เรื่องสั้นระบายความในใจ

ว่าด้วยเรื่องของความรัก…

บางครั้ง การที่เราจะรักใครสักคนมันอาจจะไม่มีเหตุผลใดๆมารองรับเลยก็ได้ ผมยังไม่พร้อมจะใช้คำว่ารักตอนนี้ เอาเป็นว่าผมชอบเธอก็แล้วกัน ….

ตั้งแต่ครั้งยังอดีต เมื่อผมยังเรียนอยู่สมัยประถม ไม่สิ! ตั้งแต่สมัยอนุบาลสองเลยต่างหาก
ผมไม่ได้เรียนอนุบาลหนึ่งเพราะอายุเกิน

ตอนนั้นผมมีเรื่องไม่สบายใจอยู่

มันอาจจะดูเป็นเรื่องไร้สาระตามประสาเด็กๆ แต่สำหรับผมในตอนนั้นแล้วก็ถือว่าเป็นเรื่องค่อนข้างใหญ่เลยทีเดียว

เรื่องอะไรนั้นขอข้ามไปเลยก็แล้วกัน เพราะนี่มันไม่ใช่ประเด็นที่ผมต้องการจะเล่า
เอาเป็นว่าตอนนั้นผมมีเรื่องลำบากใจอยู่ก็แล้วกัน ….

และด้วยปัจจัยต่างๆ รวมกับการที่เธอคนนั้นมีนิสัยที่ดี เธอเป็นคนนิสัยดีมาก น่ารัก หน้าตาค่อนข้างสวย และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมกับเธอได้เป็นเพื่อนกัน แม้ว่าเราทั้งสองคนอาจไม่ได้มีความสนิทสนมอะไรกันมากมายนัก

ทุกครั้งที่ผมมีเรื่องทุกข์ใจ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใหญ่หรือเรื่องเล็กๆน้อยๆตามประสาวัยเด็กก็ตาม ทุกครั้งเธอจะเป็นคนเดินเข้ามาปลอบใจผมอยู่เสมอ มีน้อยๆอันเรียวเล็กของเธอเอื้อมมาแตะที่หัวไหล่ของผมอย่างช้าๆ

บางครั้งความใกล้ชิดก็อาจทำให้เราหวั่นไหวได้เหมือนกัน

เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยมศึกษาปีที่สอง จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง ผมมีเหตุจำเป็นที่ต้องย้ายบ้านไปต่างจังหวัดอันแสนไกล

จากวันนั้นผมกับเธอก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย..

เธอที่เคยให้กำลังใจผมอยู่ทุกเวลา เธอคนนั้นที่คอยมอบของขวัญให้ผมทุกครั้งที่ถึงวันเกิดของผม เราทั้งสองได้มีมิตรภาพดีๆแบบนี้ให้กันอยู่เสมอ

เพียงแต่วันนั้นมันด่วนมากจริงๆ ผมไม่ได้บอกลาเธอก่อนที่จะต้องจากมา
เบอร์โทรศัพท์ของเธอผมไม่มี เพราะตอนนั้นเราทั้งสองยังเด็กๆกันอยู่ ไม่มีโทรศัพท์

เราทั้งสองช่างห่างไกลกันมานานเสียเหลือเกิน ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง เธอเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่โรงเรียนไหน สายวิทย์ หรือ สายศิลป์ เธอสบายดีหรือไม่

อ้อ ลืมไป ผมลืมบอกไปว่าโรงเรียนที่ผมกับเธอเรียนอยู่ในตอนนั้นเป็นโรงเรียนค่อนข้างใหญ่ มีตั้งแต่ชั้นอนุบาลหนึ่งจนถึงมัธยมศึกษาปีที่สี่

ตอนที่ผมย้ายบ้านไปต่างจังหวัดนั้น เป็นช่วงปิดเทอมพอดี ทำให้ผมไม่มีโอกาสที่จะล่ำลาเธอ แม้แต่บ้านของเธอผมยังไม่รู้จัก ไม่เคยไปเลยด้วยซ้ำ เรามีโอกาสได้พูดคุยกันเฉพาะตอนอยู่โรงเรียนเท่านั้น แต่เพียงช่วงเวลาแค่นั้นก็ทำให้ผมรู้สึกได้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนได้เป็นอย่างดี แม้ว่าแท้จริงแล้วผมอาจจะคิดไปเองอยู่คนเดียวก็ตาม เธออาจไม่ได้คิดอะไรกับผมเลยด้วยซ้ำ เธออาจจะคิดกับผมเพียงแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น

ไม่แน่ว่าเวลานี้เธออาจจะลืมผมไปแล้วก็เป็นได้

เราขาดการติดต่อกันมาเป็นเวลานาน ในความทรงจำของเธออาจไม่มีผมอยู่ในนั้นเลย แต่ในความทรงจำของผมยังคงจดจำใบหน้าของเธอได้เป็นอย่างดี ใบหน้าของเธอคือสิ่งสุดท้ายที่ผมนึกถึงก่อนจะนอนหลับไปในแต่ละคืน

ทุกความทรงจำของผมยังคงรอคอยด้วยความคาดหวังว่าเราจะได้พบเจอกันอีกครั้งในสักวันหนึ่ง หากพรหมลิขิตมีจริงเราต้องได้เจอกันอีกแน่นอน

และแล้ววันนั้นก็มาถึง วันที่ผมจะได้เดินทางกลับบ้านเก่าของผมอีกครั้ง ด้วยธุระจำเป็นบางอย่าง
บ้านของผมค่อนข้างยากจน ผมอยู่กับพ่อและแม่ ท่านเลี้ยงดูผมเป็นอย่างดี ท่านค่อนข้างเป็นคนประหยัดเงินทอง หมายความว่าถ้าไม่มีธุระจำเป็นจริงๆท่านจะไม่ออกไปที่ไหนไกลๆเลย หากว่าในตอนนั้นไม่มีธุระอะไร ผมคงไม่มีโอกาสจะได้กลับไปเจอกับเธออีกครั้ง

ผมยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่ ไม่มีเงินเป็นของตัวเอง ทุกวันนี้ยังต้องขอเงินพ่อแม่กินอยู่เลย คงไม่มีปัญญาจะเดินทางไปด้วยตัวเองหรอก

ขอพักเรื่องราวไว้แค่นี้ก็แล้วกัน เรื่องราวระหว่างผมกับเธอหลังจากที่ห่างไกลกันมาเป็นเวลานาน และในวันนี้ผมได้กลับมาเจอกับเธออีกครั้ง เราทั้งสองจะเป็นอย่างไรไม่มีใครทราบได้ เธอยังจำผมได้อยู่หรือเปล่า หรือว่าเธอจะลืมผมไปแล้ว ผมขอยังไม่เล่า เพราะผมจะขอย้อนกลับไปเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ได้เกิดขึ้นระหว่างที่ผมอยู่ห่างกับเธอก่อนก็แล้วกัน ในตอนหน้า

จากคุณ	: ดาบ
เขียนเมื่อ	: 13 พ.ย. 52 16:57:47 A:180.180.54.119 X: TicketID:237878