 |
Mimpi indah Sayang ku (Sweet dream my love)[Indonesian Love Story?]
|
|
แสงแห่งวันใหม่ทอดทับบนเปลือกตา
ให้ต้องเบิกโพลงอย่างไม่เต็มใจนัก
แขนหนักอึ้งและชา
เธอยังคงหลับตาพริ้มเหมือนเด็กสิ้นเดียงสาในวงแขน
ร่างเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มผืนบางปกปิด
เครื่องหน้าเข้มคม ดวงตากลมโตถูกซุกซ่อนไว้หลังขนตายาวงอน ริมฝีปากบางเป็นกระจับ
ผมหยักศก ดำขลับ ยาวสยายบนหมอนนุ่มสีน้ำเงินเข้ม
ผมไล่สายจับจ้องเจ้าของรูปหน้า และเรือนร่างงดงาม
พลางกระหวัดคิดถึงเกมส์กามเมื่อคืน ที่โรมรันพันตูยาวนานจนค่อนรุ่ง
เธอเป็นสาวน้อยเชื้อสายอินโดไชนีส
เรารู้จักกันผ่านโลกออนไลน์
สนิทสนมพอสมควร จนผมกล้าเอ่ยปากเชื้อเชิญ ให้เธอมาเยือนเมืองเทพที่ผมอาศัย
และอาสาเป็นไกด์นำเที่ยวด้วยความเต็มใจ
เริ่มต้นจากวัดวาอารามต่าง ๆ ในเขตพระนคร
เลยเถิดถึงจังหวัดปริมณฑลใกล้ ๆ
เราสื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษเป็นส่วนใหญ่ รวมภาษาใบ้ ทำมือทำไม้ประกอบบ้าง
แล้วก็ผลัดกันสอนภาษาถิ่นของกันและกัน
*ภาษาอินโด คล้าย ๆ ภาษามาเล แต่ตัวอักษรเขียนของอินโดเป็นภาษาอังกฤษ -ไม่ใช่ภาษามลายู
วิธีอ่านออกเสียงเหมือนภาษาฝรั่งเศส
เช่น a = อา, b = เบ, c = เซ, d = เด, e = เอ
(แรก ๆ ก็สับสน ระหว่าง a กับ e เพราะ e ของอินโดออกเสียงเป็น เอ)
ภาษาอินโด เรียนรู้ได้ไม่ยาก ประกอบกับมีแรงจูงใจชั้นดี ผมจึงค่อนข้างสนุกที่ได้เรียนรู้
จนคืนสุดท้าย ก่อนถึงกำหนดกลับ
ผมจบโปรแกรมทัวร์ที่ถนนข้าวสาร
ให้แอลกอฮอล์สร้างบรรยากาศพาเราสองโลดระเริงบนแสงสี
อะไร ๆ ต่างรู้เห็นเป็นใจ จนลงเอยบนเตียง - ในที่สุด
เพิ่งจะได้ go inter กับเค้าครั้งแรก
ผมถึงกับตกประหม่า มือสั่น-ใจสั่น ทำอะไรไม่ค่อยถูก
หวั่นเธอจะไม่ประทับใจ กลัวรสชาติหนุ่มไทยไม่ถูกลิ้น
ผมทำไปพร้อมพร่ำขอโทษเธอไป -ไม่ขาดปาก
SHUT UP n KEEP FU*KING!!!
เธอเอ่ยขึ้นอย่างเหลืออด แล้วใช้ปากนุ่มบดขยี้ให้ผมสงบเสียง
ทำให้ผมรู้ตัวว่ากำลังรับมืออยู่กับแม่เสือสาว
เจอศึกหนักบนสังเวียนรักเข้าเสียแล้ว
..
..
..
..
..
..
อมยิ้ม..แบบแอบขำตัวเองกับภาพจำเมื่อคืน
ก้มลงจุมพิตแผ่วตรงเรือนแก้มเนียนนุ่ม
แล้วชักแขนออกมาอย่างแผ่วเบาที่สุด
แต่มันไม่เบาพอที่จะทำให้เธอไม่รู้สึกตัว
เธอลืมตาขึ้นมองผม พรายยิ้มจริตอาย
แล้วกระชับผ้าห่มแน่นขึ้น
Salamat pagi เธอกล่าวอรุณสวัสดิ์เป็นภาษาบ้านเกิด
Pagi , Saya minta maaf, Did I wake you up? Do you wanna sleep some more?
ผมส่งภาษาอินโด ปนอังกฤษแบบงู ๆ ปลา ๆ
เธอเหลือบตาคมมองนาฬิกาที่หัวเตียงก่อนจะปฏิเสธ
แล้วลุกขึ้นพร้อมผ้าห่มที่พันร่างไว้หลวม ๆ เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
ผมสะบัดหัว 2-3 ทีไล่ความเหนื่อยล้าที่ค้างเติ่งอยู่ในหัว
นึกอยากสูดดมกลิ่นคาเฟอีนจากกาแฟถ้วยโปรดเพื่อเติมเต็มความสดชื่น
สักพักเธอก็ปรากฏตัวพร้อมเครื่องแต่งกาย
เดินตรงมากอดผมแนบแน่น...เนิ่นนาน...
ราวจะกลืนร่างหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน
หัวใจแนบหัวใจ จนได้ยินเสียงเต้นไหว ตึกตัก - ชัดเจน
เธอเขย่งเท้าขึ้นเพื่อประทับปากลงบนปากผมอย่างแผ่วเบา
แล้วเอ่ยลาเสียงครือ
Dah-dah sayang ku ["Bye-bye my love"]
Berhati hati, sayang ["Takecare, honey"]
ผมตอบเธอเสียงสั่นไม่แพ้กัน
....
คลี่จดหมายที่เธอแอบยัดใส่กระเป๋าเสื้อ
ในนั้นเขียนไว้ด้วยลายมือยุกยิกน่ารักว่า...
One morning I sat at park.
High tower building and hug lake are displaying its greatness as a wallpaper,
Shaking any naked eyes that looking
..
But my eyes are caught the same birds who are playing by the lake
by morning grass
by the branch of trees
by my laps.
They (birds) dont have any name
But how can they never mistaken between friends and enemy?
How can they smile and sing without saying any name and any language?
Is that LOVE?
Is that love that makes nothing is impossible.
Birds has its secret,
I can only watch and tears
.
Saya cinta kamu, mimpi inah, mimpi saya yah, sayang ku
[ฉันรักเธอ, หลับฝันดี, ฝันถึงฉันบ้างนะ, ที่รักของฉัน]
นกเหล็กพาร่างเธอกลับสู่มาตุภูมิภายในคืนนั้น
ผมไม่เข้มแข็งพอที่จะไปส่งเธอโดยปราศจากน้ำตา
เหลือเพียงกลิ่นจาง ๆ เกาะตามหมอนนุ่มสีน้ำเงินเข้ม และผ้าห่มผืนบาง
รวมทั้งถ้อยประโยคที่เธอทิ้งไว้ ให้ผมปวดร้าว ทุกคราวที่นึกถึง...
SHUT UP n KEEP FU*KING!!!
SHUT UP n KEEP FU*KING!!!
SHUT UP n KEEP FU*KING!!!
SHUT UP n KEEP FU*KING!!!
SHUT UP n KEEP FU*KING!!!
Oh dam* bit*h!! It was terrible!
You scary me, did you know that?
How dare are you?
| จากคุณ |
:
แม่มดราตรี  
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 พ.ย. 52 08:28:35
|
|
|
| |
