ความคิดเห็นที่ 1 บทนำ.-              ณ ทิพยพิภพ              ภพภูมิที่สถิตของเหล่าพญาครุฑและพญานาค              อันเป็นโลกอีกมิติหนึ่งซึ่งแยกจากมิติของมนุษย์              เผ่าพันธุ์นาคาจะมีรูปร่างไม่ต่างจากมนุษย์ ในช่วงที่ต้องการจะแสดงฤทธิ์เดชจึง จะอยู่ในร่างของงูตัวใหญ่มีหงอนสีทอง ตาสีแดง มีเกล็ดเหมือนปลา มีหลากหลายสี เช่น ดำ เขียวหรือมีรัศมีเจ็ดสี นาคโดยทั่วไปจะมีเศียรเดียว แต่ตระกูลที่สูงขึ้นไปนั้นจะมีสามเศียร ห้าเศียร เจ็ดเศียร และเก้าเศียรแตกต่างกันไปตามบารมี              ส่วนเผ่าพันธุ์ครุฑก็จะมีร่างกายเหมือนมนุษย์ทั่วไปเช่นเดียวกัน เมื่อสำแดงเดช หรือออกบินจะมีปีกงอกออกมาจากหลัง ทำหน้าที่คล้ายมือที่สามและสี่...เผ่าพันธุ์ครุฑ แตกต่างจากนาคอยู่อย่างคือ มีร่างของผู้ล่า ซึ่งเกิดขึ้นในยามที่จะสู้กับนาค โดยจะมีกรงเล็บ งอกจากมือและเท้า มีจะงอยปากแหลมคมเพื่อจิกแทงผ่านเกล็ดแข็งของนาคได้              ในตำนานกล่าวถึงพญานาคราชจ้าวแห่งนครบาดาล และอีกหนึ่งที่ถูกเอ่ยถึงคือ พญาครุฑจ้าวแห่งนครเวหา ทั้งสองพระองค์คือผู้เป็นใหญ่ร่วมกัน ในการคุ้มครองทิพยพิภพ ให้คงอยู่ตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบัน              หากเอ่ยถึงเหล่าพญาครุฑ นอกจากจ้าวผู้ครองนครผู้ทรงฤทธานุภาพแล้ว ยังมี องค์ครุฑรามันตุ์อีกพระองค์หนึ่งที่ได้รับความเคารพยำเกรงสูงสุดจากเหล่าครุฑทั้งเผ่าพันธุ์ ด้วยทรงเป็นถึงเชษฐาของจ้าวผู้ครองนครเวหา  และถือกำเนิดสูงส่งเป็นครุฑชั้นสูง มีชีวิต อยู่เหมือนเหล่าเทพ เรือนกายมีรัศมีดั่งเทวา บุญบารมีแผ่ไพศาล ทรงมหิทธานุภาพ เทียบเคียงองค์สุบรรณ  บิดาผู้กำเนิดเหล่าพญาครุฑทั้งปวง...              องค์ครุฑรามันตุ์มีชายานามว่าแก้วกุสุมา  แม้นางจะมิใช่ครุฑชั้นสูงที่คู่ควรกับ พระผู้มีศักดิ์จะได้ครองนครเวหาในขณะนั้น  แต่นางก็ได้หฤทัยองค์ครุฑรามันตุ์ไว้ทั้งดวง จน ทรงยอมทิ้งบัลลังก์แห่งนครเวหาไปใช้ชีวิตอยู่กับแก้วกุสุมาเยี่ยงเหล่าครุฑทั่วไป              ผู้ที่เข้าใจต่อสิ่งที่องค์ครุฑามันตุ์ทรงเลือกมีอยู่ไม่มากนัก ซึ่งหนึ่งในนั้นคือพระ อนุชาที่จะขึ้นครองราชย์แทนแม้ไม่ต้องการ ด้วยเข้าพระทัยในรักของพระเชษฐา แต่เมื่อมีผู้ ยอมรับก็ย่อมมีคนที่ไม่เห็นดีด้วยคอยขัดขวางเช่นกัน แก้วกุสุมาถูกเหล่าครุฑกลุ่มนั้นริษยา ชิงชัง กระทั่งมีการวางแผนทำลายความรักของทั้งคู่หลายต่อหลายครั้ง  ในที่สุดคนเหล่านั้น ก็รู้วิธีจัดการนาง โดยใช้ชะตากรรมตั้งแต่กำเนิดของแก้วกุสุมามาเป็นเครื่องมือ              ครุฑบางตนนั้นถือกำเนิดมาผูกเวรกับนาค มีชะตาที่น่าเศร้า หากได้เผชิญหน้ากัน   สัญชาตญาณครุฑจะไล่ล่าและจับนาคกินเป็นอาหาร...และแก้วกุสุมาก็มีชะตาเช่นนั้น นาง ถือกำเนิดมามิใช่เทพบริสุทธิ์ดั่งองค์ครุฑรามันตุ์ และพระองค์ก็ทรงเห็นนิมิตนี้เฉกเช่นผู้มี ตบะญาณสูงส่ง จึงทรงพาแก้วกุสุมาออกบำเพ็ญภาวนา เพื่อให้นางสามารถควบคุมสติ เอาชนะสัญชาตญาณในกายทิพย์ แต่กระนั้นฝันร้ายก็ยังเฝ้าตามหลอกหลอนนาง ด้วย อำนาจสาปแช่งและมนต์ดำของเหล่าครุฑที่เกลียดชัง! หนึ่งในนั้นคนที่เห็นแก้วกุสุมาเป็น ศัตรูคือ ‘อมันตราเทวี’  พระมารดาขององค์ครุฑรามันตุ์              ‘องค์ครุฑรามันตุ์เพคะ...หม่อมฉันยังฝันถึงเหตุการณ์นั้น ฝันถึงความเกลียดชัง และรสโลหิตสีแดงฉานที่ตัวเองกำลังกัดกินในตัวนาค...ทรงมองเห็นชะตากรรมของหม่อม ฉันใช่ไหมเพคะ...’              ‘แก้วกุสุมา...’  สุรเสียงที่พร่ำเรียกนามทอดอ่อนโยน  ด้วยทรงหวังปลอบประโลม ในยามที่เจ้าดวงหทัยสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย ‘พี่มองไม่เห็นสิ่งที่เจ้าฝันก็จริง แต่พี่เห็นสิ่งที่เจ้า กำลังพยายามกระทำ...มันจะทำให้เจ้าหลุดพ้นจากเวรกรรมที่ผูกไว้กับนาค...อย่าได้กังวล นิ่งเสีย...อย่าร้องไห้อีกเลย...’              หยาดน้ำตายังรินผ่านแก้มนวลเพราะประหวั่น ดวงตาคู่งามสะท้อนความ หวาดกลัว ร่างในอ้อมพาหาสั่นระริกด้วยแรงสะอื้นไห้ พระหัตถ์กำยำเอื้อมขึ้นเช็ดหยดน้ำใส ให้อย่างอาทร              ‘...พี่จะอยู่กับเจ้า จะไม่ปล่อยให้เจ้าทำร้ายนาคตนใด’  พระเนตรคมสบดวงตา ของนางในดวงหทัยที่ทรงพร้อมทำทุกอย่างเพื่อนางอันเป็นที่รัก ‘เจ้าเชื่อคำพี่ไหม...แก้ว- กุสุมา...องค์ครุฑรามันตุ์ที่เหล่านาคและครุฑเชื่อว่ามีอำนาจบารมีสูงส่ง จะปกป้องหัวใจของ ตนไม่ได้เชียวหรือ...เจ้าไม่เชื่อเช่นนั้นหรือ?’              ‘ฝ่าบาท...’ แก้วกุสุมาอยากเชื่อเช่นนั้นแต่ก็ยังมีความกลัว ‘ฝ่าบาทเพคะ...’              ‘เรียกเจ้าพี่สิ...’ ทรงร้องขอสิ่งที่เอ่ยมานับครั้งไม่ถ้วน   แต่แก้วกุสุมายังคงส่าย หน้า ทรงผิดหวังแต่ก็ยังแย้มสรวลให้ มิได้ละความพยายาม ‘เจ้าไม่ได้ต่ำต้อยและมิได้ดึงพี่ ลงมาต่ำแก้วกุสุมา...พี่ต่างหากที่ไม่มีค่าพอ’              ‘อย่าตรัสเช่นนั้น...’ นางกุมหัตถ์ขององค์ครุฑรามันตุ์ไว้มั่น ก่อนจะยกขึ้นมาแนบ กับแก้มด้วยรักยิ่งนัก ‘หม่อมฉันต่างหากที่มิคู่ควร หม่อมฉันทำให้ทรงสูญเสียอะไรมากมาย ...’              ‘แต่พี่มีเจ้า...ได้รับความรักจากเจ้า นั่นคือทั้งหมดที่พี่ต้องการ’ ดวงพักตร์คมวาง ขรึมไม่พอพระทัยเมื่อแก้วกุสุมายังส่ายหน้าปฏิเสธ ‘หรือเจ้าไม่รักพี่...’              ‘ทรงเป็นยิ่งกว่าชีวิต’ นางในอ้อมกอดพร่ำทูลคลอเสียงสะอื้น ‘หม่อมฉันรักองค์ ครุฑรา’              รอยแย้มพระสรวลอ่อนโยนด้วยรู้อยู่แล้ว และนั่นทำให้แก้วกุสุมารู้ว่าทรงแกล้ง ใบหน้างามงอง้ำทั้งที่คราบน้ำตายังเปรอะสองแก้มที่นิ้วพระหัตถ์กำลังกุมไว้มั่น พลางเอ่ยสิ่ง สำคัญ              ‘พี่ก็รักเจ้า...เจ้าทำให้พี่มีความสุข  แต่พี่กลับไม่สามารถทำให้เจ้าพ้นจากความ ทุกข์นี้ได้’ สุรเสียงนั้นฟังดูเศร้าจนแก้วกุสุมาใจหาย ‘แล้วพี่ยังจะมีค่าพอหรือแก้วกุสุมา...ใน เมื่อพี่ทำให้คนที่พี่รักยิ้มไม่ได้...’              ‘ฝ่าบาท...’ นางโผเข้าไปกอดวรองค์ไว้มั่น ขณะสะอื้นไห้ ‘หม่อมฉันขอประทาน อภัยเพคะ...ฝ่าบาท...’              ‘นิ่งเสียเถิด...เจ้าแก้วกุสุมาของพี่...’ ทรงปลอบประโลม ‘พี่จะอยู่กับเจ้า คุ้มครอง เจ้า...พี่สัญญา...’              นั่นคือคำมั่นที่ได้ให้ไว้กับเจ้าของดวงหฤทัยนับแต่วันแรกที่ทรงได้พบครุฑนารี ซึ่งถือกำเนิดขึ้นจากไข่สีเงิน...ไข่ใบนั้นให้กำเนิดนารีคู่หนึ่ง แต่ดวงเนตรกลับต้องตาต้องใจ คนผู้น้อง ทรงให้นามของนางว่าแก้วกุสุมา และเฝ้าจับตามองมานับแต่นั้นจวบจนกระทั่งได้ ครองรัก แม้จะมีผู้ไม่เห็นด้วยและเฝ้าขัดขวาง ยังมีต่อค่ะ----> จากคุณ : เบญจามินทร์ (adel_ew) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 10:50:36

ความคิดเห็นที่ 2              ...และแล้วเรื่องร้ายก็เกิดขึ้น...              ในคราที่องค์ครุฑรามันตุ์มีเหตุจำเป็นต้องเสด็จกลับนครเวหา              แก้วกุสุมาถูกปล่อยให้อยู่ลำพัง...              ชะตากรรมได้นำพานาครีญา ธิดาจ้าวผู้ครองนครบาดาลมาเผชิญหน้า!                แก้วกุสุมากำลังจะพ่ายแพ้ต่อสัญชาตญาณของตน จนทนไม่ได้ต้องคืนร่างเป็น ‘ครุฑผู้ล่า’              ‘หนีไป...หนีไปเร็วเข้า!’ แก้วกุสุมาร้องเตือนขึ้น ด้วยรู้ตัวว่าตนเป็นครุฑที่มีเวรผูก ติดกับนาค นั่นหมายถึงนางมีสัญชาตญาณที่พร้อมจะฆ่านาคเพื่อกินเป็นอาหาร ‘หนีไป ก่อนที่ข้าจะคุมสติไม่ได้!’              นาครีญาถอยหลังกรูดอย่างขวัญเสีย              ‘รีบหนีไปเร็วเข้า...’ ร้องบอกขณะที่ปีกกำลังงอกออกจากหลัง มือเริ่มเกร็งเล็บ ค่อยๆ ยาวขึ้น ‘ไปสิ!’              เสียงเตือนสุดท้ายเรียกสติกลับมา นาครีญาพยายามหนีอย่างสุดชีวิต!                ‘พี่หญิง...พี่หญิงอยู่ที่ไหนช่วยน้องด้วย!’                นางนาคีน้อยร้องหาความช่วยเหลือจากพระพี่นางผู้ชวนตนหนีออกมาเที่ยวในป่า แถบนี้ หากเพราะมัวแต่ชมความงามของดอกไม้ มารู้ตัวอีกทีก็พบว่านางหลงกับพระพี่นาง และสิ่งที่ทำให้ใจหายคือต้องมาเผชิญหน้ากับนางครุฑเข้าโดยบังเอิญ              ‘พี่หญิงช่วยน้องด้วย’ เสียงกระพือปีกที่ไล่หลังมาทำให้สัญชาตญาณการอยู่รอด ของนาคกลับมาเช่นกัน นาครีญาคืนร่างเป็นนาคที่จะมีฤทธิ์มากพอจะต่อกรกับครุฑได้ นาง เป็นนาคที่มีอายุยังน้อยจึงยังมีเศียรเดียว  รู้ตัวว่าคงไม่สามารถสู้รบกับครุฑได้จึงพยายาม เลื้อยหนีสุดชีวิต                ‘กรี๊ด!’ ร่างนาคาน้อยถูกกรงเล็บแหลมคมขย้ำเข้ากลางตัว ‘พี่หญิงช่วยน้องด้วย ...ช่วยด้วย! ไม่!...อย่า!’              เสียงร้องห้ามไม่ได้เป็นผล ครุฑตนนั้นตวัดเข้ากดตัวนาคีน้อยลงกับพื้นก่อนจะจิก เข้าที่คอสัมผัสรสเลือด เสียงร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดตามมา โลหิตนาคีน้อยแดงฉาน ไป ทั้งปากของครุฑตนนั้น ซึ่งเวลานี้มีอาการคล้ายกระตุกก่อนจะนิ่งไป แล้วกรงเล็บก็ค่อยๆ คลายออก ปีกที่กระพือนั้นหดเข้า ความกระด้างของดวงตาเปลี่ยนไป              ‘หนีไป!’ นางครุฑร้องบอก ‘นาคีน้อยหนีไปเร็วเข้า!’              อย่างไม่รอช้าเมื่อมีโอกาสอีกครั้ง นาคน้อยนาครีญาเลื้อยหนีเข้าไปในซอกหิน ขณะที่แก้วกุสุมาพยายามต่อต้านกับสัญชาตญาณ นึกถึงวงพักตร์ขององค์ครุฑรามันตุ์              ‘ฝ่าบาท...หม่อมฉันทำได้...ทำได้แล้วเพคะ’ แก้วกุสุมาค่อยๆ คืนร่างมนุษย์ จะงอยปากหายไปทิ้งไว้เพียงใบหน้างาม กรงเล็บก็เช่นกัน ‘หม่อมฉันทำได้แล้ว...’              ‘แก้วกุสุมา’ เสียงเรียกที่คุ้นเคยทำให้เจ้าของชื่อหันกลับไปมองพร้อมรอยยิ้ม              แต่แล้วดวงตาก็ต้องเบิกกว้างเมื่อมีกรงเล็บของครุฑตนหนึ่งขย้ำเข้าที่แขน              จังหวะเดียวกันเบื้องหลังก็มีเงาของนาคผ่านวูบเข้ามา              พร้อมแขนอีกข้างก็ถูกงับอย่างไม่ทันตั้งตัว              ทั้งสองกระชากอย่างแรง เสียงกระดูกหักดังขึ้นพร้อมความเจ็บปวดจนกรีดร้อง โหยหวน              แก้วกุสุมาล้มลง...แขนทั้งสองถูกหัก นั่นทำให้ปีกที่ใช้โบยบินก็สิ้นอำนาจ เช่นกัน!              หยาดน้ำตารินผ่านแก้ม แต่ก็ยังทันได้เห็นนาคห้าเศียรที่ชูคออยู่เบื้องหน้า  แขน และปีกที่สูญเสียยังไม่เจ็บปวดทรมานเท่าการถูกทรยศ จากครุฑตนหนึ่งที่อยู่เบื้องหลัง นาค ห้าเศียรเลื้อยออกไปอย่างรวดเร็วอย่างมีงานที่ยังทำค้างไว้  เวลาไล่เลี่ยกันครุฑตนนั้นได้ บินผละตามไป                เวลาผ่านไปช้านาน...              จวบจนเสียงกระพือปีกดังขึ้นอีกครั้ง              ก่อนร่างนาคีน้อยที่แก้วกุสุมาเพิ่งปล่อยไปจะถูกทิ้งลงมาเบื้องหน้า...              แผลเกลื่อนไปทั่วร่างนาคน้อยเกล็ดหลุดลุ่ย              รอยเลือดแดงฉานนั้นบอกแก้วกุสุมาว่านางถูกครุฑทำร้าย              เสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมกับนาคห้าเศียรย้อนกลับมาเช่นกัน และนางได้คืนร่าง เป็นมนุษย์แต่ในท่าคว่ำหน้าทำให้แก้วกุสุมาไม่ทันได้เห็นอีกฝ่าย รู้เพียงเป็นนาคเทวี              ‘หมดหน้าที่เจ้าแล้ว...’ นาคเทวีตนนั้นร้องบอกครุฑ เสียงกระพือปีกห่างออกไป ทันที จังหวะเดียวกันนั้นแก้วกุสุมาก็รับรู้ได้ว่ามีนาคหลายตนกรูเข้ามา ขณะที่นาคเทวีเข้า ประคองร่างไร้วิญญาณของนาคีน้อยอย่างเสแสร้งหวังตบตาพวกพ้อง              ‘พระนางเกิดอะไรขึ้นเพคะ?’ นาคสามเศียรตนหนึ่งร้องถาม                ‘น้องเราสิ้นแล้ว นาครีญาสิ้นแล้ว...’  ความกระเหี้ยนกระหือรือพุ่งมายังแก้วกุสุมา ‘นางต้องชดใช้!’              นาคาสำเร็จโทษแก้วกุสุมาอย่างสาสม!              ร่างบางค่อยๆ ถูกฉีก สร้างความทรมานแสนสาหัส!              ‘องค์ครุฑรามันตุ์...’ คำเรียกสุดท้ายส่งไปถึงเจ้าของพระนาม ‘องค์...’              หากพระองค์เสด็จมาช้าไป ไม่ทันได้ช่วยและดูใจ สิ่งที่เกิดขึ้นสร้างความเสีย พระทัยยิ่งนัก ในคราแรกนั้นจะทรงแก้แค้นให้แก้วกุสุมาด้วยความโกรธ แต่ด้วยพระบารมี และพระทัยที่งดงาม จึงยังคงครองพระสติไว้ได้ อีกทั้งฝ่ายนาคาก็สูญเสียเช่นเดียวกัน                 ‘แก้วกุสุมา...’ นั่นคือคำรำพันเดียวที่หลุดออกมาจากพระโอษฐ์ในขณะที่ทรง ช้อนร่างไร้วิญญาณของนางอันเป็นที่รักขึ้น แล้วก็ทรงจากไป พร้อมพระทัยที่จวนเจียนจะ สลาย...              ความอาฆาตพยาบาทเหมือนจะจบลง เพราะต่างฝ่ายต่างสูญเสีย!              หากกงล้อกรรมยังไม่สิ้น...เมื่อแก้วกุสุมาถูกส่งไปเกิดใหม่ยังภพมนุษย์              เหล่านาคียังมิคลายแค้น! จึงจะเอาคืนอีกครั้ง!                                                                    จบตอน เจอกันตอนหน้าค่ะ จากคุณ : เบญจามินทร์ (adel_ew) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 10:54:24

ความคิดเห็นที่ 3 อู คุณอะเดลเขียนแฟนตาซีไทยด้วยหรือเนี่ย น่าสนใจ :) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 18:39:41

ความคิดเห็นที่ 4 งืมๆ นึกถึงบาดาล ว่าแต่ศึกแม่ผัวลูกสะใภ้นี่ยังตามมาถึงบนฟ้าอีกแหะ จากคุณ : yuechan เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 52 09:37:42

ความคิดเห็นที่ 5 กี๊ดดด งานใหม่คุณอะเดล แวะมาดูแล้วดีใจจัง ชอบแฟนตาซีไทยค่ะ อ่านแล้วนึกถึงไตรภูมิพระร่วงทุกครั้งเลย อันนี้มันแผนชั่ว กะกำจัดลูกสะใภ้ของแม่ซะมีหรือเปล่า แล้วนาคร่วมมือกับครุฑได้ไง พล็อตน่าสนใจค่ะ รอตอนหน้านะ (อินโทรสั้นจังหู =3=) จากคุณ : ปาล์ม. เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 52 11:15:34