เนเฟอร์ตีตี จอมราชินีแห่งลุ่มน้ำไนล์
|
|
ติดตามอ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8517102/W8517102.html
----------------------------------
งานเลี้ยงฉลองในท้องพระโรงเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แสงประทีบคบไฟสว่างไสวราวกับเวลากลางวัน องค์ฟาโรห์อเมนโฮเทบประทับบนบัลลังก์คู่กับองค์ราชินีไทยี ทอดพระเนตรการแสดงของเหล่านักเวทย์ นักกายกรรมและตลกหลวงกับเหล่านางรำที่ลานกว้างของท้องพระโรง ร่วมกับเหล่าข้าราชบริพาร ด้วยความสำราญพระราชหฤทัย
ท่ามกลางความรื่นเริงและเสียงสรวลเสต่างๆนั้น เจ้าชายอเมนโฮเทบ ผู้ทรงเป็นองค์รัชทายาท ได้ทรงเกิดความรู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมา ดังนั้นเมื่อทรงเห็นว่าพระบิดาและพระมารดากำลังทรงเพลิดเพลินกับการแสดง เจ้าชายจึงทรงแอบเร้นกายหลบจากความวุ่นวายในงานนั้น และกลับไปยังพระตำหนักเพื่อเปลี่ยนเครื่องทรงก่อนจะเสด็จออกมาสู่เขตอุทยานด้านนอก
เจ้าชายหนุ่มเสด็จพระราชดำเนินอย่างช้าๆไปตามทางเดินในพระราชอุทยาน และเมื่อทรงพ้นจากรัศมีแสงไฟจากท้องพระโรงและเสียงสรวลเฮฮาไว้ที่เบื้องหลัง เจ้าชายหนุ่มก็สัมผัสถึงความเงียบสงบของบรรยากาศแห่งยามราตรี ชั่วขณะที่พระองค์ทรงย่างพระบาทไปเรื่อยๆนั้น สายพระเนตรก็มองไปรอบๆอย่างช้าๆ
ทว่าขณะที่เจ้าชายหนุ่มมาถึงยังบริเวณด้านหลังของพระราชอุทยาน พระองค์ก็ทรงเห็นร่างสองร่างกำลังก้มตัวหลบซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้ และค่อยๆแฝงกายไปยังแนวกำแพงด้านหลัง เจ้าชายหนุ่มทรงกุมพระแสงดาบสั้นที่อยู่ข้างเอว ก่อนจะทรงค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ร่างทั้งสองก่อนจะทรงตวาดขึ้น
หยุดนะ!
ทั้งสองร่างนั้นหยุดชะงักด้วยความตระหนกตกใจ พร้อมกันนั้น เจ้าชายหนุ่มก็ทรงได้ยินเสียงคล้ายกับเสียงอุทานของสตรีดังมาจากหนึ่งในสองร่างนั้น
พวกเจ้า เป็นผู้ใด จงบอกมา เจ้าชายหนุ่มตรัสถามพระเสียงเข้ม
เอ่อ.. พวกข้าเป็นพนักงานห้องเครื่อง กำลังจะกลับไปนำอาหารมาเพิ่ม ร่างหนึ่งตอบด้วยเสียงสั่นนิดๆ
ขณะที่ทั้งคู่ยังคลุมผ้าจนมองไม่เห็นใบหน้า
แล้วเหตุใด ต้องมาทำลับๆล่อๆอยู่แถวนี้ด้วย เจ้าชายทรงคาดคั้น
เมื่อครู่ ข้าทำของตก จึงก้มลงมองหา เสียงที่สองซึ่งใสราวระฆังแก้ว ดังมาจากอีกคนหนึ่ง ข้าได้ตอบในสิ่งที่ท่านต้องการรู้ไปจนหมดแล้ว ครานี้ พวกข้าไปได้หรือยังเสียงที่ตอบนั้นปราศจากซึ่งความกลัวผิดจากอีกคน ความมีอำนาจที่แฝงอยู่ในน้ำเสียงอันไพเราะนั้นฟังดูเข้มแข็งจนเจ้าชายหนุ่มอดรู้สึกประทับใจไม่ได้
ยัง เจ้าชายหนุ่มตรัสยิ้มๆ ก่อนไป พวกเจ้าต้องเปิดผ้าคลุมหน้าให้ข้าดูก่อน
ทั้งคู่เงียบไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนที่เจ้าของน้ำเสียงอันไพเราะจะตอบกลับมาว่า ไม่ได้หรอก ธรรมเนียมของท้องถิ่นเดิมของข้านั้น สตรีจะไม่เปิดหน้าให้ชายใดได้เห็นนอกบ้าน
เช่นนั้นหรือ เจ้าชายหนุ่มทรงเลิกพระขนง
ทว่าก่อนที่พระองค์จะได้ตรัสอันใดต่อไปอีก สตรีทั้งสองก็อาศัยจังหวะที่เจ้าชายหนุ่มไม่ทันระวังพระองค์ รีบวิ่งหนีไปทันที
เดี๋ยวก่อนสิ อย่าเพิ่งไป เจ้าชายหนุ่มทรงร้องเรียกพร้อมกับรีบพุ่งตัวตามทั้งคู่ไปและคว้าเอาชายผ้าคลุมศรีษะของสตรีที่อยู่ข้างหลัง ติดพระหัตถ์มาได้ เจ้าของผ้าคลุมนั้นหันมามองชั่วขณะหนึ่ง ดวงหน้านั้นงดงดงามไม่แพ้ดวงจันทร์ที่ส่องสว่างอยู่บนท้องฟ้า เจ้าชายหนุ่มทรงตกตะลึงอยู่ชั่วขณะ ทำให้ทั้งสองรีบอาศัยจังหวะนั้นเร้นกายหลบไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เจ้าชายหนุ่มยืนนิ่งพร้อมกับผ้าคลุมศรีษะที่อยู่ในพระหัตถ์
***************
| จากคุณ |
:
สิงขรลักษณ์
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 พ.ย. 52 20:37:29
A:192.168.1.108 X:58.8.139.26 TicketID:239718
|
|
|
| 
