ความคิดเห็นที่ 1 |
 |
บทที่4
เกมได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ณ บัดนี้ ผมกับเธอตื่นเต้นปนกับหวาดระแวงเล็กน้อย บรรยากาศอยู่ในความเงียบสงบ ผู้เข้าแข่งขันแต่ละคนต่างทยอยกันเดินออกมาหน้าบริษัท
ขณะนี้เป็นเวลาเก้าโมงครึ่ง ผู้เข้าแข่งขันทุกคนออกมารวมตัวกันที่บริเวณถนนหน้าบริษัท ท่ามกลางความแออัดของผู้เข้าแข่งขันที่มีอยู่เป็นจำนวนมาก รวมด้วยอากาศภายนอกซึ่งร้อนระอุตั้งแต่เมื่อเช้า อุณหภูมิในตอนนี้ไม่อาจคาดเดาได้ รู้เพียงว่าวันนี้มันเป็นหน้าร้อนกลางเดือนเมษายนซึ่งเป็นเดือนที่ร้อนที่สุดของทุกปี
ผู้เข้าแข่งขันยังคงเบียดแน่นกันอยู่อย่างนั้น ผมมองดูแล้วคาดว่าน่าจะมีผู้เข้าแข่งขันอยู่ทั้งหมดไม่ต่ำกว่าหมื่นคน คนเข้ามาสมัครกันเป็นจำนวนมากไม่ต่างจากรายการเรียลลิตี้โชว์ชื่อดังที่มีการแข่งขันร้องเพลงเลย
เสียงจากทางรายการดังขึ้นมาจากลำโพงอีกครั้ง
ผู้เข้าแข่งขันสิบเถื่อนเกมมหาโหดทุกท่าน ขอให้เข้าแถวกันให้เป็นระเบียบ ทางรายการได้จัดเรียงหมายเลขประจำตัวผู้เข้าแข่งขันให้แล้ว ให้เข้าแถวเรียงตามหมายเลขบัตรให้เรียบร้อย และให้เดินเข้ามาในบริษัททีละสิบคนเรียงตามหมายเลข
เสียงนั้นพูดจบ ผมก้มลงมองไปที่หมายเลขบัตรของตัวเอง แทบไม่เชื่อสายตา หมายเลขประจำตัวของผมคือ 0031092 ผมต้องรอจนถึงสามหมื่นกว่าคนเลยหรือนี่ อะไรมันจะนานขนาดนั้น คนก็มาสมัครไม่ใช่น้อยเลย ผมหันไปถามเลขประจำตัวของเธอ
คุณนงครับ คุณได้หมายเลขอะไรครับ
0000010 ค่ะ ต้องเข้าไปเป็นสิบคนแรกเลย ขอตัวก่อนนะคะ เธอตอบพร้อมกับยื่นบัตรมาให้ผมดู
ครับ โชคดีนะครับ ผมพูดให้กำลังใจเธอในขณะที่ในใจยังอิจฉาเธออยู่เล็กน้อย ที่ได้เข้าแข่งขันเป็นสิบคนแรก ไม่ต้องรอให้เสียเวลา ไว้เดี๋ยวเจอกันนะครับ นี่ก็แสดงว่าคุณสมัครเป็นคนที่สิบเลยอย่างนั้นเหรอครับ
ใช่ค่ะ รู้สึกว่าหมายเลขที่ได้มานี้ จะเรียงตามลำดับการสมัครที่หน้าเว็บค่ะ หนูคลิกสมัครตั้งแต่วันแรกที่เปิดรับเลยน่ะค่ะ เธอพูดจบแล้วก็เดินเข้าไปในบริษัทพร้อมด้วยผู้เข้าแข่งขันอีกเก้าคน
ผมคงจะสมัครช้าเกินไป ได้ลำดับตั้งสามหมื่นกว่า จริงๆแล้วเกือบจะไม่ได้สมัครด้วยซ้ำไป หากไม่บังเอิญเห็นข้อความนั้นขึ้นมาโฆษณาในหน้าเว็บที่ผมกำลังเข้าอยู่
ผมเข้าเว็บค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับงานอยู่ดีๆสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นข้อความของทางบริษัท ราวกับว่าทางบริษัทรู้ว่าผมกำลังต้องการเงิน และรู้ว่าผมจะต้องคลิกเข้าไป
จริงๆแล้วทางบริษัทอาจจะรู้จริงๆก็ได้ ผมเชื่อว่ารายการนี้สามารถทำได้ทุกอย่างจริงๆ แต่ทีแรกก็กะว่าจะไม่เข้าไปหรอก ผมเป็นคนที่รำคาญโฆษณามากๆ ไม่ชอบพวกโฆษณาที่แฝงตามเว็บต่างๆเลย เจอข้อความที่เกี่ยวกับการโฆษณาทีไรก็จะหาเรื่องบล็อกตลอด เพียงแต่ตอนนั้นในใจผมคิดว่ามันอาจจะมีประโยชน์กับผมก็ได้ แล้วเมื่อผมตัดสินใจลองคลิกเข้าไปดู ปรากฏว่ามันมีประโยชน์กับผมมากจริงๆ ไม่ผิดหวังที่ผมได้ตัดสินใจคลิกเข้ามา ดีที่ผมไม่บล็อกข้อความโฆษณานั้นไปซะก่อน
ผมนั่งคิดอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อยเปื่อยเพื่อหาทางคร่าเวลา ท่ามกลางความแออัดยัดเยียดของผู้คนที่กำลังยืนรออยู่ด้วยความใจร้อน เมื่อนำความแออัดนี้ไปผสมเข้ากับความร้อนจากแดดของดวงอาทิตย์ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของผมนั้น มันช่างเป็นอะไรที่ทรมานอย่างบอกไม่ถูก แสงแดดอันแรงกล้าในขณะนี้มีความร้อนแรงสูง มันร้อนถึงขนาดที่ว่าเมื่อนำแว่นขยายมาส่องกระดาษในเวลานี้ล่ะก็ ผมคิดว่ากระดาษแผ่นนั้นจะต้องถูกเผาไหม้ลงในเวลาอันสั้นเป็นแน่
บรรยากาศยังคงร้อนระอุ ผมเอามือปาดเหงื่อไคลที่ไหลย้อยออกมาจากบริเวณหน้าผากและลำคอนับครั้งไม่ถ้วน เช่นเดียวกับผู้เข้าแข่งขันท่านอื่นในขณะนี้ ผมคอแห้งผากกระหายน้ำ ผมกำลังยืนอยู่แถวเกือบหลังสุดอย่างใจจดใจจ่อ แดดยามเช้ายังคงแผดเผาร่างผมอยู่อย่างไม่มีทีท่าว่าจะลดละ ในขณะนั้นเองที่ผมได้ยินเสียงอย่างหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างในบริษัท มันเป็นเสียงกรีดร้องของใครคนหนึ่งซึ่งดังมากๆ ดังถึงขนาดที่ว่าผมยืนอยู่ห่างจากบริษัทประมาณ100เมตรยังได้ยินเสียงกรีดร้องนั้นได้อย่างชัดเจน ปกติแล้วเสียงกรีดร้องต่างๆที่ผมเคยได้ยินจากที่อื่นๆมักเป็นเสียงกรีดร้องของหญิงสาว หญิงสาวที่กำลังมีอาการหวาดผวากับเหตุการณ์บางอย่างจนเนื้อเต้น เจ้าของเสียงนี้น่าจะเป็นเสียงหญิงสาวคนใดคนหนึ่งในสิบคนนั้นร้องขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว แต่เปล่าเลย เสียงที่ผมได้ยินเมื่อครู่นี้มันไม่เป็นเช่นนั้น ฟังๆดูแล้วไม่น่าจะเป็นเสียงผู้หญิง มันเหมือนเป็นเสียงผู้ชายที่เป็นกระเทยร้องเสียมากกว่า แต่เมื่อฟังไปดีๆมันก็ไม่ใช่เสียงๆเดียว เสียงนั้นยังคงกรีดร้องขึ้นมาอย่างต่อเนื่องราวกับว่าเจ้าของเสียงนั้นได้พบเจอกับอะไรบางอย่างซึ่งน่าหวาดผวาเอาเสียมากๆ เสียงนั้นไม่ได้มีเพียงเสียงเดียว นอกจากเสียงนั้นแล้ว มันยังมีเสียงผู้หญิงกรีดร้องตามขึ้นมาอย่างต่อเนื่องหลายต่อหลายคน เสียงที่ผมได้ยินเหล่านั้น เล่นเอาซะผมหัวโกร๋น ไม่รู้ทำไม ทั้งๆที่ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทั้งสิบคนนั้นกำลังเจออะไรกันอยู่ แต่ขนแขนมันก็พร้อมเพรียงกันตั้งขึ้น ขนแขนของผมลุกซู่ ทั้งๆที่ไม่ได้มีความหนาวเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเลย บรรยากาศมันร้อนระอุมาก
ผมเริ่มใจไม่ดี จินตนาการไปต่างๆนานา ผมสวดมนต์ภาวนาอยู่ในจอย่างผิดๆถูกๆ ในหูของผมได้ยินเสียงผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆพูดคุยกันไปเกี่ยวกับเกมแรกที่จะได้เล่น
เอาแล้วไงล่ะ เกมแรกก็เจอเรื่องน่ากลัวเสียแล้ว คุณไม่น่าชวนชั้นมาสมัครเลย
เอาน่า ไม่มีอะไรมากหรอก อย่ากลัวไปเลย หรือว่าคุณไม่อยากเล่นก็ถอนตัวไปซะก็ได้
.
เธอว่าเกมแรกนี่มันคือเกมอะไรเหรอ
ไม่รู้สิ แต่ว่าน่ากลัวจังเลย
โชคดีจังที่เราได้หมายเลขใกล้ๆกัน เราคงได้เข้าไปพร้อมกันนะคะ ที่รัก
คุณไม่ต้องกลัวนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะอยู่ข้างๆคุณเอง
..
ชั้นว่าเราถอนตัวกันเถอะ ถอนตัวดีกว่านะแก
จะบ้าเหรอ มาจนถึงขั้นนี้แล้ว เป็นตายยังไงก็ให้มันรู้ไปสิวะ
.
| จากคุณ |
:
พายุหิมะกัวิญญาณ
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ต.ค. 52 17:32:13
A:118.172.85.232 X: TicketID:237878
|
|
|
|
