ความคิดเห็นที่ 1 “ปีเตอร์ ไอ้ตัวดี ลงมานี่เลยนะ” มาร์คเดินตรงเข้ามากระชากไหล่นายหัวไร่รอตะวันลงจากรถ “ทำไมนายทำแบบนี้วะ บอกมานะว่าพาลิเลียนไปไหนมาถึงได้กลับเอาป่านนี้” มาร์คโวยวายเสียงดังอย่างไม่พอใจ ซึ่งปีเตอร์ได้แต่นิ่งคิดว่าจะหาทางออกแบบไหนดีที่จะไม่ทำให้เรื่องใหญ่โต “มาร์ค มาร์คคะไม่มีอะไรหรอกค่ะ ปีเตอร์เขาพาฉันไปหาหมอก็เท่านั้น” ลัลนารีบลงมาห้ามเจ้านายของตัวที่กำลังโมโห “แต่คุณก็ออกมาก่อนที่จะพบหมอด้วยซ้ำ แล้วก็ควรจะถึงบ้านตั้งนานแล้วด้วย พวกคุณหายไปไหน ไปทำอะไรกันมา” เจ้าของแอนโทนี่ฟาร์มหันมาลืมตัวเสียงดัง ตั้งคำถามใส่เลขาฯของตัวบ้าง “มาร์ค!” ลัลนาร้องออกมาเสียงดังไม่พอใจที่โดนพาลใส่และยังเป็นการเรียกให้คืนสติด้วยซึ่งอีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะรู้ตัวรีบผ่อนอารมณ์ ลงอย่างรวดเร็ว “ผม..ขอโทษครับลิเลียน ผมแค่เป็นห่วงคุณเท่านั้นเอง” ชายหนุ่มกล่าวขอโทษมองไปยังรอยแผลบนไหล่ “ขอบคุณมากค่ะที่คุณเป็นห่วงแต่ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก วางใจเถอะค่ะ” ลัลนาเอื้อมมือไปแตะไหล่เขาเบาๆ มาร์คกุมมือบางที่วางบนไหล่เขา แล้วส่งยิ้มให้เจ้าของมือ “ไม่เป็นไรก็ดีแล้วคุณไปพักผ่อนเถอะครับ ผมคุยกับหมอนี่สักพักก็จะกลับแล้ว” “ก็ได้ค่ะ” ลัลนาเก้ๆกังๆอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าบ้านไปเพื่อให้เพื่อนรักสองคนได้คุยกันอย่างส่วนตัวถึงแม้ใจจะอยากรู้ก็ตาม เมื่อหญิงสาวเดินพ้นมุมตึกไปแล้ว มาร์คสูดหายใจเข้าปอดช้าๆก่อนจะหันมาจ้องเพื่อนที่ยืนหันหลังพิงรถอยู่ “นายมีอะไรจะพูดไหม” “นายอยากจะให้ฉันพูดเรื่องอะไร” “ก็นายพาแฟน...เฮ้อ..” จะรวบรัดเข้าข้างตัวเองตอนนี้ก็กระดากปาก “พาลิเลียนหายไปไหนตั้งนาน เขาเจ็บอยู่นายก็เห็น” “ก็ฉันเห็นว่ามันดึกแล้ว แล้วลิเลียนของนายก็ยังไม่ได้ทานอะไรก็เลยพาไปหาอะไรกินเท่านั้น” “เท่านั้นจริงๆหรอ” นายหัวมาร์คยังสงสัย ปีเตอร์พยักหน้ายืนยันหนักแน่น “นายรู้ใช่ไหมว่าฉันรักลิเลียนมาก” มาร์คเริ่มพูดในสิ่งที่ปีเตอร์ไม่อยากได้ยิน “ก็อย่างที่รู้ว่าฉันไม่เคยรักใครมาก่อน แต่กับคนๆนี้ฉันรักของฉันจริงๆนะ และฉันก็จะไม่ยอมให้ใครมาแย่ง เธอไปจากฉัน นายเข้าใจใช่ไหม” มาร์คหันมามองเพื่อนตรงๆอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้แววตาเขาจริงจังจนเพื่อนที่คบ มานานเริ่มหนักใจ “เข้าใจแล้ว จะไม่มีใครมาขวางทางความรักของนาย ฉันสัญญา” ปีเตอร์เอ่ยออกมาในที่สุด “ขอบใจมากนะเพื่อน” มาร์คเข้ามากอดเพื่อนเอาไว้หลังเอ่ยความในใจออกไปหมดสิ้น เขาคงทนไม่ได้ถ้าคนที่ เขารักจะถูกใครก็ตามแย่งไป ลัลนาเดินกลับขึ้นห้องตัวเองพลางพกเอาเรื่องวุ่นวายมากมายติดไปในหัว ตอนแรกเธอคิดว่ามาร์คแค่ทำเจ้าชู้ใส่เพราะความเป็นเพลย์บอยแต่จากเรื่องเมื่อครู่ทำให้เห็นแล้วว่าเขาไม่ได้คิดเล่นกับเธอเลย “ลัลนา” เสียงคุ้นเคยดังขึ้นในความมืดขณะที่เธอกำลังจะก้าวเข้าห้อง “มาทำอะไรตรงนี้” “เธอกับปีเตอร์ไปไหนกันมา” ธัญญาถามน้ำเสียงขุ่น ไม่มีเสียงการง้องอนอีกต่อไป เมื่อไม่มีเสียงตอบใดใด ธัญญาจึงว่าต่อ “ว่ายังไงเธอไปไหนกับคู่หมั้นฉัน เธอสองคนไปไหนกันมา” “ไปหาหมอแล้วก็ทานข้าวธรรมดา อย่าคิดมากเลยฉันไม่ขโมยคู่หมั้นเธอไปไหนหรอก” ลัลนาตอบย้ำคำว่า คู่หมั้นให้คนฟังๆ ว่าเธอเข้าใจในสถานะของเขาทั้งคู่ดีและย้ำให้ตัวเองได้จำไว้ ธัญญามองหน้าอดีตเพื่อน อย่างไม่เชื่อเพราะเธอรู้ดีว่าสองคนนี้รักกันมากเพียงใด “ขอบใจนะที่ยังจำได้ว่าเขาเป็นคู่หมั้นของฉัน” ธัญญาพูดย้ำชัดเจนก่อนที่จะเริ่มประโยคใหม่เมื่อเห็นลัลนา กำลังเดินหนีเข้าห้องไป “เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่เมืองไทย..ฉันตั้งใจจะมาขอโทษจริงๆ” “เรื่องที่เกิดที่เมืองไทยฉันลืมไปหมดแล้ว เพราะมันไม่มีค่าพอที่จะให้ฉันจดจำไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์หรือว่าตัวบุคคล” ลัลนาหันหน้าสู้ตาธัญญาพยายามข่มไม่ให้ภาพอดีตที่ลืมไปย้อนกลับมาทำลายความเข้มแข็งที่ แสดงออก “ลืมได้จริงก็ดี ฉันจะได้ไม่มีเรื่องคาใจ ส่วนเรื่องของปีเตอร์...ถึงวันนี้เขาจะแสดงออกว่ามีความสุขกับเธอ แต่ก็รู้ไว้ด้วยว่ามันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น...เขาไม่ได้คิดอะไรจริงจังกับเธอเพราะว่าเขารักฉันมาก จำไว้!!” “ถ้ารู้ว่าเขารักเธอมากขนาดนั้นเธอก็ควรจะเชื่อใจเขา ไม่น่าจะมาเดือดร้อนกับการที่เขาพาฉันไปทานอาหารตามประสาเพื่อน ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันไม่ใช่คนประเภทที่ดิ้นรนให้ได้มาในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัว” ลัลนากล่าวตอบก่อนจะเดินเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูทันที ธัญญายืนหน้าชาอยู่ตรงหน้าประตูรู้สึกเหมือนโดนด่ากระทบแทงเข้าที่ใจ             หลังจากเรื่องคืนนั้นมาร์คก็เคลียร์งานที่ฟาร์มและมาใช้เวลาอยู่ที่ไร่รอตะวันมากขึ้นโดยทำงานร่วม กันที่ห้องทำงานเล็ก ประกอบกับธัญญาเริ่มรุกเนื่องจากโดนคำสั่งจากหม่าสงเร่งมาเรื่องโกดังทำให้เธอต้องอยู่ติด กับปีเตอร์แจ เมื่อเป็นแบบนี้โอกาสที่ลัลนาและปีเตอร์จะได้เจอกันก็มีแต่ตอนประชุมเท่านั้น “เอาล่ะ เมื่อทุกคนมาพร้อมแล้วผมก็จะขอเปิดการประชุมเลยนะครับ” มาร์คเริ่มขึ้นเมื่อเห็นว่าทุกคนซึ่งมี เพื่อนซี้ปีเตอร์ ธัญญา ลัลนา เจมส์ บิลลี่และบิลมาครบองค์ประชุม “ว่ามาเลยอย่ามาลีลามาก”  ปีเตอร์ตัดบทถึงจะเข้าใจและทำใจได้แต่เขาก็รู้สึกรำคาญและขัดสายตาทุกครั้งที่เห็นเพื่อนตัวดีเอาใจลัลนาอย่างออกนอกหน้า “อย่าใจร้อนสิวะ นี่” มาร์คพูดพลางยกเอาแบบร่างโรงแรมมากางบนโต๊ะ ซึ่งนั่นก็เรียกเสียงฮือฮาจากคน ร่วมประชุมได้เป็นอย่างดี “แน่ใจหรอคะว่านี่เป็นโรงแรมสามดาว” ธัญญากล่าวพลางชื่นชมในความสวยงามของแปลนร่างนั้น “คุณบีนี่คิดเหมือนผมเลยครับ ครั้งแรกที่ลิเลียนเอามาให้ผมดูผมยังแอบดุไปเลยว่าเธอจะทำให้งบของผม บานปลายรึเปล่า” “ถ้างั้นแบบร่างนี้คุณนาเป็นคนร่างขึ้นเองหรอครับ” บิลลี่ส่งเสียงถามมาจากด้านหลัง “ลิเลียนทำงานคู่กับสถาปนิคจนได้ออกมาเป็นรูปร่างแบบนี้ เป็นไงสวยใช่ไหมล่ะ” มาร์คหันหลังกลับมาตอบ ข้อสงสัยด้วยน้ำเสียงภูมิใจในคนของตัวเองสุดๆ และไม่ลืมที่จะหันกลับมาถามความเห็นเพื่อน “ว่าไงปีเตอร์นายว่าแบบนี้โอเคไหม” “สวยมาก” ปีเตอร์ตอบโดยมองไปที่คนทำให้แปลนนี้เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา พอเห็นงานแล้วพอจะเดาได้ว่าลัลนาต้องเหนื่อยสายตัวแทบขาดแน่นอน “ถ้ามันอยู่ในงบก็โอเค” “ไม่ต้องห่วงเรื่องงบหรอก นี่ในแฟ้มนี้นะลิเลียนกับนักบัญชีของฉันคิดค่าใช้จ่ายคร่าวๆออกมาแล้ว” มาร์คยื่น แฟ้มเอกสารบางๆให้ปีเตอร์ไปดูกับธัญญาและอีกสองแฟ้มให้บิลลี่และเจมส์ไปดูพร้อมๆกัน “แล้วนายติดต่อเจ้าหน้าที่ที่ดินรึยัง” มาร์คถามขณะเพื่อนยังก้มดูรายงานค่าใช้จ่ายในแฟ้ม “บิลลี่ นายติดต่อไปแล้วนี่พวกนั้นว่าอย่างไรบ้าง” ปีเตอร์โยนให้คนสนิทโดยที่ตาก็ยังไม่ได้ละจากแฟ้มตรงหน้า “ครับ เจ้าหน้าที่จะเข้ามาดูที่ดินเมื่อเรามีแปลนเพื่อออกใบอนุญาตก่อสร้างถ้าขนาดของโรงแรมอยู่ในเกณฑ์ที่กำหนดแต่เท่าที่ผมดูจากแปลนแล้วถึงต้องขออนุญาตก็ไม่น่าจะมีปัญหา” บิลลี่กล่าวรายงานแก่นายหัวทั้งสอง “ดีมาก ส่วนเรื่องที่ฉันจะใช้ที่บริเวณไร่เล็กบิลไม่มีปัญหาใช่ไหม” มาร์คหันไปถามบิลที่ตอนนี้ก็เป็นเสมือน เจ้าของพื้นที่ตรงนั้นไปแล้ว “ถ้ามันจะเกิดประโยชน์มากกว่านี้ก็เอาไปเถอะครับ” ปู่ตอบอย่างเต็มใจ พลางหันไปชูนิ้วโป้งชมลัลนา ธัญญาเบ้ปากหมั่นไส้ “ต่อไปก็เรื่องทำสัญญาเช่าที่เก็บของระหว่างก่อสร้าง” “ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นเปิดหน้าถัดไปเลย นั่นจะเป็นราคาของโกดังสอง สามที่ที่ลิเลียนกับ...” “เฮ้ย! นี่มันงานของนายหรืองานของลิเลียนกันแน่ ทำไมถึงใช้แต่ลูกน้องทำงาน เอกสารในแฟ้ม ทั้งหมดนี่เป็นผลงานของนายเองสักกี่เปอร์เซ็นวะฮะ เข้าไม่ถึงงานแบบนี้ยังมีหน้ามาเสนองานอีก นี่ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงถอนทุนไปแล้ว” ปีเตอร์เสียงดังกระแนะออกมาโดยที่ไม่มีใครคาดคิด มาร์คชะงักไปเมื่อโดนกระแทก เขาจึงใส่อารมณ์เสียงดังออกมาบ้าง “แล้วนายมีปัญหาอะไรกับการที่ฉันใช้คนของฉันทำงาน จะลิเลียนหรือใครก็เป็นคนของฉัน ฉันเลือกคนใช้คนถูกกับงาน เห็นใครมีศักยภาพดีพอก็ส่งไปทำงานเพื่อให้ได้สิ่งที่ดีที่สุด ฉันเป็นเจ้าของโปรเจคมีหน้าที่ ส่งคนที่เหมาะสมออกไปทำงานก็ถูกต้องแล้ว จะรอให้ออกไปทำเองหมดทุกอย่างเรื่องก็ไม่ต้องเดินพอดี” “แต่นายก็ควรจะมีส่วนร่วมมากกว่านี้” “แล้วนายเห็นแค่นี้ นายรู้ได้ยังไงวะว่าฉันมีส่วนร่วมมากน้อยแค่ไหน” “ก็พูดปาวๆอยู่นี่ไงว่าลิเลียนกับคนนั้นกับคนนี้ ไม่เห็นจะมีกับนายบ้างเลย แบบนี้ก็เห็นชัดแล้ว” “เฮ้ย...” “นี่เราเครียดกันเกินไปรึเปล่าคะ พักสักครู่เถอะ” ธัญญารีบตัดบทก่อนที่อาจจะมีการวางมวยได้ “เฮ้อ..ก็ดีเหมือนกันครับ” มาร์คตอบรับก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องโดยเร็ว โดยมีปีเตอร์มองตามถอนใจ ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องหงุดหงิดมากมายกับแค่เรื่องมาร์คใช้งานลัลนา “คุณก็ออกไปผ่อนคลายสูดอากาศข้างนอกสักพักเถอะค่ะ” ลัลนาหันมาพูดกับเขาอย่างห่วงใย เมื่อเห็นเขานั่งหน้านิ่วคิ้วผูกกัน รอยยิ้มจางๆจากใบหน้าของเธอก็ทำให้ความตึงเครียด ในใจเมื่อครู่ของเขาหายไปเกือบหมดสิ้น ชายหนุ่มส่งยิ้มกลับให้ก่อนที่จะลุกตามมาร์คออกไป ลัลนาเดินไปที่มุมกาแฟเพื่อเตรียม กาแฟให้เจ้านาย ชงไปก็คิดหนักใจกับปัญหาเล็กๆที่เกิดขึ้นทันทีที่เริ่มทำงานและกังวลว่าตัวเองอาจจะเป็นต้นเหตุให้โครงการของสองหนุ่มนี่ล้มไม่เป็นท่า “แล้วพวกคุณไม่ออกไปพักสักหน่อยหรือคะ” ธัญญาเดินมาถามสามหนุ่มสามวัยที่ยืนจับกลุ่มแสดงความเห็น เรื่องที่สองเจ้านายระเบิดอารมณ์ใส่กันเมื่อครู่ “ไม่ละครับ ผมคุยโปรเจคกับเจมส์อยู่” บิลลี่ตอบโดยมีเจมส์พยักหน้ายืนยันอยู่ข้างๆ “ออกไปคลายเครียดกันสักหน่อยเถอะค่ะ” หญิงสาวบอกเหมือนห่วงใยแต่น้ำเสียงแข็งฟังแล้วเหมือนเป็น คำสั่งมากกว่าเสนอแนะ “ไปข้างนอกสักพักก็ดีเหมือนกัน บรรยากาศในนี้มันเริ่มอึดอัดแล้ว” บิลพูดออกมาก่อนจะเดินนำหน้าคนอื่น ออกไป บิลลี่หันกลับมาขอโทษธัญญาแทนบิลเรื่องที่ปู่อาจจะพูดจาโผงผางไปหน่อยก่อน ที่จะฉุดมือเจมส์ที่ ยืนงง เหมือนตามสถานการณ์ไม่ทันให้เดินตามบิลออกไป ธัญญาไม่ถือเอาคำขอโทษมาใส่ใจเพราะตอนนี้มีเรื่องอื่นที่น่าสนใจกว่าให้ทำ “ผู้หญิงที่ทำให้ผู้ชายสองคนที่เป็นเพื่อนรักกันทะเลาะกันได้นี่น่ากลัวนะ เธอว่าไหม” ธัญญาเอ่ยขึ้นขณะเดินตาม มาชงกาแฟอยู่ข้างๆ จากคุณ : รีโหมดไม่มีถ่าน เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 52 06:29:57

ความคิดเห็นที่ 2 “....” อีกฝ่ายไม่ตอบได้แต่ยืนชงกาแฟให้เจ้านายไปเงียบๆ และนั่นยิ่งเพิ่มความหมั่นไส้ในตัวเธอแก่ผู้พูด มากขึ้นไปอีก เพล้ง! แก้วกาแฟที่มีของเหลวสีน้ำตาลควันกรุ่นหล่นลงที่พื้นข้างๆที่ลัลนายืนอยู่ ทำเอาคนที่ยืนอยู่ก่อนถึงกับกระโดดถึงแม้จะไม่มีเศษแก้วกระเด็นมาโดน แต่น้ำร้อนๆก็ทำให้เจ็บแสบเมื่อโดนผิวหนังเหมือนกัน “ว้าย ขอโทษนะ มันร้อนเลยหลุดมือ” ธัญญาร้องอย่างตกใจก่อนจะรีบหาผ้ามาทำทีเช็ดให้ ลัลนารีบห้ามเพราะเข้าทันความคิดของคนที่เคยได้ชื่อว่าเพื่อนว่าไม่ได้เป็นเหตุบังเอิญ “ไม่ต้องหรอก” เธอหันมาส่งเสียงเข้มก่อนจะหยิบผ้าอีกผืนมาเช็ดทำความสะอาดตัวเอง ธัญญาหันกลับไป ชงกาแฟต่ออย่างดีใจที่สามารถแกล้งลัลนาได้ เมื่อกาแฟสองแก้วของเธอเสร็จเรียบร้อยและมองไปเห็นว่าลัลนา ยังพะวงกับการชงกาแฟอยู่เธอจึงรีบปลีกตัวออกไปก่อนเพื่อที่จะได้หาโอกาสเล็กน้อยที่จะอาจจะได้อยู่กับปีเตอร์ตามลำพัง “เดี๋ยวก่อน” ลัลนาเรียกเบาในขณะที่มือยังระวิงกับกาแฟและขนม “มีอะไร” ธัญญาหันมาอย่างไม่สบอารมณ์ที่โดนเรียกไว้ “ถ้าเธอคิดจะเอากาแฟนั่นให้ปีเตอร์ดื่มล่ะก็ เธอคงต้องเติมน้ำตาลลงไปอีกช้อนนึงแล้ว ก็นมอีกครึ่งช้อนเพราะ กาแฟแก้วนั้นเข้มเกินไป ผู้ชายคนนี้เขาเป็นคนที่ชอบความหวาน หวานทั้งรสชาติ แล้วก็..หวานทั้งการกระทำ” ประโยคลงท้ายที่น้ำเสียงชวนเคลิ้มฝัน เน้นให้คนฟังคิดไปเองแล้วใจก็ร้อนรุ่มเหมือนไฟ “ลัลนา! เธอ” “ฉันยืนยันคำเดิมว่าฉันจะไม่เข้าใกล้เขานอกจากมีเรื่องงานต้องทำด้วยกัน ซึ่งนั่นก็เลี่ยงไม่ได้ แต่ถ้าเธอยังดื้อ แพ่งหาเรื่องไม่หยุดแบบนี้ ฉันก็จะไม่ยอมลงให้เธออีก ก็คิดเอาแล้วกันว่าอยากจะให้ฉันเป็นคู่แข่งของเธอรึเปล่า อย่าลืมนะว่าเราคบกันมานาน อะไรที่เธอทำได้ฉันก็ทำเป็น เธอคงไม่อยากได้คู่แข่งแบบฉัน ถ้าอย่างนั้นเราก็ต่างคนต่างอยู่น่าจะดีกว่า” พูดจบลัลนาก็เดินออกไปทิ้งให้ธัญญาเป็นฝ่ายเจ็บใจอีกครั้ง             ที่สวนหลังบ้านมาร์คยืนหงุดหงิดไม่เข้าใจอารมณ์ของเพื่อนที่ปกติจะใจเย็นดั่งน้ำแข็ง แต่วันนี้กลับโมโหง่ายกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง ขอโทษว่ะเพื่อน ฉันแค่เห็นว่านายกำลังจะทำงานใหญ่ ก็ควรที่จะใส่ใจงานมากกว่านี้” ปีเตอร์เดินตามออกไปคุยกับมาร์คที่หลบออกมาหน้าหักอยู่ด้านนอก “ไม่เป็นไรฉันเข้าใจดี ก็ฉันมันประวัติไม่ดีนี่ แต่ขอบอกเลยนะว่างานนี้ฉันทุ่มเทมากกว่าที่นายคิดแน่นอน” มาร์คหัน มาตบไหล่บอกให้เพื่อนสบายใจ อาจเพราะบรรยากาศดีมีแสงแดดอ่อนๆส่งลอดลงมาตามรอยแยกของใบไม้ สายลมพัดเย็นๆเบาๆไม่หนาวเหมือนทุกวัน ทำให้คนที่ตั้งใจออกมาสงบอารมณ์ก็อารมณ์เย็นลง “จะทำงานใหญ่ด้วยกันเราต้องสามัคคี เชื่อใจกันมากกว่านี้ อย่าให้เรื่องไม่เป็นเรื่องมาทำให้เราผิดใจกันอีก” มาร์คพูดพลางยื่นมือออกมาเหมือนจะเป็นการขอคำยืนยัน “แน่นอนจากนี้จะไม่มีการทะเลาะกันอีก ระหว่างเราจะมีแต่เสียงหัวเราะ รอยยิ้มและความสามัคคีใจเดียว กันเท่านั้น” ปีเตอร์ตอบพลางจับมือของเพื่อนที่ยื่นมาให้เป็นการยืนยัน “ใช่เลยเพื่อน จะไม่มีอะไรมาทำลายมิตรภาพของเราได้” สองหนุ่มตัวโตกอดคอกันหัวเราะอย่างมีความสุข ซึ่งเป็นภาพที่สร้างรอยยิ้มและความโล่งใจให้กับผู้ที่มีส่วนร่วมในสถานการณ์ตึงเครียดเมื่อครู่ได้เป็นอย่างดี “กาแฟค่ะ” ลัลนาเดินอ้อมมาวางกาแฟบนโต๊ะไม้สีขาว มาร์ครีบผละจากเพื่อนมาหาเธอทันที “แหม คุณสองคนนี่รักกันดีนะคะ แต่เอ..รักกันมากไปรึเปล่าคะเนี่ย พฤติกรรมน่าสงสัยอยู่นะ” หญิงสาวกล่าว แซวทำสีหน้าครุ่นคิด เมื่อรู้ตัวว่าถูกกระเซ้ามาร์ค แอนโทนี่ก็รีบตามน้ำทันที “ไม่เลยนะครับลิเลียน คุณหยุดคิดอะไรบ้าๆแบบนั้นเลยนะ ผมอาจจะเคยคิดเกินเลยกับหมอนั่นแต่ตอนนี้ ผมเลิกแล้ว” ลัลนาส่ายหน้าให้ความลื่นไหลของผู้เป็นนาย ปีเตอร์มองกลับมาทางเพื่อนและแม่สาวตรงหน้า เห็นสองคนหัวร่อต่อกระซิกกันอย่างสนิทสนมและสนุกสนานก็อดที่จะอิจฉาเพื่อนไม่ได้ แต่ว่าเขาก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ผิดคำสัญญาที่พึ่งจะให้ไปเมื่อครู่ “ปีเตอร์คะ กาแฟร้อนๆค่ะ” ธัญญาร้องเรียก พร้อมนำกาแฟมาวางลงที่โต๊ะเดียวกัน ปีเตอร์เดินกลับมานั่งลง ข้างๆ เพื่อน จิบกาแฟที่ธัญญานำมาให้เล็กน้อยก่อนจะเติมน้ำตาลและนมลงไปด้วยความเคยชิน ธัญญาตาเขียวปัด หันไปมองลัลนาและได้กัดฟันกรอดอีกครั้งเมื่อเห็นรอยยิ้มที่เพื่อรักมอบกลับมาให้ “เออ ว่าแต่เรื่องของที่จะต้องสั่งเข้ามาจะเอาไปเก็บไว้ที่ไหน” มาร์คเอ่ยถามอารมณ์สบายไปกับสายลม “เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันหารายชื่อโกดังไว้สองสามที่แล้วคุณดูในแฟ้มได้เลย ที่เหลือก็ให้พวกคุณเลือกแล้วก็ไปเซ็นสัญญาได้เลย” ลัลนาให้คำตอบทันที “อยู่แถวไหนบ้างหรือ” ธัญญารีบถามแสดงอาการสนใจก่อนจะรีบบอก “ก็ที่ตั้งมันเป็นปัจจัยสำคัญไม่ใช่หรือคะ” “ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้าเป็นคุณลัลนาทำงาน ผมเชื่อใจ” ปีเตอร์เอ่ยขึ้นจู่ๆก็อยากจะพักสมองขึ้นมา มาร์คหันซ้ายหันขวาเมื่ออยู่ๆทุกคนก็หมดคำพูดไปหมดและบรรยากาศก็เงียบไป “งั้น ปิดประชุมเลยแล้วกัน ลิเลียนครับเราไปหาอะไรทานกันดีกว่า” มาร์คหันไปส่งตาหวานให้เลขาฯอีกครั้ง พยายามทำลายความเงียบ ปีเตอร์เห็นอาการของเพื่อนแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้ “เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน ผมว่าเราไปทานที่โรงแรมฮิลตันดีกว่า ที่นั่นบรรยากาศดีนะผมชอบ” ปีเตอร์ว่าแล้วหันไปขอความเห็นธัญญาที่รอโอกาสอยู่แล้ว “ไปกันเลยค่ะ” หญิงสาวลุกขึ้นดึงแขนนายหัวไร่รอตะวันแล้วเดินควงกังออกไปทันที “อะไรกันน่ะคู่นี้ นึกจะไปก็ไป” มาร์คบ่นตามหลังก่อนหันมาขอคำตอบจากแม่สาวข้างๆ “โอเคค่ะ แต่ต้องให้เจมส์กับบิลลี่ไปด้วย” “ลิเลียนนนน่ะ” เจ้านายลากเสียงงอนอยากไปกับเธอแค่สองคน “น่า ถือว่าเลี้ยงข้าวทีมงานด้วย นะคะ” หญิงสาวว่าแล้วลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อม เมื่อเห็นเจ้านายยังหน้าซึมหมดอารมณ์จึงเปรย “ถ้าคนแถวนี้ช้า ฉันไปกับสองหนุ่มที่พร้อมแล้วดีกว่า” แล้วเดินหนี มาร์คหันมาเห็นรีบวิ่งตาม “โธ่ ผมจะไม่มีโอกาสได้งอนบ้างเลยใช่ไหม” “อย่าเสียเวลากับเรื่องแบบนี้เลยค่ะ” หญิงสาวว่าแล้วกึ่งลากกึ่งดึงเจ้านายให้เดินตามเธอให้ทัน .................................................. :: ไร่รอตะวัน (1):: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8529153/W8529153.html :: ไร่รอตะวัน (2):: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8531418/W8531418.html :: ไร่รอตะวัน (3):: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8536369/W8536369.html :: ไร่รอตะวัน (4):: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8540558/W8540558.html :: ไร่รอตะวัน (5):: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8546109/W8546109.html :: ไร่รอตะวัน (6):: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8552769/W8552769.html :: ไร่รอตะวัน (7):: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8559224/W8559224.html : ไร่รอตะวัน (8):: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8569078/W8569078.html :: ไร่รอตะวัน (9):: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8576618/W8576618.html :: ไร่รอตะวัน (10):: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8586403/W8586403.html :: ไร่รอตะวัน (11):: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8597721/W8597721.html @@@@@@@@@@@@@@@ K.Mnemosyne ขอบคุณมากที่ติดตามค่ะ อีกหน่อยหนูบีก็จะมีเพื่อนร่วมขบวนการแล้ว K.กันย์นลิน ตาเจมส์มีบทแน่นอน จะเป็นยังไงต้องขอให้ตามอ่าน หุหุ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 52 06:45:53 จากคุณ : รีโหมดไม่มีถ่าน เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 52 06:33:13

ความคิดเห็นที่ 3 โน้ว จะร้ายกว่านี้อีกหรอนี่ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 05:52:53

ความคิดเห็นที่ 4 คุณเจมส์เนี่ยเป็นสายสามีมาเฟียของยัยบีตัวร้ายหรือเปล่าคะ  จะมีตัวมาเป็นพวกยัยบีร่วมร้ายอีกเหรอคะเนี่ย จากคุณ : หริชา (หริชา) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 11:33:47