Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
:: ไร่รอตะวัน (10)::  

ยิ่งใกล้ค่ำบริเวณสถานที่จัดงานเลี้ยงก็ดูสวยงามมีสีสันมากขึ้น เต็นท์ผ้าใบสีขาวขนาดใหญ่ถูกกางขึ้นสองหลังเรียงกันเพื่อรองรับจำนวนคนงานของไร่ แม่ครัวทั้งเก่าใหม่ของไร่พากันโชว์ฝีมืออย่างเต็มที่ คนงานชาวไร่แปรสภาพมาเป็นคนจัดพื้นที่ชั่วคราว แม้จะเคยร่วมมือกันในงานฟูลมูนปาร์ตี้แล้วแต่คราวนี้นายใหญ่เป็นเจ้าภาพเองงานลงทุนสร้างแบบนี้ใครๆก็อยากมีส่วนร่วม เสียงหัวเราะครื้นเครงจากข้างนอกดังลอดเข้ามาถึงห้องทำงานใหญ่ที่ถึงตอนนี้แล้วเจ้าภาพก็ยังนั่งทำงานเหมือนไม่ใช่วันสำคัญอะไร

“ข้างนอกสนุกสนานกันใหญ่เลยนะคะ” ธัญญายืนเกาะมองผ่านหน้าต่างห้องทำงานออกไปมองภายนอกอย่างตื่นเต้น ปีเตอร์ยังคงสนใจงานตรงหน้าต่อไปอย่างไม่ได้สนใจสิ่งอื่น

“ปีเตอร์คะ ไปแต่งตัวเถอะค่ะ เดี๋ยวมาร์คก็จะมาแล้ว” หญิงสาวเอื้อมมาจับข้อมือที่กำลังขีดเขียนอยู่ เจ้าของมือสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเนื่องจากกำลังคิดงานเพลินๆ บิลที่ก้มหน้าจัดเอกสารไปทีก็แอบเหลือบๆมองทีอยู่ที่โต๊ะรับรองก็ชะงักไปเช่นกัน ไม่พอใจในอาการมือไวใจเร็วที่ไม่ควรจะมีอยู่ในผู้หญิงคนไหน

“คุณไม่ได้ฟังที่บีพูดเลยนี่คะ” หญิงสาวออกอาการงอนออกมา ปีเตอร์เลื่อนมือออกจากการจับกุมอย่างสุภาพ ส่งยิ้มให้เธอพร้อมบอกปัด

“มาร์คนะเพื่อนซี้ผมนะ ผมแต่งชุดนี้ไปออกไปรับยังได้เลย”

“ปกติน่ะใช่ แต่นี่มันไม่เหมือนกันนี่คะ วันนี้เพื่อนคุณจะพาคนพิเศษมาด้วย คุณก็ต้องพิถีพิถันหน่อยสิ ให้เกียรติเพื่อนคุณนิดนึง ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวบีเลือกชุดให้นะ” ธัญญาฉุดกระชากลากถูชายหนุ่มออกไปจากห้องท่ามกลางสายตาไม่พอใจมากขึ้นของบิล รถเรนจ์โรเวอร์ของแอนโทนี่ฟาร์มจอดเข้าที่จอดรถส่วนตัวที่นายใหญ่ของไร่รอตะวันจัดไว้ให้เป็นที่ประจำเสมอ คนขับขยับตัวหันไปมองหน้าคนที่นั่งมาข้างๆ

“ยิ้มหน่อยสิครับ ลิเลียน..น่านะ” เขาพูดพลางส่งเข็มกลัดที่ทำจากดอกกุหลาบแดงสดดอกเล็กน่ารักให้เธอ

“นี่เป็นสิ่งที่บอกว่างานวันนี้คุณมีเจ้าของแล้วนะครับ ดังนั้นห้ามไปเผลอทำให้ใครตกหลุมรักคุณนะ” มาร์คพูดทีเล่นทีจริงพลางขออนุญาตจะติดเข็มกลัดดอกไม้ให้เธอ ลัลนายกมือจับเป็นการห้ามที่ข้อมือเขาเบาๆ ก่อนที่จะขอเป็นฝ่ายเอาเข็มกลัดนั้นมาติดเอง มาร์ค แอนโทนี่หน้าเสียไปเล็กน้อย ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นที่ปฎิเสธเขาแบบนี้ เขาคงจะโกรธและหาว่าเธอคนนั้นเล่นตัวไปแล้ว แต่นี่กลับไม่มีความรู้สึกโกรธผ่านเข้ามา ตรงกันข้ามผู้หญิงที่เจอกับผู้ชายแค่สองวันแล้วไว้ตัวแบบนี้ช่างน่ายกย่องเหลือเกิน ใจแข็งนักจะพิชิตให้ได้เลยคอยดู

“สวยมากๆเลยนะคะเจ้านาย ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวพูดพลางกลัดเข็มกลัดเข้าที่ผ้าพันคอให้อยู่ในระดับอก

“ดอกไม้สดๆสวยๆจากไร่ของผมรับรองความพอใจอยู่แล้วครับ” ชายหนุ่มขยิบตาซ้ายให้หนึ่งครั้งก่อนจะลงจากรถเพื่อเดินอ้อมไปเปิดประตูรถให้เธอ ลัลนาใช้เวลาเสี้ยวนาทีนั้นรวบรวมความกล้าก่อนที่จะก้าวลงจากรถเมื่อมาร์คเปิดประตูให้ ทันทีที่หญิงสาวเดินก้าวเข้าสู่บริเวณงานเลี้ยงพร้อมๆกับมาร์ค ความสง่าโดดเด่นของเธอก็ดึงความสนใจจากคนงานแทบจะทั้งหมดมาไว้ได้

“พอผิดหวังจากนายหัวปีเตอร์ ก็คว้านายหัวมาร์คมาแทนได้ไวจริงๆ” ซาร่ากระซิบกระซาบใส่ไฟอยู่ในหมู่คนงานด้วยกัน ซึ่งตอนนี้ก็มีคนงานบางคนเริ่มเห็นด้วยกับเธอแล้ว เมื่อคนงานมารายงานให้บิลได้ทราบว่ามาร์คมาถึงแล้ว คุณปู่ก็รีบไปรายงานปีเตอร์ให้รู้และหลบออกมาทันทีเพราะยากที่จะทำใจให้เป็นปกติเมื่อเห็นธัญญาพยายามลวนลามเจ้านายอย่างที่เจ้าตัวก็ไม่ได้แสดงความเดือดร้อนหรือว่ากล่าวอะไร

“อยากรู้จังเลยนะคะว่าคุณลิเลียนนาจะสวยแค่ไหน” ธัญญาชวนคุยระหว่างเดินไปตามทางลาดไปสู่ด้านนอกที่มีงานเลี้ยงรออยู่เบื้องหน้า

“ก็คงสวยมากๆแน่ๆครับ เพราะหมอนี่มีรสนิยมในการเลือกผู้หญิงอยู่แล้ว”

“ได้ชุดที่คุณสองคนช่วยกันเลือกให้ ถึงไม่สวยก็ต้องสวยล่ะค่ะ ชุดนั้นแพงที่สุดในร้านด้วยไม่ใช่หรือ มาร์คนี่ลงทุนเพื่อคนที่เขารักน่าดูเลยนะคะ” ธัญญาพูดพลางปรายตาไปมองเขาอย่างอยากรู้ว่าเขาเข้าใจความหมายที่เธอแย้มออกไปหรือไม่ ปีเตอร์ไม่ตอบได้แต่ยิ้มรับ เมื่อเดินออกไปใกล้ถึงหน้าบ้านเสียงของคนคุยกันครื้นเครงก็ดังเข้าหูมาเรื่อยๆ มาร์ค แอนโทนี่และหญิงสาวที่เขาพามากำลังยืนรวมกลุ่มคุยกับบิลอย่างสนุกสนานอยู่ที่ด้านหนึ่งของเต็นท์

“นั่นไงคะมาร์คกับคุณลิเลียนนา ไปเถอะค่ะ” ธัญญารีบก้าวชวนปีเตอร์ให้ไปเข้ากลุ่ม ชายหนุ่มมองสำรวจผู้หญิงของเพื่อนจากระยะไกล มองจากตรงนี้เห็นแค่ด้านหลังของเธอเท่านั้น ชุดราตรีสีดำยาวสามส่วนแนบเนื้อ สายคล้องสองเส้นจากด้านหน้าที่อุ้มทรงไว้ถูกนำมาผูกไว้ที่ท้ายทอยก่อนจะถูกทับด้วยผ้าแพรพันคออีกที เว้นให้เห็นช่วงกลางหลังผิวสีแทนตามธรรมชาติ ชายกระโปรงทิ้งเป็นระบายความยาวไม่เท่ากัน ดิ้นสีเงินที่ถูกเย็บเข้าไปทำให้เวลาโดนแสงไฟส่องกระทบชุดจะเกิดเงาสะท้อนออกมาดูแปลกแต่มีสไตล์ ตอนที่เห็นชุดนี้ตั้งโชว์อยู่ในร้านเขานึกภาพลัลนาเป็นคนใส่ขึ้นมาทันที ถ้าเพียงเธอตอบตกลงจะมางานในคืนนี้เขาก็จะซื้อชุดนี้ให้อย่างไม่ลังเล แต่นี่เธอปฎิเสธ ชุดนี้จึงตกเป็นของมาร์คไปอย่างน่าเสียดาย

“มาร์คคะ” ธัญญาร้องเรียกเมื่อเข้าไปใกล้ มาร์คหันกลับหลังไปทักทายเธอตอบ พร้อมกอดทักทายเพื่อนรักแล้วโวยใส่ทันที

“นายนะปีเตอร์รู้จักคุณลิเลียนแล้วก็ไม่บอก ปล่อยให้ฉันตื่นเต้นกับการที่จะแนะนำพวกนายให้รู้จักเธออยู่ได้”

“อะไร ฉันไปรู้จักกับคุณลิเลียนของนายตั้งแต่เมื่อไหร่”  ปีเตอร์กล่าวออกมาอย่างงงๆ

“อ่าว ก็บิลพึ่งบอกเมื่อกี๊เองว่าบ้านของคุณลิเลียนอยู่ติดกับท้ายไร่ของนาย” เจ้าของไร่รอตะวันหยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้

“ลิเลียนนา หรือว่า...” เจ้าภาพรีบสาวเท้าหมายจะเข้าไปดูหน้าลิเลียนนาของมาร์คชัดๆเพื่อให้แน่ใจ ก็พอดีกับหญิงสาวในชุดราตรีดำหันมาสร้างความตะลึงให้ทั้งกับเขาและธัญญา ลัลนาส่งยิ้มออกมาให้เขาเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

“สวัสดีค่ะ” แต่ไม่มีเสียงตอบมาจากชายหนุ่มตรงหน้าที่จ้องเธอไม่วางตา ใบหน้าที่ถูกแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ดูสวยขึ้นผิดตาเมื่อสะท้อนกับแสงสีส้มของคบเพลิงเล็กๆที่กระจายอยู่ตามจุดต่างๆให้ความสว่างไสวแทนไฟนีออน ชุดที่เข้าทรงกระชับทำเอาเกิดเนินโค้งขึ้นมาเล็กน้อยดูไม่ขัดตา ผ้าพันคอผืนบางที่เป็นส่วนหนึ่งของชุดถูกพันรอบๆคอทำให้ดูไม่โล่งจนเกินไป ช่างเหมือนภาพที่เขาจินตนาการไว้ในหัวไม่ผิดเพี้ยน

“เฮ้ย ปีเตอร์ แกจ้องลิเลียนจนเขาจะละลายอยู่แล้ว” มาร์คเสียงดังปลุกเพื่อนให้ตื่นจากภวังค์ นึกภูมิใจที่หญิงสาวที่พามาสวยเด่นเกินใคร ปีเตอร์กล่าวตอบสวัสดีก่อนที่จะเดินกลับไปยืนเคียงข้างธัญญาที่ถึงแม้จะตกใจแต่ก็เอามือเรียวบางสอดคล้องเข้าไปในแขนแสดงความเป็นเจ้าของต่อปีเตอร์ได้อย่างรวดเร็ว ณ นาทีนี้ธัญญารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้แพ้เต็มตัวปีเตอร์ไม่เคยลืมลัลนาและตอนนี้ยังมีมาร์คเข้ามาให้ความสนใจกับลัลนาอีก ถึงเธอจะแน่ใจว่าจะสามารถจัดการเรื่องลัลนากับปีเตอร์ได้ แต่ถ้าลัลนายังมีมาร์คเป็นตัวเลือกที่สองอยู่ก็เท่ากับสิ่งที่เธอพยายามทำเพื่อให้ลัลนาต้องตกอยู่ในฐานะที่ต่ำกว่าไม่เป็นผลสำเร็จและนั่นก็เป็นสิ่งที่เธอไม่มีวันยอมอย่างเด็ดขาด

“ไหนเธอว่าจะไม่มางานนี้ไง” ธัญญาถามเสียงเข้มอย่างลืมตัว

“ก็เธอเป็นคนขอร้องให้มานี่..จำไม่ได้หรือ” ลัลนาตอบพร้อมยิ้มจากแล้วเดินเลี่ยงออกไปอย่างแสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากจะเสวนาด้วย

“คนสวยสองคนกรุณาพูดภาษาที่ฟังแล้วเข้าใจง่ายหน่อยสิครับ สงสารผมเถอะ” มาร์คส่งเสียงอ้อนเข้ามากลางวงเมื่อเขารู้สึกเหมือนตัวเองถูกกันออกจากวงสนทนา ด้วยภาษาแปลกที่ยากจะเข้าใจ

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่ทักทายธรรมดา” ธัญญาตอบไป ลัลนาพนักหน้ายืนยันว่าที่ธัญญาพูดเป็นความจริง

“เฮ้เจ้าภาพฉันชักหิวแล้วล่ะ นายมีอะไรน่าสนใจบ้างเนี่ย” แขกวีไอพีพูดไปก็สอดสายตามองหาแม่ครัวคนโปรด

“มาธาร์”

“นายหัวมาร์ค” มาธาร์เงยหน้าขึ้นมาจากเตาไฟที่ควันโขมง มองหาตามเสียงเรียกของเขา มาร์ครีบเดินตรงลิ่วๆไปที่มาธาร์ทันที

“หอมจังเลย” เขาสูดควันบาร์บีคิวเข้าไปเต็มปอด

“กลิ่นยังหอมขนาดนี้ รสชาติต้องไม่เบาแน่ๆ” ชายหนุ่มไม่พูดเปล่า หยิบเอาบาร์บีคิวที่ย่างจนได้ที่แล้วใส่จานมาสองไม้ ไม้หนึ่งเผื่อตัวเองอีกไม้เผื่อลิเลียนของเขา

“ลิเลียนเคยทานบาร์บีคิวฝีมือมาธาร์รึยังครับ คนนี้ทำอะไรก็อร่อยไปซะทุกอย่างเลย” เขาพูดพลางส่งอาหารให้เธอ

“แบบนี้คงต้องทาบทามไปอยู่ที่ฟาร์มของเรานะคะ” ลัลนาว่ารับไปพร้อมกับส่งยิ้มหวานหยาดเยิ้มให้มิสเตอร์แอนโทนี่ทำเอาจิตใจคนที่ได้รับยิ้มนั้นสั่นสะเทือนไปและปลื้มเข้าไปอีกที่เธอเลือกใช้คำว่าฟาร์มของเรา แต่อีกใจของคนที่จ้องอยู่กลับร้อนรุ่มด้วยแรงอิจฉาและหวงที่อัดอยู่ภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉย ปีเตอร์คว้ามือธัญญาเดินตรงไปหยิบจานบาร์บีคิวบ้าง แม้ว่าธัญญาจะตามอารมณ์เขาไม่ค่อยจะทันนักแต่ก็โอนอ่อนไปตามอย่างว่าง่าย

“อร่อยจริงๆครับ คุณบีลองทานดูสิ รับรองว่าติดใจแน่ๆ” ปีเตอร์พูดพลางเอียงไม้บาร์บีคิวให้หญิงสาวลิ้มรสได้อย่างถนัด ธัญญานำมือเล็กบางของเธอกุมมือเขาไว้อีกครั้งก่อนจะโน้มบาร์บีคิวเข้าหาปากช้าๆและฝังเขี้ยวลงไป

“จริงๆด้วย ต้องยกเครดิตให้คนป้อนแล้วมั้งคะ” หญิงสาวช้อนตามองชายหนุ่มตรงหน้า ค้างสายตาหวานฉ่ำไว้เนิ่นนาน

“อะแฮ่ม รู้แล้วล่ะว่ารักกัน แต่ไม่ต้องแสดงออกมากขนาดนี้ก็ได้” มาร์คได้ทีแซวเมื่อเห็นเพื่อนซี้แลกสายตาหวานซึ้งกับคู่หมั้น โดยที่ไม่รู้เลยว่าในใจของปีเตอร์ไม่ได้คิดอะไรกับธัญญาสักนิด ที่เขาทำก็เพื่อประชดใครบางคนที่ดูจะมีความสุขเหลือเกินที่มีคนเสริฟอาหารให้ถึงที่ ลัลนาเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพราะไม่อยากเห็นภาพที่บาดใจนั้น เธอคิดว่าตัวเองเข้มแข็งพอแล้วถึงได้ยอมมางานนี้กับมาร์คแต่พอมาเห็นภาพแบบนี้เธอก็ตระหนักดีว่ามันทำให้เธออ่อนแอยิ่งกว่าเดิม เมื่อเห็นอดีตเพื่อนแสดงออกมาว่าไม่อยากที่จะเห็นภาพบาดตาตรงหน้าธัญญาก็ยิ่งได้ใจ เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้สามารถประทับรอยจูบขอบคุณที่แก้มของปีเตอร์และนั่นก็สร้างความตกใจให้คนถูกฝากรอยจูบไม่น้อยเพราะเป็นสิ่งที่เหนือการคาดหมาย

“โอ้ ผมว่าเราไปทางโน้นกันดีกว่านะครับลิเลียน คนแถวนี้คงอยากมีเวลาเป็นส่วนตัว” มาร์คออกปากชวนหญิงสาวของเขาเมื่อภาพที่เห็นชวนให้คิดว่าคนสองคนนี้คงอยากมีเวลาฝากรักกันเป็นการส่วนตัว แทนคำพูดใดใดลัลนาเดินนำหน้าออกจากบริเวณนั้น เมื่อสองคนเดินห่างออกไปปีเตอร์รีบผละออกจากธัญญาพร้อมกล่าวขอโทษที่เผลอและอาจทำเธอเสียหาย จากนั้นก็เดินตีหน้าขรึมกลับเข้าไปในบ้านโดยที่ไม่สนใจงานเลี้ยงข้างนอกนี้อีกเลย

แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 52 04:30:52

จากคุณ : รีโหมดไม่มีถ่าน
เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 04:27:20




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com