ความคิดเห็นที่ 1 ทันทีที่ได้รับคำรับรอง โบตั๋นก็กระโดดออกจากที่พักหลบแสงร้อนแรงสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะเริ่มวิ่งวนจากจุดที่ยืนอยู่ตีวงกว้างออกไปเรื่อยๆ อย่างรวดเร็ว นางเกลียดการใช้พลังงานอย่างสูญเปล่า แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือก จะให้ทำเช่นไรได้เล่า แมวน้อยเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นจนมองเห็นเป็นเส้นเงาสีดำ ไมล์-ทรีลืมตาขึ้น มองเงาสีดำที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว เขาไม่ค้นพบอะไร วิธีการของโบตั๋นอาจจะเปลืองแรงไปบ้างแต่คือวิธีการที่ดีที่สุดในตอนนี้ ในเมื่อกระดองของท่านเฟร่าทำปฏิกิริยาแต่กับนาง ไกลออกไป ฝุ่นจากทะเลทรายลอยสูงเหมือนมีกองทัพจำนวนมากกำลังมุ่งมาทางนี้ ไมล์-ทรียืดกายขึ้นดีดตัวข้ามโบตั๋นที่กำลังวิ่งวนออกไปสกัดอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันมาวีสที่นั่งมองหันไปคนละด้านก็วางโรสลง “อยู่ตรงนี้นะโรส” ชายหนุ่มก้มลงบอกลูกทูนหัว ในวงล้อมของโบตั๋นนางน่าจะปลอดภัยที่สุด เขาเรียกอาวุธและเกราะขึ้นห่อหุ้มร่างกาย กระโดดไปรับหน้ากองทัพปิศาจอีกด้านหนึ่ง โรซาลินด์มองไปทางซ้ายและทางขวา เพื่อนเล่นของเธอและแด้ดดี้ออกไปเล่นสนุกกับเพื่อนใหม่ มามี้ก็วิ่งเล่นสนุก เธอวิ่งตามสายลมหอบเล็กๆ อย่างนั้นไม่ทันแน่ มือเล็กๆ หยิบดอกไม้เข้าปาก ไม่มีใครทันเห็นเส้นสีน้ำตาลอ่อนเล็กๆ ใกล้เคียงสีของทรายที่ค่อยๆ ผุดขึ้นใกล้รองเท้าคู่น้อย ก่อนจะตวัดรัดรอบข้อเท้าฉุดให้ล้มลง มาวีสหันขวับกลับมาเมื่อได้ยินเสียงร้องของโรส ปิศาจด้านหลังฉวยโอกาสกระแทกตะบองหนามอันใหญ่เข้าใส่ ชายหนุ่มได้แต่หมุนตัวไปฟันดาบในมือใส่ ปิศาจที่ขวางทางดาบกรีดร้องเสียงโหยหวน สลายร่างเป็นควัน มาวีสสูดลมหายใจลึกๆ ข่มความเจ็บบนแผ่นหลัง เกราะโดนกระแทกบุบจนทิ่มเนื้อ แต่หากไม่มีมัน เขาคงเจ็บกว่านี้ ชายหนุ่มอ้าปากกว้างสูดลมเข้าไปช่วย สองมือกระชับดาบมั่น เตรียมรับมือกับปิศาจที่ดาหน้าเข้ามา โดยไม่ทันสังเกตถึงควันปิศาจที่ลอยผสมเข้าไปกับอากาศที่เพิ่งสูดเข้าไป ไมล์-ทรีเปลี่ยนอาวุธในมือเป็นแส้ยาวสะบัดออกเป็นวงกว้าง ขับไล่ปิศาจที่เข้ามารุมล้อมให้ห่างออกไป หันกลับไปมอง ที่ที่โรสอยู่ เด็กน้อยกำลังถูกดึงลงไปใต้พื้นทราย ก่อนจะรีบหันกับมารับมือกับปิศาจที่บุกเข้ามาอย่างไม่กลัวตาย ร่างชายหนุ่มสั่นระริกด้วยแรงอารมณ์ก่อนร่างมนุษย์จะเลือนหายเปลี่ยนเป็นมังกรเกล็ดสีเงิน เจ้าพวกปิศาจที่น่าตาย ดาหน้าเข้ามาเหมือนฝูงแมลงบินเข้าหากองไฟ ไม่รู้เลยหรือว่าเจ้ากำลังต่อกรกับใคร รัชทายาทหนุ่มคิดอย่างเดือดดาล หรืออย่างที่สิงโตสาวโรเชสบอก การปล่อยให้กระดองของเต่าลมเดียวดายนานเกินไปอาจจะทำให้เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นได้ พวกมันแห่กันมาทางนี้ ราวกับมีอะไรมาดึงดูด โรสร้องออกมาเบาๆ เมื่อร่างโดนดึงกระชากให้ล้มลง ก่อนกระเป๋าบรรจุดอกไม้ที่สะพายอยู่บนบ่าจะโดนแรงดึงมหาศาลฉุดลากออกจากตัว “ไม่นะ” เด็กน้อยร้องลั่น สองมือดึงสายสะพายที่ยังเกาะติดอยู่กับข้อมือเอาไว้แน่น อย่างไรก็ไม่ยอมปล่อยของอร่อยๆ ให้หลุดไปได้ ร่างเล็กถูกดึงตามกระเป๋าลงไปใต้ผืนทรายทันที ทันทีที่ได้ยินเสียงโรซาลินด์ร้อง โบตั๋นชะงักเท้าชำเลืองมองมาที่เด็กน้อย ก่อนจะเห็นว่าโรสอยู่คนเดียว มาวีส เจ้าพ่อทูนหัวที่น่าตาย เจ้าปล่อยเด็กน้อยไม่มีทางสู้ไว้คนเดียวได้อย่างไรในดินแดนปิศาจนี้ เท้าเร็วกว่าความคิด นางวิ่งกลับไปหาโรซาลินด์แต่ไม่ทันการณ์เสียแล้วโรสถูกดึงหายไปอย่างไร้ร่องรอย เจ้าแมวน้อยวิ่งพล่านทำอย่างไรนางก็ลงไปใต้ทรายไม่ได้ “เจ้ากล้ามาท้าทายข้าหรือ” โบตั๋นร้องออกมาอย่างเดือดดาลจริงๆ จุดสีทองในดวงตาสีดำขยายกว้างจนกลืนกินสีดำไปหมดสิ้น ร่างเล็กเปล่งแสงราวดวงอาทิตย์แผดเผาทุกสิ่งที่อยู่รอบๆ เสียงมังกรคำรามก้องพร้อมกับเสียงระเบิดตูม กวาดปิศาจหายไปในพริบตา  มาวีสยืนงง ปิศาจที่อยู่รอบๆ กาย ต่างสลายไปเหมือนไอหมอกยามเช้าไม่มีผิด หากแต่ชายหนุ่มไม่มีเวลาหยุดคิดแล้ว เขาหมุนตัววิ่งกลับไปหาโรสก่อนจะโดนมือแข็งๆ เหนี่ยวรั้งเอาไว้ เขาถึงพบว่าเขายืนอยู่บนพื้นทรายที่หิมะกำลังตก หากก้าวเข้าไปอีกก้าวพื้นนั้นแห้งผากว่างเปล่า “รอก่อน” ไมล์-ทรีพูดสั้นๆ สีหน้าเคร่งเครียดมองร่างแมวที่เคยเป็นสีดำ บัดนี้ ทั้งตัวของแมวน้อยเป็นสีทองสุกปลั่ง นอกจากรัศมีวงกลมประมาณสองเมตรที่ว่างเปล่าแล้ว นอกนั้นเกิดเกล็ดหิมะตกลงมา “โบตั๋น” มาวีสครางออกมาเบาๆ “เกิดอะไรขึ้น” ไมล์-ทรีกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ ตอนที่โบตั๋นใช้พลังสูงสุดของนาง เขาที่ทะนงตนว่าเก่งเกินใครยังไม่กล้าผลีผลามเข้าไปขวางหน้า เพราะหากเกิดการต่อสู้กับนางในร่างนี้จริงๆ อาจจะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งบาดเจ็บล้มตายกันไปก็ได้ ในร่างนี้ของนางสามารถดึงพลังงานจากปิศาจรอบๆ กายเข้ามาเป็นพลังงานของนางเองไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน แม้แต่เขาเองยังต้องระวังให้อยู่นอกรัศมีการดูดพลังงานของนาง นั่นคือพลังปกป้องตนเองแม้ยามที่นางโดนกักพลังหรืออยู่ในช่วงที่อ่อนแอที่สุด และทำให้นางเป็นปิศาจที่ร้ายกาจที่สุดด้วย “นางกำลังหาโรส” ไมล์-ทรีบอกสั้นๆ กลืนน้ำลายอีกครั้ง โบกมือส่งถ่ายพลังเข้าไปเป็นระยะเมื่อเห็นร่างสีทองเปลี่ยนเป็นสีดำในบางส่วน พื้นดินแห้งรอบๆ ตัวเริ่มบิดเบี้ยวไม่เป็นวงกลมได้แต่หวังว่าโรซาลินด์จะไม่ถูกความร้อนแผดเผามลายหายไปอย่างไม่เหลือซากนะ แต่ในเมื่อเขายังอยู่ดี โรสจึงน่าจะปลอดภัยเช่นกัน จากคุณ : pajan เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 14:08:33

ความคิดเห็นที่ 2 โรซาลินด์กอดกระเป๋าแน่น เหลียวมองไปรอบๆ ตัว เห็นแต่ความมืดมิดเย็นยะเยือก เด็กน้อยอ้าปากร้องเพลงเบาๆ เป็นเพื่อนตัวเอง ขอเพียงเธออยู่ตรงนี้นิ่งๆ เดี๋ยวแด้ดดี้ก็จะมาหาเธอเอง เธอต้องเก็บแรงเอาไว้ตะโกนตอบตอนที่แด้ดดี้เรียก อย่างที่เขาสอนเธอ แสงสว่างวาบๆ ไม่ไกล ดึงความสนใจของเด็กน้อย หากเธอก็ยังนั่งนิ่งไม่กล้าเคลื่อนไหว ร้องเพลงปลอบใจตัวเองดังขึ้นอีกหน่อย ตาโตๆ ไม่คลาดไปจากแสงสว่างนั้น ใจเต้นระรัว อาจจะเป็นตาของสัตว์ร้าย จินตนาการของเด็กเตลิดไปไกล ยิ่งร้องเพลงดังขึ้น แสงนั้นก็ส่องสว่างนานขึ้น อากาศรอบๆ ตัวอุ่นขึ้นจนร้อน โรสปัดหมวกคลุมให้ตกลงไปข้างหลัง ตวัดสายกระเป๋าเฉียงบ่า แต่ยังกอดตัวกระเป๋าเอาไว้แน่น ค่อยๆ ก้าวไปหาจุดแสงสว่างนั้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น  มันเหมือนจี้ห้อยคอที่แด้ดดี้เอาไป “หยิบ” เสียงแหลมๆ คุ้นหูร้องสั่ง มือเล็กๆ คว้าหมับก่อนที่สมองจะสั่งการถึงอันตราย โบตั๋นสลายร่างแมว ยื่นมือไปรับตัวโรซาลินด์เอาไว้ทันก่อนที่เด็กน้อยที่ปรากฏกายขึ้นอย่างกะทันหันกลางอากาศจะหล่นลงกระแทกพื้น สองหนุ่มรีบวิ่งเข้ามา ไมล์-ทรีรับร่างโรซาลินด์จากมือโบตั๋น นางโอนเอนใกล้จะล้มลงแล้ว ผิวกายของโรสเปล่งแสงสีทองวาบๆ ปากอ้าพะงาบราวกับจะขาดอากาศหายใจ มาวีสประคองโบตั๋นในร่างสาวงามที่สลบไปแล้วเอาไว้ ยื่นมือไปเหนือกระดองของเฟร่าในมือของโรสจัดการเก็บมันออกจากมือลูกทูนหัวของเขา เมื่อกระดองเต่าหายไป จึงได้ยินเสียงเด็กน้อยสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ไมล์-ทรีล้วงกระเป๋าหยิบดอกไม้มาใส่ปากโรสและโบตั๋น กางเขตป้องกันภัยขึ้น ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาเสียให้กับเรื่องไร้สาระ มาวีสก็ไม่สนใจเช่นกัน แม้จะมองเห็นปิศาจที่ล้อมอยู่รอบๆ ก็ตาม สองมือบีบนวดกระตุ้นไปตามร่างกายเย็นชืด โรสยันตัวลุกขึ้นหยิบดอกไม้กินเองได้แล้ว แล้วยังหยิบดอกไม้ใส่ปากให้โบตั๋นที่ยังนอนอ่อนระทวย “มามี้ มามี้” เด็กน้อยเขย่าเรียก ขนตายาวงอนขยับก่อนดวงตางามแฝงความเอาแต่ใจจะลืมขึ้น อ้าปากเรียกร้องขอดอกไม้ โรสป้อนให้อีกกำใหญ่ดวงหน้าเล็กๆ เผยยิ้มกว้างอย่างดีใจ “เจ้าต้องอุ้มข้าเดินทางต่อด้วยนะโรส เจ้าทำเอาข้าหมดแรงไปเลยทีเดียว” ร่างสาวงามเลือนหายเหลือเพียงเจ้าแมวน้อยขนดำเป็นมัน โรสหัวเราะ ช้อนตัวแมวขึ้นมาอุ้มอย่างเต็มใจ ซุกหน้าลงถูกับขนนุ่มๆ สองหนุ่มถอนหายใจอย่างโล่งอก ไมล์-ทรีรวบร่างทั้งคนทั้งแมวเข้ามากอดแน่น ก่อนจะปล่อยเมื่อได้ยินเสียงกระแอมของมาวีส ดวงตาสีฟ้ามองเหมือนจะเตือนๆ มาว่าที่กอดนั่นลูกทูนหัวของเขา และที่ยังให้กอดได้ เพราะนี่เป็นเด็กน้อยวัยห้าขวบที่อยู่ในร่างเด็กสิบขวบเท่านั้น หากนางเติบโตไปกว่านี้ อย่าหวังว่าเขาจะยอม มาวีสกวาดตาดูทั่วร่างเล็กๆ เขาตาฝาดไปหรือเปล่าที่เห็นร่างเด็กน้อย หดเล็กลง นางเกือบจะตัวเท่าเดิมแล้ว ไมล์-ทรีคงสังเกตเห็นเช่นกัน เขาโบกมือผ่านร่างแปลงเสื้อผ้าให้เหมาะสมกับรูปร่างที่เปลี่ยนไป ก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับบรรดาปิศาจที่อยู่ด้านนอก เมื่อสายตาคมมองกวาดเหล่าปิศาจต่างก้มหน้า ทิ้งตัวลงหมอบราบกับพื้นตัวสั่นระริก ไม่ได้หาญต่อสู้เช่นปิศาจกลุ่มก่อน จากคุณ : pajan เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 14:09:18

ความคิดเห็นที่ 3 “พวกเจ้ามาที่นี่ทำไม” ไมล์-ทรีถามเสียงขรึม ในกลุ่มมีทั้งปิศาจเด็ก และสตรีไม่น่าจะใช่หนุ่มๆ ที่มาท้าประลองกับองค์หญิงโบตั๋นเพื่อหวังตำแหน่งราชบุตรเขย “พวกเราได้กลิ่นหอม” ปิศาจอายุมากสุดเงยหน้าตอบเบาๆ “หมู่บ้านเราแห้งแล้งเมื่อได้กลิ่นหอมของพลังงาน พวกเราจึงได้ออกค้นหา” คิ้วเรียวยาวขมวด ทำหน้านิ่วอย่างไม่เข้าใจ “หิวเหรอ” เด็กน้อยถาม ยื่นดอกไม้แดงในมือออกไปข้างหน้า ไมล์-ทรีรีบดึงตัวโรสมาไว้ข้างหลังเมื่อเห็นแววตากระหายของปิศาจ “เขาหิวนี่” โรซาลินด์ร้อง ดิ้นจะให้หลุดจากอุ้งมือแข็งๆ มีเสียงแมวน้อยที่ยังเกาะอยู่กับโรสแน่นร้องเชียร์ เมื่อเห็นว่าไม่หลุดแน่ เด็กน้อยก็ถอดกระเป๋าสะพายเหวี่ยงออกไป ดอกไม้ในกระเป๋าร่วงกระจายออกเป็นวงกว้างปิศาจต่างแย่งชิงเก็บใส่ปากด้วยความกระหายหิว “โรส” ไมล์-ทรีตวาดลั่น มองหน้าเล็กๆ ที่เงยมองตอบอย่างท้าทาย “แล้วเจ้าจะกินอะไร” ชายหนุ่มถามอย่างอ่อนใจ สายตาอ่อนเชื่อมเลื่อนมองที่ข้อมือแข็งแรง ทำให้ไมล์-ทรีได้แต่ถอนหายใจ ไม่ใช่เขาไม่อยากให้เธอดื่มเลือดของเขา แต่ยิ่งดื่มมากขึ้น ความผูกพันยิ่งหนาแน่น เขาอาจจะชอบใจ แต่รับรองได้เลยว่าพ่อและพ่อทูนหัวของเธอต้องไม่ชอบใจมากๆ และเขาอยากให้เธอเลือกด้วยตัวเองเมื่อโตกว่านี้ ว่าเธอต้องการผูกพันกับเขาหรือไม่ “เอ๊ะมี” โรซาลินด์ล้วงมือลงไปในกระเป๋าจำได้ว่าตัวเองเก็บดอกไม้เอาไว้อีก มือน้อยกำของที่พบยื่นออกมาอย่างโอ้อวด ในฝ่ามือเล็กๆ ไม่มีดอกไม้แดงมีเพียงเมล็ดสีดำๆ กลิ้งอยู่ สองสามเมล็ด เมื่อเห็นสายตาชายหนุ่มมองมาเหมือนจะถามว่า แล้วไงล่ะ เด็กน้อยก็ทำปากยื่น วิ่งตรงไปที่กองเขียวๆ ดูจะชุ่มชื้นกว่าที่อื่นของกองซากต้นกระบองเพชรที่โบตั๋นเล่นงานเสียกระจุย วางเมล็ดต้นหนามลง กวักมือเรียกผู้ช่วยที่เธอเชื่อว่าทำให้เธอได้แน่ๆ “รดน้ำ” เด็กน้อยสั่ง ไมล์-ทรีได้แต่ถอนหายใจ โบกมือเรียกน้ำมาให้ตามคำขอ เมล็ดเล็กๆ งอกออกเป็นต้นเร็วทันใจก่อนจะผลิดอกแดงส่งกลิ่นหอม สะกดปิศาจที่กำลังยื้อแย่งดอกไม้ให้หยุดนิ่ง ไมล์-ทรีมองสองมือตนเองอย่างแปลกใจ เขาเพียงต้องการรดน้ำตามบัญชาของเจ้าหญิงโรส แต่ไม่คิดว่าจะทำให้มันเติบโตได้รวดเร็วถึงเพียงนี้ ดอกที่บานร่วงลงถึงพื้น ค่อยๆ แปรสภาพเป็นเมล็ดสีดำ ไมล์-ทรีโบกมือเรียกน้ำอีกครั้ง ต้นหนามก็เติบใหญ่ให้ดอกเร็วทันใจ แม้ต้นจะยังไม่สูงเท่าไรนัก “อ้า ต้นหนามเติบโตด้วยพลังงานของมังกร” แมวน้อยหัวไว เข้าใจอะไรได้ก่อน “มันจึงงอกเงยแต่เฉพาะบริเวณนั้นที่ท่านไมเคิลอยู่ เพราะมันอาศัยพลังงานอ่อนๆ ที่มังกรขับออกมาจากร่างยามหลับใหล แต่นี่ท่านอาบมันด้วยพลังโดยตรงของมังกร ท่านน้า ท่านคงต้องเปลี่ยนอาชีพจากรัชทายาทมาเป็นคนปลูกต้นไม้แล้วกระมั่ง” ดวงตาสีเขียวปรายมองมายังแมวดำที่เกาะไหล่โรสอย่างสบายใจเป็นเชิงปราม ถึงจะรู้ว่าไร้ผล ก่อนจะโบกมือก่อให้เกิดบ่อน้ำ “พวกเจ้ามีแหล่งอาหารแล้วใช่หรือไม่” ปิศาจพยักหน้า ตามองป่าหนามไม่กี่ต้นอย่างมีความหวัง “น้ำนั้นมีพิษของข้า” ไมล์-ทรีชี้ไปที่บ่อน้ำที่เขาสร้างขึ้น “ใช้ดื่มกินไม่ได้ แต่ใช้รดต้นหนามให้เติบโตออกดอกได้ หากพวกเจ้าดูแลมันอย่างดี พวกเจ้าจะไม่อดอยากอีก” ปิศาจสตรีตนหนึ่งที่แย่งชิงกระเป๋าของโรสได้ คุกเข่าตรงหน้า ยื่นกระเป๋าคืนให้เด็กน้อยชาวมนุษย์ “ข้า...ข้าคืนให้ ในเมื่อเรามีป่าหนามแล้ว ข้าเป็นปิศาจ ข้าอดทนรอได้ แต่ท่านเป็นมนุษย์คงทนโหยหิวไม่ได้” โรสรีบหยิบกระเป๋าคืนมาอย่างรวดเร็ว ก้นกระเป๋ายังเหลือดอกไม้อีกนิดหน่อย น่าแปลกที่ดอกไม้ในกระเป๋ายังสดใหม่เหมือนเพิ่งจะถูกเก็บมา ด้วยความใจดี หยิบกินดอกหนึ่ง ส่งป้อนเข้าปากปิศาจที่คืนกระเป๋าให้ดอกหนึ่ง พอเจ้าแมวน้อยร้องเรียกเมี้ยวก็ส่งเข้าปากแมวอีกดอก ไมล์-ทรีที่ยืนข้างๆ เห็นกลุ่มปิศาจเหลือพลังงานเพียงน้อยนิดและ ต้นหนามไม่กี่ต้น แล้วยังดอกไม้ที่เหลือติดอีกไม่กี่ดอกก้นกระเป๋าของโรซาลินด์ ชายหนุ่มก็ได้แต่ถอนหายใจ ใครอยากให้เขาไปผูกติดตัวเองกับนางเล่า ไมล์-ทรีโบกมือสั่งให้ปิศาจถอยไปให้ห่าง ใช้พลังเรียกน้ำมารดต้นหนาม พอออกดอกก็บังคับลมให้พัดมันตกกระจายออกไป ก่อนจะเรียกน้ำมารดเมล็ดอีกครั้ง จนได้ป่าหนาม ที่เพียงพอกับปริมาณปิศาจ ก่อนจะสร้างลมหอบดอกไม้ที่บานสะพรั่งมาใส่ให้เต็มกระเป๋าของโรส กวักมือเรียกแมวน้อยที่กระโดดไล่งับดอกไม้อย่างร่าเริง ร่วมกับปิศาจตนอื่นๆ กลับมา “ท่านจะเป็นราชาที่ดี” มาวีสที่เฝ้ามองการกระทำของหนุ่มน้อยรัชทายาทแห่งบัลลังก์ปิศาจ บอกมา เมื่อทั้งหมดพร้อมจะเดินทางอีกครั้ง ไมล์-ทรีทำขรึมกลบเกลื่อนหน้าแดงซ่านของตนเอง ก้มศีรษะนิดๆ รับคำชมนั้น เหมือนทั้งหมดจะลืมนึกไปถึงการต้องปักหลักใหม่หลังจากถอนหลักเดิมออกไป ยามเมื่อป่าหนามเงียบสงัดอีกครั้ง ไร้เงาปิศาจตนใด ผู้ที่เฝ้ารอ ที่ถูกเรียกหาเมื่อกระดองของเฟร่าถูกหยิบฉวย เร่งรุดมาตามเสียงเรียก ซ่อนกายรอเวลาก็พากันออกมา สิงโตตัวใหญ่ทะมึนเลือกใจกลางป่าหนามเป็นที่หยุดกาย งูใหญ่เลื้อยมาขดข้างๆ ก่อนร่างผู้มาเป็นหลักทดแทนจะจางหายไป ..... ตอนหน้า วันศุกร์ค่ะ ^____^ จะพาไปปราสาทโรเชส เอาบทเพลงเต่าลม เวอร์ชั่นที่ 1 มาฝากกันค่ะ คนลองอ่านบอกว่าเหมือนเพลงส่งใจไปชายแดน ..... คิดถึง คิดถึง กันไหม ตัวจากไกล ไปทำ หน้าที่ ตัวห่าง แต่ใจ ยังใกล้ หัวใจ  อบอุ่นทุกครา ที่คิดถึงกัน คิดถึง คิดถึง กันไหม หัวใจ ร่ำร้อง เรียกหา บอกคนไกล ผู้ทำ หน้าที่ หัวใจนี้ อบอุ่นทุกครา ที่คิดถึงกัน วาน สายลมจงพา ความคิด พัด แนบสนิท กับ หัวใจเขา พา ความคิด  ห่วงหา ปลอบขวัญชีวา กายไกลห่าง แต่หัวใจ ยังใกล้ชิดกัน เนิ่นนาน ผ่านไป หัวใจ ร่ำร้อง ไร้เสียง ตอบคืน โอ้....เจ้าเอย อยู่ดีหรือไร ส่งใจ ไปตามสายลม โปรด...ช่วย พาความคิดไป ส่งถึง ผู้ทำ หน้าที่ หัวใจนี้ อบอุ่นทุกครา  ที่คิดถึงกัน แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 52 14:13:38 จากคุณ : pajan เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 14:12:57

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนนี้โบตั๋นเจ๋งจัง ตกลงโรสโดนดูดลงทราย ทำไมตอนโผล่ เหมือนตกจากที่สูงให้รับเลยคะ หรือโดนดูดไปไว้อีกมิติ จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 19:44:09

ความคิดเห็นที่ 5   อู้งานมาอ่าน (อย่างเดียว) แหะๆ ยกหน้าที่ให้คุณตุ๊กตาต่อปาายยยย ไม่ได้ไปโกอินเตอร์ที่ไหนนา ถ้าโกอินเวิร์ค น่ะช่ายเลย (โฮฮฮฮ) (สู้ๆ น้า คุณตุ๊กตา อิๆ) ขอถามเพิ่มเติม ถ้าใครมาเป็นหลักทดแทน ก็จะอยู่ในสภาพเหมือนไมเคิลตอนนี้น่ะเอง ใช่ป่ะคะ? แบบว่าทิ้งร่างแทนหลัก แล้วก็หลับๆ ตื่นๆ เฝ้าอยู่อย่างนั้นน่ะ? (ความอดทนเป็นเลิศจริงๆ) ตอนนี้โบตั๋นเท่มั่กกก ได้กลับร่างสาวสวยแว้บนึงแน่ะ แถมเป็นลมล้มสลบ ซบหนุ่มหล่ออีกตะหาก 555+ จากคุณ : นกยูง เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 21:45:57 A:58.10.90.246 X:

ความคิดเห็นที่ 6 ได้อีกกระดองแล้ว ก็อย่าเล่าเรื่องหมดสิ แค่ว่าว่าเรื่องถึงไหนแล้ว ต้องลุ้นอะไรต่อ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 52 15:35:47

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนนี้หาคำผิดไม่เจอค่ะ...อิอิ...หรือตุ๊กตาพลาดตรงไหนน๊า.... ..... มาวีสสูดปีศาจเข้าไปจะเป็นยังไงบ้างไหมคะ.... ..... เหมือนเพลงให้กำลังใจทหารชายแดนจริงด้วยค่ะ... อบอุ่นใจดีค่ะ...ว่าอย่างน้อยคนที่อยู่แนวหน้าก็ยังมีคนแนวหลังคอยคิดถึงห่วงใย... .... หวัดดีค่ะคุณพระจันทร์...และคุณนกยูง...ซำบายดีไหมคะ...เวลาไม่ได้มาทักทายก็คิดถึงเหมือนกันค่ะ..... จากคุณ : tiNgrOyArrAi เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 17:13:08

ความคิดเห็นที่ 8 can't wait for the next one .^__^  Botun 's so cool naka .Mile-tree's cute . จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 05:40:23