ความคิดเห็นที่ 2 บทที่ 62 ในโลกแห่งความเป็นจริง ณ แลปคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศไทย นักศึกษาปริญญาโทต่างนั่งอยู่ในมุมของตัวเองทำการวิเคราะห์ผลการทดลองอย่างขันแข็ง ที่มุมในสุดติดหน้าต่าง มีนักศึกษาสาวคนหนึ่งกำลังพึมพำอย่างขัดใจเมื่อโมเดลสามมิติของยีนที่เธอตัดต่อมันบิดพันกันวุ่น ไม่ออกมาสวยงามชัดเจนอย่างที่ใจต้องการ “โห หมวย ใกล้เสร็จแล้วนี่นา อย่างนี้ก็พร้อมพรีเซนท์ทุกเมื่อนะสิ” จักรชะโงกมาทักทาย หลังจากที่กองดิสก์เป็นตั้งที่โต๊ะทำงานของตัวเองที่อยู่ข้างๆ “เฮ้ย จริงอะ หมวยทำเสร็จแล้วเหรอ งั้นเย็นนี้ก็ไปฉลองได้น่ะสิ” เปิ้ล เพื่อนอีกคนนั่งอยู่ตรงกันข้าม ถึงกับปีนเก้าอี้ เพื่อจะชะโงกหน้ามาดูผลงานของอาหมวย แต่ไม่ทันที่อาหมวยจะตอบ เพื่อนอีกคนก็เดินเข้าห้องมาพอดี “ไหนๆ ใครจะไปฉลองที่ไหน ทำไมไม่ชวนกันบ้าง” ส้ม เพื่อนชั้นปีเดียวกัน หอบกระเป๋าใบโตเดินเข้ามาได้จังหวะพอดี อาหมวยเอนหลังไปพิงพนักเก้าอี้อย่างอ่อนใจ “พวกแก ช่วยฟังฉันตอบคำถามไอ้จักรก่อนที่ลากไปเรื่องอื่นๆได้ไหมฟะ” พอเห็นว่า เพื่อนหยุดแล้ว อาหมวยก็พูดต่อ “ช้าๆ ชัดๆ เลยนะเฟ้ย ยังไม่เสร็จ ยังไม่ต้องมาชวนไปไหนทั้งนั้น” “ว้า” อีกสามคนที่เหลือร้องพร้อมกัน “เสร็จไม่เสร็จ เย็นนี้ก็ออกไปกินข้าวด้วยกันหน่อยเถอะว้า ไม่ได้กินข้าวด้วยกันมาตั้งนานแล้ว” ส้มชวน “ใช่ๆ ฉันไปเจอร้านอร่อยหลังมอ ถึงจะใช้เนื้อสังเคราะห์ แต่รสชาติเหมือนเนื้อสัตว์จริงๆเลยนะเฟ้ย” สิ่งที่เปิ้ลบอก ทำเอาเพื่อนๆตาโต ในยุคนี้ เนื้อสัตว์ที่มาจากตัวสัตว์จริงๆ มีแต่คนมีฐานะที่หามากินได้ พอลูกสาวเจ้าของร้านเพชรบอกอย่างนี้ มีหรือที่จะไม่ไปชิม “งั้นออกตอนห้าโมงละกัน กระผมนายจักรขอรับอาสาเป็นโชเฟอร์ให้สาวๆเอง” “ดีเลย จะได้กลับมาเล่นเกมแต่หัววัน” ส้มหลุดปาก “เล่นเกม เกมอะไรหรือส้ม” อาหมวยถามอย่างแปลกใจ ก็ที่อาหมวยไม่เคยบอกใครว่าเล่นเกม ก็เพราะไม่มีใครเคยพูดเลยว่า ตัวเองเล่นอยู่ “GWL ไง หวานใจฉันชวนให้ไปเล่น จะได้เจอหน้ากันทุกคืน แม้ว่าเราจะอยู่ห่างกันค่อนโลก” ส้มดัดเสียงจนหวานผิดปกติ แถมบอกไป บิดตัวไป ทำท่าขวยเขิน จนเพื่อนๆหมั่นไส้ “โอ๊ก ถามจริง แกอยู่ต่อหน้าแฟนแกแล้วทำตัวแบบนี้ตลอดเวลาเลยหรือเปล่าวะ แล้วไม่เคยหลุดบ้างหรือไง” จักรออกอาการมากกว่าเพื่อน “แล้วนายมีปัญหาอะไร ฉันจะจี๋จ๋ายังไงกะแฟนมันก็เรื่องของฉัน อิจฉาละสิ ไอ้คนไม่มีแฟน” ส้มท้าวเอวโต้ตอบทันควันตามประสาคนสนิทกันจนไม่มีใครถือสาใครแล้ว “พอๆ ทั้งคู่นั่นแหละ กลับเข้าเรื่อง ไอ้ส้ม ทำไมแกไม่เคยบอกฉันวะ จะได้ชวนไปตี้” เปิ้ลห้ามทัพ ก่อนจะถามประเด็นที่ข้องใจ “อ้าว เปิ้ลก็เล่นด้วยหรือนี่” หมวยถาม “อย่าบอกนะว่า..” เปิ้ลหันมาทางอาหมวย “ฮ่าๆ สรุปว่าพวกเราเล่นเกมเดียวกันหมดเลย แต่ไม่เคยคุยกันเลยหรือนี่” จักรหัวเราะร่วน “ให้ตาย ฉันใช้ชื่อลานา พวกแกชื่ออะไรบอกมาเดี๋ยวนี้เลย คืนนี้จะได้เจอกัน” เปิ้ลออกคำสั่ง “เชอร์เบท” ส้มบอกเหมือนไม่ค่อยอยากบอก “แจ๊กกี้ เฉิน เฟ้ย” จักรบอก “หมวย” อาหมวยบอกเป็นคนสุดท้าย เปิ้ลที่กำลังจดยิกๆถึงกับชะงัก “อย่าบอกนะว่า แก..” “คือผู้เล่นหมวยคนนั้น” จักรต่อให้ พร้อมๆกับทำหน้าสยดสยอง “คนไหนเหรอ” มีคนที่เข้าเกมไปจู๋จี๋กับแฟนไม่รู้เรื่องอยู่คนเดียว “เกมนี้เขาไม่ให้ใช้ชื่อซ้ำอยู่แล้วนี่” อาหมวยตอบไม่ค่อยตรงคำถาม “สุดยอด” จักรตะโกนลั่น ก่อนจะถามต่อ “ถามจริง คนที่อยู่เบื้องหลังแกเป็นใครวะ” “นายหมายถึงใคร” อาหมวยชักงง “ก็คนที่ช่วยแกล้างคำสาปไง อย่าทำไก๋ บอกมาเสียดีๆ” เปิ้ลช่วยคาดคั้น “โทษที ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นใคร ตั้งแต่โดนคำสาป ฉันหลับตลอดเลยว่ะ ไม่เคยเห็นหน้าเลยสักกะติ้ด ตื่นมาก็เจอเจ้าวินแล้ว” หมวยตอบไปตามความจริง “อ้าว แต่ช่างมันเถอะ ข้าว่าเรารีบออกไปกินข้าวกันเถอะ จะได้เข้าไปเจอกันในเกมต่อ” จักรจัดการเก็บข้าวเก็บของ ไม่ทำแล้วงานการ เพื่อนๆเลยต้องพลอยเก็บข้าวของตามไปด้วย -------------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:40:57

ความคิดเห็นที่ 3 ที่ห้องพักชั้นบนสุดของคาสิโนสุดหรูในลาสเวกัส “คุณโจนส์” ภาพฮาโลแกรมบอกให้รู้ว่า เสียงเรียกนั้นดังมาจากชายร่างผอมสูงหน้าตาคล้ายหัวหน้ากิลด์แมงมุม เพียงแต่ในตอนนี้เขาสูงวัยกว่าหัวหน้ากิลด์คนนั้นอยู่บ้าง “วันเดียว โดนล้างทั้งกิลด์ รู้ไหมว่า ผมเสียหายขนาดไหน” โจนส์ ผู้บริหาร GWL คาสิโนถามอย่างกราดเกรี้ยว “ผมก็ไม่นึกว่า ..” เขาแก้ตัวได้ไม่ทันจบประโยค ก็โดนขัดเสียก่อน “ผมบอกให้อาศัยสถานการณ์ที่ลูกกิลด์ของคุณมีเรื่อง ไปหยั่งเชิงผู้เล่นหมวย แต่นี่คุณดันทำจนเสียหายหมด” โจนส์ไม่ค่อยพอใจนัก “ผมว่า การที่โดนล้างกิลด์ครั้งนี้ ก็พอบอกได้แล้วว่า ผู้เล่นหมวยนั้นไม่ธรรมดา” โจนส์ถอนหายใจ นึกอีกทีจะด่าลูกน้องก็ไม่ค่อยเหมาะเหมือนกัน เพราะเขาไม่เคยบอกว่า ผู้เล่นหมวยมีเจ้าโกเลมมหาประลัยเป็นสัตว์เลี้ยง เขาเลยเปลี่ยนประเด็นใหม่ “ไหนบอกมาสิว่า ทำไม กิลด์แมงมุมถึงได้แตกออกเป็นสองพวก แล้วฆ่ากันเองแบบนั้น” โจนส์ถาม “สมาชิกกลุ่มใหม่ที่เพิ่งเข้ามาน่ะครับ มันหวังจะชิงอำนาจอยู่แล้ว ก่อนที่จะโดนบุก พวกมันก็อ้างว่า แมงมุมมรกตตาย กิลด์คงไม่รอดแล้ว จะขอแบ่งสมบัติแยกตัวออกไป ยังตกลงกันไม่ได้ ก็โดนบุกเสียก่อน พอหนึ่งในพวกมันโดนคำสาปต้องห้ามเข้า ก็เลยถือโอกาสสร้างความขัดแย้งเพื่อดึงคนไปตั้งกิลด์ใหม่” “ตอนนี้ คุณเหลือผู้ติดตามอยู่กี่คน” โจนส์ตัดใจไม่ด่าต่อแล้ว ปัญหามีไว้แก้ ไม่ใช่เอาไว้คร่ำครวน “ประมาณร้อยห้าสิบคนครับ เลเวลสี่สิบขึ้นทั้งหมด โดนฆ่าไปหลายเที่ยว จนคดีที่ติดตัวก็ถือว่าเคลียร์กันไปหมดแล้ว” “งั้นสั่งให้ทั้งหมดไปปรับหน้าตา อายุในเกมให้ต่างจากตัวละครเดิม แล้วหลบไปฝึกทักษะ จนได้อาชีพใหม่ อ้อ ชุดเกราะ อาวุธ เปลี่ยนใหม่ให้หมดด้วย ช่วงนี้ไม่ต้องไปปล้นใคร นายออกค่าใช้จ่ายในเกมส่วนนี้ให้ลูกน้องด้วย ไปเบิกเงินที่ฝ่ายบัญชีก่อนได้เลย” “ครับ” “ผมให้เวลาหนึ่งเดือน จัดการให้ทุกคนได้อาชีพระดับที่สองให้หมด รายงานความก้าวหน้ามาให้ทราบทุกอาทิตย์ด้วย” โจนส์สั่ง “ครับ” “อ้อ แล้วทีหลังไม่ต้องไปยุ่งกับพวกใช้คำสาปต้องห้ามนะ มันจะทำให้โดนเพ่งเล็งมากเกินไป” “ครับ” โจนส์โบกมือให้ไปได้ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดูท่า ปีนี้ปัจจัยที่กำหนดการแพ้ชนะในสงครามปลายปีจะมากขึ้นกว่าทุกปี เขาคงต้องหาทางกำหนดอัตราต่อรองใหม่เสียแล้ว ---------------------------------------- ที่บังกะโลหลังเล็กริมชายหาดส่วนตัวอันเงียบสงบ มิคาเอลก็กำลังคุยกับคนที่เขาไม่ค่อยอยากคุยด้วยสักเท่าไร “นี่บอกมาตรงๆ คนที่ช่วยยายเด็กนั่น คือคุณใช่ไหม” ใบหน้าหวานของอะโฟร์ไดท์ทำท่ากระเง้ากระงอดได้อย่างน่ารักลงตัวพอดิบพอดี “คุณไปเอาข่าวมาจากไหนล่ะ” ชายหนุ่มวัยเกือบสามสิบ ผมดำ หน้าคมเข้ม บ่งบอกถึงส่วนผสมหลายชาติถามอย่างไม่ค่อยจะสนใจเท่าไร “จีเอ็มที่แบนไอดีของเจ้าคนที่ใช้คำสาป บอกเองว่าหมอนั่น มันแหย่มังกร ไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใคร” มิคาเอลยิ้มที่มุมปาก “คนในกิลด์ผมทั้งกิลด์ก็ถือว่าเกี่ยวกับมังกรหมดแหละ นอกกิลด์ก็ยังมีผู้ยิ่งใหญ่อีกสองคนที่ใช้คำว่ามังกรในฉายา ในกิลด์คุณเอง ท่านหญิงมังกรก็เป็นหนึ่งในคนที่ล้างคำสาปได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องเป็นผม” “ฉันถามท่านหญิงมังกรแล้ว ตอนนั้นเธอไม่ได้ออนไลน์” อะโฟร์ไดท์เสียงอ่อนลง มิคาเอลเห็นท่าอีกฝ่ายหมดปัญหาก็ตั้งท่าจะตัดสัญญาณ “เดี๋ยวก่อนสิ” อะโฟร์ไดท์ส่งเสียงหวาน มิคาเอลแค่เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม “ฉันขี้เกียจเล่นบท ผู้หญิงที่ตัดใจจากเฮเดสไม่ได้ จนมีแต่ความแค้นในใจแล้วล่ะ คุณว่า ถ้าฉันจะเปลี่ยนบทเล็กน้อยด้วยการปล่อยข่าวฉันเริ่มเห็นใจคนที่รักฉันจริงแล้ว คุณคิดว่ายังไง” เธอถามเสียงอ้อน “ถ้าอยากตกงานก็ตามใจ เจ้าแม่หลิงไม่เก็บคนเล่นนอกบทไว้หรอก คุณเห็นบทเรียนจากเฮเดสแล้วนี่ แล้วก็อย่าหวังว่าผมจะออกหน้าปกป้องคุณด้วย ทุกวันนี้แค่ที่ผมไม่ออกไปปฏิเสธข่าวลือที่คุณปล่อยออกไป ก็เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์เก่าๆของเรามากพอแล้ว แต่ถ้าคิดจะรื้อฟื้นเพื่อเอาไปเป็นบันไดให้คุณตีจากเจ้าแม่หลิงละก็ เห็นจะเป็นไปไม่ได้” มิคาเอลตัดอย่างไร้เยื่อใย “คุณมันคนใจดำ ไม่คิดบ้างหรือไงว่าฉันอยากจะกลับไปคืนดีด้วยจริงๆ” แม้จะโกรธ อะโฟร์ไดท์ก็สวยอยู่ดี มิคาเอลหัวเราะ “ทั้งคุณและผม เราต่างรู้ดีว่า เราไม่มีวันจะเข้ากันได้ แก้วที่แตกก็คือแก้วที่แตก เราทั้งคู่มีปัญญาหาแก้วใบใหม่กันทั้งคู่ จะฝืนเก็บเศษแก้วมาต่อกันแล้วนั่งมองรอยร้าวให้ปวดใจทำไมกัน ที่ผมยังเป็นเพื่อนกับคุณ ผิดกับผู้หญิงคนอื่นๆที่เลิกรากันไปก็เพราะผมรู้ว่า คุณฉลาดพอที่จะคิดได้ อย่าทำให้ผมผิดหวังเลยน่า” อะโฟร์ไดท์ค้อนขวับ “จำไว้เลยนะมิคาเอล ที่ฉันยังไม่มีแฟนใหม่ก็เพราะว่า คุณนั่นแหละ คนที่มาใหม่ คนไหน คนนั้น ไม่เคยตามฉันทันเหมือนคุณเลย” “ขอให้เจอคนที่ใช่ในเร็ววันก็แล้วกันนะ” มิคาเอลอวยพรให้อย่างร่าเริง “เช่นกันย่ะ ตาบ้า อ้อ แล้วถ้าฉันหาทางลงทางอื่นได้จะมาปรึกษาใหม่ บ๊ายบาย” อะโฟร์ไดท์ส่งจูบให้ก่อนจะตัดสัญญาณ มิคาเอลส่ายหน้าแล้วอมยิ้ม ก็เพราะอย่างนี้ เลยไม่มีใครเชื่อว่าเขากับเธอเป็นเพื่อนกันจริงๆ -------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:41:32

ความคิดเห็นที่ 4 บทที่ 63 คนกันเองที่ต้องจัดการ กิลด์ใหญ่ๆเกือบทุกกิลด์ในเกมนี้ ขอเพียงมีเงินเหลืออยู่บ้างเป็นต้องเจียดมาตั้งสาขาในเมืองอินเดียโลนา ด้วยเหตุผลง่ายๆ เมืองนี้เป็นเขตปลอดสงคราม ต่อให้ฐานที่มั่นโดนโจมตีจนพ่ายแพ้ กิลด์สาขาก็จะเป็นแหล่งพักพิงแหล่งสุดท้ายให้กับสมาชิก กิลด์ประเภทเดียวที่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ตั้งสาขาในเมืองนี้อย่างเด็ดขาด ก็คือกิลด์ที่หารายได้หลักด้วยการเป็นโจรหรือนักฆ่า เพราะมันจะเป็นจุดที่โจทก์เก่าตามมาเอาคืนได้อย่างง่ายดาย กิลด์ขุมทรัพย์เจ็ดคาบสมุทร ในตอนนี้เน้นที่การค้าขายและรับจ้างจิปาถะ สมาชิกรวมตัวกันก็เหมือนไม่ได้รวม แต่ละคนต่างหารายได้เข้ากระเป๋าตัวเอง จะแบ่งมาให้กิลด์บ้างก็ตอนที่มารับงานที่กิลด์เป็นคนหามาให้เท่านั้น รายได้กองกลางของกิลด์จึงต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาโดยตลอด แต่ถึงกระนั้น กิลด์ขุมทรัพย์ก็ยังอุตส่าห์มีสาขาในเมืองอินเดียโนลากับเขาอยู่เหมือนกัน สาขาที่ว่าเป็นเพียงกระต๊อบที่ดูจากภายนอกแล้วจะเห็นว่ามันจวนจะพังแหล่มิพังแหล่ และเมื่อเข้าไปด้านในก็จะพบว่ามันโทรมพอกัน แต่ใครอย่าได้บังอาจไปดูถูกกิลด์นี้เชียว ใครที่หาญกล้ามาเยาะเย้ย ต่างก็โดนฉลามขาวตอกหน้าหงายกลับไปตามๆกัน ด้วยประโยคที่ว่า “กิลด์จน แล้วเป็นไง สมาชิกรวยเว้ย” ซึ่งมันก็จริงของเขา กิลด์นี้จน แต่สมาชิกแต่ละคนถ้าไม่เป็นพ่อค้าใหญ่ ก็มีอาชีพที่ทำเงิน อย่างช่างอาวุธ ช่างปรุงยา รวยไม่รวย เกินครึ่งของสมาชิกกิลด์ก็มีบ้านเป็นของตัวเองล่ะ ส่วนกิลด์ที่ว่าจน จนเพราะกิลด์นี้เป็นกิลด์เดียวที่ไม่มีการเก็บค่าบำรุง ค่าเข้าหรือค่าอะไรต่อมิอะไรสักอย่าง เพราะเหล่าผู้ก่อตั้งต่างประกาศว่าจะไม่จ่าย ที่ตั้งกิลด์นั้น เอาไว้เพื่อรับภารกิจบางอย่างของระบบที่จะให้กับกิลด์เท่านั้น ผู้เล่นอิสระไม่สามารถรับภารกิจได้ แต่เผอิญหลังจากทำภารกิจเสร็จกิลด์ดันมีชื่อเสียง ก็เลยมีคนมาจ้างให้ทำโน่นทำนี่เรื่อยๆ บรรดากรรมการบริหารเลยไม่ยุบกิลด์ ใช้เป็นที่รับงานแทน แต่ถึงกิลด์จะเริ่มมีประโยชน์ ก็ใช่ว่าสมาชิกจะยอมลงทุน ฉลามขาวซึ่งบังเอิญจับสลากได้เป็นหัวหน้ากิลด์เลยต้องประกาศว่า สมาชิกคนไหนยอมบริจาคเงินสร้างสาขาไหน จะได้ส่วนลดห้าเปอร์เซ็นต์ในการรับงานจากสาขานั้น ผลก็คือ กิลด์นี้เลยมีสาขาโทรมๆครบทุกเมืองในทวีปใหญ่ คนทั่วไปสามารถมาวางคำสั่งงานให้กิลด์ขุมทรัพย์ได้ทุกสาขา เมื่อสมาชิกมารับงานเขาก็จะจ่ายค่าธรรมเนียมให้กิลด์ในอัตราสิบเปอร์เซ็นต์ของค่าจ้างหรือไม่เกินสองร้อยเหรียญทอง งานที่สั่ง ส่วนใหญ่จะเป็นการหาข่าว หาไอเทม และสั่งทำไอเทมชนิดต่างๆ ซึ่งสมาชิกส่วนใหญ่จะมารับงานตอนที่ยังไม่ดังเท่านั้น ดังเมื่อไหร่ก็รับงานเองโดยไม่ผ่านกิลด์ทันที กิลด์ขุมทรัพย์จึงเป็นกิลด์ที่รวยอย่างเสมอต้นเสมอปลาย และไม่ค่อยลงทุนกับระบบรับงานเท่าไรนัก และเพราะความไม่ลงทุนของกิลด์นี้เอง ทำให้ระบบรับงานมันมั่วไปหมด คุณสามารถจ้างให้คนของกิลด์ขุมทรัพย์มาตีกันเองให้ดูได้ด้วยซ้ำ ถ้าคุณบ้าพอที่จะจ่ายเงิน และวันนี้หมีขาวก็กำลังจะสะสางตัวปัญหาใหญ่ในระบบรับงานที่ทำให้เขามีปัญหาเมื่อเร็วๆนี้ ฉลามขาวถอยกรูดๆไปจนหลังติดกำแพงโทรมๆ สองมือยกขึ้นเป็นเชิงยอมแพ้ “อย่าเข้ามานะ เข้ามา ข้าไม่สู้จริงๆด้วย ข้าเป็นพี่ชายแท้ๆของแกนะเฟ้ย” หมีขาวยังคงทำท่าขึงขังเดินเข้าไปหาพี่ชายอย่างช้าๆต่อไป หน้าตาเขาเคร่งเครียดขึ้นจนดูน่ากลัว แต่นั่นเป็นเพราะเขากำลังกลั้นหัวเราะอย่างสุดความสามารถ “เฮ้ย ก็บอกว่าอย่าเข้ามาไงเล่า” ฉลามขาวคว้าเก้าอี้ไม้โทรมๆที่อยู่ข้างๆมาขวาง หมีขาวยังไม่กล้าปริปาก เพราะถ้าทำแผนสอบสวนพี่ชายคนนี้คงจบลงแน่ๆ “ก็ได้ๆ ยอมแพ้แล้ว” คุณพี่ลากเก้าอี้มานั่งแปะเลิกกลัวเสียอย่างนั้นแหละ หมีขาวเลิกคิ้ว “ก็กิลด์แมงมุมมาจ้างให้สืบว่า มีใครคิดร้ายกับมันหรือเปล่า” ฉลามขาวรู้ตัวดีว่ากำลังโดนเล่นงานด้วยเรื่องอะไร “อ๋อ ก็เลยบอกไปเลยว่า ผมจะบุกกิลด์มัน” “ก็แหม ค่าจ้างตั้งพันเหรียญทอง ไม่มีค่าใช้จ่ายในการสืบข่าวอีกต่างหาก” พี่ชายหมีขาวตบกระเป๋าปุๆให้ดูเสียด้วย “แล้วก็บอกด้วยนะว่าจะเข้าไปทางไหน” หมีขาวส่งยิ้มโหด “อ๋อ อันนั้น พี่ชายคนเก่งของนายเรียกเพิ่มได้อีกสองพัน” พอพูดเรื่องเงินเข้า ฉลามขาวก็เลิกกลัวน้อง ตอนนี้นั่งไขว่ห้างสบายใจแล้ว “คุณพี่ชายขอรับ คุณพี่ชายไม่รู้สึกละอายใจบ้างเลยหรือขอรับ ที่ขายน้องชายด้วยเงินแค่สามพันเหรียญทอง” หมีขาวถามเสียงเรียบ เน้นหนักทุกคำพูด “โธ่ แกอย่าหลงตัวเองอย่างนี้สิ ตอนบอกว่าแกจะบุกกิลด์ ไอ้พวกนั้นมันยอมจ่ายแค่สองร้อยเท่านั้นแหละ ที่อัพราคามาได้ขนาดนี้ ครึ่งหนึ่งต้องยกให้เด็กนั่น ชื่ออะไรนะ หมวยๆ อีกครึ่งหนึ่งต้องยกให้ฝีปากในการเจรจาของพี่ชายนายคนนี้นี่” ฉลามขาวค้านหัวชนฝา หมีขาวกลายเป็นฝ่ายงงไปเสียเอง “ไอ้คุณพี่ชายขอรับ คุณตีราคาน้องชายแท้ๆของคุณแค่สองร้อยเหรียญทอง หรือขอรับ” ฉลามขาวส่ายหน้าหัวแทบหลุด “อย่าพูดเสียงดังไป ถ้าใครในกิลด์ได้ยินต้องหาว่าข้าโก่งราคา เสียชื่อหมด” หมีขาวดัดนิ้วเป็นการวอร์มแกมขู่ แต่ดูเหมือน ท่านพี่บังเกิดเกล้าจะไม่กลัว เพราะเงินมันบังตาอยู่ ทำให้หมีขาวนึกขึ้นได้ว่า จะจัดการอย่างไร จึงจะสาสมที่สุด “จะให้น้องชายคนนี้เชื่อจริงๆหรือ ว่า พี่ฉลามอาศัยแค่ลมปากก็หลอกเอาเงินมาได้ตั้งสามพัน” “อะ พูดอย่างนี้มันดูถูกกันชัดๆ ไม่รู้อะไรเสียแล้ว” ฉลามขาวบรรยายสรรพคุณตัวเองพร้อมกับเอาเงินออกมาโชว์เป็นกองโดยไม่รู้ตัวว่า หายนะกำลังมาเยือน หมีขาวนับเงินช้าๆ แยกเป็นสองกอง กองหนึ่งสองพันแปด อีกกองสองร้อย “ตกลงว่า สองร้อยนี่คือค่าข้อมูลที่พี่รู้จริง” “เออสิ ก็ข้ารู้แค่ว่าแกหอบแผนที่จะไปชวนเด็กนั่นบุกกิลด์แมงมุม” “แล้วสองพันแปดนี่” หมีขาวหยุดเหมือนจะถาม “อ้อ อันนี้โม้ล้วนๆ ฟังดูแล้วจะรู้ว่าพี่ชายนายอัจฉริยะแค่ไหน ข้าแต่งเรื่องว่าเด็กนั่นจะตามไปจัดการไอ้พวกนั้นให้สิ้นซาก เลยมาจ้างแกให้ไปช่วย พูดแค่นี้ มันเชื่อด้วยว่ะ” ฉลามขาวหัวเราะเอิ้กอ๊ากอารมณ์ดี “แล้วคุณพี่ไม่คิดเลยหรือครับว่า น้องชายที่รักอาจจะเป็นอันตรายได้” หมีขาวลองถามสักนิด เผื่อจะคิดให้อภัย แต่คุณพี่ชายไม่ได้รู้ตัวเลย “ก็แค่ตายในเกม จะเป็นไรไป แต่เงินนี่มันเปลี่ยนเป็นเงินจริงได้นะเฟ้ย เป็นใครก็ต้องเลือกเงินก่อนทั้งนั้นแหละ อีกอย่างตอนนี้แกก็ปกติดีอยู่นี่หว่า ไม่เห็นเป็นอะไรเลย” หมีขาวนิ่ง เขาตัดสินใจได้แล้ว เขาเก็บเงินสองพันแปดลงกระเป๋าแล้วกลับหลังหันทันที “อ้าว เฮ้ยไอ้หมี เอาเงินข้าไปไหน” “ตอนนี้มันเป็นเงินผมแล้ว คิดเสียว่าเป็นค่าเสี่ยงตายก็แล้วกัน” ฉลามขาวอ้าปากหวอ หมีขาวเลยตอกย้ำเพิ่ม “เที่ยวนี้ที่ไม่เอาไปหมด เพราะเห็นว่าต้องจ่ายค่ารับงานให้กิลด์ แต่ถ้ามีคราวหน้า แม้แต่ค่ารับงานก็จะไม่เหลือให้” พูดจบก็เดินปังๆออกไปทันที ฉลามขาวทำท่าจะโวยวายไล่หลัง แต่แล้วก็หยุดเพราะยังไงก็คงเปล่าประโยชน์ เขาเกาจมูกตัวเอง เดินวนไปวนมาอยู่สองสามรอบก็ดีดนิ้วดังเป๊าะ “ใครอยู่ข้างนอกเข้ามาหน่อยสิ” “ครับผม” เด็กวัยรุ่นหน้าตาจืดๆ วัยไม่เกินยี่สิบปีที่มารับจ้างเฝ้ากิลด์และรับงานโผล่หน้ามาอย่างกล้าๆกลัวๆ “ที่ข้ากับน้องชายทะเลาะกัน แกแอบฟังหมดแล้วใช่ไหม” ฉลามขาวทำเสียงดุ “เอ่อ .” ขนาดจะปฏิเสธยังอึกอัก ฉลามขาวตบไหล่ดังปั้ก ก่อนจะปลอบ “เฮ้ย ไม่ต้องกังวลไปหรอก ที่มันมีอยู่แค่นี้ ยังไงก็ต้องได้ยินอยู่แล้ว ข้าเข้าใจ แต่..” ฉลามขาวหยุดนิดหนึ่งเพื่อเรียกความสนใจ “เอ็งต้องเอาไปเล่าต่อนะ เล่าให้ทั่วเลย คนนอกคนใน เล่าให้หมด เข้าใจไหม” คนเฝ้ากิลด์มองหัวหน้าอย่างงงๆ “จำไว้ ถ้าแกไม่เล่า ตกงานถาวร” ฉลามขาวก็ทำเสียงโหดเป็นเหมือนกัน คนเฝ้ากิลด์พยักหน้าถี่ยิบรับคำสั่ง ทั้งที่คิดอยู่ในใจ “หัวหน้ามันจะทำบ้าอะไรอีกวะเนี่ย” ----------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:47:26

ความคิดเห็นที่ 5 บทที่ 64 บริหารกิลด์ 101 “อาหมวย วินอยากตั้งกิลด์” อาหมวยวางมือจากปลาหมึกปิ้งสังเคราะห์ในมือ หันมามองหน้าเจ้าวินในจอภาพทันควัน “วินเนี่ยนะ จะตั้งกิลด์” “น่า อาหมวยนะ ช่วยวินหน่อย วินเตรียมการณ์ไว้พร้อมแล้ว” เจ้าวินใช้ลูกอ้อนเต็มที่ “ไหนว่ามาสิว่าเตรียมการอะไร” อาหมวยถามด้วยท่าทีจริงจัง “เงินค่าจดทะเบียนไง วินลบประวัติของให้เถ้าแก่ใหญ่อีกสองสามครั้งก็ได้แล้ว” “ไหนว่าจะเอาไปซื้อบ้าน” อาหมวยซัก “บ้านระดับหนึ่งน่ะ มันไม่ก่อให้เกิดรายได้ แถมวินอาศัยนอนที่บ้านอาหมวยได้อยู่แล้ว ซื้อเมื่อไรก็ได้ แต่ถ้าตั้งกิลด์นะ เงินไหลกอง ทองไหลมาเชียวนะอาหมวย” วินแจกแจงเหตุผลเต็มที่ “เงินทองที่ไหนเหรอที่มันจะไหลมาเทมา” อาหมวยถามขำๆ “โธ่ อาหมวยก็ ก็ค่าบำรุงกิลด์ ค่าบริจาค แล้วยังกำไรจากที่ไปตีกิลด์อื่น อย่างที่เราไปตีกิลด์แมงมุมไง” “วิน อาถามจริงๆนะ ถ้าวินต้องจ่ายค่าเข้ากิลด์ วินจะเลือกกิลด์ที่วินเป็นหัวหน้าไหม และเพราะอะไร” อาหมวยถามอย่างจริงจังมาก จนวินสะอึก “แล้วที่วินบอกว่า ตีกิลด์แมงมุมแล้วได้กำไร วินไปทำบัญชีมาใหม่ แล้วเที่ยวนี้อย่าลืมหักต้นทุนแฝงที่อยู่กับอาด้วย คิดดูให้ดีๆว่าทำไมสามโจรสลัดนั่น ถึงต้องแบ่งให้เรามากกว่าคนอื่น ตอนนี้อาต้องทำงาน วินไปทำบัญชีก่อน แล้วคืนนี้เราค่อยคุยกันตอนเข้าเกม” อาหมวยตัดสัญญาณหลังจากวินพยักหน้าอย่างผิดหวังนิดๆที่อาหมวยไม่ตามใจ แต่อาหมวยไม่ค่อยกังวลเท่าไร เห็นแววตามุ่งมั่นของหลานชายแล้ว เธอรู้ดีว่า มันไม่สะเทือนหรอก -------------------------------- วินทำหน้าย่นอย่างขัดใจ “ต้นทุนแฝง อะไรหว่า” วินพึมพำ “วินบ่นอะไรหรือลูก” ป๊าเดินผ่านมาพอดี “ก็อาหมวยน่ะสิ วินชวนตั้งกิลด์ บอกว่ากำไรดี แต่กลับสั่งให้วินมาทำบัญชีใหม่ แถมบอกว่าให้ดูต้นทุนแฝงด้วย” วินยังหน้ามุ่ยไม่หาย “ฮ่าๆ ไม่เลวๆ นึกว่ามัวแต่เรียนหนังสือจนลืมเรื่องค้าๆขายๆไปเสียแล้ว” ป๊าหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “อะไรอะป๊า วินไม่เห็นรู้เรื่อง” “ก็เรามันมัวแต่เล่นเกม ไม่ยอมไปช่วยงานที่บริษัทป๊า ก็สมควรแล้วที่ไม่รู้เรื่อง” วินเลยยิ่งหน้ามุ่ยไปกันใหญ่ “นี่วินพูดเรื่องเกมนะป๊า ไม่ใช่ทำธุรกิจ” “แต่วินก็อยากรวยในเกมไม่ใช่หรือ” ป๊าถาม “ก็ใช่ แต่..” วินชักลังเล “งั้นถือว่าวันนี้เป็นวันดี วินได้ที่ปรึกษาทางธุรกิจมืออาชีพเป็นที่ปรึกษาด้วยค่าจ้างต่ำสุด ป๊าจะช่วยดูข้อมูลในเกมให้วินสองชั่วโมง แต่วินต้องไปทำความสะอาดรถให้ป๊า โอเค้” ป๊ายื่นข้อเสนอ “ก็ได้” ว่าแล้ววินก็ลอกออนเข้าไปเปิดข้อมูลผู้เล่นของตัวเองให้ป๊าดู ก่อนจะออกไปทำความสะอาดตามข้อตกลง “แล้ววินจะรีบมานะป๊า” ------------------------------ พอกลับมาวินก็ได้รู้ว่าตัวเองอ่อนหัดแค่ไหนในเชิงธุรกิจ “ตกลงว่าที่วินคิดว่าได้กำไร จริงๆยังไม่ถึงหนึ่งในสิบของต้นทุนหรือนี่” วินตกใจเมื่อเห็นตัวเลขที่ป๊าช่วยแจกแจง ความจริงหลังจากที่ยึดกิลด์แมงมุมสำเร็จ หมีขาวก็จัดการแยกเงินส่วนหนึ่งออกมา เพื่อจ่ายค่าไอเทมที่วินเอามาสมทบก่อนทันที หลังจากนั้น เขาก็แบ่งสมบัติทั้งหมดเท่าๆกัน แต่ม้าทั้งแปดต้องจ่ายค่าฝึกให้อาหมวยกับวินคนละสิบเปอร์เซ็นต์ เป็นเงินแปดหมื่นเหรียญทอง เมื่อรวมกันทั้งหมด อาหมวยกับวินได้มาเกือบสามแสนเหรียญทอง แต่จากบัญชีที่ป๊าแจกแจงมาทำให้วินรู้ตัวว่า ลืมค่าสร้างห้องนอนเพิ่มอีกแปดห้อง ห้องประชุม อาหมวยหมดไปเป็นล้าน แม้ว่าความจริงจะไปเก็บกับเจ๊หลิงก็เถอะ “อาหมวยของแกไม่เตะก้นแกฐานเอาเงินไปล้างผลาญก็ดีเท่าไรแล้ว ยังคิดจะผลาญเขาต่อด้วยการตั้งกิลด์อีกรึ” “ผลาญที่ไหนกันป๊า ห้องประชุม ห้องนอนนั่น ยังไงก็เป็นยังเป็นของเรา” วินเถียง “วินดูนี่นะ” ป๊าเรียกข้อมูลอีกส่วนให้ดู มันเป็นรายรับรายจ่ายในส่วนของร้านค้า “วินเห็นไหม ร้านค้าแห่งนี้ของวิน ตั้งอยู่เฉยๆ เงินก็เข้าเรื่อยๆ มากบ้างน้อยบ้างก็เข้า ผิดกับส่วนที่วินสั่งให้สร้าง เรียกทุนคืนมาไม่ถึงหนึ่งในสิบ แล้วก็อยู่เฉยๆ อีกอย่างถ้าเพื่อนวินต้องการที่พักอีก วินจะเก็บเงินไหม” “ป๊า ก็” วินเริ่มเข้าใจ ป๊าก็เลยตอกย้ำให้มากขึ้น “วินเอ๊ย เงินที่แกเอาไปสร้างอะไรต่อมิอะไรนี่ ถ้าเอาไปทำร้านค้าเพิ่ม ยังได้กำไรกว่าเสี่ยงไปตีกิลด์อะไรของแกไม่รู้กี่เท่า” “แล้วทำไม อาหมวยไม่ห้ามผม” วินชักงอน ป๊าหัวเราะ “ก็เพราะ อาเขาเข้าไปเล่นเกมนะสิ มีเงินแต่ไม่ใช้ จะสนุกอะไร” “ถ้างั้น ป๊าก็ไม่ว่าอะไร ถ้าผมจะตั้งกิลด์” วินชักตาใส ที่ได้ข้ออ้างใหม่ “ฮ่าๆ วินไปคุยกับอาหมวยละกัน ถ้าเล่นสนุกๆ อย่างรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ละก็ อาหมวยของแกคงจะตกลง แต่ถ้ามีแววล้มละลาย แกก็เตรียมตัวโดนอบรมได้เลย” ----------------------------------- “เก่งนี่ มองเห็นต้นทุนแฝงจนได้” อาหมวยชมวิน ในขณะเดียวกันก็เดินเที่ยวชมเมืองอินเดียโนลาไปเรื่อยๆ วันนี้เจ้าโกเลมน้อยมีนัดวัดตัวตัดเสื้ออีกแล้ว นายหญิงของมันจึงต้องมาเดินเที่ยวกับหลานชายสองคน “ป๊าแยกให้ดูต่างหากล่ะ อาหมวย ให้วินทำเอง ปีหน้าโน่นมั๊ง กว่าวินจะนึกออกว่ามันเป็นต้นทุน” วินบอกตามตรง สองตาก็เหลือบดูความคึกคักของตัวเมืองอย่างทึ่งๆ “แล้ววินคิดออกหรือยังล่ะ ว่าถ้าวินเป็นคนที่ต้องเลือก วินคิดว่าจะเข้ากิลด์ไหน เพราะอะไร” อาหมวยถามต่อ ทั้งๆที่กำลังอ่านป้ายประกาศคิวประลองและอัตราเดิมพันของคู่ท้าดวลแต่ละคู่ วินหน้ามุ่ยทันตา ก่อนจะทำท่ายอมแพ้ แล้วไล่เรียงตัวเลือกให้อาหมวยฟัง “ถ้าวินอยากดัง วินคงเข้าเฮเดส กิลด์นี้ขอเพียงเข้าไปได้ จะมีการฝึกที่เข้มงวด ยังไงก็เก่ง แถมกล้องยังตามเฮเดสและลูกกิลด์คนสำคัญๆเกือบตลอดเวลา การหาโอกาสโชว์ฝีมือง่ายมาก ขอเพียงเข้าตาคนดู แค่ข้ามคืนก็ดังได้” “แค่นั้น” อาหมวยละสายตาจากประกาศมาถาม “โอเค ค่าตอบแทนก็ดี วินถามจากพี่เอแล้ว เฮเดสแทบไม่เอาส่วนแบ่งอะไรเลย แถมยังหางานให้ลูกน้องอีก ไอ้ประกาศที่อาหมวยกำลังอ่านนั่น ก็กิจกรรมหาเงินของกิลด์นี้เหมือนกัน” พออาหมวยเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม วินเลยเล่าว่าการที่อาหมวยมีเรื่องกับกิลด์แมงมุมที่นอกเมืองครั้งแรก ทำให้ผู้เล่นหันมาระวังตัวมากขึ้น หลายคน โดยเฉพาะแฟนคลับสาวๆของเฮเดส ได้ไปโพสเพื่อปรึกษาหารือถึงวิธีการป้องกันตัวเองไม่ให้ถูกดักปล้นในเวบของเฮเดส จนในที่สุด เฮเดสต้องออกโรง เตรียมระบบรักษาความปลอดภัยขึ้น เพราะถือว่าการที่แฟนๆต้องมาเสี่ยงถูกปล้นขณะที่ตั้งเต้นท์ที่นอกเมือง ก็เพราะงานการกุศลที่เขาจัดโดยตรง “เฮเดส เขาเลยเปิดให้มีการประลองในห้องฝึกของกิลด์ ห้องฝึกที่ดวลได้โดยไม่ตายจริงไง อาหมวย แล้วเฮเดสก็ขายลิขสิทธิ์ให้ GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์มาถ่ายทอดการประลอง เอาเงินมาจ้างคนออกลาดตะเวนให้ความคุ้มครองคนที่ตั้งเต้นท์พักนอกเมืองทั้งกลางวันกลางคืน” “เหรอ” อาหมวยแปลกใจ “งานนี้เฮเดสมีแต่ได้กับได้ ใครๆก็อยากฝึกทักษะในห้องฝึกแบบนี้อยู่แล้ว แต่ห้องฝึกมันเป็นรางวัลจากภารกิจของกิลด์ที่มีเพียงครั้งเดียว ความจริงแค่ประกาศให้เข้าไปฝึกก็มีคนยอมจ่ายเงินอยู่แล้ว แต่พอพวก GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์เข้ามา ก็มีทั้งรางวัล ทั้งถ่ายทอดสด พวกอยากดัง อยากออกทีวี จองคิวจ่ายเงินแทบไม่หวาดไม่ไหว นี่เฮเดสยังให้คนในกิลด์มาจัดการขายตั๋วเข้าชม เปิดให้มีการขายน้ำขายอาหาร พี่เอเขาบอกว่า ตอนนี้คนในกิลด์รับเงินกันเป็นมือระวิง” “อ้าว แล้วใครออกไปลาดตระเวน” อาหมวยชักสงสัย “จ้างกิลด์พยัคฆ์เอา ใช้เงินค่าลิขสิทธิ์นั่นแหละจ้าง” วินให้ข้อมูลอย่างคล่องแคล่ว เพราะได้มาจากคนในโดยตรง “อ้อ กิลด์นี้ก็เลยเป็นตัวเลือกอันดับหนึ่ง” อาหมวยกลับไปเรื่องเดิม “ฮะ” “แล้วตัวเลือกที่สองล่ะ” อาหมวยถามต่อ “กิลด์พยัคฆ์มั้ง” วินบอกอย่างลังเล “ทำไม” “อย่างน้อย พวกนี้ก็เก่งจริง ช่วยเหลือกันจริงๆ แม้จะดังสู้เฮเดสไม่ได้ก็เถอะ” “แล้วกิลด์พยัคฆ์สู้เฮเดสไม่ได้ตรงไหน” อาหมวยถามต่อ คำถามนี้ทำให้วินเงียบไปพักใหญ่ ความจริง ไม่ว่าความทุ่มเท ความสามัคคี หรือแม้แต่ความสามารถของคนในกิลด์พยัคฆ์ ไม่มีข้อไหนที่ด้อยกว่า บางเรื่องก็ดีกว่าด้วยซ้ำ เพียงแต่ พวกเขาไม่เคยได้รับการสนับสนุนจากคนนอกเกมเหมือนเฮเดส น้อยครั้งที่ GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์จะสนใจ แฟนคลับนอกเกมก็น้อย พอวินตอบอย่างที่คิดไปตรงๆ อาหมวยก็หัวเราะ “เฮเดสน่ะมีรูปเป็นทรัพย์ เขาตั้งกิลด์เพื่อส่งให้ดัง แล้วเขาก็เอาความดังมาหนุนกิลด์อีกที” “อาหมวยพูดง่ายไปป่าว ถ้าแค่หล่อแล้วเป็นหัวกิลด์รวยๆได้ ป่านนี้ก็มีแต่กิลด์นายแบบแล้ว” “ใครบอกว่า เขาหล่ออย่างเดียวเล่า เอาแค่กรณีนี้” อาหมวยชี้ไปที่ป้ายประกาศประลองยุทธ “คนที่คิดวิธีการลงทุนครั้งเดียว แต่ได้เงินมาจ้างกิลด์อื่นลาดตระเวน ได้ชื่อเสียงทั้งๆที่ตัวเองไม่ต้องลงมือทำงาน ได้งานมาให้ลูกน้องทำหารายได้ ส่วนกิลด์ได้ค่าเช่าที่ขายของกับขายตั๋วเข้าชม อาไม่คิดว่าเขามีดีแค่หน้าตาหรอก” วินพยักหน้าหงึกๆ “คนอื่นใช่ว่าจะคิดไม่ออก เพียงแต่มีใครที่สามารถดึงดูดหาเงินนอกเกมมาสนับสนุนตัวเองอย่างเขา” อาหมวยสรุปปิดท้าย กว่าจะเดินทั่วเมือง วินก็รู้ตัว เทียบกับเฮเดส เขาไม่ดัง ไม่หล่อ ไม่ดึงดูดสาวๆ ก็แปลว่าไม่ดึงดูดเงิน เทียบกับกิลด์พยัคฆ์ เขาไม่เก่ง ไม่อดทน ไม่มีเพื่อนร่วมตาย นอกจากอาหมวย เทียบกับ มิคาเอล เขาไม่มีเงินจะผลาญ แล้วจริงๆ มิคาเอลก็ไม่ได้ผลาญเงิน เขาได้คืนทุกบาททุกสตางค์ผ่านการปันผลปลายปี การผลาญเงินในเกมของเขามันช่วยดึงเงินส่วนอื่นให้เข้ามาหมุนในนี้ไม่รู้กี่รอบต่างหาก เทียบกับ กิลด์ขุมทรัพย์ เขาไม่มีทักษะการจัดการแบ่งผลประโยชน์ ที่จะดึงดูดสมาชิกที่มีความสามารถหลากหลายและเก่งจริง และที่สำคัญ แม้กิลด์นี้จะเจ๋ง แต่กิลด์นี้จน จึงไม่ใช่กิลด์แบบที่วินอยากจะสร้าง เทียบกับวังบุปผา เขาไม่มีทางดึงดูดแฟนคลับหนุ่มๆได้อยู่แล้ว “เฮ้อ ชาตินี้วินจะได้ตั้งกิลด์ไหมนี่” วินบ่นหลังจากที่เห็นสัจธรรมว่าขนาดตัวเองยังไม่เลือกอยู่กิลด์ตัวเองเลย แล้วจะไปหลอกให้ใครมาอยู่ด้วยได้ “สะสมประสบการณ์ไปไอ้หนู ยอดเขาไม่ได้มีไว้ให้เด็กอ่อนหัดปีนเล่น” อาหมวยสั่งสอนปนหัวเราะ “ไม่เป็นไร งั้นเราก็รวมกับปาร์ตี้ผีไม่มีญาติต่อไป พี่ๆเขาคงมาชวนไปทำอะไรได้กำไรดีๆเรื่อย ที่สำคัญใจดีอีกต่างหาก เที่ยวก่อนแปดม้าให้ค่าสอนตั้งเยอะแน่ะ” วินปลอบใจตัวเองก่อนจะเดินเข้าร้านตัวเอง “นี่วินคิดว่า พวกเขาแค่ใจดีหรือ” อาหมวยถามยิ้มๆ ก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้องพักหลังร้าน วินวิ่งตามเข้าไปถามให้รู้เรื่อง ก็ได้คำตอบว่า “เขาตั้งราคาค่าสอนปลดผนึกให้เราต่างหากเล่า ตอนนี้รับมาคนละหมื่นเหรียญทอง ต่อไปหากจะสอนใครก็ต้องเรียกเท่ากันหรือมากกว่า ไม่อย่างนั้นก็เสียน้ำใจที่เสี่ยงตายมาด้วยกัน ที่สำคัญเขาเตือนเราอ้อมๆว่า ทักษะแบบนี้มีราคาเกินกว่าจะสอนใครโดยไม่คิด รู้ไว้เสียด้วย” วินกระแทกตัวลงนั่งหงายหลังไปอิงพนักโซฟาอย่างหมดท่า “อาหมวย วินยอมแพ้แล้ว พวกผู้ใหญ่ทำไมทำอะไรซับซ้อนจัง” --------------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:48:55

ความคิดเห็นที่ 6 บทที่ 65 วันสุกดิบ 1 “โกเลมน้อยขอสองชุดเลยนะ” เจ้าโกเลมน้อยไม่รู้หรอกว่าทำไมวันนี้พี่วินใจดี เตรียมฉลองยกใหญ่ รู้แค่ว่าพอเข้าเกมมาพี่วินก็จับมันฟัดง่ำๆ แล้วก็บอกว่าจะสั่งตัดเสื้อใหม่ให้ “ได้เลย สิบชุดก็ได้ ฉลองให้มหาบัณฑิตทั้งที พี่วินไม่ขี้ตืดหรอก” “โกเลมน้อยเอาสองชุด ชุดหนึ่งเล็กๆ ชุดหนึ่งใหญ่ๆ” เจ้าโกเลมน้อยยังมุ่งมั่นกับจำนวนชุดที่ต้องการ จนพี่วินชักสงสัย “ทำไมต้องชุดหนึ่งเล็กๆ ชุดหนึ่งใหญ่ๆ” พี่วินถาม “ชุดเล็กๆของโกเลมน้อย ชุดใหญ่ๆของพี่ยักษ์แดง” คำตอบนี้ทำให้พี่วินต้องปวดหัวกับการซักไซ้เจ้าโกเลมน้อยอีกพักใหญ่ กว่าจะรู้เรื่องว่าวันก่อนนู้นที่ปล่อยให้เจ้าโกเลมน้อยอยู่วัดตัวตัดเสื้อกับน้าบุษ เจ้าโกเลมน้อยดันหยิบผ้ามานุ่งเป็นผ้าเตี่ยวแบบพี่ยักษ์แดง ผลก็คือมันโดนลูกค้าสาวๆของน้าบุษจับฟัดเสียน่วมก่อนจะสอนมันว่าโป๊ ไม่ดี เจ้าโกเลมน้อยเลยรีบส่งข่าวไปหาเพื่อนตัวเดียวของมัน แล้วอาสาจะหาชุดใหม่ไปให้เปลี่ยน “แล้วพี่ยักษ์แดงตัวแค่ไหน น้าบุษจะตัดถูกเหรอ” อาหมวยถามอย่างสงสัย “นั่นสิคะ ถ้าไม่วัดตัวก็ตัดไม่ได้นะโกเลมน้อย” ช่างตัดเสื้อที่ตอนนี้เริ่มโด่งดังกับเขาบ้างแล้วบอก เจ้าโกเลมน้อยมันเงียบไปนิดนึง แล้วก็บอกว่า “ตัดได้ๆ โกเลมน้อยจะให้พี่ยักษ์แดงบอกขนาดมา” ที่แท้มันแอบส่งข้อความไปถามพี่ยักษ์แดง พี่ยักษ์แดงที่มีประสบการณ์ในการเข้าไปในฐานข้อมูลของระบบมากกว่าจึงหาทางออกให้ “ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ น้าบุษทำให้ได้อยู่แล้ว” น้าบุษบอกอย่างใจดี เจ้าโกเลมน้อยเลยได้โชว์ท่าไม้ตายสุดยอดที่พี่วินเพิ่งสอน ยกมือขึ้นประนมที่หน้าอก แล้วก็ก้มตัวจนตูดโด่ง “ขอบคุณคร้าบ” “ต๊าย น่าเอ็นดู มามะมาให้น้าบุษหอมหน่อย” น้าบุษเก็บอาการไม่ได้ ท่ามกลางเสียงหัวเราะของทุกคนในห้อง ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า กำลังจะเจอเรื่องปวดหัวเร็วๆนี้ ---------------------------------------------- “นี่ พวกแกเมื่อไหร่จะมาถึง” อาหมวยส่งข้อความหากลุ่มเพื่อน หลังจากที่นัดแล้วนัดอีก เพื่อนๆทั้งสามก็มาไม่ถึงร้านสักที วันจันทร์บอกว่าอยู่คนละเมือง วันอังคารขอทำเควสย่อยระหว่างทาง วันพุธ ไอ้ส้มทะเลาะกับแฟน อีกสองคนเลยต้องหยุดเดินทางเพื่อปลอบใจส้ม วันพฤหัสคืนดีกันได้ เจ้าส้มเลยของหวานกับแฟนต่อ วันศุกร์ มาเกือบถึงแล้ว แต่ไม่มีที่พักเลยยังไม่เข้ามา จนถึงวันเสาร์ตามเวลาในโลกจริง อาหมวยก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะได้เจอเพื่อนในเกม “เดี๋ยวตอนเที่ยงไปเจอกันที่วิหาร ตรงที่ที่เขาไปเรียนทักษะปัดคำสาปนะ แล้วก็ ไอ้ส้มมันสั่งว่า แกต้องทำเป็นไม่รู้จักพวกเราสามคนด้วย” จักร หรือแจ้กกี้ในเกมบอก “อ้าว ทำไม” อาหมวยงง “ก็ไอ้ส้มนะสิ ทะเลาะกับแฟนอีกแล้ว” เปิ้ลส่งเสียงแทรกเข้ามา “คืองี้ แฟนไอ้ส้ม พอมาถึงก็ดันไปเจอหัวหน้าหน่วยลาดตระเวนอะไรสักคน” จักรพยายามจะอธิบาย แต่เพราะนึกชื่อคนที่พูดถึงไม่ออก เปิ้ลก็เลยแทรกเข้ามาอีกครั้ง “เขาชื่อ มังกรขาวย่ะ” “เออนั่นแหละ หมอนั่นดันชวนแฟนไอ้ส้มไปรับจ้างลาดตระเวนรักษาความปลอดภัย” จักรพูดต่อ “แล้วไง” อาหมวยก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าเกี่ยวอะไรกับตัวเอง “ไม่ยังไงหรอก ก็แค่แฟนไอ้ส้มตกลง ไอ้ส้มเลยโกรธ” เปิ้ลบอก “อ้าว” อาหมวยอุทาน “จะไม่ให้โกรธได้ไง อ้างมาได้ว่า นอกจากค่าจ้างแล้ว หน่วยลาดตระเวนได้ที่พักฟรี ฉันก็บอกตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าจะมาพักที่บ้านแก ยังจะเอาเรื่องนี้มาอ้าง เชอะ นึกว่าฉันรู้ไม่ทันหรือไง อยากจะไปคอยคุ้มครองกลุ่มสาวๆล่ะสิ ในเมื่อเห็นสาวๆดีกว่า ก็อย่าได้มีโอกาสทำความรู้จักกับพี่น้องผู้ลบประวัติที่โด่งดังเลย” คราวนี้เจ้าของเรื่องให้ข้อมูลเองฉอดๆ “แล้วเรื่องมันโยงมาถึงฉันได้ไงวะ” หมวยยังงงอยู่ “แกอย่าไปหาเหตุผลกับคนที่กำลังหึงปนพาลเลยว่ะ เอาเป็นว่า ไอ้ส้มมันหาว่าแฟนมัน เห็นแก่หน้าคนใหญ่คนโตมากกว่ามัน แถมยังคิดจะแอบหนีไปหลีสาว มันก็เลยจะแกล้งทำเป็นว่าเพิ่งรู้จักแกที่วิหาร แล้วตามไปพักที่บ้านแก ให้แฟนมันตาลุกบ้างว่ามันก็รู้จักคนดังกับเขาเหมือนกัน ดังกว่าเจ้า.. อะไรนะ” จักรถาม “มังกรขาว” เปิ้ลช่วยตอบ “นั่นแหละๆ มันกะจะแกล้งไม่แนะนำแฟนมันให้รู้จักกับแกสักพัก พวกเราก็เลยต้องทำเป็นว่าไม่รู้จักกันมาก่อนไง” จักรสรุป อาหมวยฟังแล้วก็รู้สึกแปลกๆ “แค่ทะเลาะกับแฟน แต่เพื่อนแกสามคนต้องยอมกลายเป็นคนโกหกพกลมเชื่อถือไม่ได้ อย่างนั้นหรือ ไอ้ส้ม” “ไอ้หมวย” ส้มชักงอนที่เพื่อนไม่ร่วมมือ “ฉันจะไปที่วิหารตามนัด ถ้าแกอยากเล่นละคร ก็เล่นเอง แต่บอกไว้ก่อนเลยนะว่า ถ้าแกสามคนทำเป็นไม่รู้จักฉัน ฉันก็จะถือว่า ไม่เคยรู้จักพวกแกเหมือนกัน” อาหมวยตัดสัญญาณ ส้มหน้าเสียทันทีที่ได้ยิน “ซวยแล้ว สมน้ำหน้า ก็รู้อยู่ว่า ไอ้หมวยมันไม่ชอบคนโกหก แต่นี่ดันจะไปบังคับให้มันโกหกเสียเอง” จักรบ่นเป็นหมีกินผึ้ง “ไม่ชอบโกหก แต่หลอกคนทั้งเกมว่าเป็นเด็กอายุสิบห้าเนี่ยนะ” ส้มทำเสียงเยาะ ไม่ยอมแพ้ “เฮ้ย โกหก กับไม่แก้ข่าวไม่เหมือนกันสักหน่อย” เปิ้ลท้วง “ใช่ๆ แกรู้อยู่แก่ใจว่าอะไรเป็นอะไร แต่ไปกล่าวหาหมวยมันแบบนั้น ไม่กระดากปาก ก็ละอายใจมั่งเหอะ” จักรชักจะเลิกเห็นแก่ความเป็นผู้หญิงของเพื่อน จนเริ่มสวนกลับบ้างแล้ว “อ๋อ พวกแกหาว่าฉันผิด” ส้มทำท่าเหมือนจะร้องไห้ เปิ้ลเข้าไปโอบไหล่เพื่อปลอบโยน ก่อนจะโบกมือไล่จักรให้ไปรับหน้าหมวยตามนัดให้ทันก่อน ----------------------------------- ก่อนเที่ยงราวๆสิบห้านาที อาหมวย วินและโกเลมน้อยก็มาถึงที่หน้าวิหารเมืองอินเดียโนลา “ดอกไม้ไหมคะ ดอกไม้สวยๆ สำหรับบูชาเทวรูป” มีผู้เล่นคนหนึ่งมาเดินร้องขายดอกไม้อยูที่หน้าวิหาร แต่ดูเหมือนว่าจะขายไม่ดี ดอกไม้เหลือเต็มตระกร้า ซึ่งก็ไม่น่าแปลกนัก เพราะการมาขอเรียนทักษะปัดคำสาป แค่คุกเข่าก็เรียนได้แล้ว ใครจะยอมเสียเงินซื้อดอกไม้ “ดอกไม้สวย ดอกไม้สวย” เจ้าโกเลมน้อยพูดและมองตามดอกไม้สีแดงอย่างสนใจ “อยากได้ดอกไม้หรือโกเลมน้อย” อาหมวยถาม “อยากได้ อยากได้” มันยิ้มแป้นตอบรับทันควัน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมันอยากได้จริงๆ หรือแค่พูดตามนายหญิงของมัน อาหมวยเดินไปหาแม่ค้าขายดอกไม้ทันที “ขายยังไงคะ” “ดอกละหนึ่งเหรียญทอง ซื้อสิบดอกแถมหนึ่งดอก เหมาหมดตะกร้าจัดช่อดอกไม้ให้ฟรี” แม่ค้าบอกราคา ต่อด้วยรายการของแถมโปรโมชั่นอย่างคล่องแคล่ว แต่ราคาที่บอกไม่ได้จูงใจให้คนซื้อเท่าไรเลย มีใครบ้างที่คิดจะซื้อดอกไม้ที่ราคาเท่ากับครึ่งหนึ่งของค่าเช่าห้องพักในโรงแรมห้องหนึ่งในเมืองนี้ “โกเลมน้อยจะเอาสีแดง สีเหลืองแล้วก็สีส้ม” เจ้าโกเลมน้อยมันแตะที่กลีบดอกไม้อย่างเบามือจนอาหมวยนึกเอ็นดู “เอาแค่สามสีหรือ” อาหมวยถาม “เอาหมดเลย เอาหมดทุกสีเลย” เจ้าโกเลมน้อยตอบอย่างดีใจ ก่อนจะไล่สีที่เหลืออย่างร่าเริง “เอาสีขาว เอาสีชมพู เอาสีม่วง แล้วก็เอาสีฟ้า” คนขายมองอาหมวยยิ้มๆ นึกดีใจที่เจอเศรษฐีตัวจริง นอกจากจะไม่ต่อสักคำ ยังปล่อยให้ตุ๊กตาเลือกเอาตามใจอีก “รับเพิ่มอีกสามดอกไหมคะ จะได้ของแถมดอกนึง จะจัดช่อให้เป็นพิเศษเลย จะได้เอาไปบูชาเทวรูป” อาหมวยมองคนขายอย่างพิจารณา เพราะเธอชักสะดุดว่า คนขายย้ำเรื่องเอาไปบูชาเทวรูปโดยไม่จำเป็น “เอาครับ ให้นายหญิงหนึ่งช่อ ให้พี่วินหนึ่งช่อ แล้วก็ให้โกเลมน้อยหนึ่งช่อ” ถ้าอาหมวยไม่ตามใจโกเลมน้อย ตกลงใจซื้อดอกไม้ให้ไปแล้ว ก็คงใจอ่อนยวบยอมเหมาหมดตะกร้าตอนนี้แหละ คนขายหันมามองอาหมวย ซึ่งอาหมวยก็พยักหน้านิดๆเป็นการตกลง คนขายจัดดอกไม้เป็นช่ออย่างสวยงาม พอส่งให้โกเลมน้อย มันก็เอาไปให้นายหญิงกับพี่วินก่อน จนมันได้ช่อสุดท้ายของมันเอง มันก็ใช้ท่าไม้ตายใหม่ของมันเหมือนเดิม “ขอบคุณคร้าบ” จนคนขายดอกไม้แถมเข็มกลัดดอกไม้สีบานเย็นให้เจ้าโกเลมน้อยมากลัดที่หน้าอกเสื้อด้วย “เอาดอกไม้วางบนพานก่อนที่จะขอเรียนทักษะนะคะ” คนขายขยิบตาให้อาหมวยก่อนจะเดินจากไป ----------------------------------- แม้หน้าวิหารจะคึกคัก แต่ในตัววิหารกลับเงียบสงบ คนส่วนใหญ่มักจะมาขอเรียนทักษะที่นี่ทันทีที่มาถึงทวีปใหญ่เป็นครั้งแรก วิหารนี้จึงมีคนหนาแน่นเฉพาะตอนที่เรือจากทวีปเริ่มต้นมาเทียบท่า ภายในวิหารเป็นห้องโถงใหญ่ห้องเดียว หลังคาสูงกว่าสิบเมตร สร้างด้วยหินอ่อนทั้งหลัง ไม่มีอะไรอยู่ในห้องโถงนี้เลย ยกเว้นเทวรูปสีทองที่อยู่ในเปลือกไข่ โผล่ให้เห็นแค่ใบหน้าอิ่มเอิบ หลับตาพริ้ม มุมปากยิ้มน้อยๆราวกับกำลังฝันดี ส่วนอื่นที่มองเห็นก็มีเพียงปีกขนาดใหญ่ที่ตอนนี้หุบและห่อหุ้มร่างกายของเทวรูปอย่างมิดชิด ที่ด้านหน้าองค์เทวรูปมีแท่นไม้สูงราวๆครึ่งเมตรสามแท่น แต่ละแท่นมีพานตั้งอยู่ด้านบน และที่หน้าแท่นไม้ มีเบาะสำหรับรองเข่าวางอยู่ ว่ากันว่าในสมัยที่เพิ่งเปิดให้มีการขอเรียนทักษะ หัวหน้ากิลด์และหัวหน้ากลุ่มต่างๆ ต่างก็นำลูกน้องนับร้อยนับพันเข้ามาขอเรียนทักษะในห้องโถงนี้ และผู้นำเหล่านั้นก็คุกเข่าอยู่ที่เบาะที่อยู่ตรงหน้าอาหมวยในขณะนี้ เพื่อขอประทานทักษะให้กับผู้ติดตามทุกคน อาหมวยทำตามคำแนะนำ เธอวางช่อดอกไม้ลงบนพาน ก่อนที่จะคุกเข่าลง วินที่อยู่ด้านซ้ายทำตาม เพราะคุ้นเคยกับการตามม๊ากับป๊าไปวัด ส่วนเจ้าโกเลมน้อยที่อยู่ทางขวา มันไม่เคยสงสัยอยู่แล้วว่า ตุ๊กตาอย่างมันจะเรียนทักษะได้หรือเปล่า เห็นนายหญิงทำ มันก็ทำตาม พอสองคนกับหนึ่งตัวคุกเข่าลงบนเบาะจนครบ ประตูวิหารที่ปกติเปิดอยู่ตลอดเวลาก็มีกระแสลมแรงพัดผ่าน ทำให้คนที่คิดจะเดินเข้ามาต้องเอามือป้องหน้าไม่ให้ลมเข้าตา เมื่อเขาเดินเข้ามาในวิหาร ก็ได้แต่พึมพำอย่างแปลกใจ “เมื่อกี้ เหมือนมีคนอยู่ในวิหารนี่นา เอ หรือว่าตาฝาด” ---------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:50:47

ความคิดเห็นที่ 7 บทที่ 66 วันสุกดิบ 2 “ดอกไม้ไหมคะ ดอกไม้สวยๆ สำหรับบูชาเทวรูป” คนขายดอกไม้คนเดินยังเดินขายดอกไม้ที่เหลืออยู่นิดหน่อย จักรมองตามอย่างไม่แน่ใจ แต่เมื่อเห็นว่าเลยเที่ยงไปเกือบห้านาทีแล้ว หมวยก็ยังไม่มาสักที เขาก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปถาม “คุณ คุณครับ” จักรเรียกทั้งๆที่เห็นอีกฝ่ายไม่ชัดนัก เพราะต้องเอามือป้องไว้เหนือคิ้ว และทำตาหยิบหยีหลบแดดอยู่ “คะ” สาวขายดอกไม้หันมาตามเสียงเรียก เพราะเธอสวมหมวกปีกกว้าง พอหันมาก็ช่วยบังแสงแดดแผดกล้าที่ส่องเข้าตาจักรพอดี จักรรู้สึกว่าความร้อนจากแสงแดดที่ส่องกระทบผิวหน้าหายไป พอลืมตาเต็มที่ ก็เห็นตาคมราวตากวาง จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากเต็มอิ่มของสาวขายดอกไม้ ทันใดนั้น จักรก็มีอาการวูบวาบที่ข้างแก้มจนผิวสองสีของเขามีเลือดฝาดขึ้นมาทันตาเห็น “จะเป็นลมแดดหรือ” คนขายดอกไม้ถาม วูบ จักรรู้สึกเหมือนกำลังตกสู่ใจกลางโลกกะทันหัน “มะ ไม่ ไม่เป็นไรครับ” จักรชักรำคาญตัวเอง ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขามีอาการอย่างนี้ได้เลยนี่นา “แล้วเรียกทำไมคะ” จักรเพิ่งสังเกตว่าเสียงเธอช่างหนักแน่นมั่นคงเกินหญิง เขาคงหลงเสียงเธอเสียแล้ว “คือ ผมจะถามว่า คุณอยู่แถวนี้ คุณเห็นเด็กผู้หญิงอายุสักสิบห้าสิบหก เดินมากับตุ๊กตาตัวสีส้มๆบ้างไหมครับ อ้อ อาจจะมากับเด็กหนุ่มอีกคนอายุราวๆสิบเก้ายี่สิบน่ะครับ” จักรถามเสียงเรียบ ทั้งๆที่พยายามเก็บอาการใจเต้นเต็มที่ “ก็เห็นอยู่” “หรือครับ พวกเขาอยู่ที่ไหน” คนขายดอกไม้เอียงคอน้อยๆเหมือนจะขำกับท่าทางลุกลี้ลุกลนของจักร แต่พอเธอทำถ้าจะตอบ ก็มีเสียงเรียกมาจากด้านหลัง “ท่านหญิงมังกร ท่านหญิงมังกร” หญิงสาวคนหนึ่งแต่งชุดนายพราน สะพายดาบเล่มโตเดินเข้ามาหา “ท่านหญิงแอบมาขายดอกไม้อีกแล้วหรือคะนี่” พรานสาวไม่สนใจจักรที่ยืนอยู่ข้างๆเลย “จ๊ะ” ท่านหญิงมังกรตอบสั้นๆ “ไม่รู้จะมาขายทำไม อะโฟร์ไดท์ก็บอกแล้วนี่นา ว่าจะสั่งให้สมาชิกใหม่ช่วยเหมาให้หมด” พรานสาวบ่นพร้อมกับแย่งตะกร้าไปถือก่อนจะชวน “ไปกินข้าวกันเถอะ พี่ๆน้องๆรอแย่แล้ว” “เอ๊ เอาคืนมา” ท่านหญิงมังกรแย่งตะกร้าดอกไม้กลับ แต่พรานสาวไม่ยอม ยื้อกันไปมาได้ไม่กี่ที ตะกร้าก็คว่ำ ดอกไม้ที่ตกถึงพื้นก็สลายกลายเป็นอากาศธาตุในทันที เหลือดอกไม่สีม่วงดอกเดียวที่ก้านยังเกี่ยวกับหูตะกร้าไว้ได้ “ดูสิเนี่ย” ท่านหญิงมังกรร้อง พรานสาวหน้าซีด ปล่อยมือถอยห่างในทันที ตะกร้าจึงกระตุกวูบตามแรงดึงของท่านหญิง จนดอกไม้ดอกสุดท้ายร่วงออกจากตะกร้า “ว้าย” ท่านหญิงตกใจ แต่ไม่ทันที่ดอกไม้จะกระทบพื้น จักรก็คว้าได้เสียก่อน “เอ่อ ผมเก็บให้” จักรยื่นดอกไม้ให้พร้อมคำพูดตะกุกตะกัก “คุณเก็บไว้เถอะ ดอกไม้สวรรค์ต้องได้อย่างสุจริตและไม่แปดเปื้อนถึงจะใช้ได้ คุณชิงเก็บก่อนที่จะถึงพื้นโดยที่ฉันไม่ได้มอบกรรมสิทธิ์ให้ แม้ไม่แปดเปื้อนจนสูญสลายก็ใช้การไม่ได้แล้ว” เสียงของท่านหญิงบ่งความไม่พอใจนิดๆ “ท่านหญิงคะ อเมทิสของโทษ” พรานสาวขอโทษเสียงอ่อย “ก็รู้อยู่แล้วว่าภารกิจนี้ คนของเราไม่เคยทำสำเร็จ แล้วยังจะมาขวางฉันอีก รู้ไหมว่าฉันติดเควสนี้มาเป็นปีแล้ว จำไว้เลยนะ ถ้าคนที่ฉันเพิ่งส่งเข้าไปทำเควสไม่ผ่านละก็ คราวหน้าฉันจะพาเธอไปเก็บดอกไม้ด้วย” สิ้นคำขู่ท่านหญิง พรานสาวก็ได้แต่ยื่นมือไปรับตะกร้าเปล่ามาช่วยถือแล้วก็ยืนรอเจี๋ยมเจี้ยม ท่านหญิงตั้งท่าจะเดินจากไป แต่ก็นึกได้ว่ายังไม่ได้ตอบคำถามจักร พอหันกลับมา ก็เจอชายหนุ่มกำลังดมดอกไม้อย่างเคลิบเคลิ้ม “คุณ” “อะ คะ ครับ” “คนที่คุณถามถึง เพิ่งจะเข้าไปทำเควส ส่วนใหญ่คนทำเควสนี้ใช้เวลาข้ามวัน แล้วก็ไม่สามารถติดต่อได้ด้วยการสื่อสารทุกชนิด รอให้ถึงพรุ่งนี้ แล้วคุณค่อยส่งข้อความไปหาพวกเขาก็แล้วกัน” ท่านหญิงพูดจบก็เดินจากไปทันที จักรได้แต่มองตาม ตาลอย ไม่ได้ได้ยินแม้แต่เสียงคุยกันแว่วๆของสองสาว “มีคนยอมซื้อดอกไม้แพงระยับของท่านหญิง โดยที่ไม่รู้ว่ามันใช้ในการทำเควสด้วยหรือนี่” “มีสิ” “แล้วจะทำเควสผ่านหรือเปล่าน้า” “ไม่รู้สิ ขอให้ผ่านทีเถอะ ฉันจะได้หมดภาระเสียที” --------------------------------- ฝ่ายมิคาเอลก็กำลังจ้องตาวัดใจกับเจ้ายักษ์แดง อัลติเมทโกเลม สุดยอดแห่งสัตว์เลี้ยงที่เอาแต่ใจของเขา หากบรรดาลูกกิลด์มาเห็นหัวหน้าต้องกระโดดขึ้นมายืนอยู่บนคานในโรงสัตว์เลี้ยงเพียงเพื่อจะได้จ้องตากับเจ้ายักษ์แดงได้ถนัดๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะนับถือมากขึ้นในความพยายาม หรือจะแอบขำดี “ข้าจะเอาห้องนอน ข้าไม่นอนกับไอ้พวกนี้” เจ้ายักษ์แดงมันประกาศกร้าว จนบรรดายูนิคอร์น ม้าศึก เสือขาวและนกอินทรีที่ปกติไม่ค่อยจะถูกกันสักเท่าไร หลบไปเบียดกันกลมอยู่ที่มุมหนึ่งของโรงสัตว์เลี้ยง “ไหนลองให้เหตุผลมาหน่อยสิ” มิคาเอลถามอย่างไม่ทิ้งมาดนาย “ก็ ก็ ก็นายหญิงของเจ้าโกเลมน้อยยังสร้างห้องนอนให้โกเลมน้อยนอนคนเดียวเลย” เจ้ายักษ์แดงยอมสารภาพแล้วว่าได้ความคิดนี้มาจากไหน มิคาเอลตาค้าง เขาคิดอยู่ในใจ เจ้าโกเลมน้อยตัวกะเปี๊ยก ห้องไหนก็อยู่ได้ แต่ขืนเขาสร้างห้องให้เจ้ายักษ์นี่มีหวังเสียพื้นที่ไปหนึ่งปีกตึก “จะเลียนแบบเจ้าโกเลมน้อยเนี่ยนะ” “ไม่ได้เลียนแบบ ข้าแค่อยากได้มั่ง” มิคาเอล แอบกระตุกยิ้มที่มุมปาก ยังไงเอไอก็ยังโกหกไม่เป็น ตอนแรกเขาคิดจะปฏิเสธไป แต่พอหันไปเห็นสัตว์เลี้ยงอีกสี่ตัวที่กอดกันกลมอยู่ที่มุมห้องแล้วก็ได้แต่ถอนใจ ตั้งแต่เขาได้อัลติเมทโกเลมมา เจ้าพวกนี้มันเครียดจนขนร่วงเป็นกระจุกๆเกือบทุกวัน ถ้าย้ายเจ้ายักษ์แดงออกไป อาการมันอาจจะดีขึ้น เขาจึงติดต่อไปที่ธนาคาร “ส่งสถาปนิกมาที่นี่ด่วน” คำสั่งสั้นๆ แต่ด้วยอำนาจเงินและความเป็นลูกเจ้าของหุ้นใหญ่ สถาปนิกแทบจะหายตัวมาปรากฏตรงหน้าทันที “มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” มิคาเอลก้มลงไปมองสถาปนิกคนคุ้นเคย ก่อนจะใช้เวทย์ดึงตัวเขาขึ้นมายืนบนคานด้วยกัน จะได้เจรจากับเจ้ายักษ์แดงถนัดๆ “อยากได้ห้องแบบไหนก็บอกสถาปนิกไป” มิคาเอลบอกแค่นี้ ก่อนจะทิ้งสถาปนิกไว้คนเดียวเพื่อไปตรวจรายงานต่างๆที่ยังกองค้างอยู่บนโต๊ะในห้องหนังสือ อีกครึ่งชั่วโมงถัดมา มิคาเอลก็กลับเจอเจ้ายักษ์แดงกำลังร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี โดยที่สัตว์เลี้ยงอีกสี่ตัวที่เหลือใช้ขาหน้าหรือปีกอุดหูอย่างสุดความสามารถ “อะ นายท่าน” พอทำท่าว่าจะได้ห้อง เจ้ายักษ์แดงก็แสดงความเคารพนบนอบขึ้นมาทันใด “นั่น ร้องเพลงอะไร” มิคาเอลถาม เพราะเมื่อกี้ได้ยินไม่ถนัด “ไก่ย่างถูกเผา..” เจ้ายักษ์แดงมันตอบด้วยการร้องให้ฟังเสียงดังฟังชัด จนมิคาเอลยกมือห้ามแทบไม่ทัน “พอๆๆ นี่ไปหัดมาจากไหนนี่” “โกเลมน้อย” ยักษ์แดงตอบเสียงอ่อย มิคาเอลส่ายหน้า นี่เขาคิดถูกหรือผิดนะที่อนุญาตให้เจ้ายักษ์แดงมีเพื่อนเป็นตุ๊กตา “แล้วทำไม อารมณ์ดีนัก” มิคาเอลคาดว่าจะมาเจอเจ้ายักษ์แดงหน้าหงิก เพราะก่อนจะกลับสถาปนิกเข้าไปบอกเขาว่า ต้องใช้เวลาสร้างห้องใหม่ถึงเจ็ดวันในเกม เพราะต้องหาวัสดุพิเศษมาทำห้อง “โกเลมน้อยบอกว่า นายหญิงจะสั่งตัดชุดให้” “นายหญิงของโกเลมน้อย ตัดชุดให้โกเลมน้อย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้า” “นายหญิงจะสั่งให้ตัดสองชุด ชุดหนึ่งของโกเลมน้อย ชุดหนึ่งของข้า” เจ้ายักษ์แดงตอบไปยิ้มไป แต่มิคาเอลดูแล้ว คิดว่ามันกำลังแยกเขี้ยวขู่มากกว่า “แล้วบอกโกเลมน้อยไปแล้วหรือยังล่ะว่า เจ้ามีข้อจำกัดอะไรบ้าง” มิคาเอลถาม “ข้อจำกัด?” เจ้ายักษ์แดงสงสัย “ตอนสั่งสร้างห้อง สถาปนิกเขาไม่ได้บอกหรือว่า เวทย์ไฟในตัวเจ้ามันสูงมาก จนไอร้อนจากตัวก็สามารถเผาผ้าได้ทุกชนิด ขนาดที่เตียงนอนของเจ้าต้องทำจากโลหะพิเศษหรือหินทนไฟเท่านั้น เพราะนอนนานๆต่อให้เป็นโลหะบางทียังละลาย เสื้อผ้าของเจ้าต้องทำมาจากหนังมังกรเท่านั้น และเพราะมันหายาก พวกฝ่ายออกแบบเขาถึงทำแค่ผ้าเตี่ยวให้เจ้านุ่งไง” เจ้ายักษ์แดงอ้าปากหวอ ก่อนจะชวน “นายท่าน งั้นเราไปล่ามังกรกัน” “ตอนนี้งานยุ่ง เดือนหน้าค่อยไป แล้วระหว่างที่ห้องนอนใหม่ยังไม่เสร็จ ห้ามแกล้งสัตว์เลี้ยงตัวอื่นเด็ดขาด ไม่งั้นข้ายึดห้องคืน” พูดจบมิคาเอลก็กลับไปทำงานต่อ ส่วนเจ้ายักษ์แดง ก็เข้ามุมของมันทันที สัตว์เลี้ยงอีกสี่ตัวที่เหลือจึงค่อยหายใจได้ทั่วท้อง เดินออกจากมุมห้องกลับคอกใครคอนมัน แต่ไม่ใช่ว่าเจ้ายักษ์แดงกลัวคำขู่ของนายท่านหรอกนะ มันมีธุระที่สำคัญยิ่งที่ต้องทำต่างหาก -------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:52:11

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่ออาหมวย วินและโกเลมน้อยคุกเข่าลงพร้อมกัน ก็มีแสงสว่างวาบขึ้นจนทุกคนต้องหลับตา พอลืมตาอีกครั้ง พวกเขาก็ไม่เห็นคนอื่นแล้ว อาหมวย วิน และโกเลมน้อยถูกจับแยกขังอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ พอจะเดินได้สองสามก้าว เรียกได้ว่าถ้าเอนตัวลงนอน ศีรษะกับปลายเท้าของวินก็แตะกำแพงแต่ละด้านพอดี ห้องนี้ไม่มีประตูหรือหน้าต่าง เพดานอยู่สูงมากจนประมาณไม่ถูก และเป็นที่เดียวที่มีแสงสว่างลอดเข้ามาได้ “วิน โกเลมน้อย” อาหมวยพยายามติดต่อผ่านช่องญาติ หลังจากที่ตรวจพบว่าช่องสื่อสารอื่นไม่ทำงาน “เฮ้อ อาหมวย โล่งอกไปที” วินตอบกลับมาได้ ทั้งสองแลกเปลี่ยนข้อมูลกันจึงรู้ว่าถูกขังอยู่ในสภาพเดียวกัน และประเมินแล้วว่าคงไม่มีอันตรายในระยะเวลาอันใกล้นี้ “งั้นอาจะนั่งปลดผนึกกับซ่อมไอเทมที่ค้างๆไปก่อนละกันนะ ถ้าทางโน้นมีอะไรก็เรียกก็แล้วกัน” อาหมวยบอกหลังจากที่ไม่เห็นว่าจะทำอะไรอย่างอื่นได้อีก “โอเค งั้นวินก็จะนั่งลบประวัติของที่ค้างๆอยู่ในกระเป๋าไปก่อนมั่ง” ในห้องควบคุมเควส “เฮ้ย ไหงสองพี่น้องทำอย่างนี้ล่ะ” NPC ประจำเควสโวยวายเมื่อเห็นอาหมวยกับวินปักหลักทำงานผ่านมอนิเตอร์ หึๆ เสียงหัวเราะเบาๆดังมาจากโต๊ะข้าง “หัวเราะอะไรวะ” NPC คนเดิมถาม “เอ็ง เตรียมตัวเสียของรางวัลระดับสูงสุดไว้ได้เลย คนพี่น่ะไม่เท่าไร แต่คนน้องนี่ ได้ข่าวว่า เควสไหนเควสนั้น ไม่เคยปล่อยให้หลุดมือ” คนหัวเราะหันมาตบไหล่ปลอบใจ “ไม่มีทาง เควสนี้ ของรางวัลสูงสุดจะออกได้ก็ต่อเมื่อมีคนผ่านเงื่อนไขพร้อมกันสามคน นี่มากันแค่สองเอง” NPC เจ้าของเควสหันมายักคิ้วให้ “งั้นเอ็งก็ตรวจสอบอีกจอก็แล้วกัน เพราะไฟสีแดงมันขึ้น แสดงว่ามีอีกคนอยู่ในห้องนั้นแล้ว” NPC เจ้าของเควสหันควับไปมองสัญญาณไฟอย่างแปลกใจ ก็ไม่มีข้อมูลผู้เล่นคนอื่นนี่นา แต่พอเขาเปิดหน้าจอ เขาก็เห็นตุ๊กตาตัวสีส้มๆกำลังนั่งอ้วนอย่างสุดเซ็ง แถมยังยื่นหน้ามุ่ยๆของมันมาเต็มหน้าจออีกต่างหาก “ฮ่าๆๆ” เสียงหัวเราะดังมาจากโต๊ะข้างๆทันที “เชอะ ตุ๊กตาดินปั้นก็กลัวเป็น อย่าหวังว่าจะผ่านเควสได้ง่ายๆ” แต่ไม่ทันที่ NPC เควสจะได้ทำอะไรก็มีสัญญาณเรียกดังมาจากมอนิเตอร์ของโกเลมน้อย NPC ทั้งสองจัดการตรวจสอบทันที เพราะนอกจากช่องญาติที่อาหมวยเพิ่งใช้แล้ว มันไม่ควรจะมีช่องสื่อสารไหนที่ใช้การได้อีก แต่พวกเขาตรวจไม่พบความผิดปกติ จึงไปเปลี่ยนเป็นเปิดเสียงเพื่อฟังการสื่อสารแทน “โกเลมน้อย” “พี่ยักษ์แดง” เสียงเจ้าโกเลมน้อยดีใจมาก “มีอะไรหรือ” พี่ยักษ์รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ “นายหญิงหาย พี่วินหาย หายไปหมดเลย” เจ้าโกเลมน้อยฟ้องทันที แต่ยักษ์แดงที่มีประสบการณ์ในการทำเควสร่วมกับนายมามากกว่าเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น “อ๋อ มิน่า ถึงต้องอ้อมตั้งไกลกว่าจะติดต่อโกเลมน้อยได้” จากนั้นพี่ยักษ์ก็บอกโกเลมน้อยว่า นายหญิงกับพี่วินคงทำเควสอยู่ เลยติดต่อไม่ได้ และตอนนี้พี่ยักษ์ก็ไม่ได้ติดต่อกับโกเลมน้อยทางช่องทางปกติ แต่ใช้วิธีมองๆหาว่าตรงไหนผ่านได้ก็อ้อมมา “เหรอ แล้วโกเลมน้อยต้องรอนานไหมอะ” พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไร โกเลมน้อยก็เลิกกังวล “ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้เรามาคุยกันเรื่องชุดใหม่กันเถอะ” “ชุดใหม่ๆ” เจ้าโกเลมน้อยตอบรับเสียงใส “ช่าย นายท่านบอกว่า พี่ยักษ์แดงต้องใส่ชุดทำจากหนังมังกร” พี่ยักษ์อวด “โกเลมน้อยเอา โกเลมน้อยเอาด้วย” “แต่ต้องไปล่ามังกรเองนะ” “เหรอ งั้นโกเลมน้อยจะชวนนายหญิงไป” “งั้นเรามาดูแบบชุดกันก่อน แล้วค่อยคิดกันว่าจะไปล่ามังกรสีอะไรดี” พี่ยักษ์ชวนก่อนจะส่งลิ้งค์ฐานข้อมูลชุดเกราะแบบต่างๆไปให้โกเลมน้อยดู ทั้งคู่คุยกันเพลินจนโกเลมน้อยลืมไปแล้วว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ส่วนที่ห้องควบคุม NPC ประจำเควสกำลังอ้าปากหวอ ก่อนจะยกมือปิดหน้า แล้วฟุบลงกับโต๊ะคอมฯไปสามสิบวินาที แล้วค่อยเงยหน้าขึ้นมาตะโกน “ใคร ใครเป็นต้นคิดให้สัตว์เวทย์สองตัวเป็นเพื่อนกัน แถมยังเป็นตัวที่รู้จักเจาะระบบด้วย อ๊ากกกก” เพื่อนร่วมงานที่เห็นเพื่อนสติแตกไปแล้ว ก็พึมพำเบาๆ “บอกแล้วเด็กนี่มาเมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้น” แต่ด้วยความเห็นใจ เขาจึงช่วยจัดการเซฟข้อมูลที่จำเป็น ทำสามก้อปปี้ ส่งให้ฝ่ายที่เกี่ยวข้องช่วยตรวจสอบ “นายไปพักก่อนก็ได้นะ กว่าผลตรวจสอบจะกลับมาก็คงอีกสักพัก” --------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:52:50

ความคิดเห็นที่ 9 บทที่ 67 วันสุกดิบ 3 “อีกแล้วเหรอ คราวนี้อะไรอีกล่ะ” หัวหน้าฝ่ายเทคนิคถามหัวหน้าฝ่าย NPC อย่างแปลกใจ แต่แปลกใจแค่ไหนตอนนี้ บรรดาหัวหน้าฝ่ายต่างๆก็ชักจะชินกับอาหมวยน้อยแล้ว ตอนนี้แทนที่จะหน้าตื่นวิ่งไปคุยกันที่ห้องประชุม ก็กลายเป็นคุยกันผ่านโทรศัพท์ภายใน โทรศัพท์สมัยนี้ ทั้งเห็นหน้า ทั้งส่งข้อมูลได้ ไม่ยุ่งยากดี “ไอ้ฝ่ายออกแบบงี่เง่านะสิ ดันลืมอัพเดทสถานะของเจ้าตุ๊กตาอ้วน เครื่องตรวจสอบคุณสมบัติผู้เล่นก่อนจะรับเควสเลยถือว่ามันมีคุณสมบัติ ทั้งๆที่ความจริงมันเป็นสัตว์เวทย์ตัวหนึ่ง” หัวหน้าฝ่าย NPC ถอนหายใจ “อ้าว มาโยนความผิดให้ได้ไง ไอ้ตัวนี้มันออกแบบมาจากฝ่ายผมที่ไหน” หัวหน้าฝ่ายออกแบบเถียง “ถึงไม่ได้ออกมาจากฝ่ายคุณ แต่ฝ่ายคุณมีหน้าที่อัพเดทข้อมูลสัตว์เวทย์ไม่ใช่หรือ” ฝ่ายเทคนิคช่วยฝ่าย NPC ฝ่ายออกแบบเถียงเรื่องนี้ไม่ออก ก็เปลี่ยนไปเรื่องใหม่แทน “ถึงฝ่ายผมจะลืม แต่การตรวจสอบคุณสมบัติผู้เล่นมันควรจะรอบคอบกว่านี้ไม่ใช่หรือ” “คู๊ณ วันๆคนรับเควสเป็นล้าน ขืนตรวจสอบอย่างละเอียดจะได้โดยนายเฉ่งประไร ใจคอจะให้ผมทำให้กระบวนการรับเควสใช้เวลาเพิ่มขึ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เพียงเพราะคุณลืมอัพเดทข้อมูลสัตว์เวทย์ตัวเดียวเนี่ยนะ” ฝ่าย NPC ชักเหลืออด ฝ่ายออกแบบก็ชักจ๋อย เถียงไม่ออก เลยเงียบไป “แล้วจะทำยังไงละทีนี้” ฝ่ายเทคนิคถาม “ก็ต้องปล่อยให้เจ้าตุ๊กตานั่นทำเควสไป ถ้ามันผ่านก็ต้องให้รางวัลมันด้วย เพราะขืนไปตัดสิทธิ์มันตอนนี้ พวกเราทั้งสามแผนกกลายเป็นยำใหญ่แน่” ฝ่าย NPC ตอบแบบปลงๆ “แล้วมันเควสอะไรหรือ ถึงต้องหน้าหงิกกันขนาดนั้น” ฝ่ายออกแบบถาม “เจ็ดสยองขวัญ” ฝ่าย NPC ตอบ หัวหน้าฝ่ายอีกสองฝ่ายถึงกับเงียบไป เควสเจ็ดสยองขวัญ เป็นเควสที่ว่ายากก็ไม่ยาก ง่ายก็ไม่ง่าย ประโยชน์ของของรางวัล เป็นประโยชน์กับคนอื่นมากกว่าตัวเอง เป็นเควสที่เพิ่มเข้าไปในปีที่สองของเกม เพื่อคานกับอาชีพหมอผีที่ใช้คำสาป เพียงแต่การรับเควสนี้เอาไปผูกกับดอกไม้สวรรค์ซึ่งขึ้นอยู่ที่ลำธารน้ำใสหินสวยเพียงแห่งเดียว และการจะเข้าไปยังลำธารที่ว่าจะต้องผ่านด่านมังกรหนึ่งในสิบสองด่านที่ล้อมรอบอยู่ จึงไม่มีใครทำเควสสำเร็จก่อนที่บริษัทตัดสินใจปล่อยให้เรียนทักษะปัดคำสาปฟรีๆ พอเปิดให้เรียนทักษะปัดคำสาป โอกาสที่จะมีคนได้เควสเจ็ดสยองขวัญก็แทบจะเหลือศูนย์ เพราะมีกฏว่าผู้เล่นหนึ่งคนรับเควสจากวิหารนี้ได้แค่คนละหนึ่งครั้ง ผลก็คือ มีคนเรียนทักษะใช้คำสาปมากขึ้นเรื่อยๆในขณะที่ไม่มีใครเรียนทักษะแก้คำสาปเลย พวกเขาพยายามลดความไม่สมดุลนี้ด้วยการปล่อยเควสย่อยเพื่อเรียนทักษะแก้คำสาบ แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มากเท่าไร เพราะของรางวัลของเควสย่อยให้ได้แค่ทีละหนึ่งคาถา จนเมื่อกลางปีที่แล้ว มีคนบุกไปถึงลำธารน้ำใสหินสวยได้สำเร็จ พวกเขาจึงตกลงให้ของรางวัลอย่างหนึ่งกับผู้เล่นคนนั้นไป แลกกับการที่ผู้เล่นคนนั้นต้องหาคนมาทำเควสเจ็ดสยองขวัญให้สำเร็จสิบคนภายในเวลาหนึ่งปีตามเวลาจริง “แล้วพวกนั้นรับเควสมาได้ยังไง” ฝ่ายเทคนิคถาม “ลืมวิธีการหาคนมาทำเควสของตัวเองแล้วหรือคุณ ก็ซื้อดอกไม้จากท่านหญิงมังกรไง” ฝ่าย NPC ตอบอย่างเซ็งๆ ไอ้ความอยากจะปล่อยของรางวัลก็มีอยู่ แต่มันติดอยู่ที่ว่า คนที่รับเควสนี่ชอบเหมามากไปหน่อย แถมเหมามาหลายเควสแล้ว ขืนให้ไปอีกเกมจะเสียสมดุล “เฮ้อ ถ้าครบทั้งสองเงื่อนไข ได้ดอกไม้มาโดยสุจริต ไม่เคยรับเควสที่นี่มาก่อน ก็ถือว่าเป็นชะตากรรมก็แล้วกัน” ฝ่ายออกแบบปลอบ “ไม่ใช่แค่สอง แต่เป็นสี่เงื่อนไข” ฝ่าย NPC เฉลย “สี่?” “ดอกไม้ครบเจ็ดสี ฉะนั้นจะได้รับการทดสอบสำหรับการลบคำสาปทั้งเจ็ดทักษะ แล้วก็รับเควสพร้อมกันสามคน เอ๊ยไม่ใช่ สองคนกับหนึ่งตัว ถ้าผ่านหมด เราก็จะได้ สุพรีมชาแมน มาหนึ่งคณะ สามารถลบทักษะประเภทคำสาปออกจากตัวผู้เล่นได้” ฝ่าย NPC บอกเงื่อนไขพิเศษอีกสองข้อที่เหลือ “งั้นก็เรือหายน่ะสิ” ฝ่ายเทคนิคชักเห็นแววหายนะ “ไอ้ตุ๊กตานั่น ปกติมันเข้าถึงได้เฉพาะฐานข้อมูลเวทย์ได้อยู่แล้ว แล้วถ้าคราวนี้ มันได้เรียนทักษะเกี่ยวกับคำสาปไป..” ฝ่ายออกแบบไม่กล้าคาดการณ์ต่อ “คิดมากไปหรือเปล่า เวทย์กับคำสาป เราแยกฐานข้อมูล แถมคำสาปทุกคำสาปเขียนด้วยภาษาที่สาม ไม่ใช่ทั้งรูนและอักขระเวทย์” ฝ่าย NPC ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่อีกฝ่ายเดา “90%” ฝ่ายเทคนิคบอกหลังจากที่ผลการคำนวณออกมา “อะไร” ฝ่ายออกแบบถาม “มีโอกาส 90% ที่เจ้าโกเลมน้อยนั่นจะเจาะเข้าฐานข้อมูลคำสาปทั้งหมด ถ้าหากว่ามันได้เป็นสุพรีมชาแมน” ฝ่ายเทคนิคขยายความ ในจอภาพ หัวหน้าฝ่ายทั้งสามเอามือกุมขมับก่อนจะเรียกภาพจากห้องเควสมาดู สยองขวัญแรก เป็นความสยองขวัญจากการถูกตัดขาด ไม่เห็นอนาคต แต่ ในห้องแรก อาหมวยนั่งปลดผนึกไอเทมกองใหญ่ ต่อด้วยการซ่อมไอเทมกองยักษ์ ห้องที่สอง วินนั่งลบประวัติไอเทมที่ดองมานานเต็มที พรุ่งนี้เขาคงบอกให้เถ้าแก่ใหญ่มารับของได้ “พรุ่งนี้รวย พรุ่งนี้รวย” วินลบประวัติไปท่องไป ห้องที่สาม “พี่ยักษ์ โกเลมน้อยไม่ชอบชุดมีหนาม เดี๋ยวสาวๆกอดโกเลมน้อยไม่ได้” “แต่ชุดที่โกเลมเลือกมันไม่แมนอะ” ดูท่าทั้งสองตัวคงใช้เวลาอีกนานในการหาเสื้อทีม หัวหน้าฝ่ายทั้งสามมองการทำเควสของทั้งสองคนกับหนึ่งตัวอย่างอึ้งๆ หัวหน้าฝ่าย NPC หันไปถามลูกน้อง “เหลือเวลาอีกเท่าไร ถึงจะเปลี่ยนด่าน” “อีกห้านาทีครับ” เจ้าของเควสตอบ “งั้นเปลี่ยนเลยก็แล้วกัน ดูๆไปคงไม่มีใครกลัวมากไปกว่านี้แล้วล่ะ” หัวหน้าฝ่ายบอกอย่างปลงๆ ลูกน้องก็เลยจัดการหรี่ไฟที่ส่องมาจากเพดาน สยองขวัญที่สอง ความมืดและจินตนาการของตนเอง ด่านนี้ ห้องจะมืดสนิท มองไม่เห็นอะไรเลย จะมีเสียงประหลาดคอยหลอกหลอน ตรงโน้นบ้าง ตรงนี้บ้าง คนส่วนมากมักจะทนไม่ได้ เพราะเดาไม่ถูกว่า อะไรกำลังจะบุกมา และจินตนาการก็มักจะน่ากลัวกว่าความเป็นจริงเสมอ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:54:28

ความคิดเห็นที่ 10 แต่ทางด้านผู้รับภารกิจ วินติดต่ออาหมวยทันทีที่แสงเริ่มหาย “วันนี้ มืดเร็วจัง วินจะนอนแล้วนะอาหมวย มีอะไรอาหมวยเรียกก็แล้วกันนะ” ว่าแล้ววินก็เอาถุงนอนออกมา สอดตัวเข้าไปนอน พลิกไปพลิกมาได้สักพักก็ดึงถุงนอนมาคลุมโปงแถมรูดซิปเสียมิดชิดเหลือช่องระบายอากาศไว้หน่อยเดียว ทางอาหมวยพอแสงเริ่มหาย เธอก็ใช้เวทจุดไฟ แล้วทำงานต่อ ไม่ได้สนใจเลยว่า มีเสียงอะไรดังขึ้นตรงไหนบ้าง ส่วนโกเลมน้อย พอห้องมืดจนชักมองอะไรไม่เห็น พี่ยักษ์ก็ชวนมันผจญภัยด้วยการสำรวจไปตามช่องทางติดต่อที่พี่ยักษ์อ้อมมาหา มันตามไปจนเจอกันแล้วจึงชวนกันไปค้นข้อมูลเรื่องชุดที่ฐานข้อมูลใหญ่กันต่อ ดังนั้น แม้จากจอภาพ โกเลมน้อยจะนอนเฉยๆ แต่ความจริงตัวมันไม่อยู่ในห้องแล้ว สยองขวัญที่สาม แมลงและสัตว์พิษ อาหมวยแค่เหลือบมาดูแล้วก็เอายากันแมลงโรยจนทั่ว แค่นี้สารพัดแมลงที่ถูกส่งเข้ามาก็รบกวนการทำงานไม่ได้แล้ว ส่วนวินกับโกเลมน้อย สถานการณ์ไม่เปลี่ยนแปลง สยองขวัญสี่ ภัยธรรมชาติ พอแมลงหาย และฝนเริ่มตก อาหมวยก็เอากระโจมออกมากางนอนมั่ง และเพราะแมลงเมื่อกี้ อาหมวยเลยตั้งระบบป้องกันการรบกวนไว้สูงสุด เสียงฟ้าผ่า แผ่นดินไหว ความร้อนจากไฟไหม้หลอกๆ จึงไม่สามารถทะลุทะลวงผ่านระบบป้องกันของกระโจมชั้นหนึ่งของอาหมวยไปได้เลย ส่วนอีกสองห้องก็เหมือนเดิม สยองขวัญที่ห้า ภูตผีปีศาจ หลอกไปเถอะ พยายามไปแค่ไหน สิ่งได้กลับมาก็ Z z z z z z Z z z z z z Z z z z z z สยองขวัญที่หก เสียงสวดแห่งการสาปแช่ง ในด่านนี้มีการเปลี่ยนแปลงนิดเดียว คือเจ้าเจ้าโกเลมน้อยมันตกลงกับพี่ยักษ์แดงได้แล้วว่าจะแต่งตัวเป็นโรบินฮู้ด ตอนนี้เลยย้ายไปดูฐานข้อมูลมังกรเพื่อเลือกสี สยองขวัญที่เจ็ด ความตาย เป็นสุดยอดแห่งความสยอง เป็นด่านเดียวที่แสดงผลกับผู้เล่นตรงๆ ผู้เล่นจะค่อยๆแก่ลงเรื่อยๆ จนตายไปเองในที่สุด จากนั้น ผู้เล่นจะอยู่ในสภาพวิญญาณนั่งมองตัวเองค่อยๆเน่าเปื่อย จนเหลือแต่กระดูก จากนั้นกระดูกก็จะค่อยแตกเป็นผงและถูกลมพัดหายไปในที่สุด มันเป็นเควสที่สยองจริงๆ ถ้า ถ้า ผู้เล่นตื่นอยู่นะ ตามปกติไม่ว่าสยองขวัญด่านไหนก็สามารถทำให้ผู้เล่นร้องปฏิเสธไม่ทำเควสต่อ จน NPC สามารถเข้าไปยุติเควสหรือใช้ม้วนคาถากลับเมืองเพื่อหนีไปกันทั้งนั้น แต่พอเจอผู้เล่นเด็กอนามัย นอนได้นอนดี เควสที่ว่าแน่ๆก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน “นี่ใจคอนายจะให้รางวัลทั้งๆที่นอนอุตุกันทั้งเควสนี่นะ” ฝ่ายออกแบบข้องใจ “ก็ต้องให้ เพราะเคยมีคนนอนตลอดเควสมาก่อนเหมือนกัน แล้วก็ได้ทักษะล้างคำสาปไป ถึงตอนนั้นเขาจะมีโอกาสได้ทำเควสแค่ห้าด่านก็เหอะ” ฝ่าย NPC บอก “นายไปขอทักษะคืนดีกว่าว่ะ อ้างเรื่องอะไรก็ได้ หาของตอบแทนให้จุใจหน่อย เพราะถ้าให้สองคนกับหนึ่งตัวนี่เป็นสุพรีมชาแมน เรามีหวังปวดหัวกันอีกนาน” ฝ่ายเทคนิคยุส่ง หัวหน้าฝ่าย NPC เลิกคิ้ว ก่อนจะถาม “คนที่ว่า คือคุณมิคาเอล นายกล้าไปทวงทักษะคืนไหมล่ะ” อีกสองคนทำตาโต ส่งทำท่าปาดคอ ก่อนจะบอกให้ลืมๆที่พูดเมื่อกี้ให้หมด ในจอมอนิเตอร์ทั้งสามจอ ตอนนี้ร่างของผู้เล่นเริ่มกลับเป็นอย่างเดิมแล้ว พอกลับเป็นปกติปุ๊บ อาหมวยก็ตื่นปั้บ อาหมวยลุกขึ้นมานั่งบิดขี้เกียจก่อนจะส่งเสียงไปปลุกวิน “ตื่นได้แล้ว เช้าแล้ว” วินงัวเงีย ค่อยๆยื่นแขนโผล่มาทีละข้าง กว่าจะเอื้อมมือมารูดซิปถุงนอนปล่อยตัวเองออกมาได้ก็เสียเวลาไปพักใหญ่ ทางโกเลมน้อย พี่ยักษ์บอกว่าเช้าแล้วได้เวลาอาหารขอกลับบ้านก่อน โกเลมน้อยเลยต้องกลับมาที่ห้องเดิม “นายหญิงจะทำเควสเสร็จยังน้า” NPC เควสถอนหายใจ ก่อนจะกดปุ่ม ย้ายผู้เล่นสองคนกับสัตว์เวทย์หนึ่งตัวมาที่ห้องรับรางวัล ข้อมูลเกี่ยวกับวิธีแก้คำสาปทุกชนิดในเกม กับอำนาจในการลบทักษะการใช้คำสาปของผู้เล่นคนอื่น เขาต้องมอบให้คนที่นอนอุตุตลอดเควสจริงๆหรือนี่ แล้วเจ้าตุ๊กตานั่นจะใช้เวลานานเท่าไร ในการเจาะเข้าไปดูวิธีสาป พู่ เขาถอนหายใจอีกรอบ ขอให้มันมีเรื่องอื่นให้สนใจไปอีกนานๆ อย่าได้มีใครมาถามหรือคุยกับมันเรื่องคำสาปเด็ดขาด เพี้ยง -------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:55:00

ความคิดเห็นที่ 11 บทที่ 68 วันสุกดิบ 4 อาหมวย วินและโกเลมน้อยรับรางวัลในตอนเช้าอย่างมึนๆงงๆ เพราะไม่ค่อยแน่ใจว่าตัวเองไปทำเควสตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ว่าตื่นมาตอนเช้าก็มี NPC มาแต่งตั้งให้เป็นสุพรีมชาแมน แล้วในเมนูเกมก็มีช่องเพิ่มอีกหนึ่งช่อง บอกว่าเอาไว้ตรวจสอบคำสาปและหาวิธีล้างคำสาป ขนาดโกเลมน้อยไม่มีเมนูเกมยังได้กำไลเพิ่มมาหนึ่งอัน “ถ้าผลการตรวจสอบแสดงให้เห็นว่า ผู้เล่นที่ใช้คำสาปใช้คำสาปใดอย่างไม่เป็นธรรมหรือผิดกฎที่เราประกาศไว้ คุณสามารถลบทักษะการใช้คำสาปนั้นๆของผู้เล่นคนนั้นได้ แต่ต้องได้รับการรับรองจากสุพรีมชาแมนอีกสองคนนะครับ” NPC อธิบายไปก็นึกในใจไป คนออกแบบก็ออกแบบมาดีแล้ว กะจะให้มีสามคนคอยคานอำนาจ แต่ผลออกมากลายเป็นว่า สองคนเป็นพี่น้องกัน แถมไอ้ตัวที่สามดันเป็นสัตว์เลี้ยงอีก เฮ้อ เจ้าโกเลมน้อยคล้ายๆจะรู้ตัวว่ามีคนนึกนินทา มันเลยเดินมาตรงหน้า NPC แล้วยิ้มเผล่ “มีอะไรหรือ” NPC สะดุ้ง “โกเลมน้อยขอเปลี่ยนสีกำไลได้ป่าวครับ มันเป็นสีส้มเหมือนตัวโกเลมน้อยเลย เดี๋ยวคนอื่นไม่เห็นว่าโกเลมน้อยมีกำไลใหม่” NPC ถอนหายใจก่อนจะจัดการเปลี่ยนให้เป็นสีเขียวสะท้อนแสง ซึ่งเจ้าโกเลมน้อยก็พออกพอใจในความแปร๋นของสีกำไลเป็นอย่างยิ่ง หลังจากนั้นพวกเขา สองคนกับหนึ่งตัวก็เดินออกจากวิหารมาอย่างมึนๆงงๆต่อไป เช้าวันนี้ ท้องฟ้าเมืองอินเดียโลนาเต็มไปด้วยบอลลูนและเรือเหาะ ทั้งหมดเป็นของ GWL เอนเทอร์   เทนเม้นท์ พวกเขาส่งทีมงานมาเก็บภาพเต็มที่ นอกจากสถานที่สาธารณะในเมืองที่ตามปกติพวกเขาเข้าไปทำข่าวได้แล้ว ครั้งนี้พวกเขายังทุ่มเงินกว่าห้าสิบล้านเหรียญเพื่อขอซื้อลิขสิทธิ์การถ่ายทอดจากพื้นที่นอกเมืองอีกด้วย ความจริงบริษัทเกมมีกฎห้าม GWL รบกวนผู้เล่นนอกเขตเมืองเด็ดขาด แต่ มาริสา หลิง ก็หาทางออกจนได้ เธอจัดให้มีการโหวตทางอินเตอร์เนตว่า หาก GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์ขอทำรายการในเขตรัศมีหนึ่งร้อยกิโลเมตรนอกเมืองอินเดียโนลาตลอดระยะเวลาหกวันในเกม หรือวันเดียวในโลกจริง ขณะที่มีงานการกุศล แลกการการบริจาคเงินสบทบห้าสิบล้านเหรียญ จะมีผู้เล่นคนใดยินยอมบ้าง แน่นอน ใครจะกล้าทำตัวขวางโลกขัดขวางการบริจาคให้เด็กพิการ ประกอบกับช่วงที่มีงานก็ไม่มีใครคิดจะเก็บเลเวลหรือทำเควสอยู่แล้ว ผลโหวตจึงให้การสนับสนุนอย่างท่วมท้น จน GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์สามารถส่งทั้งบอลลูนและเรือเหาะมาลอยเต็มท้องฟ้าในวันนี้ วินแหงนคอตั้งบ่า ดูบอลลูนจนเดินชนชาวบ้านโดยไม่ตั้งใจ “โอ๊ะขอโทษครับ” “วิน” เสียงคนโดนชนดูจะดีใจยังไงไม่รู้ “น้ำฝน” เสียงวินดีใจไม่แพ้กัน “นึกว่าจะไม่มีโอกาสได้เจอตัวเสียแล้วสิ ตั้งแต่ดังแล้วนี่ หาตัวยากจัง” น้ำฝนพ้อเล็กๆ จนวินชักแปลกใจ ก็ตั้งแต่แยกจากกันหนนั้น น้ำฝนไม่เคยติดต่อวินสักครั้งเลยนี่นา “อ้าว น้ำฝนตามตัวเราอยู่เหรอ ขอโทษนะ พอดีช่วงนี้วินยุ่งๆอยู่” วินก็ขอโทษขอโพยไปตามธรรมเนียม อาหมวยน้อยที่ถูกลืมไปแล้วเพิ่งได้จังหวะแทรก “พี่วิน ถ้าจะคุยกันต่อ ขอพาโกเลมน้อยกลับร้านก่อนก็แล้วกันนะ” “เอ่อ ฮะ” วินรับคำอย่างไม่ค่อยแน่ใจว่าจะบอกให้เพื่อนสวัสดีอาหมวยน้อยดีหรือเปล่า และเพราะมัวแต่ลังเล อาหมวยก็จูงโกเลมน้อยเดินกลับร้านไปก่อนที่วินจะได้พูดอะไร “วิน เราไปที่ร้านบะหมี่ข้างหน้ากันเถอะ ลูน่ากับธนูก็อยู่ด้วย” น้ำฝนลากวินให้เดินตามลิ่วๆ ราวกับกลัววินจะเปลี่ยนใจ ------------------------------------------ พอผละจากวิน อาหมวยก็เดินกลับร้านทันที แต่ใช้เวลาเกือบครึ่งวันเพื่อเดินให้ถึง เพราะเจ้าโกเลมน้อยมันชวนแวะเกือบทุกร้านที่มีของน่าสนใจ “นายหญิงๆ ตรงนั้นมีลูกโป่งด้วย” เจ้าโกเลมน้อยแทบจะกระโดดเต้นเมื่อเห็นคนขายลูกโป่งสวรรค์ ตั้งแต่ตุ๊กตาดินปั้นเป็นของเล่นทอปฮิตติดอันดับ ผู้เล่นที่อยากจะได้อาชีพพ่อค้าก็มีลู่ทางฝึกทักษะเพิ่มด้วยการตั้งแผง หรือขายของเร่ ประเภทของเล่น เนื่องจากของพวกนี้มีราคาถูก และทำสำหรับให้ตุ๊กตาเล่น ผู้เล่นส่วนมากจึงยอมจ่ายเงินโดยไม่ต้องกังวลถึงความน่าเชื่อถือเหมือนตอนจะซื้อไอเทมราคาแพงๆ ตามถนนหนทางจึงมีคนเอาของเล่นมาล่อตาล่อใจตุ๊กตาดินปั้นกันเป็นทิวแถว และแน่นอน เจ้าโกเลมน้อยขอแวะเกือบทุกร้าน “คุณหนูจะรับลูกโป่งสีอะไรครับ” พ่อค้าก้มถามโกเลมน้อยอย่างนึกเอ็นดู “ต้องขายได้แน่ ลองเจ้านายยอมอัพเกรดใช้เอไอราคาแพงแบบนี้ แต่จริงๆน้า ขายมาตั้งหลายวันแล้ว ยังไม่เจอตัวไหนเป็นธรรมชาติเท่าตัวนี้มาก่อนเลย” คนขายคิดในใจ “เอาสีแดง สีเขียว สีเหลือง” เจ้าโกเลมน้อยสั่งเอาๆตามความเคยชิน “ครับๆ ทั้งหมดก็หนึ่งพันเหรียญเงินครับคุณหนู” คนขายหันมาบอกอาหมวย “อะแฮ่ม” พ่อค้าหันไปตามเสียงก่อนจะหน้าซีด หันมาบอกอาหมวยใหม่เสียงละล่ำละลัก “ขอโทษครับคุณหนู ทั้งหมดหนึ่งร้อยเหรียญเงิน” อาหมวยหันไปทักทายคนที่เข้ามาขัดจังหวะได้พอดี “พี่มังกร สบายดีไหมคะ ไม่เจอกันตั้งนาน” เจ้าโกเลมน้อยหูผึ่งทันทีที่ได้ยินคำว่ามังกร แล้วมันก็ทำหน้าผิดหวังเล็กๆที่แทนที่จะได้เห็นมังกรแบบในฐานข้อมูล กลับเห็นผู้เล่นในชุดเกราะเงาวับแทน “โกเลมน้อย สวัสดีพี่มังกรขาวสิ” อาหมวยบอก โกเลมน้อยสวัสดีตามคำสั่ง มันจ้องหน้ามังกรขาวที่รับไหว้มัน ก่อนจะชี้ไปที่มังกรขาวแล้วถาม “นายหญิง คนนี้ไม่ขาวสักหน่อยทำไมเรียกมังกรขาว แล้วเราจับเขาถลกหนังมาตัดเสื้อได้ป่าว” คำถามนี้ทำเอานายหญิงของมันพูดไม่ออก มังกรขาวก็หน้าปูเลี่ยนทำอะไรไม่ถูก มีแต่พ่อค้าที่กลั้นหัวเราะจนไหล่กระเพื่อมก่อนจะปล่อยออกมาสุดเสียง “ขอโทษแทนโกเลมน้อยด้วยนะคะ พอดีช่วงนี้โกเลมน้อยกำลังอยากได้ชุดใหม่” อาหมวยพยายามแก้ มังกรขาวยังวางหน้าไม่ถูก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีพ่อค้าโนเนมมาหัวเราะหึๆเหมือนกับพยายามกลั้นอยู่ในลำคอก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะอย่างสุดเสียงเป็นช่วงๆ เขายื่นเงินค่าลูกโป่งให้พ่อค้ารับลูกโป่งมาก่อนจะโบมมือไล่ให้ไปไกลๆ แต่คุณพ่อค้าแค่หลบไปยืนแอบฟังห่างออกไปอีกหน่อยเดียวเท่านั้นเอง โธ่ ได้ยินเรื่องโลลิของมังกรขาวมาตั้งนาน ก็ไม่เห็นมีวี่แวว นี่อยู่ๆจะได้เรื่องไปแลกเปลี่ยนกับเพื่อนฝูง ไม่อยู่เก็บข้อมูลได้ไง “เอ้า พี่มังกรขาวให้” มังกรขาวยื่นลูกโป่งให้โกเลมน้อย มันไหว้ขอบคุณด้วยท่าไม้ตายของมัน คนให้เลยยิ้มแป้น ทั้งๆที่เมื่อกี๊ยังอยากจะจับมันมาฟัดสั่งสอนอยู่เลย “แล้วไง อยากได้ชุดที่ตัดจากหนังมังกรหรือ” มังกรขาวถาม โกเลมน้อยพยักหน้าหงึกๆ ยิ้มแป้นที่มีคนชวนคุยเรื่องถูกใจ “งั้นจะพาไปล่ามังกร ไปไหม” มังกรขาวถาม “ไปๆ โกเลมน้อยไป นายหญิงไปกับโกเลมน้อยนะ ไปล่ามังกรกัน เอามังกรตัวสีฟ้า ตัวสีเขียว แล้วก็ตัวสีน้ำตาล” โกเลมน้อยรีบตอบยาวเหยียด กลัวคนบอกว่าจะพาไปเปลี่ยนใจ มังกรขาวอ้าปากค้าง ไอ้ตุ๊กตาตัวนี้มันเลือกสีมังกรอย่างกะเลือกลูกโป่ง นี่มันรู้ไหมนี่ว่า มังกรจ้าวสมุทร มังกรวายุ กับมังกรปฐพีมันอยู่กันคนละที่ อาหมวยเห็นท่าพี่มังกร แล้วชักไม่แน่ใจว่าพี่มังกรจะพาไปได้ “พี่มังกรเคยไปล่ามังกรหรือคะ” “ก็เคย เคยล่าแต่มังกรปฐพี” พอหันไปเห็นตาแป๋วๆของเจ้าโกเลมน้อย มังกรขาวเลยรีบพูดต่อ “แต่ตัวอื่นก็พอรู้ว่าอยู่ที่ไหน ถ้าจะเอาทั้งสามสี สงสัยต้องใช้เวลาเป็นเดือนเลยมั้ง” “เอาทีละสีก็ได้ โกเลมน้อยไม่รีบ” ดูมันตอบ อาหมวยหัวเราะคิก ก่อนจะบอกโกเลมน้อย “พรุ่งนี้เป็นงานการกุศลแล้ว เราอยู่เที่ยวงานกันก่อน งานหมดแล้วเราค่อยไปกันนะ โกเลมน้อยนะ” “คร้าบ” มันยิ้มแป้น หลังจากนั้น มังกรขาวถึงได้โอกาสพูดคุยถามไถ่ทุกข์สุขกับอาหมวย แต่เพราะต้องเข้าเวรไปลาดตระเวนนอกเมือง คุยได้ไม่กี่คำ ก็ต้องไป แต่ก่อนไปก็นัดกันเรียบร้อยว่าจะไปเตรียมตัวล่ามังกรกันที่ไหน เมื่อไหร่ “พี่ยักษ์แดง นายหญิงจะพาโกเลมน้อยไปล่ามังกรปฐพีแหละ” เจ้าโกเลมน้อยมันส่งข่าวถึงพี่ยักษ์ทันทีที่มีโอกาส “นายท่าน” โกเลมอีกตัวที่รับข่าวร้องหานายทันที -------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:56:05

ความคิดเห็นที่ 12 บทที่ 69 สิบผู้ยิ่งใหญ่กับสามสุดยอด ตอนนี้ เวลาในเมืองอินเดียโนลาเพิ่งจะสามทุ่ม แต่เวลาในโลกจริงกลับเป็นเวลาห้าทุ่มครึ่งแล้ว ทีมงาน GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์จึงต้องเร่งงานเต็มที่เพื่อออกอากาศพิธีเปิดงานมหกรรมการกุศลให้ทันตอนเที่ยงคืน ซึ่งเกมเมอร์มุงก็ช่วยลุ้นอยู่ข้างๆเวทีอย่างเต็มที่ “สวัสดีค่ะท่านผู้ชมทางบ้านทุกท่าน วันนี้ GWL TV จะถ่ายทอดงานมหกรรมการกุศลเพื่อระดมทุนช่วยเหลือเด็กสมองพิการ ตลอด 24 ชั่วโมงหรืออีกนัยหนึ่ง คือตลอดทั้ง 6 วันในเกมเลยค่ะ” ธาริณี พิธีกรสาวสวยในชุดกึ่งสูทสีดำมีตรา GWL ที่หน้าอก เธอยังยิ้มหวานกล่าวเปิดรายการได้ทั้งๆที่เมื่อกี้นี้ยังวุ่นวายอยู่กับทีมงานเบื้องหลังอยู่เลย “โอ้โห ถ่ายทอดตลอด 6 วันเลยหรือครับ แหม แบบนี้แสดงว่าต้องมีอะไรอะไรดีๆแน่เลยใช่ไหมครับ” พิธีกรชายหน้าใหม่ใส่เสื้อทีมมาเหมือนกัน วันนี้ทีมงานของ GWL TV แต่งตัวเหมือนกันหมด แต่พิธีกรคนนี้ดูโดดเด่นกว่าทีมงานชายคนอื่นๆด้วยรูปร่างสูงโปร่ง ตาคม คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ผิวขาวจัดแทบจะเรียกได้ว่าเจ้าชายแขกอาหรับมาเอง จึงไม่น่าแปลกใจที่ในบรรดาทีมงานน้องใหม่หลายสิบชีวิตที่มาทำรายการคราวนี้ เขาคือผู้ถูกเลือกให้มายืนเคียงข้าง ธาริณี พิธีกรคนดัง “แน่นอนค่ะ คุณอันวาทราบไหมคะว่า เราต้องใช้ทีวีถึงสิบช่องจึงจะถ่ายทอดเหตุการณ์สำคัญๆทั้งหมดได้” ธาริณีกระตุ้นความอยากรู้ของผู้ชมต่อ “ขนาดนั้นเลยหรือครับ ผมชักอยากรู้แล้วละสิว่ามีรายการอะไรให้ชมบ้าง” อันวารับลูกทันควันตามบท “ถ้าอย่างนั้นเราไปดูกันเลยไหมคะว่ามีอะไรบ้าง จากนั้นธาริณีก็ส่งสัญญาณให้ทีมงานตัดภาพไปยังเทปที่เตรียมขึ้นไว้ก่อนหน้านี้แล้ว สิ่งที่ฉายก็เป็นเหมือนโฆษณารายการที่จะฉายในช่องต่างๆ เช่น ช่อง 1 เป็นช่องบันเทิง ดังนั้นจะเน้นที่รายการบนเวทีของกิลด์วังบุปผา ช่องสองเดิมเป็นช่องที่เน้นเรื่องกลเม็ดการทำเควส การเลื่อนระดับ ก็จะไปปักหลักอยู่ที่เวทีประลองในกิลด์สาขาของเฮเดส เพราะตอนนี้การประลองได้ขยายจนการเป็นเวทีชิงแชมป์หลายประเภท ทั้งประเภทจำกัดระดับ จำกัดประเภทอาวุธ ไปจนถึงการใช้เวทและคำสาป มีทั้งแบบเดี่ยวแบบกลุ่ม ช่องสามก็จะติดตามการประมูลอย่างใกล้ชิด มีทั้งถ่ายทอดสดและรายการประเภทวิเคราะห์ประเมินราคา เคร่งเครียดพอๆกับการวิเคราะห์ตลาดหุ้นเลยทีเดียว นอกจากนี้ก็จะมีช่องคุณหนู ฉายรายการเรทจี ดูได้ทั่วไป ช่องแฟชั่นไว้คอยติดตามการแต่งตัวของเหล่าเกมเมอร์ และวิเคราะห์คุณสมบัติของชุดกัน แต่ช่องที่สำคัญที่สุดคือช่อง 10  ซึ่งเป็นช่องข่าว ช่องนี้จะสรุปเหตุการณ์สำคัญจากทุกด้านมาฉายสลับกันตลอดทั้งวัน และจะมีรายการสัมภาษณ์คนสำคัญที่มีส่วนร่วมกันการจัดงานด้วย ธาริณีแอบถอนหายใจเฮือก เมื่อนึกถึงการสัมภาษณ์ ตอนนี้มีแค่อะโฟร์ไดท์กับฉลามขาวตอบตกลงมา เฮเดสตัวตั้งตัวตีในการจัดงานยังไม่ตกลง เธอได้ยินมาว่า เขากำลังต่อรองขอค่าตัวเพิ่มอีกสามเท่า หลังจากที่เขาถอนตัวจากสังกัดของคุณหลิง และโดนคุณหลิงโต้ตอบด้วยการใช้อะโฟร์ไดท์ชักชวนให้สี่กิลด์มารวมตัวมารบกับเขาแล้ว เฮเดสก็เลิกเกรงใจ แม้จะยังต้องร่วมงานกับ GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์อยู่ แต่ส่วนไหนที่ไม่อยู่ในข้อตกลง เขาก็ฟันเต็มที่ อย่างหนังชุดใหม่ที่จะเสนอเรื่องการฟื้นตัวกลับมาลุกขึ้นสู้ของเขาในปีที่สาม เขาก็เรียกค่าตัวมากกว่าตอนที่เขายังอยู่ในสังกัดคูณสอง ซึ่งกว่าคุณหลิงจะตกลงก็เรียกได้ว่ากัดฟันเต็มที่ แต่นี่จู่ๆเขาก็เอางานการกุศลนี่มาฉุดให้ชื่อเสียงโด่งดังเป็นพลุยิ่งกว่าเดิม แล้วเรียกค่าตัวเพิ่มอีกหนึ่งเท่า งานนี้คุณหลิงได้กระอักเลือดแน่ เพราะตัวเองเป็นคนหลงกลมาสนับสนุนเฮเดสเองตอนที่เขาเสนอเรื่องการถ่ายทอดสารพัดรายการ ใครจะนึกว่ากำไรที่ได้มันจะย้อนมาเล่นงานเสียเจ็บ “แต่งานนี้ก็กำไรทะลุเป้าจริงๆ อันที่จริง ถ้าไม่ติดว่าเฮเดสออกจากสังกัดไปแล้ว คุณหลิงคงไม่แค้นขนาดนี้” ธาริณีคิด จากการหาเงินมาจ้างคนไปรักษาความปลอดภัยให้บบรดาแฟนคลับ กลายเป็นมหกรรมหาเงินโดยไม่เบียดบังการกุศลไปได้โดยไม่ตั้งใจนี้ นับได้ว่า เกิดมาจากความคิดสร้างสรรค์ในการหารายได้ของทุกฝ่าย ในส่วนของเฮเดส จากขายลิขสิทธิ์ถ่ายทอดการต่อสู้ กลายเป็นการแข่งชิงแชมป์โลกหลายประเภทได้ ก็เพราะความไม่โลภเก็บเงินเข้ากระเป๋าไว้คนเดียวของเฮเดส เขาแบ่งเงินที่ได้มาเป็นของรางวัลให้ผู้ชนะทุกรอบ จนคนมีฝีมือร่วมลงแข่งเต็มไปหมด พอการแข่งขันสนุก สปอนเซอร์ก็อยากให้จัดนานๆ มันก็เลยขยายตัวไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายได้กันทุกฝ่าย คนลงแข่งได้เงินรางวัล กิลด์เฮเดสได้เงินเพราะเป็นเจ้าของสถานที่ เด็กพิการได้เงินบริจาค เพราะเฮเดสสั่งให้นำค่าตั๋วรอบชิงแชมป์ในงานการกุศลไปบริจาคให้หมด สปอนเซอร์ได้โฆษณา ทางอะโฟร์ไดท์ก็ไม่เบา เธอเสนอให้คุณหลิงติดต่อบริษัทบันเทิงทั้งหลายให้เอานักร้องนักแสดงหน้าใหม่ในสังกัดที่ยังไม่เจ๋งพอจะออกเวทีการกุศลในโลกจริงมาโชว์ มาโปรโมทบนเวทีของวังบุปผา พวกเธอรับอาสาสอนทักษะที่ช่วยให้เต้นได้นานขึ้น ร้องเสียงดีขึ้นให้ แถมหาหางเครื่องให้ด้วย ทักษะพวกนี้ก็ประยุกต์เอาจากที่ใช้ในการต่อสู้นั่นแหละ อะโฟร์ไดท์จัดการดัดแปลงเพื่อเสริมสร้างเสน่ห์ให้กับบรรดาสาวๆในกิลด์จะได้เรียกเรตติ้งจากหนุ่มๆ นึกไม่ถึงว่า มาวันนี้ก็ใช้หารายได้กับเขาได้ด้วย งานนี้ก็วิน-วินกันทุกฝ่ายอีกเหมือนกัน บริษัทบันเทิงได้โปรโมท นักร้องนักแสดงได้ขึ้นเวที สาวๆในกิลด์ที่อยากดังได้ขึ้นเวที คนดูได้ดูฟรี มาบริจาค กิลด์วังบุปผาได้ค่าจ้าง ได้ขายของ ได้ชื่อเสียง ตัวคนคิดได้เงินเดือนกับส่วนแบ่งอีกนิดหน่อยเพราะเป็นเด็กในสังกัด และเด็กพิการมีคนมาช่วยเรียกให้มาซื้อบัตรสอยดาว ทางฉลามขาวแห่งกิลด์เจ็ดคาบสมุทรก็ไม่น้อยหน้า พอรู้ว่างานชักจะเริ่มใหญ่เกินมือตัวตั้งตัวตี ก็เสนอตัวไปช่วยจัดการและแบ่งรายได้กับทั้งเฮเดสและอะโฟร์ไดท์ แล้วเอางานไปแจกลูกน้องต่อ ได้ทั้งหน้า ได้ทั้งเงิน เสียอย่างเดียว โดนน้องชายบังเกิดเกล้าโวย เพราะอยากจะสร้างเรือมากกว่าหาเงิน ทางกิลด์พยัคฆ์นอกจากจะรับเงินจากงานรักษาความปลอดภัยแล้ว ก็ยังฉวยโอกาสชิงความเด่นด้วยการส่งคนร่วมประลอง ถือเป็นการยิงนกสองตัว ได้ทั้งรางวัลและอวดฝีมือไปในตัว และเพราะกิลด์นี้ทั้งถึกทั้งบ้าฝึกวิชา เลยชนะเสียส่วนใหญ่ สร้างชื่อเสียงได้ไม่น้อย แถมบางคนยังต้องแต่งเครื่องแบบออกลาดตระเวน ผลก็คือ หนุ่มๆในกิลด์ได้ยืดอกรับเสียงกรี๊ดจากสาวๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ยิ่งไปกว่านั้น พี่ใหญ่พยัคฆ์ยังตอกย้ำความเท่ของกิลด์ด้วยการส่งชุดเกราะของเฮเดสทั้งชุดที่เขาได้มาหลังจากที่สามารถยืนหยัดอยู่เป็นคนสุดท้ายในปีที่แล้วมาร่วมประมูล การกระทำคราวนี้เรียกความคึกคักให้งานประมูลทันที เพราะเกราะชุดนี้ของเฮเดสแม้จะเป็นแค่เกราะระดับหก แต่ก็เป็นเซตไอเทมที่หายากมาก  ถ้าใส่ครบชุดจะเพิ่มประสิทธิภาพทั้งการป้องกันและการโจมตี แม้ในปีนี้น่าจะมีชุดที่ดีกว่านี้ออกมา แต่สำหรับผู้เล่นระดับ 60-90 ไอเทมชุดนี้ยังถือว่าเป็นไอเทมในฝัน นอกจากเกมเมอร์ที่เล่นจริงจังแล้ว คนอีกกลุ่มที่จะทุ่มเงินประมูลเกราะชุดนี้ก็คือบรรดาแฟนคลับของเฮเดสนั่นเอง งานนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครจะได้ไป แต่ที่แน่ๆ เกราะชุดนี้กลายเป็นไอเทมที่มีคนต้องการเป็นอันดับหนึ่งเสียแล้ว หัวหน้ากิลด์ใหญ่เพียงคนเดียวที่ไม่มีบทบาทก็คือ มิคาเอล นอกจากช่วยอำนวยความสะดวกในการจัดงานแล้ว ตัวเขาไม่ทำอะไรเลย ไม่เข้าเกมด้วยซ้ำ แต่ก็ยังดีที่อนุญาตให้ลูกน้องมาร่วมงานตามสะดวก จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:57:02

ความคิดเห็นที่ 13 “แต่ใครจะรู้ว่าตอนอยู่นอกเกม คุณมิคาเอลทำอะไร” ธาริณีพึมพำเบาๆ “พี่ๆ สกู้ปใกล้จบแล้ว” อันวาเตือนเมื่อเห็นพิธีกรรุ่นพี่ดูเหม่อๆ “3 2 1” ผู้กำกับรายการให้สัญญาณ “เป็นอย่างไรบ้างคะ รายการของเรา...” ธาริณีเปลี่ยนสีหน้ากลับมาทำงานต่อได้ทันที จนอันวาชักทึ่ง แล้วเขาก็ต้องกลับมาตั้งสติใหม่เมื่อธาริณีส่งเรื่องให้ตามบทแต่เขาเองกลับมัวแต่มองรุ่นพี่จนลืมเตรียมตัว “ระหว่างที่รอพิธีเปิดอยู่ เรามาคุยกันเรื่องสามสุดยอดกันดีไหมคะ” “ค คะ ครับ” อันวารับลูกไม่ทันอย่างเห็นได้ชัด ธาริณีเลยต้องพลิกบทเปลี่ยนมาเป็นผู้ให้ข้อมูลเสียเอง “เมื่อปีที่แล้ว เรามีสิบผู้ยิ่งใหญ่ไม่สังกัดกิลด์ที่ได้จากโหวตจากผู้เล่น แต่น่าเสียดายที่ท่านเหล่านี้บ้างก็หยุดเล่น บ้างก็เล่นน้อยลง หลังจากมหาสงครามสิ้นสุด ดังนั้นในปีนี้ ทาง GWL TV จึงขอจัดกิจกรรมโหวตตั้งแต่ช่วงนี้ เพื่อที่ผู้ที่ติดอันดับมีบทบาทมากขึ้นในช่วงสงคราม และเพื่อให้การแข่งขันเข้มข้นมากขึ้น ปีนี้เราจะเปลี่ยนจากสิบผู้ยิ่งใหญ่เป็นสามสุดยอด” “สามสุดยอด ยอดไปเลยครับ คนที่ได้จะต้องเก่งมากแน่ๆเลย แต่น่าเสียดายจัง พวกมือใหม่อย่างผมคงไม่มีโอกาส” อันวาเริ่มตั้งตัวได้ “ก็ไม่แน่หรอกนะคะ สิบผู้ยิ่งใหญ่ปีที่แล้ว ผู้เล่นที่ได้อันดับหนึ่งไป มีเลเวลแค่ 30 นะคะ” ธาริณีแย้งตามบททันที “30 จริงหรือครับ เป็นไปได้ยังไง” “จริง จริง” เสียงตะโกนดังออกจากกลุ่มเกมเมอร์ที่มุงดูการถ่ายทำอยู่ ธาริณีรีบใช้สถานการณ์ให้เป็นประโยชน์ทันที เธอยื่นไมค์ไปหาผู้เล่นท่าทางช่างคุยคนหนึ่ง “ช่วยบอกผู้ช่วยดิฉันได้ไหมคะ ว่า ผู้ยิ่งใหญ่ท่านนั้นคือใคร” “หลวงจีนปริศนาไงครับ” ผู้เล่นคนนั้นตอบอย่างเขินๆ “ใช่แล้ว หลวงจีนปริศนาที่คอยแก้คำสาปให้ผู้เล่นทุกคน ไม่เลือกกิลด์ไม่เลือกฝ่าย ขอเพียงพบหน้า เป็นต้องรอดชีวิต” ผู้เล่นอีกคนที่กล้ากว่ารีบเข้ามาแทรก “โอ้ ผมนึกออกแล้วครับ ท่านมัวแต่ช่วยคนอื่น จนไม่มีเวลาเก็บเลเวล” อันวาเริ่มนึกออก แล้วหลังจากนั้นเขาก็เปลี่ยนไปพูดถึงกติกาการเสนอชื่อ การโหวต และการตัดสิน ------------------------------ “เป็นไง ผลงานเธอ ผู้ยิ่งใหญ่อันดับหนึ่งที่เลเวลแค่30” อะโฟร์ไดท์ หันไปถามท่านหญิงมังกร หลังจากที่ดูรายการอยู่ด้วยกันในห้องพัก “เป็นยังไง ก็ภูมิใจนะสิ ท่านน่ะทั้งเก่งทั้งแสนดี” ท่านหญิงมังกรตอบเรียบๆ จนอะโฟร์ไดท์ชักจะหมั่นไส้ อะโฟร์ไดท์รู้สึกก้ำกึ่งอยู่ในใจระหว่างการหวงเควสไว้ให้คนในกิลด์ทำกับการอยากให้ท่านหญิงมังกรทำเควสเสร็จเร็วๆ จึงมักจะพูดแหย่ท่านหญิงในเรื่องเควสเสมอๆ แต่ก็ไม่กล้าสั่งห้ามไม่ให้เธอเอาเควสไปให้คนนอกกิลด์ทำ หลังจากที่ได้เควสดอกไม้สวรรค์ คนแรกที่ท่านหญิงมังกรขายดอกไม้ให้ไปทำเควสก็อะโฟร์ไดท์คนนี้แหละ แต่เธอโชคร้ายไปเจอด่านศพเสียก่อน เลยขวัญหายเสียจนไม่กล้าส่งใครเข้าไปทำอีก จะบอกให้คนรับเควสเตรียมตัวเตรียมใจก่อนก็ไม่ได้ เพราะเคยลองแล้วปรากฏว่า คนๆนั้นขาดคุณสมบัติทันที สุดท้ายท่านหญิงมังกรต้องไปหลอกหลวงพ่อแถวบ้านมาทำเควสให้ ความจริงท่านไม่คิดจะเล่นเกมหรอก แต่มีเด็กวัดคนหนึ่งหนีไปเล่นเกมแล้วไม่ยอมกลับ ท่านเป็นห่วงมาก ไม่รู้จะทำอย่างไร เลยเข้าแผนท่านหญิงมังกร เธอจัดการจับท่านมาเล่นเกม อัพเลเวลให้จนมาทวีปใหญ่ได้ แล้วก็ส่งดอกไม้สวรรค์ให้ท่านไปทำเควสทันที ปรากฏว่า ท่านทำผ่าน แต่ถามอะไรท่าน ท่านก็บอกแค่ว่า NPC ไม่ให้ท่านพูด หลังจากนั้นท่านก็ธุดงธ์ในเกม เพื่อตามหาเด็กวัด ระหว่างธุดงธ์ท่านก็ล้างคำสาปให้ชาวบ้านไปเรื่อยๆจนชื่อเสียงโด่งดังและได้เป็นผู้ยิ่งใหญ่อันดับหนึ่งในที่สุด “แล้วนี่ท่านเจอเด็กวัดคนนั้นไหม” อะโฟร์ไดท์ถาม “เจอแล้ว เจอตอนที่เขาประกาศว่าท่านได้รางวัล ไอ้เด็กบ้านั่นมันกะจะมาขอรางวัลจากท่าน ตอนนี้โดนรวบไปแล้ว” ท่านหญิงมังกรให้ข้อมูลรวดเดียวจนคนฟังงง “โดนรวบ เรื่องอะไร” “เห็นว่า ไปพัวพันกับมาเฟียอะไรสักอย่างในเกม เลยโดนตำรวจไอทีจับไปสอบสวน” “อ้าว แล้วหลวงพ่อล่ะ” “ท่านก็แจ้งพ่อแม่ผู้ปกครองให้ไปดูแลกันต่อ ส่วนท่านก็ถือศีลภาวนาต่อไป” “แล้วปีนี้ท่านจะเข้ามาเล่นไหมนี่” “พระเล่นเกมได้ที่ไหน” ท่านหญิงมังกรมองอะโฟร์ไดท์เหมือนเธอเป็นตัวประหลาด ทั้งๆที่ตัวเองนั่นแหละที่หลอกพระเข้ามาเล่นเกมเป็นคนแรก “ใครว่าให้มาเล่น ให้ท่านมาโปรดสัตว์ต่างหาก รับล้างคำสาปทุกชนิด บอกท่านสิว่า ยังไม่มีใครผ่านทั้งเจ็ดด่านจนล้างคำสาปได้ทุกสายเหมือนท่านเลยสักคน” นั่นสิ จนป่านนี้ท่านหญิงมังกรก็ยังหาสาเหตุไม่ได้ว่า ทำไมบางคนได้ผ่านเจ็ดด่าน บางคนห้าด่าน เพราะตั้งแต่ไปหลอกชาวบ้านมารับภารกิจมา มีแค่หลวงพ่อกับมิคาเอลที่ทำเควสสำเร็จ แต่ เอ ตอนนี้ในเมนูเกมของเธอบอกว่า มีคนทำเควสผ่านเพิ่มอีกสาม แต่วันนี้เธอขายดอกไม้ให้คนแค่สองคนนี่นา ภารกิจนี้มันแปลกจริงๆ สงสัยต้องหาทางคุยกับเด็กที่ซื้อดอกไม้นั่นเสียแล้ว -------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:57:31

ความคิดเห็นที่ 14 บทที่ 70 ไฟไหม้ ระหว่างที่ผู้คนในเกมกำลังรอคอยพิธีเปิดงานอย่างใจจดจ่อ คนส่วนใหญ่ถ้าไม่อยู่ในภัตตาคารหรือสถานบันเทิงที่กำลังมีงานเลี้ยงกันอย่างครึกครื้น ก็อยู่ตามถนนหนทาง เดินเที่ยวชมเมือง ชมการแสดงและเฝ้ารอพิธีเปิดทั้งที่ข้างเวทีหรือผ่านจอภาพขนาดยักษ์ที่ติดอยู่เกือบทุกมุมเมือง มีแค่ไม่กี่คนที่ยังวุ่นวายกับเรื่องของตัวเองจนไม่มีเวลาออกไปสนุกสนานกับเขา และหนึ่งในนั้นคือวิน หลังจากที่ไปกินข้าวกับเพื่อนๆ วินก็ได้รู้ว่า การได้พบน้ำฝนในครั้งนี้ไม่ใช่เหตุบังเอิญ “อะไรนะ” วินร้องลั่น จนธนูต้องแอบเหยียบเท้าเพื่อให้เบาเสียง ประโยคต่อมาของวินจึงแทบจะกลายเป็นเสียงกระซิบ “โดนสาป ไปโดนมาได้ยังไง” “ถ้ารู้ตัวจะกลุ้มอย่างนี้หรือ” น้ำฝนค้อนขวับก่อนจะตอบ “แล้วอาการเป็นไงบ้าง” วินถาม “ตอนกลางวัน ไม่เป็นอะไร แต่พอตกกลางคืน จะเจ็บปวดขึ้นเรื่อยๆ แล้วพอทนไม่ได้ก็จะ...” ลูน่าไม่พูดต่อ “กลายเป็นพวกคลุ้มคลั่ง ไล่ทำร้ายชาวบ้าน” ธนูพูดต่อ “เพราะอย่างนี้ พวกเราเลยโดนไล่ออกมา ไม่ให้กางเต้นท์พักรวมกับคนอื่นๆที่เขากางเต้นท์อยู่นอกเมือง” น้ำฝนอธิบายเพิ่ม “งั้นไปที่ร้านวินก่อนก็ได้ พอมีที่ให้พัก” วินเสนออย่างใจดี “ที่เราอยากจะรบกวนไม่ใช่เรื่องที่พักหรอกวิน” ลูน่าพูดด้วยสีหน้าแสดงความเกรงใจสุดๆ “แล้ว.. อะไรล่ะ” วินสงสัย “คือว่า เราได้ข่าวมาว่า หมวยน้อย น้องสาววินเคยโดนคำสาปต้องห้าม แล้วผู้ปลดผนึกช่วยได้ วินจะช่วยขอให้ผู้ปลดผนึกช่วยล้างคำสาปให้เราได้ไหม” คำถามนี้ทำให้วินหนักใจไม่น้อย เพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า คนๆนั้นเป็นใคร วินจึงชวนให้เพื่อนมารออาหมวยน้อยที่บ้าน โดยลืมสนิทไปเลยว่า เมื่อเช้าเพิ่งจะผ่านเควสแปลกๆมา แต่พออาหมวยน้อยมาถึงร้านเข้าจริงๆ ก็มีเรื่องวุ่นๆแทรกเข้ามาก่อน จนหมวยน้อยวุ่ยวายไปหมด วินก็เลยต้องให้เพื่อนรออยู่ในห้องพัก ไม่มีโอกาสได้ถามอาหมวยสักที เรื่องวุ่นที่ว่าก็มาจากสามโจรสลัดนั่นเอง พอหมวยน้อยก้าวเท้าเข้าร้านปุ๊บ “วิน หมวยน้อย นี่พี่อีกานะ” อีกาส่งเสียงผ่านช่องทางลับมา วินที่กำลังจะอ้าปากบอกอาหมวยน้อยเรื่องเพื่อนเลยต้องทำท่าบอกให้เพื่อนกลับเข้าห้องไปก่อน หมวยน้อยก็บอกให้โกเลมน้อยไปเล่นในห้องตัวเองเหมือนกัน แล้วทั้งสองคนก็เข้าไปคุยกับอีกาในห้องประชุม “ปลอดโปร่งแล้ว พี่อีกา คุยได้” วินบอก “คืองี้ พวกพี่สามคนจะเข้าเมืองไปช่วยงานกิลด์ แล้วจะพาแปดม้าไปด้วย” “เฮ้ย แต่ผมเอาห้องให้เพื่อนอยู่ไปแล้ว” วินรีบบอก “ทั้งแปดห้องเลยเหรอ” อีกาถามเสียงอ่อย “เปล่า เพื่อนผมสาม ส่วนเพื่อนหมวยน้อย ยังไม่เจอเลยไม่รู้ว่ากี่คน” วินตอบ “งั้นขอแค่สองห้องได้ไหม เจ้าหมีมันจะให้พวกแปดม้าแยกย้ายกันฝึกอาชีพ ว่าจะส่งมาฝึกทักษะพ่อค้ากับวินสักสองคน” ที่แท้ บรรดาตำรวจไอทีเริ่มเตรียมแฝงตัวเพื่อสืบข่าวแล้ว หมีขาวแนะนำให้พวกเขาแยกกลุ่มฝึกทักษะ จะได้ไม่มีใครรู้ว่าเป็นพวกเดียวกัน เข้าเมืองมาเที่ยวนี้ พวกเขากะจะเอาพวกแปดม้าไปปล่อยให้ทำงานรับจ้างในจุดต่างๆที่กิลด์เจ็ดขุมทรัพย์รับงานมา แต่อาชีพพ่อค้าเป็นอาชีพที่แฝงตัวง่ายที่สุด และสามารถติดต่อคนจำนวนมากๆได้โดยไม่มีใครสงสัย พวกเขาจึงอยากจะให้มาอยู่กับวินและหมวยสักสองคน “ได้พี่ มาได้เลย” อาหมวยบอก ถ้าส้มมาแล้วจะให้แฟนมาพักที่นี่ด้วย อย่างมากก็สร้างห้องเพิ่มอีกห้องเท่านั้นเอง “โอเค ขอบใจมาก แล้วจะให้สินธพกับหัย ทำทีไปของานทำแลกข้าวนะ” อีการสรุปก่อนจะตัดสัญญาณไป “อาหมวยน้อย” วินเริ่มจะพูดเรื่องของตัวเองบ้าง “กรี๊ด...” เสียงน้ำฝนกรีดร้องมาจากในห้อง วินวิ่งนำหน้าไปทันที โดยมีหมวยน้อยตามไปติดๆ เมื่อไปถึง ก็เจอธนูกับน้ำฝนยืนอยู่หน้าประตูห้องของลูน่า ฝ่ายชายตาค้างหน้าซีดไร้สีเลือด ในขณะที่ฝ่ายหญิงน้ำตาไหลเป็นทาง แต่ร้องไห้ไม่ออก ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น อาหมวยแหวกทางเข้าไปในห้องทันที เธอเห็นลูน่านอนบิดอยู่ที่พื้นอย่างทุรนทุราย ตลอดร่างกายมีเข็มสีเงินผุดขึ้นมาไม่ขาดสาย แต่ละครั้งที่ผุดก็จะมีเลือดทะลักออกมา ทั้งตัวเธอจึงอาบไปด้วยเลือด “พี่ธนู ไปตามน้าบุษ บอกว่าขอชุดปฐมพยาบาลด่วน” หมวยสั่ง ธนูจึงได้สติก่อนจะรีบวิ่งออกไปอย่างลนลาน “พี่ฝน ไปบอกมาลีให้เตรียมน้ำกับผ้าขนหนูมาเยอะๆ” น้ำฝนจึงได้สติ วิ่งไปทำตามคำสั่งของหมวยอีกคน พอทั้งสองคนจากไป วินก็เข้าไปช่วยหมวยน้อยพยุงลูน่าให้ไปพักบนเตียง “จะได้ผลเหรอ อาหมวยน้อย” วินถามอย่างไม่มั่นใจ เพราะฟังจากที่อาหมวยสั่งให้ไปเอา มันเป็นของที่ใช้ปฐมพยาบาลกันในโลกจริง ไม่ใช่ในเกม “ไม่รู้เหมือนกัน” หมวยน้อยเองก็เริ่มหน้าซีด ส่วนตัวคนเจ็บตอนนี้หมดสติไปแล้ว “เอ๊ะ” อาหมวยอุทาน เมื่อกำไลเมนูเกมทั้งของเธอและของวินมีแสงสว่างวาบขึ้นมาเป็นไฟกะพริบ ทั้งคู่เปิดเมนูเกมออกดูจึงได้เห็นข้อความในช่องที่เพิ่งได้มาใหม่เมื่อเช้า คำสาป หมื่นเข็มโลกันต์ ระดับหนึ่ง เงื่อนไขการใช้ – ติดค่าความชั่วหนึ่งร้อยแต้มทันที หากใช้กับผู้เล่นที่ไม่ได้ดวลกันอยู่ หรืออยู่ระหว่างประกาศสงคราม ไม่สามารถใช้คำสั่งหาตัวผู้ใช้คำสาปได้ เนื่องจากผู้ถูกคำสาปให้ความยินยอม ต้องการล้างคำสาปหรือไม่ วินถึงกับตัวชาเมื่อเห็นข้อความ “ลงทุนขนาดนี้เพื่อหาตัวผู้ปลดผนึกเลยหรือ” “ว่าไงนะ” อาหมวยได้ยินไม่ถนัด วินจึงเล่าเรื่องที่พบเพื่อนเมื่อตอนบ่ายอย่างคร่าวๆให้ฟัง “แล้ว” วินยังอดสงสารไม่ได้อยู่ดี เมื่อหันไปเห็นสภาพของลูน่า “บรรเทาอาการไปก่อน ลงทุนมาขนาดนี้ คงไม่ตายง่ายๆ หรือไม่ก็ต้องมีตัวช่วยมาบ้าง” อาหมวยตัดสินใจ “ไฟไหม้ ไฟไหม้” คราวนี้เสียงโกเลมน้อยร้องดังมาจากด้านใน อาหมวยวิ่งออกไปดูโกเลมน้อยทันที เธอวิ่งสวนกับบุษบา มาลี น้ำฝนและธนูที่กำลังหอบข้าวของมาตามคำสั่งของเธอ อาหมวยจึงตะโกนสั่งวิน “ให้ยาบรรเทาปวดกับทำแผลไปก่อนเดี๋ยวกลับมา” --------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:58:05

ความคิดเห็นที่ 15 พอเปิดประตูห้องโกเลมน้อย อาหมวยก็ถึงกับผงะเพราะความร้อน เปลวไฟกำลังลุกท่วมห้อง โดยที่โกเลมน้อยวิ่งไปวิ่งมาร้องว่า ไฟไหม้ ไฟไหม้ อย่างตกใจ แล้วก็มีอะไรดำๆตัวใหญ่ๆนั่งอยู่ข้างหลังโกเลมน้อยอีกที แถมไอ้ตัวนี้ก็ร้องไฟไหม้ ไฟไหม้ แข่งกับโกเลมน้อยเสียด้วย เมื่อเห็นอย่างนั้น อาหมวยก็ใช้เวทย์น้ำแข็งดับไฟทันที เปรี๊ยะ เปลวไฟดับวูบทันที ข้าวของหลายอย่างในห้องที่เจอทั้งความร้อนและความเย็นกระทันหันเป็นอันแตกหักร่วงลงพื้นเป็นทิวแถว เจ้าโกเลมน้อยพอรู้ว่าไฟดับ มันก็หยุดพรืดหันมามองหาสาเหตุ “นายหญิง” เสียงมันอ่อยมาก เหมือนจะรู้ตัวถึงความผิด ไอ้ตัวดำๆใหญ่ๆที่นั่งอยู่ข้างหลังโกเลมน้อยมีเกล็ดน้ำแข็งปกคลุมเกือบทั้งตัวจนกลายเป็นสีขาวโพลน  “นายหญิง” เสียงมันจ๋อยไม่แพ้โกเลมน้อยเหมือนกัน อาหมวยเดินสำรวจ ตัวประหลาดตัวใหม่ที่โผล่มาในบ้านอย่างเงียบๆ เธอต้องแหงนคอตั้งบ่าเพื่อที่จะมองหน้ายักษ์ตัวใหญ่ ตอนนี้เกล็ดน้ำแข็งเริ่มละลายไปบ้าง เธอจึงเห็นผิวสีแดงคล้ำของมัน แต่ถึงตัวจะเล็ก แต่หมวยน้อยก็ทำให้ยักษ์ใหญ่หลบตาเพราะกลัวความผิดได้ แต่ไม่ใช่เพราะความดุหรือรังสีอำมหิตหรอกนะ แต่เป็นเพราะสถานะของอาหมวยและเวทน้ำแข็งต่างหาก อัลติเมทโกเลมตามปกติเป็นสัตว์เลี้ยงของนักเวทเบญจธาตุ อาหมวยซึ่งมีอาชีพนี้แฝงอยู่ก็ข่มมันได้โดยไม่รู้ตัวอยู่แล้ว และในการเจอกันครั้งนี้ อาหมวยก็ยังใช้เวทน้ำแข็งซึ่งเป็นธาตุตรงกันข้ามของมันดับไฟจนตัวมันมีเกล็ดน้ำแข็งปกคลุมเต็มไปหมด ดูภายนอกมันไม่เป็นอะไรมาก แต่ความจริงพลังชีวิตมันลดลงไปเกือบครึ่ง ดังนั้น ต่อให้ไม่ใช่นาย มันก็ไม่กล้าหือหรอก “นายหญิง” เจ้าโกเลมน้อยเริ่มเอ่ยปากด้วยเสียงเล็กๆ อาหมวยแค่หันไปมอง มันก็เงียบ ก่อนจะพูดต่อ “นี่พี่ยักษ์แดง เพื่อนโกเลมน้อย” อาหมวยเลิกคิ้วเป็นเชิงถามนิดเดียว ทั้งสองตัวก็ช่วยกันพูด ช่วยกันอธิบายใหญ่ “โกเลมน้อยชวนพี่ยักษ์มาเที่ยว” “ใช่ๆ นายท่านไม่อยู่ ข้าไม่มีอะไรทำ” “พี่ยักษ์เขาเหงา เลยมาเล่นกัน” “เล่นแล้วก็หลับ ไม่ได้ทำอะไร” “ไฟมันไหม้เองนะ โกเลมน้อยไม่รู้จริงๆนะว่าเพราะอะไร” “แต่ข้ารู้” พี่ยักษ์เผลอสารภาพเสียแล้ว สอบสวนต่อไปสักพักหมวยน้อยก็รู้ว่า ไอร้อนในตัวยักษ์แดงทำให้เกิดไฟไหม้ เธอเลยฉุนขาดมากขึ้น เจ้ายักษ์แดงที่รู้ตัวว่าผิด ก็ได้แต่ก้มหน้ารับผิดรอการลงโทษแต่โดยดี แต่เจ้าโกเลมน้อยมันเบะหน้าจะร้องไห้อีกแล้ว “ไหนนายหญิงบอกว่า ไม่ให้พี่วินดุโกเลมน้อยไง โกเลมน้อยยังเด็ก ต้องค่อยๆสอน” อาหมวยฟังมันตัดพ้อต่อว่าตาปริบๆ ไอ้ตอนที่เธอพูดนั่น เจ้าโกเลมน้อยแค่แย่งขนมกับวิน แต่นี่มันเผาบ้านเชียวนะ “นายหญิงข้าผิดเอง ที่รู้อยู่แล้ว แต่ลืมบอกโกเลมน้อยจนเกิดเรื่อง ลงโทษข้าคนเดียวเถอะ” พี่ยักษ์ยืดอกรับผิดเต็มที่ “รู้ตัวว่าผิดก็ดีแล้ว” อาหมวยถอนหายใจ เธอใจอ่อนจนได้ ทั้งคำตัดพ้อของโกเลมน้อย และท่ายืดอกรับผิดของเจ้ายักษ์ ทำให้ทำท่าดุต่อไม่ไหว เธอจัดการติดต่อธนาคารทันที บ้านระดับห้า มีระบบรับประกันที่เรียกให้มาซ่อมได้ตลอด 24 ชั่วโมง แต่คนที่มาแทนที่จะเป็นพวกช่าง ดันกลายเป็นคุณสถาปนิก “มีอะไรให้รับใช้ครับ โอ๊ะ” สถาปนิกตาค้างเมื่อเห็นสภาพห้อง แต่พอเขาเห็นเจ้ายักษ์แดงลูกค้าเก่าก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น “เจ้ายักษ์แดงมานี่ได้ไง” เขาพึมพำ “แสดงว่ารู้ว่า เจ้าของของเจ้าตัวนี้เป็นใคร” ถึงจะใจอ่อนแล้ว แต่อาหมวยก็ยังกรุ่นๆอยู่ “เอ่อ ครับ” “งั้นคุณจัดการประเมินความเสียหาย แล้วส่งบิลไปเก็บกับเจ้าของมันด้วย” อาหมวยสั่งทันที “เอ่อ ครับ หา ว่าไงนะครับ” คุณสถาปนิกชักร้อนใจ “ส่งบิลไปเก็บกับเจ้าของ”อาหมวยสั่งอย่างช้าๆชัดๆ “ครับ” คุณสถาปนิกรับคำอย่างหมดทางเลี่ยง “โกเลมน้อย” อาหมวยเปลี่ยนเป้าหมาย “ครับ” เสียงมันยังจ๋อย “โกเลมน้อย กับเพื่อน บอกคุณสถาปนิกไปว่าต้องทำห้องยังไง ไฟถึงจะไม่ไหม้ แล้วก่อนที่ห้องจะเสร็จ ห้ามเพื่อนมาค้างเด็ดขาด” เจ้าโกเลมน้อยตาใสทันที คุณสถาปนิกก็เลยรีบบอกข่าวดี “แหมพอดีเลยครับ วัตถุกันไฟล็อตใหม่เพิ่งมาถึง เดี๋ยวผมจัดการให้ทันที รับรองคืนนี้เสร็จ” ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้นว่าคุณมิคาเอลยังไม่เข้าเกมช่วงนี้ เพราะฉะนั้น เอาของมาสร้างห้องที่นี่ก็แล้วกัน ไอ้ตัวปัญหามันก็มีอยู่ตัวเดียวนี่นา “ถ้าอย่างนั้น” โกเลมเริ่มได้คืบจะเอาศอก “ถ้าห้องเสร็จแล้ว ก็ให้เพื่อนพักได้ แต่จำไว้ ทีหน้าทีหลังต้องแจ้งนายหญิงก่อนทุกครั้งเข้าใจไหม” “ไชโย” เจ้าโกเลมน้อยกระโดดตัวลอย แต่พี่ยักษ์แดงโดดไม่ได้ เพราะแค่นั่งหัวก็เกือบติดเพดานแล้ว อาหมวยถอนใจก่อนจะหันไปสั่งสถาปนิก “ขยายห้องนอนแล้วก็ทำห้องนั่งเล่นให้ด้วยเลยก็แล้วกัน ให้อยู่แต่ในห้องนอน เดี๋ยวก็มีเรื่องใหม่จนได้” “เห็นไหม โกเลมน้อยบอกแล้วว่า นายหญิงใจดี”เจ้าโกเลมน้อยแอบกระซิบกับพี่ยักษ์แดง พี่ยักษ์พยักหน้า แต่ในใจคิดว่า “ดุกว่านายท่านอีก ยิ่งเวลามองแบบนั้นนะ บรื้อออออออ” -------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 22:59:40

ความคิดเห็นที่ 16 บทที่ 71 ก่อนเปิดงาน อาหมวยออกไปแล้ว โกเลมน้อยกับพี่ยักษ์แดงก็นั่งล้อมวงประชุมกับคุณสถาปนิกในห้องที่โดนเผาไปนั่นแหละ คุณสถาปนิกมองพี่ยักษ์แดงคุยเรื่องห้องใหญ่เบิ้มที่นายท่านสร้างให้โดยมีเขาเป็นพยานกับมีเจ้าโกเลมน้อยคอยซักรายละเอียดอยู่จ๋อยๆ แล้วก็ได้แต่แอบนึกนินทาอยู่ในใจ “พอกันทั้งนายท่าน ทั้งนายหญิง ตามใจสัตว์เลี้ยงจนเสียคน เอ๊ย เสียโกเลม” “เหรอ ตอนนี้พี่ยักษ์แดงต้องอยู่ที่โรงเลี้ยงสัตว์เพราะห้องยังไม่เสร็จ” พี่ยักษ์แดงหลุดปากบ่นเรื่องที่ต้องทนอยู่กับพวกสัตว์เลี้ยงออกมา เจ้าโกเลมน้อยฟังแล้วเห็นใจสุดๆ จะมีใครอีกหนอที่จะเข้าใจว่าพี่ยักษ์แดงไม่ใช่สัตว์เลี้ยงเหมือนโกเลมน้อย มันเข้าไปโอ๋ๆปลอบใจพี่ยักษ์แดง ก่อนจะบอก “งั้นพี่ยักษ์แดงมาอยู่กับโกเลมน้อยก่อนก็ได้นะ นายหญิงไม่ว่าหรอก นายหญิงบอกแล้วว่าถ้าห้องเสร็จพี่ยักษ์แดงก็มาค้างได้” คุณสถาปนิกแอบถอนหายใจเฮือกๆ คืนนี้ไม่ได้ออกไปดูพิธีเปิดแน่ ลองพูดแบบนี้ก็แสดงว่าไอ้สองตัวมันจะเอาห้องคืนนี้แน่ รู้งี้อาสาออกไปช่วยเขาติดตั้งเวทีกับจอภาพกับพวกช่างดีกว่าอย่างน้อยก็มีเวลาแวบไปเที่ยวได้บ้าง ถอนหายใจเสร็จก็ต้องเร่งมือทำงานต่อไป ก่อนที่โกเลมสองตัวจะเปลี่ยนจากการโอ๋กันเองมาเร่งรัดงาน ------------------------------- “อาหมวย ลูน่าอาการหนักมาก” วินเดินสวนทาง เพื่อเข้ามาตามอาหมวยพอดี “เมื่อกี้ เกือบอยู่ในสถานะคลั่งแล้ว ถ้าไม่ช่วย จะลำบากน้าบุษเอา แกไม่ยอมทิ้งลูน่าเลย นี่ก็พยายามถอนเข็มจนโดนพิษไปด้วย ดีนะที่ยาแก้พิษปกติพอช่วยได้ น้าบุษเลยแค่มือพอง” อาหมวยก้มลงเช็คข้อมูลหาวิธีล้างคำสาปทันที คนลงทุนเจ็บตัวน่ะ เธอไม่สน แต่เธอไม่ยอมให้คนของเธอลำบากไปด้วยหรอก “วินเช็คแล้วอาหมวย เข็มที่ฝังอยู่ในตัวลูน่ามีแค่เล่มเดียว แต่มันจะแตกตัวสิบเท่าทุกคืน คืนนี้เพิ่งเป็นคืนที่สาม จะแตกตัวแค่พันเล่ม ถ้ารอถึงคืนพรุ่งนี้ก็ครบหมื่น ถึงตายแน่ๆ” วินบอกด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม “ถ้าอาใช้พลังจิตช่วยทีเดียวก็ถอนเข็มได้ แต่มันง่ายไปหน่อย” พอรู้ตัวว่าโดนหลอก อาหมวยก็หมดความใจดีเอาดื้อๆ “วินเองเดิมไม่คิดจะปิดบังอะไรกับเพื่อนๆ แต่ทำกันขนาดนี้ ไม่ระวังตัวก็คงไม่ได้” วินถอนหายใจ เขายังไม่ปักใจว่าเพื่อนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขเก็บเลเวลด้วยกันมาจะคิดร้าย แต่พอรู้อย่างนี้ ถ้ายังไว้ใจเต็มร้อยเหมือนเดิม เขาคงเปลี่ยนจากคนซื่อเป็นคนโง่ “พี่วิน มีคนมาหา” มาลีเดินนำหน้าสองม้า สินธพและหัยมา แต่ต้องหยุดที่เขตหน้าประตูบ้าน อาหมวยสั่งให้มีการแบ่งเขตพื้นที่ส่วนตัวของเจ้าของบ้านกับบุคคลภายนอก ดังนั้น แม้ทั้งสามคนจะทำงานให้อาหมวย และเคยพักในเขตบ้าน ถ้าวินไม่บังเอิญเปิดประตูค้างไว้แบบวันนี้ สิ่งที่พวกเขาทำได้ก็มีเพียงแค่กดกริ่งที่หน้าประตูแล้วรอให้คนข้างในออกมา หากอาหมวยหรือวินไม่เชิญ ไม่ว่าใครก็เข้ามาในเขตชั้นในไม่ได้ทั้งนั้น และคงเป็นเพราะวันนี้เธอมีแต่เรื่องยุ่งๆ จึงไม่สะดุดใจสงสัยเลยว่า พี่ยักษ์แดงเข้าบ้านมาได้ยังไง กว่าจะรู้ตัว เธอก็แก้ไขอะไรไม่ได้เสียแล้ว มิหนำซ้ำ เจ้านายของพี่ยักษ์แดงแทนที่จะช่วย ดันทำให้เรื่องแย่ลงเสียอีก อาหมวยถึงกับเหม็นหน้ามิคาเอลไปพักใหญ่เลยทีเดียว แม้ว่า ในตอนท้ายจะต้องยอมรับว่า ที่เธอ หลานชาย เฮเดสและคนอื่นๆเอาชีวิตรอดจากการต่อสู้มาได้ ก็เพราะมิคาเอลตัดสินใจถูกก็เถอะ อาหมวยตาเป็นประกาย วันนี้ หนึ่งในสองม้าจะได้เป็นลูกศิษย์ผู้ปลดผนึกล่ะ เธอหันไปสบตาวิน แล้วยิ้มนิดๆ และถึงเจ้าหลานชายจะยังตามความคิดอาไม่ทัน แต่ประสบการณ์มันบอกว่า มีทางออกแล้ว สองม้าพอฟังเรื่องที่วินกับอาหมวยเล่าให้ฟัง ก็หัวเราะเฮฮากันใหญ่ “วางใจได้เลยหมวยน้อย เดี๋ยวพี่หัย ศิษย์เอกอันดับแปดของผู้ปลดผนึกจะถอนเข็มล้างคำสาปให้เอง” สินธพตบไหล่เพื่อนเบาๆ “แกทำเป็นหรือวะ” “ไม่เป็น” หัยตอบหน้าตาเฉย พอเห็นเพื่อนร้องอ้าว หัยก็หัวเราะ “โธ่ ลองหมวยน้อยบอกว่าจะให้ทำ ถึงทำไม่เป็นเดี๋ยวหมวยน้อยก็สอนเองแหละ” สินธพพยักหน้าอย่างเข้าใจ บรรดาตำรวจไอทีพวกนี้แม้จะยังเข้าเกมมาไม่นาน แต่ก็พอที่จะรู้ว่าทักษะบางอย่าง ไม่ใช่ว่าอยากเรียนก็จะได้เรียน แต่ว่า หัวหน้าของพวกเขาบอกว่า หาคนจากตำรวจสากลมาสนับสนุนการแฝงตัวให้ และหมีขาวก็ไม่เคยบอกอะไรเพิ่ม ตำรวจไอทีพวกนี้เลยเหมาไปแล้วว่า หมวยน้อยเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญที่ตำรวจสากลส่งมาสนับสนุนเหมือนเหยี่ยวกับอีกา แค่ทักษะล้างคำสาปง่ายๆ ทำไมผู้เชี่ยวชาญจะสอนไม่ได้ “พี่ว่า พี่เป็นคนเรียนดีกว่านะ เจ้าหัยมันหัวช้า” จริงอย่างที่สินธพพูด หัยเป็นคนที่ฝึกเพิ่มพลังจิตได้ช้าที่สุดในแปดคน “แต่หมวยว่า พี่หัยน่าจะเหมาะสมกว่า” วินแอบหนาวอยู่ในใจ อาหมวยเริ่มล้างแค้นเล็กๆแล้ว การแก้คำสาปนี้ ถ้าอาหมวยลงมือเอง ถอนเข็มต้นตอเล่มเดียวได้ก็จบ แต่ถ้าให้คนอื่นทำก็ต้องค่อยๆไล่ถอนไปทีละเล่ม ยิ่งพลังจิตน้อยอย่างหัย ต่อให้สุ่มเจอเข็มต้นตอก็รับรองได้ว่าไม่มีปัญญาถอนแน่ ต้องปล่อยให้มันฝังกลับไปในเนื้อ ยิ่งพลังจิตเพิ่มช้าอย่างหัย ไม่รู้ว่าถอนเข็มครบ 999 เล่มแล้ว จะมีปัญญาถอนเข็มต้นตอหรือเปล่า แล้วนี่ลูน่าจะต้องยอมทนให้มันแตกตัวอีกกี่รอบกว่าพี่หัยจะสามารถถอนเข็มต้นตอออกมา ------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:00:24

ความคิดเห็นที่ 17 ด้านหลังเวทีในเกมก็เหมือนด้านหลังเวทีในโลกจริง มีห้องพักดารา นักแสดงและคนสำคัญต่างๆ ทั้งในโลกจริงและใน GWL มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่า เฮเดสกับอะโฟร์ไดท์ไม่ถูกกัน ดังนั้น ห้องพักของทั้งสองจึงอยู่ห่างกันไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ผู้คนที่อยู่หลังเวทีมีอยู่มากมาย พวกเขาต้องเข้าๆออกๆห้องโน้นห้องนี้ เตรียมโน่นเตรียมนี่ รวมทั้งห้องพักของหัวหน้ากิลด์ทุกคน ประตูห้องของทั้งเฮเดสและอะโฟร์ไดท์จึงเปิดออกตลอดเวลา ทุกคนสามารถมองเข้าไปได้ ไม่มีใครที่อยู่หลังเวทีเห็นสองคนนี้ทักทายกัน หรืออันที่จริงสองคนนี้ไม่มองหน้ากันด้วยซ้ำ แต่ใครจะคิด ว่าตอนที่ทั้งคู่ยืนหันหลังให้แก่กัน ห่างกันเกือบห้าร้อยเมตร ทั้งคู่กำลังใช้ช่องทางลับต่อรองกันอย่างดุเดือด “เฮ้ ถ้าไม่มีฉันแอบสนับสนุน แผนการหาเงินของคุณไม่ราบรื่นขนาดนี้หรอก เรื่องแค่นี้ช่วยกันหน่อยไม่ได้หรือไง” เสียงอะโฟร์ไดท์บ่งบอกถึงความงอนและตัดพ้ออย่างไม่น่าเชื่อ “นี่ ขอร้อง อย่ามาทำเสียงแบบนี้กับผม เก็บเอาไว้ใช้กับแฟนคลับคุณเถอะ อีกอย่าง อย่าทวงบุญคุณ ผมรู้ว่าคุณได้เท่าไร” เฮเดส ตอบเสียงเรียบอย่างรู้ทัน “แล้วนายจะเอาอะไร แลกกับการยกเลิกการประกาศเลิกเล่นเกมหลังสงครามปีนี้สิ้นสุด” จากภาพที่คนภายนอกมองเข้าไป อะโฟร์ไดท์กำลังลองต่างหูอย่างสบายใจ ใครจะคิดว่า เธอกำลังพูดถึงเรื่องที่อาจจะทำให้แฟนคลับเฮเดสเป็นล้านใจสลาย “คุณจะมายุ่งอะไรด้วย” “ไม่ยุ่งได้ไง ที่ฉันเล่นเกมมาจนป่านนี้ ก็เพื่อจะล้มนายให้คว่ำกับมือ อยู่ๆมาประกาศล้างมือ ถ้าปลายปีฉันชนะ คนเขาก็หาว่านายออมมือให้ฉันนะสิ” เฮเดสถอดรัดเกล้าออก หยิบที่คาดหน้าผากขี้นมาสวมแทน เขาหันไปมองกระจกตรวจสอบว่าผมที่ยาวถึงกลางหลังไม่ได้พันกันยุ่งเหยิง ใครจะคิดว่า เขากำลังแหย่แม่เสืออย่างสนุกสนาน “ไม่เห็นต้องกังวลเลยนี่นา ยังไงผมก็ชนะ แล้วเดี๋ยวเขาก็บอกต่อๆกันไปเองแหละว่า ที่ผมเลิกเล่นเกม เพราะอดสงสารคุณไม่ได้ ถ้าไม่เลิกเล่น ชาตินี้คุณคงตัดใจไม่ลง” “นาย ... นาย ... นาย” อะโฟร์ไดท์พูดไม่ออก “บอกมาตรงๆดีกว่าน่า คุณตบตาผมไม่ได้หรอก” เฮเดสรู้ทัน ผู้หญิงคนนี้ เดี๋ยวก็ทำสนิทสนม เดี๋ยวก็ทำเกรี้ยวกราด แต่ไม่ว่าทำอะไร ล้วนมีวัตถุประสงค์ คนที่ตามไม่ทัน มีแต่โดนปั่นหัว “ก็ได้” อะโฟร์ไดท์ยอมแพ้ เธอปั่นหัวผู้ชายคนนี้ไม่สำเร็จสักที “ข้อแรก คุณหลิงสั่งให้ฉันมาเจรจากับนาย ถ้านายประกาศตอนนี้ มันปั่นยอดได้ไม่นาน เธอขอเวลาทำแผนการตลาดอีกเดือน แล้วค่าตัวนายปีนี้ เธอจะให้ตามที่นายขอ” เฮเดสหัวเราะในลำคอ ไม้ตายที่วางลงไปได้ผล “ข้อสอง เนื่องจากฉันเชื่อว่านายคิดจะเลิกจริง ไม่ได้โก่งค่าตัวเฉยๆ ฉันจะขอกิลด์เฮเดสของนายให้คนของฉัน” “มีอะไรมาแลกหรือ” “หนึ่งปีที่ฉันต้องวางแผนกำจัดนาย ทำให้ฉันรู้จักนายดีกว่าเพื่อนนายอีกมั้ง คนอย่างนายไม่มีทางขายกิลด์ทิ้ง แล้วเก็บเฉพาะผลกำไรไว้ แต่คนในกิลด์นายก็ไม่มีใครเหมาะจะเป็นทายาท นายถึงคิดจะประกาศเสียตั้งแต่วันนี้เพื่อให้คนในกิลด์มีโอกาสเลือกเฟ้นหาผู้นำใหม่” “คิดจะส่งคนของตัวเองหรือของคุณหลิงมาล่ะ” เฮเดสใช้หางเสียงสูงเป็นเชิงถาม “นั่นไม่สำคัญ เพราะจะอย่างไร นายก็ต้องตัดสินเอง ชลอการประกาศไปเดือนหน้า ฉันขอเวลาเตรียมคนของฉัน ขอรับรองฉันจะทำให้คุณหลิงสนับสนุนแผนหาทายาทของนาย หลังจากนั้น นายก็ดำเนินงานไปได้เลย ฉันจะส่งคนของฉันมารับการทดสอบ” “ข้อแลกเปลี่ยน” อะโฟร์ไดท์ยิ้ม ถามอย่างนี้แสดงว่าตกลง “ข้อมูลเรื่องชาร์แมนเป็นไง” “หลวงจีนปริศนา?” “เปล่า สองพี่น้องหมวยกับวินได้เป็นชาร์แมนแล้ว” อะโฟร์ไดท์คาดการณ์จากจำนวนคนที่ทำเควสผ่านที่ปรากฏให้ท่านหญิงมังกรรู้ ชาร์แมนต่างจากคนที่ล้างคำสาปได้โดยทั่วไปตรงที่ชาร์แมนสามารถล้างคำสาปได้ทั้งสาย ในขณะที่คนอื่นๆเรียนวิธีล้างคำสาปทีละคำสาป การรู้จักชาร์แมนระดับหนึ่งแค่คนเดียวก็เท่ากับรู้จักคนล้างคำสาปนับร้อย ข้อมูลนี้จึงไม่ใช่แค่ข้อมูลเล็กๆน้อยๆ แต่เป็นข้อมูลสำคัญสำหรับหัวหน้ากิลด์เลยทีเดียว “หือ ระดับไหน” คำสาปมีเจ็ดสาย ชาร์แมนก็มีเจ็ดระดับ ระดับเพิ่มตามจำนวนสายของคำสาปที่ล้างได้ ในขณะนี้ นอกจากหมวยกับวินไม่มีผู้เล่นคนไหนรู้ว่า มีสุพรีมชาร์แมนด้วยอีกระดับหนึ่ง “เรื่องนี้นายต้องสืบเอง ค่าเลื่อนการประกาศมีราคาเท่าที่ฉันให้ข้อมูล” อะโฟร์ไดท์ตัดการติดต่อโดยไม่ยอมว่าตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกัน --------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:01:05

ความคิดเห็นที่ 18 บทที่ 72 เหตุเกิดเมื่อเปิดงาน ฝูงชนนับถอยหลังพร้อมกันอย่างกึกก้อง 3     2    1   0 พลุหลากสีพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า มันกระจายตัวเป็นดอกไม้ เป็นตัวตุ๊กตาสัตว์ยอดฮิตชนิดต่างๆในเกม พวกมันเคลื่อนไหวราวกับกำลังเต้นระบำอยู่ พลุลูกสุดท้ายแตกตัวเป็นมังกรจีนคาบแก้วพุ่งลงมาหาเฮเดสที่กลางเวที ชายหนุ่มยกมือรับลูกแก้วก่อนที่มันจะหายตัวไป เขาสะบัดมืออีกครั้ง ลูกแก้วพุ่งขึ้นไปกลางท้องฟ้า แล้วระเบิดตัวแตกออกเป็นชื่องาน ฝูงชนโห่ร้องอย่างกึกก้อง ตามมาด้วยดนตรีเสียงกระหึ่ม นักร้องวัยรุ่นพุ่งแรงที่แพ้รุ่นใหญ่จนไม่ได้โชว์ตัวในโลกจริงตีลังกาออกมาพร้อมเสียงเพลงอย่างคล่องแคล่ว จากนั้นแดนซ์เซอร์นับร้อยซึ่งผ่านการฝึกสอนจากสามารถหัวหน้าทีมอินทรีย์ทองก็ตามออกมาพร้อมอาวุธครบมือ โชว์นี้บางคนอาจไม่ตื่นเต้นเท่าไร เพราะผู้แสดงทุกคนอาศัยทักษะที่ฝึกได้ในเกมมาช่วยในการแสดง แต่ทุกคนก็ยังจ้องมองติดตามตาไม่กระพริบ หนึ่งนั้นเป็นเพราะเหล่าแดนซ์เซอร์ฝึกมาดี ทำได้พร้อมจังหวะ การเคลื่อนไหวราบรื่นสวยงาม และสอง สามารถจงใจโชว์ฝีมือด้วยการรวบรวมท่าพื้นฐานในการฝึกทักษะการต่อสู้ ทั้งการต่อสู้ด้วยมือเปล่าและการใช่อาวุธทุกชนิดมาแสดงในเพลงเดียว เพื่อการโปรโมทกิจการโดยเฉพาะ เรียกว่าถ้าเกมเมอร์คนไหนจำได้หมดและฝึกตามก็รับรองได้ว่าสามารถฝึกจนได้อาชีพสายต่อสู้แน่ๆ “อู้ฮู้ เท่จังเลยเนอะพี่ยักษ์เนอะ” เจ้าโกเลมน้อยนั่งจ้องหน้าจออย่างตื่นตาตื่นใจ มือไม้ก็เริ่มออกหมัดทำตามแดนซ์เซอร์ไปบ้างแล้ว ส่วนพี่ยักษ์ท่าทางอาการจะหนักกว่า เพราะจ้องมองจอภาพเขม็ง ยกมือห้ามโกเลมน้อยส่งเสียงรบกวน ทำราวกับจะจำให้ได้หมดทุกท่า ห้องพักของโกเลมน้อยยังคงเต็มไปด้วยเขม่าและข้าวของหักๆพังๆเหมือนเดิม เพียงแต่ตอนนี้มีจอภาพขนาดยักษ์ติดกำแพงเพิ่มขึ้นมา สาเหตุก็เพราะเมื่อชั่วโมงก่อนคุณสถาปนิกเกิดอยากดูพิธีเปิดขึ้นมาจนทนไม่ไหว เลยไปเร่งฝ่ายติดตั้งเฟอร์นิเจอร์ที่อยู่ในโลกจริงให้ทำงานเร็วๆ “คู๊ณ เร่งมือหน่อยได้ไหม ผมรีบ” และเพราะเวลาต่างกันถึงหกเท่า คำตอบจากอีกฝ่ายจึงดีเลย์เสียจนคุณสถาปนิกหงุดหงิด “นี่คุณ ตอนนี้มันจะเที่ยงคืนอยู่แล้ว รู้ไว้เสียบ้างนะว่า คนที่อยู่เวรกะนี้มันน้อย แล้วก็เป็นมือใหม่ที่ทำงานยังไม่คล่อง” แม้จะดีเลย์ แต่โปรแกรมสื่อสารก็เก็บทั้งความเร็วและน้ำเสียงหงุดหงิดของอีกฝ่ายมาได้อย่างครบถ้วน “ผมอยากดูพิธีเปิด เข้าใจไหม” คุณสถาปนิกโต้กลับไป ด้วยความแรงที่ลดลงเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิง พอรู้เรื่อง คนที่อยู่ในโลกจริงจึงเอาจอภาพขนาดใหญ่ที่สุดที่มีอยู่มาติดตั้งให้ จะได้เลิกเร่งเธอเสียที โกเลมน้อยกับพี่ยักษ์ก็เลยได้อาศัยนั่งดูพิธีเปิดอย่างตื่นตาตื่นใจกับเขา แต่คุณสถาปนิกกลับมัวแต่พิจารณาเจ้าจอภาพด้วยความกังวล “ไอ้นี่มันไม่ใช่ทีวีนี่หว่า มันเป็นมอร์นิเตอร์ทำหรับตรวจสอบเหตุการณ์ในพื้นที่สาธารณะของ NPC เขานี่นา” คุณสถาปนิกพึมพำอย่างไม่ค่อยจะแน่ใจนัก “นี่คุณ เอาไอ้นี่มาจากไหน” คุณสถาปนิกถามคนในโลกจริง “ของในแคตตาล๊อก ถามทำไม” คนตอบมัวแค่กดโน่นเคาะนี่ ทำงานทีเดียวพร้อมกันสามจอภาพ ไม่ได้ดูเลยว่า หน้าจอคอมด้านขวาสุดของตัวเอง ที่มุมขวาล่างของแคตตาล๊อก มีคำว่า ใช้เฉพาะหน่วยงานภายในเท่านั้น อยู่ “เหรอ สงสัยเขาจะเพิ่งใส่เข้าไป ช่างมันเถอะ ว่าแต่คุณจะทำเสร็จเมื่อไหร่ล่ะเนี่ย ผมจะได้กลับไปพัก” “ใจเย็นๆสิคุณ คุณเล่นสั่งสร้างห้องขนาดยักษ์ที่เดียวสองห้องด้วยวัสดุพิเศษทั้งหมด ต้องออกคำสั่งติดตั้งทีละชิ้น มันก็ต้องใช้เวลาบ้าง” เรื่องของเรื่องคือ คุณสถาปนิกเกิดกลัวว่าสองโกเลมน้อยใหญ่จะอาละวาดถ้าไม่ได้ห้องคืนนี้ ก็เลยเอาง่ายเข้าว่า ไปเกลี้ยกล่อมให้โกเลมน้อยทำห้องให้เหมือนพี่ยักษ์เปี้ยบ เขาจะได้ไม่ต้องออกแบบใหม่ แล้วปัญหาก็จะกลายเป็นของคนในโลกจริงที่มีหน้าที่ติดตั้งทุกอย่างให้เข้าที่แทน แม้จะประหยัดเวลาออกแบบไปเยอะ แต่ก็ยังไม่ทันใจเขาอยู่ดี “นี่คุณไม่มีทางลัดที่ทำให้มันเร็วขึ้นเลยเหรอ” คุณสถาปนิกหมายถึงเทคนิคในการใช้โปรแกรมวางเฟอร์นิเจอร์และของตกแต่งทั่วๆไป โดยที่ไม่รู้ว่า คนในโลกจริงเขาทำห้องในบ้านมิคาเอลเสร็จไปตั้งนานแล้ว และที่ยุ่งๆอยู่นี่คือการทำห้องโกเลมน้อยต่างหาก “ทำได้ด้วยเหรอ” อีกฝ่ายสงสัย “คุณก็ลองตรวจสอบดูสิ ผมจะไปรู้ได้ไง” “โอเค” พนักงานในโลกจริงเลยจัดการตรวจสอบหาวิธีลัด จนไปเจอทางเชื่อมระหว่างบ้านของมิคาเอลกับห้องโกเลมน้อย ที่พี่ยักษ์แดงใช้อ้อมๆข้ามมา ตอนที่ออกแบบ คนออกแบบต้องการประหยัดทรัพยากรในการสร้างอัลติเมทโกเลม จึงใช้กำหนดให้อัลติเมทโกเลมสามารถตรวจสอบข้อมูลเวทย์โดยวิธีเดียวกับเสริชเอนจิ้นทั่วๆไป ซึ่งก็น่าจะไม่มีอะไร ถ้าโกเลมน้อยไม่วิวัฒนาการมาเป็นตุ๊กตา สัตว์เวทย์ที่ทีมงานไม่มีโอกาสทดสอบ จึงไม่รู้ว่า มันสามารถเปลี่ยนตัวเองจากเสริชเอนจิ้นไปเป็นโปรแกรมพวกโทรจันได้ อันที่จริงทีมงานก็ได้เตรียมการป้องกันสิ่งไม่คาดฝันไว้แล้วด้วยการทำให้เจ้าโกเลมน้อยมีลักษณะเหมือนเด็ก ชอบเล่นมากกว่าจะทำอะไรจริงจัง แถมยังแสดงออกอย่างซื่อๆ มีอะไรเพี้ยนๆขี้นมาจะได้รู้ก่อนที่มันจะทำสำเร็จ แต่เจ้าโกเลมน้อยดันมีเพื่อนเป็นพี่ยักษ์ที่นอกจากจะเกิดจากโปรแกรมที่มีรากฐานเหมือนกันจนพร้อมจะเพี้ยนตามแล้ว ยังโดนนายฝึกมาให้มีความมุ่งมั่นตั้งใจทำเรื่องต่างๆให้สำเร็จ จากการแอบคุยกัน จากโกเลมน้อยส่งของไปอวด พี่ยักษ์เรียนวิธีส่งกลับ จนในที่สุดพี่ยักษ์ก็อ้อมๆไปหาโกเลมน้อยตอนทำเควส ชวนโกเลมน้อยไปค้นข้อมูลที่ตัวเองไม่มีสิทธิเข้า และสุดท้ายก็บุกบ้านที่มีระดับป้องกันสูงสุดได้ แถมทั้งคู่ยังแอบไปๆมาๆบ่อยเสียจนเหลือเส้นทางให้จับได้อีกต่างหาก แต่พนักงานคนนี้กลับไม่แปลกใจ เพราะในเกมมีฟังค์ชั่นหนึ่งที่เรียกว่าบ้านแฝด บ้านแฝดนี้จะทำให้กับผู้เล่นที่สนิทกันมากๆจนต้องการเชื่อมต่อบ้านเข้าด้วยกัน จะได้ใช้บ้านร่วมกันได้ ซึ่งจะมีประโยชน์สำหรับการเดินทางระหว่างเมืองมาก เพราะถ้ากำหนดให้ทางออกของบ้านทั้งสองหลังไม่ซ้ำกัน เจ้าของบ้านทั้งคู่ก็เท่ากับว่าเดินทางไปมาในหกเมืองหลักของทวีปใหญ่ได้ง่ายแค่เปิดประตูบ้านเลยทีเดียว บ้านแบบนี้แหละที่วินวาดฝันไว้ว่าจะสร้างกับอาหมวยตั้งแต่เข้ามาเล่นเกมใหม่ๆ “ทางเชื่อมแคบจัง ใครทำฟะ ไร้ฝีมือสิ้นดี” ว่าแล้วคุณพนักงานก็จัดการขยายทางเชื่อมและจัดการให้มั่นคงถาวร จากนั้น เธอก็ใช้ฟังค์ชั่นก้อปแล้ววางอย่างชำนาญ ปกติ ทางบริษัทเกมจะให้พนักงานวางเฟอร์นิเจอร์และทำโมเดลบ้านใหม่ทุกครั้งแม้ว่าจะเป็นห้องหรือบ้านแบบเดียวกัน ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัย เพราะหากก้อปกันบ่อยๆอาจเหลือร่องรอยให้บ้านสองหลังสามารถเชื่อมต่อถึงกันผ่านเครื่องเรือน แต่เนื่องจากเจ้าของบ้านแฝดไม่ต้องกลัวว่าอีกฝ่ายจะแอบเข้าบ้าน เพราะเข้าได้ 24 ชั่วโมงอยู่แล้ว บริษัทจึงอนุญาตให้ใช้การก้อปปี้ได้ และเพราะไม่ต้องจ้างแรงงานคนทำงานในส่วนนี้ จึงมีโปรโมชั่นลดราคาให้เป็นพิเศษอีกด้วย “บ้านแฝด เฟอร์เหมือนกันเปี๊ยบ อีตาสถาปนิกก็ไม่รู้จักบอกมาแต่ต้น รู้งี้ก้อปเอานานแล้ว แถมก้อปแล้วยังลดราคาห้องที่สองได้ตั้ง 50% เราต้องรักษาประโยชน์ให้ลูกค้า แต่..เอ เงินมันเยอะ ขืนคืนเงินมีหวังหัวหน้าด่า เอาเป็นว่า ปัดไปเป็นค่าไอ้จอที่ส่งไปเมื่อกี้ ก็แล้วกัน” เธอทำงานอย่างคล่องแคล่ว ตอนหันไปที่จอภาพด้านขวาก็ตรวจสอบแค่ราคาของ ไม่ได้เหลือบไปดูอะไรที่แถวมุมขวาด้านล่างเลย เห็นราคาปุ๊บก็ปิดหน้าต่างนั้นทันที เพราะหมดความจำเป็นต้องใช้ แล้วห้องใหม่ของโกเลมน้อยก็เสร็จทันใจราวเนรมิต ท่ามกลางความชื่นชมของคุณสถาปนิกที่ไม่รู้ตัวเลยว่างานช้างกำลังจะเข้ามาหา “อู้ฮู้ ห้องใหม่” โกเลมน้อยตื่นตาตื่นใจอีกแล้ว “พี่ยักษ์ เรามาเล่นกันเถอะ” มันชวนพี่ยักษ์เล่นตามแบบคนที่เต้นให้มันดูเมื่อกี้นี้ โกเลมสองตัวตั้งท่าจะประลองกันจนจริงจังจนคุณสถาปนิกหัวเราะก๊าก “อะไร” พี่ยักษ์ไม่พอใจ “ตัวใหญ่เสียเปล่า สู้กับเจ้าเปี๊ยกนี่จะสนุกอะไร หาคนตัวเท่าๆกันดีกว่าน่า” แล้วคุณสถาปนิกก็หายตัวไป ทิ้งให้โกเลมน้อยกับพี่ยักษ์หาทางทำให้ตัวเท่ากันต่อไป “โกเลมน้อยขยายตัวได้นะ” เจ้าโกเลมน้อยบอกหลังจากที่ตรวจสอบข้อมูลของตัวเอง “ไม่ได้ ขืนสู้กันตอนตัวโต ของพังหมด นายท่านไม่ชอบ” พี่ยักษ์เคยโดนดุมาแล้ว “งั้นนายหญิงต้องไม่ชอบด้วยแน่เลย” โกเลมน้อยคาดการณ์คิ้วขมวด “งั้นพี่ยักษ์ทำตัวให้เล็กเท่าโกเลมน้อยสิ” โกเลมน้อยเสนอ “ทำไม่เป็นอะ” “ไม่เป็นไร เดี๋ยวโกเลมน้อยสอน ทำอย่างนี้นะ หึ่มๆ” โกเลมน้อยทำท่าเบ่งกล้ามให้ตัวใหญ่ขึ้น ก่อนจะทำท่าห่อตัวให้มันกลับลงมาเท่าเดิม พี่ยักษ์มองโกเลมน้อยอยู่ตั้งนานกว่าจะเห็นว่าโกเลมน้อยตัวโตขึ้นได้ตั้ง 10 เซนต์ แต่ในเมื่อนายท่านบอกว่า ถ้าตั้งใจ ก็ต้องทำได้ พี่ยักษ์ก็เลยทำท่าห่อตัวมั่ง พอพี่ยักษ์ทำไม่ได้ เจ้าโกเลมน้อยก็เข้ามาสอน มันไม่รู้หรอกว่า ทุกครั้งที่มันแตะตัวพี่ยักษ์ โปรแกรมของมันจะหาทางเชื่อมต่อกับโปรแกรมพี่ยักษ์เพื่อปรับคำสั่งและโค้ดบางอย่าง “หือ ตัวเล็กมานิดนึงละ” พี่ยักษ์พูดหลังจากสำรวจแล้วพบว่า เตี้ยลงได้ตั้ง 1 เซนต์แน่ะ แล้วทั้งคู่ก็มีเรื่องให้ลองเล่นกันอีกนาน --------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:01:49

ความคิดเห็นที่ 19 อีกด้านหนึ่งของบ้าน หัยกำลังสวมบทศิษย์รักผู้ปลดผนึกเต็มที่ ตอนแรกอาหมวยก็จนปัญญาจะสอนให้หัยถอนเข็มคำสาปอยู่เหมือนกัน เพราะพี่แกไม่สามารถควบคุมพลังจิตได้เลยถ้าไม่มีวัตถุอื่นเป็นสื่อ แต่พอจนปัญญาเข้า สินธพก็ล้วงลูกแก้วสะสมพลังจิตออกมาให้ “ลองใช้นี่ดูไหม” สินธพเสนอ ลูกแก้วลูกนี้เขาได้มาจากอีกา เพราะอีกาต้องการใช้เขาฝึกชาร์ทพลังจิตใส่ลูกแก้ว จะได้ช่วยกันขับเรือได้ อีกาแจกลูกแก้วให้เฉพาะม้าที่มีพลังจิตสูงสุดสองคนเท่านั้น เพราะมันแพง อาหมวยรับมาแล้วก็จัดการชาร์ทเวทย์น้ำแข็งลงไปจนเต็มทันที เข็มหมื่นโลกันต์มีพิษร้อน คนถอนเข็มจึงต้องมีเวทย์หรือตัวยาคลายความร้อน พอมีลูกแก้วน้ำแข็งของอาหมวย หัยก็สามารถนั่งเก็กทำเป็นถอนเข็ม แต่ความจริงใช้พลังจิตดึงมันขึ้นมาแค่ครึ่งเดียว จากนั้นก็ใช้ลูกแก้วช่วยดูดออก ธนูยืนมองกรรมวิธีถอนเข็มอย่างร้อนใจ เพราะหัยนั่งทำแบบใจเย็นสุดขีด “ตามผู้ปลดผนึกมาเลยไม่ได้หรือไง” ธนูใจร้อนเพราะอยากให้รักษาให้หายขาดทันที “ไอ้น้อง นายเป็นใครเหรอ ถึงอยากเจอก็คิดจะเรียกอาจารย์น่ะ” สินธพจงใจกวน น้ำฝนรีบรั้งธนู เมื่อเห็นว่าเขาอยากจะสวนกลับ “ธนู พรุ่งนี้ผู้ปลดผนึกจะต้องไปปลดผนึกของประมูลที่ธนาคารตามคำเชิญของเฮเดส ผู้เล่นกระจอกอย่างเรา เขามีน้ำใจส่งลูกศิษย์มาช่วยก็บุญแล้ว” แม้จะห้ามแต่เธอก็ส่งสายตาไปต่อว่าวินที่ไม่ยอมช่วยให้เต็มที่อยู่ดี “ทุกคนไปพักผ่อนได้แล้ว โดยเฉพาะวิน พรุ่งนี้ต้องไปนั่งลบประวัติของ หมวยน้อยก็ต้องไปช่วยผู้ปลดผนึก ทั้งสองคนไปนอนได้เลย ทางนี้น้าดูแลเอง” น้าบุษจัดการแยกวงก่อนเรื่องจะลุกลามจนไม่ได้รักษา “งั้นหมวยขอตัว” อาหมวยขี้เกียจจะสนใจพวกเพื่อนวิน พอได้โอกาสก็หลบไปนอนดีกว่า “เอ่อ” วินยังลังเล “ไปนอนให้หมดนั่นแหละ แล้วค่อยผลัดเวรกันมาเฝ้าหนูลูน่า ตอนนี้น้าจะเฝ้าผลัดแรกให้ ไม่ต้องเป็นห่วง” บุษบาอาศัยความอาวุโสมาสั่งการ ทุกคนจึงต้องแยกย้ายตามคำสั่ง ปล่อยให้เธอเฝ้าดูหัยถอนเข็มคำสาปไปคนเดียว --------------------------------- หลังพิธีเปิดงาน ผู้มีส่วนร่วมทุกฝ่ายก็มาร่วมงานเลี้ยงฉลอง “ขอบคุณมากครับคุณออร์ก้า ข้อมูลของที่เข้าประมูลไม่เพียงขึ้นเวบเรียบร้อย ตอนนี้ยังมีคนเสนอราคามาแล้วอีกต่างหาก” เฮเดสขอบคุณผู้ช่วยของมิคาเอลที่ช่วยดำเนินการทางเทคนิค “ยินดีครับ” ออร์ก้ายิ้มรับพร้อมคำตอบสั้นๆตามประสาคนพูดน้อย เฮเดสจึงแยกออกไปทักทายคนอีกหลายคนที่เข้ามามีส่วนร่วมในการจัดงาน “มิคาเอลอยู่ที่ไหน” อะโฟร์ไดท์โฉบมาถามทันทีที่เฮเดสหันหลังไปอีกทาง ออก้าร์ยิ้ม ไม่ตอบแต่กลับยกแก้วไวน์ขึ้นมาแทน “เชียร์” อะโฟร์ไดท์ค้อนขวับ ทิ้งรอยยิ้มแกมบึ้งไว้ให้ก่อนจะโฉบไปหาท่านหญิงมังกร ภาพในงานเลี้ยงยังถูกถ่ายทอดไปยังจอภาพขนาดยักษ์ทั่วเมือง ทั้งๆที่พ้นช่วงเวลาออกอากาศในโลกจริงไปแล้ว ฝูงชนบางส่วนก็ทยอยกลับที่พัก บ้างส่วนก็ยังร้องรำทำเพลงอย่างสนุกสนาน แต่มีอยู่คนหนึ่ง ยืนเหม่อมองจอถาพขนาดยักษ์ที่โคลสอัพภาพสองสาวงามสวยคนละแบบกำลังกระซิบกระซาบอะไรกันอยู่ “สวย” จักรเพ้อตาลอย “ไอ้จักร ทางนี้” ส้มกระชากแขนเพื่อนดึงกลับที่พัก จักรเดินตาม แต่สองตากับจับจ้องอยู่ที่จอภาพเหนือศีรษะตลอดเวลา “ท่าทางจะอาการหนัก” เปิ่ลบ่น “ยายอะโฟร์ไดท์น่ะ สวยกระชากใจหนุ่มๆเป็นประจำอยู่แล้วล่ะ แต่แปลก ปกติไอ้จักรไม่ชอบแนวนี้นี่นา” ส้มแอบผละมากระซิบออกความเห็น “ช่างมันเถอะ ว่าแต่พรุ่งนี้จะไปหาหมวยไหม คลาดกันมาหลายทีแล้ว” เปิ้ลถาม “อย่าเลย พรุ่งนี้มันคงยุ่ง เดี๋ยวฉันส่งข้อความบอกหมวยให้รอไปเจอกันนอกเกม แล้วค่อยนัดกันใหม่ให้เองก็แล้วกัน จะได้ขอโทษที่คิดอะไรประสาทๆตอนกำลังง๊องแง๊ง”  ส้มตัดสินใจ “เออดี” ว่าแล้วสองสาวก็ต้องช่วยกันลากหนึ่งหนุ่มที่ยังเพ้อหาสาวอย่างไร้สติให้กลับที่พักต่อไป จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:02:25

ความคิดเห็นที่ 20 บทที่ 73 จันทร์ กระจ่าง? เกมเมอร์แสดงพลัง หาเงินบริจาคพันล้าน เซบาสเตียนเดินลงบันไดมาหอมแก้มมารดา ผู้เป็นแม่จีงวางรีโมท ไม่ทันได้เลือกช่อง ปล่อยให้หัวข้อข่าวเด่นประจำวันค้างอยู่บนจอ “อรุณสวัสดิ์ครับแม่” “อ้อนแม่แต่เช้าเลยนะเซบี้ เป็นไง งานเมื่อคืน” อาจารย์แม่ถามลูกชายอย่างสนใจ “อ้าวผมนึกว่าแม่รู้แล้ว เห็นทีวีค้างอยู่” เซบี้แกล้งแซวทั้งๆที่รู้ว่ายังไงแม่ก็ต้องรอให้เขาเล่าให้ฟังอยู่ดี “ไม่ต้องเลย มานี่ นั่งลงแล้วเล่าให้แม่ฟังเสียดีๆ” อาจารย์แม่จูงลูกชายมาที่โต๊ะอาหาร จัดการเสริฟทั้งกาแฟและข้าวต้มเครื่องให้ เซบี้เองก็กินไปเล่าไปจนคนฟังสนุกสนานไปด้วย จนเขาวางช้อนนั่นแหละ อาจารย์แม่จึงได้ถามถึงเรื่องที่ตัวเองข้องใจ “แล้วตกลงลูกเปลี่ยนใจหรือ ถึงไม่ประกาศเรื่องเลิกเล่นเกม” เซบี้วางผ้าเช็ดปากแล้วหันมายิ้มให้แม่ “ไม่เปลี่ยนใจหรอกครับ แต่ยายแสบมาขวางเสียก่อน” อาจารย์แม่มองรอยยิ้มบนหน้าลูกชายเหมือนจะสะดุดอะไรบางอย่าง โดยเฉพาะเมื่อเขาพูดถึงยายแสบที่เธอรู้ว่า เป็นผู้หญิงที่ถูกส่งมาเป็นรักโปรโมทจนลูกชายเธอยอมแตกหักกับนายทุนเพราะไม่อยากถูกบังคับในเรื่องนี้ “แล้วแม่หนูคนนั้นเธอทำอะไรละจ๊ะ ลูกถึงเปลี่ยนใจ” “เอาเรื่องคนรับช่วงกิลด์มาล่อไงครับ ผมเลยยอมเลื่อนประกาศไปอีกเดือน” เซบี้ยังยิ้ม “แล้วลูกจะเลื่อนการเดินทางหรือเปล่า” ผู้เป็นแม่ถามอย่างมีความหวัง “ไม่เลื่อนครับ พรุ่งนี้ผมจะไปนิวยอร์ค แล้วก็เข้ารับการทดสอบตามกำหนดเดิมครับ” “แล้วเขาบอกหรือยังว่า คราวนี้จะไปกันถึงไหน” แม่ถามอย่างสนใจ “ไปแค่ไตตันครับ ไม่กี่วันก็กลับแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ” เซบี้จัดการเก็บถ้วยชามไปใส่เครื่องล้าง ในขณะที่ผู้เป็นแม่แอบถอนหายใจ จะไม่ให้เป็นห่วงได้ยังไง ถ้าไปตามเส้นทางปกติอย่าว่าแต่ดาวบริวารของดาวเสาร์เลย ต่อให้ไปถึงเนปจูน พลูโต เธอก็ไม่ห่วง แต่นี่เป็นการทดสอบการบินในอวกาศโดยไม่มีแผนที่ เธอถอนหายใจ “เป็นวิศกรอยู่ดีๆไม่ชอบ เกิดอยากจะเข้าทีมสำรวจอวกาศขึ้นมาได้ยังไงก็ไม่รู้” เซบี้เดินกลับมาเห็นสีหน้าแม่เข้าพอดี เขาเข้าใจถึงความเป็นห่วง แต่การทดสอบมันจำเป็น ถ้าแค่ไตตันยังไปไม่ได้ จะไปอยู่แนวหน้าของการสำรวจจักรวาลได้ยังไง แต่เมื่อพูดอย่างไรก็คงไม่หายกังวล เขาก็ทำสิ่งที่ทำได้ คือ หาอะไรให้แม่ทำจะได้ยุ่งๆเข้าไว้ “วันนี้แม่ยุ่งหรือเปล่าครับ เพื่อนผมชอบหมูหยองหมูแผ่นที่แม่ฝากไปคราวก่อนมาก เที่ยวนี้ก็ฝากผมให้มาซื้อกลับไป แต่ผมไม่รู้จะไปซื้อที่ไหน” “อ้าว แล้วก็ไม่บอกกันก่อน แม่จะได้เตรียมไว้ให้ แต่ไม่เป็นไรวันนี้แม่มีงานแค่เขียนจดหมายรับรองให้ยายมายาวดีไปสมัครงาน ขอแม่ส่งเมลล์นิดนึง แล้วเราออกไปกันได้เลย ลูกไปเตรียมตัวสิ” อาจารย์แม่กระตือรือร้นขึ้นทันควัน “สมัครงาน เพิ่งสอบผ่านไม่ใช่หรือครับ” เซบี้ถามอย่างแปลกใจ “งานสายนี้การแข่งขันมันสูง แล้วนี่ก็วันสุดท้ายของการรับสมัครของเจนเดฟพอดี” “เจนเดฟ จีนดีเวลลอปเม้นท์ นั่นนะหรือครับ” เซบี้เลิกคิ้ว “ใช่จ๊ะ ทำไมหรือ” “เจ้าของเดียวกับบริษัทเกม แต่คงไม่โดนห้ามเล่น เพราะประธานกรรมการยังเล่นอยู่” เซบี้แอบนึกอยู่ในใจ แม่ หมวยน้อยนั่นจะโดนดึงเข้ากิลด์ไหม ถ้าท่านประธานอย่างมิคาเอลรู้ว่า เธอมีทักษะอะไรบ้าง “นึกว่าเรื่องอะไร ลูกศิษย์แม่เขาไม่บ้าเกมเหมือนลูกหรอก” “ครับ ไม่บ้าเกม” เซบี้หัวเราะ และพอแม่เดินหายไปในห้องทำงาน เขาก็ล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรหาใครบางคน ------------------------------------------------------- มิคาเอลมองใบเรียกเก็บเงินที่ส่งมาให้เขาทางอีเมลล์อย่างครุ่นคิด 3,650,000 บาท ข้อดีข้อหนึ่งของการเป็นมหาเศรษฐีก็คือ คุณจะไม่ตกใจจนไร้สติเมื่อเห็นใบเรียกเก็บเงินแปลกๆที่มีมูลค่าไม่ต่ำนัก เขาตรวจสอบรายการในใบเรียกเก็บเงิน รายการแรก ค่าเสียหายจากการที่เจ้ายักษ์แดงไปเผาบ้านคนอื่น มิคาเอลใช้นิ้วเคาะโต๊ะ “แล้วมันไปอยู่ในบ้านคนอื่นได้ยังไง” เขาเหลือบดูรายการที่สอง “ค่าสร้างห้องใหม่ วัสดุและขนาดห้องมันสำหรับให้เจ้ายักษ์แดงอยู่ชัดๆ ใครกันที่โดนเผาบ้านแล้วยังใจดีพอที่จะให้มันอยู่ต่อ” เขาเปิดไปดูหน้าสุดท้าย เป็นไปตามความคาดหมาย เงินเป็นล้านยังไงก็ต้องให้ชื่อเสียงเรียงนามอีกฝ่ายมา ผู้เล่น หมวย นางสาวมายาวดี “เด็กคนนั้นเองหรือ” พอนึกออกว่าเป็นเจ้าของโกเลมน้อย มิคาเอลก็เดาได้สองสามส่วนว่าน่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาไล่หาชื่อคนที่เขาน่าจะตรวจสอบข้อมูลได้ ชื่อสถาปนิก พอได้ข้อมูลที่ต้องการ มิคาเอลก็เรียกเลขาเข้ามา “นิคกี้ ผมต้องการให้คุณเรียกสถาปนิกคนนี้มาพบ ไม่ต้องติดต่อผ่านบริษัทเกมนะ แล้วก็หาตัวคนๆนี้ให้ผมด้วย ตรวจสอบประวัติมาให้เรียบร้อยล่ะ” “ครับ” นิคกี้ หรือ ออก้าร์ รับงานไปทำโดยไม่มีคำถาม ไม่ถึงสิบนาที นิคกี้ก็มายืนยิ้มอยู่หน้าโต๊ะมิคาเอล “ได้ความแล้วหรือ” “สถาปนิกที่ว่า กำลังเดินทางมา ส่วนคนที่คุณให้ตรวจสอบ ตอนนี้อยู่ข้างล่าง” “หือ” มิคาเอลไม่แปลกใจที่เลขาตามตัวสถาปนิกได้เร็ว เพราะถึงเขาจะไม่มีส่วนในการบริหาร จำนวนหุ้นมันทำให้ข้อมูลและติดต่อได้ไม่ยาก แต่อีกคนนี่สิ “เธอมาสมัครงานตำแหน่งนักวิทยาศาสตร์ประจำแลปที่เจนเดฟ ตอนนี้กำลังรอสัมภาษณ์” นิคกี้ยื่นแฟ้มใบสมัครของอาหมวยให้มิคาเอลแล้วยิ้มกว้าง มิคาเอลรับไปพลิกดูอย่างสนใจ โดยเฉพาะข้อมูลเรื่องอายุและรูป “ลดอายุตอนเล่นเกมหรือ” “ไปบอกให้เธออยู่รอพบผม หลังสัมภาษณ์ด้วย อ้อ ผมอยากเจอสถาปนิกก่อน แล้วบ่ายนี้ผมมีประชุม เอาเป็นว่า ให้รอจนกว่าผมจะประชุมเสร็จก็แล้วกัน” ----------------------------------- อาหมวยนั่งเล่นเนตผ่านมือถือระหว่างรอสอบสัมภาษณ์อยู่ที่ชุดรับแขกที่อยู่ใกล้ๆมุมน้ำชากาแฟของพนักงาน อันที่จริงคนที่รับใบสมัครของเธอบอกว่าให้รอคุยกับฝ่ายบุคคลก่อน ใช้เวลาไม่นาน แล้วก็กลับบ้านได้ แต่นี่เธอรอมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นมีใครมาเรียกสักที อาหมวยก็เลยต้องนั่งทำใจ “บริษัทใหญ่ๆก็อย่างนี้แหละ เรามันแค่คนไม่สลักสำคัญอะไร ก็ต้องรอเงกต่อไป” แต่หารู้ไม่ว่าเหตุการณ์มันตรงกันข้าม อาหมวยไม่รู้หรอกว่า ปกติพนักงานที่นี่จะพักช่วงเช้าประมาณสิบโมงครึ่ง และคนที่มีตำแหน่งใหญ่โตหน่อยก็จะมีหุ่นยนตร์แม่บ้านคอยบริการ ดังนั้น ช่วงเวลาเก้าโมงกว่าๆแบบนี้ พื้นที่แถวนี้จะเงียบกริบ มีเพียงหุ่นยนตร์ทำความสะอาดเท่านั้น แต่ในวันนี้ หลังจากที่อาหมวยนั่งรอได้แค่ห้านาที ก็แทบจะมีพนักงานสวนสนามกันมาชงกาแฟไม่ขาดสาย พวกใหญ่ๆโตๆบางคนก็ยังยอมเดินออกมาชงกาแฟเอง และที่สำคัญทุกคน ระหว่างรอกาแฟก็แทบจะหันไปทางเดียวกันหมด คือทางที่อาหมวยนั่งอยู่ แทบไม่มีใครคุยกับใคร ผิดกับตอนที่เดินเข้าไปในห้องทำงานและปิดประตูเรียบร้อย “แน่ใจนะว่าคนนี้” พนักงานที่เพิ่งจะปิดประตูถามเพื่อน “แน่สิ ฉันส่งใบสมัครให้คุณนิคกี้กับมือ” “ไม่เห็นจะสวย” “เฮ้ย แก อย่าเอ็ดไป คุณมิคาเอลรู้เข้า จะโดนเด้งเอาง่ายๆ แล้วนี่รู้หรือเปล่า ถึงกับสั่งมาเลยนะว่า สัมภาษณ์เสร็จให้ไปรอพบคุณมิคาเอลที่ข้างบน” “หา ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ใช่แค่เด็กคุณมิคธรรมดาๆน่ะสิ เปิดตัวขนาดนี้” “ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน ในบรรดาแฟนและอดีตแฟนของคุณมิคทั้งหมด ยายนี่สวยน้อยที่สุด” ------------------------ ส่วนตัวต้นเหตุเรื่องยุ่งที่สองโดยไม่ตั้งใจ กำลังเข้าเกมไปเพื่อสอบสวนตัวต้นเหตุเรื่องยุ่งสองตัวแรกอยู่ “พี่ยักษ์แดงไม่ตั้งใจซะหน่อย นายท่านอย่าดุพี่ยักษ์แดงสิ นายหญิงยังไม่ดุเลย” เจ้าโกเลมน้อยมันช่วยพี่ยักษ์เถียงจ้อยๆ “เงียบ เป็นเด็กเป็นเล็กพูดแทรกผู้ใหญ่ได้ยังไง” โกเลมน้อยเลยจ๋อยไป แต่มันก็พยายามจะให้กำลังใจพี่ยักษ์เต็มที่ ถึงจะโดนสั่งห้ามพูดมันก็ย้ายไปยืนด้านตรงกันข้าม เพื่อฉีกยิ้มกับพยักหน้าให้พี่ยักษ์แดงตลอดการสอบสวน มิคาเอลนั่งฟังกรรมวิธีอ้อมไปอ้อมมาของเจ้ายักษ์แดงอย่างอึ้งๆ พอถึงตอนที่มันแอบไปหาโกเลมน้อยในวิหาร มิคาเอลถึงกับหันมามองโกเลมน้อย โกเลมน้อยเลยได้ทีอวดกำไลใหม่เสียเลย ซึ่งเที่ยวนี้มันไม่ผิดหวัง นายท่านดึงเอาไปดูอยู่นานเลยแหละกว่าจะปล่อย พอถึงฐานข้อมูลมังกร โกเลมสองตัวก็ช่วยกันเล่าอย่างกระตือรือร้น “นายหญิงจะพาโกเลมน้อยไปล่ามังกรด้วยล่ะ” โกเลมน้อยอวด ลืมไปหมดแล้วว่าเมื่อกี้เพิ่งโดนดุจนจ๋อย “นายท่าน ข้าอยากไป” พี่ยักษ์แดงบอกซื่อๆ “ก็บอกแล้วว่าไม่ว่าง” มิคาเอลตัดบท “งั้นให้พี่ยักษ์แดงมากับโกเลมน้อยนะ เราสองคนจะได้ลองวิชาที่ฝึกมา” เจ้าโกเลมน้อยตาใส สรุปว่า มิคาเอลก็เลยต้องนั่งฟังและนั่งดูโกเลมสองตัวแสดงวิชา เขานั่งมองพวกมันเงียบๆจนกระทั่ง เจ้าโกเลมน้อยบอกให้พี่ยักษ์แดงสำแดงวิชาใหม่ ย่อร่าง ฝึกมาหกวันหกคืนในเกม พี่ยักษ์สามารถลดขนาดตัวมาได้ครึ่งหนึ่ง เจ้ายักษ์มองหน้านายท่าน ยืดอกอย่างภาคภูมิใจที่มันทำได้ แต่นายท่านกลับเงียบกริบ พี่ยักษ์เลยชักหมดความมั่นใจ “นายท่านต้องชมพี่ยักษ์สิ พี่ยักษ์เก่งออก โกเลมน้อยฝึกขยายตัวตั้งหลายวันก็ได้เท่าเดิม ไม่เหมือนพี่ยักษ์ที่ย่อได้ตั้งเยอะ” โกเลมน้อยพยายามช่วย มิคาเอลขมวดคิ้ว ตอนนี้เขาอยากรู้ว่าถ้าเข้าสองตัวนี่อยู่ด้วยกันต่อไป มันจะเป็นอย่างไร เขาตัดสินใจและสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพูด “ยักษ์แดง” “ขอรับ” พี่ยักษ์แดงในร่างสูงสองเมตรครึ่งมองนายท่านอย่างไม่แน่ใจ “ฝึกย่อตัวต่อไป ความสูงเหลือสองเมตรเมื่อไหร่จะอนุญาตให้ไปล่ามังกร” “ไชโย” พอเจ้าโกเลมน้อยตะโกน ก็เจอสายตาพิฆาตจนต้องถอยไปยืนเงียบๆ แต่สีหน้ามันบอกชัด อย่าเผลอนะ โกเลมน้อยจะเต้นให้ดู “ส่วนเรื่องฝึกวิชา ต่อไปให้มาฝึกที่ห้องฝึกในบ้านของเรา” เจ้าโกเลมน้อยสะกิดมิคาเอล พอเขาหันไปมอง มันก็บอก “หนูมาฝึกด้วยนะ” พอมิคาเอลพยักหน้า มันก็เตรียมจะกระโดด แต่กลับเจอสายตาพิฆาตคู่เดิมมันเลยเอามืออุดปากตัวเอง แล้วย่องกลับไปยืนที่เดิม “ส่วนเรื่องจะไปกับโกเลมน้อย ขอคุยกับนายหญิงของโกเลมน้อยก่อน” พอเจ้ายักษ์แดงรับคำมิคาเอลก็ออกจากเกม ถึงกระบวนการออกจากเกมจะเร็ว แต่มิคาเอลก็ทันเห็นและได้ยินโกเลมน้อยใหญ่สองตัวกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจสุดขีด ก็ได้แต่หวังละนะว่านายหญิงของเจ้าโกเลมน้อยจะเดาไม่ออกว่าเขากำลังทำอะไร ---------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:03:34

ความคิดเห็นที่ 21 บทที่ 74 งานใหม่ เวลาบ่ายสี่โมง ห้องประชุมหนึ่ง กรรมการคัดเลือกพนักงานประจำห้องแลปกำลังปรึกษากันอย่างเคร่งเครียด “คุณสมร คุณเห็นว่าอย่างไรบ้าง” ผู้จัดการใหญ่ถาม “เอ่อ คุณสมบัติครบถ้วน ทั้งจากที่สัมภาษณ์และลองให้คนไปชวนคุยนอกรอบก็กริยาท่าทางดี ไม่อวดไม่ข่มใคร นี่ถ้าคุณนิคกี้ไม่ลงมาดึงเอาใบสมัครไปดูเอง เราก็คงไม่รู้หรอกค่ะว่าคุณมายาวดีคนนี้เธอมีแบ๊ค คงทำงานกับคนอื่นได้ ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ” “ถึงดูภายนอกจะไม่มีปัญหา แต่ผมไม่อยากฝึกเด็กใหม่บ่อยๆนะครับ ลองเป็น เอ่อ คนของคุณมิค พอเดือนหน้าโปรเจคนี้เสร็จคุณมิคไปคุมที่อื่น จะเอาตัวไปด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้” หัวหน้าห้องแลปแย้ง “แล้วผู้สมัครคนอื่นๆล่ะ” ผู้จัดการถาม “ก็มีที่คุณสมบัติครบถ้วน ตามรายชื่อในเอกสารหมายเลขสองค่ะ มีคนเดียวที่พร้อมจะไปทำงานที่เกาะ ถ้าไม่มีคุณมายาวดีคนนี้มาแทรก เราก็คงเลือกคุณวิษณุแน่” สมรรายงาน กรรมการคนอื่นๆพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แลปที่พวกเขาจะให้พนักงานไปประจำมันอยู่บนเกาะกลางทะเล พนักงานที่เป็นผู้หญิงหากไม่ใช่คนในท้องถิ่นมักจะอยู่ไม่ทน ถ้าไม่ขอย้ายก็ลาออก ถ้าเป็นระดับล่างก็ไม่เท่าไร แต่ถ้าเป็นระดับปฏิบัติการในห้องแลปนี่ การทดลองอาจช้าไปเป็นเดือนเลยทีเดียว “งั้นก็รับไว้ทั้งคู่เลยก็แล้วกัน” ผู้จัดการตัดสินใจ “ว่าไงนะครับ” หัวหน้าห้องแลปถาม “ก็คุณบอกว่างานคุณมันช้ากว่ากำหนดอยู่ไม่ใช่หรือ เอาไปทำงานทั้งคู่นั่นแหละ ถ้าเดือนหน้ามีคนย้าย คุณก็เหลือไว้หนึ่งคนไง” ผู้จัดการอธิบาย “ดิฉันอยากให้อยู่ต่อทั้งคู่มากกว่า งานทางนี้ยังขยายได้อีกเยอะ” สมรบอก “งานน่ะขยายได้ครับ แต่ที่พักมันขยายไม่ได้ เราเหลือห้องพักให้พนักงานแค่ห้องเดียว รับสองคนจะให้อีกคนไปอยู่ที่ไหน คนละเพศอีกต่างหาก” หัวหน้าห้องแลปพูดถึงปัญหาใหม่อย่างกังวล แต่สมรกลับยิ้ม “คราวนี้เราจะได้รู้กันว่า แม่หนูนี่ เส้นระดับไหน” เธอโทรขึ้นไปปรึกษานิคกี้ทันที ครู่เดียวก็กลับมาบอก “ผู้จัดการตัดสินใจถูกแล้วล่ะค่ะ คุณนิคกี้บอกให้คุณมายาวดีเข้าพักที่บังกะโลส่วนตัวของคุณมิคได้เลย แถมสั่งด้วยนะคะว่า พอทางนี้เรียบร้อย ก็ช่วยส่งคุณมายาวดีไปรอข้างบนด้วย เรื่องคีย์การ์ด รหัสอะไรพวกนี้ คุณนิคกี้จะจัดการเอง” เรื่องที่พักนี่ ความจริงเป็นการตัดสินใจของนิคกี้ล้วนๆ เพราะในตอนเช้า เขาได้รับโทรศัพท์จากเซบี้เพื่อนรุ่นน้องร่วมสถาบัน บอกว่าจะมีคนน่าสนใจมาสมัครงาน เซบี้กับนิคกี้ร่วมมือกันเป็นระยะๆมาโดยตลอดอยู่แล้ว คนหนึ่งทำเพื่อกิลด์ อีกคนทำเพื่อจะได้ทำตามคำสั่งเข้านายให้สำเร็จ พอเซบี้แจ้งข่าว นิคกี้ก็เดาได้ทันทีว่าเกี่ยวกับเกม และพอมิคาเอลสั่งให้สืบประวัติอาหมวย นิคกี้ก็ตั้งใจอยู่แล้วว่า ยังไงก็ต้องดึงตัวเอาไว้ก่อน เขาคิดขนาดที่ว่า ถ้าอาหมวยไม่ผ่านการคัดเลือก คงต้องหางานส่วนอื่นให้ แต่นี่มีอุปสรรคแค่เรื่องที่พัก เขาเลยจัดการให้ทันที บังกะโลแห่งนี้ ก็เป็นแค่ที่พักของมิคาเอลเวลาไปทำงานที่เกาะนั่น แต่ตั้งแต่สร้างเสร็จยังไม่เคยไปเหยียบด้วยซ้ำ กุญแจก็อยู่ที่เขา เรื่องแค่นี้ทำไมจะอำนวยความสะดวกให้ไม่ได้ และเจ้าตัวก็ไม่ได้นึกถึงเรื่องข่าวลืออะไรเลย จนในภายหลังเรื่องย้อนกลับมาเข้าหู นิคกี้ยังสงสัยด้วยซ้ำว่าเขาตกข่าวได้อย่างไร ----------------------------------------- หกโมงครึ่ง “คุณมายาวดีค่ะ ทานอาหารเย็นด้วยกันก่อนดีกว่าค่ะ ขืนรอคุณมิคประชุมเสร็จมีหวังเป็นลมก่อน” ผู้ช่วยของนิคกี้ชวน เพราะจากประสบการณ์ของเธอ บางครั้งต้องอยู่ถึงสามสี่ทุ่มด้วยซ้ำ อาหมวยพยักหน้าเห็นด้วยทันที ถึงตอนก่อนขึ้นมาเธอจะได้ขนมรองท้องมาบ้างแล้วก็เถอะ แต่ตอนนี้เธอหิว แล้วก็กำลังนึกค่อนเศรษฐีเจ้านายใหม่ของเธออยู่ “จะให้อยู่รอพบทำไมฟะ แต่พนักงานที่นี่ดีทุกคนเลยแฮะ ตอนบ่ายก็ให้ขนม ตอนนี้ยังมีข้าวให้กินอีก อยู่กันแบบนี้อบอุ่นดี” แต่กินไปได้ไม่กี่คำ นิคกี้ก็มาตามตัว อาหมวยจึงต้องวางช้อนอย่างเสียดาย เพื่อไปพบเจ้านายคนใหม่ “สวัสดีค่ะ” อาหมวยแอบมองห้องทำงานกว้างขวางอย่างทึ่งๆ สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเธอที่สุดในตอนนี้คือ ภาพดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้ากรุงเทพมหานครที่เห็นผ่านกำแพงกระจกบนตึกชั้นที่สองร้อยกว่าๆ มิคาเอลเองก็อิ้ง เพราะด้วยรูปลักษณ์และเงินทองที่มี ตลอดชีวิตก็เพิ่งจะมีผู้หญิงคนนี้ที่มองผ่านเขาไปสนใจสิ่งไม่มีชีวิตอย่างภาพพระอาทิตย์ตกดิน เขารอจนอาหมวยรู้สึกตัว หันมามองเขาแล้วยิ้มแห้งๆ จึงได้แนะนำตัว “ผม มิคาเอล” ชายหนุ่มยื่นมือจะให้จับ แต่อาหมวยไวกว่าชิงไหว้ ตั้งแต่ยื่นมือออกไปได้แค่ครึ่งเดียว มิคาเอลก็เลยต้องหดมือกลับ “ไม่ทราบว่าให้ดิฉันรอพบนี่ มีเรื่องอะไรคะ” อาหมวยถามเมื่อนั่งลงเรียบร้อย “ผมเป็นเจ้าของยักษ์แดงที่ไปเผาบ้านคุณในเกม” มิคาเอลเข้าเรื่องทันที อาหมวยกระพริบตาปริบๆ กว่าจะนึกออกสองเรื่อง ถ้าเขาเป็นเจ้าของยักษ์แดง ก็แปลว่า เขาเป็นคนช่วยเธอไว้เมื่อคราวก่อน กับเรื่องที่สอง “คุณจะคุยเรื่องค่าเสียหายหรือคะ” อาหมวยถามตามใจคิดทันที มิคาเอลส่งใบเรียกเก็บเงินให้อาหมวยดูรายละเอียด เธอถึงกับตาค้างเมื่อเห็นตัวเลข “ทำไมมันแพงอย่างนี้ล่ะ” มิคาเอลหัวเราะ “พอดี บริษัทเกมเขาผลักภาระค่าวิจัยหาวัสดุทนไฟมาสร้างห้องให้เจ้ายักษ์แดงมา ราคามันก็เลยแพงหน่อย” “ห้องนี้มันสร้างในบ้านของฉัน คงไม่เหมาะที่จะให้คุณจ่าย ขอแค่ค่าของเก่าที่โดนเผาไปก็พอแล้วค่ะ” อาหมวยกัดฟันพูด นึกในใจว่า ผลักไปทางคุณหลิงคงได้อยู่น่า แต่มิคาเอลรู้ทัน “สัญญาที่ GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์ทำกับคุณน่ะ ไม่ครอบคลุมค่าวัสดุที่ทำวิจัยใหม่หรอกครับ” มิคาเอลบอกความจริงแค่ครึ่งเดียว เรื่องไม่ครอบคลุมนั้นเรื่องจริง เรื่องค่าวิจัยก็เรื่องจริง แต่เรื่องที่ไม่ได้บอกก็คือ มิคาเอลเป็นคนสั่งทำห้องก่อน ดังนั้น ค่าวิจัยมาเก็บกับมิคาเอลก็ถูกแล้ว ถ้าหมวยน้อยแยกรายการไปจ่ายเอง ค่าใช้จ่ายส่วนนี้มันจะไม่ตามไปด้วย อาหมวยฟังแล้วอึ้ง เงินเป็นล้านเนี่ยนะ เธอพยายามพลิกดูรายละเอียดเผื่อจะมีช่องโหว่ แล้วก็เจอจริงๆ “คุณสั่งจ่ายเงินไปแล้วนี่” มิคาเอลยิ้มรับ “ครับ และคุณต้องเซ็นชื่อรับทราบการซ่อมแซมครั้งนี้ในฐานะเจ้าของบ้าน” มิคาเอลดึงเอกสารกลับมา พลิกไปหน้าที่ต้องการ แล้วส่งให้อาหมวยเซ็นชื่อ “จะดีหรือคะ” พอคิดว่า ต้องควักกระเป๋าเองเป็นล้าน อาหมวยก็เลิกคิดยืนกรานจะจ่ายเอง ที่ถามน่ะ ถามเป็นพิธีเท่านั้นแหละ “ไม่ต้องเกรงใจ ผมมีเรื่องจะให้คุณช่วยในเกมอยู่แล้ว” “คะ” “ช่วงนี้ ผมยุ่งๆ ว่าจะฝากเจ้ายักษ์แดงให้ไปอยู่กับคุณสักพัก อยากให้มันเลื่อนระดับระหว่างที่ผมไม่ได้เข้าเกม อีกอย่าง ท่าทางมันสนิทกับโกเลมน้อยดี คุณคงดูแลได้ ส่วนค่าทำห้องนั่น ก็ถือว่าผมทำให้โกเลมของผมอยู่ก็แล้วกัน และผมจะมีค่าจ้างให้คุณอีกต่างหาก” อาหมวยถึงกับอึ้ง “สัตว์เลี้ยงในเกมนี่ฝากเลี้ยงได้ด้วยหรือคะ” “ของผมมันพิเศษหน่อย” มิคาเอลไม่ได้บอกต่อว่า เพราะไอ้เจ้าโกเลมน้อยของคุณมันทำให้เพี้ยน “งั้นก็ตกลงค่ะ” อาหมวยเซ็นชื่อทันที มิคาเอลยิ้มอย่างพอใจที่ในที่สุด อาหมวยก็ไม่ได้เปิดอ่านจุดสำคัญ “เป็นอันว่า ถึงรู้ทีหลังก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว” “ค่าจ้างคุณผมให้เท่ากับเงินเดือนคุณก็แล้วกันนะ แต่คุณต้องเข้าเกมทุกคืน ไม่อย่างนั้นผมหักตามสัดส่วน” “ตกลงค่ะ” อาหมวยคิด “อาชีพใหม่ฉัน รับจ้างเศรษฐีเลี้ยงโกเลมหรือนี่” พอหมดเรื่องอาหมวยก็ขอตัว แต่เมื่อเปิดประตู ยังไม่ทันที่จะออกไป มิคาเอลก็นึกขึ้นได้ “อีกสองวันผมจะส่งบัตรเครดิตไปให้นะ” อาหมวยงง “เผื่อเจ้ายักษ์แดงก่อเรื่อง คุณจะได้จ่ายค่าเสียหายได้” อาหมวยมองหน้า “ไม่ต้องก็ได้มังคะ ดิฉันสำรองจ่ายไปก่อนแล้วค่อยมาเบิกก็ได้” มิคาเอลยิ้ม “ล่าสุด ผมเพิ่งจ่ายไปเกือบสี่ล้าน คุณมีสำรองหรือ” อาหมวยยิ้มแห้งๆ “งั้นก็ขอบคุณค่ะ” -------------------------------------------- คืนนั้นพออาหมวยเข้าเกม ก็ไปเจอยักษ์แดงที่ตอนนี้ลดความสูงเหลือแค่สองเมตรอยู่ในห้องโกเลมน้อย “นายหญิง นายหญิงมาแล้ว” เจ้าโกเลมน้อยร้องอย่างดีใจ กระโดดเข้าหาจนอาหมวยรับเกือบไม่ทัน “นายท่านไปหานายหญิงหรือยัง พี่ยักษ์จะไปล่ามังกรกับเรา นายหญิงให้พี่ยักษ์ไปนะ” โกเลมน้อยถามรวดเดียวจนนายหญิงงง “ใคร นายท่าน” “ก็นายท่านของพี่ยักษ์แดงไง” เจ้าโกเลมน้อยตอบอย่างแสนซื่อ แต่นายหญิงของมันฟังแล้วรู้สึกแปลกๆกับสรรพนาม เธอขมวดคิ้วนิดเดียวก่อนจะตอบ “อ๋อ ตกลงให้พี่ยักษ์ไปด้วยได้” จากนั้นอาหมวยก็ต้องอุดหูเพราะเสียงไชโยโห่ร้องของโกเลมสองตัว จนลืมไปเลยว่าเมื่อกี๊คิดจะสอนให้เจ้าโกเลมน้อยเรียกมิคาเอลว่าคุณมิคาเอล “มีอะไรหรือเปล่า” วินวิ่งเข้ามาดูหน้าตาเลิ่กลั่ก “แล้วนั่นใคร” วินมองยักษ์แดงด้วยสายตาไม่ไว้ใจ “นี่พี่ยักษ์แดง เป็นเพื่อนโกเลมน้อย นายหญิงบอกว่าให้พี่ยักษ์ไปล่ามังกรกับเราได้” โกเลมน้อยตอบเจื้อยแจ้ว “ล่ามังกร อาหมวยจะไปล่ามังกรเหรอ” วินยังไม่รู้เรื่อง “อืมม ใช่ เจ้าสองตัวนี่อยากได้หนังมังกรมาตัดเสื้อ” บอกหมวยบอกเสียงกลั้วหัวเราะ แต่วินฟังแล้วคอย่น ล่ามังกรมาตัดเสื้อนี่นะ แต่พอมองๆไปที่เจ้ายักษ์แดง วินก็บอก “วินว่า หาเสื้อทำจากอย่างอื่นให้มันใส่ก่อนดีกว่า ขืนออกเดินทางทั้งแบบนี้จะแย่เอา” พอวินพูดแบบนี้ อาหมวยก็เริ่มคิดหนัก ผ้าธรรมดามันก็ใส่ไม่ได้ แล้วจะเอาอะไรมาตัดเสื้อให้มัน มองไปมองมาก็เจอผ้าม่านในห้องใหม่ “ยักษ์แดง” “ขอรับ” “ลองเอาผ้าม่านนั่นมาคลุมตัวสิ” อาหมวยสั่ง เจ้ายักษ์แดงก็ดึงผ้าม่านสีน้ำเงินเข้มขลิบทองในห้องโกเลมน้อยมาทำตามคำสั่งแต่โดยดี “อาหมวยทำอะไร” วินสงสัย “จะลองดูว่ายักษ์แดงจะทำผ้าม่านไหม้หรือเปล่า” พูดจบอาหมวยก็หันไปสั่งพี่ยักษ์ให้เอาผ้าม่านคลุมตัวไว้อย่างนั้น ห้ามเอาออกเด็ดขาด แล้วเดินออกไปหาน้าบุษผู้เชี่ยวชาญด้านการตัดเสื้อมาช่วยจัดการ วินที่ยังงงๆอยู่เลยหันไปถามโกเลมน้อยเรื่องล่ามังกรต่อ “แล้วจะไปล่ามังกรที่ไหนเหรอ ไปยังไง” “ไม่รู้ พี่มังกรขาวจะพาไป ตัวแรกเอาสีน้ำตาลก่อน แล้วค่อยไปหาสีอื่นทีหลัง” เจ้าโกเลมน้อยมันตอบเสียงใส ท่าทางมันคงอยากได้ทุกสีจริงๆ ส่วนวินฟังเสร็จก็ได้แต่ฮึ่มๆ “ไอ้โรคจิต บังอาจมาชวนอาหมวยน้อยไปเที่ยวเหรอ” “ไม่ได้ไปเที่ยว ไปล่ามังกร” พี่ยักษ์อุตส่าห์ช่วยชี้แจง เลยโดยวินทำตาขวางใส่ “ไม่ได้การล่ะ โกเลมน้อย” วินเรียก “คร้าบบ” “ถ่วงเวลาอาหมวยน้อยไว้นะ พี่วินจะไปรวบรวมคนมาเยอะๆ” เจ้าโกเลมน้อยมันทำหน้างง ก็มันอยากไปล่ามังกรจะแย่แล้ว ทำไมให้มันถ่วงเวลาล่ะ “ไปกันเยอะๆสนุกกว่าไง” พี่วินกล่อมเสียหน่อย ก่อนจะรีบเผ่นไปหาพรรคพวก เชอะ ทำเป็นจะพาอาหมวยน้อยไปล่ามังกร หาทางใกล้ชิดล่ะสิ คอยดูนะคราวนี้ แม้แต่โอกาสจะคุยกับหมวยน้อยก็จะไม่ให้มี “คนเยอะสนุกกว่าจริงๆเหรอ” เจ้าโกเลมน้อยถามพี่ยักษ์แดง “ไม่รู้สิ เขาว่าสนุกก็สนุกมั้ง” “งั้นเราชวนทุกคนเลยไหม ชวนนายท่าน ชวนลุงเหยี่ยว ชวนพี่อีกา ชวนพี่หมี ...” เจ้าโกเลมน้อยมันเริ่มนับนิ้วว่ามันรู้จักใครมั่ง แล้วขบวนล่ามังกรขบวนนี้จะมีกี่คนกันแน่ --------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:06:21

ความคิดเห็นที่ 22 บทที่ 75 ผู้ปกครองคนใหม่ ณ กิลด์พยัคฆ์ฯสาขาอินเดียโนลา สมาชิกระดับสูงเพิ่งเลิกประชุมสรุปผลการเข้าไปมีส่วนร่วมในการจัดงานการกุศล หัวหน้ากิลด์ทั้งสามและสมาชิกเกือบทั้งหมดประเมินให้งานครั้งนี้อยู่ในระดับยอดเยี่ยม เพราะเงินทองกระจายทั่วกิลด์ แถมภาพพจน์ในหมู่สาวๆดีขึ้นเยอะ “น่าเสียดายชุดเกราะของเฮเดสจริงๆ ถูกประมูลไปในราคาเกือบห้าสิบล้าน เข้าการกุศลหมดเลย” สมาชิกคนหนึ่งรำพึงอย่างเสียดาย โป๊ก เขาเลยโดนมังกรขาวเขกหัวเข้าให้ “ไอ้โลภมาก ชุดเกราะชุดนั้น ถ้าขายเองราคาล้านเดียวยังไม่ได้เลย ที่ได้ราคาสูงเป็นเพราะเงินมันเข้าการกุศลต่างหาก” “จริงด้วย อีกอย่างกำจัดของออกไปแบบนี้แหละดีแล้ว ได้ใจพวกสาวๆแฟนคลับเฮเดสมาจม” สมาชิกอีกคนรีบสนับสนุนมังกรขาว “ได้ใจ” คนโดนเขกหัวทำเสียงเยาะ “แล้วจีบติดสักคนหรือยัง” “ไอ้บ้า จีบสาวต้องเอาความจริงใจเข้าแลกเฟ้ย สาวดีๆที่ไหนเขาจะยอมเป็นแฟนในสามวันเจ็ดวัน เนอะ พี่มังกรขาวเนอะ” คนถูกเยาะหาพวก “ไอ้พวกบ้า วันๆคิดแต่เรื่องจีบหญิง” มังกรขาวส่ายหน้า “อ้าว แล้วที่พี่จะพาใครไปล่ามังกรนี่ไม่เรียกว่าจีบหรือไงคร้าบ” คนหาพวกย้ายข้างเสียแล้ว “ใครบอกว่าจีบ น้องเขายังเด็กอยู่ พูดอย่างนี้น้องเขาเสียหายนะโว้ย ไอ้พวกนี้” มังกรขาวชักฉุน “ถ้างั้นพี่ให้พวกผมไปด้วยนะ อยากเข้าป่ามนต์ดำมานานแล้ว แต่ใจไม่กล้าพอ” คนเสียดายชุดเกราะเปลี่ยนเรื่องทันที “ถ้าพี่ให้ไอ้งูเหลือมไป ผมก็ไปด้วยนะ” อีกคนอาสาติดตามทันควัน “เออ อยากไปก็ไป แต่บอกไว้ก่อนนะ ข้าไปครั้งนี้ไม่เกี่ยวกับกิลด์ อยากเล่นเกมเฉยๆ ถ้าใครเอาเรื่องผลประโยชน์กิลด์ขึ้นมาคุยระหว่างเดินทาง ข้าเตะออกนอกกลุ่มทันที” มังกรขาวพูดเสร็จก็จากไป “พี่เขาเป็นอะไรไปวะ ไอ้เหลือม” “สงสัยจะหงุดหงิดที่ช่วงหลังพวกบิ้กๆเขาทั้งคาดหวังและผลักดันไปหน่อยว่ะ ตั้งแต่กลับมาจากทวีปเริ่มต้นเที่ยวก่อน ก็โดนบังคับให้ฝึกวิชา พอระดับถึงตามที่พี่ใหญ่พยัคฆ์กำหนด ก็ถูกส่งให้มาเป็นหัวหน้าหน่วยคุ้มกันอีก จะว่าไป พี่เขาก็ไม่ได้เล่นเกมสบายๆ แบบคนอื่นเขามาเป็นเดือนๆแล้ว” ฟ้าสั่งตาย คาดการณ์ “หรือว่าจะแค่ไปเล่นเกมกับเด็กเฉยๆจริงๆ ไม่ได้จีบ” งูเหลือมเกล็ดทองครุ่นคิด “จะจีบหรือจะเล่นเกมก็ช่างเถอะ ไปเตรียมของกันดีกว่า คราวนี้ได้ล่ามังกรเชียวนะเฟ้ย ถ้ารอไปกับกิลด์ละก็ คนระดับห้าสิบกว่าๆอย่างข้ากับเอ็งไม่มีโอกาสได้เสนอหน้าหรอก โน่นมีแต่พวกระดับ 75 ขึ้นไป ถึงจะมีสิทธิสมัคร” ฟ้าสั่งตาย ตัดบท “แล้วเอ็งว่าเราจะรอดไหมวะ” ไม่ใช่เรื่องแปลกที่งูเหลือมจะถาม เพราะขนาดกลุ่มที่มีระดับเฉลี่ย 80 ยังตายยกกลุ่มกันได้ ถ้าเจอฝูงมังกร “ไม่ลองไม่รู้โว้ย ประสบการณ์ชีวิต” --------------------------------------- ที่กิลด์เฮเดส สาขาอินเดียโนลา ก็มีการสรุปงานเหมือนกัน บรรยากาศก็แช่มชื่นด้วยผลกำไรและระดับชื่อเสียงเช่นเดียวกัน สิ่งเดียวที่แตกต่างก็คือ เฮเดสประกาศว่าจะไม่เข้าเกมถึงครึ่งเดือนเพราะภารกิจส่วนตัวในชีวิตจริง ก็เลยทำให้หลายคนออกจะกังวลว่าข่าวลือที่ว่าเฮเดสจะเลิกเล่นเป็นเรื่องจริง “ผมจะชี้แจงกับสมาชิกทั้งกิลด์พร้อมกันในการประชุมใหญ่ประจำปีในเดือนหน้าก็แล้วกัน” นี่เป็นคำตอบสั้นๆจากเฮเดส เมื่อเลิกประชุม มาร์ รองหัวหน้ากิลด์จึงรออยู่ ไม่ยอมออกไป “เฮเดส ตกลงคุณคิดเลิกจริงๆใช่ไหม” มาร์ถาม เฮเดสยิ้ม “ยังไม่มีอะไรที่ต้องพูดกันจนกว่าจะถึงเดือนหน้า” “คุณคิดจะให้ใครเป็นทายาท” ดูเหมือนมาร์จะปักใจแล้วว่า เฮเดสคงเลิกเล่นแน่ “ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นหรอก เพราะอย่างไรก็มีเวลาจนกว่าจะถึงสิ้นปี” เฮเดสตอบ “ถ้าอย่างนั้น คุณคงไม่ว่าอะไร ถ้าผมจะเริ่มเตรียมพร้อมตั้งแต่วันนี้” มาร์บอก ในกิลด์นี้ สมาชิกแต่ละคนต่างก็เป็นพวกชั้นนำในสายของตัวเอง มีแต่เฮเดสที่คุมได้ เขาไปเมื่อไร ร้อยทั้งร้อยกิลด์แตกแน่ คำถามเหลือเพียงแค่ ใครที่จะแบ่งปันผลประโยชน์ไปได้มากที่สุด และสำหรับเขา เตรียมการก่อนย่อมได้เปรียบ “ขอบคุณที่บอก อันที่จริง กรรมการบริหารกิลด์ในตอนนี้ มีใครบ้างที่ไม่เตรียมตัว” เฮเดสยังคงยิ้ม เมื่อมาร์ขอตัวจากไป “ที่หลบอยู่ตรงนั้นน่ะ ออกมาได้แล้ว” เฮเดสเรียก เอเรสก้าวออกมาจากมุมมืดด้านในห้องประชุม เขาค้อมตัวให้หัวหน้ากิลด์ แต่ไม่ทันจะเอ่ยปากแก้ตัว สัญญาณเรียกจากช่องเพื่อนก็ดังขึ้น เฮเดสผายมือบอกให้คุยตามสบาย ซึ่งก็แปลว่า จงคุยกันตรงนี้แหละ “พี่เอ ไปล่ามังกรกันเถอะ” เสียงวินดังขึ้นทันทีที่เอเรสกดปุ่มรับสัญญาณ “เอ่อ..” เอเรสไม่กล้าตอบรับ แต่เฮเดสกับพูดแทรกเข้ามา “ไปเถอะ ผมอนุญาต แล้วก็บอกวินด้วยว่า ถ้าเขาคิดจะล่ามังกรตอนนี้จริงๆละก็ ผมขอแนะนำให้เขาเพิ่มทักษะการป้องกันให้มากกว่านี้ แต่เขาใช้ดาบคู่จนชิน จะกลับไปใช่โล่คงไม่ถนัด ไปฝึกการใช้ดาบเป็นโล่น่าจะดีกว่า” พูดจบเขาออกไปทันที “หือ พี่เอ พี่อยู่กับใคร เฮเดสเหรอ “ วินถาม “ใช่ แล้วได้ยินที่เขาแนะนำแล้วใช่ไหม” เอเรสถาม “โห โชคดีจัง” “วินก็โชคดีจริงๆนั่นแหละ คนในกิลด์เดียวกัน หาโอกาสให้เฮเดสแนะนำยังยาก แต่คงเป็นเพราะเขาเห็นวินสู้กับหัวหน้ากิลด์แมงมุมด้วยมั่ง เลยให้คำแนะนำได้ทันที” เอเรสสนับสนุน “ตกลงว่าพี่ไปนะ แล้วผมจะนัดวันเดินทางมาอีกที” วินบอก “ได้ แล้วก็อย่าลืมไปฝึกตามที่เฮเดสแนะนำล่ะ” เอเรสย้ำ ---------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:10:40

ความคิดเห็นที่ 23 ส่วนทางโกเลมน้อยกำลังหน้าหงิก ด้วยเหตุที่ว่าไม่มีใครให้ความร่วมมือกับมันเลย มันอุตส่าห์ทิ้งให้พี่ยักษ์เผชิญกับการวัดตัวตัดเสื้อของน้าบุษกับนายหญิงหนีออกมาหน้าร้านเพื่อชวนสาวๆไปล่ามังกรกับมันเชียวนะ แต่ไม่ยักมีใครสนใจไปกับมันสักคน แต่ละคนนะ พูดให้มันใจเสียกลัวไม่ได้ไปทั้งนั้นเลย “ต๊าย เลเวลเท่าไรจ๊ะ จะไปล่ามังกร” เหยื่อรายแรกของโกเลมน้อยถาม “โกเลมน้อยเป็นตุ๊กตา ระดับหนึ่ง” เจ้าโกเลมน้อยตอบอย่างภูมิใจ “งั้นรอให้ถึงเลเวล 80 เสียก่อนนะ แล้วจะไปด้วย” สาวน้อยรายแรกหอมแก้มมันดังฟอดก่อนจะออกจากร้านไปอย่างไม่ใยดี รายที่สองก็ “ไม่เอา พี่ไม่อยากตายศพไม่สวย ไปเที่ยวสวนกุหลาบที่ป่าทางเหนือแทนได้ไหม” เจ้าโกเลมหน้าตูม สวนกุหลาบมันมีมังกรที่ไหนล่ะ รายที่สาม “โกเลมน้อยโดนหลอกหรือเปล่า ไม่มีใครเขาพาตุ๊กตาไปเที่ยวแถวนั้นกันหรอก” สรุปแล้วเสียเวลาไปครึ่งวัน โกเลมน้อยชวนสำเร็จแค่คนเดียวคือ มาลี ลูกสาวน้าบุษเด็กประจำร้านนั่นเอง ดังนั้น พอคิมยังจองกับเถ้าแก่ใหญ่หอบไอเทมมาส่งให้วินปลดผนึก สองคนนี้จึงกลายเป็นเป้าหมายใหม่ของโกเลมน้อยไปโดยปริยาย “ว่าไงเรา ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวได้ล่ะ” คิมยังจองทักทายโกเลมน้อยที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่ข้างมาลี ไม่ออกมาอี๋อ๋ออ้อนสาวเหมือนตามปกติ พอเห็นเหยื่อรายใหม่ที่น่าจะมีความหวัง เจ้าโกเลมน้อยก็ตาใสทันที “พี่เคยไปล่ามังกรไหม” “ล่ามังกร ตลกน่า พี่เพิ่งเลเวล 47 อีกนานกว่าจะได้ไป” คิมยังจองหัวเราะ “ไปกับโกเลมน้อยไหม” โกเลมน้อยชวน “หะ เราอะนะจะไป ไปกับใคร ไปยังไง” เถ้าแก่ใหญ่ที่เพิ่งจัดการวางออร์เดอร์เสร็จ ส่งไอเทมให้มาลีเอาไปเก็บหันมาถาม ซึ่งสำหรับโกเลมน้อยแล้ว คำถามนี้ค่อนเข้าทีหน่อย ไม่เหมือนสาวๆพวกนั้นที่เอาแต่หัวเราะ “ไปกับนายหญิง กับพี่วิน กับพี่ยักษ์แดง กับพี่มังกรขาว พี่มาลีกับน้าบุษก็จะไปด้วย” คนสุดท้ายที่โกเลมน้อยเหมา พี่มาลีไป น้าบุษไม่ไปได้ไง จริงไหม “พี่ยักษ์แดง ใคร” คิมยังจองถาม “พี่ยักษ์แดงเป็นเพื่อนโกเลมน้อย” แล้วเจ้าโกเลมน้อยก็โดนซักเสียขาว ถึงคิมยังจองกับเถ้าแก่ใหญ่จะไม่รู้ว่านายท่านของพี่ยักษ์แดงเป็นใคร แต่ก็ต้องเป็นคนที่แก้คำสาปให้หมวยน้อยแน่ๆ ดังนั้น ถึงระดับจะไม่เหมาะสม พวกเขาก็จะฝืนใจไปสักครั้ง และนอกจากจะไปเองแล้ว พวกเขายังหันมาถามโกเลมน้อย “ลุงเถ้าแก่ขอพาเพื่อนไปอีกคน หรือสองคนได้ไหม” “ได้เลย พี่วินบอกว่า คนยิ่งเยอะยิ่งสนุก” โกเลมน้อยแสนจะดีใจ ที่คราวนี้มันชวนสำเร็จทีเดียวสองคน แถมยังจะมีมาเพิ่มอีก มันไม่รู้หรอกว่า อีกไม่ถึงห้านาที พวกธนู ลูน่าและน้ำฝนที่เพิ่งปฏิเสธมันไป ก็เปลี่ยนใจมาบอกว่าจะไปด้วยหลังจากที่แอบได้ยินมันคุยกับเถ้าแก่ใหญ่ ทำเอาสองม้าที่ไม่แน่ใจว่าจะไปดีหรือเปล่า ตัดสินใจไปด้วย แถมยังส่งข่าวไปให้สามโจรสลัด แม้พวกนั้นจะยังตัดสินใจไม่ได้ แต่ก็บอกว่าอย่างน้อยจะส่งคนมาสังเกตการณ์ ถ้าโกเลมน้อยรู้ต้องดีใจหนักกว่าเดิมแน่ๆเลย --------------------------------------------- ตลอดคืนวันจันทร์ในโลกจริงหรือเกือบสามวันในเกม อาหมวยแทบไม่ได้ทำอะไรนอกจากจับพี่ยักษ์แดงมาตัดชุดใหม่ กับคอยจัดการเตรียมของสำหรับเดินทางไปล่ามังกรที่มังกรขาวส่งรายการมาให้ จึงไม่ได้รู้เลยว่า ทั้งวินและโกเลมน้อยชวนใครมาร่วมขบวนบ้าง รู้แค่ว่า นัดประชุมขบวนการล่ามังกรกันในคืนวันอังคาร แต่ในวันอังคาร อาหมวยต้องเดินทางไปยังเกาะ I110 เกาะที่สร้างโดยฝีมือมนุษย์เพื่อใช้เป็นห้องทดลองระบบปิดสำหรับการทดลองทางชีวภาพกลางทะเลอันดามัน กว่าจะไปถึงก็เย็นพอดี ดังนั้น ในวันนี้อาหมวยจึงไม่ต้องทำงาน กินข้าวเย็นเสร็จก็เข้าเกมจากเครื่องที่มีอยู่แล้วในบังกะโลส่วนตัวทันที อาหมวยกับวินเข้าเกมมาได้ไม่ถึงห้านาที “โปรดทราบ นี่คือสัญญาณเตือนจากระบบ เนื่องจากเครื่องเล่นของผู้เล่นหมวยไม่มีความเสถียรพอ ระบบจึงต้องบังคับออฟไลน์เพื่อความปลอดภัย” สิ้นเสียงประกาศ อาหมวยก็เลือนหายจากเกมในทันที “อาหมวย” วินตกใจ “ผู้เล่นวิน เนื่องจากผู้ปกครองของคุณถูกบังคับออฟไลน์ ตามปกติคุณจะต้องออกจากเกมทันที แต่เนื่องจากผู้เล่นหมวยใช้ฟังค์ชั่นบ้านแฝด คุณต้องการให้เราติดต่อเจ้าบ้านอีกท่านให้มาทำหน้าที่ผู้ปกครองคุณหรือไม่” ระบบบ้านแฝดเป็นที่นิยมของผู้เล่นเพราะความได้เปรียบในการเดินทางระหว่างเมือง แต่มีเงื่อนไขว่าต้องไว้ใจกันมากจริงๆจึงจะยอมเชื่อมบ้านกัน ดังนั้น คนที่เชื่อมบ้านมักจะเป็นกลุ่มผู้เล่นที่อยู่ในครอบครัวเดียวกัน หรือเป็นญาติกัน การฝากลูกหลานที่ต้องมีผู้ปกครองดูแลให้กันและกันหากมีเหตุฉุกเฉินจึงเป็นเรื่องปกติ และเกิดขึ้นบ่อยจนมีคนทำเรื่องร้องขอให้บริษัทเกมทำฟังค์ชั่นตั้งผู้ปกครองอัตโนมัติ หากมีเหตุฉุกเฉิน ด้วยเหตุนี้วินจึงไม่โดนบังคับออฟไลน์ในทันที แต่ได้รับข้อเสนอให้ติดต่อเจ้าบ้านอีกคนมาทำหน้าที่ผู้ปกครองแทน “บ้านแฝด อาหมวยเอาบ้านไปเชื่อมกับใคร ตั้งแต่เมื่อไหร่” วินสงสัย “คุณต้องการให้เราติดต่อเจ้าบ้านอีกท่านให้มาทำหน้าที่ผู้ปกครองคุณหรือไม่” ระบบถามย้ำ ด้วยอารมณ์อยากเล่น และนัดหมายต่างๆที่วินมีอยู่ ทั้งการลบประวัติไอเทมที่รับมา ทั้งการไปวางแผนการเดินทางและการฝึกกับเอเรส ทำให้วินไม่อยากออกจากเกม “คุณต้องการให้เราติดต่อเจ้าบ้านอีกท่านให้มาทำหน้าที่ผู้ปกครองคุณหรือไม่” “ต้องการ” วินตอบในที่สุด วินถูกวาร์ปส่งมายังห้องฝึกของมิคาเอลทันที “ผู้เล่นมิคาเอล ผู้เล่นเอลโลฮิมซึ่งอยู่ในความดูแลของผู้เล่นหมวย ต้องการให้คุณทำหน้าที่ผู้ปกครองแทน คุณจะยอมรับหรือไม่” วินกลืนน้ำลายเอื้อกเมื่อเห็นเพื่อนอาหมวยน้อยที่เขาไม่รู้จักคนนี้ “ท่าทางดุชมัด”  นี่เป็นความคิดแรกที่วินเห็นภาพชายร่างสูงเกือบร้อยแปดสิบห้าใช้หอกในมือกวาดเป็นวงกว้าง ฟาดหุ่นฝึกทั้งแปดลงไปกลิ้งกับพื้นทันทีที่เสียงจากระบบดังขึ้น มิคาเอลโยนหอกไปเสียบที่แท่นเก็บก่อนจะเดินตรงมาหาวิน “เกิดอะไรขึ้น” “คุณเป็นเพื่อนอาหมวยหรือครับ” เสียงวินถามดังขึ้นพร้อมๆกับคำตอบจากระบบ “เนื่องจากเครื่องเล่นของผู้เล่นหมวยไม่มีความเสถียรพอ ระบบจึงต้องบังคับออฟไลน์เพื่อความปลอดภัย ผู้เล่นเอลโลฮิมซึ่งอยู่ในความดูแลของผู้เล่นหมวย ต้องการให้คุณทำหน้าที่ผู้ปกครองแทน คุณจะยอมรับหรือไม่” มิคาเอลขมวดคิ้ว วินจึงรีบอธิบาย “วันนี้อาหมวยเริ่มงานใหม่ ต้องไปที่เกาะอะไรก็ไม่รู้ สงสัยสัญญาณไม่ดี” “ผู้เล่นมิคาเอล ผู้เล่นเอลโลฮิมซึ่งอยู่ในความดูแลของผู้เล่นหมวย ต้องการให้คุณทำหน้าที่ผู้ปกครองแทน คุณจะยอมรับหรือไม่” ระบบถามย้ำอีกครั้ง “วันนี้ผมมีนัดกับเพื่อนเยอะแยะเลย คุณช่วยหน่อยนะครับ รับรองจะไม่ทำให้เดือดร้อน” วินขอร้อง มิคาเอลมองหน้าวินก่อนจะถาม “รู้หรือเปล่าว่าทันทีที่ผมรับ คุณจะมีผมเป็นผู้ปกครองเพิ่มอีกคน ไม่สามารถถอนชื่อออก แม้ว่า มายาวดีจะกลับมาออนไลน์” “เมื่อกี๊ไม่รู้ ตอนนี้รู้แล้วครับ” วินตอบสบายๆ เขารู้แล้วว่าคนๆนี้ต้องรู้จักอาหมวยน้อยในชีวิตจริง แถมถ้าอาหมวยน้อยยอมเชื่อมบ้านด้วย ก็แสดงว่าต้องสนิทกันกว่าพวกที่ตามหากันไม่เจอแน่ๆเลย “แล้วยังจะให้เป็นผู้ปกครองอยู่อีกไหม” “ครับ” “ยอมรับ” ทันทีที่มิคาเอลพูดจบ ที่เมนูของทั้งคู่ก็มีช่องญาติผุดขึ้นมา วินเปิดเมนูตรวจสอบสถานะ พอเห็นชื่อผู้ปกครองคนใหม่เท่านั้นแหละ วินก็อ้าปากค้าง “อาหมวยไปรู้จักคนๆนี้ได้ไง” วินยังไม่ทันจะเอ่ยปากถามข้อข้องใจ ก็ได้ยินเสียงเจ้าโกเลมน้อยวิ่งตึกๆ พร้อมตะโกนมาแต่ไกล “นายท่านๆ นายหญิงหายไปไหนไม่รู้” “นายท่านกับนายหญิงอย่างนั้นหรือ งานนี้ต้องสืบให้ละเอียด” วินสัญญากับตัวเองอย่างมุ่งมั่น จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:11:19

ความคิดเห็นที่ 24 บทที่ 76 ทีมอลเวง 1 วีว่า มอนเต้ ร้านอาหารเล็กๆของผู้เล่นคนหนึ่งซึ่งทำความผิดหวังให้กับผู้มาเยือนไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร แต่ก็ยังไม่เจ๊งสักที เมื่อเปิดตัวครั้งแรก จากชื่อร้านและการตกแต่งสไตล์ยุโรป ทำให้หลายคนคิดถึงอาหารสเปนรสชาติเข้มข้นกับไวน์ชั้นดี ในบรรยากาศคึกคักๆของดนตรีและซัลซ่าแด้นซ์ แต่เมื่อเข้ามาแล้ว ทุกคนจะพบว่า ร้านนี้มีเมนูเดียว ข้าวหน้าสัตว์อสูร  ซึ่งจะเป็นเนื้ออะไรก็ขึ้นอยู่กับว่าวันนั้นมีใครหอบตัวอะไรมาขาย รสชาติก็งั้นๆ ดนตรีไม่มี แถมนานๆเปิดร้านที ข้อดีข้อเดียวที่ทำให้ร้านนี้อยู่ได้ก็คือ ถ้าสั่งอาหารครบสิบจาน คุณสามารถขอให้เจ้าของร้านปิดร้านแล้วใช้เป็นห้องประชุม ถึงบริการจะไม่ดีเท่าห้องพิเศษในร้านอาหารหรือธนาคาร แต่ราคาก็ถูกกว่ามาก และในวันนี้ วีว่า มอนเต้ คึกคักมาตั้งแต่เช้าเพราะมังกรขาวมาจองร้านใช้เป็นสถานที่ประชุม เมื่อตอนที่จอง มังกรขาวก็นับแล้วว่า ทางเขามีคนมาสามคน ทางหมวยน้อยมีสี่คน ยอมขาดทุนจ่ายค่าอาหารเพิ่มสามจานก็ได้ห้องประชุมสุดคุ้ม แต่ที่ไหนได้ นับไปนับมาเกินสิบไปหลายคนแล้ว คนที่เขาชวนไปล่ามังกรจริงๆยังไม่โผล่มาเลย มังกรขาวเหลียวไปรอบๆร้าน นับผู้ร่วมขบวนการล่ามังกรที่เขาไม่ได้ชวน มุมในสุดมีสองสาวกับสองหนุ่ม เพื่อนร่วมแก๊งค์ที่วินเก็บเลเวลด้วยตอนที่ยังอยู่ทวีปเริ่มต้น แต่ดูเหมือนจะมีความขัดแย้งแอบแฝงอยู่ในกลุ่ม เพราะพอเอเรสมา สามคนที่เหลือก็ถามทันทีว่ามาได้ไง แล้วยังมีการแอบบ่นวิน ว่าเอ่ยปากชวนคนไม่ทั่ว จนเอเรสต้องดึงทั้งกลุ่มไปนั่งคุยกันที่โต๊ะเกือบจะหลังร้าน สำหรับกลุ่มนี้ งูเหลือมเกล็ดเงินกับฟ้าสั่งตายเหล่ๆแล้วก็สรุปว่า “นอกจากเจ้าหนุ่มที่อยู่เฮเดสแล้ว ที่เหลือตัวถ่วงทั้งนั้น” ทำเอามังกรขาวต้องหันมาปราม แต่ไม่ทันจะได้ปลอบลูกน้องก็ต้องขมวดคิ้วอีกครั้ง เมื่อคนที่เดินเข้าร้านคนต่อไป คือสองแม่ลูกช่างตัดผ้า บุษบามาลี สองคนนี้พอมาถึงก็แนะนำตัวกับมังกรขาวที่พวกเขาคิดว่าเป็นหัวหน้ากลุ่มในทันที “สวัสดีค่ะ พวกเราสองคนเป็นลูกจ้างในร้านของวิน ครั้งนี้จะไปล่ามังกรด้วย รบกวนด้วยนะคะ” น้าบุษบาทักทาย “เอ่อ ครับ” มังกรขาวเริ่มเห็นแววหายนะ เมื่อทีมล่ามังกร ทีมนี้มีแต่พวกคุณสมบัติไม่ถึง และเมื่อตรวจสอบคุณสมบัติของผู้เล่นในฐานะผู้นำกลุ่มที่ดี มังกรขาวก็เห็นแววตายหมู่ลอยมาในทันใด ผู้เล่นบุษบา ผู้เล่นมาลี ระดับสามสิบพอดีเป๊ะทั้งคู่ ทักษะสายต่อสู้แทบไม่มี เพราะเลื่อนระดับด้วยการขอให้ลูกค้าในร้านเนทช่วยๆพาไปเก็บเลเวลมาตลอด มังกรขาวตั้งท่าจะเอ่ยปากเตือนให้ถอนตัว สองตำรวจม้าก็ตามเข้ามาเสียก่อน “น้าบุษ หนูมาลี มาก่อนเวลานะเนี่ย” สินธพทักทาย “ค่ะ” น้าบุษหันมารับไหว้ แม่หนูมาลีก็เลยต้องไหว้กราดทักทายไปทั่ว “คุณคงเป็นมังกรขาว ผู้นำกลุ่มในคราวนี้สินะ ผมสินธพ นี่เพื่อนผมหัย ได้รับคำสั่งให้มาคุ้มครองสองสาว น้าบุษกับหนูมาลีโดยเฉพาะ” พอถึงคราวทักทายมังกรขาว สินธพดันยื่นมือให้จับแทน มังกรขาวค่อยโล่งอกหน่อย ไม่ใช่เพราะคิดว่าสองแม่ลูกจะรอดหรอกนะ แต่คิดว่ามันพ้นความรับผิดชอบของเขาไปต่างหาก ยังไม่ทันจะซักถามเรื่องระดับกับความชำนาญของสองหนุ่มใหญ่ กรงเล็บเหยี่ยวก็เดินเข้ามา มังกรขาวปราดออกไปทักทายทันที เพราะอย่างน้อยตะขอกรงเล็บเหยี่ยวผู้นี้ก็จัดว่าเป็นผู้มีอิทธิพลที่ไม่มีตำแหน่งในกิลด์เจ็ดขุมทรัพย์ “ฮ่าๆ เจ้าโกเลมน้อยมันชวน ก็เลยว่าจะมาเล่นกับมันเสียหน่อย” กรงเล็บเหยี่ยวให้เหตุผลในการร่วมทีม “ข้าว่าไม่จริงหรอก ต้องมีอะไรซับซ้อนกว่านั้น” ฟ้าสั่งตายแอบกระซิบกับเพื่อน กรงเล็บเหยี่ยวที่บังเอิญได้ยินจึงเดินมาแทรกตรงกลาง เอามือโอบรอบคอของทั้งสองคนกดให้ก้มหัวลงไปทำท่าซุบซิบ แต่เสียงดังลั่นร้าน “จะบอกให้ไหมว่า เป้าหมายอันยิ่งใหญ่ของการล่ามังกรครั้งนี้คืออะไร” ลูกน้องสองคนของมังกรขาวพยักหน้าหงึกหงัก สายตาของคนทั้งร้านก็จ้องมาที่กรงเล็บเหยี่ยวเป็นตาเดียว ขึ้นชื่อว่าผู้มีอิทธิพลแต่ไม่มีตำแหน่งทั้งสามของกิลด์เจ็ดขุมทรัพย์ คนเขารู้กันทั้งเกมแหละว่า ไปที่ไหน ป่วนที่นั่น และมักจะมีวาระซ่อนเร้นที่คาดไม่ถึงเสมอๆ พี่ท่านก็เลยเฉลยด้วยเสียงอันดังว่า “เป้าหมายอันสูงสุดของการล่ามังกรครั้งนี้คือ...” เขาหยุดไปนิดนึงเพื่อเรียกร้องความสนใจ ก่อนจะก้มลงกระซิบให้เฉพาะงูเหลือมกับฟ้าสั่งตายได้ยิน “จะทำให้เจ้าโกเลมน้อยเรียกว่าพี่ให้ได้เลย โดนเรียกว่าลุงอยู่คนเดียวนี่ไม่ไหว โดนล้อว่าแก่ว่ะ” พูดจบก็หัวเราะเอิ้กอ๊ากคนเดียว ก่อนจะกลับหลังหันไปชวนสองแม่ลูกกับสองม้าไปประจำอยู่ที่โต๊ะใหญ่กลางห้อง แล้วเดินนำไปหยิบข้าวหน้าหมูป่าที่เจ้าของร้านทำเสร็จแล้วเอามาเรียงที่เคาน์เตอร์มากินโดยไม่รอใครอีกต่างหาก พอมีผู้นำ สองม้าก็เอามั่ง แถมหยิบทีละสองจานมาเผื่อสองแม่ลูกด้วย งูเหลือมกับฟ้าสั่งตายที่รู้ว่ามีโควต้าแค่สิบจานเลยรีบวิ่งไปหยิบมากินมั่ง ส่วนมังกรขาวยังไปไหนไม่ได้ เพราะผู้ร่วมทีมที่ดูดีที่สุดเพิ่งจะเดินเข้ามา สามารถ หัวหน้ากลุ่มอินทรีย์ทอง “สวัสดีครับ” มังกรขาวเป็นฝ่ายทักทาย “สวัสดีน้องมังกรขาว พี่รับจ้างมาคุ้มกันเถ้าแก่ใหญ่น่ะ เลยต้องมาประชุมด้วยจะได้วางแผนถูกว่าควรจะคนไปสักกี่คน รบกวนด้วยนะ” สามารถแจ้งจุดประสงค์ในการมาอย่างอารมณ์ดี “เถ้าแก่ใหญ่ หรือครับ” มังกรขาวชักงง ทำไมคนมาร่วมทีมล่ามังกรมันเยอะนัก “ใช่ เขามาว่าจ้างพี่ให้คุ้มกันคนสามคน ตัวเถ้าแก่ใหญ่เอง คิมยังจอง กับคนอีกคนที่ยังไม่ระบุชื่อ พี่บอกตรงๆนะ ปกติพี่ไม่รับงานแบบนี้ด้วยตัวเองหรอกนะ แต่เพราะคนที่ไม่ระบุชื่อนี่แหละก็เลยต้องมาเอง” สามารถทิ้งปริศนาไว้ แต่ยังไม่ทันได้เฉลย เจ้าของร้านก็ตะโกนขึ้นเสียก่อน “ไอ้มังกือ คนมาครบหรือยัง ข้าจะปิดประตูร้านแล้ว” เจ้าของร้านวีว่าตะโกนถามหลังจากที่กระแทกข้าวหน้าหมูป่าจานที่สิบลงบนเคาน์เตอร์ งูเหลือมกับฟ้าสั่งตายรีบตะครุบไปทันที เพราะทั้งสองคนเริ่มจานที่สองไปแล้วทั้งคู่ ขืนจานสุดท้ายกลายเป็นของคนอื่น พวกเขาอาจโดนคนจ่ายเงินอย่างมังกรขาวตื้บเอาได้ “เฮ้ย เดี๋ยว เอาข้าวมาอีกจาน” คิมยังจองตะโกนสั่งมาแต่ไกล จากนอกร้าน “ไม่มีขายแล้วโว้ย ไม่ทำ กำลังจะปิดร้าน” ท่านเจ้าของร้านตะโกนตอบเสียงดังลั่นร้าน “ไม่มีได้ไง ต้องมีสิวะ” คิมยังจอง ตะโกนเถียงแล้วชะเง้อไปหน้าร้าน “เอ๊ บอกว่าไม่มีก็ไม่มี อยากกินก็แย่งจากใครสักคนแถวนี้ก็แล้วกัน” เจ้าของร้านแก้ปัญหาง่ายๆ ทำเอาคนที่กำลังกินอยู่หลายคน โดยเฉพาะลุงเหยี่ยวกับสองม้ารีบตระครุบจานข้าวไว้อย่างหวงแหนทันที “เฮ้ย ไม่ได้ ของคนอื่นกินแล้วเอามาถวายพระได้ไงวะ” คิมยังจองโวย “พระไหนฟะ” เจ้าของร้านเอาปังตอสับลงเขียงดังปัง ประกอบคำถาม “หลวงจีนปริศนาไงเล่า เถ้าแก่ใหญ่อุตส่าห์นิมนต์ท่านมาได้ แกรีบไปทำข้าวมาอีกจาน เดี๋ยวเลยเพลแล้วท่านฉันไม่ได้ นรกกินไม่รู้ด้วย” คิมยังจองยังชะเง้อออกนอกร้าน จึงไม่เห็นว่าคนที่เหลือในร้าน ที่กินอยู่ก็วางช้อน ที่ดื่มอยู่ก็วางแก้ว ทั้งหมดหันมามองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:15:02

ความคิดเห็นที่ 25 “แกว่าใครมานะ” เจ้าของร้านถาม “หลวงจีนปริศนา เดินมาถึงหัวมุมโน่นแล้ว รีบทำกับข้าวเร็วเข้า” คิมยังจองหันมาเร่ง แถมยังไล่งูเหลือมกับฟ้าสั่งตายออกจากโต๊ะกลางร้าน ที่เป็นตัวที่โทรมน้อยที่สุด ทั้งสองคนก็ให้ความร่วมมือยกจานข้าวออกไปยืนกินอยู่หน้าร้าน ชะเง้อชะแง้มองหาหลวงจีนปริศนากันใหญ่ “เออๆ ไม่เกินห้านาที” เจ้าของร้านจัดการติดเตาทำกับข้าวจานใหม่ทันที น้ำฝนที่นั่งอยู่มุมในสุดหันไปถามเอเรส “พี่เอ หลวงจีนปริศนานี่ใครกันเหรอ ทำไมคนพวกนั้นถึงได้ทำท่าตื่นเต้นที่เขามาจังเลย” เอเรสยกแก้วน้ำขึ้นจิบ ก่อนจะตอบเรียบๆ “ผู้ยิ่งใหญ่อันดับหนึ่งของปีที่แล้ว” “โห คนที่เขาลือว่า แก้คำสาปได้ทุกประเภทเลยใช่ไหม” ลูน่าถาม “ใช่แล้ว หลวงจีนปริศนา ผู้เล่นที่ไม่มีกลุ่ม ไปมาลึกลับ ตระเวนไปทั่วเกมเพื่อแก้คำสาปให้ผู้เล่น ครั้งหนึ่งเขาเคยช่วยหัวกลุ่มโจรห้าร้อยทมิฬและนักล่าค่าหัวมือหนึ่ง ยุติธรรมจากฟากฟ้า ในเวลาเดียวกัน ทำให้ทั้งคู่ประกาศว่า ถ้าผู้เล่นคนไหนกล้ารังควานหลวงจีนปริศนาจะต้องโดนทั้งคู่ตามจองล้างจองผลาญไม่เลิกรา” เอเรสอธิบายเพิ่ม “สองคนนั่นประกาศแล้วมีอะไร ใครๆก็รู้กันทั้งนั้นว่า ก่อนจะแก้คำสาปได้ต้องเรียนวิธีสาปก่อน หลวงจีนนั่นเล่นแก้ได้ทุกสาย ก็แปลว่าสาปได้ทุกสายเหมือนกัน ใครจะกล้าแหยม” ธนูไม่ให้เครดิตกับหัวหน้าโจรและนักล่าค่าหัวเลย เพราะความรู้อันผิดๆนี่แท้ๆ สิ่งที่ทำให้ธนูและคนส่วนมากในเกมเข้าใจแบบนี้ก็เพราะไม่มีใครรู้เรื่องภารกิจที่วิหารเมืองอินเดียโนลา และคนที่ผ่านก็มีน้อยกว่าน้อย จนคนในเกมรู้จักแต่อาชีพหมอผีและจอมขมังเวทย์ อาชีพขั้นที่หนึ่งและสองที่สามารถสาปและแก้คำสาบได้ ไม่มีใครรู้ว่าในกลุ่มนี้มีอาชีพสายที่สาม ชาร์แมน พอหลวงจีนมาถึง บรรยากาศก็กลายเป็นเงียบสงบ เถ้าแก่ใหญ่รู้สึกว่าตัวเองมีหน้ามีตาอย่างมากที่นิมนต์หลวงจีนปริศนามาร่วมกลุ่มได้ จึงได้ออกหน้าจัดการจ่ายค่าอาหาร และปล่อยให้คิมยังจองจัดแจงที่ทางและคอยบริการหลวงจีนอยู่คนเดียว คนอื่นๆก็ได้แต่แอบซุบซิบแลกเปลี่ยนข้อมูลกันอย่างเงียบๆ ไม่มีใครกล้าส่งเสียงดังจนท่านฉันเรียบร้อย พอเจ้าของร้านจัดการเก็บจานชามไปล้างเรียบร้อย มังกรขาวก็กระแอม “เอ่อ เนื่องจากว่า น้องหมวยกับวินยังไม่มา เราจะรอกันอีกนิดหรือจะเริ่มประชุมกันเลยดี” “ผมมาแล้วครับ” วินเข้ามาพอดี มีคนตามเขามาอีกสามคน คือจักร ส้มและเปิ้ล ทั้งสามคนไปหาอาหมวยน้อยที่ร้านตามนัด จึงไปเจอวินเข้าตอนที่กำลังจะออกจากร้านพอดี ก็เลยตามมาด้วยกันทั้งหมด “อ้าวแล้วนั่นใครอีกล่ะ” มังกรขาวถาม ทั้งหมดจึงต้องกลับมาแนะนำตัวกันใหม่อีกรอบ เที่ยวนี้บอกระดับและความถนัดหรืออาชีพที่เล่นด้วย พอรายงานตัวกันครบ คนนำไปล่ามังกรก็กุมขมับ เพราะคนส่วนใหญ่อยู่แค่ระดับสามสิบต้นๆ มีระดับสามสิบพอดีเป๊ะอยู่ถึงสามคน แถมคนหนึ่ง คือหลวงจีนปริศนา เป็นคนที่ห้ามตายเด็ดขาด หาไม่แล้ว ผู้เล่นทั้งเกมอาจมาถล่มเขาได้ โทษฐานทำให้ตัวช่วยที่ดีที่สุดของผู้เล่นอิสระไม่สามารถมาที่ทวีปหลักได้ “นี่นึกว่ามาอัพเลเวลกันหรือยังไง ปกติระดับเจ็ดสิบแปดสิบกันทั้งกลุ่มยังตายกันเป็นเบือ ที่สามสิบกว่าๆกันทั้งนั้น มีหวังตายยกกลุ่ม” สามารถหลุดปากบ่น “นี่ ที่มาก็ตั้งใจจะดูแลตัวเอง ไม่ได้คิดจะเป็นปลิงดูดค่าประสบการณ์...” เปิ้ลชักมีโทสะ แต่สวนไปได้ไม่เท่าไร จักรก็ดึงแขนเป็นการปรามเสียก่อน “ถ้ารวมเป็นกลุ่มเดียวก็ไม่มีใครได้เลื่อนระดับหรอกครับ เพราะอาหมวยน้อยเขาติดเงื่อนไขภารกิจบางอย่างที่ทำให้ฆ่าสัตว์อสูรเท่าไรก็ไม่ได้ค่าประสบการณ์” วินบอกเสียงเรียบ “อ้าว ถ้าอย่างนั้นก็แย่น่ะสิ ที่นิมนต์หลวงจีนปริศนามานี่ นอกจากจะขอให้ท่านเป็นคนช่วยแก้คำสาประหว่างเข้าป่ามนต์ดำแล้ว ส่วนหนึ่งก็ต้องการจะอัพเลเวลให้ท่าน ช่วงสงครามท่านจะได้เข้าไปช่วยคนในพื้นที่ที่จำกัดระดับผู้เล่นด้วย” เถ้าแก่ใหญ่อุทานอย่างผิดคาด “ถ้าอย่างนั้นเราก็คงต้องแยกปาร์ตี้ แม้จะไปด้วยกัน ซึ่งดีมาก เพราะนั่นเท่ากับว่าผมมีภาระดูแลคนแค่สามคน จะได้วางแผนงานได้ง่ายหน่อย” สามารถชิงแยกตัวออกมาทันที เขาตกลงรับจ้างคุ้มครองคนเพราะคิดว่ามีแค่สามคน จะให้ไปคอยช่วยผู้เล่นระดับต่ำคนอื่นๆอีก มันออกจะเกินกำลัง “ถ้าอย่างนั้นเราก็ขอแยกออกมาด้วย เพราะเรายังจำเป็นต้องเลื่อนระดับ วินนายจะมาเข้ากลุ่มเราไหม” ธนูถาม แม้วินจะไม่ให้ความไว้วางใจเพื่อนเท่าเดิม แต่การขอแยกกลุ่มก็ยังทำให้วินสะอึก และการขอให้เขาแยกจากอาหมวยเพียงเพื่อจะได้ค่าประสบการณ์เป็นสิ่งที่ไม่เคยอยู่ในหัว วินจึงถึงกับพูดไม่ออก “วิน ไม่ต้องเป็นห่วงหมวยน้อยนะ ยังไงผมกับเพื่อนอีกสองคนก็จะอยู่ในกลุ่มเดียวกับหมวยน้อยเพื่อคอยให้ความคุ้มครองเต็มที่อยู่แล้ว” มังกรขาวตบไหล่วิน ประโยคนี้ ทำให้วินเลื่อนสถานะมังกรขาวมาอยู่ในกลุ่มพอคบได้ในทันใด “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน” กรงเล็บเหยี่ยวออกหน้าเสนอแผนการ “กลุ่มเถ้าแก่ใหญ่แยกเป็นหนึ่งปาร์ตี้ คุณเล่นเชิญหลวงจีนปริศนามา ท่านเป็นอะไรไป ผมไม่กล้ารับผิดชอบด้วย” “ไม่มีปัญหา ถ้าจำกัดจำนวนคน ผมคิดว่าคุณสามารถจะคุ้มกันหลวงจีนท่านได้” เถ้าแก่ใหญ่รับปากทันที “ส่วนวิน ไปเล่นรวมกับเพื่อน” กรงเล็บเหยี่ยวพูดต่อ เขายกมือห้ามเมื่อวินตั้งท่าจะค้าน “แล้วสามคนที่ตามวินมาก็ไปอยู่ด้วยกันด้วย” จากนั้น กรงเล็บเหยี่ยวก็หันไปหาเอเรส “จากที่ได้ยินมา เฮเดสฝึกให้คุณคุมหน่วยบุกทะลวง ถึงแปดคนนี่จะน้อยไปหน่อย แต่คุณคงพอจะแสดงอานุภาพของเฮเดสให้เราเห็นได้” วินยังคิดจะค้าน แต่จักรรีบตกลง ก่อนจะหันไปบอกวิน “หน่วยบุกทะลวงของเฮเดส ไม่ได้เก่งแค่เป็นแนวหน้า ยังต้องฝึกการให้การคุ้มกัน รวมกันเป็นหนึ่งหน่วยจะคุ้มกันหมวยได้ดีกว่า” “วิน ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ยังไง เราไม่ทิ้งหมวยน้อยของนายแน่” เอเรสให้การรับรอง “ถ้าอย่างนั้น คงต้องรบกวนให้คุณรับคนของผมไปอีกสอง จะได้ครบสิบคน คุณจะได้พลิกแพลงกลยุทธ์ที่ฝึกมาได้เต็มที่” มังกรขาวเสนอ เอเรสผงกศีรษะเป็นการขอบคุณที่มังกรให้เกียรติและให้ความไว้วางใจ “ส่วนนาย มังกรขาว” กรงเล็บเหยี่ยวแจกงาน แม้แต่คนนำทีม “มาเข้ากลุ่มกับผม สองม้า สินธพกับหัยจะคุ้มกันสองแม่ลูกนี้อย่างใกล้ชิด คุณกับผมควรจะอยู่กลุ่มเดียวกันเพราะจะต้องคอยประสานงานกับอีกสองปาร์ตี้และหนึ่งคน” “หนึ่งคนไหนหรือคะ” บุษบาชักงง เพราะคนเยอะจัด “ก็หมวยน้อยไงเล่า” กรงเล็บเหยี่ยวบอก “อ้าว ถ้าอย่างนั้น หมวยน้อยก็ไม่มีใครช่วยสิคะ” บุษบาแย้ง “หมวยน้อยเขามีคนคอยช่วยอยู่แล้วล่ะ จำไม่ได้หรือไงว่าเขาปราบหัวหน้ากิลด์แมงมุมอย่างไร การไปรวมกลุ่มกับหมวยน้อยน่ะ เป็นการเกะกะขวางทางคนที่คอยช่วยหมวยน้อยต่างหาก พวกเราแยกออกมาคอยคุ้มครองตัวเองให้ดี อย่าให้เป็นภาระกับคนที่สนับสนุนหมวยน้อยอยู่ก็พอแล้ว” พอกรงเล็บเหยี่ยวพูดจบ ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย ผู้ปลดผนึกที่ลึกลับนั่นอาจจะตามไปด้วย จะมีก็แต่วินคนเดียวที่ร้องคัดค้านอยู่ในใจ “ทำอย่างนี้ได้ไง แล้วใครที่ไหนจะมาช่วยหมวยน้อย แล้วจะไปปรึกษาใครได้ล่ะเนี่ย” ------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:15:37

ความคิดเห็นที่ 26 บทที่ 77 ทีมอลเวง 2 หลังจากแบ่งกลุ่ม มังกรขาวก็อธิบายแผนการคร่าวๆของเขา คือเขากะจะทำกับดัก แล้วจะล่อมังกรตัวที่ออกห่างจากฝูงออกมาแล้วค่อยจัดการ ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย เพราะน่าจะเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุด และการที่มีคนมากๆ ก็จะทำให้มีทั้งตัวล่อและหน่วยซ้ำเติมเมื่อมังกรมาถึงกับดักมากขึ้น เสียอยู่เรื่องเดียว “แล้วอยู่คนละปาร์ตี้หมดนี่ จะไม่โดนลูกหลงกันเองจนตายแหงแก๋รึ” ลุงเหยี่ยวถามทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนจัดการแบ่งกลุ่มแท้ๆ ที่เหลือก็ใบ้สนิท เพราะหาทางแก้ไม่ได้เหมือนกัน จนในที่สุด สามารถ ที่มีประสบการณ์มากกว่าเพื่อนในการออกไปลุยช่วยออกความคิด “ที่เราแบ่งเป็นกลุ่มย่อย ก็เพราะต้องการความคล่องตัวและให้การคุ้มกันสมาชิกที่เลเวลไม่สูงนักให้เดินทางไปถึงจุดหมาย แต่พอต้องลงมือจริงๆ ก็รวมเป็นปาร์ตี้เดียวก็ได้ แต่ต้องตกลงกันก่อนนะว่า ใครมีหน้าที่คุ้มกันใคร ไม่อย่างนั้นพวกเลเวลสูงๆจะพะวักพะวง” พูดไปพูดมาสามารถก็ย้ำจุดยืนเดิม ไม่คุ้มครองใครเพิ่ม แม้จะอยู่ในปาร์ตี้เดียวกันแค่ช่วงสั้นๆก็ตาม วินจึงอยู่ในอาการสุดเซ็ง ไม่อยากจะร่วมประชุมต่อ ดังนั้นพอมีแสงกระพริบที่ช่องญาติบอกว่ามีข้อความเข้า วินก็ฉวยโอกาสขอตัวทันที “จะไปไหนเหรอวิน หรือหมวยน้อยติดต่อมา” น้ำฝนถาม “ครับ อาหมวยน้อยบอกว่าไฟดับ คืนนี้เลยเข้าเกมไม่ได้ ผมขอตัวก่อนนะครับ” วินบอกแค่ครึ่งเดียว ไม่พูดถึงอีกข้อความจากผู้ปกครองคนใหม่ อีกสองชั่วโมง ผมจะออฟไลน์ ถ้าเสร็จธุระแล้วช่วยกลับมาเล่าให้ฟังด้วยว่าวันนี้ไปทำอะไรมาบ้าง ผมจะได้บอกผู้ปกครองตัวจริงของคุณได้ถูก พูดจบวินก็เดินออกนอกร้านทันที ไม่สนใจว่าจะมีใครตะโกนถามรายละเอียด “เป็นอะไรของเขานะ” ลูน่าบ่น “คงไปหาที่คุยกับหมวยน้อยมั้ง จะคุยที่นี่ก็คงเกรงใจพวกเราที่อุตส่าห์แบ่งกลุ่มกันอย่างรอบคอบมาก” มาลีแอบประชดหน้าตาย เพราะทั้งวัยและระดับ ก็เพิ่งจะมีโอกาสอ้าปากก็คราวนี้ ---------------------------------------------- พอวินส่งข้อความกลับไปบอกมิคาเอลว่ามาถึงบ้านแล้ว และเขาก็ได้รับข้อความตอบกลับมาทันที “ไปที่ห้องโกเลมน้อย เดินเข้าไปในตู้เสื้อผ้า หลังจากปิดประตูตู้ ประตูทางเชื่อมระหว่างบ้านจะเปิด ให้เดินมาตามทาง แล้วคุณจะมาถึงตู้เสื้อผ้าของเจ้ายักษ์แดง ผมจะให้หุ่นยนตร์แม่บ้านไปรอรับ” แม้จะแปลกใจกับการเลือกที่สร้างทางเชื่อม แต่วินก็ทำตามคำสั่งแต่โดยดี พอเขาออกมาจากตู้เสื้อผ้าของยักษ์แดง วินก็เจอหุ่นยนตร์กระป๋องแบบที่เคยเห็นในหนังย้อนยุค ดูเหมือนในหนังไอ้ตัวนั้นจะชื่อบีทู “ห้าโหล หกโหล โปรดตามผมมาทางนี้” เจ้าหุ่นกระป๋องไม่เสียเวลาแม้แต่จะแนะนำตัว วินจึงต้องวิ่งตามมันไปจนถึงห้องๆหนึ่ง “นายท่าน สู้ๆ พี่ยักษ์ สู้ๆ” เสียงเจ้าโกเลมน้อยร้องเชียร์ดังออกมาถึงหน้าห้อง และเมื่อวินชะโงกเข้าไปดูก็เห็นมันเต้นไปกระโดดไปรอบๆเวที พอมองขึ้นไปบนเวที วินก็ถึงกับเดินเข้าไปในห้องโดยไม่รู้ตัว มิคาเอลกำลังสู้กับเจ้ายักษ์แดงด้วยมือเปล่า แม้ในตอนนี้ยักษ์แดงจะลดความสูงเหลือแค่สองเมตรแล้ว แต่ด้วยความหนาของลำตัวและกล้ามเนื้อแบบนักมวยรุ่นเฮฟวี่เวท ก็ทำให้มิคาเอลกลายเป็นคนชกข้ามรุ่นไปแล้ว แต่นี่มิคาเอลยังให้เจ้ายักษ์แดงใช้ดาบในขณะที่ตัวเองมีแค่มือเปล่า วินจึงอดอยากรู้ไม่ได้ว่าสภาพการต่อสู้จะเป็นอย่างไร เจ้ายักษ์แดงฟันดาบลงมาตรงๆมาที่ใบหน้า แต่มิคาเอลกลับก้าวไปทางขวาครึ่งก้าวกระทันหัน ดาบที่ฟันจึงผิดเป้าหมาย เจ้ายักษ์ยังไม่ทันรั้งดาบกลับ แขนข้างที่ถือดาบก็โดนมิคาเอลจับหักเสียแล้ว เคร้ง เสียงดาบหล่นลงพื้น เจ้ายักษ์ไม่ยอมแพ้ รีบเข้าคลุกวงในหวังจะใช้กำลังเข้าข่ม แต่กลับมาเจอทั้งศอกทั้งเข่าสวนกลับมาจนต้องถอนร่นไม่เป็นกระบวน พอมันตั้งตัวได้ก็รีบสวนกลับด้วยหมัดตรง แต่สงสัยมันจะรีบไปหน่อย เลยเผลอเปิดคางจนโดนท่ายอเขาพระสุเมรุของมิคาเอลเข้าให้เต็มๆ ยืนดูได้พักหนึ่ง วินก็เพิ่งจะจับสังเกตออกว่า ลักษณะการต่อสู้ของมิคาเอลมันคล้ายๆมวยไทยชอบกล แต่วินบอกไม่ได้ว่า ท่าแต่ละท่าที่มิคาเอลใช้มันเรียกว่าอะไรบ้าง ซึ่งเรื่องนี้ทำให้วินรู้สึกอายอยู่หน่อยๆที่เป็นคนไทยแท้ๆ ดันไม่รู้จักแม่ไม้มวยไทย ในขณะที่คนที่รูปร่างภายนอกบอกอยู่ชัดๆว่าไม่ใช่คนไทยกลับใช้ได้อย่างคล่องแคล่ว พอความทึ่งเริ่มจาง เสียงเชียร์ของโกเลมน้อยก็เริ่มเข้าสู่โสตประสาท ฟังได้สักพัก วินก็รู้สึกว่า เจ้าโกเลมน้อยนี่มันมีเซ้นส์ในการต่อสู้ไม่เลว เพราะถ้ามันตะโกนว่า “นายท่านสู้ๆ พี่ยักษ์สู้ๆ” ก็แปลว่า เจ้ายักษ์แดงสามารถพลิกสถานการณ์กลับมาโต้ตอบได้ แต่ถ้ามันตะโกนว่า “นายท่านสู้ๆ พี่ยักษ์สู้ตาย” เมื่อไหร่ พี่ยักษ์เป็นอันต้องลงไปนอนแอ้งแม้งที่พื้นเวทีเสียทุกหน แต่สิ่งที่สำคัญกว่าก็คือ เกือบตลอดหนึ่งชั่วโมงที่วินนั่งดู เจ้าโกเลมน้อยไม่ได้เอ่ยคำว่า นายท่านสู้ตายออกมาสักหนนี่สิ พอครบหกสิบนาทีเป๊ะ ก็มีเสียงหนักๆทึบๆขึ้นเบาๆ ตามด้วยเสียงโครม แล้วพี่ยักษ์ก็ลงไปนอนเค้เก้ยาวเหยียดด้วยท่าจระเข้ฟาดหาง แล้วมิคาเอลก็เดินลงมาจากเวที ปล่อยให้เจ้าโกเลมน้อยวิ่งสวนขึ้นไปทำหน้าที่พี่เลี้ยงนักมวย “โทษทีที่ให้รอนาน” มิคาเอลคว้าผ้ามาซับเหงื่อ “ไม่เป็นไรครับ ถือว่าได้ดูการต่อสู้ดีๆ” วินตอบ “ไม่ดีเท่าไรหรอก เจ้ายักษ์แดงยังไร้ประสบการณ์ ต้องฝึกอีกมาก” สำหรับมิคาเอล ยักษ์แดงที่เป็นอัลติเมทโกเลมนั้น ใช้เป็นแต่พลังเวทย์ แม้ร่างกายจะใหญ่โตถึงห้าเมตร แต่การเคลื่อนไหวก็มีแต่จุดอ่อนเต็มไปหมด ถ้าเจอสัตว์เวทย์ที่ตัวโตพอๆกันเมื่อไหร่ พลังเวทย์ของมันก็อาจไม่ใช่ข้อได้เปรียบที่น่าเกรงขามอีกต่อไป ที่ผ่านมาเขาก็พยายามฝึกมันอยู่ แต่เพิ่งมาได้โอกาสฝึกเต็มที่ตอนที่มันสามารถย่อตัวให้เหลือตัวพอๆกับเขาได้นี่แหละ พอได้ยินคำนี้ วินก็แอบคอย่น แม้ว่ามันจะจริงของเขา ตลอดการซ้อมเจ้ายักษ์แทบจะโดนถลุงอยู่ข้างเดียว “ตามมา” มิคาเอลเดินนำไปห้องทำงาน เพื่อจะได้คุยกันเป็นส่วนตัว พอมีคนถามไถ่ ทำตัวเป็นหลักเป็นผู้ปกครอง วัยรุ่นที่ภาวะทางอารมณ์ยังไม่เติบโตเต็มที่อย่างวินก็ระบายออกมาหมดทั้งความไม่เข้าใจ และเสียใจที่เพื่อนที่ร่วมเล่นเกมด้วยกันทำท่าจะทรยศหักหลัง มิคาเอลฟังแล้วก็เฉยๆ “ก็ดีแล้วนี่” วินมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา “ดีแล้ว?” “ผมถามวินหน่อยนะ ว่าปกติผู้เล่นระดับสามสิบกว่าๆ เขาจะทำอะไรกัน” มิคาเอลถามอย่างใจเย็น “ก็เก็บเลเวล ไม่ว่าจะสมัครเข้ากิลด์หรือไม่ ก็ต้องอัพเลเวลให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นจะออกไปผจญภัยลำบาก ขนาดคนที่คิดจะเล่นเป็นพ่อค้าอย่างเดียว ก็ยังต้องเลเวลสูงพอจะป้องกันตัวเองได้ ไม่งั้นมีหวังทั้งโดนโกงโดนปล้น” วินตอบ แล้วก็เพิ่งนึกได้ว่า เรื่องเลเวลไม่ขึ้นมันเป็นเรื่องร้ายแรงพอควรสำหรับพวกธนู ลูน่ากับน้ำฝน “แล้วพวกเขาเคยเจออาหมวยน้อยของวินกี่ครั้ง” มิคาเอลถาม วินนิ่งไปครู่หนึ่ง เพราะเพิ่งนึกได้ “แค่ครั้งสองครั้งเองครับ แล้วก็เจอกันในเมือง ไม่ได้สู้สัตว์อสูรด้วยกัน” “ถ้าวินจะบอกว่า เพื่อนวินไม่มีน้ำใจผมก็เห็นด้วยอยู่หรอกนะ แต่เขาก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องมามีน้ำใจอะไรกับอาหมวยน้อยของวิน เผลอๆผมว่า พวกเขาอาจจะแอบเคืองที่หมวยน้อยเขาไม่สนใจใยดีตอนที่พวกเขาโดนคำสาปอยู่ก็เป็นได้” มิคาเอลเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ทำราวกับว่าไม่มีอะไรต้องกังวล “แต่ แต่ลูน่า เธอยอมให้สาปเองนี่ครับ” วินเถียง “แล้วพวกเขารู้ไหมล่ะว่า วินรู้” “เอ่อ...” วินเถียงไม่ออก “เรื่องคำสาปนี่ก็เหมือนกัน ดูให้นานๆ อย่าเพิ่งปักใจอะไร ส่วนเพื่อนพวกนี้ เมื่อรู้ว่าพวกเขาเป็นคนแบบนี้ ก็วางตัวให้ถูกเสียก็หมดเรื่อง รู้แล้วย่อมดีกว่าไม่รู้” มิคาเอลบอก “ครับ” วินรับคำ แล้วก็นึกขึ้นได้อีกเรื่อง “ยังไงอาหมวยก็น่าสงสารอยู่ดี ถูกทิ้งให้ไม่มีปาร์ตี้อยู่คนเดียว” “แล้วใครห้ามวินไม่ให้เข้ากลุ่มกับอาหมวยหรือ” มิคาเอลถาม “แต่ว่า ตอนที่ประชุม...” วินชักอธิบายไม่ถูก “วิน ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม เราต้องเป็นคนกำหนด อย่าให้สถานการณ์หรือคนอื่นมากำหนดเรา” เมื่อพูดจบมิคาเอลก็สบตาวินนิ่ง จนในที่สุดวินก็ก้มหัว “เข้าใจแล้วครับ ผมจะบอกพวกนั้น ว่าผมจะอยู่กับหมวยน้อย แต่... คุณมิคาเอลครับ ผมยังไม่เก่งพอ ขนาดเฮเดสเห็นผมสู้แค่ครั้งเดียวยังบอกจุดอ่อนของผมได้ แล้วผมจะคุ้มครองอาหมวยได้หรือครับ” สีหน้าของวินก็ยังมีริ้วรอยของความกังวลอยู่ดี “เฮเดส บอกจุดอ่อนอย่างนั้นหรือ” มิคาเอลถามอย่างสนใจ “ครับ เขาบอกให้ผมไปฝึกใช้ดาบเป็นโล่” มิคาเอลใช้นิ้วเคาะโต๊ะอยู่ครู่เดียวก็ออกคำสั่ง “ตามมา จะให้ฝึกเป็นเพื่อนเจ้ายักษ์แดง” จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:17:44

ความคิดเห็นที่ 27 บทที่ 78 ต้นตอข่าวลือ โครม วินนอนแผ่หราครางอ๋อยๆ หลังจากที่โดนเจ้ายักษ์แดงซัดลงไปวัดพื้นเป็นรอบที่เท่าไรก็ไม่รู้ “เมื่อกี้ มันต้องเป็นการหลอกลวงประชาชนแน่ๆเลย” วินงึมงำ “พี่วิน บ่นไรอะ” พี่เลี้ยงนักกีฬาอย่างโกเลมน้อยชักงง “ก็เมื่อกี้ ตอนที่ยักษ์แดงสู้กับคุณมิคาเอล ไม่เห็นมันจะเก่งเลย ทำไมมันซัดพี่วินร่วงเอาๆได้แบบนี้ล่ะ” วินตั้งข้อสังเกตก่อนจะรับเอาผ้าขนหนูมาเช็ดหน้า แล้วเอาน้ำกรอกปากอึกๆ “ใครว่าพี่ยักษ์แดงไม่เก่ง พี่ยักษ์แดงรู้ว่าพี่วินจะโจมตีตรงไหนตั้งแต่พี่วินยังไม่ขยับตัวด้วยซ้ำ เนอะ” พี่เลี้ยงนักกีฬาหันไปพยักเพยิดกับคู่แข่งเสียอย่างนั้นแหละ พอได้ยิน ฝ่ายตรงข้ามก็ยิ้มกว้างพยักหน้าเร็วๆเป็นการสนับสนุนคำพูดโกเลมน้อย วินเลยชักสงสัย “แล้วรู้ได้ยังไง” “พอพี่วินเริ่มเกร็งกล้ามเนื้อ ข้าก็รู้แล้ว” พี่ยักษ์ทำหน้าเหมือน เรื่องง่ายๆแค่นี้ ทำไมวินไม่รู้ “แค่เกร็งกล้ามเนื้อนี่นะ” วินอุทาน “ใช่ๆ โกเลมน้อยก็รู้ พี่วินน่ะ ไม่รู้จักพลิกแพลง พอจับรูปแบบได้ ก็ตั้งหมัดรอให้พี่วินกระโดดมาโดนต่อยเองได้เลย” เจ้าโกเลมน้อยมันวางท่าเป็นผู้เชี่ยวชาญได้น่าหมั่นไส้มาก ความจริงฝีมือของวินไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น เพียงแต่เจ้าโกเลมสองตัวมันมีสมองกลคอยจำและวิเคราะห์รูปแบบการเคลื่อนไหว แล้วทั้งสองตัวก็โดนมือโปรจับฝึกให้คำนวณวิธีรับมือมาก่อน พอเจอคนที่ฝีมืออ่อนกว่า เจ้ายักษ์แดงเลยได้กระสอบทรายไว้ถลุงเล่น “เฮ้ย พี่วินไม่ห่วยขนาดนั้นหรอกน่า” วินเถียง “งั้นลองใหม่ไหมล่ะ ข้าจะตั้งหมัดรอ ไม่โจมตีก่อน” เจ้ายักษ์แดงท้า วินเด้งตัวขึ้นรับคำท้าทันที เขาใช้ดาบในมือซ้ายฟันหลอก เพื่อล่อให้ยักษ์แดงหลบมาเจอดาบขวา แต่เจ้ายักษ์แดงขยับถอยหลังแค่ครึ่งก้าว แผนของวินก็ล้มครืน มิหนำซ้ำ ตอนที่วินพยายามตั้งหลักเพราะฟันพลาดเป้าทั้งซ้ายขวา พอตั้งตัวได้ก็เงยหน้ามาเจอหมัดเจ้ายักษ์แดงตั้งรออยู่จริงๆ วินดีดตัวถอยหลังก่อนจะบุกเข้าไปใหม่ พอถอยไปได้ครึ่งก้าว ก็เจอตัวเจ้ายักษ์แดงที่ไม่รู้ว่าแอบมารออยู่ที่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ พอจะหมุนตัวหนี ก็หันไปเจอสันมือตั้งรอรับลำคอของวินอีกแล้ว และเป็นเพราะเจ้ายักษ์แดงไม่โจมตีจริงๆตามที่รับปาก วินจึงสามารถหลบไปได้อีกครั้ง ตลอดสามนาทีที่วินลงมือ ไม่ว่าจะขยับ หมุนหรือก้าวไปทางไหน ก็โดนดักไว้ทั้งนั้น จนสุดท้ายวินทนความอึดอัดไม่ไหว กระโดดขึ้นไปตรงๆ แล้วฟันลงมาที่หัวของยักษ์แดง “ย๊าก” วินตะโกนลั่นระบายความอึดอัด ตุ้บ “อุ้บ” โครม เคร้ง เคร้ง เจ้ายักษ์แดงปล่อยให้ดาบของวินเฉียดข้างตัวไป แล้วตั้งหมัดรอให้วินเอาพุงกระแทกใส่ และเพราะคราวนี้ วินเป็นฝ่ายกระโดดลอยตัวเข้าหาหมัด ขาทั้งสองข้างไม่ติดพื้น จึงหมดโอกาสที่จะถอยหรือหลบ ต้องปล่อยให้ท้องน้อยรับหมัดไปตรงๆ ร้องได้แค่คำเดียวก็ต้องปล่อยดาบทั้งสอง แล้วร่วงลงไปนอนงอก่องอขิงที่พื้นเวที “บอกแล้วไม่เชื่อ” เจ้าโกเลมน้อยส่ายหน้าก่อนจะเข้าไปปฐมพยาบาลตามประสาพี่เลี้ยงชั้นดี พอหายจุก วินก็โวย “แล้วตอนสู้กับคุณมิคาเอล ทำไมยักษ์แดงไม่ทำแบบนี้บ้าง” “ข้าทำไม่ได้ เพราะข้าคำนวณการเคลื่อนไหวของนายท่านได้ไม่เร็วพอ” เจ้ายักษ์แดงตอบหน้าซื่อ ส่วนเจ้าโกเลมน้อยก็พยักหน้าสนับสนุน ทำประหนึ่งว่า เรื่องง่ายๆแค่นี้ ทำไมพี่วินคิดไม่ออก “คำนวณไม่ทันจริงๆอะ” วินถามอย่างแปลกใจ “อู๊ย ตอนแรกที่พี่ยักษ์สู้กับนายท่านนะ สภาพเดียวกับพี่วินตอนนี้เลย” โกเลมน้อยทำท่าอยากเล่าเต็มที่ วินก็เลยปล่อยให้เล่าไป สักพักก็จับใจความได้ว่า นายท่านสอนพี่ยักษ์แดงแค่สองอย่างๆ อย่างแรกจุดอ่อนของตัวเองอยู่ที่ไหน อย่างที่สอง คำนวณให้ได้ว่าอีกฝ่ายจะบุกมาอย่างไร โจมตีตรงไหนแล้วรอรับมือ “นายท่านว่า พี่ยักษ์ตัวใหญ่ จะเอาเปรียบด้านความเร็วแข่งกับพวกตัวเล็กๆคงไม่ไหว เพราะฉะนั้น ต้องใช้สงบสยบความเคลื่อนไหว ไม่ต้องสนใจว่าอีกฝ่ายจะหลอกล่อยังไง คำนวณให้ถูกว่าสุดท้ายเขาจะโจมตีที่ตรงไหน แล้วรับมือให้ได้ก็แล้วกัน” โกเลมน้อยแทบจะท่องคำพูดของมิคาเอลให้วินฟัง “แล้วฝึกมาตั้งนานยังคำนวณการเคลื่อนไหวของนายท่านไม่ออกเรอะ” วินถามยักษ์แดง เวลามีอารมณ์พาล เพราะต้องยอมรับว่าตัวเองไม่เก่ง ก็ขอบังคับให้คนอื่นยอมรับว่าไม่เก่งเป็นเพื่อนด้วย “ก็พอจะคำนวณได้บ้าง” พี่ยักษ์แดงตอบ หลังจากที่หยุดคิดไปพักหนึ่ง “แล้วทำไมเอาชนะนายท่านไม่ได้” วินไม่ยอม คำนวณออกได้ไง มันต้องไม่เก่งเป็นเพื่อนกันสิ เจ้ายักษ์แดงมองวินเหมือนวินเป็นตัวประหลาด “คำนวณได้ กับแก้ได้มันคนละเรื่องกันนี่” มันตอบหน้าซื่อ “หึๆ วินอย่าหงุดหงิดไปเลย ฝึกใหม่ๆก็อย่างนี้แหละ” มิคาเอลมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้พูดขึ้นมาจากด้านหลัง วินลุกขึ้นยืน หันไปทำหน้าเก้อๆ “คุณมิคาเอล” “เดี๋ยวผมจะออฟไลน์แล้ว วินมาฝึกต่อวันหลังก็แล้วกัน” “ครับ เอ่อ..” วินลังเล “มีอะไรหรือ” “คือว่า พรุ่งนี้คุณออนไลน์ไหมครับ อาหมวยเมลล์มาบอกผมว่า ที่เกาะจะดับไฟตอนสามทุ่มทุกคืน พรุ่งนี้ก็คงเล่นเกมไม่ได้ ต้องรอเสาร์อาทิตย์” “ดับไฟทุกคืนตอนสามทุ่มอย่างนั้นหรือ” มิคาเอลขมวดคิ้ว “ครับ” วินยืนยัน “ตอนนี้ผมอยู่ที่ญี่ปุ่น เวลาเร็วกว่าเมืองไทย ดังนั้นถึงจะมีงานเลี้ยง ก็คงเข้าเกมได้ราวๆสี่ทุ่มตามเวลาที่เมืองไทย พรุ่งนี้ถ้าอยากจะมาฝึกกับยักษ์แดงก็เข้ามาได้ ไม่มีปัญหาหรอก แต่ผมต้องออกจากเกมเวลาเดียวกับวันนี้นะ” มิคาเอลบอก “ขอบคุณครับ” วินยิ้มอย่างดีใจ ----------------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:21:57

ความคิดเห็นที่ 28 แม้จะเป็นเกาะที่สร้างขึ้นใหม่ คนสร้างเกาะก็ยังมีอารมณ์สุนทรีย์พอที่จะสร้างหาดทรายขาวและปลูกต้นมะพร้าวเป็นหย่อมๆสำหรับเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจสำหรับคนที่ต้องอยู่และทำงานบนเกาะ เช้าวันนี้มีพนักงานสองคนเดินลัดเลาะมาตามหาดทรายตั้งแต่พระอาทิตย์เพิ่งจะขึ้น “คุณแหวว คุณลากผมมาทำไมเนี่ย” ชายหนุ่มท่าทางเหมือนคนเพิ่งตื่นบ่นกระปอดกระแปด “ก็ต้องชวนสิคะ จะให้แหววเดินมาตามหาดทรายคนเดียวแต่เช้ามืดได้ไง” สาวเจ้าเดินนำลิ่วๆ ไม่มีท่าทีจะกลัวเกรงอะไรเหมือนปากว่า “แล้วทำไมคุณต้องออกมาแต่มืดด้วยล่ะ” “เอ๊ คุณศักดิ์ ก็ต้องมาดูหน่อยสิคะว่า พนักงานวีไอพีเป็นยังไงบ้าง ปรับตัวกับการไม่มีไฟฟ้าใช้ตอนกลางคืนได้ไหม” สาวแหววหยุดเดินกลับหลังหันมาท้าวเอวตอบจ๋อยๆ “นี่คุณ เจ้าตัวเขายังไม่แสดงท่าทีอะไรเลย ไปคาดการณ์แบบนี้ ขืนไม่ใช่ขึ้นมามันเสียหายเอานา” คนเพิ่งตื่นชักจะตาสว่าง คิดอยู่ในใจว่า ทำไมตูต้องโดนลากมายุ่งกะเรื่องพวกนี้ด้วยฟะ “เรื่องอย่างนี้ แหววไม่กลัวเรื่องไม่จริง แต่แหววกลัวว่ามันจะจริงต่างหากล่ะ ของอย่างนี้ต้องรู้ให้แน่ๆ เข้าใจไหมคะ” ว่าแล้ว คุณแหววก็ลากแขนคุณศักดิ์ให้เดินต่อทันที ----------------------------------------- “นี่คุณ โทรมาปลุกฉันทำไมแต่เช้า” อาหมวยแหวใส่มิคาเอล เธอรึอุตส่าห์นึกว่า เจ้าวินโทรมาถามเรื่องเข้าเกม ถึงได้ยอมตื่น เดินงัวเงียมารับโทรศัพท์ถึงห้องรับแขก และเปิดสัญญาณภาพทั้งที่อยู่ในชุดนอนลายหมีพูห์ มิคาเอลในชุดสูทเต็มยศหัวเราะหึๆ “โทษที พอดีผมมีงานทั้งวัน เลยโทรเวลาอื่นไม่ได้” “นี่ฉันแค่ไม่เข้าเกมคืนเดียว เพราะเขาดับไฟ ต้องมาตามด้วยหรือไง” อาหมวยมัวแต่โวยวาย เลยไม่ทันเห็นผู้มาเยือนที่ชักขากลับกระทันหัน คุณแหววรีบเดินไปที่หน้าบังกะโล พยายามจะส่งสัญญาณให้ศักดิ์รีบตามมา แต่ก็ดูเหมือนศักดิ์จะไม่เข้าใจ จะตะโกนเธอก็กลัวหมวยจะรู้ตัว สุดท้ายจึงต้องเดินย้อนกลับไปหาคุณศักดิ์ที่ตามมาห่างๆอย่างไม่เต็มใจนัก “มีอะไร ถึงได้ทำท่าประหลาด” ศักดิ์ถามเมื่อเห็นท่าพิลึกๆของแหวว “เขาโทรหากันด้วย” แหววกระซิบ “เขาไหน” ศักดิ์งง “คุณมิคาเอลไง โทรหาคุณหมวยแต่เช้าเลย” แหววป้องปากกระซิบ ก่อนจากลากตัวศักดิ์ให้เดินตาม “เร็ว เดี๋ยวไม่ทันแอบฟัง” “เฮ้ย แล้วคุณจะไปแอบฟังเขาทำไม” “เอ๊ะ เงียบๆสิ เดี๋ยวเขารู้ตัวหมด” แหววยังคงลากศักดิ์ต่อไป ส่วนทางคนที่กำลังจะโดนแอบฟัง กำลังถูกซักอย่างเป็นงานเป็นการ “คุณพอจะรู้ไหมว่าทำไมที่เกาะต้องดับไฟ” มิคาเอลถาม “ไม่รู้ในรายละเอียดหรอก แต่ดูเหมือนว่า โรงงานไฟฟ้าที่นี่ผลิตไฟฟ้าได้ไม่พอใช้ ก็เลยต้องดับไฟในส่วนบ้านพักตอนกลางคืนเพื่อให้มีไฟฟ้าเหลือพอที่รันแลปในห้องทดลองได้น่ะค่ะ” หมวยตอบอย่างไม่ค่อยจะแน่ใจนัก “ขอบคุณ ผมจะได้ตามเรื่องต่อได้ ไม่เข้าใจเลยว่ามีปัญหาแล้วทำไมไม่ของบปรับปรุง ทำแบบนี้พนักงานเองก็ลำบาก หน่วยงานก็ทำงานให้ถึงเป้าไม่ได้ เรื่องขยายงานยิ่งไม่ต้องพูดถึง เสียหายกันทุกฝ่าย” มิคาเอลบ่น อาหมวยฟังเงียบๆ เพราะจะให้เธอเสนอตัวไปตามเรื่องมันก็เกินหน้าที่ไปหน่อย เพิ่งจะเริ่มงานวันแรกอีกต่างหาก ไม่เหมาะไม่ควรเป็นอย่างยิ่ง “ผมมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับคุณสองสามเรื่อง” มิคาเอลเปลี่ยนเรื่อง “อะไรล่ะ .. คะ” อาหมวยปรับคำลงท้ายนิดนึง เมื่อนึกได้ว่าอีกฝ่ายเป็นเจ้านาย “เรื่องแรก เมื่อคืน ผมรับเป็นผู้ปกครองให้วินหลานชายคุณตอนเล่นเกม” “อะไรนะ” หมวยร้องเสียงหลง “คุณเป็นได้ยังไง” มิคาเอลยิ้มนิดเดียว “ถ้าอยากรู้ก็เอาสัญญาที่คุณเซ็นไปมาอ่านให้ละเอียดก็แล้วกัน ถ้ามีปัญหาอะไร คืนนี้คุณก็เข้าเกมมาคุยกับผม ที่ผมโทรมาน่ะ ผมต้องการจะบอกแค่ว่า หลานคุณมีปัญหากับเพื่อนๆนิดหน่อย แม้จะแก้ปัญหาไปบ้างแล้ว แต่คุณก็อาจได้รับผลกระทบบ้างตอนเข้าไปเล่นเกมคืนนี้” พอได้ยินว่าหลานมีเรื่อง อาหมวยก็ลืมเรื่องแรกสนิท แต่พอรู้ว่าไม่มีอะไรร้ายแรงอาหมวยก็แขวะเรื่องอื่น “ฉันบอกแล้วไงว่าที่นี่เขาดับไฟทุกคืน จะเข้าไปเล่นเกมได้ไง” “แล้วคุณว่า พนักงานกับเจ้าของบริษัท ใครน่าเชื่อกว่ากันล่ะ” มิคาเอลย้อน อาหมวยแอบทำหน้าย่น แต่มิคาเอลก็เห็นอยู่ดี “เรื่องที่สอง คุณรู้ไหมว่า เจ้าโกเลมน้อยมันไม่ได้อาหารที่เหมาะสมมานานแค่ไหนแล้ว” “อะไรนะ” อาหมวยชักสนใจ “โกเลมเป็นสัตว์เวทที่สร้างจากพลังเวทจำนวนมหาศาล โกเลมน้อยของคุณก็คงเหมือนกันใช่ไหม” อาหมวยพยักหน้าหงึกๆ “อาหารของโกเลมน่ะ ถ้าคุณไม่ให้มันดูดพลังเวทย์ผ่านลูกแก้วสะสมพลังเวท คุณก็ต้องให้มันกินอัญมณี” “ไม่เห็นเจ้าโกเลมน้อยจะขออะไรพรรณนั้นกินเลย” อาหมวยเถียง “โกเลมน่ะ มันไม่ขอหรอกคุณ เพราะบริษัทเกมต้องการปิดเป็นความลับ และไม่อยากให้มันอยู่ได้นานๆ เขาโปรแกรมให้โกเลมทุกตัวไม่ขออาหาร เมื่อไหร่ก็ตามที่มันมีอายุถึงกำหนด มันจะฟื้นฟูพลังเวทย์เองไม่ได้ แล้วพอพลังเวทหมด พลังชีวิตมันก็ลด หลังจากนั้นมันจะก็สลายไป คุณจะรอให้เจ้าโกเลมน้อยมันสลายไปเองไหมล่ะ” มิคาเอลถามเสียงสูง “แล้วคุณมาบอกฉันทำไมเนี่ย” อาหมวยระแวง “ก็ขืนเจ้าโกเลมน้อยเป็นอะไรไป มีหวังเจ้ายักษ์แดงของผมคลั่ง นี่คุณอย่างกไปหน่อยเลย พวกเพชร พลอย มรกต ทับทิมน่ะ ซื้อๆไว้มั่ง บัตรเครดิตผมก็ให้ไว้แล้ว อนุญาตให้ใช้เต็มที่” พูดจบมิคาเอลก็ตัดสาย จนอาหมวยตั้งตัวไม่ทัน สุดท้ายเลยได้แต่ปาหมอนใส่ข้างฝา “ตาบ้าเอ๊ย” อาหมวยเคืองที่มิคาเอลไม่เปิดโอกาสให้เธอซักให้ชัดเจนว่าโกเลมน้อยมีอายุขัยเท่าไรกันแน่ แล้วจะรู้ได้ยังไงว่ามันขาดอาหาร “อ้าว คุณแหวว มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” อาหมวยหันไปเห็นแขกที่โผล่มาที่ระเบียงบ้าน “แหะๆ ไม่มีอะไรค่ะคุณหมวย แหววแค่อยากจะมาดูให้แน่ใจว่า คุณหมวยปรับตัวได้ นอนหลับสนิทเท่านั้นล่ะค่ะ” แหววยิ้มหวาน ลากให้คนข้างหลังมาออกหน้า “อ้าว สวัสดีค่ะ คุณศักดิ์ มาด้วยหรือคะ” อาหมวยยกมือไหว้เพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ที่ได้รับมอบหมายให้เป็นพี่เลี้ยงของเธอโดยตรง “ครับ” ศักดิ์ยิ้มแห้งๆ “พี่แหวว คุณศักดิ์ เข้ามาก่อนสิคะ ขอหมวยล้างหน้าล้างตานิดนึง แล้วกินกาแฟด้วยกันนะคะ” “งั้นพี่ไม่เกรงใจนะ น้องหมวยอาบน้ำแต่งตัวตามสบายเลย ส่วนเรื่องกาแฟ อาหารเช้าพี่จัดการเอง อยากลองออโต้เชฟที่นี่มานานแล้ว” แหววรับปากทันที แถมรุนหลังให้หมวยกลับเข้าห้องอีกต่างหาก พอหมวยลับตา แหววก็หันมาทำปากพะงาบๆส่งเสียงกระซิบ “คุณทันได้ยินตอนที่คุณมิคสั่งให้ซื้อเพชรไหม” “ได้ยิน แล้วทำไม” ศักดิ์ตามไม่ทัน “ก็คิดสิว่า ต้องสนิทสนมกันแค่ไหน ถึงจะออกเงินให้ซื้อของพวกนี้น่ะ” แหววคาดการณ์ “คุณอย่าคิดเพ้อเจ้อไปหน่อยเลยน่า คุณมิคควงคนสวยๆไปทั่วแหละ เรื่องเงินเรื่องทองก็เรื่องเล็กสำหรับเขา อีกอย่างผมไม่เคยเห็นคุณมิคจะเอาจริงกับใคร คนไหนสักที” ยังไม่ทันจะพูดจบ สัญญาณโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ศักดิ์รับสาย แล้วก็ได้แต่พูดว่า “ครับ ครับ จะไปเดี๋ยวนี้ครับ” “จะไปไหนเหรอ อยู่ด้วยกันก่อนสิ” คุณแหววถาม ศักดิ์ถอนหายใจ “เอาเป็นว่าผมเชื่อคุณก็แล้วกันว่า คุณหมวยน่ะไม่ธรรมดา” “หือ” คุณแหววเป็นฝ่ายงงบ้าง “คนที่โทรหาผมเป็นวิศกรจากกรุงเทพ เขาจะมาติดตั้งเครื่องผลิตกระแสไฟฟ้าขนาดเล็กที่บังกะโลนี่วันนี้ แล้วโรงงานไฟฟ้าระบบผสมผสานระหว่างพลังลม แสงแดดและน้ำที่ผมเสนอไปได้รับอนุมัติแล้วหลังจากที่ติดขัดมาเป็นปี คุณนิคกี้เพิ่งเรียกขึ้นไปดูเองเมื่อกี้นี้” ศักดิ์บอกเสียงเรียบ คุณแหววหันไปมองประตูห้องอาหมวยด้วยสายตาแปลกๆ “ทั้งหมดนี่ เป็นเพราะเมื่อคืนคุณหมวยเข้าไปเล่นเกมไม่ได้เนี่ยนะ” “ผมขอตัวไปเตรียมต้อนรับวิศวกรก่อนนะ ส่วนคุณก็ดูแลพนักงานซุปเปอร์วีไอพีให้ดีๆก็แล้วกัน” ---------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:26:51

ความคิดเห็นที่ 29 บทที่ 79 ล่อ ลวง หลง สถาบันวิจัยระบบประสาท ณ กรุงโตเกียว “เชิญครับ ผมยินดีจริงๆที่คุณสามารถมาได้ด้วยตนเอง” ศาสตราจารย์มาคาเบะ ผายมือเชิญมิคาเอลเข้าไปในห้องทดลอง บรรยากาศภายในเหมือนกับโรงพยาบาลเอกชนทั่วๆไป เพียงแต่ที่นี่มีแต่วอร์ดไอซียู “ยังไงก็ต้องมาเห็นด้วยตาตัวเองให้ได้ รบกวนด้วยนะครับ” มิคาเอลค้อมศีรษะให้ก่อนจะก้าวเท้าเดินตามศาสตราจารย์เข้าไปในห้องทดลองชั้นใน ศาสตราจารย์มาคาเบะพามิคาเอลเดินเข้าไปในห้องสังเกตการณ์ที่มีวันเวย์มิเร่อร์หรือกระจกที่มองผ่านได้เพียงด้านเดียว ที่อีกฝากของกระจกมีผู้ป่วยนอนเรียงอยู่ห้าเตียง ทุกเตียงต้องใช้เครื่องช่วยหายใจและมีสายระโยงระยางเต็มไปหมด “ผมรวบรวมคนที่สูญหายหรือลาออกจากบริษัทเกม GWL กระทันหันในช่วงสามปีที่ผ่านมาได้เพียงเท่านี้ ที่เหลืออีกหกราย เสียชีวิตแล้วทั้งหมด ก่อนตายทุกคนอยู่ในสภาพเดียวกับที่คุณเห็นอยู่ตรงหน้า” มาคาเบะ บอกเล่าพลาง ถอนหายใจไปพลาง “แล้วไม่ทราบว่า...” มิคาเอลปล่อยคำถามทิ้งไว้ ไม่ยอมต่อให้จบประโยค “ลูกชายผมอยู่ที่เตียงริมสุดนั่นไงครับ ประวัติการเจ็บป่วยจากโรงพยาบาล ระบุว่าเขาใช้สารเสพติดขณะขับรถ จนขับรถพุ่งลงเหว รถพังยับเยิน แต่ผมไปเยี่ยมทันทีที่ได้ข่าว วันนั้น ลูกชายผมไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน หรือรอยช้ำ ตำรวจปิดคดีใน 24 ชั่วโมง” มาคาเบะทำเสียงขื่นในลำคอ ก่อนจะพูดต่อ “โชคดีที่เขายังยอมให้ผมย้ายตัวแกมาดูแลเอง คงมั่นใจว่ายังไงก็ไม่ฟื้น” “เสียใจด้วยครับ” มิคาเอลบอกเสียงเรียบ แต่แววตากลับกร้าวขึ้นในทันที “ที่เหลือก็เหมือนกัน อุบัติเหตุทั้งนั้น จมน้ำ รถชน เมาแล้วขับ แต่ทุกเคสไม่มีบาดแผล แต่มีอาการทางสมองจนต้องเป็นเจ้าหญิงเจ้าชายนิทราเหมือนกันหมด” มาคาเบะถอนหายใจ ก่อนจะพูดต่อ “คนพวกนี้ต่างจากพวกที่ตายตรงที่เขายังมีญาติพี่น้องหรือครอบครัวอยู่ใกล้ๆ ยังไงผมก็ต้องขอบคุณแทนพวกเขาด้วย ที่คุณช่วยรับพวกเขามาดูแล” “พวกเขาต้องขอบคุณ คุณ ต่างหากละครับ ที่ยอมลาออกจากมหาวิทยาลัยมาหาวิธีรักษาพวกเขา” มิคาเอลหยุดไปนิดหนึ่งก่อนจะพูดต่อ “ส่วนผม คงทำได้แค่พยายามลากตัวคนร้ายที่แฝงตัวอยู่ใน GWL ออกมาให้ได้เท่านั้น” “ลูกชายผมทั้งคนนะครับ ต่อให้คุณไม่ออกทุนให้ ผมก็ต้องทำอยู่ดี” ศาสตราจารย์มองเข้าไปในห้องคนไข้แล้วถอนหายใจ “ตอนนี้ ผมวิเคราะห์รูปแบบของการที่สมองถูกทำลายได้บ้างแล้ว ผมว่าคุณควรจะรู้ไว้ จะได้ป้องกันตัวเองได้ตอนที่อยู่ในเกม บอกตามตรง ผมไม่อยากให้คุณใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ” “ผมก็ไม่อยากจะเสี่ยงนักหรอก แต่ตอนนี้ เราไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของพวกมัน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกมันมีกี่คน ตราบใดที่ผมยังเล่นเกม พวกมันก็ไม่รู้ว่า เราระแคะระคายแล้ว โอกาสที่จะสืบหาตัวเพื่อถอนรากถอนโคนก็ยังมีอยู่ คุณก็รู้ว่า เราเสี่ยงให้พวกมันเล็ดลอดออกไปไม่ได้แม้แต่คนเดียว แค่คลิกเดียวมันก็สามารถจับผู้เล่นเป็นล้านมาเป็นตัวประกัน แล้วคุณคิดว่าจะใช้เวลาอีกเท่าไรในการพัฒนาเกราะป้องกัน” มิคาเอลถามปิดท้าย “คงอีกนาน การส่งกระแสประสาทในสมองเป็นเรื่องซับซ้อน เราไม่สามารถสร้างอะไรมาปิดกั้นการติดต่อระหว่างสมองส่วนหน้ากับแกนสมองได้โดยไม่มีผลกระทบอย่างถาวรได้หรอก” เสียงของมาคาเบะช่างสิ้นหวัง “ถ้าอย่างนั้น ก็คงต้องลงมือผ่านโปรแกรมของพวกมันเอง คุณเอาเวลาไปทุ่มเทกับการหาวิธีรักษาเถอะ” มิคาเอลตัดสินใจ “บริษัทเกมเป็นหน่วยงานที่มีการป้องกันการเจาะข้อมูลดียิ่งกว่าทำเทียบขาวหรือเพนตากอนเสียอีก คุณคิดว่าจะเจาะเข้าไปได้หรือ”  มาคาเบะมองอย่างสงสัย มิคาเอลยิ้ม “ไม่ใช่ผมหรอก ผมกำลังวางกับดักเพื่อดึงให้ใครบางคนมาทำงานให้อยู่” มาคาเบะอดยิ้มตอบไม่ได้ “คนๆนั้นคงเก่งน่าดูสินะครับ คุณถึงเชื่อว่าเขาจะเจาะเข้าไปใน GWL ได้ โดยที่พวกนั้นไม่รู้ตัว” “เก่งหรือเปล่า ผมไม่รู้หรอกนะ แต่น่าจะทำงานนี้ได้” ---------------------------------------- สิ่งแรกที่อาหมวยน้อยทำเมื่อเข้าเกมก็คือ เรียกตัวโกเลมน้อยมาตรวจสภาพ ดึ๋งๆ “แก้มก็ตึงดีนี่นา” อาหมวยรำพึงหลังจากดึงแก้มโกเลมน้อยเล่นเป็นการทดสอบ “ไหน เปิดพุงให้ดูหน่อยสิ” อาหมวยสั่ง เจ้าโกเลมก็ทำตามคำสั่งอย่างงงๆ วันนี้นายหญิงของมันแปลกจริงๆ “อาหมวยทำอะไรน่ะ” วินเกาหัว กับภาพที่เห็นตรงหน้า “ก็ตรวจสภาพโกเลมน้อยไง มีคนบอกว่าโกเลมน้อยขาดอาหาร” อาหมวยตอบโดยไม่ทันหน้าไปมอง เพราะมัวแต่สำรวจพุงโกเลมน้อยอยู่ว่ายุบไปมั่งหรือเปล่า “อาหมวย” วินเรียกอย่างอ่อนอกอ่อนใจ “อะไร” อาหมวยไม่ค่อยพอใจเท่าไรที่โดนขัดจังหวะ “ถ้าอาหมวยอยากรู้สถานะของโกเลมน้อยก็เปิดเมนูเกมดูสิฮะ” เรื่องง่ายๆแค่นี้ ทำไมอาหมวยไม่รู้เนี่ย “อ้าวเหรอ ลืมไป” อาหมวยยืนขึ้นมาเปิดเมนูเกมดู โกเลมน้อย ตุ๊กตาระดับ 1 พลังชีวิต 45214 อาหมวยขมวดคิ้ว “เดิมมีหกหมื่นนี่นา อีตามิคาเอลพูดจริงหรือนี่” “มีอะไรหรือเปล่าฮะอาหมวย” วินสงสัย “โกเลมน้อยนะสิ พลังชีวิตลด ต้องพาไปกินอัญมณี” พูดจบก็คว้าแขนโกเลมน้อยเดินลิ่วๆออกนอกบ้านไปเลย ทำเอาวินวิ่งตามแทบไม่ทัน แต่ตอนจะออกจากร้าน ซึ่งเป็นทางออกจากบ้านทางเดียวในตอนนี้ อาหมวยก็โดนน้าบุษเรียกตัวไว้ก่อน “มีอะไรหรือเปล่าคะน้าบุษ หมวยจะรีบไปร้านขายอัญมณี” อาหมวยร้อนใจเกินเหตุไปนิด “คือวันนี้ น้ากับลูกจะขอลาไปฝึกวิชาที่นอกเมืองสักครึ่งวันนะคะ จะได้ไม่..” ยังไม่ทันจะบอกเรื่องเป็นตัวถ่วง อาหมวยก็บอกอนุญาต เตรียมจะเผ่นออกนอกร้านเหมือนเดิม “คุณหมวยคะ ถ้าไปร้านอัญมณีแล้วก็ซื้อด้ายทองกลับมาด้วยนะคะ” น้าบุษตะโกนตามหลัง อาหมวยเบรคพรืด “เอามาทำไมหรือคะ” “ก็ยักษ์แดงนะสิคะ ใส่เสื้อได้ไม่กี่นาที ด้ายที่เย็บไว้ก็ไหม้หมดเลย น้าเลยไปถาม NPC มา เขาบอกให้ใช้ด้ายทองเย็บแล้วจะไม่มีปัญหาค่ะ” “โอเค เดี๋ยวหมวยจะซื้อมาให้หลายๆม้วนเลย” --------------------------------------------- ร้านอัญมณีเป็นร้านที่อยู่ใกล้ลานกลางเมือง ที่หน้าร้านมีตู้กระจกขนาดใหญ่ ข้างในมีเครื่องประดับตั้งโชว์อยู่มากมาย ดูไปก็คล้ายๆร้านเพชรในโลกจริง ผิดกันก็แค่ ป้ายที่ติดกับตัวสินค้า แทนที่จะบอกว่าว่าเพชรมาจากเมืองไหน น้ำหนักกี่กะรัต เจียรนัยโดยใครเท่านั้น ก็มีคุณสมบัติเสริมประเภทใส่แล้วป้องกันเวทย์ธาตุไหนได้เท่าไร มีคุณสมบัติเสริมในทางป้องกันหรือทางโจมตีอย่างไร ร้านนี้เป็นร้านยอดนิยมของสาวๆ จึงไม่มีใครผิดสังเกตอะไรที่มีเด็กผู้หญิงจูงมือตุ๊กตาเดินเข้าร้านไป แต่คนในร้านจะผิดสังเกตก็ตรงที่เด็กคนนี้ไม่หยุดดูสร้อย แหวน ต่างหู หรือเครื่องประดับชิ้นไหนเลย แต่กลับเดินไปหา NPC แล้วบอกว่า “ขอซื้ออัญมณีให้โกเลมน้อยกินหน่อยค่ะ” NPC ร้านอัญมณียืนอึ้งไปหนึ่งอึดใจก่อนจะถาม “จะซื้ออัญมณีไปทำอะไรนะคะ” “ให้โกเลมน้อยกินไง” เจ้าโกเลมน้อยตอบแทน NPC มองหน้าอาหมวยกับโกเลมน้อยสลับกัน ทั้งสองยิ้มให้อย่างกว้างขวาง แต่พอจะพูดอะไรต่อ ก็มีอีกหนึ่งหนุ่มมายืนส่งยิ้มให้อีกคน NPC มองหน้าอาหมวย โกเลมน้อยและวินอีกที แล้วก็เชิญทั้งสามเข้าไปในห้องชั้นใน “ขอตรวจสอบคุณสมบัติก่อนนะคะ” NPC ชี้ให้โกเลมน้อยเอามือวางบนแป้นที่ทำเป็นรูปฝ่ามือ แป้นนั้นมีขนาดใหญ่เกือบครึ่งเมตร มือเจ้าโกเลมน้อยจึงแปะลงไปได้แค่ขอบๆแป้น แต่พริบตาเดียว ทั้งแป้นก็เป็นสีเขียว “คุณสมบัติถูกต้อง สามารถรับภารกิจได้ค่ะ” NPC บอก “ภารกิจอะไรหรือคะ” อาหมวยงง ก็จะมาซื้ออาหารให้โกเลมน้อยเฉยๆ NPC ถอนหายใจ ก่อนจะอธิบาย “คืออย่างนี้ค่ะ โกเลม เป็นสัตว์เวทที่มีอายุขัยสั้น และเมื่อตายแล้วไม่สามารถที่จะชุบชีวิตได้อีก การจะเปลี่ยนให้เป็นสัตว์เวทที่ไม่มีกำหนดช่วงอายุ และสามารถชุบชีวิตได้หากว่าโดนฆ่า สามารถทำได้โดยการทำภารกิจให้ผ่านค่ะ” “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่ฉันจะซื้ออัญมณีให้โกเลมน้อยกิน” อาหมวยไม่เข้าใจ “ภารกิจที่ว่าก็คือ การซื้ออัญมณีให้โกเลมกินนั่นแหละค่ะ จะฟังเงื่อนไขเลยไหมคะ” อาหมวยมองหน้าวินแล้วก็พยักหน้า “ข้อแรก ภารกิจนี้จะนับโกเลมทุกประเภทเป็นหนึ่งเดียว การไล่ระดับจะนับต่อๆกัน คือโกเลมดิน โกเลมเลือด โกเลมไฟ และอัลติเมทโกเลม”  NPC หยุดพูดนิดนึง เมื่อไม่รู้ว่าจะจัดเจ้าโกเลมน้อยอยู่ในประเภทไหน “และจำนวนอัญมณีที่โกเลมกินจะเท่ากับ จำนวนธาตุที่โกเลมตัวนั้นมีอยู่ คูณด้วยหนึ่งพันกะรัต คูณด้วยระดับของโกเลม ตัวอย่างเช่น อัลติเมทโกเลมเกิดใหม่ ระดับ 60 จะถูกนับว่า เป็นโกเลมระดับ 240 เพราะนับว่ามีระดับของโกเลมดิน โกเลมเลือด และโกเลมไฟ แฝงอยู่อย่างละหกสิบระดับ” หมวยคำนวณอย่างรวดเร็ว 5 คูณพัน คูณ 241 เท่ากับ หนึ่งล้านสองแสนกับห้าพันกะรัต “ข้อสอง อัญมณีที่จะให้กินคิดราคาเหมาให้ถูกเป็นพิเศษ กะรัตละ 5 เหรียญทอง” อาหมวย “หกล้านสองหมื่นกับอีกห้าพัน” “ข้อสาม หลังจากกินจนครบระดับแล้ว โกเลมสามารถกินต่อได้เรื่อยๆ ทุกๆครั้งที่ครบจำนวนธาตุคูณหนึ่งพัน โกเลมจะเลื่อนระดับไปหนึ่งระดับ เมื่อผ่านเควส อาหารของโกเลมจะเป็นอัญมณีไปตลอดชีวิต ต้องกินทุกสิบวันหรือเมื่อพลังชีวิตลดลงมากกว่าสิบเปอร์เซนต์” วินนึกในใจ “แค่กินให้ครบก็ล่มจมแล้ว ยังจะให้กินเกินอีกเหรอ” “และข้อสุดท้าย” NPC มองหน้าอาหมวย “จะต้องจ่ายเงินครั้งเดียวทันที คุณสามารถใช้บัตรเครดิตได้ จะรับภารกิจเลยไหมคะ” NPC ยิ้มหวาน วินสะกิด “อาหมวย ราคาเงินในเกมวันนี้ เหรียญทองละหนึ่งบาทนะ” อาหมวยคิดในใจ “ตานั่นบอกอนุญาตแล้วนี่นา แปลว่าเลี้ยงหรือเปล่าหว่า เอาเหอะ อย่างมากก็ทำงานใช้หนี้ แถมยังมีกล่องเล่นแร่แปรธาตุอยู่ ทำอัญมณีมาขายให้เจ้าของเจ้ายักษ์แดงก็แล้วกัน มันคงต้องกินเหมือนกันแหละ” คิดแล้วอาหมวยก็ยื่นบัตรเครดิตที่ได้มาหมาดๆให้ NPC ไป ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า ก้าวลงเหยียบกับดักเต็มๆไปเสียแล้ว ------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:30:55

ความคิดเห็นที่ 30 บทที่ 80 เหตุการณ์อันซับซ้อน 1 ออกจากตัวเมืองอินเดียโนลามาทางทิศตะวันออกมาประมาณ 5 กิโลเมตร จะมีเนินหญ้าแห่งหนึ่งที่ผู้เล่นมักจะมองข้ามไป เพราะยังออกนอกเมืองมาไม่ไกลพอที่จะมีสัตว์อสูรที่ให้ค่าประสบการณ์และไอเทมดีๆ แต่ก็ไม่ใกล้พอที่จะเป็นจุดนัดพบ และยังต้องเดินออกมาจากเส้นทางเดินปกติอีกช่วงใหญ่ ปกติพื้นที่ในแถบนี้จึงค่อนข้างเงียบเหงา แต่ในวันนี้กลับมีคนเจ็ดคนมาชุมนุมกัน สองแม่ลูก บุษบา มาลี ใช้ดาบฟันกันป๊งเป๊งตามคำสั่งของหัย คนสอนก็ดูจะทำใจแล้วว่าคงเข็ญใครไม่ขึ้นสักคน บทเรียนจึงเน้นแค่ให้ยกโล่มารับดาบให้ทันเท่านั้น ซึ่งเพียงเท่านี้ สองแม่ลูกก็หอบแฮ่กจนไม่มีเวลาจะสนใจอะไรนอกจากดาบของอีกฝ่ายที่ฟันลงมา และที่ยอดเนิน คนที่เหลืออีกสี่คนกลับนั่งคุยกันเรื่อยๆสบายใจ เหมือนไม่มีเรื่องอนาทรร้อนใจ แต่เนื้อหาเรื่องที่คุยกลับเป็นตรงกันข้าม “สรุปว่า สามารถพาหลวงจีนปริศนาออกเดินทางไปก่อนแล้ว” หมีขาวถาม “ใช่ หลวงพ่อเล่นเกมได้เฉพาะช่วงที่จำวัดตอนกลางคืน ออนไลน์ครั้งหนึ่งก็เดินทางได้นิดเดียว พวกนั้นเลยออกเดินทางก่อน บอกให้พวกเราออกเดินทางตามไปวันเสาร์ แล้วคงไปเจอกันที่ชายป่ามนต์ดำวันเสาร์ตอนเย็นๆพอดี” พี่เหยี่ยวให้รายละเอียดเพิ่ม โดยอ้างอิงเวลาตามจริง “ปกติออฟไลน์นอกเมืองไม่ได้ไม่ใช่หรือครับ” สินธพ ถามสิ่งที่สงสัยมานาน “หลวงจีนปริศนาได้อันดับหนึ่งจากการโหวตสิบผู้ยิ่งใหญ่ปีที่แล้ว ตอนที่ท่านนึกไม่ออกว่าจะเอารางวัลพิเศษอะไร พวกผู้เล่นที่ท่านเคยช่วยเลยเสนอให้ท่านขอให้สามารถออฟไลน์ได้ทุกที่ เจ้าพวกนั้นมันหวังให้ท่านสามารถเดินทางไปช่วยแก้คำสาปได้ระยะทางมากขึ้นกว่าเดิมน่ะ ตอนนี้ทั้งเกมก็มีแต่หลวงพ่อเท่านั้นที่ทำได้” อีกาเป็นคนตอบ “แล้วนายมีแผนอะไร ถึงไปเสนอให้หมวยน้อยลุยเดี่ยว” หมีขาวถามพี่เหยี่ยว “ก็ไม่มีแผนอะไรหรอก แค่ไม่อยากให้ใครรู้ว่าพวกเราอยู่ในปาร์ตี้เลือด ขืนให้อยู่ปาร์ตี้เดียวกัน นักเล่นมือเก่าอย่างเจ้าสามารถกับมือใหม่ที่ก้าวหน้าเร็วจนน่าสงสัยอย่างเอเรสคงจับสังเกตได้ไม่ยาก” พี่เหยี่ยวสร้างความผิดหวังให้คนฟังมาก เพราะแต่ละคนก็หวังว่าพี่เหยี่ยวจะมีแผนอะไรซับซ้อนกว่านี้กันทั้งนั้น “แล้วแกไม่กลัวหมวยน้อยเป็นอะไรไปหรือวะ” อีกาถาม “ลืมเจ้าโกเลมน้อยไปแล้วรึ ยุงยักษ์ปากเข็มยังไม่กล้าหือ มันคงคุ้มครองนายมันได้หรอก แล้วถ้ามันพลาดท่าขึ้นมาจริงๆ เราอาจจะได้เจอคนชุดขาวนั่นอีกหนก็ได้” พี่เหยี่ยวไม่กังวลเลยสักนิด แม้หมีขาวจะไม่ค่อยชอบนักที่แผนด้านนี้ไม่รัดกุมเท่าไร เขาก็ต้องปล่อยไปก่อน “แล้วทางเพื่อนวินเป็นยังไงบ้าง” หมีขาวถามสินธพ “น้ำฝน ลูน่ากับธนู เป็นนักศึกษาคณะเดียวกัน ไม่มีประวัติอาชญากรรม พี่ชายของลูน่าเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชนที่เวลส์เมื่อปลายปีที่แล้ว” สินธพรายงานเท่านี้ก็หยุด หมีขาวมองหน้า ก่อนจะพูดต่อ “อย่าบอกนะว่า รายนี้ก็อยู่ในไอซียูในสภาพเจ้าชายนิทราก่อนเสียชีวิต และตำรวจท้องที่ปิดคดีโดยไม่มีการชันสูตร” สินธพพยักหน้าช้าๆ “ก่อนตายทำงานที่ GWL สาขายุโรป ตำแหน่งเจ้าหน้าที่พัฒนาโปรแกรมด้วย พอได้ข้อมูล เจ้าหัยถึงได้เลิกถ่วงเวลาถอนคำสาปทันที แต่คงต้องส่งคนอื่นไปตีสนิท ผมกับเจ้าหัยหมดสิทธิ์สืบอะไรจากทางนี้ แกล้งหนักมือไปหน่อย โดนเหม็นหน้าไปแล้ว” สีหน้าสินธพไม่ได้สำนึกผิดเลยสักนิด หมีขาวส่ายหน้า “เรื่องชักจะยุ่ง ม้าที่เหลืออีกหกมีใครว่างมั่งเนี่ย” “พาชีกับดุรงค์น่าจะเหมาะ แถวป่ามนต์ดำมีแหล่งแร่เยอะเหมือนกัน สองคนนี่แฝงตัวเป็นนักขุดแร่ จะจัดให้ไปเจอกันกลางทางก็แล้วกัน” อีกาเลือกคนในความดูแลของตัวเอง “โอเค ไว้ไปใกล้ๆแถวนั้นจะส่งข้อความไปบอก แต่เขียนบทละครเองนะโว๊ย ขี้เกียจคิด” พี่เหยี่ยวบอก “แล้วทักษะล้างคำสาปของหัยเป็นอย่างไรบ้าง” หมีขาวซักอย่างสนใจ “ถอนคำสาปเข็มหมื่นโลกันต์ได้คำสาปเดียว อานิสงฆ์ของการแกล้งคนส่งผลให้พลังจิตขึ้นพรวดๆ ตอนนี้น่าจะเลยพันจุดไปแล้ว อ้อ ผมมีอะไรให้ดู” สินธพล้วงลูกแก้วสะสมพลังจิตที่เขาให้หัยยืมไปใช้ถอนคำสาปออกมาให้ดู หมีขาวรับลูกแก้วมาดู ตอนนี้ลูกแก้วกลายเป็นสีฟ้าใสและมีขนเส้นเล็กๆสีชมพูนับพันอยู่ภายใน “ข้างในเป็นอะไร” หมีขาวถาม พลางส่งลูกแก้วต่อไปให้อีกากับพี่เหยี่ยว “เข็มที่ถอนออกมาจากตัวลูน่า ตอนแรกลูกแก้วเป็นสีน้ำเงินเข้ม ส่วนเข็มเป็นสีขาว แต่สีของลูกแก้วจางลงเรื่อยๆ ส่วนเข็มก็เปลี่ยนเป็นสีชมพู แล้วสีก็เข้มขึ้นเรื่อยๆอีกเหมือนกัน” สินธพอธิบาย อีกาพิจารณาอยู่พักใหญ่ ก่อนจะบอก “เข็มพวกนี้มีธาตุไฟสะสมอยู่เยอะ และเวทน้ำแข็งที่หมวยน้อยบรรจุไว้ก็อ่อนกำลังลง เก็บให้ดีๆก็แล้วกัน ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่า ถ้าธาตุไฟนี้มันเอาชนะเวทน้ำแข็งได้แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น” สินธพรับลูกแก้วกลับคืนมา “ผมไม่ค่อยอยากรู้เท่าไรว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น สงสัยต้องหาทางใช้ก่อนที่มันจะมีปัญหา” ----------------------------------------- ที่ร้านอัญมณี NPC กำลังยุ่งวุ่นวายกับการส่งอัญมณีสีต่างๆให้เจ้าโกเลมน้อยกิน แต่เจ้าโกเลมน้อยก็กินไม่ยั้ง อาหมวยกับวินที่รออยู่อีกด้านหนึ่งของห้องกำลังนั่งลุ้นอย่างหวั่นใจ “เที่ยวนี้จะต้องถึงกับขายบ้านไหมอาหมวย” วินกระซิบถาม “ไม่ต้องมั้ง” อาหมวยตอบเสียงเบา “แล้วบัตรอาหมวยมีเงินพอเหรอ” วินยังหวั่นใจ “บัตรนั่นไม่ใช่ของอาหรอก น่าจะพอเพราะเขารวย” อาหมวยคาดคะเนเสียเบา แต่ทำเอาวินหันมามองหน้าอาหมวย อย่างตกใจ “ของคุณมิคาเอลหรือครับ” วินถามย้ำ วินรู้ดีว่าอาหมวยเป็นคนที่ชัดเจนเรื่องเงินๆทองๆมาแต่ไหนแต่ไร ขนาดกับป๊าที่เป็นพี่ชายแท้ๆจะแจกเงินยังต้องรอตรุษจีน ไม่งั้นอาหมวยไม่รับ แล้วนี่อาหมวยเป็นอะไรกับมิคาเอลถึงได้ให้บัตรเครดิตกันไว้ใช้ “อืมม กะว่ายืมมาจ่ายตรงนี้ก่อนแป๊บนึง เงินที่ธนาคารไม่รู้จะพอหรือเปล่า เลยไม่กล้าใช้บัญชีในเกมเดี๋ยวพอเขาเข้าเกม อาจะโอนคืนให้ ถ้าไม่พอก็รับเลี้ยงเจ้ายักษ์แดงต่ออีกหน่อย หาเสื้อผ้า หาอาหารให้มันด้วย ถึงยืมก็ไม่เยอะเท่าไรหรอก เพื่อโกเลมน้อยยังไงก็ต้องช่วยไว้ก่อนนะวินนะ” อาหมวยขยายแผนการของตัวเอง สำหรับวิน ไอ้ที่พูดมามันก็ฟังขึ้นอยู่หรอกนะ แต่ยังไงวินก็สงสัย อาหมวยเป็นอะไรกับมิคาเอลถึงได้ให้บัตรเครดิตกันไว้ใช้ ทว่าวินไม่มีโอกาสจะถาม “อะแฮ่ม” NPC อีกคนมายืนกระแอมเสียงดังจนสองอาหลานหันไปมอง “ขออภัยที่มารบกวน พอดีผมเห็นเครื่องหมายที่เมนูเกมของพวกคุณสองคน ไม่ทราบว่าจะรับรายละเอียดภารกิจช่างทองระหว่างที่รอ เอ่อ ให้โกเลมของคุณมันกินให้อิ่ม หรือเปล่าครับ” “จริงด้วย ลืมไปเลยว่าจะมารับเควสนี้ด้วย” วินอุทาน “งั้น รับภารกิจเลยก็ได้ค่ะ” อาหมวยบอก “งั้นเชิญทางนี้ครับ” NPC เชิญทั้งคู่ให้ไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองในห้องข้างๆ พอไปถึง NPC ก็ดึงแผนที่ที่แขวนบนกำแพงมากางให้สองอาหลานดู “ของรางวัลภารกิจนี้คือการได้เรียนทักษะช่างทอง ดังนั้นสิ่งที่พวกคุณต้องทำก็คือ ไปหาตำราแยกแร่ทองคำมาก่อน สถานที่ที่คุณจะหาตำราได้อยู่ตามตำแหน่งเหล่านี้นะครับ” เขาชี้ไปที่ตำแหน่งต่างๆบนแผนที่ราวๆสิบแห่ง วินมองตามแล้วก็สนใจตำแหน่งที่ใกล้ที่สุด “ตรงนี้ทำไมต้องทำเครื่องหมายสีแดงด้วยฮะ” “อ๋อ มันเป็นตำแหน่งที่ทั้งน่าสนใจและน่ากลัวในเวลาเดียวกันครับ ผมไม่แนะนำให้คุณไปที่จุดนี้” NPC ตอบยิ้มๆ “ทำไมละคะ” อาหมวยถาม “ตำแหน่งนี้มันตรงกับรังมังกรพอดีน่ะสิครับ มันเลยน่ากลัวเป็นพิเศษ” พอเห็นวินทำท่าสนอกสนใจมาก NPC ก็แกล้งปล่อยข้อมูลเป็นการเตือนแกมขู่ “ถ้าคุณกล้ารับมือกับมังกรทีละโหลละก็ ผมให้ข้อมูลเป็นพิเศษเลยว่า ตำรามันวางอยู่ในรังของจ่าฝูง เป็นรังเดียวที่เป็นสีทอง และหลังจากที่ได้ตำรา พวกคุณสามารถไปหาทองคำมาส่งภารกิจได้จากถ้ำที่รังมังกรปิดปากถ้ำอยู่ได้เลย” วินถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินจำนวนมังกร NPC จึงหัวเราะใหญ่ เขาคิดว่าสองอาหลานคงเลิกสนใจจะไปหาตำราที่รังมังกรไปแล้ว เขาจึงหันไปหยิบกระดาษมาคัดลอกแผนที่สองแผ่นส่งให้อาหมวยกับวินคนละแผ่น “ตำแหน่งที่เป็นจุดสีน้ำเงินจะเป็นจุดที่มีตำรา จุดสีเหลืองจะเป็นจุดที่มีทอง แต่ถ้ายังไม่ได้ตำรา ต่อให้เจอแร่ทองก็แยกไม่ออก ดังนั้นผมแนะนำให้หาตำราก่อน ของที่ต้องการคือแร่ทองคนละหนึ่งหน่วย สามารถส่งภารกิจได้ที่ร้านอัญมณีทุกแห่งครับ” ทั้งคู่ขอบคุณ NPC ก่อนจะขอตัวออกมา ทันทีที่ปิดประตู วินก็ถาม “ไปที่ไหนดีอาหมวย” “เนื่องจากเราต้องหาเงินใช้หนี้” อาหมวยทิ้งท้ายแค่นี้ วินพยักหน้า “คิดเหมือนวินเลย จุดสีแดงนั่นแหละเหมาะที่สุด” -------------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:35:50

ความคิดเห็นที่ 31 โพสเสร็จแล้ว ห้ามเดี้ยงอีกหนนะ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 23:42:13

ความคิดเห็นที่ 32 เย้ ได้อ่านแล้ว เพลินมากๆ คิดเรื่องได้ไงคะเนี่ย สนุกอะ แอบสงสัย ตอนหมวยคุยโทรศัพท์กับมิคาเอลที่บังกะโล เปิดเสียงหรือคะ ถึงแอบฟังได้ว่ามิคาเอลอนุญาตให้ซื้ออัญมณีได้ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 11:45:01

ความคิดเห็นที่ 33 บทที่ 61 ตืดคำกรองหรืออย่างไร หายทั้งบทอีกแล้ว = =" คุณ scottie - คือวางเรื่องให้เป็นโลกอนาคต โทรศัพท์สามารถต่อกับทีวีให้เห็นหน้ากันถนัดๆเวลาคุยกันได้คะ มันก็เลยเหมือนเดินไปได้ยินเสียงทีวีที่เปิดทิ้งไว้ในห้อง (สงสัยต้องเพิ่มคำบรรยาย) จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 18:21:56

ความคิดเห็นที่ 34   มาให้กำลังใจคุณพลอยค่า อิอิ ตามติดตั้งแต่ในเด็กดี เลยยยยย นู๋คิดถึงเฮียมิค จากคุณ : เพอร์ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 18:56:02 A:125.27.122.89 X:

ความคิดเห็นที่ 35 นับถือในความขยันขันแข็งขอรับ ^O^ จากคุณ : เหมันต์ใบไม้ผลิ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 18:56:55