ความคิดเห็นที่ 1 |
กรีดร้องเป็นภาษาเคนย่าได้ไหม? ผิดกฎหมายอิตาลีหรือเปล่า? จุนซูอยากจะตะโกนร้องอย่างนั้นออกมาดังๆ แล้วทึ้งศีรษะตัวเองเสียให้หายแค้นเหลือเกิน
นี่เขาต้องโดนมนต์เสน่ห์ของทัสคานี หรือไม่ก็โดนมนต์ดำของอเล็กซ์ครอบงำ หรือมิเช่นนั้น ในอาหารและไวน์ที่ฝ่าย นั้นป้อนให้เขากินตลอดทั้งวัน มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลใส่อยู่แน่ๆ เขาเลยเผลอพยักหน้ารับไปว่า จะให้ความ ร่วมมือในการพิชิตใจโซเฟีย กับอเล็กซ์
โธ่เอ๊ย ลำพังแค่ภาษาอังกฤษก็แทบจะเอาตัวไม่รอด แล้วนี่เขาจะต้องจีบสาวเป็นภาษาอิตาลีอีกหรือ
...ยูชอน นายอยู่ที่ไหน ช่วยปรากฏตัวลงมาเป็นเทวดา เป็นล่าม เป็นแสงสว่างส่องทางชีวิตให้ฉันสักครั้งได้ไหม ทำยังไงถึงจะจีบสาวอิตาลีได้ และจะทำยังไงถึงจะตะกายข้ามกำแพงภาษาแสนสูงชัน ไปได้ตลอดรอดฝั่ง
คิมจุนซูอยากจะบ้าตาย!
ในขณะที่ผมกำลังจะหมดศีรษะ กำปั้นที่กำแน่นจนเล็บจิกลงไปในอุ้งมือเริ่มจะเจ็บ และสมองกำลังครุ่นคิดถึงวิธี ในการเตะก้นตัวเอง แทนกลเม็ดในการพิชิตใจสาว เสียงเคาะประตูเบาๆ ก็ดังขึ้นมาก่อน
ไม่ต้องสงสัยว่าใครคืออาคันตุกะผู้มาเยือน เพราะไม่ทันที่จุนซูจะร้องบอกให้เข้ามาได้ หรือว่าเดินไปเปิดประตูให้เลย ลูกบิดที่หมุนล็อคเอาไว้ ก็ถูกไขดังแกรกจากด้านนอก พร้อมกับร่างผอมบางของอเล็กซ์ ต้นเหตุของอาการคลุ้มคลั่ง จวนเจียนจะบ้าของจุนซู ก็ผลุบตามรอยแง้มของบานประตูเข้ามา
เด็กหนุ่มยังอยู่ในชุดเดิม เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งและหมวกแก๊ปที่สวมอยู่บนศีรษะเหมือนเครื่องแบบ ก็ยังเป็นอย่างเดิม รวมทั้งยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก มันก็ยังเป็นเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิม เห็นจะเป็นของในมือ ที่ถือเอาไว้ข้างหนึ่ง เป็นพวงกุญแจเบ้อเริ่มเทิ่ม ชนิดไขได้ทุกบานในบ้าน ส่วนอีกข้างที่หอบพะรุงพะรังมา ก็เป็นกองผ้าสีขาวดำหอบใหญ่ และพอเดินเข้ามาใกล้ ผ้าทั้งหมดที่อยู่ในมือ ก็ถูกส่งต่อให้จุนซูทันที
พี่จุนซู ไม่มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนใช่ไหม อเล็กซ์ถาม พร้อมกับค่อยๆ รื้อกองผ้าที่วางอยู่บนอ้อมแขนของจุนซู ทีละชิ้น และฝ่ายนั้นก็ไม่รอคำตอบของเขาหรอก พอหยิบชิ้นที่ต้องการได้ ก็ยกขึ้นมาทาบกับตัวของหุ่นลองเสื้อในทันที
กางเกงมันจะหลวมไปไหม เด็กหนุ่มว่างึมงำ แล้วก็ยกผ้าสีดำในมือขึ้นมาส่อง
เสื้อล่ะ สีขาวอีกชิ้น ถูกวางทาบเข้าที่บ่าด้านหลัง มือของฝ่ายนั้นขยับยุกยิกบนไหล่ของเขา คล้ายๆ กับกำลังกะขนาด
บ่ามันอาจจะตกไปนิดนึงนะ
ของใครน่ะอเล็กซ์ จุนซูเอี้ยวตัวกลับไปถาม และมันก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ คนถือเสื้อไว้ในมือก็เงยหน้าขึ้นมา พอดิบพอดี
ดวงตาสีน้ำตาลเข้มกับดวงตาสีดำสนิทก็เลยพบกัน และที่ใกล้ยิ่งไปกว่านั้น คือส่วนที่เป็นสันโด่งของใบหน้า มันคลอเคลียสัมผัสกันอย่างบางเบา ทอดผ่านลมหายใจที่สูดเข้าและผ่านออก ราวกับเป็นคนเดียวกัน
สายใยลมหายใจของคนหนึ่งนั้น ถูกส่งผ่านไปเป็นลมหายใจของอีกคนหนึ่ง อย่างชิดเชื้อและสนิทสนมยิ่งยวด
ไม่เพียงแต่จุนซูที่ตกตะลึง กระทั่งอเล็กซ์ที่ถือเสื้ออยู่ก็แข็งค้างเหมือนกับเป็นหิน ต่างฝ่ายต่างจ้องลงไปในดวงตา ที่เบิ่งกว้างของแต่ละคน อย่างยากจะบ่งบอกความรู้สึกได้
...แล้วก็เป็นจุนซูที่คลี่ยิ้มออกมาก่อน คลี่ยิ้มกว้างขวาง อย่างเปิดเผย จริงใจ แบบคนที่ไม่เคยมีเหลี่ยมมุมซับซ้อนใดๆ ในชีวิต หยิบยื่นส่งให้ รอยยิ้มนั้นสดสะอาดราวกับรอยยิ้มของเด็กเล็กๆ สะท้อนถึงมุมมองความคิดในแง่บวกของเจ้าตัว ความคิดและทัศนคติที่ไม่มีแม้แต่ความหวาดระแวงสักนิด ในหัวใจปะปนอยู่
จุนซูยิ้มกว้างให้กับอเล็กซ์อย่างไม่ติดใจสงสัยอะไร แล้วก็ดึงเสื้อที่อีกฝ่ายถือค้างอยู่มา
อาจจะหลวมไปนิดน่ะ เขาบอกตอนที่พลิกๆ เสื้อขึ้นดู แล้วก็ส่งยิ้มให้อีกครั้งหนึ่ง
อืม...อะ...เอ่อ...ใช่ ใช่ แก้นิดหน่อยก็น่าจะใส่ได้ คู่สนทนาว่าตามน้ำเสียงแปลกๆ ดวงตาที่เบิ่งกว้างของอเล็กซ์ ยังจับจ้องรอยยิ้มเจิดจ้าตรงหน้าอย่างเผลอไผลอีกครู่ใหญ่ ก่อนจะเบือนสายตาก้มลงมองมือที่ว่างเปล่าของตัวเองเงียบๆ
ท่าทางที่เห็น ทำให้จุนซูอนุมานเอาเองว่า อเล็กซ์คงกำลังคิดถึงการปรับเปลี่ยนรูปร่างเสื้อ และอาจจะหนักใจนิดหน่อย ว่าควรจะให้โซเฟียช่วยเหลือดีไหม เขาก็เลยบอกกับฝ่ายนั้นด้วยความปรารถนาดีว่า
ไม่ต้องหรอก ใส่ทั้งๆ อย่างนี้ล่ะ เดี๋ยวพอต้องคืนเจ้าของ แล้วก็ต้องแก้ให้เขาอีก ลำบากโซเฟียเปล่าๆ
ไม่ต้องคืนหรอก อเล็กซ์ตอบเสียงราบเรียบ ก่อนจะกดเสียงต่ำลงไปอีก เมื่อขยายความถึงความหมายของคำว่า ไม่ต้องคืน ออกมาว่า
ของพี่ชาย ไม่เพียงแต่น้ำเสียง หากเสี้ยวหน้าที่สาดแสงไฟแรงเทียนต่ำ ซึ่งจุนซูลอบชำเลืองมอง มันก็เรียบนิ่ง ตามน้ำเสียงได้อย่างน่ากลัว
| จากคุณ |
:
ปาล์ม.
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 พ.ย. 52 00:34:02
|
|
|
|