เรื่องเล่าสยองของข้าพเจ้า ตอน เงาที่ก้าวลงจากบันได่

สามารถติดตามอ่านเรื่องเล่าสยองของข้าพเจ้า
และนิยายเรื่องอื่นๆได้ที่ blog ของมูนนี่ค่ะ
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=moonyforever

ขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่านมากๆค่ะ^/|\^

ตอน ผีโพรงที่ลำตะคอง (หลอนครั้งแรก)
ตอน ผีโพรงที่ลำตะคอง (ฝูงผีบุก)
ตอน ผีทวงสมอง
ตอน ช่วยด้วย
ตอน หัวใคร ในทะเล
ตอน ทำไมพี่ถึงไม่ช่วยผม!
ตอน กลิ่น
ตอน เขามาเตือน
ตอน วิญญาณป่าที่เขาใหญ่
ตอน เขามานำทาง
ตอน เหงามั้ยจ๊ะ
ตอน ผีถ้วยแก้ว
ตอน ผีที่อินเดีย ตอนแรก
ตอน เขา....มาเกาะที่ไหล่
ตอน ท่อนแขนใครบนหาดทราย
ตอน ผีที่อินเดีย(ภาคสองเสียงในความมืด)
ตอน ความอัศจรรย์บนนากาก็อต
ตอน พรายทะเล
ตอน มือสีขาว
ตอน ผีที่ดินเดีย ภาคเจอผีที่เนปาล
ตอน ผมเป็นทหารช่าง
ตอน ผีอำ
ตอน เส้นทางสนธยา
ตอน เงาดำที่ศรีลังกา
ตอน ขอข้าวอีก!
ตอน ใครที่วิ่งเข้ามา
ตอน ศีรษะสยองขวัญ
ตอน เสียงที่วิ่งรอบรถ
ตอน อะไรวิ่งอยู่บนหลังคา
ตอน วิญญาณที่มากับกระถางกุหลาบ
ตอน ข้อเท้าใคร
ตอน วิญญาณจากอุบัติเหตุ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8256504/W8256504.html
ตอน แสงหิ่งห้อยกับเงาสูงชะลูด
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8281690/W8281690.html
ตอน อาถรรพ์เพลงมอญร้องไห้
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8309035/W8309035.html
ตอน อย่าทำดอกไม้จันทน์ร่วง
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8349209/W8349209.html#
ตอน ดวงจันทร์บนรางรถไฟ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8410593/W8410593.html
ตอน ทางเดินของคนตาย
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8438402/W8438402.html
ตอน นางไม้ในเสาเรือน
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8464862/W8464862.html

เรื่องที่ 40

เงาที่ก้าวลงจากบันได

เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้กันบ้างไหม นั่งทำงานอยู่คนเดียวแล้วอยู่ๆก็รู้สึกเหมือนกำลังโดนจ้อง พอหันไปมองก็ไม่เจอใคร หรือลงมาจากชั้นบนตอนดึกเพื่อหาน้ำดื่ม กำลังคลำสวิทช์ไฟ หางตาก็เห็นเงาของใครบางคนแว่บผ่านไป แต่พอไฟสว่างแล้วกลับไม่พบอะไรเลย

เรื่องเล่าคราวนี้เป็นการเก็บเล็กผสมน้อยของการพบเห็นสิ่งต่างๆทั้งจากตัวเองและคนรู้จักค่ะ เริ่มจากตัวพี่ก่อน

ย้อนกลับไปสมัยเป็นนักศึกษา เนื่องจากต้องอยู่หอเลยได้ฟังเรื่องเล่าอะไรมากมาย ก็ตามธรรมเนียมของเด็กหอพักน่ะแหละค่ะ เรื่องยอดนิยมของหอที่พี่อยู่ก็คือสาวชุดขาวที่ชอบมายืนบนหลังคากับแถวบริเวณอ่างเก็บน้ำตอนกลางคืน และถ้าใครลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำกลางดึก จะมีใครบางคนมาเคาะประตู พอเปิดดูก็ไม่เจอใคร ในสองส่วนนี่พี่เคยลองลุกขึ้นมาเดินท่อมๆหลายครั้ง เข้าห้องน้ำหลังเที่ยงคืนก็หลานหนแต่ไม่เคยเจอสักที นอกจากครั้งหนึ่งที่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นอะไรกันแน่ เพราะเห็นแค่เดี๋ยวเดียว

ตอนนั้นเป็นช่วงใกล้สอบ พี่กับเพื่อนต้องนั่งอ่านหนังสือกันจนดึกดื่นอยู่ที่ห้องนั่งเล่นรวม พอหลังเที่ยงคืนก็แยกย้ายกันไปนอน ตัวพี่เองนั่งต่อไปจนถึงประมาณตีสองเห็นจะได้ พอง่วงหนักๆเข้าก็เลยเก็บหนังสือหนังหาแล้วเดินไปปิดไฟ จากนั้นก็กลับห้องซึ่งอยู่ด้านหลังเกือบจะชิดรั้วสังกะสี ตอนกำลังเปิดประตูพี่เห็นเงาคนทาบบนรั้วและเลื่อนไปทางห้องน้ำ ตอนแรกคิดว่าเป็นเพื่อนพอหันไปดูก็ไม่เจอใคร สงสัยจะตาฝาดเลยไขกุญแจประตูอีกครั้ง เจ้าเงานั่นก็มาอีกค่ะ คราวนี้พี่หันไปจ้องตรงๆและทันเห็นมันหายวูบไปทางด้านถนน

ไม่มีการพิจารณาด้วยเหตุผลแล้ว เพราะทางที่ว่ามันเป็นกำแพง พี่เปิดประตูแล้ววิ่งเข้าห้องเลย

จะว่าไปเรื่องเงาไหววูบนี่เห็นมาตั้งแต่เด็ก ตอนสมัยอยู่ดอนเมืองตอนที่คุณตาเสียใหม่ๆพี่จะได้กลิ่นยาเส้นที่ท่านชอบมวนสูบ บางทีก็เห็นเงาสูงๆเดินผ่านไปมาระหว่างเสา แต่ด้วยความเป็นเด็กไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเลยไม่กลัว

ตอนเรียนจบและได้งานต่างจังหวัดกลุ่มพี่มักจะออกไปเที่ยวในตลาดโต้รุ่งซึ่งต้องเดินผ่านวัดไปขึ้นรถตุ๊กๆ ขาไปน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ไอ้ขากลับนี่น่ะสิมันวังเวงพิลึก เพราะทางที่ใช้มันต้องผ่านป่าไผ่ซึ่งขึ้นติดกับกำแพงวัด มีครั้งหนึ่งตอนที่กำลังเดินคุยกันแล้วผ่านบริเวณที่ว่านี่ อยู่ๆไผ่ทั้งกอก็สั่นเหมือนมีใครมาเขย่า พวกพี่มองหน้ากันเลิ่กลั่กประมาณเอาไงดี ตัวพี่น่ะกลัวพวกปล้นจี้มากกว่าเลยกำมีดที่พกไปด้วยแน่นแล้วมองไปทั่วๆแต่ก็ไม่เห็นใคร เลยปลอบว่าคงโดนลมพัด แต่พอขยับจะเดินต่อ ไผ่ลำหนึ่งมันก็โน้มลงมาจนยอดแทบติดดิน เพ่งแล้วก็ไม่เห็นมีใครสักคน ที่สำคัญถ้าจะทำให้ไผ่โน้มลงมาได้ขนาดนั้น ต้องใช้เชือกผูกยอดแล้วดึงลงมาค่ะ

พวกพี่ทำยังไงน่ะเหรอ

เผ่นกลับไปที่ตลาดเหมือนเดิมแล้วเหมารถสองแถววิ่งอ้อมกลับที่พัก ยอมเสียเงินดีกว่าวิ่งตับแลบ

เรื่องเงาเรื่องเสียงนี่เป็นอะไรที่เล่ากันได้ไม่รู้จบ ยิ่งนั่งเล่ากันตอนกลางคืนดึกๆด้วยแล้วยิ่งเพิ่มบรรยากาศให้ขนหัวลุกยิ่งขึ้น กลัวน่ะกลัวอยู่แต่ไม่รู้ทำไมถึงชอบฟัง มันตื่นเต้นดีมั้ง

ครอบครัวพี่ย้ายบ้านหลายครั้ง แต่ล่ะที่ก็เจออะไรแปลกๆบ้างแต่ไม่ค่อยสะกิดใจเท่าไหร่ จนกระทั่งย้ายไปเช่าอาคารพาณิชย์แถวซอยทานสัมฤทธิ์ ซึ่งสมัยก่อนซอยนั้นก็ขึ้นชื่อเรื่องบ้านร้างพอควร เป็นตึกเดียวกันกับที่เกิดเรื่องลมเพลมพัดที่เคยเล่าเมื่อหลายตอนก่อนน่ะแหละค่ะ

มีอยู่ครั้งหนึ่งแม่จะทำบุญใหญ่ พวกลูกหลานคนที่นับถือก็มาช่วย ส่วนใหญ่จะเช้าไปเย็นกลับแล้วค่อยมาร่วมงานอีกทีในวันรุ่งขึ้น แต่มีบางคนที่บ้านอยู่ไกลขอนอนค้าง แม่เลยจัดพื้นที่ชั้นล่างให้ ดูเหมือนตอนนั้นจะมีคนค้างด้วยประมาณสามหรือสี่คน

ตอนเช้าหลังจากไปทำบุญที่วัดและเก็บข้าวเก็บของกันเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็นั่งคุยกัน คนที่นอนค้างทำหน้าตาแปลกๆแล้วมองขึ้นไปทางบันไดบ่อยมากจนแม่สงสัยเลยถามว่ามีอะไร เขาก็เล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนหลังจากทุกคนนอนหลับกันหมดแล้วพวกที่นอนชั้นล่างก็สะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงเหมือนประตูห้องพระด้านบนเปิด ตอนแรกก็คิดว่าคงเป็นแม่เข้าไปสวดมนต์เลยไม่ได้สนใจอะไร แต่ที่ไหนได้ เขาเห็นเงาสีดำขนาดใหญ่ทาบบนผนังแล้วเลื่อนลงมาอย่างรวดเร็ว เป็นการเลื่อนแบบวนรอบคนที่นอนเหมือนสำรวจแล้วเคลื่อนกลับขึ้นไปข้างบนอีกครั้ง

ไม่ต้องนอนกันล่ะค่ะ ต่างคนต่างลุกพรวดขึ้นมาสวดมนต์ กว่าจะหลับตาลงอีกครั้งก็เกือบสว่าง พอถามแม่ว่าเงาที่เห็นคืออะไร แม่บอกว่าท่านที่คุ้มครองลงมาดูแลเท่านั้นเอง ไม่ต้องกลัว

จากนั้นพี่ก็ย้ายมาอยู่บ้านหลังปัจจุบันซึ่งได้เจอทั้งเงา เสียง และบรรยากาศที่หนาวเยือกไปจนถึงกระดูกหลายครั้ง ทั้งม้วนกระดาษทิชชูย้ายที่ได้เองซึ่งฟังดูเป็นเรื่องเหลือเชื่อ แต่พี่เห็นมาแล้วกับตา

แล้วจะมาเล่าให้ฟังในครั้งต่อไปพร้อมเรื่องราวเขย่าขวัญซึ่งเกิดขึ้นในที่ทำงานของน้องนก

*/*/*/*/*/*

วันนี้มูนนี่เพิ่งลองส่งเรื่องเล่าสยองไปให้สนพ.ตะวันส่อง ไม่แน่ใจว่าจะผ่านไหมแต่ก็ลองลุ้นดูค่ะ เพราะมีหลายเรื่องที่อยากให้เป็นเครื่องเตือนใจคน หวังว่าทางบก.คงจะกรุณา

มาถึงเรืองที่ 40 แล้วนะคะ ได้ 98 หน้าพอดี ตอนที่ 41 คงจะได้ครบ 100 หน้าแต่คงต้องหาเร่องเล่าสยองจาดเพื่อนๆและพี่น้องมาช่วยลงเสริมแล้วเพราะจวนหมดประสบการณ์ของตัวเองเต็มที ยังไงอย่าเพิ่งเบื่อกันเสียก่อนนะคะ

มาคุยกันค่ะ

โอ ดีนะ ผีไม่ตื๊อมาก
จากคุณ : scottie  
-นั่นสิคะ หรือที่ไม่ตื๊อเพราะดันทุรังหลอกไปก็เท่านั้น น้องนกนี่หัวแข็งไม่เบาทีเดียว

คุฯพ่อน้องนกนี่เด็ดขาดมาก ผียังคร้าม
^___^....
จากคุณ : Psycho man  
-เท่าที่ฟังแกค่อนข้างใจนักเลงเลยล่ะค่ะ คนจริง

ผีเกรงใจ ^^
จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร)
-คงกลัวโดนเผา = =

เหอๆๆ   ผียังต้องเกรงกลัว เพราะจะโดนเผา

คุณผี เล่นมายืนหลอกซะแบบนี้  คนโดนหลายๆครั้งเข้า เค้าก็ต้องโต้คืนบ้างล่ะ อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะครับ
จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi  
-เจอคนดุกว่าเข้าล่ะค่ะ แต่ก็แค่นกกับคุณพ่อเขาเท่านั้น ที่เหลือเผ่นป่าราบเหมือนกัน

พ่อน้องนกเจ๋งมากค่ะ ผียังกลัวเลย แต่ดูๆ ก็เป็นผีที่ดีนะคะ แกล้งก็แต่คนนิสัยไม่ดีเท่านั้น แบบนี้น่าจะปล่อยให้แกล้งต่อไป
จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin)  
-นั่นสิคะ จะว่าไปนางไม้นี่ก็เหมือนอารักษ์ ถ้าทำตัวดีๆท่านก็คุ้มครอง(มั้งคะ)

เผอกระเจิง กร๊ากกกกกก
จากคุณ : beautystone  
-เคยฟังวีรกรรมของคุณลุงพ่อน้องนกแล้ว เชื่อเลยค่ะว่าผีกลัว

คุณ Moony_Lupin คะ
ว่าจะบอกหลายทีแล้ว
เราสองคนมีอะไรคล้าย ๆ กันหลายอย่าง
ทั้งเรื่องเซนส์ ทั้งเรื่องฝีมือการเขียนรูป
ติดตามทุกงานมาตลอดนะคะ ..ชอบจ๊า
จากคุณ : แม่มดราตรี  
-ว้าว ดีจังเลย อาจจะเพราะเวลาเขียนรูปเราต้องใช้สมาธด้วยมังคะ เลยทำให้จิตรับอะไรได้ง่ายๆ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ เรียกมูนนี่เฉยๆก็ได้ ^^

555
กลัวไฟด้วย
จากคุณ : เซโก้4
-แหม ไฟนะคะ = ="

คุณผีคงไม่มีที่ไปอ่ะค่ะ เพราะเค้ามากับไม้ ก็คงเกรงใจคุณพ่ออยู่เหมือนกันนะ เลยหลบๆไป 555
จากคุณ : หริชา (หริชา)  
-จะว่าไปพวกตัดไม้ทำลายป่านี่ทำไมไม่เคยโดนหลอก หรือว่าโดนแล้วแต่จิตหยาบจนไม่รู้เรื่อง มันน่าหักคอคนประเภทนี้นักเชียวว่าไหมคะ

คราวนี้ตั้งใจจะโพสต์ดึกๆค่ะ รับฮาโลวีนด้วย อาจจะไม่น่ากลัวเท่าไหร่แค่พอเย็นๆหลัง ไว้ครั้งหน้ารับรองมีขนลุกเพิ่มด้วยค่ะ

เจอกันศุกร์หน้านะคะทุกท่าน

ป.ล.เนือ่งจากเทศกาลฮาโลวีนเลยให้นักล่าฯมาในโหมดหนูน้อย สำหรับนักอ่านทุกท่านค่า ^^

จากคุณ	: Moony_Lupin
เขียนเมื่อ	: 30 ต.ค. 52 22:03:37