บทกวี..คนนอนดึก...
|
|
นอนดึก ดึกแล้ว ทุกวัน
ความฝัน ฝันหาย ไม่เห็น
ทำงาน งานมาก อยากเร้น
แต่เป็น เป็นคน ทำงาน
จึ่งต้อง ต้องอยู่ จนดึก
คิดนึก นึกแล้ว ไม่สมาน
ยิ้มหัว หัวเราะ ใช่สราญ
ร่างกาย สังขาร เสื่อมโทรม
งานทำ ทำงาน เพื่อใคร
ทีมไง ไงเพรียร หักโหม
ใช่ฤา ฤาว่า เพื่อลม
สุดท้าย ท้ายจม คนเดียว
สังคม คมกรีด ดวงจิต
พินิจ พิจดู จงเฉลียว
สังคม หล่อหลอม โลกเปลี่ยว
จึงยืน ยืนเชี่ยว กลางน้ำ
โหมแรง แรงโถม ไม่ยั้ง
แต่พัง พังยับ น่าขำ
คนทุ่ม ทุ่มเท โดนกระทำ
เจ็บช้ำ ช้ำทรวง กลวงเอย...
แต่ทน ทนไว้ เถิดเพื่อน
ขันติ ติเตือน เปิดเผย
หากก้าว ก้าวข้าม คงเคย
กลายเป็น เป็นเลย อดทน
มนุษย์ สิ้นสุด แค่นี้
ดับลง ธุลี ไร้ฉงน
จงทำ ทำเถิด เกิดบันดล
ความดี เพื่อพ้น จนตาย
| จากคุณ |
:
จิตเดิม   
|
| เขียนเมื่อ |
:
13 พ.ย. 52 00:40:48
|
|
|
| 
... ^^ ...
