ความคิดเห็นที่ 1   ให้คะแนน 10 เต็ม ยี่สิบ ครับ จากคุณ : tanlove เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 01:08:51

ความคิดเห็นที่ 2   ยังไม่จบสิ้นหรอกครับ ถึงต่างคนแตกแยก แตกหักทางความคิด แต่ถ้าเราให้โอกาสกัน ไม่ต้อนคนจนมุม เปิดทางหนีให้เขา บ้านเมืองเราก็ยังมีทางออกเสมอ จากคุณ : garnet19th เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 01:12:01

ความคิดเห็นที่ 3   " จากคุณ : นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 08:15:35

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดียามดึกมากค่ะ... คุณ tanlove ขอบคุณมากค่ะ..ที่เข้ามาให้คะแนน รู้สึกดีจังค่ะ...แลกเปลี่ยนและติชมได้นะคะ.. มือใหม่หัดขับค่ะ..เรื่องนี้.. แต่เขียนมาจากใจ..ที่รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง... สุดท้ายคนเราก็ต้องอุเบกขานะคะ.. เราคงต้องช่วยตัวเราเองค่ะ.. คุณ garnet19th ชอบข้อความจังค่ะ เพราะเหมือนหนังสือเล่มหนึ่งที่เคยอ่านเจอ เรื่องสามก๊ก..ที่มีตอนหนึ่งเล่าปี่แนะนำ เจ้าเมืองหนึ่งว่า ถ้าจะทำลายโจรโพกผ้าเหลือง ต้องปล่อยให้เค้าช่องหนึ่งเพื่อหนีรอด.. ถ้าปิดทางหนีหมด เค้าจะเข้าตาจนและฮึดสู้ได้ รวมถึงการให้โอกาสก็เป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับคนในยุคนี้.. แต่ว่ามันก็ควรมีขีดจำกัดว่าควรให้โอกาสได้กี่ครั้ง ไม่ใช่ผิดซ้ำ ๆ และให้โอกาสตลอด แบบนั้น.. สุดท้ายเมืองเราก็แตก...เนาะ แฮะๆๆ คุณ นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) ขอบคุณกลอนเพราะ และให้กำลังใจกันค่ะ แต่ต่อจากนี้ สิ่งที่เกิด จะเกิดอะไรขึ้น แล้วมีใครสอนให้เราวางแผนชีวิตกันบ้างไหม สุดท้ายใครต้องรับกรรม สิ่งที่ใครไม่รู้ทำ ตามความเห็นส่วนตัว ถ้าเราเดินตามรอย ของพ่อหลวงเรา..ชีวิตเราคงงดงามและสงบขึ้นนะคะ รักเธอ..ประเทศไทยค่ะ... จากคุณ : จิตเดิม เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:56:52