ความคิดเห็นที่ 1   ชีวิตของทหารระดับพลทหารอาจจะไม่สบายนัก แต่ก็จัดว่าดีกว่าตอนที่ยังไม่ได้เป็น เมื่อมาเป็นทหารพลก็พอจะมีเงินให้แม่ใช้ตอนที่กลับบ้าน บ้านกับค่ายทหารห่างกันไม่เท่าไหร่ แต่พลก็จะออกมาหาแม่ได้ก็เฉพาะวันหยุดเท่านั้น ซึ่งเมื่อถึงวันหยุดพลก็จะรีบเก็บของกลับบ้านด้วยความเป็นห่วงและคิดถึงทันที เช่นเดียวกับแม่ที่เฝ้ารอวันที่พลจะกลับบ้านด้วยความเป็นห่วงเหมือนกัน     ในค่ายพลชอบเล่าให้เพื่อนๆฟังว่า พ่อตั้งชื่อให้เพราะอยากให้ลูกเป็นนายพล ในน้ำเสียงอาจฟังดูคล้ายพูดทีเล่นทีจริง เพราะพลก็ออกจะรู้สึกเขินในความฝันของตัวเองอยู่บ้าง แต่เพื่อนสนิทอย่างดำรู้ดีว่าพลไม่ได้พูดเล่นมันเป็นความใฝ่ฝันจริงๆของเพื่อน     ดำสนิทกับพลเพราะเป็นเด็กรุ่นราวคราวเดียวกัน อยู่บ้านเดียวกันแม้ตอนเด็กอาจจะไม่ค่อยสนิทสนมเท่าไหร่ แต่พอมาอยู่ค่ายทหาร ก็มีแต่พลที่มาจากบ้านเดียวกันจึงมีความคุ้นเคยกว่าคนอื่น     ถึงจะสนิทสนมกันแค่ไหน แต่ดำไม่ใช่พลและพลก็ไม่ใช่ดำ ทั้งสองคนมีความคิดไม่เหมือนกัน ถึงจะมีความหวังดีต่อกัน แต่ก็เป็นความหวังดีที่ต่างขั้วกัน นอกจากเป็นทหารแล้วดำยังรับงานอื่นอีก ดำรับจ้างขนยาเสพย์ติดเข้าประเทศ เป็นงานที่ใช้ความเป็นทหารมาช่วย เพราะคุ่นเคยกับทหารทุกคน เพราะเป็นทหารจึงไม่มีการตรวจค้น หรือถ้าจะตรวจค้นก็ทำเพียงเป็นพิธีเท่านั้น ดำรู้ข้อนี้ดี แค่บอกว่าติดสาวที่ฝั่งตรงข้ามมอยู่ ก็ทำให้เดินเข้าออกด่านได้ง่ายๆ ทยอยขนวันล่ะนิดวันล่ะหน่อย ขนหนึ่งคนก็ได้จำนวนหนึ่ง ถ้าขนหลายคนก็เพิ่มขึ้นเท่าจำนวนคน ดำจึงชวนพลเพื่อนบ้านเดียวกันให้ร่วมงานด้วยกัน     ถึงพลจะเข้าใจดีว่าที่ดำชวนตนนั้นเพราะดำหวังดี การขนยาเสพย์ติดทำเงินให้กับดำมากกว่าเป็นพลทหารหลายเท่า แต่พลยังเป็นพล พลยังรู้ผิดชอบ ยังเป็นคนที่รักเกียรติของทหาร ยึดมั่นในชาติศาสนาและพระมหากษัตริย์ ดังนั้นเมื่อเป็นเรื่องผิดกฎหมายขนาดนี้ พลจึงปฏิเสธดำอย่างไร้เยื่อใย “เงินซื้อกูไม่ได้ไอ้ดำ” พลเจ็บปวดและสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพื่อนที่สนิทที่สุดกลับทำเรื่องที่ขัดกับปณิธานของตัวเอง แต่ก็รู้ว่าเพราะเพื่อนหวังดี จึงยอมเสี่ยงที่เอาเรื่องนี้มาบอกกับตน พลไม่รู้จะทำอย่างไรดี ทำได้แต่คอยเตือนเพื่อนให้เลิกทำงานผิดกฎหมายเรื่อยมาเรื่อยมา จากคุณ : mangduu เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 12:36:06

ความคิดเห็นที่ 2   วันหนึ่งดำหายไปจากค่าย มีข่าวลือว่าทางค่ายรู้ว่าดำเข้าร่วมกับแก๊งค้ายากำลังจะจับตัวมาดำเนินคดี แต่ดำไหวตัวเสียก่อนจึงหนีได้ทัน พลไม่รู้ว่าจะดีใจที่ดำหนีไปได้ หรือเสียใจที่ดำไม่ถูกจับ ถ้าดำถูกจับได้ถึงจะโดนโทษแต่ ก็จะเป็นทางที่ดำจะดึงตัวเองออกมาจากงานผิดกฎหมายนี้ได้ และข่าวลืออีกอย่างหนึ่งคือ ที่ค่ายรู้ว่าดำค้ายาก็เพราะพลไปบอกผู้กอง แต่พลไม่ได้ทำและก็คิดว่าดำคงรู้ว่าพลไม่ได้ทำ     2 ปีในหน้าที่พลทหารพลปฏิบัติงานได้อย่างดี ความซื่อสัตย์อดทนของพลทำให้ผู้บังคับบัญชาพอใจ และพลอาจจะได้เลื่อนยศหากอุบัติเหตุไม่เกิดขึ้นก่อน พลโดนขว้างระเบิดใส่ในขณะที่กำลังลาดตระเวนอยู่เป็นผลให้ขาข้างซ้ายและข้อมือขวาขาด พลบาดเจ็บสาหัสต้องรักษาตัวในโรงพยาบาลร่วมปี     แม่ของพลหัวใจวายหลังจากทราบข่าวว่าลูกชายโดนระเบิด พลไม่มีโอกาสได้รับรู้จนกระทั่งออกจากโรงพยาบาล ลุงชัยที่มักจะมาเยี่ยมตอนเอาของมาขายที่ตัวจังหวัดไม่กล้าบอกพลว่าแม่เสียแล้ว เพราะกลัวพลจะเสียใจจนอาการทรุดลง ได้แต่บอกว่าแม่ไม่ค่อยสบายมาเยี่ยมไม่ไหวเท่านั้น พลกลายเป็นคนพิการที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว รับจ้างชาวบ้านเล็กๆน้อยหากิน หลังจากพลแทบจะฆ่าตัวตายเมื่อกลับถึงบ้าน ชาวบ้านต้องมาขอร้องให้พลมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อพ่อกับแม่ที่เสียไป ชาวบ้านทุกคนรักและสงสารพลจึงให้ความช่วยเหลือเรื่อยมา     คืนหนึ่งขณะที่พลมาช่วยแป๊ะร้านเหล้า พลก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของเพื่อนในค่าย พลได้ข่าวว่าดำออกจากทหารไปอยู่กรุงเทพฯ ชาวบ้านว่ากันว่าไปทำงานได้ดีจนหาเงินมาสร้างบ้านใหม่ให้พ่อกับแม่ได้ ขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปทักเพื่อนเก่านั้น ก็ได้ยินดำที่กำลังเมาคุยในวงเหล้า  “มาคราวนี้นะเว้ยกูจะกลับมารับน้องเปรี้ยวสุดสวยไปกรุงเทพฯ”  “แล้วกูก็อยากจะมาดูไอ้นายพลด้วนด้วยว่ามันมีสภาพทุเรศแค่ไหน นายพลนายพลโง่เป็นควายอยากเป็นนายพล กูชวนไปทำงานดีดีสบายๆไม่ชอบ เจอระเบิดกูลูกเดียวเป็นง่อย” จากคุณ : mangduu เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 12:38:32

ความคิดเห็นที่ 3   พลติดคุกข้อหาฆ่าคนตาย 2 ศพ ศพหนึ่งเป็นของเป้าหมายที่ถูกหมายชีวิตซึ่งก็คือไอ้ดำที่เคยเป็นเพื่อนร่วมตายในค่าย ส่วนอีกศพหนึ่งเป็นลูกหลง ความคับแค้นก่อตัวและถูกปลดปล่อยอย่างรวดเร็ว แต่ความเสียใจในขณะนี้ มันก่อตัวอย่างรวดเร็วแต่การปลดปล่อยช่างดูเนิ่นนานเสียเหลือเกิน พลไม่ได้เสียใจที่ฆ่าอริตาย แต่เสียใจที่มีผู้ไม่เกี่ยวข้องรับเคราะห์ไปด้วย เสียใจที่ไม่มีความอดทนพอ และเพราะเป็นคนอย่างพลจึงต้องมานั่งเสียใจ     โทษจำคุก 30 ปีไม่ได้เนิ่นนานสำหรับลุงพล เพราะเวลาไม่มีค่าอะไรเสียแล้วความคิดของลุงพลเวลานี้ไม่มีความหวังความฝันอะไรเหลืออยู่แล้ว แต่การมีชีวิตอยู่ก็เพื่อรักษาสมบัติชิ้นสุดท้ายที่พ่อแม่ทิ้งไว้บนโลกให้อยู่ยาวนานที่สุด สมบัติที่มีชื่อว่าพลนั่นเอง     ลุงพลถูกฝากขังที่กรุงเทพฯเพราะมีข่าวว่า จะมีการปล้นคุกจึงต้องย้ายนักโทษไปยังเรือนจำต่างๆ ส่วนลุงพลถูกส่งตัวมาอยู่ที่กรุงเทพฯและพ้นคุกในเวลาต่อมาทั้งที่ยังไม่ได้ส่งกลับ ลุงพลกลายมาเป็นขอทานกลางเมืองใหญ่หลังจากออกจากคุก     อาชีพขอทานเป็นอาชีพที่ลุงพลไม่อยากทำ แต่กับชายชราพิการเดินไม่ได้คนหนึ่งจะมีใครจ้างให้ทำงาน ในเมืองกรุงที่ผู้คนเร่งทำงานหาเงินเช่นนี้ ใครจะมีเวลาคอยมาเห็นใจใครได้มากนัก อย่างมากก็แค่เศษสตางค์ที่พอจะแบ่งปันได้เท่านั้น     ลุงพลขอทานเป็นคนที่ชาวบ้านชุมชนข้างรางรถไฟรู้จักเป็นอย่างดี ไม่ใช่เพราะเป็นคนพิการขาขาดแขนกุด เพราะคนพิการแบบนี้ที่นี่มีให้เห็นอยู่ไม่ใช่น้อย แต่ชาวบ้านทุกคนรู้จักลุงพลก็เพราะ ลุงพลเป็นขอทานที่มีเงินให้ยืม ให้ยืมไม่ใช่ให้กู้ ลุงพลไม่เคยเรียกดอกเบี้ยกับใคร ไม่เคยตามทวงเงินกับใคร ไม่ใช่ว่าแกร่ำรวยจนมีเงินทองจะแจกใครต่อใคร แต่ลุงพลเลือกคนที่แกจะให้เงินยืม แกจะดูจะคุยจนกว่าจะแน่ใจว่าคนไหนจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ คนไหนที่เชื่อใจได้ แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดที่จะคืนเงินแก แต่ก็เป็นส่วนน้อยเท่านั้น แต่ลุงพลก็ถือว่าเป็นการตัดสินใจของแกเอง แกก็จะคิดว่านั่นคงเป็นเจ้ากรรมมาแต่ชาติปางก่อนก็จะทำให้ไม่เศร้า ไม่กลุ้ม ไม่โกรธ นี่คือหัวใจของลุงพลในตอนนี้     ช่วงแรกที่แกมาอยู่ที่นี่ ช่วงแรกที่แกขอทาน ชาวบ้านมักเรียกแกว่าขอทานบ้า ขอทานบ้าชอบเก็บก้อนหินตามข้างทางใส่ย่ามเก่าๆเอาไว้ ลำพังตัวเองมีขาเดียวก็เดินลำบากอยู่แล้ว ยังเก็บเอาก้อนหินแบกไปไหนมาไหนอีก เวลานั่งขอทาน ขอทานบ้าจะยื่นหินสกปรกให้กับคนที่มาหย่อนเงินลงในขัน บางคนรับแต่ส่วนมากไม่รับ เพราะไม่มีใครรู้ว่าแกทำไปทำไมจึงเรียกแกว่าขอทานบ้า จากคุณ : mangduu เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 12:40:22

ความคิดเห็นที่ 4   ลุงพลเข้าใจดีว่าเศษหินที่นำมาขายนั้นเป็นของที่ไม่มีค่า แต่ก็ไม่อยากจะขอใครกินเปล่าๆ ถึงแม้จะเป็นแค่ก้อนหินแต่ก็เป็นของที่นำมาเพื่อแลกเปลี่ยน บางคนได้หินมาก็นำไปทิ้ง บางคนส่งคืนให้ลุงพลแต่ทุกคนจะมองแล้วยิ้มในความประหลาดนี้     การที่ติดคุกอยู่นาน ไม่มีทรัพย์สินใดๆเหลืออยู่ อีกทั้งยังพิการแขนขา ทำให้แกไปทำงานอย่างคนปกติไม่ได้ ขอทานจึงเป็นทางเลือกที่ชัดเจนในเวลานั้น แต่แกก็ไม่อยากที่จะขอเงินใครกินเปล่าๆ แกเก็บก้อนหินข้างทางมา เพื่อเป็นของแลกเปลี่ยน แกอาจจะบ้าไปจริงๆก็ได้ที่คิดแบบนั้น แต่แกก็ทำเรื่อยมา แกเห็นว่าคนไม่เอาหินของแกเพราะมันสกปรก แกก็ทำให้มันสะอาดก่อน พอหินสะอาดแล้วก็มีบางคนมาเลือกหินที่แกวางเรียงเอาไว้ แต่ก็จะเอาไปแต่ก้อนที่มีรูปทรงแปลกๆ มีสีแปลกๆ แกก็เลือกเก็บหินที่มีสีแปลกๆ รูปทรงแปลกๆมากขึ้น     แต่หินที่ว่านั้นข้างถนนมีไม่มากนัก แกจึงแบ่งเงินส่วนหนึ่ง นำไปซื้อสี พู่กัน และหินก่อสร้างจำนวนหนึ่ง ลุงพลระบายสีลงบนหินแต่ละก้อน แกนั่งระบายสีก้อนหินไปเรื่อยๆในบ้านสังกะสีของแก ทีละก้อนๆจนเต็มบ้าน       ลุงพลฝึกใช้มือซ้ายระบายสีลงบนก้อนหิน ก็เริ่มวาดเป็นลวดลายต่างๆ จนถึงวาดเป็นรูปต่างๆทั้งดอกไม้ รถ สัตว์ และอื่นๆเท่าที่จะนึกออก ก้อนหินก้อนไหนที่วาดรูปเสียลุงพลก็จะเก็บไว้ให้เด็กๆเล่นในตอนเช้า แต่ส่วนใหญ่เมื่อเล่นเสร็จเด็กๆก็จะนำไปโยนทิ้งที่ข้างทางรถไฟ เพราะรู้ว่าวันใหม่ก็จะมีหินก้อนใหม่มาให้เล่นอีก ส่วนหินก้อนที่ใช้ได้ก็จะใส่ถุงไว้แล้วเอาไปขายตามเดิม     คนส่วนใหญ่ชินตากับภาพชายแก่ขายหินระบายสี บางคนยังคงให้เงินแก่เพราะความสงสารแต่บางคนซื้อหินของแกมาเก็บไว้อย่างสะสม ลุงพลกลายเป็นขอทานที่ทุกคนในย่านนั้นคุ้นเคย แม้ไม่รู้จักความมีน้ำใจเหมือนกับคนในชุมชน แต่ต่างก็รู้สึกถึงความจริงใจของลุงพลได้อย่างดี จากหินไร้ค่าตามข้างทางล้างน้ำทำความสะอาดขาย จนมาเป็นหินระบายสีที่เป็นอยู่ แสดงให้เห็นถึงความไม่ต้องการที่จะได้ของของใครฟรีๆ จากการระบายสีมาเป็นการวาดรูป ชายพิการมือขาดวาด จากคุณ : mangduu เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 12:42:20

ความคิดเห็นที่ 5   (ต่อ)รูปลงบนหินก้อนเล็กๆ ต้องใช้ความพยายามเพียงไร คนรอบข้างจึงตอบรับความพยายามนั้น ด้วยเงินอุดหนุนก้อนหินของแก     ลุงพลยังคงขายหินระบายสีต่อไป จากรูปวาดสัตว์สิ่งของก็มาวาดให้เป็นเรื่องราว วาดทิวทัศน์ วาดเมืองวาดวัด ทุกอย่างที่สามารถวาดเขียนระบายลงไปในหินได้ เมื่อชิ้นงานสวยขึ้นคนก็ต้องการมากขึ้นแต่ถึงแม้ว่าจะมีคนมาซื้อมากขึ้นมีรายได้มากขึ้นลุงพลก็ไม่มีความคิดที่อยากจะนำเงินมาใช้มากขึ้น นอกจากใช้เป็นค่าอาหารประจำวันและอุปกรณ์ที่ใช้ทำงานเท่านั้น จนเป็นที่ล่ำลือกันในชุมชนข้างทางรถไฟว่า ลุงพลมีเงินเก็บหลายหมื่นบาทซ่อนอยู่ไม่ในบ้าก็เป็นที่ไหนสักแห่ง     ค่ำคืนหนึ่งลุงพลนอนพักอยู่ในห้อง หลังจากวาดรูปลงบนหินที่จะนำไปขายในวันรุ่งขึ้นเสร็จแล้ว ชายวัยรุ่น 2 คนงัดประตูเข้ามาในบ้าน ใช้ผ้าปิดปากไม่ให้ลุงพลร้องขอความช่วยเหลือ พยายามคาดคั้นที่ซ่อนของเงินหลายหมื่นบาท ลุงพลไม่มีท่าทางหวาดกลัว พยายามอธิบายว่าเงินที่ได้มาทั้งหมดนั้น นอกจากให้คนอื่นๆยืมไป ใช้เป็นค่าเช่าบ้าน ค่าอาหาร ที่เหลือก็เอาไปซื้อสีที่ดีขึ้น แพงขึ้นมาใช้ระบายหินสีของแก     แสงแดดของเช้าวันใหม่ปรากฏขึ้นที่ปลายขอบฟ้า มีคนพบลุงพลนอนอยู่ข้างรางรถไฟ ร่างไร้วิญญาณที่ดูสะบักสะบอม แต่กลับดูสงบอย่างไม่น่าเชื่อ ลุงพลนอนทอดร่างบนหินจำนวนมหาศาลข้างรางรถไฟ เป็นหินสีที่เด็กๆนำมาทิ้งหลังจากเล่นเสร็จแล้วด้วยความไม่เห็นค่า แต่ในวันนี้มันกลับดูเป็นสุสานที่สวยงามที่สุดแห่งหนึ่ง เหมือนทุ่งดอกไม้กว้างใหญ่สีสันสดใส รองรับร่างผู้ที่เป็นคนที่สร้างสรรค์มันขึ้นมา  สุดท้ายลุงพลแม้ไม่มีบริวารเป็นจำนวนมากอย่างตำแหน่งนายพลจริงๆควรจะมี แต่นายพลคนนี้มีบริวารไร้ชีวิตแต่สวยงามจากฝีมือของแกข้างกายตลอดไป จากคุณ : mangduu เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 12:43:17

ความคิดเห็นที่ 6 เศร้าจัง ทำไมคนบางคนถึงโหดร้ายกับคนอื่นได้อย่างนี้น้อ ถ้าเว้นบรรทัดบ้างจะอ่านง่ายขึ้นค่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 20:14:43

ความคิดเห็นที่ 7   ขอบคุณครับ ถามอีกนิดนึง ว่า แยกเป็นช่องๆแบบนี้ หรือใส่ยาวเป็นช่องเดียวทั้งเรื่องเลย(ทำได้หรือเปล่า) แบบไหนดีกว่ากันครับ จากคุณ : mangduu เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 22:22:25

ความคิดเห็นที่ 8 จบเศร้าอะ ใส่ยาวเป็นเป็นเดียวทั้งเรื่อง แต่เว้นระหว่างย่อหน้าด้วยการเคาะ enter สองครั้งจะทำให้อ่านง่ายขึ้นค่ะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:54:52

ความคิดเห็นที่ 9 T__T.. จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 07:24:36

ความคิดเห็นที่ 10   ชีวิตเศร้ามากเลย แต่ก็นับถือหัวใจลุงพลค่ะ ไม่แน่ใจว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง ถ้าเรื่องแต่งก็อยากชมสิ่งที่พยายามนำเสนอ และวิธีการนำเสนอค่ะ เขียนได้บรรยากาศ อารมณ์ จนเหมือนกับเป็นเรื่องจริง เหมือนได้รู้จักชีวิตของคนคนนึงจริงๆ ว่าแต่ คห.2 กับคห. 3 ไม่ได้มีเนื้อหาหายไปใช่มั้ยคะ? จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 10:08:21 A:125.25.139.232 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 11 เศร้าด้วยง่ะ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 12:44:36

ความคิดเห็นที่ 12   ไม่ได้หายครับ แต่ลืมย่อหน้า เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่ครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ จากคุณ : mangduu เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 12:46:35