เมื่อผมต่อยกับยมทูต
|
|
เสียงเดินของใครบางคนกำลังเข้ามาใกล้จากทางด้านหลัง ผมละสายตาสิ่งที่กำลังจ้องมองอยู่ หันหน้า
ไปเผชิญกับเจ้าของฝีเท้า
" หือ มาแล้วเหรอ ตรงเวลาเหลือเกินนะ "
" ก็มันเป็นงานนี่นา "
เด็กหนุ่มคนหนึ่งในชุดคลุมสีดำสนิททั้งตัว เอาฮู้ดคลุมศรีษะโผล่ให้เห็นแค่ใบหน้ายักไหล่พร้อมกับ
พูดตอบ
" เอาล่ะ ได้เวลามาเอาชีวิตแล้ว "
เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่แสดงอารมณ์และแสดงความรู้สึกใด ๆ ผมมองหน้าเขา ใบหน้าของเขา
ก็ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ เช่นกัน ไม่ใช่แค่ไม่แสดงอารมณ์ แต่ทั้ง ๆ ที่เมื่อวานเขาโดนผมต่อยซะไม่เลี้ยง
ขนาดนั้น กลับไม่มีบาดแผลอะไรให้เห็นเลย ในขณะที่โหนกแก้มของผมปูดและปากยังคงแตกอยู่
" ไม่แฟร์เลยว่ะ "
" อะไรไม่แฟร์ "
" โดนต่อยไปตั้งเยอะตั้งแยะ แต่วันนี้ไม่มีแผล ไม่แฟร์เลย "
" ใครบอก ผมนี่แหล่ะแฟร์ที่สุดแล้ว "
" แฟร์ตรงไหน ? "
" ก็แฟร์ตรงที่ไม่ว่าจะเป็นใคร ใหญ่มาจากไหน แต่พอถึงฆาต ผมก็มาเอาชีวิตเหมือนกันหมดทุกคน "
" เฮอะ ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย ถ้าแฟร์จริง ก็เจ็บตัวให้เท่ากับที่โดนต่อยหน่อยเซ่ นี่อะไร แผลเผอไม่มี
เกินไปป่าว "
เขายักไหล่อีกครั้ง ท่าทางชวนให้หมั่นไส้และถวายกำปั้นให้รับประทาน
" ก็ให้ทำไงได้ ผมเป็นยมทูต จะให้มีแผลแบบมนุษย์ธรรมดาไม่ได้หรอก ต่อให้คุณอัดผมหนักแค่ไหน
ผมก็ไม่มีแผลหรอก "
ฮื่อ
ผมพ่นลมหายใจออกจากจมูกแรง ๆ อย่างไม่สบอารมณ์ เชอะ ยมทูตมีแผลไม่ได้ เอาเปรียบกันเกินไป
แล้วนะ ไอ้ยมทูต
" เดี๋ยวจะเลยเวลา ครั้งนี้ผมเอาจริง "
" ถือคติครั้งที่สามของจริงเหรอ "
" ก็ประมาณนั้น "
เเววตาของเขาลุกวาวอยู่หลังฮู้ดสีดำสนิท เราจ้องตากัน
ผมละสายตาจากเขา หันกลับไปมองข้างหลัง ร่างหนึ่งกำลังนอนหายใจเข้าออกอย่างรวยรินอยู่บน
ผ้าห่ม บ่งบอกให้ทราบถึงสมรรถภาพทางชีวภาพที่กำลังถดถอย ใกล้จบสิ้นลงทุกที
" ยังไม่ใช่ตอนนี้ "
ผมหันหน้ากลับมาคุยกับเด็กหนุ่มที่เป็นยมทูตอีกครั้ง
" แต่ผมต้องทำงาน งั้นก็คงต้องใช้กำลัง "
" ก็คงต้องออกกำลังมากหน่อยนะ "
เราทั้งสองจ้องตากัน กำหมัดแน่น สืบเท้าเข้าหากัน
| จากคุณ |
:
garnet19th   
|
| เขียนเมื่อ |
:
6 พ.ย. 52 14:21:08
|
|
|
| 
