ยามหม่น
|
|
๐๐
๐ หมอกขาวพราวพร่างพื้น.......พนมไพร
ผิว์ม่านกางกั้นฤทัย...............ทบซ้อน
สุริย์ส่องลอดใบ..................ฤๅเบี่ยง หนาวเฮย
จำข่มบ่มไอร้อน..................เร่งเชื้อลอมฟืนฯ
๐ กลืนเก็บคำหนึ่งน้อย...........เนากมล
มิตรภาพ ฤ ลวงตน................ตอกย้ำ
เคี่ยวกรำผ่านกาลกล..............ลวงเล่ห์ ใดฤๅ
จึงเหน็บหนาวเจ็บซ้ำ...............จับขั้วดวงหทัยฯ
๐ ใครรีรอยุดไว้.....................วันลา
ใครกลับคืนหวลมา..................หยอกเย้า
ใครผูกมิตรแล้วพา...................เหินห่าง หมางนอ
ฤๅหน่ายครารุกเร้า....................ต่อถ้อยคำถามฯ
๐ ยามวารผ่านล่วงพ้น................เหนื่อยไหม ?
งานยุ่งมากเพียงใด ?..................เล่าบ้าง
กินข้าวกับอะไร ?.....................บอกเล่า บ้างแล
ถ้อยเหล่านี้กลับสร้าง.................ซุ่มซ้อนรำคาญฯ
๐ ดาลใคร่หลีกหลบเร้น..............เรือนกาย
คงอยู่หรือว่าตาย......................จากแล้ว
เฉกเพียงแค่ฝุ่นทราย.................ไร้ค่า
ลอยล่องลมไป่แคล้ว..................สู่เถ้าธุลีฯ
๐ ๐
| จากคุณ |
:
ณ แดนใจ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 พ.ย. 52 20:44:33
|
|
|
| 
