ปิติ

ลูกถามแม่ว่า...

"แม่รู้ไหมคะ โตขึ้นลูกอยากเป็นอะไร"

แม่ตอบว่า...

"ลูกอยากเป็นแอร์โฮสเตสค่ะ"

(นั่นเพราะแม่รู้ดีอย่างที่สุด ว่าลูกของแม่ชอบขึ้นเครื่องบิน และแม่เชื่อมั่นเหลือเกิน

ว่า.. สิ่งที่แม่ได้ป้อนความใฝ่ฝันของแม่ที่ยังคงเป็นความฝันอันถาวรมิมีทางจะเป็นจริงได้ ผ่านมายังลูก ซึ่งลูกคงได้ซึมซับความฝันนั้นจากผู้เป็นแม่)

"ถูกต้องค่ะ!" ลูกตอบอย่างดีใจ น้ำเสียงของลูกช่างเบิกบาน

ประหนึ่งเห็นไก่เคเอฟซีจานโต ที่ลูกโปรดปราน วางอยู่ตรงหน้า

"แม่จ๋า... แม่รู้ไหมว่าทำไมลูกถึงอยากเป็นแอร์โฮสเตส"

แม่ตอบลูกอย่างมั่นใจเป็นพิเศษ

ว่า... "เพราะลูกอยากไปเที่ยวต่างประเทศ ลูกชอบขึ้นเครื่องบิน ได้อยู่ที่สูงไงคะ"

ลูกตอบแม่ด้วยน้ำเสียงมิเบิกบานเหมือนเก่า "ไม่ใช่คะ"

่

แม่เองก็ผิดหวังในคำตอบนั้น แต่แม่ยังมีคำตอบคำตอบหนึ่งอยู่ในใจเป็นคำตอบสำรอง

ลูกเ่อ่ยต่อไปว่า... "แม่จ๋า ลูกให้แม่ตอบอีกครั้งนะคะ"

และครั้งนี่แม่ไม่พลาดแน่ๆ

แม่ตอบลูก... "เพราะได้แต่งตัวสวยไงคะ ได้แต่งหน้าแบบที่ลูกชอบด้วย"

เสียงที่เดินทางผ่านระบบเครือข่ายไร้สายที่แสนมหัศจรรย์ และมีพระคุณสูงส่งสำหรับแม่ยามนี้ เป็นเสียงคุ้นเคยของลูกสาวแสนน่ารักของแม่.. แม่ตระหนักได้ถึงรอยยิ้มอันสวยงามของลูกรัก

ลูกเอ๋ย ... แม่รู้ว่าลูกของแม่ รักความสวยงามเป็นที่สุด

แต่.... ลูกกลับตอบแม่มาว่า

"ลูกอยากได้เงินเดือนเยอะๆๆๆ จะได้ช่วยรักษาแม่ ให้แม่มีเงินไปหาหมอ"

ณ วินาทีนั้น แม่รู้สึกได้ถึงความปิติ.. ปิติ ที่ล้นออกมาจากความรู้สึกที่เหลือ เกินกว่าจะอธิบายได้

แม่กลืนความปิตินั้นกลับไปที่หัวใจเพื่อซึมซับความรู้สึกที่แสนจะวิเศษ

ให้ลึกซึ้งอย่างที่สุด

โถ.. ลูกรัก....

แม่อยากกอดลูกเหลือเกินในยามนี้ แต่เราช่างห่างไกล

แม่พูดกับลูกน้อยตัวกลม "ขอบคุณค่ะลูกรัก... แม่รักลูกที่สุดในโลก ลูกคือดวงใจของแม่"

"ค่ะ..ลูกรักแม่เท่าฟ้า" ลูกตอบอย่างเดียงสา และจริงใจ

ลูกช่างเป็นดั่งโอสถทิพย์ ที่รักษาหัวใจอันอ่อนล้าของแม่

ชั่วขณะหนึ่ง...

ไม่มีถ้อยคำใดเล็ดลอดออกมาจากปากของแม่ นอกจากธารน้ำตาแห่งความปิติ

และหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังมหาศาลที่ทำให้ ชีวิตที่เหี่ยวเฉา

กลับมาเป็นชีวิตที่อาบไปด้วยความหวังที่จะสุข อีกครั้ง

ลูกจ๋า..ยาใดที่ว่าวิเศษ.. หาเปรียบได้กับยาใจที่ลูกให้กับแม่...


แม่รักลูกเหลือเกิน

จากคุณ	: ณรัก
เขียนเมื่อ	: 15 พ.ย. 52 00:35:24 A:79.134.116.37 X: