ความคิดเห็นที่ 1 |
ตั้งใจจะให้เสร็จคืนนี้เหรอพี่ระวีเอ่ยปากถามเมื่อไม่เห็นทำท่าจะเก็บงานสักที
ค่ะ พรุ่งนี้จะได้ตรวจงานทันตอบเรียบๆ
จะไหวหรือ กลับไปพักผ่อนก่อนแล้วเข้ามาทำตอนเช้าดีกว่าไหมบัว
ชินแล้วค่ะ ถ้าเรามัวแต่ผลัดไปทำตอนเช้าเกิดมีปัญหาจะแก้งานไม่ทัน
บัว เราผอมลงมากเหลือเกิน ตั้งแต่มาจับงานนี้ พี่ว่าเรากลับไปทำงานที่บริษัทเถอะนะ
เอ้อ คุณแม่ก็ไม่ว่าอะไรแล้วพี่ระวีพูดประโยคสุดท้ายเหมือนบอกกล่าวให้หญิงสาวเข้าใจ
เพราะครั้งที่แล้วอุปสรรคสำคัญคือมารดาของเขา
ตั้งแต่เขากลับมาใกล้ชิดใบบัวอีกครั้ง หญิงสาวแม้จะไม่มีท่าทีรังเกียจ ห่างเหิน
แต่ก็ไม่ได้สนิทสนมเหมือนก่อนที่เขาจะประกาศแต่งงานกับซาร่า ลูกสาวนักการเมืองคนนั้น
ท่าทีของเธอแปลกไป เขาพยายามแสดงความจริงใจให้เธอเห็น
แต่ก็ยังไม่สามารถทำให้เธอยอมรับเป็นคนรักได้ คงต้องพยายามมากกว่านี้ ยังไงเธอไม่มีคนอื่น คงใจอ่อนสักวัน
ใบบัวยิ้มให้ชายหนุ่มที่ครั้งหนึ่งเธอแทบจะเป็นจะตาย ถึงกับหนีไปเกาหลีหลบหน้าเขาก่อนงานแต่งงาน
ตอนนี้หัวใจของเธอกลับเฉยชากับความใกล้ชิดที่มีให้
ทุกครั้งที่เห็นพี่ระวี ในหัวเธอกลับคิดถึงคุณมินชู
ผู้ชายที่บอกรักเธอ แต่กลับทิ้งเขามาโดยที่เขาไม่เข้าใจสาเหตุที่แท้จริง
เหมือนที่เธอโดนทิ้ง เขาจะเจ็บปวดไหมหนอ
หรือแต่งงานไปแล้ว คิดถึงทีไร ใบบัวรู้สึกขาดอากาศหายใจ
ไม่ค่ะ พี่ระวี บัวกำลังสนุกกับงาน ได้คิดอะไรใหม่ๆ แล้วเพื่อนๆก็น่ารักทุกคน
หญิงสาวหันไปมองทีมงานรอบๆ สายตาเลยไกลออกไป ร่างสมส่วนของแขกคู่หนึ่งเดินลับหายไป
คงดึกมากแล้ว แขกบริเวณสระว่ายน้ำกลับกันหมด
ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวพี่ไปซื้ออะไรมาให้ อยากกินอะไรดี
พวกเรากินอิ่มแล้วค่ะ พี่ระวีกลับเถอะ ไปพักผ่อน ไม่ต้องเป็นห่วงบัวหรอกค่ะ เดี๋ยวเสร็จ
บัวกลับพร้อมกับเพื่อนๆหมดนี่แหละ
ระวี มองหน้าหวานแล้วถอนใจ ใบบัววางระยะห่างตั้งแต่กลับมาจากเกาหลี นั่นทำให้เขาปวดใจ
เป็นความผิดของเขาเองที่เห็นแก่ตัว แต่จะทำอย่างไรให้เธอกลับมาชอบเขาอีก
ถ้าอย่างนั้นให้พี่ช่วยบัวก็แล้วกัน สักครู่ค่อยกลับ
ตามใจค่ะ พรุ่งนี้ลุกไม่ไหวอย่ามาว่าบัวได้นะ
เธอเย้าแหย่ ได้ผลทำให้ทั้งสองหัวเราะเบาๆ
เควินไปส่งหญิงสาวที่ชวนเขาไปกินข้าวและจะชวนต่อไปดื่ม แต่เขาขอตัว
อ้างว่าตอนเช้ามีนัดธุรกิจ ต้องกลับมาเตรียมงาน ซาร่าจึงยอมกลับไป
เขาเกือบเปลี่ยนเครื่องแต่งกายแล้วเปลี่ยนใจ ลงลิฟต์มาที่สระว่ายน้ำแทน แสงไฟฟ้าช่วงท้ายสระปิด
เพราะไม่มีแขกลงว่ายน้ำ เปิดแต่บริเวณที่กลุ่มคนกำลังจัดสถานที่ตกแต่งเวทีอยู่
เขายืนมองอยู่ในเงามืดเงียบๆ สายตามองตามร่างผอมบางที่เดินไปมาคล่องแคล่ว
ไม่มีผู้ชายคนนั้นแล้ว คนรักของเธอหรือเปล่า
ยกนาฬิกาบนข้อมือส่องดู
เกือบสองนาฬิกา เมื่อไหร่งานจะเสร็จ
อีกครู่ใหญ่ กลุ่มคนตรงข้ามเริ่มเก็บกวาดข้าวของ
เขาขยับตัว คงใกล้เสร็จแล้ว เวทีเล็กๆจัดเกือบสมบูรณ์ในสายตาของเขา
ที่เหลือคงเป็นดอกไม้ที่ต้องตกแต่งเพิ่มเติม
คนกลุ่มนั้นมีเสียงหัวเราะดังเบาๆแล้วเดินออกไปทางลิฟต์สำหรับขนของ
เขาถอนหายใจ เดินกลับไปที่ห้องพัก
บัวเสียงพี่ชายชาญโทรมาหลังจากที่เธอเก็บงานเสร็จ
จ๋า
เสียงหวานเชียวเจ้านี่ เป็นไง เรียบร้อยไหม
มือชั้นนี้ ลูกค้าปลื้มให้ทิปมาอีกตั้งหลายพัน
เออ ดี เอามาเลี้ยงพี่มั่งดิชายชาญกระเซ้า
ได้สิพี่ วันไหนเลี้ยงจะโทรบอก ว่าแต่มีไรคะ
อ๋อ จะโทรเตือน นัดพรุ่งนี้ ลูกค้าพร้อมตอนแปดโมงเช้า เขามีรถ ไปรอที่ล๊อบบี้นะ
ค่ะ ว่าแต่โรงแรมอะไรเนี่ย
อ้าว ยังไม่ได้บอกหรือชายชาญบอกชื่อโรงแรม ทำให้ใบบัวหัวเราะ
ดวงสมพงศ์กับไอ้โรงแรมเปิดใหม่นี่จัง ยังไม่ได้ออกจากโรงแรมเลยพี่ พรุ่งนี้ต้องมารับแขกที่นี่อีก
ชายชาญหัวเราะตาม ยังไงใบบัวก็มีพื้นอารมณ์ขันอยู่ แม้บางทีเวลาเผลอจะมีกริยาเศร้าสร้อยที่ทุกคนไม่เข้าใจก็ตาม
ก็เจ้าของเป็นเกาหลี ลูกค้าเกาหลีย่อมเยอะเป็นธรรมดา พวกนี้เขารักชาติจะตาย
จ๊ะ เขาบอกอยากไปไหนเป็นพิเศษไหม
ไม่ เขาให้เราจัดให้ แต่มีข้อแม้ว่าต้องมีที่กินข้าวเงียบๆหน่อย เขาไม่ชอบอึกทึก และไม่เอาข้าวข้างถนน
ไม่เป็นไร เดี๋ยวจัดให้ กี่คนคะ
เออ ไม่รู้แฮะ สองมั๊ง ไปเถอะ ยังไงก็เหมาไกด์อยู่แล้ว
ได้เลย
ก่อนแปดโมงเช้า ใบบัวมานั่งรอกลางล๊อบบี้โรงแรมในชุดเครื่องแต่งกายกระโปรงสั้นพอดีตัวสีเข้ม
กับเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีชมพูอ่อนสุภาพเรียบร้อย รองเท้าคัทชูส้นต่ำ เพราะตั้งใจว่าจะพาแขกต่างชาติคู่นี้
ไปเยี่ยมชมพระบรมมหาราชวัง สถานที่สวยงามของไทย ทั้งๆที่ยังไม่แน่ใจว่าแขกคู่นี้จะชอบทัวร์แบบไหน
เดี๋ยวคงต้องสัมภาษณ์ก่อน
หญิงสาวกวาดตามองไปรอบๆห้องโถงใหญ่กว้างเพื่อมองหาคนที่น่าจะเป็นแขกของเธอในวันนี้
ชาวต่างชาติที่เดินกันขวักไขว่ดูไม่น่าใกล้เคียงสักคน
แปดโมงตรง เธอยกนาฬิกาเรือนเล็กบนข้อมือขวาดูแล้วต้องสะดุ้ง
คุณใบบัวใช่ไหมครับ
ชายร่างสูงในชุดสูทสีเข้ม ใบหน้าบอกสัญชาติชัดเจน ด้วยดวงตาเรียว จมูกโด่ง
และปากบางเฉียบก้มลงพูดกับเธออย่างสุภาพในภาษาเกาหลี
สุภาพเกินไป
เอ้อ..เนแล้วพยักหน้ารับ
เชิญทางนี้ครับ นายท่านรออยู่ในรถแล้ว
อ้อ คนขับรถ มิน่าท่าทางเขาสุภาพมาก
ค่ะ ขอโทษท่านชื่ออะไรคะใบบัวสอบถามชื่อระหว่างเดินตาม
ท่านประธานลีครับ เควิน ลี
อ้อ อีกครั้ง เป็นประธานคงมีอายุแล้วดีจัง คนมีอายุจะใจดี
คุณคนขับเดินนำหญิงสาวไปที่ด้านหน้าประตู พนักงานโรงแรมเปิดประตูให้อย่างนอบน้อมเป็นพิเศษ
แล้วเดินไปเปิดประตูด้านหลัง ของรถสัญชาติเกาหลีคันใหญ่
ใบบัวเดินไปทางประตูด้านหน้าเพื่อจะขึ้นนั่งข้างคนขับ
ทางนี้ครับคุณผู้หญิง
เธอมองอย่างแปลกใจ ไกด์นะไม่ใช่คุณผู้หญิง
แต่เขายืนบังประตูด้านหน้าทำให้เธอไม่สามารถเปิดประตูตามต้องการ
ฉันเป็นไกด์ค่ะ ขอขึ้นรถด้านหน้า
ท่านขอให้คุณผู้หญิงนั่งด้านหลังครับ
หรือคะนั่งด้านหลังก็แสดงว่ามีแขกคนเดียว
ใบบัวขึ้นรถแต่โดยดี ขอบคุณพนักงานโรงแรมแล้วขยับหันไปหาท่านประธาน
ที่อยู่ในสูทครบชุดสีน้ำเงินเข้ม เสื้อเชิ้ตตัวในสีน้ำเงินอ่อนลงมาเล็กน้อย
แถมผูกเน็คไทด็ลายเรียบ รองเท้าหนังมันปลาบ
โอ เหมาะสมในการไปเยี่ยมชมพระบรมมหาราชวังมากๆ
แต่หลังจากนั้นถ้าไปเดินกลางแดดจะทำยังไงแฮะ ไม่เหงื่อไหลซกเลยรึ
เธอยกมือพนมไหว้อย่างอ่อนช้อยนุ่มนวล
อันยอง ฮาเซโย เชอีรือ มึนใบบัว อิมนีดาเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มหวาน
ถ้าจะบอกว่าตัวเองหัวใจวายเดี๋ยวนั้นคงไม่ผิด
เพราะหัวใจหยุดเต้นไปอย่างน้อยสามวินาทีอย่างตกตะลึงพึงเพริด
คุณลีมินชูเมื่อรู้ตัวครางเสียงแผ่ว
ชายตรงหน้ามีใบหน้าเรียบเฉย เคร่งขรึมดวงตานิ่งสนิทไม่ได้บอกว่ารู้จักมักคุ้น
สายตาที่ว่างเปล่าหลังแว่นสีชาที่เข้มขึ้นเมื่อกระทบแสงแดด จ้องมองเธอแล้วเอ่ยเบาๆ
อันยอง ฮาเซโยตอบกลับอย่างสุภาพเป็นทางการเช่นเดียวกัน
ใบบัวช็อคกับสิ่งที่เห็นจนพูดไม่ถูก หัวใจกลับมาเต้นแรงแทบทะลุกระดูกออกมาจนเจ็บร้าวไปทั่ว
เขาทำท่าไม่รู้จักเธอ ชื่อเควิน ลีไม่ใช่ลีมินชูอย่างนั้นเหรอ เป็นไปได้ยังไง
เป็นอะไรหรือเปล่าคุณผู้หญิง ท่าทางไม่สบาย จะทำงานไหวหรือเสียงทุ้มๆนุ่มน่าฟังก็ใช่เสียงเขาชัดๆ
คุณเควิน ลีหรือคะย้ำชื่ออย่างไม่แน่ใจ
ใช่ เรียกผมว่าเควินก็ได้ คุณไม่สบายหรือ
สายตาบอกความสนใจเล็กน้อยเมื่อถาม แต่หญิงสาวยังมีอาการแข็งชา
เอ้อ ไม่ค่ะ ฉันสบายดี
ถ้าอย่างนั้น วันนี้เราจะไปไหนกันดีกึ่งปรึกษาแต่แววตาก็ยังไม่เปลี่ยน นิ่งลึกคาดเดาไม่ได้
คือ เอ้อ ท่านชอบการท่องเที่ยวแบบไหนคะค่อยเรียกสติกลับมา เธอมองสบตาเขาอย่างค้นคว้า
ใบหน้ารูปไข่เรียว ดวงตายาวมีชั้นหลบ จมูกโด่งตรง และปากหยักสวยสีสดที่ยามพูดทำให้เห็นแนวฟันเรียงเรียบ
เป็นไปไม่ได้ คนอะไรจะเหมือนกันขนาดนี้
เล่นตลกอะไรกันนี่
ผมอยากดูชีวิตของคนไทย
ชีวิตคนไทย กว้างจัง แบบไหนช่วยบอกเพิ่มอีกนิดเธอเริ่มตั้งหลักได้ เอาสิลองเล่นดู
ก็ความเป็นอยู่ สภาพที่แท้จริงประมาณนี้
แล้วแต่งตัวแบบนี้เหรอ ร้อนแย่เลย
ทางผู้ที่ติดต่อบอกว่า ควรแต่งกายสุภาพ ผมก็ทำตามแล้วไง
เควินสำรวจเครื่องแต่งกายของหญิงสาวที่สุภาพเรียบร้อยเช่นกัน ดูแปลกตาจากที่เคยเห็น
ตลอดเวลาเขาเห็นแต่การนุ่งกางเกง แม้ชุดทำงานก็เป็นกางเกงที่ทับด้วยเสื้อหนาวตัวหนา หรือสูทตัวหนา
วันนี้เธอใส่เพียงกระโปรงและเสื้อเชิ้ตเนื้อบาง ที่ยิ่งทำให้เน้นความบอบบางของร่างยิ่งขึ้น
โอเค ขอโทษค่ะ เราเริ่มต้นที่สิ่งที่สวยที่สุดและมีประวัติศาสตร์กว่าสองร้อยปีของกรุงเทพก่อนนะคะ
หลังจากนั้นฉันจะพาคุณไปดูชีวิตคนไทยเริ่มแนะนำอย่างมืออาชีพ
ได้ แต่ก่อนอื่น ผมหิวข้าว กรุณาหาร้านอาหารเช้าก่อน
อ้าว ทำไมไม่ทานที่โรงแรม
ผมไปธุระข้างนอก เพิ่งกลับเข้ามาพอดีเวลานัดครับ จะเป็นไรไหมถ้าเราจะแวะทานข้าวก่อน
อ้อ ไม่เป็นไร แต่อะไรนะคะ เราหรือ
ใช่ ผมไม่ค่อยชอบทานข้าวคนเดียวเขายังทำหน้าเฉย ปั้นหน้าเข้าไป
ไม่ได้หรอกค่ะ ตามมารยาทไกด์จะไม่นั่งทานข้าวกับลูกทัวร์ค่ะ
ถ้าอย่างนั้น ไปกันเถอะ ถ้าผมเป็นลมหิวข้าว ให้คุณรับผิดชอบก็แล้วกัน
ใบบัวชะงักกึก เอาแล้วสิ เจอลูกค้าเรื่องมากแล้ว
ใบหน้าของลูกค้าเจนตา แต่กริยาไม่เจนใจ ทำให้ใบบัวเริ่มขุ่น
คุณลีมินชูชัดๆ แต่ทำไมเอาแต่ใจ
ใบบัวเริ่มสำรวจใบหน้าที่มองออกไปข้างนอกหน้าต่าง
เธอนึกได้ว่าอาการแบบนี้เป็นอาการของคุณหนูป้าฮันนั่นเอง
เขาตั้งใจจะทำอะไร เที่ยวกรุงเทพอย่างเดียวหรือมาหาเรา
แม้ไม่ต้องการเข้าข้างตัวเอง แต่สัญชาติญาณบางอย่างทำให้ใบบัวตื่นตัว
เฮจินซู ไปไหน ทำไมมาคนเดียว
เอ้อ เรากลับไปที่โรงแรมก่อนไหมคะ คุณจะได้รับประทานอาหารเช้าสบายๆ
หื้อ..รถติดขนาดนี้ ย้อนกลับไป ผมก็ขาดทุนสิเสียงนิ่มๆ
คะ ขาดทุนเธอทวนคำแล้วจี๊ดขึ้นหัว หาว่าเราเอาเปรียบหรือ
ก็ขับกลับไปกลับมา หมดเวลาของคุณพอดี
ก็ได้ ก็ได้ แวะทานข้าวเช้าก่อน คุณจะทานอะไร
ใบหน้านิ่งนั้นหันกลับไปดูข้างนอก
อะไรก็ได้
ใบบัวยิ้ม แล้วจะรู้ว่าอะไรก็ได้ หน้าตาเป็นยังไง
| จากคุณ |
:
เฒ่าไม่เก่า  
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 ธ.ค. 52 09:59:04
|
|
|
|
