อีกวัน..และอีกวัน
|
|
เสียงนกกระจอกหยอกเย้าจ๊อกแจ๊ก จอแจ ปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมาในห้องนี่มืดมิด ความเหงาวิ่งตรงเข้าสู่หัวใจ..แทบจะทันทีที่ลืมตา สบัดหัวสองสามครั้งเพื่อสลัดภาพความฝันที่ยังติดค้างอยู่ให้หล่นหาย อีกเช้าแล้วที่ต้องตื่นขึ้นมาเพื่อรับรู้ความจริงว่าไม่มีเธอ ถึงมันจะเป็นเรื่องที่ยากจะยอมรับ..แต่ก็ต้องยอมรับใช่ไหม? ชีวิตยังต้องก้าวไปข้างหน้า เหมือนโลกที่ยังคงต้องหมุนรอบตัวเองไปเรื่อย ๆ หากจะบอกว่าไม่เจ็บปวดอะไรแล้ว ก็ดูจะเป็นการโกหกตัวเองเกินไป
สูดดมกลิ่นคาเฟอีนจากกาแฟถ้วยอุ่น เพื่อเรียกความสดชื่น เพิ่มพลังให้กับวันใหม่ วุ่นวายกับกิจกรรมการเลี้ยงชีพ พยายามทำตัวเองให้ยุ่งเข้าไว้ ไม่ให้สมองปล่อยว่าง ซักวินาทีเดียวก็ไม่อยากคิดถึงเธอให้เจ็บปวด
ทันทีที่รู้สึกว่าลืมเธอได้แล้ว ภาพเธอก็มาก่อกวนความคิดถึงอีกครั้ง
เผลอผ่านไปแป๊บเดียว..เกือบหมดวัน นาฬิกาบอกเวลา สามทุ่ม ช่วงเวลานี้ของเมื่อก่อน คือเวลาของคำราตรีสวัสดิ์หวาน ๆ มองโทรศัพท์ผ่านม่านน้ำตา ใจหายที่ยังเผลอติดอยู่กับความเคยชินแบบเดิม ๆ พยายามข่มใจตัวเองเพื่อไม่ให้เอื้อมมือไปกดโทรศัพท์โทรหาเธอ เธอไม่รู้หรอกว่า..ฉันต้องต่อสู้เพื่อเอาชนะการอยากโทรของตัวเองมากแค่ไหน อยากได้ยินเสียงใจจะขาด แม้จะแค่คำว่า ฮัลโหล แบบสั้น ๆ เสียงขุ่นมัว ก็ยังอยากได้ยิน เพื่อให้ได้รู้ว่าใต้ฟ้าผืนเดียวกันนี้ เธอยังสุขสบายดี และยังมีลมหายใจ
..
กล่าวราตรีสวัสดิ์กับภาพเธอบนหัวเตียง แล้วหลับไปพร้อมกับน้ำตา เพื่อพรุ่งนี้จะตื่นขึ้นมาต่อสู้กับความรู้สึกตัวเอง..อีกวัน ..และอีกวัน
จากคุณ |
:
แม่มดราตรี
|
เขียนเมื่อ |
:
22 ต.ค. 52 14:15:11
|
|
|
|