ข้าวโพดแมวติสต์แตก ตอน ผมไม่ใช่แมวบ้านนอกน๊าาาาา >*<

ตั้งแต่ผมย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังใหม่มีสิ่งที่ผมชอบและไม่ชอบอยู่ด้วยกันสองประการ ประการแรก ผมมีพื้นที่วิ่งเล่นมากขึ้น ได้กินอาหารเยอะกว่าเดิม(นิดหน่อย) หลากหลายกว่าเดิม (มาก)


ประการที่สอง ผมไม่ค่อยเข้ากันได้ดีกับน้องข้าวฟ่างแมวพังซ์ซักเท่าไหร่ เพราะเธอช่างเดาอารมณ์ยากซะเหลือเกิน ไม่รู้เธอดูละครแนวตบจูบมากไปรึเปล่าเพราะเวลาเธอเห็นผมทีไรเธอจะตบหัวผมตลอด(แต่ไม่ยักกะจูบผมด้วย ฮึ) แล้วแมวสุภาพบุรุษอย่างผมจะทำยังไงได้ ก็ต้องยอมเธอสิค้าบ(ไม่ได้กลัวจริงๆนะ แค่ไม่อยากทำร้ายผู้หญิง อิอิอิ)


ผมล่ะไม่เข้าใจน้องข้าวฟ่างซะจริงๆรูปหล่อ เท่ห์และ มีเสน่ห์อย่างผมทำไมน้องฟ่างถึงจงเกลียดจงชังผมนัก ผมน่ะอยากจะเล่นกับน้องฟ่างเพราะยังไงเราก็แมวเหมือนกัน แต่น้องฟ่างเธอคงคิดสวนทางกับผมเพราะเห็นผมไม่ได้ต้องขู่ต้องตบผมตลอด


ผมเริ่มจะชินกับบ้านใหม่มากขึ้น บ้านหลังนี้มีสองชั้นต่างจากบ้านหลังเดิมของผมที่มีชั้นเดียว ผมจะนอนห้องนอนเล็กซึ่งเป็นห้องส่วนตัวของเธอ ตอนกลางคืนเธอจะเปิดแอร์ให้ผมนอนเย็นสบาย ส่วนกลางวันผมจะนอนข้างล่าง ช่วงเช้าผมจะนอนกระดิกหางดูรายการทีวีที่ห้องรับแขก ดูทีวีไป มองแม่ทำกับข้าวไป ดูบรรยากาศหน้าบ้านไปด้วย ผมชอบดูรายการคันปากค้าบ อิอิอิ ผมไม่ได้บ้าดารานะแต่ดูเพื่อประดับความรู้เท่านั้นเอง จบจากคันปากก็ต่อด้วยรายการข่าวหน้าหนึ่งทางทีวีพูล ย้ำเพื่อหาข้อมูลจริงๆไม่ได้สนเท่าไหร่หรอกครับเรื่องดารา เพราะผมว่าตัวผมเองก็หล่อและดังไม่แพ้ดาราเหล่านั้นเหมือนกัน จริงมั้ยค้าบอิอิอิ


พอดูทีวีจบก็ได้เวลากินข้าว แม่จะทอดปลาทูให้ผมบางทีก็มีตับลวก แต่เสียดายน้องข้าวฟ่างแพ้ตับเพราะกินทีไรเธอจะเปลี่ยนบทบาทเป็นดาราเจ้าน้ำตาทันที ตาน้องข้าวฟ่างจะแฉะจนเยิ้ม ผมเลยพาลอดกินไปด้วย แง่ม แง่ม แง่ม เสียดายจัง


กินข้าวเสร็จผมก็ไปนอนตามใต้ตู้พักผ่อนเอาแรง จากนั้นช่วงเย็นก็จะออกไปเดินสำรวจสนามหญ้าหน้าบ้าน ตอนเย็นเธอจะอุ้มผมเดินบริเวณหน้าบ้านเพื่อให้ผมได้เห็นวิวทิวทัศน์ด้านนอก เวลาอุ้มผมเธอจะพูดว่า “คูคิ คูคิ” เป็นภาษาที่เรารู้กันสองคนซึ่งแปลว่า “ดูซิ ดูซิ”


พอเธอพูดประโยคนี้ผมจะยืดคอดูโน่นดูนี่ทำตาลุกวาว จริงๆผมไม่ได้ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านนะค้าบ แต่จากการคูคิ คูคิ ทำให้ผมได้รู้ว่าซอยบ้านผมไม่มีแมวเลยซักตัว มีแต่บรรดาหมาๆ ทั้งหลาย ผมภาวนาอย่าให้หมาตัวไหนรุกล้ำเข้ามาที่บ้านผมเลย เจ้าประคู้นนน นอกจากนั้นข้างบ้านผมทั้งสองหลังก็ไม่ค่อยมีคนอยู่ นอกจากวันเสาร์-อาทิตย์ ผมในฐานะแมวที่ดี จึงทำหน้าที่เป็นยามเฝ้าบ้านให้ บางวันก็กระโดดไปนอนบ้านข้างซ้าย บางวันก็ไปสำรวจบ้านข้างขวา เผื่อมีจิ้งจก นกหนู มาทำรังผมจะได้ช่วยกำจัดให้


วันนี้อากาศร้อนมาก ผมนอนหอบแฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก นึกสงสัยว่าทำไมเธอไม่ยอมมาเรียกผมไปนอนซักทีนะ ปกติเธอจะมาเรียกผมขึ้นนอนตอนสามทุ่ม แต่นี่สามทุ่มกว่าแล้วเธอยังไม่มา ผมจึงค่อยๆย่องไปดูบนห้อง ปรากฎว่าเธอกำลังดูละครกับน้องเธออยู่ ผมโมโหนิดหน่อยที่เธอลืม ผมกระโดดขึ้นไปบนเตียงเธอก็ยังไม่สนใจผมอีก อากาศก็ร้อนแสนร้อนเธอเปิดแค่พัดลมตัวเดียวผมลิ้นห้อยออกมาข้างนอกแต่ดูเธอจะไม่สนใจ ผมจ้องมองดูแอร์ที่ติดอยู่ข้างผนังแล้วมองหน้าเธอด้วยความไม่พอใจ


“แง๊วววว”


“อะไรเหรอโพด”


ผมมองแอร์แล้วมองหน้าเธออีก


“จะเอาอะไรหิวทาโร่เหรอ”


ดูซิร้อนจะแย่ยังคิดว่าผมหิวทาโร่อีก ผมไม่ใช่แมวตะกละนะ


“อะ ทาโร่กินซะจะได้แข็งแรง”


“หงับ หงับ หงับ”


“ตะกละจริงๆ”


เสียงนกเสียงการอดผ่านหูผมมา แต่ผมไม่สนใจ ก็เลยกินซะหน่อยเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ แล้วมองหน้าเธอสลับแอร์อีกรอบ


“สงสัยโพดจะร้อน ตัวเองเปิดแอร์ให้โพดหน่อย”


“แหมคุณโพด คุณแมวบรรดาศักดิ์ เดี๋ยวอิชั้นจะเปิดแอร์ให้คุณชายนะค้า อย่าเพิ่งกริ้วล่ะ”


ให้ไวเลยให้ไว เรื่องแค่นี้ก็ต้องให้ผมเสียเวลาแสดงท่าทางให้ดู ช่างไม่รู้เรื่องซะจริงๆพี่น้องคู่นี้เปิดแอร์แล้วค่อยยังชั่วหน่อย ผมค่อยๆล้มตัวลง แต่งตัว และนอนแผ่พุง ดูละครไปด้วยตอนนี้กำลังรันทดได้ที่เลยนางเอกโดนพระเอกเข้าใจผิด ทำไมพระเอกโง่จริงไม่เห็นรึไงว่านางร้ายแอบยิ้มอยู่มุมประตู อิอิอิ ดูละครแล้วอดอินไปด้วยไม่ได้ครับ


“อยากเห็นอะไรป่ะ”


“อะไรเหรอ”


“ความอัจฉริยะของข้าวโพดไง”


“โพดเนี่ยนะอัจฉริยะ วันๆเห็นมันกิน นอน ดูละคร แค่เนี้ยอัจฉริยะ”


“เออ ดูละกัน”


หางตาผมเห็นเธอค่อยๆเอาหัวมุดไปในผ้าม่านตรงหน้าต่าง


“โพดมานี่เร็ว มาคูคิ คูคิกัน”


ผมรีบกระโดดไปยืนชะเง้อดูที่หน้าต่างด้วย มองซ้ายมองขวา เผื่อเจออะไรน่าสนใจ


“ฮ่า ฮ่า ฮ่าๆๆๆๆ แมวตัวเองไม่ค่อยยุ่งเรื่องชาวบ้านเลยนะ”


“ไม่ได้ยุ่งเรื่องชาวบ้าน แค่ดูซิว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้างรึเปล่า”


“นั่นแหละเค้าเรียกว่าเจือกเรื่องชาวบ้านสงสัยเหมือนพี่มันฮ่า ฮ่า ฮ่า ”

แหมว่าผมซะเสียเซ้ลล์เลยนะใครว่าผมชอบยุ่งชาวบ้าน แมวฉลาดก็ต้องอยากรู้เรื่องราวรอบตัวเป็นธรรมดา ว่าไปแล้วน้องสาวเธอนี่ช่างหาเรื่องจับผิดผมซะจริง ช่วงแรกๆที่ผมลงมาข้างล่างผมเห็นตู้สี่เหลี่ยมวางอยู่ข้างห้องน้ำ ผมสงสัยว่ามันคืออะไรจึงเดินไปดูใกล้ๆ ขณะที่ผมกำลังดมๆดูอยู่ไอ้เครื่องนี้มันสั่นเป็นเจ้าเข้า ผมตกใจกระโดดหนีแทบไม่ทัน เธอเอามาเม้าส์หาว่าผมเป็นแมวบ้านนอกไม่รู้จักเครื่องซักผ้า ล้อผมว่าแมวบ้านนอกตั้งหลายวัน


อีกวันนึงมาเม้าส์ผมเรื่องเครื่องอะไรไม่รู้เวฟ เวฟ ก็ผมนั่งกินอาหารเม็ดอยู่สายตาผมเหลือบไปเห็นไฟในตู้เล็กบนเค้าเตอร์ในครัว ด้วยความสงสัยผมก็เลยกระโดดไปบนเค้าเตอร์เพื่อดูว่าเสียงมันมาจากไหน กำลังมองเข้าไปข้างในเห็นอะไรมันหมุนๆอยู่ ผมเอามือไปเขี่ยจู่ๆมันก็ร้องดังติ๊งงงง ผมตกใจแทบสิ้นสติตกลงมาจากเค้าเตอร์เลยครับ


“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แมวบ้านนอกเอ้ย ไม่รู้จักรึไงเครื่องไมโครเวฟน่ะ เชยจริงๆ สู้ข้าวฟ่างก็ไม่ได้สาวไฮโซ”


ดูซิได้ทีว่าผมใหญ่เลย ใช่สิใครจะไฮโซเหมือนน้องข้าวฟ่างล่ะ แต่ถึงผมจะบ้านนอกยังไงผมก็ไม่เคยเอากระเจี๊ยบมากอดฟัด กระโดดกัดเล่นเหมือนน้องข้าวฟ่างนะค้าบ แง๊วววว

จากคุณ	: ข้าวโพดแมวติสต์แตก
เขียนเมื่อ	: 1 ธ.ค. 52 09:51:08