ความคิดเห็นที่ 1 สมัยนั้นมงโกลจะกำหนดให้สิบครอบครัวมีมีดทำครัวหนึ่งด้าม และสิบครอบครัวนั้นจะต้องเลี้ยงดูทหารมงโกลอย่างดี ถ้าบาดเจ็บหรือล้มตายเพราะจากเหตุใด ๆ สิบครอบครัวนั้นจะต้องถูกประหารชีวิตทั้งหมด ขณะเดียวกัน ทหารมงโกล ชอบลูกเมียใคร ก็สามารถครอบครองหรือสืบพันธุ์ได้เลย โดยไม่ต้องสนใจว่าจะเป็นลูกใครเมียใคร ใครต่อต้านหรือไม่ยอมประหารชีวิตสถานเดียว นี่คือสิ่งที่ชาวจีนส่วนหนึ่งยังโกรธแค้นพวกมงโกล หรือไม่ยอมรับว่า เจงกีสข่าน คือ กษัตริย์จีน คนจีนแต้จิ๋วรุ่นเก่าแก่บางคนมักจะเล่าเป็นตำนานว่า พวกมงโกลจะมีนิ้วเท้าข้างละหกนิ้ว และมีนิ้วมือข้างละหกนิ้ว อาจจะเป็นเพราะสมัยก่อนมงโกลผสมพันธ์กันเลือดใกล้ชิดมาก เรื่องนี้เคยอ่านเจอนานแล้วของโรเบริต ริปเลย์ (แปลกแต่จริง) ถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่มีการสืบเผ่าพันธุ์กันอย่างใกล้ชิด คนในหมู่บ้านแห่งนั้นก็มีสิบสองนิ้วมือ สิบสองนิ้วเท้า การมีหกนิ้วมือนิ้วเท้า ก็สืบทอดจนถึงปัจจุบันที่กระดูกปูนตรงนิ้วก้อยของเท้าซ้ายขวา มักจะพูดกันว่าเป็นนิ้วของพวกมงโกลที่ตกค้างอยู่ (เรื่องนี้แล้วแต่วิจารณญาณ  กรณีสงสัยหรือจะขอโต้แย้ง ก็ขอน้อมรับฟังแต่ไม่อาจอธิบายด้วยเหตุด้วยผลได้ เพราะรับฟังมาอีกทีหนึ่งนานมากแล้ว) วันที่นัดหมายฆ่ามงโกลทั่วประเทศ ก็ไม่สามารถจะฆ่ามงโกลได้หมดทุกคน มงโกลบางรายก็หนีรอดได้ บางรายก็หนีออกนอกแผ่นดินใหญ่จีน โดยเฉพาะพวกที่รวมตัวกันอยู่เป็นหมู่เป็นเหล่าหรือกองทัพ ก็สามารถตีฝ่าหนีออกจากวงล้อมไปได้ เหลือแต่พวกที่อาศัยปะปนกับกลุ่มชาวบ้านในครอบครัว แต่ก็อย่างที่ทราบมีทหารมงโกลบางคนก็เป็นคนดี หรือตกลงปลงใจปักหลักตั้งฐานที่อยู่ในเมืองนั้นแล้ว มีครอบครัวลูกเมียเป็นกิจลักษณะแน่นอนแล้ว หรือคอยช่วยเหลือปกป้องครอบครัวที่ตนอยู่อาศัยด้วย แต่เมื่อเป็นนโยบายของผู้ก่อการปฏิวัติ ก็เลยต้องละเว้นชีวิตไว้ แต่ก็ไล่ให้ไปอยู่ในเรือล่องลอยในแม่น้ำ ให้ขึ้นฝั่งเฉพาะกรณีจำเป็นจริง ๆ เวลาต้องการซื้อหาข้าวของ และก็มีบางครอบครัวยอมย้ายไปอยู่กับชาวมงโกลนั้นด้วย เลยมีคำเรียกพวกชาวเรือว่า  พวกตังเก  หรือตาเก๊ เพราะการไม่ให้คนพวกนี้อยู่บนบกแต่ให้อยู่ในเรือแทน แต่เพราะการกล่อมเกลาทางศาสนา ก็เลยทำให้หลายเรื่องหลายราว กลายเป็นนิยายโรแมนติคหรือตำนานบนสรวงสวรรค์ไปแทน เหมือนเรื่องทองสูง  ตาม Link ที่เขียนไว้ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2009/09/W8349833/W8349833.html เขียนขึ้นจากความทรงจำก่อนที่จะเลือนหายไป ถึงตำนานไหว้พระจันทร์ที่ได้รับฟังตอนเด็ก ๆ ภาพจูหยวนจาง   www.vasinpit.bloggang.com   น่าจะใกล้เคียงมากกว่าภาพอื่น ๆ ใน internet ตามจิตนาการของผู้เขียน แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 52 09:24:07 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 52 08:30:50 แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 52 18:10:32 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 16:14:36

ความคิดเห็นที่ 2 อือ มีเรื่องอย่างนี้ด้วย อยากกินขนมไหว้พระจันทร์แฮะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 22:00:35

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาอ่านค่ะ นึกว่าจะเล่าถึงประวัติไข่เค็มแดงในขนมไหว้พระจันทร์ด้วย จริงๆมาม้าเคยเล่านะคะตอนเด็กๆ แต่เดี๋ยวนี้ลืมหมดแล้ว แย่ตรงที่มาม้า (คนเล่า) ก็ลืมเหมือนกัน ฮา ^^ จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 23:39:30

ความคิดเห็นที่ 4 โคมกระป๋อง สร้างสรรค์ดีมากเลยครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 07:51:39

ความคิดเห็นที่ 5 คิดถึงขนมไหว้พระจันทร์ค่ะ ไม่ได้ทานนานแล้ว จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 08:05:42