ความคิดเห็นที่ 1 จะตามไปอ่านที่เจเจนะคะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 52 23:14:37

ความคิดเห็นที่ 2 เพราะทุกกระทู้จะเก็บเข้าคลังหมด จึงอยากให้เก็บกระทู้ที่มีเนื้อเรื่องด้วย เลยขอติดไฟแดงไว้ก่อนซักอันนะคะ อีกสักพักใหญ่ๆ พอกระทู้เปลี่ยนหน้าจะได้มีคนมากดลบออกได้ค่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 52 09:32:12

ความคิดเห็นที่ 3 มีโอกาสกลับไปอ่านที่คุณตอบคราวที่แล้วแล้วค่ะ มาขอความรู้เพิ่มนิดนึง คือไม่รู้จริงๆ นะคะ อ่านแล้วรู้สึกว่าถ้ามันทำได้ถึงขั้นที่คุณเขียนแล้ว ถ้าบ้านเราหามาใช้ได้คงจะช่วยเรื่องเหตุการณ์ภาคใต้ได้บ้าง คือรู้สึกว่าถ้าดาวเทียมสามารถตรวจจับอาวุธได้ละเอียดขั้นที่คุณเขียน ข้อมูลที่ดาวเทียมรับได้จะมากขนาดไหน (แล้วยังต้องตีความข้อมูลอื่นอีก เช่น เจ้าหน้าที่ป่าไม้ที่อาจพกอาวุธ) เอาล่ะ คงมีฐานข้อมูลเรื่องอาวุธอยู่ แต่ถ้าจะให้ชัดเจนว่าเป็นอะไร ก็แสดงว่าต้องสามารถตรวจจับ/วัดในระดับรายละเอียด แต่ก็อืม .. ตัวละครก็อาจสั่งให้ดาวเทียมสแกนตรงพิกัดนี้ได้เนอะ ถ้าอย่างนั้น กำลังขยายได้มากที่สุดเท่าไหร่ เข้าใจเอาเองด้วยความรู้ของคนไม่ได้ติดตามเทคโนโลยีทางด้านนี้นะคะ คือคิดว่าระบบดาวเทียมที่ใช้ติดตามเรื่องทางทหาร การพัฒนาอาวุธ ไม่น่าจะเป็นลักษณะถอดความสัญญาณในชั่วครู่ แต่น่าจะเป็นการติดตามว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรไป อย่างฐานที่ตั้งอาวุธ กว่าจะพัฒนาเป็นฐาน ก็คงเห็นการเปลี่ยนแปลงได้ (คิดว่าเขาคงมีบริเวณที่คิดว่าควรต้องจับตาดูด้วย) หรือการติดตามมิสไซล์ ก็ติดตามลักษณะเฉพาะ การดูสายแร่ คงต้องเห็นว่ามีแร่นี้อยู่เป็นบริเวณหนึ่ง การตรวจจับโลหะว่าจะเป็นแหล่งอาวุธหรือไม่ ก็น่าจะต้องมีปริมาณหนึ่ง และประกอบด้วยคอมบิเนชันที่ทำให้สงสัยว่ามีหรือกำลังพัฒนาอาวุธ การตรวจบังเกอร์ แอบเดาว่าน่าจะต้องมีเทคโนโลยีอื่นมาประกอบเพื่อเพิ่มความมั่นใจ เช่น การตรวจจากภาคพื้นดิน อันที่จริง รู้สึกว่าถ้าใช้การตรวจคลื่นความร้อนจากภาคพื้นดิน แล้วดูรูปร่างอาวุธ น่าจะสมจริงมากกว่าค่ะ เพียงแต่เพิ่มข้อมูลที่ชวนให้เชื่อ เช่นคาดว่าเป็นอาวุธนี้ เพราะจากข้อมูลเก่าที่มีอยู่ว่าหลุดมาถิ่นไหน ปกติใช้อาวุธอะไร ที่จริงเป็นจุดเล็กนิดเดียวค่ะ คือถ้าเทคโนโลยีมันไปถึง ก็เขียนให้ความรู้คนอ่านได้ ดีออกนะ :) (อย่าลืมเรื่องเหตุผลของการเข้าถึงเทคโนโลยีของตัวละครด้วยนะคะ) แต่ถ้าคุณอยากให้เรื่องคุณเกินจริง ก็ไม่ต้องกังวลอะไรค่ะ (ที่จริงก็ออกจะเกินๆ อยู่แล้ว ตามที่หมอผู้ร่ำรวยทำ) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 52 10:05:07

ความคิดเห็นที่ 4 ตอบคุณscottie ทราบครับเดี๋ยวจะเอามาลงเพราะผมชอบรูปแบบของเว็ปเดิมอ่านแล้วสบายตา ผมคงจะบอกถึงมิติอย่างละเอียดของเครื่องตรวจอาวุธที่ว่าขนาดที่คุณscottieต้องการไม่ได้หรอกครับเพราะผมรู้แค่เปลือกนอกเท่านั้น ในเรื่องผมเอาความสนใจหลายๆอย่างมาใส่ไว้ เช่นการกีฬา ทหาร เทคโนฯแต่ละอย่างแค่ผิวเผินๆไม่สามารถให้ความรู้กับคนอ่านได้มากไปกว่าการอ่านเล่นๆ ถ้าเจอนักอ่านที่รู้จริงเรื่องนั่นๆก็จะพบว่า มันไม่ได้สมจริงหรือเกินจริงแต่แค่หลวมๆถ้าเจาะกันลึกๆมันจะไม่มีอะไรเลยให้หาต่างหาก เรื่องดาวเทียมของผมก็เช่นกันรู้แค่นั่นแหละครับคงต้องรบกวนคนอ่านไปตามเจาะเรื่องกันเอาเอง แกนเรื่องจริงๆของผมคือการผจญภัยและเรื่องลึกลับเหนือธรรมชาติครับ "ไม่ใช่แนวสมจริง" คุณscottieหรือใครๆไม่ต้องเดาอีกแล้ว เพียงแต่ในช่วงแรกๆผมจะปูพื้นจากธรรมดาๆก่อน แล้วจะค่อยๆมาเหนือธรรมชาติตามโครงเรื่องไอ้อยู่ๆมาเผยเลยมันไม่ใช่แนวผม ซึ่งตอนล่าสุดที่23เรื่องได้เข้าสู่แนวของมันแล้วครับ คงไม่ต้องไปปวดหัวคิดตามอีก เเต่ไหนๆพูดถึงเรื่องนี้ผมก็ขอพูดถึงเครื่องตรวจจับอาวุธและเอ็กซ์เรย์กระเป๋าตามสนามบินครับ ผมรู้แค่คนทั่วไปรู้เท่านั้นนะเตือนไว้ก่อนเพราะมันใกล้ตัวที่สุดแล้ว อย่างถ่านไฟฉาย แบตฯถ้าเครื่องมันเจอในกระเป๋าในตัวเราเครื่องมันก็จะร้องเตือน เจ้าหน้าที่ก็จะมาตรวจค้นเราค้นกระเป๋าเพราะของพวกนี้อาจเป็นส่วนประกอบของระเบิดแบบแสวงเครื่อง หรือปืน มีดเเค่เห็นเค้ารางคล้ายๆกับข้อมูลที่คนใส่เอาไว้มันก็จะเตือน เจ้าหน้าก็จะมาตรวจค้นเผื่อว่ามันเป็นอาวุธจริงจะได้จัดการกับคนเอามาก่อนขึ้นเครื่องป้องกันการไฮแจ็คครับ เพราะในเครื่องมันมีข้อมูลเรื่องอาวุธอยู่แล้วแต่คงไม่บอกละเอียดว่ายี่ห้อไหน? รุ่นไหน? หรอกอาวุธก็คืออาวุธ ในภาคใต้ถ้ารัฐฯจะเจียดงบฯไทยเข้มแข็งซื้อเครื่องตรวจจับเหมือนกับในสนามบิน สมมุติเครื่องที่ว่ามันมีนะ เป็นแบบเคลือนที่ได้นะและไม่ใหญ่โตมากอาจจะติดตั้งบนรถบรรทุกขนาดใหญ่ก็ได้ เอาไว้ตรวจรถและคนที่สัญจรผ่านไปมาตามท้องถนน แทนที่ไอ้เครื่องตรวจโลหะมือถือเล็กๆประสิทธิภาพจำกัดที่เห็นใช้กันอยู่ทั่วไป ไอ้เครื่องที่ว่ามันจะช่วยทหารตำรวจตรวจจับอาวุธได้ละเอียดมากขึ้นและยังไม่เป็นการรบกวนประชาชนคนดีที่สัญจรผ่านไปมา แค่ผ่านเฉยๆก็ได้ แต่ถ้าใครมีอาวุธซุกซ่อนในรถในตัวเครื่องมันก็จะเตือนให้ทหารตำรวจตรวจค้นรถหรือคนต้องสงสัยทันที ตอนนี้ผมยังไม่ได้ติดตามว่ามีประเทศไหนใช้ของที่ว่านี้หรือยังแต่ถ้ายัง ก็อยากจะเวทีนี้สื่อไปยังพวกวิศวกรทั้งหลายให้ดัดแปลงเครื่องที่ว่าได้แล้วเอามาใช้เพื่อความปลอดภัยของประชาชนทั่วๆไปต่อสู้กับอาชญากรรมและการก่อการร้าย ไม่ใช่แค่จะใช้ในสนามบินเท่านั้น จากคุณ : doctorwar (doctorwar) เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 52 21:37:32

ความคิดเห็นที่ 5 เอาเรื่องมาลงให้แล้วครับ ยังไงก็เฉลยแล้วว่าเรื่องของผมเป็น เรื่องลึกลับผจญภัยเหนือธรรมชาติ อาจจะหักไปหน่อยแต่เรื่องของผมเขียนระยะยาวครับ หากวันหน้าประสบการณ์ของผมมากขึ้นจะกลับมารีไรท์ใหม่ครับ แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 52 22:30:19 จากคุณ : doctorwar (doctorwar) เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 52 22:05:55

ความคิดเห็นที่ 6 ผู้กองหันกลับเข้าไปช่วยลูกน้องของตนทำการตรวจค้นอาวุธในตัวเชลย และหันมาสนทนากับพวกคุณหมอที่ลงมือรักษาคนไป การเสนอตัวเข้าช่วยมันไม่มีอะไรมากไปกว่าการสร้างจิตวิทยาผูกมิตรสัมพันธ์ให้เกิดการยอมรับเป็นพวก จนหมอ กฤษณ์หันมาเห็นแผงหลังของนายทหารเข้า “อะไร?!กันคุณหาญศึกข้างหลังคุณมีบาดแผลนี้” “ไม่เป็นไรหรอกครับคุณหมอ แผลแค่เฉี่ยวๆเอง”เขายิ้มให้ "ไม่ได้นะคุณนี้ก็”มอบงานให้เต๊อะผู้ช่วย ลงมือเย็บแผลให้คนเจ็บต่อ หมอกฤษณ์รีบขยับเข้าไปประชิดตัวตรวจมองแผ่นหลังของหาญศึกที่มีรอยเสื้อฉีกขาดมีเลือดเปื้อนเป็นเส้นยาวกว่าฝ่ามือ “เออ.แผลนี่...มัน”หาญศึกเพิ่งมารู้ตัวว่าหมอเข้ามาประชิดด้านหลังของเขาอย่างรวดเร็ว “ขอโทษคุณจริงๆครับ ไม่นึกว่าตัวคุณจะได้รับบาดเจ็บไปด้วย ผมไม่ทันได้สังเกตเลย คุณรู้สึกเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า”หมอพยายามดูแผลข้างในเสื้อคลุมหนาและสำรวจจับกดตามกล้ามเนื้อ กระดูก คนในคณะฯคนเดียวที่พบว่าได้รับบาดเจ็บ หาญศึกที่เพียงสั่นหน้าปฏิเสธว่าเขาไม่เป็นไร “ไหนคุณถอดเสื้อออกก่อนนะครับผมจะดูแผลให้” “แผลเจ็บแค่นิดหน่อยเอง ทีแรกก็กะจะให้ลูกน้องช่วยทายาแดงให้เท่านั้นก็พอครับ” “ไม่ได้นะ คุณเสียเลือดด้วย ปล่อยไว้มันไม่ดีแผลมันจะอักเสบเอาได้นะ ให้หมอดูแผลให้เถอะ อย่าดื้อนะนี่คือคำสั่งของหมอ” “เออ ฮะๆ ก็ได้ครับ”รู้สึกแปลกๆที่หมอหน้าเหมือนผู้หญิงคนนี้มาใกล้ๆเสียงตอบรับอย่างอัธยาศัยดีของนายทหารชายแดนผู้มีชีวิตเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาตลอด จู่ๆต้องมากลายเป็นคนเจ็บซะเองผู้กองมีท่าทีลังเลเหมือนจะเกรงใจอยู่นิดหนึ่งแต่เมื่อหมอสั่งก็ยอมถอดเสื้อแต่โดยดีกับนายแพทย์ผู้มีดีกรีพื้นหลังเป็นถึงมหาเศรษฐีเจ้าของกิจการโรงพยาบาลเอกชนอันดับหนึ่งของเมืองไทยผู้มาใช้ชีวิตอย่างง่ายๆสมรรถช่วยผู้คนตามแนวชายแดนนี้ มองสำรวจแผ่นหลังอันบึกบึนเต็มไปด้วยมัดกล้ามหมอกฤษณ์ถึงกับจ้องตาลอย “รูปร่างดีจริงๆ” เสียงเอ่ยลอยๆที่เหมือนจะหลุดปากของหมอกฤษณ์เมื่อเห็นร่างฉกรรจ์ที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเป็นตันๆจนหาญศึกต้องหันมามองนายแพทย์หนุ่มคนนี้ด้วยแววตาฉงน “อุ้ย!" เสียงสะดุ้งตัวของหาญศึกเพราะนิ้วเย็นของหมอกฤษณ์มาสัมผัสโดนผิวหนังด้านหลังใกล้แผล “ขอโทษนะครับทำให้คุณเจ็บหรือเปล่า” “เออ...มะไม่เป็นไรครับคุณหมอ” เสียงพูดของผู้ชายนุ่มนิ่มที่เข้ามาชิดจนรู้สึกถึงกลิ่นน้ำหอม หาญศึกมีสีหน้าฉงนมองค้างอยู่แวบหนึ่งกับท่าทีแปลกๆของคุณหมอคนนี้ ต้องหันมาหลับตาพยายามหายใจอย่างสงบปล่อยให้หมอดูแผลที่ข้างหลังไป “อือ. อะไรกันนี้แผลปิดจนชิดแล้วและก็แห้งอย่างรวดเร็วแบบนี้ก็ไม่ต้องเย็บเพียงแค่ทายาฆ่าเชื่อก็พอ” รู้สึกถึงมือลูบไต่ไปตามแผงหลังอันกว้างใหญ่ของงตนกับกล้ามเนื้อเป็นตันๆ เพียงครู่ก็เอาสำลีชุบยา หาญศึกไม่มีท่าทีอะไรกับแอลกอฮอส์ที่แสบร้อนผิวหนัง ก่อนที่หมอจะเอาผ้าพันแผลพันรอบ แต่เพราะแผงอกล่ำสันจนต้องเอื้อมมือโอบส่งผ้าจากด้านหลัง ใบหน้าของพวกเขาอยู่ใกล้แค่องคุลีพอหันคอไปเหลือบมองก็ต้องสะดุ้งกับหน้าขาวและดวงตากลมใส หน้าเกือบจะชนเข้าให้ หมอกฤษณ์มีท่าทีเขินอายเล็กน้อยขยับหน้าออกไป กิริยาละม้ายผู้หญิงของหมอกฤษณ์ทำเอาหาญศึกถึงกับเกิดสีหน้ากระอักกระอวลใจยังไงชอบกล “เดี๋ยว หมอจะรีบพันแผลให้คุณหาญศึกต้องระวังไม่ให้แผลโดนน้ำนะครับ” “เชิญ เชิญตามสบายครับคุณหมอ ทำให้เสร็จๆเลยครับ” “งั้นหมอไม่เกรงใจละนะ อืม...ตรงนี้อีกนิด หนึ่ง ใช่” หมอกฤษณ์มือเบามากและรีบพันผ้าให้อย่างรวดเร็ว ใบหน้าขาวใส สะอาดสะอ้านไร้ริ้วรอย ผมยักโศกเป็นคลืนดำเงางาม ปากเล็กจมูกหน่อยและดวงตาโตมีประกายอยู่เป็นนิตเป็นดวงตาแบบเดียวกับน้องเกตุหากจะสวยกว่าด้วยซ้ำ เป็นผู้ชายที่มีใบหน้าสวยมากที่เขาลืมตัวมองอย่างเต็มตา หาญศึกต้องเขย่าหัวศีรษะแรงๆตำหนิตัวเองที่คิดอะไรฟุ้งซ่านไปเรื่อย หากจะคิดถึงวีรกรรมของหมอสำอางคนนี้แล้ว ความมีน้ำใจเอื้ออารีย์และความกรุณาที่มีต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอย่างมากมายแม้แต่คนที่คิดจะฆ่าตัวหมอเอง น้ำใจอันงดงามนี่ที่สมควรได้รับการยกย่องสัญเสริญมากกว่าจะมาคิดอะไรอุตริว่าหมอเป็นอย่างอื่น “นี่เนลอญเรารีบไปตรวจดูร่างกายของพวกเรานะหากใครบาดเจ็บให้รีบบอกหมอ” “ครับนาย” เกตุที่เร่งสำรวจตัวเองแล้วเลยไปตรวจถามอาการของนายคงบ้าง นายโย่งสองคนนี่ก็ส่ายหน้าฝายมือว่าไม่เป็นไร แล้วหล่อนก็ต้องตาโปนร้องด่าเอ็ดตะโลเพราะนายเดชที่กำลังเขมือบอาหารของทุกคนอย่างตะกละตระกราม เหลือเวลาอีกเพียงสิบนาที ก่อนการเดินทางแต่ละคนจึงรีบกินข้าวเติมพลังงานกันอย่างเร่งด่วน หมอกฤษณ์ที่เพียงนั่งพักบนก้อนหินขนาดเก้าอี้โดยมีอภิรักษ์ช่วยเอาผ้าซับเหงื่อที่หน้าผากให้ ช่วงเวลาแห่งการพักผ่อนจากที่ต้องเดินหนัก หมดไปกับการรักษาคนเจ็บ เกตุ “พี่หมอค่ะ เมื่อตะกี่...น้องต้องขอโทษด้วยคะน้องกวนพี่แท้ๆเลยพี่หาญศึกดุน้องใหญ่เลยตะกี้ ให้น้องมาขอโทษพี่หมอด้วยคะ” พี่หมอ“อือหือ...อะไรหรือจ๊ะแค่นี้เองพี่หมอไม่ได้สนใจหรอก มา มาใกล้ๆพี่มะ” เกตุลงไปนั่งคุกเข่าเกาะขาหมอส่งยิ้มหวาน เขาหยิบผ้ามาซับเหงื่อให้เธอบ้าง พูดชมอยู่ตลอดว่าเธอน่ารัก “ไชโย!...พี่หมอไม่โกรธน้องแล้ว ดีใจจังเลย...”โผเข้ากอดเอวหมอสะเเน่น หาญศึก“ไปกวนคุณหมออีกแล้วอยู่เฉยๆไม่เป็นเลยนะเด็กนี่”เขาส่ายหน้าแล้วก้มมองจับเวลาบนนาฬิกาข้อมือมันครบหนึ่งชั่วโมงถึงเวลาสิบสามนาฬิกา พวกคนพื้นเมืองที่ลุกขึ้นจับเป้ขึ้นสะพายหลังอย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่มีใครต้องบัญชา ตรงต่อเวลาและมีวินัยสูง ซึ่งคนที่เป็นทหารอาชีพอย่างหาญศึกถึงครุ่นคิดทันที คนพวกนี้เหมือนได้รับการฝึกมาอย่างดีผิดไปกับตอนแรกที่เห็นเป็นเพียงชาวบ้านป่าธรรมดา โดยเฉพาะกับการใช้อาวุธปืนสั้นอย่างมีประสิทธิภาพ สามารถใช้กลยุทธ์ซุ่มโจมตีศัตรูที่มีกำลังอาวุธเหนือกว่า จนกำราบทหารที่ใช้ปืนไรเฟิลจู้โจมได้ บ่งบอกว่าพวกนี้ล้วนเจนศึกแม้แต่นายเต๊อะกับเนลอญที่ดูจะสามัญที่สุด พอเวลาคับขันกลับเยือกเย็นและแกร่งพอตัว สภาพของคนพวกนี้โดยสรุปจึงเหมือนกองกำลังติดอาวุธหรือพวกการ์ดคุ้มกันให้กับพวกบุคคลสำคัญ หลังพยาบาลให้คนพวกนั้นเสร็จนายทหารรีบทำการสวบสวนทันทีกับเชลยที่บังอาจคิดปองร้าย แต่ผลนั่นไม่อาจจะได้อะไรจากปากคนที่คิดแต่จะเอาชีวิตรอดถ่ายเดียว มีแต่คำแก้ตัวเพ้อเจ้อ ซึ้งนายทหารอย่างหาญศึกและจ่าต่างก็เดาออก แล้วทางเลือกมันมีอยู่แค่สองทางเท่านั้น คือถ้าไม่ฆ่าให้ตายก็คงต้องปล่อยตัวไปซึ่งต่อหน้าหมอเลือกข้อแรกไม่ได้แน่ “เฮ้!ไอ้คงไอ้เดชดูเจ้าพวกนี่สิฉันจำได้แล้ว!”โย่งชี้หน้าเจ้าคนหนึ่งที่ทำท่าลุกลนหลบหน้า “ไอ้นี่เอง... แล้วก็อีกหลายคนเลยฉันจำได้แล้ว มันคือพวกที่เราอัดสลบในตลาดชุมสิงเมื่อแรกวันมาถึงไง” “หนอย!... คิดจะมาแก้แค้นเรอะไม่มีทางว่ะ”นายคงที่ยืนกอดอกยักท่ามองเยาะเย้ยอย่างผู้มีชัยโดยเฉพาะเจ้าคนที่มีแผลเย็บมันคือเจ้ายักษ์ที่โดนเกตุคว่ำหน้าแหกมาแล้วนั้นเอง “ไอ้นี้ตามันอาฆาตวะเชือดมันเลยมัยว่ะไอ้โย่ง”คงทำนิ้วเชือดคอตนเองบุ้ยปากไปยังเจ้าตัวใหญ่สุดหัวหน้าของพวกมันที่จ้องตาอาฆาตออกมา “ทิ้งพวกมันไว้ตรงนี้เถอะครับ ส่วนเรื่องอาวุธผมคงต้องขอยึดเอาไว้เพื่อประกันความปลอดภัยของพวกเราไว้ก่อน” หาญศึกก้มตัวลงไปคว้าเป้สนามของตนขึ้นบ่าไม่สนใจเรื่องหยุ่มหยิมของพวกเด็กๆ หมอกฤษณ์ที่ยังไม่วายห่วงเน้นย้ำให้ทหารป่าคนหนึ่งที่ให้กินยาตามที่สั่งไว้ก่อนจะมาสั่งความกับหาญศึก “ทิ้งสัมภาระที่จำเป็นให้พวกเขาด้วยนะครับ” “ครับผม”นายทหารที่ตอบอย่างสำรวม แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 52 22:08:30 จากคุณ : doctorwar (doctorwar) เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 52 22:07:29

ความคิดเห็นที่ 7 คณะแพทย์อาสาออกเดินทางในภาคบ่ายโดยปล่อยทิ้งเรื่องหนักๆไว้เบื้องหลังรวมทั้งเจ้าพวกทหารป่ากลุ่มนั้น ด้วยปณิธานความมุ่งมั่นในการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ของหมอ กฤษณ์พวกมันจึงเพียงถูกปลดอาวุธเท่านั้นกลุ่มของหาญศึกที่เดินล้าหลังสุดโดยไม่มีเล่าอูตามประกบหลัง เกตุรีบวิ่งฮ้อตามให้ทันหมอกฤษณ์ กับรุ่นน้องทั้งสามที่เดินทอดน่องเพราะกินไม่อิ่มพักไม่พอสำหรับพักเที่ยงนี้ เมี่ยงมองหาผลไม้ข้างทางไปเรื่อยแต่ก็ยังเดินนำกลุ่มของหาญศึกในระยะห่างพอสมควร “นายครับ” เสียงเรียกขรึมๆของทองปาทันทีที่โผล่พรวดออกจากพุ่มไม้ริมทางเข้ามาสมทบกับกลุ่ม เขาคนที่หายไปตั้งแต่การปะทะกันเกิดขึ้นและพึ่งจะโผล่เข้าร่วมขบวนก็ตอนนี่เอง “เป็นยังไงได้ข้อมูลอะไรมาบ้าง” ผู้กองดูไม่ได้แสดงท่าทีตกใจอันใดกับการกลับเข้ามาในลักษณะนี้ของพวกเสือพราน ชายร่างเล็กแต่ใบหน้าหยาบกร้านเหลืองซีดดูเหี้ยมๆ คนๆเดียวที่อ่านรหัสของพวกนายสัณฑ์ออก และสามารถพรางตัวติดตามพวกลูกทีมพื้นเมืองดูเหตุการณ์ได้อย่างกระชั้นชิด “ตายไปสี่ศพครับนาย”หาญศึกถึงกับสะดุดกับรายงานหันหน้ามามองทองปา “ก็คิดแล้วเชียวว่ายิงกันขนาดนั้นไม่มีใครตายได้ไงเอ้า! รายงานต่อไปชิ” “ผมเห็นพวกนายสัณฑ์มันได้ลากเอาศพไปซุกซ่อนไว้ในป่าห่างที่พักออกไปดูท่าพวกมันจะร้อนรนมากรีบอำพรางศพไว้แต่ก็มีพวกที่หลบหนีรอดไปได้ ไอ้พวกนั่นมันมีอาวุธหนักยังมีพิษสงอยู่นะครับ”นายทหารอย่างหาญศึกไม่ได้ใส่ใจกับพวกที่หนีไปมากนักแต่ที่หนักใจคือพฤติกรรมไม่เป็นมิตรของไอ้เคราดำที่กำลังคุกครามพวกเขาอยู่ลับๆ “แล้วนายได้ตรวจดูศพรึเปล่าแล้วสภาพเป็นยังไงบ้างว่ามาให้ชัดเจนชิ”ผู้กองถาม “ถูกกระสุนลูกโดดเข้ากลางอกสองศพและกระสุนปืนสั้นอีกสองศพเป็นกระสุนชนิดยิงสั่งตายนัดเดียวจอดเลยครับ” “งั้นเรอะ อย่างนี้ก็แสดงว่ามันจะฆ่าให้หมดเสียแต่แรกก็ได้ แต่ แล้วทำไม?ไอ้เคราดำมันถึงจับเป็นออกมาตั้งหกคน ทั้งที่มันก็น่าจะรู้ว่าต่อหน้าหมอกฤษณ์ด้วยจรรยาบรรณแพทย์ หมอคงไม่ยอมให้ฆ่าใครต่อหน้าได้ แล้วที่จับมาเพื่ออะไรแน่...” คิ้วขมวดจนชนกันของนายทหารสิ่งที่เขาคิดวิเคราะห์ ลูกโดดต้องเป็นจากปืนของเล่าอูแน่เจ้าคนขี้เหล้านี่ซ่อนคมได้พอๆ กับนายของมันเลยแค่คิดหาญศึกก็แทบกัดฟันกรอด “นายทหารครับพวกที่ถูกจับได้โดนกับดักบ่วงบาศ เชือกเถาวัลย์ถูกโยงกับกิ่งไม้ใหญ่พอมันรวบคนขึ้นไปห้อยต่องแต่งกิ่งไม้มันก็โยนตัวสั่นไหวเลยเป็นสัญญาณให้นายสัณฑ์กับคนของมันรู้ตัวและออกไปดักทางรับมือได้ก่อน รอบๆที่พักเมื่อครู่ผมตรวจจนทั่วแล้วมันเต็มไปด้วยกับดักทั้งนั้นเลยครับ” “งั้นก็หมายความว่าเจ้าเคราดำนั้นจงใจเลือกเอาที่นี้มาแต่แรกซินะ มัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ” หรือว่าไอ้เคราดำมันคิดจะเอาพวกที่จับได้มาข่มเรา”ประโยคความความเห็นสั้นๆของจ่าทำเอานายทหารเดือดดาลขึ้นมาทันที “ไอ้บัดซบ! มันรู้แต่แรกแล้ว ยังแกล้งเอาเราเป็นเหยื่อล่อในกับดักของมันอีกเรอะ!”อารมณ์เกรี้ยวกราดยังไม่หายเป็นชายชาติทหารผ่านการรบหนักเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาก็หลายครั้งแต่ยังไม่เคยต้องเสียท่าขนาดนี้ พอรู้ตนเองต้องกลายเป็นหมากในกระดานให้คนอื่นเลือกควบคุม มันเหมือนหยามศักดิ์ศรีกันชัดๆ “ใจเย็นๆก่อนเถอะครับผู้กอง เราจะขืนบุ่มบ่ามกับเจ้าคนนั่นยังไม่ได้หรอกครับต่อให้มันคิดร้ายกับเราจริง เวลานี้เราคงต้องทนมันไปก่อนหากเราสำเร็จเป้าหมายที่วางไว้ และสืบรู้ว่ามันคือเสือดำโจรขนยาเสพติดจริงถึงตอนนั่นผมจะไม่ห้ามผู้กองเลย” จ่าตาลุกวาวหันไปยังเจ้าคนนั้น น้อยครั้งนักที่จะเห็นจ่าแจ๋วมีอารมณ์โกรธ เพราะคนที่เกือบตกเป็นเหยือกระสุนไปด้วยมีผู้หญิงกับหมอที่ไม่น่าถูกดึงให้ต้องอันตรายเลย ทั้งหุ่นและใบหน้าเหี้ยมๆของจ่ายามนี้ หากแม้นสวมชุดโจงกระเบนผ้านุ่งสีแดงสวมเครื่องทองและมงกุฎมีเขา ก้าวเดินมาพร้อมด้วยไม้เท้าหัวกะโหลกแล้วนั่นจ่าก็คือท้าวพญายมดีๆนี้เอง เสียงใบไม้ที่หล่นกริบเดียวหาญศึกเหลือบตาคมจ้อง ป่าข้างทางที่รกครึ้มมีเพียงแสงลอดลงมาจุดพราวบนพื้นดิน มีร่างดำๆที่เคลื่อนไหวผ่านแสงนั่นอย่างรวดเร็วและเบากว่าเสียงใบไม้หล่น แว่นดำอันสะท้อนแสงคมวาวเพียงแว๊บสองจุดยามที่มันหันมาทีการสะกดตามที่ส่อเจตนาร้าย เมื่ออีกฝ่ายรู้ตัวมันจึงแล่นขึ้นหน้าเปิดเผยตัว คนที่พวกเขากำลังพูดถึงนายสัณฑ์ที่โผล่พรวดจากพงรกข้างทางมาปรากฏเด่นชัดตรงหน้ายืนยิ้มแยกเขี้ยวหัวร่อคิกๆ ตามประสาน่าเกลียดของมัน แล้วทุกคนต้องแปลกใจคือผ้าผืนหนึ่งที่ถือไว้ในมือก่อนจะวางผ้านั้นบนยอดหญ้าอย่างเรียบร้อยและเดินจากไปทันที “ทองปา!...รู้แล้วใช่ไหมว่านั้นหมวกของใคร” “คะครับนาย” ทหารพรานอาชีพที่รีบคล่ำบนศีรษะที่ว่างเปล่า หมวกไหมพรมของเขาหายไปและต้องหน้าเสียทันทีเพราะหมวกถูกฉกฉวยไปจากศีรษะหากศัตรูจะเฉือดคอเขาคงตายไปแล้ว “มันหยามเราเห็นๆไอ้เจ้านี้มัน...” จ่ากำกำปั่นแน่น เส้นเอ็นปูดโปนแต่ก็ยังยืนขวางลำผู้กองกันการปะทะที่อีกฝ่ายยิ่งทียิ่งท้าทาย หมู่แม็กที่กลืนน้ำลายลงคออย่างเสียวๆกับเจ้าคนที่น่ากลัวเหมือนสัตว์ป่าคนนี้ ทหารพรานอย่างทองปายิ่งเสียหน้าเพราะถูกหยามอย่างแรง มือกุมด้ามมีดกรูข่าที่ข้างเอวแน่นมองอย่างอาฆาตกับคนที่ประกาศการตัวเป็นศัตรูอย่างชัดเจน “พี่หมอคะ รอน้องด้วย! เกตุเธอรีบจ้ำอ้าววิ่งแซงคนอื่นๆทันทีตามเกตุที่เหมือนมีอะไรอยากจะพูดกับพี่หมอตั้งเยอะแยะหากแต่ยังไม่มีโอกาส หมอกฤษณ์เหลี่ยวหลังหันมามอง “ทางมันชันนะครับระวังตัวด้วย” กฤษณ์รีบเตือนทันที ไม่ทันจะหลุดปากหญิงสาวก็ทำท่าจะเซหน้าเซหลังเกือบจะหกล้มต่อหน้าพี่หมอเข้าให้แล้ว “ใจเย็นๆครับเดินเส้นทางนี้ต้องระวัง” พี่หมอรีบคว้าแขนและรวบตัวเธอเอาไว้ได้ทัน “เกาะแขนพี่ไว้นะแล้วเราค่อยเดินไปด้วยกัน” เธอมองมือที่เขาส่งให้ตาแป๋วพลันมีประกายสดใส รีบเกาะแขนเขาตอบรับโดยไวพลางกล่าวขอบคุณ ระดับนักเทควันโดทีมชาติเธอไม่ใช่หญิงอ่อนบางมือเท้าอ่อนแต่เพราะมาอยู่ใกล้พี่หมอเลยเกิดอาการประหม่าจนเกือบจะห้าแต้มเข้าให้แล้ว “เมื่อกี้พี่หมอเท่ไปเลยนะสามารถหยุดคนใจร้ายนั้นได้” “มันไม่มีอะไรหรอกจ๊ะคุณสัณฑ์เธอทำไปแค่ขู่เพื่อจะสอบสวนเท่านั้นแต่พี่หมอเห็นคนเจ็บแล้วทนไม่ได้เลยต้องไปขัดเธอเข้า” “แหม! อีกแล้วนะปกป้องอีตาเคราดำนั้นอีกแล้วทุก ที...เลย”เกตุตัดพ้อกึ่งหยอกเล่น หมอกฤษณ์แค่เพียงยิ้มด้วยมุมปากอย่างอ่อนโยนเช่นเคยรับฟังหญิงสาวอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย “แล้วนี่...เราจะไปถึงเขาหงส์ที่หมายเมื่อไหร่ค่ะพี่หมอ” “อีกไม่เกินวันที่สี่จ๊ะ พี่มั่นใจว่าเณรกานต์กับหลวงปู่รูปนั่นยังปักกลศอยู่ในละแวกเขาหงส์ที่นี้น้องก็จะได้พบกับน้องชายเสียที” “ขอบคุณพี่หมอมากคะที่ให้กำลังใจ” เกตุยิ้มละไมอย่างอบอุ่น กอดแขนหมอกฤษณ์ก้าวเดินไปด้วยกัน พอนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาตั้งแต่รู้ว่าน้องที่บวชเป็นเณรได้ธุดงค์หายไป เธอต้องเสี่ยงตามหาชนิดยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้ข้างหลัง แต่เหตุที่เกิดขึ้นมันทำให้เธอได้เห็นถึงน้ำใจคน พี่หาญศึกที่ยอมแม้ชีวิตของตนปกป้องเธอเอาไว้ ลุงจ่าที่ยังใจดีเสมอมา แม้รุ่นน้องสามคนที่ฟูมฟักจากเด็กมีปัญหาจนได้กลายเป็นนักกีฬาทีมชาติก็พิสูจน์แล้วว่าจะไม่ยอมทิ้งกันยามเกิดปัญหา และที่สำคัญได้มาพบกับคนใจดีอย่างพี่หมอ เวลานี่กลางป่าใหญ่ที่สมบูรณ์แห่งหนึ่งบนผืนโลก หญิงสาวไม่รู้สึกโดดเดี่ยวเลยเพราะอยู่ท่ามกลางมิตรแท้เท่าที่เธอมีอยู่ทั้งหมดในโลกนี้ “เฮ้! พวกแกดูยัยม้าดีดนั้นซิ” นายคงทำหน้ายี้ๆชี้นิ้วเหยง คือพวกสามเกลอที่เดินตามมาห่างๆคอยมองสอดคนคู่หน้า “ไม่รู้ไปเกาะแกะอะไรหมอกฤษณ์อีก พี่แกนี้ทั้งปีไม่เห็นสนใจผู้ชายคนไหนแค่มาเจอหมอเข้าหน่อยทำเป็นระริก เฮ้อ! ไม่รู้ทำไมพวกสาวๆถึงชอบผู้ชายหน้าหวานด้วยก็ไม่รู้ในเมืองก็เจออยู่ถมเถ เบื่อจริงๆ พี่ผู้กองของพวกเราหล่อเท่มาดแมนกว่าตั้งเยอะไม่เห็นจะ...” “ใช่ๆ” เดชที่รีบสนับสนุนเสียงนายคง กำหมัดสีหน้าระรื่นเพราะเขานึกชื่นชมในความเทห์และองอาจของนายทหารมากกว่า “พี่หาญศึกเขาเองก็ไม่เห็นมีท่าทีอะไรออกมานี้ แกคงเห็นความเป็นสาวในตัวหมอ กฤษณ์เลยไม่ได้หึ่งหวงสะมากกว่าว่ะ ไม่ต้องห่วงไปหรอก” โย่งที่ปรี่เข้ามาตบก้นเพื่อนเดชดังป๊าป! อารมณ์คะนองปากของทั้งสามคนเริ่มกลับมาแล้ว เสียงอันดังเจือยแจ้ว สดใสของหญิงสาวที่กำลังเกาะแจหมอหนุ่ม กระตุ้นอารมณ์หมั่นไส้ของใครบางคนเบื้องหลังและมันกำลังสาวเท้าอย่างรวดเร็วไล่ตามมาหมายทำอย่างหนึ่ง “ตึกๆๆๆ” “กรี๊ด!!” เสียงฝีเท้าหนักๆอันเร่งตามไล่หลังมาและเพียงไม่กี่วูบ เป็นนายสัณฑ์ที่เดินเฉี่ยวจนเกตุไหล่กระตุก สะดุ้งร้องกรี๊ดลั่นแข้งขวาดีดผึงออกไปทันทีแต่ไม่ทันเพราะอีกคนก้าวขายาวๆซวบๆทิ้งห่างไปแล้ว “นะนายนี่มัน!...” คนโดนแกล้งต้องยืนคอแข็ง ตาจ้องตามเขม็ง กระทืบเท้าดิ้นเร้าๆ ดูเหมือนอีกฝ่ายจะจับจุดผู้หญิงขวัญอ่อนได้เลยคอยตอดทุกจังหวะและโอกาสไป “ฮึ่มๆ นาย...” ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันปากบ่นด่าอยู่ฟอดแฟด ยกเว้นก็แต่เจ้าคู่ปรับตัวฉกาจคนนี่แหละ หนี้แค้นเก่ายังชำระไม่หมดเจ้าคนโรคจิตก็จ้องคอยแหย่โทสะมันได้ทุกที “อย่าไปสนใจเขาเลยนะเขาคงไม่ได้ตั้งใจ” เสียงทุ่มนุ่มๆของคนที่มีคุณสมบัติเป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลายคนซึ่งกระซิบแผ่วหวานที่ข้างหูกุมมือกระฉับให้เธอคลายอารมณ์ลง “คะค่ะพี่หมอเออ.คือ...น้องก็ไม่ได้โกรธอะไรนี่คะ”เกตุพยายามปั่นหน้ายิ้ม “ต้องอย่างนี้ซิถึงจะเป็นสาวน้อยที่น่ารักของพี่หมอ งั้นเรารีบเดินตามพวกเขาไปเถอะ คุณสัณฑ์เดินทันเล่าอูไปถึงโน่น...แล้วเค้าคงจะเร่งให้ทำเวลาน่ะ พวกเราก็ต้องลงจากเขาให้เร็วที่สุดให้ถึงจุดพักตั้งเต็นท์ก่อนเวลาสี่โมงเย็นเพราะบนเขานี้อุณหภูมิต่ำกว่าศูนย์”เกตุต้องยิ้มอายๆ พับตาลงเพราะหมอคงเตือนว่าเธอเดินถ่วงจนพรรคพวกต้องช้าไปด้วยเลย ทางลาดชันลงบนขุนเขาใหญ่แห่งเทือกเขาถนนธงชัยด้านฝังพม่า คนยี่สิบสามคนที่ค่อยๆไต่เดินเรียงแถวผ่านช่วงยากลำบากอีกครั้ง ขบวนที่ไปอย่างสงบมีแต่เสียงสวบสาบของฝีเท้าอันรีบเร่ง เป็นระยะที่ได้ยินเสียงฟันไม้เปิดทางของคู่นายสัณฑ์กับเล่าอูนำหน้าไปเป็นระยะ ความเงียบเหงาอ้างว้างแห่งป่าใหญ่จะมีก็แต่เสียงอันดังกังวานใสของหญิงสาวและเสียงตอบอันนุ่มนวล หนุ่มหล่อสาวสวยคู่หนึ่งที่ประคองกันเดิน สองมือประสาน ตัวต่อตัวแนบชิดและหันหน้าออกข้าง ประคับประคองกันและกันเพื่อผจญกับแรงดึงดูดของโลกเพราะหากพลาดก็มีสิทธิ์กลิ้งทีเดียวถึงตีนเขา“นี่ๆ พี่หมอน้องจะบอกอะไรให้นะ ว่าน้องชายของน้องนะหล่อมากเลยนะรูปร่างท่าทางคล้ายพี่หมอมักมาก...เลยล่ะ นี่!... เค้าหล่อมากเลยนา คิๆ”เด็กสาวที่พอนึกอะไรขึ้นได้หันมาสบตาคุยจ้อเสียงเจือยแจ้วทันที “จะจ๊ะแต่น้องต้องหันมองข้างหน้าก่อนนะ” *bupivacaine ยาชาใช้ฉีดเฉพาะที่ ใช้ในการผ่าตัด* *Nsaid ยาแก้การอักเสบ* แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 52 12:29:19 แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 52 16:02:58 จากคุณ : doctorwar เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 52 22:25:33

ความคิดเห็นที่ 8 'bupivacaine' เป็นชื่อยานะคะ ส่วน 'การฉีดยาชาเฉพาะที่' น่าจะใช้รวม ๆ ว่า local anasthesia มากกว่าค่ะ ปล. เพิ่งอ่านอันนี้ตอนแรก ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่อง เดี๋ยวตามไปดูตอนอื่น ๆ นะคะ จากคุณ : วารี (varavari) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 14:19:06