ลิขิตรัก สามฤดู
|
|
วายุโบกโยกพัดสะบัดพลิ้ว
เกษรน้อยลอยลิ่วปลิวไสว
ดอกหญ้าแทรกชำแรกมาที่กลางใจ
ขาดคู่เคียงชิดใกล้ให้ชื่นชม
หงอยเหงาเศร้าโศกศัลย์ฉันปล่าวเปลี่ยว
เพลาเลี้ยวร้อนรุ่มกลุ้มขื่นขม
ขาดเธอไปเหมือนขาดใจช้ำตรอมตรม
ดั่งดิ่งจมล้มเจียนตายปลายเหมันต์
พิรุณโปรยโรยร่วงหล่นล้นท่วมฟ้า
พสุธาชุ่มโชกโลกเปลี่ยนผัน
จันทราคล้อยลอยเลื่อนเคลื่อนคืนวัน
สุริยันย่ำย้ำย้อยร้อยวางวาย
เมื่อใดหนอยามวสันต์จักลาร้าง
อำลาทางกลางวิถีที่ขาดหาย
แม้เปียกปอนแต่เหือดแห้งแล้งมลาย
มิกลับกลายคลายคลี่ปมถมอุรา
จากวันนั้นนัยนาพายลจ้อง
ท่วงทำนองร้องบรรเลงเพลงโหยหา
ประโคมก้องพ้องสำเนียงมิสร่างซา
แม้กายาเหน็บหนาวร้าวราญรอน
ยังจารจดจำติดความคิดถึง
ร้อยรำพึงเรียงประสานผ่านอักษร
ขอคิมหันต์อันเยือกเย็นเห็นบทกลอน
ที่ซ้อนซึ้งตรึงสลัก...ฉันรักเธอ
+++++++++++++++
โดยได้รับแรงบันดาลใจจาก
กระทู้ W8446069 ของท่านพจนารถ๓๒๒
และ W8447990 ของคุณทิวลิปสีน้ำเงิน
หลังจากไม่ได้แต่งกลอนภาษาไทยมานาน
อย่างไรก็ขออภัยด้วย ถ้าฉันทลักษณ์กับสัมผัสจะผิด
และไม่ค่อยสละสลวยไปบ้าง
ถ้าอ่านแล้วก็ช่วยแสดงความคิดเห็นด้วยละกัน
ขอบคุณล่วงหน้าครับ
| จากคุณ |
:
Patient Zero
|
| เขียนเมื่อ |
:
27 ต.ค. 52 21:22:13
A:117.47.117.140 X: TicketID:188213
|
|
|
| 
