..........นิราศรถไฟใต้ดิน(MRT).........

NOTE :
1. นิราศนี้เป็นเพียงการแต่งเล่นๆ ข้าพเจ้าหาได้รำพันจากจรจากสาวใดไม่
2 . ก่อนจะอ่าน ...กรุณาเตรียมถุงพลาสติคหรือกระโถนไว้ข้างๆกาย และไม่ควรอ่านใน รถอาจทำให้เมารถจนถึงขั้นอาเจียนได้ง่ายๆ
3. กรุณากลับไปอ่านข้อ 2 อีกครั้ง .......เราเตือนคุณแล้ว


================
อนิจจา ลาทูนหัว ที่’หัวลำโพง’
อยากจะโพล่ง ความในใจ ข้างในนั้น
คงต้องใช้ ‘ลำโพง’ ซักร้อยอัน
เพียงจำนรรจ์ คำๆหนึ่ง “ คิดถึงเธอ ”

อกของพี่วาบหวามที่’สามย่าน’
นึกอยาก’สานย่าม’ซักใบให้เธอไว้
จะเอาไว้ ใส่อะไร ก็ตามใจ
...เผิ่อที่ไว้‘ใส่ใจ’พี่ นิดนึงพอ

ถึง’สีลม’ คนยังน้อย คล้อยหนาวสั่น
มิหนาวทัน ‘ลม’วจี ที่เสียด’สี’
อันหนาว’ลม’ ห่มผ้า ยังเข้าที
หนาววจี กรีดเข้าไป ถึงในทรวง

‘ลุมพินี’..พี่นี้ดังตกหลุม
ร้อนรุ่มรุ่ม ดังไฟรุม ‘หลุมพี่นี้’
โปรดส่งเชือก ให้พี่เถิด นะคนดี
แล้วดึงพี่ ขึ้นจาก....หลุมรักนาง

รถ เทียบท่าสถานี..’ศูนย์สิริกิติ์’
คล้าย’สะกิด’ข้างในฤทัยพี่
อยากมาเดิน Book fair กับคนดี
...อย่ามาเดิน ในใจพี่ แบบนี้เลย

ถึง ‘คลองเตย’เอ่ยอ้างคำคิดถึง
พี่รำพึง ถึงกลิ่น นุชน้องเอ๋ย
กลิ่นไออวล ดั่งนวลน้อง’ครอง’ ใบ ‘เตย’
...เนียนจังเลย ..เฉยแบบนี้..กลิ่นตดใคร(วะ!!)


‘สุขุมวิท’... แต่จิตพี่ มิ’สุขุม’
ดังมีไฟมาสุมรุมเอาไว้
จำต้องวิดน้ำมาเพื่อดับไฟ
ขอได้ไหม ..น้ำใสๆ จากใจเธอ

รถเข้าจอดเบ็ดเสร็จ’เพชรบุรี’
ที่แห่งนี้ พี่ยัง เคยสงสัย
‘เพชรบุรี’ ยังต้องมี ที่‘ตัดใหม่’
ใยฤทัย ..มิ ‘ตัดใจ’ ไปจากเธอ

แลยามเราเข้าระยะ’พระรามเก้า’
นึกเรื่องราวรามเกียรติ์ขีดเขียนไว้
‘พระราม’ รักนางสีดามากเพียงใด
พี่ก็รักยาใจคือคือกัน

‘ศูนย์วัฒนธรรม’รำลึกให้นึกย้ำ
‘วัฒนธรรม’ไทยนี้ดีหนักหนา
....แห่ขันหมาก มีตั้งแต่ โบราณมา
ชวนแก้วตามาร่วมอนุรักษ์กัน

ถึง ‘ห้วย’ขวางห่างมาพาให้หวล
คิดทบทวน เก็บเงิน ไปสู่ขอ
‘ห้วย’จะ’ขวาง’ จะถ่อไป ไม่ย่อท้อ
โอ้ละหนอ!! เจือกเสีย‘หวย’ ..ซวยเลยกรู (…. ‘หวย’ ขวางสินะ )

‘สุทธิสาร’ผ่านมาช่างล้านัก
‘สุดที่รัก’ ‘สาน’สัมพันธ์ กันเถิดหนา
ข่วย’สงสาร’ พี่เถิด นะแก้วตา
....เอา ‘ข้าวสาร’ มาเสก พี่ทำไม

แลรถแล่นเลาะลัดถึง ‘รัชดา’
โอ .. ‘ชะตา’ ดังถูก ‘รัด’ ด้วยลวดหนาม
ช่างเจ็บปวด ถ้วนทั่ว ทุกชั่วยาม
คงถึงยาม พี่โผ ...โพเซดอน

ถึง ‘ลาดพร้าว’ผ่าวร้อนอ่อนใจคอย
ดังกบน้อย ..หมายจะสอย ผลมะพร้าว
พี่มันจน ‘ทรัพย์สิน’ ไม่แพรวพราว
แต่ ‘หนี้สิน’ พราวแพรว ....นะแก้วตา

‘พหลโยธิน’นามนี้นึกถึงทหาร
พี่เคยผ่านเกณท์ทหารมาแล้วสิ้น
ฝันอยากเป็นเป็น ‘นาวิกโยธิน’
จะปกปักษ์ ยุพิน จนสิ้นใจ

ถึง ‘จตุจักร’ ตั้งจิต อธิษฐานขอ
อยากจะหล่อ เหมือน ‘จุลจักร’ (จักรพงศ์)จักได้ไหม
แค่...จั๊กกะนิด จั๊กกะหน่อย จะเป็นไร
...แค่คล้ายๆ ก๊อต ‘จักรพรรณ’ ก็พอใจ

‘กำแพงเพชร’ ผ่านมาตั้งตารอ
โอ้ละหนอ....ขอสักเม็ด จะได้ไหม
ก็ ’เพชร’ มัน ‘แพง’...หาไปหมั้น ก็จนใจ
.....‘เพชร’ไม่ได้ ขอ ‘เพร็ตตี้’ ก็ยังดี ( เอากับมันสิ ???)

จุดสุดท้ายปลายทางที่ ‘บางซื่อ’
แม้นหาก ‘ซื้อ’เวลาได้เหมือนฝัน
พี่จะรักสัตย์ ‘ซื่อ’ ต่อนวลจันทร์
จะขออยู่ด้วยกันจนวันตาย

========================
ออกสถานีนี่นี้ทั้งน้ำตา
จรจากมา จนใจ จำจากเจ้า
ต้องทำงาน เก็บเงิน ขอนงเยาว์
เสร็จเย็นนี้ พี่จะไป หากานดา

เหลียวมองคนเดินผ่านมาผ่านไป
เห็นเขาใส่สวมเสื้อชมพูพร้อมหน้า
นึกขึ้นได้ ...วันนี้วันพ่อนี่นา
อ้าว...ไอ้บ้า .....แล้วกรูมา........ทำ(เฮ่) อะไร ?????
..........................

ซงย้ง... ประพันธ์


(.......แล้วจะรำพึงรำพันมาตลอดทางเพื่อ???)

จากคุณ	: ซงย้ง
เขียนเมื่อ	: วันลอยกระทง 52 12:37:02