ตามตะวัน ณ จันทร์พันดาว05(มิตรหรือศัตรู)
|
|
อีกครั้งที่เขาต้องเฝ้ามองภรรยาสาวอย่างพิจารณา หลังจากกลับมาจากงานเลี้ยง ร่างที่เลยบอบบางกำลังอวบสมบูรณ์ เพราะมีลูกชายเขาอยู่ในครรภ์
ถึงเธอจะสร้างปัญหาให้กับครอบครัวเขา แต่เขาเชื่อว่าสักวันเธอจะต้องกลับไปเป็นหญิงสาวคนที่เขารักและยังคงรักต่อไป
รังสิมันตุ์ไม่เคยต้องการสิ่งเกินตัว อย่างที่เธอมอบให้เขารับผิดชอบเหมือนทุกวันนี้ เขารู้ว่าเธอหวังดีต่อเขา แต่อะไรที่มันไม่ใช่ตัวเขา เขาก็ไม่อยากได้
เขาหวนนึกถึงวันที่พี่ชายตัดสินใจไปทำงานกับเพื่อนที่ต่างประเทศ กับอีกวันที่ครอบครัวเขาพากันย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้ ที่เขาเติบโตมาพร้อมอาฝาแฝดทั้งสองคน
มันเจ็บปวด...แต่เขารักเธอ
เขาไม่เก่งเหมือนพี่ชายที่สามารถแก้ปัญหาทุกอย่างได้ และคงไม่คล่องเท่าน้องสาวที่รู้จักร้องขอให้คนอื่นช่วย แม้ว่าทุกคนจะยอมให้เขาขอความช่วยเหลือ แต่เขาก็ทำไม่ได้อีกเช่นกัน
เขาพยายามให้โอกาสภรรยา และอดทนรอคอย โดยหวังว่าทุกอย่างคงไม่ถึงทางตัน แม้ใครจะว่าเขาอ่อนแอเกินไป หากเขาพยายามพยุงทุกอย่างให้เป็นไปได้จนกว่าพี่ชายเขาจะกลับมา
เขาเชื่อใจพี่ชายและน้องสาวเสมอ ยิ่งตอนนี้อาสาวกลับมาช่วยเหลืองานตามเดิมเขาก็ยิ่งดีใจ รู้สึกว่าการภาวนาของเขาได้ผล
คิดอะไรอยู่เหรอคะ ปอแก้วถามขึ้นในความมืดเมื่อเห็นสามียืนอยู่ที่ริมหน้าต่างอย่างเงียบงัน
เปล่าหรอก พี่ทำให้ปอแก้วตื่นเหรอ รังสิมันตุ์หันกลับมาก่อนนั่งที่ข้างเตียง เพราะไม่อยากให้เธอลุกขึ้นให้เหนื่อย
เปล่าค่ะ ช่วงนี้ปอเครียดๆ เลยสะดุ้งตื่นอยู่บ่อยๆ ปอแก้วถามขึ้นขณะยกมือขึ้นลูบแขนเขาเบาๆ อย่างแสนรัก
อย่าเครียดไปเลย พี่ว่าช่วงนี้ปอแก้วหยุดเรื่องงานแล้วอยู่บ้านดีกว่าไหม ท้องเจ็ดเดือนกว่าแล้วนะ เครียดมากก็ส่งผลถึงลูก รังสิมันตุ์ห่วงใยภรรยาและลูกเสมอ แม้เธอจะสร้างความหนักใจให้เขาบ้างบางครั้งก็ตาม
ปอแก้วครุ่นคิดอย่างหนัก ก่อนปฏิเสธ ปอยังทำงานได้อยู่ค่ะ แต่สัญญาว่าจะพยายามไม่เครียดนะคะ
รังสิมันตุ์กอดปอแก้วเอาไว้แน่น ก่อนคิดอย่างหนักใจ เพราะตอนนี้อาเขากลับมาทำงานแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ถึงช่วงนี้ภรรยาเขาจะดูเรียบร้อยกว่าเดิมแล้วก็ตาม
เขาไม่อยากคาดคิด...แต่คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อเขายังมีครอบครัวขนาดใหญ่ให้ต้องดูแล
นอนซะเถอะนะ คุณจะได้พักผ่อนมากๆ ไง รังสิมันตุ์ค่อยๆ กล่อมเธอให้หลับตาลง ขณะที่ตัวเขาเองนั้นยังไม่รู้ว่าจะหลับตาให้สบายได้อย่างไร
เขารู้ว่าเขานำปัญหามาให้ครอบครัว แต่เขาเชื่อว่าสักวันหนึ่งภรรยาเขาจะกลับมาเป็นภรรยา และสมาชิกครอบครัวใหญ่ที่ดีเหมือนเดิม
********************************************
อีกซีกโลกยังมีอีกคนที่หนักใจเรื่องผู้หญิงเช่นกัน ปิ่นศิวะปวดหัวหนักกว่าเดิม เมื่อเขาต้องเป็นเพื่อนบ้านกับหญิงสาว ที่ไม่มีทีท่าว่าจะยอมเลิกตามเขา
สวัสดีค่ะ เจนติมายิ้มให้อย่างร่าเริงเมื่อสามารถได้ห้องเช่าติดกับเขา
เจนทำแบบนี้ก็ไม่ทำให้พี่ยอมรับข้อเสนอของเธอหรอกนะ ตอนนี้ที่บ้านพี่ยอมรับได้เรื่องที่พี่อาจต้องเลื่อนเวลาชำระหนี้ออกไป ปิ่นศิวะพูดอย่างไม่กลัวอาย เขากล้าบอกเพราะรู้ว่าเธอก็คงรู้แล้ว
ก็ไม่เป็นไรค่ะ เจนก็จะอยู่ที่นี่ไปก่อน เจนติมาพยายามยิ้มให้สดใสเข้าไว้ เผื่อว่าเขาจะใจอ่อน
พี่ว่าเจนหาที่อยู่ที่อื่นดีกว่าไหม ที่นี่มันอันตรายสำหรับผู้หญิง ปิ่นศิวะเตือนเธอด้วยความเป็นห่วง แต่ที่เขาจงใจเลือกที่นี่ก็เพราะราคาค่าเช่าที่ถูกพอให้เขาเก็บเงินได้มากกว่าเดิม
ไม่ค่ะ เจนจะอยู่ที่นี่ จะได้อยู่เป็นเพื่อนพี่ไงคะ เจนติมามุ่งมั่นมาก เมื่อเขายังคงใจแข็ง
แล้วงานในบริษัทเจนล่ะ ไม่ต้องดูแลเหรอ ปิ่นศิวะพยายามโน้มน้าวให้เธอกลับไป เพราะเขาไม่คิดจะให้ความหวังใด
ไม่เป็นไรค่ะ ยังมีคนดูแลแทนเจนได้ ตอนนี้เจนก็รอน้องมาดูแลอยู่ค่ะ เจนติมาตอบสั้นๆ และง่าย และไม่อยากให้เขามีข้ออ้างใดไล่เธออีก
ปิ่นศิวะได้แต่ถอนหายใจอย่างอึดอัด ก่อนบอกลา งั้นพี่ไปทำงานก่อนแล้วกัน
ค่ะ เจนจะรอพี่กลับมานะคะ เจนติมาพูดเหมือนเธออยู่บ้านหลังเดียวกันกับเขา จากนั้นก็ปิดประตูโดยไม่รอให้เขาปฏิเสธ
ปิ่นศิวะได้แต่นิ่งงัน แต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากปล่อยให้เธอทำตามใจ
********************************************
เมื่อเขาทำงานมาทั้งวันจนกระทั่งกลับมาบ้าน พอเขาเข้าบ้านก็มีเสียงกดกริ่งที่หน้าบ้าน เขาก็เห็นเธอยืนอยู่พร้อมรอยยิ้มร่าเริง ผิดกับวันก่อนที่เขาพยายามไล่เธอไปจากชีวิตเขา
เจนรู้ว่าพี่อยู่นะคะ เจนติมาพูดทันทีหลังจากรอได้สักครู่
ปิ่นศิวะจึงเปิดประตูต้อนรับเธออย่างอึดอัด ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่รู้สึกอึดอัดเท่าไรนัก แต่เพราะรู้ความในใจของเธอทำให้เขาต้องพยายามถอยให้ห่าง จะได้ไม่เผลอมอบความหวังที่ไม่เคยมีอยู่ให้
พี่ยังไม่ได้ทานข้าวใช่ไหมคะ เจนทำมาให้พี่ค่ะ เจนติมายกถาดอาหารที่ทำเตรียมไว้เพื่อเขามาด้วย จึงยื่นให้เขา
ปิ่นศิวะรับมา ก่อนนำไปวาง พี่อยากคุยด้วยหน่อย
เจนติมารู้ว่าเขาจะคุยอะไร แต่ก็ทำเฉย แล้วทำตาโตราวกับสนใจเรื่องที่เขาจะพูด ค่ะ
ถึงบ้านเราจะอยู่ติดกัน และถึงเราจะรู้จักกัน แต่ไม่ได้หมายความว่าเจนจะต้องมาหาพี่นะ ปิ่นศิวะพูดตรงเข้าประเด็นชนิดไม่มีหลุด
อ๋อค่ะ เดี๋ยวเจนไปอุ่นกับข้าวก่อนนะคะ พี่จะได้ทานร้อนๆ เจนติมาทำเป็นเข้าใจ ก่อนเฉไฉไปเรื่องอื่น
ปิ่นศิวะเห็นเธอไม่ยอมนับก็ได้แต่ปล่อยไป คาดว่าสักวันเธอคงยอมแพ้ไปเอง เมื่อทานอาหารเสร็จ เขาก็หยิบเอกสารงานมาแก้ไขแล้วไม่สนใจจนกระทั่งเธอกลับ
เขาเข้านอนเมื่อถึงเวลา แต่ก็ต้องตกใจตื่นเมื่อมีคนมากดกริ่งหน้าบ้าน จึงลุกไปดู แล้วก็เห็นเธอตัวสั่นเทา จึงเปิดประตูออกไป และเธอก็โผล่มาโอบกอดเขา
มีอะไรอีกเหรอเจน ปิ่นศิวะพยายามปลดมือเธอออกจากตัวเขา ก่อนพาเข้ามาในห้อง
ใครก็ไม่รู้โผล่ที่หน้าต่างห้องนอนเจนค่ะ เจนกลัว เจนติมาบอกตามจริง เพราะสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกเห็นเงาของคนอยู่ที่หน้าต่าง
ไม่มีอะไรหรอก อาจจะมีคนลืมกุญแจแล้วขึ้นมาทางบันไดหนีไฟก็ได้นะ เจนล็อคหน้าต่างห้องดีไหมล่ะ ปิ่นศิวะพยายามคิดในแง่ดีเอาไว้
เจนติมาเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างงอนๆ เพราะพูดราวกับว่าเธอโกหก ล็อคดีสิคะ แต่เจนตกใจนี่
พี่ก็บอกให้เจนหาที่อยู่ใหม่แล้วนี่นา ปิ่นศิวะพยายามถอยให้ห่าง เพราะเกรงในอารมณ์แปรปรวนของผู้หญิงอยู่มาก
เดี๋ยวกลัวเดี๋ยวโกรธ...และอาจเล่นงานเขาได้
เจนกลับก็ได้ค่ะ ขอโทษที่มารบกวนพี่กลางดึกนะคะ เจนติมาออกอาการงอนเมื่อเห็นเขาไม่ใส่ใจ
ปิ่นศิวะแอบถอนหายใจก่อนบอกปลอบ ถ้าเจนไม่สบายใจ คืนนี้พักกับพี่ก่อนก็ได้นะ
แน่ใจเหรอคะว่าเจนไม่ได้มารบกวน เพราะดูพี่จะรังเกียจเจนซะเต็มที เจนติมาอดใจเหน็บแนมเขาไม่ได้
ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพี่นอนที่โซฟาเอง ไปล้างหน้าล้างตาแล้วก็เข้านอนเถอะ ปิ่นศิวะไม่อยากต่อความยาวกับเธออีก
ไม่มีหญิงสาวคนไหนเข้าใจเขาเท่าอลิสาอีกแล้ว แม้แต่น้องสาวเธอก็คงยากที่จะเข้าใจเขา อลิสาไม่เคยทำให้เขาหนักใจ เธอเป็นหญิงสาวที่อ่อนโยน แม้ร่างกายจะอ่อนแอ แต่เธอเข้มแข็งเสมอ
แน่นอนว่า...แม้จะมีพ่อคนเดียวกัน เจนติมากับอลิสาก็แตกต่างกัน เพราะเกิดจากคนละแม่ และเลี้ยงดูมาจากแม่ที่แตกต่างกัน
********************************************
| จากคุณ |
:
เพลิงวารี  
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 ต.ค. 52 15:20:58
|
|
|
| 
