๐ บุพะสัญญา....๐

...

๐ อยุธยายศภาคพู้น..........พังภินท์
เหลือซากปูนอิฐหิน...........หักร้าง
ยอเกียรติรัตนโกสินทร์.......ขึ้นสืบ ต่อนา
ทิ้งหม่นหมองอ้างว้าง........หยัดฟื้นแดนสยาม

๐ กรุงเทพนคเรศเบื้อง.......ปัจจุบัน
ไตรรัตน์รสธรรมบรร-..........เจิดล้อม
ร่มฉัตรประเทียบบัล-..........ลังก์ราช ตระหง่านเนอ
ชนทั่วเขตคามพร้อม..........ร่วมฟ้าดินเดียว

๐ พุทธธรรมพุทธทาสเจ้า...จอมสงฆ์
ร่วมสืบพรหมจรรย์, ณรงค์...เล่ห์ส้อน
บรรสารสื่อสวัสดิมง-..........คลคู่ เมืองนา
ปลดเท็จปรุงแท้ป้อน..........ป่นถ้อยเดียรถีย์

๐ โอภาสธรรมพุทธเรื้อง.....โรยทาง
ขนสัตว์ข้ามโอฆะถาง-........ทุกข์ร้อน
เพียงบัวเชิดดอกกลาง........ชลเบ่ง บานนา
รอสบลำแสงย้อน..............เยี่ยมหล้ามาประโลม

๐ สมบูรณ์สมบัติเจ้า..........จักรพาฬ
สองกึ่งสหัสวรรษบาล........บ่มไข้
จิตใจทั่วทิศาศาน-............ติร่ม เย็นนา
เรียงระเบียบมาลย์ไว้.........หว่างน้อมใจคะนึง

๐ แจ่มบุญรูปบพิตรไท้........เทียมสูรย์
ทศพิธราชธรรมพูน............เพียบล้ำ
งามพระจริยะวัตรปูน..........ปรายพัชร ผ่องนา
สองหัตถ์พระเอื้อมค้ำ.........ทั่วแคว้นประคองขวัญ

๐ แถลงยามนงโพธิน้อย.....แนมนวล
แซมสุขอภิรมย์อวล...........อบแต้ม
ร่ำรอคาบยามจวน.............จบรูป
เรียวโอษฐ์, เนตรจักแย้ม.....ยั่วเย้าสิเนหา

๐ แผงอกเฝ้าอาจเอื้อม.......อรเดียว พี่เอย
กรจักโอบรูปเปรียว............ประเนื้อ
จนนิลเนตรเหลือบเหลียว....รับเลศ
เลศย่อมอุ่นอกเอื้อ............โอบเนื้อนวลถนอม

๐ อรเดียวดินฟ้าชื่น...........โฉมหอม แม่เอย
แม้นว่ากิ่งฟ้ายอม..............ยื่นย้อย
ฤๅอาจแมกขวัญถนอม........เนารูป-
อยู่ร่ำรอด้วยละห้อย...........ห่วงไห้คอยเห็น

๐ เจาะจอมเมรุแมกน้อง......นงพาล เล่านา
กริ่งตรึกจตุเทพชาญ..........เชี่ยวรู้
เอาศรีแทรกบุญทาน..........ถนอมซ่อน รูปนา
หวั่นนิมิตหัตถ์พรหมกู้.........กลับพ้นพาสนา

๐ โฉมนุชเนาเหมาะได้.......โดยสถาน ใดนา
ฤๅทิฏฐิบรรสาร.................ซ่อนพ้น
อสูรเทพเหล่าพลมาร.........เมื่อสบ
เกรงลอบเร้นเสาะค้น..........รูปเชื้อเชยชม

๐ โฉมแม่ควรฝากด้วย........ดวงใจ แม่นา
พันเหนี่ยวด้วยเยื่อใย..........ยึดล้อม
แฝงอุ่นฝากอาลัย..............ถวิลโอบ รูปแม่
ฝากผ่านคำนึงน้อม............อยู่พร้อมกล่อมขวัญ

๐ นึก-เนื้อนิ่มแน่งน้อย........เนาเรือน
เหลือบเนตรเลศนัยเตือน....ต่างรู้
อ้อมอกย่อมโอบเหมือน......มอบอุ่น นิรันดร์แม่
ห้อมห่มยามห่างชู้.............ช่วงใช้ถนอมโฉม

๐ ยามจบย่อมแจ่มรู้...........รูปถวิล
หมายอบร่ำหอมริน............ร่วมเนื้อ
เนิ่นนานแนบในจิน-...........ตนะภาพ
จนหัตถ์ทิพท่านเอื้อ-..........ฤทธิ์โน้มคะนึงนวล

๐ หวั่นเสียงจักคร่ำไห้........ครวญกระหึม
ยามพรากเช่นฟ้าครึม.........คร่ำน้ำ
นึก-หยาดอัสสุชลซึม.........ซาบเนตร นั้นเอย
โศกจะแทรกทรวงช้ำ.........ชอกไห้ละห้อยเห็น

๐ ศรีศรีสิทธิฤกษ์แผ้ว........ภุมวาร
ในนิทราสนิทนาน.............เนิ่นนั้น
สุบินเถิดเยาวมาลย์...........ตราบเมื่อ ตื่นแม่
จักแจ่มใจดุจกั้น................เกลศร้อนรอนแรง

๐ ครึ้มครึ้มเมฆหม่นล้อม.....ลมปลิว ปัดเฮย
ครืนครั่นวิชชุลิว................ล่องฟ้า
นึก-เนื้อนิ่มนวลผิว.............ผุดผ่อง แม่เอย
ครวญคร่ำแต่ไขว่คว้า.........สวาดิน้องประคองถนอม

๐ คืนเพ็ญ, เพ็ญพักตร์แผ้ว..ผิวขวัญ แม่เอย
เพ็ญหนึ่งสมบูรณ์จันทร์.......แจ่มฟ้า
เพ็ญหนึ่งเลื่อนรูปผัน..........ผายแทรก ทรวงเนอ
เพ็ญใช่เพ็ญถ้วนหน้า..........หากหน้านางเดียว

๐ คืนเพ็ญ, เพ็ญพักตร์แต้ม..ตาชาย
เพ็ญยิ่งเพ็ญจันทร์ฉาย.......ฉาบฟ้า
โอ้พักตร์รูปเพ็ญผาย..........เผยยั่ว หยอกเนอ
แต่ชมดชม้อยหน้า.............สักหน้าฤๅเสมือน

๐ อรเอยอย่าเอ่ยอ้อน.........อาดูร
ขวัญจักฝากใจพูน.............เพิ่มเศร้า
รอนเถิดทุกข์ไพบูลย์..........ควรบ่ง
คำจักคอยกล่อมเกล้า.........ก่อนอ้อมอก-แขน

๐ เจิมใจแจ่มพักตร์แผ้ว......พิมพ์แข
สูงส่งเกินปรับแปร.............เปลี่ยนได้
พันหมื่นเพ่งตาแล.............เล็งรูป นั้นนา
หวงพ่างแหวกทรวงไว้.......แทรกน้องในทรวง

๐ ไตรตรึงษ์ตรีเทพแสร้ง....เสกสรร อรฤๅ
พิศรูปเพียงรูปฝัน..............ฝากชู้
ท่วงทีอิริยาผัน..................ผายร่าง นั้นนา
ผายผ่านนัยน์ตารู้..............แต่รู้ยากเลือน

๐ ต่างแดนต่างกรอบห้วง....เพ-ลา
ต่างค่ำคืนดาริกา...............เกลื่อนห้อม
ต่างร้อนต่างหนาวภา-........วะต่าง ต่างแม่
ต่างเพื่อนต่างเภทล้อม.......แต่เว้นนิวรณ์ถวิล

๐ คิดศรีเสาวภาคพร้อง.......พจมาน
พากย์พร่ำเพียงพวงมาลย์...มอบคล้อง
อบร่ำรสหอมละลาน...........รื่นสู่ ใจแม่
หมายรื่นห้วงอกต้อง..........เตรียบซึ้งตรึงภิรมย์

๐ รวยรวยลมเรื่อยริ้ว..........รัญจวน ใจนา
นึกรูปเนื้อรอยนวล.............อ่อนน้อง
รื่นรสพัสตราอวล..............กลิ่นอบ นั้นนา
รอยแม่ห่มไว้ป้อง..............ปกเนื้อยังหอม

๐ ดึกเดือนจะดับคล้อย.......คลอดาว
นึก-โอบรูปป้องหนาว.........เหน็บเนื้อ
อ้อมอกกับเนตรวาว...........วามเลศ นัยแม่
อุ่นจักค่อยโชนเชื้อ............ฝ่าเชื้อเชิญสมร

๐ นึก-โฉมละม่อมเนื้อ........นวลนาง พี่เอย
จะตื่นแต่ตรู่สาง................โสรจน้ำ
อบร่ำกลิ่นหอมพลาง.........เตรียบพากย์ ตอบฤๅ
พากย์แต่งความตอบย้ำ......สวาดิรู้รับรอง

๐ อ้าอรเจิมจิตหล้า............เล็งฉงน
ฤๅรูปทิพพิมานบน.............แบ่งหน้า
องค์พิษณุกรรมดล............ดาลรูป มาฤๅ
มากระหวัดใจว้า-..............วุ่นละห้อยคอยเห็น

๐ ในนารวงข้าวลู่..............เขียวสลอน
ลมผ่านริ้วอรชร.................เชิดต้น
นึก-พิมพ์รูปอัปสร.............สายสวาดิ
จักออดอ้อนเหลือล้น.........กับอ้อมแขนไฉน

๐ สั่งสมศีลแม่พร้อม..........พรั่งบุญ มาฤๅ
จึงแวดล้อมเอื้อคุณ............เดชค้ำ
รังรูปละเมียดละมุน............เต็มเมต ตาเอย
หอมพฤติอิริยาล้ำ..............ยิ่งล้ำเพรงกุศล

๐ รอนพรรณภาณุมาศเศร้า..เสื่อมแสนย์
เมื่อโลกต่ำหมุนแกน...........กลับข้าง
ให้จันทร์เลื่อนดวงแหน.......ห้อมห่ม ฟ้าเนอ
มืดหม่นบนอ้างว้าง.............หว่างเฝ้าคะนึงขวัญ

๐ อาสูรสุดสวาดิสร้อย........เสาวคนธ์
จักเงียบเหงาห่วงระคน.......อยู่ห้อง
ถวิลทิพย์สุดาดล...............ดาลรูป มาแม่
จักตระกองกรป้อง.............ปกเนื้อนวลถนอม

๐ จงกลกรรณิเกศแก้ว........กรองมาลย์
ตามประทีปอธิษฐาน..........ประเทียบถ้อย
จนรอบสุริยะกาล...............เคลื่อนผ่าน นั้นแม่
อ้อมอกอุ่นจักคล้อย...........เคลื่อนห้อมโอบขวัญ

๐ อ่อนช้อยอัญชลิตเบื้อง....สรวงบน
สวมสอดบุษบาดล.............ดอกสร้อย
หอมรูปรสเสาวคนธ์...........ควรอบ ร่ำแม่
เพื่อศัพท์เสียงกระซิบถ้อย...กระทบให้ละห้อยหา

๐ โคมทองประทีปแก้ว.......ชัชวาล
แต่งกอปรกรองอธิษฐาน.....ทิพไท้
พึงดลจิตรูปคราญ.............ครวญแต่ ถวิลนา
ถวิลอกเรียมให้.................โอบเนื้อพะนอถนอม
.
.
.

แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 52 22:30:02

จากคุณ	: สดายุ...
เขียนเมื่อ	: วันพ่อแห่งชาติ 52 22:27:21