เรื่องเล่าสยองของข้าพเจ้า ตอน ท่านมาดู

สามารถติดตามอ่านเรื่องเล่าสยองของข้าพเจ้า
และนิยายเรื่องอื่นๆได้ที่ blog ของมูนนี่ค่ะ
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=moonyforever

ขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่านมากๆค่ะ^/|\^

ตอน ผีโพรงที่ลำตะคอง (หลอนครั้งแรก)
ตอน ผีโพรงที่ลำตะคอง (ฝูงผีบุก)
ตอน ผีทวงสมอง
ตอน ช่วยด้วย
ตอน หัวใคร ในทะเล
ตอน ทำไมพี่ถึงไม่ช่วยผม!
ตอน ดวงไฟที่ริมรั้ว
ตอน กลิ่น
ตอน เขามาเตือน
ตอน วิญญาณป่าที่เขาใหญ่
ตอน เขามานำทาง
ตอน เหงามั้ยจ๊ะ
ตอน ผีถ้วยแก้ว
ตอน ผีที่อินเดีย ตอนแรก
ตอน เขา....มาเกาะที่ไหล่
ตอน ท่อนแขนใครบนหาดทราย
ตอน ผีที่อินเดีย(ภาคสองเสียงในความมืด)
ตอน ความอัศจรรย์บนนากาก็อต
ตอน พรายทะเล
ตอน มือสีขาว
ตอน ผีที่ดินเดีย ภาคเจอผีที่เนปาล
ตอน ผมเป็นทหารช่าง
ตอน ผีอำ
ตอน เส้นทางสนธยา
ตอน เงาดำที่ศรีลังกา
ตอน ขอข้าวอีก!
ตอน ใครที่วิ่งเข้ามา
ตอน ศีรษะสยองขวัญ
ตอน เสียงที่วิ่งรอบรถ
ตอน อะไรวิ่งอยู่บนหลังคา
ตอน วิญญาณที่มากับกระถางกุหลาบ
ตอน ข้อเท้าใคร
ตอน วิญญาณจากอุบัติเหตุ
ตอน แสงหิ่งห้อยกับเงาสูงชะลูด
ตอน อาถรรพ์เพลงมอญร้องไห้
ตอน อย่าทำดอกไม้จันทน์ร่วง
ตอน ดวงจันทร์บนรางรถไฟ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8410593/W8410593.html
ตอน ทางเดินของคนตาย
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8438402/W8438402.html
ตอน นางไม้ในเสาเรือน
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8464862/W8464862.html
ตอน เงาที่ก้าวลงจากบันได
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8491919/W8491919.html
ตอน เงาคนในพุ่มเข็มขาว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8515427/W8515427.html

เรื่องที่ 42

ท่านมาดู

ด้วยความเป็นนักเขียน บ่อยครั้งที่ต้องนอนตอนหัวค่ำเพื่อตื่นขึ้นมาทำงานหลังเที่ยงคืน ถ้าสมองแล่นอาจนั่งทำงานได้จนถึงเช้า โดยเฉพาะช่วงเร่งต้นฉบับที่ต้องอดนอนติดต่อกันเป็นอาทิตย์ ที่ทำแบบนี้เพราะตอนหัวค่ำจะมีเสียงอะไรต่อมิอะไรรบกวนอยู่ตลอดเวลา คิดว่าหลายคนก็ทำแบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นคนทำงานหรือนักเรียน

แต่บางครั้งมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพราะท่ามกลางความเงียบสงัด กลับมีอะไรบางอย่างคอยมองการทำงานของพวกเราอยู่ตลอดเวลา

เรื่องเล่าคราวนี้พี่จะคุยถึงประสบการณ์การทำงานยามค่ำคืน เพราะเป็นคนทำงานดึก เลยมักเจอเงาหรือเสียงอะไรแปลกๆเสมอ อย่างเช่นเสียงครางตรงพุ่มเข็มขาว รั้วเขย่าเหมือนมีใครมาเกาะ ตอนแรกคิดว่าเป็นแมวหรือหมาที่ออกมาเดินดูดาวยามค่ำคืน แต่พอเดินไปดูก็ไม่เจออะไร

ที่ตื่นเต้นพอขนหัวลุกซู่ซ่าก็คงจะเป็นเสียงฝีเท้ากับเงาที่เลื่อนลงมาตามบันได พวกพี่มีความเชื่อกันว่า หลังเที่ยงคืนเป็นต้นไป สิ่งที่ปกปักรักษาคุ้มครองบ้านจะออกมาเดินตรวจตราโดยรอบ เพราะไม่มีผู้คนและเป็นยามสงัด แต่พอพี่เริ่มเป็นนักเขียนต้องลงมานั่งทำงานดึกดื่นเสมอ เลยได้เจอผู้ตรวจการลึกลับนี่หลายครั้ง เล่นเอาขนพองสยองเกล้ากันไปหลายหนดังที่จะยกมาเล่าให้ฟังหลังจากนี้

แต่ก่อนอื่นขออธิบายทำเลที่ตั้งของโต๊ะคอมก่อน

โต๊ะทำงานของพี่จะตั้งติดผนังด้านหนึ่งซึ่งเยื้องบันไดเล็กน้อย ซึ่งเมื่อนั่งทำงานพี่ต้องนั่งหันหลังให้บันไดเสมอ และบันไดที่ว่านี่มีช่องกระจกสำหรับมองออกไปนอกบ้าน เป็นช่องสูงเกือบถึงเพดานเลยล่ะ ส่วนหนึ่งของพุ่มเข็มขาวก็จะยื่นมาถึงตรงนั้น ซึ่งถ้ายืนมองในตอนกลางคืนภาพยอดเข็มที่ไหวเอนไปตามแรงลมท่ามกลางความมืดสร้างความน่ากลัวพอดูเลย

มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนที่กำลังนั่งพิมพ์เรื่องเล่าสยองนี่แหละ จำได้ว่าดึกมากแล้วและเรื่องที่พิมพ์ถ้าจำไม่ผิดดูเหมือนจะเป็นดวงไฟริมรั้วที่เกี่ยวกับกระสือ ตอนที่นั่งจิ้มคีบอร์ดอย่างเมามันพี่รู้สึกเหมือนมีลมไหลลงมาจากด้านบน เลยเหลือบตามองตามสัญชาตญาณแต่สิ่งที่เห็นคือเงาเคลื่อนลงมาตามขึ้นบันได ก็รู้อยู่แก่ใจว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่มาแบบนี้มันหนาวนะ แต่เงานั้นก็เลื่อนไปทางหน้าบ้านพี่เลยรีบลุกไปชงกาแฟแล้วกลับมาทำงานต่อ คือถ้าหยุดนี่อารมณ์มันจะไม่ต่อเนื่องค่ะ ก็พิมพ์ไปจนใกล้จะเสร็จปรากฏว่าเหมือนมีใครมายืนอยู่ทางข้างหลังแล้วก้มหน้าลงมาดูเหมือนสงสัยว่าพี่นั่งทำอะไร

เหอะๆ ถึงจะรู้ว่ามาดีแต่ก็กลัวค่ะ พี่รีบเซฟข้อมูล ปิดเครื่องแล้วขึ้นนอนเลย

ความจริงแล้วความรู้สึกว่ามีคนมายืนดูอยู่ข้างหลังนี่เป็นบ่อย บางครั้งได้ยินเสียงถอนใจเหมือนรำคาญเลยด้วยซ้ำจนแม่ต้องจุดธูปบอกท่านให้ทราบว่าลูกหลานนั่งทำงาน นั่นแหละถึงได้ค่อยห่างๆไป

มาตื่นเต้นกันอีกครั้งเมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมานี่เอง ตอนนั้นกำลังเร่งเขียนนักล่าแห่งรัตติกาลภาคสอง ซึ่งบางวันถึงขั้นทำงานโต้รุ่ง มีคืนหนึ่งกำลังเขียนถึงบทฆาตกรรมอย่างเมามัน พี่รู้สึกเหมือนมีอะไรไหวอยู่ที่หางตาเลยหันไปมองปรากฏว่าเป็นแค่ม้วนทิชชู่ที่โดนพัดลมเป่า ตอนนั้นค่อนข้างรำคาญเพราะมันสะบัดไปมาอยู่ที่ปลายตาแต่ความที่กำลังทำงานติดพันเลยตั้งใจว่าเขียนช่วงบรรยายเสร็จจะลุกขึ้นไปปิดพัดลม ตอนนั้นแหละค่ะที่พี่เห็นเงาสีดำปรากฏขึ้นบนพื้นแถวห้องรับแขก ในใจก็คิดว่าเอาอีกแล้วและพยายามตั้งสมาธิเขียนต่อจนเสร็จ จากนั้นก็หันไปมองม้วนทิชชู่และต้องเย็นวาบไปทั้งตัว

กระดาษทิชชู่มันย้ายที่ !

ค่ะ ไม่ได้ตาฝาดหรือคิดไปเองอย่างแน่นอน เพราะตอนแรกมันวางไว้กลางราวบันไดและปลายกระดาษก็ยาวจนสะบัดเล่นลมได้ แต่ตอนนี้เจ้าทิชชู่นั่นถูกย้ายไปวางชิดด้านในและเก็บชายจนเรียบร้อย พี่รีบมองไปที่เงาดำปรากฏว่าไม่มีแล้ว

ตอนนั้นเป็นยังไงน่ะเหรอ พี่อึ้งไปสามวินาทีแล้วหันกลับมาทำงานต่อจนเสร็จค่ะ ในใจก็พยายามทบทวนว่าครั้งแรกกระดาษมันตั้งอยู่ตรงไหนกันแน่ ซึ่งพี่แน่ใจมากว่ามันวางอยู่กลางราวบันไดจริงๆ

หมายความว่า “ท่าน” มาช่วยขยับให้อย่างงั้นสิ

พี่นึกขอบคุณในใจแต่ต่อท้ายด้วยว่าคราวหลังไม่ต้องช่วยก็ได้นะคะท่าน ลูกหลานเกรงใจ

...T.T

*/*/*/*/*

วันนี้มาเล่าเรื่องสยองกันแต่เช้าเลยค่ะ เพราะต้องเร่งทำงานอื่นต่อเดี๋ยวจะลืม คราวนี้ไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่นะคะแต่คิดว่าหลายคนคงเจอเหตุการณ์คล้ายๆแบบนี้ อารมณ์ตอนนั้นมันสยองดีจริงๆ

ตอนนี้มูนนี่ทยอยนำเรือง ยมทูต มาลงให้ทุกท่านได้อ่านกัน แต่การอัพจะช้าเพราะต้องล่ากว่าต้นสังกัดมาก คิดว่าคงเป็นทุกวันที่ 16 ค่ะ

มูนนี่จะพยายามกำหนดวันลงนิยายแต่ละเรื่องให้แน่นอน จะได้ตรงเวลาและผู้อ่านจะได้ไม่ต้องคอยตามดูด้วย แต่เรื่องศึกแม่มดอาจจะต้องหยุดไปก่อนเพราะต้องเขียน ผลึกแก้วเกล็ดหิมะ ซึ่งเป็ภาคจบของศึกวนาลัยให้เสร็จก่อนปีใหม่ค่ะ

มาคุยกันนะคะ

บรรยายทีแรกอยากจะปลูกเข็มขาวเลย
พออ่านต่อมา บ๊ายบายเลยค่า ไม่เอาดีกว่า อยู่เฉย ๆ ดีกว่า
จากคุณ : beautystone  
- มูนนี่คิดว่าคงไม่มีทุกต้นหรอกค่ะ เพราะเขาบอกว่าส่วนใหญ่จะเป็นเข็มที่มีอายุมากกว่าสิบปีขึ้นไปและไม่มีการตัดแต่งกิ่งให้เรียบร้อย

หน้าบ้านที่ต่างจังหวัดก็ปลูกเข็มขาวไว้ค่ะ พุ่มใหญ่เชียว หอมด้วยค่ะ สงสัยกลับบ้านคราวนี้ไม่กล้าเดินไปใกล้ตอนดึกๆแล้ว กลัวว่าจะมีใครแหวกๆๆพุ่มเข็มออกมา แงๆๆ หลอนๆๆ
จากคุณ : หริชา (หริชา)  
- เดินผ่านได้แต่อย่ามองดีกว่าค่ะ ตอนนี้มูนนี่ออกแนวหลอนพุ่มไม้ไปเลย

เข็มขาว.......
หลอนจัง
จากคุณ : แม่มดราตรี  
- ถ้าอัดกลิ่นลงเน็ตได้คงหลอนกว่านี้ค่ะ ครบรสทั้งภาพทั้งกลิ่น มันหอมวังเวงดีจริงๆ

แทบเห็นภาพวิญญาณตามกิ่งไม้ที่ยื่นเข้ามาถึงบ้านเลยค่ะ น่ากลัวอ่ะ
จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin)
- T.T ดีที่ตอนนี้โค่นไปแล้วค่ะ เสียดายเหมือนกัน

ไม่ควรให้กิ่งไม้ถึงบ้าน จะว่าไป ก็ถูกนะ ขโมยจะได้ไม่เข้าด้วย
จากคุณ : scottie  
- ใช่ค่ะ นอกจากขโมยแล้วยังรวมถึงงู หรือสัตว์ร้ายบางชนิดด้วย

เพิ่งรู้ว่าต้นเข็ม มีเป็นแบบ สีขาวด้วย  ทุกที เคยเห็นแต่สีแดง  สมัยเรียนอยู่ป.6 พี่ที่เป็นคนขับรถรับส่งนักเรียนอ่ะครับ(ชื่อพี่หวัน)  เคยขับรถพาพวกเราเหล่านักเรียน 555+ ไปแถวต้นเข็มตามริมรั้วไม่ก็ข้างทางอ่ะครับ  แล้วเด็ดมา แล้วดูดเอาน้ำหวานมากินกัน(สมัยนั้น ก็กิน โดยที่ลืมไปว่า มีสารพิษตกค้างอยู่บนที่มันหรือไม่อ่ะนะ สนว่าหวานนิดๆ ตามความน้อยของน้ำหวานที่มีในดอกล่ะมั้ง)  แล้วก็ทำอย่างนี้หลายครั้ง จนรู้สึกเบื่อๆกันเอง เหอๆ
ไม่เกี่ยวกับเรื่องเล่าเลยนะครับ   อิอิ  แต่เรื่องนี้ทำให้หลอนเอาการอยู่ทีเดียว  เพราะที่บ้านมีต้นไม้ที่ปลูกไว้หน้าบ้าน แล้วบางครั้งมีกิ่งของต้นหน้าบ้าน เข้ามาบ้างอ่ะนะครับ เหอๆ  แต่ไม่ได้รู้สึกว่าจะมีอะไรเข้ามานะครับ(เพราะความโชคดีล่ะมั้ง)
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าครับ  บะบาย
จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi  
- เรืองน้ำหวานต้นเข็มนี่ตอนนี้ก็ยังทำค่ะ เพราะมีเข็มแดงดอกใหญ่ด้วย ขอบอกว่าลูกสุกก็หวานไม่แพ้กัน แต่เข็มขาวเป็นพิษนะคะ เหมือนเฟื่องฟ้าคือถ้าทานเข้าไปแล้วจะคันคอหรือเมาค่ะ ไม่เข้าใจว่าทำไมบางที่ถึงเอาอย่างหลังไปชุบแป้งทอดขายได้ ดอกไม้ใช่ว่าจะกินได้ทุกชนิดนะคะ

ผมอ่านแล้วยังอยากมีต้นเข็มขาวอยู่เลยครับ
พอดีไม่ค่อยทำบุญ คงไม่มีใครมาหา แหะๆ
จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร)  
- แหะๆ มูนนี่ก็ไม่ค่อยได้ทำบุญ แต่เจอบ่อยกว่าเพื่อน เพราะน้องสาวเล่นภาวนาก่อนนอนว่า ขอให้ลูกหลับถึงเช้าโดยไม่เจอ ไม่ได้ยินอะไร อ้าวงั้นก็มาลงที่เราเต็มๆน่ะสิ = =

ที่จริงอินชอบเข็มขาวนะคะ แต่เจอเคสนี้เข้าแล้ว เห็นทีต้องห่างหายเจ้าเข็มขาวนี่ไปพักใหญ่ๆ เลยค่ะ ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ อินไม่อยากเก็บสแปร์ความสยองของตัวเองเพิ่มขึ้นมาอีกเรื่อง แหะ แหะ ทุกวันนี้เจอมามากพอแล้วค่ะ งุงิ
จากคุณ : หนูอิน (อินทรายุธ)  
- ดวงคนถ้าจะเจอ ต้นอะไรก็เจอค่ะ มูนนี่ยังเคยเจอคนนั่งบนต้นก้ามปูเลย แต่นานมากแล้วเลยไม่แน่ใจว่าเป็นคนหรืออะไรแน่

อ่านตอนยังไม่ดึกเลย
แต่นึกภาพตามก็ทำให้ขนลุก
ขอบวิธีการเล่าเรื่องแบบคุณ moony ครับ
มีที่มาที่ไป
จากคุณ : Psycho man  
- ขอบคุณค่ะ ถ้าเรานึกภาพตามระหว่างอ่าน เวลาไหนก็สยองได้ ตอนเขียนยังกลัวๆเลยค่ะ เกิดท่านมาชี้แล้วบอกว่า เอ้ยตรงนี้ไม่ใช่นะอิหนู ตายแหง

คุณมูนนี่น่าจะชินแล้วเนาะ สัมผัสวิญญาณบ่อย ๆ
^^
จากคุณ : โก้ (เซโก้4)  
- ง่า บ่อยยังไงก็ไม่ชินค่ะ ก็อีกฝ่ายไม่มีตัวตนนี่คะ แต่จะว่าไปมูนนี่กลัวคนด้วยกันเองมากกว่าอีกเพราะวิญญาณไม่เคยทำร้ายเรา(นอกจากพวกถูกใช้)

ตามอ่านย้อนหลังหลายเรื่องเลยค่ะ
เพราะงานยุ่งมากๆ
ชอบเรื่องเข็มขาวนี่จัง น่ากลัวดี
ที่บ้านก็เคยมีต้นเข็มขาวนะคะ แต่เลี้ยงไม่รอด
จากคุณ : Coffee Maker  
- มูนนี่ทยอยโพสต์ลงบล็อคแล้วค่ะ ไปตามอ่านที่นั่นได้เลยแต่อาจจะลำบากหน่อยเพราะลืมจัดหน้า เรื่องต้นไม้มีคนบอกว่าอยู่ที่มือคนปลูกด้วยค่ะ ถ้ามือร้อนปลูกอะไรตายหมด ต้องคนมือเย็น มูนนี่ก็ยังสงสัยว่าตัวเองเป็นคนใจร้อนยิ่งกว่าภูเขาวิซูเวียสไหงมือเย็นปลูกต้นไม้งามได้ก็ไม่รู้ แปลกดี

ครบทุกคอมเม้นท์แล้ว ขอบคุณทุกท่านมากๆค่ะที่ติดตามอ่านเรื่องเล่านี้มาโดยตลอด

ศุกร์หน้าพบกันอีกครั้งค่ะ คราวนี้จะเป็นประสบการณ์ของน้องนกเจ้าเก่าที่จะมาเล่าเรื่องประหลาดในที่ทำงานให้ฟังกัน

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

ชฎาพร(moony)

แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 08:34:55

จากคุณ	: Moony_Lupin
เขียนเมื่อ	: 13 พ.ย. 52 08:30:55