ความคิดเห็นที่ 1 แฟนฟิคเรื่องนี้เริ่มต้นยังไง? หลังจาก สงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ครั้งที่ 5 ซึ่งถูกขนานนามว่า Haven's Feel (สัมผัสสวรรค์) ที่ถูกสร้างขึ้นในเมืองฟูยูกิ ประเทศญี่ปุ่นได้จบลง ทั้งโบสถ์, สมาคมเวทย์ซึ่งบงการโดย Clock Tower และ ตะกูลไอเซนเบิร์กผู้ริเริ่มสงคราม ได้ตัดสินใจยุติศึกที่ยาวนานกว่า 200 ปีนี้ลง พร้อมถอดชิ้นส่วนวงจรเวทย์มนต์ของจอกออกหมดสิ้น และศึกแห่งสัมผัสสวรรค์ก็สิ้นสุดลงโดยไม่มีใครได้ครอบครองจอกโดยสมบูรณ์อย่างแท้จริง แต่ทว่า องค์กรเวทย์มนต์ไม่ได้มีแต่ที่กล่าวมาข้างต้น สมาคมเวทย์อิสระหลายแห่งที่ไม่ขึ้นตรงกับหอนาฬิกา ยังมีความสนใจในอำนาจแห่งปฎิหารย์ของจอก ที่หลายคนขนานนามมันว่า "True Magic" ลำดับที่ 3 และเย้ายวนต่อพลังอันยิ่งใหญ่ที่สามารถเติมเต็มปรารถนาให้เป็นจริงได้ ดังนั้น องค์กรหลายแห่งเริ่มเข้ามามีส่วนร่วมทั้งจากโลกเบื้องหน้าและเบื้องหลัง และด้วยความที่สงครามจอกฯ ครั้งที่ 4-5 ในเมืองฟูยูกินั้นรุนแรงเป็นอย่างมาก และเกือบจะเข้าใกล้จอกศักดิ์สิทธิ์ที่สมบูรณ์อยู่แล้ว แต่ถูกขัดขวางไปก่อนจะสัมฤทธิ์ผล จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:15:57

ความคิดเห็นที่ 2 ด้วยความพยายามอย่างลับๆ องค์กรและสมาคมผู้เป็นอิสระจากโบสถ์และหอนาฬิกา ได้พยายามรื้อฟื้นพิธีกรรมอันยิ่งใหญ่ขึ้นมาใหม่   เมื่อ 200 ปีก่อนตะกูลไอเซนเบิร์กเดินทางไกลสุดขอบโลกเพื่อหาสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่สามารถหลบหูตาของจอมเวทย์ส่วนมากแห่งทวีปยุโรป จนไปได้สถานที่ในเมืองฟูยูกิ ประเทศญี่ปุ่น แต่คราวนี้เหล่าสมาคมลับต้องไปให้ไกลกว่านั้น... ไกลเกินกว่าอำนาจต่างๆจากองค์กรภายนอกจะไปสอดมือได้ง่ายๆ ยุโรปนั้นเต็มไปด้วยนักเวทย์ อเมริกาเต็มไปด้วยสมาคมลับ เอเชียกลางนั้นเต็มไปด้วยเหล่านักเล่นแร่แปรธาตุ (Alchemist) จีนมีรัฐบาลที่เข้มแข็งและนักเวทย์ในสังกัด ญี่ปุ่นถูกเพ่งเล็งจากสงครามจอกฯ ครั้งก่อนๆมากเกินไป . . . แต่เหมือนมีประเทศหนึ่งๆ ในแถบเอเชียอาคเนย์ ที่เหมือนจะลงตัวกับเงื่อนไขเหล่านี้ - ประเทศที่มีความเจริญอยู่พอสมควร - สังคมและการเมืองถูกแทรกแซงได้โดยง่าย - ไม่มีสถาบันและหลักสูตรของจอมเวทย์ตะวันตกอยู่เลย - นอกเหนืออำนาจของโบสถ์และวาติกัน เพราะประเทศนี้ไม่ได้ถือคริสต์เป็นศาสนาหลัก . . ประเทศไทย นั่นเอง จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:18:35

ความคิดเห็นที่ 3 เหล่าสมาคมเวทย์มนต์ที่เป็นอิสระจากอิทธิพลของหอนาฬิกา อาทิเช่น     "ทะเลแห่งแอสเทรย์" ซึ่งรวบรวมองค์กรเวทย์ขนาดเล็กแต่มีอิทธิพลสูง อย่าง แอตลาส - พราฮา สมาชิกระดับผู้นำของกลุ่มหล่านี้ได้รวบรวมข้อมูลและเศษชิ้นส่วนของจอกฯ จากสงครามครั้งก่อนและสร้างอาคมชิ้นใหม่ขึ้นมาเพื่อรังสรรค์อำนาจวิเศษแห่ง จอกฯขึ้นมาอีกครั้ง ที่ทิศเหนือของประเทศไทย โดยใช้เวลานับปีในการเตรียมการ--สงครามของ7 วีรชน ของจอมเวทย์ทั้ง 7 ด้วยประสบการณ์จากสงครามครั้งก่อนๆ  เกิดมีสถานการณ์ที่จอมเวทย์บางคนพยายามสร้างความได้เปรียบแก่ตนเอง โดยพาผู้ร่วมงานและทีมสนับสนุนจำนวนมากเข้าสู่สงครามจอกฯ ทำให้สงครามเกิดความซับซ้อนขึ้นอย่างมากจนยากจะควบคุมและปิดบังจากสายตาของมนุษย์สามัญทั่วไป ดังนั้น เหล่าสมาคมองค์กรผู้จัดตั้งสงครามจอกครั้งนี้ จึงตัดสินใจให้สัตยาบันแก่กันว่าจะจำกัดการช่วยเหลือต่างๆแก่จอมเวทย์ใน สังกัด และบังคับให้การต่อสู้เป็นไปโดยอิสระปราศจากภัยคุกคามภายนอกเท่าที่เป็นไป ได้ ศึกครั้งนี้ จอมเวทย์ผู้เป็นมาสเตอร์ต้องพึ่งศักยภาพของตนเองอย่างสูงสุดเท่านั้นโดยไร้ ซึ่งบุคลากรเสริมอย่างเด็ดขาด และอีกนัยหนึ่ง สงครามนี้ไม่ได้จำกัดแค่ 3-4 องค์กรแต่อย่างใด ผู้มีศักยภาพและระบบของจอกศักดิ์สิทธิ์อาจเลือกจอมเวทย์อื่นๆ ในพื้นที่มาเข้าร่วมก็เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ ขอเพียงแต่จอมเวทย์ผู้นั้นสามารถอัญเชิญวีรชน (Servant) ออกมาได้จริงๆ ก็เป็นที่ยอมรับเพียงพอแล้ว และการต่อสู้ทั้งหมดจะถูกติดตามโดยกลุ่มจอมเวทย์และผู้มีพลังพิเศษ จากตัวแทนขององค์กรที่เป็นกลาง ซึ่งถูกเรียกขานว่า Observer (ผู้สังเกตการณ์) จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:25:14

ความคิดเห็นที่ 4 ข้อมูลของตัวละครและเหล่าวีรชนโดยสังเขป http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=kross&date=11-11-2009&group=17&gblog=2 (ในบล็อก Version เต็มครับ) เหล่าวีรชนที่ถูกจัดแบ่งออกเป็น 7 กลุ่มตามทักษะการรบที่ตนเชี่ยวชาญ Servant ~ 7 Class 1. Sabre (อัศวินดาบ) 2. Archer (มือธนู) 3. Lancer (พลทวน) 4. Raider (นักรบอาชา) 5. Caster (จอมคาถา) 6. Berserker (อสูรสงคราม) 7. Assassin (มือสังหาร) จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:27:53

ความคิดเห็นที่ 5 Sabre/เซเบอร์ (กระบี่พิสุทธิ์) ข้อมูล: มิโกะ (คนทรง) ผู้ถือครองพรหมจรรย์และสืบสายโลหิตแท้จากรุ่นสู่รุ่น รับสืบทอดอำนาจวิเศษของดาบแห่งเทพ "อาเมโนะ มุราคุโมะ" 1ใน3 เทพศาสตราแห่งดินแดนญี่ปุ่นโบราณ,ยามาโตะ  เธอเป็นเลิศอย่างยิ่งในวิชาดาบ/ธนู การขับขี่พาหนะ สัตว์วิเศษ และยังเชี่ยวชาญศาสตร์เวทย์ตะวันออก(องเมียว) อีกหลายขแนง รวมถึงการเรียกพลังจากอาวุธของเทพเจ้ายุคโบราณ เธอเวียนว่ายตายเกิดอยู่ระหว่างโลกมนุษย์และวิหารแห่งพระจันทร์จึงถูกเรียกอีก นามนึงว่า “มิโกะจันทรา” ในอดีตกาลเธอถูกสังหารและใช้เป็นเครื่องสังเวยโดยมิโกะสุริยันในอดีตเพื่อ สะกด มารมังกร 8 เศียร ยามาโตะโนะ โอโรจิ เธอถูกคำสาบของดาบเทพให้จองจำอยู่ในวิหารตลอดกาล และปรารถนาอำนาจของจอกให้เธอและคนที่เธอรักหลุดพ้นจากคำสาบ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 21:31:30 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:30:35

ความคิดเห็นที่ 6 Lancer (จอมคน) ข้อมูล: ยอดนักรบจากยุคสมัยที่แผ่นดินจีนโบราณถูกแบ่งแยกออกเป็น 3 ส่วนโดยขุนศึกต่างๆ เขาเป็นนักรบผู้เลิศในปวงยุทธทุกด้าน โดยเฉพาะกระบวนหอก-ทวนอันเลื่องลือ ควบคู่กับยอดอาชานาม กระต่ายโลหิต(เซ็กเทาวส์) เป็นนักสู้ที่เปรียบเทียบได้กับนักรบนับหมื่นในสมรภูมิ ในยุคสมัยที่มีชีวิตเขาคือตำนานมีชีวิตของผู้กล้าที่มาโลดแล่นในสนามรบ และประมือกับ 3 พี่น้องแห่งสวนท้อ และโค่นล้มขุนพลมากมายจนได้เป็นตำนานอันเลื่องลือทั่วแผ่นดินตงหงวน ในอดีตกาลเคยร่วมมือกับอุปราชแห่งราชสำนักจนเกือบครอบครองแผ่นดินได้ แต่ต้องล้มเหลวเพียงเพราะเผลอตัวไปหลงใหลในสตรีอันดับ 3 แห่งประวัติศาสตร์จีนโบราณ จนถูกประนามว่าเป็นนักรบที่เก่งกล้าแต่ไร้ซึ่งศักดิ์ศรีและคุณธรรม คาดหวังจะแก้ไขความจริงในอดีตที่ตัวเองผิดพลาดจนต้องเสียชีวิตอย่างอนาถต่อ หน้าศัตรูคู่แค้น จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:32:22

ความคิดเห็นที่ 7 Raider: (อาชามาร) ข้อมูล: นามเดิมคือ แตมูจิน, ข่านผู้รวบรวมเผ่าเร่ร่อนทางเอเชียตอน เหนือและเอเชียกลางให้เป็นปึกแผ่น และแผ่ขยายอิทธิพลจากกลุ่มคนเถื่อนเร่ร่อน ให้กลายเป็นมหาอำนาจผู้ที่ยิ่งใหญ่เหนือทุ่งหญ้าสเต็ปและอนาจักรจีนในกาลต่อ มา และก่อตั้งมหานครคาราโคลัม และราชวงศ์ที่ครอบครองผืนแผ่นดินมากกว่า 1 ใน 4 ของแผนที่โลก นับแต่ทะเลจีนไปจนถึงทะเลสาบแคสเปียนและจักรวรรดิรัสเซีย สร้างความหวาดกลัวทั่วแผ่นดินเอเชียและยุโรปด้วยกองทัพอาชาอันโหดร้าย ไร้ปราณี แม่นยำอย่างร้ายกาจจากฝีมือธนู และทักษะอาชายุทธอันล้ำเลิศของกองทัพทหารม้า ราชาผู้นี้กรีธาทัพโลดแล่นทั่วแผ่นดินได้โดยไม่มีกองทัพหรือปราการแห่งใดสามารถต้านทาน รวมทั้งกำหราบนครมุสลิมอันศักดิ์สิทธิ์และป้อมปราการของเหล่ามือสังหาร (แอซแซสซิน)แห่ง อารเบีย หากแต่ข่านผู้นี้ได้เสียชีวิตก่อนจะรวบรวมแผ่นดินทั้งหมดได้สำเร็จ จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:34:50

ความคิดเห็นที่ 8 Archer: (ผู้พิทักษ์แห่งไกอา) ข้อมูล: มือธนูชั้นเลิศ แต่ขณะเดียวกันก็เชี่ยวชาญเพลงดาบอย่างยิ่ง มีความสามารถในการรังสรรค์อาวุธใดๆก็ได้จากจินตนาการและความทรงจำที่เคยพบ เห็นมา พร้อมความเชี่ยวชาญของอาวุธนั้นๆ เคยเป็นหนึ่งในผู้ที่มีประสบการณ์กับสงครามช่วงชิงจอกศักดิ์สิทธิ์ครั้งก่อน หน้า ในอดีตเขาเคยพยายามปกป้องชีวิตคนบางคนจากสถานการณ์อันสิ้นหวัง จนต้องร้องขอความช่วยเหลือจากไกอา เทพแห่งภิภพโดยแลกกับการเป็นข้ารับใช้ชั่วนิรันด์หลังจากหมดอายุขัย ในอดีต เคยเข้าร่วมสงครามจอกฯ ครั้งหนึ่งในญี่ปุ่นมาก่อน ตัวเขาเป็นวีรชนที่ไร้นามในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ แต่ยังมีความสามารถที่เก่งกล้าพอจะขึ้นสู่ทำเนียบวีรชนของโลก จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:35:47

ความคิดเห็นที่ 9 Caster: (ปีศาจสีขาว) ข้อมูล: หญิงสาวผู้มีสมญานามว่า Ace of Aces แห่งกองทัพอากาศ/อวกาศ แห่งดาวมิดชิลด้า เป็นจอมเวทย์อันดับหนึ่งที่เชี่ยวชาญการต่อสู้ด้วยเวทย์มนต์อย่างยิ่ง โดยเฉพาะเวทย์มนต์ธาตุแสง รับหน้าที่เป็นครูฝึกจอมเวทย์รุ่นใหม่ๆ โดยแต่เดิมเธอเป็นเด็กสาวชาวญี่ปุ่นที่เข้ามาพัวพันกับจอมเวทย์ต่างมิติจน ได้กลายเป็นนักเวทย์โดยไม่ได้ตั้งใจ และเข้าร่วมกับสำนักงานจอมเวทย์ และเขยิบขึ้นมาเป็นนักรบชั้นยอดอย่างรวดเร็ว มีจุดเด่นที่เชี่ยวชาญการต่อสู้ระยะกลาง-ไกล (Mid-Long range attack) และมีพลังเวทย์มหาศาล จนต้องปิดผนึกพลังเวทย์ตัวเองไว้เกือบตลอดเวลา ถูกล่ำลือว่าสามารถล้มจักรพรรดิเวทย์มนต์แห่งอนาจักรเบลก้า ผู้เป็น 1 ใน 3 แห่งตำนานได้โดยลำพังคนเดียว ถูกนาโนฮะ ซึ่งเป็นตัวตนในอดีตของเธอเองอัญเชิญข้ามกาลเวลามาร่วมต่อสู้ในสงครามจอก ศักดิ์สิทธิ์ จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:36:54

ความคิดเห็นที่ 10 Berserker: (แหวน) ข้อมูล: ก่อนโลกจะถูกทำลายในครั้งที่ 2 โลกยังมีแผ่นดินที่มนุษย์ เอลฟ์ ภูติ มังกร คนแคระ และเหล่าพรายอาศัยอยู่ ในครั้งนั้นมารผู้นี้-เจ้าแห่งความชั่วร้ายทั้งปวง ผู้ครอบครองแผ่นดินทิศตะวันออก ด้วยหอคอยเนตรมาร ราชาผู้มีไพร่พลอสูรกายรับใช้เป็นจำนวนอนันต์ ควบคู่กับพลังเวทย์ไร้ขีดจำกัดที่ได้จากแหวน (เอกธำมรงค์) ที่สร้างจากแก่นวิญญาณแห่งโลกและศาสตร์ลึกลับของเหล่าพรายผู้สาบสูญ มุ่งหวังจะทำลายเผ่าพันธ์มนุษย์ให้หมดสิ้นจากแผ่นดินและสถาปณาอนาจักรแห่ง เหล่าอสูรขึ้นบนพิภพ พร้อมด้วยบริวารมารที่ร้ายกาจหลายตน เช่น ภูติแหวนทั้ง9 เจ้านครคนตาย ราชามังกร และเจ้ามารอัคคีบัลล็อค ในยุคโบราณจอมมารผู้นี้เคยเกือบครอบครองผืนแผ่นดินทั้งหมดทางทิศตะวันตกได้ แต่ถูกต้านทานจากราชาแห่งมนุษย์และเอลฟ์ จนถูกช่วงชิงแหวนแห่งอำนาจไป จนทำให้เจ้าแห่งอสูรผู้นี้ต้องพบกันความพ่ายแพ้อย่างคาดไม่ถึง จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:38:19

ความคิดเห็นที่ 11 Assassin: (Predator) ข้อมูล: นักล่าผู้ยิ่งใหญ่ที่มาจากดินแดนอันไกล โพ้น และเป็นสายพันธ์ที่หลงไหลคลั่งไคล้ในการต่อสู้และฆ่าฟัน โดยถือว่าเป็นพฤติกรรมที่น่ายกย่องอย่างยิ่ง เป็นประมุขและผู้นำของ Azyquer Clan – พรีเดเตอร์กลุ่มที่มีสถิติสังหารสูงสุดของกาแลกซี่แอนโดรเมด้า (Clan เดียวกับ predator ในภาคล่าสุด) เขาได้มาสู่โลกแห่งนี้ในยุคโบราณเมื่อหลายร้อยปีก่อน แต่เกิดอบัติเหตุทำให้สูญเสียยานแม่และระบบวาร์ปไฮเปอร์สเปซของตนไปทำให้ไม่สามารถกลับสู่แผ่นดินเดิมของตนได้ นักล่าผู้นี้จึงได้ตัดสินใจเข้าร่วมกับกองกำลังของมือสังหารแห่งตะวันออกกลางเพื่อหา เหยื่อและสังหารเป้าหมายที่ท้าทายความสามารถของตนตลอดช่วงสงครามครูเสด ด้วยพลังและความสามารถในการต่อสู้ที่สูงลิบเหนือมนุษย์ทำให้เขาได้รับชื่อ "ฮัซซัน อัล ซับบาห์" รุ่นที่ 3 ซึ่งเป็นนามเรียกของมือสังหารอันดับหนึ่งในขณะนั้นอย่างไม่มีข้อกังขา  ครอบครองอาวุธวิเศษที่หลากหลาย และมีความเข้าใจในเทคโนโลยีที่ก้าวล้ำยิ่งกว่าโลกมนุษย์ยุคปัจจุบันอย่างมาก จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:40:46

ความคิดเห็นที่ 12 นอกจากเหล่าวีรชนที่กล่าว  สงครามยังดำเนินคู่ไปพร้อมกับการต่อสู้ของเหล่ามาสเตอร์, ผู้ครอบครองวีรชนเช่นกัน ซึ่งบางคนยังไม่มีข้อมูลเปิดเผยออกมานัก จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:45:57

ความคิดเห็นที่ 13 ขอแนะนำ Master สัก 1 คนเพราะมีบทบาทใน Chapter0  มาสเตอร์สายเลือดไทย/จีน ผู้มีลักษณะนิสัยแปลกประหลาด [Master] วิทยะ รุจิคุณานนท์ อายุ: 21 เป้าหมาย: Shangri-la สถานะ: นักศึกษาภาคค่ำ, Programmer ทักษะ: DBMS Genecology ฟิสิกส์ ปรัชญา ประวัติศาสตร์ ศาสนา ภาษาอังกฤษ/จีน พระเครื่อง ดนตรีไทย อาคมพื้นบ้าน หมัดมวยและอาวุธไทยโบราณ Magic Core: 28 ข้อมูล: เด็กนักศึกษา ปี4 สาขาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ จากกรุงเทพฯ และสอบ Certificate ของ Oracle ได้ตั้งแต่อยู่ปี 3 ทำงานพิเศษเป็น Java Programmer ทางสายเลือดเขาเป็นไทยแท้แต่สายเลือดจีนครึ่งหนึ่ง มีคุณสมบัติด้านจอมเวทย์ครบ พร้อมแกนเวทย์ 28 ชิ้น สนใจวิชาการเวทย์/คาถาสมัยใหม่ (Modern spell) แต่เนื่องจากประเทศไทยไม่มีองค์กรของผู้ใช้เวทย์จัดตั้งอยู่เลย จึงต้องศึกษาด้วยตัวเอง อีกด้านหนึ่ง เขาได้ศึกษาวิชาอาคมสายพื้นเมืองจากบิดาของตน ผู้ซึ่งชอบเล่นพระและเครื่องรางของขลังอย่างยิ่ง จึงทำให้ติดนิสัยชอบศึกษาประวัติศาสตร์และศาสนา ภูมิลำเนาปกติอาศัยอยู่กรุงเทพฯ แต่ช่วงหลังๆ วิทยะเดินทางมาที่เชียงใหม่บ่อยเพื่อติวน้องชายเตรียมสอบ GAT/PAT และรับสอนพิเศษวิชาสามัญโดยเฉพาะวิชาถนัดอย่าง ฟิสิกส์ ชีววะ และคณิตศาสตร์ มีนิสัยชอบศึกษาค้นคว้าเป็นอย่างยิ่งในทุกสาขาวิชา แต่ไม่เป็นเลิศสักวิชานึงจนมักถูกทางบ้านเรียกว่า "ตัวตนที่ขัดแย้ง" และ...ไม่มีดวงกับผู้หญิงอย่างยิ่ง Note: - ก่อนหน้าสงครามในเนื้อเรื่องนี้ วิทยะ พยายามอัญเชิญ "พระเจ้าตากสินมหาราช" วีรชนของประเทศนี้ออกมาในคลาสเบอร์เซอร์เกอร์(นักรบคลั่น) ซึ่งสำเร็จด้วย แต่ถูกผู้ควบคุมกฎ (Observer) ทำลายอาคมเสียก่อนเนื่องจากอ้างว่าโบนัสพลังจากพื้นที่ครอบครองทำให้วีรชนมีความแข็งแกร่งมากเกินไป และจอกฯเสียสมดุล (เนื้อเรื่อง Chapter 0, เจ้ากรุงธนฯ) แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 21:50:46 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:49:46

ความคิดเห็นที่ 14 ------------------------------------------- ------------------------------------------- ------------------------------------------- ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาจนถึงตอนนี้ครับ ------------------------------------------- ------------------------------------------- ------------------------------------------- จากนี้ไปจะเข้าเนื้อเรื่องหลักของนิยาย การต่อสู้ระหว่างจอมเวทย์ชาวไทย และเหล่า 4 สาวผู้สังเกตการณ์ จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:53:40

ความคิดเห็นที่ 15 "นี่แหละ!! การแลกเปลี่ยนที่ไม่เท่าเทียม" -No.1: The Magician Prologue มนุษย์..สิ่งมีชีวิตผู้เต็มไปด้วยความ ปรารถนาทะเยอทะยาน สิ่งมีชีวิตที่ครอบครองอายุขัยอันแสนสั้นราวกับกระพริบตา เมื่อเทียบกับโลกที่อาศัยอยู่ แต่ประกายชีวิตของพวกมันนั้นจะเจิดจรัสอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ยามเมื่อไขว่ ขว้าบางสิ่งเพิ่มเติมเต็มชีวิตของตนเอง บางพวกมุ่งหวังสินทรัพย์ บางคนหวังความรู้ความสามารถ บางคนหวังปาฎิหารย์ แม้แต่บางพวกมุ่งหวังสู่ความจริงแห่งจักรวาลและสรรพสิ่งด้วยซ้ำ แต่เกือบทั้งหมดนั้นเกินความสามารถที่พวกมันจะไขว่ขว้าได้โดยง่าย ดังนั้นเมื่อพวกมันพบเจอ "สิ่งของ" ที่สามารถเปลี่ยนความปรารถนาให้เป็นจริง ไม่ประหลาดใจเลยที่มนุษย์เหล่านั้นจะแย่งชิงกันโดยมีความเป็นความตายเป็น เดิมพัน บัดนี้เราจะเล่าถึงสงคราม 6 วันของ 7 จอมเวทย์ ศึกสงครามที่เกิดขึ้นเพื่อช่วงชิง "จอกศักดิ์สิทธิ์" สุดยอดตัวตนในอุดมคติที่ดลบันดาลให้ความฝันทุกอย่างเป็นจริง คนหนึ่งนั้นไขว่ขว้าหาเอเดน- ดินแดนแห่งความสุขของบรุษและสตรี คนหนึ่งค้นคว้าสู่แชงกรีล่า-อณาจักรแห่งความสงบและภูมิปัญญา คนหนึ่งตามหาวาลฮาล่า - พิภพอันทรงเกียรติแห่งนักรบผู้กล้า คนหนึ่งนั้นค้นหายูโธเปีย - แผ่นดินอุดมคติที่ทุกคนเปี่ยมสุข คนหนึ่งนั้นใฝ่ฝันอวาลอน- อนาเขตแห่งความหลุดพ้นทั้งปวง หนึ่งในนั้นปรารถนาความพินาศ - สู่ศัตรูอันยิ่งใหญ่ไร้ผู้ทัดเทียม และหนึ่งในนั้นไม่เข้าใจแม้แต่ความปรารถนาของตนเอง.. ทุกคนในนั้นต่างครอบครองพลัง หรือทักษะอันหาจับตัวได้ยากในหมู่มนุษย์ด้วยกัน และครองครองพลังของบุรุษหรือสตรีผู้เป็นเอกอุของหนึ่งใน 7 ศาสตร์ของนักรบผู้ยิ่งใหญ่ในกาลโบราณ สิ่งที่แรกว่า "วีรชน" เหล่านักรบผู้ทรงอำนาจ และพร้อมจะรับใช้มาสเตอร์ทั้ง 7 ดุจดั่งข้ารับใช้ (Servant) เพื่อช่วงชิงความปรารถนาของตน ยินดีต้อนรับสู่สงคราม"จอกศักดิ์สิทธิ์" แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:18:50 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 21:59:22 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 21:56:46 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:55:17

ความคิดเห็นที่ 16 Chapter 0 - สงครามก่อนสงคราม ตี2 กว่า จัดเป็นช่วงเวลาดึกสงัด  "วงเวียนใหญ่" หนึ่งในพื้นที่ที่ปกติมีการจราจรคับคั่งที่สุดในกรุงธนบุรี บัดนี้เงียบสงัดไร้ผู้คน ซึ่งไม่มีใครคิดและคาดฝันมาก่อนว่าจะเกิดสงครามย่อยๆขึ้น ณ ที่แห่งนี้ นี้แหละ เวลาและสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการอัญเชิญวีรชน วิทยะคิดในใจ-- สงครามแห่งจอกศักดิ์สิทธิ์กำลังจะเริ่มในไม่ช้า และเงื่อนไขในการเข้าร่วมหนึ่งเดียวของเหล่าจอมเวทย์คือ การได้ครอบครองวีรชนมาเป็นข้ารับใช้ (เซอร์แวนท์) ของตน สำหรับสายเลือดสยามฝั่งธนฯ เช่นเขาไม่น่าจะมีที่ไหนเหมาะไปกว่าที่นี้ สถานที่ที่คนนับไม่ถ้วนต่างสวดภาวนากราบไหว้ถึง กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่และกอบกู้ชาติบ้านเมือง เมื่อหลายร้อยปีก่อน หนึ่งในสายเลือดที่เก่าแก่แห่งชาวไทยโบราณ แม้จะไม่กล้าแกร่งเฉกเช่นตำนานของบางประเทศ แต่ท่านผู้นี้แหละคือ หนึ่งในเอกวีรบุรุษที่วิทยะ-นักเวทย์อิสระแห่งประเทศไทยปรารถนาจะอัญเชิญ "สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช" มันมีประโยชน์มากมายที่จอมเวทย์ทั่วไปคิดไม่ถึง, สำหรับสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ที่มุ่งเน้นไปที่การต่อสู้ของเหล่าวีรชนผู้กล้า ไม่แปลกใจเลยที่นักเวทย์ส่วนมากมุ่งมั่นอัญเชิญวีรบุรุษหรือนักรบที่แข็ง แกร่งที่สุดเท่าที่พวกเขาจะมีปัญญาเรียกหาได้ และหวังว่าตำนานคำเล่าขานนั้นจะแข็งแกร่งจริงอย่างที่จอมเวทย์คนนั้นคาดหวัง แต่ วิทยะไม่ใช่ เขาคือโปรแกรมเมอร์และนักอาคมสายเลือดไทยผู้ไม่ได้รับการฝึกสอนจากหอนาฬิกา หรือสมาคมเวทย์ใดๆ การศึกษาอาคมสมัยใหม่ (Modern Spell) เขาฝึกหัดด้วยตัวเองทั้งสิ้น ควบคู่กับอาคมพื้นมือง (Local Magic) ที่ได้รับการถ่ายทอดจากบิดาและพระอาจารย์ที่เขาศึกษา ทำให้วิทยะเล็งเห็นบางสิ่งที่จอมเวทย์ทั่วไปไม่คาดคิด หนึ่ง-สายเผ่าพันธ์ที่เข้ากันได้ สอง-ภูมิศาตร์ที่อัญเชิญและต่อสู้ สาม-ห้วงเวลาที่อัญเชิญนั้นเกิดเหตการณ์บางอย่าง สำหรับจอมเวทย์ทั่วไปเมื่ออัญเชิญเหล่าวีรชนทั้งหลาย ความเก่งกาจของวีรชนคนนั้นๆ มักแปรผันตรงกับตำนานของผู้กล้าตามประวัติศาตร์ และศักยภาพของจอมเวทย์ผู้อัญเชิญ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:19:23 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 21:58:54 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 21:58:08

ความคิดเห็นที่ 17 สิ่งหนึ่งที่จอมเวทย์ทั่วไปทั้งตะวันตกและตะวันออกไม่เคย ศักษาคือ โปรแกรมคอมพิวเตอร์ และฐานข้อมูล (Database) พวกเขาอาจมีความรู้มหาศาล แต่รูปแบบการจัดการนั้นนับว่าโบราณมาก ด้วยตาราง Excel ธรรมดา ผนวกกับระบบการวิเคราะห์ฐานข้อมูลเวทย์มนต์ และข้อมูลดิบจำนวนไม่น้อยเกี่ยวกับสงครามจอกฯ เขาได้ข้อสรุปบางประการ กับการต่อสู้ด้วยรูปแบบอัญเชิญของนักเวทย์ พลัง = ประวัติวีรชน + ระดับจอมเวทย์ นี่คือสมการของนักเวทย์ทั่วไป ไม่แปลกใจที่พวกเขาพยายามอัญเชิญวีรชนที่เก่งกาจ เพื่อเพิ่มศักยภาพของนักรบตัวเอง แต่ทว่าด้วยประสบการณ์การจำลองวงเวทย์และอัญเชิญด้วยเวทย์มนต์ท้องถิ่นบาง ประการ พระอาจารย์ของเขาได้สอนสิ่งสำคัญยิ่ง ไสยศาสตร์นั้น เวลาและสถานที่คือสิ่งสำคัญ เด็กหนุ่มเองก็เชื่อฟังแต่โดยดีและศึกษาด้วยการเปรียบเทียบพลังของอสูร /วิญญาณรับใช้ด้วยการอัญเชิญที่หลากหลายนับร้อยรูปแบบมาเข้าสมการ ข้อเท็จจริงของการอัญเชิญในประเทศไทย หนึ่งในประเทศที่มีชีพจรธรณีที่รุนแรงที่สุดแห่งหนึ่ง สมการที่จอมเวทย์ตะวันตกไม่เคยรู้ ได้ถูกบันทึกในฐานข้อมูลของวิทยะ พลัง = {(ประวัติวีรชน x สถานที่) ^เวลา} + (ระดับจอมเวทย์ x สายเลือด) วิทยะเป็นลูกครึ่งไทย-จีนแต้จิ๋วเฉกเช่นเดียวกับปูมหลังของกษัตริย์ผู้นี้ และฯ ชีวิตเขาผ่านอนุสาวรีย์ของราชาผู้นี้มาตลอด 6 ปีเต็มของการเรียนระดับมัธยมในโรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล ความผูกพันต่อทั้งประเทศและประวัติศาสตร์อันลึกซึ้งจึงเป็นเรื่องที่ไม่แปลก ใจแต่อย่างใดเลย ~วันนี้ข้าจักถวายการอัญเชิญท่านและร่วมศึกสงครามเคียงกัน ปรารถนาของฝ่าบาทและเกล้ากระหม่อมจะถูกเติมเต็มร่วมกัน~ วงเวทย์ขนาดใหญ่สามจุดที่วิทยะใช้เวลายามค่ำคืนแอบมาเขียนไว้กำลังแสดงผลในไม่ช้า จากหลังคาสถานีรถไฟวงเวียนใหญ่ ไปจนถึงดาดฟ้าของห้างร้างเมอร์รี่คิง ลากยาวไปถึงห้างสรรพสินค้าโรบินสันเดิม เชื่อมกันเป็นรูปสามเหลี่ยมล้อมรอบอนุสาวรีย์ของอดีตราชาแห่งสยามประเทศ บัดนี้..ข้าขอใช้อนุสาวรีย์ของท่านเป็นสื่ออัญเชิญ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:01:55 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:01:25

ความคิดเห็นที่ 18 แน่นอนไม่มีสิ่งใดจะเป็นสื่ออัญเชิญได้ดีกว่านี้ สถานที่ที่ประชาชนนับแสนเคยมากราบไหว้รำลึก อดีตราชาแห่งสยามประเทศ เงียบสนิทด้วยมนต์ผนึกแสงและเสียงช่วยให้หลีกเลี่ยงความเสี่ยงจากการถูกผู้ บริสุทธิ์พบเห็น บรรยากาศยามค่ำคืนยามร่ายเวทย์มนต์นั้นกลายเป็นสีแดงราวกับโลหิต บทอัญเชิญของวิทยะที่ได้มาจาก "ทะเลแห่งแอสเตรย์" นั้นเป็นไปอย่างเรียบง่าย หากทุกอย่างเป็นไปตามแผน พิธีการนี้จะเสร็จสิ้นในชั่วขณะเดียว และทุกอย่างก็ดูเป็นไปอย่างราบรื่นจนเมื่อกล่าวบทสุดท้ายเสร็จสิ้น เขาเอ่ยว่า "ขอเดชะ....ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ผู้น้อยกราบบังคมทูญเชิญท่านจากบัลลังค์แห่งวีรชนมาร่วมสงครามในกาลนี้" ฉับพลันเสียงร้องตอบรับดังสนั่น.... เสียงนั้นมาจากเหนือแผ่นฟ้า... และใต้ฐานอนุสาวรีย์... เด็กหนุ่มขนลุกชัน เสียงร้องตอบรับนั้นเย็นเฉียบลึกไปจนถึงกระดูก ราวกับผู้ตะโกนเรียกหากำลังเดินขึ้นมาจากบันไดของสวรรค์หรือโลกันต์ชั้นลึก ที่สุด และในเสี้ยวอึดใจผืนดินรอบวงเวียนใหญ่ก็สั่นไหว พร้อมทั้งอัศนีบาตไร้เสียงก็ฟาดลงมาที่ปลายดาบของอนุสาวรีย์แห่งราชา "ข้ามิเคยหวั่นเกรงสงคราม...ไอ้หนู" สำเร็จ! วิทยะตะโกนลั่นในใจ สายตาเขาจับจ้องที่รูปปั้นทองสัมฤทธิ์นั้นเริ่มจะเหมือนมีชีวิต ร่างวิญญาณแอสทรัลค่อยๆปรากฎตัวต่อหน้าเขา พร้อมแรงกดดันที่สมกับเป็นวีรชนผู้กล้าในอดีต ในเวลา 2:15 AM ของวันนั้น สถานีตรวจวัดแผ่นดินไหว 11 แห่งทั่วโลกนับจากญี่ปุ่น จีน รัสเซีย หมู่เกาะแปซิฟิก ออสเตรเลีย และมหาสมุทรอินเดีย ตรวจพบการสั่นไหวของเปลือกโลกจำนวน 4 เพลทพร้อมๆกันอย่างผิดปกติ และที่น่าตื่นตะลึงสำหรับผู้เชี่ยวชาญที่มาศึกษากราฟแผ่นดินไหวครั้งนี้ใน ภายหลังคือ..มันเป็นการสั่นไหวจากประเทศไทยและบนผืนดิน ไม่ใช่แมกม่าใต้ผิวโลก ซึ่งปริศนานี้จะยังคงเป็นความลับไปอีกนานตราบเท่าที่เหล่านักฟิสิกส์และธรณี วิทยาทั้งหลายยังไม่อาจเข้าใจถึงพลังอำนาจของเวทย์มนต์ อำนาจของอาวุธวิเศษ (Noble Phantasm) และในท่ามกลางความตื่นตะลึงปนยินดีนั่นเอง แสงสว่างจ้าและเสียงแหวกอากาศบางอย่างพุ่งผ่านตัวเขาไป....เขากำลังจะตาย แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:05:35 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:04:41

ความคิดเห็นที่ 19 "ดีน่า....อย่าให้มันอัญเชิญสำเร็จได้นะ!!" เสียงแหลม แต่ใสดังเข้าหูจอมเวทย์หนุ่มจากท้องฟ้า ขณะที่วิทยะก้มมองรูขนาดเท่ากำปั้นบนอกด้านขวาของเขา เลือดสดๆกำลังไหลทะลักราวกับเขื่อนแตกโดยที่เขายังงุนงง ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่รอบข้าง ..ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน และฉับพลันที่สุด "ก็พยายามอยู่นี่ไง ไม่เห็นรึเจ้าปีกขาวจั๊วะ ว่าวงเวทย์ของหมอนี่มันกว้างแค่ไหน ยัยบ๊องง..." อีกหนึ่งเสียงใสจากจอมเวทย์ตะวันตกในชุดขาวปลอด กล่าวตอบรับเสียงแรกจากยอดตึกห้างสรรพสินค้าร้างเมอร์รี่คิง สถานที่ที่เป็นหนึ่งในอาคมสามตำแหน่งของวิทยะ "ถ้าเซอร์แวนท์จุติ สมบูรณ์ หรือได้โบนัสพลังจากพื้นที่เมื่อไหร่ ยังไงอาซากะก็หยุดวิญญาณวีรชนไม่ไหวหรอกนะ... " เสียงสงบเยือกเย็นดังขึ้นไม่ไกลจากตัวเขา วงเวทย์องเมียวรูปดาว 5 แฉกและกำแพงพายุยันต์ปรากฎขึ้นรอบตัวราชาที่ยังจุติไม่สำเร็จราวกับจะพยายาม กดดันวีรชนคนนั้นให้กลับไปสู่ใต้ผืนแผ่นดิน บ้าน่า...กรูโดนโจมตีได้ไงฟะ...สงครามยังไม่เริ่มไม่ใช่รึ?? สมองของเด็กหนุ่มคิดอย่างรวดเร็ว ขาไวกว่ามือ.. วิทยะเสต็ปถอยหลังพุ่งตัวออกไปจากพื้นที่ที่ยืนอยู่ทันที...และในฉับพลันที่ เขาถอยมานั่นเอง หอกแสงนับสิบๆเล่มก็พุ่งลงสู่ตำแหน่งที่เขาพึ่งยืนอยู่เมื่อสักครู่นี้ ใน จังหวะที่เขาถอยหลังหลบกระสุนแสงลึกลับ โดยไม่แยแสต่อบาดแผลที่ท้อง วิทยะรู้ดีว่า 3-5 วินาทีแรกของบาดแผลฉกรรณ์ มักชาจนไม่เจ็บปวดเขาต้องใช้เวลานี้ให้คุ้มค่าที่สุด มือซ้ายสะบัดเสื้อคลุมตัวนอกออก ขณะที่มือขวาควักโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งออกมากดสองสามปุ่มอย่างรวดเร็ว ที่สุด และสายตาไวยิ่งกว่าฝีเท้า ฉับพลันที่วิทยะได้รับบาดเจ็บเขาก็หมุนตัวหันหลังกลับไปทันทีถึงที่มาของกระสุนแสงลึกลับ แสงจันทร์ข้างแรมสลัวๆในคืนนั้นสาดส่องไม่ได้สว่างมากมายแต่อย่างใด แต่ศัตรูผู้ลอบโจมตีเขานั่นกลับเด่นชัดอย่างยิ่ง เธอลอยเด่นอยู่กลางท้องฟ้าพร้อมปีกสีขาวที่ส่องแสงเจิดจ้า แสงแวววาวรอบๆปีกของเธอที่ราวกับขนนกนั้นโปรยปรายพุ่งใส่เขาราวกับกระสุนส่อง วิถีของปืนกลทีเดียว  ผู้ใช้แสง วิทยะคิดในใจ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:18:15 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:07:47

ความคิดเห็นที่ 20 ปากที่ไวยิ่งกว่าสายตา เขาตะโกนหาวีรชนของเขาที่อยู่ในศูนย์กลางของวงเวทย์อัญเชิญ ด้วยเสียอันดังแม้จะไม่ทันได้สบตา "ขอเดชะ- ข้าพระพุทธเจ้าถูกลอบโจมตี ขอฝ่าบาทโปรดรอ!!" พันธะสัญญาของเขายังไม่เรียบร้อย อาคมบัญชาที่เป็นหลักฐานของความเป็นนายเหนือวีรชนยังไม่ปรากฎ เขาจึงไม่อาจใช้สั่งการวีรชนที่พึ่งอัญเชิญได้ ตอนนี้สิ่งที่พึ่งได้มีเพียงอย่างเดียวคือสองมือหนึ่งสมองของเขาเท่านั้น ไม่รู้จะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้าย ชีวิตของจอมเวทย์หนุ่มชาวไทยคนนี้ผ่านการฝึกที่หลากหลาย และมีความแปลกประหลาดอย่างยิ่งในหลายสาขาที่ศึกษาจนไม่น่าจะเข้ากันได้ แต่ประสบการณ์ของเขานับว่าสูงไม่น้อย และสัมผัสที่เฉียบคมซึ่งได้รับการฝึกฝนจากบิดาช่วยให้เขารอดชีวิตใน 5 วินาทีแรกนี้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ ชนิดที่ว่าสาวน้อยผู้พยายามโจมตีเขายังไม่อยากเชื่อในสายตาของเธอเองเลยว่า จะมีใครที่ว่องไวและอดทนได้ถึงขนาดนี้ และบัดนี้เขาสรุปได้ทันทีสามอย่าง - สงครามยังไม่ประกาศแต่มีการโจมตี - ผู้สังเกตการณ์ที่ควรจะเฝ้าดูอยู่กับเพิกเฉย - เขากำลังถูกโกงจากกติกาบางอย่าง และเขายังเห็นสตรีอีกคนในชุดมิโกะ (คนทรง) อีกคนหนึ่งกำลังพยายามหยุดวีรชนของเขาที่ยังจุติไม่สมบูรณ์ การโจมตีประสานที่สมบูรณ์แบบโดยแท้บางทีอาจมีคนพยายามแย่งชิงเซอร์แวนท์ไป จากเขา วิทยะได้แต่ขบคิดอย่างรวดเร็วและอดคับแค้นใจไม่ได้ จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:09:29

ความคิดเห็นที่ 21 4 วินาทีนับแต่เริ่มโจมตีแสงสีแดงจากยอดตึกเมอร์รี่คิงหายไป ข่ายเวทย์อัญเชิญของวิทยะถูกทำลายแล้ว สำหรับสาวจอมเวทย์รุ่นใหญ่ จอมเวทย์มนต์ขาว "ดีน่า เวทเธอร์สปูน" ผู้ผนึก (Sealer) และผู้เชี่ยวชาญศาตร์เวทย์ป้องกันอันดับหนึ่งของ Wizdom หนึ่งในสมาคมเวทย์ที่มีสายสัมพันธ์กับทะเลแห่งแอสเตรย์ โดยปกติมันจะเป็นเรื่องง่ายมากๆที่จะทำลายอาคมของจอมเวทย์น้อยๆคนนี้ภายใน 1-2 วินาที แต่มันกลับทำให้เธอประหลาดใจและใช้เวลาที่จุดแรกเกือบ 4 วินาที อย่างไม่น่าเชื่อเพราะวงเวทย์ที่ใหญ่โตและเชื่อมโยงกันกับสิ่งปลูกสร้างขนาด ใหญ่ยักษ์ถึงสามที่ และเธอต้องพยายามทำลายอาคมเดิมพร้อมกับระวังไม่ให้ เวทย์มนต์กำบังตาที่ร่ายอยู่สลายไป แม้จะเป็นช่วงเวลาที่ดึกสงัดแต่หากคนธรรมดามารับรู้การต่อสู้ของจอมเวทย์เข้า หากคนธรรมดาพบเห็นจะยิ่งทำให้งานของพวกเธอที่ต้องคอยปิดบังนั้นยุ่งยากขึ้นอีกเยอะ เธอคิดขณะที่นั่งอยู่บนไม้กวาดพุ่งไปหาห้างสรรพสินค้าอีกแห่งที่เป็นหนึ่งในข่ายอาคมเวทย์มนต์ของวิทยะ จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:11:08

ความคิดเห็นที่ 23 และวินาทีที่ 5 เป็นไปตามที่คาด... เจ็บหว้อยยย เจ็บshipหาย....ทำไมวันนี้มันดวงซวยขนาดนี้ฟะ... วิทยะกัดฟันตะโกนในใจกับตัวเองขณะที่ขายังวิ่งอยู่ด้วยความเร็วเท่าเดิมโดย มุ่งหน้าหันกลับไปทางสถานีรถไฟวงเวียนใหญ่ แม้จะไม่ช่วยให้อาการเจ็บหายไปแต่อย่างน้อยเขาก็รู้สึกดีขึ้นบ้างที่ได้ โวยวาย เขาพุ่งตัวออกสู่ที่โล่ง โทรศัพท์มือถือโนเกีย 6600 วิทยะกำมือถือเครื่องนั้นแน่น ก่อนสาวเท้าไปก้าวสั้นๆราวกับนักกรีฑากำลังพุ่งแหลน แล้วขว้างมือถือเต็มแรงย้อนศรกลับไปยังหญิงสาวที่ระดมยิงเขาซะกระเจิดกระเจิง และใช้สองมือจับเสื้อนอกมาผูกเป็นผ้าห้ามเลือดที่ท้องน้อยของเขาทันทีก่อน ที่จะเสียเลือดมากจนวิกฤติ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:22:00 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:20:08 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:17:20

ความคิดเห็นที่ 24 บนท้องฟ้า ขณะที่เด็กหนุ่มกำลังวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน "ปีกจรัสแสง" (Bright' Wing) คือนามเรียกขานของเธอ สาวน้อยผู้มีอำนาจวิเศษในการครอบครองแสงสว่างและเปลี่ยนแสงให้เป็นอนุภาคทาง กายภาพ หนึ่งในยอดฝีมือของ EGO (Evolution Girl Organization) กองกำลังมนุษย์พลังจิตที่แข็งแกร่งที่สุดของโลก ซึ่งทะเลแห่งแอสเตรย์ไว้วานให้มาร่วมเป็น 1 ใน 4 ผู้สังเกตการณ์ (Observer) ของสงครามจอกฯ ครั้งนี้ ในฐานะคนกลาง เธอเองก็รับคำแต่โดยดี แต่มันผิดปกติ ...เธอเองรู้สึกผิดปกติอย่างมาก สถานะผู้ตรวจการณ์มันควรเป็นการเฝ้าดูเฉยๆไม่ใช่รึไง!? นี่มันเป็นการรังแกคนอื่นชัดๆในการส่ง จอมเวทย์ระดับนักรบถึง 3 คนมาลอบโจมตีจอมเวทย์ต่างประเทศผู้เป็นมือใหม่ และในขณะที่เขาไม่ระวังตัว... สาวน้อยผู้มีปีกสีขาวคิดยังไงก็คิดไม่ตก ทว่า.. แม้ ในขณะที่เธอกำลังคิดเห็นใจเด็กหนุ่ม เธอก็ไม่ได้ยั้งมือแต่อย่างใด น่าแปลกใจอย่างยิ่งนับจากหอกแสงชุดแรกที่เธอซัดใส่หนุ่มน้อยคนนี้ กระสุนแสงนับร้อยๆจากปีกของเธอที่สาดใส่เขาราวกับปืนกลแกตลิ่งกลับไม่อาจ สัมผัสร่างกายของจอมเวทย์คนนั้นได้อีกเลย บางครั้งชายคนนั้นกระโจนเข้าพุ่มไม้ วิ่งหลบหลังสิ่งก่อสร้าง หรือแม้แต่ใช้เสาไฟฟ้าเป็นที่กำบัง เสมือนกับว่าเขารู้จักก้อนหินทุกก้อน และภูมิประเทศทุกตารางนิ้วของบริเวณนี้ทีเดียว นั่นทำให้เธอฉงนในความสามารถของจอมเวทย์หนุ่มแห่งประเทศไทยยิ่งขึ้น วินาทีที่ 6 บางอย่างถูกโยนใส่เธอ....โทรศัพท์มือถือธรรมดานี่? เธอคิด สงสัยจะรนรานจนเพี้ยนไปละมั้ง? แล้วคว้าอะไรที่หาได้ใส่เธอแบบสุ่มสี่สุ่มหากระมั้ง? ปีกสีขาวของเธอสะบัดและประกายขนนกเส้นหนึ่งก็กลายเป็นกระสุนแสงพุ่งหวัง ทำลายมือถือเล็กๆเครื่องนั้นให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย บรึ้มมมมมมมมมม .... ฟู่ฟฟฟฟฟ แต่ ไม่ใช่ เมื่อกระสุนแสงกระทบโทรศัพท์โนเกียเครื่องนั้นมันเกิดระเบิดขึ้นเป็นลูกไฟ พลาสม่าขนาดใหญ่ แบตเตอรี่รุ่นเก่าอย่างนิเกิล/แมกนีเซี่ยมไฮไดรด์ ที่มีปัญหาเรื่องติดไฟลุกไหม้บ่อยๆ วิทยะดัดแปลงมันด้วยวงจรที่ไวต่อปฎิกิริยาเวทย์มนต์ และดึงดูดให้ให้เผาไหม้ตัวเซลล์แบตเตอรี่นั้นลุกไหม้อย่างรุนแรงเป็นลูกไฟสี แดงมหึมาราวกับระเบิดนาปาล์มทีเดียว และไม่เพียงแค่นั้น.. อ๊าาาาาาา ปีก จรัสแสงผู้งดงามถึงกับร้องเสียงหลง ลำพังระเบิดหรือไฟธรรมดานั้นเธอไม่ได้หวาดกลัวอะไรเลย แต่มือถือเครื่องนั้นไม่ใช่ธรรมดาอย่างแน่นอนที่สุด มันเกิดระเบิดเป็นลูกไฟ ซึ่งโดยปกติเธอคงสามารถใช้ปีกพลังจิตที่เธอภาคภูมิใจปัดป้องอย่างง่ายดาย แต่... มันกลายเป็นควัน... ผงฟอสฟอรัส ที่วิทยะอัดใส่เพิ่มลงไปในแบตอรี่ดัดแปลงนั้นกลายเป็นหมอกควันหนาทึบราวกับ ระเบิดแก๊สน้ำตา ผงแมกนีเซี่ยมไฮไดรด์กับหมอกควันฟอสฟอรัส พุ่งเข้าห่อหุ้มร่างกายและปีกแห่งแสงของเธอราวกับคราบน้ำมันที่เกาะแน่นบน ผิวน้ำ และเมื่อหมอกควันเคมีเหล่านั้นสัมผัสกับปีกที่เปี่ยมด้วย เวทย์มนต์ ผงแมกนีเซี่ยมเกิดปฎิกิริยารอบสองราวกับลูกโซ่กลายเป็นเปลวไฟสีเขียวที่ดับ ไม่ได้ลามเลียไปตามปีกอันสวยงามและเสื้อผ้าอาภรณ์รอบกาย บังคับให้เธอต้องยอมคลายอาคมปีกจรัสแสงอันภาคภูมิใจ และร่วงหล่นลงสู่พื้นดินราวกับปักษาไร้ปีก โชคดีอย่างยิ่งที่วิ ทยะคาดเดาถูก เขาเชื่อมั่นว่าสาวน้อยบนท้องฟ้าคนนั้นจะไม่หลบหลีกแน่นอนเพราะเธอต้อง พยายามรักษาตำแหน่งที่จะโจมตีเขาตลอดเวลา และต้องพยายามทำลายโทรศัพท์เครื่องนั้นอย่างแน่นอน หากเธอยอมโดนมือถือปาใส่หัวธรรมดาๆ ปฎิกิริยาเคมีเวทย์มนต์นั้นจะไม่เกิดขึ้นเลยและเขาคงหมดปัญญาที่จะหลบ หลีกกระสุนแสงอันร้ายกาจนั้นไม่ช้าก็เร็ว พร้อมๆกันนั้นวงเวทย์ อาคมของวิทยะบนห้างโรบินสันที่บรรจงเขียนอย่างประณีต ก็ถูกดีน่า เวทเธอร์สปูน รื้อทิ้งกระจุยกระจาย และในวินาทีต่อมา วิทยะข่มความเจ็บปวดบรรจงกดมือถือเครื่องที่สอง แม้ตาจะพร่าเต็มทีเนื่องจากเขาเสียเลือดมากขึ้นเรื่อยๆ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:24:08 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:23:25

ความคิดเห็นที่ 25 วินาทีที่ 8... เขายังมีอาวุธลับอีกอย่างหนึ่ง, อาวุธที่เขาซ่อนไว้ทั้ง 3 ชิ้น ยังใช้งานได้เต็มที่ แต่ปัญหาคือจะโจมตีใครดี? A) ขัดขวางมิโกะลึกลับที่กำลังพยายามผนึกเซอร์แวนท์? B) โจมตีผู้หญิงมีปีกที่โดนไฟคลอกอยู่เพื่อเผด็จศึกให้เด็ดขาด? C) จัดการสาวจอมเวทย์บนไม้กวาดที่พยายามทำลายอาคมอัญเชิญ? ร่างวิญญาณของวีรชนที่เลือนลางในผนึกอาคม สบสายตา.... ริมฝีปากของเซอร์แวนท์ตนนั้นขยับเล็กน้อย.. "ปล่อยข้าออกไป...." และเขาก็ได้คำตอบ.. สาวน้อยผู้มีปีกสีขาวที่ร่วงหล่นลงสู่พื้นราวกับนกปีกหัก แต่จังหวะที่กำลังจะกระทบพื้นนั้นเอง ร่างน้อยๆของเธอก็ค่อยๆชลอลงจนลงสู่พื้นได้แบบไม่รุนแรงนัก ดีน่าช่วยเธอไว้ได้ทันเวลาพอดีด้วยเวทย์มนต์สายลมบางอย่าง แต่ในจังหวะสั้นๆนั้นเอง อาซากะ-มิโกะผู้พยายามผนึกวิญญาณวีรชนตามลำพังก็ต้องเจอกับก้างขวางคอชิ้นโต เข้าอย่างที่เธอไม่คาดคิดมาก่อน มันคือปืน... แต่เป็นปืนที่ไม่ใช่กระสุนโลหะ... กระสุนที่สร้างจากพลังเวทย์เพื่อโจมตี.. เวทย์มนต์ที่ปกติต้องร่ายเกือบสิบวินาทีต่อครั้ง... ทว่า... สิ่งนั้นกำลังโจมตีอาซากะวินาทีละ 50 ครั้ง... อาซากะ เองเป็นมิโกะที่เชี่ยวชาญในศาตร์เวทย์องเมียวซะส่วนใหญ่ แต่เธอก็รู้จักเวทย์มนต์พื้นฐานของนักเวทย์ตะวันตกพอสมควร แต่สิ่งที่เธอเห็นนั้นเกินความคาดหมายของเธอไปเยอะ... แม้แต่จอมเวทย์ระดับ Grand แห่งหอนาฬิกา หรือแม้แต่ระดับสูงของ Wizdom ก็ยังไม่อาจทำเช่นนี้ได้ง่ายๆ แล้วเด็กหนุ่มแสนธรรมดาของประเทศที่ดูล้าหลังทำไมถึงทำเช่นนี้ได้.. จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:25:42

ความคิดเห็นที่ 26 มันคือลูกไฟ (Fire Ball) ขนาดมหึมาที่พุ่งเข้าใส่กำแพงเวทย์ของเธอที่กำลังใช้ผนึกเซอร์แวนท์ แต่ขนาดยังไม่ใช่สิ่งที่เธอตกใจเท่ากับจำนวนของพวกมัน... แทบนับไม่ถ้วน ลูกไฟยักษ์นับร้อยๆ ถูกยิงแบบวิถีโค้งแบบโปรเจคไทล์จากดาดฟ้าของอาคาร 3 แห่งพร้อมกันและพุ่งดิ่งลงสู่ตำแหน่งของวีรชนผู้ถูกผนึกอย่างแม่นยำ เปลวไฟเหล่านั้นกลืนกินอาคมของเธอราวกับกระแสน้ำป่าอันเชี่ยวกราก ในสายตาของอาซากะแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จอมเวทย์ธรรมดาๆจะร่ายเวทย์ที่ต้องใช้เวลาและพลัง มหาศาล แม้จะเป็นผู้เชี่ยวชาญขนาดไหนก็ตามทีเวทย์ขนาดนี้ก็ต้องใช้เวลาเป็นนาที ไม่ใช่ 1-2 วินาทีอย่างชายคนนี้ วิทยะกำโทรศัพท์อีกเครื่อง นึงแน่นในมือ อาวุธลับอีกชิ้นนึงของเขาทำงานได้อย่างที่เขาภาวนาไว้ ปืนเวทย์มนต์ที่ดัดแปลงมาจากปืนเถื่อนและโทรศัพท์มือถืออีกหลายเครื่องที่ เชื่อมต่อกัน โดยจะรับคำสั่งยิงไปยังพิกัดที่เขาป้อนเมื่อมีสายเรียกเข้าหรือข้อความจาก หมายเลขซิมการ์ดของเขา โปรแกรมที่เขาสร้างขึ้นจะตัดแบ่งคำพูดและป้อนพิกัด 3 แกน อย่างแม่นยำ ด้วยทักษะการเขียนโปรแกรม Java บนมือถือนั้นช่วยให้เขาทำอะไรได้หลายอย่างที่จอมเวทย์ทั่วไปไม่มีทางคาดถึง ป้อมปืนดัดแปลงขนาดเล็กและซ่อนพรางอย่างดีตามตึกต่างๆ นั้นรอดพ้นจากการทำลายของดีน่าไปได้ เพราะพวกมันไม่มีปฎิกิริยาตอบสนองเวทย์มนต์แม้แต่น้อย และยิ่งกว่านั้นการดัดแปลงวงจรเวทย์มนต์จากร่างกายเขาฝังไว้กับอาวุธต่างๆ ที่สามารถโปรแกรมให้ร่ายเวทย์ได้โดยอัตโนมัตินั่นมีประสิทธิภาพสูงกว่าการ ร่ายเวทย์แบบมาตรฐานในหลายแง่มุม เวทย์มนต์ยิ่งใหญ่แค่ไหน ยิ่งใช้เวลาร่ายอาคมนานขึ้นเท่านั้น - แล้วทำไมเราไม่ให้โปรแกรมมันร่ายเวทย์แทนเราหละ – แม้จะเป็นแค่โทรศัพท์ที่มี CPU เก่าๆตกรุ่นแต่ประสิทธิภาพการคำนวณและความแม่นยำเมื่อมีซอร์สโค้ดที่ถูกต้อง แล้ว เครื่องจักรเหล่านี้ย่อมสามารถทำงานซ้ำๆ และมีรูปแบบคงที่ได้ดีกว่ามนุษย์ทั่วไปยิ่งนัก สมองข้าคือ Databases บทอาคมคือ Input สัญญาณวิทยุคือ Protocol โนเกีย 9800/Intel ของเราคือ CPU C++ และ Java คือคอมไพล์เลอร์ วงจรเวทย์ของข้าคือกระแสไฟฟ้าที่หล่อเลี้ยง ในความคิดของวิทยะ การใช้โปรแกรมร่ายเวทย์ขนาดใหญ่นับว่าไม่ใช่เรื่องที่ฉลาดนัก แม้ว่าเวทย์มนต์ที่ต้องใช้เวลาร่ายนานขนาดไหน ก็สามารถร่ายเสร็จได้ในพริบตา แต่ทว่าพลังเวทย์ต้นกำเนิดยังเชื่อมต่อมาจากร่างกายเขาอยู่ดี การใช้อาวุธเวทย์มนต์ลักษณะนี้นั้นเป็นการสิ้นเปลืองพลังอย่างมหันต์ ชนิดเรียกได้ว่า 90% ของพลังเวทย์ที่เขามีถูกใช้ไปแทบเกลี้ยงเพียงเพื่อโจมตีคราวนี้ครั้งเดียว หากเขายังไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้อีก ประตูพ่ายแพ้ก็เปิดรอวิทยะอยู่ไม่ไกลเลยทีเดียว จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:27:31

ความคิดเห็นที่ 27 ในอีกด้าน สาวน้อยอีกสองคนก็ตกตะลึงเช่นกัน กับความอลังการของเวทย์มนต์ไม่แพ้อาซากะที่กำลังโดนโจมตีอยู่ ทั้งคู่กำลังพยายามช่วยอาซากะ โดยลืมเรื่องวิทยะที่สาหัสอยู่ไปก่อน แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองสาวจะได้ขยับตัว เธอทั้งคู่ก็ได้เป็นประจักษ์พยานของ....พลังอำนาจแห่งวีรชน มันไม่ได้มีอะไรมากมายเลย..แค่แขนข้างเดียวโผล่ออกมา อันที่จริง กำแพงเวทย์ของอาซากะที่ใช้ผนึกวีรชนนั้นแข็งแกร่งอย่างยิ่งสมกับเป็นจอม เวทย์ชั้นเลิศจากอารายาชิกิ แต่กระสุนอัคคีนับร้อยๆ ที่ยิงอย่างต่อเนื่องเผายันต์และข่ายอาคมบางส่วนไป ซึ่งเซอร์แวนท์ภายในนั้นได้สังเกตเห็น และด้วยมือข้างขวาพร้อมดาบเล่มหนึ่งก็ฟาดฟันจุดร้าวของกำแพงเวทย์จนแตก กระจาย เปรี้ยงงงงงง......... ทันทีที่อาคมถูกสลายไป ท้องฟ้าก็คำรามลั่นพร้อมสาดสายฟ้าเส้นใหญ่ลงมาที่ปลายดาบของวีรชน ดาบเล่มนั้นเปล่งประกายวาววับราวกับมีชีวิต อาซากะรู้สึกถึงแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวจากคมดาบและสายตาสีแดงฉาน จนสาวเท้าถอยหลังโดยไม่รู้ตัว แต่ก็สายเกินไปแล้ว..มิโกะสาวคือผู้โชคร้ายคนแรก "ริน เฮียว..ทัตซึ..ริ.." อาซากะร่ายเวทย์อย่างเร็วรับการโจมตี แต่.. "ตูมมม!!........." ดีน่าที่อยู่ห่างๆออกไป ถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อเห็นกำแพงเวทย์ 3 ชั้นของมิโกะคู่หูถูกทำลายราวกับของเด็กเล่น เซอร์แวนท์ตนนั้นฟาดดาบของตนทะลุทะลวงเกราะเวทย์ทุกอย่างด้วยกำลังมหาศาล สาวน้อยผู้โชคร้ายลอยละลิ่วกระเด็นไปไกลเกือบร้อยเมตรข้ามถนน และกระแทกเข้ากับลิฟท์แก้วที่ ชั้น 3 ของห้างสรรพสินค้าข้างๆ เกิดระเบิดเป็นเปลวไฟขนาดใหญ่ พร้อมกับตัวลิฟท์และพื้นที่ห้างบางส่วนค่อยๆทรุดตัวถล่มลงมาอย่างน่ากลัว จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:28:59

ความคิดเห็นที่ 28 แต่อีกสิ่งที่ทำให้ดีน่าตะลึงขนาดนั ไม่ใช่เพียงเพราะกำลังมหาศาลของวีรชนนักรบ แต่เป็นเรื่องของการจุติของนักรบตนนั้น ทั้งร่างมีเพียงมือที่ถือดาบเพียงข้างเดียว นักเวทย์แห่ง Wizdom มองเห็นชุดเกราะและร่างกายส่วนที่เหลือของวีรชนนั้นยังโปร่งแสงราวกับกระจก มัวๆ นั่นแสดงถึงว่าอาคมของมิโกะจอมผนึกนั้นยังมีผลอยู่บ้าง ทำให้วีรชนคนนี้..ราชาที่ใช้อนุสาวรีย์อันเป็นรูปเคารพของมนุษย์นับแสนใน ประเทศนี้เป็นสื่ออัญเชิญไม่สามารถคงสภาพได้ครบถ้วน นี่ขนาดมือข้างเดียว..จะเกิดอะไรขึ้นหากวีรชนตนนี้ถูกอัญเชิญโดยสมบูรณ์ ดีน่าคิดแล้วอดขนลุกไม่ได้ ในฉับพลันนั้นเอง ปีกแห่งแสงส่องประกายสว่างขึ้นอีกคำรบ สว่างจ้ายิ่งกว่าครั้งที่พยายามไล่ยิงจอมเวทย์แห่งประเทศไทย ทำเอาพื้นที่รอบลานอนุสาวรีย์สว่างจ้าราวกับยามเที่ยงวันทีเดียว แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 53 19:20:15 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:30:02

ความคิดเห็นที่ 29 "ถ้าไม่หยุดเซอร์แวนท์นั่นตอนนี้..จะไม่มีโอกาสอีกแล้วนะ!! " สาวน้อยลุกขึ้นยืนโดยไม่แยแสต่อรอยแผลและสะเก็ดไฟรอบตัว "73 Altermis Bolt!!" (73 ศรแสงอัลเทมิส) วิทยะที่ตอนนี้นอนหมอบอยู่กับพื้นมองไม่เห็นจังหวะร่ายเวทย์มนต์คาถาของเธอ ด้วยซ้ำ ขณะที่จ้องมองประกายแสงแวววาวนับสิบ ปรากฎขึ้นจากปีกของเธอ เขารู้สึกทึ่งอย่างยิ่ง เพราะมันดูราวกับว่าเธอสามารถใช้พลังพิเศษได้ง่ายๆเสมือนเป็นแขนขาของตนเอง เช่นนั้นทีเดียว "Salvo!!" (ซัลโว) สาวน้อยผู้มีปีกตะโกนลั่น พร้อมกับลำแสงเกือบร้อยก็ถูกสาดเข้าใส่วีรชนเกราะสีดำราวกับรัวปืนกล แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:31:30 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:30:58

ความคิดเห็นที่ 30 แต่ผิดคาด กระสุนแสงอันร้ายกาจที่มีอำนาจการทำลายทั้งทางกายภาพและวิญญาณ ลำแสงเหล่านั้นระเบิดพื้นคอนกรีตบนพื้นรอบๆ จนกระจุยกระจาย แต่กลับไม่อาจสัมผัสตัวเซอร์แวนท์ผู้ตกเป็นเป้าหมายได้แม้แต่น้อย กระสุนแสงเกือบทั้งหมดถูกกลืนหายไปทันทีเมื่อปะทะกับคมดาบในมือขวาของวีรชน ตนนั้น แม้เขาจะมีมือที่ใช้สู้รบได้เพียงข้างเดียวแต่กลับดูไม่เสียเปรียบเลยแม้แต่ น้อย ด้วยความสันทัดในเชิงดาบที่ใช้ปัดป้องและชั้นเชิงการหลบหลีกราวกับรู้ล่วง หน้า ลำแสงเจิดจ้าถูกปัดและดูดกลืนรอบแล้วรอบเล่า.. "พระแสงดาบฟ้าฟื้น" วิทยะที่กำลังอาศัยจังหวะนี้ทำแผลให้ตัวเองอยู่พลางๆ มองเห็นระยะห่างระหว่างตัววีรชน กับสาวน้อยค่อยๆลดลงทุกขณะ พร้อมๆกับเขาได้ยินเสียงบางอย่างจากวีรชนเบื้องหน้าดังขึ้นในหัว..เหมือนกับ..บอกให้เขาทำบางสิ่ง "Salvo!!" ปีกแห่งแสงนั้นก็ไม่ยอมแพ้ เธอกระโดดถอยหลังไปเพื่อรักษาระยะห่าง และกระสุนแสงยังถูกระดมยิงใส่เป็นระลอกที่สอง ด้วยหวังว่าในบรรดาแสงจำนวนมากมายเหล่านี้น่าจะมีสักนัดสองนัด ที่ฝ่าเข้าไปถึงตัวเซอร์แวนท์ได้บ้าง "บัดนี้ ข้ามิอาจเอ่ยวาจาได้...หากมิอยากตาย...เจ้ากล่าวแทนข้าบัดเดี๋ยวนี้.." น้ำเสียงเยือกเย็นและสำนวนยุคอดีตกาลดังขึ้นในศรีษะของจอมเวทย์หนุ่มชาวไทย ...เทเลพาธีงั้นรึ!? แต่ตัววิทยะเองก็ไม่มีเวลาเหลือให้สงสัยเท่าไหร่นัก "รับด้วยเกล้า!!"วิทยะตะโกนรับเสียงดัง ข่มความเจ็บปวดบนอกตัวเอง ทั้งๆที่เลือดสดๆจากปอดยังไหลไม่หยุดก็ตามที เขาพร้อมพนมมือหลับตา "อะสังวิสุ โลปุสะภุพะ สังวิทาปุกะยะปะ นะโมพุทธาย มะอะอุ อะระหัง" สาวน้อยผู้เป็นศัตรูมองเห็นชัดเจนขณะที่วิทยะกล่าวคำร่ายคาถาซึ่งเธอไม่เข้าใจ ในสายตาของจอมเวทย์สากล ย่อมไม่เคยพบเจอกับเวทย์มนต์ท้องถิ่นของประเทศนี้แน่นอน ดังนั้นแม้จะมีความรู้ด้านอักขระเวทย์ อาคมตะวันตก หรือแม้แต่คาถารูนสักเพียงใด ก็ยากจะเข้าใจได้ว่าจอมเวทย์หนุ่มคนนี้กำลังพยายามทำสิ่งใดอยู่ และกว่าจะรู้...ก็เรียกได้ว่าสายเกินไปเสียแล้ว "อาคมคงกระพัน" ทันที ที่วิทยะร่ายคาถาโบราณนั้นจบ พฤติกรรมของวิญญาณวีรชนนั้นก็เปลี่ยนไปทันที ร่างกายที่โปร่งแสงและคลุมด้วยชุดเกราะสีดำตอนแรกนั้นกลับมีลวดลายสีแดงฉาน ที่เคลื่อนไหวไปมาราวกับมีชีวิต และในทันทีที่ร่างของเซอร์แวนท์ นั้นเปลี่ยนไป วิธีการต่อสู้ของเขานั้นก็เปลี่ยนตามไปด้วย ด้วยมือขวาเพียงข้างเดียวแทนที่จะพยายามปัดป้องลำแสงด้วยคมดาบ คราวนี้กลับพุ่งเข้าปะทะหญิงสาวซึ่งๆหน้าราวกับกระสุนปืน "7-Salvo!!" กระสุนแสง 7 นัดถูกยิงออกไปในแนวรัศมีรูปใบพัดขนานกับพื้น "13-Salvo!!" อีกครั้งลำแสง 13 เส้นถูกสาดขึ้นในแนวดิ่ง ไล่หลังกระสุนชุดแรก และในพริบตาเดียวลำแสงทั้งหมดก็เปลี่ยนทิศทางเลี้ยวเข้าหาเซอร์แวนท์จากรอบด้าน คราวนี้ ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางกันได้ทั้งหมดแน่ เธอคิด เมื่อเห็นลำแสงอันทรงอนุภาพที่ล้อมกรอบทุกด้านและโจมตีในเวลาเดียวกัน แต่ทว่า สิ่งที่เธอคาดไม่ถึงก็ยังปรากฎขึ้นต่อเนื่อง และรวดเร็วเกิดกว่าใครๆจะตั้งตัวทัน วีรชนตนนั้นไม่หยุด ไม่ชะลอ ไม่ป้องกันแม้แต่น้อย แต่วิ่งทะลุทะลวงฝ่าห่ากระสุนแสง คลื่นพลังทุกเส้นที่พุ่งเข้าใส่ร่างเซอร์แวนท์แตกกระจายเป็นธุลีแสงเล็กๆราวกับ คลื่นที่ซัดกระทบหิน ไม่ทันกระพริบตาด้วยซ้ำไปเซอร์แวนท์ตนนั้นก็เข้าถึงตัวเธอ พร้อมกับคมดาบอันทรงพลัง เปรี้ยงงงงงงงง........ ปีกจรัสแสงไม่มีโอกาสตอบโต้แม้แต่น้อย ได้แต่พยายามสร้างกำแพงแสงขึ้นมาป้องกันโดยฉับพลัน แต่เมื่อเผชิญหน้ากับอาวุธวิเศษของวีรชน มันก็ไม่ต่างอะไรจากการถือกระดาษบางๆมาป้องกันกระสุนปินใหญ่ เด็กสาวผู้เป็นเหยื่อได้แค่กรีดร้องสั้นๆ ก่อนจะกระเด็นนับร้อยเมตร ทะลุกำแพงคอนกรีตของอาคารข้างเคียงไปถึงสองหลัง ทิ้งรอยเลือดสาดกระจายไว้ตลอดทาง หมดโอกาสที่จะลุกขึ้นมาเผชิญหน้า "ข้าแต่ลอร์ดแห่งนภา ดยุคแห่งธรณี มาร์ควิสแห่งวารี เซราฟแห่งอัคคี ณ บัดนี้ ตามพันธะสัญญาที่ข้ามี ดีน่า ขอยืมอำนาจของ 4 ท่าน ข้าขอรังสรรค์ เปลวไฟที่ครั้งนึงเคยเผาผลาญพิภพ" "อัญเชิญเพลิงสวรรค์- กาเฮน่า" แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 53 19:19:48 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 52 03:02:06 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:37:35 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:37:10

ความคิดเห็นที่ 31 บนท้องฟ้า ดีน่า เวธเธอร์สปูน บัดนี้เลิกใส่ใจที่จะทำลายอาคมอัญเชิญของวิทยะแล้ว เธอยืนบนไม้กวาดประจำตัวมือนึงถือหนังสือเล่มโต ขณะที่อีกมือชูขึ้นฟ้า สร้างวงแหวนเวทย์ทรงกลมนับสิบ ที่มีขนาดมหึมาชนิดที่ครอบคลุมท้องฟ้าเหนือพื้นที่อนุสาวรีย์ทั้งหมด เธอบรรจงร่ายคาถาเพื่อสร้างไฟสวรรค์ที่สามารถกลืนกินได้ทุกอย่าง มันคือ 1 ในเวทย์ที่เกือบจะจัดได้ว่าเป็นเวทย์ต้องห้าม "กาเฮน่า" นามของเปลวไฟที่เมื่อเริ่มเผาไหม้สิ่งใดจะไม่มีวันหยุดยั้งจนกว่าวิญญาณและ ตัวตนเป้าหมายจะพินาศ และถูกดูดกลืนไปเป็นเชื้อเพลิงเพื่อเผาผลาญสิ่งรอบข้างต่อไปไม่สิ้นสุด ในอดีตกาลมันเคยเป็นเวทย์มนต์ที่มารผู้ชั่วร้ายเคยพยายามร่ายขึ้นเพื่อทำลาย เผ่าพันธ์มนุษย์มาก่อน จนเป็นที่กลัวเกรงในตำนานนับไม่ถ้วน ไม่ต้อง สงสัยเลยว่านี่เป็นหนึ่งในอาคมอันทรงพลังที่แม้แต่ภายใน Wizdom หรือ หอนาฬิกาผู้เป็นเลิศในศาตร์เวทย์ยังมีผู้ที่สามารถทำได้เพียงน้อยนิด แม้จะเป็นวีรชนหรือเซอร์แวนท์ก็ตามทีหากสัมผัสแม้เพียงนิดก็ต้องถึงคราวดับ สูญอย่างแน่นอน...ดีน่ามั่นใจ แต่นั่น มันกำลังทำอะไรน่ะ!? ดีน่าเริ่มฉงนเมื่อเห็นเซอร์แวนท์บนพื้นหันกลับมาเผชิญหน้ากับเธอ ทันทีที่จัดการปีกแห่งแสงเสร็จ วีรชนสีดำควงดาบสองรอบแล้วดาบเล่มนั้นก็เปลี่ยนรูปร่างอย่างรวดเร็ว จากดาบขนาดกลางมันค่อยๆเรียวลง และยืดยาวออกพร้อมกับเปลี่ยนแปลงลักษณะอย่างรวดเร็ว จากกระบังดาบกลายเป็นโกร่งไกปืน ด้ามดาบค่อยๆบิดเปลี่ยนรูปกลายเป็นพานท้าย และคมดาบค่อยๆเปลี่ยนเป็นลำกล้องยาวเหยียด จากสายตาของวิทยะมันน่าจะยาวเกือบๆสองเมตรทีเดียว พระแสงปืนต้น... แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:39:48 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:39:20

ความคิดเห็นที่ 32 ดีน่ารู้สึกถึงอันตรายทันที เธอซึ่งลอยอยู่บนฟ้า และคาดว่ายากที่เซอร์แวนท์จะโจมตีเธอได้ จึงตั้งใจร่ายเวทย์ขนาดใหญ่ซึ่งกินเวลา แต่เมื่อเจอกับอาวุธระยะไกลนั่นทำให้สถานการณ์พลิกกลับอย่างรวดเร็ว ไม้กวาดของจอมเวทย์ชุดขาวพุ่งออกจากพื้นที่เป้าหมายโดยฉับพลัน แต่นั่นก็ไม่เร็วไปกว่ากระสุนที่มีออร่าสีดำสนิทห่อหุ้มจากลำกล้องของปืนกระบอก นั้น จอมเวทย์สาวแห่ง Wizdom หักเลี้ยวหลบกระทันหันราวกับรถแข่งฟอร์มูล่าวัน ซึ่งเหมือนกับว่าเธอจะหลบได้สำเร็จ กระสุนสีดำพุ่งเฉียดไม้กวาดของเธอไปอย่างน่าหวาดเสียว ดีน่าถึงกับ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเริ่มตั้งหลักท่องคาถาที่เธอร่ายค้างไว้ เพื่อเผด็จศึกให้ได้ก่อนที่ วีรชนสีดำนั้นจะมีโอกาสยิงนัดที่สอง และวงเวทย์มหึมาบนฟ้าที่บรรจงเขียนมาจะสลายไปเพราะร่ายคาถาไม่ต่อเนื่อง ทว่า.. อะไรบางสิ่ง กระแทกด้านหลังของดีน่าอย่างรุนแรง จนเธอกระเด็นร่วงจากไม้กวาด.. กระสุนสีดำที่เธอพึ่งหลบได้นั้นไซด์โค้งเลี้ยวกลับมาราวกับขีปนาวุธนำวิถี สายฟ้าสีดำจากกระสุนนัดนั้นระเบิดออกอย่างรุนแรงทันทีที่กระทบเป้าหมาย แม้จะเป็นผู้ที่มีพลังต้านทานเวทย์มนต์สูง (Magic Resistance) แต่เมื่อโดนโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว แม้จะเป็นเพียงครั้งเดียว ก็ต้องนับสาหัสเอาเรื่อง และร่วงลงสู่พื้นดินราวกับนกน้อยต้องศรของนายพราน 3 ผู้สังเกตการณ์ (Observer), เหล่าจอมเวทย์และผู้ครองอำนาจวิเศษชั้นเลิศของมนุษย์ยุคปัจจุบัน บัดนี้ถูกวีรชน-อดีตกษัตริย์แห่งแผ่นดินสยามประเทศพิชิตจนหมดสิ้นต่อสายตา ของวิทยะ และนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่วิทยะจำได้.. จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:40:42

ความคิดเห็นที่ 33 เวลาเกือบ 7 โมงเช้า ผ่านไปกว่า 4 ชั่วโมงหลังการต่อสู้, วิทยะนอนอยู่บนดาดฟ้าของตึกแห่งหนึ่ง เขากระพริบตาถี่ๆ สู้แสงแดดที่แยงตา พร้อมกับรู้สึกงงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนพยายามจะลุกขึ้นนั่ง แต่ก็มีมือเล็กๆคู่นึงผลักเขาให้กลับไปนอนแผ่เหมือนเดิม "อย่าพึ่งขยับตัวมากค่ะ.. บาดแผลของคุณยังไม่สมานดีนัก" เสียงใสดังข้างหู "นิ นี่มัน...เกิดอะไรขึ้น!? เธอเป็นใคร?" เขาผุดลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง พร้อมถามแบบสงสัย ผู้หญิงอีกคนแล้ว...อดคิดไม่ได้ว่าจะมีอะไรซวยๆเกิดขึ้นอีกรึเปล่าเนี่ย "ฮิฮิ ฉันชื่ออามามิยะ ค่ะ แต่คำถามกว้างจัง ต้องตอบเยอะแยะเลย" แล้วมือเรียวงามคู่เดิมก็ผลักเข้ากับลงไปนอนเหมือนเดิม วิทยะจ้องมองหญิงสาวอย่างละเอียดราวกับ ศจ.แลงก์ดอนกำลังจ้องสัญลักษณ์อิลูมินาติก เธอคนนี้เป็นผู้หญิงสาวที่อายุไม่น่าเกิน 20 ในชุดสีดำมิดชิดคล้ายๆ ซิสเตอร์ของโบสถ์ ซึ่งดูขัดแย้งกับอากาศร้อนๆของประเทศไทยไม่น้อย และ... และ...วิทยะพึ่งรู้สึกตัวว่า เขากำลังนอนหนุนตักเธออยู่ ถ้าจากสายตาของคนภายนอกคงดูเหมือนกับลูกชายนอนหนุนตักแม่หรือพี่สาวคนสวยเลย ทีเดียว ยิ่งหนุ่มโสดปราศจากแฟนอย่างเขา สถานการณ์แบบนี้ก็ดูเขินๆเอาเรื่อง และตัวเขาก็รู้สึกของคุณอาจารย์ของเขาไม่น้อยที่สอนให้เขาใช้ภาษาได้ทั้ง ไทย จีน อังกฤษ ญี่ปุ่น แม้สำเนียงจะไม่ดีนักก็เถอะ , แน่นอนเขารู้สึกผิดนิดหน่อยที่ไปแช่งชักหักกระดูก อจ หลายคนที่บังคับให้เขาเรียนภาษาเยอะแยะ จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:43:04

ความคิดเห็นที่ 34 "เธอเป็นใคร แล้วเซอร์แวทน์ของฉันไปไหน แล้วพวกที่โจมตีฉันเป็นใครกันแน่" วิทยะผุดลุกขึ้นนั่งอีกรอบนึง ราวกับไม่เข็ด คำถามเป็นร้อยวิ่งพล่านอยู่ในหัว ที่เขาต้องการคำตอบ และต้องการโดยทันทีด้วย ผั๊วววววะ.... "บอกให้ นอนๆ ไปไง ขยับมากๆ อยากรีบตายนักรึไง!!"เท้าเล็กๆ พุ่งเข้าใส่เต็มยอดอก ชนิดเล่นเอาจุก ก่อนกดเขาลงไปนอนแนบกับพื้น พร้อมเสียงเอ็ดตะโรใสๆ ดังขึ้นข้างๆ ชายหนุ่มผู้โชคร้ายจ้องมองหน้าของเจ้าของบาทาด้วยความฉงน ทันทีที่เห็นเขาก็รู้ตัวว่าเธอเป็นใครทันที ปีกแห่งแสงที่ส่องสว่างเป็นเอกลักษณ์นั้นบอกตัวตนของเธออย่างชัดเจน วิทยะพึ่งมีโอกาสมองเธอโดยละเอียดก็ตอนนี้เอง ในช่วงคืนที่ผ่านมาการต่อสู้ที่ดุเดือดทำให้เขาไม่สามารถจ้องมองอะไรได้นาน นัก แต่เมื่อมีโอกาสจ้องมองเธอตรงๆแบบนี้ ก็ทำเอาเขาใจสั่นแปลกๆเหมือนกัน ใบหน้าสวยได้รูป แววตาคม ผมยาวประบ่า อายุน่าจะระดับเด็กม.ปลาย ด้วยชุดระบายสีเข้มกับมินิสเกิร์ต เข้ากับรูปร่าง ทำให้เธอสามารถจัดอยู่ในระดับนางแบบชั้นดีได้สบายๆทีเดียว อืมแถม..ลายทาง สีขาวฟ้า อีกต่างหาก... ข้อมูลสุดท้ายนี่วิทยะบังเอิญเห็นไปเอง เพราะสาวเจ้าแกดันยกขาเหยียบอกเขาอยู่ "พวกเรา รักษาให้ท่านวิทยะเองค่ะ แลกกับการที่..." เสียงของผู้หญิงอีกคนนึงดังขึ้นด้านหลัง เมื่อเขาชำเลืองดูก็เห็นสาวน้อยอีกคนในชุดมิโกะ (คนทรง) สีขาวแดงนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ด้านหลังของเขา "แลกกับที่-เซอร์แวนท์ของนายไว้ชีวิตพวกเรา 3 คน, ขนาดเป็นเบอร์เซอร์เกอร์ยังต่อรองเก่งเป็นบ้าเลย..." จอมเวทย์ตะวันตกชุดขาวปลอด เอ่ยขัดขึ้นข้างๆ วิทยะพึ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังโดนล้อมกรอบด้วยสาวๆ ถึง 4 คน และสาวชุดขาวนั้นก็หันไปทางสาวมีปีกทีกำลังเหยียบย่ำเขาอย่างเมามันส์ "อีกอ ย่าง... เลิกเหยียบหมอนั่นได้แล้ว ชุดชั้นในไร้รสนิยมแบบนั้นหนะอย่าเอาไปโชว์ให้พวกผู้ชายดูนักเลย ขายหน้าเปล่าๆ..." เธอพูดพลางอมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะมองเห็นเด็กหนุ่มกำลังจ้องพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของสาวน้อยที่เผลอไม่ ระวังตัวชนิดตาเป็นมัน ผั๊วววววะ....ผลั๊กกก ไอ้ลามก!!. อย่างน้อยๆก็สองที ที่วิทยะจำได้ที่ได้รับฝ่าเท้าเข้าเต็มรักที่กลางอก กับท้องน้อยเหมือนเป็นประธานบริษัทแจกโบนัสใหญ่ส่งท้ายปี ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกุมชายกระโปรงตัวเองไว้ ด้วยสีหน้าแดงราวกับลูกเชอร์รี่ สามสาวที่เหลือรอบๆ หัวเราะครื้นเครง ขณะที่วิทยะกำลังนอนหน้าเขียวเพราะยังจุกจากฝ่าเท้าอยู่ แล้วหญิงสาวในชุดคล้ายซิสเตอร์แห่งโบสถ์ที่เรียกตัวเองว่า อาเมมิยะ ก็เอ่ยปากตอบคำถามที่ยังคาใจชายหนุ่มอยู่ "ถึงแม้เซอร์แวนท์ของคุณจะ เอาชนะพวกเราได้ถึง 3 คน แต่อาการของคุณวิทยะก็สาหัสและเสียเลือดมาก และไม่น่าจะรอดชีวิตได้เกินครึ่งชั่วโมง ซึ่งวีรชนท่านนั้นก็เข้าใจดี" เธอพูดขณะหันไปมองทางอนุสาวรีย์ใจกลางวงเวียนใหญ่ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 23:48:58 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:46:27 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:45:59

ความคิดเห็นที่ 35 "เป้าหมายของเราคือ ป้องกันการอัญเชิญวีรชนของประเทศนี้ ไม่ให้เข้าร่วมสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์"อามามิยะหยุดเว้นวรรคเล็กน้อย "เซอร์แวนท์ของคุณคือตัวอย่างอันหนึ่ง ที่ได้รับโบนัสพลังจากพื้นที่และตำนานที่ปกครองดินแดนนี้มาก่อน" "กษัตริย์ -ธาร์คซิน ที่ท่านวิทยะอัญเชิญมานั้นได้พลังโบนัสทุกรูปแบบทีเดียว สถานะปกติของเซอร์แวนท์ที่มีถูกยกระดับขึ้นอย่างน้อย 3-4 เท่า รวมถึงพลังของอาวุธวิเศษ (Noble Phantasm) อีกด้วย" มิโกะสาวข้างๆเขาช่วยพูดต่อ "พระนามของท่านคือ ''ตากสิน'' อย่าเรียกผิดไป แล้วทำไมถึงยังปล่อยให้ฉันรอดชีวิตหละ ถ้าต้องการอย่างงั้นแค่กำจัดฉันได้ก็พอแล้วนิ?" วิทยะแก้นามเรียกขานของกษัตริย์กรุงธนบุรีให้ถูกต้อง แม้จะรู้ว่าเธอไม่มีเจตนาลบหลู่แต่อย่างใดก็เถอะ "ถูกต้องแล้วค่ะ แต่ว่าเรายังไม่ทันจะสังหารคุณได้ พวกเราก็เกือบจะโดนสังหารเสียก่อน" อามามิยะเอ่ย "แต่แม้จะสังหารพวกเราได้ คุณก็ต้องตายเพราะบาดแผลอยู่ดี เซอร์แวนท์ตนนั้นเลยเสนอให้เราช่วยรักษาคุณ และจะยอมสลายไปเป็นข้อแลกเปลี่ยน" วิทยะถึงกับอึ้ง เขาผุดลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง พลางครุ่นคิดประหลาดใจว่า ทำไมมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น "เธอกำลังจะบอกว่า ที่ฉันรอดชีวิตมาได้เพราะเซอร์แวนท์ของตัวเองงั้นรึ!?" ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนติดหนี้บุญคุณของวีรชนที่เขาพึ่งเรียกเชิญมาอย่างบอกไม่ถูก "ใช่ค่ะ แต่สถานะของคุณก็ยังคงเป็น 1 ใน 7 มาสเตอร์อยู่ และคุณก็ยังมีสิทธิทำพิธีอัญเชิญเซอร์แวนท์ใหม่ได้อยู่" แล้วอามามิยะเพิ่มเติม ว่า "แต่ขอให้เป็นเซอร์แวนท์จากดินแดนอื่นนะค่ะ ถ้าอัญเชิญวีรชนจากประเทศนี้เหมือนเดิม พวกเราอาจได้ตบตีกันอีกรอบ" สาวน้อยสำทับแบบยิ้มๆ พร้อมกับลุกขึ้นยืน "ตอนนี้ อาการคุณก็เกือบเป็นปกติแล้ว ถือว่าหายกัน พวกเราก็คงขอลาไป ณ ที่นี้นะค่ะ หวังว่าคงได้พอเจอกันอีกระหว่างสงครามจอกฯ"สาวทั้ง 4 ลุกขึ้นยืนรอบตัวชายหนุ่ม "เดี๋ยวสิ จริงๆแล้ว พวกเธอเป็นมาจากไหนกันแน่ แล้วเกี่ยวอะไรกับสงครามจอกครั้งนี้" วิทยะลุกขึ้นยืนมั่ง พร้อมยิงคำถามต่อ ทั้งสี่สาวมองหน้ากันเองเลิ่กลั่ก แต่ก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันโดยไม่ได้ตั้งใจว่า "พวกเราคือ ผู้สังเกตการณ์ (Observer) ลาก่อนค่ะ..." แล้วสามสาวก็จากไปด้วยวิธีต่างๆ โดยจอมเวทย์ตะวันตกขึ้นไม้กวาดบินหายไป มิโกะสาวหายไปท่ามกลางยันต์รอบตัว และซิสเตอร์ชุดดำหายวั้บไปราวกับวิญญาณ โดยไม่เปิดโอกาสให้เขาถามคำถามที่เขารู้สึกผิดปกติหลายๆอย่างซึ่งยังคาใจ อยู่ เหลือไว้แต่เพียงหญิงสาวผู้มีปีกแห่งแสง- ที่ซัดเขาซะปางตายเมื่อคืน ยืนอยู่ต่อหน้า "บอกตามตรง นายเป็นมาสเตอร์ที่ผิดคาดกว่าที่คิดฉันคิดมากเลย… ทั้งเรื่องเวทย์มนต์ของประเทศนี้ และวีรชนที่ดูไม่น่าจะเก่งกาจ" สาวน้อยเอ่ยปาก แม้สำเนียงจะออกเหยียดๆ แต่ก็แฝงไว้ด้วยความชื่นชมไม่น้อยทีเดียว ในใจของเธอเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยที่ต้องมาลอบโจมตีคนอื่นเช่นคืนที่ผ่านมา จะเรียกว่านิสัยดื้อส่วนตัวของสาวน้อยคนนี้ก็ได้ ที่ไม่พยายามเอาเปรียบคู่ต่อสู้ของเธอมาตลอด สมญานาม “ปีกจรัสแสง” หรือ ปีกแห่งแสงของเธอก็ได้มาจากการต่อสู้กับองค์กรอื่นๆ และทุกครั้งที่เธอสู้เธอจะสู้อย่างตรงไปตรงมาเสมอ แม้จะรู้ว่าตัวเองเสียเปรียบก็ตาม ดังนั้นการที่ถูกบังคับให้ต่อสู้แบบไม่ยุติธรรมนั้นทำให้เธออึดอัดไม่น้อยที เดียว เธอยื่นมือขวาให้วิทยะ... อย่างน้อยก็จับมือลาละกัน วิทยะจ้องหน้าสาวน้อย ด้วยสีหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ แล้วยื่นมือขวาออกไปจับมือของเธอ "ขอบคุณ..." เขาเอ่ยสั้นๆ และพยักหน้าตอบรับ ลายทางก็ฮิตดีนะ แต่ถ้าเป็นอย่างอื่นน่าจะดีกว่านี้.. วิทยะคิดพลางๆในใจ เอาฟะ..อย่างน้อยส่งท้ายของเช้าวันใหม่ก็ได้จับมือสาวสวยกับเห็นอะไรดีๆ เอ๋??? ทำไมอยู่ๆ เธอดูโกรธกระทันหันหละ?? วิทยะคิดขณะที่จับมือกับสาวน้อยอยู่และสังเกตเห็นท่าทางเธอเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหัน ปีกสีขาวส่องแสงสว่างจ้า เป็นลางร้ายอย่างยิ่งสำหรับชายหนุ่ม "ไอ้ลามก!!" เธอหน้าแดงอีกรอบ พลางบีบมือเขาแน่นชนิดดิ้นไม่หลุด เวรแล้ว!! ยัยนี่อ่านใจคนได้!! (Mind Reader) นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่วิทยะนึกออกในขณะนั้น พร้อมๆกับนึกถึงพ่อแก้วแม่แก้ว End Chapter0 ตอนต่อไป Fate of Astray - Chapter1: Caster' overwhelming แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 52 22:53:12 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:52:04

ความคิดเห็นที่ 36 จบแล้วครับ ขอบพระคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่าน (โพสเป็นชมเลย) น้อมรับทุกคำติชมมครับ  สำหรับนักแต่งนิยายมือใหม่ สำนวนออกจะดูเกม หรือติดไลท์โนเวลไปนิดนึง ขออย่าได้ถือสาครับ และยินดีรับคำชี้แนะจากท่านผู้อาวุโสในห้องนี้ทุกท่านครับ ปล ตอนแรกว่าจะโพสห้องการ์ตูนแต่ ห้องนี้น่าจะได้คำชี้แนะจากนักเขียนมากกว่า จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 22:57:26

ความคิดเห็นที่ 37   ตามมารับชมขอรับ แหม่ แค่ตอนแรกก็บู๊กันสนั่นแล้วนะนี่(ตามหลักของสงครามปล้วก็ต้องอาศัยองค์กรณ์ภายนอกคอยให้ความร่วมมือแทรกแซงสื่อเพื่อปกปิดร่องรอยล่ะนะ ชักอยากรู้แล้วสิว่ามีกลุ่มไหนบ้างคอยอำนวยความสะดวก) ปล. แอตลาสนั้นแยกต่างหากจากทะเลแห่งแอสเทรย์นะครับ แอตลาสเป็นหนึ่งในสามเสาหลักใหญ่ของสมาคมเวท(หานาฬิกา แอตลาส ทะเลแห่งแอสเทรย์) ปล.2 ปกติแล้วแอตลาสกับสมาคมพราฮาเป็นไม้เบื่อไม้เมากัน มาร่วมมือกันแบบนี้  ชักอยากเห็นแล้วสิว่าจะมีการขัดขากันระหว่างสงครามหรือเปล่า จากคุณ : ไม้หลอน เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 23:11:08

ความคิดเห็นที่ 38 มันส์กว่าที่คิดแฮะ ชอบตอนที่ใช้อาคมไทยออกมาสู้แฮะ เล่นเอาฝ่ายตรงข้ามงัดตำรามารับมือไม่ถูกเลยสินะ เหอๆๆ อ่านตอนพระเจ้าตากสินทรงงัดพระแสงปืนต้นมายิงแล้ว ผมดันเผลอคิดไปแฮะ ว่าถ้าสามารถใช้สมการเดียวกันนั้น อัญเชิญพระนเรศวรมหาราชมาแทนในคลาสไรเดอร์จะเป็นไงนะ (แค่นึกถึง Noble Phantasm แต่ละอย่างของพระองค์ก็สยองแล้ว ทั้งพระแสงดาบคาบค่าย พระแสงปืนต้นข้ามแม่น้ำสะโตง ง้าวที่ทรงใช้ตอนยุทธหัตถี แล้วยังช้างทรงนาม "ก้านกล้วย" อีก!!??) รออ่านตอนต่อไปอยู่นะครับ :) จากคุณ : Drake เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 23:54:58

ความคิดเห็นที่ 39 ^ ^ บอกตามตรงว่า ในเรื่องเจ้าวิทยะ มันก็อยากอัญเชิญสมเด็จพระนเรศเหมือนกันครับ . . แต่ติดที่ว่ามันหาสื่ออัญเชิญไม่ได้เนี่ยสิ จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 00:21:01

ความคิดเห็นที่ 40 ตามมาอ่านขอรับ พระเจ้าตากสินเเข็งเเกร่งสะท้านเเผ่นดินจริง ว่าเเต่งานนี้จะปิดข่าวยังไงละนั้นเพราะตึกถนนอะไรพังกันไปเเถบๆเลยที้ดียว รอตอนต่อไปเช่นกัน จากคุณ : nightroad เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 05:16:54

ความคิดเห็นที่ 41 คุณ Kross_ISC สื่ออัญเชิญผมนึกออกแต่พระบรมราชานุสรณ์ดอนเจดีย์ที่สุพรรณฯ แฮะ ได้ิยินว่าตั้งอยู่ใกล้ๆ กับพระตำหนักของพระนเรศวรกับพระสุพรรณกัลยาด้วย น่าจะมีอะไรเป็นสื่ออัญเชิญได้เพียบเลยล่ะครับ เหอๆๆ เพิ่งนึกขึ้นมาได้อีกข้อ พระนเรศวรนอกจากจะมีช้างทรงแล้ว อาจมี "จาตุรงคบาท" ยอดนักรบผู้คุ้มกันเท้าช้างทั้ง 4 เป็นเซอร์แวนท์เสริมก็ได้ จากคุณ : Drake เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 11:24:14

ความคิดเห็นที่ 42 อัญเชิญ ขุนแผน มาช่วยดี๊ วีรชนในตำนาน ... จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 11:56:21

ความคิดเห็นที่ 43 น่าจะเกณฑ์พวกยักษ์มาก็ได้นะ อย่างทศกัณฐ์ ตอนตายท่าทางจะมีอะไรค้างคาเยอะ เข้าคอนเส็ปพอดี ส่วนบรรดากษัตริย์ ของอัญเชิญเยอะจริง แต่อย่าดีกว่าครับ เดี๋ยวงานงอก หุๆ จากคุณ : Redondo16 เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 18:07:35

ความคิดเห็นที่ 44 ถ้ายกกำลังเวลา ทำไมไม่เชิญวีรชนยุคก่อนหน้าพระเจ้าตากล่ะ อีกอย่างสำหรับสถานที่ ถ้าเป็นสถานที่ที่ได้ประกอบวีรกรรม น่าจะดีกว่ามั้ย ตรงอนุสาวรีย์นั่น เข้าใจว่าเป็นเพราะท่านตั้งกรุงธนบุรีเป็นเมืองหลวงนะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 19:44:43

ความคิดเห็นที่ 45 ถ้าเชิญพระเจ้าตากสินมาได้ก็โกงไปจริงๆ จากคุณ : HAHIHAMAN เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 20:51:50

ความคิดเห็นที่ 46   ช่วยตอบ#44 ตามหลักการแล้ว ยิ่งเก่าก็ยิ่งดีล่ะนะครับ แต่ทั้งนี้คาดว่าวิทยะอาจจะต้องการอัญเชิญคลาสเบอเซอเกอร์ซึ่งจะได้โบนัสค่าสเตตัสยกระดับขึ้นไปอีกหนึ่งขั้น(และที่สำคัญก็คือ ในจักรวาลนี้ การอัพค่าสเตตัสขึ้นหนึ่งขั้นมันไม่ได้ขึ้นในลักษณะกราฟเส้นตรง แต่ขึ้นในลักษณะexponential)ทันที จึงเลือกเอาพระเจ้าตากเพราะน่าจะคุ้มค่ากว่า สำหรับเรื่องสถานที่ ไม่ได้จำกัดเป็นขอบเขตแคบๆขนาดนั้นครับ จะอยู่ในลักษณะชื่อเสียงเลื่องลือเสียมากกว่า ยิ่งในสถานที่นั้นมีความเชื่อมั่นในตัววิญญาณวีรชนนั้นๆมากแค่ไหน ก็ยิ่งทวีความแข็งแกร่งขึ้นครับ(อย่างเช่นในOriginal ซาซากิ โคจิโร่ซึ่งถูกอัญเชิญออกมาก็ได้โบนัสสถานที่เนื่องจากเป็นผู้มีชื่อเสียงในญี่ปุ่นไปเต็มๆ) ถ้าสมมุติเอาอย่างใกล้ๆหน่อยก็เช่นบุเรงนอง(ซึ่งมีชื่อเสียงพอสมควรในไทย)ก็สามารถรับค่าโบนัสความแข็งแกร่งได้เช่นกัน จากคุณ : ไม้หลอน เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 02:41:18

ความคิดเห็นที่ 47 ช่วงหลักของนิยายตัวจริงครับ จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 10:50:12

ความคิดเห็นที่ 50 1 แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 53 02:22:46 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 02:18:17