ความคิดเห็นที่ 1 ยังมีอีกสองรางวัล แต่มีปัญหาเรื่องการจัดตัวอักษรครับ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 21:25:38

ความคิดเห็นที่ 2 รางวัลชมเชยคนที่ ๑ จินตการแสนสุขคณานับ กับ ความเป็นจริงแสนเจ็บปวด (15.สิชล) ๑... ๏ เพลงสันติภาพพร้อง                                      ผสานเสียง                             หวานแว่วสื่อสำเนียง                                          เสนาะซึ้ง ตรึงมานซาบซ่านเพียง                                       ทิพย์พร่าง- พรมฤๅ ขับกล่อมเกลาก้นบึ้ง                                            แห่งห้วงหทัยสยาม ๏ ความรักหอมตรลบฟุ้ง                                    ฟ้าดิน รมย์รื่นไร้ราคิน                                                    สุขสร้าง ช่วยชูชุบชีวิน                                                       ชื่นชาติ- ชนแฮ อกประเทศเทวษร้าง                                           ทุกข์ร้ายมลายสูญ ๏ เจิดจรูญจรัสแจ้ง                                              แสงธรรม สุกสว่างส่องทางนำ                                            พิศุทธิ์แผ้ว เผากองกิเลสกรรม                                               กอปรก่อ กุศลนา ผืนภพเพริศพร่างแพร้ว                                     ผ่องเพี้ยงภูมิพรหม ๏ ความเกลียวกลมหลั่งล้น                 ชลธี                         เย็นหยาดสามัคคี                                  โอบเอื้อ อมฤตมิตรไมตรี                                                    เลี้ยงหล่อ โลกเอย พันธุ์พฤกษ์การกูลเกื้อ                                        แกร่งกล้าผลิตผล ๒... ๏ ปวงชนบรรลุซึ้ง                                              สัจจา ปลงปลดปล่อยอัตตา                                           ปลาตสิ้น หมายมั่นมุ่งมรรคา                                               ข้ามโอฆ- นทีนอ ไร้เล่ห์หลากลมลิ้น                                              หลุดพ้นภาพลวง ๏ สลัดบ่วงวรรณะเชื้อ                                        ชั้นชน เทิดค่าความเป็นคน                                             คู่แคว้น สิทธิทั่วทุกหน                                                      เทียมเท่า อิ่มสุขเสมือนแม้น                                               อยู่ด้าวแดนสวรรค์                               ๓... ๏ ฉับพลัน “ฝัน” หลุดห้วง                                                จินตนา ยินแต่เพลงโศกา                                                  ร่ำไห้ ขาดรักขาดธรรมา                                                ขาดมิ่ง มิตรเอย     ขุมนรกร้อนหมกไหม้                                         มากแท้อยุติธรรม                                 ๏ สำลักความทุกข์ท้น                                         ท่วมไผท เลือดแตกสีต่างไป                                               แบ่งข้าง พิบัติเพิ่มโพยภัย                                                  พิษพอก- พูนพ่อ กี่กัปกัลป์ฤๅร้าง                                                    ห่างพ้นอาถรรพ์ฯ ................................(15.สิชล)..................................... รางวัลชมเชยคนที่ ๒ จินตนาการ (22.มณฑป) ๏ ภพใดฤๅส่งให้                                 เกิดมา ในร่างคนธรรมดา                               เช่นนี้ สรีระกอปร์กายา                                  ดาษดื่น    โลกเฮย แปลกแค่จิตลับลี้                                  ซ่อนซ้อนเกินเห็น ๏ เป็นมนุษย์เลิศสุดแล้ว                     ชีวัน นี้แล สรรพสิ่งนับเอนกอนันต์                   แหล่งหล้า กินนอนถ่ายสืบพันธุ์                          เพลินอยู่ จิตที่ครองกลับกล้า                              หลบเลี้ยวโลดเถลิง ๏ สำราญเริงท่องฟ้า                            บาดาล วาบวับจินตนาการ                               เพริศพร้อย ซอกซอนทั่วถิ่นฐาน                           สามโลก ถึงโซ่ตรวนตามร้อย                            สุดกั้นกีดขวาง ๏ วาดวางอนาคตได้                            จากจินต์ ดลดุจองค์อมรินทร์                              แต่งแต้ม ทุกข์สุขส่งใจถวิล                                ปรุงเปลี่ยน   แปลงแฮ ทะลุผ่านมิติแง้ม                                   ว่ายเวิ้งนิรันดร ๏ มีสังวรเหนี่ยวรั้ง                              จินตนาฯ กำหนดเขตมรรคา                               มุ่งสร้าง ผิดชอบชั่วดีพา                                     ฝันเฟื่อง   ฟูเฮย หากแต่ธรรมนำข้าง                            แบ่งให้เห็นงาม ๏ ความดีดีอยู่ด้วย                 ความดี ความคิดคิดผิดมี                                    เกิดได้ ความชอบติดรูปสี                                รส-กลิ่น   เสียงแล ความชั่วโฉดอาจใช้                             ร่างร้ายใจแสลง ๏ สำแดงจินต์บ่มรั้ง                             อาการ สรรค์ส่งเสริมวิญญาณ                        ผ่องแผ้ว สุดฟ้าสุดบาดาล                                   ไตรจักร   ภพฤๅ คิดถูกชอบดีแล้ว                                  จึ่งร้อยเรียงเสนอ ๚ ............................(22.มณฑป)............................. แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 52 21:47:55 จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 21:39:26

ความคิดเห็นที่ 3 ต่อไปนี้ไม่ได้รางวัลแต่เป็นมุขแหย่หยอกกันเล่น เพราะคันจนส่งมา ๓ สำนวน จินตนาการ “ก่อนเขียน” (17.คันจน) ๏ คิดครวญครวญคิดข้อ                      คมคำ ร่ายเล่นเล่นร่ายรำ                                ร่วมร้อย น้อยนิดนิดน้อยนำ                              นั่งนึก  หน่อยนา หยาดหยดหยดหยาดย้อย                   ยืดเยื้อยองใย ๏ เขียนบทจดจับจ้อง           มองนาน ครวญคิดจิตกรรมการ                          อ่านไส้ มองหาว่าวิญญาณ              การตัด  สินเอย จะแอ่นแล่นลื่นไร้                               ไม่แท้เทียงตรง ๏ สมาคมห่มไว้                                    ในคน มัวแต่มองของตน                                ป่นปี้ มีไหมครับสับสน                                 จนอยาก  รู้เอย เพียงนั่งคิดจิตนี้                                   ที่เฝ้านึกดู ๏ หรือตัดคอยคัดไว้            ในความ  คุ้นเอย คงเลี่ยงมองเพียงนาม                         พล่ามยั้ง เลียนลอกที่บอกถาม                            ตามต่อ   กันเอย นั่งนึกลองตรึกตั้ง                                ดั่งผู้ลองเรียน ๏ คงตั้งตรงต่อข้อ                                กติกา คงไม่มีใครมา                                       คดเคี้ยว คงตามแต่เนื้อหา                                  ที่เด่น   ด้อยเอย คงมั่นไม่ลดเลี้ยว                                  เล่นเส้นสายกัน ๏ วาดฝันอันก่อนได้                           ทายใจ ถึงจิตกรรมการใน               หลักให้ คะแนนที่เป็นไป                 สอดใส่   ลงเอย จินตนาการไว้                       ไม่ได้ว่าใคร.... ........................... (17.คันจน)............................. จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 21:42:48

ความคิดเห็นที่ 4 ของพญาสุขุม/แสงแรกเอง ไม่ได้รางวัลแต่มีความสุขกับทุกสำนวนอันลื่นไหลได้อารมณ์คลาสสิค จินตนาการ ส่อง มรรคาสุขเกษมนิรพพาน (21.แสงแรก) ๏ มรรคา                ศานติภาพแล้ว                                     เขมรไทย สุข                          ย่อมเย็นกว่าประไลย                           กอบกู้ เกษม                      ศานต์จากไภย                                       เถิดพ่อ จินตการ                 มาผ่านผู้                                                 จารแก้วกวีกานท์ ๏ สำคัญ คงคู่ฟ้า                                                   เคียงดิน กว่า                         ใหญ่ย่อมพรหมินทร์                           มุ่งสร้าง ความ                      รักรื่นขุมมนิน                                       ทรียศ รู้                              ลู่ทางเร่งมล้าง                                      อย่าให้เกลศเหลือ ๏ มุ่ง                       มามิตรมุ่งแม้น                                      มารมลาย สู่                             ช่วงพุทธกาลปลาย                              โปรดเปลื้อง จินต                        มยต่อสังวัธยาย                                     เถิดพ่อ นา                           หว่านบุญแบบเบื้อง                            บ่มเบ้าเบาราณ ๏ เลิศ                     เท่าสุตตันต์แท้                                      ปิฎก กว่า                         แม่แห่งโอทก                                        แม่น้ำ ความ                      ดีคู่สาวก                                 โสตชื่น รู้                              เพ่งไตรลักษณ์ล้ำ                                 ล่องโล้สีทันดร ๏ มา                       เห็นตนเปลี่ยนแล้ว                              ภายใน สู่                             ช่วงผุดผ่องใส                                      ตรัสรู้ ภาวะ                      ทาบทบใจ                                             จิตตื่น นา                           โถตวิโรจน์ผู้                                         ผ่องแผ้วผลิบาน ๏ จินตะ                 หยุดเมื่อรู้                                               ปาพจน์ นา                           ยกจิตจรด                                               แจ่มแจ้ง การ                         แปรเปลี่ยนแทนทด                             ทุกที่ ส่อง                        ช่องมารมาศแกล้ง                               พ่ายพ้องคลองธรรม ๏ มรรคา                ศานติภาพแล้ว                                     จิตเรา สุข                          ย่อมเย็นยอดเขา                                    เทพสร้าง เกษม                      ศานต์จากเงา                                         อวิชช์ เถิดพ่อ นิรพพาน              อ่านอ้าง                                                 อิ่มโอ้โอสถธรรมฯ ....................................(21.แสงแรก)..................................... แบบน่ารัก อาโนเนะหวานแบบวัยรุ่นก็พอมี จินตนาการ (32.มิ่งขวัญ) ๏ ภวังค์เวียนว่ายเร้น                           ลับใจ   จินตนาการไป                                      ใหญ่น้อย วิมานก่อเกิดใน                                    จิตป่วน ครวญคร่ำถึงคำถ้อย             ส่งให้รำเพย ๏ คำรักหวานที่เฝ้า                              นำฝาก       พูดพร่ำรำพันอยาก                              อยู่ใกล้         โปรยเสน่ห์ลมปาก                              ลวงล่อ     หากแต่ใจจริงไซร้                               ไป่รู้เทียมทัน                         ๏ วาดวิมานผ่านห้วง                           อารมณ์ ดึงสู่ภวังค์จม                                         ดิ่งเข้า       หมายใจใฝ่ชิดชม                                 เชยชื่น           อยากอยู่เคียงคลอเคล้า                        ค่ำเช้ารำพัน     ๏ หลงใจติดบ่วงแพ้                            คำคม   เพราะพี่ผูกมัดปม                                 ใส่น้อง           บอกรักสื่อผสม                                     ทำห่วง ใยนา                                           ใจจึ่งยกหอห้อง                                   ส่งให้โดยดี               ๏ ดวงหทัยพร่ำเพ้อ                             จินตนา       หวังพี่รักน้องยา                                   แน่แท้     หากมิใช่ขอลา                                      ไกลห่าง วอนเอ่ยจากใจแม้                                เล่นล้อจักไป     ๏ รักหรือหลอกบ่รู้                              ใจจริง   ขออย่าลวงนำหญิง                              หม่นเศร้า หากจิตใคร่แอบอิง                              คงมั่น       จักต่อสานรักเร้า                   ร่วมร้องเพลงใจฯ ..............................(32.มิ่งขวัญ)............................. จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 21:50:02

ความคิดเห็นที่ 5 อยากให้บทนี้ ของหมึกมรกต ไปอยู่รวมกัน ชอบครับ สวรรค์บนดิน ๏ สายรุ้งคำนับโค้ง                    ภูไพร สินธุกรูกระแสใส                       จูบพื้น ส่ำสัตว์ดาษดื่นไป                      ทั่วป่า                           สินทรัพย์สมบูรณ์ชื้น-                 ชุ่มน้ำทำกิน ๏ อินทรีสอดส่องคุ้ม                   ครองหาว กาต่างมีสีขาว                            ผ่องแผ้ว   เขาชวาโฉบเฉี่ยวดาว                   สันติ                 พิราบขาวผงาดแกล้ว                   กู่ก้องพสุธา ๏ ชาวประชากินอยู่เข้ม-                 แข็งกัน การเกษตรรังสรรค์                        รุ่งเรื้อง ผลผลิตต่างแบ่งปัน                        บริโภค “เศรษฐกิจพอเพียง” เบื้อง               บาทไท้นำทาง                   ๏ โบสถ์วิหารปรางค์สถูปป้อม           โอฬาร ระบำเล่นรำขับขาน                         ครึกครื้น วรรณศิลป์กล่อมวิญญาณ                วิเศษยิ่ง ศิลปะศิลปินฟื้น                             เฟื่องฟุ้งเฉลิมขวัญ ๏ ทุกวันทุกทุกบ้าน                       ทำดี ทุกถิ่นศีลธรรมมี                           มากล้น ทุกศาสน์พิสุทธิ์ศรี                        สมบ่ม บุญเฮย                                   ทุกมนุษย์ต่างหลุดพ้น                    ทุกข์ร้ายทุกประการ ๏ สื่อสารส่งดอกไม้                      เจรจา                       สัตย์มั่นเหมือนภูผา                       สง่าถ้วน “ปรองดอง” ทั่วพารา                     สงบทั่ว                                               ยิ้มระรื่นเย็นชื่นล้วน                      รอบทั้งธรณิน                 ๏ ธรณินจรัสจ้า                            จักรวาล ทุกมิติบูรณาการ                           เด่นด้าว ธรรมชาติโยงผสาน                       สู่สม-ดุลแฮ แลเลิศเจิดอะคร้าว                        เปรียบคล้ายพิมานแมน         ๏ พิมานแสนสุขนี้                         ใครสรรค์ ฤๅแค่เพียงความฝัน                       ใฝ่ฟ้า ฤๅเราร่วมมือกัน                            หมายมั่น สร้างสวรรค์สู่หล้า                          สุขหล้าแหล่งสยามฯ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 21:54:53

ความคิดเห็นที่ 6 ...มาอ่านผลงานที่ไพเราะค่ะ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 52 07:53:51

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณ มากค่ะคุณแสงฯ ที่นำผลงานดีๆ มาให้อ่านกันค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 52 09:31:07

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณครับ พลอยธนา สุนันยา นำมาเป็นจดหมายเหตุบนถนนนักเขียนครับ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 52 16:26:25

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณพี่แสงแรก นำโคลงที่งดงาม และความรู้ดีดีมาเผยแพร่ครับ เป็นแนวทางในการแต่งโคลงได้ดีจริงเชียว จากคุณ : นครเหมันต์ เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 52 21:29:31

ความคิดเห็นที่ 10   ขอบคุณคุณแสงแรกด้วยคนครับ ที่ช่วยเผยแพร่งานกวีให้กว้างขวาง อยากให้มีผู้สนใจมากๆ จะได้ช่วยกันอนุรักษ์ รูปแบบงานประพันธ์ที่มีคุณค่ายิ่งของไทยไว้นานๆ โดยส่วนตัวผมถนัดแต่งกลอนสุภาพมากกว่า อาจเพราะแต่งง่ายกว่าและไม่มีลักษณะบังคับมากเช่นโคลง แต่การประกวดระดับประชาชนทั่วไปมักเป็นรูปแบบโคลง จึงต้องฝึกเยอะกว่าคนอื่น และใช้เวลาแต่งนานพอสมควร ทั้งแก้ทั้งเกลา กว่าจะได้ผลงานที่น่าพอใจ ไม่ค่อยได้เข้ามาห้องนี้เพราะงานยุ่ง ไว้คงต้องเข้ามาบ่อยๆ แล้วครับ จากคุณ : ปัญจาลนคร เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 52 23:29:41 A:124.122.244.194 X: TicketID:229839

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณนครเหมันต์ วาทะจัดจ้านในกระทู้ของไก่แก่แม่ปลาช่อน ผมเป็นกองเชียร์ครับ เหมันต์สู้ๆ โอ ยินดีอย่างยิ่งที่สหายชาวโคลง ท่านปัญจาลนครมาทักทาย เลี้ยงกาแฟพี่ท่านครับ เอ กลัวไม่อิ่ม เอาราดหน้าปลาหมึกแล้วกัน จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 14:31:49

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณครับ พึ่งรู้นะเนี่ย เค้ามีการประกวดแต่งโคลงกัน จากคุณ : ศาลายา เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 18:30:15

ความคิดเห็นที่ 13 บรรยากาศการปล่อยโคมลอยขึ้นฟ้า ดูแล้วน่ารื่นรมย์ใจ อย่ากระนั้นเลย.... สำราญสำเริงฉันท์สักบทสองบท... ๑๕ ๐ โคมลอยก็พลอยจระคระลอง ระยะล่องนภาคระไล แสงเรื้องเมลืองนิละสมัย ก็ไสวสว่างสวรรค์ ๐ ปวงชนระคนอุระระรื่น บทะชื่นเผชิญประชัน หวังทุกขะยุคนิระถวัลย์ อภินันทะแนบประนอม ๐ สัมมาประการะอุปถัม- ภะจะย้ำ บ่ ย่อ บ่ ยอม- ทอนค่าคุณาทะนุถนอม บทะพร้อมจะพ้องประไพ ๑๔ ๐ ลอยโศกพิโยคะละปลาต สหะชาติอวยชัย ลอยทรามลุข้ามนิละสมัย จะไสวสว่างหวัง ๐ ลอยหมองละอองมละละเลือน ทุขะเบือน บ บดบัง สู่สรวงกะปวงประพจนัง ระบุตั้ง ณ ใจตน ๐ กอปรจิตนิมิตอธิษฐาน เหมาะสมานะดวงมน- เทวัญสวรรคะอนุสน- ธิพิมละดั่งหมาย ๐ กอปรจิตประสิทธิพิริยา ชุลิวาทะท้าทาย เพียงช่วงยะยวงสุริยะฉาย เถอะ.! ละลายกิเลศลง จากคุณ : สดายุ (สดายุ...) เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 52 20:07:54

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบพระคุณคุณแสงแรกฯ ที่ช่วยเผยแพร่ผลงานโคลง ของเพื่อน ๆ นักกลอนทุกท่านครับ ^^ จากคุณ : เชษฐภัทร เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 19:31:43

ความคิดเห็นที่ 15   อ่านแล้วดีมากครับคุณแสงแรก ขอบคุณครับ จากคุณ : เขาพนมรุ้ง เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 23:43:13