Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ข้าวโพดแมวติสต์แตก ตอนบ้านหลังใหม่ หัวใจดวงเดิม ^_____^  

ผมนั่งอยู่บนรถเพื่อไปยังที่ที่หนึ่ง แอร์เย็นๆพร้อมบทเพลงเบาๆดังแว่วเข้ามา ผมส่งเสียงร้องเรียกถามเธอว่าจะพาผมไปไหนเนี่ย

“แง๊ว แง๊ววว แง๊วววว”

“ร้องทำไมโพด เดี๋ยวพี่จะพาโพดไปที่บ้านแล้วนะจ๊ะ บ้านหลังใหม่ไง”

“แง๊ววว แง๊ววว”

“ตัวเองเอาโพดออกจากกรงดีกว่า เอาไปเกาะกระจกดูข้างนอกจะได้ไม่ตื่นเต้น”

มีมืออวบอูมยื่นเข้ามาอุ้มผมออกจากกรงแล้วจับผมนั่งบนตัก ผมมองออกไปนอกกระจกรถ ทุกสิ่งทุกอย่างดูแปลกตา ผมมองไม่เห็นต้นไม้สูงที่เรียกว่าต้นยางสองข้างทาง มีแต่ตึกสูงเสียดฟ้าเต็มไปหมด รถราก็มากมาย ผมมองอ้าปากค้างกับความใหญ่โตของตึกรามข้างทาง และความจอแจของรถที่วิ่งผ่านไปมา

“เป็นไงล่ะบ้านนอกเข้ากรุงก็เงี้ย อ้าปากหวอเลยสิ”
เสียงของคนที่ผมนั่งตักดังขึ้น เชอะใครว่าผมบ้านนอกเข้ากรุง ผมแค่ตื่นตาตื่นใจกับภูมิทัศน์รอบตัวต่างหาก อย่างผมน่ะแมวนอกนะค้าบไม่ใช่บ้านนอก ผมกระโดดไปมาระหว่างเบาะหน้าและเบาะหลังของรถ นานๆทีก็มองหน้าเธอที่พาผมมาด้วยความสงสัย

“แง๊วววว”

“อีกแป๊บก็ถึงบ้านเราแล้วนะข้าวโพด บ้านหลังนี้ใหญ่กว่าหลังเดิมนะ มีสนามหญ้าให้โพดวิ่งเล่นด้วย”

ผมลองเกาะคอนโชลหน้ารถดูว่ามีอะไรบ้างตอนรถติด รถคันข้างๆหันมามองผมใหญ่เลยสงสัยคงไม่เคยเห็นแมวเท่ห์อย่างผม ชิ คราวนี้ซึ้งรึยังล่ะว่าผมน่ะหล่อขนาดไหน อิอิอิ ผมกระดิกหนวดด้วยความภูมิใจที่เกิดมาหล่อ

ไปได้ซักพักถนนเริ่มโล่งขึ้น มีต้นไม้สองข้างทางแต่ไม่มากเหมือนแถวบ้านผม รถเลี้ยวเข้าซอยในหมู่บ้านแห่งหนึ่งแล้วขับเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา จนกระทั่งมาหยุดอยู่ในที่จอดรถของบ้านหลังหนึ่ง

“ถึงแล้วจ้าข้าวโพด บ้านใหม่ของโพดนะครับ มาพี่อุ้มโพดไปดูบ้านใหม่กันดีกว่า”

ผมล่ะสงสัยจริงๆว่า”ใหม่”เนี่ยคือใครแล้วทำไมผมถึงต้องมาบ้าน”ใหม่” แล้ว”ใหม่”เป็นอะไรกับผมเหรอ

“สวัสดีค่ะแม่ แก้วกลับมาบ้านแล้ว พาข้าวโพดมาด้วย”

“สวัสดีลูก ตัวอะไรทำไมมันใหญ่โตมโหฬารขนาดนั้นล่ะเนี่ย”

“ข้าวโพดแมวหนูไงคะแม่ ตัวไม่โตหรอก”

“แค่เท่าลูกควายเอง”

มีเสียงสอดแทรกเข้ามา เจ้าของเสียงก็คนที่นั่งรถมาด้วยกันกับผมเจ้าของมืออวบอูมนั่นไงครับ

“โพดฟังรู้เรื่องนะ อย่าไปว่าเข้าเชียวเดี๋ยวข้าวโพดก็เหม็นหน้าหรอก”

“แมวอัจฉริยะว่างั้น เจอนังฟ่างเค้าก่อนเหอะเดี๋ยวจะจ๋อย”

เธออุ้มผมเข้ามาในบ้าน ผู้หญิงสูงอายุที่เธอเรียกว่าแม่ลูบหัวผมพร้อมทั้งบอกว่า

“เป็นแมวดีนะลูกนะ รู้กินรู้อยู่นะลูก”

ผมงงกับสภาพที่พบเห็น ทั้งกังวลทั้งไม่มั่นใจ ต่อไปโชคชะตาจะพัดพาผมไปทางไหนเนี่ย

“อ้าวข้าวฟ่างลงมาพอดี มาทักทายข้าวโพดหน่อยเร็ว”

เธอปล่อยผมลงกับพื้น มีแมวตัวนึงเดินเข้ามาใกล้ๆ ผมมองอย่างไม่ไว้วางใจ หน้าตาเธอสวยประหลาดขนบนหัวเเธอฟูๆ หนวดยาวมากๆ เธอมีดวงตากลมโตสีดำ รวมทั้งปากแสยะยิ้มสีดำ เราต่างจ้องมองกัน และไม่ทันตั้งตัวแมวตัวนั้นชิงดมผมก่อนผมตกใจกระโดดสูงจากพื้นแล้วรีบวิ่งหนีเข้าไปในครัว(เอ่อ สัญชาตญานบอกผมว่าครัวปลอดภัยที่สุดไม่ใช่ว่าผมตะกละนะครับ อิอิอิ)

“อ้าว ข้าวโพดจะไปไหน มานี่กลัวอะไรข้าวฟ่างล่ะ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไอ้โพดมันคงไม่เคยเห็นแมวพั้งมาก่อนแน่ๆ ฟ่างมานี่มา แม่บอกแล้วว่าอย่าทำหัวฟู อีกอย่างแม่ห้ามไม่ให้ไปแอบสูบบุหรี่เห็นมั้ยปากดำหมดเลยลูก”

“ประสาท แมวที่ไหนจะสูบบุหรี่”

“เอ้าก็ดูสิ ฟ่างน่ะปากดำ หัวฟู แถมยังเขียนขอบตาดำอีก นี่แหละข้าวฟ่างแมวพั้ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า แมวละอ่อนอย่างโพดไม่เคยเจอของแปลกก็ขวัญกระเจิงอย่างนี้แหละ”

“แก้วพาข้าวโพดขึ้นไปบนห้องก่อนดีกว่าลูก ขังไว้ในห้องซักสองสามวันพอคุ้นแล้วค่อยปล่อยลงมาข้างล่างแล้วกันนะ”

เธออุ้มผมขึ้นไปชั้นบนของบ้านและพาไปยังห้องๆหนึ่ง

“ข้าวโพดอยู่ที่นี่ไปก่อนนะจ๊ะ ไว้โพดคุ้นเมื่อไหร่พี่จะพาไปข้างนอกนะ”

ผมรีบวิ่งเข้าไปหลบในตู้เสื้อผ้า เพื่อความปลอดภัยห้องนี้มีแต่กลิ่นของแมวพั้งตัวนั้นเต็มไปหมด ผมรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่ แต่ด้วยความเหนื่อยอ่อนจากการเดินทาง ผมจึงเผลอหลับไป

ผมตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงคนเปิดประตู แต่ยังไงผมก็ไม่ยอมออกนอกตู้เสื้อผ้าเด็ดขาด

“ข้าวโพดมากินข้าวกินน้ำมา ไม่หิวเหรอครับผม”

ผมไม่ออกไปหรอกถึงเอาอาหารมาล่อผมก็ไม่ออก อยู่ในนี้ปลอดภัยกว่าตั้งเยอะ เธอพยามหลอกล่อให้ผมออกจากตู้ แต่ผมไม่ยอม จนกระทั่งเธอเบื่อจึงเลิกลาไป ตกดึกห้องมืดไปหมด ผมค่อยๆย่องออกจากตู้เสื้อผ้าเดินออกมากินน้ำและอาหาร ผมมองสำรวจไปรอบห้อง ที่นี่แปลกจากที่เดิมที่ผมเคยอยู่ ผมคิดถึงที่นอนนุ่มๆของผมจึงกระโดดขึ้นไปบนเตียง ไม่มีอะไรเคลื่อนไหว เธอคงหลับสนิท ผมเดินวนไปมาอยู่บนเตียงแล้วล้มตัวลงนอนข้างเธอ ผมเริ่มรู้สึกอบอุ่นขึ้นมานิดหน่อยอะไรบางอย่างจากเธอทำให้ผมหวนคิดถึงความทรงจำครั้งเก่า กลิ่นจากตัวเธอมันคุ้นในจมูกผมมากเหมือนผมเคยได้กลิ่นอย่างนี้จากที่ไหนมาก่อนแต่ผมจำไม่ได้ว่ามันคืออะไร ผมมองหน้าเธอเห็นเธอนอนอมยิ้มคงจะฝันดี ผมพยามนึกว่ารู้จักเธอรึเปล่าแต่คงเป็นเพราะผมเหนื่อยเกินไป บางทีพรุ่งนี้ผมคงคิดออก

จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก
เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 11:42:30




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com