Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
เรื่องเล่าสยองของข้าพเจ้า ตอน เงาคนในพุ่มเข็มขาว  

สามารถติดตามอ่านเรื่องเล่าสยองของข้าพเจ้า
และนิยายเรื่องอื่นๆได้ที่ blog ของมูนนี่ค่ะ
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=moonyforever

ขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่านมากๆค่ะ^/|\^

ตอน ผีโพรงที่ลำตะคอง (หลอนครั้งแรก)
ตอน ผีโพรงที่ลำตะคอง (ฝูงผีบุก)
ตอน ผีทวงสมอง
ตอน ช่วยด้วย
ตอน หัวใคร ในทะเล
ตอน ทำไมพี่ถึงไม่ช่วยผม!
ตอน กลิ่น
ตอน เขามาเตือน
ตอน วิญญาณป่าที่เขาใหญ่
ตอน เขามานำทาง
ตอน เหงามั้ยจ๊ะ
ตอน ผีถ้วยแก้ว
ตอน ผีที่อินเดีย ตอนแรก
ตอน เขา....มาเกาะที่ไหล่
ตอน ท่อนแขนใครบนหาดทราย
ตอน ผีที่อินเดีย(ภาคสองเสียงในความมืด)
ตอน ความอัศจรรย์บนนากาก็อต
ตอน พรายทะเล
ตอน มือสีขาว
ตอน ผีที่ดินเดีย ภาคเจอผีที่เนปาล
ตอน ผมเป็นทหารช่าง
ตอน ผีอำ
ตอน เส้นทางสนธยา
ตอน เงาดำที่ศรีลังกา
ตอน ขอข้าวอีก!
ตอน ใครที่วิ่งเข้ามา
ตอน ศีรษะสยองขวัญ
ตอน เสียงที่วิ่งรอบรถ
ตอน อะไรวิ่งอยู่บนหลังคา
ตอน วิญญาณที่มากับกระถางกุหลาบ
ตอน ข้อเท้าใคร
ตอน วิญญาณจากอุบัติเหตุ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8256504/W8256504.html
ตอน แสงหิ่งห้อยกับเงาสูงชะลูด
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8281690/W8281690.html
ตอน อาถรรพ์เพลงมอญร้องไห้
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8309035/W8309035.html
ตอน อย่าทำดอกไม้จันทน์ร่วง
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8349209/W8349209.html#
ตอน ดวงจันทร์บนรางรถไฟ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8410593/W8410593.html
ตอน ทางเดินของคนตาย
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8438402/W8438402.html
ตอน นางไม้ในเสาเรือน
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8464862/W8464862.html
ตอน เงาที่ก้าวลงจากบันได
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8491919/W8491919.html

เรื่องที่ 41

เงาคนในพุ่มเข็มขาว

 
พุ่มไม้ที่ออกดอกบานสะพรั่งเต็มต้นส่งกลิ่นหอมรวยรินไปทั่วสร้างความสดชื่นให้กับผู้คน แต่เมื่อดวงตะวันลับขอบฟ้า ราตรีกาลเคลื่อนเข้ามาแทนที่ พุ่มไม้แสนสวยเหล่านั้นกลับกลายเป็นสิ่งลึกลับ และเพิ่มความสยองมากยิ่งขึ้นเมื่อมีบางอย่างเข้ามาอาศัย

ขึ้นต้นมาในแบบนิยายสยองขวัญเลยนะคะ เพราะคราวนี้เรื่องเล่าของพี่จะเกี่ยวกับต้นไม้ที่ปลูกไว้ภายในบ้าน จุดประสงค์ครั้งแรกก็เพื่อบดบังสายตาพวกอยากรู้อยากเห็นไม่ให้มองเข้ามา แต่กลับกลายเป็นว่าไม้พุ่มนั้นเป็นที่อาศัยของ วิญญาณ

คงอยากรู้กันแล้วใช่ไหมคะว่าเป็นต้นอะไร

เข็มขาว

หลายคนคงรู้จักเข็มชนิดนี้ดี แต่สำหรับคนในเมืองคงหาดูได้ยากสักหน่อยเพราะเข็มขาวเป็นไม้พุ่มขนาดปานกลางที่นิยมปลูกกันริมรั้ว ใบจะมีลักษณะยาวรี ขอบใบกลมมนไม่เหมือนเข็มแดงที่จะเรียวแหลม เข็มขาวจะออกดอกตลอดทั้งปี มีกลิ่นหอมมากจนถึงขนาดทำให้เราเวียนหัได้ถ้าสูดดมนานๆ

แล้วเข็มขาวมาเกี่ยวอะไรกับวิญญาณ

ตอนแรกที่ปลูกก็ไม่ได้รุ้เรื่องนี้หรอกค่ะ ซื้อมาตั้งแต่ต้นยังสูงไม่ถึงเข่าเลยด้วยซ้ำ พอย้ายบ้านก็เอาลงดินคู่กับเข็มแดง ปรากฏว่าเข็มขาวเติบโตได้ดีกว่า ซ้ำยังแข็งแรงทนทานต่อโรค ขนาดโดนมอดไม้เจาะเดี้ยงไปหลายครั้ง แค่หักกิ่งนั้นออกมันก็งอกงามชนิดพุ่งพรวด เผลอหน่อยเดียวสูงเลยรั้วไปเสียแล้ว แถมออกดอกขาวสะพรั่งเต็มต้นส่งกลิ่นเรียกนกจำพวกกินน้ำหวานให้มาบินวนเวียนส่งเสียงร้องฟังแล้วชื่นใจ

เคยเห็นนกกินน้ำหวานกันไหมคะ ตัวมันเล็กนิดเดียวเอง ขนาดไม่น่าจะเกินสองนิ้วด้วยซ้ำ ปีกกระพือเร็วจี๋ ปากแหลมๆส่งเสียงน่ารักมากๆ คล้ายๆนกฮัมมิ่งเบิร์ดของต่างประเทศน่ะแหละค่ะ แต่ปีกนกกินน้ำหวานบ้านเราไม่กระพือปีกเป็นใบพัดเท่านั้น

เล่าเรื่องต้นไม้กลับไพล่ไปที่นกเสียได้ กลับมาที่ต้นเข็มกันต่อ นอกจากลำต้นสูงเลยรั้วแล้วมันยังแผ่กิ่งก้านคลุมพื้นที่บริเวณนั้นจนร่มครึ้ม พอดอกกลายเป็นผลก็จะมีนกนานาชนิดรวมทั้งกระรอกมาเก็บกิน ตอนกลางวันพุ่มเข็มนี่จะคึกคักเกือบตลอดเวลา พอดีว่าตำแหน่งของมันอยู่แถวหน้าต่างพี่กับครอบครัวเลยอาศัยนั่งมองกันเพลินไปเลย

แต่พอตกค่ำ จากนกน่ารักก็เปลี่ยนเป็นค้างคาวค่ะ มันจะบินมาวนเก็บลูกเข็มกินช่วงหัวค่ำแล้วก็จากไป พอตกดึกทุกคนเข้านอน นอกจากแมวมาร้องหง่าวๆแล้วก็ไม่มีอะไรมาก น้องสาวพี่มักจะนอนดูโทรทัศน์ข้างล่างโดยหันหัวไปทางพุ่มเข็มเป็นประจำ บางทีก็เผลอหลับไป แรกๆก็ไม่มีอะไรจนกระทั่งถึงวันที่พระอาจารย์มรณภาพ หลังจากพวกเราไปร่วมงานฌาปนกิจท่านแล้วก็เริ่มมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นที่เข็มพุ่มนั้น

ตอนแรกพวกเราแค่ได้ยินเสียงเหมือนอะไรแหวกอยู่ระหว่างใบ ก็ไม่ได้คิดอะไรมากนึกว่าเป็นพวกกระรอกหรือแมวที่มักจะอาศัยรั้วบ้านเป็นทางด่วน แต่เสียงนั้นเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆแถมเคลื่อนย้ายไปมาจากบนลงล่าง ซ้ายไปขวาตลอด พวกพี่เริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีแล้วล่ะแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพราะคำโบราณที่ว่าห้ามเอ่ยปากทักอะไรตอนกลางคืนอย่างเด็ดขาดมันฝังอยู่ในหัว

มาคืนหนึ่งซึ่งเป็นเวลาดึกมาก พี่กับน้องสาวนั่งดูภาพยนต์ชุดสืบสวนของต่างประเทศกัน ที่ยังไม่นอนเพราะมันสนุกติดพันชนิดไม่อยากลุกไปไหน ตอนกำลังนั่งดูกันพลินๆอยยู่นั้นก็ได้ยินเหมือนอะไรบางอย่างกำลังแหวกพุ่มเข็ม ครั้งแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะนึกว่าคงเป็นแมว แต่เสียงมันดังติดต่อกันนานราวห้านาทีได้ พี่กับน้องสาวเลยตัดสินใจหันไปดูเห็นแต่ก็ไม่เจออะไร น้องสาวพี่เลยหันกลับไปสนใจหนังต่อ แต่ความที่กลัวว่าจะเป็นคนมาแอบดูพี่เลยพยายามมองหา และได้พบกับสาเหตุของเสียง

มือ

ค่ะ เป็นมือข้างหนึ่งกำลังแหวกใบเข็มที่ค่อนข้างหนา แม้จะเป็นไม่ชัดนักเพราะมันเคลื่อนไหวเร็วมาก แค่แว่บเดียวเท่านั้น พี่มั่นใจว่าไม่ใช่มือคนแน่เพราะลำต้นเข็มใหญ่มากแถมกิ่งก้านก็ขึ้นอย่างหนาแน่นชนิดแมวยังเดินผ่านเข้าไปไม่ได้ พี่รีบหันหน้ากลับและชวนน้องสาวขึ้นนอนทันที

วันต่อมาพวกเราก็วุ่นวายกับภารกิจประจำวัน ตกค่ำทั้งที่พี่ยังไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง อยู่ๆแม่ก็พูดขึ้นมาว่าให้ปิดม่านหน้าต่างและห้ามเปิดไม่ว่าจะได้ยินเสียงอะไรก็ตาม แต่คราวนี้พี่ไม่ได้ยินเสียงเขย่าแต่กลับได้ยินเสียงเหมือนคนถอนหายใจหนักๆสองสามครั้งจากนั้นก็เงียบไป

ใครจะนั่งอยู่ล่ะคะ รีบปิดทีวีแล้วขึ้นบ้านนอนทันที

ตอนเช้าพี่ถามแม่ว่าเสียงที่ได้ยินเมื่อคืนนี้คืออะไรกันแน่ แม่บอกว่าพระอาจารย์มาหา มายืนอยู่หลายวันแล้วแต่เข้ามาในบ้านไม่ได้เพราะมีสิ่งคุ้มครองอยู่ ท่านแค่มาลาเท่านั้นไม่ต้องกลัว ปัญหาก็คือเมื่อวิญญาณของท่านผ่านมายืนในตำแหน่งนั้นได้ มันเหมือนเปิดทางให้วิญญาณบางตนสามารถเข้ามาได้เช่นเดียวกัน

ตั้งแต่นั้นมาเข็มพุ่มนั้นก็ต้อนรับ สิ่งที่มองไม่เห็น อยู่อีกหลายครั้ง แต่ที่น่าขนลุกที่สุดเห็นจะเป็นตอนหลังเกิดสึนามิ เพราะคนที่รักนับถือแม่คนนึงซึ่งค่อนข้างสนิทกันได้เสียชีวิตไปกับเหตุการณ์ครั้งนี้ด้วย และกว่าจะพบร่างของเขาก็กินเวลาค้นหาถึงสิบวัน    

หลังเกิดสึนามิได้สามหรือสี่วันพี่ไม่แน่ใจ ในคืนวันหนึ่งอยู่ๆอากาศแถวบ้านพี่ก็เย็นขึ้นมาอย่างฉับพลัน มันเป็นความเย็นจัดเหมือนเราเอามือแช่ลงไปในน้ำใส่น้ำแข็ง เย็นชนิดปลายเท้าชาเลยล่ะค่ะ นอกจากจะเย็นอย่างสุดขั้วแล้วบรรยากาศมันนิ่งสนิท ไม่มีลม ไม่มีอะไรเลยและเป็นอยู่อย่างนั้นตลอดทั้งคืน พี่กับน้องนั่งดูทีวีกันอยู่ด้านล่างเหมือนเคยแต่วันนั้นกลับรู้สึกเหมือนมีสายตาของคนจำนวนมองจ้องอยู่ทางด้านหลังแล้วมีเสียงคล้ายคนกระซิบกระซาบอะไรบางอย่างตลอดเวลา

ไม่ไหวล่ะค่ะ ขึ้นนอนกันทันทีโดยไม่ลืมแวะเข้าห้องพระสวดมนต์ก่อน

เช้าวันรุ่งขึ้นรีบไปถามแม่ แม่บอกว่าพี่คนนั้นเขาพาพวกมาหา เห็นบอกว่าเสียเวลาเหลงทางกันอยู่หลายวันพอมาถึงหน้าบ้านก็ตะโกนบอกคนที่ตามมาด้วยว่า ถึงแล้ว ถึงแล้ว จากนั้นทั้งหมดก็มายืนออกันตรงพุ่มเข็มขาวจนใกล้รุ่งถึงได้จากไป

คงสังสัยว่าทำไมพวกเขาถึงเจาะจงมาที่บ้าน

เพราะแม่พี่เป็นคนชอบทำบุญ และทำจริงๆไม่ใช่สักแต่ว่าตักบาตรหรือบริจาคไปเรื่อยเปื่อย ครอบครัวพี่ทำบุญกันอย่างมีสติ นับถือพระธรรมมากกว่ายึดติดบุคคล ถือศีลเมื่อพร้อม และปฎิบัติอย่างเคร่งครัด แม่มักจะสวดมนต์ทุกเย็นและแผ่เมตตาให้กับทุกสิ่งบนโลก พี่เข้าใจว่าจุดนี้เองที่พี่คนนั้นเขาตั้งจิตมาหา คงคิดอาศัยบุญกุศลของแม่เป็นแสงสว่างนำทางให้ทั้งเขาและผู้ประสบเคราะห์กรรมร่วมกันไปสู่สุคติ

จากนั้นพวกพี่ก็มักจะเห็นเงาคนไหววูบแถวบริเวณพุ่มเข็มขาวเสมอ แม้จะไม่บ่อยนักแต่ก็เล่นเอานอนไม่ค่อยหลับ ยิ่งตัวพี่ที่ต้องลงมานั่งเขียนนิยายคนเดียวตอนดึกๆแล้ว เวลาได้ยินใบเข็มสั่นทีไรเป็นต้องสะดุ้งทุกที แถมถ้าได้ยินตอนกำลังเขียนเรื่องเล่านี่ด้วยแล้ว มันได้อารมณ์สยองดีพิลึก

ตอนนี้พุ่มเข็มนั้นถูกรื้อออกไปแล้วค่ะ

เคยไปถามคนแก่คนเฒ่าแถบนอกเมือง แกบอกว่าเข็มขาวมักเป็นที่ชื่นชอบของดวงวิญญาณ เพราะสีของมันมองเห็นได้ชัดในยามค่ำคืน แล้วยังกลิ่นหอมที่มักจะรุนแรงในช่วงพลบค่ำ มันเหมือนเป็นเครื่องล่อสิ่งลึกลับได้เป็นอย่างดี

อ้อ อีกอย่างหนึ่งที่แม่มักเตือนพี่เสมอก็คือ อย่าให้กิ่งไม้ที่ปลูกนอกบ้านเยื่นเข้ามาถึงตัวอาคารบ้านเรือนของเรา เพราะเหล่าวิญญาณทั้งหลายจะใช้มันเป็นสะพานข้ามผ่านเขตป้องกันพระภูมิเจ้าที่เข้ามา

*/*/*/*/*/*

ความจริงตั้งไปล้วครั้งหนึ่งแต่กดผิดหมวดค่ะ ดันไปกด กระทู้นอกเรื่อง ต้องขออภัยเป็นอย่างมาก

จากคุณ : Moony_Lupin
เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 12:10:09

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com