ความคิดเห็นที่ 1   มีกี่เพศกันแน่? ถ้าเราอ่านคำสอนทางศาสนา จะพบว่า บางศาสนาสอนว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงสร้างมนุษย์ให้มีสองเพศ ในขณะที่บางศาสนากล่าวว่ามนุษย์ในยุคแรกเริ่มนั้นไม่มีเพศ คือไม่มีอวัยวะเพศชายหรือหญิงปรากฏ แต่ต่อมาเมื่อมนุษย์มีกิเลสหยาบกระด้างขึ้นก็จึงอวัยวะเพศปรากฏ มนุษย์จึงแยกออกเป็นสองเพศ โดยรวมแล้วน่าจะยังไม่มีศาสนาใดพร่ำสอนว่ามนุษย์เกิดมาพร้อมกับความหลากหลายทางเพศ แม้กระทั่งการสอนเรื่องศีลธรรมทางเพศก็จะกล่าวเฉพาะว่าการงดเว้นจากล่วงละเมิดประเวณีในความหมายของการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงที่ต้องห้าม (รึว่า สมัยก่อนเก่าจะไม่มีเกย์ ทอม หรือดี้---แต่เท่าที่อ่านประวัติศาสตร์มาบ้าง ก็ต้องยอมรับว่า เกย์มีมานานไม่ต่ำกว่าสองพันปีแล้ว ไม่ว่าจะเป็นฝั่งอินเดียก่อนหรือหลังพุทธกาล หรือแม้กระทั่งสมัยอารยธรรมกรีกโรมันเองก็ตาม) ถ้าพิจารณาผิวเผินก็ดูคล้ายๆกับว่า หลักศีลธรรมทางเพศไม่ได้ห้ามการที่เกย์นอกใจเกย์ หรือทอมนอกใจดี้ หรือดี้นอกใจทอม ซึ่งผมคิดว่า มันไม่ใช่เช่นนั้นแน่นอน! แต่สิ่งที่น่าสนใจคือ คนจำพวกใดที่สำเร็จความปรารถนาทางเพศด้วยการมีเพศสัมพันธ์กับคนเพศเดียวกันนั้นถือเป็นความบาป หรือเป็นผลของกรรมในชาติปางก่อน อย่างไรก็ดีผมไม่มีเจตนาที่จะไปล้มคำสอนทางศาสนาหรือตั้งคำถามกับศาสดาพระองค์ใดในเรื่องสิทธิมนุษยชนของคนกลุ่มหนึ่งในโลกที่รักและใคร่ใกล้ชิดกับบุคคลที่มีเพศเดียวกันกับตัวเอง ครั้งหนึ่งผมเคยนั่งฟังธรรมะบรรยายจากคุณแม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต ที่จังหวัดเชียงใหม่ ประมาณปีพ.ศ.2541 ท่านสะกดเด็กวัยรุ่นจำนวนหลายร้อยให้นั่งฟังท่านอย่างสงบเงียบ แม้ว่าเสียงไมค์จะไม่ค่อยดังชัดก็ตาม ผมจำไม่ได้ว่า ท่านบรรยายธรรมะเรื่องอะไร แต่จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่า เป็นเรื่องเกี่ยวข้องกับชีวิตในวัยรุ่นวัยเรียน บังเอิญผมติดสอยห้อยตามเพื่อนไปฟังด้วยจึงมีโอกาสได้เรียนรู้ธรรมะที่ไม่คิดว่าจะฟังง่าย เข้าใจได้จากท่าน Highlight ของการบรรยายธรรมอยู่ที่การตอบคำถาม และก็ช่างน่าประหลาดว่ามีนักศึกษาชายคนหนึ่งเรียนถามท่านว่า “การที่ผมรักเพื่อนเพศเดียวกัน ผมจะผิดไหม ผมจะบาปไหม?” ซึ่งคำถามนี้อยู่ในใจของผมมานานแล้ว และวันนั้นได้รับคำตอบว่า “การที่เรารักคนเพศเดียวกัน ไม่ใช่ความผิด เพราะความรักไม่ใช่ความผิด แต่เราต้องเรียนรู้ความรักที่ทำให้เราเป็นสุขมากกว่า...” ผมตีความเอาเองว่า ถ้าเช่นนั้นแล้ว ความรักไม่ว่าแบบใดก็ไม่ใช่หลักประกันว่า รักแล้วจะสุขสมหวัง หรือรักแล้วจะทุกข์และผิดหวังตลอดไป แต่ที่เกย์รู้สึกผิด หรือเป็นบาป ก็เนื่องจากเกย์โดยทั่วไปเมื่อรู้ตัวว่าชอบผู้ชายเข้าให้แล้ว (รักแรก) มักจะปฏิเสธหรือพยายามปรับเปลี่ยนความคิด ด้วยกลัวเกรงว่า “จะอยู่ในสังคมลำบาก จะไม่สามารถบอกใครได้แม้แต่คนในครอบครัว” ครั้นเมื่อเวลาดำเนินไปเป็นเดือน เป็นปี และหลายๆปี เกย์ก็ยังคงเป็นเกย์ เปลี่ยนตัวเองไม่ได้อยู่ดี ถึงจะแอบมีแฟนไปบ้าง หรือคอยลองคบใครจริงจังมาแล้ว ลึกๆในหัวใจก็รู้สึกผิด รู้สึกว่าเป็นบาป ไม่มีทางลบเลือนได้สักที ผลก็คือไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง และไม่มีความเชื่อมั่นในความรัก เพราะคิดว่าความรักแบบนี้มีรากเหง้าจากบาปหรือกรรมเก่า (ซึ่งจริงหรือไม่นั้น ยังไม่สำคัญเท่ากับว่า เรามีวิธีจัดการตัวเองอย่างไรกับความรักที่เกิดขึ้นในใจ) จนเกิดสุภาษิตสอนเกย์ว่า “ไม่มีรักแท้ในหมู่เกย์” คล้ายๆกับ “ไม่มีสัจจะในหมู่โจร” จากคุณ : ชายในความหมายใหม่ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 21:37:10 A:58.8.166.91 X: TicketID:241998

ความคิดเห็นที่ 2   จึงกลายเป็นว่าดูถูกตัวเอง ดูแคลนคนรัก และสิ้นศรัทธาในความรักตั้งแต่เริ่มต้น และนี่เองที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เกย์จำนวนไม่น้อยเลือก “รักออนไลน์สายด่วนชวนเสียว” หรือ “เดินเข้าตลาดขายแท่งอ้อย” โดยเชื่อว่า “อย่างไรก็ตามชาตินี้ก็ไม่สมหวังในรัก ก็ขอลิ้มรสสวาทไม่ให้ขาดหายดีกว่า” และแน่นอน...ด้วยวิธีคิดและวิถีชีวิตลักษณะนี้ โอกาสที่จะเจอ “ความรัก” ก็คงน้อยลงไปทุกทีๆ เพราะไปตั้งโจทย์ของชีวิตไปที่การมีเพศสัมพันธ์เป็นหลัก (ถ้าโจทย์เป็นเรื่อง sex คำตอบก็มักจะนำไปสู่การมี sex ในที่สุด---ความเห็นส่วนตัวครับ) นี่อาจจะเป็นนิทานสอนใจคนทุกเพศก็ได้ว่า ควรมีรักเมื่อไหร่ และควรมีรักอย่างไรที่จะให้ความสุขเย็นจริงๆ เนื่องจากยุคสมัยดำเนินมาถึงการที่คนไม่ว่าเพศไหนต่างก็แปลงเนื้อหนังมังสามาเป็นต้นทุนพร้อมการเติบโตของกำลังซื้อและแรงขายในห้วงธุรกิจการแต่งเติมเสริมตัดสัดส่วนมหาศาล ผู้คนถูกทำให้รู้สึกตรงนี้เล็กไป ตรงนั้นอวบไป ตรงนู้นสั้นไปนิด ตรงนั่นก็ดำไปหน่อย เป็นต้น ในขณะที่กระแสแนวคิดที่ทำให้คนมีสติรู้เท่าทันตัวเองกลับมีน้อยเกินไป จนทำให้เราแยกไม่ออกว่า สิ่งไหนที่เราควรทำเพื่อเพิ่มความรักให้กันและกัน สิ่งไหนที่เรากำลังทำไปเพื่อพอกพูนความใคร่ให้ตัวเองและผู้อื่น (เอ๊ะ เขียนมาถึงเรื่องนี้ตั้งกะเมื่อไหร่!) น่าสังเกตหรือไม่ว่า หลักศีลธรรมไม่ได้ห้ามการมีความรัก แต่ห้ามการแสดงออกซึ่งความใคร่ ผมว่านี่เป็นคำตอบหนึ่งที่ทำให้ใครจะเป็นเกย์หรือไม่ก็ตาม ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดหรือบาปเมื่อมีความรักเกิดขึ้นในใจ แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือเราสามารถมีสติพอที่จะรู้ว่า ตัวเองกำลังรัก หรือ ตัวเองกำลังใคร่ และควรดำเนินชีวิตอย่างไร ไม่ว่าจะโลกนี้จะมีหลักเกณฑ์เรื่องการแบ่งเพศด้วยหลักศาสนา หรือหลักกฎหมายในลักษณะใด จะยอมรับความหลากหลายทางเพศหรือไม่ก็ตาม สิ่งที่ทุกคนต้องเข้าใจตรงกันก็คือ มันเป็นเพียงกรอบพฤติกรรมที่วางไว้ให้คนเดินตามภายใต้สมมุติฐานที่ว่า ทำตามแล้ว สังคมจะไม่วุ่นวาย แต่จนแล้วจนรอดนะครับ สังคมไม่เคยแตกแยกหรือโกลาหลเพราะมีชายรักชาย มีหญิงรักหญิง ฯลฯ ในทางตรงข้าม...ที่สังคมแตกร้าว และครอบครัวล้มเหลวเพราะยกเอาความใคร่ให้ยิ่งใหญ่กว่าความรักต่างหาก จากคุณ : ชายในความหมายใหม่ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 21:38:17 A:58.8.166.91 X: TicketID:241998

ความคิดเห็นที่ 3   กลับมาที่หัวเรื่องอีกครั้ง ว่า มีกี่เพศกันแน่? คนทั้งโลกเข้าใจมาตั้งแต่เล็กว่ามีคนเราเกิดมามีอยู่ 2 เพศโดยใช้อวัยวะเพศเป็นเกณฑ์แบ่งแยก และกำหนดตรรกะการมีเพศสัมพันธ์คือการสวมสอดกันระหว่างอวัยะเพศทั้งสอง (แปลกดี ที่ไม่มีใครตั้งกฎว่า คนที่อยากเป็นผู้ชายก็คือเพศชาย คนที่อยากเป็นผู้หญิงก็คือเพศหญิง หรือคนที่มีเท้าเล็กเป็นผู้ชาย ส่วนคนที่มีเท่าใหญ่เป็นผู้หญิง) กฎเกณฑ์ของรัฐทุกรัฐให้ความหมายของเพศโดยเน้นที่อวัยวะเพศและการมีเพศสัมพันธ์เท่านั้น ไม่ได้ครอบคลุมไปถึงความรักที่ตามมาด้วยความใคร่ที่หลากหลาย มีไม่กี่รัฐที่นิยามความหมายของเพศใหม่โดยคำนึงถึงจิตใจของเจ้าของอวัยวะเพศด้วย เพราะยังมีคนอีกมากมายที่เขาไม่ได้อยากมีอวัยวะเพศที่ติดตัวเขามา หรือไม่ได้ต้องการแสดงออกความรักและความใคร่ตามตรรกะการมีเพศสัมพันธ์ที่รัฐกำหนดไว้ ถ้าเราสรุปว่าโลกนี้มีสองเพศ คนอื่นๆที่อยู่นอกเหนือจากหลักเกณฑ์ดังกล่าวก็เป็นอันกลายเป็นเพศที่สามไป กล่าวคือโยนเอาความหลากหลายทางเพศไปกองๆรวมกันไว้ที่คำว่า เพศที่สาม ซึ่งไม่ได้ช่วยทำอะไรให้มันดีขึ้นนอกจากกีดกันและกดทับความรู้สึกนึกคิดเอาไว้เรื่อยๆ เพราะทุกๆครั้งที่เราพูดถึงบุคคลที่สาม ก็แสดงว่า ณ ขณะนั้นเขาหรือเธอไม่ได้อยู่ในคลองสายตาของเราระหว่างการสนทนานั่นเอง หากจะกล่าวแบบเข้าข้างตัวเอง (และอาจจะถูกด่าตามมาในไม่ช้านี้)ก็คือ เรามีคนที่อยู่นอกเหนือจากหลักเกณฑ์ทางเพศน้อยเกินไปในขั้นตอนของการกำหนดนโยบายและกฎหมาย!? ข้อความลักษณะนี้มีฐานคิดไม่แตกต่างจะข้อความหาเสียงประเภทที่ว่า “ขอโอกาสให้ผู้หญิง” คือต้องการเพิ่มสัดส่วนของผู้หญิงในเวทีการเมืองให้มากขึ้น ผมเคยคิดเล่นๆว่า สมัยก่อนที่คนไทยเรายังไม่เจอฝรั่งมากนัก ความเชื่อ ความคิด ความรู้สึกของเราเกิดขึ้นในสังคมที่มีผู้ชายนำหรืออยู่ในรัฐของผู้ชาย คืออำนาจตกอยู่ในมือผู้ชาย ผู้ชายกำหนดวัฒนธรรม กำหนดแบบแผนทางสังคม หรือกำหนดแม้กระทั่งชีวิตของผู้หญิง ในขณะที่ผู้หญิงสามคนอีกจะอยู่ในฐานะเมียของผู้ชายคนเดียวได้โดยมีศักดิ์แห่งภรรยาแตกต่าง (แล้วก็ยังต้องแย่งกันเป็นที่หนึ่งของผู้ชายด้วย) ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงก็ถูกสอนให้จงรักสามีเดียวและเก็บความบริสุทธิ์ผุดผ่องเอาไว้ให้ผู้เป็นสามีของตน(ซึ่งอาจจะมอบความเป็นสามีให้ผู้หญิงคนอื่นๆมาก่อนหน้านี้แล้วไม่น้อย) ไม่ว่าจะมีคนมาด่าว่าผมอย่างไรก็ตาม เราก็เห็นปรากฏการณ์แบบนี้โลดเล่นในทีวีมาเนิ่นนาน และยังไม่มีทีท่าว่าจะหายไป ถ้ามีนักเขียนนิยายสักคนกล้าเขียนบทให้นางเอกเป็นฝ่ายเลือกผู้ชายไม่ได้บ้าง หรือให้มีสามีเอก สามีรอง สามีบ่าวขึ้นมาเขย่าบรรทัดฐานที่ผู้ชายขีดเขียนให้มาบ้างก็คงจะสร้างประเด็นให้กระทรวงวัฒนธรรมได้ออกโรงมาแถลงการณ์ต่อต้านได้เป็นระยะๆสะใจดี จากคุณ : ชายในความหมายใหม่ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 21:41:07 A:58.8.166.91 X: TicketID:241998

ความคิดเห็นที่ 4   กลับมาต่อ... เมื่อเวลาผ่านไปคนไทยได้รับการวิจารณ์จากพวกฝรั่งว่า ผู้ชายไทยมีเมียเยอะ มีหลายบ้าน ก็เลยเริ่มคิดได้หรือได้คิดก็ไม่ทราบจึงได้ออกกฎหมายให้ผัวเดียวเมียเดียวตามพวกฝรั่งบ้าง แต่การออกกฎหมายไม่ได้ทำให้ความคิดและความเชื่อเปลี่ยนไปทันที ซากเดนทางสังคมในอดีตมันก็กลับเจริญเติบโตขึ้นมาใหม่ภายใต้การสถาปนาอำนาจของผู้ชายอย่างเต็มรูปแบบมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เพราะแม้ในภายหลังผู้หญิงจะมีโอกาสได้เรียน ได้จับปากกกาดินสอบ้าง ก็ยังต้องมาเรียนวรรณกรรมที่ทำให้ยอมรับสภาพที่ผู้ชายเป็นใหญ่อยู่ดี น่าแปลกที่โรงเรียนไทยไม่ค่อยสอนสังคมเปรียบเทียบหรือวรรณกรรมสร้างสรรค์ของต่างประเทศตั้งแต่ยังเล็กๆ กลับปลูกฝังจารีตเก่าๆอย่างเร่งร้อนตั้งแต่อนุบาล ผมอยากให้เด็กๆที่เติบโตมาเขาได้รู้จักประวัติศาสตร์เรื่องเพศในแง่มุมที่มันเกิดขึ้นจริงบ้าง เพราะมันคือพื้นฐานที่สุดคือแนวคิดประชาธิปไตยซึ่งให้เกียรติบุคคลในฐานะของปัจเจกชนที่มีสิทธิ และเสรีภาพ ถ้าเราสอนเรื่องความเจ้าชู้ของขุนแผน ความกระล่อนของศรีธนชัย หรือเสน่ห์เร่าร้อนของอิเหนาได้ เราก็น่าจะสอนประวัติของอดีตผู้นำสตรีของอังกฤษอย่างมากาเร็ต แท็ตเชอร์ แม้กระทั่งวิธีคิดของหญิงชาวบ้านอย่างยายไฮที่สามารถต้องสู้กับอำนาจมืดในรัฐได้ ผมว่า มันน่าสนใจยิ่งกว่าการได้อ่านชีวิตในวัยร้อนวัยรักของขุนแผนที่ถึงขั้นปล่อยให้ความใคร่กำเริบกระทั่งตอนบวชเรียน ดังนั้นมีต้องคิดถึงพวกที่ถูกโยนทิ้งแล้วอย่างพวกผมหรอก เหอๆ ๆ นึกสภาพสิครับ..มันจะมีไหมที่ละครแนว “ก้องกะพี” หรือ “หญิงกับนุช” จะออกมาเต็มๆ ได้เรื่อยๆ เป็นตัวเอกของละครหรือหนัง พอละครแนวนี้จบในแต่ละตอน ครูโรงเรียนมัธยมหรือประถมก็จะสามารถออกมาสรุปแง่คิด ปัญหาและทางออกของความรักหรือความสัมพันธ์ในลักษณะนี้ แม้แต่ตำราเรียนสุขศึกษาก็มองเรื่องการรักเพศเดียวกันหรือพฤติกรรมที่ตรงข้ามกับอวัยวะเพศเป็น “การเบี่ยงเบนทางเพศ” หรือ “ปัญหาวัยรุ่น” นี่ก็ยังดีที่ไม่เขียนว่า “เป็นขยะสังคม” ผมจำได้ติดตาติดใจติดหู สมัยอยู่มอสาม ครูวิชาแนะแนวพูดในห้องว่า “เพื่อนของเราที่เป็นตุ๊ด เขาเป็นคนเกิดมาน่าสงสาร ขอให้เข้าใจเขา อย่าล้อเลียน” (ประมาณสักสิบห้าปีก่อน คำว่าเกย์ยังมิแพร่หลาย ผู้ชายเรียบร้อยหรือออกสาวตั้งแต่เล็กน้อยถึงมากถูกเรียกว่า ตุ๊ดเรียบครับ พึ่งมีวิวัฒนาการของการเรียกขานมาเป็นแต๋ว เป็นเกย์-เกย์คิง-เกย์ควีน-ไบ-เก้ง-กว้าง ในระยะหลังๆ ส่วนคำว่า กระเทย ก็ถือว่าทันสมัยเมื่อเทียบกับคำว่า บัณเฑาะก์) พอโตๆมาก่อนจะเข้ามหาวิทยาลัย ครูวิชาสุขศึกษาก็จะออกมาสอนช่วงเพศศึกษาว่า พวกตุ๊ดนี่นะ มันกลับใจได้ ขอให้เพื่อนผู้ชายช่วยกัน อย่าปล่อยให้เขาอยู่กับพวกตุ๊ดด้วยกันเองเพราะมันจะทำให้เขาเป็นตุ๊ดแบบกู่ไม่กลับ แล้วก็ “น้องรัน (นามสมมุติ)” ตุ๊ดตัวแม่ของห้องก็ถือโอกาสไปคลุกคลีกับเพื่อนผู้ชายที่เป็นนักกีฬาฟุตบอลทุกวี่วัน จนเกิดเรื่องน่าเศร้าใจ....คือ น้องหนูรันดันโชคร้ายตกเป็นของนักฟุตบอลในโรงเรียนหลายคนในห้องอาบน้ำหลังจากที่พวกผู้ชายเล่นฟุตบอลเสร็จ หนูรันให้การณ์ว่า “แค่กอดๆ ลูบๆ ก็เกิดเรื่อง” ---ว้าว! 555+---สรุปแล้วมันช่วยอะไรไหมครับครู!? อันนี้ก็เป็นเรื่องจริงที่น่าจะเกิดขึ้นในหลายโรงเรียนโดยเฉพาะโรงเรียนชายล้วน คุณพ่อคุณแม่ที่คิดจะป้องกันลูกผู้ชายกลายเป็นลูกสาวหรือเสียความตั้งใจที่อุตส่าห์ตั้งความหวังให้ลูกชายหาลูกสะใภ้มาให้แต่กลับพาลูกเขยมากราบเท้าแทนนี่สิ...พึงศึกษาเป็นกรณีตัวอย่างครับ ไหนๆก็วกเข้ามาเรื่องนี้แล้วขอลากยาวเลยนะครับ คงไม่ว่ากัน... จากคุณ : ชายในความหมายใหม่ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 21:43:19 A:58.8.166.91 X: TicketID:241998

ความคิดเห็นที่ 5   เพื่อนๆของผมหลายคนที่เป็นเกย์แมนๆ หรือจะเกย์สาวหรือตุ๊ดสวยก็ตาม คุณจะเชื่อหรือไหมครับว่าพวกเขาและเธอเหล่านี้เคยมีประสบการณ์แนว xxx กับผู้ชายมาแล้วทั้งสิ้นในสมัยเป็นเด็กมัธยม ส่วนใหญ่คือมีเชื้อเกย์ฝังอยู่ในตัวกันทุกคนแต่ยังออกฤทธิ์ไม่เต็มที่ ความคิดที่จะเปลี่ยนเกย์ให้เป็นชายเป็นไปไม่ได้ฉันใด ความคิดที่จะเปลี่ยนชายให้เกย์ก็เป็นไปไม่ได้ฉันนั้น ล่าสุดที่ทราบข่าวคือ เพื่อนที่แมนมากคนหนึ่ง และเป็นหนุ่มในเครื่องแบบ ก็ดันคว้าหนุ่มในเครื่องแบบมาเป็นแฟนซะแล้ว เออ..นะคนเรา เห็นกันมาตั้งกะเรียนในโรงเรียนมัธยมแต่มาเปิดตัวเอาทีหลัง บรรดานักวิทยาศาสตร์หรือนักจิตวิทยาทั้งหมดไม่ต้องศึกษาเลยนะครับว่า เขาเห็นร่างกายของผู้ชายด้วยกันเองทุกวันๆในค่ายฝึกหรือเปล่า ถึงเกิดอารมณ์ทางเพศกับผู้ชายได้ หรือไม่ก็เกิดการเรียนรู้ความรักระหว่างชายกับชายในภายหลัง ผมเป็นหนึ่งในจำนวนคนที่ไม่เคยเชื่อเลยครับว่า ทฤษฎีที่พฤติกรรมแบบเกย์ๆเกิดจากการเรียนรู้หรือการเลียนแบบจะสามารถอธิบายหรือคาดคะเนพฤติกรรมได้ มันเป็นเพียงจินตนาการของคนที่ไม่เข้าใจอะไรเลยต่างหาก ไม่แน่ใจว่าพอจำรายการตีสิบครั้งหนึ่งได้ไหมเอ่ย ผมจำวันที่ออกอากาศไม่ได้ แต่จำสาระสำคัญได้ว่า มีเด็กคนหนึ่งเขาเกิดมามีอวัยวะเพศชายและหญิงพร้อมกัน แพทย์จึงจำเป็นต้องตัดสินเพศให้เด็กคนนี้ จากการสัมภาษณ์เบื้องต้นพิธีกรถามว่า น้องอยากเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายครับ? น้องตอบว่า ผมอยากเป็นผู้ชายครับ...เราจะเห็นได้จากการแต่งตัวว่า เขาสวมเสื้อและกางเกงแบบเด็กผู้ชายทั่วไป ไม่ได้ใส่กระโปรง เขียนคิ้ว ทาปากแบบผู้หญิง ทุกคนในรายการก็ลุ้นครับว่า แพทย์จะตัดสินอย่างไรและน้องจะได้รับการผ่าตัดให้เป็นเพศใด...เรื่องราวสนุกมาก ผมเองคิดตามตลอด... ปรากฏว่า ด้วยความที่เรามีเทคโนโลยีที่ก้าวล้ำถึงในขั้นที่ว่า สามารถตรวจนับโครโมโซมได้ ทำให้แพทย์และผู้เชี่ยวชาญทราบว่า น้องมีโครโมโซมเพศเป็น XY ...เท่านั้นแหละครับ...พอน้องได้ทราบก็ดีมากที่ได้เป็นผู้ชาย (และแน่นอนว่า จะได้รับการผ่าตัดอวัยะเพศที่เขาไม่ต้องการออกไปจากร่างกาย) และตอนท้ายของรายการ พิธีกรถามว่า แล้วน้องอยากมีชื่อว่าอะไร น้องก็ตอบทันทีเลยว่า พลพล! (ถ้าจำไม่ผิด คุณพลพล นักร้องยอดนิยมก็อยู่ในรายการด้วย) ผมย้อนกลับมาคิดว่า ถ้าสมมุติเหตุการณ์กลับกันคือ น้องอยากเป็นผู้หญิงขึ้นมา คุณหมอจะหนักใจหรือไม่ ในเมื่อรู้ว่าโครโมโซมเพศเป็น XY แต่ร่างกายกลับมีอวัยวะเพศของชายและหญิงคู่กัน มันน่าลุ้นต่อว่า คุณหมอจะจัดการให้แปลงเพศให้เลยหรือไม่... แต่จากเรื่องนี้ก็ทำให้เราได้ข้อคิดว่า แม้แต่โครโซมเพศที่ดูเหมือนจะกำหนดเพศได้ แต่ก็ไม่สามารถใช้หลักการนี้ตัดสินความรู้สึกข้างในได้...(เอาไว้มาเขียนต่อนะครับ) จากคุณ : ชายในความหมายใหม่ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 21:45:52 A:58.8.166.91 X: TicketID:241998

ความคิดเห็นที่ 6 มาอ่านค่ะ เรียบเรียงอ่านง่ายดี แต่แอบสงสัยว่าด้วยลักษณะการเขียน สงสัยจะเหมาะกับห้องอื่นมากกว่านะเนี่ย ดูมีสาระๆ อะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 22:06:20

ความคิดเห็นที่ 7 มารออ่านนะครับ จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 22:08:15

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่แน่ใจว่าอ่านแล้วเข้าถึงแค่ไหน แต่อ่านแล้วให้เกิดความรู้สึกอยากอ่านนิยายที่มีผู้หญิง เป็นใหญ่ และเป็นผู้ที่มีอำนาจในการมีสามีหลวง สามีน้อยเบอร์หนึ่ง เบอร์สอง หรืออาจจะรวม ไปถึงการที่ผู้หญิงจะมีเมียอีกสักคนก็ได้ จะมีใครกล้าเขียนออกมาไหมนั่น (หรือเราต้องเขียนเอง???) ประเด็นน่าสนใจดีค่ะ รู้สึกเหมือนอ่านอะไรที่ไม่ค่อยได้อ่าน และอาจจะได้รับข้อมูลที่ไม่เคย ได้รับมาก่อนก็ได้ จากคุณ : BestChild เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 52 22:09:36

ความคิดเห็นที่ 9 มีประเด็นทางสังคมวัฒนธรรมที่น่าสนใจหลายประเด็นมากเลยครับ เยอะจนหยิบมาคุยไม่ถูกเลย อิๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 10:13:01

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณสำหรับบทความค่ะ รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : น้องดาด้า เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 16:26:41