เรื่องเล่าสยองของข้าพเจ้า ตอน นางไม้ในเสาเรือน

สามารถติดตามอ่านเรื่องเล่าสยองของข้าพเจ้า
และนิยายเรื่องอื่นๆได้ที่ blog ของมูนนี่ค่ะ
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=moonyforever

ขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่านมากๆค่ะ^/|\^

ตอน ผีโพรงที่ลำตะคอง (หลอนครั้งแรก)
ตอน ผีโพรงที่ลำตะคอง (ฝูงผีบุก)
ตอน ผีทวงสมอง
ตอน ช่วยด้วย
ตอน หัวใคร ในทะเล
ตอน ทำไมพี่ถึงไม่ช่วยผม!
ตอน กลิ่น
ตอน เขามาเตือน
ตอน วิญญาณป่าที่เขาใหญ่
ตอน เขามานำทาง
ตอน เหงามั้ยจ๊ะ
ตอน ผีถ้วยแก้ว
ตอน ผีที่อินเดีย ตอนแรก
ตอน เขา....มาเกาะที่ไหล่
ตอน ท่อนแขนใครบนหาดทราย
ตอน ผีที่อินเดีย(ภาคสองเสียงในความมืด)
ตอน ความอัศจรรย์บนนากาก็อต
ตอน พรายทะเล
ตอน มือสีขาว
ตอน ผีที่ดินเดีย ภาคเจอผีที่เนปาล
ตอน ผมเป็นทหารช่าง
ตอน ผีอำ
ตอน เส้นทางสนธยา
ตอน เงาดำที่ศรีลังกา
ตอน ขอข้าวอีก!
ตอน ใครที่วิ่งเข้ามา
ตอน ศีรษะสยองขวัญ
ตอน เสียงที่วิ่งรอบรถ
ตอน อะไรวิ่งอยู่บนหลังคา
ตอน วิญญาณที่มากับกระถางกุหลาบ
ตอน ข้อเท้าใคร
ตอน วิญญาณจากอุบัติเหตุ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8256504/W8256504.html
ตอน แสงหิ่งห้อยกับเงาสูงชะลูด
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8281690/W8281690.html
ตอน อาถรรพ์เพลงมอญร้องไห้
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8309035/W8309035.html
ตอน อย่าทำดอกไม้จันทน์ร่วง
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8349209/W8349209.html#
ตอน ดวงจันทร์บนรางรถไฟ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8410593/W8410593.html
ตอน ทางเดินของคนตาย
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8438402/W8438402.html



เรื่องที่ 39

นางไม้ในเสาเรือน

ต้นไม้ ยามเมื่ออยู่ในป่าย่อมมีชีวิต บางต้นที่มีอายุยืนยาวอาจจะมีจิตวิญญาณเกิดขึ้น บ้างก็ว่าเป็นเทวาอารักษ์ บ้างก็ว่าเป็นนางไม้ แต่โดยส่วนตัวของพี่แล้วเชื่อว่านั่นคือจิตใจของต้นไม้ที่สั่งสมมานานนับร้อยปี จนบางครั้งสามารถส่งคลื่นความถี่ออกมาเตือนเมื่อยามมีภัย

เรื่องเล่าคราวนี้ต่อจากครั้งก่อน นั่นก็คือเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นในบ้านของน้องนก ความที่เป็นชุมชนเก่าแก่จึงมีสิ่งแปลกประหลาดมาให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง นกบอกว่าถึงจะมีบ่อยแต่ก็ใช่ว่าจะเคยชิน ด้วยจิตวิทยาขั้นพื้นฐานของมนุษย์อันดับแรกเลยคือกลัวความมืด เพราะมันจะทำให้เราสร้างจินตนาการต่างๆนาๆให้คิดกันไปเรื่อย สรุปก็คือ เรากำลังหลอกตัวเองนั่นแหละ

ดังนั้นไม่ว่าจะเห็นอะไร ขอให้ตั้งสติและพิจารณากันให้ดีก่อน ไม่ใช่ว่าเอะอะก็จะให้เป็นผีกันอยู่ร่ำไป พวกวิญญาณเขาบ่นว่า กรูไม่รู้เรื่องด้วยเฟร้ย =”=

กลับมาเข้าเรื่องกันต่อ ด้วยความที่ต้องมาทำงานในกรุงเทพ นกเลยกลับบ้านปีละครั้ง(บางทีก็สองครั้งแล้วแต่ความเซ็ง) กลับไปสภาพบ้านก็ยังเหมือนเดิม เพียงแต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่คุณพ่อของนกต่อเติมบางส่วนของบ้านโดยไปได้ไม้ต้นใหญ่มาจากป่า ท่านก็เอามาตั้งเป็นเสากลางเรือน นกบอกว่าเข้าไปในห้องนั้นครั้งแรกก็รู้สึกแปลกๆแต่ไม่ได้คิดอะไร แต่ที่น่าสงสัยก็คือคนในบ้านไม่ค่อยกล้าย่างกรายเข้าไปในนั้นบ่อยนัก แม้แต่ในเวลากลางวัน

วันแรกที่นกไปถึงหลังจากเหวี่ยงกระเป๋าเก็บแล้วก็ออกไปเล่นกับลูกสมุนซึ่งก็คือน้องๆหลานๆที่เป็นเครือญาติกัน ตกเย็นจึงกลับมาอาบน้ำอาบท่ากินข้าวกินปลาแล้วคุยกับพ่อแม่ต่ออีกสักพักจึงเข้านอน พอจะหลับก็เหมือนมีใครมากระซิบข้างหูว่า

ออกไป

นกบอกว่ามันจะเป็นอยู่แค่ข้างเดียวพี่จำไม่ได้แน่ชัดว่าข้างซ้ายหรือขวา พอพลิกตัวไปอีกด้านก็จะไม่ได้ยิน แต่พอหันกลับไปข้างเดิมก็มีเสียงมากระซิบอีก

ออกไป

มันเป็นเสียงผู้หญิงค่ะ นกบอกในความรู้สึกเหมือนเห็นคนกำลังยืนจังก้ากลางห้อง หน้าตาบูดบึ้งเหมือนโกรธกันมาสักร้อยปี อารมณ์ตอนนั้นกำลังเหนื่อยและเพลียนกเลยผงกหัวขึ้นมาแล้วตอบอย่างรำคาญว่า

ไม่รู้ว่าเป็นใครแต่อย่ามากวน วันนี้เหนื่อยอยากจะนอน

แล้วเจ้าตัวก็นอนหลับกรนครอกต่อ ก็ไม่รู้ล่ะค่ะว่าคนที่มาทักจะทำท่าไหน ถ้าเป็นนางร้ายละครไทยคงร้องกรี๊ดแล้วเต้นผางๆ แต่วิญญาณนี่คงระวังกิริยามากกว่ามนุษย์ละมั้ง ตกลงคืนนั้นก็ไม่มีอะไร นกนอนหลับรวดเดียวถึงเช้าแล้วไปเล่าให้พ่อฟัง ตอนแรกพ่อก็ไม่ว่าอะไรพยักหน้าหงึกหงักไปตามเรื่อง แต่พอเจอคืนที่สองซึ่งหนักกว่าคืนแรกคือมายืนกันให้เห็นจะๆ พ่อของน้องนกเลยเข้าไปในห้องนั้นแล้วตะโกน

ถ้ามากวนลูกกูอีกจะจับเผาทิ้งให้หมด

เท่านั้นแหละค่ะผีเผอกระเจิง นกบอกว่าต่อจากนั้นเขาก็ไม่มาปรากฏให้เห็นอีกเลย แต่เจ้าตัวก็ไม่นอนในห้องอีกเพราะมันเหมือนมีพลังอะไรบางอย่างกดดันอยู่ตลอดเวลาทำให้หงุดหงิดไม่สบายใจ น้องเขาเลยกลับไปนอนห้องเดิม จะเข้าไปห้องนั้นก็ต่อเมื่อหยิบของหรือเปลี่ยนเสื้อผ้าเท่านั้น

นอกจากนกแล้วคนอื่นก็โดนด้วยเหมือนกัน น้าของน้องนกบอกว่าเคยไปนอนแล้วโดนไล่ ยิ่งพี่เขยนี่ถึงขนาดมาดึงขาเล่นจนแทบไม่มีใครกล้าย่างกรายเข้าไปในห้องนั้นนอกจากตัวของนกเองกับคุณพ่อ แต่เห็นบอกว่าระยะหลังดูเหมือนะเพลาๆลง จะแกล้งก็แต่เฉพาะคนนิสัยไม่ดีเท่านั้น

แล้วแบบนี้พี่จะไปนอนเล่นที่บ้านนกยังไงล่ะ

*/*/*/*/*

เกือบลืมไปเลยว่าวันนี้เป็นวันศุกร์ เป็นหวัดค่ะกินยาจนเบลอ นั่งทบทวนถึงนึกขึ้นได้ว่าต้องลงเรื่องเล่าสยองเลยรีบมาอัพเดี๋ยวไปนอนต่อ พรุ่งนี้ต้องไปนั่งที่บูธตะวันส่องในงานหนังสือด้วย

อ้อ เกือบลืม คือมูนนี่จะนำนิยายเรื่อง ยมทูต ไปลงที่ blog นะคะ แต่คงช้ากว่าที่พิมพคำแมกหน่อยเพื่อไม่ให้เสียมารยาท คิดว่าจะเริ่มต้นโพสต์บทแรกประมาณวันเสาร์หรือวันอาทิตย์นี่แหละค่ะ เขิญทุกท่านแวะเข้าไปอ่านและติชมได้นะคะ

มาคุยกันค่ะ

เจอแบบนี้ อย่างเดียวเลยค่ะ ย้ายบ้าน
"บริเวณนั้นเป็นตรอกเขา" น่าจะเป็น โตรกเขา มากกว่านะคะ ตามพจนานุกรม คำว่า โตรก หมายถึง ช่องลึกของเขา น่ะค่ะ
จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin)  
-เห็นเจ้าตัวบอกว่าต่างคนต่างอยู่แถมพ่อดุอีกต่างหาก ส่วนคำผิดมูนนี่แก้ไขเรียบร้อยแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆ^___^

ทางผีผ่าน บรื๊อออออออออ
จากคุณ : beautystone
-แค่นึกก็สยองแล้วค่ะ

เลยไม่ต้องโกรธกัน อิอิ
จากคุณ : scottie  
-เห็นน้องนกบอกว่าเขาก็ยังไม่กล้ากลับบ้าน กลัวเมียมากกว่าผี = ="

บรื๋อออออออออ
นะ... นะ.... น่ากลัวววววว
จากคุณ : พู่กันกลัว (พู่กันลายหมอก)
-ถ้าตอนกลางคืนเจอคงเผ่นเหมือนกันค่ะ

กลัวจ้า
จากคุณ : หริชา (หริชา)
-แหะๆ

น้องคนนั้น เรียกว่าเห็นจนชินซะแล้ว
จากคุณ : เซโก้4  
-เขาเป็นคนจำพวกเจอบ่อย แต่ขี้รำคาญเลยทำเป็นไม่สนใจน่ะค่ะ

คุณนกกล้ามองผ่านช่องไปเจอกับสิ่งที่คุณก็รู้ว่าใครอีกอ่านะ   สงสัยคงชินแล้ว อย่างที่รีบนบอกแหงๆ เลย  เหอๆๆ  น่ากลัวๆๆๆ
รออ่านตอนต่อไปนะครับ   ขอบคุณคุณนกนะครับ ที่มาแบ่งปันเรื่องราวให้ได้อ่านกันด้วย
จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi  
-เห็นเขาบอกว่ามีเรื่องสยองตอนไปออกค่ายสมัยเรียนด้วย ไว้จะให้เขาเล่าให้ฟังอีกค่ะ

อ่านตอนกลางวัน อ่านไปวาดภาพตามไปยังขนลุกได้เลย
ดีใจจังที่จะได้อ่านเรื่องเงือกที่คุณ Moony_Lupin จะวาง
หลังเสร็จงานดังกล่าวแล้ว
จะรออ่านครับ
(ถือว่าคุณ Moony_Lupin สัญญาแล้วนา)
^____^.......................
จากคุณ : Psycho man  
- เอ่อ...คงอีกนานเลยค่ะกว่าจะได้ลงมือ ขนาดกระจกฆาตกรที่ว่าจะเขียนยังต้องชะลอไว้ก่อน บางทีอาจจะเป็นในแบบเรื่องสั้นสีตอนในหนึ่งชุดก็ได้

ติดตามมาตลอด..ชอบค่ะ ^^
จากคุณ : แม่มดราตรี  
- ขอบคุณมากค่า ^________________^

แวะมาบอกว่า
หน้าคุณมูนนี่ไม่น่ากลัวค่ะ
มั่นใจได้
ขายดีๆนะคะ
จากคุณ : Coffee Maker  
- ขอบคุณมากเลยค่ะ เป็นคนหน้าดุจนบางทีคนที่มาซื้อหนังสือไม่กล้าขอลายเซ็นเลย เสือยิ้มยากน่ะค่ะ แหะๆ

พอดีมีน้องคนหนึ่งเขาชอบเรื่องนักล่าแห่งรัตติกาลมาก เลยวาดเป็นการ์ตูนให้โดยยึดจากตอนพิเศษ แล้วมูนนี่จะทยอยไปลงที่ blog นะคะ

http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=moonyforever&month=23-10-2009&group=12&gblog=1

ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านมากๆเลยค่ะ

วันหยุดของสองนักล่า ลายเส้นโดย V-Sil

ลงสีโดย moony

แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 52 15:00:47

แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 52 14:34:15

แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 52 14:32:34

จากคุณ	: Moony_Lupin
เขียนเมื่อ	: 23 ต.ค. 52 14:31:00