ความคิดเห็นที่ 1 น่าสงสารก็แต่เจ้าเต๋...สาวน้อยไร้เดียงสา ที่อาทองแท้ไม่รักเลย ภายใต้ดวงตาที่วาววับดำสนิทคู่นั้น ตัดกับขนที่ดกดำไม่ต่างจากสีนัยน์ตา ราวกับลูกสาวนิโกร ต่างจากผู้พี่ของมันฟ้ากับดิน ได้ซ่อนความทุกข์ในใจไว้ ไม่กล้าบอกฉัน แต่ทุกครั้งที่ฉันกลับถึงบ้าน แกคือตัวแรก ที่วิ่งมารับฉันก่อนใครๆ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของแก ดูสดใสราวกับระฆังแก้ว ฉันอยากอยู่กับแกนานๆ ไม่จากไปไหนเลย เจ้าสาวน้อยของฉัน ช่างออดอ้อน และประจบได้ใจฉันเหลือเกิน แต่ถ้าฉันเผลอเมื่อไหร่ เป็นได้เรื่องทุกที เต๋จะร้องด้วยความตกใจ และนิ่งหลบอยู่ใต้ท้องรถตลอดเวลา ออกมาไม่ได้ เพราะอาหญิงทองแท้จะรังแกร่ำไป จนทางครั้ง ฉันต้องดุทองแท้ และพาลไปดุโต๋ ที่ไม่ดูแล ปกป้องน้องเลย ก่อนจะอุ้มเต๋ขึ้นบนบ้าน!! ครั้นจับแยกกันก็จะทำให้เต๋ กับทองแท้ห่างเหินยิ่งขึ้น ครั้นให้อยู่ด้วยกัน ก็เป็นเรื่อง เป็นราวแบบนี้ตลอดเวลา ทองแท้คงไม่รู้ว่า...เต๋มันก็ขึ้นชื่อว่า "หมา" เหมือนๆกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน ยังกัดกันเหมือนคน!! และสุดท้าย.... เต๋ก็ตรอมใจตาย ด้วยน้ำมือของทองแท้ จำได้คร่าวๆ...วันนั้นผมอยู่ในเหตุการณ์...ทองแท้ ตะคอกอะไรก็ไม่รู้ เสียงดังมาก เต๋ร้อง"เอ๋ง"เพียงครั้งเดียว แต่เสียงดังมาก มากกว่าทุกครั้ง แน่นอนว่าเต๋ ผู้มีนิสัยอ่อนหวาน ขี้อ้อนและเรียบร้อย คงตกใจมาก จึงช็อคไป.. ราวกับนางเอกแสนดีโดนนางมารร้ายโขกสับ ไม่มีปากเสียงใดๆ จากนั้นเต๋ก็ไม่ได้แต่เชื่องซึม และไม่ทานอาหารใดๆเลย สุดท้ายก็อาการก็หนักขึ้น ถ่ายออกมาเป็นเลือด และจากไปอย่างสงบ คุณหมอบอกว่า เต๋มีอาการช้ำในตาย คงสาสมใจแกสินะ....คุณนายทองแท้ นางหมามารร้าย!! ต่อไปนี้หล่อนก็จะเลี้ยงต๋อยไอ้โต๋ พี่ชายของเจ้าเต๋สบายใจเฉิ่บ คงคิดสินะ...ว่าฉันรู้ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมหมาอย่างแก ? จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 11:17:36

ความคิดเห็นที่ 2 ก็เห็นจะจริง!! เมื่อไม่มีเต๋ ผมก็เทความรักให้กับโต๋มากยิ่งขึ้น โต๋จึงเสียหมา มาถึงจนทุกวันนี้ เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง พอดุเข้าหน่อย ก็ไปฟ้องทองแท้ คงคิดว่าทองแท้จะปกป้องได้สินะ...เข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย บอกสอนอะไรไม่เคยจดจำ!! ดื้อรั้น "ฟังภาษาคน" ไม่เคยจะรู้เรื่อง แต่โต๋ก็ชอบมากๆ เรื่องขุดดิน ขุดต้นไม้ของฉัน คงคิดอยากจะช่วยฉันพรวนดิน ในสวนหน้าบ้าน นี่คือพรสวรรค์ของแกใช่ไหม? แต่ให้ตายสิโต๋!! ทุกครั้งที่ฉันเห็นต้นไม้ถูกขุดขึ้นมา กระจาย เกลื่อนหน้าบ้านในตอนเช้า ความรู้สึก "จี๊ดดดดด!!" ก็แปร๊บขึ้นสมองทันที จนมองไม่เห็นเจตนาดีของแกเลยนะ...รู้ไหม? ฉันรู้สึกอย่างไร? อยากจะฆ่าแกให้ตายไปกับมือเลยทีเดียว...กร็อดดดด!! บางครั้งโมโหมากๆ ก็จับปากของแกฟาดกับกระถางต้นไม้  นี่แน่ๆ "โป๊กๆ!!" บางครั้งตีด้วยด้ามไม้กวาด "ผลั๊วๆ" โต๋ก็จะต่อสู้ ด่าผมเสียๆหายๆ ด้วยความเจ็บและหวาดกลัว "แฮ่ๆ เอ๋งๆ" ตาลุกวาวอย่างไม่ยอมแพ้ แม้เนื้อตัวจะสั่นหงึกๆก็ตาม ถ้าฉันเป็นหมา ...แกก็คงสู้แบบหมาจนตรอก แต่ฉันรู้...แกคงไว้ชีวิตฉัน!! ไม่อยากทำร้ายฉันใช่ไหม? ฉันนี่แย่จริงๆ....ที่มองไม่เห็นน้ำใจของแกเลยสักครั้งเดียว สุดท้าย.... ฉันก็ต้องเดินเข้าไปโอ๋แกเหมือนเคย ด้วยความสงสาร เพราะตีไป แกก็ไม่เคยจำ นี่แหล่ะนะ!! ที่เขาเรียกว่า "Chat-Hmar" พอโอ๋บ่อยๆ ก็เหมือนได้ใจ ผู้ที่อ่อนอก อ่อนใจ ก็คือฉันเอง ที่ต้องหลีกเลี่ยงการปลูกต้นไม้อีกต่อไป เห็นไหม?... ใจคนว่าแกร่งแค่ไหน? ก็ยังแพ้ให้หมา รู้หรือยัง...ว่าฉันรักแกแค่ไหน? จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 11:26:29

ความคิดเห็นที่ 3 หรือเป็นเพราะวัยของไอ้โต๋มันนะ... ที่เข้าสู่วัยรุ่น  ที่ทั้งเปรี้ยว และซ่า โชว์พลังสุดๆ โต๋ไม่เคยออกจากรั้วในบ้าน ก็ทำกร่างได้แค่การขุดดิน ชนกระถางเท่านั้น เพราะฉันไม่ปล่อยให้ออกไปรู้จักกับพวก"หมาข้างถนน"อื่นๆ แต่โต๋ก็ดื้อ ไม่เชื่อฟังฉันเหมือนเคย มีบ้าง ที่หนีออกจากบ้านไปตอนที่ฉันออกไปทำงาน ดีนะที่โต๋เป็นผู้ชาย...ไม่งั้นคงทำเรื่องงามหน้า เข้าบ้านของฉันแน่ๆ แต่เมื่อโต๋โตขึ้น โต๋รู้ว่าที่ผมดุ ด่า ทุบ ตีนั้น ก็เพราะรัก และอยากให้โต๋เชื่อฟัง ไม่ใช่เถียงคำไม่ตกฟาก พูด หมาๆให้ฉันปวดสมอง ฉันไม่ได้มีเจตนาป่าเถื่อนใดๆกับแกสักหน่อย ไม่ได้กรีดกัน ความรักของแกกับทองแท้สักหน่อย แกอยากทำอะไร? ฉันก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ ไม่เห็นอยู่บ่อยครั้ง หรือไม่จริง!! แกคงคิดว่าฉันไม่รู้นะ ที่แกแอบมีสัมพันธ์เกินกว่าพี่น้องที่นับถือกันกับทองแท้ อย่าบอกนะ...ว่าแกแอบเอากระดูกไปซ่อนไว้ที่สนาม เพื่อให้ทองแท้กินตอนดึกๆ แต่ก็ช่างเถอะ... ฉันคิดว่าตอนนี้แกคงเริ่มเข้าใจฉันมากขึ้นแล้ว หลังๆโต๋ดู สงบเสงี่ยมมากขึ้น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น หรือว่าโต๋กำลังเป็นพ่อของเด็กในท้องเจ้าทองแท้!! ใช่!! นังทองแท้มันตั้งท้องนี่นา นี่บางแก้ว...กับพุดเดิ้ล โจ๊ะพึ่มๆกันได้จริงๆหรือ? พระเจ้า!! นาธานฯชัดๆ!! แล้วความจริงก็คือความจริง วันที่แกได้เห็นหน้าลูกๆก็มาถึง ถอดพิมพ์พ่อมาชัดๆเลย....น่ารัก น่าชังมากๆ ผิวสีเดียวกับพ่อหมดเลย จมูกสีชมพูเชียว พ่อคุณเอ๋ย!! ช่างน่าหยิก น่าหยอกอะไรปานนี้ แต่คุณแม่มือใหม่อย่างทองแท้ก็ไม่ยอมให้โต๋ได้เข้าใกล้เลย คงจะเห่อเจ้าตัวน้อยมากๆเช่นกัน น่าสงสารจัง!! โต๋ได้แต่ชะเง้อมองอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ เข้าใจความรู้สึกของโต๋นะ อยากไปกอด ไปสัมผัสลูกใกล้ๆ แต่ก็ทำไม่ได้...ทุกครั้งที่เมียเผลอ แกก็จะรีบวิ่งเข้ามาหอมลูก พอลูกร้องแกก็จะตกใจ เก้ๆกังๆทำอะไรไม่ถูก คงกลัวเมียดุ  คงคิดว่าเป็นต้นเหตุให้ลูกเจ็บ   ไร้เดียงสาจริงเชียว ไอ้หมาบ้าเอ๊ย!! บ่อยครั้งที่ฉันเห็นแล้ว ต้องยิ้มให้กับหมาอย่างแก...ไอ้เจ้าโต๋!! จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 11:38:11

ความคิดเห็นที่ 4 หนึ่งเดือนผ่านไป เมื่อลูกๆของโต๋เริ่มโตขึ้น โต๋มีโอกาสได้เลี้ยงดูลูกบ้าง ทองแท้เริ่มปล่อยวางแล้ว มีเวลาพักผ่อนมากขึ้น ดูแลตัวเองมากขึ้น แต่เพราะโต๋ไม่ได้ดูแลลูกตั้งแต่เล็กๆ โต๋จึง "เช็ดชี้-เช็ดเยี่ยว"ทำให้ลูกไม่เป็น แถมมีทีท่ารังเกียจอีกด้วย แกนี่มันแย่จริงๆรู้ไหม? ทองแท้เหนื่อยล้า อดหลับ อดนอนทั้งวันทั้งคืนกว่า 1 เดือน ทำให้ลูกๆมาโดยตลอดไม่อิดเอือนใดๆ   เรื่องแค่นี้ แกก็ทำให้ลูกไม่ได้ เชียวรึ!! ไอ้โต๋ ต่างจากทองแท้เหลือเกิน รู้ไหม? สัญชาตญาณของความเป็นแม่ ทองแท้นั้นมีเต็มร้อย   ไม่ว่าอยู่ที่ไหน? ถ้าลูกร้อง ทองแท้จะรีบวิ่งมาทีเดียว ดูเอาเถอะ!! หมามันรักลูกขนาดไหน? ไม่อยากจะเปรียบกับเผ่าพันธุ์ตัวเอง....มันจี๊ดดดดด!! แกก็น่าจะเข้าใจนะ... ลืมไปแล้วหรือไร? ตอนแกเด็กๆ พ่อแกไม่ได้ดูดำ ดูแดงแกเลยสักนิด นี่แกไม่สงสารลูก-เมียบ้างเหรอ? ไม่รักลูกของแกสักนิดเลยเหรอ? ตอนนี้ก็ก็ขึ้นชื่อว่าเป็น "พ่อหมา"แล้วนะ ใจหมาอย่างแกทำด้วยอะไร? ฉันอยากจะรู้นัก แค่ขี้ๆ เยี้ยวๆ ลูกแกแท้ๆก็รังเกียจ แย่จริงๆ แต่ก็เอาเถอะ...ฉันมองตาแก ลึกๆแล้วแกก็รักลูกอยู่ไม่น้อย แต่แกมันเป็นผู้ชาย แสดงออกว่ารักไม่ค่อยเป็นใช่ไหม? ฉันรู้...แกก็รักลูกของแกมาก ไม่อยากให้ลูกกำพร้าเหมือนแกหรอก แกถึงคอยมองลูกแกห่างๆ อยู่ตลอดเวลาแบบนี้ ฉันก็พูดไปแบบนั้นเอง อีกอย่าง...แกคงวางแผนข้อตกลงอะไรบางอย่างกับทองแท้แล้วสินะ ฉันไม่น่าไปยุ่ง วุ่นวายกับครอบครัวแกเลย ตลอดเวลากว่า 2 เดือน ที่ทองแท้อบรมเลี้ยงดูลูกๆมาด้วยความรัก จนลูกๆเติบโตมา หน้าตาน่าเอ็นดู ขนฟู ดกหนา ได้จุดดีทั้งพ่อและแม่มาไม่ผิดเพี้ยน ใครผ่านไปมาก็กล่าวชม และขอนำไปอุปการะเลี้ยงดูจนหมด แกก็ยินดี ไม่อิดเอือน เพราะรู้ว่าอนาคตลูกๆ จะไปได้ดิบได้ดี ไม่เป็นภาระให้กับฉันอีก จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 11:48:23

ความคิดเห็นที่ 5 เวลาผ่านไปข้างหน้า อย่างรวดเร็ว หลายเดือนต่อจากนั้นมา โต๋จึงเริ่มกลับมาซ่าเหมือนเดิม แต่ดูเหมือนว่าจะรักใคร่กับทองแท้มากขึ้น โต๋คงรู้ว่าลึกๆทองแท้ก็อดคิดถึงลูกๆไม่ได้ ก่อนเคยอุ้มท้อง และเฝ้าเลี้ยงดู ยุง ริ้น ไรไม่ให้ไต่ตอม พอกำลังหัดพูด หัดเดิน ก็มีอันต้องพรากจากกัน นี่แหล่ะที่คนมักพูดให้ได้ยินเสมอๆว่า "จากเป็น...มันทรมานกว่าจากตาย" โต๋ยังคงนอนบนโต๊ะสนามเหมือนเดิม โดยมีทองแท้นอนกับพื้นหญ้า ทำตัวราวกับเจ้าป่าก็ไม่ปาน ฉันเพิ่งสังเกตว่าโต๋ชอบทานของหวานมากๆ โดยเฉพาะทองหยอด กับเม็ดขนุน ทำให้ทองแท้ชอบทานตามไปด้วย แต่ทองแท้ไม่ชอบให้วางใส่จาน ทองแท้และโต๋จะทานได้เยอะมากๆ หากฉันป้อนให้กินกับมือ   เห็นไหม? เจ้าทั้ง 2 ตัวเสียหมาจริงๆเชียว โต๋ดูแลบ้านให้ฉันเป็นอย่างดี  แต่ทุกๆสัปดาห์ฉันจะล้างรถเสมอๆ เพราะโต๋ชอบแอบมาฉี่ใส่ล้อรถ บอกสอน หรือห้ามอย่างไรก็ไม่เป็นผล จนระอาใจ ไม่อยากเสียหมา เอ๊ย!! เสียคน เพราะเรื่องหมาๆแค่นี้ ข้อดีของโต๋ก็มีนะ โต๋ก็มีฝีมือในการจับหนูมากๆ  โต๋ชำนาญการจับหนู จนวันหนึ่ง ไม่รู้ว่าหมาตัวไหน? มาสอนให้โต๋จับนก โต๋จับนก และ หนูวางใส่จานข้าวของตัวเอง วินาทีแรกที่เห็น ฉันมีความสุขมาก เริ่มเห็นความฉลาด และความสามารถของโต๋ขึ้นเรื่อยๆ ส่วนทองแท้ เกลียดเด็กและคนชราอย่างมาก ใครอย่าได้เข้าใกล้เชียว เป็นต้องถลาเข้าใส่ คราวก่อน เผลอออกนอกรั้ว วิ่งแข่งกับรถมอเตอร์ไซค์ แกอาจจะแปลกใจว่ามันคืออะไร? ทำไมถึงเคลื่อนที่ได้เร็วพอๆกันใช่ไหม? แต่วันนั้น แกก็ทำให้มอเตอร์ไซค์คันนั้นล้มลง จนฉันต้องเสียค่ารักษาไปหลายร้อย!! ฮึ!!...แกจะรู้ไหม? ว่ากว่าจะหาเงินได้แต่ละบาท แต่ละสตางค์นั้น ยากแค่ไหน? แต่ต้องมาเสียตังค์โดยใช่เหตุแท้ๆ จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 11:56:48

ความคิดเห็นที่ 6 อากาศหนาวผ่านมาอีกปีแล้ว ปีนี้หนาวเร็วกว่าทุกปี คนเหงาๆอย่างเราก็อยากมีคู่ ไม่ต่างอะไรจากหมาที่อยากสมสู่ตามฤดูกาล โต๋ดูจะหึงหวงทองแท้มากๆ เมื่อมีพวกหมาแว้น วิ่งวุ่นผ่านรั้วบ้าน โต๋จะส่งเสียงดังขึ้นมาทันที ประหนึ่ง "ผู้หญิงข้า ใครจะแตะ" แต่เพราะโต๋ไม่รู้ว่า โลกภายนอกรั้วมันเป็นอย่างไร? โหดร้ายแค่ไหน? ...ในคืนนั้น... เสียงหมาแว้นวิ่งผ่านกันส่งเสียงเกรียวกราว เป็นที่รำคาญของคนจะหลับจะนอนอย่างฉันที่สุด เสียงโต๋ดังลั่นอยู่หน้ารั้ว เหมือนกำลังขับไล่พวกหมาหมู่แว้นไปให้พ้นๆ อย่าได้มายุ่งกับทองแท้  ทองแท้ไม่ใช่หมาสก๊อย!! เสียงจ้าละหวั่นดังอยู่นาน ฉันไม่รู้ว่าโต๋ด่าทอพวกนั้นอย่างไร? แต่พอจะรู้ว่าดุเดือดพอๆกัน จนฉันต้องลุกออกไปเปิดประตูบ้าน และเดินไปที่รั้ว ภาพที่เห็นคือ โต๋อยู่ด้านนอก!! [ขอตัวไปทานข้าวกลางวันก่อนนะครับ] จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 12:00:28

ความคิดเห็นที่ 7 [กลับมาต่อในช่วงบ่ายๆครับ] โต๋ออกไปได้อย่างไร? ฉันถามกับตัวเอง รีบเปิดประตูรั้วโดยเร็ว พร้อมๆกับพวกหมาหมู่ ที่หนีแตกกระเจิงตัวละทิศ ละทาง ฉันเขย่าตัวโต๋ไปมา มีเพียงลมหายใจโรยรินของโต๋ และดวงตาที่มองมาทางฉันเท่านั้น   ไม่มีเสียงร้องใดๆออกมาจากปากของโต๋ เพราะตอนนี้...มีรูโบ๋ใหญ่ๆอยู่บริเวณลำคอของมัน ไม่มีลิ่มเลือดใดๆไหลออกมา มันต่างจากบาดแผลที่เห็นในฉากฆาตรกรรมที่เคยดู หลอดลมแกขาดใช่ไหม?... ไอ้โต๋...แกพูดกับพ่อสิว่ะ!! หมาตัวไหนมันทำกับแกแบบนี้!! ถ้ามันไม่เป็นอย่างที่ฉันถาม มันก็คงส่งเสียงร้องออกมาดังๆ แต่นี่มีเพียงลมหายใจฟืดฟาด พ่นออกมาแรงๆ แกกำลังบอกอะไรกับฉัน? แกรู้สึกอย่างไร? แกเจ็บไหม? ฉันอยากรู้... ฉันอุ้มโต๋เข้าไปที่โรงเก็บของ ภายในรั้วบ้าน สภาพของมันดูอิดโรยมากๆ ไม่มีแม้เสียงร้องว่าเจ็บปวด ไม่มีแม้เสียงร้องใดๆ ออกมา ทั้งๆเหตุการณ์เพิ่งจะผ่านไปเพียงสิบกว่านาที แต่เชื่อไหม?....ทุกอย่างรอบตัวฉันเวลานี้ มันหยุดหมุนไปหมดแล้ว โต๋มันพยายามหายใจเข้า-ออก เพื่อยื้อชีวิตของตัวเองสุดความสามารถ สายตาเริ่มสอดส่อง มองหาผู้เป็นที่รัก ทองแท้อยู่ไหน? ทองแท้อยู่ไหน? ฉันส่ายหน้ามองหาด้วยเช่นกัน ทั้งๆที่ทองแท้ไม่ได้ห่างกายฉันสักนิด แกรู้ใช่ไหม? ทองแท้ แกเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดใช่ไหม? ฉันควรจะทำอย่างไรต่อจากนี้? จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 16:49:07

ความคิดเห็นที่ 8 แสงไฟสว่างขึ้น มองเห็นน้ำตาของมันชัดเจน มันร้องไห้ ใช่!!.....หมาก็มีน้ำตา ไม่ต่างจากฉันในตอนนั้น ฉันก็มีน้ำตาให้กับหมาเหมือนกัน เราต่างสบตาซึ่งกันและกัน ใครไม่เคยเห็นน้ำตาหมา...คงไม่รู้สึกอะไร? ไอ้โต๋... แกไม่ได้ร้องออกมาสักคำ ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเช่นกัน นอกจากสื่อความรู้สึกทางสายตา และแล้วภาพที่ฉันตกตะลึง กระชากความรู้สึกของฉันอีกครั้ง ฉันเห็นกระดูกขาขวา ที่ขาวโพน เป็นฟันฉลาม โผล่ออกจากผิวหนังอย่างชัดเจน ไอ้โต๋ กระดูกแกหักออกเป็นสองท่อน!! เกิดอะไรกับแกกันแน่!! นี่ฝีมือหมาด้วยกัน? หรือฝีมือคนกันแน่!! ฉันพยายามหาสาเหตุ มองมันด้วยสายตาเจ็บปวดไม่แพ้กัน อยากให้เอ็งพ้นสภาพแบบนี้เหลือเกิน แต่ก็อยากให้แกรอดชีวิต เพื่อแก้แค้นไอ้พวกหมาหมู่ที่ทำกับเอ็งปางตายแบบนี้ ฉันรู้!!...เอ็งเจ็บใช่ไหม? แต่เอ็งร้องออกมาไม่ได้ บ้าเอ๊ย!!   ทำไมต้องเป็นแกด้วยว่ะ!! ฉันเจ็บเหมือนกันนะเว้ย!! ที่เห็นแกในสภาพแบบนี้  ... แกมองตาฉันสิ จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 17:00:51

ความคิดเห็นที่ 9 สงสารโต๋จังค่ะ หมาด้วยกันคงทำให้กระดูกหักไม่ได้แน่ๆ ยังไม่จบใช่ไหมคะ อยากอ่านตรงหาตัวคนทำร้ายโต๋ได้ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 23:15:39

ความคิดเห็นที่ 10 [ขอโทษด้วยนะครับ เนื้อเรื่องขาดๆ-สะดุดๆ ถึง 3 ช่วง            ช่วงแรกขอพักไปทานข้าว ช่วงที่ 2 ต้องรีบกลับบ้านด่วน            ทั้งๆที่กำลังลงเนื้อเรื่องให้จบ            จึงต้องมาอ่านต่อกันอีกในครั้งนี้ครับ] ทองแท้มานั่งข้างๆอยู่ไม่ห่าง ฉันดึงทองแท้เข้ามานั่งใกล้ๆ เราสองชีวิต ต่างนั่งมอง หนึ่งร่างที่นอนหายใจโรยริน โดยไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร? จะใส่ยาเหรอ? ขาแกห้อยรุ่งริ้งแบบนี้ บอกตรงๆฉันไม่กล้าแตะต้องบาดแผลแกเลย ฉันรู้ว่าแกเจ็บไง...แกร้องไม่ได้ เพราะที่คอของแกเป็นรูโบ๋ขนาดนั้น ฉันรู้นะ ฉันรู้!! แต่จะให้ฉันทำอย่างไรดี? ทองแท้มองหน้าฉัน สลับกับหน้าเจ้าโต๋ รู้ไหม? ไอ้ทองแท้ ฉันไม่เคยหลบสายตาหมาตัวไหนเลย แต่ตอนนี้ฉันไม่กล้าสบตากับแกว่ะ!! แกจะให้ฉันทำอย่างไร? ฉันก็อยากช่วยสามีแก แต่ดึกดื่นแบบนี้ คลินิกก็ปิดแล้ว หยูกยาหากทาทิงเจอร์ลงไป ไอ้โต๋ยิ่งเจ็บปวดกว่าเดิม...แกทนเห็นภาพนั้นได้เหรอ? อย่าบีบบังคับฉันด้วยสายตาแบบนั้นเลย!! หวังว่าทั้งไอ้โต๋ และทองแท้จะเข้าใจความรู้สึกของฉันนะ หรือว่าทองแท้มันจะเข้าใจจริงๆ ดูจากที่มันหอมใบหน้าของสามี หากมันทำได้...คงไม่ขอให้สามีมันรอดชีวิตหรอก แต่มันจะรีบขอให้สามีมันตายในทันที เพื่อหลุดพ้นความเจ็บปวด ทรมานใน เวลานี้ และตัวของมัน ก็ขอตายตามสามีของมันไปด้วยแน่ๆ เราสามชีวิต....ต่างก็เจ็บปวดในสถานการณ์แบบนี้ ไม่ต่างกันเลย แต่ทองแท้มันต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป เพื่อ....สิ่งมีชีวิตน้อยๆ ที่เรียกว่า "ลูก" ของมันและไอ้โต๋ ที่จะลืมตาดูโลกในอีกไม่กี่สัปดาห์นี้ ฉันหาเสื้อในตู้บนบ้าน ลงมาห่มให้มัน 1 ตัว เพราะตัวมันเริ่มเย็นเรื่อยๆ อุณหภูมิภายนอกเย็น หรือพิษของความเจ็บปวดกันหนอ ฉันลูบไล้ไปตามลำตัวของมัน เพื่อให้เสื้อที่ห่มอยู่นั้น แนบเนื้อเพื่อขับไล่ความหนาวเย็นนั้นออกไป... พอจะบรรเทาความหนาวเหน็บ และเจ็บปวดลงได้ และผมก็ตัดสินใจอะไรบางอย่าง ...ผมทำได้แค่... ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของทองแท้มัน ที่จะอยู่ดูแลสามีจนถึงนาทีสุดท้าย ก่อนที่มัจจุราชจะพาไปสวรรค์ ไอ้โต๋...แกต้องเลือกอะไรสักอย่างแล้วนะ!! ฉันคิดในใจก่อนที่จะลุกเดินเข้าในบ้าน จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 08:17:20

ความคิดเห็นที่ 11 วันนี้... ลูกของไอ้โต๋ยังไม่ลืมตาดูโลก พวกเด็กน้อยเอ๋ย... เจ้าเกิดมาพร้อมกับคำว่า "ลูกกำพร้า" ซะแล้ว เจ้าไม่มีวันเห็นหน้าพ่อของเจ้าอีกแล้ว ไอ้โต๋เอง...แกก็ไม่ได้อยู่เห็นหน้าลูกแล้วนะ แต่เอ็งไม่ต้องห่วงหรอก อีกไม่กี่สัปดาห์ลูกของเอ็งก็จะเกิดแล้ว ฉันจะดูแลลูกและเมียของเอ็งอย่างดี ไม่ให้เสียหมาแน่นอน   เมื่อลูกของเอ็งเติบโตขึ้นมา ก็จะมีผู้อุปการะดูแลสั่งสอน อยู่ในสังคมที่ดีๆ ... ฉันจะเลือกหนทางที่ดีที่สุดให้กับลูกๆของแกเอง อย่าได้เป็นห่วงในเรื่องนี้เลย ลูกของเอ็งจะต้องอดทน เข้มแข็ง  เหมือนเอ็ง ซื่อสัตย์และรักดีเหมือนเอ็ง   ส่วนเมียของเอ็ง มันคงไม่รักใครเท่าเอ็งอีกแล้วล่ะ ถ้าเอ็งรักเมียของเอ็ง เชื่อมือเถอะว่า เมียของเอ็งจะเลี้ยงลูกได้ดี ไม่แพ้ที่ฉันเลี้ยงลูกของแกหรอกนะ จงเดินไปข้างหน้า อย่าได้มีห่วง หรือกังวลใดๆ ไปอยู่ในดินแดนที่สุขสบาย ไม่มีความเจ็บปวดใดๆ  จงไปสร้างรังรักน้อยๆรอครอบครัวของเอ็ง ที่สวรรค์เถอะนะ.... เพื่ออนาคตของลูกและเมียเอ็ง จะตามไปอยู่ด้วยกันอย่างแน่นอน ถึงเวลานี้...ฉันขอพูดกับแกสักหน่อยว่า ไอ้โต๋....ฉันรักแกนะ ไอ้หมาบ้า!! ฉันขอโทษที่ตีแก ทำไม่ดีสารพัดกับแกมากมาย แกอโหสิกรรมให้ฉันเถอะนะ... ฉันพูดได้คำเดียวตอนนี้ ....ฉันรักแก.... แกคงอ่านหนังสือไม่ออกหรอก  ไอ้หมาบ้า!! แต่ฉันจะอ่านให้แกฟังเอง ฉันจะเขียนไว้ อ่านให้ลูกของแกฟังด้วยนะ...ดีไหม? แกอนุญาตไหม? และถ้าเมียแกคลอดเมื่อไหร่!! ฉันจะส่งรูปลูกๆที่น่ารักของแกให้ดูเอาไหม? ไอ้โต๋...ถึงเวลาแล้วนะ สู่นิรันดร์เถอะ....หลับให้สบาย ฉันมาส่งแกตรงนี้...แค่นี้นะ... ลาก่อน...ไอ้โต๋ ..... จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 08:33:39

ความคิดเห็นที่ 12 ... เนื้อหาทั้งหมด....เรียงลำดับจากเหตุการณ์ชีวิตจริงของเจ้าโต๋ ประวัติโดยย่อ ชื่อ-สกุล : กรวิก  รังสินากรศาสตร์ ชื่อเล่น : โต๋ สัญชาติ: สุนัข เผ่าพันธุ์: พุดเดิ้ล สักษณะ : ลำตัวยาว  ขนสีน้ำตาล มีดวงตาโทนฟ้า ความสามารถพิเศษ : ชอบจัดสวน พรวนดิน  ล้างล้อรถ สัตว์ที่เกลียด : แมลงสาป , หนู และนกกระจอก ความภูมิใจ : เป็นสามีที่ดีของทองแท้ และเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับลูกๆ เสียใจที่สุด : ทำให้เจ้าของโมโห อาหารโปรด : โครงไก่ทอดกรอบ ,ลูกชิ้นปิ้งและขนมทองหยอด *** ความแตกต่างของโต๋และเต๋ : โต๋ ถูกเลี้ยงดูเติบโตมากับเต๋ ผู้เป็นน้องสาว โต๋ชอบสวมชุดยีนต์มาก แต่เต๋ไม่ชอบ เต๋จะถอดทันทีที่ใส่ให้เสร็จ โต๋ชอบเล่นฟุตบอลกลมๆมีเสียงร้องด้านใน แต่เต๋ชอบเล่นขวดน้ำอัดลมพลาสติกใส โต๋สามารถวิ่งไปคาบลูกฟุตบอลและนำกลับมาคืนให้ได้ แต่เต่ทำไม่ได้ เต๋มีกิริยานอบโน้ม ไปลา มาไหว้ แต่โต๋สอนเท่าไหร่ก็ไม่เคยจำเลย จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 08:46:30

ความคิดเห็นที่ 13  แกะรอยจุดเกิดเหตุ การจากไปของโต๋ รั้วบ้านถ่ายภาพจากด้านใน สังเกตได้ว่า...โต๋ไม่สามารถออกไปด้านนอกได้เลย และโต๋ก็ไม่เคยออกไปด้านนอกสักครั้ง แต่... ที่รั้วตรงบริเวณขดลวด จะมีขนของโต๋หลุดอยู่ 1 กระจุก นั่นพอที่จะคาดเดาได้ว่า โต๋จะออกไปด้านนอกจากจุดนี้ จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 08:55:24

ความคิดเห็นที่ 14  บริเวณขอบรั้วของเสาทางด้านขวามือของรั้ว          พบรอยกระเซ็นของเลือดโต๋          และน่าจะเกิดจากรอยบาดแผลบริเวณลำคอ          คาดเดาว่า โต๋โผล่หัวออกมานอกรั้ว ... และถูก "หมาแว้น"          ซึ่งตัวใหญ่กว่า งับให้ พร้อมกับกระชากคอให้ออกมาคุยกันนอกรั้ว                    เมื่อคอของโต๋ออกไปได้ จึงติดบริเวณไหล่ที่คาเหล็กดัดอยู่          แต่สู้แรงกระชากของอีกฝ่ายไม่ได้ ขาขวาที่พยายามจะดันตัวไว้          ก็อ่อนล้า และถูกแรงกระชากจนกระดูกหัก          และเป็นสาเหตุว่าทำไม โต๋จึงออกมานอกรั้วได้ !!          ตอนถูกงับ โต๋ไม่ได้ร้องเจ็บปวด เพราะที่คอถูกเขี้ยวของอีกฝ่ายงับ          ถูกหลอดลมจนขาดวิ่น โต๋จึงไม่มีเสียงร้องใดๆออกมา จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 09:05:31

ความคิดเห็นที่ 15  ต่อจากนี้ไป....          ก็เหลือเพียงทองแท้...เมียสุดที่รักของโต๋          ที่กำลังประคบ ประหงม เลือดเนื้อเชื้อไข          สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "ลูก" อยู่ในท้อง          เหลือเพียงสิ่งเดียวสุดท้าย...          พอที่จะเป็นตัวตาย-ตัวแทนของสามี...          แบ่งเบาความเสียใจ และหายคิดถึงกันบ้าง!!   ฮึม.... หลับเถอะนะ แก้วตาจงนอนหลับไหล จะอยู่ตรงนี้ ไม่จากไปไหน หลับตาพักวางดวงใจ ไว้กับฉัน เหนื่อยพอแล้ว เจ็บพอแล้ว สิ่งเลวร้ายให้แล้วล่วงไปเป็นเพียงแค่ฝัน จะกอดเธอไว้ จวบจนสิ้นแสงจันทร์ จากนี้เธอไม่มีวันเดียวดาย                                ...ฮือ... http://www.imeem.com/people/tv4vghK/music/UbDEG_3T// จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 09:12:44

ความคิดเห็นที่ 16 แงๆๆ เหมือนไอ้เป้ของเราเลย ชอบแอบไปข้างนอง โดนรถชน เราร้องไห้ทั้งคืน จากคุณ : หริชา (หริชา) เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 09:47:53

ความคิดเห็นที่ 17 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 08:47:30