ความคิดเห็นที่ 1 โครงเรื่องหลักของนิยายรักเรื่องสั้นยาว แต่งไว้นานแล้ว แต่ไม่จบ   ได้รับมอบหมาย ให้มาตั้งกระทู้ประจำจันทร์นี้ จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 00:23:27

ความคิดเห็นที่ 2 อ๊ะมาลงแล้ว ทันใจจัง ว่าแต่โจทย์ ... เนี่ย จะแต่งอะไรดีล่ะ งื้อ เอาตอนเก่ามาลงให้ค่า 1. He says she says >>ร้านกาแฟในเช้าวันฝนพรำ<< http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8276518/W8276518.html 2. He says, she says >>ท้องฟ้ายามราตรี<<   http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8295396/W8295396.html 3. He says, she says >>บทเพลงที่ทำให้หัวใจยิ้มได้ทั้งวัน<< http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8318094/W8318094.html 4. He says she says >>ในกล่องความทรงจำ<< http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8344906/W8344906.html 5.He says she says >>หาดทราย สายลม สองเรา<< http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8372240/W8372240.html 6. He says she says >>อยู่หนึ่งในดราม่า<< http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8397670/W8397670.htm 7. He says she says >>ความสุข<< http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8425651/W8425651.html 8. He says she says >>ผลงานที่ไม่ดีพอ<< http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8447115/W8447115.html จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 01:49:56

ความคิดเห็นที่ 3 เอ โจทย์ >>...<< นี่มันแปลว่าเรื่องรักหรือเนี่ย เรานึกถึงหน้าคนกินมะดันเปรี้ยวจี๊ด หลับตาปิ๊ดปี๋ อึ๋ย เปรี้ยว จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 03:05:29

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่ต่างกันหรอก จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 06:39:36

ความคิดเห็นที่ 5 อืม ตกลง จุดจุดจุด แปลว่า ต้องอึ้งพูดไม่ออก หรือแปลว่าฟรีสไตล์เนี่ย แอบตีความเข้าข้างตัวเองว่าเป็นฟรีสไตล์ละกันนะคะ She says: เคย สงสัยบ้างไหมว่าอะไรที่ทำให้โลกนี้สวยงาม ควรค่าแก่การมีชีวิตอยู่ ทุกๆเช้าที่ลืมตาตื่น แท้จริงแล้ว มีความมหัศจรรย์รอเราอยู่ ความมหัศจรรย์เกิดขึ้นได้ทุกวัน เพียงแต่เราจะหยุดมองชื่นชม หรือจะมองข้ามมันไป... หิมะ... เพียงชั่วข้ามคืน เมื่อยามราตรีกาลผันผ่าน แสงอาทิตย์เรื่อเรืองรองที่สาดส่องทับทาบขอบฟ้ารับวันใหม่ ทุกหย่อมหญ้าขาวโพลนไปด้วยปุยหิมะ เหมือนโลกพลันถูกห่มคลุมด้วยผืนผ้ากำมะหยี่สีขาว ความมหัศจรรย์ได้เกิดขึ้นแล้ว... หิมะ...ปุยขาวๆนุ่มนวลที่ปลิวคว้างลงมาจากท้องฟ้าเบื้องบน แหงนหน้า ... มองฟ้าสีครามสดใส สัมผัสละไอเย็นที่ปะทะผิวหน้า  ของขวัญจากฟากฟ้า... หิมะเกล็ดนุ่มๆจะนำพาอะไรมาหนอ เจ้าชายน้ำแข็ง...เย็นชา ราชินีหิมะ...ความสวยงามอันเยือกเย็น... หรือจะเป็นเทพธิดาตัวน้อยที่นำเสียงหัวเราะ พัดพามากับสายลม เสียง เพลงคริสต์มาส...ใบหน้าที่เหี่ยวย่นของผู้สูงวัย ที่ขณะนี้เรืองรองไปด้วยความพึงใจ ความสุขเล็กๆน้อยๆจากเสียงเพลงที่เราสามรถมอบให้ รอยยิ้ม ...ไม่มีราคา...แต่ประเมินค่ามิได้  ความสุข...คำพูดไม่สามารถสื่อได้ครบ แต่รู้สึกได้ด้วยใจ ใบมีดกรีดลงบนพื้นน้ำแข็ง...  ร่างกายก็เลื่อนไปอย่างช้าๆ   ปล่อยใจ...ไปกับความเคลื่อนไหว ล่องลอย... อิสระ ราวกับโผบิน ข้างๆ คุณพ่อจูงลูกสาวตัวน้อยวิ่งวนไปบนลานน้ำแข็ง เสียงหัวเราะอวลอยู่ในอากาศ มืออันอบอุ่นประคับประคอง ให้ความรู้สึกปลอดภัย มั่นคง ขาสองข้างประคองตัวไปข้างหน้า แม้จะไม่ชำนาญนัก ก็ต้องหัดทรงตัว สมดุลคือหัวใจ ถึงวันนี้ไม่มือมือคู่นั้นอยู่ข้างๆสำหรับเรา มีแต่กำลังใจ ที่คอยส่งมาให้แม้จะอยู่ไกลกันเกินครึ่งโลก เราต้องเป็นผู้ใหญ่ ยืดหยัดอย่างมั่นคงได้ด้วยขาทั้งสองข้างของเราเอง คิดถึงป๊ะป๋าจัง... สีขาว...สีของความบริสุทธิ์ เวทมนต์ของหิมะที่ชะล้างความมืดดำออกจากหัวใจ หิมะ เยือกเย็น แต่ไม่หนาวเหน็บ เหมือนเกล็ดจะแหลมคม แต่นุ่มละมุนเมื่อได้สัมผัส ไม่ต้องเจ็บปวดกับการรอคอยความอบอุ่นจากเจ้าชายน้ำแข็ง ไม่หลงใหลไปกับความสวยงามที่นำมาซึ่งความตายของราชินีหิมะ พึงใจ...กับรอยยิ้มน้อยๆที่เทพธิดาผู้น่ารักโปรยปรายมาให้จากฟากฟ้า ความมหัศจรรย์... ความสุข...มิได้อยู่ไกลเกินไขว่คว้า หากเพียงเราจะเหลียวมอง...แล้วสัมผัสด้วยใจ *** Frog Pond Ice Skating Rink - Boston Common จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 09:57:54

ความคิดเห็นที่ 6 ง่ะ! สารภาพว่าเห็นโจทย์คราวนี้แล้ว ความรู้สึกแรกคือ >>....<< + ??? แล้วพออ่านเรื่องต้นแบบก็อ๋อ สมกับเป็นโจทย์ของคุณแมวเหมียวฯ ก็ตรงตามความต้องการของชาวเราดีค่ะ เพราะการเปลี่ยนคนตั้งโจทย์ ก็เพื่อเปลี่ยนมุมมอง และได้เล่นอะไรใหม่ๆ มีความท้าทายเปลี่ยนๆมุมไปทุกครั้ง อืม! โจทย์คราวนี้เหมือนไม่จำกัด แต่กลับยากสำหรับมือใหม่หัดเขียนความเรียงอยู่นะ เว้นแต่จะเป็นคนที่มีเรื่องจะพูดอยู่แล้ว แต่สำหรับมือเก่าขาประจำถือว่าดีเลยค่ะ เพราะทำให้มีโอกาสได้พัฒนาตัวเอง คิดอะไรใหม่ๆ หาเรื่องมาเขียนเพื่อตอบโจทย์ กว้างๆนี้ให้ได้ ขอบคุณที่มาช่วยตั้งโจทย์ให้นะคะ กีบหมดหน้าตักไปนานแล้วค่ะ เลยแจกให้ไม่ได้ง่ะ Y_Y จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 10:42:23

ความคิดเห็นที่ 7 คุณนีมี่ ขอบคุณที่มาช่วยกันแบบแข็งขันนะคะ น่ารักมากๆเลย เรื่องที่เขียนก็น่ารักและอบอุ่นมากค่ะ เป็นการมองโลกในแง่ที่สวยงาม และคิดบวกดีมากๆเลย ไม่เหมือนแอนนี่เวลาเห็นหิมะแล้ว จะไปนึกถึงชีวิตลำเค็ญก่อนอื่นเลย นึกถึงตอนต้องไปโกยหิมะให้พ้นทาง โรงรถ เพื่อเปิดประตูโรงรถให้รถขับออกมาได้ทุกเช้า ยิ่งถ้าปล่อยจนมันแข็งแล้ว ทั้งโกยทั้งทุบจนหลังแอ่น เฮ้อ! แถมยังความชื้นแฉะของมัน เดินไปไหนก็ลื่น หนาวไปหมด แอบรู้สึกว่าหิมะเป็นเหมือนขนมสวยๆในตู้ เหมาะจะมองดู มากกว่าสวาปาม และจะเพลิดเพลินหากได้กินเพียงเล็กน้อย เหมือนเวลาเล่นหิมะจะสนุกมาก แต่เวลาต้องไปเดินอยู่นานๆเป็นชั่วโมง มันก็เริ่มเหมือนการกินขนมหวานๆเลี่ยนๆ มากเกินไป ทำให้เราอ้วน และอึดอัด ไม่ดีต่อสุขภาพ จะเก็บมุมมองสวยๆของคุณนีมี่ไว้เตือนตัวเอง ให้คิดถึงหิมะ ในตอนที่มันยังเป็นขนมในตู้ กับตอนที่ชิมมันเพียงสองสามคำค่ะ จะไม่ไปนึกถึงตอนสวาปามขนมซะหมดถาดเด็ดขาด จะได้มีความสุขกับความทรงจำสีขาวนั้นได้นานๆเนอะ จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 10:48:09

ความคิดเห็นที่ 8 They (He+She) say หลังจากอาทิตย์ตกดิน เราสองคนผัวเมียก็ไม่มีปัญญาไปไหน ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของคู่รักตัวอย่างระดับโลกแบบเราก็คือ  บ้าน สามีนั่งเล่นกูเกิ้ลแมพ ตรวจดูว่า Hotel Puff ยังอยู่ที่สาธารณรัฐเช็คฯ ไหม เมียทำเป็นว่าเขียนนิยาย แต่ส่วนใหญ่หมดไปกับอ่านเวบต้องห้าม  ขริ ขริ  ขริ ลูกชายคนเดียววิ่งไปมาสลับปีนบนคอพ่อแม่ ร้องเอบีซี สลับ ก.ไก่ ตาโต จู่ๆ ลูกชายเราก็ง่วงนอน     โอ เป็นไปได้อย่างไร ลูกชายหลับตอน 2 ทุ่ม ??? หวานกรู จะแชทให้มัน เพื่อนไกลบ้าน หรือชานเรือนดีน้า สีส้มกระพริบๆ ตอบมา มันช่างเร้าใจยิ่งนัก ให้อยากรู้ว่าวันนี้จะมีบุญ ได้เมาท์อะไรมั่ง กรี๊ด เพื่อนๆ ชายหญิง ตอบมาแล้ว ว่าคิดถึง อยากคุย อิอิอิ ได้ย่ะๆ ได้ๆ สามีมายืนข้างๆ “ทำไร??” “คุยกับเพื่อนๆ ค่ะ เขากำลังมีปัญหาต้องคอยคุยเป็นเพื่อน” //หน้าตาจริงจัง สามีก้มดูหน้าจอ “คุยมันส์เชียว อืม วันนี้ลูกเราหลับเร็วดีเนอะ ไม่กวนเลย” “ค่ะ ลูกเราน่ารักสุดๆ”  //ตาจ้องคอมพิวเตอร์ //กรี๊ดๆ พวกหล่อนอย่ายิงมาทีเดียวพร้อมกันหลายหน้าสิยะ เปิดคอนเฟอเรนซ์ก็ไม่มันอีก เพราะทำให้เมาท์นินทากันเองลำบาก //พิมพ์ตอบมือระวิง ช้าหน่อยน้า แต่เรนฟูรักทุกคนค่ะ ต๊าย ลิงค์ไรอะ ทู้ไม่ทะเลาะ ไม่อ่านนะ กรี๊ดด มหากาพย์พันทิปมีคำว่า "ใจเย็นๆ" หลายครั้ง แสดงว่ากำลังทะเลาะกันมันส์จริงๆ สามี //เกาหัวแกร่กๆ “เอ่อ จะไม่คิดเรื่องทำลูกอีกคนมั่งเรอะ” “...” จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 12:01:30

ความคิดเห็นที่ 9 แหม คุณพิมพ์ดาวพูดเห็นภาพเลย "แอบรู้สึกว่าหิมะเป็นเหมือนขนมสวยๆในตู้ เหมาะจะมองดู มากกว่าสวาปาม" เราอยากจะบอกว่า อยากเห็นหิมะเป็นของสวยๆหายากๆ แบบมาให้ชื่นใจปีละวันก็พอได้มั้ย เพราะหิมะแรกมาทีไร ก็จะตื่นเต้นดีใจกับปุยขาวฟูฟ่อง จากนั้นก็จะพบว่า ความหนาวเหน็บและหิมะกองสุมๆที่ชวนให้ลื่นหกล้มนั้น ตามรังควานทีละเกือบครึ่งปี (ที่บอสตันอย่างนั้นจริงๆนะ วันดีคืนดีก็หิมะตกเดือนเมษา เฮ้อ) ขำ คุณเรนฟูกลิ้งเลย อิอิอิ งานนี้ จุดจุดจุด ของจริง จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 12:52:58

ความคิดเห็นที่ 10 จริงค่ะคุณนีมี่ ยัยฉ่ำฝน ที่จริงก็แอบสงสัยอยู่นานแล้วเหมือนกันนะ ว่าคุณบีนแกไม่มาป้วนเปี้ยนหน้าจอฯ บ้างเหรอ แบบว่า scenario ประมาณที่เล่ามาเนี่ย คริ คริ ขอบใจที่มาเฉลยให้รู้เน่อ จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 13:19:13

ความคิดเห็นที่ 11   อิ อิตอนนี้อยู่ภูเก็ต..กินเจวันสุดท้ายแล้ว ห่างหายจากงานเขียนไป  เพราะยุ่ง ๆ จะกลับมารับใช้ภายในเร็ววัน คิดถึงทุก ๆ คนนะจ๊ะ~* จากคุณ : แม่มดราตรี เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 13:56:06

ความคิดเห็นที่ 12 คห.8 ^ ^    ^    ^   ^  ^ ^ O.O!   . . . . . . จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 14:44:30

ความคิดเห็นที่ 13 "..." ผมได้แต่นิ่งเงียบ ในขณะที่ใบหน้าของคนที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผมเริ่มแดงก่ำ ดวงตาทั้งคู่มีหยาดน้ำใส ๆ คลอ เธอพยายามอย่างที่สุดที่จะเอ่ยคำออกมา แต่ท้ายที่สุด เธอก็หันหลังกลับและสาวเท้าออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว เป็นผมเองที่พูดผิดไป เธอถึงได้เป็นอย่างนี้... ผมไม่ได้ตั้งใจเลยจริง ๆ ไม่กี่นาทีก่อนหน้าเหตุการณ์ดังกล่าวจะเกิดขึ้น เธอเข้ามาหาผมในห้องตรวจ เพื่อแวะชวนผมไปรับประทานอาหารกลางวัน แต่ผมติดเคสคนไข้รายหนึ่งอยู่ และผมขอร้องให้เธออยู่ช่วยผมสักครู่หนึ่ง... คนไข้รายนี้เป็นผู้ชายวัยประมาณสี่สิบปี เข้ามาหาผมด้วยใบหน้าฟกช้ำ ตาข้างหนึ่งบวมปิด ศีรษะแตก เสื้อผ้าที่สวมใส่เปรอะเปื้อนฝุ่นดินเต็มหลัง "ไปโดนอะไรมาล่ะ" ผมทักเพื่อสร้างความคุ้นเคยก่อนลงมือสำรวจบาดแผล เพื่อนำรายละเอียดไปเขียนใบชันสูตรผู้ป่วยคดีให้เขาเอาไปแจ้งความ เท่านั้นเอง เขาก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเองให้ผมฟังด้วยความแค้นใจ "โคะ... จะโดนอะหยังมาล่ะ หมอ" เขาร้องเสียงดังจนผมสะดุ้ง "ก็ไอ่วอก บ้านใต้น่ะกะ เล่นตีไก่กัน ไก่ผมแป๊มัน ไผก่อหัน แต่มันบ่ยอมก๊าน มันท้าผมแหมรอบ บอกกำนี้ไก่ผมบ่แป๊ไก่มันแน่ แต่ผมหันมันพาโลมากกว่า ผมเลยบอกมันว่า ย้างก่อน บ่ท้าเตื้อ มันก่อโขด หาว่าผมได้เงินพนันแล้วหนี..." "เผลอหันหน้าไปกำเดียวเต้าอั้นเนาะ มันก็เข้ามาตีผม กำลูกกุยฟาดเข้าตั๊ดนี่" เขาชี้มือที่กระบอกตาแดงช้ำเพราะถูกของแข็งไม่มีคมกระแืทกเข้าเต็มแรง "ยังบ่ปอ มันเอาตี๋นต้างผมตากหงายลงไปคลุกขี้ดิน" เขาเล่าแบบใส่อารมณ์ตบเข่าฉาดเหมือนลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นคนเจ็บ "ปอจะลุกขึ้น ไอ่วอกฮั่น ก็ย่ำเข้านี่" เขาชี้ที่ยอดอก "เอาไม้บุบหัวผมดังโพละ เลือดหะ หน้าวำลงปื๊น ลูกชายคนเก๊าที่ผมพาไปโตยไห้แตก กึ๊ดว่าป้อมันต๋าย" "..." ผมกะพริบตาปริบ ๆ อ้าปากค้างที่เจอเสียงในฟิล์มเป็นคำเมืองเข้าไปเต็ม ๆ เป็นคำบอกเล่าที่ชวนมึนงงอย่างบอกไม่ถูก ทำไมเจ้าของไก่ชนฝ่ายชนะถึงไม่พอใจที่ฝ่ายคนเจ็บตรงหน้าผมชนแพ้ แต่ที่ชวนให้อึ้งมากกว่า คือ คำบอกเล่าของเขาดูจะสาหัสเกินบาดแผลไปมาก "อาจารย์คะ" เพื่อนร่วมงานซึ่งอยู่ฟังเรื่องเล่าของเขามาตลอดเรียกผม เมื่อเห็นว่าผมนิ่งไปนาน และคนไข้ก็กำลังจ้องหน้าผมด้วยความสงสัย ระคนวิตกว่า ผมอาจเหม่อจนไม่ทันฟังคำบอกเล่า และเขาจะต้องเล่าใหม่ "อ้อ... ครับ" ผมเอ่ยออกมา "แรงขนาดหัวบุบลงไปเลยเหรอ" ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้ผมเผลอพูดออกไปแบบนั้น ทั้งที่ผมไม่ตั้งใจจะพูดแบบนี้ อาจเป็นเพราะความหมกมุ่นสงสัยกับชุดคำว่า ตี กับ บุบ ที่เขาใช้ก็เป็นได้ และผลที่ตามมาหลังจากที่ประโยคนั้นหลุดปากออกไป คือ คนไข้ของผมทำหน้าเหวอ ในขณะที่เพื่อนร่วมงานของผมซึ่งเป็นคนเชียงใหม่ ซึ่งคงพยายามกลั้นหัวเราะมานานตั้งแต่เห็นอาการเมาหมัดของผม ต้องห้ามตัวเองอย่างหนักไม่ให้ขำถึงกับน้ำตาเล็ด ต้องหนีไปหัวเราะนอกห้อง ก่อนจะกลับมาโปรดคนชลบุรีอย่างผมทั้ง ๆ ที่ยังใช้มือปาดน้ำตา "ขอโทษนะคะ อาจารย์ แต่ดิฉันอดขำไม่ได้จริง ๆ ไม่ไหวเลย" เธอบอกผมขณะเรารับประทานอาหารกลางวันด้วยกันที่ร้านราดหน้า ใกล้ ๆ กับโรงภาพยนตร์ศรีนครพิงค์ ซึ่งถือเป็นร้านที่ขึ้นชื่อมากในตอนนั้น เธอรู้ว่า ผมอยากลองพยายามทำความเข้าใจและลองพูดคำเมืองดูบ้าง เพื่อที่คนไข้จะได้คุยกับผมได้สนิทใจมากขึ้น แม้ว่าผมจะเป็นแพทย์นิติเวชก็ตาม เธอจึงปล่อยให้ผมฟังเอาเองโดยไม่แปลความแทรกระหว่างการสนทนา เมื่อเธอกลับมา ผมจึงเข้าใจความหมายของคนไข้ที่มาขอใบชันสูตรฯ เขาไม่ได้พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองเกินเลยไปสักนิด แต่ผมแปลผิดไปเอง เขาเล่าว่า คู่กรณีที่เขาเรียกปนด่าว่า ไอ้วอก คือ ไอ้เวร ในคำไทยกลางดี ๆ นี่ละ นำไก่มาชนกับไก่ของเขา แล้วไก่ของเขาเป็นฝ่ายชนะ ของอีกฝ่ายแพ้ แต่คำว่า 'แป๊ หรือ แพ้' ในคำเมือง มีความหมายว่า 'ชนะ' ส่วนคำว่า 'แพ้' ในภาษาไทยภาคกลาง คนทางเหนือเรียกว่า 'ก๊าน' เมื่ออีกฝ่ายเห็นไก่ตัวเองแพ้ ก็เลยขอแข่งใหม่อีกหน บอกว่าคราวนี้ไม่แพ้แน่ แต่เขาเห็นว่า อีกฝ่านพาลใส่ เลยบอกไปว่า พอก่อน ยังไม่แข่ง ฝ่ายนั้นก็โกรธ หาว่าเขาได้เงินเดิมพันแล้วก็คิดจะหนี จากนั้นก็ตรงเข้าทำร้ายเขา เขาเผลอหันไปแค่แป๊บเดียวเท่านั้น คู่กรณีก็เข้ามา 'ตี' คือ ชกหรือต่อย โดยใช้กำปั้น หรือ ลูกกุย ซัดเข้าเต็มตา แถมไม่พอ ยังใช้เท้าถีบจนหงายหลัง ลงไปคลุกดิน พอจะลุกขึ้นอีกฝ่ายก็เหยียบเข้าที่อก แล้วใช้ไม้ 'บุบ' คือ 'ทุบ' เข้าที่ศีรษะเสียงดังโพละ เลือดกระจาย หน้าคว่ำลงกับพื้น ลูกชายคนโตของเขาที่ไปด้วยถึงกับร้องไห้โฮ เพราะนึกว่าพ่อตัวเองตาย "ไม่เป็นไรครับ" ผมบอกเธอ หัวเราะแหะ ๆ เมื่อนึกถึงคำถามของตัวเอง "ถ้าไม่ได้อาจารย์มาช่วยแปลให้ มีหวังผมปล่อยไก่ไปเป็นเล้า ๆ แน่ นึกไม่ถึงเลย คำเมือง คำไทย มีเหมือนกัน แต่ความหมายต่างกันเยอะเลย" "ใช่ค่ะ แต่ฟังบ่อย ๆ จะเริ่มเข้าใจไปเอง" เธอยิ้มให้ผม "อาจารย์ทำได้อยู่แล้ว" "แต่ฟังเอง แล้วเข้าใจเองอย่างวันนี้ก็ไม่ไหวนะครับ" ผมยิ้มตอบพลางหัวเราะ "ถ้ามีอาจารย์เจ้าของภาษาสอนให้อาจจะเป็นไวนะ... เผลอ ๆ พูดได้ไวด้วย" เธอพยักหน้าเห็นด้วย แต่ไม่นานนักก็กลับเลิกคิ้วน้อย ๆ เมื่อสิ้นประโยคของผม "อาจารย์จะรับผมเป็นลูกศิษย์ได้ไหมล่ะครับ..." "..." เธอเงียบไปนิดหนึ่ง ก่อนถามผมซ้ำอีกทีพร้อมรอยยิ้มละไม "แน่ใจนะคะ อาจารย์ ดิฉันไม่ใช่อาจารย์ใจดีเลยนะ" จากวันนั้นจนวันนี้ ล่วงสามสิบปีมาแล้ว โรงหนังศรีนครพิงค์และราดหน้าร้านดังล้มหายตายจากไปตามกาลเวลา แต่ผมยังมีเธอเป็นครูสอนคำเมืองประจำตัวแบบผูกขาดเช่นเดิม และได้เรียนรู้เพิ่มเติมว่า ในวันนั้น เธอขู่ผมไปอย่างนั้นละ เรื่องที่เธอไม่ใจดี หรือ เพราะผมเป็นลูกศิษย์ที่ดีเสมอต้นเสมอปลายของเธอก็ไม่รู้สินะ... ------------------------------------------------------------- คุณนีมี่กับคุณแอนนี่เคยโดยขนมทั้งตู้ถล่มทับตั้งแต่วันแรกแบบนี้มั้ยคะ ^ ^ ได้ประสบการณ์หิมะแรกเกินกว่าที่ต้องการมาก โดนพายุถล่มเดือนตุลา รถถูกหิมะท่วม ไม่มีไฟฟ้าใช้อยู่เจ็ดวันเต็ม ๆ แต่คนนี้ยังคงลั้นลาได้อยู่ มหาวิทยาลัยปิดก็ออกไปถ่ายรูปความยับเยินของเมืองไว้อย่างสนุกสนาน ฮา จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 22:14:49

ความคิดเห็นที่ 14 ^^^ แบบข้างบนนี่ยังไม่เคยค่ะ น่ากลัวจัง ไม่มีไฟฟ้าใช้นี่ แปลว่าต้องใช้เตาผิงแทนเหรอคะ หรือว่าไม่มีเตาผิง หนาวตายเลย ไม่มี heater แล้วยังจะลันล้าอีกง่ะ งง ลืมบอก มาแจมได้อย่างน่ารักและหวานตามเคยค่ะ สารภาพว่าโจทย์นี้ แอนนี่ยังเดี้ยง เขียนไม่ออกอยู่เลย จะมั่วนิ่มพูดว่า She says: >>....<< ได้มั้ยอะ แก้ไขเมื่อ 26 ต.ค. 52 23:16:30 จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 23:15:30

ความคิดเห็นที่ 15 ฮ่า ๆ ไม่อยากตอบคำถามเลย เพราะบอกแล้วกลัวตกใจ ไม่มีเตาผิงค่ะ ไม่มีอะไรสักอย่าง มีน้ำร้อนให้ใช้อย่างเดียว อย่างน้อย ๆ ก็ชงชากับกาแฟกินได้ ลวกโบโลนญากับแฮม ชงมาม่ากินได้อยู่ หนาวจริง แต่ยังอยู่ได้ ตอนนอนใช้ผ้าห่มหลายชั้น แค่เกือบเปลี่ยนท่าไม่ได้เอง ดีที่พี่เมทกับตัวเองเป็นคนชอบสต็อกของกิน เลยไม่เดือดร้อนมาก บ้านข้าง ๆ มีเตาแก๊สก็ยืมเขาใช้ทอดหรือรวนของสดให้สุกเก็บได้ ไม่ต้องแช่เย็น (มารู้ว่า หิมะไม่สะอาดพอที่จะเอามาราดน้ำหวานกินก็ตอนนี้แหละ เพราะเอาใส่กระติกแช่ไส้กรอกไปพลาง ๆ พอหิมะละลาย เจอฝุ่นลอยเต็มเลย) ไม่รู้จะทำอะไรก็ออกไปข้างนอก เอารถออกไม่ได้ ไม่เห็นเป็นไร ก็เดินเอา ถ่ายรูปบ้าง เดินเล่นดูทางหนีทีไล่ว่าตรงไหนพอจะเดินลุยหิมะไปได้บ้าง สนุกดี พอหิมะเริ่มยุบ ก็ไปสิงอยู่มหาวิทยาลัยที่มีไฟให้ใช้แล้ว ถึงเวลาก็กลับบ้าน ซื้ออาหาร แซนด์วิชจากโรงอาหารของมหาวิทยาลัยกลับไปกิน แต่ก็มีวันที่หนีไปอยู่บ้านคนไทยในต่างเมืองด้วย เพราะอยากเช็คเมล์ สระผม พอไฟเริ่มมาทีละถนน ก็มีการไปสิงบ้านนักศึกษาไทยที่ไฟมาก่อนกันพักนึง เดี๋ยวก็เข้าสู่สภาวะปกติไปเอง (แต่มีแค้นนะ ที่บ้านตรงข้ามไฟมาก่อนวันนึง) พายุหิมะมันจะมา ก็ห้ามไม่ได้ พอมาแล้ว ไฟดับ ก็ห้ามกันไม่ได้อีก แทนที่จะเครียดให้สถานการณ์มันแย่ลง เราเครียด คนรอบข้างก็เครียด เครียดไปไม่มีประโยชน์ เดือดร้อนคนอื่นเปล่า ๆ ลั้นลากับสิ่งที่เป็นอยู่ดีกว่า มีอะไรที่ทำได้ก็ทำไป ไม่มีอะไรที่มันได้ดั่งใจเราทุกอย่างหรอก (และอาจจะเป็นเพราะตัวเองกินง่าย อยู่ง่าย (เกินไป) ด้วยแหละค่ะ ^ ^")   จะว่าไปเมืองที่มีหิมะคลุมทับไปหมดเลยก็สวยดีนะคะ เหมือนได้ไปฟินแลนด์ กวางในป่าข้างบ้านก็มีแล้ว ขาดแต่ซานตาคลอสอย่างเดียวเท่านั้น (ฮา) จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 01:08:49

ความคิดเห็นที่ 16 ... She says : นี่มันก็นานมากพอแล้วนะ.. He says : ... She says : เค้ารู้นะ ว่าตัวเองรู้สึกยังไง แต่ตัวเองก็เห็นเหมือนเค้าใช่มั้ย เราต่างก็ประสบมันทั้งคู่ He says : ... She says : พอเรามีปัญหา มันก็ใช่อยู่นะ ที่เดี๋ยวเราก็ลืม เราก็ดีกัน แต่จะปล่อยให้อยู่ในภาวะเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแบบนี้ไปเรื่อยๆ หรือไง He says : ... เธอหันมามองหน้าเขา..ถอนหายใจ She says : เห้อ อย่าเป็นแบบนี้สิ ทุกทีตัวเองเป็นฝ่ายโวย แล้วก็บอกเค้าเองว่าเราต้องคุยกันมากกว่ามานั่งเศร้า ก็นี่ไง เค้าคุยแล้วคิดแล้วด้วย.. He says : ... She says : เอาล่ะ เค้าจะไม่ฝืนอะไรแล้ว เค้าก็แค่คิดว่ามันนานมากพอที่เราฝืนพยายาม ทั้งคุยดีๆ ทั้งทำข้อตกลงกัน ทั้งทะเลาะกัน ตอนนี้เค้ายอมรับแล้วล่ะ มันควรที่จะต้อง จ.. He says : หยุด!.. He says : พี่รักเรานะ อย่าไปเลยนะ.. She says : .... จากคุณ : Untrue เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 09:26:58

ความคิดเห็นที่ 17 ให้กิฟท์คุณ Untrue ไปเต็มๆเลยค่ะ โดนใจสุดๆ พวกทำตัวพระเอกนิยายไทยเนี่ย มันน่า... มีอะไรชอบเงียบ อมพะนำ บอกให้คุยบอกให้เคลียร์ก็เงียบ พูดอะไรไปก็เงียบ จนเรายิ่งอารมณ์เสียขึนเรื่อยๆ พอตั้งท่าจะบอกเลิกเท่านั้นล่ะ พูดเป็นขึ้นมาเชียว ฮึ คุณ ปิยะรักษ์    หิมะตกโหดได้โล่ห์เลยนะคะนั่น เราไม่มีรถเลยรอดตัว เก็บรูปรถคนอื่นมาให้ดูแทน น่ากลัวจังถึงขั้นไม่มีไฟเลย จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 10:33:02

ความคิดเห็นที่ 18 ปีแรกที่นีมี่มาบอสตัน เป็นปีที่พายุหิมะเข้า หิมะหนาสูงสุดในรอบสิบปี วันนั้นต้องเอาพลั่วขุดออกมาตั้งกะประตูบ้าน นึกว่าเป็นตัวตุ่นซะอีก วันนั้นเลยได้ทำ Snow Angel ด้วย รูปนี้เป็นรูปต้นปีนี้ เราลงไปกลิ้งๆในสวน ทำ Snow Angel (จะดูออกมั้ยน้า) จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 10:35:02

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณครับ ขำคุณเม้นท์จัง เหมือนเก็บกดน่าดูเชียว จากคุณ : Untrue เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 10:58:48

ความคิดเห็นที่ 20 กร๊ากกก ขำคุณอันทรู ทีแรกนึกว่าตาผู้ชายเป็นหุ่นหรือท่อนไม้ซะอีกง่ะ คริ คริ จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 14:13:18

ความคิดเห็นที่ 21 ............ (ดีแต่พูด) She says: ไม่ได้ค่ะไม่ได้ ต้องไปทางนี้ค่ะ นี่โยกไปทางนี้ He says: (เงียบ) She says: โน่นค่ะๆ ต้องโยกแบบนั้นค่ะ ถูกแล้ว ว้า ทำผิดอีกแล้ว ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่ บิดให้สุดสิคะ He says: (เงียบ) She says: ผิดอีกแล้วค่ะ แหม! ทำไมแค่นี้ทำไม่ได้คะ ไม่เห็นยากเลย แค่หมุนแล้วไปให้สุดแค่นี้เองค่ะ ง่ายแบบนี้ใครๆเขาก็ทำได้ ทำไมดาร์ลิ้งทำไม่ได้คะ He says: (หยุดทุกอย่าง หันมามองหน้า) มาทำเองมั้ย She says: แหม! ดาร์ลิ้งก็รู้ว่าน้องเล่นวีดีโอเกมส์ไม่เป็น He says: .......... จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 14:51:12

ความคิดเห็นที่ 22 มาแวะหนาวกับหิมะของคุณปิยะรักษ์นะคะ จำได้ว่าเห็นหิมะครั้งแรกตื่นเต้นสุดๆ วิ่งออกจากบ้านไปอ้าปากกิน (หง่ะ) พออยู่นานไป โหย...เมื่อไหร่มันจะหยุดฟระ หนาวจนหูแทบหลุด นรกชัดๆ จากคุณ : หริชา (หริชา) เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 15:31:24

ความคิดเห็นที่ 23 He says: ... She says : กรี๊ด! เ้ธออย่าแซงสิบล้อสิคะ He says : ... She says: กรี๊ดดดด! นี่เธอ เลยปั้มน้ำมันไปอีกแล้ว ชั้นบอกว่าอย่าขับเร็วๆ เธอก็ไม่เคยฟังช้านซักที แหม! ไม่นึกเลยว่าเป็นอย่างนี้ ที่ตอนเป็นแฟนหละก็ บอกว่าจะฟังที่ช้านพูดทุกอย่าง ทำไมพอแต่งกันแล้วไม่เคยฟังที่ชั้นพูดชั้นบอกเลย เฮ้อ ... He says : ... She says : ว๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่เราเลยทางแยกมาแล้ว ฉันว่ามันต้องเลี้ยวซ้ายนะ ทำไมเธอเอาแต่ขับๆๆ ดูแต่ถนน ไม่ช่วยฉันดูแผนที่มั่้งเลย เฮ้อ ... He says : ... ??? She says : ว๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ อีตา่บ้า เธอจงใจแกล้งฉันใช่ใหมหละ? เธอก็รู้ว่าฉันดูแผนที่ไม่เก่ง แล้วยังจะวกรถเลี้ยวกลับไปตามทางที่ฉันบอกอีก ไม่ช่วยกันคิด ช่วยกันตัดสินใจมั่งเลย เธอเป็นผู้ชายนะ! ทำไมไม่ทำตัวเป็นผู้นำมั่ง พูดอะไรก็เอาแต่เงียบๆๆๆๆๆๆ ไม่พูดไม่จาไม่เสนอแนะอะไรที่มันเป็นประโยชน์กันบ้าง ฉันเป็นเมียนะคะ ไม่ใช่ไกด์นำเที่ยว ... He says : พูดอีกคำ กูอัดเมริงตายแน่ She says : ... จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 22:32:55

ความคิดเห็นที่ 24 ฮ่าๆๆ ขำของคุณ แมวเหมียวพุงป่อง สรุปที่ผู้ชายเงียบนี่แบบว่าอยากชกคนแต่ชกเราไม่ได้อะไรอย่างนี้ป่าวเนี่ย แหะๆ คุณ Untrue คนนี้เก็บกดของจริงค่ะ รับสารภาพแต่โดยดี ไม่เข้าจ๊ายยยเจรงๆ ทำไมพวกผู้ชายชอบใช้ความเงียบสงบสยบความเคลื่อนไหว (ยังไงก็สยบไม่อยู่) จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 09:31:48

ความคิดเห็นที่ 25 อมยิ้มไปเลย.. จากคุณ : Untrue เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 12:46:32

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านเรื่องของคุณแมวเหมียวพุงป่อง ใน คห 23 คิดถึงตอนไปแข่งแรลลี่ค่ะ คุณสามีขับ เราเป็นคนถือแผนที่และคอยหาRC อืม แทบจะฆ่ากันตาย แม่กับลุกเรานั่งข้างหลังหัวเราะหุหุ ดู 2 ผัวเมียมันตีกัน จากคุณ : หริชา (หริชา) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 15:31:30

ความคิดเห็นที่ 27 แจมมั่ง... ตอนตลาดวาย แหะ He says: “นี่คุณจะไม่พูดอะไรสักคำเลยเหรอ ด่าผมก็ได้ ชกผมก็ได้ ผมรู้ว่าทั้งหมดผมผิด” She says: “...” He says: “คุณเป็นผู้หญิงที่มีเหตุผล เข้าใจ... แต่ช่วยพูดอะไรสักอย่างได้ไหม อย่าเงียบแบบนี้” She says: “...” He says: “ใช่ ผมมันเลวเอง ทั้งๆ ที่ผมก็มีคุณอยู่ ทั้งๆ ที่เราวางแผนชีวิตร่วมกันไว้แล้ว แต่เรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้... เฮ้ย!!! ไฟแดง คุณผ่าไฟแดงมาแล้วเห็นไหม” She says: “...” He says: “คุณช่วยใจเย็นลงหน่อยเถิด อย่าขับรถอันตรายแบบนี้ มันไม่ดีทั้งกับคุณและผม... จะให้พูดอีกกี่ที ผมก็ยอมรับว่าทั้งหมดมันผิดที่ผมนี่แหละ น้องเขาก็ไม่ผิด จริงอยู่ ว่าน้องเขาก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่นั่นมันก็เพราะผมอีก เพราะผมเองที่จิตใจไม่มั่นคง เห็นน้องเขามีปัญหากับแฟน ผมก็เพียงอยากปลอบตามประสาคนรู้จักเท่านั้น... แต่ผมคิดไม่ถึงเลยว่ามันจะ... เตลิด...” She says: “...” He says: “ผมน่ะ รับฟังเรื่องของน้องเขามานานแล้ว น้องเขารู้นะว่าแฟนน้องเขามีกิ๊กอีกคน แต่ก็พยายามคิดว่าสักวันหนึ่งแฟนน้องเขาคงคิดได้แล้วกลับมามีน้องเขาคนเดียว แต่เปล่าเลย มันกลับยิ่งถลำลึกไปกันใหญ่... แล้วผมเอง ก็ห้ามใจตัวเองไว้ไม่ได้เหมือนกัน” She says: “...” He says: “เอาละ ผมขอโทษ แต่ผมอยากอยู่ดูแลน้องเขา เขากำลังเสียใจที่แฟนของเขาไปมีอะไรกับผู้หญิงอื่น แล้วผมก็อาศัยช่วงเวลาอ่อนแอตรงนั้น... แต่ทั้งหมด ผมก็ไม่ได้ทำไปเพราะความมักง่าย” She says: “...” He says: “โธ่... ผมคงรักน้องเขาจริงๆ ให้อภัยผมนะ หันมาพูดกับผมหน่อย อะไรก็ได้ อย่าทำแบบนี้ ได้ไหม” She says: “...” He says: “ผม... ขอโทษและขอบคุณที่ตลอดสี่ปีที่ผ่านมา คุณดีกับผมตลอด ผมก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ แต่มันก็เป็นไปแล้ว ผมแค่หวังว่าคุณจะอยู่ต่อไปได้โดยไม่มีผม ผม...” She says: “...” He says: “ผมอยากให้คุณพบคนใหม่ที่ดีกว่าผม และลืมผมไปเสีย ผมมันเลวเอง ทั้งๆ ที่คุณดีกับผมมากขนาดนี้ คุณไม่เคยจู้จี้จุกจิกกับผมเลย เชื่อใจผมมาตลอด แต่ผมก็ยังทำคุณได้... ลืมผมไปเสียเถิดนะ ได้ไหม” She says: “...” He says: “คุณคงโกรธผมมาก เกลียดผมมากขนาดไม่ยอมมองหน้า ไม่ยอมพูดหรือด่าอะไรผมสักคำ แต่ขอร้อง อย่าทำร้ายตัวเองด้วยการขับรถเร็วขนาดนี้... โอ๊ย เลี้ยวเบาๆ หน่อยสิ แล้ว... คุณเลี้ยวเข้าปั๊มทำไม น้ำมันเพิ่งเติมตอนขามานี่” She says: “เลิกกันเสียทีก็ดี ได้ไม่ต้องหลบซ่อนต่อไปอีก เอาเลยตามสบาย แต่ตอนนี้ปวดท้องอี้มาก เฝ้ารถให้แป๊บ แง่งปวดโคตรบิด รีบจิ๊บหาย รถก็ขวางรูถนน ต้องตั้งสมาธิแทบตาย นี่ก็พูดจัง” He says: “...” She says: “เอ้อ อีกอย่าง ลืมบอก กิ๊กของแฟนน้องเขาที่ไปนอนด้วยวันนั้นน่ะ ฉันเอง” He says: “...” THE END จากคุณ : BestChild เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 52 13:05:24

ความคิดเห็นที่ 28 ^^^ โอ๊ย! คุณเบสท์ แสบสะใจมากๆค่ะ มันต้องอย่างนี้พวกผู้ชายมักง่ายหลงตัวเอง ต้องโดนอย่างนี้ สะจายจริงๆ จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 52 18:42:18

ความคิดเห็นที่ 29 โอ๊ย ซีดส์ คนได้ยินคงปวดบิดยิ่งว่าคนขับ ตลาดยังไม่วายค่าคุณเบสท์ ขาประจำยังมาเช็คกันเรื่อยๆค่ะ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 06:37:17

ความคิดเห็นที่ 30 แน่ใจนะว่า ตลาดยังไม่วาย ... She says: พี่คะ พี่ต้องฟังน้องพูดให้จบ! อย่ามาเดินหนีไปดื้อๆอย่างนี้ She says: ... She says: พี่เรียกไอ้ผัวตัวดีของพี่ออกมาดีกว่า มันจะได้รู้เรื่องรู้ราวไปซักที อย่ามาบอกว่าไอ้ผัวตัวดีไม่อยู่ น้องมาเฝ้ารอตั้งแต่เย็นจนสามทุ่มนี่ ก็เพราะต้องการให้มันแตกหักกันไปเสียที มันเป็นคนกลาง ต้องตัดสินใจได้แล้ว มาอ้ำๆอึ้งๆอย่างนี้ ทั้งหนูทั้งพี่เสียหายกันไปอีกเท่าไหร่ หนูไม่ยอม She says: ... She says: พี่อย่ามาทำเป็นนางฟ้านางสวรรค์ไปหน่อยเลย ทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวที่ผัวตัวเองไปทำอะไร ไปมีใครข้างนอก หนูไม่อยากทำให้พี่เสียใจหรอกนะ ก็พยายามพูดกับผัวของพี่มาตลอด แต่เรื่องมันมาถึงขนาดนี้ หนูก็ท้องอยู่ด้วย ไม่อยากให้เด็กที่เกิดมามีปัญหา อุตส่าห์บากหน้ามาหาพี่ถึงบ้าน พี่ไม่เห็นแก่หน้าหนู ก็เห็นแก่หน้าลูกในท้องหนูมั่ง She says : ...  ...              ... She says: พี่อย่าเอาแต่อ้ำอึ้งๆเลย เรียกไอ้ผู้ชายเฮงซวยนั่นออกมาเหอะ จะปกปักมันไปถึงไหน!?!? นี่หนูก็ตัดใจเด็ดขาดแน่นอนแล้ว จบเรื่องวันนี้ พรุ่งนี้หนูจะกลับไปหาไอ้ผัวเฮงซวยของหนู จดทะเบียนหย่าให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราวซะที พี่อย่าโยกโย้เลย เรียกมันออกมาเดี๋ยวนี้ !!! She says: ...  ...   ..... She says: เอ๊ะ! พี่นี่จะเอายังไง อยากให้ชาวบ้านเขารู้เรื่องพวกเรากันมากนักหรืองัย? มัวแต่เงียบ ทำตัวเป็นแม่พระอย่างนี้หนะสิ ไม่รู้จักสนองผัวให้ถึงใจ ไม่รู้จักเรื่องในมุ้งบนเตียง พอมีลูกเข้าคน ก็ทำตัวเป็นท่อนไม้นอนทื่อๆ ไม่รู้จักเอาผัวให้ดี ผัวพี่มันถึงแร่ดแท่้ดๆๆ ไปเป็นเอาผัวหนูมาเป็นเมีัยแทน ไม่ว่ายังไง หนูไม่ยอมเป็นเมียหลวงใครทั้งนั้น! เรียกผัวพี่ออกมาเดี๋ยวนี้!! She says : ...       ...           ................ ------------- ปล. เรื่องจริงครับ ผมอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ... บ้านใกล้เรือนเคียง นึกว่าเมียน้อยมาอาละวาดกับเมียหลวง จะมีสาดน้ำกรด หรือ ยิงกัน ฯลฯ พอฟังถึงตอนนี้ .. เข่าอ่อน สำนวนอย่างนั้นจริงๆ! สังคมยุคนี้ มันอะไรกันนักหนา แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 52 21:51:39 จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 21:49:39

ความคิดเห็นที่ 31 ^^^ กร๊ากกกกก น่ากลัวที่สุด ทำไมเป็นงี้ไปได้เน่อ แต่ก็ฮานะคะ แง่ม ^^ จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 23:21:54