ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากออกจากน้ำตกป่าละอู พวกเขาก็แวะกินข้าวกลางวันแถวนั้น ก่อนจะขับรถเล่นในตัวเมือง และกลับไปเล่นน้ำต่อที่รีสอร์ต ช่วงเย็นพวกเขาออกมากินข้าวที่ตลาดหัวหิน จากนั้นก็ซื้อของกินเล่นกลับไปกินกันต่อ ณ ที่พัก คืนนี้พวกเขาคึกคักเต็มที่เนื่องจากเป็นคืนสุดท้ายที่ปราณบุรี สาวๆ ซึ่งมีฤทัยเป็นตัวตั้งตัวตีเอาวิสกี้บ่มนานรสนุ่มที่จิ๊กบิดามาสามขวดออกมาชวนเพื่อนๆ ดื่ม ไม่มีใครขัดวิสกี้ราคาแพง แม้แต่สดับพิณที่ไม่เคยแตะเหล้าก็อยากจะลิ้มลอง เนื่องจากคิดว่าไหนๆ ก็อุตส่าห็ได้มาเที่ยวแล้ว ต้องทำทุกอย่างให้เต็มที่ กลับไปบ้านคงไม่มีได้โอกาสทำแบบนี้ หนุ่มสาวทั้งหมดนั่งล้อมวงอยู่ตรงระเบียงหน้าห้องพัก ห้าสาวในชุดว่ายน้ำนั่งแช่อัดอยู่ในอ่างจากุซซีเล็กๆ ส่วนสามหนุ่มซึ่งแต่งตัวสบายๆ นั่งกระจายอยู่รอบๆ ท้องฟ้าเป็นสีน้ำเงินเข้มเหมือนกำมะหยี่นุ่มๆ ไฟดาวน์ไลท์สีส้มนวลอาบร่างทุกคนแข่งกับแสงนวลจากดวงจันทร์ เพลงปัจจุบันทันสมัยที่ลินดาพกติดมาถูกเปิดคลอเบาๆ เคล้าบรรยากาศ เสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่งดังก้องอยู่ในหูลิบๆ เหล้าบ่มนานปีถูกรินผสมน้ำอัดลมไม่ก็น้ำเปล่าแล้วแจกจ่ายแก่ทุกคน “อย่าดื่มเยอะนะพิณ” ปัณณธรส่งแก้วเหล้าผสมโค้กให้ญาติสาว ปากเอ่ยย้ำ มือยังไม่ปล่อยคลายแก้ว คล้ายต้องการรับรองที่ดีจากอีกฝ่ายเสียก่อนจึงจะวางใจปล่อยพันธะนี้ได้ สดับพิณไม่เคยดื่มเหล้า อาจมึนเมาได้ง่าย และเธอรับปากยุทธการกับอรุณีแล้วว่าจะดูแลสดับพิณให้ดี แม้เธอจะยอมให้สดับพิณดื่มเหล้าได้ แต่ก็ต้องอยู่ในขอบข่ายการควบคุมของเธอ   “รู้แล้วน่าปันปัน เห็นพิณเป็นเด็กไปได้” สดับพิณหน้าเง้าเล็กน้อย “ก็ยังเด็กอยู่จริงๆ นั่นแหละ” ปัณณธรพูดเบาๆ สดับพิณเพิ่งอายุยี่สิบ แม้จะเรียนจบปริญญาโทและทำงาน (ซึ่งไม่ค่อยมีอะไรให้ทำ) แล้ว แต่ก็ยังมีจิตใจเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไปที่ชอบเถียงว่าตัวเองโตเป็นผู้ใหญ่ และอย่าว่าแต่สดับพิณเลย เธอเองแม้จะอายุยี่สิบสี่ แต่ก็ยังเด็กในสายตาของใครหลายคนโดยเฉพาะพ่อแม่ ดนัยภัทรที่นั่งอยู่สูงกว่าพวกสาวๆ สังเกตมองพลางยิ้มขำๆ...สดับพิณยังเด็กอยู่จริงๆ อย่างที่ปัณณธรว่า แม้จะสวมชุดบิกินี่ตามอย่างสาวคนอื่น แต่เธอก็ไม่น่าดึงดูดเอาเสียเลย ไม่มีส่วนโค้งเว้า แบนราบเป็นกระดาน เด็กมัธยมบางคนยังมีมากกว่าเธอเสียด้วยซ้ำ และอย่าว่าแต่รูปร่างภายนอกเลย นิสัยของเธอก็ยังเด็กมากเช่นเดียวกัน แต่ก็ไม่มีใครในกลุ่มห้าม ‘เด็ก’ ดื่มเหล้า พวกเขาถือว่าสดับพิณเป็นเพื่อนวัยเดียวกันและดูแลตัวเองได้แล้ว แต่ถึงจะดูแลไม่ได้ ปัณณธรก็กางปีกปกป้องเป็นแม่ไก่คอยดูแลอยู่ เด็กไม่ตอบโต้ หากค้อนน้อยๆ แล้วดื่มเหล้าโชว์เสียเลย รสหวานซ่าของโค้กเป็นสิ่งแรกที่สดับพิณลิ้มรสได้ หากในรสหวานๆ นั้นเจือไปด้วยกลิ่นหอมพิเศษของวิสกี้ รสขมปนหวานของมันติดอยู่ที่ลิ้น ลำคอเย็นในวูบแรกที่วิสกี้ผสมไหลผ่าน ก่อนจะร้อนวูบน้อยๆ ช่างเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดเป็นอย่างยิ่ง “เป็นไง อร่อยป่ะ” บางทีสดับพิณอาจจะไม่ชอบเหล้า...ปัณณธรมองโลกในแง่ดี สดับพิณนิ่วหน้านิดๆ ก่อนจะตอบ “ก็...แปลกๆ ดี” แล้วเธอก็จิบอีกคำ “นี่ อย่าดื่มเยอะนะ” ปัณณธรยังคงพูดซ้ำราวแม่แก่ “จ้า รู้แล้ว” แต่ดูเหมือนคนรู้แล้วจะไม่รู้สักเท่าไหร่ เพราะอีกไม่กี่นาทีต่อมา เหล้าของเธอก็เหลือคอดติดก้นแก้ว! - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ================================================================ จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 21:24:25

ความคิดเห็นที่ 2 อากาศช่างร้อนเหลือเกิน ปัณณธรมองไกลออกไปข้างหน้า เธอกำลังเดินอยู่กลางทะเลทราย แสงแดดแรงกล้าจนลืมตาแทบไม่ขึ้น สองเท้าเดินฝ่าไอร้อนไปเรื่อยๆ เห็นแต่ผืนทรายสีขาวโพลน ดวงอาทิตย์เคลื่อนคล้อยไปอยู่กลางศีรษะ มันร้อนจนเธอแทบคลั่ง เหงื่อแตกซิกและลามไหลจนชุดว่ายน้ำสองชิ้นที่สวมอยู่เปียกชุ่ม เธอเดินไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย สายตาเริ่มพร่าเลือน เห็นเงาน้ำวาวระยับอยู่ตรงหน้า แล้วเธอก็เห็นหมู่ต้นไม้สีเขียวสดท่ามกลางสระน้ำขนาดใหญ่ นั่นเป็นโอเอซิส สองเท้าเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่ง เธอกระโจนเข้าไปในร่มไม้ และกระโดดลงสู่ผืนน้ำเย็นเฉียบ ตูม! หญิงสาวทะลึ่งพรวดขึ้นมานั่ง ดวงตากะพริบถี่ๆ อย่างงุนงง ศีรษะหันไปมองรอบๆ เห็นห้องรับแขกสีสันสดใสท่ามกลางแสงสีทองของดวงอาทิตย์ ความง่วงงุนจางหายเมื่อพบตัวเองนอนอยู่บนเบาะโซฟาแข็งๆ ของในรับแขกแทนที่จะเป็นฟูกนุ่มในห้องนอน และร้ายไปกว่านั้น เธอยังสวมชุดว่ายน้ำอยู่เลย! ให้ตาย! เมื่อคืนเธอเมาไม่รู้เรื่องเลยนี่ ปรกติเวลาไปเที่ยวต่างจังหวัด พวกเขาก็มักจะดื่มเหล้าอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะดื่มจนเลยเถิดเกินไปสักหน่อย ซึ่งน่าจะเป็นเพราะได้เหล้าดีมาเยอะ ปัณณธรนึกทบทวนว่าเมื่อคืนนอกจากดื่มเหล้าแล้ว พวกเขาทำอะไรกันอีกบ้าง เธอจำได้เลือนรางว่าหลังจากแต่ละคนมึนได้ที่ ก็เริ่มเล่นอะไรแผลงๆ อย่างเกมคำสั่ง โดยเอาขวดเหล้าเปล่าที่ดื่มหมดมาหมุนบนพื้น ถ้าปากขวดชี้ไปโดนใคร คนที่หมุนขวดจะได้ออกคำสั่งกับคนที่ถูกชี้ หนึ่งคำสั่ง ฤทัยเป็นคนเริ่มคนแรกเนื่องจากเอาเหล้าชั้นดีมาให้เพื่อนๆ ได้ดื่มสังสรรค์ และชาติชายเป็นคนโดนชี้ ฤทัยสั่งให้ชาติชายมัดจุกห้าจุกให้ตัวเองแล้วห้ามเอาออกตลอดทั้งคืน ชาติชายจำต้องทำตามกติกาการเล่น ทุกคนขำขันกันมาก เพราะชาติชายเป็นหนุ่มผิวคล้ำหน้าโหดมีเคราครึ้มตลอดเวลา ดูไม่เข้ากับจุกน้ำพุทั้งห้าเท่าไหร่ จากนั้นชาติชายก็หมุนขวดต่อ แล้วเธอเป็นคนโดนชี้คนต่อไป เธอโดนสั่งให้ดื่มเหล้าแบบออนเดอะร็อกหนึ่งช็อต...ซึ่งความจริงไม่ใช่หนึ่งช็อตหรอก น่าจะมากกว่านั้นเพราะชาติชายรินประมาณใส่แก้วเหล้าที่เธอดื่มอยู่กว่าครึ่งแก้ว พวกเขาออกคำสั่งบ้าบออะไรอีกหลายอย่างจนเธอจำไม่ได้ อ้อ! แต่เธอจำได้รางๆ ว่าหนุงหนิง ลินดา และอังกฤษแยกย้ายไปนอนก่อน ส่วนเธอยังไม่ไปนอนทั้งที่มึน...เอ้อ...เมา เพราะสดับพิณยังอยากอยู่ต่อ ไม่รู้ว่าพวกเขาที่เหลือซัดเหล้าหมดทั้งสามขวดหรือเปล่า เธอจำไม่ได้ แต่ก็น่าจะหมด ไม่งั้นจะเมาแอ๋หมดสภาพแบบนี้หรือ ปัณณธรอยากจะเขกหัวตัวเองที่ดื่มจนเมาพับทั้งที่พยายามเตือนตนแล้วว่าต้องรักษาสติให้มั่น เนื่องจากคราวนี้มีสดับพิณมาด้วย เธอต้องดูแลสดับพิณตามคำสัญญา นี่กี่โมงกี่ยามแล้ว สดับพิณอยู่ไหน เมื่อคืนเมาหรือเปล่า ถ้าตื่นขึ้นมาแล้วแฮงก์ดูไม่จืด เธอจะต้องรู้สึกผิดมากๆ แน่ หญิงสาวเตะเท้าลงจากโซฟา สายตาเหลือบแลเบื้องล่าง และเห็นก้อนอะไรบางอย่างที่ปลายเท้า เธอสะบัดศีรษะไปมา...ไม่ ไม่ใช่ก้อนอะไรบางอย่าง แต่เป็นชาติชายที่นอนขดอยู่ที่พื้นข้างโซฟาต่างหาก “ชาติ...ชาติ...” เธอย่อตัวลงไปเขย่าแขนเพื่อนเบาๆ “มานอนบนโซฟาเถอะ นอนบนพื้นแบบนั้นเดี๋ยวก็โดนเหยียบหรอก” “อือ...” ชายหนุ่มผงกศีรษะขึ้น ผมยังอยู่ในทรงน้ำพุ แม้จะเป็นน้ำพุที่ยุ่งเหยิง แต่ก็ยังดูตลกเมื่อเป็นน้ำพุบนหัวของชาติชาย ยิ่งไปกว่านั้น ใบหน้าของเขามีเครื่องสำอาง ไม่ว่าจะเป็นอายแชโดว์ บลัชออน ลิปสติกแต่งแต้มเสียจนหน้าขาวโบ๊ะแป้งลายพร้อย ปัณณธรอดขำไม่ได้ เธอหัวเราะคิกคัก ทำให้เขาเริ่มรู้สึกตัวมากกว่าเดิม จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 21:24:59

ความคิดเห็นที่ 3 “อะไร...กัน หัวเราะอะไร” ปัณณธรไม่ตอบ ยังคงหัวเราะกระซิก ชาติชายผู้มึนงงยกมือเกาหัวและพบกับจุกผมมากมาย “อะไรเนี่ย” มือของเขาขยับคลำ แล้วเริ่มจำได้ว่าจุกบนหัวมาได้ยังไง เขาลุกเดินโผเผไปที่ห้องน้ำ ร่างสูงหายลับเข้าไปด้านใน เสียงร้องเฮ้ยด้วยความตกใจตามมาด้วยเสียงหัวเราะขันดังลั่นออกมา เขากลับมาจากห้องน้ำโดยมีฤทัยเดินงัวเงียออกมาด้วย เขาพบฤทัยนอนกอดชักโครกนอนอยู่ในห้องน้ำ ปัณณธรยืดตัวเต็มความสูง สายตาปรายมองไปรอบๆ ห้องรับแขกและระเบียงค่อนข้างรก แก้วเหล้าหลายใบเต็มไปด้วยน้ำเปล่าซึ่งเกิดจากการละลายของน้ำแข็งวางรกอยู่บนโต๊ะ ขวดเหล้านอนเค้อยู่กับพื้น ทั้งสามขวดว่างเปล่า...หมดเกลี้ยง หมอนอิงหลากสีของโซฟากระจายตัวเต็มพื้น เช่นเดียวกับแผ่นกระดาษสี่เหลี่ยมผืนผ้าเล็กๆ หลายแผ่น เธอหรี่ตาลงและก้มไปหยิบมันขึ้นมาดู มันเป็นรูปโพลาลอยด์...จากกล้องถ่ายรูปโพลาลอยด์ของฤทัย...รูปเธอกับฤทัยหน้าแดงก่ำกอดคอกันหัวเราะ ในมือแต่ละคนมีแก้วเหล้าคนละใบ เธอส่ายหน้า ไม่ชอบใจกับรูปดังกล่าว มันประกาศว่าเธอและฤทัยเป็นสาวขี้เหล้ารักสนุก ถ้าพ่อแม่หรือพี่ชายพี่สาวของเธอเห็น เธอจะต้องโดนหวดก้นลายแน่ๆ ใครเป็นคนถ่ายรูปนี้...เธอถามตัวเอง และคิดว่าคงจะเป็นหนึ่งในพวกเธอตอนเมานี่แหละ เธอสลับรูปที่เก็บขึ้นมาพร้อมกับรูปเมื่อกี้ไว้ข้างหน้า โอ...รูปนี้แย่ยิ่งกว่ารูปเมื่อกี้อีก...ปากของเธอบิดเบ้ด้วยความสยอดสยอง...นี่เธอกับฤทัยทำบ้าอะไรลงไป  และที่สำคัญ ไม่มีใครห้ามพวกเธอเลยเรอะ ทำไมปล่อยให้เธอกับฤทัยจูบปากกันแบบนี้! ปัณณธรก้มลงไปเก็บรูปที่เหลือที่อยู่บนพื้น แต่ละรูปค่อนข้าง...แย่...และอุบาทว์ ไม่ว่าจะเป็นรูปชาติชายถูกผูกจุกประโคมเครื่องสำอางและทำหน้าสยิว (ซึ่งเธอคิดว่ามันสยอง) รูปอังกฤษเอาผ้าโสร่งของฤทัยมาพันเป็นกระโปรง ผูกบิกินี่ และทัดดอกไม้พลาสติก รูปหนุงหนิงกับลินดาเต้นท่ากล้วย และ... โอ๊ะโอ๋... รูปสดับพิณจูบแก้มดนัยภัทร! เวรล่ะสิ! รูปนี้มาได้ยังไงกัน! เช่นเดียวกับรูปจูบระหว่างเธอกับฤทัย มันไม่เหมือนรูปแกล้งทำสักนิด...ดูไม่เหมือนเมาด้วย ดนัยภัทรเอียงแก้มให้สดับพิณอย่างเต็มใจ ส่วนสดับพิณก็เอาริมฝีปากที่กำลังยิ้มแย้มแตะแก้มชายหนุ่มอย่างเขินๆ รูปแย่ๆ ของเธอดูจะเป็นเรื่องเล็กไปเลยเมื่อเจอกับรูปนี้ ตายๆ ยายพิณรู้ไหมว่าเมื่อคืนทำอะไรลงไปบ้าง แล้วภัทรล่ะ ปล่อยให้ยายพิณทำแบบนี้ได้ยังไง ที่ทำเพราะเมาใช่ไหม โอย...นี่ถ้ารูปนี้หลุดไปในมือของอาแปะอาอึ้มไม่ก็เฮียน่าน ยายพิณและเธอ...รวมถึงภัทร...โดนเชือดแน่! ยังไงก็ให้บุคคลต้องห้ามเหล่านี้เห็นไม่ได้ ต้องเก็บให้ดี เก็บตาย...ไม่สิ ถ้าจะให้ดีต้องเผาทิ้งเลยต่างหาก! ยายพิณนะยายพิณ ทำเธอแสบสันต์เสียแล้ว...ปัณณธรอยากจะร้องไห้ เธอรับรองกับยุทธการและอรุณีเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะดูแลสดับพิณเป็นอย่างดี แต่นี่...ดันปล่อยให้...ปล่อยให้สดับพิณจูบแก้มเพื่อนเธออย่างก๋ากั่น แถมยังมีรูปถ่ายมาอวดเป็นหลักฐานแบบนี้...โอ...แย่...แย่ มันแย่มากๆ เธอเก็บกล้องถ่ายรูปโพลาลอยด์ที่เห็นบนพื้นเป็นอย่างสุดท้ายขึ้นมา รวบรวมรูปทุกใบไว้ในกำมือ แล้วเดินไปที่บันได ในใจครุ่นคิดว่าจะทำยังไงกับรูปพวกนี้ดี ฤทัยเดินตามมาสมทบ เธอกุมศีรษะและบ่นงึมงำ “ปวดหัวเป็นบ้าเลย” “แน่ล่ะ ดื่มเสียลืมโลกขนาดนั้น” ปัณณธรก็ปวดหัวเพราะเมาค้างเช่นกัน พวกเขาแต่ละคนดูไม่ได้เอาเสียเลย “ดื่มหมดทั้งสามขวดเลยเหรอ” ฤทัยจำไม่ได้เลยว่าตัวเองไปลงเอยนอนกอดชักโครกอยู่ในห้องน้ำทั้งคืนได้ยังไง ช่างน่าขายหน้านัก แต่ที่แย่ไปกว่านั้น อีตาชาติชายดันเป็นคนมาเจอเธอเข้า เขาจะต้องเอาเรื่องนี้มาล้อเธอไปอีกนาน...ไม่ๆ ต้องเป็นตลอดไป...ตลอดไปแน่ๆ “อื้อ!” ปัณณธรพยักหน้าพร้อมบุ้ยใบ้ไปยังหลักฐานที่หลงเหลือ และเหลือบไปเห็นลินดาในชุดสวยเดินลงมาจากชั้นสอง โดยมีหนุงหนิงตามหลังมา “อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนนี้นอนข้างล่างกัน” ดวงตาของลินดาหรี่ลง พิจารณาสภาพของเพื่อนสาวทั้งสองแล้วได้คำตอบในทันที “อื้อ! เหมือนจะเป็นอย่างนั้น ชาติก็เหมือนกัน นอนอยู่ข้างโซฟา เกือบโดนปันเหยียบซะแล้ว” คงจะมีเธอ ชาติชาย และฤทัยสินะที่นอนเกะกะทั่วบ้าน แล้วสดับพิณล่ะ อยู่ไหน เมื่อคืนขึ้นห้องไปตั้งแต่เมื่อไหร่ “เห็นพิณหรือเปล่า” ปัณณธรถาม ชักเป็นห่วงสดับพิณขึ้นมาตงิดๆ หนุงหนิงซึ่งตอนนี้ยืนเยื้องอยู่กับลินดายักไหล่ “ไม่เห็นนะ ยังนอนอยู่หรือเปล่า” สดับพิณแยกไปนอนกับปัณณธรในห้องเล็ก เธอไม่อาจรู้ได้เลยว่าสดับพิณเข้ามานอนในห้องหรือยัง “กฤษกับภัทรก็คงจะนอนอยู่ ยังไม่เห็นแม้แต่เงา” “นี่กี่โมงแล้ว” ฤทัยถาม พวกเขาต้องออกจากรีสอร์ตก่อนเที่ยง...ก่อนเวลาเช็กเอาต์ “แปดโมงกว่าเอง ความจริงปันกับฤทัยไปนอนต่อก็ยังได้นะ” ถ้าสายกว่านี้แล้วยังไม่ตื่น ลินดาคงถือวิสาสะปลุกเพื่อนแล้ว จะว่าไปตอนแรกเธอคิดว่าฤทัยตื่นแล้วเสียอีก เพราะตอนตื่นนอน เธอไม่เห็นฤทัยในห้อง แต่ที่ไหนได้ ฤทัยดันนอนอยู่ข้างล่างทั้งคืน “ไม่ล่ะ ตาสว่างแล้ว ไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า จะได้หาอะไรกิน หิวแล้วด้วย” “อื้อ! งั้นก็ไปอาบน้ำเถอะ เรากับหนุงหนิงจะไปเดินเล่นกับถ่ายรูปรอบๆ แล้วเดี๋ยวค่อยไปกินข้าวกัน” แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 52 20:06:32 จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 21:25:24

ความคิดเห็นที่ 4 ปัณณธรพยักหน้าให้สองสาว ก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน เธอคืนกล้องโพลาลอย์ให้ฤทัยซึ่งนึกไม่ออกว่าเอากล้องลงมาทำอะไรข้างล่าง ส่วนรูปทั้งหมดเก็บไว้กับตัวเอง แล้วเธอกับฤทัยก็แยกย้ายไปที่ห้องของตัวเอง ประตูห้องของเธอเปิดแง้มไว้ ไม่ได้ปิดสนิท เธอนิ่วหน้าเล็กน้อย ไม่ชอบใจที่ญาติสาวนอนไม่ล็อกห้อง มือผลักบานประตูไม้ สองเท้าก้าวเข้าไป ยังไม่ทันจะเดินเข้าไปใกล้เตียง เธอก็กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ “ว้าย!” สดับพิณนอนกอดเอว เอาหน้าซุกอกดนัยภัทรอยู่บนเตียงในห้องของพวกเธอ! “ภัทรมาทำอะไรที่นี่ ออกไปนะ” เธอปล่อยรูปในมือให้ร่วงหล่น และวิ่งเข้าไปกระชากดนัยภัทรขึ้นมา ดนัยภัทรใส่สภาพเปลือยท่อนบน หน้าตางัวเงียค่อยๆ ปรือตามอง ภาพเบลอๆ ของเพื่อนสาวปรากฏตรงหน้า “ปะ...ปัน...เหรอ” เขางึมงำฟังแทบไม่ได้ศัพท์ ปัณณธรรีบปล่อยดนัยภัทรลงไปนอนโครมครึ่งๆ กลางๆ ระหว่างเตียงกับพื้นเมื่อผ้าห่มเลิกติดตัวเขาขึ้นมา เปิดเผยให้เห็นสดับพิณนอนขดตัวและโป๊ท่อนบนเช่นเดียวกับดนัยภัทร อ๊าย! นี่สองคนทำอะไรก๊านนนน...เธอมองเห็นภาพยุทธการกับอรุณีถือของ้าวรอเกี่ยวคอเธอ โทษฐานปล่อยให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น “พิณ!” เธอรีบอ้อมเตียงไปหาญาติสาว ดึงผ้าห่มมาห่อร่างเล็กจนมิด “ปันปัน” สดับพิณหรี่ตาขึ้นมาข้างนึงพลางกระซิบ “ปวดหัวจัง” เปลือกตาของเธอกระตุกนิดๆ ขมับข้างหนึ่งเต้นตุ้บๆ ด้วยความเจ็บปวด “โธ่! พิณ” ปัณณธรครางอย่างคนสิ้นปัญญา...สดับพิณจำอะไรไม่ได้เลยหรือ “อะไร เกิดอะไรขึ้น” สดับพิณถาม ลืมตาทั้งสองข้างเมื่อเห็นสีหน้าห่วงใยระคนร้อนใจของอีกฝ่าย ทันใดนั้น ประตูห้องก็เปิดผวัะ ฤทัยยืนอยู่กลางกรอบประตู “เฮ้ย! ภัทร มาอยู่นี่ได้ยังไง” เธออุทาน คำพูดของเธอทำใให้สดับพิณหมดความง่วงงุนได้ในทันที “หืม...” ดนัยภัทรลุกเซๆ ขึ้นมา ยังคงไม่ได้ตั้งตัวอะไร ผิดกับปัณณธรที่รีบวิ่งแจ้นไปที่ประตู บอกฤทัยว่าเดี๋ยวเธอจัดการเอง และไม่ลืมที่จะปิดประตูล็อก ไม่...ไม่...จะต้องไม่มีคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง แค่นี้ก็แย่พอแล้ว เมื่อหันกลับมาอีกที ปัณณธรก็พบว่าทั้งสดับพิณและดนัยภัทรแต่งตัวเรียบร้อยและตื่นเต็มที่แล้ว ดนัยภัทรยืนทำหน้างุนงงราวคนไม่รู้เรื่อง ส่วนสดับพิณซุกตัวในกองผ้าห่มบนเตียง นั่งหน้าซีดเซียวทำอะไรไม่ถูก “เอาล่ะ ใครพอจะจำอะไรได้บ้าง” ปัณณธรกอดอก สีหน้าขรึม เธอยืนอยู่ตรงกลางระหว่างดนัยภัทรกับสดับพิณ เฝ้าสังเกตปฏิกิริยาของพวกเขาด้วยความตั้งใจ “คะ...คุณ...ทำอะไรพิณ” สดับพิณกลืนน้ำลาย เหลือบตามองดนัยภัทรซึ่งยังคงสวมแต่กางกางขาสั้นอย่างขลาดๆ เขามาอยู่ในห้องนอน...บนเตียง...ของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วพวกเขาทำอะไรบ้าง...โอ...เธอแทบไม่อยากคิด ในสภาพผ้าผ่อนหลุดแบบนี้ พวกเขาจะทำอะไรได้ ดนัยภัทรกุมศีรษะที่เจ็บหนึบขึ้นมาทีละนิด แววเลื่อนลอยเจือแทรกอยู่ในดวงตาสีน้ำตาล “ผม...ผมไม่รู้...จำไม่ได้” “จำไม่ได้? หมายความว่ายังไงที่ว่าจำไม่ได้” ปัณณธรพยายามทำใจให้เย็นที่สุด ซักถามอย่างเป็นกลาง ต้องการรู้ให้แน่ชัดว่าเมื่อคืนเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น เธอไม่อยากโทษใคร เพราะคนหนึ่งก็เพื่อนสนิท คนหนึ่งก็ญาติใกล้ชิด และที่สำคัญ เธอรู้สึกว่าสองคนนี้มีอะไรแปลกๆ ต่อกันด้วย บางทีอาจจะไม่ใช่ความผิดของใครคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นความร่วมใจของทั้งสอง จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 21:27:28

ความคิดเห็นที่ 5 “แล้วพิณล่ะ จำได้หรือเปล่า” น้ำเสียงของเธออ่อนลง หมายจะปลอบสดับพิณว่าไม่เป็นไรถ้าจะพูดออกมา “เมื่อคืนพวกเราทำอะไรกันบ้าง” สีหน้าของสดับพิณดูสับสน หน้าขาวที่มักซีดอยู่แล้วดูซีดยิ่งกว่าเดิม จนแทบจะกลืนไปกับสีของผ้าห่มนวม “พิณ...พิณไม่แน่ใจ...” เธอพยายามนึก “เรา...เมื่อคืนเราดื่มเหล้ากัน” ดนัยภัทรช่วยสดับพิณลำดับความด้วยการทบทวนย้อนเวลา “เอ่อ...ค่อนข้างหนัก” เขาไม่ได้ดื่มเหล้าเป็นบ้าเป็นหลังแบบนี้นานแล้ว ความจริงเขาไม่ได้ตั้งใจจะดื่มเกินความสามารถของตัวเอง ทว่า...สงสัยเมื่อคืนเขาคงจะตามใจเพื่อนฝูงมากไปสักหน่อย ใครรินเหล้าเพิ่ม ใครกระตุ้นให้ดื่ม ก็ยกเหล้าซดโฮกๆ โอ...ใช่...ปัณณธรเห็นด้วยเต็มร้อย...เมื่อคืนพวกเขาดื่มหนัก...มากกกก “แล้วก็มีเล่นเกมหมุนขวด” ดนัยภัทรพอจำได้ว่ามีคำสั่งอะไรบ้าง แต่ก็จำไม่ได้ทั้งหมด สดับพิณซึมซาบเรื่องราว ความทรงจำเริ่มกลับมาบ้าง “นี่ใช่ไหม” ปัณณธรเดินไปเก็บรูปโพลาลอยด์ที่ทำตกเมื่อครู่ และพลิกให้สองหนุ่มสาวดูชัดๆ “ใช่ นี่แหละ” ดนัยภัทรยืนยันหลังจากเห็นรูปแสนอุบาทว์ของชาติชาย ปัณณธรสลับรูปไปเรื่อยๆ แน่นอนว่ายังขยักรูป ‘พิเศษ’ ไว้ “นี่รูปจริงใช่ไหมเนี่ย” ดนัยภัทรแทบไม่อยากเชื่อเมื่อเห็นรูปปัณณธรจูบปากฤทัย ส่วนสดับพิณถึงกับอึ้งไป ญาติของเธอจูบปากกับผู้หญิง! คำพูดของดนัยภัทรยิ่งตอกย้ำว่าพวกเขาเมามาก และจดจำทุกเหตุการณ์ไม่ได้ “ก็เห็นอยู่ว่าเป็นรูปโพลาลอยด์ ใครจะมาตัดต่อทำโฟโตช็อปได้” ปัณณธรตอบหน่ายๆ “นี่! แล้วไม่ต้องคิดอกุศลนะว่าปันกับฤทัยเป็นเลสเบี้ยน พวกเรายังชอบผู้ชายอยู่ย่ะ” เธอแก้ตัวในข้อกังขาที่ค้างคา ก่อนจะโยนระเบิดลงตูมเบ้อเริ่ม “เอ้อ! แล้วรูปนี้ล่ะ พอจะจำอะไรเกี่ยวกับรูปนี้ได้ไหม” เธอเลื่อนรูปพิเศษขึ้นมา และยื่นเข้าไปใกล้พวกเขาในระดับสายตา “เฮ้ย! มีรูปแบบนี้ด้วยเรอะ!” ดนัยภัทรร้องลั่น ดึงรูปมาดูใกล้ๆ และขยี้ตาซ้ำอย่างไม่เชื่อ ส่วนสดับพิณเก็บปากเงียบ พูดไม่ออก ใบหน้า ลำคอ และหูตาแดงก่ำ คุณพระช่วย! เธอทำอะไรลงไป...ภาพโพลาลอยด์เล็กๆ ชัดเจนจนเธออยากจะเอาหน้ามุดดินเพื่อหลบหลี้หนีหน้าทุกคนไปไกลๆ “สรุปว่าไม่มีใครจำที่มาที่ไปของรูปนี้ได้” ปัณณธรถามต่อ เธอพยายามยิ้ม แต่รอยยิ้มที่ได้กลับดูเครียดขรึม “และจำไม่ได้เช่นกันว่ามาลงเอยอยู่ในห้องนี้ด้วยกันได้ยังไง” “ผม...จำไม่ได้...จำไม่ได้จริงๆ” ดนัยภัทรรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก...นี่เขาทำอะไรสดับพิณ “ผม...ผมขอโทษ” สดับพิณส่ายหน้า “พิณก็จำไม่ได้ จำได้แค่ว่าเรา...เอ้อ...ดื่ม...กัน” เธอไม่กล้าพูดด้วยซ้ำว่าเธอดื่มอะไร...โอ...ไม่น่าเลย ไม่น่าจริงๆ ใครๆ ก็รู้ว่าดื่มเหล้าทำให้ขาดสติ แต่เธอก็ยังดันทุรังอยากลองอยากดื่ม “แล้วก็เล่นเกม” ไม่ต้องสงสัยเลยว่ารูปบ้านี่เป็นผลมาจากการเล่นเกม...ใช่ จะต้องใช่แน่ๆ ไม่งั้นมันจะมาได้ยังไง...เอ...หรือว่าเธอจะอยาก...อยากจูบเขาจริงๆ...โอย...ตายแล้ว คิดอะไรของเธอน่ะพิณ...เธอคิดว้าวุ่นจนหน้าร้อนไปหมด ปัณณธรถอนหายใจเฮือก สีหน้าบ่งบอกว่ากลัดกลุ้มใจ “โอ๊ย! นี่ปันจะทำยังไงดี อาแปะอาอึ้มต้องเอาปันตายแน่ๆ” “เรา...เราสองคนอาจจะ...เอ้อ...อาจจะ...ไม่ได้มีอะไรกันก็ได้นะ” สดับพิณเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงอ่อนเบา ไม่ยอมสบตาใคร หน้าแทบจะมุบลงไปใต้ผ้าห่ม “พิณแน่ใจได้ยังไง” ปัณณธรไม่อยากจะย้ำว่าตอนที่เข้ามาเจอ สองคนนี้แทบจะไม่เหลือผ้าผ่อนติดตัวเลย แล้วยังภาพบ้านี่อีกล่ะ ถึงจะเป็นแค่หลักฐานแวดล้อม แต่ก็เป็นหลักฐานชิ้นหนึ่งล่ะ “อาจจะเป็นอย่างที่คุณพิณว่าก็ได้นะ ลอง...ลอง...เอ้อ...หาหลักฐาน...บนเตียงสิ” ดนัยภัทรเค้นคำพูดด้วยความยากลำบาก “หลักฐาน?” ปัณณธรเลิกคิ้วสูง เห็นได้ชัดว่าไม่เข้าใจคำพูดของอีกฝ่าย “ปัดโธ่!” ชายหนุ่มพ่นลมออกมาจากปาก “ก็...ก็หลักฐานทางกายภายยังไงล่ะ” ปัณณธรยังไม่เข้าใจ แต่สดับพิณเริ่มจะเดาได้ “คุณหมายถึง...” โอย...ทำไมเธอจะต้องมาพูดเรื่องนี้...โดยเฉพาะมันเกี่ยวข้องกับตัวเธอด้วยนะ “หมายถึง...อสุจิของคุณใช่ไหม” พอพูดจบ แก้มเธอก็ร้อนฉ่าชนิดต้มน้ำเดือดได้ ดนัยภัทรพยักหน้า “แล้วก็...เอ้อ...” เขาตะกุกตะกักอีก “แบบว่า...หลักฐานทางกายภาพของคุณด้วย” ต้องขอบคุณภาพยนตร์ชุดเกี่ยวกับการสืบสวนด้วยนิติวิทยาศาสตร์ของณัฐทินีที่ทำให้เขานึกออก “โอ...” สดับพิณห่อปากเป็นรูปวงกลม...ร่างกายของเธองั้นเหรอ...เธอพยายามจะคิดตาม ยังคงงุนงงอยู่มาก “งั้นก็ลองดูที่เตียงก่อนก็แล้วกัน” ปัณณธรที่ดูจะมีสติดีกว่าทั้งคู่มุ่งไปที่เตียง บอกให้สดับพิณหลีกทาง ก่อนจะสั่งว่า “พิณลองดูที่ผ้าห่มก็แล้วกัน” เธอหยิบหมอนขึ้นมาพิศมองและนิ่วหน้า ก่อนจะหันไปถาม  ‘เจ้าของ’ “นี่ภัทร หน้าตามันเป็นยังไงน่ะ” โอ๊ย! ทำไมเธอจะต้องมาหาน้ำเชื้อของผู้ชายด้วยนะ “แล้วก็ช่วยขยับก้นมาช่วยปันด้วย มันเป็นของเธอนะ ภัทร” เธอเค้นเสียงเรียก “ก็...ถ้าเห็นอะไรแปลกปลอม...ก็...นั่นแหละ ใช่เลย” เขาเลี่ยงที่จะอธิบาย แค่ต้องมานั่งหาอสุจิของตัวเองก็...ทุเรศพอแล้ว สามคนช่วยกันมองหา แต่ไม่เจอสิ่งต้องสงสัย “ทีนี้เอายังไงต่อ” ปัณณธรถาม ร้อนใจที่ไม่ได้คำตอบ แม้จะไม่พบอะไร ซึ่งนับว่าเป็นลางดี แต่จะให้ฟันธงว่าไม่เกิดอะไรขึ้นก็ทำไม่ได้   ดนัยภัทรหันไปทางสดับพิณ ซึ่งกรีดร้องออกมาทันทีที่อ่านสายตาของเขาได้ “ไม่เอานะ ไม่เอาตรวจภายใน” เธอไม่ชอบหมอ ไม่เคยตรวจภายใน และเธอกลัวเกินไป “ถ้าไม่ตรวจแล้วจะรู้ได้ยังไงล่ะว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่” “ไม่เป็นไรปันปัน พิณไม่อยากรู้ ช่างมัน พิณไม่เอาเรื่องอะไร” “ผมควรจะรับผิดชอบ” ดนัยภัทรกล่าวเสียงเครียด เจ็บใจที่ตัวเองจำเหตุการณ์เมื่อคืน...กับสดับพิณไม่ได้สักอย่าง และปัญหาสำคัญของเรื่องนี้คือ เขาจำอะไรไม่ได้ “ไม่เอา พิณบอกแล้วไงว่าไม่เอาเรื่อง ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น พิณไม่รู้สึกอะไร ไม่รู้ตัวว่าเมื่อคืนทำอะไร” สดับพิณส่ายหน้ายิก ผมยาวที่ยุ่งเหยิงอยู่แล้วดูยุ่งเหยิงยิ่งกว่าเดิม “และ...และที่สำคัญ มันอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้ ถึงได้ไม่เจอ...เอ้อ...อสุจิของคุณยังไงล่ะ” “ถ้าไม่เจอ...อาจจะยิ่งน่ากลัว คุณอาจจะท้อง” เห็นได้ชัดว่าไม่มีการคุมกำเนิดเกิดขึ้น ไม่มีสิ่งยืนยันใดๆ นอกจากพบว่าชายหญิงสองคนนอนเกือบเปลือยอยู่ด้วยกันทั้งคืน ซึ่งมีความเป็นไปได้ว่าจะเกิดอะไร ‘อื่น’ ตามมาอีกมาก “ไม่ๆๆๆ ไม่มีทางที่จะเป็นแบบนั้นแน่” สดับพิณสู้ขาดใจ “อย่าแน่ใจไป ครั้งเดียวก็มีสิทธิ์” ดนัยภัทรเห็นมาหลายกรณีแล้ว ไอ้ที่บอกว่าแค่ครั้งเดียวนี่แหละ...ตัวดีเลย “มันอาจจะไม่มีครั้งเดียวที่ว่าก็ได้ เราอาจจะแค่เมา แล้วก็นอนหลับพับไป” สดับพิณเถียง ก็...มันไม่มีหลักฐานอะไรไม่ใช่หรือ “นอนไม่ใส่เสื้อผ้าเนี่ยนะ” ปัณณธรพยายามช่วยดนัยภัทรต้อนญาติสาว ถ้าพวกเขามีอะไรกันจริงๆ ก็ควรจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง ไม่ใช่คอยแต่จะหนีแบบนี้ “แค่ท่อนบน” สดับพิณรู้สึกว่าเลือดบนใบหน้ากำลังฉีดแรง “ท่อนล่างปลอดภัยดี” เธอเช็กดูแล้วตอนใส่บิกินี่ท่อนบนกลับ “แล้วพิณก็ไม่รู้สึกว่า...ว่ามีอะไร...ผิดปรกติ” เธอไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย และเธอไม่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง ยังรู้สึกเหมือนปรกติทุกอย่าง...อ้อ! ไม่ปรกติอยู่เรื่องนึง...เธอปวดหัวมากกกก “งั้นก็...” ปัณณธรชะงัก และพยายามคิดต่อ “เชื่อพิณสิว่ามันไม่มีอะไรหรอก” แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้น สบตาดนัยภัทรอย่างเขินอาย “ใช่ไหมคุณภัทร” ดนัยภัทรไม่ได้ให้คำตอบที่เธอต้องการ “เอาเป็นว่าถ้าประจำเดือนเดือนหน้าของคุณไม่มา คุณต้องบอกผม...โดยเร็วที่สุด...ตกลงไหม” ในเมื่อเธอยืนยันเช่นนั้น เขาก็ไม่ขัด เขาเป็นคนรับผิดชอบ แต่ไม่ใช่พวกหัวโบราณที่ถ้ามีอะไรกันแล้ว จะต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น แม้เขาจะ...ค่อนข้างชอบยายตุ๊กตา แต่พวกเขาไม่รู้จักกันเลย พวกเขาแทบเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน “ตะ...แต่เราไม่ได้มีอะไรกัน” “ผมจำไม่ได้” ในเมื่อจำอะไรไม่ได้ เขาก็ไม่กล้ารับปาก “ตกลงจะเอายังไง” ปัณณธรเท้าสะเอว ทำหน้ายุ่ง “ตกลงอย่างที่ว่า...เรื่องประจำเดือน” สดับพิณจำต้องตัดสินใจ ถ้าไม่เลือกอะไรสักอย่าง เรื่องมันจะต้องยุ่งยากกว่านี้แน่ๆ ตอนนี้เธอไม่อยากคุยเรื่องบ้านี้แล้ว แค่นี้ก็อายจะแย่...โธ่เอ๋ย ยายโง่ เมื่อคืนเธอทำบ้าอะไรของเธอ! ดนัยภัทรพยักหน้ารับ ส่วนปัณณธรจะทำอะไรได้นอกจากยอมรับในสิ่งที่คู่กรณีทั้งสองตกลง และภาวนาว่าเมื่อคืนสดับพิณกับดนัยภัทรไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการนอนหลับธรรมดา ไม่อย่างงั้น...ถ้ามีใครจับได้ เธอตายแน่...ตายแห๋งแก๋ จบบทที่ 7 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ================================================================ จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 21:27:46

ความคิดเห็นที่ 6 หวัดดีค่า บทนี้หนักไปทางเรื่องของภัทรและพิณมากกว่านะคะ ซึ่งตอนนี้กลายเป็นเรื่องยุ่งไปซะแล้ว แต่คงจะเดาได้ใช่ไหมคะว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แต่จะเป็นยังไงนั้น รอดูกันต่อค่ะ และที่สำคัญตอนหน้า มาดูกันนะคะว่าน่านจะซวยขนาดไหน ฮี่ๆ เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับณัฐ และขอแทรกประกาศรายชื่อผู้โชคดี จากการตอบคำถามชิงรางวัลหนังสือ “ปรารถนารัก” ทั้งสามชื่อ (อีเมล) ดังนี้ค่ะ 1. v2517แอตwindowslive.com 2. weerawan_chแอตhotmail.com 3. papit_chayaแอตwindowslive.com เดี๋ยวมิถุนาจะอีเมลไปหาแต่ละคนด้วยตัวเองอีกครั้งนะคะ อยากจะบอกว่า กว่าจะได้เจ้าของอีเมลทั้งสามมา เป็นอะไรที่ตัดสินให้คะแนนยากมากๆ...ยากที่สุดตั้งแต่มิถุนาให้เพื่อนๆ ตอบคำถามและเล่นเกมเลยค่ะ เพราะทุกคนเขียนถึงความประทับใจได้น่ารักมาก ชนิดที่มิถุนาเลือกไม่ถูกเลย อ่านของหลายๆ คนแล้วถึงกับยิ้มออกมา ถ้าทำได้อยากจะให้หนังสือทุกคนเลย แต่ก็อย่างว่าล่ะค่ะ หนังสือมีจำกัด มิถุนาเลยจำต้องเลือกเฟ้นด้วยความยากลำบากและได้ชื่อทั้งสามมาดังที่เห็น ดังนั้นใครที่มิถุนาไม่ได้เลือกไม่ต้องเสียใจไปนะคะ รอเล่นเกมคราวหน้ากันต่อค่ะ สุดท้ายนี้ ขอบคุณทุกคนที่ร่วมสนุกกับมิถุนาด้วยค่ะ ช่วงนี้ยุ่งอีกแล้ว แต่หวังว่าจะไม่มาต่อช้าค่ะ แล้วเจอกันในบทที่ 8 นะคะ มิถุนา Busaba401แอตhotmail.com http://mtihuna.bloggang.com จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 21:28:18

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนเก่าๆ ในพันทิป (ถ้าลิงค์เสีย ตามไปอ่านได้ในบล็อกนะคะ โดยอย่าลืมเมลมาขอพาสเวิร์ดก่อนนะคะ) บทที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8167820/W8167820.html บทที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8199345/W8199345.html บทที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8242341/W8242341.html บทที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8343702/W8343702.html บทที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8538152/W8538152.html บทที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8556112/W8556112.html จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 21:29:40

ความคิดเห็นที่ 8 ตอบกระทู้ scottie    ถ้ามีโอกาสไปหัวหินอีก ว่างๆ ลองแวะไปนะคะ ไม่ได้ไกลมาก (เอ่อ...จริงๆ ก็แอบไกลนิดๆ ล่ะค่ะ ประมาณหนึ่งชั่วโมง) มิถุนาก็ไม่ชอบเด็กโยเยเหมือนกันค่ะ เด็กขี้แยก็ไม่ชอบ ไม่อยากยุ่ง เดี๋ยวทำร้องไห้แล้วทำให้หยุดร้องไม่ได้ ซวยเลย 55 อ้อๆ แล้วก็ไม่ชอบเด็กซนด้วยค่ะ Mnemosyne   งั้นคราวนี้ก็ได้อ่านสองบทรวดเลยสิคะ 55 ช่ายค่ะ น่านนี่...เจอคะแนนติดลบแบบสุดๆ ชายยอดนักทดลอง หวัดดีค่า มาทันคอมเมนต์คคห. 14 ด้วยนะคะเนี่ย Tyra    5555 ช่ายค่ะ ตกแบบมิต้องสงสัยเลย Wild Monkey    5555 แต่ก็สมควรนะคะ ซวยแบบนี้ ฮี่ๆ Toodmeeh    ฮี่ๆ ชอบน้องปลายเหมือนกันค่ะ ชอบตั้งแต่ตอนแต่งเรื่องคืนปรารถนาแล้วล่ะค่ะ :-)) river (ริเวอร์)  หูยยย ไม่อยากบอกว่าตอนนี้มิถุนาหาพวกเที่ยวไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนแล้วล่ะค่ะ เพื่อนๆ ทยอยแต่งงานกันไป ไม่ได้รวมกลุ่มเที่ยวหลายๆ คนมานานมากๆ แล้ว แอบคิดถึงเพื่อนๆ และการเที่ยวแบบนั้น ของมิถุนามีสองกลุ่มค่ะ แบบเที่ยวลุยๆ กับนั่งๆ นอนๆ เลยพอจะถัวๆ ไปได้บ้าง :-)) ชอบลุยๆ เหมือนกันนะคะ แบบว่ากลัวอายุเยอะกว่านี้แล้วสังขารจะไม่ไหว 5555 xyz (xyzjung)   หวัดดีค่า :-)) goldensun   มิถุนาไปหน้าฝนค่ะ (ออกจะปลายฝนแล้ว) ค่อนข้างชื้น ปีนยากทีเดียวล่ะค่ะ เพราะมันลื่น ต้องระวังดีๆ ฮี่ๆ ตอนนี้คู่น้อง...เริ่มจะติดขัดซะแล้ว แต่ปัญหาจะใหญ่ไหม รอดูกันต่อค่ะ คู่พี่...น่านก็...เตรียมรับมือดีๆ น้า ณัฐกำลังส่งของขวัญไปให้ :-)) Argent    5555 ช่ายค่ะ โดนเข้าไปที...แย่แน่ๆ การเลี้ยงเด็กน่ากลัวจริงๆ ค่ะ แบบว่า...ต้องคอยประคบประหงม ตอนนี้กำลังเลี้ยงลูกหมา อารมณ์เดียวกับเลี้ยงเด็กเลยค่ะ (สงสารตัวเองมากๆ) nasa nasa   5555 น่านสิคะ คิดอาฆาตไว้ก่อนเลยด้วย รอดูนะคะว่าน่านจะทำอะไรได้บ้าง จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 22:19:00

ความคิดเห็นที่ 9 อ่ะ หนูพิณ เป็นเรื่องซะแระ ณัฐทินีเอาจริงแฮะ ฮาแน่งานนี้ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 13:56:38

ความคิดเห็นที่ 10 ณัฐทินีเล่นแรงนะเนี่ย สงสารน่านเลย ที่จริงก็ไม่ค่อยเจียมสังขารเหมือนกัน แบบว่าอายุก็เยอะแล้วแถมไม่เคยออกกำลังกายอีกต่างหาก แต่พอเป็นเรื่องปีนป่ายขึ้นเขาเดินป่าแล้วล่ะก็ สู้ตายไปถึงรอดกลับมาได้ทุกที จากคุณ : river (ริเวอร์) เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 14:04:58

ความคิดเห็นที่ 11 เอาแล้วไงหนูพิณ เหล้าทำพิษเสียแล้ว ส่วนคุณน่านก็...สาวทำพิษเสียแล้วเหมือนกัน แต่ละคู่...อ่านแล้ว...ฮาค่ะ แหะ ๆ จากคุณ : Argent เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 18:00:20

ความคิดเห็นที่ 12 สุราทำให้คนเราขาดสติ แล้วเรื่องร้ายที่ไม่สมควรจะเกิดมันก็เกิดขึ้นได้จริงๆ บ้านนี้งานเข้าทั้งพี่ทั้งน้องเลย จากคุณ : nasa nasa เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 21:17:47

ความคิดเห็นที่ 13 หงะ ใจกล้ามาก ใส่บิกินี่กินเหล้าทีเดียว จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 52 15:27:36

ความคิดเห็นที่ 14 เล่นแบบนี้เลย แรงนะเนี่ย คู่พี่ รอลุ้นน่านดีกว่า จะเอาคืนยังไง ส่วนคู่น้อง ความรู้สึกฝ่ายหญิงชัดเจนที่สุดแล้ว ว่าถูกล่วงละเมิดรึเปล่า แต่ก็นะ กินเหล้าในชุดแบบนี้ ล่อแหลมเกินเหตุนะ ไม่มีอะไรก็น่าจะเมามากจนหมดสติ แต่ก็สงสัยนะคะ เข้าห้องได้ถูกซะด้วย จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 19:02:50

ความคิดเห็นที่ 15 ตอบกระทู้ และบทที่ 8... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8728534/W8728534.html จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 53 21:00:39