 |
ความคิดเห็นที่ 43 |
มาอ่านตอนจบด้วยค่ะ (ที่จริงตอนอื่นก็อ่านนะแต่ไม่ค่อยโผล่)
ค่อยยังชั่วหน่อย เห็นช่วงคลี่คลายปมค่อนข้างยาวจนอ่านไปแล้วกลัวว่าจะเป็นเรื่องยาวต่อไปอีกจนหนูอวบแก่ตายซึ่งจะไม่ค่อยเข้ากับลักษณะเรื่องที่ปูมา (อย่างที่บอกเรื่องหนูอวบแกคลายแล้วยังจะเล่นถึงตรงไหน อ๋อ ถึงตอนที่พระยาโกษาสิ้นนี่เอง)
ถ้าอย่างนั้นคนเขียนกระโดดมาเล่าเรื่องก็ไม่แปลกค่ะ (อย่างว่าเม้นท์ตอนที่ยังไม่จบนี่พูดยาก ต้องเดาเอาเอง) เพียงแต่รู้สึกว่ายาวไปนิดจนนึกว่าจะยาวต่อไปเรื่อยๆ
ชอบที่เรื่องนี้หาข้อมูลดีสมกับที่ใช้เวลาในการรวบรวมค่อนข้างยาวนาน และเห็นด้วยที่ว่าพงศาวดารของไทยเชื่อไม่ค่อยได้ (ของที่ฝรั่งกับจีนบันทึกไว้จะเที่ยงตรงมากกว่า) ซึ่งเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของถิ่นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อยู่แล้ว ไม่ต้องกังวลนะคะ
สิ่งที่ชอบอีกอย่างคือการตีความตัวละครในประวัติศาสตร์ สถานการณ์เหตุการณ์พาตัวละครให้เผชิญแง่มุมที่น่าสนใจค่ะ มุมที่พงศาวดารมองว่าเป็นตัวร้าย หรือมองว่าเป็นพระเอก ภายใต้เบื้องหลังนั้นเราไม่อาจรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ถือว่าเป็นการนำเสนอแบบมองต่างมุมดี
แล้วก็ชอบจินตนาการคนเขียนรวมทั้งสำนวนที่คิดว่าคนเขียนคงทำการบ้านมาไม่น้อยกว่าจะพบคำพูดที่แบบเก่าที่ลงตัวของสมัยนั้น โดยส่วนตัวชอบอ่านเวลาที่คนในยุคก่อนพูดกันค่ะ (เขียนเรื่องนี้จบแล้วคุณจอมนางติดภาษาเก่าไปเลยหรือเปล่าเนี่ย ^^)
อีกเรื่องก็คงเป็นเรื่องการเก็บรายละเอียด เก็บดีถึงดีมากๆ (ไม่เกี่ยวในแง่ประวัติศาสตร์นะคะเพราะหนิงไม่ได้ศีกษา) แต่พูดถึงในแง่งานเขียนค่ะ จุดไหนที่เกิดข้อสงสัย ไม่นานนักก็มีคำตอบให้ สมกับที่เป็นเรื่องวางแผนการเขียนมานาน นับถือเลยจริงๆค่ะ
สิ่งที่ขัดใจ อ้อ...ไม่ได้แปลว่าไม่ดี นี่เป็นเพียงทัศนคติส่วนตัวค่ะ จะเรียกว่าช่วยเก็บรายละเอียดก็ได้ คุณรอมแพงสามารถฟังไว้ในฐานะคอมเม้นท์ของคนอ่านคนหนึ่งก็ได้ หรือไม่ฟังก็ได้นะคะ ถ้าไม่เห็นด้วยก็ปล่อยมันไป ไม่ต้องชี้แจงก็ได้ เพราะอย่างที่บอกคนเขียนก็เขียนกันไป คนอ่านถ้าอ่านไม่พบนั่นก็เป็นหน้าที่ของคนอ่านไป หนิงอาจพบคำตอบตอนที่อ่านรอบถัดไปก็อาจเป็นได้
อย่างแรก การปูพื้นในตอนชาติปัจจุบันน้อยเกินไปพอไปอยู่ในอดีตแล้วให้ความรู้สึกว่าคนเขียนก็ค่อยๆเรียนรู้ตัวละครนี้ไปเรื่อยๆจนกระทั่งลงตัวพร้อมๆกับคนอ่าน ตอนแรกบอกว่าเป็นคนเก่ง ชอบลุย แต่ทีนี้เขียนไปเขียนมาเริ่มรู้สึกว่า เออ...ตัวละครตัวนี้แสบดี จากนั้นสรรพนามในการเขียนก็เพิ่มคำว่า 'เจ้าแสบ' เข้ามาเมื่อเริ่มไปได้ (ตรงจุดนี้ตอนแรกอ่านแล้วชะงักเลย สักตอนที่ 5-6 ได้มั้ง เพราะจากที่มองอยู่ในมุมของเกศสุรางค์ช่วงตอนแรกๆอยู่ดีๆ ก็มีคนเขียนโผล่มาเรียกตัวละครนี้แบบนั้น แล้วก็เหมือนกับมุมมองของเรื่องเปลี่ยนไปเป็นมุมมองพระเจ้านำแทน) แต่ก็เริ่มชินเมื่อถูกใช้บ่อยขึ้น ถ้าจะให้แนะนำก็คงปรับในช่วงตอนต้น อาจเพิ่มวีรกรรมของเกศสุรางค์ไปบ้างให้รู้ว่าตัวละครนี้เป็นแบบนี้อยู่แล้ว จะได้ไม่รู้สึกสะดุดเมื่อใช้ต่อๆไป
ข้อถัดมา ขัดใจที่หาคำตอบให้คำถามว่า "ทำไมต้องอ้วน?" ไม่ได้ พยายามมองหาคำตอบนี้อยู่ (คุณจอมนางไม่ต้องตอบก็ได้นะคะ ถือว่าหนิงหาไม่เจอเองเฉยๆ) คำถามถัดมาก็คือ ทำไมจะอ้วนไม่ได้ล่ะ นางเอกต้องผอมเสมอไปหรือ ก็อีกน่ะล่ะที่สงสัยขึ้นมาเพราะตอนแรกคนเขียนบอกลักษณะนางเอกไว้ว่าอ้วน อธิบายถึงที่มาที่ไปและความรู้สึกของคนรอบข้าง มันชวนให้รู้สึกว่าคนเขียนต้องการจะทำอะไรสักอย่างกับนางเอก
พูดไงให้ง่ายๆนะ คือยกตัวอย่างนางเอกบางเรื่อง ไม่เห็นมีใครไปอธิบายว่าทำไมเธอจึงผอม ก็บอกแค่ว่าเธอผอม เรื่องนี้ถ้าจะบอกเป็นเพียงลักษณะของนางเอก ก็บอกแค่ว่าเธออวบ ไม่เห็นต้องให้ข้อมูลอะไรมากขนาดนี้ หรือต้องการจะให้เป็นปมด้อยเลยทำให้ขาดความมั่นใจ? (โนฮ่ะ ชีมั่นเกินร้อย) หรือจะบอกว่าเธอเลยกินเก่ง (ความกินเก่งก็ไม่ได้มีผลอะไรกับเรื่อง) แล้วทำไมต้องอ้วนหว่า? คิดไม่ออกอ่ะ -*-
ขัดใจข้อถัดไปอันนี้นิสัยส่วนตัวคนอ่านเองค่ะ คือนางเอกเก่งเกินไปหน่อย (เลยอิจฉาได้คุณพี่ไปครองแล้วยังเก่งอีกสารพัดทั้งบู๊ทั้งบุ๋น ชิ!) เก่งเกินจนรู้สึกแหม่งๆไงไม่รู้ คือก็เข้าใจได้ที่เรื่องนี้เป็นเรื่องพีเรียด ปมที่ขัดแย้งในตัวละครไม่ค่อยมีเพราะไปขัดแย้งกับสิ่งแวดล้อมเสียมากกว่า จุดอ่อนของนางเอกที่เห็นได้ชัดที่สุดคงเป็นประเภทแพ้ภัยตัวเองมั้ง ซ่าส์เกินจนได้เรื่อง แต่ไม่รู้สิ เก่งเกินอ่ะ บอกไม่ถูก บอกได้แค่ว่าแอบขัดใจค่ะ (บอกแล้วอันนี้ความเห็นส่วนตัวสุดๆ)
ข้อถัดไปคงเป็น "whatever will be, will be" ของอาจารย์ที่พูดไว้ละมั้งคะ มันเป็นบทที่สร้างเสียงฮา แต่เป็นสิ่งที่ขัดแย้งกับยุคสมัยไปหน่อย คือเพลงนี้เกิดหลังนานแน่นอน โดยส่วนตัวเห็นว่าภาษาอังกฤษโดยแท้จริงแบบไม่มีประธานในประโยคนี่หาได้ยากนอกจากนำมาจากบทกลอน (ซึ่งหากเป็นบทกลอนก็ยังแปลกอยู่ดี) ประโยคนี้มันแปลมาจากภาษาสเปน Que sera, sera ซึ่งพื้นฐานภาษาสเปนเป็นภาษาที่ไม่จำเป็นต้องมีประธานเพราะกริยาผันตามรูปประธานอยู่แล้ว (ประโยคนี้ก็ไม่มีประธาน แต่กริยาผันบอกให้รู้ว่าประธานคือ He, She, It) พอแปลเป็นภาษาอังกฤษจะเพื่อสอดคล้องกับทำนองหรือไม่ก็ตามแต่ถือว่าอนุโลมได้อยู่ให้ประโยคท้ายเป็น will be เฉยๆโดยไม่มีประธาน เมื่อฟังหรือเห็นก็จะรู้ทันทีว่าก็มาจากท่อน Que sera sera นั่นแหละ แต่ "whatever will be, will be" โผล่มาเฉยๆมันสะดุดไปนิดน่ะค่ะ (แต่ถ้าจะให้เหตุผลว่าอาจารย์ล่วงอนาคตได้หรืออะไรก็ไม่ว่ากันค่ะ อย่างที่บอกไม่ได้ผิด เพียงแต่ขัดใจเฉยๆ)
ขัดใจถัดมาคือเรื่องของศรีปราชญ์อย่างที่เคยบอกไว้ ขอไม่พูดถึงอีกนะคะ
อีกเรื่องก็ช่วง Resolution ของเรื่อง เหตุการณ์คลี่คลายหลังจากที่ศรีสุรางค์กลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง (แบบนี้เขาเรียกว่าโอปปาติกะได้ละมั้ง ถือเป็นการเกิดที่พิศดารมากสำหรับมนุษย์) ตอนแรกนึกว่าจะจบที่แต่งงานหรือไม่ก็กระโดดข้ามมาตอนจบตรงนี้ อาจพูดถึงฟอลคอนและแม่มะลิเล็กน้อย แต่ที่ไหนได้ แต่งงานแล้วตอนที่หนึ่งคนเขียนบรรยายเสียยาวเชียว อ่ะ...โอเค เดี๋ยวก็คงจบ ตอนถัดมายังคงเป็นคนเขียนบรรยายต่อไป ชักเริ่มไม่ชัวร์รีบออกมาเม้นท์ก่อนเลย (ตอนที่แล้ว) พอมาเห็นตอนจบวันนี้ค่อยยังชั่ว เหตุการณ์ที่คนเขียนต้องการจะเร่งคือมาจบที่พระยาโกศาสิ้นนี่เอง (ตอนแรกแอบตกใจนึกว่าเรื่องจะยาว) ไม่รู้ว่าประวัติศาสตร์เป็นยังไง พอจะตัดได้หรือไม่ก่อนมาถึงพระยาโกษาสิ้น แต่ในความรู้สึกของคนอ่านคนหนึ่งรู้สึกว่ามันนานจัง ยังไม่จบเหรอ อะไรทำนองนั้นน่ะค่ะ (คนอ่านเอาแต่ใจ ตัวอย่างที่ไม่ดี ^^")
ตอนนี้คิดออกเท่านี้ค่ะ ง่วงแล้ว อยากจะบอกไว้เลยว่าดูเหมือนส่วนที่ชอบจะเขียนน้อยกว่าส่วนที่ขัดใจ แต่อยากจะบอกว่าเรื่องนี้เกือบจะเป็นเรื่องสมบูรณ์ที่สุดเรื่องหนึ่งในนิยายทางอินเตอร์เนทเชียว (หรือต่อให้รวมเล่มก็เป็นหนึ่งในนิยายที่คงซื้อเก็บไว้อ่านแบบไม่ลังเล) เพราะชอบเลยไม่ต้องอรรถาธิบายว่ามันดีตรงส่วนไหนบ้าง
ฟังดูแย่ไปหน่อยแฮะ ที่ชอบกลับไม่ชมให้เยอะๆ คือชี้แจงก่อนว่าถ้ารีวิวนิยายหรือหนังสือ หนิงจะเขียนสิ่งที่ชอบมากกว่า แต่นี่คือคอมเม้นท์งานเขียนจึงไปเน้นในส่วนที่ตัวเองรู้สึกขัดใจ ถ้าคนเขียนพิจารณาแล้วเห็นด้วยก็ดีใจค่ะ แต่ไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไรเพราะหนิงเป็นหนึ่งในคนอ่านนับร้อยๆคนที่อ่านเรื่องนี้เท่านั้นเอง
ปกติจะอ่านกับคอมเม้นท์แต่เรื่องสั้น เพิ่งจะมีเรื่องนี้ในรอบหลายปีที่ทำให้ติดนิยายทางอินเตอร์เนทได้ ชอบเรื่องนี้มากค่ะ ^^
ง่วง...ขอตัวไปนอนแล้วค่ะ
แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 23:55:38
| จากคุณ |
:
peiNing  
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 พ.ย. 52 23:48:55
|
|
|
|
|
... ผลกระทบที่ตามมา ... มหาศาล
