ความคิดเห็นที่ 1 โดยปลอมเป็นนางอัปสร ไปทำทีหลงเสน่ห์นนทุก เลยออกอุบายให้ นนทุก ทำท่า รำ ตามตน แม้นรำได้ ตามท่าทางที่นางกำหนดแล้วไซร้ ก็จะยอมเป็นนางบำเรอปรนเปรอมิห่าง นนทุกได้ยินเช่นนั้น ก็ หลงลืมอาคมที่ตนได้มาเสียสิ้น กระทำท่าร่ายรำตามนางอัปสรจำแลง ด้วยเขลา นางอัปสรจำแลง ชวนรำท่วงท่าใด ก็ให้นนทุกร่ายรำตามได้ จนสิ้น จนสุดท้าย นางอัปสรจำแลง จึงจีบนิ้วกรีดกราย แล้ว ชี้เข้าหาตัวเอง ด้วยฤทธีของนิ้วเพชร จึงทำให้ นนทุก ต้องถึงตายโดยพลัน ในขณะจะขาดใจตายไปนั้น ยักษ์นนทก ร้องโวยวายว่า เพราะพระนาราย์มีหลายมือ ตนจึงสู้ไม่ได้ พระนาราย์จึงบอกว่า งั้น เจ้าจงไปเกิดใหม่เป็น ยักษ์ สิบหัว ยี่สิบกร แล้วมาต่อตีกับเราอีกสักภพเป็นไร นนทกจึงไปจุติเป็นทศกรรณ์ และ พระนารายณ์ก็ อวตารไปเป็น พระราม จากคุณ : greeny pony เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 18:24:28

ความคิดเห็นที่ 2 จริง ๆ แล้ว นนทกาลนี้ กำแหงหาญมากกว่านี้อีกนะครับ ครั้งแรก ภูกสาปให้เป็นทรพา ออกลูกมา ให้ลูกฆ่าตาย ครั้งนึงแล้ว ยังไม่หลาบจำ รามเกียรติ์ ตอนปราบนนทก มาจะกล่าวบทไป  ถึงนนทกน้ำใจกล้าหาญ ตั้งแต่พระสยมภูวญาณ ประทานให้ล้างเท้าเทวา อยู่บันไดไกรลาสเป็นนิจ  สุราฤทธิ์ตบหัวแล้วลูบหน้า บ้างให้ตักน้ำลางบาทา บ้างถอนเส้นเกศาวุ่นไป จนผมโกร๋นโล้นเกลี้ยงถึงเพียงหู ดูเงาในน้ำแล้วร้องไห้ ฮึดฮัดขัดแค้นแน่นใจ ตาแดงดั่งแสงไฟฟ้า เป็นชายดูดู๋มาหมิ่นชาย มิตายจะได้มาเห็นหน้า คิดแล้วก็รีบเดินมา เฝ้าพระอิศราธิบดี ฯ  ฯ ๘ คำ ฯ เสมอ ครั้นถึงจี่งประณตบทบงสุ์  ทูลองค์พระอิศวรเรืองศรี ว่าพระองค์เป็นหลักธาตรี ย่อมเมตตาปรานีทั่วพักตร์ ผู้ใดทำชอบต่อเบื้องบาท ก็ประสาททั้งพรแลยศศักดิ์ ตัวข้านี้มีชอบนัก ล้างเท้าสุรารักษ์ถึงโกฏิปี พระองค์ผู้ทรงศักดาเดช ไม่โปรดเกศแก่ข้าบทศรี กรรมเวรสิ่งใดดั่งนี้ ทูลพลางโกศีรำพัน ฯ    ฯ ๖ คำ ฯ โอด เมื่อนั้น พระอิศวรบรมรังสรรค์ เห็นนนทกโศกาจาบัลย์ พระทรงธรรม์ให้คิดเมตตา จึ่งมีเทวราชบรรหาร เอ็งต้องการสิ่งไรจงเร่งว่า ตัวกูจะให้ดั่งจินดา อย่าแสนโศกาอาลัย ฯ  ฯ ๔ คำ ฯ บัดนั้น นนทกผู้มีอัชณาสัย น้อมเศียรบังคมแล้วทูลไป จะขอพรเจ้าไตรโลกา ให้นิ้วข้าเป็นเพชรฤทธี จะชี้ใครจงม้วยสังขาร์ จะได้รองเบื้องบาทา ไปกว่าจะสิ้นชีวี ฯ  ฯ ๔ คำ ฯ จากคุณ : greeny pony เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 18:29:47

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อนั้น พระสยมภูวญาณเรืองศรี ได้ฟังนนทกพาที  ภูมีนิ่งนึกตรึกไป ไอ้นี่มีชอบมาช้านอน จำจะประทานพรให้ คิดแล้วก็ประสิทธิ์พรชัย จงได้สำเร็จมโนรถ ฯ  ฯ ๔ คำ ฯ บัดนั้น นนทกผู้ใจสาหส รับพรพระศุลีมียศ บังคมลาแล้วบทจรไป ฯ  ฯ ๒ คำ ฯ เสมอ   ครั้นถึงบันไดไกรลาส  ขัดสมาธินั่งยิ้มริมอ่างใหญ่ คอยหมู่เทวาสุราลัย ด้วยใจกำเริบอหังการ์ ฯ  ฯ ๒ คำ ฯ เมื่อนั้น เทวาสุราฤทธิ์ทุกทิศา สุบรรณคนธรรพ์วิทยา ต่างมาเฝ้าองค์พระศุลี ฯ  ฯ ๒ คำ ฯ เหาะ ครั้นถึงซึ่งเซิงไกรลาส คนธรรพ์เทวาราชฤาษี ก็ชวนกันย่างเยื้องจรลี  เข้าไปยังที่อัฒจันทร์ ฯ  ฯ ๒ คำ ฯ นนทกก็ล้างเท้าให้ เมื่อจะไปก็จับหัวสั่น สัพยอกหยอกเล่นเหมือนทุกวัน สรวลสันต์เยาะเย้ยเฮฮา ฯ  ฯ ๒ คำ ฯ เจรจา บัดนั้น  นนทกน้ำใจแกล้วกล้า กริ้วโกรธร้องประกาศตวาดมา อนิจจาข่มเหงเล่นทุกวัน จนหัวไม่มีผมติด ขบฟันแล้วชี้นิ้วไป ฯ  ฯ ๔ คำ ฯ ต้องสุบรรณเทวานาคี ดั่งพิษอสุนีไม่ทนได้ ลัมฟาดกลาดเกลื่อนลงทันใด บรรลัยไม่ทันพริบตา ฯ  ฯ ๒ คำ ฯ โอด เมื่อนั้น หัสนัยน์เจ้าตรัยตรึงศา เห็นนนทกนั้นทำฤทธา  ชี้หมู่เทวาวายปราณ ตกใจตะลึกรำพึงคิด ใครประสิทธิ์ให้มันมาสังหาร คิดแล้วเข้าเฝ้าพระทรงญาณ ยังพิมานทิพรัตน์รูจี ฯ  ฯ ๔ คำ ฯ เสมอ ครั้นถึงจึ่งประณตบทบงสุ์ ทูลองค์พระอิศวรเรืองศรี ว่านนทกมันทำฤทธี ชี้หมู่เทวานั้นบรรลัย อันซึ้งนิ้วเพชรของมัน พระทรงธรรม์ประสิทธิ์หรือไฉน จึ่งทำอาจองทะนงใจ ไม่เกรงใต้เบื้องบาทา ฯ  ฯ ๔ คำ ฯ เมื่อนั้น พระอิศวรบรมนาถา ได้ฟังองค์อมรินทรา  จึ่งมีบัญชาตอบไป ไอ้นี่ทำชอบมาช้านาน เราจี่งประทานพรให้ มันกลับทรยศกบฏใจ ทำการหยาบใหญ่ถึงเพียงนี้ ฯ  ฯ ๔ คำ ฯ ตรัสแล้วจึ่งมีบัญชา ดูราพระนารายณ์เรืองศรี ตัวเจ้าผู้มีฤทธี  เป็นที่พึ่งแก่หมู่เทวัญ จงช่วยระงับดับเข็ญ ให้เย็นทั่วพิภพสรวงสวรรรค์ เชิญไปสังหารอ้ายอาธรรม์ ให้มันสิ้นชีพชีวา ฯ  ฯ ๔ คำ ฯ เมื่อนั้น องค์นารายณ์นาถา รับสั่งถวายบังคมลา ออกมาแปลงกายด้วยฤทธี ฯ  ฯ ๒ คำ ฯ ตระ เป็นโฉมนางเทพอัปสร อ้อนแอ้นอรชรเฉลิมศรี กรายกรย่างเยื่องจรลี  ไปสู่ที่นนทกจะเดินมา ฯ  ฯ ๒ คำ ฯ เชิด เพลง บัดนั้น นนทกผู้ใจแกล้วกล้า สิ้นเวลาเฝ้าเจ้าโลกา สำราญกายาแล้วเดินมา ฯ  ฯ ๒ คำ ฯ เชิด   เหลือบเห็นสตรีวิไลลักษณ์ ์พิศพักตร์ผ่องเพียงแขไข งามโอษฐ์งามแก้มงามจุไร งามนัยน์เนตรงามกร งามถันงามกรรณงามขนง  งามองค์ยิ่งเทพอัปสร งามจริตกิริยางามงอน งามเอวงามอ่อนทั้งกายา ถึงโฉมองค์อัครลักษมี พระสุรัสวดีเสน่หา สิ้นทั้งไตรภพจบโลกา จะเอามาเปรียบไม่เทียบทัน ดูไหนก็เพลินจำเริญรัก ในองค์เยาวลักษณ์สาวสวรรค ยิ่งพิศยิ่งคิดผูกพัน ก็เดินกระชั้นเข้าไป ฯ  ฯ ๘ คำ ฯ เข้าม่าน โฉมเอยโฉมเฉลา เสาวภาค์แน่งน้อยพิสมัย เจ้ามาแต่สวรรค์ชั้นใด นามกรชื่อไรนะเทวี ประสงค์สิ่งอันใดจะใคร่รู้ ทำไมมาอยู่ที่นี่ ข้าเห็นเป็นน่ปรานี มารศรีจงแจ้งกิจจา ฯ  ฯ ๔ คำ ฯ เมื่อนั้น นางนารายณ์เยาวลักษณ์เสน่หา ได้ฟังยิ่งทำมารยา ชำเลืองนัยนาแล้วตอบไป ทำไมมาล่วงไถ่ถาม ลวนลามบุกรุกเข้ามาใกล้ ท่านนี้ไม่มีความเกรงใจ เราเป็นข้าใช้เจ้าโลกา พนักงานฟ้อนรำระบำบัน ชื่อสุวรรณอัปสรเสน่หา มีทุกข์จึ่งเที่ยวลงมา หวังว่าจะให้คลายร้อน ฯ  ฯ ๖ คำ ฯ สุดเอยสุดสวาท โฉมประหลาดล้ำเทพอัปสร ทั้งวาจาจริตก็งามงอน ควรเป็นนางฟ้อนวิไลลักษณ์ อันซึ่งธุระของเจ้า หนักเบาจงแจ้งให้ประจักษ์ ถ้าวาสนาเราเคยบำรุงรัก ก็จะเป็นภักดิ์ผลสืบไป ตัวพี่มิได้ลวนลาม จะถือความสิ่งนี้นี่ไม่ได้ สาวสรรค์ขวัญฟ้ายาใจ พี่ไร้คู่จะพึ่งแต่ไมตรี ฯ  ฯ ๖ คำ ฯ เมื่อนั้น นางเทพนิมิตโฉมศรี ค้อนแล้วจึ่งตอบวาที ว่านี้ไพเราะเป็นพ้นไป อันซึ่งฝากไมตรีข้า  ข้อนั้นไพเราะเป็นพ้นไป อันซึ่งจะฝากไมตรีข้า ข้อนั้นอย่าว่าหารู้ไม่ เราเป็นนางรำระบำใน จะมีมิตรที่ใจผูกพัน ในการนักเลงเพลงฟ้อน จึ่งจะผ่อนด้วยความเกษมสันต์   รำได้ก็มารำตามกัน นั่นแหละจะสมดั่งจินดา ฯ  ฯ ๖ คำ ฯ บัดนั้น นนทกผู้ใจแกล้วกล้า ไม่รู้ว่านารายณ์แปลงมา ก็โสมนัสสาพันทวี ยิ้มแล้วจึ่งกล่าวว่าสุนทร ดูก่อนนางฟ้าเฉลิมศรี เจ้าจักปรารมภ์ไปไยมี  พี่เป็นคนเก่าพอเข้าใจ เชิญเจ้ารำเถิดนะนางฟ้า ให้สิ้นท่าที่นางจำได้ ตัวพี่จะรำตามไป  มิให้ผิดเพลงนางเทวี ฯ  ฯ ๖ คำ ฯ เมื่อนั้น พระนารายณ์ทรงสวัสดิ์รัศมี เห็นนนทกหลงกลก็ยินดี ทำทีเยื้องกรายให้ยวนยิน ฯ  ฯ ๒ คำ ฯ เจรจา เทพนมปฐมพรหมสี่หน้า สอดสร้อยมาลาเฉิดฉิน ทั้งกวางเดินหงส์บิน กินรินเลียบถ้ำอำไพ อีกช้านางนอนภมรเคล้า ทั้งแขกเต้าผาลาเพียงไหล่   เมขลาโยนแก้วแววไว  มยุเรศฟ้อนในอัมพร ลมพัดยอดตองพรหมนิมิต ทั้งพิสมัยเรียงหมอน ย้ายท่ามัจฉาชมสาคร  พระสี่กรขว้างจักรฤทธิรงค์ ฝ่ายนนทกก็รำตาม ด้วยความพิสมัยใหลหลง ถึงท่านาคาม้วนหางวง ชี้ตรงถูกเพลาทันใด ฯ  ฯ ๘ คำ ฯ เพลง ด้วยเดชนิ้วเพชรสิทธิศักดิ์ ขาหักล้มลงไม่ทนได้ นางกลายเป็นองค์นารายณ์ไป เหยียบไว้จะสังหารราญรอน ฯ  ฯ ๒ คำ ฯ เชิด จากคุณ : greeny pony เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 18:30:08