ฉันเกลียดสโนว์ไวท์
|
|
ฉันเกลียดสโนว์ไวท์ นับวัน...ฉันยิ่งเข้าใจแม่มดใจร้ายในนิทาน
ฉันเกลียดกระจกกระจกทุกบานในโลก แม้มันจะไม่ใช่กระจกวิเศษพูดได้ ภาพ "ความจริง" ที่มันคอยฟ้องออกมาโดยปราศจากเสียง สร้างบาดแผล ให้ฉันเจ็บปวดอยู่เสมอ
ฉันรู้.. ฉันควรยอมรับ และอยู่กับมันให้ได้ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำใจ
ฉันเกลียดกาลเวลา ที่พรากเอาความเยาว์วัยไปจากฉัน ทิ้งร่องรอยย่อยยับฟ้องความแพ้พ่าย ความงามของฉันอยู่ในรูปอดีตกาลไปเสียแล้ว ...ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ?
ฉันเกลียดสโนว์ไวท์ ความเยาว์วัยของเธอเปล่งประกาย และเธอหัวเราะเยาะความพ่ายแพ้..ของฉัน
สโนว์ไวท์ตีหน้าไร้เดียงสา ส่งกระจกมาให้ฉันเป็นของขวัญ เสียงในใจเธอบอกว่า "หมดเวลาของเธอแล้ว ชะโงกดูเงาตัวเอง..เสียบ้าง"
เหตุเพราะเธอไม่เชื่อมั่นภาพถ่ายที่บันทึกความงามของฉัน และไม่เชื่อกับตำนานความรุ่งโรจน์ที่เธอได้ยิน
เธอแค่ได้ยินเรื่องเล่าจากคนรอบข้าง แตไม่เคยเห็นมันกับตา จึงไม่ปักใจเชื่อ เพราะเธอมั่นใจว่า ณ ตอนนี้ เธอสวยกว่าฉัน
ฉันมองหน้าสโนว์ไวท์ หากเธอยังอยู่ในวัยเดียวกับฉัน เธอไม่มีวันได้หัวเราะ เหมือนผู้ชนะ..อย่างที่กำลังทำอยู่
แม่สโนว์ไวท์เอ๋ย... เธองดงามที่สุดเมื่ออยู่ในป่าหลังเขาแห่งนี้ เธอไม่มีไม้กวาดวิเศษ ท่องไปยังดินแดนแห่งเทพ ไม่เคยเห็นนางฟ้าด้วยตาตัวเอง เธอจึงภูมิใจอยู่ในกระลาครอบแคบ ๆ แล้วมองฉันเป็นคู่แข่ง
สักวัน เมื่อเธออยู่ในวัยดียวกันกับฉัน แล้วมีคนมาทำเช่นนี้กับเธอ เธอจะสำเหนียกสำนึก เข้าใจในความรู้สึก "แม่มด"
ฉันมองหน้าตัวเองในกระจก เริ่มร่ายเวทย์สะกดตัวเอง
"ฉันสวย ฉันสวย...ฉันต้องสวย!!!"
. . . เวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงมาถึงแล้ว สโนว์ไวท์ในป่าหลังเขา เธอมอบเสียงดูถูกมาให้ฉันพยายาม เธอทำให้ฉันกลับมารัก และดูแลตัวเอง!
ขอบคุณนะศัตรูผู้น่าสงสารของฉัน!!
จากคุณ |
:
แม่มดราตรี
|
เขียนเมื่อ |
:
10 พ.ย. 52 10:13:24
|
|
|
|