ความคิดเห็นที่ 1 .... ดุจน้ำค้าง หยดใส เกาะใบพฤกษ์ ถึงยามดึก หยาดรด จรดใบหญ้า แววระยับ จับเเสง เเห่งจันทรา ดั่งเหว่ว้า หวิวหวั่น ให้สั่นตรม ใจเจ้าเอย ยามเศร้า ให้ร้าวรวด เมื่อเจ็บปวด สะอื้น ด้วยขื่นขม หยาดน้ำตา ไหลหยด รดระทม ราวจะข่ม ใจข้า ไม่อาทร น้ำค้างพราว พร่างพรม ห่มใบหญ้า คล้ายน้ำตา ไหลอาบ ฉาบสมร รักที่เคย ห่วงหา เฝ้าอาวรณ์ บัดนี้จร จากไกล ไม่หวนคืน น้ำตาตก กลางใน หัวใจร้าว เหมือนน้ำค้าง กลางหาว เคล้าสะอื้น วารผันผ่าน ความหลัง ไร้ยั่งยืน จำต้องฝืน ทนสู้ อยู่เดียวดาย....... ............... สวัสดีคะพี่สุ..เวลาไม่เศร้า เเต่ต้องเเต่งกลอนเศร้านี่ มันยากส์ เจงๆเล้ย. จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 03:20:59

ความคิดเห็นที่ 2 หยดน้ำค้างหล่นลงตรงยอดหญ้า หยดน้ำตาหลั่งลงที่ตรงไหน หยดน้ำใสไหลออกบอกความนัย ว่าจิตใจร้อนรนเกินทนทาน มีน้ำตาคาใจไว้เป็นเพื่อน ใช่ย้ำเตือนให้คิดติดสงสาร แค่หนึ่งในใจนี้ที่ร้าวราน ทรมานเสียบ้างเป็นครั้งคราว เหมันต์ผ่านด่านใจไปฝังลึก ให้รู้สึกว่าเจ็บนั้นเหน็บหนาว ภาพความหลังฝังตรึกนึกเรื่องราว แม้จะก้าวผ่านมายังตราตรึง จะลืมเลือนเหมือนง่ายใยยากนัก เผลอก็จักหวนไปให้คิดถึง ข่มเท่าไหร่ใจหนอก็คำนึง ยังรำพึงถึงอยู่มิรู้คลาย เมื่อความหนาวเข้ามาอีกครานั้น แต่ใจมันโศกาใช่ว่าหาย ค่ำคืนนี้มีเราเศร้าเดียวดาย สิ่งข้างกายคือเหงาที่เฝ้าตาม หยดน้ำค้างกลางใจใช่เสแสร้ง มิได้แกล้งให้ใครได้ทวงถาม เมื่อหนาวนี้มีทุกข์มาคุกคาม จะกี่ยามต้องช้ำก็จำทน .............................. จากคุณ : cenyou เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 13:00:12

ความคิดเห็นที่ 3 น้ำค้างไหลใสดั่งเพชรเกล็ดระยิบ ลมพริ้วแพร่วเสียงกระซิบช่างพริ้วไหว พรุ่งนี้คือพรุ่งนี้ไม่สนใจ วันนี้คือวันนี้ที่สดใสไปทุกครา เมื่อวานผ่านแล้วไม่หวลคืน ใยสะอื้นกับวันวานถวิลหา น้ำค้างสร้างสดใสใช่น้ำตา สุขทุกข์ที่โหยหาอยู่ที่ใจ จากคุณ : jomjonbupa เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 17:01:39

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีครับ      คุณสุนันยา ลมพัดหนาวน้ำค้างพราวราวเกล็ดแก้ว ช่างเพริศแพร้วธรรมชาติวาดสร้างสรรค์ อรุณส่องผืนหญ้าผ่องทองอำพัน อกหวิวสั่นชื่นชมรมณีย์ ยากจะหางามใดมาทัดเทียมได้ โลกสดใสแจ่มจรัสรัศมี ปูพรมแก้วแกมเก็จเพชรน้ำดี สวยอย่างนี้ใครหรือจักหักใจลา เก็บน้ำค้างประดับกลางห้องใจ พิสุทธิ์ใสดังหยดน้ำที่ดวงหน้า อัสสุชลหลั่งล้นท่วมท้นมา เปรียบน้ำตาดุจน้ำค้างกระจ่างใจ ล้วนบริสุทธิ์ผุดผ่องทองคำแท้ ต้องดูแลเชยชิดพิศมัย สิ่งล้ำค่าหริอเกินกว่ารักจากใจ ผูกสายใยหยาดน้ำค้างแนบกลางทรวง จากคุณ : กำแพงเขย่ง เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 18:29:52

ความคิดเห็นที่ 5 หนาวน้ำค้างพร่างพรม เมื่อลมผ่าน ไหวสะท้าน โอ้ใจ อาลัยหา ดวงกมล หม่นหมอง นองน้ำตา ร้าวอุรา ล้าระทม ตรม กล้ำกลืน เมื่อรักเรา เขาห่าง ร้างลาหาย ตรมมิวาย ให้ระกำ จำต้องฝืน นองน้ำตาอาดูรสูญใจชื้น ต้องสะอื้น  ร้าวรอน นอนระทม น้ำค้าใส ดั่งแก้ว แพรวเพริศพริ้ง หยดลงนิ่ง ยอดพฤกษา พาสุขสม แต่ใจเหงา ต้องปวดร้าว เศร้าตรอมตรม คู่เคยชม ทิ้งไกล ไม่เหลียวแล มองน้ำค้าง เดียวดาย ให้คิดถึง รักเคยซึ้ง พี่ไย ไม่แยแส กลางลมหนาว ยิ่งหนาวเหน็บ เจ็บดวงแด ช้ำรอยแผล หนาว"น้ำค้าง กลางน้ำตา” หวัดดีจ้ะน้องเลิฟ ไม่เศร้า ก็ดีแล้วนี่นา ..อิอิ บิ้วอารมณ์หน่อยละกัน .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 18:59:51

ความคิดเห็นที่ 6 มาทู้นี้ที่ไร มีแผลกลับไปทุกที จากคุณ : กวนน้ำตาล (กวนจังแก) เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 19:45:05

ความคิดเห็นที่ 7 หยดน้ำค้าง ยังหล่น บนยอดหญ้า แต่น้ำตา ที่หลั่งรด  เป็นหยดใส ยังคงค้าง อยู่ห้วงแห่งดวงใจ เป็นรอยช้ำ ย้ำฤทัย ไว้คอยเตือน น้ำค้างพรม พื้นหญ้า อุราร้าว ต้องนอนหนาว เดียวดาย รักกลายเคลื่อน ไม่มาอยู่ หยอกเย้า นับดาวเดือน รักลาเลือน ต้องนอนหนาว เศร้าฤดี ลมพัดหวน ยวนเย้า หนาวใจหนัก คิดถึงรัก เคยอ้อน คราก่อนนี้ ในอ้อมกอด เคยอุ่นอวล ล้วนวลี เป็นน้ำถ้อย จากพี่ ที่เอ่ยมา ว่าจะรัก ภักดี ไม่มีเปลี่ยน ลมหนาวเวียน จะไม่จาก รักห่วงหา เหมันต์กราย ไม่เห็นพี่ นี้สักครา ไม่หวนคืน ดังว่า พาหนาวใจ สายลมหนาว เข้าเยือน เตือนอีกครั้ง แต่ความหวัง รักหวน ชวนหวั่นไหว ลืมหมดสิ้น คำสัญญา ไม่ลาไกล กลับเปลี่ยนไป แม้เยื่อใย เหมือนไม่มี นำค้างใส กลางสายหมอก เหมือนตอกย้ำ ถึงรอยช้ำ ให้ตระหนัก รักหลบหนี ไร้ซึ่งเงา พี่เยือน หา มาแรมปี ปลายปีนี้ มีแต่เรา หนาวเดียวดาย/... สวัสดีค่ะ คุณ เซ็นยู ขอบคุณมากนะคะ ที่แวะแจม จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 19:54:52

ความคิดเห็นที่ 8 .... เห็นพี่กวน บ่นว่า มาทู้นี้ ต้องได้เเผล กลับทุกที เลยสงสัย เเผลออะไรหรอ พี่ขรา ตอบเร็วไว อย่าปล่อยให้ เลิฟนี้ไซร้ สงสัยนาน ....... เลิฟสงสัยคะพี่กวน..ตอบให้หายข้องใจหน่อยนะค่ะ มีบางคน สงสัยมากกว่าอิอิ... ตอบด่วนนะค่ะ มิได้ขู่แต่ขอร้อง555 จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 20:03:30

ความคิดเห็นที่ 9 น้ำค้างใส ดั่งเพชร เกล็ดมณี แต่ดวงใจ ดวงนี้ กลับหม่นหมอง น้ำค้างพราว เคล้าคู่ หมู่ละออง น้ำตานอง ลมหนาว ทำเศร้าทรวง เมื่อวันวาน ผ่านผัน นั้นยังคิด เพราะดวงจิต ยังคงร้าว เฝ้าห่วงหวง คนเคยรัก ซึ้งอยู่ คู่แดดวง น้ำตาจึง โรยร่วง สู่ห้วงใจ/.. สวัสดีค่ะ คุณ jomjonbupa ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมา จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 21:04:47

ความคิดเห็นที่ 10 ยืมกระทู้ "สุนันยา" มาตอบถ้อย กับน้องน้อย "อาลีอา" ว่าสงสัย "พี่กวน"นี้ มีแผล แน่หรือไร ใครทำให้ เจ็บช้ำ จึงคร่ำครวญ ขอตอบว่า แผลพี่ นั้นมีมาก มีคนฝาก ไว้ไม่น้อย รอยขีดข่วน อยากหาคน ช่วยรักษา มิกล้าชวน เพราะชื่อ"กวน" คนรังเกียจ เดียจฉันท์เรา หากน้องอา ลีอา เมตตาพี่ เพราะรู้ดี ชื่อ"กวน" ใช่ป่วนเขา ก็โปรดช่วย จัดหา ยาบรรเทา มาคอยเฝ้า ยาใจ ให้พี่กวน จากคุณ : กวนน้ำตาล (กวนจังแก) เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 23:43:39

ความคิดเห็นที่ 11 เกร็ดน้ำค้าง ดั่งน้ำตา พร่าหลั่งไหล ค้างอยู่ห้วง ดวงใจ ในหน้าหนาว เหมันต์พรม พลิ้วหมอก ละลอกพราว ปวดใจร้าว คราวรัก หักอุรา ไม่เป็นจริง ดั่งน้ำคำ พี่ย้ำกล่าว อยู่ท่ามกลาง ลมหนาว เศร้าหนักหนา ไอละออง หมอกขาว ที่พราวตา ดังม่านฟ้า มากั้นรัก จากสองเรา พี่ไม่ยึด คำมั่น สัญญารัก ที่เคยภักดิ์ กลับร้างไกล ให้หงอยเหงา หยดน้ำค้าง กลางใจน้อง ต้องซึมเซา ตรมใจเศร้า คราวพี่จาก รักไม่คืน บริสุทธิ์ สดใส ในหยาดน้ำ แต่ใจช้ำ เกินกว่า จะทนฝืน หยดน้ำค้าง กลางใจ ร้าว เฝ้ากล้ำกลืน ไม่อาจคืน รักจากใจ ให้คงเดิม/.. สวัสดีค่ะคุณ กำแพงเขย่ง ขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 00:02:28

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะพี่กวนฯ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 01:19:20

ความคิดเห็นที่ 13 ... ...น้ำค้างพราว คราวหยด รดผืนหล้า ครู่ครั้งครา ลาละเลย ระเหยหาย แสงสุรีย์ สาดส่อง ล่องละลาย สูญสลาย กลายไอ ไร้ร่องรอย   หยาดน้ำตา คราหยด รดใจจิต ชั่วชีวิต ติดตรึงตรา ไม่ล่าถอย รอกาละ ลบเลือน อย่างเลื่อนลอย ยังเหลือถ้อย กระทงความ ตามหลอนทรวง... . . . . เหงา.. เศร้า..ก็พอได้ครับ... จากคุณ : เจียะป้าอู่สื่อ (tongboy) เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 02:21:57

ความคิดเห็นที่ 14   ** น้ำตา....ธรรมชาติให้มาเพื่อล้างนัยน์ หากปล่อยให้หลั่งไหลมากเกินไป...ตาอาจช้ำ น้ำค้าง...กลั่นตัวยามรุ่งสาง แม้น้อยนิด...กลับหล่อเลี้ยงพืชพรรณใบหญ้าให้สามารถผ่านพ้นช่างเวลาที่โหดร้าย ชุบชีวิตให้สามารถดำรงอยู่ได้....เพื่อรอวสันต์ แต่หากเมื่อย่างเข้าสู่เหมันต์ น้ำค้างอย่างเดียวกันโดนเคี่ยวกลั่นนั่น...แม่คะนิ้ง กลับทำร้ายพืชพรรณให้หนาวสั่น...มิอาจทานทนจนรอดพ้นอีกฤดู น้อยไป มากไป อย่างไรมิสู้ พอดี พอเหมาะ พอควร ใคร่ขอเชิญชวนลองดูวิถีใหม่ นึกถึงคุณงามความดีภายในจิตใจ...ปลื้มปิติค่อยๆเอ่อท้นจากข้างใน จนหลั่งไหลออกทางน้ำตา *** . . . . บ่ฮักกั๋นนักหลายๆ บ่เอิ้นไผ๋ให้ฮู้หรอก แต๋หากฮือบ่อยเกิ๋นไปจนตาใส วิ้งๆ ก่ ฮือ งดลงบ๋างต๋ามแต่หันสมควรนะเจ้า อิ อิ ออกลูกมั่วคำเมือง บ่ว่ากั๋นเนาะเจ้า อภัยโต๋ยยยยย อิ อิ จากคุณ : ฮัมมิ่งเบิร์ด เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 10:46:30 A:202.5.84.121 X:

ความคิดเห็นที่ 15 หยดน้ำค้าง พร่างพรม พร้อมลมหนาว ใสวับวาว ราวกอด ยอดพฤกษา รุ่งอรุณ อุ่นไอแสง สุริยา ก็ร้างลา ระเหยหาย ไม่เหลือรอย หยดน้ำตา ครารัก หักเหหัน ในช่วงวัน นั้นมีแต่ ความเหงาหงอย ยามกลางคืน นอนสะอื้น น้ำตาปรอย คงเหลือรอย ความหลัง ครั้งรื่นรมย์/.. สวัสดีค่ะ คุณ เจียะป้าอู่สื่อ (tongboy) ดีใจจังค่ะ ที่แวะมา  ขอบคุณมากค่ะ จริงค่ะ เศร้า เหงา  ก็ได้เหมือนกัน (ดีด้วย) มิใช่ กวนเป็น...อย่างเดียว..อิอิ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 12:02:36

ความคิดเห็นที่ 16 ท่านกวนจังฯอ้างพาทีว่ามีแผล หาคนแลแก้เจ็บเย็บรักษา ขอมีด้วยช่วยพี่ทีอาลีอา เสกคาถาพาแผลใจไห้ซมซาน มีใครบ้างช่างใจดีมียาช่วย ท่าจะม้วยช่วยเสกฯหน่อยคอยสมาน เบตาดีนหรือทิงเจอร์บ่ต้องการ หากสงสารวานขอใจใช้บรรเทา   เด้อครับเด้อ จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 12:54:56

ความคิดเห็นที่ 17 # 10 ... พี่กวนเพ้อ หายา รักษาเเผล เลิฟช่วยเเน่ จัดให้ ได้ประสงค์ ทั้งยาเเดง ยาเเหลือง เเถมยาชง จะเป็นผง เป็นเเผ่น เป็นเเว่นบาง ยาโบราณ สมัยใหม่ ยาไทยเทศ ยาวิเศษ ขนานไหน มิให้ห่าง จัดหามา เร็วรี่ ไม่มีพราง ยาทุกอย่าง เชิญเลือกใช้ ตามใจเอย ............... แหะๆ... จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 12:56:07

ความคิดเห็นที่ 18 หยาดน้ำค้างพราวพร่างกลางสายหมอก เกาะกลีบดอกไม้งามวาววามใส ล้อแสงแรกอรุณรุ่งอโณทัย สายลมไหวก็หยาดหยดรดผืนตฤณ หยาดน้ำค้างยามสายระเหยแห้ง ยามรักแล้งคงเลือนลับกลับลืมสิ้น น้ำค้างแห้งไยน้ำตายังหลั่งริน ยังกร่อนกินเนื้อหัวใจไม่สร่างซา ยามแสงทองส่องซับรอยน้ำค้าง มองฟ้ากว้างสิ้นไร้ใครหวนหา ผืนหญ้าซับรับหยาดใสที่หยดมา มิรู้หยาดน้ำค้างหรือน้ำตาที่พร่างพรม ไม่ได้แจมกระทู้คุณสุนันยานานมากเลย ขอโทษนะคะ คิดถึงค่ะ ^^ จากคุณ : Life's for Rent เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 13:53:35

ความคิดเห็นที่ 19 ที่ต้องการ คือยาใจ ใช่ยาหมอ รสบาดคอ เฝื่อนฝาด ซ้ำอาจขม คนอกหัก รักคุด สุดระบม จะให้ตรม ไปถึงไหน นะใจคน แค่น้ำค้าง ค้างคลอ บนกอหญ้า ยังน้ำตา นองไหล ให้เกลื่อนกล่น คงมีแต่ น้ำใส ในกมล จึงส่งผล รักษาพี่ อาลีอา พากระทู้น้องสุ ออกทะเลซะอย่างนั้น ต้องโทษน้องเลิฟแล้วละเน้อ จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 14:10:18

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีค่ะ คุณ ฮัมมิ่งเบิร์ด ขอบคุณ มากค่ะ .. เจ้าคารม คมคาย ในน้ำถ้อย บทเรียงร้อย ความเรียง เพียงสร้างสรรค์ เป้นคำปลอบ เปรียบเปรย เผยจำนรรจ์ ทุกสิ่งอันกำหนดไว้ ให้พอดี สิ่งเปรียบเปรย เฉลยย้ำ น้ำค้างใส ดั่งน้ำตา ที่ค้างใจ ให้หมองศรี ฤดูกาล เหมันต์ ผ่านมาที เหมือนตอกย้ำ ฤดี ที่ตรอมตรม ความสดชื่น ของน้ำค้าง ที่กลางหาว แต่กลับทำใจร้าว เศร้าขื่นขม เพราะเหมันต์ นั้นเป็นบ่วง ห้วงอารมณ์ รักที่หวาน กลับขม ตรมน้ำตา/... สุเขียน เป็นกลอนแปด ไปตามประสาค่ะ ถ้าจะเขียนเป็น บทความ สุคงไม่ถนัด สุเป็นคนเหนือนะคะ   อู้กำเมือง ก๋อ ปอได้เจ้า จะฮื้อดี ก๋ออู้มาเลย บ่ดี มั่วเน้อเจ้า  ยิ๊นดีนักๆเจ้า ..อิอิ แก้ไขเมื่อ 26 ต.ค. 52 14:18:08 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 14:15:57

ความคิดเห็นที่ 21 น้ำค้าง พร่างระยับ วับแววใส พิสุทธิ์ไล้ แนบไอหมอก ซอกแผ่นผา คืออัสสุชล รินหลั่ง จากนภา หยาดน้ำตาสวรรค์ ชโลมดิน หยาดน้ำค้าง ควะคว้าง กลางผืนป่า หยาดน้ำงาม ล้ำค่า เหนือผาหิน หยาดเกล็ดแก้ว แวววาม เหนือพฤกษ์ตฤณ น้ำตาฟ้า หลั่งริน ใครหนอทำ ฟ้าคงเป็น เช่นฉัน ใช่ไหมฟ้า แสนอ่อนล้า สิ้นแรง ถูกยีย่ำ ถูกทำร้าย กรีดแผลใจ ให้บอบช้ำ ต้องเพ้อพร่ำ ร่ำไห้ ใจรอนๆ น้ำตาแต้ม แก้มเปื้อน ไม่เลือนหาย นัยน์ตาพราย พร่าน้ำ ซ้ำเปียกหมอน ฤดีร่ำ พร่ำหา เพียงว่าวอน ยากจะถอน หทัยหัก ลืมรักลง ยามรพี ฉายแสง เหนือแผ่นฟ้า ซับน้ำตา คืนฟ้า ด้วยไหลหลง แสงอุษา โอบปลอบ ตอบจำนง น้ำค้างคง เหือดหาย ชั่วเวลา แต่น้ำตา ของฉัน เวลานี้ ล้นฤดี ด้วยรัก ที่ผลาญพร่า ไร้แม้ใคร จะช่วยรับ ซับน้ำตา ต้องเหว่ว้า ทรมา อยู่ผู้เดียว จากคุณ : เรียวรุ้ง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 14:19:46

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่รู้เรื่อง ด้วยนะคะ พีกวนฯ กะน้องเลิฟ(8-10) เคลียร์กันเองนะ อิอิ ให้ยืมทู้ค่ะ พี่กวนฯ(19) จะออกทะเล มหาสมุทร ก็สุด แล้วแต่ค่ะ..อิอิ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 14:21:42

ความคิดเห็นที่ 23 เสกคาถา เป็นอะไร ไหนบอกหน่อย พี่กวนฯปล่อย ให้เห็นรอย แผลแล้วหนา ขอยาใจ จากน้องน้อย อาลีอา แล้วท่านเสกฯ จะหา ยาอะไร บอกนอ้งนวล คนดีด้วย ช่วยรักษา ไวอากร้า หรือว่ายา ชนิดไหน หรือยาหม่อง ไว้ทาทู  เปิดดูใจ หรือจะใช้ ยาฆ่าหญ้า เอามาลอง... ดีบ่ ท่านเสกคาถา5555 ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 14:31:32

ความคิดเห็นที่ 24 น้ำค้างใส วาววับ จับใบพฤกษ์ ความรู้สึก เหมือนมีมีด กรีดใจฉัน ห้วงคำนึง ถึงครั้งมี กันและกัน ร่วมสร้างฝัน วันหนาว เฝ้าชื่นชม สายลมหนาว คราวชื่น คืนเราสอง นั่งประคองมองดาว พราวสุขสม หยดน้ำค้างพร่างพราว ราวผืนพรม มีเราสอง รื่นภิรมย์ ชมแสงจันทร์ หยดน้ำค้าง วันนี้ ที่สดใส แต่ดวงใจ ปวดร้าว เฝ้าโศกศัลย์ ไม่มีเธอ เคียงกาย ให้จาบัลย์ น้ำตาพัน หลั่งรินรด หยดกลางใจ/.. สวัสดีค่ะคุณไลฟ์ฯ รู้อยู่ว่า คุณไลฟ์ไม่ว่างไม่เห็นต้องขอโทษเลย ขอบคุณ มากๆค่ะ ที่ปลีกเวลามา ..ดีใจจังค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 19:14:09

ความคิดเห็นที่ 25 น้ำค้างใส กลางไพร ใกล้สิงขร ยามแสงอ่อน ของอรุณ กรุ่นแสงฉาย น้ำค้างคงแห้งระเหย ลอยเลยไป ไม่เหลือรอย ทิ้งไว้ ให้จดจำ หยาดน้ำค้าง กลางใจ ที่ไหวอ่อน เป็นน้ำคำ เว้าวอน หลอนใจช้ำ กลางลมหนาว เฝ้าเพ้อ เธอใจดำ ใจถลำ ช้ำหนัก รักคนลวง ล่วงฤดูเหมันต์ ผ่ามาหา หนาวน้ำค้ำ พรางน้ำตา ลารักหวง เจ็บเหลือทน คนเคยรัก มาหักทรวง น้ำตาริน ไหลล่วง หน่วงฤทัย สายลมหนาว พัดเย็น เห็นหมอกหนา หยาดน้ำตา คราร้าว เฝ้ารินไหล หยดลงล้าง กลางห้วง แห่งดวงใจ คงค้างอยู่ ช้างใน ใจระทม น้ำค้างหยด พื้นหญ้า พาชุ่มชื้น แต่คนเงา ยังสะอื้น นอนขื่นขม มีน้ำตา เป็นเพื่อน เยือนเมื่อตรม รอยระบม ที่ดวงตา มิลาเลือน เป็นน้ำค้าง กลางน้ำตา คราหม่นหมอง เรื่อละออง ไอหมอก บอกจะเหมือน รักโรยลา หายลับ ไม่กลับเยือน เหลือน้ำตา เป็นรอยเปื้อน คอยเตือนใจ/... สวัสดีค่ะคุณเรียวรุ้ง ดีใจมากเลยค่ะ ที่แวะมา ขอบคุณนะคะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 20:04:30

ความคิดเห็นที่ 26 ตอบพี่กวน # 19 .... คงมีเเต่ ยาหมอ รอแก้ให้ รักษาเเผล ที่กาย ช่วยคลายหนา ส่วนบาดแผล หัวใจ ไม่นำพา หมดปัญญา ช่วยพี่ ขอลี้ไกล มาทู้นี้ มีเเผล แลพี่อ้าง เลิฟเห็นทาง ชี้เเนะ เเละแก้ไข ถามพี่สุ นันยา นั่นยังไง ว่ารักษา เเผลใจ เช่นไรดี...555 ............. เเหะๆๆ ก็พี่สุฯเค้าเป็น "จขกท"นี่นา ถามพี่เค้าดีกว่าเนาะคริคริ เเว๊บบบก่องดีกว่า เหอๆๆ พี่กวนถามพี่สุฯเองน๊า.. จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 20:48:51

ความคิดเห็นที่ 27 พลั้งเผลอไผลไปนิดแต่ผิดหนัก สายใยรักหยาดน้ำค้างจางสลาย ถูกแดดเผาลมพัดกระจัดกระจาย เพราะเราไม่ป้องกันหมั่นดูแล จึงสูญเสียน้ำค้างที่กลางใจ จากนี้ไปดวงใจได้เกิดแผล ต้องเจ็บปวดระกำจนย่ำแย่ นี่จะแก้อย่างไรให้หวนคืน ด้วยโทษหนักสัญญารักยึดไม่ได้ พูดอย่างไรคนฟังเขาสุดฝืน ดังน้ำค้างที่พราวพร่างตอนกลางคืน จะพลิกฟื้นข้าวกล้ามาหรือไร คงเหี่ยวแห้งฤดูแล้งยืนต้นเฉา เหมือนรักเราเลือนลาน่าใจหาย ถึงหม่นหมองแต่ใจรักน้องไม่คลาย ให้อภัยพี่ได้ไหมนะคนดี สวัสดีครับ    คุณสุนันยา .....เที่ยวนี้ไม่มาสาย แต่มาตอนดึกเลยขอรับ....อิอิ จากคุณ : กำแพงเขย่ง เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 00:10:33

ความคิดเห็นที่ 28 น้องเลิฟ ไหงเล่นโยนมาทางนี้เฉย เลยล่ะ ก็ตัวเอง เป็นคนถาม พี่กวน เองนี่นา... ......................................... โอ้น้องเอย อาลีอา ว่าไปนั่น จะถามพี่อย่างไรกัน เล่าน้องจ๋า พี่ไม่รู้ หายาใจ ที่ไหนมา คงต้องพึ่ง อาลี หาอยู่ดี พี่กวนคง เย้าเล่น เท่านั้นหนา อย่าคิดมาก เลยกานดา จะหมองศรี ด้วยอารมณ์ ศิลปิน พี่กวนมี จึงยอกล้อ คนดี เท่านั้นเอง คงอยากเห็น น้องน้อย อาลีอา ได้วางถ้อย วาจา ที่เหมาะเหม่ง หวังให้เรา ทั้งหลายได้ครื้นเครง ไม่คร่ำเคร่ง ในกลอนเศร้าเคล้าน้ำตา/... แหะๆไม่ต้องโยนมานะ พี่กวนแค่ ล้อเล่นเอง ยาใจที่ไหน..อิอิ ไม่ใช่ไมค์ ภิรมย์พร สักหน่อน ..555 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 14:05:49

ความคิดเห็นที่ 29 เพราะว่าใจ ไขว่เขว จึงเหหัก เห็นความรัก เป็นเล่น ฤาไฉน หยาดน้ำตา เอ่อล้น ท้นทรวงใน น้องต้องร้าว ฤทัย ไม่รื่นรมย์ จะมาอ้าง เผลอไผล ไปเพียงนิด หรือว่าพี่ไม่คิด ใครขื่นขม ปล่อยให้น้องนั้นต้องหมองใจตรม ด้วยอารมณ์ อ่อนไหว ชายโลเล สัญญารัก ฝากไว้ ไม่ยึดเหนี่ยว มีใครเกี่ยว พี่ไป ให้ใจเขว ดั่งน้ำค้าง แห้งหาย ฝั่งชายเล เมื่อรักพี่ ซวนเซ  เพราะเรรวน มางอนง้อ ขออภัย ในความผิด ด้วยดวงจิต หวังไว้ ให้คืนหวน ฟังวลีจากพี่ ที่คร่ำครวญ โอ้..อกนวล พี่อ้อน  พาอ่อนใจ/...(ไม่ใช่ใจอ่อนนะคะ..อิอิ) สวัสดีค่ะคุณ กำแพงเขย่ง ดีใจจังค่ะ ที่เห็นกลับมาต่อกลอนอีก สุตอบช้าไปหน่อยต้องขอโทษจริงๆค่ะ   จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 15:00:33

ความคิดเห็นที่ 30 เรียน ท่านประธาน ฯ คุณ สุ ฯ ฮะ กระผมหายจ้อยไปหน่อย คิดถึงเพื่อนพ้องน้องพี่ทุกท่านจังเลย ขอโทษ จริง จริง นะฮะ ที่หายไปไม่บอกกล่าว . . . ป.ล. ผมไป ศาลา ฯ มาแล้วนะฮะ แต่ว่า ยังไม่ได้เขียนกลอนหรอก เพราะยังเขียนไม่ออก ด้วยความตื้นตันหฤทัย . . . แวะไปดูสิ ขอรับ. แฮ่ . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 17:47:21

ความคิดเห็นที่ 31 สวัสดีค่ะคุณพจน์ สุแวะไปดูที่ศาลา มาแล้วค่ะ แล้วก็ ตามลิ้งค์ ไปด้วยค่ะ สุอ่านแล้วก็ตื้นตันไปด้วย และขอแสดง ความ ยินดีด้วยนะคะ ที่คุณพจน์ จะได้ไปดูหนังอีกครั้งหนึ่ง โดยที่มีเพื่อนสาว(จริงๆ) ไปดูด้วย และสุหวังว่าหนังรอบนี้ จะทำให้คุณพจน์ มีความสุข มากๆนะคะ อีกอย่าง สุ ขอเป็นกำลังใจ ให้คุณพจน์ สามารถ ดึงเธอ ลงจากคานทองให้ได้นะคะ..อิอิ สู้ๆๆๆๆ ดังนี้ค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 18:07:38

ความคิดเห็นที่ 32 แวะมาทักทายค่ะ พี่สุนันยา แต่ละคนเขียนกลอนกันเพราะมากค่ะ   .. ชื่อกระทู้ ก็เพราะค่ะ จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 18:43:00

ความคิดเห็นที่ 33 จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 20:44:15

ความคิดเห็นที่ 34 สวัสดีจ้ะ น้องเทียนสี ขอบคุณ ที่แวะมาทักทายจ้ะ ........... สวัสดีค่ะ พี่ดีเจ แหะๆมาส่งยิ้ม อย่างเดียวเหรอคะ ไม่มีเพลงมาด้วยเหรอ..อิอิ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 11:48:35

ความคิดเห็นที่ 35 น้ำค้าง กลางน้ำตา ฤาคล้าย กางเต้นท์หนา มันยาก พรากไหลมา เจ้าน้ำตา ตอนกางเต้นท์ ---- หวัดดีเจ้า..แบบว่าอยากลองเปลี่ยนแนวตัวเองมั่ง ฮี่ๆๆ รักษาสุขภาพเน้อเจ้า จากคุณ : จิตเดิม เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 22:14:24

ความคิดเห็นที่ 36 น้ำค้างอยู่กลางเต๊นท์ น้ำตาเห็นรินหลังไหล คงค้าง อยู่ที่ใจ กลางเต๊นไปป้ายน้ำตา/..555 หวัดดีเจ้าน้องจิเดิม ยิ๊นดีหนักๆเจ้า . . . ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 23:39:21

ความคิดเห็นที่ 37 น้ำค้างคาค้างกลางยอดหญ้า แต่น้ำตาคาค้างกลางใจฉัน ผ่านวันร้าวคืนร่ำเหลือรำพัน จนเหมันต์กลับมาอีกคราแล้ว หนาวหัวอกสะทกสะท้อนถอน เหลืออาวรณ์นอนสะอื้นฝืนใจแผ่ว ลมหนาวหวีดกรีดอุราผ่าเป็นแนว เสียงหวิวแว่วน้ำค้างหล่นบนผืนตฤณ หยดน้ำตาหรือน้ำค้างไม่ต่างกัน ยังคาค้างไม่มีวันจะหมดสิ้น ไหลท่วมใจเมื่อไร้ใครยลยิน ต้องดื่มกินน้ำตาคราอกตรม ย่ำน้ำค้างพร่างพรูไม้ลู่ไหว เหมือนหัวใจโดนย่ำสุดช้ำขม หนาวน้ำค้างกลางหมอกหนาวร้าวระทม เหลือจะข่มน้ำตาฝืนวันคืนครวญ... เศร้าโดยไม่จำเป็นเลยนะเนี่ย.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 13:18:14

ความคิดเห็นที่ 38 สวัสดีค่ะคุณแม่ ต้องโทษ ลูกชาย คนเล็กคุณแม่ค่ะ บังคับ ให้สุ เศร้า ....โดยไม่จำเป็นค่ะ .... น้ำค้างหล่น บนพื้น ชื้นแหนาว พรมละออง หมอขาว พราวไสว สายลมเหน็บ เจ็บทรวง ห้วงหทัย กิ่งไม้ไหว เอนอ่อน ทอดถอนใจ น้ำตาหลั่ง ไหลแต้ม แก้มซ้ายขวา ร้าวอุรา รักถอน คนอ่อนไหว หนาวน้ำค้าง สั่นหวิว ผิวด้านใน ซึมซับใจ หนาวหนัก เมื่อรักลา ลมรำเพย เคยแอบ แนบอกหนุน คนเคยคุ้น ห่างหายไม่มาหา เพียงน้ำคำ ย้ำคะนึง ที่ตรึงตรา ไม่ได้ยิน ผ่านมา คราเหมันต์ รอยน้ำตาง คาค้างใจ ไม่หายสิ้น ด้วยถวิล รักลา พาสิ้นฝัน น้ำค้างแห้ว ระเหย เลยจากกัน รอยจาบัลย์ ของน้ำตา ยังคาใจ/.. ขอบคุณคุณแม่ มากค่ะ ที่แวะมา .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 14:00:39

ความคิดเห็นที่ 39 น้ำค้างร่วง หล่นระริน ระเรื่อยไหล เลาะริมใบ คละไคล้ตฤณ รินพฤกษา หยอดหยดย้าย ยะเยือกเย็น ย้อยยอดหญ้า ชะพารา สะอาดล้ำ น้ำมณี น้ำค้างพรม พร่างพราว เพียงพาพร่ำ พฤกษ์ชุ่มฉ่ำ พลิกใบพลิ้ว ปลิวสุขขี สอดกิ่งเซาะ เลาะก้านไซ้ ไหวใบรี กลั่นมณี เกล็ดสกาว ขาวผกา โอ้ หนาวนี้ เจ้าอย่าเศร้า เฝ้าถวิล อย่าหมองสิ้น หมิ่นอารมณ์ ตรอมตรมหนา ใช่จะทิ้ง ให้เรียมพี่ มีน้ำตา แม้มาช้า มิคร่ารัก ประจักษ์ใจ ถึงหนาวนัก สักลบร้อย องศาศูนย์ อย่าอาดูร พูนเทวษ เนตรนองไหล พี่จะกอด พลอดพร่ำ รำพันใจ ไม่ห่างไกล ให้จอมขวัญ สั่นดวงแด ใช่ไม่รัก ใช่ไม่หลง อนงค์เจ้า ใช่ไม่เฝ้า ใช่ไม่สน ไม่แยแส ใช่ไม่ผูก ใช่ไม่พัน ใช่ผันแปร ใช่ไม่แล ใช่ไม่เหลียว เกี้ยวยุพิน มองน้ำค้าง ยามหยดย้อย ละห้อยไม้ เปรียบหัวใจ พี่ไหลหลั่ง ดังกระสินธุ์ กลั่นเป็นรัก กรองเป็นหลง ลงไหลริน ทุกหยดสิ้น รวมเป็นน้อง คล้องกมล มาช้าไม่ว่ากันนะครับ พี่สุ พอดีไปทำธุระต่างจังหวัดมาครับหลายวันเลย แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 52 02:29:16 จากคุณ : นครเหมันต์ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 02:26:25

ความคิดเห็นที่ 40 หวัดดจ้ะน้องหนาว นึกว่าหนุ่มที่ไหน แอบมา ปลอบพี่ซะอีก..อิอิ ... น้ำค้างหยด ค้างใบ ปลายยอดหญ้า เด่นพราวตา งามใส ประกายชื่น กลางดึกหนาว เฝ้ากอดหมอน นอนกล้ำกลืน เสียงสะอื้น กลบเสียงน้อย หิ่งห้อยครวญ พี่ห่างหาย  แต่ปลายฝน น้องบ่นหา รอเวลา พาชื่น รักคืนหวน ไม่เห็นหน้า พี่มา พาเย้ายวน ไยทิ้งนวล ให้อยูเดียว ต้องเปลี่ยวใจ น้ำค้างใส ไหลกลั่น สะท้านอก หลั่งรินตก เป็นน้ำตา คราอ่อนไหว เคยยิ้มรื่น คืนหนาวที่ พี่มิไกล อิงแอบไอ อกอุ่น หนุนแนบนอน โอ้ หนาวนี้พี่หาย ไม่มาหา น้องต้องเศร้า เคล้าน้ำตา มาแต้มหมอน ครวญถึงพี่ ที่หนีลับ ไม่กลับคอน ไม่อาวรณ์ ถวิลหว่ง ดวงสุดา ไหนว่ารัก ภักดีพร้อม ไม่ยอมห่าง ไหนว่าจะ เคียงข้าง ตราบชั่วฟ้า ไหนเคยบอก ไม่กลอกกลิ้ง ทิ้งแรมลา ไหนเล่าคำ สัญญา ไม่ลาไกล ไม่เห็นจริง สักอย่าง ดั่งคำกล่าว พี่ลืมรัก ของเรา แล้วใช่ไหม ลืมน้ำค้าง กลางหมอกหนา สัญญาใจ เป็นน้ำตา กลางฤทัย  ไม่เหลียวแล/... ..ไป ต.จ.ว.มีไรมาฝากบ้างครับน้องหนาว จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 09:41:26