ความคิดเห็นที่ 1   ** ฝนกระเซ็น...กระเซ็นสาด ครั้นฝนหมาด กระเซ็นหาย แดดออก รึ เปียกวาย ฝนละลาย....เข้าเปียกใจ ตาก ใจ ไหนจะแห้ง พอฝนแล้ง รักสลาย น้ำตา หล่นเรียงราย รด รัก พ่าย...ใจเปียกปอน คำนึง...คำนึงคิด เพ่งพินิจ จิต แส่ ส่าย ตามรู้ อยู่เดียวดาย ตั้งมั่นได้...เป็นเอโก ฝน จิต...จน จิต แหลม สติแย้ม พรรณราย ไตรลักษณ์ เกิด กล่น กลาย รู้ วาง ได้.....มิทำอะไร *** * จากคุณ : ฮัมมิ่งเบิร์ด เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 10:09:28 A:202.57.170.203 X:

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีคับ คุณจิตเดิม อ่ะ ใช่คนเดิมกะ คุณ (pee_lee ) หรือเปล่าคับ ถ้าไม่ใช่ หนูลิขอรับอาการหน้าแตก ** เหมือนหนูลิเคยเรียกคุณ ว่า พี่ลี จิตเดิมอ่ะ แหะ แหะ *** วันนี้บังคับองค์มาลง หนูลิก็เลยมาแจมกลอนด้วยนะฮะ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เรื่อย เรื่อย มาตามรอย ตายังคอย จะมองหา อยู่ไหน นะเพื่อนยา ปล่อยฉันนี้ ให้เหงาใจ ฝนพรำ พรำลอยลม ซุกผ้าห่ม ตัวกลมใหญ่ ฝนซา พาลมไป โลกสดใส ไม่เปลี่ยนแปลง เรื่อย เรื่อย มาตามรัก อยากรู้จัก รักแข็งแกร่ง ที่เหงา ใช่เราแกล้ง ที่แสดง ใช่วุ่นวาย ฝนพร่ำ ฉ่ำลมเย็น ฝนสาดเซ็น เห็นแดดฉาย ไปแล้ว ฝนสุดท้าย รอผลัดเปลี่ยน เวียนฤดู ฝนอุ่น ละมุนใจ ฝนทำให้ ไม่หดหู่ ฝนอุ่น ฉันรับรู้ ฝนยังอยู่ เคียงข้างกัน จากคุณ : ดอกน้อย : มะลิป่า (ละมุนใจ) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 21:20:24

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณเจ้า..คุณ ฮัมมิ่งเบิร์ด ... ฝนหาย เริ่มคลายเศร้า เลิกบ่นเหงา เบาตัวไซร้ แต่หนาว ลมพริ้วไหว ใบไม้ไกว ให้อ่อนโยน ลมพัด พริ้วพริ้วลอย ความเย็นคอย กระทบโดน ผิวเนื้อ ใบหน้าย่น แตกแห้งกร้าน ผ่านเรื่องราว อายุ ยุไม่ขึ้น เริ่มเต็มรื้น น้ำตาสาว (แก่) วัยหวาน ผ่านรวดร้าว เหลือเพียงแต่ แค่ชรา ลมพัด พริ้วพริ้วอ่อน ลมแรมรอน ก่อนอุษา ลมหนาว เริ่มเข้ามา แก่อย้างข้า พาใจตรม ฝนหาย คล้ายใจนี้ เบาฤดี แต่มิสม เพราะหนาว เข้าเยี่ยมชม เกิดขื่นขม จ่มกายา เป็นไป ไปเป็นแล้ว อย่ายึดแน่ว เกาะห่วงหา ฝนหนาว หนาวฝนมา ตามธรรมดา เช่นนั้นเอง... จากคุณ : จิตเดิม เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 21:25:23

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีตวยเน้อเจ้า หนูลิ... แม่นแล้วเจ้า..คนเดียวกัน ฮี่ๆๆ แบบว่าขี้คร้านพิมพ์ pee_lee อ่ะ.. ขอบคุณจ๊าดนักเจ้าที่มาแจมกลอน..แบบว่านึกครึ้ม.. อยากหยุดคิดเรื่องงาน..เพื่อแบ่งให้สมองจินตนาการบ้างกะเจ้า... ---------------------------------------------------------------------- ฝนจาง ห่างไปแล้ว เพื่อนที่แคล้ว เริ่มผกผัน กลับมา มาหาฉัน เพื่อแบ่งปัน สิ่งงดงาม เหมือนลม พรมพร่างพราย พัดพริ้วกาย คลายผ่อนยาม ปะทะผิว เย็นชื่นตาม อารมณ์จิต แลกายา เอ่อหนอ..พอจะหยุด ฝนก็จุด..หมู่พฤกษา ให้รอ ชูช่อฟ้า หมู่ลมมา พาพัดปลิว แล้วหนาว ก็เคลื่อนย่าง ให้แตกกร้าน ผ่านเนื้อผิว มนุษย์เริ่ม ประทินลิ่ว เพื่อชะลอ ขอชุ่มคืน สุดท้าย หนาวหรือฝน ก็มิพ้น มิยั่งยืน มิตรภาพ ของเพื่อนฟื้น ก็เต็มรื้น ในกมล วัฐจักร หมุนเวียนไป แต่น้ำใจ ไม่เหือดจน รู้จัก สามัคคีบน ความเมตตา พาเจริญ.... จากคุณ : จิตเดิม เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 21:43:28

ความคิดเห็นที่ 5 อิอิ ดีจัง ไม่หน้าแตก เอิ๊กๆๆๆ ทักทายเจ้าค่ะ ช่วงนี้โหยหาเพื่อนเก่าๆ ในห้องกวีฮับ เพราะว่า พี่สาวที่แสนดีของหนูลิอย่างพี่หิ่งห้อยน้อยใจ ตอนนี้ก็หนีไปพเนจรแถวอเมริกา ไม่รู้จะบินกลับมายังอ่ะ อิอิ จากคุณ : หนูลิ (ละมุนใจ) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 21:51:31

ความคิดเห็นที่ 6 ฝนพร่าง ยังฝั่งฟ้า ชโลมล้า พาสดใส เย็นชื่นระรื่นใจ ไหลหลั่งไป ในสายธาร ชุ่มฉ่ำ ย้ำกระแส ได้เหลียวแล ห้วยระหาร ฝนจิต คิดอยู่นาน จิตฝนผ่าน กาลเวลา แวะมา เยี่ยมเจ้า น้องจิตเดิม กึ๊ดเติงขนาดเน้อเจ้า .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 23:35:41

ความคิดเห็นที่ 7   ฝนพรม ลมพัดหอบ ขอคำตอบ ที่โหยหา จากฝั่ง ที่โพ้นตา ถามไปว่า คิดถึงไหม ฝนซา พาจิตโหย ใบไม้โรย เริ่มหวั่นไหว คำถาม ที่ถามไป แล้วเมื่อไร จะตอบมา ...คำถามที่ถามไป ยังรอให้ เธอตอบมา สวัสดีเจ้าค่ะ มือใหม่ขอฝากคำด้วยคน จากคุณ : เตติญญ่า เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 01:01:14 A:58.10.131.104 X: TicketID:153756

ความคิดเห็นที่ 8 หนูลิเจ้า... เหมือนกันเจ้า..ช่วงนี้โหยหาเพื่อนเก่า ๆ ความหลังเก่า ๆ ครั้งที่นั่งเฝ้าหน้าพันทิป เขียนโคลง เขียนกลอน เขียนกวี กับผองเพื่อนพี่น้อง...คิดถึงเช่นกันเจ้า ปี้สุนันยา ขอบคุณเจ้าที่แวะมาแอ่วหา.. ฝนจิตจิตฝนสั่ง คนคลุ้มครั้งดั่งเวหา ฝนจิตมิฝนมา โอ้เวทนาน่าสงสาร จิตฝนฝนจิตเถิด จะบังเกิดเปิดทะนาน คนเราเยาว์มาลย์ ก็แหลกลานปานแหลกสิ้น ฝนฝน..เกิดกับจิต ฝนวันละนิด มิผิดปลิ้น ฝนเอย..เผยแดนดิน ฝนความจริง ที่ต้องเป็น จิตจิต..เดิมเดิมแท้ จิตต้องแก้ทุกข์สุขเข็ญ จิตเอยเคยยากเย็น จิตท้ายเช่น..จิตเดิมงาม.. จากคุณ : จิตเดิม เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 01:31:16

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ เตติญญ่า ขอบคุณจ๊าดนักเน้อเจ้า...ที่แวะมาต่อกลอนกันเจ้า.. ฝน ลม ที่พัดผ่าน อยากตอบปาน พาลโหยหา รักเรา ที่โรยลา อยากตอบว่า ยังเหมือนเดิม ถามให้ จึ่งจักตอบ จักจะมอบ ความจริงเสริม รักร้าง มิห่างเพิ่ม พร้อมจะเติม รักของเรา เพียงฝนที่ตกพรำ เพียงลมทำให้เหมือนเหงา เพียงเมฆที่สีเทา เพียงเหมือนเรา ไม่เข้าใจ ฝนซา เริ่มคิดแล้ว ลมผ่านแผ่ว เริ่มหวั่นไหว เหมันต์ พลันมิไกล ร้อนจากไป ได้ติดตาม ว่าจิต ยังมิฝน ว่าทุกข์ทน ยังคอยถาม ว่ารัก ยังมิปราม ว่าเธองาม เหมือนที่เคย ตอบแล้ว ตอบดวงแก้ว ที่ถามแจ้ว เรื่องรักเผย ตอบแล้ว ตอบคำเอ่ย ได้เฉลย สิ่งถามมา.. ตอบแล้ว ตอบคำเอ่ย ได้เฉลย สิ่งถามมางงง จากคุณ : จิตเดิม เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 01:39:55

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาอ่านขอรับ จากคุณ : คนสาธารณะ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 03:31:06

ความคิดเห็นที่ 11 เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง ฟังสำเนียงเอียงหูฟัง ได้ยินถึงความหลัง ฝนรินหลั่งขังเจิงนอง เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง ให้เป็นเพียงแค่เศร้าหมอง ฝนจิตคิดไตร่ตรอง จิตฝนต้องอย่าหมองไป ด้วยประการฉะนี้ครับ จากคุณ : นครเหมันต์ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 04:32:52

ความคิดเห็นที่ 12 หวัดดีเจ้า คุณ คนสาธารณะ ต่อกลอนด้วยสิค่ะ นอกจากอ่านแล้ว ฮี่ๆๆ ทำเป็นโครงก็ดีนะคะ รออยู่นะคะ หวัดดีเจ้า คุณนครเหมันต์ ขอบคุณเจ้าที่แวะมาต่อกลอน เรื่อย เรื่อย เรียงเรียงอ่าน ยามฝนผ่าน นานแค่ไหน สำเนียง เสียงมิใกล้ โอ้หัวใจ ได้ร้าวราน เรื่อย เรื่อย เรียงเรียงมอง เพียงแต่จ้อง ต้องสงสาร หนาวนี้ มีทรมาน จิตสะท้านหาญจิตฝน จากคุณ : จิตเดิม เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 23:27:32