะดูวิเคราะห์ช็อตเด็ดช่วงต่อไป” อีกากับพี่หมีพูดเกือบจะพร้อมกัน ---------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:52:24

ความคิดเห็นที่ 30 Side story # 5 วิเคราะห์ช็อตเด็ดกับ GWL 3 “สวัสดีค่ะ ท่านผู้ชม ในเบรกนี้เราจะมาวิเคราะห์การต่อสู้ของน้องวินกับหัวหน้ากิลด์แมงมุมกันนะคะ” ว่าแล้วพิธีกรสาวก็หันไปหาไมเคิล “มีผู้ชมทางบ้านถามมากันเยอะมากเลยค่ะว่า น้องวินที่เลเวลเพิ่งจะ 32 ทำไมถึงเอาชนะหัวหน้ากิลด์แมงมุมทมิฬที่มีเลวเวลถึง 65 ได้” อันที่จริงไม่มีคำถามจากผู้ชมทางบ้านหรอก แต่ช๊อตนี้สามารถขอเอง กะจะโชว์เทพวิเคราะห์การต่อสู้ให้ทุกคนได้ประจักษ์ งานจ้างอัพเลเวลกับแก้เควสจะได้ไหลมาเทมา “ผมว่า เรามาดูเทปการต่อสู้พร้อมๆกันดีกว่านะครับ ผมจะหยุดเทปเมื่อถึงจุดสำคัญ ท่านผู้ชมจะได้ตามไปกับผมได้” แล้วสามารถก็ส่งสัญญาณให้ฉายภาพทันที ภาพการต่อสู้เริ่มต้นเมื่อหัวหน้ากิลด์แมงมุมกระโดดเข้าฟันวินเต็มแรง เคร้ง วินใช้ดาบคู่ประสานรับการโจมตี แล้วถอยหลังเพื่อตั้งหลักก่อนจะเปลี่ยนเป็นฝ่ายบุกเข้าไปหา หัวหน้ากิลด์ใช้โล่ต้านดาบของวินอย่างไม่สะดุ้งสะเทือนแล้วฉวยโอกาสโจมตีกลับเป็นระยะๆ กล้องเปลี่ยนไปจับภาพผู้เล่นที่อยู่รอบด้าน พวกเขาพากันถอยห่างออกไปเปิดทางให้ทั้งคู่ได้สู้กันอย่างเต็มที่ กล้องแช่ภาพที่เฮเดสอยู่เกือบสามสิบวินาที ทีแรกเขามีสีหน้ากังวลอยู่บ้าง แต่จู่ๆก็มีรอยยิ้มที่มุมปาก แล้วหันหลังเดินกลับไปนั่งที่ของตัวเองทันที “เอ่อ ไม่ทราบว่า เอาภาพเฮเดสมาทำไมหรือครับ” จอมเวทย์ไมเคิลถาม “ตอนแรกผมก็คิดแบบคุณไมเคิลเลยละครับ เฮเดสมาเกี่ยวอะไรด้วย แต่คอยดูนะครับ ผมจะเอาอะไรให้ดู” สามารถส่งสัญญาณให้ทีมงานฉายภาพที่เขาเตรียมไว้ “ภาพแรกนี่ เป็นภาพเฮเดสสมัยที่เล่นเกมปีแรก ตอนนั้นเขาเพิ่งจะเลเวลสิบแปด ดวลกับผู้เล่นระดับสามสิบที่ได้อาชีพนักดาบแล้ว” สามารถบรรยายภาพ ผู้ชมถึงกับส่งเสียงฮือฮา เพราะเมื่อเทียบกันแล้ว วินใช้ท่าตั้งรับด้วยดาบคู่เหมือนเฮเดสเปี๊ยบ “แต่ภาพนี้มันอยู่ในชุดการ์ดสะสมที่มีขายทั่วไป ใครๆก็สามารถเลียนแบบได้ทั้งนั้น ยิ่งเด็กคนนี้ ตอนที่แนะนำตัวท่าทางก็บอกชัดว่าเป็นแฟนเฮเดสตัวยง จะเลียบแบบมาบ้างก็ไม่แปลกนี่ครับ” ไมเคิลค้าน สามารถยิ้มเหมือนจะบอกให้คอยดูกันต่อไป ก่อนจะส่งสัญญาณให้ฉายเทปต่อ “ดาบกงจักร” หัวหน้ากิลด์แมงมุมเรียกใช้ทักษะพิเศษของนักดาบ ทำให้ดาบในมือหมุนติ้วเป็นวงกลมพุ่งเข้าหาวินโดยอัตโนมัติ ข้อเด่นของทักษะนี้คือ ผู้ใช้ไม่ต้องเล็งอะไรทั้งสิ้น ดาบจะวิ่งเข้าหาเป้าหมายเอง และแม้ว่าจะหลบได้ แต่ตลอดเวลาที่ทักษะยังคงอยู่ดาบจะตามหาเป้าหมายและโจมตีอย่างไม่เลิกรา วินทิ้งตัวลงพื้นเพื่อหลบดาบ แต่ในจังหวะที่เกือบจะถึงพื้น วินกับดีดตัวขึ้นจึงหลบกงจักรดาบที่พุ่งตามลงมาได้ แต่ไม่หยุดเพียงเท่านั้น วินกลับใช้ดาบในมือซ้ายแทงลงไปที่จุดศูนย์กลางของกงจักร บังคับให้ดาบกงจักรตามขึ้นมาจนถึงระดับสายตา ตอนนี้วินหันหลังหันให้ศัตรูแบบเต็มๆ หัวหน้ากิลด์แมงมุมได้โอกาสก็ชักดาบเล่มที่สองเตรียมลอบกัดวินจากด้านหลัง วินหงายท้องทำสะพานโค้งในจังหวะที่กงจักรดาบตวัดตัวหมุนหนีจากดาบที่เป็นแกนกลางพุ่งเข้ามาฟันวินที่ใบหน้า เพราะวินจู่ๆก็หงายท้องลงไปในขณะที่กงจักรดาบพุ่งตัวออกมาแล้ว มันจึงไม่สามารถยั้งตัวหรือเปลี่ยนทิศเพื่อกลับมาทำร้ายวินก่อนที่มันจะปะทะกับดาบอีกเล่มที่เจ้าของมันฟันลงมาพอดี เคร้ง เพล้ง วินกลิ้งตัวหนีทันทีที่ถึงพื้น วินยืมกงจักรดาบของศัตรูมาใช้โจมตีได้สำเร็จ และเพราะทักษะกงจักรดาบช่วยเพิ่มพลังโจมตีอีกหนึ่งในสิบด้วย หัวหน้ากิลด์แมงมุมจึงแทบจะรับมือทักษะของตัวเองไม่ไหว  เขาจึงต้องสั่งสลายทักษะก่อนที่จะหมดเวลา กงจักรดาบจึงร่วงลงพื้นในทันที “คุณคิดว่า ของแบบนี้เลียนแบบได้โดยการดูการ์ดไหมล่ะ” สามารถถามยิ้มๆ “เลียนแบบ เลียนแบบอะไรคะ” พิธีกรสาวถามอย่างงุนงง สามารถส่งสัญญาณให้ฉายภาพจากอีกเทปทันที คราวนี้เป็นเทปการคัดตัวผู้เล่นเพื่อเข้ากิลด์เฮเดสในปีนี้ เป็นการดวลระหว่างเอเรสกับผู้เล่นที่ได้อาชีพนักดาบ ผู้ชมในห้องส่งวิพากษ์วิจารณ์กันไม่หยุดเมื่อเห็นว่า ท่าที่วินใช้ แทบจะเป็นเทคนิคเดียวกับที่เอเรสใช้ “เป็นที่รู้กันครับว่า ผู้เล่นเอเรสนี่เป็นคนของเฮเดสตั้งแต่ยังไม่เข้ากิลด์ เพราะเขาเคยพาผู้เล่นหน้าใหม่หลายคนไปฝึกวิชาในค่ายฝึกของเฮเดสในเมืองเริ่มต้น” สามารถอธิบาย “ถ้ามีหลายคนก็ไม่น่าจะมีอะไรพิเศษนะ” ไมเคิลออกความเห็น อาหมวยก็คงเห็นด้วยว่า วินไม่ได้มีอะไรพิเศษ แล้วก็คงไม่คิดว่าผลของการฝึกกับเอเรสมันจะมีอะไรน่าสนใจนัก แต่หลังจากนั้น สามารถก็เริ่มเจาะลึกเฉพาะเทคนิคการทำลายทักษะพิเศษของวิน เริ่มจากการต้านพายุดาบ ทักษะที่เกือบจะเรียกได้ว่าเป็นมาตรฐานของคนได้อาชีพนี้ พอหัวหน้ากิลด์แมงมุมเรียกใช้ทักษะนี้ วินก็เปลี่ยนมาใช้การควง ปัด พลิก แทนที่จะปะทะตรงๆกับตัวดาบ แล้วใช้วิธียืมพลังจากศัตรูมาเสริมการเคลื่อนไหวของตัวเอง “เห็นไหมครับ ผู้เล่นวินทำตัวเหมือนเรือล่องในสายน้ำเชี่ยว ล่องตามลำน้ำโดยอาศัยแรงไหลของน้ำเองแค่หลบหลีกไม่ปะทะ หัวหน้ากิลด์แมงมุมก็หอบแฮกจนต้องเลิกใช้ทักษะนี้ไปเอง” “ดูเหมือนง่ายเลยนะคะ” พิธีกรสาวให้ความเห็น “ไม่หรอกครับ ถ้าไม่ผ่านการฝึกฝนหรือการต่อสู้กับนักดาบชั้นดีมาก่อน ไม่มีทางที่จะรับมือกับพายุดาบด้วยวิธีนี้ได้” ไมเคิลบอก “ถ้าเป็นอย่างนั้น น้องวินก็ต้องเคยฝึกมาน่ะสิคะ เพราะเพิ่งเลเวลสามสิบสองเอง ไม่น่าจะเคยสู้กับนักดาบมาสักเท่าไร” พิธีกรสาวเดาต่อ “ต่อไป ผมอยากให้คุณๆมาลองดูช็อตนี้กัน” สามารถกดให้เทปฉายต่อ พอหัวหน้ากิลด์แมงมุมหอบแฮกหมดแรง วินก็โจมตีถี่ยิบ เคร้ง เคร้ง เคร้ง เสียงดาบกระทบโล่ดังไม่ขาดสาย “มันก็ทักษะฟันรัวของนักดาบไม่ใช่หรือครับ” ไมเคิลทำหน้าเหมือนจะถามว่าทักษะธรรดาๆนี่มีอะไรให้พูดถึงที่ตรงไหน “ไม่ใช่หรอกครับ ถ้าดูเผินๆนี่เหมือนทักษะฟันรัว แต่ทักษะฟันรัวนี่จะทำให้ผู้เล่นไม่ต้องบังคับดาบ ปล่อยให้ดาบฟันเองโดยอัตโนมัติ โปรแกรมจะคำนวณให้มันจะฟันตำแหน่งที่ฟันง่ายที่สุดและมีโอกาสทำให้ศัตรูได้รับบาดเจ็บมากที่สุดเท่านั้น แล้วคุณลองสังเกตตำแหน่งที่น้องวินคนนี้ฟันลงแต่ละทีดูสิ” เมื่อภาพฉายซ้ำให้ดูช้าๆอีกครั้ง ก็พอจะเห็นว่าวินใช้ดาบคู่ฟันใส่โล่เป็นรูปกากบาท โดยไม่สนใจตัวหัวหน้ากิลด์แมงมุมเลย นอกจากหมอนั่นจะโต้กลับมาวินจึงจะใช้ดาบปัดออกไป “แล้วน้องวินทำแบบนั้นทำไมละคะ” พิธีกรสาวถาม “เรื่องทำไม ถึงจะไม่ต้องสงสัยหรอกครับ โล่ที่หัวหน้ากิลด์แมงมุมถือคือ โล่ราชสีห์คำราม หากเขามีโอกาสสั่งให้ทักษะติดโล่ทำงาน จะมีเสียงคำรามออกมา ทำให้ศัตรูต้องคำสาปข่มขวัญ ประสิทธิภาพการโจมตีทางกายภาพจะลดลงทันทีครึ่งหนึ่ง จึงไม่น่าแปลกที่น้องวินจะโจมตีโล่ก่อน พอโล่ถูกทำลายไปเกินครึ่งหนึ่ง เจ้าของก็ไม่สามารถเรียกใช้ทักษะราชสีห์คำรามได้ แต่ที่น่าแปลกก็คือ น้องวินรู้ได้อย่างไรว่านี่เป็น โล่ราชสีห์คำราม และน้องเขาไปเรียนรู้การใช้ดาบแบบนี้มาจากไหน ผมหวังว่าคงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเฮเดสอีกนะ” ไมเคิลออกความเห็นยาวเหยียดก่อนจะตบท้ายด้วยคำถาม สามารถยิ้มกริ่ม ก่อนจะชี้ให้ดูไฟกระพริบสีแดงที่เมนูเกมของวิน “ผมว่านั่นคงตอบคำถามแรกของคุณได้ แม้ว่าเราจะไม่รู้ว่าคนที่ให้ข้อมูลน้องวินคือใคร” นั่นสิ ใครจะรู้ว่ากรงเล็บเหยี่ยว โจรสลัดรั่วๆคนหนึ่งจะรู้จักโล่ราชสีห์คำราม แรร์ไอเทมที่มีรูปร่างหน้าตาเกือบจะเหมือนโล่ทองเหลืองธรรมดาๆอันนี้ “ส่วนเรื่องความเกี่ยวพันกับเฮเดส ผมว่าเราคงต้องรอดูว่า ผู้เล่นหน้าใหม่ที่มีโอกาสเข้าไปฝึกในค่ายฝึกของเฮเดสจะเข้ากิลด์นี้กันทั้งหมดหรือไม่ และแต่ละคนจะใช้สิ่งที่ได้เรียนรู้มาได้ดีเท่าน้องวินคนนี้หรือเปล่า” สามารถไม่ฟันธง “แต่ที่ผมสนใจ คือเฮเดสทำไปเพื่ออะไรมากกว่า เพราะไม่มีข้อผูกพันให้ผู้เล่นหน้าใหม่พวกนั้นต้องเข้ากิลด์เฮเดสเลยสักนิด” ไมเคิลสงสัย แต่ที่นอกจอ คุณหลิงที่รู้เหตุผลกำลังเข่นเขี้ยวเต็มที่ “คิดจะหาตัวแทนมาสู้กับดาราหน้าใหม่ของฉันล่ะสิ ดีแล้วเราจะได้เห็นกันว่า แค่เล่นเกมเก่งอย่างเดียว มันไม่ทำให้ดังขึ้นมาได้หรอก” “ผมว่า ช่วงต่อไป ผมคงต้องยกหน้าที่การวิเคราะห์ให้คุณไมเคิลแล้วละครับ” สามารถพูดขึ้น เมื่อเทปฉายไปถึงตอนที่หัวหน้ากิลด์แมงมุมโยนโล่ทิ้งและเรียกทักษะกระดองเต่าทองคำมาใช้ ทักษะเกราะกระดองเต่าทองคำเป็นทักษะป้องกันที่ผู้เล่นทุกสายสามารถเรียนได้จากการทำเควสเต่าทองคำ เป็นทักษะที่เมื่อเรียกใช้จะสามารถป้องกันพิษ ป้องกันการโจมตีทางเวทย์และการโจมตีทางกายภาพได้สูงมาก ขนาดที่ว่าพลังโจมตีทางเวทย์ที่ต่ำกว่าหนึ่งพัน และป้องกันการโจมตีทางกายภาพที่ต่ำหว่าห้าพันหน่วยต่อครั้งไม่มีทางเจาะเกราะนี้เข้าไปได้ ไมเคิลหัวเราะ “คงไม่ต้องวิเคราะห์หรอกครับ หัวหน้ากิลด์แมงมุมเขาบอกออกมาเองแล้วว่าคือ คมดาบสวรรค์สังหาร เวทย์เสริมการโจมทีที่ร้ายกาจที่สุด ที่นักเวทย์น้อยรายจะมีโอกาสได้เรียน” “อ้าว ทำไมละค่ะ” “ก็เพราะ ตำราเวทย์นี้จะมีตกจากจ่าฝูงมังกรดิน ที่อาศัยอยู่ในป่ามนต์ดำเท่านั้นนะสิครับ อัตราการตกแค่หนึ่งในพันเท่านั้นเอง” ไมเคิลตอบยิ้มๆ ถ้าเขารู้ว่าคนบางคนมีห้องสมุดเคลื่อนที่สามารถเรียกตำรามาดูได้ทุกเมื่อนี่ เขาจะยังยิ้มออกอยู่ไหมนะ พิธีกรสาวกระแอม “ถ้าอย่างนั้น นักเวทย์ที่อยู่เบื้องหลังน้องสองคนนี้ก็น่ากลัวมากเลยนะสิคะ” สามารถพยักหน้า “มากพอที่จะทำให้กิลด์ใหญ่ทั้งห้าสั่นสะเทือนเลยละครับ” “หรืออาจจะทำให้กิลด์ใดกิลด์หนึ่งเป็นใหญ่ขึ้นในทันทีก็ได้นะ เมื่อคิดว่า เฮเดสอาจมีความสัมพันธ์พิเศษกับเด็กพวกนี้” ไมเคิลเสริม “นั่นนะสิคะ ก่อนจะเริ่มต่อสู้ เฮเดสยังส่งข้อความขอรวมกลุ่มไปให้เด็กสองคนด้วย” “อืมม สำหรับผม การส่งข้อความนั่น เป็นมารยาทตามปกติครับ เฮเดสเป็นคนเชิญพวกเขามา เมื่อมีคนมาหาเรื่อง ในฐานะเจ้าภาพ เฮเดสต้องออกหน้าปกป้องอยู่แล้ว ส่วนกิลด์อื่น โดนหัวหน้ากิลด์แมงมุมใช้ข้ออ้างเรื่องโดนลอบฆ่าก่อนมาปิดปากทำให้ออกหน้าไม่ถนัด” สามารถค้าน “แต่สำหรับผม ไอ้การโดนเวทย์สายฟ้าลูกโซ่หลังจากที่คนของตัวเป็นคนทำร้ายโกเลมน้อยก่อนนี่ ผมไม่เรียกว่าลอบฆ่าหรอกครับ น่าจะเรียกว่าการป้องกันตัวอย่างสมเหตุสมผลมากกว่า ตั้งกลุ่มใหญ่เกือบสองร้อยคนไปรังแกเด็กนี่ สมน้ำหน้าแล้วละครับที่เจอตอ” ไมเคิลส่ายหน้าค้านประเด็นหลังหัวชนฝา จนได้รับเสียงสนับสนุนจากคนในห้องส่งอื้ออึง บางก็สงสารโกเลมน้อย บ้างก็ช่วยสมน้ำหน้ากิลด์แมงมุม พิธีกรสาวรอจนเสียงเงียบแล้วจึงเข้าเรื่องใหม่ “ถ้าอย่างนั้น เรามาต่อที่ตุ๊กตาโกเลมน้อยไหมคะ” “ไม่มีอะไรให้คุยนี่ครับ เวทย์สายฟ้าสถิตเป็นเวทย์ที่เขียนลงกับดักได้ แค่ทำไว้เยอะๆ แล้วสอนให้โกเลมน้อยวางกับดักเป็นก็ใช้ให้โกเลมน้อยทำแบบวันนั้นได้อยู่แล้วละครับ” ไมเคิลออกความเห็น หลังจากนั้นประเด็นก็เปลี่ยนไปเป็นเทคนิคการสร้างตุ๊กตา การสอนให้ตุ๊กตาทำตามคำสั่ง ระดับของเอไอที่เหมาะสมกับความสามารถของตุ๊กตาที่ต้องการ “ผมว่าเจ้าโกเลมน้อยต้องเป็นตุ๊กตาที่เก่งที่สุดในตอนนี้แน่ๆเลย ผมเองยังอยากได้สักตัว” สามารถบอก พิธีกรเลยได้จังหวะมอบของที่ระลึกเป็นดินปั้นตุ๊กตาพร้อมเอไอประจำตุ๊กตาให้กับผู้ร่วมรายการทั้งสองก่อนจะร่ำลาท่านผู้ชมแล้วปิดรายการ --------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:53:57

ความคิดเห็นที่ 31 บทที่ 53 เปิดร้าน “ยังมีใครที่คิดว่า มีความสามารถพอที่จะเรียกผู้ปลดผนึกออกมาพบอีกไหม” ถามที่ไม่ต้องการคำตอบของอาหมวยคำถามนี้ไม่มีใครตอบจริงๆ ทุกคนเงียบกันไปพักใหญ่จนในที่สุดก็มีคนหวังดีประสงค์ร้ายถีบกรงเล็บเหยี่ยวจนหน้าทิ่มออกมา “อ่า” กรงเล็บเหยี่ยวพูดไม่ออกเมื่อเห็นสายตาของทุกคน บางคนก็ชื่นชมเล็กๆว่าช่างกล้าหาญจริงๆที่ยอมออกหน้ามาต่อกรกับผู้ปลดผนึกจอมโหด บางคนก็ทำหน้าเสียวสยองเพราะนึกจินตนาการถึงสภาพอนาถในอนาคตอันใกล้ของกรงเล็บเหยี่ยวไปเรียบร้อยแล้ว อาหมวยกับวินก็งงเหมือนกัน ในบรรดาคนทั้งหมด สามโจรสลัดน่าจะเป็นกลุ่มสุดท้ายที่เสนอตัวออกมาในตอนนี้ “เอ่อ น้องหมวยจำพี่เหยี่ยวได้ไหมจ๊ะ เราเพิ่งได้รับการแนะนำให้รู้จักกันเมื่อกี้นี้ไง” กรงเล็บเหยี่ยวพยายามหาทางออก และปกปิดเรื่องที่พวกเขารู้จักกันมาก่อนสุดชีวิต อาหมวยกับวินพยักหน้า ไม่กล้าพูดอะไร เพราะเดาไม่ออกว่า สามโจรสลัดมีแผนอะไร แต่มีอยู่คนหนึ่ง เอ๊ย ตัวหนึ่ง ไม่ได้รู้เรื่องด้วย “ยุง” โกเลมน้อยชี้หน้ากรงเล็บเหยี่ยว แล้วก็พูดถึงสิ่งที่ตัวเองจำได้เกี่ยวกับคนคนนี้ออกไป “อะไรนะ” กรงเล็บเหยี่ยวอุทานลั่น การเปิดเผยเรื่องยุงยักษ์สัตว์เลี้ยงบังเกิดเกล้าเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาคิดจะทำ เขาจึงยิ่งทำอะไรไม่ถูกขึ้นไปอีกเมื่อมีวี่แววว่าความลับจะแตก “ยุง” โกเลมน้อยย้ำ พร้อมกับส่งยิ้มแฉ่งมาให้ ในชั่วขณะที่บรรยากาศอึดอัดจนเกินบรรยายสำหรับกรงเล็บเหยี่ยว ก็เริ่มมีเสียงหัวเราะดังกิ๊กกั๊กมาจากรอบๆเวที และเสียงที่ดังที่สุด ดัง ฮ่าๆๆ แบบไม่เกรงใจใครดังมาจากด้านหลัง “ตุ๊กตาน้อยยังรู้เลยว่า หน้าอย่างแก แก่จนเป็นลุงแล้ว ยังมีหน้าจะให้เด็กเรียกพี่อีกเรอะ” อีกาตาเดียวตบไหล่กรงเล็บเหยี่ยวดังป้าบเป็นการเตือนให้รับมุขก่อนจะหันไปหาหมวยน้อย “ผมชื่อ อีกาตาเดียวครับ เรียกพี่อีกาก็ได้” ว่าแล้วก็ไม่รอคำตอบจากอาหมวย หันไปหาโกเลมน้อยทันที “ไหนเรียกพี่อีกาสิ” “พี่อีกา” โกเลมน้อยทำตามเสียงใส ส่งยิ้มหวานให้ด้วย เพราะจำได้ว่าเป็นคนคุ้นเคยกัน “เห็นไหม ต้องหน้าอ่อนๆใสกิ๊กอย่างข้า ถึงจะเป็นพี่ได้ อย่างแกน่ะเป็นลุงน่ะดีแล้ว” กรงเล็บเหยี่ยวทำหน้ารับไม่ได้อย่างแรงที่เพื่อนรักมาทรยศกันซึ่งๆหน้าแบบนี้ เลยหันไปหาโกเลมน้อยแล้วชี้หน้าตัวเอง แต่ยังไม่ทันพูดอะไร เจ้าโกเลมน้อยก็รีบตอบเอาใจเสียก่อนด้วยคำว่า “ยุง” ฮ่า ฮ่า ฮ่า เสียงหัวเราะกึกก้องปานฟ้าจะทลายดังขึ้นพร้อมกันทั้งจากคนที่อยู่บนเวทีและคนที่รับชมจากจอภาพที่อยู่ข้างล่าง อาหมวยเริ่มเกทแล้วว่าอีกาจะเล่นมุขอะไร เธอเลยก้มลงกระซิบกระซาบบอกโกเลมน้อยให้เรียกกรงเล็บเหยี่ยวว่าลุงเหยี่ยว ดังนั้นพอเสียงหัวเราะเริ่มจะจางหาย เจ้าโกเลมน้อยส่งเสียงแจ๋วอีกครั้ง “ลุงเหยี่ยว” คราวนี้ทุกคนเอาแต่หัวเราะจนลืมไปแล้วว่า พวกเขาเคยคิดจะให้ผู้ปลดผนึกมาปรากฏตัว “แล้วลุงเหยี่ยวออกมานี่ มีอะไรจะแนะนำพวกเราหรือฮะ” วินเล่นด้วยเมื่อเสียงหัวเราะจากมหาชนจางลงอีกครั้ง พี่เหยี่ยวทำหน้าราวกับจะร้องไห้เมื่อโดนยกให้เป็น ลุง อย่างกะทันหัน แต่ก็ยังไม่ลืมว่า โดนยันออกมาเพราะอะไร “คือว่า พี่เหยี่ยวเห็นว่า ยังไงวันนี้ผู้ปลดผนึกก็คงไม่ปรากฏตัวแล้ว อะไรๆเถ้าแก่ใหญ่ที่เป็นตัวแทนมาเจรจาก็รับหน้าที่จัดการอยู่ น้องสองคนก็คงเพลียๆกับการต่อสู้อยู่บ้าง พี่เหยี่ยวก็เลยว่าจะชวนน้องสองคนไปกินข้าวกินน้ำพักผ่อน ระหว่างที่พวกผู้ใหญ่เขาปรึกษากันเรื่องการจัดงานต่อน่ะครับ” อาหมวยเห็นว่าเป็นทางลงทีสวยงามแถมได้พักด้วย จึงตอบตกลงไป ทั้งหมดเดินทางไปร้านอาหารในขณะที่เจ้าโกเลมน้อยกระโดดโลดเต้น พร้อมกับร้องไปตลอดทางว่า “ไปกินข้าวกับลุงเหยี่ยว ไปกินข้าวกับลุงเหยี่ยว” และไม่ใครสังเกตเลยว่า เจ้าโกเลมน้อยมันออกเสียงคำว่าลุงชัดทุกคำ ไม่เคยพลาดไปเป็นยุงสักหน ----------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:59:33

ความคิดเห็นที่ 32 พอถึงร้านอาหาร ก็พบว่าเอเรสจัดการส่งไอเทมที่ตกจากพวกกิลด์แมงมุมและสองแม่ลูกที่วินเข้าไปช่วยไว้มารออยู่แล้ว ลุงเหยี่ยวที่ทำท่าเหมือนจะมีอะไรซักถามก็เลยต้องปล่อยให้อาหมวยซักถามสองแม่ลูกแทน “น้าเป็นเจ้าของร้านเกมในหมู่บ้านเล็กๆที่สุราษฏร์จ๊ะ” คนแม่บอก “คนจากกิลด์แมมุมที่รังควานเราความจริงก็เป็นนักเลงแถวนั้นแหละ มันมาไถตังค์แม่ที่ร้านหลายหนแล้ว แม่แจ้งตำรวจมันเลยไม่กล้าทำอะไร ได้แต่ขู่ว่าถ้าเจอเราหรือลูกค้าของเราในเกมเมื่อไหร่ มันจะแกล้งจนไม่มีใครกล้ามาเล่นเกมที่ร้านเรา ปกติเราก็หลบมันได้ แต่คราวนี้ใครๆก็มาดูเฮเดสกับผู้ปลดผนึก ก็เลยเจอกันจนได้” อันนี้คนลูกอธิบาย “แล้วเคยแจ้งพวกตำรวจไอทีบ้างไหมล่ะ เขาช่วยจัดการได้นะ” ลุงเหยี่ยวถาม แม่หนูส่ายหน้าจนผมกระจาย คนเป็นแม่เลยต้องตอบแทน “อันที่จริงก็เคยแจ้งตำรวจไปแล้ว แต่ในหมู่บ้านเล็กๆ ไม่มีตำรวจไอทีคอยตรวจสอบนักเล่นเกมท้องถิ่นหรอก ถ้าจะเอาเรื่องเราต้องเป็นฝ่ายหาหลักฐานไปประกอบการสอบสวนเอง ไม่อย่างนั้นก็ต้องรอคิวจนกว่าส่วนกลางจะว่างมาตรวจสอบ” “อ้าวเหรอ แย่จริง แต่พี่เหยี่ยวรู้จักตำรวจอยู่นา เดี๋ยวส่งเรื่องให้เขาจัดการให้ก็แล้วกัน ไหนเอารายละเอียดมาสิ” สุดท้ายกรงเล็บเหยี่ยวเลยกลายเป็นคนซักถามสองแม่ลูกเสียเอง ถามละเอียดทั้งชื่อที่อยู่ของสองแม่ลูก ชื่อจริงของคนที่มารังควาน วันที่แจ้งความ และอื่นๆอีกมากมาย จนวินสะกิด “พี่ๆ พี่ทำตัวอย่างกะเป็นตำรวจเสียเองอย่างนั้นแหละ ถามจริง ตัวจริงเป็นตำรวจเหรอ” วินถาม “เฮ้ย ไหงถามกันอย่างนี้ เรื่องสะเทือนใจนะเฟ้ย เคยอยากเป็นแต่เขาไม่ให้ผ่าน บอกว่าสายตาผิดปกติเกินกว่าจะแก้ไข เลยต้องไปทำแผนกใกล้ๆแทน อยากรู้ไหมว่าเป็นอะไร” “เป็นยามเหรอพี่” เจ้าวินเดาเสียจนพี่เหยี่ยวค้อนขวับ เลิกคุย บอกว่าจะเอาข้อมูลไปให้ตำรวจ ทิ้งให้สองอาหลานอยู่กับสองแม่ลูกตามลำพังทันที “ลุงเขาก็ตลกดีเนอะ” ความเห็นจากคนลูก พอคุยกันอีกครั้ง อาหมวยเลยได้รู้ว่า สองแม่ลูกนี้ใช้ลอกอินสิ้นคิดน้อยกว่าเธอหน่อยหนึ่ง “น้าใช้ชื่อบุษบา ยายหนูใช้ชื่อว่า มาลี อันที่จริงเราก็อยากจะตั้งชื่อเป็นดอกไม้เก๋ๆนะ แต่มันไม่คล้องจองกัน เลยเอาอย่างนี้แหละง่ายดี” อาหมวยพยักหน้าหงึกๆด้วยความเข้าใจ เพราะเธอเองก็เป็นพวกขี้เกียจตั้งชื่อเหมือนกัน พอคุยกันต่อ อาหมวยก็ได้รู้ว่า การเล่นเกมของคนอื่นไม่ได้สุขสบายเหมือนของตัวเอง “นี่หนูเพิ่งได้เข้าห้องพิเศษในร้านอาหารเป็นหนแรกเลยนะเนี่ย” มาลีบอก “คือเราไม่ใช่สายต่อสู้ ก็เลยฆ่าสัตว์อสูรไม่ค่อยได้ รายได้ส่วนใหญ่ได้มาจากการรับจ้างซ่อมชุดกับตัดชุด แต่ในทวีปหลักนี่มีแต่คนใช้เกราะ ไม่ค่อยมีใครใช้ชุดผ้า ก็เลยต้องประหยัดๆกันหน่อย” บุษบาอธิบายเพิ่มเติม “จริงสิ พวกเราไม่มีอะไรจะตอบแทน นอกจากจะเย็บชุดให้ เดี๋ยวน้าขอวัดตัวเลยนะ รับรองจะตัดให้อย่างดี” น้าบุษบาพูดเมื่อนึกขึ้นได้ วินยิ้มแห้งๆ เขาไม่อยากได้ชุดผ้าเพราะมีเกราะใส่อยู่แล้ว แต่ไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร “แม่ก็ พวกพี่ๆเขามีชุดเกราะใส่กันแบบนี้ ไม่มีใครอยากได้ของของเราหรอก” มาลีบอกแม่ด้วยน้ำเสียงที่ปิดความน้อยใจได้ไม่มิด “แต่โกเลมน้อยยังไม่มีชุดใส่เลยนี่นา” อาหมวยหาทางออก “ไม่มีชุด ไม่มีชุด” เจ้าโกเลมน้อยก้มมองตัวเอง แล้วมองคนอื่น มาลีเลยยิ้มได้ “งั้นเรามาออกแบบชุดให้โกเลมน้อย เอาหลายๆชุดเลยนะแม่” “จ๊ะๆ” บุษบารับปาก แต่สีหน้าแสดงความกังวลอยู่ไม่น้อย ทำให้อาหมวยนึกได้ว่าสองคนนี่ต้องประหยัดขนาดไม่เคยได้เข้าห้องพิเศษในร้านอาหาร แล้วจะให้มาทำงานให้ฟรีๆคงไม่เหมาะสักเท่าไร “คุณน้า เดี๋ยวหมวยจะจ่ายค่าชุดให้” “ไม่ได้หรอกจ๊ะ น้ายังไม่ได้ตอบแทนอะไรหนูเลย” “ไม่ดีหรอกครับ ถ้าน้าเอาวัตถุดิบที่มีมาตัดเสื้อให้โกเลมน้อย แล้วจะเอาเงินที่ไหนจ่ายค่าโรงแรมค่าอาหารล่ะฮะ” คำพูดของอาหมวยทำให้วินนึกได้เหมือนกัน “จริงด้วย เราไม่มีตังค์ค่าเช่าโรงแรมเพื่อออฟไลน์แล้วนี่นา” มาลีเพิ่งนึกขึ้นได้ “แต่ไม่ว่ายังไง น้าก็รับค่าเสื้อจากหนูไม่ได้เด็ดขาด” บุษบายืนยัน อาหมวยหันไปมองหน้าวิน สักพักวินก็พูดออกมา “ถ้าอย่างนั้น คุณน้ากับน้องมาลีจะรับจ้างเฝ้าร้านให้ผมไหมล่ะครับ” วินเสนอ สองแม่ลูกไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน วินจึงต้องอธิบายเพิ่ม “ผมเพิ่งจะซื้อร้านเล็กๆ แต่ช่วงนี้อาหมวยน้อยเข้าเกมนานๆไม่ได้ ผมก็เลยยังไม่คิดจะทำอะไรจริงจังนอกจากจะใช้ร้านเป็นจุดรับคำสั่งซื้อของ หรือจุดติดต่อให้ลบประวัติ ถ้าน้ามาช่วยผมเฝ้าร้านคอยรับคำสั่งซื้อพวกนี้ ผมมีห้องพักฟรีให้น้ากับลูก อาจจะไม่หรูเหมือนห้องในโรงแรม แต่ก็มีห้องครัวให้ด้วย น้าสามารถทำอาหารกินเองได้” “โธ่ น้าเคยเช่าห้องหรูๆในโรงแรมที่ไหนกัน จะออฟไลน์ทีไรก็เลือกห้องที่ถูกที่สุดทุกที ตกลงจ๊ะ บอกมาเลยว่าน้าต้องทำอะไรบ้าง” ทั้งสี่จึงยกขบวนไปที่ร้านเล็กๆในตรอกที่แออัดยัดเยียดตรอกหนึ่งในเมืองอินเดียโนลา อาหมวยเป็นคนเลือกเองว่า ไม่ต้องการให้ร้านอยู่ติดถนนใหญ่เพราะเกรงว่าจะเป็นจุดสนใจของทุกคนมากเกินไป เมื่อมาถึงร้าน วินก็จัดการเปิดประตู ตอนนี้ในร้านยังเป็นร้านโล่ง มีแค่เคาท์เตอร์เก็บเงิน กับเก้าอี้สามตัว และตู้ล็อคเกอร์เล็กๆเรียงเต็มกำแพงด้านหลัง “ที่น้าต้องทำก็แค่อยู่หน้าร้าน แล้วคอยบันทึกคำสั่งซื้อหรือว่าจ้างให้ผมในสมุดบันทึกตรงนี้” วินเปิดลิ้นชักที่เคาท์เตอร์เก็บเงินหยิบสมุดบันทึกขึ้นมา พอเปิดออก ก็มีหน้าจอใสลอยขึ้นมา “โปรดแสดงตัว” เสียงดังมาจากสมุดบันทึก วินเอามือทาบกับสมุด “สวัสดี ผู้เล่นเอลโลฮิม ไม่ทราบว่าผมจะรับใช้อะไรท่านได้บ้างในวันนี้” “โอ้โห หนูยังไม่เคยเห็นพ่อค้าคนไหนใช้ของแบบนี้เลย” มาลีหลุดปาก “ผมเป็นโปรแกรมบัญชีรุ่นล่าสุด ต่อไปคุณหนูคงจะได้พบเห็นเพื่อนๆของผมมากขึ้นเรื่อยๆ” เจ้าโปรแกรมตอบอย่างไม่ค่อยจะคุยเท่าไรนัก “ผมต้องการแต่งตั้งผู้รับคำสั่งซื้อและคำสั่งว่าจ้างคนใหม่” วินออกคำสั่ง เจ้าโปรแกรมเลยหันกลับมาทำงาน “โปรดให้ผู้รับคำสั่งซื้อและคำสั่งว่าจ้างคนใหม่แสดงตัว” “คุณน้าเอามือทาบที่สมุดเลยค่ะ” หมวยบอก “ยืนยัน ผู้เล่นบุษบาสามารถเป็นผู้รับคำสั่งซื้อและคำสั่งว่าจ้างให้ผู้เล่นเอลโลฮิม” “ยืนยัน” วินตอบ “โปรดระบุ สถานะของคำสั่งซื้อหรือคำสั่งว่าจ้างที่ผู้เล่นบุษบารับ” “รอยืนยัน” วินหมายความว่า ทุกคำสั่งที่บุษบารับมาจะต้องผ่านการยืนยันจากวินอีกครั้ง ซึ่งจะทำให้วินสามารถเลือกได้ว่าจะรับหรือไม่ จากนั้นวินก็ลองให้บุษบากรอกข้อมูลดู โปรแกรมนี้เหมาะสำหรับพ่อค้าที่มีลูกจ้างอย่างมาก เพราะไม่มีเงินหรือของที่ผ่านมือลูกจ้างเลย ตอนที่รับคำสั่ง ผู้ว่าจ้างหรือผู้สั่งจะต้องยืนยันตนเองกับสมุด ซึ่งจะมีการตรวจสอบสถานะทางการเงินโดยอัตโนมัตว่ามีเงินพอที่จะซื้อหรือจ้างไหมเมื่อวินเสนอราคา และเมื่อวินรับคำสั่งและจัดการให้เรียบร้อย ผู้ซื้อหรือผู้สั่งสามารถมารับของได้ที่ร้านโดยยืนยันตัวเองอีกครั้ง จากนั้นเขาก็จะได้รหัสตู้ล็อคเกอร์ให้ไปเปิดเอาของเอง เมื่อใดก็ตามที่เปิดตู้แล้วเอาของออกไป เงินก็จะถูกโอนมาที่บัญชีของวินทันที บุษบามีหน้าที่ลงคำสั่งและตรวจสอบสถานะของคำสั่งเท่านั้น “คิดว่าคงไม่มีปัญหานะฮะ” วินถาม “ไม่มีค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นก็ เปิดร้าน” วินสั่งสมุดบัญชี แล้วรายชื่อร้านค้าของผู้เล่นเอลโลฮิมก็ปรากฏขึ้นในรายชื่อร้านค้าของเมืองอย่างเงียบเชียบ “ผมไม่คิดว่าช่วงสองสามวันนี้จะมีใครมาสั่งซื้อหรือว่าจ้างอะไรหรอกฮะ แต่รบกวนช่วยเฝ้าร้านให้อย่างน้อยวันละสองชั่วโมงด้วยนะครับ” วินระบุระยะเวลาต่ำสุดของการเปิดร้านต่อวันในช่วงทดลอง “ได้ค่ะ เราจะอยู่เฝ้าให้ตลอดช่วงกลางวันเลย” บุษบาบอก อาหมวยเห็นมาลีทำท่ายุกยิกสะกิดแม่ให้พูดอะไรบางอย่างจึงได้ถามขึ้น “มาลี มีอะไรหรือ” “เอ่อ คือ มาลีแค่อยากจะถามว่าเราตัดชุดที่นี่ได้หรือเปล่า จะได้ใช้เวลาเฝ้าร้านตัดชุดให้โกเลมน้อยด้วย” “ได้สิ ทำไมจะไม่ได้” วินอนุญาต แต่แล้วก็นึกได้เรื่องหนึ่ง “จะตัดชุดอื่นก็ได้นะครับ แต่ถ้าจะขาย ต้องเอาไปขายนอกร้าน ร้านนี้มีระบบรักษาความปลอดภัยทำให้การจ่ายเงินให้กับลูกจ้างไม่ทำให้ผู้ซื้อได้กรรมสิทธิ์ในตัวของ เมื่อไหร่ที่เขาเดินออกไปพร้อมกับไอเทมโดยที่ไม่ได้จ่ายเงินให้ผม ไอเทมจะถูกเก็บกลับมาไว้ในร้านทันที” “อ้าว แล้วอย่างนี้ แม่จะขายชุดที่ตัดไว้แล้วได้ยังไงล่ะ” มาลีโพล่งถามทันที อาหมวยเลยต้องหาทางออก “ก็เอาอย่างนี้ คุณน้าเอาชุดออกมา ขายให้วิน วินตั้งราคาขาย พอมีคนจะซื้อก็ให้เขาโอนเงินให้วินผ่านสมุดบัญชีนั่น เท่านี้ก็ขายได้แล้ว” “แต่น้าว่า มันไม่ค่อยจะยุติธรรมกับคุณวินนะคะ เพราะเท่ากับว่าต้องซื้อของจากน้าโดยไม่จำเป็น” บุษบาไม่ค่อยสบายใจ “งั้นก็ใช้ระบบฝากขายก็แล้วกัน น้าทำคำสั่งจ้างผมขาย แล้วน้าก็ขายผ่านร้านผม พอขายได้เงินคนซื้อก็โอนเข้าบัญชีผม ผมก็โอนเงินให้น้าอีกต่อ ถึงจะฟังดูยุ่งยากไปหน่อย แต่โปรแกรมบัญชีมันจัดการให้หมด และน้าก็ได้เงินทันทีที่ขายของได้ด้วย ไม่ต้องรอผมออนไลน์ ดีไหมฮะ” วินหาทางออกที่ทุกฝ่ายยอมรับจนได้ สองแม่ลูกมีเสื้อผ้าที่ตัดเสร็จแล้วเตรียมจะขายอยู่สิบกว่าชุด อาหมวยถามราคา แล้วก็จัดการเปลี่ยนราคาให้หมด เพราะราคาที่สองแม่ลูกตั้งถูกกว่าราคาตลาดมากเกินไป “ตั้งราคาแบบนี้ แล้วจะขายได้หรือคะ” บุษบาทำหน้ากังวล “ได้สิคะ ราคาที่หมวยตั้งก็ราคาตลาดตามปกตินั่นแหละ คุณน้าไม่ต้องกังวลหรอก” พอจัดการเรื่องฝากขายเสร็จ อาหมวยกับวินก็พาสองแม่ลูกไปดูห้องครัวและห้องนอน ซึ่งเป็นส่วนสุดท้ายที่สองแม่ลูกสามารถเข้าไปได้ พอแนะนำสถานที่เสร็จ วินกับอาหมวยก็ขอตัวไปออฟไลน์ ------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:01:21

ความคิดเห็นที่ 33 บทที่ 54 ต่างก้าวหน้าในทางของตัว เย็นวันจันทร์อาหมวยกับวินเข้าเกมมาด้วยกันอีกครั้ง ทั้งๆอาหมวยตั้งใจจะพักให้เต็มที่สักคืน แต่ถึงแม้จะยอมตามใจหลานเข้าเกมมา อาหมวยก็บอกวินทันทีที่เข้ามาถึง “วันนี้อาจะนอนในนี้ละนะ มีอะไรสำคัญค่อยตามตัวอาก็แล้วกัน” อาหมวยหาวประกอบคำพูด “อ้าว วินว่าจะชวนไปรับเควสจากช่างทองกันอยู่เชียว” วินหมายถึงเควสต่อเนื่องจากตอนที่บุกเหมืองทองร้าง อาหมวยส่ายหน้าเดี๊ยะ “ไม่เอาอะ รับมาก็ยาวอีก ไม่มีเวลาทำ รอให้สอบเสร็จก่อนก็แล้วกันนะ” วินพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมาย “งั้นวินยืมโกเลมน้อยออกไปด้วยนะครับ” วินหยุดไปนิดนึง ก่อนจะขยายความ “โกเลมน้อยจะได้ไปลองชุดใหม่ไง” พูดจบก็หันไปพยักเพยิดกับโกเลมน้อย “ชุดใหม่ๆ” ดูท่าเจ้าโกเลมน้อยยังไม่พ้นช่วงหัดพูดถึงได้พูดตามชาวบ้านเป็นนกแก้วนกขุนทองไม่เลิก อาหมวยพยักหน้า ก่อนจะหนีเข้าห้องนอนตัวเองทั้งๆที่ยังหาวนี่แหละ พอไปถึงห้องนอน อาหมวยก็คว้าคฑามังกรมาชาร์ทเวทย์ใส่ลูกแก้วตามความเคยชิน แต่พอชาร์ทเสร็จ อาหมวยก็สังเกตเห็นอะไรแปลกๆบางอย่าง “ทำไม เจ้างูมันดูตัวพองๆชอบกล แต่ช่างเถอะ นอนดีกว่า” --------------------------- พอออกมาถึงหน้าร้าน วินก็เจอใบสั่งของกองเบ้อเริ่ม “เฮ้ย น้าบุษ ไหงมันเยอะอย่างนี้ล่ะ” วินโวยวายหลังจากเปิดสมุดบัญชีมาตรวจสอบข้อมูล “ก็มีคนสองคน ที่เรียกว่าเถ้าแก่ใหญ่กับคิมยังจองอะไรนี่ละค่ะ มาที่นี่พร้อมคำสั่งจ้างปึกใหญ่ เห็นบอกว่ามีข้อตกลงกับคุณวินเรียบร้อยแล้ว น้าก็เลยรับไว้หมดเลย” น้าบุษตอบอย่างไม่ค่อยสนใจเท่าไร เพราะกำลังจับโกเลมน้อยลองชุดใหม่อยู่ “อู้หู น่ารักจังเลย” มาลีอุทาน “น่ารัก โกเลมน้อยน่ารัก” เจ้าโกเลมน้อยหมุนตัวโชว์เสื้อโค้ทตัวยาวสีน้ำเงินสดกับหมวกทรงกะลาครอบสีแดงแปร้ด “เดี๋ยว โกเลมน้อย มีรองเท้าบู้ทด้วย มาใส่ให้ครบก่อน” มาลียกรองเท้าสีแดงพอๆกับหมวกขึ้นมาล่อโกเลมน้อย วินเลยได้แต่ส่ายหน้า ก้มหน้าก้มตาตรวจสอบว่าเถ้าแก่ใหญ่วางคำสั่งจ้างอะไรไว้บ้าง ปล่อยให้สองแม่ลูกจับเจ้าโกเลมน้อยแต่งตัวกันสนุกไป เงยหน้าขึ้นมาอีกที หลังจากที่ยืนยันรับจ้างลบประวัติกับปลดผนึกไปแล้วร้อยห้าสิบรายการ วินก็พบว่าเจ้าโกเลมน้อยกำลังสนุกกับการลองชุดแฟชั่นทหารเรีอ “โห น้าบุษ ตัดให้เจ้าโกเลมน้อยกี่ชุดฮะเนี่ย” “แค่โหลเดียวเอง” “หา แล้วน้าเอาวัตถุดิบมาจากไหน ไหนวันก่อนบอกว่าเหลือไม่เท่าไร” “อ้าว คุณวินไม่ได้เช็ครายการของที่น้าฝากขายเหรอ น้าขายไปหมดแล้ว ก็เลยเอาเงินไปซื้อวัตถุดิบมาตัดเสื้อใหม่ แล้วน้าก็แบ่งกำไรบางส่วนมาตัดให้โกเลมน้อยนี่แหละ” วินเลยเพิ่งจะนึกออกว่า ทำไมเมื่อกี้เขาไม่เห็นคำสั่งฝากขายของของน้าบุษ ที่แท้ขายไปหมดแล้วนี่เอง และคงเพราะเจ้าโกเลมน้อยมันหมุนตัวเดินแฟชั่นโชว์อยู่หน้าร้านนานพอควร ตอนนี้เลยมีคนมุงดูอยู่เงียบๆอยู่สองสามคน แต่ละคนก็มีตุ๊กตาดินปั้นมาด้วยกันทั้งนั้น พอวินหันมองไปมองเท่านั้นแหละ “ใช่เลย นี่ต้องเป็นโกเลมน้อยที่ออกทีวีแน่ๆเลย” หญิงสาวคนหนึ่งร้องขึ้นเมื่อเห็นหน้าวิน ทำเอาวินชักเริ่มสับสนว่าเขาหน้าเหมือนโกเลมน้อยที่ตรงไหน “นี่ใช่โกเลมน้อยหรือเปล่าคะ” หญิงสาวอีกคนย่อตัวลงไปคุยกับโกเลมน้อย “โกเลมน้อย เป็นตุ๊กตา ชื่อโกเลมน้อย” แม้จะงงๆ เจ้าโกเลมน้อยก็ยังอุตส่าห์แนะนำตัวเต็มยศ “ต๊าย น่ารักจัง ขอพี่กอดหน่อย” ฟังจบ สองสาวก็แทบจะกระโดดเข้ามาฟัดโกเลมน้อย หลังจากนั้น ทั้งหมดยกเว้นวิน ก็ตั้งวงคุยกันเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมและเครื่องแต่งตัวของตุ๊กตา วินเห็นท่าไม่ดี เตรียมจะเผ่นไปหาที่ลบประวัติของตามออร์เดอร์ น้าบุษก็เรียกขึ้นมาเสียก่อน “คุณวินคะ” “ฮะ” “คุณๆพวกนี้อยากจะสั่งตัดเสื้อผ้าให้ตุ๊กตาของตัวเอง คุณวินอนุญาตให้น้าขายผ่านร้านคุณวินหรือเปล่าคะ” ตอนนี้น้าบุษรู้แล้วว่า คนซื้อมักไม่ค่อยต่อราคาเมื่อซื้อของจากร้านค้าที่เมืองอินเดียโลนารับรอง ผิดกับตอนที่เธอทำขายในฐานะผู้เล่นคนหนึ่ง “ตามสบายฮะ ใช้วิธีเดิมก็แล้วกัน” ว่าแล้วก็กวักมือเรียกเจ้าโกเลมน้อยให้เผ่นไปด้วยกัน วินตรงไปที่ธนาคารทันที เขาต้องการห้องทำงานหลังร้านที่เป็นสัดส่วนห้ามใครรบกวนอย่างด่วนที่สุด ------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:05:58

ความคิดเห็นที่ 34 ในโลกจริง ทีมงานฝ่ายต่างๆในบริษัทเกมเพิ่งจะตรวจสอบข้อมูลที่ลุงบรรณารักษ์ร้องขอเสร็จ และกำลังจะเริ่มประชุมกันตอนสามทุ่ม ใช่แล้ว พวกเขาทำโอทีหัวโตมาตั้งแต่คืนวันอาทิตย์ “ได้ความว่าไงบ้าง” ท่านประธานฯถามอย่างไม่มีพิธีรีตองทันทีที่ครบองค์ประชุม “เอาเรื่องไหนก่อนล่ะครับ” หัวหน้าฝ่ายเทคนิคถาม “ผมว่า เริ่มจากทำไมเพชรที่หัวคฑามังกรกลายเป็นสีดำได้ก็ดี” ลุงบรรณารักษ์ออกคำสั่ง ฝ่ายเทคนิคกระแอมเล็กน้อยก่อนจะตอบ “คือว่า เนื่องจากเรามีแผนจะเปลี่ยนแพทช์ครั้งใหญ่ตอนกลางปี ตอนนี้เราก็เลยทยอยใส่พวกโปรแกรมเล็กๆน้อยๆเข้าไปกับการอัพเดทตามปกติเพื่อจะทดสอบโปรแกรม เรื่องแต้มคุณธรรมกับแต้มความชั่วก็เป็นหนึ่งในนั้น” ทั้งห้องประชุมมองฝ่ายเทคนิคนิ่ง จนหัวหน้าฝ่ายเทคนิคต้องเสไปจิบน้ำก่อนจะพูดต่อ “เราแจ้งให้ผู้เล่นทราบว่า ช่วงนี้จะเป็นการทดสอบ แต่สามารถเก็บแต้มไว้ปรับสถานะผู้เล่นหรือสัตว์เลี้ยงในตอนเปลี่ยนแพทช์ได้ การจะได้แต้มพวกนี้จะทำได้สองแบบ สำหรับแต้มคุณธรรม ผู้เล่นจะต้องสังหารมอนสเตอร์หรือผู้เล่นด้วยกันเองที่มีแต้มความชั่วอยู่ ผีดิบกับคราเคนเป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ที่เราใส่แต้มความชั่วให้ ส่วนแต้มความชั่วผู้เล่นสามารถสะสมได้จากการฆ่าผู้เล่นด้วยกันเอง” “แล้วมันเกี่ยวกับที่เพชรในคฑามังกรกลายเป็นสีดำได้ยังไง” ท่านประธานถาม “งูอินดิโกดราก้อน ไม่ได้ฆ่าสัตว์อสูรโดยตรง แต่ดูดกลืนวิญญาณตอนที่จวนจะตาย เป็นเหตุให้เจ้าของไม่ได้ค่าประสบการณ์ ดังนั้น ความจริงผีดิบในเควสคราเคนไม่ได้ถูกฆ่า จึงไม่มีการสะสมแต้มคุณธรรม ในทางตรงกันข้าม งูมันดูดกลืนเอาแต้มความชั่วของผีดิบและคราเคน สะสมเป็นเวทย์ธาตุความมืดเพื่อใช้ในการเติบโตของมัน” “แล้วเหตุการณ์ล้างกิลด์แมงมุม ทำให้คฑาเป็นสีดำอีกครั้งได้อย่างไร” ลุงบรรณารักษ์ถาม “เพราะกิลด์แมงมุมใช้แมงมุมมรกตสังหารผู้เล่นด้วยกันเป็นจำนวนมาก นางพญาแมงมุมเลยมีแต้มความชั่วสะสมไว้เยอะ นอกจากนี้ผู้เล่นในกิลด์ที่ตายในวันนั้น ต่างก็เคยสังหารผู้เล่นอื่นมาแล้วทั้งสิ้น ทำให้สะสมแต้มความชั่วกันไว้คนละไม่น้อย งูอินดิโกดราก้อนจึงสามารถดูดแต้มความชั่วของพวกเขาจนเพชรเปลี่ยนสีได้ เมื่อผู้เล่นหมวยลงมือกับผู้เล่นในกิลด์แมงมุม” ฝ่าย NPC ถึงกับนิ่วหน้า “แล้วทำไม อินดิโกดราก้อนถึงได้ดูดแต้มความชั่วถึงสองครั้ง ปกติเพชรที่หัวคฑาควรจะเปลี่ยนเป็นสีใดสีหนึ่งแค่ครั้งเดียวนี่” “เรื่องนี้คุณต้องถามฝ่ายออกแบบ” ฝ่ายเทคนิคส่งคำถามต่อ หัวหน้าฝ่ายออกแบบที่นั่งกระสับกระส่ายมานาน ก็โยนให้คนออกแบบตัวจริงเป็นคนตอบ ซึ่งก็คือ สองจอมมารนั่นเอง วันนี้แม้สองจอมมารจะดูซูบผอมไปกว่าวันที่ประชุมเรื่องโกเลมน้อยมาก แต่แววตากลับเปล่งประกายด้วยความภาคภูมิใจ “ทำไมมันถึงดูดแต้มความชั่วถึงสองครั้งน่ะหรือ ก็เพราะมันต้องการจะเป็นสัตว์เวทย์จากนรกที่แท้จริงน่ะสิ” จอมมารหนึ่งตอบ ท่านประธานนิ่วหน้า “ตอบแบบให้มันรู้เรื่องหน่อย ไม่ได้หรือไง” จอมมารสองเลยตอบแทน “งั้นเอาแบบง่ายๆ ตามปกติเราจะใส่โปรแกรมป้องกันบักให้สัตว์อสูรและสัตว์เวทย์ระดับสูงทุกชนิด เจ้าอินดิโกดราก้อนนี่ก็เหมือนกัน แต่ที่ไม่เหมือนตัวอื่นก็คือ ตอนที่ฟัก มันสามารถจะดูดกลืนพลังเวทย์ทุกธาตุมาใช้เพื่อเพิ่มระดับได้ ส่วนใหญ่ก่อนจะปล่อยออกไป เราจะให้พลังเวทย์ธาตุใดธาตุหนึ่งเลี้ยงมันจนฟักเป็นตัว แล้วมันก็จะเป็นงูธาตุนั้นไป” “รู้แล้วว่า ไอ้ตัวนี้มันสังกัดธาตุไฟ แล้วไงต่อ” ฝ่าย NPC ดักคอก่อนที่จอมมารสองจะพูดแต่น้ำมากไปกว่านี้ โดยไม่ยอมเข้าเรื่องสักที “แล้ว ยายเด็กปีศาจนี่ ก็ผนึกมันไว้ในคฑา ทำให้มันต้องฟักตัวออกมาใหม่ ถ้าเป็นไปตามปกติ เจ้างูนี่จะกินวิญญาณที่มีค่าประสบการณ์เท่ากับหนึ่งล้านห้าหน เพชรเปลี่ยนสีห้าครั้ง มันก็จะฟักออกมาเป็นตัวได้อีกครั้ง” จอมมารหนึ่งบอก “แล้วไง” ท่านประธานถามต่อเสียงเรียบ แม้จะไม่ค่อยชอบใจนักที่จอมมารเรียกผู้เล่นว่าเด็กปีศาจ “ปัญหามันอยู่ที่ยายเด็กปีศาจนี่ดันรู้จักเวทย์ทุกธาตุ ตอนที่เลี้ยงงูด้วยพลังเวทย์ก็ชาร์ทเวทย์เสียลูกละสี ไม่ซ้ำธาตุเลยนะสิ” จอมมารสองบอก “ไอ้โปรแกรมป้องกันบัก มันก็เลยปรับสมดุลให้เจ้างูน้อยด้วยการดูดแต่ธาตุที่มันมันขาด ซึ่งก็คือทุกธาตุยกเว้นธาตุไฟ” จอมมารหนึ่งพูดต่อทันที “ก็ไม่เห็นมันจะเกี่ยวอะไรกับเพชรสีดำ” ฝ่าย NPC ชักเซ็งที่ไม่ได้คำตอบสักที “เกี่ยวสิ เพราะแม่หนูนั่นดันอัดพลังเวทย์เสียจนทุกธาตุขึ้นมาเท่ากับธาตุไฟหมด ผลก็คือ แทนที่จะใช้วิญญาณที่มีค่าเท่ากับหนึ่งล้านในการทำให้เพชรเปลี่ยนสีทั้งเม็ดหนึ่งครั้ง ก็กลายเป็นห้าล้านทันที” จอมมารสองตอบยิ้มๆแฝงความภาคภูมิใจ “มากขนาดนั้น แม่หนูนี่ก็ไม่ต้องเลื่อนระดับกันพอดี” ลุงบรรณรักษ์ขมวดคิ้ว “ผมว่าไม่ต้องกังวลหรอก เพราะแค่ช่วงไม่กี่วันนี่แม่หนูนั่นก็เปลี่ยนสีเพชรที่หัวคฑามาได้ตั้งสองครั้งแล้ว” ท่านประธานแย้ง ก่อนจะกลับไปประเด็นเดิม “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเหตุการณ์คราวนี้” “เพราะครั้งที่สองที่เพชรเปลี่ยนสี เจ้างูมันดูดได้แต่วิญญาณที่เต็มไปด้วยแต้มความชั่ว วิญญาณพวกนี้ มันมีธาตุความมืด พลังเวทย์ธาตุที่หกแฝงอยู่ ถ้ามันแค่ไม่กี่ตัว โปรแกรมป้องกันบักก็พอจะมองข้ามมันไปได้ แต่ยายเด็กปีศาจนั่นดันฆ่าทีเดียวเท่ากับประสบการณ์ห้าล้าน ให้ธาตุความมืดถึงหนึ่งในสี่ของธาตุอื่นที่ชาร์ทเต็มไปแล้ว โปรแกรมมันก็เลยต้องปรับสมดุลให้เจ้างูนี่มันพยายามแสวงหาธาตุความมืดมาเสริมนะสิ” จอมมารหนึ่งอธิบายอย่างสะใจสมใจที่หนึ่งในผลงานออกแบบสุดโฉดจะลืมตาออกมาดูโลกด้วยความโหดเกินความคาดหมาย ฝ่ายควบคุมเกมถึงกับถอนหายใจ “ถ้าอย่างนั้น ผมคงไม่ต้องถามถึงภาพเหตุการณ์นี้แล้วสินะ” เขากดปุ่มฉายภาพที่มีเงาของงูพุ่งเข้าไปในท้องแมงมุม ในขณะที่หางของมันลากคฑามังกรเข้าไปแทงแมงมุมมรกตด้วย สีหน้าของสองจอมมารดูจะชื่นชมกับความโหดของอินดิโกดราก้อนมาก “ฮ่าๆ พลังความมืดแค่หนึ่งในสี่ ก็ทำให้มันใช้เวทย์จำลองตัวเองออกมาจู่โจมศัตรูโดยที่ไม่ต้องออกมาข้างนอกแล้วหรือนี่ ไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้ามันได้ธาตุความมืดครบ ฟักออกมาเป็นตัว มันจะยอดเยี่ยมแค่ไหน” จอมมารสองหัวเราะอย่างร่าเริง “ผมยอมให้อภัยยายเด็กปีศาจเรื่องโกเลมน้อยเลยนะเนี่ย ถ้าเจ้าหล่อนสร้างปีศาจมังกรออกมาได้สำเร็จ” จอมมารหนึ่งก็อารมณ์ดีไม่น้อย “ฝ่ายเทคนิค คุณคำนวณหน่อยสิว่า งูตัวนี้จะฟักเมื่อไหร่” ท่านประธานสั่ง “อาจจะช้ากว่ากำหนดเดิมที่ท่านต้องการครับ เพราะตลอดเวลาที่งูไม่ได้ธาตุความมืด ผู้เล่นหมวยก็อัดพลังเวทย์ธาตุอื่นให้เรื่อยๆ ดังนั้น ธาตุความมืดที่งูต้องการก็จะมากตามไปด้วย แต่ผู้เล่นหมวยไม่สามารถชาร์ท พลังธาตุนี้ให้งูได้ ต้องรอตอนล่าสัตว์เวทย์หรือ เอ่อ ล่าผู้เล่นที่มีแต้มความชั่วสะสม ซึ่งก็คงจะยากหน่อย อีกอย่าง ตอนนี้งูมันอยู่ที่เลเวล 89 แล้ว อีกไม่กี่วันมันก็จะกลายเป็นมังกรในคฑาแล้วละครับ แล้วมันก็จะฟักยากขึ้นไปอีก เพราะถ้ามันกลายเป็นมังกร มันไม่ยอมออกมาก่อนเลเวลหนึ่งร้อยแน่” ฝ่ายเทคนิครายงานเสียงอ่อนระโหย ตอนนี้ยังไม่เป็นไร แต่ออกมาเมื่อไหร่ปั่นป่วนกันไปหมดแน่ๆ “มีทางเร่งให้มันออกมาไหม” ทีอย่างนี้ท่านประธานกลับอยากเร่งขึ้นมาเชียว “มีอยู่ทางเดียวครับ ท่านต้องให้ผู้เล่นหมวยกวาดล้างพวกมีคดีติดตัวในเกมสักสี่ห้าพันคน หรือไม่ก็ต้องให้เธอล้างป่ามนต์ดำให้ราบ แต่ผมว่า จากประวัติของเธอ มันจะทำให้เธอได้ทักษะหรือไอเทมที่คาดไม่ถึง ซึ่งจะทำให้เราวุ่นกว่าเดิมนะครับ ฉะนั้น คำแนะนำของผมคือ อย่าไปยุ่งดีกว่า จะได้เตรียมตัวรับมือตอนปลายปีทีเดียว” ฝ่านเทคนิคพยายามมองโลกในแง่ดีสุดชีวิต ------------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:08:02

ความคิดเห็นที่ 35 บทที่ 55 กวาดล้างให้สิ้นซาก ฝ่ายสามโจรสลัดกลับวุ่นวายกับการจับโจรในชีวิตจริง “ไอ้เหยี่ยว ทีหลังเอ็งหางานที่ไม่กรรมกรขนาดนี้มาให้ข้าได้ไหม” พี่หมีบ่นพึม เพราะพี่เหยี่ยวไม่ใช่แค่ส่งชื่ออันธพาลที่รังควานสองแม่ลูกนั่นให้จัดการ แต่ดันชวนขยายผลตามล่าตามล้างหาโจทย์ของสมาชิกกิลด์แมงมุมรายอื่นๆด้วย จะไม่ทำก็ไม่ได้ เพราะพี่เหยี่ยวให้เหตุผลที่ดีมาก “ลาป่วยแล้วเป็นไง เขาให้เงินเดือนเอ็งอยู่หรือเปล่า ถ้าให้ ก็ต้องทำงานเฟ้ย” พี่หมีเลยต้องรับมาสะสางอย่างจำยอม หาไม่แล้วเพื่อนพ้องสองคนมันจะร้องเพลงตำรวจอยู่ไหนประชามีภัย เอ๊ยอุ่นใจโดยทั่วกันมากดดัน พอขยายผล พี่หมีก็อึ้ง เพราะสมาชิกกิลด์แมงมุมที่มีเรื่องทั้งในและนอกเกมมีเยอะมาก แถมกระจายอยู่เกือบทั่วภูมิภาค “เอ็งแน่ใจนะว่าเช็คถูก 243 คน นักเลงหัวไม้จากทุกภาคของไทย มีเลยไปมาเลย์ สิงค์โปร์ เวียดนาม ฮ่องกง ลาว เขมร พม่า จีน แถมอินเดียกะปากีสถานด้วย เอ็งจะตามจับยังไงหมดวะ” อีกาถาม เพราะพอชะโงกหน้าไปดูรายชื่อก็อึ้งเหมือนกัน “ก็ส่งไปให้ตำรวจท้องที่เขาจัดการสิ แต่ปัญหามันอยู่ที่ ยังไงก็ต้องคอยช่วยตำรวจท้องที่ที่ไม่มีความชำนาญด้านไอทีรวบรวมหลักฐานการตามรังควานในเกมอยู่ดี เฮ้อ” พี่หมีถอนหายใจเฮือกๆ “แล้วทำไมเอ็งไม่แบ่งงานให้ ตำรวจไอทีที่จะแฝงตัวเข้ามาไปทำวะ” อีกาถาม “ข้าต้องพาพวกเขาอัพเลเวล แล้วเดินทางไปทวีปใหญ่ให้เร็วที่สุดเฟ้ย” ที่แท้ตอนนี้พวกเขากลับมาที่ทวีปเริ่มต้นเพื่อรอรับตำรวจไอทีนี่เอง “มากันกี่คนวะ” พี่เหยี่ยวถาม “สิบ” หมีขาวตอบสั้นๆ “งั้นก็แบ่งให้พวกเขาทำงานนี้สักคนก็แล้วกัน ให้ฝึกๆเองมั่ง คนจะได้ไม่ผิดสังเกต” อีกาเสนอ “ข้าว่า สองดีกว่านะ” พี่เหยี่ยวค้าน “ทำไม” หมีขาวเลิกคิ้ว งานนี้แม้จะกรรมกรไปบ้าง แต่ก็ไม่หนักหนาสำหรับคนที่เทรนมาทางนี้โดยเฉพาะอย่างตำรวจไอทีหรอก คนเดียวก็เหลือเฟือแล้ว “ก็พวกเราปาร์ตี้ผีไม่มีญาติมีกันห้าคนแล้ว รับเพิ่มมาเก้าคน รวมเป็นสิบสี่ เลขไม่ค่อยสวย” พี่เหยี่ยวให้เหตุผลอันชวนงุนงง แต่อีกาเกท “ใช่เลย เหลือแค่แปดแหละดีแล้ว รวมเป็นสิบสาม เลขมงคล เฮงๆๆ กันล่ะคราวนี้” หมีขาวกุมขมับมองเพื่อนรักสองคนกอดคอหัวเราะเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยอย่างกลุ้มใจ หวังว่าพวกที่มาใหม่ มันจะดีกว่านี้นะ สามชั่วโมงถัดมา ตำรวจไอทีทั้งสิบก็มาถึง พอหมีขาวเอ่ยถึงคดีมโนสาเร่ก็มีตำรวจสองคนอาสาไปจัดการทันที ซึ่งทำให้เขาแปลกใจมาก แต่ก็ไม่ได้ท้วงอะไร แค่ใส่ชื่อทั้งสองคนในช่องเพื่อนก่อนจะมอบข้อมูลให้ไปจัดการต่อ พอสองคนนั่นลับตา หมีขาวก็หันมาถามชื่อลอกอินของคนที่เหลือ “อัศวะครับ” คนแรกรายงานตัวเสียงดังฟังชัด “พาชีครับ” หมีขาวพยักหน้าหลังจากได้ยินคนที่สองรายงาน “อัสดรครับ” หมีขาวชักเอะใจ “มโนมัยครับ” หมีขาวเริ่มขมวดคิ้ว “สินธพครับ” คิ้วหมีขาวเริ่มกระตุก “อาชาไนยครับ” ตอนนี้คิ้วเป็นโบว์แล้ว “ดุรงค์ครับ” หมีขาวแอบถอนหายใจ ทีมนี้มันแปลกจริงๆด้วย เหลือแค่คนสุดท้ายที่เขาฝากความหวังไว้ “หัย ครับ” พอคนสุดท้ายรายงานตัวเสร็จ เหยี่ยวกับอีกาก็หัวเราะพรืด “นี่มาจากหน่วยเดียวกันหรือเปล่านี่ ม้าทั้งนั้น” หมีขาวถามอย่างอ่อนใจ “ครับผม” ม้าทั้งแปดตอบรับอย่างหนักแน่น ----------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:11:37

ความคิดเห็นที่ 36 สามโจรสลัดใช้เวลาแค่สองวันก็เทรนม้าตำรวจ เอ๊ย ตำรวจม้าเหล่านี้ให้รู้เรื่องเทคนิคการเล่นเกม การลงมือประสานกันเป็นกลุ่ม และที่สำคัญมีเลเวลเกินสามสิบ มากพอที่จะบุกทวีปใหญ่กันได้ทุกคน “แล้วจะทำอะไรต่อดี” พี่เหยี่ยวถามระหว่างเดินขึ้นเรือโดยสารเพื่อไปทวีปใหญ่ หมีขาวลองส่งข้อความติดต่อกับสมปองและสมชาย นายตำรวจไอทีสองคนที่อาสาไปจัดการเตรียมหลักฐานเพื่อมัดตัวสมาชิกกิลด์แมงมุมที่มีคดีข้างนอกให้ตำรวจท้องที่ “ที่แท้ชื่อไม่เข้าพวกนี่เอง ถึงได้รีบอาสาออกไปทำงานอื่น” หมีขาวพึมพำเบาๆก่อนส่งข้อความ พอเข้าห้องพักบนเรือก็ได้ข้อความตอบกลับ หมีขาวยิ้ม แล้วหันมาบอกเพื่อนๆ “ศุกร์เสาร์อาทิตย์นี้ เราจะบุกยึดกิลด์แมงมุม” “ว่าไงนะ” อีกาถาม “ตอนนี้สมาชิกระดับสูงกว่าครึ่งกำลังโดนสอบสวนในโลกจริง เลยโดนภาคทัณฑ์ห้ามออนไลน์จนกว่าศาลจะตัดสิน ไม่มีช่วงไหนปลอดโปร่งกว่านี้อีกแล้ว” หมีขาวยักคิ้ว “จะเป็นฝ่ายเปิดศึกก่อนเลยเรอะ ถ้ามันไม่รับคำท้าขึ้นมา ทีมตำรวจได้เป็นโจรเต็มตัวก็คราวนี้เลยนะเฟ้ย ทีนี้ละแกเอ๋ย ไม่ต้องสืบหรอก คดี แค่หลบไอ้พวกบ้าคุณธรรมก็หมดเวลาแล้ว” พี่เหยี่ยวหมายความกว่า การบุกปล้นกิลด์ของคนอื่นในชั่วที่ยังไม่ประกาศให้ทำสงคราม มันจะทำให้ได้อาชีพโจร แถมถ้าฆ่าไปเยอะ แต้มความชั่วจะสูงลิบลิ่ว พวกที่บ้าสะสมแต้มคุณธรรมจะยกพวกออกตามล่าได้ “ใครบอก พวกมันท้าวินกับหมวยน้อยสู้ก่อนต่างหาก ฉะนั้น พวกมันนั่นแหละที่เป็นฝ่ายหาเรื่องใส่ตัว” หมีขาวตอบ “จริงด้วย ตอนที่วินซัดไอ้หัวหน้ากิลด์นั่นจนเดี้ยง ข้าเห็นเจ้าโกเลมน้อยวิ่งไปเก็บกุญแจประจำกิลด์ที่ตกมาอยู่ แค่ชวนหมวยน้อยกับวินมาสนุกด้วย เราก็เป็นฝ่ายถือธงคุณธรรมแล้ว” อีกานึกได้ การที่หัวหน้ากิลด์ยกพวกเกินกว่าหนึ่งร้อยคนมาท้าสู้กับคนอื่น ถือว่าเป็นการประกาศศึก หากแพ้และตาย กุญแจกิลด์จะตกให้อีกฝ่ายเก็บ เพื่อจะได้ตามมาประกาศสงครามกับกิลด์นั้นถึงถิ่นได้โดยอย่างชอบธรรม และหากชนะ พวกเขาจะใช้กุญแจนี้เปิดคลังสมบัติยึดมาครอบครองเป็นค่าทดแทนได้อย่างถูกต้องตามกฎของเกม ฉะนั้น ศึกนี้ขาดสองพี่น้องวินกับหมวย ไม่ได้เด็ดขาด “ตอนนี้ใกล้จะเช้าวันพุธในโลกจริงแล้ว ปกติสองพี่น้องนั่นจะออนไลน์ยาวๆเฉพาะช่วงสุดสัปดาห์ เหยี่ยว นายรีบส่งข้อความไปนัดเลย ว่าเราจะไปหาเพื่อวางแผนคืนนี้ หรืออีกสี่วันในเกม เดี๋ยวจะออฟไลน์ไปเสียก่อน ส่วนอีกา หลังวางแผนเสร็จ นายรับหน้าที่พาม้าทั้งแปดไปหาข้อมูลกิลด์แมงมุมให้มากที่สุด ข้ากับเหยี่ยวจะอยู่เตรียมการกับสองพี่น้องนั่นเอง” แล้วพี่หมีก็หันไปหาม้าทั้งแปด “พอเข้าห้องพัก พวกคุณออฟไลน์พักผ่อนได้เลย เข้าเกมอีกทีตอนสองทุ่มตรงตามเวลาในประเทศไทย เราจะไปวางแผนทลายแก๊งค์กวนเมือง เพื่อล่อให้คนที่อยู่เบื้องหลังออกมา” “ครับผม” จนตำรวจม้าทั้งแปดออฟไลน์ไปหมดแล้ว สามโจรสลัดก็ยังนั่งปรึกษาหารือกันต่อ “แกคิดจะบุกกิลด์แมงมุมเพื่อล่อปลาใหญ่จริงอะ” อีกาถามพี่หมีอย่างสงสัย พี่หมีทำหน้านิ่ว “ข้ามีหน้าที่แค่อำนวยความสะดวกให้พวกนั้น จะไปก้าวก่ายงานเขาทำไมฟะ” “อ้าว แล้วที่แกพูด” พี่เหยี่ยวงง “พูดให้ดูดีไปงั้นแหละ” พี่หมีตอบหน้าตาย “งั้นแกจะบุกกิลด์แมงมุมไปทำอะไรฟะ” อีกาข้องใจ “แกไม่เห็นแผนที่ที่สายของเราส่งมาหรือ กิลด์มันมีภูเขาโอบล้อม ทิศเหนือเป็นป่าไม้ ทิศตะวันออกเป็นภูเขาแร่ ทิศใต้ยังมีทะเลสาบขนาดใหญ่ที่มีทางเปิดออกสู่ทะเล แถมคลังสมบัติยังมีเงินที่ปล้นมาเต็มไปหมด ถามจริง จะมีที่ไหนเหมาะเป็นอู่ต่อเรือกว่านี้อีกไหม” หมีขาวถาม สองโจรสลัดพยักหน้าส่งเสียง “อืมม” แต่พี่เหยี่ยวไม่หมดคำถาม “แล้วแกคนเดียวจะต่อเรือไหวหรือวะ” อีกาเลยเอาม้วนแผนที่เคาะศีรษะพี่เหยี่ยวไปหนึ่งที “แกมองไปทางซ้ายสิวะ” ด้านนั้นเป็นห้องพักของเหล่าม้าทั้งแปด สามโจรสลัดสบตากันยิ้มกริ่ม แต่ไม่รู้ว่าหัวหน้าหน่วยสืบสวนของตำรวจไอทีจะยิ้มด้วยหรือเปล่า แต่ก็อย่างว่า เลือกคนเทรนลูกน้องมาเอง แถมขอความร่วมมือจากตำรวจสากลเชียวนะ งานคงก้าวหน้าเร็ว ----------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:12:12

ความคิดเห็นที่ 37 บทที่ 56 ปิดฟ้าข้ามทะเล เมื่อสองวันที่แล้ว วินยังละอายใจนิดหน่อยที่เชื่อสถาปนิกมากเกินไป จนห้องทำงานส่วนตัวเล็กๆที่อยากได้ กลายเป็นออฟฟิตติดห้องประชุมขนาดกลางแถมด้วยบาร์เครื่องดื่มที่มีออโตเชฟทำอาหารง่ายๆประจำห้อง แต่ตอนนี้ เขารู้สึกดีใจที่สั่งสร้างห้องนี้ได้ทันเวลา ใครจะนึกว่าสามโจรสลัดจะยกขบวนมาประชุมที่ร้านของเขา แถมพรรคพวกอีกตั้งแปดคน วินมองหน้าสมาชิกใหม่ทั้งแปดที่นั่งรอบโต๊ะอย่างแปลกๆก่อนจะถาม “พี่ๆไปหามาจากไหนฮะ มาดอย่างกะคนในเครื่องแบบ” บรรดาตำรวจไอทีถึงกับแอบอมยิ้ม กรงเล็บเหยี่ยวถึงกับเดินมาตบไหล่วิน “ตาแหลมนี่ไอ้หนู” “ตกลงพี่ๆเขาเป็นยามบริษัทเดียวกะพี่เหยี่ยวหรือฮะ” เท่านั้นแหละ อีกาถึงกับก้มหน้าฟุบกับโต๊ะประชุมเพื่อจะแอบหัวเราะ แต่ทำได้ไม่นานเท่าไรก็ทนไม่ไหว เอามือทุบโต๊ะปังๆก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมาราวเบรกแตก “ตกลงว่า พวกพี่ๆต้องการจะยึดกิลด์แมงมุม” อาหมวยช่วยลากกลับเข้าเรื่อง “ใช่แล้ว” หัวหน้ากลุ่มอย่างไม่เป็นทางการรีบรับเรื่องทันควัน ก่อนที่ใครจะจะจุดประเด็นเรื่องยามขึ้นมาใหม่ “แล้วจะไปกัน แค่เนี้ย” อาหมวยถามเสียงสูง “แค่นี้ก็เยอะแล้วน้องหมวย ตอนแรกกะจะไปกันแค่ห้าคนเหมือนเดิม แต่พอดี เพื่อนๆพี่หมีเขาเข้ามาเล่นเกมด้วยเลยว่าจะชวนไปด้วยกันเสียเลย” พี่เหยี่ยวตอบหน้าตาเฉย ทำเอาอาหมวยอ้าปากค้าง “ถามจริงๆเถอะ กิลด์แมงมุมมีคนอยู่เท่าไรหรือ พี่ๆถึงคิดจะชวนกันบุกทั้งๆที่มีกันอยู่ห้าคน” อาหมวยถามอย่างอดไม่ได้ “อืมม” อีกาทำท่านึก ก่อนจะร่ายข้อมูลยาว “หลังจากที่วินกะน้องหมวยซัดไอ้พวกนั้น ต่อหน้าประชาชีซะราบคาบ ก็ลาออกไปเยอะเหมือนกัน เลยเหลือสมาชิกไม่ถึงพัน” “999” หมีขาวเสริม อาหมวยมองหน้า ขาดไปแค่คนเดียว พูดเต็มปากเต็มคำเชียวนะว่าไม่ถึงพัน “เช็คข่าวล่าสุด สมาชิกระดับสูงราวๆครึ่งร้อย กับสมาชิกธรรมดาอีกเกือบร้อยพักนี้ไม่ออนไลน์ ถ้าเสาร์อาทิตย์นี้ไม่เข้าเกมมาอีก รับรองกำลังขวัญพวกมันสั่นคลอนสุดๆ” พี่หมีบอกเท่าที่จำเป็นต้องบอก “แต่ก็แสดงว่า ยังเหลืออีกอย่างน้อยๆก็เจ็ดร้อยกว่า” อาหมวยยังกังวล “โอ๊ย จิ๊บๆ น้อยกว่าฝูงผีดิบที่เราเพิ่งเจอตั้งเยอะ” อีกาพูดหน้าชื่นตาบาน “แต่ตอนนั้นเราเป็นฝ่ายตั้งรับนะฮะ ไม่ได้เป็นฝ่ายบุก คราวนี้น่าจะยากกว่า” วินออกความเห็น “เพราะอย่างนี้ไง เราถึงต้องใช้แผน ปิดฟ้าข้ามทะเล” พี่เหยี่ยวยืดอกบอก “ปิดฟ้าข้ามทะเล” อาหมวยถามเสียงสูง “กลยุทธ์แรกใน 36 กลยุทธ์ โจมตีโดยไม่คาดฝัน แต่ก่อนอื่น เราต้องออกสืบข่าวและเตรียมความพร้อมก่อนจะออกศึกให้ดีเสียก่อน” หมีขาวขยายความ อาหมวยถอนหายใจ ดูท่าแล้วยังไงก็คงต้องไปด้วย เล่นเอาเควสกับเรือเป็นตัวประกันแบบนี้ ก็เลยไม่ค้าน แค่ถามออกไปว่า “แล้วจะสืบข่าวหรือเตรียมการยังไง” เท่านั้นแหละ พี่หมีก็แบ่งงานทันที “ศึกคราวนี้ คนเราน้อย ฉะนั้น คงต้องพึ่งจุดเด่นของหมวย ใช้เวทย์ แต่จะให้หมวยน้อยคอยสนับสนุนทุกคนก็คงไม่ไหว พี่ๆก็เลยว่าจะขอให้หมวยน้อยช่วยทำม้วนคาถาที่จำเป็นให้ทุกคนด้วย” “ทำม้วนคาถาให้น่ะ ไม่มีปัญหาหรอก แต่ว่า พี่ๆพวกนี้” อาหมวยหันไปมองเหล่าม้าทั้งแปดที่ยังอยู่ในชุดผู้เล่นมือใหม่ทั้งหมด ก่อนจะถาม “มีพลังจิตพอจะใช้ม้วนคาถาแล้วหรือ” อัศวะม้าตัวแรกเลยเช็คข้อมูลในเมนู แล้วบอก “ตอนนี้สถานะของผมบอกว่า พลังจิตเป็นศูนย์ครับ” หมีขาวถึงกับตบหน้าผาก ที่ผ่านมาเขามัวแต่พาเจ้าพวกนี้ลุยเก็บเลเวล ซึ่งพวกนี้ก็ทำได้ดีเสียจนเขาลืมไปเลยว่าใช้เวทย์ช่วยสู้จะง่ายกว่า ดังนั้น อย่าว่าแต่ม้วนคาถาอื่นเลย แม้แต่ม้วนคาถากลับเมืองเจ้าพวกนี้ยังไม่มีโอกาสได้ใช้ จึงไม่น่าแปลกใจที่พลังจิตม้าพวกนี้จะอยู่ที่ศูนย์หมด “งั้นเอาไงดี อย่างน้อยก็ต้องมีสักสองร้อยนะ” อีกาถาม “งั้นก็ต้องใช้น้ำยาสร้างพลังเวทย์” กรงเล็บเหยี่ยวพูดถึงน้ำยาที่ขายในวิหารของเมืองนี้ ใช้ฝึกพลังจิตโดยเฉพาะ เมื่อกินปุ๊บจะมีพลังจิตขึ้นมาเป็นห้าสิบหน่วย เงื่อนไขของการฝึกคือ ถ้าสามารถใช้พลังจิตให้หมดทั้งห้าสิบแต้มภายในสิบนาทีครบสามครั้งก็จะสร้างพลังจิตให้ตนเองได้ห้าสิบหน่วย ปัญหาในการฝึกที่ผู้เล่นเจอจะมีอยู่สองข้อ ข้อแรกคือการหาม้วนคาถาที่เหมาะสมมาใช้ในการฝึก ม้วนคาถากลับบ้านไม่ต้องใช้พลังจิต และใช้ในเมืองไม่ได้ จึงใช้ในการฝึกไม่ได้ คนส่วนใหญ่มักจะฝึกโดยใช้ม้วนคาถาปลดผนึก แต่ม้วนคาถาปลดผนึกใช้พลังจิตตามระดับไอเทมที่จะปลดผนึก ถ้าจะใช้ม้วนคาถานี้ ไม่เพียงต้องมีม้วนคาถาอยู่ถึงหลายสิบม้วน ยังต้องมีไอเทมระดับต่ำรอไว้ให้ปลดผนึกจำนวนมาก ปัญหาข้อที่สอง ก็คือ น้ำยาที่ว่ามันแพงน่าดู พอคิดถึงเรื่องแพง พี่เหยี่ยวเลยนึกได้อีกเรื่อง “น้องวิน น้องหมวย พี่เหยี่ยวนึกได้อีกปัญหาล่ะ” “อะไรหรือฮะ” วินถาม “ก็เจ้าพวกนี้นะสิ เอาเงินที่หามาได้ซื้อตั๋วเรือมาที่นี่หมดแล้ว ตอนนี้เลยไม่เหลือเงินสักแดง ไม่มีค่าอาหาร ไม่มีค่าโรงแรม พี่ๆจะเอาไปไว้ที่กิลด์ก็ไม่ได้ ขอฝากไว้ที่นี่ได้ไหมอะ” พี่เหยี่ยวถามเสียงซื่อ อาหมวยมองหน้าม้าทั้งแปด แล้วก็ถอนหายใจเฮือก “สรุปว่า พี่วินกับหมวย ต้องเทรนพี่ๆพวกนี้ให้มีพลังจิตอย่างต่ำสองร้อยหน่วย รับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายในการเทรน หาที่อยู่ หาอาหารให้” อาหมวยหยุดไปมองหน้าสามโจรสลัด ก่อนจะบอก “ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว เอาเป็นว่าหมวยอาสาหาชุดเกราะกับไอเทมให้พี่ๆพวกนี้เลยก็แล้วกัน แต่บอกไว้ก่อนนะว่า ห้ามบ่นกับวิธีการของหมวย” สามโจรสลัดพยักหน้า เพราะดูๆไปแล้วฝ่ายวินกับน้องหมวยมีทุนหนากว่าเห็นๆ ฉะนั้น แผนก็เลยเปลี่ยนเป็นว่า สามโจรสลัดต้องออกไปหาข้อมูลเองปล่อยให้อาหมวยเทรนตำรวจพวกนี้ต่อ ----------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:16:06

ความคิดเห็นที่ 38 วิธีการของอาหมวยนะหรือ เริ่มจากให้น้าบุษไปติดป้ายรับซื้อก้อนแร่ หลังจากนั้นก็ปล่อยให้ม้าทั้งแปดพักผ่อนกินข้าวกินน้ำอย่างสบายใจไปก่อน เพราะอีกไม่นานพวกเขาจะได้เข้าโรงงานนรกเต็มตัว วินแยกไปที่ธนาคารสั่งสร้างห้องพักเพิ่มแปดห้องต่อจากส่วนห้องประชุม และเพราะว่า สามโจรสลัดไม่ยอมเปิดเผยกับคนในกิลด์ตัวเองว่ามีปาร์ตี้เลือด วินก็เลยคิดจะปกปิดไม่ให้ใครสามารถสืบสาวร่อยรอยเพิ่มเติมได้ จึงได้ปรึกษากับสถาปนิกเรื่องการทำทางเข้าออกร้านอีกแห่ง “ได้เลยครับน้องวิน จะเอาที่ไหนดี ในเมืองหรือนอกเมือง” “แค่หลังร้านก็พอฮะ ว่าแต่มีทางออกที่นอกเมืองได้ด้วยหรือฮะ” วินถาม เพราะนึกไม่ถึง “ได้สิครับ ถ้าน้องเป็นเจ้าของพื้นที่นั้นๆอยู่” สถาปนิกบอก “เจ้าของ ยังไงฮะ” “ก็อย่างกิลด์บางกิลด์หรือผู้เล่นบางกลุ่มที่ทำเควสสำเร็จก็จะได้ครอบครองพื้นที่ที่อยู่นอกเมือง พื้นที่ก็มีทั้งที่หาง่าย หายาก ขึ้นอยู่กับเควส ก็มีบางกิลด์เหมือนกันที่โจมตีกิลด์อื่นเพื่อยึดพื้นที่พวกนี้มาเป็นของตัว ดังนั้น คนที่มีบ้านระดับสูงหน่อย มักจะสร้างทางเข้าออกไว้ที่พื้นที่นอกเมืองด้วย ถ้าสู้แพ้ก็จะได้หนีเข้าเมืองทันไง” “หรือครับ แล้วที่ว่าบ้านระดับสูงหน่อย นี่ต้องระดับไหนหรือฮะ” “ก็สี่กับห้าไง บ้านน้องน่ะ ทำได้อยู่แล้ว” สถาปนิกตอบกลั้วหัวเราะ “คนที่มีบ้านระดับสี่นี่ มีเยอะไหมครับ” วินลองถามดู “โธ่น้อง พี่บอกได้ที่ไหนเล่า มันเป็นความลับของผู้เล่นเชียวนะ” “หรือฮะ ขอโทษที” วินยิ้มแห้งๆ ก่อนจะถามต่อ “สมมติว่า ผมไปตีชิงพื้นที่นอกเมืองมาได้ ผมจะตรวจสอบได้ยังฮะว่า มีคนแอบทำทางเข้าออกไว้ในพื้นที่นั้นหรือเปล่า” “มันก็ขึ้นอยู่กับวิธีที่ได้มาละนะ ถ้าโจมตีอย่างถูกต้อง คือมีกุญแจไปด้วย เมื่อเปิดคลังสมบัติเสร็จ ก็ไปดูที่ม้วนแผนผังก็จะเห็นตำแหน่งของประตูทันที น้องสามารถสั่งลบประตูได้ทันที แต่ถ้าเข้าไปชิงพื้นที่แบบไม่ถูกต้อง แผนผังจะไม่ปรากฏ ก็ต้องใช้วิธีค้นทุกตารางนิ้วแทน ว่าไงจะไปตีกิลด์ไหนหรือ อย่าเพิ่งใจร้อนเลย รออีกไม่กี่เดือนก็จะประกาศสงครามกันรอบแรกแล้ว” “แหม ผมก็ถามเป็นความรู้ไปอย่างนั้นแหละฮะ” หลังจากนั้นวินก็กลับมาเฝ้าร้านรอรับซื้อก้อนแร่มาให้ม้าทั้งแปดหัดปลดผนึก -------------------------------------------- ส่วนอาหมวย พอสั่งการเสร็จก็ทำหน้าที่เดิมตะเวนซื้อข้าวของในราคาลดสิบเปอร์เซ็นต์ เที่ยวนี้นอกจากน้ำยาสร้างพลังจิตสามสิบขวดและม้วนคาถาเปล่าจำนวนมากแล้ว อาหมวยยังซื้อกับดัก น้ำยาต่างๆ และไอเทมจำเป็นสำหรับการค้างแรมในป่ามาอีกแปดชุด  เพราะดูแล้วแปดม้านั่นคงจนกรอบเสียจนจ่ายเงินเองไม่ได้แน่ๆ แต่อย่าคิดเชียวว่าอาหมวยใจดีซื้อให้ฟรีๆ ทุกอย่างถูกคิดเป็นค่าแรงไปหมดแล้ว ช่วงแรกในการฝึกแปดม้าก็ได้ปลดผนึกก้อนแร่โดยใช้ม้วนคาถาที่อาหมวยเขียนเป็นล่ำเป็นสัน  พอพลังจิตทุกคนถึงห้าสิบปุ๊บ อาหมวยก็สอนให้ปลดผนึกโดยไม่ใช้ม้วนคาถาทันที แต่ถึงจะคล้ายๆโรงงานนรกไปบ้าง แต่เพราะได้เรียนทักษะด้วย ม้าทั้งแปดเลยไม่ไหวตัว พอพลังจิตของแต่ละคนขึ้นมาถึงร้อย อาหมวยก็สอนให้ปลดผนึกไอเทม ก็เอาไอเทมที่ตกจากกิลด์แมงมุมนั่นแหละมาให้ฝึก บางชิ้นวินต้องลบประวัติให้ก่อนถึงจะปลดผนึกได้ อันที่จริงไอเทมกองก็ไม่ใช่น้อย ม้าทั้งแปดต้องทำงานตั้งแต่เช้าจรดเย็น แต่อาหมวยบอกว่า อนุญาตให้เลือกไอเทมที่ชอบไปใช้ได้อย่างละชิ้น ใครเป็นคนปลดผนึกไอเทมชิ้นไหน คนนั้นมีสิทธิ์เลือกก่อน ตำรวจม้าพวกนี้เลยแข่งกันใหญ่ “อาหมวยน้อย พวกนั้นเป็นยังไงบ้าง” วินเข้ามาถามหลังจากที่แปดม้าแยกย้ายไปพักผ่อนแล้ว “พลังจิตเกินสองร้อยกันหมดแล้ว ทำงานมาทั้งวันได้ค่าน้ำยากับม้วนคาถาเปล่าคืนมาหมดแล้ว กำลังคิดว่าพรุ่งนี้จะให้ทำอะไรต่อดี” “วินว่า น่าจะลองถามดูว่าใครอยากได้อาชีพอะไรนะ เล่นเหมือนกันหมดเสริมกันไม่ได้” “ก็ดี แต่คงต้องฝึกให้ใช้ม้วนคาถาอื่นให้คล่องๆก่อนมั้ง” ซึ่งนั่นเป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้ ------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:18:40

ความคิดเห็นที่ 39 บทที่ 57 ปิดไม่มิด กิลด์แมงมุมแม้จะเป็นกิลด์โจรที่ขึ้นชื่อว่าเป็นอันธพาล รังควานคนไปทั่วทวีปใหญ่ มักฉวยโอกาสโจมตีคนอื่นในตอนที่เพลี้ยงพล้ำ แต่ใครจะคิดว่าที่ตั้งกิลด์จะมาแอบอยู่ในซอกหุบเขาเล็กๆที่แทบจะไม่มีผู้เล่นเดินทางผ่าน หุบเขาเล็กที่ว่ามีชื่อที่บรรดาเกมเมอร์ตั้งให้ว่าหุบเขาต้องคำสาป เพราะทางด้านตะวันตกของหุบเขาซึ่งเป็นด้านเดียวที่มีถนนตัดผ่าน มีแท่นบูชาปีศาจและศาลเล็กศาลน้อยที่มีตุ๊กตาสาปแช่งจากทุกมุมโลกวางอยู่เรียงรายไปตลอดทาง ว่ากันว่า คนที่เดินผ่านทาง ต่างก็โดนคำสาปจนต้องกลับไปเกิดใหม่ในเมืองทุกคน แถมต้องใช้เวลารอเกิดใหม่มากกว่าโดนสัตว์อสูรระดับราชาฆ่าเอาเสียอีก ส่วนอีกสามด้านที่เหลือ ทิศเหนือเป็นป่าดงดิบที่มีสัตว์เวทย์ชุกชุม แต่ก็ไม่มีผู้เล่นกลุ่มไหนคิดจะบุกมาล่า เพราะพวกมันเป็นสัตว์เวทย์ประเภทแมลงและหนอน แต่ละตัวระดับไม่ถึงยี่สิบ ฆ่าตายไปก็แทบจะไม่ได้ค่าประสบการณ์ ของที่ตกก็น้อย แต่ความเสี่ยงกับอยู่ในระดับสูงสุด เพราะพวกมันรวมกลุ่มกันทีหลายร้อยตัว รู้จักวางกับดัก ว่ากันว่า กลุ่มนักสำรวจชุดแรกๆศพไม่สวยสักราย ทางทิศตะวันออกที่เป็นภูเขาแร่นั้น แค่มองผ่านก็รู้ว่ามีแต่แร่ชั้นดี แต่จนใจที่ที่นี่ต้องใช้ทักษะขุดและทักษะเลือกวัตถุดิบสูงมาก ไม่อย่างนั้นขุดที่อื่นชั่วโมงเดียวยังมีรายได้มากกว่าขุดที่นี่สามวัน แค่เหตุผลนี้บรรดานักขุดแร่ก็ไม่ยอมย่างกรายมาแถวนี้แล้ว ไม่ต้องคิดถึงความร้อน 50 องศาในเวลากลางวัน และความเย็นติดลบถึงห้าสิบองศาในเวลากลางคืน ทิศใต้เป็นทิศที่สงบที่สุด มีทะเลสาบขนาดใหญ่สีฟ้าเข้ม มีทางเปิดออกสู่ทะเล แต่น่าเสียดายทางออกที่ว่าแทบไม่มีใครรู้จัก ยกเว้นสายสืบจากเมืองฮาร์ตพูลที่อยู่ถัดขึ้นไปทางเหนือ หัวหน้ากิลด์ขุมทรัพย์สั่งให้เก็บเป็นความลับขั้นสุดยอด แม้แต่สมาชิกระดับสูงในกิลด์ก็ยังไม่รู้ ขนาดสายสืบที่ส่งข่าวยังไม่รู้เลยว่าน้องชายหัวหน้ากิลด์จัดการรีดความลับออกจากปากพี่ชายไปเรียบร้อยแล้ว และสามโจรสลัดก็อาศัยเส้นทางนี้เองแอบเล็ดลอดเข้ามาสืบสภาพความเป็นไปในกิลด์แมงมุม “ท่าทางพวกมันเตรียมความพร้อมกันผิดปกติว่ะ” อีกาใช้กล้องส่องทางไกลนับจำนวนสมาชิกกิลด์แมงมุมที่อยู่บนหอธนูและกำแพงเมือง “ชักสังหรณ์ว่าข่าวรั่วว่าเราจะมา ไอ้หมีแกไปเอาแผนที่กิลด์มาจากไหนฟะ” กรงเล็บเหยี่ยวถาม พี่หมีถอนหายใจ “พี่ชายข้าเอง สงสัยจะโวยวายเสียจนคนรู้กันทั้งกิลด์ขุมทรัพย์แล้วมั้ง ข่าวเลยรั่ว” “ชัวร์ รั่วแล้วแหงๆ เอ็งดูดิ” อีกายื่นกล้องส่องทางไกลให้เพื่อนส่องดูคนของกิลด์แมงมุมที่กำลังลากแพติดระเบิดเพลิงไปขวางทางออกทะเลของทะเลสาบที่พวกเขาพึ่งจะใช้เป็นทางเข้ามา “อื้อหือ ระเบิดเพลิงเป็นแผงเลย ถ้ามันเจอเรือเรานะ สงสัยเผาทิ้งชัวร์ ซ่อนไว้ดีแล้วใช่ไหมแก” กรงเล็บเหยี่ยวถามหมีขาว “รับรอง ไม่เจอแน่” หมีขาวนึกถึงถ้ำเล็กๆข้างทะเลสาบที่เขาลากเรือไปซ่อนไว้ “งั้นก็กลับกันเถอะ ได้ข้อมูลพอสมควรแล้ว เดี๋ยวไก่ตื่น” อีกาชวน แล้วทำเครื่องหมายอะไรบางอย่างลงบนพื้นก่อนจะใช้ม้วนคาถากลับเมืองเป็นรายแรก เพื่อนรักอีกสองคนก็ตามไปติดๆ ----------------------------------------------------- เนื่องจากหมีขาวไม่ต้องการให้กลุ่มตำรวจไอทีมาติดข้อผูกพันปาร์ตี้เลือด พวกเขาจึงตั้งกลุ่มธรรมดากับตำรวจพวกนั้นก่อนที่จะหยุดสถานะพักของปาร์ตี้เลือด กลุ่มผีไม่มีญาติทั้งสิบสามคนเดินทางไปยังที่ตั้งของกิลด์แมงมุมโดยวงแหวนเวทย์ “วงแหวนเวทย์ อะไรหรือฮะ” วินถาม “เป็นยันต์ของพวกสายอาชีพจอมคาถาน่ะ ขอเพียงวางเครื่องหมายและกำหนดขอบเขตไว้ไว้ พอใช้ยันต์ที่คู่กับเครื่องหมาย มันก็จะพาเราไปปรากฏตัวในจุดที่เครื่องหมายวางอยู่ คล้ายๆม้วนคาถากลับเมืองนั่นแหละ แต่ไปที่ไหนก็ได้ ขอให้เป็นที่ไม่มีเจ้าของและวางเครื่องหมายไว้ ไม่จำกัดจำนวนคนด้วยนะ ขอให้เข้ามาในวงแหวนเวทย์ก่อนที่มันจะสลายตัวไปก็แล้วกัน” อีกาอธิบาย ทั้งหมดเดินทางมาถึงจุดที่อีกาตาเดียวทำเครื่องหมายไว้ในพริบตา พอมาถึงหมีขาวก็ทบทวนแผนอีกที “จำไว้นี่คือเกม ไม่ใช่ชีวิตจริง ไอ้พวกนี้เป็นแค่อันธพาลที่ไม่กล้าแม้แต่จะเกรียนในชีวิตจริง ฉะนั้น ทำลายขวัญมันก็พอ งานนี้อย่าเสียเวลาไปฆ่าใคร บุกให้ถึงคลังสมบัติแล้วยึดสัญลักษณ์กิลด์มาให้ได้ก็พอ” “สัญลักษณ์ที่ว่าหน้าตามันเป็นยังไงหรือฮะ” วินถาม “ไม่มีใครรู้หรอก นอกจากหัวหน้ากิลด์” หมีขาวตอบหน้าตาเฉย “อ้าว แล้วเราจะชิงมาได้ยังไงล่ะหัวหน้า” พาชี หนึ่งในแปดม้าถาม “ก็บอกแล้วไงว่าให้เข้าไปในคลังสมบัติ ถ้ากุญแจถูกต้อง สัญลักษณ์กับแผนที่จะปรากฏขึ้นมาเอง” กรงเล็บเหยี่ยวบอก ก่อนจะย้ำ “พอได้ปุ๊บ ให้ทำลายทันที เท่านี้กิลด์ก็ล้ม” อาหมวยมองกำแพงสูงลิ่วมีหอธนูทั้งสี่ด้าน แล้วถอนหายใจ “พูดกันง่ายจัง แต่ก่อนจะเปิดคลังสมบัติเราต้องฝ่ากำแพงหินนั่นเข้าไปให้ได้ก่อนนะ” “เรื่องนี้ไม่ยาก” หมีขาวเลือกโจมตีที่หอธนูทางทิศตะวันตก “ทางด้านนี้มีคนอยู่บนหอธนูและกำแพงน้อยที่สุด เห็นได้ชัดว่ามันคิดจะล่อให้เราเข้าไปทางด้านนี้ เพราะฉะนั้น” “เราก็จะเข้าทางด้านนี้” อีกากับเหยี่ยวแทบจะประสานเสียง “หมวยน้อยใช้เวทย์จู่โจมคนบนหอธนูกับกำแพงหิน พวกเราจะไต่เชือกข้ามไปตอนที่พวกมันกำลังวุ่นวาย ฉะนั้นหมวยน้อยไม่ต้องเข้าไป แค่คอยระวังหลังอย่าให้ใครขึ้นมาอยู่บนกำแพงเมืองแล้วโจมตีเราจากที่สูงก็พอ” หมีขาวเริ่มอธิบายแผนการ “อีกสิบสองคนที่เหลือ แบ่งเป็นสี่กลุ่ม อัศวะมากับผม อัสดรไปกับอีกา สินธพไปกับเหยี่ยว พวกเราสามกลุ่มใช้ระเบิดเพลิง และม้วนคาถา ก่อความวุ่นวายให้ทั่ว อย่าอยู่ที่ไหนนาน อย่าเสียเวลาสู้กับใคร สร้างความเสียหายแล้วชิ่ง ที่เหลือคุ้มกันวินบุกเข้าตึกชั้นในไปเปิดคลังสมบัติ เข้าได้เมื่อไหร่ ให้ทำลายสัญลักษณ์กิลด์ทันที” “ทำลายแล้วจะยึดกิลด์ยังไง คนมากกว่าเราตั้งเยอะ” อาหมวยถาม “พอสัญลักษณ์ถูกทำลาย ระบบบัญชาการก็ล้ม การติดต่อถูกตัดขาด เหลือเฉพาะช่องเพื่อนที่ยังใช้ได้ ซึ่งเลวๆอย่างนี้ คงไม่ค่อยมีใครคบ พอมันกระจัดกระจาย ก็หวานเรา ที่สำคัญในคลังสมบัติมีแผนที่ เราจะกลายเป็นเจ้าบ้าน เจ้าเหยี่ยวสามารถดาวน์โหลดแผนผังในคลังสมบัติมาใช้ได้ ทั้งสามทีมจะแพร่พิษและวางกับดักทันที บีบให้พวกนั้นแยกย้ายกันซ่อน หลังจากนั้น เราก็จะมีเวลาเหลือเฟือสำหรับการล่า” ดูเหมือนว่าทั้งกลุ่มจะมีแต่อาหมวยคนเดียวที่กังวลว่า แผนจะไม่ได้ผล “อาหมวยน้อย แผนนี้มันจะสำเร็จได้ก็เพราะเหตุผลเดียวแหละ ไม่มีใครคิดว่าเราจะบุกกันแค่สิบสามคน” วินบอกอย่างคนมองโลกในแง่ดี อันที่จริงก็ต้องบอกว่าทั้งกลุ่มนั่นแหละที่มองแต่ด้านบวก พวกเขาประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่องมานานเกินไป จนตกอยู่ในความประมาท หมีขาวก็ให้เครดิตมือใหม่อย่างอาหมวยน้อยมากเกินไป มีหลายสิ่งที่มือเก่าอย่างสามโจรสลัดใช้จนช่ำชองแต่มือใหม่อย่างอาหมวยน้อยไม่แม้แต่จะคิดถึง และอาหมวยน้อยก็แทบจะต้องแลกความรู้นี้มาด้วยชีวิตเลยทีเดียว ------------------------------ วินเป็นคนประกาศการบุกเพราะเป็นคนถือกุญแจ ทันทีที่กดปุ่มส่งข้อความถึงเจ้าของกุญแจซึ่งก็คือหัวหน้ากิลด์แมงมุม อาหมวยก็เริ่มต้นใช้สร้างกำแพงไฟบนกำแพงหิน พอทั้งสิบสองคนโหนตัวขึ้นไปครึ่งทาง หอธนูก็เริ่มยิงธนูโดยอัตโนมัติ อาหมวยใช้เวทย์โวลคาโนเผาหอธนูตามแผน พรึบ ไฟลุกท่วมหอธนูทันที มีลูกศรนับหมื่นยิงออกมาจากหอเป็นการป้องกันครั้งสุดท้าย แต่ความร้อนจากเวทย์โวลคาโนได้หลอมหอธนูที่สร้างจากก้อนหินเป็นลาวา แล้วพ่นมันขึ้นสู่ท้องฟ้าก่อนจะตกลงเผาผลาญลูกศรนับหมื่นนั้นเป็นจุล เพียงแต่มีดอกเดียวที่มันสามารถผ่านเวทย์นี้มาได้ แต่พุ่งตรงมาหาอาหมวยราวกับมีเรด้าจับทั้งๆที่อาหมวยอยู่นอกรัศมีการยิงของหอธนู ฉึก ธนูปักที่หน้าอก ตำแหน่งเหนือหัวใจเพียงนิ้วเศษ “นายหญิง” เจ้าโกเลมน้อยร้องอย่างตกใจ ยืนทำอะไรไม่ถูก “โกเลมน้อย ขึ้นไปบนกำแพง ใช้เวทย์สายฟ้ากับคนที่อยู่ข้างใน อย่าให้พี่วินเป็นอะไร” อาหมวยสั่ง ทั้งๆที่เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ มันไม่ใช่บาดแผลจากธนูธรรมดา เธอได้กลิ่นเนื้อกำลังไหม้ รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่กำลังแผ่ขยายไปอย่างช้าๆ มือที่กุมบาดแผลอยู่ไม่มีเลือดซึมมาเปรอะเปื้อน แต่เธอรู้สึกได้ถึงเลือดเนื้อของตัวเองที่กำลังเน่าเฟะลงไปเรื่อยๆ “นายหญิง” โกเลมน้อยลังเล “ไปสิ เร็วๆเข้า” โกเลมน้อยมองนายหญิงอีกครั้งก่อนจะวิ่งไปทำตามคำสั่ง มันไม่ได้หันกลับมามองว่านายหญิงของมันหน้าขาวซีด มือที่กุมบาดแผลก็สั่นระริก และมีน้ำสีเขียวคล้ำไหลเยิ้มออกมาตามร่องนิ้ว อาหมวยน้อยเริ่มยืนไม่อยู่ และในขณะที่เธอเกือบจะเป็นลมหมดสตินั่นเอง “อุ้บ เกือบไม่ทัน” ชายร่างสูงใหญ่ในชุดขาว แต่งตัวราวกับนักบวชพยุงตัวอาหมวยไว้ได้ทัน เขาก้มลงตรวจดูบาดแผล “เลวจริงๆ กับเด็กกับเล็กก็ไม่เว้น” สิ่งที่อาหมวยเห็นเป็นอย่างสุดท้ายก่อนจะหมดสติก็คือหน้ากากสีขาวที่ปิดมาครึ่งใบหน้า เผยให้เห็นแต่ดวงตาสีเขียวเข้ม กับริมฝีปากได้รูปที่กำลังบ่นอะไรสักอย่าง แต่สิ่งสุดท้ายที่อาหมวยได้เห็นจริงๆก็คือ เส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ยาวเกือบถึงเอว -------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:20:51

ความคิดเห็นที่ 40 บทที่ 58 หมอผีจอมโหด โกเลมน้อยกระโดดขึ้นบนกำแพงหิน สาดเวทย์สายฟ้าลูกโซ่ใส่สมาชิกกิลด์แมงมุมคนแรกที่เห็นทันที จากนั้นมันก็กระโดดไปที่กำแพงเมืองอีกด้านใช้เวทย์นี้อีกครั้งโดยไม่รอดูผล แต่ละครั้งที่โกเลมน้อยใช้เวทย์สายฟ้าลูกโซ่ สมาชิกกิลด์แมงมุมก็ตายกันเป็นเบือ พวกเขาไม่มีโอกาสจะร้องโอ๊ยด้วยซ้ำ ขอให้เข้ามาในรัศมีที่เวทย์ไปถึงเป็นต้องได้เกิดใหม่อย่างรวดเร็ว ดังนั้น อีกสี่ทีมที่เหลือจึงไม่มีใครสะกิดใจเลยว่า อาหมวยน้อยมีเรื่อง พวกเขารีบบุกเข้าไปในตัวอาคารหินที่ตั้งอยู่ตรงกลาง “ตั้งอยู่กลางหุบเขายังอุตส่าห์ทำเป็นปราสาทหินในยุคกลางอีก ถ้าอย่างนั้น ห้องสำคัญต้องอยู่บนยอดหอคอยแน่ พวกเราบุก” กรงเล็บเหยี่ยวตะโกนก้องก่อนจะบุกฝ่าไปทางด้านซ้าย อีกสามทีมที่เหลือก็แยกย้ายกันไปคนละทาง เคร้ง เคร้ง ตูม เสียงสู้รบของทีมวินแทบจะเป็นจังหวะนี้ตลอด เพราะฝ่ายบุกแค่ประมือเพื่อให้คนที่ตามหลังใช้ม้วนคาถา กับดัก หรือไม่ก็ระเบิดเพลิงเท่านั้น พอใช้เสร็จ คนข้างหลังที่พลังจิตหมดก็สลับตำแหน่งไปอยู่หน้า คอยรับมือศัตรูด้วยดาบ ปล่อยให้คนที่ยังมีพลังจิตเต็มอยู่ถอยลงมาใช้ม้วนคาถา พอพลังจิตของคนที่เลื่อนไปอยู่ข้างหน้าเต็ม เขาก็เปลี่ยนตำแหน่งปล่อยให้คนที่พลังจิตเหลือน้อยมาพักรอการฟื้นตัวบ้าง ส่วนทีมของสามโจรสลัด สามม้ามีหน้าที่วิ่งตามให้ทันและส่งม้วนคาถาหรือไอเทมอื่นๆให้เท่านั้น เพราะสามโจรสลัดเชี่ยวชาญเรื่องก่อกวนเป็นพิเศษ เรียกว่า เข้าห้องไหนเป็นควันคละคลุ้ง ถ้าหน้าตาสมาชิกในกิลด์แมงมุมที่อยู่ในห้องนั้นไม่เกรียนมาก สามโจรสลัดก็แค่โยนกับดักสายฟ้าใส่ ที่ตายจะได้ตายเร็ว ที่รอดก็อยู่นิ่งๆไป แล้วดีเอง หรือจะหนีกลับเมืองก็ไม่ว่ากัน แต่ถ้าดูแล้วไม่ถูกชะตา ก็จะได้รับระเบิดเพลิง กวาดเกลี้ยงทีเดียวทั้งห้อง คนโดนอาจจะต้องทรมานนิดหน่อยกว่าจะตาย แต่ก็ยังเปิดโอกาสให้หนีกลับเมือง แต่กลุ่มสุดท้ายที่ซวยสุด คือพวกที่หน้าตากวนบาทา กลุ่มนี้สามโจรสลัดจะใช้ระเบิดสูตรพิเศษที่สร้างสรรค์เอง ระเบิดแก๊สไข่เน่าผสมโบท๊อก มีฤทธิ์ทำให้เป็นอัมพาตทันที แต่อย่าหวังนะว่าสามคนนี่จะเข้าไปฆ่าให้เสียเวลา พอเป็นอัมพาตปุ๊บ พ่อก็สั่งปิดห้องทันที ปล่อยให้พวกนั้นนอนดมแก๊สไข่เน่าไปนั่นแหละ ถ้าหน้าตากวนโอ๊ยเป็นพิเศษ อาจมีรายการแถมแก๊สไข่เน่าเพียวๆเพิ่มให้อีกลูกสองลูกก่อนปิดประตู กิลด์แมงมุมในตอนนี้จึงปั่นป่วนราวกับรังมดแดงที่มีใครเอาน้ำร้อนมาราด พวกที่อยู่ด้านในก็เจอสีทีมป่วนเมือง คนที่หนีออกมาด้านนอกก็เจอสายฟ้าลูกโซ่ ในขณะที่คนที่อยู่บนหอคอยก็ต้องรับมือกับทีมของวินที่กำลังไต่ขึ้นหอคอยไปเรื่อยๆ เปรี้ยง โกเลมน้อยใช้เวทย์สายฟ้าลูกโซ่เป็นครั้งที่เก้า แต่จู่ๆมันก็หยุด “นายหญิง” โกเลมน้อยสามารถรับรู้ได้ว่านายหญิงของมันหมดสติไปแล้ว มันจึงทิ้งทุกอย่างวิ่งกลับไปหานายของมันทันที “ให้โกเลมน้อยเข้าไปเดี๋ยวนี้นะ” เจ้าโกเลมน้อยยืนร้องตะโกนอยู่หน้ากำแพงเวทย์ที่คล้ายครอบแก้วขนาดใหญ่ครอบตัวนายหญิงของมันไว้กับคนอีกคนหนึ่ง คนๆนั้นกำลังทำอะไรนายหญิงของมันอยู่ก็ไม่รู้ มันจึงวิ่งวนไปรอบๆหาทางเข้าไปพลางตะโกนไปพลาง แต่คนข้างในไม่สนใจมันเลย มันวิ่งไปได้สามรอบพยายามเท่าไรก็เจาะครอบแก้วไม่ได้ ดังนั้น มันก็เหลือแต่ไม้ตาย เบะหน้าร้องไห้ “ให้เค้าเข้าไปเดี๋ยวนี้นะ เค้าจะไปหานายหญิง” ชายในชุดขาวหันมามองมัน ก่อนจะบอก “สัญญาก่อนว่า เข้ามาแล้วจะไม่ยุ่ง ไม่ซน” เจ้าโกเลมน้อยพยักหน้าหงึกๆทั้งๆที่ยังสะอื้นอยู่ “งั้นก็เข้ามา” ชายคนนั้นเพียงแค่ยกมือขึ้น ครอบแก้วก็เปิดทางเป็นช่องเล็กๆพอดีตัวให้โกเลมน้อยวิ่งเข้ามา เข้ามาปุ๊บมันก็วิ่งไปที่ข้างตัวนายหญิงแล้วถามทันที “ตัวทำอะไรนายหญิงของเค้า” สัญชาตญาณหรืออีกนัยหนึ่งโปรแกรมป้องกันตัวเองเบื้องต้นของโกเลมน้อยบอกว่า ชายคนนี้ไม่น่าจะเป็นศัตรู “กำลังรักษานายหญิงของหนูอยู่ แล้วอย่ามาเรียกผมว่าตัว เรียกผู้ใหญ่อย่างนี้ไม่ได้” โกเลมน้อยหน้าจ๋อยที่โดนดุ ก่อนจะถามเบาๆ “แล้วจะให้เรียกว่าไงอะ” “ครับ” โกเลมน้อยงง ชายคนนั้นจึงย้ำอีกที “พูดกับผู้ใหญ่ต้องมีหางเสียง ลงท้ายว่า ครับ” “ครับ” เสียงเล็กๆของโกเลมน้อยรับคำแบบจ๋อยๆ ชายคนนั้นถอนหายใจเฮือก “รู้อยู่แล้วว่าเป็นเอไอ แต่ก็อดไม่ได้อยู่ดี เรานี่ท่าจะเพี้ยนไปแล้ว” “เพี้ยน เพี้ยน” เจ้าโกเลมน้อยทวนคำทันที ชายชุดขาวเลยหัวเราะหึๆ ก่อนจะบอก “โกเลมน้อยมานั่งเฝ้านายหญิงตรงนี้สิ” เขาชี้ไปที่ที่ว่างด้านซ้ายของอาหมวยที่นอนอยู่ มันวิ่งจู๊ดไปยืนตรงนั้นทันที แล้วเงยหน้าสบตาชายชุดขาวเหมือนจะรอคำสั่ง ชายหนุ่มมองหน้าโกเลมน้อยเหมือนชั่งใจก่อนจะถาม “เมื่อกี้ตอนที่อยู่ข้างนอก เราใช้เวทย์อะไรเพื่อที่จะเข้ามาในครอบแก้วนี้บ้าง” เจ้าโกเลมน้อยร่ายรายชื่อเวทย์ยาวเหยียดทันที แต่ละชื่อล้วนแต่เป็นเวทย์สายโจมตีทั้งสิ้น ชายหนุ่มฟังจนคิ้วขมวด สุดท้ายก็เลยบอกให้พอก่อนที่เจ้าโกเลมน้อยจะพูดจบ “ใช้เวทย์รักษาเป็นหรือเปล่า” เจ้าโกเลมน้อยหยุดกึก เบิกตาโต เหมือนไม่เข้าใจ ชายหนุ่มจึงต้องอธิบายเพิ่ม “เวทย์ที่รักษาอาการบาดเจ็บ รักษาแผล อะไรพวกนี้” เจ้าโกเลมน้อยนิ่งเหมือนกำลังค้นหาข้อมูลเกือบครึ่งนาที ก่อนจะยิ้มร่า “เป็น โกเลมน้อยทำเป็น” “ดี” ชายหนุ่มพูดสั้นๆ ก่อนจะอุ้มอาหมวยที่หมดสติอยู่ให้ไปนั่งพิงก้อนหินใหญ่ในบริเวทณนั้น “โกเลมน้อยมานี่” เขาสั่ง พอโกเลมน้อยวิ่งไปถึงเขาก็อุ้มเจ้าโกเลมน้อยไปนั่งตักอาหมวย จับเอามือทั้งสองข้างของอาหมวยมากอดโกเลมน้อยแล้วสั่ง “โกเลมน้อย ร่ายเวทย์รักษา แล้วเอามือทาบที่แผลของนายหญิงของเจ้า” โกเลมน้อยทำตามอย่างว่าง่าย มันตัดสินแล้วว่าชายคนนี้เป็นมิตรไม่ใช่ศัตรู ฝ่ายชายชุดขาวก็โล่งอกอยู่ในใจ เด็กผู้หญิงคนนี้ถูกคำสาปซากศพ บาดแผลจะขยายตัวและทำให้เนื้อเน่าไปเรื่อยๆ จนกว่าจะตาย ก่อนที่เจ้าโกเลมน้อยจะมาเขาพยายามจะบรรเทาอาการก่อนที่จะหาทางแก้ แต่มันก็เปลืองพลังจิตมากเกินไป จะไม่ทำถ้าบาดแผลลุกลาม ต่อให้ถอนคำสาปก็ช่วยไม่ทัน แต่ถ้าไม่รักษาบาดแผลก่อน ยายเด็กนี้ก็ตายเพราะวิธีการถอนคำสาปแน่ๆ ชายหนุ่มคิดในใจ “อันที่จริงมันคงไม่เปลืองพลังจิตเท่าไร ถ้าเอามือทาบที่บาดแผลโดยตรง แต่นี่ขนาดเอามือห่างตั้งคืบ ถ้าใครมาเห็นต้องนึกว่าเราเป็นพวกโรคจิตกำลังรังแกเด็กแหงๆ” กำลังคิดเพลินๆ เจ้าโกเลมน้อยก็ร้องโวยวาย “มีเข็มๆ” ชายหนุ่มรีบเข้าไปตรวจสอบ ที่บริเวณหน้าอกของอาหมวยมีเข็มยาวปักอยู่สามเล่ม เล่มแรกสีเขียวคล้ำ เล่มที่สองสีแดงสด และเล่มที่สามสีดำด้าน พอเห็นเข็มสามสี เขาก็เรียกเวทย์แสงมาคุ้มครองมือ ก่อนจะดึงเข็มออกมา “ใช้ตุ๊กตาสาปแช่ง ด้วยหรือนี่” เขารู้ดี นอกจากทักษะนี้แล้ว ไม่มีอะไรผ่านเวทย์กำแพงแก้วของเขามาได้ เขามองไปที่อาหมวย เข็มเล่มที่สี่ ห้าและหก กำลังทยอยผุดขึ้นมา เจ้าโกเลมน้อยมีท่าทีตกใจ แต่ก็มองมาที่ชายหนุ่มเหมือนกันฝากความหวังไว้ ประกายตาของชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียม มุมปากมีรอยยิ้มนิดๆทันที “แค่ใช้ทักษะที่โดนแบนไปแล้วกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กถึงสองทักษะก็น่าตายอยู่แล้ว แต่นี่โจมตีแต่ละครั้ง ลงมือแต่ที่หน้าอก เรียกว่า ชั่วไม่พอ แต่ยังลามกอีก อย่างนี้ต้องตายสักสิบครั้ง” “อัลติเมทโกเลม” ชายหนุ่มเรียกโกเลมของเขาที่ผนึกไว้ออกมา ยักษ์ตัวสีแดงปรากฏกายขึ้นทันที มันดูสำรวมและนอบน้อมกว่า อัลติเมทโกเลมที่สองจอมมารโชว์ให้เหล่าผู้บริหารดูมากมายนัก “ตามรอยคำสาปไป” ชายหนุ่มโยนเศษชิ้นไม้จากก้านธนูที่เขาตัดออกมาจากลูกศรที่ปักอยู่ที่หน้าอกอาหมวยไปให้ยักษ์แดง “ใช้ได้ทุกวิธี จะเอาเลือดล้างหอคอยก็ได้ แต่เอาตุ๊กตาสาปแช่งมาให้ได้ ส่วนเจ้าหมอผีเจ้าของคำสาป ให้พรเก้าชีวิตมันก่อนจะฆ่ามัน จะได้ฆ่ามันหลายๆหนหน่อย เข้าใจไหม” “ขอรับนายท่าน” ยักษ์แดงค้อมหลังรับคำสั่งอย่างนอบน้อม “เดี๋ยว” เจ้าโกเลมน้อยส่งเสียงห้ามยักษ์แดงที่กำลังจะก้าวเท้าออกนอกครอบแก้ว ชายชุดขาวหรี่ตามองมัน มันจึงต้องรีบบอก “นายหญิงสั่งโกเลมน้อยว่า อย่าให้พี่วินเป็นอะไร” มันมองหน้าชายหนุ่มเหมือนจะขอคำสัญญา แต่คนถูกมองไม่รู้จะช่วยยังไง ก็นายหญิงของมันยังสลบอยู่ จะขอเข้ากลุ่มเพื่อให้เพื่อนๆของเธอกลายเป็นคนกลุ่มเดียวกันก็ไม่ได้ “แล้วจะทำยังไงล่ะนี่” “นายท่าน ข้าสามารถเป็นเพื่อนกับเจ้านี่ได้” ยักษ์แดงชี้มาที่โกเลมน้อย เจ้าโกเลมน้อยทำตาโตอย่างแปลกใจ แต่คนที่แปลกใจยิ่งกว่า คือเจ้าของอัลติเมทโกเลม ตั้งแต่เขาได้มันมา มันทั้งพยศ ทั้งเย่อหยิ่งจองหอง อบรมมันแทบตายกว่ามันจะลงให้เขาขนาดนี้ แต่ถึงขนาดนั้น มันยังไม่ยอมเสวนากับสัตว์เลี้ยงตัวอื่นๆของเขาเลย ทั้งๆที่บางตัวเลเวลมากกว่ามันเสียอีก แต่เจ้านี่ กลับเสนอตัวเป็นเพื่อนกับตุ๊กตาที่ชื่อโกเลม เมื่อเห็นนายนิ่งอยู่ เจ้ายักษ์แดงก็พูดต่อ “เมื่อข้าเป็นเพื่อนกับเจ้านี่ คนที่เจ้านี่มีพันธสัญญาด้วยถือว่าเป็นมิตร เวทย์ของข้าทำร้ายเขาไม่ได้ คนที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันจะรู้สึกถึงความร้ายแรง แต่ไม่โดนทำร้าย” “เป็นๆ โกเลมน้อยเป็นเพื่อนกับพี่ยักษ์แดง” พอได้ยินว่า คนที่มันจะต้องคุ้มครองจะไม่โดนทำร้าย เจ้าโกเลมน้อยก็ยอมทุกอย่าง “แต่สัตว์เลี้ยงจะทำพันธสัญญาต่อกัน เจ้าของต้องรับรองด้วยไม่ใช่หรือ” ชายในชุดขาวถาม “นายท่านก็รับรองสิ นายหญิงของเจ้าเปี๊ยกนี่มีสิทธคัดค้านในสามวัน ตราบใดที่ไม่คัดค้านพันธสํญญาก็มีผล แล้วตอนนี้ ดูเหมือนนายหญิงของเจ้าเปี๊ยกไม่ได้คิดจะคัดค้านอะไร” “ตามใจ ว่าแต่ แกจะเอาอะไร ถึงได้ดูจะเต็มใจไปทำงานนี้นัก” นาย ยังไงก็รู้ใจลูกน้อง “ข้าขอวิญญาณทั้งหมดในหอคอยนั่น พวกมันมีเงาดำ น่าจะอร่อยดี” ชายในชุดขาวหัวเราะก้อง “งั้นแกทำพันธสัญญากับเจ้าโกเลมน้อย แล้วไปหาอาหารได้เลย” -------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:23:46

ความคิดเห็นที่ 41 บทที่ 59 ใครโหดกว่าใคร ฝ่ายบุกทั้งสี่ทีมบุกทะลวงเข้าหอคอยได้ราบรื่นราวสายน้ำ ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นเพราะเวทย์สายฟ้าลูกโซ่ของโกเลมน้อยที่คอยจัดการพวกที่อยู่ด้านนอก ซึ่งมันไม่เพียงแต่ลดจำนวนกองหนุนที่จะเข้าไปช่วยคนในหอคอย แต่มันยังกระตุ้นคนที่เคยโดนมาแล้วว่า สิ่งที่ตามมามันอาจสยดสยองกว่าที่เห็น ขวัญกำลังใจของกิลด์แมงมุมจึงแทบไม่เหลือหลอ พวกหัวหน้าหน่วยและบุคคลสำคัญระดับสูงของกิลด์ต่างก็ปลุกระดมและสั่งการให้ลูกน้องลุกขึ้นมาต่อสู้อย่างเต็มที่ แต่อันธพาลก็คืออันธพาล เดิมทีพวกนี้ก็ไม่เคยกำหนดสายการบังคับบัญชาที่ชัดเจนอยู่แล้ว สมาชิกระดับสูงต่างก็แย่งกันเป็นใหญ่ การขัดแข้งขัดขากันเองหรือก้าวก่ายไปสั่งการข้ามสายบังคับบัญชาก็มีให้เห็นอยู่เสมอ เดิมทีพวกนี้คุมกันติดเพราะมีคนที่ร้ายยิ่งกว่าคอยกดอยู่ แต่ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา สมาชิกระดับสูงที่เป็นแกนนำกลับไม่เข้าเกม การปลุกระดม การสั่งการโดยผู้มีอำนาจที่เหลืออยู่จึงสร้างความสับสนให้ลูกน้องมากว่าจะช่วยอะไร ฝ่ายลูกน้องเดิมก็ไร้วินัยอยู่แล้ว พอสถานการณ์คับขัน ก็เอาตัวรอดไว้ก่อน หนีกลับเมืองไปเลยก็มี ที่ยังโลภห่วงสมบัติก็หลบอยู่เฉยๆ ไม่ออกไปสู้ รอให้เหตุการณ์ชัดเจนแล้วค่อยเลือกข้าง ช่วงแรกที่โกเลมน้อยยังหนุนปาร์ตี้เลือดอยู่ ทั้งสี่ทีมจึงบุกไปได้อย่างไม่มีใครต้านติด แต่พอโกเลมน้อยหายไป หัวหน้าหน่วยบางหน่วยก็รวบรวมคนได้สำเร็จ พวกเขาบุกตามไปจัดการกับผู้บุกรุก ปาร์ตีผีไม่มีญาติจึงตกอยู่ในวงล้อม “มาเร็วจริง ไอ้พวกนี้” พี่เหยี่ยวบ่น ก่อนจะทิ้งระเบิดเพลิงแล้วเผ่นเข้าห้องข้างไปได้โดยไม่ลืมลากสินธพให้ตามมาด้วย ส่วนทางปีกตะวันตกของหอคอย “หมวยน้อย หมดแรงแล้วหรือนี่ จะว่าไป ไอ้พวกนี้ก็ไม่เบาเหมือนกันนา ตามมาได้ไวจริงๆ” อีกาโปรยกับดัก ก่อนจะส่งสัญญาณให้อัสดรปาระเบิดควันใส่สมาชิกกิลด์แมงมุมกลุ่มเล็กๆที่กำลังวิ่งตามมา ทางด้านตะวันตก หมีขาวกำลังห้ามอัศวะเสียงหลง “เฮ้ย ใครบอกให้จุดไฟดักไอ้พวกนั้น เครื่องเรือนพังหมด ยึดได้เมื่อไหร่ค่าซ่อมบานเลยนะเฟ้ย” อัศวะก็เลยต้องเปลี่ยนเป็นระเบิดควันพิษแทน พอโยนระเบิดเสร็จ ทั้งคู่ก็เหวี่ยงตะขอไปคล้องกับระเบียงหอคอยกลางแล้วโหนตัวหลบไปสมทบกับวินทันที ทางด้านวิน ตอนนี้พวกเขาถูกสมาชิกกิลด์แมงมุมนับร้อยล้อมอยู่ในห้องโถง ที่นี่เป็นที่อยู่ของบรรดาหัวหน้าและรองหัวหน้ากิลด์ แถมยังมีทั้งคลังสมบัติและคลังอาวุธ การคุ้มกันจึงแน่นหนากว่าปกติอยู่แล้ว พอคนของกิลด์แมงมุมที่อยู่ด้านนอกบุกตามเข้ามาช่วยได้ สถานการณ์ด้านวินก็เปลี่ยนไป วินอยู่ภายใต้การคุ้มกันของห้าตำรวจม้าอย่างแน่นหนา หมีขาวสั่งไว้ ก่อนจะทำลายสัญลักษณ์ประจำกิลด์ ใครตายก็ได้ยกเว้นวิน เพราะวินเป็นคนถือกุญแจ และนายตำรวจทั้งห้านาย ฝึกมาด้วยกันเข้าขากันมากจนวินไม่สามารถแทรกได้ วินก็เลยต้องย้ายมาทำหน้าที่เป็นฝ่ายสนับสนุนส่งไอเทม ม้วนคาถา และยาเพิ่มพลังชีวิตให้แทน ซึ่งก็ถูกแล้ว เพราะพ่อค้าอย่างวินคนเดียว พกของมามากกว่านายตำรวจห้าคนรวมกันอยู่หลายเท่า เรียกได้ว่า รุมเข้ามาเถอะ หากลัวไม่ มีทั้งยาเพิ่มพลังชีวิต ยาลดอาการเหนื่อยล้า ม้วนคาถาเพิ่มความเร็ว เพิ่มค่าป้องกัน และอื่นๆอีกมากมาย ต่อให้ยันกันอย่างนี้อีกเจ็ดวันเจ็ดคืน ก็ไม่แน่ว่ากระเป๋าของวินจะว่างเปล่า หัวหน้ากิลด์แมงมุมยืนดูการต่อสู้จากชั้นลอยในห้องโถงนั้นเอง แม้ว่าเขาอยากจะลงมาจัดการกับกลุ่มของวินด้วยตนเองให้สิ้นซาก แต่รายงานจากหน่วยต่างๆทั้งที่อยู่รอบนอกและในหอคอยส่วนต่างๆกลับเข้ามาไม่ขาดสาย โดยเฉพาะรายงานความเสียหายที่เกิดขึ้นเพราะผู้เล่นไม่ทราบจำนวน ที่ก่อกวนในส่วนต่างๆของหอคอยทำให้เขาแทบจะแบ่งแยกสมาธิไม่ได้ “ท่านหัวหน้ากิลด์ ถ้าทางโน้นยุ่งนัก ทางนี้ก็ให้ผมจัดการก็แล้วกัน” ชายวัยประมาณยี่สิบต้นๆแต่กลับแต่งตัวเหมือนพวกนักพรตมีลูกประคำห้อยอยู่เต็มคอ ยกธนูขึ้นแล้วเล็งไปที่วินและห้าตำรวจม้า เสียงลูกธนูแหวกอากาศดังอึงอล แต่สุดท้ายกลับมีแสงสีฟ้าสว่างวาบ ลูกธนูจึงเปลี่ยนทิศทางไปหาสมาชิกกิลด์แมงมุมดวงกุดที่อยู่ใกล้ๆทันที อ๊าก กกกกก หมอนั่นร้องลั่น จนพรรคพวกเดียวกันถึงกับหยุดมือหันมาดู วินกับตรวจม้าทั้งห้าก็พลอยหยุดมาสังเกตการณ์ด้วย คนๆนั้น ค่อยๆทรุดตัวลงทั้งๆที่มือยังกุมบาดแผล และน้ำที่ไหลออกมาตามร่องนิ้วของคนๆนั้นเป็นสีดำคล้ำ ส่งกลิ่นเหม็นสะอิดสะเอียนไปทั่ว สมาชิกกิลด์แมงมุมที่มุงดูอยู่ใกล้ๆต่างตกใจและก้าวเท้าถอยห่างอย่างไม่รู้ตัวเมื่อผิวหนังของคนที่โดนธนูเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำ เน่าเฟะไปทั้งตัว เขายังคงนอนทุรนทุราย ไม่ยอมตายง่ายๆ แต่ละครั้งที่ขยับ พื้นก็ครูดเอาเนื้อเน่าหลุดออกมาจนเริ่มเห็นกระดูกขาวๆรำไร “ท่านหัวหน้ากิลด์แมงมุม ท่านเชิญนักพรตปีศาจมาช่วยแต่ไม่รักลูกน้องมากพอที่เชิญท่านนักพรตร่วมกลุ่มเลยหรือไง แต่แหม ไม่เชิญก็ดีเหมือนกัน เพิ่งได้เห็นเป็นบุญตาในวันนี้เองว่า คนที่โดนคำสาปซากศพมีสภาพอย่างไร” หมีขาวนั่นเองที่เป็นคนใช้เวทย์แสงปัดคำสาปได้ทันเวลา “ไม่ยักรู้ว่า กิลด์ขุมทรัพย์จะสนใจกิลด์เล็กๆของผมด้วย” หัวหน้ากิลด์แมงมุมโต้ตอบทันทีที่เห็นหน้าหมีขาวชัดๆ “ผิดไปแล้ว วันนี้ผมมาในนามส่วนตัว ไม่เกี่ยวอะไรกับกิลด์ขุมทรัพย์ คือว่า ทรัพย์สินของที่นี่มันน้อยไปหน่อย ขืนยกกิลด์มา ก็ไม่พอแบ่งกันพอดี” หมีขาวโต้ตอบหน้าระรื่น “หึ มากันกี่คนก็ช่าง มาก่อนตายก่อนก็แล้วกัน” นักพรตปีศาจยกธนูขึ้นอีกครั้ง แต่จู่ๆก็เหมือนมีแผ่นดินไหว ตัวหอคอยโยกไปมาจนไม่มีใครยืนอยู่ และในที่สุดก็มีเสียงดังสนั่นหวั่นไหวราวฟ้าจะถล่ม ก้อนหินร่วงพรูลงมาจากหลังคา พริบตาเดียวแสงแดดก็ลอดเข้ามาในห้องโถง หลายคนอ้าปากค้างเมื่อเห็นหน้ายักษ์หน้าเหี้ยมตัวสีแดง โผล่ออกมาจากที่ที่เคยเป็นหลังคา เจ้ายักษ์แดงมันไม่พูดพร่ำทำเพลงก็จัดการรื้อหลังคาออกจนหมด ก่อนจะปีนมายืนในห้องโถง ทั้งคนกิลด์แมงมุมและปาร์ตี้ผีไม่มีญาติต่างเงยหน้ามองมันอย่างระแวดระวัง “เจ้าสินะ เจ้าของคำสาป” ด้วยส่วนสูงห้าเมตรของยักษ์แดง นักพรตปีศาจที่ยืนคู่กับหัวหน้ากิลด์แมงมุมจึงอยู่ในระดับสายตาของมันพอดี “จ จะ จะ เจ้า ต้องการอะไร” นักพรตปีศาจถามปากคอสั่น เจ้ายักษ์แดงฉีกยิ้มจนเห็นเขี้ยวขนาดยักษ์ที่มุมปาก “นายข้าสั่งให้ข้าให้พรเก้าชีวิตกับเจ้าก่อน” นักพรตปีศาจทำท่าโล่งอก พรเก้าชีวิตเป็นทักษะในสายอาชีพหมอผีเช่นเดียวกับคำสาปที่เขาใช้ แม้จะฟังดูดี แต่เป็นทักษะที่ปล่าวประโยชน์ทักษะหนึ่ง เพราะมันจะช่วยให้คนที่โดนฆ่าตายฟื้นทันที โดยไม่ต้องรอเวลาฟื้นเหมือนปกติ และจะฟื้นตรงที่ที่ตายนั่นเอง ไอเทมที่ตกตอนตายก็ยังตกอยู่ ระดับก็ลดเหมือนเดิม การได้พรนี้จึงมีประโยชน์แค่ประหยัดเวลาเท่านั้น “ไปบอกนายเจ้าด้วยว่าขอบใจ แต่ไม่รบกวนดีกว่า” แม้จะคิดว่าเป็นทักษะกระจอกๆ ไร้ประโยชน์ นักพรตปีศาจก็ยังตอบอย่างรักษาน้ำใจ คนที่เล่นอาชีพหมอผีมีไม่มาก เผื่อว่าวันหน้าวันหลังจะได้พึ่งพา เจ้ายักษ์แดงมันไม่สนใจ จัดการให้พรโดยใช้ยันต์ทันที เมื่อพรมีผลมันก็พูดต่อ “ไม่ได้หรอก เพราะนายท่านสั่งให้ฆ่าเจ้าสิบครั้ง ขืนไม่ให้พร เจ้าไปเกิดใหม่ในเมือง ข้าก็ต้องเสียเวลาน่ะสิ” พูดจบมันก็ทุบเปรี้ยงจนนักพรตปีศาจตายหนแรกเป็นการสาธิตทันที มันเอานิ้วเขี่ยๆกองไอเทมที่ตกจากนักพรตปีศาจ ระหว่างรอให้เขาฟื้น พอนักพรตปีศาจฟื้นขึ้นจริงๆมันก็ฉีกยิ้ม “แย่จัง ของที่ข้าต้องการมันยังไม่ตก” พูดจบมันก็จับนักพรตปีศาจที่เท้าปล่อยให้เขาห้อยหัวต่องแต่ง ร้องโวยวาย บรรดาสมาชิกกิลด์แมงมุมต่างก็ถอยไปยืนดูอยู่ห่างๆ แม้หัวหน้ากิลด์แมงมุมจะพยายามตะโกนสั่งให้ช่วยกันโจมตีเจ้ายักษ์แดง แต่สภาพเพื่อนของพวกเขาที่ตอนนี้ยังนอนทุรทุรายอยู่ที่พื้นทำให้สมาชิกกิลด์แมงมุมไม่ยอมขยับตัว “เจ้าว่า ในเกมกฎเรื่องแรงดึงดูดของโลกจะทำงานไหม” พูดจบเจ้ายักษ์แดงก็ไม่รอคำตอบ มันปล่อยนักพรตปีศาจดิ่งลงมาทั้งอย่างนั้น “ว้า ลืมไปว่าในเกมนี่ ขอเพียงมีพลังป้องกันกับเกราะดีๆก็ไม่ตายง่ายๆ” เจ้ายักษ์แดงบ่น เมื่อเห็นว่านักพรตปีศาจนอกจากจะไม่ตายแล้วยังสามารถกระเสือกกระสนจะหนีอีก พอบ่นจบมันก็กระทืบซ้ำทันที โครม “ชีวิตที่สอง” พอไม่มีใครช่วย มันก็นับแต้มเอง ผ่านไปห้ารอบ นักพรตปีศาจเลเวลลดลงไปห้าระดับ ของที่ตก ยิ่งตกก็ยิ่งน้อย แต่เจ้ายักษ์แดงก็ยังเอาแต่บ่นว่าของที่มันต้องการไม่ตกสักที พอฟื้นรอบนี้ นักพรตปีศาจก็ชิงถามทันที “แกจะเอาอะไร บอกมาได้เลย” เจ้ายักษ์แดงทำท่าเหมือนจะหมดสนุกเมื่อได้ยินคำถาม แต่มันก็ตอบ “ข้าต้องการตุ๊กตาสาปแช่ง” นักพรตปีศาจทำท่าหวาดกลัวอยู่แวบเดียว แล้วก็เปลี่ยนไป “ตุ๊กตาสาปแช่งหรือ นายแกเป็นพวกเดียวกับไอ้พวกนี้หรือไง” เขาชี้ไปที่เหล่าปาร์ตี้ผีไม่มีญาติ “อย่าหวังว่าแกจะได้ไปง่ายๆ นังเด็กผู้หญิงนั่นจะต้องทุกข์ทรมานยิ่งกว่าไอ้หมอนั่น” เขาชี้ไปที่สมาชิกกิลด์แมงมุมคนที่โดนคำสาป วินหน้าซีดเผือดเมื่อได้ยินคำพูดของนักพรตปีศาจ เขาผวาจะเข้าไปจัดการ แต่สามโจรสลัดที่ตอนนี้มากันพร้อมหน้าพากันรั้งวินไว้ “ถ้ายักษ์แดงนี่มาช่วย ก็แสดงว่าหมวยน้อยมีคนดูแลแล้ว เราสังเกตการณ์อีกสักพักดีกว่า” หมีขาวบอก “เสียเวลาจริงๆ” เจ้ายักษ์บ่นก่อนจะกระทืบนักพรตปีศาจตายไปอีกรอบ และของที่ตกลงมาก็ยังไม่มีตุ๊กตาสาปแช่งเหมือนเดิม “แกอย่างหวังนะ” พอฟื้นขึ้นมา นักพรตปีศาจก็ชิงพูดทันที แต่พูดไม่ทันจบก็ตายไปอีกครั้ง จนผ่านครั้งที่แปด เจ้ายักษ์มันเริ่มเบื่อ “เที่ยวนี้ลองเปลี่ยนเป็นจับฉีกบ้างดีกว่า” มันจับขาทั้งสองข้างของนักพรตปีศาจแยกออกจากกัน “อย่าๆ ยอมแล้ว” “ว้า อย่าเพิ่งยอมสิ เพิ่งจะคิดวิธีฆ่าใหม่ๆออก เที่ยวนี้พอจับฉีกเสร็จ เที่ยวว่าจะลองจับไปแช่น้ำกรดดูอยู่เชียว” เจ้ายักษ์แดงกลับห้ามเสียอย่างนั้น นักพรตปีศาจรีบลนลานล้วงตุ๊กตาสาปแช่งออกมาจากกระเป๋า “เอ้า เอาไป แล้วก็เลิกตามรังควานกันได้แล้ว” ตุ๊กตาตัวนั้นมีส่วนที่คล้ายๆหางลูกศรปักอยู่ เจ้ายักษ์แดงรับไปพิจารณา ก่อนจะตะโกนก้อง “นายท่าน ข้าได้ตุ๊กตาสาปแช่งมาแล้ว” ยักษ์แดงนิ่งเงียบเหมือนกำลังฟังคำสั่ง จากนั้นมันก็แยกหางลูกศรออกมาจากตุ๊กตา แล้วเรียกเวทย์แสงกับเวทย์ไฟพร้อมกันเผาทั้งสองส่วนเป็นจุลในพริบตา นักพรตปีศาจกลืนน้ำลายเอื้อก ก่อนหน้านี้ เขายังแอบหวังว่า เจ้านายของยักษ์ตนนี้จะไม่รู้วิธีแก้คำสาป เขาจะได้ขอต่อรองเอาค่าชดเชยได้บ้าง แต่นี่แค่สัตว์เลี้ยงยังใช้เวทย์ทำลายคำสาปเป็น เขาคิดไม่ออกจริงๆว่า เจ้านายของเจ้ายักษ์เป็นคนระดับไหน “หมดเรื่องแล้ว” เจ้ายักษ์หันไปทางปาร์ตี้ผีไม่มีญาติ “ใครชื่อวิน” “ผมเอง” วินก้าวออกมา ตอนนี้ที่เขาอยากรู้ที่สุดคืออาหมวยน้อยเป็นอะไรไปหรือเปล่า “นายหญิงของเจ้าโกเลมน้อยพักผ่อนอยู่ที่นอกกำแพงเมืองโน่น นายพาพวกออกไปได้แล้ว เพราะข้ามีงานต้องทำที่นี่อีกสองอย่าง” “อะไร” วินตั้งท่าจะถาม แต่สามโจรสลัดตะครุบไหล่ไว้เหมือนเคย พอวินหันมามองพวกเขาก็ส่ายหน้าเป็นเชิงปราม แล้วหมีขาวก็ออกหน้าเจรจาเอง “เรามาที่ที่เพื่อยึดกิลด์แมงมุม นายของเจ้าต้องการยึดกิลด์ด้วยหรือเปล่า” เจ้ายักษ์แดงมันเลยหันไปคว้าตัวหัวหน้ากิลด์แมงมุมจากชั้นลอยโยนลงมานอนแทบเท้าหมีขาว “เจ้าจะยึดจะทำอะไรก็ทำไป ข้ายังเหลือภารกิจต้องฆ่าไอ้หมอนี่อีกสองครั้ง” มันชี้หน้าไปที่นักพรตปีศาจ “แล้วค่อยกินอาหาร” สายตาของมันที่มองไปรอบๆทำให้สมาชิกกิลด์แมงมุมถอยไปเบียดกำแพงอย่างลืมตัว หมีขาวได้ยินดังนั้นก็ส่งตัวหัวหน้ากิลด์คืนให้ยักษ์แดง “ถ้าอย่างนั้น พวกผมออกไปดูหมวยน้อยก่อน นายกิน เอ๊ย เสร็จธุระเมื่อไหร่ก็ส่งข่าวด้วยก็แล้วกัน” ปาร์ตี้ผีไม่มีญาติเดินจากไป โดยไม่สนใจเสียงโหยหวนทุรนทุรายของนักพรตปีศาจเลยสักนิด ------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:28:23

ความคิดเห็นที่ 42 บทที่ 60 ผู้ปลดผนึกปลอม เหตุการณ์อีกด้านทางฝ่ายชายชุดขาว พอส่งอัลติเมทโกเลมออกไปแล้ว เขาก็เอาเข็มที่ถอนออกจากตัวอาหมวยมาเรียงดูเล่น “เข็มอาบยาพิษสามเล่ม พิษสามชนิด แตรนางฟ้า  เมล็ดจันทร์  กับรากงู  พิษถึงตายทั้งนั้น” เขาวางเข็มทีเหลืองออกส้ม สีแดงและสีขาวลงบนผ้าเช็ดหน้า แล้วเขาก็หยิบเข็มเล่มต่อไปขึ้นมาดู “เข็มที่เหลือมีทั้งคำสาประดับต่ำอย่างคำสาปลดผลของยาเพิ่มพลังชีวิต คำสาปทำให้อ่อนแรง ไปจนถึงคำสาปร้ายแรงที่ขยายผลการถูกทำร้าย” เขาหันไปมองหมวยน้อยที่นอนกอดตุ๊กตาอยู่แล้วรำพึงเบาๆ “ดูๆก็เป็นเด็กใสๆ แต่กลับมีคนประสงค์ร้ายขนาดนี้” ขณะที่ชายชุดขาวพับผ้าเช็ดหน้าเพื่อเก็บเข็มทั้งเก้าเล่ม เขาก็ชะงักนิดนึง ยืนขึ้นแล้วกลับหลังหันไปทักทายคนที่เพิ่งปรากฏตัว “NPC เควส ต้องมาทำหน้าที่แทนจีเอ็มด้วยหรือ” NPC ประจำเควสคนสำคัญหรือลุงบรรณารักษ์ส่งยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินทะลุเข้ามาในครอบแก้ว “เผอิญว่ายังไม่ทันกลับไป ฝ่ายตรวจสอบก็ส่งข่าวมาก่อนว่ามีการใช้คำสาปต้องห้ามในบริเวณนี้ ผมก็เลยรับอาสามาดูให้ก่อน ระหว่างที่ทางโน้นติดต่อจีเอ็ม” “ถ้าจะมาดู ก็เข้าไปในหอคอยโน่นได้เลย” ชายชุดขาวแนะ “ผมว่ารออยู่ข้างนอกดีกว่า คุณส่งอัลติเมทโกเลมเข้าไปแล้วนี่ ผมว่าเขาน่าจะได้รับการลงโทษที่สาสมกว่าที่บริษัทเกมจะลงโทษ” คุณลุงตอบเรียบๆ ชายชุดขาวทำเสียงหึ ก่อนจะต่อว่าอย่างไม่เกรงใจ “บริษัทเกมไม่เคยทำอะไรเด็ดขาดสักที สั่งแบนคำสาปซากศพกับตุ๊กตาสาปแช่งแล้ว แทนที่จะจัดการลบทักษะเสีย กลับประกาศให้ผู้เล่นที่มีทักษะมาติดต่อกับบริษัทเพื่อขอแลกเป็นทักษะอื่น ผมเตือนแล้วก็ไม่เชื่อ ตอนนี้เห็นผลของความไม่เด็ดขาดของพวกคุณแล้วหรือยัง” คุณลุงยังยิ้ม “คุณมิคาเอล เราทำอะไรตามใจอย่างนั้นไม่ได้หรอก ถึงจะมีข้อมูลของผู้เล่นทุกคนอยู่ในมือ แต่ทักษะพวกนั้นเป็นของผู้เล่น เราทำได้แค่ไม่ปล่อยให้มีการเรียนทักษะหรือพัฒนาทักษะพวกนี้ และประกาศว่าจะลงโทษหากมีการใช้ทักษะพวกนี้ทำร้ายผู้เล่น ใครบางคนที่ไม่แลกเปลี่ยนเป็นทักษะอื่นอาจจะแค่อยากเก็บไว้เป็นที่ระลึกก็ได้” “แต่ตอนนี้ คุณก็รู้แล้วนี่ ว่ามีอยู่คนหนึ่งไม่ได้คิดจะเก็บไว้เฉยๆ” มิคาเอลไม่พอใจอย่างยิ่ง “และเขาก็จะถูกลงโทษ” คุณบรรณารักษ์บอกเสียงอ่อน “โดยบริษัทเกม หรือว่าผมล่ะ แล้วถ้าบังเอิญผมไม่ได้มารับเควสแถวนี้พอดี แม่หนูนั่นจะต้องทนทรมานนานเท่าไรกว่าที่จีเอ็มจะมาช่วย” “ตามกฎของการไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้เล่น เราต้องรอจนกว่าทั้งสองฝ่ายจะยุติศึก” คุณลุงตอบเสียงเรียบ ทำเอามิคาเอลส่ายหน้าแบบรับไม่ได้ทันที “คุณมิคาเอล คุณได้ของครบแล้วนี่ จะส่งเควสเลยหรือเปล่า” ลุงบรรณารักษ์ถาม “ส่งเควส มีแผนอะไรอีกหรือ” มิคาเอลถามอย่างไม่ไว้ใจ “โธ่ ผมก็แค่อยากอำนวยความสะดวกให้ เห็นว่าไหนๆคุณก็ช่วยเด็กคนนั้นมาแล้ว คงอยากช่วยให้ตลอด คุณใช้พลังจิตรักษาแม่หนูนั่นไป จนตอนนี้คุณไม่มีพลังจิตเหลือพอที่จะเทเลพอทไปเอาตุ๊กตาสาปแช่งแล้วกลับมาทำลายคำสาปพร้อมๆกับเศษลูกธนูที่ปักอยู่ที่ตัวแม่หนูแน่ ถ้าคุณส่งเควสเมืองตุ๊กตาสาปแช่ง คุณสามารถเลือกเรียนทักษะ หรือจะเลือกเพิ่มพลังจิตตัวเองทีเดียวสองเท่าก็ได้ ถ้าคุณส่งเควสตอนนี้ ก็จะได้ทำลายคำสาปทันทีเลย คุณจะเห็นว่าอย่างไร” มิคาเอลยิ้มอย่างรู้ทัน แต่ไม่ทันจะตอบคำถาม ก็มีสัญญาณเรียกจากอัลติเมทโกเลม “นายท่าน ข้าได้ตุ๊กตาสาปแช่งมาแล้ว” มิคาเอลเปิดเสียงให้ลุงบรรณารักษ์ได้ยิน มิคาเอลหันไปมองลุงบรรณารักษ์ยิ้มๆ “คุณคิดว่าผมมีพลังจิตไม่พอจะทำลายคำสาปสินะ” “โกเลมน้อย” มิคาเอลเรียก พร้อมกับเดินไปใกล้q “คร้าบ” เจ้าโกเลมน้อยเงยหน้าขานเสียงใส “เชื่อมต่อกับเพื่อนเจ้าซะ” มิคาเอลสั่ง “ครับ” โกเลมน้อยจัดการสื่อสารกับยักษ์แดงทันที “โกเลมน้อยเอามือกุมลูกธนูไว้ พอยักษ์แดงทำอะไร โกลเมน้อยก็ทำตามทันทีนะ ยักษ์แดงให้สัญญาณโกเลมน้อยและรอจังหวะ ทั้งคู่ต้องทำให้พร้อมๆกัน เข้าใจนะ” มิคาเอลสั่งโกเลมน้อยและยักษ์แดงรวดเดียว “คร้าบ” เจ้าโกเลมน้อย เปลี่ยนจากการใช้เวทย์รักษาอาหมวยมาเป็นกุมลูกธนูที่ยังฝังอยู่ในเนื้ออาหมวยตามคำสั่งทันที มิคาเอลสอนให้อัลติเมทโกเลมร่ายคาถาล้างคำสาปพร้อมๆกับการใช้เวทย์แสงและเวทย์ไฟช่วย คาถานี้ปกติจะได้จากการทำเควสเท่านั้น สอนให้กันไม่ได้ เพราะจังหวะการใช้เวทย์แสงและเวทย์ไฟมีการเปลี่ยนแปลงตามคาถาแต่ละคำ แต่มิคาเอลอาศัยการสื่อสารทางจิตระหว่างตัวเองกับอัลติเมทโกเลม ทำให้เขาสอนอัลติเมทโกเลมได้ ส่วนอัลคิเมทโกเลมก็เชื่อมต่อกับโกเลมน้อยเพื่อให้โกเลมน้อยทำตามอีกที เพียงไม่นาน ลูกศรในมือโกเลมน้อยก็เปล่งแสงสว่างวาบ ถูกเผากลายเป็นแท่งหินเล็กๆมีตัวอักษรละเอียดยิบสลักอยู่ “สำเร็จแล้ว” เจ้าโกเลมน้อยกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ แต่พอมันเห็นว่านายหญิงของมันมีเลือดไหลซึมออกมาจากแผล มันก็รีบวิ่งกลับไปรักษาแผลทันที “เป็นไง วิธีการแก้คำสาปของผม” มิคาเอลถามลุงบรรณารักษ์ เขายิ้มราวกับจะเยาะว่ามีวิธีตั้งมากมายที่สามารถทำลายไอเทมทั้งสองส่วนพร้อมกัน โดยไม่ต้องเอามันมาอยู่ที่เดียวกัน ลุงบรรณารักษ์โคลงหัวอย่างอ่อนใจ “คุณนี่น้า กี่ปีก็เหมือนเดิม ใครกำหนดอะไรไว้ก็ช่าง ต้องหาวิธีพลิกแพลงที่เหนือความคาดหมายออกมาจนได้” แน่นอน ไม่มีใครคิดจะล้างคำสาปด้วยวิธีนี้กันหรอก หนึ่งนั้นเป็นเพราะ มีสัตว์เลี้ยงอยู่กี่ตัวกันเชียวที่มีพลังจิตเพียงพอและใช้เวทย์เป็น และสอง มีใครบ้างที่คิดจะหาวิธีสอนทักษะให้กับสัตว์เลี้ยงของคนอื่น “เมื่อหมดล้างคำสาปแล้ว ผมขอแท่งหินนั่นกลับไปเป็นหลักฐานด้วย จะได้จัดการกับผู้เล่นที่ใช้คำสาปต่อ” ลุงบรรณารักษ์ขอแท่งหินที่เกิดจากลูกธนู “โกเลมน้อย หยิบแท่งหินนั่นมาให้ทีสิ” มิคาเอลสั่ง โกเลมน้อยวิ่งเอามาให้ทันที ตอนนี้มันชักจะคุ้นๆกับการทำตามคำสั่งคนๆนี้แล้ว มิคาเอลรับมา แต่แทนที่จะส่งให้ลุงบรรณารักษ์ เขากับล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมา หยิบแท่งหินคำสาปใส่ลงไปแล้วค่อยส่งให้ลุงบรรณารักษ์ ลุงบรรณารักษ์ยื่นมือมารับ “คุณนี่ถ้าจะชินกับการจัดการกับพวกคำสาปผสมพิษจริงๆ ขนาดรู้แล้วว่า คำสาปนี้ไม่มีพิษผสมยังอดเอาผ้ามาห่อไม่ได้ เอ๊ะ..” ผู้เล่นมิคาเอลส่งมอบภารกิจเมืองตุ๊กตาสาปแช่ง เนื่องจากเป็นการส่งมอบนอกเขตเมืองตุ๊กตาสาปแช่ง เงื่อนไขการให้รางวัลจึงมีการเปลี่ยนแปลง ขอให้ NPC ประจำเควสตรวจสอบด้วย เสียงจากระบบดังขึ้นในหัวของลุงบรรณารักษ์และมิคาเอลพร้อมๆกัน ลุงบรรณารักษ์ เปิดผ้าเช็ดหน้าออกดู ข้างในนอกจากแท่งหินแล้วยังมีเข็มชนิดต่างๆที่มิคาเอลถอนออกมาจากตัวอาหมวยด้วย “ภารกิจขอแค่ ของที่เคยใช้เพื่อการสาปแช่งเก้าอย่าง คุณให้มาสิบ แถมทุกชิ้นยังเป็นการใช้คำสาปผ่านตุ๊กตาสาปแช่งอีก คุณมิคาเอลนะ คุณมิคาเอล” ลุงบรรณารักษ์ส่ายหัว “คุณลืมพูดถึงคำสาปต้องห้ามไปนะ ดังนั้น ของนี่เป็นของระดับสูงสุดที่เควสต้องการแล้ว เพราะฉะนั้น ตอนนี้ ผมขอเรียนทักษะเปิดนรกเลยก็แล้วกัน” มิคาเอลยิ้มอย่างผู้ชนะ “คุณมิคาเอล ถึงตอนนี้คุณจะเปลี่ยนมาใส่ชุดนักบวชและมีไอเทมเสริมพลังจิตมากมาย คุณก็ยังมีพลังจิตไม่มากพอจะใช้ทักษะนี้อยู่ดีนั่นแหละ “ “นั่นปล่อยให้เป็นปัญหาของผมก็แล้วกัน แล้วก็อย่าบอกว่าให้ไม่ได้ด้วย ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในเมืองตุ๊กตาสาปแช่ง แต่อยู่ใต้เวทย์กำแพงแก้วของผม ทักษะที่ผมต้องการเรียนมันอยู่ระดับเดียวกัน คุณมีสิทธิ์ให้ได้” ลุงบรรณารักษ์ถอนหายใจดังเฮือก “การต่อรองกับผู้เล่นที่รู้กฎทุกกฎมันยากจริงๆ” แต่พอจะพูดต่อ ทั้งคู่ก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังมุ่งมาทางนี้ “ตกลง” ลุงบรรณารักษ์เปลี่ยนใจทันทีที่เห็นคนพวกนั้น “ดี พวกเราจะได้ไปกันเสียที” ลุงบรรณารักษ์ส่งม้วนคาถาให้มิคาเอลม้วนหนึ่ง แล้วหายตัวจากไปตอนที่มิคาเอลเปิดม้วนคาถาจนมีแสงสีแดงราวกับเปลวเพลิงอาบทั่วร่าง พอแสงหายไป เขาก็หันไปหาโกเลมน้อยที่กลับไปนั่งเฝ้าอาหมวยหลังจากที่ส่งแท่งหินเสร็จ “โกเลมน้อย” “ครับ” “ผมจะไปแล้ว จะเอาครอบแก้วนี้ออกด้วย ต่อไปนี้โกเลมน้อยต้องคุ้มครองนายหญิงต่อเองนะ” “ครับ” แม้จะรู้ว่าเป็นเอไอ แต่พอเห็นหน้าแหยๆของเจ้าโกเลมน้อย เขาก็อดปลอบไม่ได้ “ไม่ต้องกังวลหรอก อีกไม่เกินห้านาที นายหญิงของเจ้าก็ฟื้นแล้ว” “จริงนะ” เจ้าโกเลมน้อยตาใสทันที “จริงสิ” ชายหนุ่มในชุดขาวส่งยิ้ม ก่อนจะโบกมือสลายครอบแก้วแล้วหายตัวไป --------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:32:23

ความคิดเห็นที่ 43 “อาหมวยน้อย โกเลมน้อย” วินส่งเสียงตะโกนมาก่อนตัว เขาวิ่งนำหน้าทิ้งคนอื่นทันทีที่มองเห็นโกเลมน้อยอยู่กับใครบางคนอีกสองคน “พี่วิน ทางนี้” เจ้าโกเลมน้อยตะโกนตอบ พอวินวิ่งนำหน้าทิ้งระยะได้พอสมควร สามโจรสลัดก็หันมาคุยกัน “แกเห็นอะไรมั่ง” เหยี่ยวถามอีกาที่เพิ่งเก็บกล้องส่องทางไกลหลังจากที่คนหายไปทั้งคู่ “คนแรกไม่ทันเห็นหน้า แต่รูปร่างคุ้นๆ น่าจะเคยเจอกันมาก่อน แต่คนหลังนี่สิ ใส่หน้ากากปิดมาครึ่งหน้า เดาไม่ถูกว่าใคร แต่รู้สึกว่าคุ้นๆอีกเหมือนกัน” อีกาบอก “ทันเห็นครอบแก้วนั่นชัดๆไหม” หมีขาวถาม “เวทย์กำแพงแก้ว เวทย์ป้องกันระดับสูงสุดในขณะนี้ กันได้ทั้งการโจมตีทางกายภาพ เวทย์และคำสาป เคยได้ยินแต่ชื่อ แต่คิดว่าไม่ผิดแน่” อีกาตอบเหมือนเดิม “งั้นคนที่ช่วยหมวยน้อยก็ไม่ธรรมดาเลยนะสิ” หัยพึมพำ โป๊ก พี่เหยี่ยวเคาะให้หนึ่งที “เห็นทั้งเจ้ายักษ์แดง ทั้งครอบแก้วนั่น มันไม่ใช่แค่ไม่ธรรมดาเฟ้ย แต่ต้องเป็นจอมเวทย์ที่อยู่เบื้องหลังแหงๆ” “แล้วถ้าผมพูดถูก พี่มาเขกหัวผมทำไมอะ” หัยโวยวาย ทั้งคู่เถียงกันไป ปล่อยให้อีกาหันไปสบตากับหมีขาว ก่อนจะคาดการณ์ “หรือว่าหนึ่งในสองนั่น คือผู้ปลดผนึก” --------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:35:14

ความคิดเห็นที่ 44 เฮือก หมดแรง ขอพักก่อนแล้วค่อยมาลงอีกเรื่อง จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:36:13

ความคิดเห็นที่ 45 ฮุ้ย อ่านได้จุใจมากๆ ขอบคุณมากค่า แต่ว่าแอบสงสัย งั้นจริงๆ ก็มีคนได้อัลติเมทโกเลมมาแล้ว ทำไมตอนเก่าเขียนเหมือนยังไม่มีใครได้ล่ะ หรือมิคาเอลคนนี้คือคนนิรนามที่ว่ามีเวทย์สูงสุดนั่น แต่ว่าเฮเดสมีคู่แข่งแล้วจิ ฮิๆ โกเลมน้อยจะน่ารักเกินไปแล้ว ^_^ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 14:47:28

ความคิดเห็นที่ 46   ู^ ^ ^ ไม่นะคะพี่ก๊อตตี้ สำหรับหนมจีน เซบี้ไม่มีคู่แข่งหรอก ต่อให้มีป๋ามิคมาเทียบข้างๆก็เถอะ!! ฮึ!! หนมจีนชอบตอนปาร์ตี้เลือดอยู่ด้วยกันสุดแล้วค่ะ คนรั่วก็รั่วได้ใจ ทั้งลุงเหยี่ยว ทั้งพี่อีกา คนร้าย ก็ร้ายได้เฮฮา อย่างจอมมารทั้งสองคน เสียก็แค่ เซบี้ไม่มีช็อตให้โชว์เทพเท่านั้นเอง ตอนไปทำเควสชิงเมืองต่อๆมา ขอเซบี้ติดไปด้วยคนแล้วกันนะคะ ^/^ จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 16:37:28 A:125.25.129.121 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านคร่าวๆแล้วน่าสนุกดีค่ะขอเชฟเก็บไว้ทยอยอ่านเรื่อยๆ เยอะดีจริงๆค่ะ จากคุณ : Fhal2a เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 17:14:01

ความคิดเห็นที่ 48 เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ คุณ Deckard ขอให้งานวิจัยลุล่วงไปด้วยดีค่ะ  จบไวๆ จ้าาาา พักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ รออ่านตอนต่อไป(134)อยู่ค่ะ ^_____^ จากคุณ : SunnyP เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 22:11:25

ความคิดเห็นที่ 49 จ๊าก เห็นเลขบทแล้วสลบ มาทักคุณเด๊กคาร์ดก่อนนะ แหะๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 21:30:56