ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 101 ไปกันใหญ่ เช้าวันอาทิตย์ สองสาวสองวัยมาเรียและมารตีหอบหิ้วกระเป๋ากันคนละใบออกมาจากรถแท็กซี่ที่หน้าคอนโดใจกลางกรุงเทพมหานคร เมื่อผ่านห้องโถงใหญ่ สองสาวตรงไปที่ลิฟต์พิเศษสำหรับผู้อยู่อาศัยชั้นที่ห้าร้อยขึ้นไปเท่านั้น ท่ามกลางการแอบเมียงมองของยามรักษาการ แต่ก็ไม่มีใครเข้ามาถามหรือทักท้วง เพราะลิฟต์ตัวนั้นเปิดได้ด้วยลายนิ้วมือเท่านั้น ถ้าสองสาวเปิดลิฟต์ได้ก็แสดงว่าพวกเธอเป็นผู้ที่มีสิทธิ์ขึ้นไปบนชั้นที่เป็นที่อยู่ของเจ้าของตึก “แม่ว่า น้องจะตกใจไหม ถ้าเจอเราสองคน” มาเรียเปิดปากทันทีที่ลิฟต์ปิด “จะตกใจทำไม เราสองคนก็ใช่ว่าจะไม่เคยไปไหนมาไหนสักหน่อย” มารตีทำราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติที่เธอจะเดินทางข้ามทวีปมาด้วยเครื่องบินโดยสารมาหาลูกชายเองโดยไม่ยอมรอสามีที่ยังทำงานวุ่นอยู่ “มันก็ใช่นะแม่ขา แต่หนูจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่แม่ใช้บริการเครื่องบินพาณิชย์น่ะมันเมื่อยี่สิบปีก่อน เที่ยวนั้นเครื่องบินตกหลุมอากาศจนแม่ไม่สบาย ตั้งแต่นั้นพ่อก็ยื่นคำขาดให้แม่บินด้วยเครื่องของเราเท่านั้น” มาเรียรำลึกความหลังยิ้มๆ ชั้นที่ 501 เสียงประกาศจากคอมพิวเตอร์ควบคุมลิฟต์ดังขึ้น สองสาวเดินออกจากลิฟต์มาสู่ห้องโถงกว้างอีกแห่งหนึ่ง หุ่นยนต์ยามรักษาการณ์ก็เดินตรงมาหาสองสาวทันที “ขออภัยครับ พวกคุณขึ้นมาเพื่อติดต่อเรื่องอะไร และโปรดแสดงบัตรประจำตัวด้วยครับ” สองสาวยกพาสปอร์ตให้อยู่ในระดับสายตาของหุ่นยนต์ มันกวาดสายตาอ่านบาร์โค้ดเพียงแวบเดียวก็ยกมือตะเบ๊ะ “สวัสดีครับคุณมารตี คุณมาเรีย” มารตียิ้มก่อนจะถาม “มิคาเอลอยู่หรือเปล่า” “คุณมิคาเอลไม่อยู่ครับ แต่คุณนิกกี้อยู่ที่ชั้น 548 กำลังคุมช่างให้ปรับปรุงห้องอยู่ ผมจะรายงานให้คุณนิกกี้ทราบว่าพวกคุณมานะครับ” “ขอบใจ งั้นช่วยบอกให้นิกกี้ไปพบพวกฉันที่ชั้น 545 ก็แล้วกันนะ” มารตีหมายถึงชั้นที่เป็นที่พักส่วนตัวของเธอ ตึกหลังนี้มิคาเอลกันไว้เป็นที่พักส่วนตัวห้าสิบชั้น การรักษาความปลอดภัยและงานบ้านต่างๆทำโดยหุ่นยนตร์ทั้งหมด สถานที่นี้จึงได้รับการดูแลอย่างดี และอย่าหวังว่ามนุษย์ภายนอกคนไหนจะสอดส่องเข้ามาได้ เมื่อพวกเธอขึ้นลิฟต์มาถึงชั้นที่ต้องการก็พบนิกกี้มารอรับอยู่แล้ว “สวัสดีครับ” ชายหนุ่มรีบเข้ามาช่วยถือกระเป๋า และเปิดประตูให้ทั้งสองเข้าห้องพัก มารตีเดินไปนั่งพักที่ชุดรับแขกเพื่อคลายความเหนื่อยล้า หุ่นยนตร์แม่บ้านก็นำน้ำมะนาวของโปรดของเธอมาเสริฟทันที มาเรียเดินตามเข้ามาในห้อง เธอเหลียวมองไปรอบๆอย่างพอใจที่เครื่องปรับอากาศได้ปรับอุณหภูมิจนเย็นฉ่ำกำลังดี “ใช้หุ่นยนตร์ดูแลบ้านก็ดีไปอีกแบบนะ” มาเรียออกความเห็นก่อนจะหันไปรับน้ำส้มคั้นจากหุ่นยนตร์ “ครับ” นิกกี้แค่รับคำ “กำลังปรับปรุงห้องอะไรอยู่หรือ” มารตีถาม “อ๋อ คุณหมวย เอ่อ..” นิกกี้หลุดปากตอบ แล้วก็หยุดไปเพราะไม่แน่ใจว่าควรพูดต่อหรือเปล่า “คนที่เล่นเกมกับมิคหรือ” มาเรียซ้อมค้างทันที “เอ่อ คุณมิคบอกพวกคุณแล้วหรือครับ” นิกกี้ถอนหายใจอย่างโล่งอก เพราะก่อนจะไปพบครอบครัวเที่ยวนี้ มิคาเอลยังบ่นๆอยู่ว่าไม่แน่ใจว่าจะบอกครอบครัวเรื่องการสืบสวนบริษัทเกมของเขาดีหรือไม่ “มิค ไม่เคยปิดบังอะไรพวกเราอยู่แล้วนี่” มารตีสวมรอยจนเนียนสนิท เพื่อหลอกถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างหญิงสาวแปลกหน้ากับลูกชายคนเล็ก “ครับ คุณมิคไม่คิดจะปิดบังแน่นอนอยู่แล้วครับ เพียงแต่ไม่แน่ใจอยู่บ้างว่าถึงเวลาแล้วหรือยัง ถ้าคุณมิคบอกแล้วก็แสดงว่าตกลงใจแน่นอนแล้ว” นิกกี้หมายถึงเรื่องในบริษัทเกม ไม่ได้เฉลียวใจเลยว่าคนฟังคิดถึงเรื่องอื่นอยู่ “แล้วเธอว่า มิคเขาแน่ใจหรือยังล่ะ” มาเรียซ้อมค้างต่อไป “โธ่จะไม่แน่ใจได้ยังไงครับ ตามมาเป็นปี กว่าจะก้าวหน้ามาถึงขนาดนี้” นิกกี้ยังพูดเรื่องเกมอยู่ แต่คนฟังนึกว่าเรื่องมิคกับหมวย “มิคเขารู้จักกับหมวยมานานแล้วหรือ” มาเรียเริ่มเข้าประเด็นที่ตนเองสนใจ นิกกี้ฟังแล้วก็งุนงงนิดหน่อยที่จู่ๆมาเรียก็เปลี่ยนเรื่อง “ก็นานพอสมควรครับ” เขาตอบกลางๆ “ไหนว่า เพิ่งรู้จักกันมาไม่นาน หรือจะเคยเจอกันในเกมมาก่อน” มารตียังช่วยลูกสาวต่อไป “เอ่อ ครับ เจอกันในเกมก่อนจะเจอตัวจริงครับ” นิกกี้แปลกใจ จะถามถึงคุณหมวยทำไมนักหนา “แล้วนี่เตรียมห้องทำไมหรือ” มารตีซัก “คุณมิคให้เตรียมไว้ก่อน เห็นว่าจะชวนมาอยู่ด้วย” นิกกี้เข้าใจว่าทั้งคู่รู้เรื่องการสืบสวนอยู่แล้วก็เลยไม่ขยายความ “ไฮ้ แล้วเขาจะยอมมาหรือ” มาเรียสะดุ้ง น้องชายเธอถึงจะโตมากับวัฒนธรรมตะวันตก แต่ก็น่าจะรู้นี่นาว่า ที่เมืองไทย การอยู่ด้วยกันก่อนแต่งยังไม่ได้รับการยอมรับสักเท่าไร “ก็คงแล้วแต่คุณหมวยล่ะครับ แต่เห็นคุณมิคว่า ถ้าไม่มา ก็ต้องเลิก” นิกกี้หมายความว่า มิคาเอลคงบังคับให้อาหมวยเลิกเล่นเกม ถ้าเธอไม่ยอมมาพักที่นี่เพื่อจะใช้เครื่องเล่นเกมที่ปลอดภัยกว่าในคอนโดแห่งนี้ แต่มารตีฟังแล้วถึงกับยกมือขึ้นทาบหน้าอกอย่างตกใจ “ตายแล้ว ทำไมทำอย่างนั้น” “ก็ถ้ามาอยู่ที่นี่ ก็จะได้ดูแลไงครับ” นิกกี้ชักงง คุณมิคลืมเล่าเรื่องเครื่องเล่นเกมรุ่นใหม่ที่มีระบบตรวจจับความผิดปกติของสมองและอุปกรณ์ช่วยชีวิต ที่เพิ่งจะผลิตเสร็จแค่สองเครื่องเลยหรือ มาอยู่เล่นเกมที่นี่โดยใช้เครื่องนี้ปลอดภัยกว่าเห็นๆ ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น “แล้วเอาเรื่อง เลิกไม่เลิกไปบังคับได้ยังไง ลูกสาวเขาทั้งคน” มารตีรับไม่ได้ นิกกี้ชักงง เรื่องเล่นเกมมันสิทธิส่วนบุคคลก็จริงอยู่ แต่ถ้ามีแววจะไม่ปลอดภัย ห้ามก็ดีแล้วนี่นา เขายังเห็นด้วยเลย แต่เขาก็ให้ข้อมูลไปตามที่มิคาเอลเคยพูดให้ฟัง “เห็นคุณมิคว่า ยอมถูกเกลียดดีกว่าต้องเสียใจไปทั้งชีวิตครับ” สองแม่ลูกหันไปสบตากันก็รู้ว่าพวกเธอคิดตรงกันว่าคราวนี้ มิคาเอลอาการหนัก ในขณะที่นิกกี้ก็ยังสงสัยว่าสองคนนี่จะส่งสายตากันไปทำไม เรื่องมันออกจะเห็นได้ชัด คนอื่นที่กลายเป็นเจ้าชายเจ้าหญิงนิทราโดยที่คุณมิคไม่รู้เรื่อง นายเขายังเดือดเนื้อร้อนใจตามสืบด้วยตนเอง แล้วที่ถ้าคุณหมวยเป็นอะไรไปทั้งๆที่ป้องกันได้ ก็ต้องเสียใจไปตลอดชีวิตอยู่แล้ว “คุณนิกกี้ เครื่องบินจากเกาะ I110 จะลงที่ดาดฟ้าในอีกห้านาที” หุ่นยนตร์แม่บ้านเข้ามารายงาน “ใครมาหรือ” มาเรียถาม “คุณหมวยครับ คุณมิคให้เอาเครื่องบินไปรับมาแต่เช้า ผมขอตัวก่อนนะครับ” นิกกี้ต้องไปรับอาหมวยที่ดาดฟ้า “นิกกี้” มารตีเรียก “ครับ” เขาหันมารอรับคำสั่ง “ตอนนี้มิคไม่อยู่ ห้องที่จัดไว้ให้เธอก็ยังไม่เสร็จ คุณพาแม่หนูหมวยคนนี้มาที่นี่ก่อนดีกว่า เราจะได้คุยกันพลางๆระหว่างรอมิคกลับมา” มารตีสั่ง --------------------------------------- ณ ศูนย์วิจัยระบบประสาท ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร มิคาเอลกำลังเดินเป็นเพื่อนวินไปที่หลอดแก้วขนาดยาวเกือบสองเมตรครึ่ง วินมองหลอดแก้วแล้วกลืนน้ำลาย “วินต้องลงไปนอนในนี้หรือฮะ” “ไม่ต้องกลัวหรอก วินจะตื่นอยู่ตลอดเวลา เขาให้วินเลือกแล้วนี้ว่าจะดูหนังเรื่องอะไร ระหว่างที่เครื่องสแกนสมอง วินก็จะได้ดูหนังไปด้วย มันก็เหมือนวินนอนดูหนังนั่นแหละ อาจจะมืดหน่อยแต่ไม่มีอะไรน่ากลัว” มิคาเอลปลอบ “คุณเคยตรวจด้วยหรือฮะ” วินถาม “ก็เคยดูหนังที่นี่ไปหลายเรื่องอยู่ เสียดายที่มีแต่สารคดี ไม่ยักมีหนังดังๆบ้างเลย” มิคาเอลพยายามพูดเล่นให้วิน คลายกังวล ซึ่งก็ได้ผล เพราะวินยอมปีนขึ้นไปนั่งบนหลอดแก้วทันที “รอผมด้วยนะครับ” เมื่อพ่อแม่ต้องอยู่กับน้องที่ไม่คุ้นเคยกับโรงพยาบาล วินก็เหลือมิคาเอลเป็นที่พึ่ง “โอเค ผมจะอยู่ที่ห้องข้างๆนี้จนตรวจเสร็จ” มิคาเอลชี้ไปที่ห้องควบคุมเครื่องตรวจที่กั้นด้วยกำแพงกระจก วิน พยักหน้าอย่างสบายใจขึ้น เมื่อแน่ใจว่า ทันทีที่ออกจากเครื่องตรวจเขาจะเห็นคนคุ้นเคยทันที “ขอบคุณครับ” วินนอนลง เจ้าหน้าที่ก็เริ่มปิดหลอดแก้วและเตรียมการตรวจ มิคาเอลเดินไปอยู่ในห้องที่เขาบอก เมื่อหันมาอีกทีก็เห็นวินโบกมือให้เขา เขาโบกมือตอบ ความไว้ใจที่เด็กคนนี้มอบให้ ทำให้เขารู้สึกผูกพันกับเด็กคนนี้อย่างน่าประหลาดใจ -------------------------------------------- ที่ห้องรับรองใกล้ๆห้องตรวจ เด็กหญิงชมพู่กำลังกินไอศกรีมและนั่งฟังนิทานร่วมกับเด็กๆหลายคนที่ป่วยอยู่ที่นี่ พ่อแม่จึงมีเวลาปลีกตัวมาคุยกันเอง “ดูมัน เมื่อกี้ก็โยเยจนไม่ยอมให้เราคลาดสายตา ห้องตรวจนั่นก็ดันไม่ให้เด็กเข้าอีก แล้วนี่ดูสิ ไปนั่งฟังนิทานกับเขาเฉยเลย หวังว่าจะไม่เอาโรคอะไรกลับบ้านนะ” ป๊าบ่นอย่างหมั่นไส้เล็กๆ เพี๊ยะ ม๊าตีแขนป๊าทันที “ปากเสีย เด็กพวกนั้นโชคร้ายพอแล้วที่เป็นโรคทางสมอง คุณยังจะหาว่าพวกเขาเป็นโรคติดต่ออีกหรือ ใจร้ายจริงๆ” “โธ่ ผมพูดเล่น” ป๊าลูบแขนป้อยๆ “พูดเล่นก็ไม่ได้” ม๊าทำเสียงดุ “โอเคๆ ไม่เล่นแล้ว คุณสัมภาษณ์หมอนั่นแล้วได้ความว่าไงบ้าง” ป๊าเข้าเรื่องทันที “จะได้เรื่องอะไร ทั้งชมพู่ทั้งวินอยู่ด้วยตลอด ถามลงรายละเอียดไม่ได้หรอก แต่ทั่วๆไปก็ดี หน้าตาดี กริยามารยาทดี ฐานะดี การงานมั่นคง ไม่มีที่น่าตำหนิ” ม๊าพูดเรียบๆ แต่ป๊าฟังจนหน้าเบ้ “คุณพูดอย่างกะ มิคาเอล แมกนัส เป็นไอ้หนุ่มข้างบ้านทั่วไป ไอ้เรื่องฐานะน่ะผมรู้ตั้งแต่มันเอาลีมูซีนมารับแล้ว แล้วยังโรงพยาบาลเอกชนแพงลิบลิ่วแบบนี้ เงินไม่ทิ่มตาให้มันรู้ไป จะบอกให้ อวดรวยขนาดนี้ นิสัยเสียแน่ๆ ผมไม่ให้ผ่าน” ป๊าประกาศอย่างมั่นใจ ม๊าขมวดคิ้ว “เอ๊ะ คนมีเงิน ใช้เงินเพื่อความสะดวกมันผิดตรงไหน อีกอย่างถึงคุณไม่ให้ผ่าน ถ้ายายหมวยให้ผ่าน คุณจะทำอะไรได้” “ไม่รู้ คุณต้องช่วยผมหาข้อเสียของหมอนั่น ยังไงผมก็ไม่สนับสนุน รวยแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ ต้องมีผู้หญิงอื่นด้วยแน่ๆ ขืนอาหมวยหลงคารมมันเข้าต้องช้ำใจทั้งชีวิต ผมไม่ยอม” บทจะดื้อ ป๊าก็ไร้เหตุผลได้เหมือนกัน ม๊าก็เลยได้แต่ถอนหายใจ “โอเค ฉันจะช่วยตรวจสอบ แต่บอกไว้ก่อน ไม่ว่าหมวยเขาตัดสินใจยังไง คุณต้องยอม ชีวิตเขา เขาต้องเลือกเอง แล้วถ้าคุณยังหาเรื่อง เพราะแค่หวงน้องสาวละก็ ฉันจะจัดการคุณเอง” ป๊ายิ้มแป้นที่ได้คำตอบถูกใจ รวบตัวม๊ามาหอมแก้มทั้งที่โดนชี้หน้าคาดโทษอยู่นั่นแหละ “รักม๊าที่สุดเลย” ---------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 05:34:53

ความคิดเห็นที่ 2 บทที่ 102 คุยกันรู้เรื่อง? ตื้ดๆๆ นิกกี้รีบปิดประตูดาดฟ้า แล้วกดรับโทรศัพท์ที่ส่งสัญญาณเรียกไม่หยุดทันที “ครับ ครับ ครับ” ชายหนุ่มรับคำไม่ขาดสาย ขณะที่มือก็วุ่นอยู่กับการใส่รหัสกดลิฟต์และโบกไม้โบกมือให้อาหมวยตามเข้ามา พอลิฟต์ปิด ชายหนุ่มก็คุยโทรศัพท์เสร็จพอดี “เดี๋ยวผมต้องไปคุยกับช่างที่ชั้น 548 คุณมายาวดีลงลิฟต์ต่อไปที่ชั้น 545 เลยนะครับ” นิกกี้สั่งอย่างหอบๆ “คุณมิคาเอลอยู่ที่นั่นหรือคะ” อาหมวยถาม “ไม่อยู่ครับ ตอนนี้คุณมิคยังอยู่ที่โรงพยาบาล แต่คุณแม่กับพี่สาวคุณมิคเพิ่งมาถึง ก็เลยให้คุณไปพบหน่อย” นิกกี้นึกไม่ออกเหมือนกันว่า คุณมารตีกะคุณมาเรียจะอยากเจออาหมวยไปทำไม แต่เมื่อสั่งมาก็จัดให้ “แล้ว..” อาหมวยกำลังจะถามว่าให้ไปพบเรื่องอะไร ลิฟต์ก็มาถึงชั้น 548 เสียแล้ว นิกกี้ก็รีบออกไปเสียจนอาหมวยถามไม่ทัน แต่ก็ยังดีที่เขาอุตสาห์นึกได้หันมาตะโกนบอกอาหมวยว่า “คุณออกจากลิฟต์แล้วเลี้ยวขวา เคาะประตูห้องแรกเลยนะครับ” ชั้น 545 ลิฟต์กำลังเปิด อาหมวยเดินไปเจอประตูก็เคาะตามคำสั่ง เมื่อเปิดออกเธอก็ยิ้มให้สาวสวยที่น่าจะอายุมากกว่าเธอสักสิบปีอย่างธรรมดาๆ ไม่ได้สังเกตหรือรับรู้เลยสักนิดว่า เสื้อผ้าของฝ่ายตรงข้ามนั้นฝีมือดีไซน์เนอร์ชื่อดังทั้งตัว เครื่องประดับไม่ว่าแหวน นาฬิกา ต่างหูก็ดีไซน์พิเศษมีชุดเดียวชิ้นเดียวในสุริยะจักรวาล เมื่อกลิ่นหอมอ่อนๆลอยมาเข้าจมูก อาหมวยก็สะดุดนิดเดียวว่าหอมจัง ไม่รู้อีกเหมือนกันว่า น้ำหอมแบบน้ำหยดละหลายหมื่นเพราะบริษัทน้ำหอมเขาปรุงและขายให้คนๆเดียว สรุปว่ารัศมีความรวยอันเรืองรองจับตาของมาเรีย ไม่ได้สะดุดตาอาหมวยเลยสักนิด เธอเลยสามารถยิ้มหวาน ไร้ความตื่นเต้น แนะนำตัวกับคนที่มาเปิดประตูให้ได้แบบไม่ติดขัด “สวัสดีค่ะ ดิฉันมายาวดี คุณนิกกี้ให้ดิฉันมาที่นี่..” อาหมวยพูดไม่ทันจบประโยค คนเปิดประตูก็คว้ามือเธอจูงเข้าไปในห้องแล้วตะโกนลั่น “แม่ขา หนูหมวยของแม่มาแล้ว” มาเรียจูงอาหมวยไปพบหญิงวัยกลางคนที่ยังสวยสะพรั่ง อาหมวยกำลังจะยกมือไหว้ ก็โดนผลักให้นั่งกับเก้าอี้นวมใกล้ๆเสียก่อน ท่าไหว้ของเธอจึงเก้ๆกังๆเป็นพิเศษ “นมัสเตจ๊ะ” มารตีหลุดปากรับไหว้อาหมวยเป็นภาษาฮินดี และเช่นเคย รัศมีความรวยอันเรืองรองที่ปรากฏในเสื้อผ้าหน้าผมและเครื่องประดับ ไม่ได้ทำให้อาหมวยประหม่าหรือรู้สึกว่าตัวเองเทียบไม่ได้เลยสักนิด “เอ่อ สวัสดีค่ะ คุณนิกกี้ให้ดิฉัน..” “ดิฉง ดิฉัน อะไรกัน เรียกตัวเองว่าหมวยนั่นแหละ ชื่อหมวยไม่ใช่หรือ” มาเรียเบรคอาหมวยเอี๊ยด “เอ่อ ค่ะ” อาหมวยเริ่มงง “แม่คะ แม่คุยไปก่อนนะ ขอหนูไปเปิดกระเป๋าหยิบข้าวของก่อน” มาเรียหันมาพิจารณาอาหมวยอย่างหมายมาด เริ่มตั้งแต่ผมยุ่งๆที่โดนลูบหลังจากที่ลมตีตอนลงฮอแบบไม่เข้าที่ดีนัก มาที่ตาหน้าเกลี้ยงเกลา ไร้ร่องรอยเครื่องสำอาง และเมื่อไล่สายตามาถึงเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบ มาเรียก็ยิ้มอย่างพอใจที่อย่างน้อยสีสันและรูปแบบของเสื้อผ้าอาหมวยก็ยังไปด้วยกันได้ เธอกระวีกระวาดไปหยิบเครื่องมือเตรียมแต่งตัวตุ๊กตาเต็มที่ “หนูหมวย แม่เรียกอย่างนี้ได้ไหมจ๊ะ” มารตีมองตามลูกสาวยิ้มๆก่อนจะหันมาทักอาหมวย และเมื่อเห็นเธอทำท่าเหมือนจะทำอะไรไม่ถูก มารตีก็ออกคำสั่ง “มานั่งตรงนี้สิจ๊ะ จะได้คุยกันถนัดๆ” เธอตบลงที่เบาะข้างๆ อาหมวยขยับเข้าไปตามคำสั่ง ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า กำลังจะโดนตรวจสอบอย่างละเอียด   ------------------------------------------------ มาเรียหาวหวอดอยู่นอกห้องครัว เธอแอบดูแม่ที่กำลังกำชับกำชาอาหมวยถึงขั้นตอนการทำอาหารสูตรพิเศษแล้วเดินไปล้างมือ ก็ได้แต่ถอนใจ “เจอกันวันแรก ก็จับมือสอนให้ทำอาหารโปรดตามิคเลย กลัวลูกสะใภ้มัดใจลูกชายไม่อยู่เหรอ” โดยลืมไปว่าเมื่อกี้ตัวเองก็ตั้งท่าจะจับอาหมวยแต่งตัวอยู่เหมือนกัน แต่รสนิยมคุณเธอหวานไปหน่อย อาหมวยเลยไม่ค่อยให้ความร่วมมือ “อ้าว มาเรีย มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ แม่เกือบจะเดินชนเข้าให้แล้ว” มารตีถามลูกสาวอย่างตกใจนิดหน่อย “มาดูแม่นั่นแหละ ไม่ง่วงหรือ เวลาทางโน้นก็เที่ยงคืนแล้วนะคะ” มาเรียตอบไปหาวไป “ง่วงก็ไปนอนก่อนสิ รอทำไม นี่แม่ก็เพิ่งจดวิธีทำขั้นสุดท้ายให้หนูหมวย นี่ก็จะไปนอนแล้วเหมือนกัน” มารตีเลยพาตัวลูกสาวไปส่งถึงห้อง แล้วค่อยไปนอน ปล่อยให้คนที่คิดว่าเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ง่วนอยู่ในครัวคนเดียว ------------------------------------- “เจริญจริงๆบ้านนี้ จ้างวิทยาศาสตร์มหาบัญฑิตมานั่งช่างตวงวัด ปั้นแป้งทำพาย” อาหมวยบ่นงึมๆงำๆ ในขณะที่มือก็ถือแปรงป้ายไข่แดงไปที่ตัวพายก่อนจะเอาเข้าเตาอบอันเป็นขั้นตอนสุดท้าย “แม่ครับ อ้าวคุณ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” มิคาเอลเดินตามกลิ่นอาหารเข้ามาถึงครัวแต่กลับไม่เจอคนที่เขาคิดว่าจะเจอ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังทำความความเคยชินที่โดนตามใจมาตั้งแต่เล็กจนโต คว้าขนมที่ยังไม่เข้าเตาอบมาบิแป้งออกเลือกกินแต่ไส้ต่อหน้าต่อตาอาหมวยที่โดนบังคับให้นั่งปั้นอยู่ตั้งนาน “นั่นคุณทำอะไรน่ะ” อาหมวยแหว ด้วยความลืมตัว ลืมหมดเลยว่านี่บ้านเขา ขนมก็ของเขา ตัวเองเป็นแค่ลูกจ้างที่โดนแม่เขาชวนแกมบังคับให้หลังขดหลังแข็งทำขนมอยู่แค่ครึ่งวันเท่านั้นเอง มิคาเอลกลืนไส้ขนมก่อนจะหันมาตอบ “ก็กินขนมนะสิ ถามได้ แล้วนี่แม่ผมไปไหน” “ไปนอนแล้ว และถ้าคุณหิวจัดขนาดนั้น ก็นี่” อาหมวยวางกะละมังที่มีไส้ขนมเหลืออยู่นิดหน่อยให้ “กินไอ้ที่อยู่ในนี้ ห้ามหยิบของในถาดออกมาแกะกินอีกจนกว่าจะอบเสร็จ” มิคาเอลมองอาหมวยที่ออกคำสั่งปาวๆอย่างอึ้งๆ “เห็นเราเป็นวินหรือไงหว่า” แต่ก็คว้าไส้ขนมไปทั้งกะละมังอยู่ดี “นี่คุณขอชาผมสักถ้วยสิ เอาชาขาวนะ” อาหมวยวางผ้าเช็ดมือลงกับโต๊ะเตรียมอาหารทันที “คุณมิคาเอล ดิฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์ประจำห้องแลปบนเกาะ I110 นะคะ ที่ยอมทำขนมกับแม่คุณทั้งเช้านี่ก็เพราะเกรงใจผู้ใหญ่ นี่คุณจะยังมาสั่งให้ดิฉันชงชาอีกหรือคะ มันผิดไปจากหน้าที่ที่คุณระบุไว้ตอนประกาศรับสมัครนะคะ” “ชงชามันไม่วิทยาศาสตร์ตรงไหน” มิคาเอลบ่นเบาๆหลังจากที่เห็นท่าเกือบถึงจุดเดือดของอีกฝ่ายแล้ว แต่ก็ยังอดแหย่ต่อไม่ได้ “คุณดูสิ เห็นไหมน้ำก็ต้องต้มให้อยู่ที่ 82 องศา แช่ชาก็ต้องแช่นาน 4-6 นาที ไม่งั้นไม่หอมไม่อร่อย คนทำต้องแม่นเหมือนตอนทำแลปเหมือนกัน” มิคาเอลตั้งโปรแกรมชงชาขาวที่ออโต้เชฟท่ามกลางสายตาขุ่นขวางของอาหมวย อาหมวยค้อนขวับก่อนจะหันไปยกขนมเข้าเตาอบ เธอหลีกเลี่ยงการปะทะกับคนช่างแหย่ด้วยการเก็บกวาดอุปกรณ์ทั้งหลายใส่เครื่องล้างจานอย่างเงียบๆ พอทำทุกอย่างเรียบร้อย ก็หันมาเจอกะละมังไส้ขนมที่ตอนนี้ว่างเปล่าไปเรียบร้อยแล้ว “ฝากอีกใบสิ” อาหมวยรับมาอย่างไม่ค่อยจะนิ่มนวลนัก เมื่อปิดเครื่องล้างจาน เธอก็หันไปถามคนที่กำลังยืนจิบชาสบายอารมณ์ด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “วินเป็นอย่างไรบ้าง และอย่าลืมว่าคุณเป็นหนี้คำอธิบายกับฉันอยู่” มิคาเอลวางถ้วยชาที่เคาท์เตอร์ เขาดึงกระดาษมาเช็ดปากช้าๆ “วินสบายดี ไม่มีปัญหาใดๆทั้งสิ้น ส่วนอีกเรื่อง คุณตามผมไปที่ห้องทำงานดีกว่า” ------------------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 05:41:15

ความคิดเห็นที่ 3 อาหมวยทรุดตัวลงนั่งกับโซฟารับแขกอย่างอ่อนแรงเมื่อเห็นภาพคนนอนเรียงเป็นแถวที่มิคาเอลฉายขึ้นจอภาพบนกำแพง “คุณต้องปิดบริษัทเกม” “จนถึงตอนนี้ผมยังไม่มีหลักฐานที่จะเชื่อมโยงเคสเหล่านี้ไปถึงการเล่นเกมปกติที่พวกคุณเล่นอยู่ คนเหล่านี้เป็นพนักงานของบริษัททั้งหมด ไม่มีผู้เล่นแม้แต่คนเดียว” มิคาเอลที่ยืนอยู่ข้างๆอธิบายเสียงเรียบ “แต่มันก็พิสูจน์แล้วว่าไม่ปลอดภัย” อาหมวยพยายามเถียง “สำหรับพวกเขา ไม่ใช่คนเล่นเกม อย่างน้อยก็ในตอนนี้” มิคาเอลถอนหายใจ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานที่อยู่อีกด้านของห้อง “แล้วคุณจะไม่ทำอะไรเลยหรือไง” อาหมวยลุกขึ้นถาม เธอเดินตามมาที่โต๊ะทำงาน “ผมกำลังสืบสวนเรื่องนี้อยู่” “อย่างเงียบๆแล้วก็เอาชีวิตคนไปเสี่ยงนี่นะ” อาหมวยขึ้นเสียงเพราะทนไม่ได้ เธอจ้องตามิคาเอลราวกับจะทวงคำตอบ “คุณ นั่งลงก่อน” มิคาเอลเดินอ้อมมาจับตัวให้อาหมวยนั่งลง เขาดึงเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ใกล้ๆมานั่ง “ผมให้คุณดูข้อมูลทั้งหมดแล้วไง ตอนนี้เรามีคนไข้ที่ให้ข้อมูลอะไรไม่ได้ มีคนตายที่น่าสงสัยแต่ตำรวจบอกว่าเป็นอุบัติเหตุ ไม่มีตำรวจที่ไหนรับทำคดีนี้หรอก อย่าว่าแต่จะปิดบริษัทแล้วกระทบคนทำงานหลายหมื่นหลายแสนคนเลย แค่ขยับให้รู้ว่ากำลังมีการสืบเรื่องนี้อยู่ ผู้เล่นเกมอีกเป็นล้านที่ถูกนำมาเป็นตัวประกันแล้ว มีทางเดียวที่เราทำได้ สืบให้ถึงต้นตอแล้วรวบทีเดียวทั้งหมด” “คุณมีเงิน มีอิทธิพล” อาหมวยยังพูดเหมือนจะกล่าวหาว่ามิคาเอลยังไม่ได้ทำให้เต็มที่ “สิ่งที่ผมมีมันทำให้ผมขอให้ตำรวจสากลช่วยติดตามเรื่องนี้อย่างลับๆได้ การสืบผ่านหุ้นที่พ่อผมมีอยู่ ทำให้ผมรู้ว่ามีการใช้เงินจำนวนมากไปพัฒนาเกมในส่วนที่เรียกว่านรก การสืบผ่านการเล่นเกมทำให้ผมรู้ว่ามีกลุ่มผลประโยชน์หลายกลุ่มทั้งในและนอกกฏหมายทำมาหากินอยู่ในเกม คนในบริษัทเกมไม่มีความสามารถในการอำพรางคดี พวกมาเฟียข้างนอกก็ไม่มีศักยภาพในการเจาะเข้ามาในเกม ต้องมีการร่วมมือหรืออย่างน้อยก็พยายามจะหลอกใช้กันแน่ๆ และผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณในการจับจิกซอร์พวกนี้มาต่อกัน” มิคาเอลมองอาหมวยราวกับจะขอร้อง “ฉันจะช่วยได้อย่างไร” อาหมวยถามเสียงเบา “ผมต้องการโกเลมน้อย มันสามารถพาคนอื่นเข้าไปในโซนที่ยังไม่เปิดใช้ได้ อย่างคราวนี้คุณก็ไปถึงปากทางเข้าโซนนรกแล้ว ขอโกเลมน้อยให้ผม นะครับ” มิคาเอลรวบมืออาหมวยมากุม “แต่มันอันตราย ไม่ใช่หรือ” อาหมวยไม่แน่ใจ “ผมเองก็ยังไม่รู้แน่ว่า ในโซนนั้นจะมีอันตรายอะไรบ้าง คงต้องสอบถามข้อมูลจากสัตว์เลี้ยงทั้งของคุณและของผมนั่นแหละว่า ทำไม จู่ๆพวกมันถึงได้เตือนภัยขึ้นมาพร้อมๆกัน คุณกับหลานจะเลิกเล่นเกมไปก่อนเลยก็ดี ผมจะได้ไม่ต้องกังวล” แต่ดูเหมือนมิคาเอลจะพูดผิด พอได้ยิน อาหมวยก็เปลี่ยนท่าทีจากการนั่งสบายๆเป็นยืดตัวตรง มองหน้ามิคาเอล “คุณไม่ห่วงโกเลมน้อยเลยหรือไง จะให้มันเข้าไปเสี่ยงในสิ่งที่คุณเองก็ยังไม่รู้ว่าอันตรายหรือเปล่านี่นะ” “โธ่คุณ โกเลมน้อยเป็นสัตว์เวทย์ ผมก็ให้คุณพามันไปทำเควสจนฟื้นคืนชีพได้แล้วไง ยังไงคุณก็ได้โกเลมน้อยของคุณคืนแน่ๆ” มิคาเอลเอามือเสยผมอย่างอ่อนใจในความอินกับเกมของอาหมวย “ไม่ได้เด็ดขาด เป็นสัตว์เวทย์แล้วเจ็บปวดไม่เป็นหรืออย่างไร ยังไงฉันก็ไม่ให้โกเลมน้อยไปเสี่ยง” อาหมวยปฏิเสธทันควัน “นี่คุณ ชีวิตคนกับชีวิตสัตว์เวทย์ที่ฟื้นคืนชีพได้นะ ชั่งน้ำหนักดูบ้างสิ ระหว่างสัตว์เวทย์อย่างโกเลมน้อยกับคนจริงๆอย่างผม คุณห่วงใครมากกว่ากัน” มิคาเอลลืมตัว “แล้วคุณเป็นอะไรกับฉันหรือ ฉันถึงต้องห่วงคุณ” อาหมวยก็ตอบทันควันเหมือนกัน ตอบแล้วก็เงียบไปทั้งคู่ ไม่รู้จะแก้ไขสถานการณ์อย่างไรทั้งคนถามคนตอบ สุดท้ายอาหมวยต้องเป็นฝ่ายถอย เพราะไม่ว่าคิดในมุมไหน เธอก็ไม่ควรเอาสัตว์เวทย์ในเกมไปเทียบกับชีวิตคนจริงๆ “ให้โกเลมน้อยช่วยงานคุณก็ได้ แต่ฉันจะอยู่กับโกเลมน้อย ไม่ให้มันต้องเสี่ยงโดยไม่จำเป็น” อาหมวยบอกเสียงอ่อยๆ   “งั้นคุณต้องย้ายมาอยู่ที่นี่” มิคาเอลตัดสินใจหลังจากที่นิ่งคิดอยู่ครู่ใหญ่ “พูดอย่างนี้ได้ไง เห็นฉันเป็นผู้หญิงข้างถนนหรือไง นึกจะชวนก็ชวน แล้วยังงานฉันอีก” อาหมวยแว๊ดทันที แต่ก็ต้องหยุดเพราะอีกฝ่ายยกมือห้าม “ตอนนี้มีเครื่องเล่นเกมต้นแบบ ที่มีอุปกรณ์ช่วยชีวิตติดตั้งไว้อยู่พร้อมแค่สองเครื่อง ถ้าคุณจะเข้ามาช่วยงานนี้ คุณต้องมาเล่นเกมที่เครื่องนี้ที่นี่ ส่วนเรื่องงาน ผมจะย้ายคุณมาที่กรุงเทพ คุณมีหน้าที่อ่านรายงานของบรรดานักวิทยาศาสตร์และหมอที่รักษาคนไข้พวกนั้น แล้วสรุปให้ผมรับทราบ เราจำเป็นต้องรู้ข้อมูลทุกด้านให้เร็วที่สุด ถ้าไม่ตกลง ผมจำเป็นต้องใช้อำนาจผู้ถือหุ้นสั่งแบนคุณกับหลานไม่ให้เล่นเกมนี้อีก เพราะคุณรู้มากเกินไป และผมไม่รู้ว่าคุณจะเสี่ยงกลับไปที่ปากทางเข้านรกนั่นอีกเมื่อไร” มิคาเอลอธิบายยาวเหยียด พยายามเลี่ยงประเด็นที่เขาคิดไม่ถึง อาหมวยตะลึงงันเมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย แม้จะรู้ว่าคนพูดมองที่ความปลอดภัยของเธอเป็นหลัก แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งเธอแบบนี้ “นี่คุณถือดีอะไรมาบังคับให้ฉันย้ายมาอยู่กับ..” ก็อกๆ เสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะขึ้นพอดี มิคาเอลใช้รีโมทปิดจอภาพบนกำแพงแทบจะเป็นจังหวะเดียวกับที่มารตีเปิดประตูเข้ามา “แม่มารบกวนหรือเปล่าจ๊ะ” มารตีถามยิ้มๆ เธอได้ยินประโยคสุดท้ายที่ยังไม่จบของอาหมวยพอดี จึงเดาได้ไม่ยากว่า ลูกชายคงกำลังหาทางชวนให้หนูหมวยของเธอมาอยู่ที่นี่ แต่ท่าทางสาวคงไม่ชอบใจนัก “ไม่หรอกครับแม่ ว่าแต่ แม่มีอะไรหรือเปล่าครับ” มิคาเอลเดินไปรับแม่มานั่งที่เก้าอี้ด้วยท่าทางนุ่มนวล “ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ พอดีแม่ตื่นเพราะเสียงเตือนของเตาอบน่ะ จะนอนต่อก็กลัวว่าจะปรับเวลาไม่ได้สักที พอเอาขนมออกจากเตาแล้วก็เลยเดินมาดูว่า ใครจะชิมบ้าง” มารตีบอกยิ้มๆ สมองก็กำลังปั่นจี๋ คิดว่าจะช่วยลูกชายอย่างไร “ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมจะลงไป” มิคาเอลทำท่าให้แม่รู้ว่าอยากจะคุยกันตามลำพังกับอาหมวยต่อ ซึ่งก็เป็นจังหวะพอดี ที่มารตีคิดออก “อ้อ มิค แม่ขออะไรสักอย่างได้ไหม” “อะไรหรือครับ” “ขอยืมตัวหนูหมวยสักอาทิตย์สิ แม่จะได้มีคนพาเที่ยวกรุงเทพ ให้น้องมานอนที่นี่เลยก็แล้วกันนะ จะได้ไม่ต้องไปๆมาๆ” แล้วก็หันไปหาอาหมวย “ว่าไงจ๊ะ พาแม่เที่ยวอาทิตย์หนึ่งนะ อยู่กับแม่กับพี่มาเรีย ห้องก็อยู่คนละชั้นกับตามิค ไม่มีใครนินทาหรอก หรือถ้าจะให้แม่ไปขอกับใครก่อนก็บอกมาได้เลย” มารตีหวังแค่จะยืดเวลาแตกหักออกไป อีกอย่างหากอาหมวยมาอยู่ที่นี่ช่วงที่เธออยู่ก็เท่ากับว่าก้าวหน้าไปอีกขั้น ลูกชายเธอจะได้นิ่งลงเสียบ้าง แต่ถ้าไม่ คราวนี้เธอคงได้ไปขอลูกสาวเขาจริงๆแน่ มิคาเอลถอนหายใจอย่างโล่งอกที่แม่เข้ามาได้จังหวะ ช่วยคลี่คลายสถานการณ์กระอักกระอ่วนเรื่องความแตกต่างทางวัฒนธรรมที่เขาลืมนึกถึงไปได้ “เดี๋ยวขอผมคุยกับเจ้าตัวเขาก่อนดีกว่านะครับ ผมหิวแล้ว รบกวนแม่ช่วยเตรียมขนมให้ผมเยอะๆเลยนะครับ” มิคาเอลรุนหลังแม่ให้ออกจากห้อง “เอ๊ะ เรานี่ เห็นแก่กินจริง” มารตี ตีแขนลูกชายเบาๆ ก่อนจะหันไปหาอาหมวย “แม่พูดจริงนะเรื่องไปขอนี่” “เอ่อ ค่ะ” อาหมวยยิ้มแหยๆ ไม่แน่ใจว่าที่มารตีพูดนั้น มีนัยอะไรแปลกๆหรือเปล่า พอประตูห้องปิดสนิทอีกหน มิคาเอลก็หันมาถามสั้นๆ “ว่าไง” “ก็ได้ ลองก่อนหนึ่งอาทิตย์ แล้วค่อยว่ากันอีกที” อาหมวยตอบ --------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 05:43:01

ความคิดเห็นที่ 4 บทที่ 103 จ่าฝูงและภารกิจกู้โลก ห้องนอนของพี่ยักษ์แดงคับคั่งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แต่นอกจากเสียงกรนเบาๆของพี่ยักษ์แล้ว ไม่มีเสียงอื่นใดอีก เพราะมังกรน้อยก็ยังอยู่ในไข่ และไข่ก็แปะติดกับพุงของพี่ยักษ์อย่างเหนียวแน่น แรกๆพี่ยักษ์ก็นอนแผ่หลาสบายใจ แต่เจ้าโกเลมน้อยดันเห่อว่าที่น้องของมันมาก แม้จะยังไม่ออกมา ขอกอดไข่ก็ยังดี กอดไปกอดมาชักกอดไม่ถนัดเลยลากพี่ยักษ์ให้นอนตะแคง แล้วมันก็กอดก่ายไข่มังกรไว้ด้วยแขนขาทั้งสี่ข้างของมัน หลับสนิทอย่างมีความสุข พี่งูโผล่หัวออกมาจากคฑาที่พิงอยู่ข้างๆเตียงออกมาแอบดู แล้วก็ทำท่าปลง “มันจะรู้ไหมว่า ยักษ์มีพุงก็น่าเกลียดพอแล้ว แต่การมีพุงสองชั้น ชั้นแรกแดงทอง ชั้นสองสีส้มนี่ น่าเกลียดยกกำลังสองเลย” พี่งูรู้สึกอนาถใจกับสภาพของคู่กัด ทั้งๆที่อีกฝ่ายก็หลับสบายดีอยู่ เมื่อเห็นว่ายังไม่มีความคืบหน้า พี่งูก็ถอยกลับเข้าคฑาไปด้วยความอยากจะกระโดดถีบตัวเองอยู่ลึกๆที่วางแผนผิดพลาดจนต้องมานั่งกังวล ถึงขนาดที่ต้องแอบบอกให้โกเลมน้อยหยิบคฑามาไว้ในห้องคู่กัดเพื่อจะได้เตรียมตัวรับการเปลี่ยนแปลงอย่างถนัดถนี่ เกม GWL ขึ้นชื่อเรื่องความสมจริงเกือบทุกเรื่อง และแน่นอนว่ารวมถึงบรรดาสัตว์อสูรและสัตว์เวทย์ในเกมด้วย ในกลุ่มสัตว์อสูรไม่ว่าจะระดับต่ำหรือระดับสูงต่างก็จำลองเอาลักษณะนิสัยของสัตว์ชนิดนั้นๆมาด้วยทั้งสิ้น สัตว์อสูรเป็นกลุ่มที่พี่งูไม่เคยชายตาเหลือบแล เว้นแต่พวกหัวหน้าหรือจ่าฝูงที่คนออกแบบใส่ระบบความคิดและบุคคลิกแบบต่างๆให้ ที่พี่งูอาจจะยอมกินบ้าง ตัวอย่างจ่าฝูงที่ว่าก็ได้แก่ ยุงยักษ์ปากเข็มนั่นเอง ส่วนสัตว์เวทย์นักออกแบบกลับแบ่งเป็นสามระดับ ระดับแรกเป็นสัตว์ที่จำลองมากจากสัตว์ในโลกจริงหรือสัตว์ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว นอกจากลักษณะนิสัยจะถอดมาจากสัตว์จริงๆแล้ว ยังเติมพลังเวทย์เพื่อเพิ่มความสามารถในการต่อสู้และป้องกันให้ด้วย พวกนี้พี่งูจัดให้เป็นกลุ่มที่รสชาติดี น่ากินมาก ระดับที่สอง ก็คือจ่าฝูงของพวกแรก ที่นักออกแบบจะใส่เอไอชั้นเยี่ยมให้ พี่งูความจริงอยู่ในระดับนี้ แต่เพราะความโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่ทราบได้ มันได้รับเลือกให้ไปประจำที่เหมืองทองร้าง และถูกใส่ความทรงจำถึงสามร้อยปี มันเลยกลายเป็นหนึ่งในสัตว์เวทย์ระดับที่สองจำนวนน้อยนิดที่วิวัฒนาการเป็นสัตว์เวทระดับที่สามได้ สัตว์เวทระดับที่สาม คือ สัตว์เวทย์ในตำนานและเทพนิยายทั่วโลก สัตว์เวทย์พวกนี้นอกจากจะมีความสามารถตามที่ตำนานเขียนไว้แล้ว แต่ละตัว แต่ละสายพันธุ์ยังสามารถเลือกพัฒนาตัวเองได้อย่างไร้ขีดจำกัด จะมีข้อได้เปรียบเสียเปรียบกันบ้างนิดหน่อยก็เฉพาะความสามารถเริ่มต้นในตอนที่เกิดเท่านั้น และแน่นอน นักออกแบบไม่ลืมใส่สัญชาติญาณในการชิงเป็นจ่าฝูงให้พวกมันมาด้วย แม้ว่าความจริงสำหรับสัตว์เวทย์ระดับนี้ จะเป็นจ่าฝูงหรือไม่ก็ไม่ได้คุณสมบัติอะไรเพิ่มขึ้นมา พัฒนาการทุกอย่างล้วนต้องเรียนรู้เอง แต่ว่าบริษัทเกมต้องการให้เป็นสีสันของการเล่นเกมหากว่ามีเกมเมอร์คนไหนเกิดได้สัตว์เวทย์ระดับนี้มาเป็นสัตว์เลี้ยง อย่างมิคาเอลก็เจอดีไปที เมื่อตอนที่ได้พี่ยักษ์เป็นสัตว์เลี้ยงใหม่ๆ มันแสดงอิทธิฤทธิ์เบ่งกล้ามทั้งๆไม่มีสัตว์เลี้ยงตัวไหนกล้าชิงความเป็นจ่าฝูงกับมันสักตัว ขนาดตัวอื่นเครียดจนขนร่วงเป็นหย่อมๆราวกับเป็นขี้เรื้อน มันยังไม่ยอมหยุดแสดงศักดา จนกระทั่งได้รับการยอมรับจากสัตว์เวทย์ที่มันเห็นว่าคู่ควร โกเลมน้อย กำเนิดโกเลมน้อยเป็นการเกิดที่ไต่ระดับจากต่ำไปสูงอย่างรวดเร็ว แถมตั้งแต่เกิดมันก็ไม่เคยมีคู่แข่ง และตอนหลังยังถูกใส่ความเป็นเด็กลงไปอีก พอมันเจอพี่งู มันก็เรียกเขาพี่ พอมันเจอพี่ยักษ์ มันก็เรียกเขาพี่อีก ยกให้เขาเป็นพี่ไปทั่ว ทั้งๆที่ถ้าเทียบกันจริงๆ จอมมารน้อยอย่างมันเป็นสัตว์เวทย์ที่ไม่มีใครสู้ได้ เพราะแอบเอาของในแพทช์ที่ยังไม่ปล่อยมาอัพเกรดตัวเองหมดแล้ว สรุปว่ามันเป็นสัตว์เวทย์ตัวเดียวที่เกือบจะไร้สัญชาตญาณในการชิงความเป็นใหญ่ พี่งูเหล่พี่ยักษ์ก่อนจะส่งเสียเชอะเบาๆ “ไอ้ยักษ์ตัวเดียวที่เป็นต้นเหตุ” การกล่าวโทษของพี่งูไม่ได้ผิดไปจากความจริงนัก แต่ก่อนแต่ไร พี่งูไม่เคยสนใจว่าโกเลมน้อยจะหนีไปเล่นกับพี่ยักษ์เมื่อไหร่ เจ้ายักษ์จะแอบมาที่บ้านบ้าง พี่งูก็ไม่สน แต่ทันทีที่มีการเชื่อมบ้าน พี่งูกับพี่ยักษ์ก็ตกอยู่ในสภาพประจันหน้า ทันที เพราะพวกมันถือว่าอยู่ฝูงเดียวกันแล้ว ก็ต้องสำแดงฤทธิ์เดชกันเสียหน่อย จะได้รู้ว่าใครใหญ่ ยักษ์แดงถือตัวว่ามันเป็นอัลติเมทโกเลม สัตว์เวทย์ที่มีศักดิ์สูงที่สุดในสายของมัน มีหรือจะยอมก้มหัวให้งูระดับสองที่อยู่ระหว่างการอัพเกรด ส่วนพี่งูก็ถือว่าตัวเองกำลังพัฒนาไปเป็นมังกรจากนรก สัตว์เวทย์ในแพทช์ใหม่ที่เทียบเท่ามังกรทองแต่อยู่กันคนละขั้ว มันก็ไม่มีทางยอมแพ้สัตว์เวทย์รอวันตกรุ่นอย่างยักษ์แดงเด็ดขาดเหมือนกัน สงครามชิงตำแหน่งจ่าฝูงจึงเกิดขึ้นอย่างเงียบๆ ความผิดพลาดของพี่งู ก็คือการหลอกให้โกเลมน้อยอยากมีน้อง มันคือจุดเริ่มต้นของสงครามชิงตำแหน่งจ่าฝูงของสัตว์เวทย์ระดับสามสี่ตัวที่พี่งูกังวลอยู่ “ไอ้ยักษ์บ้า ทำไมไม่รู้จักยอมให้มังกรเหยียบตาย ปัญหาตามมาเพียบเลย เห็นไหม” พี่งูบ่น มังกรทองจะออกจากไข่เมื่อมีระดับครบ 100 เหมือนกับที่พี่งูจะออกจากคฑาเมื่อมีระดับครบ 100 แต่ในเมื่อมังกรจากนรกกับมังกรทองมีระดับเท่ากันในสัตว์เวทย์สายมังกร มันไม่มีวันยอมลงให้กับงูที่ยังระดับต่ำกว่ามัน และไม่มีทางยอมลงให้อัลติเมทโกเลม ที่เป็นแค่สัตว์เวทสายข้างๆและระดับต่ำกว่าด้วย ทันที่มังกรน้อยเกิด ต่อให้ไร้ประสบการณ์ขนาดไหน มันก็ต้องเข้าร่วมชิงตำแหน่งจ่าฝูงทันที และการเข้าแย่งชิงของมันก็จะดึงโกเลมน้อยให้มาร่วมวงด้วย เพราะเจ้าโกเลมน้อยตั้งใจไว้แล้วว่า คราวนี้มันจะเป็นพี่ “ปวดหัว ฉิบ..” พี่งูโผล่หัวออกมาใหม่ด้วยความกระสับกระส่าย ความวุ่นวายจะเริ่มเมื่อไรนะ ----------------------------------------------- พอเข้าเกมมา มิคาเอลก็ตรงมาที่ห้องของยักษ์แดงทันที ภาพที่เห็นทำให้ชายหนุ่มอดรู้สึกเอ็นดูเหล่าสัตว์เวทย์ที่ดูจะสมัครสมานสามัคคีกันไม่ได้ ภาพยักษ์แดงกับโกเลมน้อยช่วยกันกอดไข่ใบสีแดงลายทองไว้ตรงกลาง และมีงูอินดิโก้ดราก้อนโผล่มาจากคฑาแค่ครึ่งตัว แต่ก็พาดทับทั้งยักษ์แดง โกเลมน้อยและไข่ใบนั้น ปีกทั้งสองที่เพิ่งงอกก็กางออกคลุมทั้งสามไว้ใต้ปีก ดูๆไปเหมือนสัตว์เวทย์สามตัวนี้กำลังช่วยกันกกไข่จนผล่อยหลับไปพร้อมๆกันเลยทีเดียว กึกๆ มิคาเอลเห็นว่าไข่สีแดงมีการสั่นไหวเล็กน้อย เขาจึงเดินเข้าไปดู โดยไม่ทันสังเกตว่าอาหมวยก็เปิดประตูตู้เสื้อผ้าออกมาแทบจะเป็นจังหวะเดียวกัน อาหมวยมองภาพมิคาเอลค่อยๆจับปีกของพี่งูออกไปอย่างเบามือ ก่อนจะค่อยๆตรวจหารอยร้าวบนเปลือกไข่อย่างระมัดระวังด้วยความแปลกใจ “จองบงการนี่ มีด้านอ่อนโยนกับเขาด้วยหรือ” แกร้กๆ อาหมวยเห็นนิ้วเล็กๆโผล่ออกมาจากเปลือกไข่ เธอแทบลืมหายใจเมื่อมิคาเอลค่อยๆช่วยให้เจ้าตัวเล็กในไข่ทลายกำแพงออกมาทีละนิดทีละนิด “เอ๋ ใครน่ะ” เจ้ามังกรน้อยเบิกตาโต เอียงคอมองหน้าสิ่งมีชีวิตที่ช่วยมันกระเทาะเปลือกไข่ออกมา “นายท่าน” โกเลมน้อยตื่นขึ้นมาก็ทักมิคาเอลทั้งๆที่ยังงัวเงียทันที “นายท่านเหรอ” เจ้ามังกรน้อยสลัดเปลือกไข่บนหัวออกแล้วกระโดดมาอยู่บนมือมิคาเอลเพื่อที่จะมองหน้าให้ชัดๆ มันจำเสียงที่เรียกนายท่านได้ว่าเป็นคนที่ส่งมันไปหาความอบอุ่นอีกครั้งหลังจากที่หนาวเกือบตายตอนอยู่ในไข่ งั้นนายท่านก็ต้องเป็นคนที่จะมาเป็นเจ้านายมันนะสิ มันจำเรื่องตอนที่อยู่ในไข่ได้นิดหน่อย ผู้เล่นมิคาเอลได้ยูโรเปี้ยนดราโกแมกนัส ระดับ 100 เป็นสัตว์เลี้ยง โปรดตั้งชื่อด้วยค่ะ “แมกนัส งั้นเหรอ” มิคาเอลเริ่มนึกออกว่ามีสัตว์เวทย์อยู่พันธุ์หนึ่งที่บริษัทเกมตั้งชื่อเพื่อเอาใจพ่อของเขา “นายท่าน โกเลมน้อยเอามังกรน้อยมาฝาก” เจ้าโกเลมน้อยพอตื่นเต็มตาก็เอาหน้าทันที “มังกรน้อยงั้นหรือ งั้นก็ชื่อ เดรก ก็แล้วกันนะเรา” มิคาเอลหันไปบอกเจ้ามังกรน้อย มันพยักหน้าอย่างพอใจก่อนจะกระโดดไปเกาะที่ไหล่มิคาเอล มันยกปีกข้างหนึ่งชี้ไปที่โกเลมน้อย “ใคร” มันถาม “โกเลมน้อย ชื่อโกเลมน้อยไง น้องเดรก” เจ้าโกเลมน้อยแนะนำตัวหน้าแป้น “น้อง” เจ้ามังกรทำเสียงสูง “น้องโกเลมน้อย” มันใช้ปีกข้างเดิมชี้ไปที่โกเลมน้อย ก่อนจะวาดกลับมาหาตัวเอง “พี่เดรก” มันเชิดหน้าอย่างมั่นใจ แต่โกเลมน้อยอ้าปากหวอ มันกลายเป็นน้องได้ไง “ตูว่าแล้ว” พี่งูแอบขยับปีกมาปิดหัวก่อนจะพึมพำเบาๆ มันตื่นตั้งแต่ตอนที่โดนขยับปีกแล้ว แต่แกล้งหลับต่อเพื่อสังเกตการณ์ “ฮัด.. ฮัด.. ฮัดเช่ย” พี่ยักษ์จามลั่นห้องเมื่อปลายปีกพี่งูไปแหย่เข้ารูจมูก ดูเหมือนจะไม่ได้มีพี่งูตัวเดียวที่แกล้งหลับ “พี่ยักษ์ พี่งู นายหญิง นายท่าน โกเลมน้อยไม่เป็นน้อง โกเลมน้อยจะเป็นพี่” ถึงจะเริ่มมีสัญชาตญาณชิงความเป็นใหญ่ ไม้ตายสูงสุดของโกเลมน้อยก็คือการฟ้องให้ทั่วอยู่ดี จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 05:47:11

ความคิดเห็นที่ 5 มังกรน้อยทำหน้าเชิดไม่รู้ไม่ชี้ แต่แอบมองนายหญิงที่มันจำได้ว่า ใหญ่สุด เพื่อจะดูว่านายหญิงจะเอาอย่างไร มันเห็นนายท่านของมันยิ้มรับนายหญิงที่เดินตรงเข้ามาหา “นายหญิงใหญ่จริงๆด้วย นายท่านยิ้มประจบใหญ่เลย” เจ้าเดรกตีความโดยตัวมันเป็นหลัก ถ้าไม่คิดจะประจบใครมันไม่ยิ้มหรอก มันแอบมองสัตว์เวทย์ตัวอื่นๆที่เหลือทันที ยักษ์แดงผุดขึ้นนั่งตัวตรงทันที สัญชาติญาณของอัลติเมทโกเลมนับถือคนที่พลังเวท นักเวทเบญจธาตุที่ยังไม่ได้รับการประกาศเดินเข้ามา มันก็ต้องเรียบร้อยหน่อย “นายหญิง” มันเรียกแล้วลงมายืนข้างเตียงทำท่านอบน้อมจนนายตัวจริงของมันหมั่นไส้ ส่วนพี่งู นายสายตรงมาถึง มันจะนอนอ้อยสร้อยให้ขายหน้าคู่กัดที่ชิงทำท่าขึงขังตัดหน้าไปได้อย่างไร มันเก็บปีกถอยไปอยู่ในท่าเตรียมพร้อมที่หัวคฑาทันที “นายหญิง” มันค้อมหัวทำความเคารพราวกับองครักษ์คำนับเจ้าหญิงรัชทายาท ในเมื่อคู่กัดมันเว่อร์ มันก็เว่อร์ตาม “โห ตัวแสบสองตัวไม่กล้าหือเลยแฮะ” มังกรน้อยเดรกยังเก็บข้อมูลต่อไป “นายหญิง โกเลมน้อยจะเป็นพี่” เจ้าโกเลมน้อยมันวิ่งมากอดเอวนายหญิง “โห อ้อนนี่หว่า” มังกรน้อยชักหน้ามุ่ย แล้วจะเหลือท่าไหนให้มันประจบนายหญิงล่ะ คนอื่นทำไปหมดแล้ว อาหมวยตวัดสายตาไปหาเจ้าของสัตว์เลี้ยงเจ้าปัญหา ด้วยความอยากรู้ว่าอาหมวยจะแก้ปัญหาเรื่องการชิงเป็นจ่าฝูงที่เคยทำให้เขาปวดหัวอย่างไร มิคาเอลเลยโยนภาระให้ แล้วเอาตัวรอดเอาดื้อๆ “เรื่องเล็กๆอย่างสัตว์เลี้ยง ผมยกให้คุณจัดการแล้วไง ผมขอจัดการแต่เรื่องใหญ่ๆ ตามสบายเลยนะคุณ” มิคาเอลจับเจ้ามังกรน้อยให้ไปเกาะที่ท้ายเตียงแล้วถอยไปนั่งเป็นคนดู เจ้ามังกรน้อยอ้าปากหวอบ้างที่นายของมันยกมันให้คนอื่นจัดการ “นายหญิงนี่ใหญ่แค่ไหนนะ”  มันตรวจสอบระดับของนายหญิงเทียบกับนายท่านทันที มันหรี่ตามองอาหมวยอย่างข้องใจ เมื่อรู้ว่านายหญิงมีระดับแค่ 34 แต่ทำให้นายท่านที่ระดับ 120 ยอมถอยได้ “ทำไมถึงคิดว่าตัวเองเป็นพี่ได้” อาหมวยถามมังกรน้อยเดรกตรงๆ “ระดับ 100” มันชี้ที่ตัวเอง “ระดับไร” มันชี้ไปที่โกเลมน้อย เจ้าโกเลมน้อยทำปากเบะ “เค้าระดับหนึ่ง แต่เค้าจะเป็นพี่ เค้าเป็นจอมมารน้อยนะ จอมมารหนึ่งกะจอมมารสองบอกว่า จอมมารน้อยอยากได้อะไรแล้วต้องได้” พอรู้ว่าสู้ด้วยระดับไม่ได้ โกเลมน้อยก็เอาสิ่งที่คิดว่าจะช่วยได้มาข่มทันที ชื่อจอมมารหนึ่งและสองทำให้มิคาเอลเปลี่ยนจากท่านั่งพิงพนักสบายๆรอดูเรื่องสนุกมาเป็นการนั่งตัวตรงและมองโกเลมน้อยอย่างครุ่นคิดทันที ท่าทีที่เปลี่ยนไปของมิคาเอล และการที่เจ้ามังกรน้อยแรกเกิดมันเคาะเท้าไม่หยุดทำให้อาหมวยตัดสินใจรุกทันที “ว่าไง จอมมารน้อยใหญ่กว่าหรือมังกรใหญ่กว่า” เดรก มังกรน้อยแรกคลอดเรียกฐานข้อมูลมาเปรียบเทียบทันที มันเห็นตัวมันอยู่ที่จุดสูงสุดของสายมังกร โดยมีมังกรตัวดำๆเลื่อมๆอยู่ในระดับเดียวกัน แต่ร่างของมังกรตัวนั้นยังเป็นเงาอยู่ แสดงว่ายังไม่เกิดแม้แต่ตัวเดียว และมันรู้ว่า งูที่แอ๊คท่าอยู่ข้างคฑาจะกลายเป็นมังกรที่อยู่ในระดับเดียวกัน มันมองหาจอมมารน้อยแต่ไม่เจอ กลับไปเจออัลติเมทโกเลมที่อยู่ในสายข้างๆ ซึ่งก็อยู่ในจุดที่สูงที่สุดเหมือนกัน มันคิดอย่างกลุ้มใจ “ใช้สายพันธุ์ข่มใครไม่ได้เลยวุ้ย” มันมองเห็นสายใยบางๆที่ไม่ได้บ่งบอกวิวัฒนาการอย่างชัดเจนตามปกติพุ่งขึ้นไปที่เพดานของแผนภูมิแจกแจงสัตว์เวทย์ระดับที่สาม มันเห็นคำว่า ตุ๊กตา ลอยอยู่เหนือมัน มังกรตัวดำและอัลติเมทโกเลม และเมื่อมองต่อมันก็เห็นคำว่า จอมมารน้อยลอยอยู่ติดเพดาน “จอมมารน้อยใหญ่กว่า” เดรกตอบเสียงอ่อยๆ ก่อนจะรีบบอก “แต่เดรกระดับสูงกว่านะ” “อยู่ด้วยกันก็เป็นพี่น้องกัน ห้ามเบ่งว่าใครใหญ่กว่าใคร” เจ้าเดรกงงกับประกาศิตนายหญิง พี่งูกับพี่ยักษ์แอบสบตากัน “สงสัยจะต้องจบศึกชิงจ่าฝูง” พวกมันแอบคิดตรงกันโดยมิได้นัดหมาย “งูอินดิโก้ดราก้อนมีประสบการณ์มากที่สุด” นายหญิงเริ่มแจกแจงเหตุผลที่ห้ามพวกมัน เจ้างูชูคอรับคำชม ท่ามกลางอาการเถียงไม่ออกของมังกรน้อยกับยักษ์ใหญ่ และรอยยิ้มให้กำลังใจจากโกเลมน้อย “ยักษ์แดง มีพละกำลังและทักษะการต่อสู้สูงที่สุด” ไม่ใช่เรื่องยากที่อาหมวยจะสรุปได้อย่างนี้หลังจากที่ผจญภัยด้วยกันมา เจ้ายักษ์ยืดอกรับคำชมอย่างภูมิใจ และถึงคราวที่มังกรและว่าที่มังกรต้องยอมรับบ้าง แต่ที่พิเศษสุดคือเสียงตบมือแปะๆจากโกเลมน้อย คู่หูช่วยเชียร์ตลอดกาลของมัน “และแน่นอน เจ้ามีเลเวลสูงที่สุด” สัตว์เวทย์ที่เหลือพยักหน้า เจ้ามังกรน้อยเหลือบตาไปหาคนๆเดียวที่เลเวลสูงกว่ามัน แต่ดูๆไปแล้ว เขาคงปล่อยให้มันโดนนายหญิงจัดการแน่ๆ “แต่เจ้าก็ยอมรับแล้วว่า จอมมารน้อยใหญ่กว่า ฉะนั้น เรียกพี่โกเลมน้อยซะ” นายหญิงสรุป เจ้ามังกรน้อยทำปากยื่น เหลือบตาไปมา คนที่หวังให้ช่วยก็เอาแต่นั่งยิ้ม ในที่สุดมันก็ยอมรับชะตากรรม “พี่โกเลมน้อย” มันพูดเบาๆ “ไชโย” เจ้าโกเลมน้อยกระโดดอย่างดีใจ ก่อนวิ่งไปรวบตัวมังกรน้อยสีทองมากอดหมุนไปหมุนมาอย่างสุขใจ “พี่โกเลมน้อยจะแบ่งขนมให้กินเยอะๆเลย” เจ้าเดรกโดนจับเหวี่ยงจนตาลาย กว่ามันจะตั้งตัวได้ โผล่หน้าออกมาถามนายหญิงก็กินเวลาโข “แล้วตัวไหนเป็นจ่าฝูง” มันโยนคำถามระเบิดเวลาเข้ากลางวง “จ่าฝูงอะไร” นายหญิงเคยรู้เรื่องเกมกับเขาเสียที่ไหน “ก็แบบเดียวกับที่เด็กนักเรียนต้องมีหัวหน้าหน้าห้องไงคุณ เหมือนวินนั่นแหละ” ลูกชายเจ้าของบริษัทให้นิยามแบบมีแผนชัดๆ “งั้นโกเลมน้อยเป็น ให้โกเลมน้อยเป็น โกเลมน้อยจะเป็นเหมือนพี่วิน” มิคาเอลยิ้ม เด็กจริงๆ ล่อหน่อยเดียวก็ทำตามแล้ว ดีนะนี่ที่เขาคุยกับวินที่โรงพยาบาลนานพอควร เลยมีข้อมูลมายุติศึกชิงตำแหน่งคราวนี้ นายหญิงอนุญาต นายท่านไม่ค้าน สัตว์เวทที่เหลือจะทำอะไรได้ ทั้งหมดก็ถอยเข้ามุม พี่งูกับพี่ยักษ์สบตากัน ถึงจะอดตำแหน่งจ่าฝูงแน่ๆ แต่กิจกรรมงัดข้อจะยังมีอยู่ต่อไปอย่างแน่นอน สายตาทั้งคู่บอกอย่างนั้น “คุณดูแลสัตว์เลี้ยงทางนี้ให้เรียบร้อยก็แล้วกัน ผมขอตัวไปจัดการเรื่องกิลด์ก่อน” หมดเรื่องสนุก มิคาเอลก็ชิ่ง เขาไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำของตัวเองทำให้สัตว์เลี้ยงอ่อนประสบการณ์ตั้งปณิธานแปลกๆ “นายหญิงใหญ่กว่า ระดับต่ำกว่า พี่โกเลมน้อยใหญ่กว่า ระดับต่ำกว่า นายหญิงทำเรื่องเล็กๆ นายท่านทำเรื่องใหญ่ๆ” มังกรน้อยแจกแจงข้อมูลเพื่อทำความเข้าใจโลกใบใหม่ “พี่โกเลมน้อยทำเรื่องเล็กๆ เราต้องทำเรื่องใหญ่ๆ” เดรกพึมพำ ในขณะที่โกเลมน้อยโดนนายหญิงพากลับบ้านไปตรวจสอบข้อมูลว่า ตำแหน่งจอมมารน้อยมันมาจากไหน “ในเกมมีแต่เรื่องทำเควสกับเพิ่มเลเวล มีเรื่องใหญ่ให้ทำที่ไหน” พี่ยักษ์ขัดคอ “ไม่แน่นา มันอาจจะอยากกู้โลกก็ได้” พี่งูขัดคอพี่ยักษ์อีกที “กู้โลกๆ เดรก มังกรทองผู้ยิ่งใหญ่จะกู้โลก” มังกรเพิ่งเกิดประกาศจุดหมายยิ่งใหญ่ในชีวิตอย่างทรนง มันบินวนทั่วห้องราวกับจะประกาศความยิ่งใหญ่ให้โลกรู้ “เอาแล้วไง ไอ้งูไร้หัวคิด แกไปช่วยมันกู้โลกตัวเดียวนะ” พี่ยักษ์หันมาประนามพี่งูโทษฐานเอาความคิดแปลกๆไปใส่หัวสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ พี่งูก็อึ้งกับคำประกาศของเจ้ามังกรน้อยเหมือนกัน เพราะการตั้งปณิธานของมังกรแรกเกิดคือการตั้งเควสให้ตัวเอง ถ้ายังไม่ผ่านจะเลื่อนไปที่ระดับ 101 ไม่ได้ แต่มังกรส่วนใหญ่เขาตั้งปณิธานกันแค่ว่า จะเผาป่าสักป่า จะฆ่าช้างสักโขลง กันเท่านั้นเอง ไม่ใช่อะไรที่เป็นไปไม่ได้แบบนี้ และทั้งมันและพี่ยักษ์จะไม่เดือดร้อนกับการสร้างเควสสั่วๆของมันเลย ถ้าไม่บังเอิญมีกฏว่า ครอบครัวมังกรล้วนเป็นอันหนึ่งอันเดียว ตราบใดที่มังกรน้อยเลื่อนระดับไม่ได้ จะไม่มีใครได้เลื่อนระดับเกินร้อยเด็ดขาด ยกเว้นคนที่ระดับเกินไปแล้วเท่านั้น ดังนั้น ในตอนนี้ คนที่เดือดร้อนที่สุดก็คือพี่งู อันดับสองคือพี่ยักษ์ คนอื่นๆล้วนไม่เดือดร้อน นายท่านระดับเกินไปไหนๆแล้ว นายหญิง พี่วินและโกเลมน้อยต่างก็ไร้อนาคตจะเลื่อนระดับกันอยู่แล้วทั้งนั้น กว่าจะเดือดร้อนคงอีกนานโข “ไอ้ปากพาจนเอ๊ย” พี่ยักษ์ด่าสำทับ “นี่ๆ แกกับข้าก็ช่วยกันทำลายโลกก่อนได้ไหมอะ แล้วเราค่อยชวนมันมากู้โลกด้วยกัน” พี่งูชวนเสียงอ่อย ----------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 05:50:08

ความคิดเห็นที่ 6 บทที่ 104 ชิงกิเลน “น้าบุษครับ ขอบคุณจริงๆ ถ้าไม่ได้น้าบุษ ผมตายแน่ๆเลยเลยครับ” เสียงพร่ำขอบคุณของมังกรขาวทำให้อาหมวยที่เดินผ่านตึกเล็กๆทาสีน้ำตาลแต่มีความแวววาวราวกับขนมเคลือบน้ำตาลหลังหนึ่ง ต้องหันไปมองให้ชัดๆ แล้วเธอก็พบว่า ความจริงตึกหลังนั้นมันถูกเคลือบด้วยน้ำแข็งหนาเกือบครึ่งนิ้วทั้งหลังต่างหาก และมันเย็นขนาดที่ว่าแม้จะยืนอยู่ห่างเกือบห้าเมตร เธอก็ยังได้ไอเย็นที่แผ่ซ่านมาถึง เธอจึงไม่รู้สึกแปลกใจนักที่มีคนกลุ่มหนึ่งเอาผ้าห่มคลุมตั้งแต่หัวจนถึงปลายเท้านั่งสั่นงกๆอยู่ข้างกำแพง “น้าบุษ พี่มังกร” เจ้าโกเลมน้อยหน้าแป้นวิ่งไปทักทันที ไม่ใช่ว่ามันรู้สึกสนิทสนมจนดีใจที่ได้เจอหรอก แต่มันจะอวดน้องของมันต่างหาก “โว๊ย หยุดๆๆ” เดรกร้องลั่นเมื่อพี่โกเลมรวบขามันทั้งสองข้างแล้วลากมันไปอวดราวกับเป็นของเล่นใหม่ อันที่จริงเรื่องอวด เดรกก็ชอบ แต่ไม่ใช่ในสภาพที่มันถูกจับห้อยหัวแล้วลากไปแบบนี้ เจ้าเดรกกางปีก บิดลำตัวพยายามดิ้นให้หลุดจากกำมือของโกเลมน้อย แต่ดิ้นเท่าไรก็ไม่เป็นผล จนมันตัดสินใจงอตัว อ้าปากจะงับมือโกเลมน้อยให้จั๋งหนับ ให้รู้ไปว่าจะไม่ยอมปล่อย งับ จู่ๆมือพี่โกเลมน้อยก็หายไป เจ้าเดรกเบรคไม่ทันจึงได้งับขาตัวเองเข้าเต็มแรง ดีที่ฟันมันยังไม่คมพอจะกัดให้ทะลุหนังมังกรทองได้ จึงไม่มีบาดแผล “สวัสดีคร้าบบบ” เจ้าโกเลมน้อยยกมือพนมเสมออกก้มหน้าจนนิ้วหัวแม่มือจรดปลายจมูก ไหว้อย่างสวยงามถูกต้องตามที่นายหญิงสอบเป๊ะ ตุ้บ เมื่อพี่โกเลมน้อยไหว้อย่างสวยงามขนาดนั้น ก็ไม่เหลือมือมาจับขา เจ้าเดรกเองก็มัวแต่งับขาตัวเอง มังกรทองที่บินได้ตั้งแต่เกิดอย่างมันจึงต้องลงไปกองกับพื้นตามกฏแรงดึงดูดของโลก “อ้าว เดรกเป็นไร ทำไมงับขาตัวเองอะ” โกเลมน้อยก้มลงมาถามอย่างเป็นห่วง โดยมีเจ้าตัวที่โดนเป็นห่วงทำหน้าบูด ปากยื่นใส่ “แกว่าเจ้าโกเลมน้อยมันจะรู้ตัวไหมว่ามันทำอะไรลงไป” พี่ยักษ์หันไปถามพี่งูที่อยู่ในคฑาที่มันถืออยู่ หลังจากที่ทั้งสองตัวตกลงว่าจะช่วยน้องเล็กกู้โลกแล้ว พี่ยักษ์กับพี่งูก็มีเรื่องซุบซิบคุยกันบ่อยเสียจนนายหญิงรำคาญ นายหญิงเลยมอบตำแหน่งคนถือคฑาให้พี่ยักษ์เสียเลย จะได้ไปคุยกันให้สมใจไม่ต้องมาขอยืมตัวพี่งูกันบ่อยๆ “รู้สิ” พี่งูตอบอย่างมั่นใจมาก จนพี่ยักษ์หันมามองหน้า ยังไงพี่ยักษ์ก็ไม่เชื่อหรอกว่าโกเลมน้อยจะแกล้งน้อง พอพี่งูเห็นสีหน้าเจ้ายักษ์มันก็ถอนหายใจก่อนจะยิ้มอย่างปลงๆ แล้วเฉลย “ข้ารับรอง ว่าเจ้าโกเลมน้อยมันรู้ตัวอย่างดีเลยแหละ แกไม่เห็นหรือว่ามันเบรคพรืด ปล่อยทุกอย่างแล้วพนมมือไหว้น้าบุษได้ถูกต้องเป๊ะตามที่นายหญิงสอนเลย” พี่ยักษ์พยักหน้าอย่างเข้าใจ ก็ต้องนับว่าเจ้าโกเลมน้อยมันรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรจริงๆนั่นแหละ “โกเลมน้อย คุณหมวย” น้าบุษรับไหว้ แล้วก็หันไปทักทายนายจ้าง “อ๊ะ น้องหมวย โล่งอกไปทีที่เดินทางมาถึงฮารต์พูลได้อย่างปลอดภัย” มังกรขาวรู้สึกโล่งอกไปเยอะที่อย่างน้อยผู้ร่วมทีมที่เขาอาสาพาไปล่ามังกรยังปลอดภัยดีอยู่ “หมวยกับพี่วินปลอดภัยดีค่ะ แล้วทางนี้ละค่ะ” อาหมวยทำตามคำแนะนำของมิคาเอลที่ให้เก็บเรื่องตัวจริงของเธอกับวินไว้เป็นความลับต่อไปเพื่อความสะดวกในการสืบสวน มังกรขาวถอนหายใจเฮือก ก่อนจะเหลียวไปมองสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ของตัวเอง อาหมวยมองตามก็เห็นกิเลนตัวหนึ่งมีรูปร่างสง่างาม หัวเป็นมังกร ตัวเป็นม้าตามปกติ แต่เขาทั้งสองของมันข้างหนึ่งมีโบว์สีชมพูผูกอยู่ กิเลนตัวนั้นมีท่าทางเศร้าสร้อยอย่างบอกไม่ถูก และที่แน่ๆ เจ้าโกเลมน้อยมันถลาเข้าไปคุยกับกิเลนตัวนั้นเรียบร้อยแล้ว และยังไม่ลืมลากเดรก มังกรทองผู้ยิ่งใหญ่ตามไปด้วย อาหมวยหันกลับไปหามังกรขาวแล้วถาม “มีปัญหาอะไรหรือคะ” มังกรขาวทำท่าจะเล่า แต่แล้วก็หยุดไปทำท่าเหมือนจะเล่าไม่ออก น้าบุษก็เลยช่วยเล่าแทน เล่าวนไปวนมากันอยู่พักใหญ่กว่าอาหมวยจะรู้ว่า มังกรขาวไปได้กิเลนมาได้อย่างไร “พี่ชายโชคดีนะเนี่ย ที่นอกจากจะรอดตายแล้วยังได้กิเลนมาอีก” อาหมวยบอก พร้อมๆกับจดเอาไว้ในใจว่า พี่เหยี่ยวเป็นพวกพึ่งพาไม่ได้ มังกรขาวเสยผม ทำหน้าพิกล ก่อนจะพูด “ก็ไม่โชคดีเท่าไรหรอกน้องหมวย หลังจากนั้นพอเข้าเมืองมา พี่ก็ซวยต่อเนื่องมาจนถึงตอนนี้เลย” น้าบุษแอบหัวเราะ ก่อนจะอธิบาย “ก็พวกที่ตายเพราะฝูงกิเลนน่ะคุณหมวย ทำตัวเป็นเด็กๆ แค่ตายในเกมหนเดียวก็โกรธคนเขาไปทั่ว โกรธคุณเหยี่ยว น้าก็พอเข้าใจนะคะ เพราะคุณเขาวางแผนแบบไม่ห่วงใครเลย แต่นี่พาลมาถึงคุณมังกรขาวได้อย่างไรก็ไม่รู้” “จะว่าเขาก็ไม่ถูกหรอกน้าบุษ พวกเขาเลเวลลดเสียจนเกือบต้องกลับไปเล่นที่เมื่องเริ่มต้นใหม่หลายคน แต่ผมนอกจากจะไม่เป็นอะไรแล้ว ดันได้สัตว์เวทย์ระดับสูงมาเป็นสัตว์เลี้ยงอีก” มังกรขาวพยายามจะเข้าใจคนที่โกรธเขา “โอ๊ย อย่ามาแก้ตัวให้พวกนั้นเลยค่ะ ถ้าพวกเขามีเหตุผล ก็คงทำตัวเหมือนคุณเอเรสกับคุณจักร พอเกิดใหม่ก็มาแสดงความยินดีที่คุณได้สัตว์เลี้ยงระดับสูง แต่นี่ มีอย่างที่ไหน ตอนจะไปไม่มีใครชวนก็เนื้อเต้นอยากจะไป ไปแล้วฝีมือไม่ได้เรื่อง โดนสัตว์อสูรฆ่าตาย จะมาบังคับให้คุณขายกิเลนเอาเงินมาชดใช้พวกเขา ถ้าอยากได้ค่าชดเชย ทำไมไม่ไปทวงที่คุณเหยี่ยวละค่ะ ทำตัวไร้สาระแบบนี้ ฝีมือแย่ๆอย่างน้ายังไม่อยากไปด้วยเลย” น้าบุษชักมีอารมณ์ “ใครหรือคะ ที่ทำแบบนั้น” อาหมวยขมวดคิ้ว อย่าบอกนะว่าเพื่อนเธอก็พลอยเป็นไปด้วย “เอ่อ คือพวกนั้นเขาคิดแบบว่า เวลาเสียก็เสียทั้งกลุ่ม เวลาได้ก็ได้กันทั้งกลุ่มน่ะครับ พวกเขาก็เลยจะเอาม้ามังกรของผมไปตีราคา แล้วค่อยหารแบ่งกันว่าใครควรได้สักเท่าไร พวกเขาจะได้ไม่ขาดทุนมากนัก” มังกรขาวยังพยายามจะเข้าใจคนพวกนั้น อันที่จริงสี่สาว ลูน่า น้ำฝน ส้มกับเปิ้ลไม่ได้เป็นต้นคิดเรื่องเงินกับผลประโยชน์ สี่สาวเพียงแต่เคืองพี่เหยี่ยวมากจนเปลี่ยนเป็นพันธมิตรชั่วคราวหันมาทำอะไรก็ได้ที่คิดว่าจะทำให้พี่เหยี่ยวเดือดร้อน เรื่องมันบานปลายตอนที่ไทเกอร์ งูเหลือมและฟ้าสั่งตายเสนอเรื่องแบ่งผลประโยชน์เพื่อเยียวยาความเสียหายขึ้นมา และสี่สาวเอาด้วยเพราะคิดว่าเขาน่าจะไปบังคับให้พี่เหยี่ยวมาจ่ายได้ ดีที่ธนู จักรและเอเรสไม่เอาด้วย มังกรจึงยังมีคนคอยช่วยอยู่บ้าง “แล้วกิเลน เอ่อ ม้ามังกรของพี่ชายมันรู้เข้า” อาหมวยอยู่กับสัตว์เวทย์ระดับสูงมานานจนพอจะเดาได้ว่า มันจะเกิดอะไรขึ้น มังกรขาวยิ้มแห้งๆ พยักหน้าช้าๆ “เป็นไงละค่ะ ทำตัวเป็นคนดี ไม่ทิ้งเพื่อน คุณเหยี่ยวชวนให้พักที่กิลด์เจ็ดขุมทรัพย์ก็ไม่ยอม พอเลือกรักษาน้ำใจเพื่อนที่เอาแต่ได้ ก็เลยแย่” น้าบุษยังโมโหแทนไม่หาย “น้าบุษครับ จะว่าผมรักษาน้ำใจก็ไม่เชิงนะครับ ผมต้องพักที่กิลด์เฮเดส เพราะผมไม่มีทางเลือกต่างหากละครับ ม้ามังกรของผมไม่ยอมเข้าไอเทมเก็บสัตว์เลี้ยง โรงรับฝากสัตว์เลี้ยงก็ไม่ยอมรับฝากกิเลน กิลด์ผมเองไม่มีสาขาที่นี่ กิลด์พี่เหยี่ยวก็ไม่มีที่ให้สัตว์เลี้ยงอยู่ ก็เหลือแค่กิลด์เฮเดสนี่แหละครับที่มีที่ให้ม้ามังกร” มังกรขาวไม่รู้ว่า สาเหตุที่ NPC ไม่ยอมรับฝากกิเลนก็เพราะเรื่องจ่าฝูง หากยอมให้พัก สัตว์เลี้ยงตัวอื่นๆที่ที่รับฝากไว้ต้องมีปัญหาแน่ เหล่า NPC จึงเลือกที่จะยอมเสียสละลูกค้ารายเดียวไป “เอาเถอะ อยากจะเป็นคนดี น้าก็เข้าใจ แต่การเป็นคนดี ไม่ได้แปลว่าต้องยอมให้ใครเอาเปรียบ คุณหมวยคะ อีกประเดี๋ยวทีมล่ามังกรจะประชุมกันเรื่องแบ่งผลประโยชน์กัน มาประชุมด้วยกันไหมคะ” น้าบุษชวนอาหมวยเข้าประชุมด้วย เพราะหวังว่าจะมีอีกเสียงที่ช่วยมังกรขาว การทะเลาะกันคราวนี้ยืดเยื้อมาหลายวัน เพราะพวกพี่เหยี่ยวสนใจกับการสอบสวนพวกนักฆ่ามากกว่า จนไม่แยแสว่าคนที่เหลือจะกล่าวหา หรือกดดันมังกรขาวอย่างไร และพวกนี้ก็ทำอะไรพี่เหยี่ยวในถิ่นของตัวเองไม่ได้ด้วย จึงได้เลื่อนการคุยกันมาจนถึงวันนี้ “แล้วมันเกิดอะไรขึ้นหรือคะ” อาหมวยผายมือไปที่ตึกแช่แข็ง “ก็พวกเห็นแก่ตัวนั่นสิคะ ปากไม่อยู่สุข ไปยืนตีราคากิเลนอยู่ข้างๆมัน แถมบอกว่ามีคนจะรับซื้อแล้ว เจ้ากิเลนมันเลยพ่นไฟใส่” น้าบุษเล่าด้วยน้ำเสียงชื่นชมกิเลน แต่อาหมวยงง “พ่นไฟ แล้วทำไมถึงโดนแช่แข็งกันทั้งตึกละคะ” มังกรขาวเกาหัวแก้เก้อ “ผมเองแหละครับ ตะโกนห้ามมัน สั่งให้ดับไฟให้เร็วที่สุด มันเลยจัดการเสียจนเป็นอย่างนี้ทั้งคนทั้งตึก” มังกรขาวมองไปรอบๆ อาหมวยมองตาม ถึงได้เห็นว่า คนที่นั่งตัวสั่นงกๆอยู่ข้างกำแพงคือสี่สาว ลูน่า น้ำฝนและส้มกับเปิ้ลเพื่อนของเธอนั่นเอง “อย่าบอกนะว่า สี่คนนี่...” อาหมวยไม่คิดว่า สี่สาวจะเป็นคนใจร้ายพอที่จะแกล้งพูดเรื่องตีราคาต่อหน้ากิเลนหรือโลภมากจนไร้สติพอที่จะทำแบบนั้น “ตัวการสามคนโดนทั้งไฟทั้งน้ำแข็งจนไปเกิดใหม่แล้วล่ะค่ะ สี่คนนั้นแค่เดินมาถึงตึกผิดเวลาเท่านั้นเอง” น้าบุษยิ้มกว้างก่อนจะให้คำตอบ “แล้วที่รอดมาได้ เพราะน้าบุษมีโบว์สีชมพูแปร๋นมาฝากม้ามังกร ไม่อย่างนั้น มันคงอาละวาดต่ออีกนาน เฮ้อ เที่ยวนี้ผมจ่ายค่าซ่อมตึกอานแน่” มังกรขาวถอนหายใจ ---------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 05:54:19

ความคิดเห็นที่ 7 แม้จะเป็นเพียงสาขาเล็กๆ ห้องโถงในสำนักงานของกิลด์เฮเดสก็ยังตกแต่งแบบกรีก ในห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้านั้นมีเก้าอี้เรียงเป็นแถวอยู่ข้างกำแพง แต่ทุกคนกลับยืนคุมเชิงกันอยู่ที่กลางห้องไม่มีใครสนใจจะเอาเก้าอี้มานั่งเลยสักคน “น้องหมวยได้มังกรทองมาจากการผจญภัยหรือนี่” ไทเกอร์มองเจ้าเดรกตาวาว พี่งูแอบสบตากับเจ้ายักษ์ “เดี๋ยวมีคนได้ไปเกิดใหม่อีกหนแน่” อาหมวยมองเขาอย่างรู้ทันก่อนจะตอบเสียงเรียบ “เดรก ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของหมวย แค่รับฝากพามาเดินเล่นเฉยๆ” “แหม น้องหมวย แต่ถ้าได้จากการผจญภัยคราวนี้...” งูเหลือมเกล็ดทองยื่นหน้าเข้ามา แต่ก็ต้องหยุดเมื่อรู้สึกว่าถูกสะกิดไหล่ เขาหันไปมองก็เจอเจ้ายักษ์แดงยืนยิ้มอยู่ข้างหลัง “พี่ชาย ระวังปากนิดนึง นายหญิงไม่ค่อยว่าง ถ้าจะต้องเลื่อนประชุมเพราะสมาชิกต้องรอเกิดใหม่อีกรอบ สงสัยคงต้องเลื่อนไปอีกหลายวัน” เจ้ายักษ์แดงแยกเขี้ยวประกอบคำพูด ฟ้าสั่งตายเลยลากเพื่อนให้ถอยกลับไปนั่งที่เดิม ทั้งสองเหลือบมองอาหมวยอย่างชั่งใจ ในหัวคำนวณวุ่นว่าคุ้มหรือไม่ที่จะตอแยผู้ปลดผนึกที่อยู่เบื้องหลัง “แม่” มาลีวิ่งนำหน้า พี่เหยี่ยวและเหล่าตำรวจเข้ามา “คุณหมวย ดีใจจังที่ปลอดภัย พี่วินละคะ” มาลีมองหานายจ้างอีกคน “ขอบใจที่เป็นห่วง พี่วินยังยุ่งๆอยู่เลยไม่ได้มาด้วย แต่ไม่เป็นไร ฉันตัดสินใจแทนวินได้” อาหมวยตอบก่อนจะปรายตามองไปที่ตัวก่อปัญหาสามคน ไทเกอร์ งูเหลือมเกล็ดทองและฟ้าสั่งตาย “แล้วมันเรื่องอะไรกัน ถึงต้องมาประชุมกันถึงนี่” เริ่มต้น พี่เหยี่ยวก็วางก้ามถามไทเกอร์เอาฤกษ์เอาชัยไว้ก่อน “ก็ที่เมืองมันเมืองประจำกิลด์คุณนี่ครับ ขืนเลือกพื้นที่ที่ไม่เป็นกลาง พวกผมก็เสียเปรียบแย่” ไทเกอร์เริ่ม “เราต้องการให้คุณชดใช้ที่เอาพวกเราเป็นตัวล่อ” ส้มประกาศจุดประสงค์ท่ามกลางการสนับสนุนของเปิ้ลและสองสาวที่ในตอนนี้กลายเป็นพันธมิตรชั่วคราว เอเรสขยับตัวอย่างอึดอัดใจ จะว่าไปเขาเป็นหัวหน้าทีมของคนพวกนี้ และตอนนี้ลูกทีมของเขากำลังป่วนโดยที่เขาควบคุมไม่ได้ “รอ NPC มาก่อนดีกว่าครับ” “ว่าไงนะ” ไทเกอร์ถามเสียงห้วน   ทุกคนหันไปมองเอเรสเป็นตาเดียว นึกไม่ถึงว่าเขาจะดึงทีมงานจากบริษัทเข้ามาช่วยตัดสิน โลกในเกมก็เหมือนโลกจริงที่ไม่ได้สุขสงบอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่มีคนกลุ่มหนึ่งใช้ชีวิตในเกมอย่างสุดขั้ว พร้อมจะหาเรื่องต่อยตีไม่เกรงกลัวใครอยู่ตลอดเวลา ก็มีคนอีกกลุ่มที่ยังชินกับชีวิตที่ต้องพึ่งพาระเบียบและกฏหมายในการตัดสินข้อพิพาท บริษัทเกมพยายามจะให้บริการทั้งสองกลุ่ม ใครอยากจะตัดสินด้วยกำลังก็เปิดโหมดท้าดวลประลองกันไป ใครอยากจะหาคนกลางมาให้ความยุติธรรมบริษัทก็จัดคนกลางให้ และคนกลางที่ว่า ดีกว่าตำรวจ อัยการและผู้พิพากษาในโลกจริงเป็นไหนๆ เพราะสามารถเรียกข้อมูลมาหาความจริงได้โดยไม่ต้องรอพิสูจน์หลักฐาน เอเรสทำแบบนี้ก็แสดงออกชัดว่าต้องการช่วยมังกรขาวเต็มที่ แต่หนึ่งคน หรือจะสู้สองหัว “ฮ่าๆ จะรอก็ได้ แต่ต้องรอพี่สามพยัคฆ์ทมิฬด้วยอีกคน” งูเหลือมเกล็ดทองหัวร่ออย่างอารมณ์ดี พี่เหยี่ยวถึงกับยิ้ม “ท่าทางกิเลนไฟตัวนี้จะเป็นทุกขลาภของนายจริงๆ” เขาหันไปหามังกรขาว ก่อนจะหันไปหาสี่สาวและไทเกอร์ “พวกนายจะเชิญใครอีกไหม จะได้มีเสียงสนับสนุนได้เพิ่มขึ้นกับเขา” “ผมนะมันพวกผู้เล่นอิสระ ไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว คุณหมวยน้อยล่ะ จะเรียกใครออกมาปกป้องก็รีบเรียกนะ เพราะผมจะเอาไอ้มังกรทองตัวนี้มาหารด้วยแน่” ฟู่ ไทเกอร์พูดไม่ทันขาดคำ เจ้าเดรกมังกรน้อยก็พ่นไฟใส่ เผาเสียจนไทเกอร์ดำเป็นตอตะโก ดีที่ส้มโยนยาเพิ่มพลังชีวิตให้ทัน จึงได้รอดตายหวุดหวิด “เฮ้ย ทำแบบนี้หมายความว่าไง” ฟ้าสั่งตายทำท่าจะมาเอาเรื่องอาหมวยเต็มที่ แต่ก็ต้องหยุดเพราะยักษ์แดงก้าวเข้ามายืนขวางเงียบๆ “ปากเสีย ต้องฆ่าเชื้อโรค” เสียงตอบดังมาจากตัวที่โผล่หัวออกมาจากคฑาในมือยักษ์แดง เมื่อได้ยิน ส้มที่ปฐมพยาบาลไทเกอร์อยู่ก็ถึงกับฟิวส์ขาด “พ่นไฟไม่บอกไม่กล่าวกันก่อนเลยนะ ตายไปจริงๆจะรับผิดชอบอย่างไร” “มังกรทองไม่ขู่ มังกรทองทำ ปากเสียเองก็ตายเอง ทำไมต้องรับผิดชอบ” เดรกทำท่าแปลกใจ แค่นี้ต้องถาม “หมวย สั่งสอนสัตว์เลี้ยงเสียบ้างนะ” ส้มหันไปแหวใส่เพื่อน แต่เปิ้ลเข้ามาดึงตัวให้ถอยกลับไป เธอพยายามปลอบส้มให้ใจเย็น ตอนนี้สามสาวที่เหลือเริ่มรู้ตัวแล้วว่าเรื่องมันเกินจะควบคุม เคร้ง พอไทเกอร์และพวกชักดาบ พี่เหยี่ยวและเหล่าตำรวจก็ชักอาวุธ ทั้งสองฝ่ายประจันหน้ากันพร้อมจะลงมือทุกเวลา “จะลงมือกัน ไม่รอเจ้าของบ้านเลยหรือครับ” เฮเดสเดินเข้ามาพร้อมกับ NPC และชายชุดดำอีกคน “เฮเดส” เสียงพึมพำดังขึ้นทั่วห้อง เอเรสนั้นนึกไม่ถึงว่าหัวหน้ากิลด์จะปรากฏตัว แต่ก็โล่งใจที่ไม่ต้องแบกรับความรับผิดชอบอีกต่อไป ส่วนงูเหลือมกับฟ้าสั่งตายพอเห็นชายชุดดำก็รีบเดินไปทำความเคารพ มังกรขาวถึงกับแอบถอนหายใจ ในสามพยัคฆ์ พี่สามพยัคฆ์ทมิฬเป็นคนที่เข้มงวดกับผลประโยชน์ของกิลด์มากที่สุด ที่มาด้วยตัวเองในวันนี้ ถึงจะชิงการครอบครองกิเลนไฟไม่ได้ ก็ต้องบีบให้เขายอมให้กิเลนไฟกลายเป็นของส่วนกลางของกิลด์แน่ ส่วนไทเกอร์ เขาได้รู้แล้วว่า ผลประโยชน์ที่มากพอทำให้เขาเห็นธาตุแท้ของคน ใครจะนึกว่า ทางหนึ่งงูเหลือมกับฟ้าสั่งตายยุยงให้เขาออกหน้า แต่อีกทางพวกมันสองคนกลับหักหลังเขา แอบติดต่อหัวหน้ากิลด์ให้มาหยิบชิ้นปลามัน “เก็บอาวุธกันก่อนนะครับ ค่อยๆพูดกัน” คำพูดคำเดียวของ NPC ทำให้พี่เหยี่ยวโบกมือส่งสัญญาณให้เหล่าตำรวจเก็บอาวุธทันที ทางไทเกอร์ แม้จะลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยอมแต่โดยดี การตัดสินนั้นทำได้ไม่ยาก พี่เหยี่ยวแค่อ้างว่าไม่เคยมีการตกลงว่าจะแบ่งผลประโยชน์ก่อนจะออกล่ามังกร เรื่องก็จบ คนที่เหลือใช่ว่าจะไม่คิดคัดค้าน แต่ NPC กลับเรียกคลิปช่วงที่ต่อล้อต่อเถียงเรื่องการแบ่งกลุ่มมาฉายให้ดูชัดๆ อย่างน้อยบรรดาสาวๆ หนังหน้าก็ยังไม่หนาพอจะเรียกร้องอะไร ไทเกอร์ก็ถึงกับอึ้ง เพราะเขาไม่เคยรู้มาก่อน ว่าไม่เคยมีการตกลงเรื่องการแบ่งผลประโยชน์ กลุ่มที่เขาอยู่เป็นกลุ่มที่ขอแยกออกมาเอง ทั้งๆที่รู้ตัวว่าระดับไม่ถึงขั้นที่จะออกไปล่ามังกร แล้วพอมารวมกันยังฝ่าฝืนคำสั่งหัวหน้ากลุ่มเกือบตลอดเวลาอีกต่างหาก “โอเค ผิดแล้วก็ยอมรับว่าผิด ผมขอโทษที่ทำให้วุ่นวาย” ไทเกอร์หันไปหามังกรขาวและอาหมวย เขาเดินปังๆไปนั่งเกือบสุดมุมห้อง เลิกเรียกร้องผลประโยชน์ใดๆทั้งสิ้น ส้มเห็นสีหน้าของไทเกอร์ก็ได้แต่แอบหวาดเสียวอยู่ในใจ เมื่ออยู่กันตามลำพังเธอต้องโดนไทเกอร์ดุแน่ ที่เธอทำให้เขาเข้าใจผิด ก็เพียงเพื่อที่จะดึงให้เขาช่วยเล่นงานพี่เหยี่ยว ใครจะนึกว่าเขากลับเรียกร้องจริงจังจนวุ่นวายไปหมดแบบนี้ “เมื่อเป็นเช่นนี้ กิเลนไฟก็เป็นกรรมสิทธิ์ของมังกรขาว ถ้าอย่างนั้น พวกเราต้องขอตัวแล้ว” พยัคฆ์ทมิฬเตรียมลาเมื่อผลการตัดสินเป็นไปตามที่เขาคาด เขาต้องการแยกตัวมังกรขาวออกไปจากกลุ่มเพื่อจะได้พูดคุยเรื่องการดูแลกิเลนไฟเป็นการส่วนตัว “จะรีบร้อนไปไหนเล่า ผู้เชี่ยวชาญในการดูแลสัตว์เวทย์ระดับสูงอย่างหมวยน้อยอยู่ที่นี่ทั้งคน มังกรขาวไม่ปรึกษาหมวยน้อย แล้วจะให้ไปปรึกษาใคร” พี่เหยี่ยวดักคอ ตามประสาคนรู้ทัน “นั่นสินะ ได้ข่าวว่าตึกของผมทั้งไฟไหม้ทั้งน้ำแข็งเกาะ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แล้วเราก็คงต้องคุยกันเรื่องค่าเสียหายให้ชัดเจนด้วย” เฮเดสช่วยอีกแรง “เรื่องการดูแลให้กิเลนไฟอาจไม่ใช่เรื่องลึกลับอย่างที่คุณคิด” พยัคฆ์ทมิฬตอบพี่เหยี่ยวยิ้มๆ ก่อนจะหันไปหาเฮเดส “ส่วนเรื่องค่าเสียหาย คุณส่งบิลมาที่กิลด์ผมได้เลย แล้วพวกผมจะจัดการให้ ไป” เมื่อพูดจบ พยัคฆ์ทมิฬก็เตรียมตัวจากไปอย่างไม่รอรี “ไม่ได้นะ โกเลมน้อยไม่ให้ไป” เจ้าโกเลมน้อยมันกระโดดมาขวางทางยืนกางแขนกันไม่ให้ใครออกจากห้อง พยัคฆ์ทมิฬหันไปหาอาหมวย “กรุณาสั่งให้สัตว์เลี้ยงของคุณถอยออกไปด้วย” “ไม่ได้นะนายหญิง ให้ม้ามังกรไปไม่ได้ ถ้าให้ไปมันต้องตายแน่ๆเลย” เดรกบินมาเกาะไหล่โกเลมน้อย ช่วยประท้วงอีกแรง “อธิบายมา” อาหมวยสั่ง “ก็ พวกนี้เป็นคนใจร้าย” โกเลมน้อยชี้ไปที่งูเหลือมเกล็ดทองกับฟ้าสั่งตาย “เขาบอกว่า พี่มังกรขาวจน” “ไม่มีปัญญาสร้างที่อยู่ให้ม้ามังกรหรอก” เจ้าเดรกเริ่มทำหน้าที่ลูกคู่ “แล้วพอใช้เงินกิลด์สร้างนะ ม้ามังกรก็ต้องทำงานเยี่ยงทาส” โกเลมน้อยรีบพูดต่อ “ใช่ๆ เจ้าคนนี้” เดรกเอาปีกชี้หน้าฟ้าสั่งตาย “บอกว่าจะให้ม้ามังกรไปเป็นม้าลากของ” โกเลมน้อยเลยชี้หน้าอีกคนแล้วฟ้องบ้าง “ส่วนคนนี้ บอกว่าตอนฝึกจะเฆี่ยนม้ามังกรด้วย” “ไม่ต้องแก้ตัว ม้ามังกรเล่าให้เราฟังหมดแล้ว นายหญิงอย่าให้พวกนี้เอาม้ามังกรไปนะ” เจ้าเดรกหันไปตวาดงูเหลือมเกล็ดทองกับฟ้าสั่งตายที่เพิ่งตั้งท่าจะอ้าปากพูด “ใช่ๆ โกเลมน้อยบอกม้ามังกรไปแล้วว่า นายหญิงใจดี มีบ้านใหญ่บึ้ม ให้ม้ามังกรมาอยู่กับพวกเรานะนายหญิงนะ” โกเลมน้อยวิ่งมาจับมือนายหญิงอ้อนวอนสุดชีวิต เจ้าเดรกเลยบินไปขวางประตูไว้แทน อาหมวยถอนหายใจทำตาปริบๆ ไม่รู้จะช่วยอย่างไร เพราะม้ามังกรมันมีเจ้าของ เธอจะไปยุ่มย่ามไม่ได้ “หึๆ มิน่าถึงได้มีสัตว์เวทย์เยอะขนาดนี้ ที่แท้ใช้วิธีแย่งชิงแบบนี้นี่เอง แต่กิลด์พยัคฆ์ใช่ว่าจะเอาเปรียบกันง่ายๆ แม่หนูน้อยหากคิดจะแย่งสัตว์เวทย์ละก็ ไปเรียกผู้ปลดผนึกออกมาดีกว่า” พยัคฆ์ทมิฬกอดอกส่งเสียงเหน็บแนมอาหมวย การกระทำนี้นับว่าได้ตีถูกจุดอ่อนของอาหมวยพอดี เธอเกลียดการใช้กำลังเอาเปรียบคนที่สุด แต่นี่กลับกล่าวหาว่าเธอเป็นคนทำเสียเอง แถมคนที่กล่าวหาก็ยังเป็นพวกเอาเปรียบชาวบ้านเองเสียอีก มังกรขาวยังไม่ทันจะตกลงยกม้ามังกรให้กิลด์ แต่กลับพูดเหมือนม้ามังกรอยู่ในกำมือเสียแล้ว ดังนั้น เธอไม่สงสัยเลยสักนิดว่า สิ่งที่โกเลมน้อยและเดรกบอกจะเป็นเรื่องไม่จริง จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 05:57:25

ความคิดเห็นที่ 8 อาหมวยหันไปหามังกรขาว “พอคุณพยัคฆ์ทมิฬพูดเรื่อง ไม่ให้ใครเอาเปรียบ หมวยเลยนึกได้ว่า คำพูดติดปากของพี่ใหญ่พยัคฆ์คือ ไม่เอาเปรียบใคร และไม่ให้ใครเอาเปรียบ” พออาหมวยหยุดพูด ทุกคนก็หันมามอง พยัคฆ์ทมิฬ คำพูดนี้ของหมวยน้อยต้องนับว่ารุนแรงกว่าตบหน้าพยัคฆ์ทมิฬจริงๆเสียอีก  “หมวยเองก็มีคติประจำใจว่า มีคุณต้องทดแทน” เธอหยุดไปอีกครั้ง หันไปมองหน้าพี่สามพยัคฆ์ทมิฬ ก่อนจะทิ้งไพ่ “พี่มังกรก็ช่วยเหลือหมวยมาตลอด ตอนเริ่มเล่นเกมก็ช่วยพาออกไปเก็บค่าประสบการณ์ ตอนนี้ก็ยังพาไปล่ามังกร เอาเป็นว่าหมวยขอตอบแทนในฐานะเพื่อนด้วยการให้ที่พักฟรีกับกิเลนไฟ หมวยมีจุดที่ให้กิเลนไฟเข้าที่พักได้ในทุกเมืองของทวีปหลัก ดังนั้นพี่มังกรขาวสามารถเดินทางท่องเที่ยวได้อย่างอิสระ ไม่มีข้อจำกัดใดๆทั้งสิ้น” ข้อเสนอของหมวยน้อยคราวนี้นับว่าได้ปลดพันธนาการที่รัดตัวมังกรขาวไปเกินครึ่ง “ลูกศิษย์แม่คนนี้ บทจะแสบก็แสบใช่เล่น”  เฮเดสยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะยื่นข้อเสนอบ้าง “คุณหมวยเล่นพูดแบบนี้ แล้วผมจะกล้าเก็บค่าซ่อมจากคนที่อุตส่าห์อดตาหลับขับตานอนลาดตระเวนให้การคุ้มครองบรรดาแฟนคลับของผมที่มาร่วมงานมหกรรมการกุศลได้อย่างไร คุณมังกรขาว ค่าเสียหายคราวนี้ความจริงก็ไม่มากเท่าไร ผมยกให้ก็แล้วกัน แต่คราวหน้าถ้ามีงานการกุศลอีก ผมคงต้องวานคุณเหมือนเดิมนะครับ” ไทเกอร์นั่งสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ เขายิ้มอย่างสะใจที่คนที่หลอกใช้เขาถูกตลบหลังเข้าให้ “แต่ มังกรขาวจะตัดเชือกเส้นสุดท้ายที่มัดตัวเองอยู่ได้หรือเปล่า” มังกรขาวมองอาหมวยและเฮเดสอย่างขอบคุณ นับตั้งแต่กลับมาที่ทวีปใหญ่คราวนี้ เขารู้สึกอึดอัดกับวิธีการที่กิลด์สั่งให้เขาเล่นเกม สำหรับเขา การเล่นเกมคือการพักผ่อน คือการผจญภัย การรวมกลุ่ม การเข้ากิลด์คือการร่วมมือกันเพื่อเล่นเกมให้สนุกขึ้น ไม่เอาเปรียบใครและไม่ให้ใครเอาเปรียบ แต่ในตอนนี้กิลด์พยัคฆ์บังคับให้เขาเก็บเลเวล บังคับให้เขาเรียนทักษะและเลือกอาชีพที่เขาไม่อยากได้ให้ เพียงเพราะคำว่ามันเป็นประโยชน์สูงสุดของกิลด์ ตอนงานมหกรรมการกุศล เขาและเพื่อนๆนับร้อยต้องรับจ้างลาดตระเวนเพื่อหาเงินเข้ากิลด์ จริงอยู่ว่าตัวเขาก็ได้ส่วนแบ่งไม่น้อย แต่ตลอดเวลา เขามีคำถามอยู่ในใจ เขาเข้ามาเล่นเกมเพื่ออะไรแน่ เมื่องานเสร็จ เขาหลบมาพักผ่อน การที่พยัคฆ์ทมิฬรู้การเคลื่อนไหวของเขาและเดินทางมารับกิเลนไฟได้เกือบจะทันที ทำให้เขารู้ว่า สำหรับกิลด์พยัคฆ์ เขาคือสมบัติที่กิลด์ได้ลงทุนไปจึงต้องมีคนเฝ้า การพูดคุยก่อนหน้านี้เรื่องกิเลนไฟ ทำให้เขารู้ว่า เขามีค่าเพราะเขายังทำกำไรได้ นอกจากพี่ใหญ่พยัคฆ์แล้ว เขาสงสัยว่า มีใครยังเห็นเขาเป็นคนบ้าง เขาเข้าใจแล้วว่าทำไม สองสามวันมานี้กิเลนไฟของเขาถึงได้มีท่าทีเศร้าสร้อยแบบนั้น น่าขำ ที่คนอย่างเขา ต้องให้เอไอในสัตว์เวทย์มาแสดงให้เห็นว่า การใช้ชีวิตอย่างคนมีอิสระมีค่าแค่ไหน มังกรขาวตัดสินใจ วันนั้น เขาเข้ากิลด์เพราะอุดมการณ์ตรงกัน วันนี้ เมื่ออีกฝ่ายเปลี่ยนไป เขาก็จำต้องทำสิ่งที่ควรทำ “ผมขอลาออกจากกิลด์นับตั้งแต่วันนี้” กิเลนไฟวิ่งไปหานายทันทีที่ได้ยินคำพูดของมังกรขาว “ขอบคุณนายท่าน” มันกระซิบ “ไอ้ทรยศ” ฟ้าสั่งตายชี้หน้าด่าลั่น พยัคฆ์ทมิฬยกมือขึ้นห้าม “นายแน่ใจนะ” “ครับ นับตั้งแต่วันที่เข้ากิลด์มา ผมแบ่งรายได้ให้กิลด์ตามกฏมาตลอด การผจญภัยครั้งนี้ ผมมาในนามส่วนตัว ความจริงไม่ต้องแบ่งอะไรให้ แต่ในช่วงที่ผ่านมากิลด์ลงทุนให้กับการฝึกผมไม่น้อย ผมจะโอนเงินในบัญชีให้กิลด์ทั้งหมด คิดว่าคงจะเพียงพอสำหรับค่าใช้จ่ายของกิลด์ที่ลงทุนมาที่ตัวผม และผมขอรับรองว่าจะไม่เข้าสังกัดกิลด์ไหนในปีนี้อย่างเด็ดขาด” มังกรขาวบอกอย่างสุภาพ “ทำเป็นพูดดี แต่ยึดไว้ทั้งชุดเกราะและกิเลนนี่นะ” งูเหลือมถามเสียงเยาะ “สินธพ” พี่เหยี่ยวแกล้งเรียกคนข้างๆ “ครับ” สินธพก็รับลูกทันควัน “โดยทั่วไป ใครเป็นคนได้ไอเทมที่ตกจากสัตว์อสูรวะ” พี่เหยี่ยวถาม “ก็คนฆ่านะสิครับ” สินธพตอบเสียงดัง “เออ แล้วใครเป็นเจ้าของสัตว์เวทย์วะ” พี่เหยี่ยวถามต่อ “ก็คนที่สัตว์เวทย์มันทำพันธะสัญญาด้วยไงครับ” สินธพตอบคล่องเหมือนเดิม “เออ ใช่ๆ แหมแกนี่ฉลาด ถามอะไรก็ตอบได้ งั้นถามคำถามสุดท้าย ไอ้คนที่ ฆ่าก็ไม่ได้ฆ่า สัตว์เวทย์ก็เมิน แต่ยังมีหน้ามาพูดประหนึ่งว่า เจ้าของตัวจริงขโมยของไปจากมันนี่เรียกว่าอะไรดีฟะ” พี่เหยี่ยวปล่อยคำถามสุดท้าย “พวกหน้าด้านครับ” สินธพตอบทันควันตามเคย ฟ้าสั้งตายกับงูเหลือมทำท่าจะพุ่งเข้าไปซัดสินธพ แต่โดนพยัคฆ์ทมิฬลากคอเสื้อไว้ได้ทัน สินธพที่ชักมีดสั้นออกมารอตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้จึงต้องเก็บมีดอย่างเซ็งๆ “งั้นก็ขอให้มีความสุขกับเส้นทางที่เลือก” พยัคฆ์ทมิฬหันไปบอกมังกรขาวก่อนจะเดินออกไปโดยไม่ร่ำลาใคร งูเหลือมกับฟ้าสั่งตายทำท่าจะตามออกไป แต่กลับย้อนกลับมาชี้หน้าอาหมวย “อย่านึกนะว่า แย่งกิเลนไฟไปได้ แล้วจะชนะสงคราม ที่คุณมีก็แค่ขบวนการห้าสีปัญญาอ่อนเท่านั้นแหละ” ว่าแล้วก็เดินออกไปอย่างพอใจที่ได้ตอบโต้ออกไปบ้าง พี่เหยี่ยวกลับหลังหันมามองปฏิกริยาของอาหมวย แต่กลับเจอพี่ยักษ์ที่ออกมายืนขวางทางไม่ให้สองคนที่เพิ่งออกไปทำร้ายนายหญิง “สีแดง” พี่เหยี่ยวพึมพำ พี่งูที่โผล่หัวออกมาจากคฑาในมือพี่ยักษ์ มันชะเง้อคอมองตามคนที่เดินออกไป แล้วก็หันมาสบตากับพี่เหยี่ยวเป็นรายที่สองพอดี “สีคราม อืมม พอจะนับเป็นสีน้ำเงินได้” พี่เหยี่ยวคิด ก่อนจะหมุนตัวเพื่อเดินกลับไปที่ตำแหน่งเดิม จึงได้เห็น เดรก มังกรทองผู้ยิ่งใหญ่ กำลังหุบปีกลงเมื่อเห็นว่าหมดเรื่อง มันยื่นหน้ามามองพี่เหยี่ยวเมื่อเห็นสายตาพิจารณาของอีกฝ่าย “สีทอง เอาน่า นับเป็นสีเหลืองละกัน” พี่เหยี่ยวหยวนให้อีก โกเลมน้อย ชะโงกหน้ามองตามสองคนที่เพิ่งชี้หน้านายหญิงแล้ววิ่งหนีออกไปอย่างงงๆ มันหันกลับมาเจอพี่เหยี่ยวที่เดินมาดูมันถึงหน้าประตู “มีไรเหรอ” มันถามพี่เหยี่ยว “วันนี้ใส่ชุดสวยนะ” พี่เหยี่ยวทัก โกเลมน้อยเลยยิ้มแป้นแถมโฆษณา “ชุดโรบินฮู้ด สีเขียว น้าบุษตัดให้” พี่เหยี่ยวพยักหน้า ก่อนจะกลับหลังหันไปชนโบว์สีชมพูอันเท่าหน้าที่ผูกอยู่ที่เขากิเลน “หึ.. หึ. ฮ่าๆๆๆ” พี่เหยี่ยวหัวเราอย่างกลั้นไม่อยู่ “ขบวนการห้าสีจริงๆด้วย” พี่เหยี่ยวเดินไปนั่งกุมท้องหัวเราะไม่หยุดที่ข้างๆไทเกอร์ “พี่ๆ พี่หัวเราะอะไรก็บอกพวกผมบ้างสิ” หัยสะกิด “งั้นแกมองตามที่ข้าบอกนะ” พี่เหยี่ยวพยายามหยุดหัวเราะอย่างยากเย็น ก่อนจะบอกให้ทุกคนมองตามสัตว์เวทย์แต่ละตัวของอาหมวยไปตามลำดับและมาจบที่กิเลนไฟของมังกรขาว พอทุกคนเห็นอย่างที่พี่เหยี่ยวเห็นก็ได้แต่หันมามองตากัน “ขบวนการห้าสี” หัยถึงบางอ้อ “มนุษย์ไฟฟ้า” มาลีทำหน้าเหรอ “พาวเวอร์ เรนเจอร์” ไทเกอร์คราง “พูดอะไรกันอะ ไม่เห็นรู้เรื่อง” โกเลมน้อยโวย มังกรขาวกลั้นหัวเราะอย่างยากเย็นมาตอบ “ก็พวกโกเลมน้อยไงเป็นขบวนการห้าสี เป็นพวกเรนเจอร์ แล้วก็เป็นพวกมนูษย์ไฟฟ้าด้วย” พี่ยักษ์ประท้วง “พวกข้าไม่ได้ปัญญาอ่อนอย่างที่เจ้านั่นพูดนะ” “ไม่หรอก พวกเธอทุกตัว ถ้าจะเป็นขบวนการห้าสี ก็ต้องเป็นขบวนการห้าสีของแท้ที่เป็นผู้พิทักษ์โลก” อาหมวยปลอบสัตว์เลี้ยง “พิทักษ์โลก กับกู้โลก เหมือนกันป่าว” เดรกถาม มันยังไม่ลืมภารกิจกู้โลกของมัน “ก็น่าจะคล้ายๆกันนะ” น้าบุษช่วยตอบ พอเจ้าเดรกได้ยินคำตอบมันก็กางปีกบินไปประกาศก้องอย่างทรนงอีกครั้ง “เดรกมังกรทองผู้ยิ่งใหญ่ หนึ่งในขบวนการห้าสีผู้พิทักษ์ จะกู้โลกกกกก” พี่งูหันไปกระซิบกับพี่ยักษ์ “นี่ๆ เขามีกฏห้ามผู้พิทักษ์ทำลายโลกป่าว” ------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:01:19

ความคิดเห็นที่ 9 บทที่ 105 แผนการขั้นถัดไป หลังจากออกจากกิลด์มังกรขาวก็แปรสภาพจากเกมเมอร์จนๆกลายเป็นเกมเมอร์อนาถา เพราะนอกจากจะไม่เหลือเงินสักเก๊ ยังมีสัตว์เลี้ยงที่สิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายอยู่ด้วยอีกตัวหนึ่ง “สงสัยต้องรีบออกไปตีสัตว์อสูรหาเงินแล้วล่ะครับ แต่ว่า.. ไม่มีเงินซื้อพวกไอเทมที่จำเป็นอย่างน้ำยาเพิ่มพลังชีวิตเสียแล้วเรา” มังกรขาวยิ้มแห้งๆ เกาหัวแบบไม่รู้จะทำอย่างไรดี “กู้ระยะสั้น วงเงินไม่เกินหนึ่งพันเหรียญทอง ดอกร้อยละสามสิบ สนใจไหม” พี่เหยี่ยวเริ่มออกแววหน้าเลือด จนโดนไทเกอร์ที่ยังไม่ไปไหนขัดคอ “แล้วถ้าไม่มีเงินใช้ จะยึดกิเลนไว้ใช้หนี้หรือเปล่าล่ะ” ผลก็คือม้ามังกรมันหันไปตั้งท่าเตรียมขวิดพี่เหยี่ยว จนเจ้าตัวร้องเสียงหลง “เฮ้ย เปล่าๆ ยังไม่ได้พูดอย่างนั้นเสียหน่อย แกนี่ปากเสีย” พี่เหยี่ยวหันไปต่อว่าไทเกอร์แก้เก้อ “คุณมังกรขาวจะรับจ้างพาเด็กไปอัพเลเวลไหมล่ะคะ น้าจะได้ฝากมาลีไปด้วยสักคน ช่วงนี้น้ารับออร์เดอร์มาเยอะ ไม่มีเวลาออกไปผจญภัยกับลูก แต่อย่าคิดแพงเหมือนคุณสามารถนะ น้าไม่ค่อยมีตังค์” บุษบาหาอาชีพใหม่ให้มังกรขาวได้ทันใจ มังกรขาวเลยคิดหนัก เพราะถ้าไปคนเดียวไม่ต้องห่วงใคร เขาก็ตะลุยพื้นที่ที่มีสัตว์เวทเก่งๆให้ผลตอบแทนสูงๆได้ ปัญหาก็คือเขาไม่มีเงินซื้อไอเทมที่จำเป็นไว้ล่วงหน้า แต่ถ้าพาเด็กไปผจญภัย เขาก็ต้องไปพื้นที่ที่ให้ผลตอบแทนไม่ค่อยดี ไม่รู้ว่าจะคุ้มหรือเปล่า “เป็นไปไม่ได้หรอก” ไทเกอร์ขัดคอ หลายคนหันไปมองเขาอย่างขุ่นใจ มีเพียงส้มที่ขยับเข้ามายืนเคียงข้าง ไม่ว่าอย่างไร คนคู่นี้ก็สนับสนุนกันและกันเสมอ ไทเกอร์หันไปมองคนรักยิ้มๆ ก่อนจะอธิบายต่อ “ที่สามารถและอีกหลายๆคนเปิดบริการอัพเลเวลและแก้เควสได้อย่างเปิดเผย ก็เพราะพวกเขาจ่ายค่าตอบแทนให้บริษัทเกม ขืนมังกรขาวรับจ้างแบบนี้มีหวังโดนบริษัทเกมกับคนพวกนั้นเล่นงานแย่ อย่างมากก็ทำได้แค่พาไปอัพเลเวลฟรีอย่างที่เคยช่วยหมวยน้อยนั่นแหละ” เกมเมอร์มือเก่าต่างพยักหน้าอย่างเข้าใจ มังกรขาวเองก็ได้แต่ถอนหายใจก่อนจะกลับไปนั่งอย่างจนปัญญา ไทเกอร์จึงได้ยื่นข้อเสนอใหม่ “นายไปผจญภัยกับผมอีกครั้งไหมล่ะ แต่คราวนี้เรามาตกลงเรื่องแบ่งผลประโยชน์ให้ชัดเจนกันก่อน” ข้อเสนอนี้ทำเอาพี่เหยี่ยวที่กำลังยกแก้วน้ำขึ้นจิบถึงกับสำลัก “แค่กๆๆ” พี่เหยี่ยวยกแขนเสื้อเช็ดน้ำที่หกเลอะเทอะที่มุมปากก่อนจะพูดออกมาอย่างยากเย็ก “นี่นายมีทักษะหน้าทนระดับเท่าไรวะเจ้าไทเกอร์ เมื่อกี้เพิ่งจะทำกับเขาขนาดนั้น ผ่านไปไม่ถึงห้านาที แกชวนเขาร่วมทีมอีกแล้ว แถมยังมีหน้ามีคุยเรื่องแบ่งผลประโยชน์อีกต่างหาก ในชีวิตจริงนายขายประกันหรือขายตรงฟะ” “โธ่ พี่เหยี่ยว ไม่เคยได้ยินหรือว่ายอดคนน่ะ ต้องรู้จักทั้งยกขึ้นและวางลง” ไทเกอรืหันมาตอบพี่เหยี่ยวหน้าชื่นตาบาน “ผมว่า คำพูดนั่น เขาหมายถึงการยกโทษ ไม่ถือสาเวลาคนอื่นเขาทำอะไรไม่ดีกับเรานะ ไม่ใช่การยกโทษให้ตัวเอง” เฮเดสขัดขึ้นเรียบๆทั้งเสียงและสีหน้า แต่แววตาสั่นระริกเหมือนกลั้นหัวเราะไว้เต็มกำลัง “ก็เหมือนกันนั่นแหละ ก่อนจะทำให้คนอื่นได้ เราก็ต้องหัดทำกับตัวเองก่อนไง” ไทเกอร์ยังไปได้เรื่อยๆ คนอื่นเลยแต่หันไปมองหน้ากันแล้วส่ายหน้ากันเงียบๆ “พี่วินมา” โกเลมน้อยร้องอย่างดีใจเมื่อเห็นวินเดินเข้ามา “วิน” อาหมวยและหลายๆคนแค่หันไปทักทายเฉยๆ มีแต่พี่เหยี่ยวคนเดียวที่ถามยาวเหยียด “ทำไมเพิ่งมา หายไปไหน ปล่อยหมวยน้อยมาคนเดียวได้ไง แล้วรู้ไหมว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น” วินฟังจนมึน ได้แต่เกาหัว ก่อนจะยิ้มแห้งๆแล้วตอบไป “ผมจะไปรู้ได้อย่างไรล่ะครับ แล้วที่มาช้านี่ก็เพราะโดนคุณมิคเรียกไปอบรมโทษฐานชวนอาหมวยน้อยไปเสี่ยงอันตราย” “คุณมิค อย่าบอกนะว่ามิคาเอล หัวกิลด์อัศวินมังกรไฟ” พี่เหยี่ยวทวนถามอย่างสงสัย เขาไม่เคยได้ยินว่า วินรู้จักผู้เล่นที่มีชื่อแบบนี้ คนเดียวที่พี่เหยี่ยวรู้จักและมีอิทธิพลพอที่จะเรียกใครไปอบรมได้ก็มีแค่คนเดียวเสียด้วยสิ และไม่ใช่พี่เหยี่ยวคนเดียวที่รอฟังคำตอบ ทั้งมังกรขาว เอเรส ไทเกอร์ จักร ธนู และสาวๆทั้งหมด ต่างคนต่างก็มีคำถามอยู่ในใจ บางคนก็คิดว่าจะได้คำตอบเรื่องผู้ปลดผนึกที่อยู่เบื้องหลัง บางคนก็คิดว่าไม่ใช่ เพราะสองปีที่ผ่านมา มิคาเอลไม่เคยมีชื่อเสียงเรื่องการปลดผนึก บางคนก็คิดไปถึงเรื่องโลลิของมังกรขาว บางคนก็คิดเรื่องโลลิตัวจริง ส่วนคนที่รู้จักอาหมวยตัวจริงก็เริ่มตั้งข้อสงสัยว่า วินกับอาหมวยไปรู้จักมหาเศรษฐีระดับนั้นได้อย่างไร “จะมีคนไหนอีกละครับ” วินไม่รู้ตัวเลยว่าได้เริ่มสร้างข่าวลือแปลกๆอีกแล้ว “ไปรู้จักกันได้ไง” มังกรขาวถาม “ผ่านอาหมวยน้อย” วินตอบเรียบๆ ไม่ทันได้มองไปที่สีหน้าเบื่อหน่ายของอาหมวย แต่หลายคนเห็นและตีความไปต่างๆนาๆ “หมวยกับวินเลเวลเท่าไรแล้ว” เฮเดสซึ่งพอจะรู้ความจริงจากมิคาเอลมาบ้างช่วยเบี่ยงประเด็นด้วยการถามเพื่อเปลี่ยนเรื่อง “หมวยเพิ่งจะ 34 ส่วนวินระดับ 38 แล้ว” อาหมวยตอบ ไม่ทันคิดว่าการเปลี่ยนเรื่องไม่พูดต่อให้ชัดเจนว่ารู้จักกับมิคาเอลแบบไหนและอย่างไรจะทำให้อนาคตของเธอมันยุ่งเหยิงไปกว่าเดิมที่ยุ่งอีรุงตุงนังอยู่แล้วอีกหลายเท่า “ทำไมหรือฮะ” วินถามบ้าง “เรากำลังคุยกันเรื่องพามาลีไปอัพเลเวล และไทเกอร์ก็กำลังยื่นข้อเสนอให้ไปผจญภัยด้วยกัน ผมก็เลยคิดว่า ถ้าหมวยน้อยกับวินไปด้วยได้ก็น่าจะดี เพราะสัตว์เวทเก่งๆกันทั้งนั้น” ที่เฮเดสไม่ได้พูดก็คือถ้าขบวนการห้าสีไปครบ ไทเกอร์คงไม่กล้าเรียกร้องอะไรเกินเหตุ แล้วก็เป็นไปดังคาด พอได้ยินที่เฮเดสบอก ไทเกอร์ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันที “ตอนแรกผมว่าจะชวนไปเก็บเลเวลแถวชายป่านอกเมืองฮาร์ตพูล หากำไรกันนิดหน่อย แต่ถ้าไปด้วยกันทั้งทีมเดิม เราไปทำเควสเอาเทเลพอร์ทที่ด่านประตูผีกันดีกว่า ถึงสัตว์เวทจะระดับจะสูงไปหน่อย แต่คนที่เคยไป เขาว่า ถึงทำเควสไม่สำเร็จ ไอเทมที่ตกก็ยอดเยี่ยมไม่น้อย ทั้งอัญมณี แร่แล้วก็เกราะกับอาวุธ ระดับแรร์ขึ้นไปทั้งนั้น” ไทเกอร์หมายถึงการรับภาระกิจเพื่อเอาจุดที่สามารถย้ายที่ไปมาระหว่างเมืองกับพื้นที่นอกเมืองได้โดยอิสระ ตามปกติในเกมนี้การออฟไลน์จะทำได้เมื่อกลับมาที่เมืองใดเมืองหนึ่งเท่านั้น เมื่อออนไลน์อีกครั้ง พวกเขาก็จะกลับมาอยู่ในเมือง หากจะออฟไลน์ในขณะที่ทำผจญภัยค้างอยู่ ก็หมายความว่าเมื่อกลับมาเล่นใหม่ พวกเขาก็ต้องเริ่มออกเดินทางจากในเมืองอีกครั้ง แต่หลังจากที่หลวงจีนปริศนาได้รางวัลที่ทำให้สามารถออฟไลน์ระหว่างที่อยู่นอกเมือง ก็มีเกมเมอร์จำนวนมากประท้วงว่าหลวงจีนได้เปรียบมากเกินไป ทางบริษัทเกมจึงสร้างภารกิจขึ้นมาสิบจุดเป็นการทดแทน หากใครผ่านภาระกิจที่จุดใดจุดหนึ่งก็จะได้จุดเทเลพอร์ทให้กลับมาที่จุดนั้นได้ทันที ทำให้เกมเมอร์ที่ผ่านภาระกิจสามารถเคลื่อนย้ายตัวเองออกมาที่จุดนั้นๆได้เลยโดยไม่ต้องออกเดินทางตั้งแต่ต้น ด่านประตูผีเป็นจุดเทเลพอร์ทที่ใกล้เมืองฮาร์ตพูลที่สุด แล้วก็บังเอิญเป็นจุดที่ยังไม่มีใครเคยได้เสียด้วย “ถ้านายจะไปที่นั่น สามโจรสลัดจะไปด้วยแบบครบทีม” พี่เหยี่ยวไม่มีทางยอมให้ไอ้หน้าไหนสามารถวาร์ปมาปรากฏตัวที่ข้างๆเมืองฮาร์ตพูลได้โดยไม่เห็นร่องรอยโดยที่เขาไม่รู้หรอก ด่านเทเลพอร์ททั้งสิบจุดแบ่งออกเป็นสองระดับความยาก ระดับแรกยากแบบธรรมดา จะอยู่ใจกลางดงสัตว์อสูรห้าจุด ระดับที่สอง เป็นระดับยากเรือหาย เพราะมันจะโผล่มาใกล้กับจุดยุทธศาสตร์ของกิลด์ทั้งห้า แม้ไม่มีกฏห้ามคนกิลด์อื่นทำเควส แต่กิลด์ต่างๆก็ป้องกันคนนอกกิลด์มาทำเควสกันเต็มที่ “เพื่อสัมพันธภาพ ผมขอตัวก็แล้วกัน” เฮเดสยอมถอยหนึ่งก้าว เมื่อเห็นสายตาพี่เหยี่ยว “มีประโยชน์อะไรในเมื่อนายก็ให้เอเรสไปอยู่ดี” พี่เหยี่ยวเหน็บ “อ้าว แล้วจะไม่ให้ไปกันทั้งหมดเลยหรือ” อาหมวยถามแบบสงสัยอย่างธรรมดา แต่สัตว์เวทข้างหลังหูผึ่งรอฟังคำตอบ งานนี้ต่อให้พี่เหยี่ยวไม่ให้ไป ก็อาจมีสัตว์เวทแหกคอกไปอยู่ดี โชคดีที่ไม่ใช่ “ไปกันทั้งหมดนี่แหละ กิลด์เจ็ดขุมทรัพย์ไม่คิดอะไรคร่ำครึอย่างนั้นหรอก อีกอย่าง อยากรู้เหมือนกันว่าเควสนี้มันจะยากสักแค่ไหน ไปกันให้หมดนี่แหละ นายด้วย” พี่เหยี่ยวหันไปบอกเฮเดส ก่อนจะทิ้งท้าย “เสร็จจากเควสนี้ก็ไปที่ ด่านต้นมะกอกเก้าต้นข้างเมืองนายต่อ” ไม่มีใครรู้ว่าในหัวพี่เหยี่ยวมีการคิดชั่งน้ำหนักเปรียบเทียบข้อดีข้อเสียให้วุ่นไปหมด ในตอนนี้ยังไม่มีใครได้เทเลพอร์ทที่ใกล้เมือง เฮเดสเป็นกิลด์ที่ป้องกันคนนอกอย่างเข้มแข็งที่สุด ทางเดียวที่จะเข้าไปได้ก็ต้องชวนหัวกิลด์มาร่วมมือ พี่เหยี่ยวจึงต้องเสียสละด่านประตูผีอย่างเสียไม่ได้ แต่คิดไปคิดมา พี่เหยี่ยวก็เลิกกังวล สามโจรสลัดมีตำแหน่งอะไรในกิลด์เจ็ดขุมทรัพย์ที่ไหน ไม่เห็นต้องคิดแทนพี่ชายหมีขาวเลย แถมเทเลพอร์ทสิบจุดก็น่าสนใจออก รวบรวมไว้เยอะๆมีแต่ได้มากกว่าเสีย เสร็จงานนี้เขาจะชวนหมวยน้อยตั้งปาร์ตี้เลือดไปตามเก็บให้เกลี้ยงเชียว เฮเดสหัวเราะ ก่อนจะตอบ “ตกลง” เขาพอเดาเรื่องด่านใกล้เมืองเขาได้ แต่ไม่กังวลมากนัก นึกหรือว่าอดีตแชมป์อย่างเฮเดสจะไม่มีหนทางรับมือ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:09:59

ความคิดเห็นที่ 10 ทุกคนดีใจเมื่อได้ยินคำตอบ เฮเดสมาด้วยก็แทบจะปิดประตูแพ้ แถมไม่เคยมีประวัติบัญชาการแบบสั่วๆเหมือนพี่เหยี่ยวอีกต่างหาก ผู้ติดตามทั้งหลายแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ไทเกอร์ชักเซ็ง “แล้วจะแบ่งผลประโยชน์กันอย่างไรละเนี่ย” “ก็เหมือนเดิม แยกทีมกัน ใครฆ่า ใครได้ ใครกำราบ ใครเป็นนาย” อาหมวยตอบแบบไม่สนกองหนุนกองไหนทั้งนั้น “แต่คราวนี้น้าไม่ไปด้วยนะ ออร์เดอร์เยอะแยะ ทำไม่ทัน” บุษบาออกตัว อันที่จริงเธอไม่อยากเป็นภาระให้ใครมาคุ้มครองต่างหาก “ให้หนูไปด้วยนะ” มาลีรีบขอ กลัวแม่ไม่ให้ไป “งั้นผมอยู่กับกลุ่มผมก็แล้วกัน” มังกรขาวรับอาสา บุษบาเลยยิ้มให้อย่างขอบคุณ “ฉันกับเพื่อนขอแยกกลุ่ม” ส้มรีบขอแยกตัวออกจากทีมเดิม ก่อนจะต้องกลับไปตีกันกับน้ำฝนและลูน่า “ทำอย่างกับฉันอยากอยู่ด้วยอย่างนั้นแหละ” ลูน่าสวนทันควัน “เฮ้อ” หนุ่มๆสามคน เอเรส ธนูและจักรถอนหายใจแบบพร้อมเพรียงกัน “คุณเฮเดสครับ” เอเรสเรียก เฮเดสหันไปมอง เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม แต่ไม่พูด “เพื่อนๆผมอยากเข้าเฮเดสมาก แต่ตอนนี้ไม่มีที่ว่างในกิลด์แล้ว ผมอยากจะขอร้องว่าในการผจญภัยครั้งนี้ ขอให้พวกเขาได้ติดตามคุณสมใจสักครั้ง ได้ไหมครับ” เมื่อสิ้นเสียงเอเรส ธนู น้ำฝนและลูน่าก็หันควับมาทันที พวกเขามองเฮเดสอย่างมีความหวัง อันที่จริง แม้แต่วินก็มองตามไปด้วย ใจหนึ่งวินก็อยากจะเข้ากลุ่มนี้ แต่อีกใจวินก็รู้สึกว่าเป็นหน้าที่ที่ต้องดูแลอาหมวย อาหมวยเห็นหน้าหลานชายก็เดาได้ เธอจึงพูดขึ้น “ฉันติดเควสอยู่ จะไม่ได้ค่าประสบการณ์ก่อนจะทำเสร็จ ถ้าคุณรับปากเอเรส ช่วยรับวินไปด้วยอีกคนได้ไหม พวกนี้เขาเล่นด้วยกันมาตั้งแต่ทวีปเริ่มต้น คงเข้าขากันได้” เฮเดสที่มีประสบการณ์และความชำนาญในการรักษาภาพพจน์และสกัดข่าวลือที่อาจจะเกิดขึ้นก็พยักหน้าและให้คำตอบอย่างเหมาะสมไม่เหลือประเด็นให้ใครคิดมากเรื่องโลลิได้ไม่ติดขัด “ไม่ต้องทำเสียงเกรงใจขนาดนั้นหรอกน่า เอเรสก็คนในกิลด์ผมอยู่แล้ว ถ้าผมตั้งทีมเอาแต่เขา ไม่เอาเพื่อนเข้าปาร์ตี้ก็คงแปลกๆ และผมยินดีต้อนรับแฟนพันธุ์แท้อย่างวินอยู่แล้วล่ะ” “แต่.. จะดีหรืออาหมวย” วินดีใจจนเนื้อเต้นแต่ก็ยังลังเล “ดีสิ พี่วินจะได้เลเวลขึ้นเสียที ไม่ต้องห่วงอาหมวยน้อยหรอกนะ อาหมวยน้อยมีตัวช่วยเยอะแยะ” “ใช่ๆๆๆ” โกเลมน้อย พี่งู พี่ยักษ์และเดรกส่งเสียงรับกันให้ขรม กลัวจะไม่ได้ไปผจญภัยกันจะแย่ “โอเค งั้นตกลงตามนี้ สุดสัปดาห์ที่จะถึงนี้ เราลุยด่านประตูผีกัน มีทั้งหมดสี่ทีม ผมหนึ่ง เฮเดสสอง ไทเกอร์สาม หมวยน้อยสี่ นอกจากจะช่วยกันให้ได้จุดเทเลพอร์ทแล้ว ที่เหลือใครทำใครได้ แล้วไปตกลงวางแผนและแบ่งผลประโยชน์กันในกลุ่มกันเอง แผนใหญ่คุยกันวันเดินทาง” พี่เหยี่ยวประกาศ ทุกคนพยักหน้าก่อนจะแยกย้ายไปตกลงกันในกลุ่มย่อย ยกเว้นกลุ่มอาหมวยที่เธอไม่คิดว่าจะต้องประชุมตกลงกับใคร จึงหนีไปนั่งรอวินที่มุมห้องเงียบๆ ผิดกับบรรดาสัตว์เลี้ยงของเธอที่ส่งเสียงผ่านช่องทางลับกันให้ขรม แม้ว่าจะภายนอกจะทำท่าขึงขัง ยืนอารักขาอาหมวยอย่างเข้มแข็ง “ข้ากินวิญญาณหมดนะ” พี่งูประกาศ “ได้ไง แล้วเมื่อไหร่เลเวลข้าจะขึ้น” พี่ยักษ์ประท้วง “งั้นไม่กินตัวที่แกฆ่าก็ได้” พี่งูยอมแบบงอนๆพอประมาณ พี่ยักษ์มองหน้าพี่งูแบบงงๆ มันงอนตูทำไมฟะ นายเดียวกันก็ไม่ใช่ มันมีสิทธิมากินวิญญาณของตัวที่มันฆ่าเสียที่ไหน ของใครของมันเฟ้ย “เดรกเอาที่วาวๆนะ” มังกรทองขอของชอบ ในหัววาดภาพของแวววาวประเภทอัญมณีสีสวยๆ ตามันเป็นประกาย แค่คิดก็มีความสุขแล้ว “งั้นโกเลมน้อยเก็บที่เหลือหมดเลยนะ” จ่าฝูงไม่ทะเลาะกับใครหรอก แค่กินรวบเท่านั้นเอง โกเลมน้อยนั่งนึกว่าเคยเก็บอะไรมาบ้าง มีน้ำยา มีม้วนคาถา มีชุดเกราะ มีอาวุธ มีอะไรอีกน้า มันต้องไปขอกระเป๋าใบใหม่มีช่องเก็บของเยอะๆแล้วล่ะ มันจะเก็บให้เกลี้ยงเชียว หลังตกลงกันได้ สัตว์เวทแต่ละตัวในความปกครองของอาหมวยต่างก็วาดฝันโดยอิงตามข้อมูลแค่ไม่กี่ประโยคของไทเกอร์ น่าสงสารนายหญิง จะได้อะไรกับเขาบ้างไหมหนอ ------------------------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:12:28

ความคิดเห็นที่ 11 บทที่ 106 สยบข่าวลือ “มังกรขาวทางนี้” พี่เหยี่ยวโบกมือเรียกเมื่อเห็นมังกรขาวหันรีหันขวางไม่แน่ใจว่าจะเข้ากลุ่มไหน มังกรขาวชี้หน้าตัวเองเป็นเชิงถาม ทั้งพี่เหยี่ยวและเหล่าตำรวจม้าก็พยักหน้าอย่างแข็งขัน มาลีเองก็วิ่งปรู๊ดไปรวมตัวกับกลุ่มพี่เหยี่ยวอย่างไม่ลังเล เพราะคุ้นเคยกับกลุ่มนี้ดีอยู่แล้ว บุษบาเองยังยิ้มให้ก่อนจะโบกมือลาทุกคนออกไปซื้อของเตรียมตัดเสื้อตามออเดอร์ มังกรขาวก็เลยต้องเดินไปหาพี่เหยี่ยวทั้งๆที่ยังเสียวๆกับการเป็นลูกน้องพี่เหยี่ยวไม่หาย แต่พอก้าวเท้าไปได้แค่สองก้าว มังกรขาวก็ต้องหยุด เขารู้สึกเหมือนมีใครดึงชายเสื้อไว้ เมื่อหันไปมองก็เจอม้ามังกรกำลังคาบชายเสื้อเข้าอยู่ ชายหนุ่มมองหน้าเจ้าม้ามังกรเหมือนจะถาม มันก็เลยส่งยิ้มก่อนจะบอกหน้าตาเฉย “ข้าไปเข้ากลุ่มนั้นนะนายท่าน” กิเลนไฟบุ้ยใบ้ไปทางกลุ่มอาหมวย มังกรขาวพูดไม่ออก เขาพยายามคิดทบทวนว่า เคยมีเหตุการณ์ไหนบ้างที่สัตว์เลี้ยงจะแยกปาร์ตี้กับนาย แต่เขาก็นึกไม่ออก “ได้ไง ไม่มีสัตว์เลี้ยงที่ไหนเขาแยกจากนายไปกับคนอื่นหรอก มาทางนี้” มังกรขาวพยายามชวนสัตว์เลี้ยงของตัวเองไปเข้ากลุ่มพี่เหยี่ยว “ไม่เอา ข้าจะไปกับขบวนการห้าสี” ม้ามังกรไม่ยอม มันสะบัดเสียจนหางโบว์ปลิว “เป็นสัตว์เลี้ยงก็ต้องอยู่กับเจ้านายสิ แยกกันได้ไง” มังกรขาวก็ไม่ยอม ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าได้เอ่ยคำต้องห้ามของขบวนการห้าสีออกมาบ่อยเกินกว่าที่ขบวนการห้าสีจะมองข้ามเสียแล้ว โกเลมน้อยกับพี่งูไม่เคยรับรู้ว่าตัวเองเป็นสัตว์เลี้ยงอยู่แล้วเพราะนายหญิงตามใจจนเสียสัตว์เวท พี่ยักษ์แดง แม้จะรู้อยู่เต็มอก แต่มันก็ถือตัวว่าเหนือกว่าสัตว์เลี้ยงตัวอื่นของมิคาเอลจนไม่ยอมให้ใครนับว่าเป็นกลุ่มเดียวกัน ถึงขนาดอาละวาดจนได้ห้องนอนส่วนตัวมา เดรกมังกรทองที่เพิ่งเกิดยิ่งไม่ต้องพูดถึง พวกที่เกิดก่อนไม่มีใครบอกมันสักตัวหรือสักคนว่ามันเป็นสัตว์เลี้ยง และเมื่อพวกมันไม่ใช่ กิเลนไฟจะเป็นสัตว์เลี้ยงได้อย่างไร “ใครเป็นสัตว์เลี้ยง” พี่ยักษ์ผู้มีปมกับคำนี้อย่างล้ำลึกกว่าเพื่อนตะโกนถามขึ้นมา มังกรขาวถึงกับสะดุ้งกับเสียงพี่ยักษ์ เขาหันไปมองก่อนจะชี้ไปที่ม้ามังกรอย่างงงๆ “ม้ามังกรไม่ใช่สัตว์เลี้ยงนะ เป็นสัตว์เวทระดับที่สามต่างหาก” โกเลมน้อยชี้แจงให้มังกรขาวเข้าใจให้ถูกทันที เริ่มจากเรื่องสัตว์เลี้ยง แล้วก็ไปอีกเรื่อง “แล้วสัตว์เวทระดับที่สามก็แยกกับเจ้านายไปเที่ยวกับนายหญิงได้ด้วย เนอะ” มันลงท้ายด้วยการหันไปหาเสียงสนับสนุนกับขบวนการห้าสีตัวอื่นๆ และทุกตัว รวมทั้งเจ้าม้ามังกรก็พยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงกัน “แน่ใจนะ ทำไมผมไม่เคยได้ยินว่ามีสัตว์เวทตัวไหนแยกจากเจ้านายเลยล่ะ” มังกรขาวไม่เชื่อเลยสักนิด แต่ก็ไม่หักหน้า บอกว่าโกเลมน้อยผิด แค่บอกสิ่งที่ตัวเองรู้เป็นการแย้งอย่างนุ่มนวล “ก็พี่ยักษ์กับเดรกไง นายท่านให้มาอยู่กับนายหญิงตลอดเลย” โกเลมน้อยยกตัวอย่างใกล้ตัวทันที คราวนี้พี่เหยี่ยวเลยเริ่มนึกได้ว่า ตอนที่ทลายกิลด์แมงมุม ผู้ปลดผนึกที่อยู่เบื้องหลังส่งยักษ์แดงไปช่วยด้วยนี่นา แต่ตัวนั้นมันตัวใหญ่กว่าตัวนี้ พี่เหยี่ยวเอามือลูบคาง เอาแต่ครุ่นคิดว่า ยักษ์แดงสองตัวมีความเกี่ยวข้องอะไรกันหรือเปล่า “นายท่าน กับนายหญิง งั้นเหรอ นี่ผมคิดว่า เดรกกับยักษ์แดงเป็นสัตว์เวทของหมวยน้อยมาตลอดเลยนะเนี่ย ตกลงว่าไม่ใช่หรือ” มังกรขาวชักจะงง “นายท่าน ชื่อมิคาเอลต่างหาก เอาไปสลับกับชื่อหมวยของนายหญิงได้ไง” เจ้าเดรกทำปากยื่น ไม่พอใจนิดๆที่มีคนเข้าใจผิด หารู้ไม่ว่า ไอ้การชี้แจ้งให้คนอื่นเข้าใจให้ถูก มันทำให้ผู้คนเข้าใจผิดเรื่องนายท่านกับนายหญิงใหญ่โตกว่าเรื่องที่มันแก้มากมายนัก คำชี้แจงของเดรกทำให้ห้องเงียบกริบ พี่เหยี่ยวปักใจทันทีว่างานนี้หมวยน้อยมีกิลด์อัศวินมังกรไฟหนุนหลัง เหล่าตำรวจม้าหันไปพยักหน้าให้กัน หมดความสงสัยเรื่องความรวยของอาหมวยในเกม เพื่อนๆอาหมวยสามคน มองมาที่อาหมวยอย่างสงสัยว่า เพื่อนไปคบหากับมิคาเอลสนิทสนมขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร พวกเอเรสกับเพื่อนๆของวินหันไปส่งสายตาขออภัยกับมังกรขาวที่เข้าใจผิดเรื่องโลลิ แล้วก็มองหมวยน้อยอย่างแปลกใจว่าตัวแค่นี้ก็หลอกล่อมิคาเอลได้แล้วหรือ ไทเกอร์ก็คิดไปในแนวเดียวกัน แต่รอบคอบกว่าเล็กน้อยเลยถามเช็คเสียหน่อย เผื่อว่าจะเข้าใจผิด “แล้วทำไม มิคาเอลต้องส่งให้ยักษ์แดงกับเดรกมาอยู่กับนายหญิงด้วยล่ะ” “ก็มาคุ้มครองนายหญิงไง หน้าที่ของทุกคนคือคุ้มครองนายหญิง” จ่าฝูงโกเลมน้อยตอบทันที ก็หน้าที่คุ้มครองนายหญิงเป็นหน้าที่ของมัน ตอนเจอกันครั้งแรก นายท่านก็บอกให้มันคุ้มครองนายหญิง นายท่านส่งพี่ยักษ์มา ส่งเดรกมา ต้องให้มาช่วยมันคุ้มครองนายหญิงแน่ๆเลย มันหันไปมองสัตว์เวทตัวอื่น พวกนั้นก็พยักหน้ารับหน้าที่กันทุกตัวเลย โกเลมน้อยไม่รู้หรอกว่าที่ตัวอื่นพยักหน้าก็เพราะว่าตัวมันเป็นจ่าฝูง จ่าฝูงพูดอะไร ตัวอื่นก็ต้องเอาด้วยอยู่แล้วแหละ แถมคำว่าคุ้มครองนายหญิงสำหรับสัตว์เวทสามตัวนี้มันก็เท่ากับคำว่าไปเที่ยวนั่นแหละ สนุกจะตาย มีหรือจะปฏิเสธ เจ้าโกเลมน้อยมัวแต่ดีใจที่ใครๆก็ช่วยคุ้มครองนายหญิงกันหมดเลย มันเลยหันไปฉีกยิ้มให้คนทั่วห้อง ไม่ทันเฉลียวใจว่า คำตอบของมัน ทำให้คนฟังคิดไปถึงไหนๆแล้ว “อ้อ” ไทเกอร์ร้องได้คำเดียว หันไปมองอาหมวยขึ้นๆลงๆอีกรอบแล้วก็เงียบ “ไม่ยักรู้ว่ามิคาเอลมีรสนิยมแบบนี้” ไทเกอร์คิดอย่างแปลกใจ “ข้าไปกับนายหญิงนะ” กิเลนไฟเอาปากดึงแขนเสื้อมังกรขาวที่ฟังจนอ้าปากค้างเพื่อทวงคำตอบ “เอ่อ.. ก็ได้” มังกรขาวให้คำตอบในที่สุด อาหมวยที่ฟังคนคุยกันมานานโดยไม่มีบทบาทอะไรก็ถือโอกาสขอตัว “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หมวยขอกลับก่อนนะ มีธุระต้องทำอีกหลายเรื่อง จะนัดเจอกันที่ไหนก็ส่งข้อความมาก็แล้วกัน” วินวิ่งตามมาส่งอาหมวยที่หน้าตึก พออยู่กับแค่สองอาหลาน วินก็แอบบ่นกับอาหมวยไม่ได้ “พวกนี้นี่แปลกเนอะอาหมวย แค่เรื่องฝากสัตว์เวทไปกับคนอื่นก็อ้าปากค้างอย่างกับเป็นเรื่องประหลาดเต็มที” “ฮื่อ” อาหมวยคิดเหมือนกัน แต่ก็พยายามหาเหตุผลให้ “คงไม่ค่อยมีใครได้เป็นเจ้านายของสัตว์เวทระดับสามละมัง เลยไม่รู้กัน” สองอาหลานส่ายหน้าให้กับความไม่รู้เรื่องรู้ราวของเกมเมอร์มือเก่า อาหมวยบอกให้วินกลับไปประชุมต่อได้ ไม่ต้องเดินมาส่งแล้ว แต่พอก้าวเท้าออกนอกประตูไปได้แค่สองก้าวก็นึกได้และหันมาบอก “วิน ประชุมเสร็จแล้ว ติดต่ออาทันทีนะ จะได้ไปส่งเควสหาทองกัน ตอนนี้เราต้องเร่งเรื่องเควสกับเรื่องระดับกันหน่อย” “ครับ” วินโบกมือก่อนจะวิ่งกลับไปประชุมกับเฮเดสต่อที่ด้านใน ----------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:13:08

ความคิดเห็นที่ 12 หลังการประชุม ข่าวลือเรื่องมิคาเอลเป็นโลลิ และเป็นคนที่คอยชักใยอยู่เบื้องหลังพ่อค้าตลาดมืดก็เริ่มกระเพื่อมเป็นคลื่นใต้น้ำอย่างเงียบเชียบ โดยที่คนปล่อยข่าวมิได้รู้ตัวแม่แต่น้อย คนปล่อยข่าวรายแรกก็ไม่ใช่ใครที่ไหน วินกับหมวยน้อยนั่นเอง ด้วยความงกตามปกติของวิน เมื่อต้องเตรียมการผจญภัยอีกครั้ง วินก็เสนอเป็นคนจัดหาไอเทมที่ทุกคนต้องการ เที่ยวนี้วินใจป้ำขนาดเสนอราคาต่ำกว่าร้านขายไอเทมของระบบตั้งห้าเปอร์เซนต์ ถึงอาหมวยน้อยมีบัตรส่วนลดสิบเปอร์เซนต์ แถมไอเทมบางอย่างยังสร้างเองได้อีกต่างหาก แต่การยอมลดให้ขนาดนี้ ก็ต้องนับว่าวินคลายความงกลงไปเยอะแล้ว พอได้ยินว่าถูกกว่าห้าเปอร์เซนต์ คำสั่งซื้อก็ไหลมาเทมา เฮเดสอยากจะทดสอบความสามารถในการจัดหาไอเทมของวินจึงจงใจสั่งของล็อตใหญ่เป็นพิเศษ ชนิดที่เรียกว่า ถ้าวินหามาขายให้ได้ สมาชิกกิลด์เฮเดสสาขาฮาร์ตพูลทั้งสาขาก็ไม่ต้องซื้อไอเทมไปเป็นเดือนๆ ลาภลอยหล่นทับแบบนี้ มีหรือวินจะไม่รับ พอวินรับปากว่าจะส่งของให้ได้ในเย็นวันนั้น พี่เหยี่ยวก็แอบกอดคอกระซิบถามเรื่องการให้พี่เหยี่ยวเป็นตัวแทนรับของไปขายต่อทันที สมาชิกในกิลด์ขุมทรัพย์ส่วนใหญ่เป็นพ่อค้า แม้ความจริงจะขายของอื่นที่หายากกว่านี้ แต่ก็ต้องจัดหาไอเทมธรรมดาๆพวกนี้เป็นบริการเสริม เพื่อเอาใจลูกค้า จากสินค้าที่ไม่มีกำไร หากได้กำไรเพิ่มสักสองสามเปอร์เซนต์ก็นับว่าไม่น้อย พี่เหยี่ยวดีดลูกคิดในหัวแป๊บเดียว วินลดให้ห้า เขาเอาไปขายต่อลดให้สักสามเปอร์เซนต์ กำไรสองเปอร์เซนต์แม้จะน้อย แต่เป็นกำไรแบบที่ไม่ต้องทำอะไร ได้ทักษะเกี่ยวกับพ่อค้ามาอีกต่างหาก คิดแล้วก็สั่งของเป็นพันๆเหรียญทองทันที และเมื่อพี่เหยี่ยวคิดได้ มีหรือคนอื่นจะคิดไม่ออก กว่าจะเลิกประชุม สมาชิกทีมหาเทเลพอร์ทหลายคนก็สมัครเป็นตัวแทนขายไอเทมให้วินเรียบร้อย  พอประชุมเสร็จวินก็ชวนอาหมวยไปช้อปปิ้งทันที “ทั้งหมดสี่หมื่นห้าพันแปดสิบสามเหรียญทองค่ะ” NPC ในร้านขายไอเทมบอกราคาอย่างยิ้มแย้ม “ว้า ตังค์ไม่พอ อาหมวยวินยืมก่อนดิ” วินร้องลั่นร้าน จนผู้เล่นคนอื่นหันมามองยิ้มๆ อาหมวยหยิบบัตรโอนเงินมาดู “เอามาแต่บัตรเล็กอะ บัตรนี้มีเงินแค่สองหมื่นเอง” ปัญหาอะไรที่ผู้คนเจอในชีวิตจริงเมื่อใช้บัตรเดบิต เกมเมอร์ต่างก็เจอกับปัญหาเหล่านั้นเมื่อใช้บัตรโอนเงินในเกมเช่นกัน บางครั้งอาจรุนแรงกว่าด้วยซ้ำเพราะ การปล้นฆ่าหรือข่มขู่พื่อแย่งชิงทรัพย์เสมือนมีโทษน้อยกว่าการแย่งชิงทรัพย์สินในโลกจริง เพื่อความปลอดภัย เมื่อเกมเมอร์ขอทำบัตรโอนเงิน บริษัทเกมจะให้ไปทีเดียวสองบัตร บัตรแรกสำหรับใช้ในชีวิตประจำวัน เก็บเงินไว้ในบัญชีแค่พอใช้ เรียกว่าบัตรเล็ก อีกใบเป็นบัตรสำหรับบัญชีที่เก็บเงินส่วนใหญ่ไว้ เกมเมอร์จะได้รับคำแนะนำให้เก็บบัตรใหญ่ใบนี้ไว้ในที่ปลอดภัย จึงไม่แปลกอะไรที่อาหมวยจะพกมาแค่บัตรเล็ก และความจริงวงเงินระดับนี้ก็ถือเกินพอ ถ้าวินไม่ไปรับออเดอร์มหาศาลมา “ว้า เอาไงดี ต้องกลับบ้านหรือนี่” วินหันไปหา NPC กะว่าจะขอให้เก็บของไว้ให้หน่อย แต่ NPC ตาไวมองเห็นบัตรอีกใบในกระเป๋าอาหมวยเสียก่อน “ใช้บัตรเครดิตก็ได้นะคะ” อาหมวยมองบัตรเครดิตของมิคาเอลอย่างชั่งใจสักครู่ แล้วก็ตัดสินใจยื่นบัตรให้ “เดี๋ยวกลับไปโอนเงินคืนก็ได้ ขี้เกียจเดินกลับไปกลับมา” สิ่งที่ไม่ได้อยู่ในการคาดคำนวณของอาหมวยคือปฏิกริยาของ NPC เมื่อเห็นบัตรเต็มๆตา ตอนที่อาหมวยใช้บัตรนี้ที่ร้านอัญมณี ใช่ว่า NPC ที่โน่นจะไม่แปลกใจที่มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งถือบัตรเสริมของมิคาเอลแบบไม่จำกัดวงเงิน เพียงแต่ คนในร้านอัญมณีชินกับวงเงินสูงๆ และได้รับการอบรมมาอย่างเข้มงวด เพื่อจะได้ไม่ทำอะไรให้ลูกค้ากระเป๋าหนักระคายเคือง จึงแอบตรวจสอบอย่างเงียบๆ แต่ร้านขายไอเทมทั่วไปกลับคล้ายกับร้านค้าห้องแถวตามตลาดมากกว่า แค่สั่งของทีละหลายหมื่นก็ทำให้ตื่นเต้นมากพออยู่แล้ว พอรู้ว่าใช้บัตรเสริมของลูกชายเจ้าของบริษัท แทนที่จะเกรงใจกลับกลายเป็นกลัวบัตรปลอมขึ้นมา  ถึงเกมนี้จะป้องกันได้ดี แต่ใครจะรับรองได้ว่าป้องกันได้ร้อยเปอร์เซนต์ “เจ้าของบัตร มิคาเอล แมกนัส ดิฉันต้องขออนุญาตตรวจสอบนะคะ” แม้ NPC จะพูดอย่างสุภาพด้วยเสียงปกติ แต่ลูกค้าหลายคนในร้านก็หูผึ่งเสียแล้ว “ค่ะ” อาหมวยพยักหน้าอย่างไม่สนใจ เธอเดินไปดูของที่มุมอื่นระหว่างที่ NPC ถือบัตรเดินลิ่วๆเข้าด้านในไปติดต่อหัวหน้า ลูกค้าหลายคนเดินไปดูของด้านใน บ้างก็แค่ชะเง้อไปทางห้องที่ NPC เดินเข้าไป แต่บางคนไปหยุดยืนอยู่ข้างประตูห้องเอาดื้อๆ พอสมัครพรรคพวกชักเยอะ ก็มีมือลึกลับไปดึงประตูให้แง้มออก ปล่อยให้เสียงเล็ดลอดออกมาเต็มๆ “ของจริง จริงๆหรือคะเนี่ย” เสียง NPC อุทานอย่างแปลกใจ “ก็จริงน่ะสิ เดี๋ยวคุณหาของสมนาคุณให้คุณหมวยนั่นด้วยนะ เป็นการขอโทษที่ทำให้เสียเวลา หวังว่าคงไม่โกรธเรานะ แต่แหม ขวางเจ้าพวกที่อยู่ร้านอัญมณีจริงๆ คุณหมวยเคยใช้บัตรนี้ซื้อของตั้งห้าหกล้านแล้วไม่มีปัญหาก็ไม่เล่า ปล่อยให้เรามาเช็คจนเจอเองว่าไม่จำกัดวงเงิน ถ้าผู้หญิงของคุณมิคโกรธจะโดนเด้งกันทั้งร้านไหมนี่” หัวหน้าบ่นยืดยาว เสียงดังฟังชัดจนพวกที่ยืนๆเดินหน้าห้องได้ยินกันถ้วนทั่ว พอ NPC คนเดิมเดินถือบัตรออกมาพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ พวกอยากรู้อยากเห็นก็แตกฮือ แต่ละคนก็พึมพำกับตัวเองคนละคำสองคำ “ผู้หญิงของมิคาเอล” ผู้เล่นคนนี้ทำเป็นหยิบม้วนคาถากลับเมืองมาพิจารณา “ซื้อเพชรทีละห้าหกล้าน” รายนี้จ้องขวดยาเพิ่มพลังชีวิตราวกับว่ามันจะเปลี่ยนเป็นทับทิมได้ “บัตรไม่จำกัดวงเงิน” รายนี้มองอาหมวยอย่างเปิดเผย ก่อนจะบอกความในใจ “อิจฉาโว้ย” ส่วนต้นตอข่าวลือสองคนนะหรือ ยิ้มรับของสมนาคุณ แล้วสั่งการให้ร้านส่งของไปให้บรรดานายหน้าหมาดๆถึงที่ แล้วส่งข้อความไปบอกให้พวกนั้นโอนเงินมาให้อย่างสบายใจ ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าวางกับระเบิดไว้ให้ตัวเองเหยียบกี่ลูก คนปล่อยข่าวลือโดยไม่ตั้งใจรายที่สองก็คือเจ้าของฉายาโลลิคนเดิมกับหุ้นส่วนขายไอเทมทีมใหม่ ไทเกอร์นั้นหัวการค้าพอๆกับพี่เหยี่ยว แต่เขาไม่มีเครื่อข่ายรอรับซื้อสินค้าอย่างกิลด์ขุมทรัพย์ ดังนั้นจึงได้ยื่นข้อเสนอที่มังกรขาวปฏิเสธไม่ได้หนึ่งเรื่อง คือ กลุ่มไทเกอร์และเพื่อนๆของหมวยสามคนลงทุนซื้อไอเทมจากวินแล้วจ้างให้มังกรขาวมาปูแผงขายของในราคาเดียวกับร้านขายไอเทม พวกเขาอาศัยเรื่องที่มังกรขาวเพิ่งลาออกจากกิลด์มาดึงคน ตัวมังกรขาวเดิมนั้นก็ดังไม่หยอกอยู่แล้ว คนในกิลด์พยัคฆ์ก็รักเขาไม่น้อย จู่ๆลาออกจากกิลด์แบบปริศนาย่อมกระตุ้นต่อมอยากรู้อยากเห็นของทุกคน ไทเกอร์และพวกแกล้งปล่อยข่าวเรื่องมังกรขาวต้องโอนเงินที่สะสมไว้ทั้งหมดให้กิลด์พยัคฆ์ก่อนออกจากกิลด์จนต้องเอาไอเทมที่พอมีเหลือมาขายเพื่อหาเงินดำรงชีพเพื่อเรียกความเห็นใจเพิ่มอีกนิด แค่นี้สินค้าก็ขายดีเป็นเทน้ำเทท่าแน่ๆ  ด้วยเหตุนี้ พวกเขาถึงได้เสนอแบ่งกำไรกับมังกรขาวแบบเท่าๆกันโดยที่มังกรขาวไม่ต้องออกเงินต้นทุน แม้จะกระอักกระอ่วนใจไม่น้อย แต่คนจนไม่มีทางเลือก มังกรขาวก็เลยต้องมาตั้งแผงขายของกับกลุ่มของไทเกอร์ พอได้ของมาจากวิน คนกลุ่มนี้ก็ตั้งแผงขายของทันที และเป็นไปดังคาด ลูกค้าหลั่งไหลเข้ามาคุยกับมังกรขาวไม่ขาดสาย ไทเกอร์ ส้ม เปิ้ลและจักรทำหน้าที่จัดคิวและขายของให้คนยืนรอจนเหน็ดเหนื่อย พอขายหมดก็วิ่งไปเอาของกับวินเพิ่ม ผ่านไปได้แค่สองชั่วโมง หลายคนก็เริ่มสงสัยว่ามังกรขาวเอาไอเทมมาจากไหนเยอะแยะ ถึงได้ขายไม่หมดสักที ประกอบกับเริ่มค่ำ ทีมนี้จึงได้หยุดไปเอาของมาขายเพิ่ม แต่ก็ยังคิดจนหัวหมุนว่า พรุ่งนี้จะเอาเรื่องอะไรมาดึงลูกค้าดี จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:18:50

ความคิดเห็นที่ 13 พอคนซา มังกรขาวและพวกก็เริ่มคำนวณเงิน เตรียมแบ่งกำไรและเก็บแผง แต่ทำไม่ทันเสร็จก็มีคนที่ไม่คาดฝันมาเยือนถึงที่ “พี่ใหญ่พยัคฆ์” มังกรขาวคราง เมื่อเห็นหน้าคนที่เขาเคารพที่สุด “อืมม ขอคุยด้วยหน่อยสิ” พี่ใหญ่ยึดเก้าอี้ตัวหนึ่ง แล้วชี้ให้มังกรขาวนั่งที่ด้านตรงกันข้าม เขานั่งลงตามคำสั่งด้วยสีหน้าที่ไม่สบายนัก คนอื่นๆในกลุ่มล้วนถอยห่างอย่างรู้ใจ มีแต่ไทเกอร์หัวไว ส่งข้อความลับให้ส้มไปเอาของมาขายเพิ่มทันที เขาทำทีเดินวนอยู่หน้าแผง พอมีใครจะอ้าปากถาม เขาก็ชี้ไปที่พี่ใหญ่พยัคฆ์กับมังกรขาว พริบตาเดียว ลูกค้าที่ซาไปก็กลับมาหมด ทุกคนทำทีว่าเลือกของซื้อของไม่ยอมไปไหน ใครที่แสดงจริงจังจนส่งเสียงถามราคาดังไปหน่อยยังโดนเหยียบเท้าให้เงียบ สรุปว่ามีแต่พวกอยากรู้อยากเห็นกันทั้งนั้น “ตัดสินใจแน่นอนแล้วใช่ไหม” พี่ใหญ่ถาม มังกรขาวถอนหายใจ “ผมไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อแล้วครับ” “เฮ้อ ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง” พี่ใหญ่ลุกขึ้นยืน เขาก้าวไปยืนข้างๆมังกรขาว เอามือกดไหล่ไม่ให้มังกรขาวลุกขึ้นมาขอโทษ “ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น กิลด์เราแต่เดิมตั้งขึ้นเพื่อช่วยเหลือคนเล่นเกมหัวเดียวกระเทียมเลียบให้มีเพื่อนมีกลุ่มในการฝึกทักษะและทำเควส ไม่มีเป้าหมายยิ่งใหญ่อะไรนอกจากความสนุกในการเล่น นายไม่ผิดที่นายต้องการเพียงแค่นี้ น้องสามกับคนอื่นๆก็ไม่ผิดที่อยากยิ่งใหญ่ไปกว่าเดิม สองปีที่ผ่านมา กิลด์ใหญ่ขึ้นทุกที พอองค์กรเติบโต งานก็เริ่มทับถมสมาชิกที่เคยเสียสละมาบริหารกิลด์จนโงหัวไม่ขึ้น การเรียกร้องค่าตอบแทนก็ตามมา พอมีค่าตอบแทนก็มีความคาดหวัง แต่ละคนต้องทำงานให้สมราคา ล้อเริ่มหมุนไปแล้ว กิลด์พยัคฆ์แบบเดิมคงไม่มีวันหวนกลับมา ถ้านายคิดไม่เหมือนเขา ลาออกก็ถูกแล้ว” “ผม..” มังกรขาวลุกขึ้นจนได้ “ตัดสินใจแล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องเสียดาย พี่ใหญ่มาเพื่อบอกว่า ไม่ว่านายจะเป็นสมาชิกกิลด์หรือไม่ ก็ยังเป็นน้องชายของพี่ใหญ่คนนี้เสมอ” พี่ใหญ่ตบไหล่มังกรขาวเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “ไหน ขอเจอตัวกิเลนไฟเจ้าปัญหาตัวนั้นหน่อยสิ เท่าที่ได้ยินมามันฉลาดไม่เบานี่นา” มังกรขาวพึมพำคำว่าขอบคุณพี่ใหญ่เบาๆ ก่อนจะฉีกยิ้มแล้วเปลี่ยนเรื่องตาม “มันตามพวกโกเลมน้อยไปเล่นตั้งแต่บ่ายแล้วครับ พอได้เพื่อนมันก็ลืมผมเลย” เกมเมอร์มุงที่แอบฟังจนเครียดตามก็เริ่มผ่อนคลายตามไปด้วย “โกเลมน้อย สัตว์เลี้ยงของหมวยน้อยนี่ ยังไม่เคยเจอเหมือนกัน พูดถึงหมวยน้อยแล้วชักคิดถึง” พี่ใหญ่ลูบคางครุ่นคิด เธอเป็นผู้เล่นอีกคนที่ถ้าเข้ากิลด์ไหน กิลด์นั้นคงได้เปรียบมหาศาล แต่การลาออกของมังกรขาว ทำให้พี่ใหญ่ลังเล หมวยน้อยอาจจะเป็นอีกคนที่ไม่ต้องการความยิ่งใหญ่ในเกม แม้จะเสียดายแทนกิลด์ แต่ผู้เล่นอิสระที่เล่นด้วยแล้วสนุกก็มีค่าไม่ต่างอะไรกับกิลด์ที่ยิ่งใหญ่ พี่ใหญ่ตัดสินใจวางมือเรื่องหมวยน้อยนับแต่วินาทีนี้ “หมวยน้อยแยกไปตั้งแต่เช้าแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ตอนนี้ พี่ใหญ่ลองฟังเสียงเจ้าม้ามังกรของผมไปก่อนก็แล้วกันนะฮะ” พอเห็นพี่ใหญ่เลิกคิ้ว มังกรขาวก็หัวเราะทันที “ตอนแรกผมก็แปลกใจเหมือนพี่ใหญ่นี่แหละ ใครจะนึกว่า สัตว์เวทระดับที่สามมันสามารถใช้ช่องสื่อสารได้ด้วย” พูดจบ มังกรขาวก็ติดต่อม้ามังกรทันที “นายท่าน” เจ้าม้ามังกรส่งเสียงแจ่มใสทักทายมาทันทีที่มังกรติดต่อไป “อยู่ที่ไหน แล้วนี่ทำอะไรอยู่” มังกรขาวถามตามธรรมเนียมเป๊ะ เขารู้สึกเบาใจเมื่อได้ยินเสียงแจ่มใสผิดหูผิดตาของกิเลนไฟ “อยู่ที่ห้องฝึกของนายท่านมิคาเอล กำลังเล่นสู้กัน” ม้ามังกรก็ตอบตรงคำถามเป๊ะสียงใส แต่นายท่านมังกรขาวฟังจนคิ้วขมวด คนอื่นๆก็ตะแคงหูฟังกันเป็นทิวแถว “แล้วไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง ไหนว่าจะไปดูที่พักที่บ้านหมวยน้อย” มังกรขาวถามเสียงเครียด การลาออกจากกิลด์ของเขาเป็นเรื่องอ่อนไหวอยู่แล้ว เขาเองก็ประกาศว่าจะไม่เข้ากิลด์อื่นเพื่อรักษาน้ำใจเพื่อนในกิลด์ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขและลงทุนส่งเสริมเขา แต่ไม่ทันข้ามวันสัตว์เวทของเขากลับไปเล่นสนุกอยู่ในห้องฝึกของหัวหน้ากิลด์อื่น แล้วเขาจะแก้ตัวกับเพื่อนๆได้อย่างไร “ก็ไปดูแล้ว ดูเสร็จโกเลมน้อยก็ชวนไปเล่นที่บ้านนายท่านมิคาเอล พี่ยักษ์บอกว่าต้องฝึกซ้อมเตรียมออกศึก เราก็เลยมาเล่นกันที่ห้องฝึกไง นายท่าน” ม้ามังกรอธิบายอย่างใจเย็น มันไม่เข้าใจทำไมนายท่านของมันต้องเดือดร้อนด้วย “แล้วไปที่บ้านของมิคาเอลได้ยังไง” มังกรขาวถามเสียงห้วน พวกเขาเคยร่วมมือกันเมื่อปีก่อน จึงรู้ดีว่าทางเข้าออกของบ้านมิคาเอลนั้น อยู่ที่เมืองของตัวเอง ที่โอลิมปัสของเฮเดส และเมืองฟลอร่าของวังบุปผา ไม่มีทางเข้าออกที่เมืองฮาร์ตพูล “ก็ผ่านบ้านนายหญิงไง” คำตอบสั้นๆของม้ามังกร ทำเอามังกรขาวอึ้ง เขาหันไปมองหน้าพี่ใหญ่พยัคฆ์ แค่สบตาก็รู้ว่า พี่ใหญ่คิดเหมือนเขา ทางเดียวที่จะเดินทางจากบ้านคนหนึ่งผ่านไปบ้านอีกหลังมีทางเดียว คือ ต้องมีการเชื่อมบ้าน เกมเมอร์ที่แอบฟังก็คิดไม่ต่างกัน พอพวกเขาไปเจอกับเกมเมอร์ที่อยู่ที่ร้านขายไอเทม มันก็เหมือนน้ำมันเจอกับไฟ ข่าวลือเรื่องโลลิค่อนถึงหูมิคาเอลตอนเย็นวันจันทร์ในโลกจริง ชายหนุ่มถึงกับฉุนขาด ทั้งๆที่อารมณ์ดีมาตั้งแต่เช้า “นิค นายช่วยพูดให้ช้าๆชัดๆอีกทีสิ เรื่องข่าวลือนั่น” มิคาเอลเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ก่อนจะถามเสียงเรียบ ยิ่งมิคาเอลนิ่งเท่าไร นิคกี้ก็ยิ่งเหงื่อตกเท่านั้น มิคาเอลก็เหมือนคลื่นสึนามินั่นแหละ ที่ผิวน้ำราบเรียบเท่าไร คลื่นก็จะยิ่งสูงขึ้นแรงขึ้นเมื่อถึงฝั่งเท่านั้น “เอ่อ เขาลือกันว่า คุณมิค.. โลลิ.. เอ่อ กับคุณหมวย..ครับ” นิคกี้แอบถอนหายใจเมื่อจบประโยคลงไปได้ “เล่ารายละเอียดมาทั้งหมด” หลังจากนั้น มิคาเอลนั่งหมุนปากกาฟังนิคกี้เล่ารายละเอียดไปเรื่อยๆ เรื่องบัตรเครดิตทำให้เขานึกได้ว่า มายาวดีบอกเขาเรื่องนี้แล้ว แต่เจ้าหล่อนสนใจแต่เรื่องจะคืนเงินให้เขา เขาเคาะปากกาด้วยความขัดใจเล็กน้อย ที่เจ้าตัวไม่ได้รู้ตัวเลยหรือไงที่ก่อเรื่องใหญ่ขนาดนี้ แต่ขัดใจไม่นานก็ต้องอึ้งเมื่อนิคกี้เริ่มสรุป “อันที่จริง ข่าวลือก็ไม่น่าจะแพร่เร็วเท่าไร แต่พอดีคุณมิคสั่งให้กิลด์เราสั่งของผ่านคุณหมวย มันก็เลย..” พอได้ยินถึงตอนนี้ มิคาเอลเลยรู้ตัวว่าตัวเองก็มีส่วนส่งเสริมข่าวลืออยู่เหมือนกัน พออาหมวยบอกเขาเรื่องบัตรเครดิต เขาก็ถามจนรู้ว่า เธอได้ส่วนลดสิบเปอร์เซนต์จากทุกร้าน เขาก็เลยขอให้เธอช่วยจัดการเรื่องการซื้อของเข้ากิลด์แลกกับการเอาเงินในบัตรเขาไปหมุนในครั้งนี้และครั้งต่อๆไป “ใครจะไปนึกว่า คนเล่นเกมจะจินตนาการสูงขนาดนี้” มิคาเอลบ่นเบาๆเมื่อรู้ตัวว่า ตัวเองก็เป็นหนึ่งในตัวการ นิคกี้ยืนมองเจ้านายนิ่งๆด้วยไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อ ในขณะนั้นเองก็มีโทรศัพท์เข้ามา มิคาเอลกดรับสาย ภาพอะโฟร์ไดท์ก็ปรากฏขึ้น “มิค ฉันขอยืนยันข่าวหน่อย” อะโฟร์ไดท์เริ่มเรื่องทันทีไม่รอช้า “ยืนยันอะไร” มิคาเอลขมวดคิ้ว “ภาพนายพาสาวไปโรงพยาบาล” อะโฟร์ไดท์กดสลับให้ภาพที่เธอพูดถึงสลับมาขึ้นที่หน้าจอแทน ภาพนั้นเป็นภาพมิคาเอลกำลังเปิดประตูให้สาวน้อยคนหนึ่งเดินเข้าไปในห้อง ใบหน้าของมิคาเอลถูกโคลสอัพเป็นภาพเล็กให้เห็นอย่างชัดเจนอยู่ข้างๆ แต่สาวน้อยคนนั้น เนื่องจากเธอยืนหันหลังอยู่ จึงคาดว่าคงไม่มีใครจำได้นอกจากจะเป็นญาติสนิทหรือเพื่อนใกล้ชิด “ให้ตายสิ” มิคาเอลอุทานได้แค่นี้ เมื่อเช้าเขาพามายาวดีไปตรวจร่างกายให้แน่ใจว่า เธอไม่ได้รับผลกระทบอะไรจากการบุกไปถึงปากทางเข้านรกนั่น เขาถึงกับลงทุนส่งแม่กับพี่สาวไปเข้าสปาแบบเต็มโปรแกรม เพื่อจะแยกเอาตัวมายาวดีออกมาโดยไม่ให้ใครรู้เหตุผลที่แท้จริง แล้วไอ้หน้าไหนมันยังตามไปถ่ายรูปมาได้อีก “มิคาเอล ถึงฉันจะเป็นลูกสาวเจ้าของมีเดียเวิร์ล แต่ฉันดึงเรื่องได้แค่นี้นะ ยังไงพ่อฉันก็เอาภาพนี้ลงเนตและออกทีวีแน่ จะยืนยันหรือไม่ก็บอกมาเร็วๆ” อะโฟร์ไดท์เร่งรัดเอาคำตอบ มิคาเอลเอาปากกาเคาะโต๊ะสองทีก็ให้คำตอบ “ยืนยัน” อะโฟร์ไดท์ชะงักไปนิดเดียว ก่อนจะพูด “ฉันคงไม่ต้องเตือนนายนะ ว่าภาพนี้จะทำให้ข่าวมันออกมาแบบไหน” มิคาเอลยิ้มที่มุมปาก “ผมรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่” “โอเค” อะโฟร์ไดท์ยักไหล่ “งั้นคำถามต่อไป สาวน้อยนั่นเป็นใคร อยู่ที่ไหน ฉันต้องการติดต่อกับเธอ” “ผมคงบอกไม่ได้ว่า เธอเต็มใจจะเปิดเผยตัวหรือยัง แต่ถ้าคุณต้องการจะติดต่อเธอ ก็ติดต่อได้ที่คอนโดของผม ตอนนี้เธอพักที่นั่น” อะโฟร์ไดท์มองแววตาเจ้าเล่ห์ของมิคาเอลแล้วทำหน้าเบื่อหน่าย “ถ้านายโดนแม่สาวนั่นตีหัวแตก ฉันจะคอยสมน้ำหน้า” “ผมดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” มิคาเอลยิ้มนิดๆ ก่อนจะตัดสายไป นิคกี้กลืนน้ำลายเอื้อก แล้วตั้งคำถามใหม่ “คุณมิคเห็นป้ายบอกทางในโรงพยาบาลที่แปะที่ข้างประตูในภาพแล้วใช่ไหมครับ” มิคาเอลยิ้มกว้าง “เห็นสิ ทำไมจะไม่เห็น ป้ายใหญ่ขนาดนั้น” ในโรงพยาบาลนี้ มีป้ายบอกทางติดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เรียงตามตัวอักษร ประตูที่มิคาเอลเปิดให้หมวยน้อยเดินเข้าไปเป็นประตูทางเข้าปีกตึกด้านซ้ายอันเป็นที่ตั้งของสามแผนกสำคัญในโรงพยาบาล วางแผนครอบครัว ศัลยกรรมระบบประสาท สูติกรรม นิคกี้กลืนน้ำลายอีกหน ก่อนจะถามเสียงแห้ง “งั้นคุณมิคน่าจะเดาได้นะครับว่า ข่าวมันจะออกมาแบบไหน” “ไม่ว่าแบบไหนผมก็รับได้มากกว่าไอ้ข่าวโลลินั่นแน่ๆ” มิคาเอลตอบน่าตาเฉย “คุณสร้างข่าวมากลบข่าวโลลิแบบนี้ แล้วคุณหมวยเธอจะยอมหรือครับ” นิคกี้เสี่ยงตายอีกครั้ง “คนปล่อยข่าวก็ต้องรับผิดชอบสิ หรือจะให้ผมไปลากคนที่ไม่เกี่ยวข้องมายุ่งด้วย แบบนี้แหละดีแล้ว” นิคกี้มองดูมิคาเอลที่กลับมาอารมณ์ดีจนน่าแปลกใจ แล้วเขาก็ได้แปลกใจขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินเจ้านายพูดต่อ “คุณเตรียมตัวเลยนะ ไม่ว่านักข่าวสายไหนมาถามเรื่องนี้ ให้ยืนยันเฉพาะทางฝ่ายผม ส่วนทางฝ่ายหญิง กลบให้มิดเชียว ผมชักกลัวหัวแตกขึ้นมาบ้างเหมือนกัน” -------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:20:58

ความคิดเห็นที่ 14 บทที่ 107 แก้ข่าว ลัสซีอาเต ออญญี สเปรันชา โวอี เกนตราเร ผู้ใดย่างเท้ามาสู่ จงละความหวังหมดสิ้น (ดันเต อาลีกีรี, 1265-1321) จอมมารสองปลดป้ายที่เขียนด้วยตัวหนังสือสีทองเขียนตวัดเล่นลวดลายราวกับจะอวดฝีมืออาลักษณ์มาโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี “เฮ้ย ของท่าทางดูดีมีราคา โยนทิ้งแบบนี้ได้ไง” จอมมารหนึ่งร้องลั่นเมื่อป้ายที่ว่าเฉียดเท้าเขาไปนิดเดียว “โธ่ ดูดีมีราคาสักแค่ไหนเชียว ก็แค่กลอนเก่าๆของนักกวีชาวอิตาเลียนคนหนึ่ง จะมีใครรู้จักจำได้หรือเปล่ายังสงสัย” จอมมารสองยังไม่ใส่ใจ แต่จอมมารหนึ่งก้มลงไปหยิบป้ายที่ว่ามาดู เขาเอียงเขามองไปทางซ้ายทีไปทางขวาที “แต่มันก็เข้ากับบรรยากาศอยู่เหมือนกันนา เอามาติดไว้ที่ปากทางเข้านรกอย่างเดิมแหละดีแล้ว” พูดจบเขาก็เอาไปติดไว้ที่เดิม ยืนมองอย่างพออกพอใจ จอมมารสองหันมามองอย่างรำคาญกับอารมณ์สุทรีย์ของเพื่อน เขาเดินตามมาเอียงคอมองป้ายบ้าง แล้วก็เรียกเวทไฟขึ้นมาในมือเป็นลูกไฟขนาดประมาณลูกเทนนิสมาเดาะเล่น เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะส่งลูกไฟกลมๆตรงไปที่ป้ายนั่น บึ้ม เสียงระเบิดดังขึ้นเมื่อลูกไฟปะทะกับกำแพงนรกและป้าย มันสร้างความเสียหายได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น จอมมารหนึ่งเอียงคอมองคราบเขม่าและตัวหนังสือที่เขียนด้วยทองคำถูกความร้อนหลอมจนผิดรูปไปเล็กน้อยอย่างสนใจ “ต้องแบบนี้ถึงจะเข้าบรรยากาศนรกขึ้นมาหน่อย” จอมมารสองยิ้มกว้างอย่างพอใจในผลงาน “ฮิ ฮิ” จอมมารหนึ่งหันมาสบตากับจอมมารสองอย่างถูกใจ ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรกันอีก จอมมารทั้งสองแข่งกันเรียกเวทสารพัดชนิดมาโจมตีกำแพงนรกและป้ายอย่างเมามันทันที เนื่องจากทั้งคู่กำลังทำงานกันอย่างหนักเพื่อให้ป้ายเตือนใจก่อนเข้าสู่นรกอยู่ในสภาพที่ควรจะเป็น ทั้งสองจึงไม่ได้สังเกตว่ามีบุคคลที่สามเดินมาด้านหลัง แล้วแอบเข้าสู่ประตูนรกไปอย่างเงียบๆ ------------------------------------------------------------------------- “แค๊กๆ” อาหมวยสำลักน้ำกระอักกระไอไม่ทันตั้งตัวเมื่อเจอคำถามของพี่ชายคนเดียว “ว่าไงนะเฮีย พูดใหม่สิ” เธอถามเมื่อตั้งตัวได้ “ฉันถามว่า แกท้องกี่เดือนแล้ว” ตั่วเฮียโกรธจนหน้าดำ “จะให้ท้องกับแมวที่ไหนเหรอเฮีย” อาหมวยถามกลับอย่างแปลกใจ แล้วอาซ้อก็โผล่เข้ามาในจอภาพ เห็นได้ชัดว่าเข้ามาเพื่อลากตั่วเฮียไปจำกัดบริเวณ “ใจเย็นสิเฮีย พูดแบบนี้หมวยเขาจะรู้เรื่องได้อย่างไร” อาซ้อปรามอย่างอ่อนใจ เมื่อตั่วเฮียฮึดฮัดขัดขืนกลับมาที่หน้าจอจนได้ “แล้วมันเรื่องบ้าอะไรหรือซ้อ” เมื่อตั้งตัวได้ อาหมวยก็เริ่มรู้ว่างานนี้คงมีอะไรแปลกๆ “ก็เมื่อเช้า หมวยไปโรงพยาบาลกับคุณมิคมาไม่ใช่หรือ” อาซ้อถามแทนตั่วเฮียที่ฮึ่มฮ่ำอยู่ข้างหลัง “ก็ใช่ ทำไมหรือ” อาหมวยเริ่มสงสัยว่าเรื่องนี้ไปถึงหูตั่วเฮียได้อย่างไร เธอว่าเธอไม่เจอคนรู้จักระหว่างทางสักคน “แล้วหมวยไปทำอะไรที่นั่น” อาซ้อถามอย่างใจเย็น ในขณะที่เอามือตะครุบปากตั่วเฮียไม่ให้พูด “ก็ไปคุยกับหมอ” พอเห็นท่าแปลกๆของพี่ชาย อาหมวยก็ตัดสินใจพูดความจริงแค่ครึ่งเดียวที่ฝ่ายโน้นรู้อยู่แล้ว “ไปคุยเรื่องผลตรวจของวิน คุณมิคาเอลเขาบอกว่าปกติ แต่หมวยอยากรู้รายละเอียดมากกว่านั้น ก็เลยไปที่โรงพยาบาล” “เห็นไหม บอกแล้วว่าไม่มีอะไร” อาซ้อหยิกตั่วเฮียไปบ่นไป “มีน้องสาวแค่คนเดียว ไม่รู้จักน้องหมวยหรือไงว่าเป็นคนอย่างไร ไม่มีทางทำเรื่องเสียหายแบบนั้น เมื่อวานก็ไปส่งลูกตรวจร่างกายที่แผนกนั้นเองแท้ๆ เห็นแค่รูป แทนที่จะคิดว่าน้องห่วงหลาน ดันคิดอกุศล” ตั่วเฮียปัดป้องตัวเองจากมือพิฆาตเป็นพัลวัล และคงต้องหนีไปอีกนาน ถ้าอาหมวยไม่ขัดจังหวะขึ้น “รูปอะไรหรือคะ” “ก็เปิดทีวีดูสิ ตอนนี้เลย เขาเอามาฉายซ้ำอีกแล้ว” เสียงตั่วเฮียยังเคืองอยู่มาก ---------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:24:36

ความคิดเห็นที่ 15 ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ มาเรียกำลังเอาน้ำสกัดผลไม้รวมออกจากออโต้เชฟให้ตัวเองและแม่ ทั้งคู่เพิ่งกลับมาจากสปา การนวดหน้า ทำตัว อบสมุนไพรทั้งวันทำให้ทั้งคู่รู้สึกสดชื่นและอ่อนเพลียในเวลาเดียวกัน พวกเธอจึงตัดสินใจที่จะกินอาหารเบาๆในบ้าน ไม่ออกไปไหนในคืนนี้ มารตีเอนหลังบนเก้าอี้นวมที่ปรับเอนได้ ตัวเธอแทบจะจมลงไปในเบาะนุ่มนิ่มที่ปรับสภาพให้สอดคล้องกับสรีระของผู้ใช้ เธอมีแผ่นเจลปิดตาทั้งๆที่เปิดทีวีจอยักษ์ทิ้งไว้ “ข่าวสุดท้ายในวันนี้ ดิฉันก็ไม่แน่ใจว่า ควรจะจัดอยู่ในหมวดไหนแน่ ข่าวบันเทิง ข่าวธุรกิจหรือจะเป็นข่าวเซเลบฯดี” เสียงหยอกเย้าของผู้รายงานข่าวอันเป็นสไตล์เฉพาะของคนเล่าข่าวบันเทิงช่องนี้ดังขึ้น ในจังหวะที่มาเรียกลับหลังหันจะเอาน้ำผลไม้มาให้แม่พอดี เธอจึงได้เห็น ภาพข่าวเต็มๆตา “แม่” มาเรียร้องลั่น พร้อมๆกับที่เสียงบรรยายยังพูดอย่างต่อเนื่อง มารตีสะดุ้งจนลุกขึ้นมานั่ง ปล่อยให้แผ่นเจลปิดตาร่วงลงไปที่ตัก ทั้งคู่จึงได้เห็นทั้งภาพและฟังทั้งเสียงจนเกือบจะครบถ้วน “นักข่าวของเราได้ภาพนี้มาจากโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งนะคะ ได้รับการยืนยันจากตัวคุณมิคาเอลแล้วว่าเป็นภาพจริง ส่วนสาวในภาพ ยังไม่พร้อมจะเปิดเผยตัว” ผู้สื่อข่าวสาวเรียกภาพเล็กแสดงใบหน้าของมิคาเอลขึ้นมาคู่กับป้ายบอกทางในโรงพยาบาล “ทางเราได้สอบถามไปยังเพื่อนหญิงที่เคยใกล้ชิดสนิทชิดเชื้อคุณมิคาเอลมาก่อน พวกเธอต่างก็ปฏิเสธไม่ทราบเรื่องนี้ และไม่ได้ติดต่อกับคุณมิคาเอลมานานแล้ว” ตอนนี้ที่ด้านหลังของผู้สื่อข่าวก็กลายเป็นภาพเล็กของหญิงสาวมากหน้าหลายตากำลังให้สัมภาษณ์ เธอยิ้ม “ไม่ต้องบอกนะคะว่า กำลังติดต่อใกล้ชิดอยู่กับใคร” “และสำหรับคนที่กังวลว่าสุขภาพของคุณมิคาเอลอาจส่งผลต่อราคาหุ้นในวันพรุ่งนี้ เรามีคำยืนยันมาจากผู้บริหารของโรงพยาบาลค่ะ” ภาพตัดไปที่หมอผู้อำนวยการโรงพยาบาล “ด้วยจรรยาบรรณของแพทย์ ผมไม่สามารถเปิดเผยรายละเอียดของคนไข้ได้ครับ ครับว่าไงนะครับ” ผู้อำนวยการถามกลับเมื่อได้ยินเสียงผู้สื่อข่าวภาคสนามไม่ชัด “อ๋อ ไม่เกี่ยวหรอกครับ คุณมิคาเอลไม่ใช่คนไข้ สบายใจได้เลยครับ” ภาพตัดกลับมาที่ผู้สื่อข่าวคนเดิม “สำหรับคนที่กังวลว่าคุณมิคาเอลอาจมีปัญหาสุขภาพก็สบายใจได้แล้วนะคะ คุณหมอบอกแล้วว่าไม่ใช่แน่” เธอชี้ไปที่แผนกศัลยกรรมระบบประสาท “ทีนี้ก็เหลืออีกแค่สองแผนก เท่าที่ดิฉันทราบ แผนกบนนี่ปกติเขารับปรึกษาทีละสองคน แต่คุณมิคาเอลก็ไม่ได้มาปรึกษาเสียด้วยสิคะ อ๊ะๆ ก่อนที่จะคิดไปไกล ดิฉันขอกระซิบให้ท่านผู้ชมทราบเป็นการเฉพาะอีกเรื่องว่า คุณแม่และพี่สาวคนเดียวของคุณมิคาเอลได้มาถึงกรุงเทพมหานครแล้ว เป็นการเปลี่ยนแผนการเดินทางกระทันหันเสียด้วยสิคะ” ผู้สื่อข่าวสาวขยิบตาวิ้งๆ “คืนนี้ดิฉันต้องลาไปแล้วล่ะค่ะ ต้องไปเตรียมตัดชุดใหม่ เดี๋ยวมีงานช้างขึ้นมาจะไม่มีชุดใหม่ใส่ไปทำข่าว” เธอกระพุ่มมือไหว้ ก่อนจะยิ้มกว้างโบกมือลาไปอย่างร่าเริง “แม่คะ” มาเรียเพิ่งตั้งสติแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาได้ มารตีรับน้ำผลไม้มาดื่มรวดเดียวเกลี้ยง “ตามิคนี่น่าตีที่สุด” มาเรียถึงกับสำลักน้ำผลไม้เมื่อได้ยินประโยคนี้ “แค่น่าตีเองหรือคะแม่” เธอถามสียงสูงเมื่อหยุดไอ “เมื่อก่อนหนูแค่ไปเที่ยวยุโรปกับสตีฟ พ่อแทบจะฆ่าเขา นี่ตามิคทำสาวท้อง แม่บอกว่าแค่น่าตีหรือคะ” “เหลวไหล” มารตีหันมาดุลูกสาว “ลืมไปแล้วหรือไงว่า เมื่อวานตามิคเพิ่งจะวางแผนเอาตัวหนูหมวยมาอยู่ด้วย จนแม่ต้องเข้าไปช่วยน่ะ ต่อให้หนูหมวยใจอ่อนหลังจากนั้น แค่ข้ามวันก็ยังไม่รู้ว่าท้องหรือเปล่าหรอก” “อืมม จริงด้วย หนูลืมไป” มาเรียเพิ่งนึกได้ “แม่ว่าที่ข่าวออกมาแบบนี้เป็นเพราะตามิคหมดท่าแล้วต่างหาก ไม่รู้ว่าจะผูกมัดสาวอย่างไร เลยต้องใช้ข่าวช่วย ถึงจะน่ารักแต่ก็น่าตีจริงๆ ลูกชายฉันคนนี้” คุณแม่เดาได้ใกล้กับความเป็นจริงมาก “แล้วเราจะทำอย่างไรดีคะแม่” มาเรียขยับตัวเข้ามาใกล้แม่ ท่าทางกระตือรือร้นเต็มที่ “ไม่ต้องทำอะไร ปล่อยให้คู่นั้นเขาไปตกลงกันเอง ส่วนเราแค่เตรียมพร้อมไว้ก็พอ” มารตีหันไปหาหุ่นยนตร์รับใช้ประจำบ้าน “อัลเบิร์ต ช่วยหาเบอร์ที่ติดต่อคุณหมวยผ่านทางโทรศัพท์ ในเวลาหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาที ถ้าแม่เดาไม่ผิดหนูหมวยต้องได้รับโทรศัพท์จากทางบ้านแล้วแน่ รายการพวกนี้มันออกตามหลังรายการข่าวจริงๆใช่ไหม” “แม่” มาเรียร้องเสียงหลง “มันผิดกฏหมายนะคะที่จะไปตรวจสอบการใช้โทรศัพท์ของคนอื่น” “ใครบอกว่าฉันทำผิดกฏหมาย ฉันไม่ได้ตรวจสอบผ่านโทรศัพท์มือถือของหนูหมวยสักหน่อย ฉันแค่สั่งให้อัลเบิร์ตดูบันทึกการใช้งานแท่นวางโทรศัพท์เท่านั้นเอง” ในปี 2699 โทรศัพท์บ้านจะมีแท่นวางสำรองสำหรับโทรศัพท์มือถือ เพื่อให้ผู้ใช้สามารถใช้งานโทรศัพท์บ้านผ่านซิมมือถือโดยตรง เช่นการเรียกภาพจากโทรศัพท์มือถือของตนเองขึ้นไปที่จอภาพขนาดใหญ่ของโทรศัพท์บ้าน ข้อเสียเพียงข้อเดียวของวิธีนี้ก็คือ แท่นวางจะเก็บข้อมูลการใช้งานเป็นระยะเวลาหนึ่ง แล้วข้อมูลเหล่านี้ ตามกฏหมายแล้วเป็นข้อมูลของเครื่องใช้ส่วนรวมที่คนในบ้านเรียกดูได้ ไม่ใช่ข้อมูลส่วนบุคคลเหมือนข้อมูลในมือถือ มาเรียหรี่ตาดูความเจ้าเล่ห์ของแม่ ก่อนจะส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ถ้าใครถามว่าน้องชายเธอถอดแบบความเจ้าเล่ห์มาจากใคร เธอชี้ตัวได้ไม่ผิดแน่ พอได้เบอร์โทรศัพท์มา มารตีก็สั่งให้อัลเบิร์ตหาชื่อเจ้าของเบอร์ผ่านฐานข้อมูลผู้ใช้โทรศัพท์ที่คล้ายๆกับสมุดโทรศัพท์หน้าเหลืองหน้าขาวที่แจกกันในยุคก่อน เธอยิ้มอย่างพอใจที่รู้ว่าเจ้าของเบอร์นามสกุลเดียวกับอาหมวย จากนั้น เธอสั่งตรวจสอบข้อมูลต่ออีกนิดหน่อย ก็ทราบว่า นี่เป็นเบอร์ของพี่ชายอาหมวย และแน่นอน เธอต่อสายตรงถึงตั่วเฮียทันที มาเรียเลี่ยงออกจากวงสนทนาด้วยการยกแก้วไปเก็บ ตอนที่เดินออกไป เธอเห็นภาพผู้ชายคนหนึ่งกำลังทำท่าขึงขังและเก็บข่มความโมโหไว้เต็มกำลัง เธอแอบยิ้มเมื่อนึกขึ้นได้ว่า ตอนนั้นพ่อของเธอก็หวงลูกสาวประมาณนี้เหมือนกัน “ที่เมืองไทยเขาเรียกว่าอย่างไรน้า กรรมติดจรวด ตอนนั้นทั้งพ่อทั้งแม่เล่นงานสตีฟเสียเต็มเหนี่ยว ตอนนี้เลยต้องโดนพี่ชายหนูหมวยเล่นงานบ้าง จ้างก็ไม่อยู่ช่วยหรอก” มาเรียถ่วงเวลาด้วยการล้างแก้วเอง เช็ดจนแห้งสนิท และเก็บเข้าตู้ เมื่อกลับมาอีกหน เธอจึงได้เห็นว่า คู่สนทนาของแม่เธอกลายเป็นผู้หญิงที่อายุน่าจะมากกว่าเธอนิดหน่อย “งั้นตกลงตามนี้นะคะ พรุ่งนี้ดิฉันจะไปรับคุณไปดูเพชรกัน และถ้ามีเวลาเราอาจต้องวางแผนเรื่องงานเลี้ยง รายชื่อแขกไปด้วยเลย แล้วถ้าคุณนึกออกว่าต้องมีอะไรอีกก็บอกได้เลย สำหรับหนูหมวย ดิฉันเต็มที่ ไร้ลิมิตค่ะ” มารตีกดปุ่มวางสายแล้วหันมายิ้มให้ลูกสาวอย่างผู้ชนะ -------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:26:14

ความคิดเห็นที่ 16 มิคาเอลรู้ตัวดีว่าจะต้องเผชิญหน้ากับมายาวดีทันทีที่ข่าวออก ลูกผู้ชายอย่างเขากล้าทำก็กล้ารับ เพราะฉะนั้น วันนี้นิคกี้จึงต้องทำงานนอกเวลา อยู่เป็นเพื่อนเขาเวลาชี้แจงกับสาวเจ้า ห้ามกลับบ้านก่อนเด็ดขาด และแล้วก็เป็นดังคาด อาหมวยบุกมาขอคำชี้แจงถึงห้องทำงานหลังจากที่คุยโทรศัพท์กับพี่ชายเสร็จ “คุณหมายความว่าอย่างไรที่บอกว่า ฉันต้องรับผิดชอบข่าวเรื่องโลลิของคุณเหมือนกัน” อาหมวยตบโต๊ะถามเสียงเกรี้ยว เมื่อได้ยินคำแก้ตัวที่เธอคิดว่าข้างๆคูๆของมิคาเอล “ดุชมัด ดุขนาดนี้เคยมีใครกล้าจีบไหมนี่” มิคาเอลเลื่อนเก้าอี้ถอยหลังก่อนจะบ่นเบาๆ แม้จะมีโต๊ะทำงานขวางอยู่ แต่รังสีอำมหิตของอาหมวยเวลาโกรธนี่ก็ทำให้เขารู้สึกว่า ถอยๆ ไว้หน่อยดีกว่า “ไม่ต้องมาทำเฉไฉเลยนะ” อาหมวยคงจะลืมตัวสนิทว่าใครเป็นเจ้านาย “นิคกี้ นายอธิบาย” มิคาเอลโยนเผือกร้อนให้ลูกน้องเอาดื้อๆ “เอ่อ คือ..” นิคกี้ชักจะกลืนน้ำลายไม่คล่องเมื่ออาหมวยหันมามองอย่างคาดคั้น แต่เขาก็ต้องค่อยๆเล่าให้อาหมวยฟังอยู่ดี ขืนเลี่ยงเลียนแบบเจ้านายมีหวังตกงาน ระหว่างที่นิคกี้เล่า มิคาเอลก็แอบขำเมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของอาหมวย โดยเฉพาะตอนที่รู้ว่า คนโน้นคนนี้ถูกสงสัยว่าเป็นพวกโลลิเพราะเธอ แต่พออาหมวยเหลือบตามาทางมิคาเอล ตาเธอก็กลับมาขวางเหมือนเดิม จนชายหนุ่มต้องพยายามทำหน้าเฉยๆ เก๊กท่าเคร่งขรึม เพื่อผลักความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่สาวเจ้า “ต่อให้คุณมีข่าวเรื่องโลลิ คุณไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้อีกแล้วหรือไง” ฟังจนจบเรื่องอาหมวยก็ยังไม่หายโกรธ “แล้วจะให้ทำอย่างไร” มิคาเอลย้อนถามหน้าตาเฉย ก่อนจะชี้แจง “ผมออกข่าวชี้แจงฝ่ายเดียวไม่ได้ เพราะมันมีแต่ข่าวลือ ขืนชี้แจงก็ยิ่งกระพือ ปล่อยให้คนอื่นรู้ว่าคุณไม่ใช่เด็กก็ไม่ได้ เพราะเรื่องนี้ยังเป็นข้อได้เปรียบในการสืบสวนของเราอยู่ ผมก็ต้องปล่อยข่าวว่าผมคบกับผู้ใหญ่ไม่ใช่เด็ก แต่ขืนผมใช้ชื่อผู้หญิงคนอื่น มีหวังผมก็โดนเกาะไม่ปล่อย ฉะนั้น ก็เหลือแต่คุณ แล้วไอ้ข่าวโลลินี่มันเกิดขึ้นจากคุณ คุณต้องรับผิดชอบ” อาหมวยฟังแล้วทั้งฉิวทั้งขำ “อีตาบ้า พูดอย่างกะฉันไปหลอกนายมาฟันแล้วทิ้ง” แต่ไม่ทันที่อาหมวยจะอาละวาดต่อก็มีสัญญาณโทรศัพท์ดังขึ้น นิคกี้และมิคาเอลเปลี่ยนทีท่าเลิกสนใจเรื่องที่ทำอยู่ทันที นิคกี้แทบจะกระโจนไปกดปุ่มรับสาย ภาพของเซบาสเตียนขึ้นบนจอภาพทันที “มิคาเอล เรามีคนไข้รายใหม่” เซบี้รายงานทันควัน เขาทำท่าแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นอาหมวยอยู่ในห้องทำงานของมิคาเอล แต่ก็ไม่พูดอะไร “ใคร จะไปถึงที่โรงพยาบาลเมื่อไหร่” มิคาเอลย้อนถามอย่างร้อนใจ “ชื่อเดฟ เป็น NPC ประจำเควสที่เพิ่งเข้าทำงานได้ไม่ถึงสามเดือน หน่วยช่วยชีวิตมาถึงที่เกิดเหตุแล้ว แต่ไม่สามารถส่งไปที่โรงพยาบาลได้ เพราะตอนนี้มีนักข่าวไปเฝ้าที่แผนกนิวโรเต็มไปหมด รอทำข่าวนายกับคุณหมวย” เซบี้ตอบเรียบๆ “รอทำข่าวฉันเหรอ” อาหมวยถามอย่างแปลกใจ “เรื่องธรรมดา” เซบี้หันมาตอบอย่างผู้เชี่ยวชาญและเห็นได้ชัดว่าเขารู้ข่าวล่าสุดแล้วแน่ๆ “พวกนักข่าวรู้ดีว่าการเฝ้าที่คอนโดของมิคาเอลจะไม่ได้อะไรทั้งสิ้น ไม่มีลูกจ้างคนไหนของมิคาเอลยอมตกงานด้วยการขายข่าวเจ้านายหรอก แต่ที่โรงพยาบาล เจ้าหน้าที่ฝ่ายต่างๆไม่ใช่ลูกจ้างของมิคาเอล แล้วก็ไม่เคยรับมือกับนักข่าวพวกนี้ด้วย เฝ้าสักพัก ซักถามบ่อยๆ อาจจะมีรายละเอียดที่จะทำให้สืบเสาะถึงตัวคุณได้หลุดออกมา พวกเขาก็เลยเฝ้ากันอยู่ที่โรงพยาบาล” “ขืนส่งคนไข้ไปที่โรงพยาบาลตอนนี้ ยุ่งแน่” นิคกี้ออกความเห็น เขาไม่ห่วงเรื่องข่าวคนกลายเป็นเจ้าชายนิทราขณะอยู่ในเกมหรอก แต่ห่วงว่าตัวการใหญ่จะหลบฉากทันทีที่มีข่าวรั่วออกมาต่างหาก “แม้เดฟจะถึงมือหมอแล้ว แต่เขาต้องถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด” เซบี้บอก “มายาวดี คุณต้องไปดินเนอร์กับผม” มิคาเอลสั่ง “อะไรนะ” อาหมวยงง ไม่มีใครอธิบายให้อาหมวยฟัง พอได้ยินที่มิคาเอลพูด เซบี้ก็ขอตัวไปบอกให้รถพยาบาลออกเดินทางได้ นิคกี้โทรหาอโฟร์ไดท์ทันทีเพื่อขอให้เธอแจ้งให้บรรดานักข่าวที่เฝ้าอยู่ที่โรงพยาบาลว่า มิคาเอลจะพาสาวปริศนาในภาพถ่ายไปดินเนอร์ที่ห้องอาหารสุดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา ส่วนมิคาเอลโทรไปหามาเรีย “ผมมีเวลาให้พี่สิบนาที แต่งตัวคุณหมวยให้สวยที่สุด ผมจะพาเธอไปดินเนอร์” แล้วเขาก็วางหู ดึงตัวอาหมวยไปที่ลิฟต์ เขากดลิฟต์อย่างร้อนใจ “นี่คุณ มันเรื่องอะไรกันแน่” อาหมวยถามอย่างไม่พอใจ มิคาเอลหันมายิ้ม “เราไม่มีทางเลือก ทางเดียวที่จะดึงนักข่าวพวกนั้นออกจากโรงพยาบาลได้คือ ข่าวของคุณกับผม เราจึงต้องไปดินเนอร์กัน” ลิฟต์มาพอดี มิคาเอลส่งตัวอาหมวยที่ยังอยู่ในสภาพงงสุดขีดเข้าลิฟต์ แล้วสั่งย้ำอีกที “จำไว้ เรื่องนี้ แม้แต่แม่กับพี่มาเรียก็รู้ไม่ได้ คุณมีหน้าที่เป็นตุ๊กตาให้พี่มาเรีย ใส่ทุกอย่างที่พี่สาวกับแม่ของผมเลือกให้ ผมต้องการให้คุณดูแตกต่างจากผู้เล่นหมวยมากที่สุด และสวยที่สุดในคืนนี้ ที่สำคัญห้ามเล่าอะไรให้พวกเธอฟังเด็ดขาด และห้ามช้า ชีวิตของเดฟอยู่ในมือคุณ” อาหมวยพยายามตั้งสติคิดตามว่าบรรดาหนุ่มๆโดยเฉพาะตัวแสบอย่างมิคาเอลวางแผนอะไรกันแน่สมองของเธอดูจะทำงานเชื่องช้าผิดปกติเมื่อเจอตาวาวๆเป็นประกายแปลกๆของมิคาเอล เธอจ้องตาเขาจนกระทั่งประตูลิฟต์เลื่อนมาปิดสนิท “บ้าเอ๊ย เอาชีวิตคนมาขู่แบบนี้ แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้แก้ข่าว” อาหมวยโวยอยู่คนเดียวในลิฟต์ เมื่อคิดตามทันว่าพวกหนุ่มๆกำลังทำอะไร ------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:26:38

ความคิดเห็นที่ 17 บทที่ 108 ปริศนาภารกิจ “ไง ตะลึงเลยหรือ” มาเรียมองหน้าน้องชายอย่างขบขัน เธฮจงใจขอให้แม่ช่วยตรวจสอบความเรียบร้อยครั้งสุดท้ายของอาหมวยที่ห้องรับแขก เมื่อมิคาเอลเข้ามาเขาจึงเห็นอาหมวยตั้งแต่หน้าประตู มิคาเอลมองอาหมวยในชุดราตรีสั้นสีงาช้างอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา แค่เปลี่ยนเสื้อผ้า และแต่งหน้าอีกนิด สาวน้อยทอมบอยจะถอดรูปกลายเป็นคุณผู้หญิงที่สง่างามได้ขนาดนี้ “ชุดสวยนะครับ แต่ผมว่าสั้นไปหน่อย แล้วก็คอเสื้อก็ลึกเกินไป” “โอ๊ย” มิคาเอลสะดุ้ง เมื่อมาเรียบิดเนื้อเข้าให้แบบเต็มๆ “ให้เวลาฉันแค่สิบนาทีแล้วยังบังอาจมาติโน่นตินี่อีกรึ แล้วตานะหัดดูเสียบ้าง ฉันอุตส่าห์เปลี่ยนทรงผมจนทั้งเฉี่ยวทั้งเก๋ ขนตาก็ปัดเสียจนงอนเป็นแพ มองแต่ไอ้ที่ไม่ควรมอง” มาเรียชักจะกรุ่นๆที่ฝีมือถูกมองข้าม “คุณพี่ขอรับ คุณมายาวดีเขาตาสวยอยู่แล้วล่ะครับ ผิวเขาก็สวย ไม่ต้องพึ่งการโบ๊ะของคุณพี่หรอกครับ” มิคาเอลร่ายไม่ทันจบก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อสายตากวาดไปเห็นแม่กำลังหยิบสร้อยเส้นหนึ่งใส่ให้อาหมวย “นั่นแม่ทำอะไรละนั่น ใส่จี้แบบนั้น พวกไร้มารยาทก็หาเรื่องจ้องหน้าอกได้ แล้วยังพวกนักข่าวอีก มีหวังซูมแล้วซูมอีก” เสียงมิคาเอลชักจะไม่พอใจ “มีแต่นายน่ะสิที่จะจ้อง นั่นมันจี้ไข่มุกดำเชียวนะ น้องหมวยเธอไม่ยอมรับเครื่องประดับชุดอื่น แม่ก็เลยให้ยืมจี้เส้นนี้แทน” มาเรียขวางน้องชายเต็มที่ เธอไม่มีทางปล่อยให้ว่าที่น้องสะใภ้ออกไปโดยไม่มีเครื่องประดับติดตัวสักชิ้นหรอก แทนที่จะขอบคุณ ดันคิดได้แต่เรื่องบ้าๆ สาวเจ้าก็พอกัน ไม่ว่าจะหยิบชุดไหนมาให้ดูอาหมวยก็ปฎิเสธหมด จนสุดท้าย มารตีต้องขู่ให้เลือกไปสักชิ้น เธอจึงได้เลือกยืมชิ้นที่เล็กที่สุดและดูไม่แพง โดยหารู้ไม่ว่า ไข่มุกดำเม็ดนี้เป็นของที่พ่อให้แม่ในเดทแรก และที่มาเรียยอมให้อภัย ก็เพราะความตาแหลมของอาหมวยนี่แหละ ส่วนน้องชาย เธออยากจะหยิกอีกสักที “งั้นหรือครับ แล้วแม่บอกหรือเปล่าว่าจี้เส้นนี้มีความหมายอย่างไรกับแม่” มิคาเอลถามทั้งๆที่ไม่ละสายตาจากอาหมวยที่มารตีกำลังใส่จี้ให้ “ไม่ได้บอกหรอก แล้วนายอยากให้เธอเปลี่ยนไปใส่เครื่องประดับชุดอื่นไหมล่ะ นอกจากชุดทับทิมกับมรกตที่โดนปฏิเสธไปแล้ว ฉันยังมีเครื่องเพชรให้เลือกอีกหลายชุด” มาเรียแกล้งเสนอ “ไม่ต้องหรอกครับ และคราวหน้าผมต้องการชุดที่มิดชิดกว่านี้นะครับ” มิคาเอลบอกพี่สาว ก่อนจะเดินเข้าไปหาอาหมวย ทิ้งให้มาเรียแบบทำปากขมุบขมิบสรรเสริญน้องชายตามหลัง มารตีเดินผละมาหาลูกชายทันทีที่เห็น “น้องต้องถึงบ้านก่อนเที่ยงคืนนะลูก” มารตีสั่งเสียงเข้มงวด แต่ยิ้มทั้งปากและตา “แม่ครับ เธอชื่อมายาวดีนะครับ ไม่ใช่นางซิน” มิคาเอลแย้งด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ “ไม่รู้ล่ะ ตอนนี้น้องอยู่ในความดูแลของแม่ แม่ก็ต้องดูแลให้ดี ต่อให้ไปกับคนที่แม่ไว้ใจ ก็ต้องกลับก่อนเที่ยงคืน” พอเห็นลูกชายทำตาโต มารตีก็แกล้งยื่นคำขาด “ไม่มีการต่อรองเด็ดขาด ไม่งั้นไม่ให้ไป” มิคาเอลแกล้งถอนหายใจ “คนที่เป็นลูกแม่น่ะ ผมนะครับ” “อย่ามาทำเป็นอ้อน ไปได้แล้ว และไม่มีการต่อรองจ๊ะ” มารตีผลักมิคาเอลให้เดินไปหาอาหมวย ส่วนตัวเองเดินไปคุยกับลูกสาวแทน พอเห็นหน้านายจ้าง อาหมวยก็ยิ้มแหยๆ “เป็นอะไรไปหรือคุณ” มิคาเอลถามอย่างสงสัย อุตสาห์ถอดรูปมาเป็นนางหงส์แล้ว แต่กลับทำท่าไม่มั่นใจไปเสียได้ อาหมวยขยับเท้าอย่างอึดอัด มิคาเอลก้มมองตาม ก็เห็นส้นสูงสี่นิ้วครึ่งสีเดียวกับชุดราตรี เขาเลิกคิ้ว “ก็สวยดีนี่” “สวย แต่ฉันเดินไม่ได้ย่ะ ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยใส่รองเท้าที่ส้นสูงเกินสองนิ้วเลย” อาหมวยทำหน้าเหยเกด้วยความกลัวหกคะเมน มิคาเอลเงยหน้าหัวเราะเสียงก้อง ก่อนจะยื่นแขนให้อาหมวย “ผมจะเป็นหลักให้คุณเกาะไปตลอดทางเลยเอ้า ไม่ต้องกลัวหรอก” อาหมวยค้อนขวับ “คงไม่รบกวนขนาดนั้นหรอกค่ะ” แต่ก็ต้องยอมคล้องแขนอยู่ดี เพื่ออาศัยมิคาเอลเป็นหลักยึดเมื่อพบว่าเดินไม่ถนัดจริงๆ ทั้งคู่เดินออกจากห้องพักไปท่ามกลางสายตาขุ่นขวางที่มอบพี่สาวมอบให้มิคาเอลและสายตาเอ็นดูที่แม่มอบให้อาหมวย “ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะลูก” มารตีถามลูกสาว “ขวางตามิค อยู่ต่อหน้าหนูนะ ติโน่นตินี่ พอเจอสาวเท่านั้นแหละหัวเราะร่า” มาเรียบอกด้วยเสียงเข่นเขี้ยว แล้วก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้แม่ฟัง “ตายจริง ตามิคออกอาการหวงขนาดนี้เลยหรือ” มารตียกมือขึ้นทาบอก ก่อนจะกระวีกระวาดไปคว้ากระถือมาหาเบอร์ติดต่อคนให้วุ่นวายไปหมด “นั่นแม่ทำอะไรคะ” มาเรียเริ่มตามไม่ทัน “ก็ติดต่อดีไซน์เนอร์ทั้งหลายน่ะสิ ลองออกอาการขนาดนี้ เราต้องเตรียมทั้งชุด ทั้งเครื่องประดับ แล้วยังน้ำหอมเนื่องในโอกาสพิเศษอีก ดีไซน์เนอร์พวกนี้น่ะ ศิลปินทั้งนั้น ถึงมีเงินก็เร่งงานไม่ได้หรอกนะ ตอนนี้ทางโน้นน่าจะยังเช้าอยู่นะ” ระหว่างอธิบาย มือก็กดโทรออกไปด้วย “แม่คะ แม่เป็นแค่แม่เจ้าบ่าวนะคะ ไม่ใช่เจ้าสาว” มาเรียท้วงอย่างอ่อนใจ “เตือนก็ดีแล้ว ที่หาชุดให้หนูหมวยเมื่อกี้นี้ บันทึกไซด์ไว้หมดแล้วใช่ไหม งั้นส่งมาให้แม่เลย จะได้ให้เขาออกแบบไปด้วยกันเลยทีเดียว” มารตีไม่สนใจลูกสาวที่กำลังอ้าปากค้าง หันไปคุยโทรศัพท์ทันทีที่สัญญาณตอบรับสว่างขึ้น มาเรียยืนมองแม่คุยโทรศัพท์ข้ามทวีปอย่างปลงๆ “นี่จะรอให้พ่อลูกชายมาบอกว่าสาวเจ้าเขาตกลงก่อนไม่ได้หรือไงแม่” ----------------------------------------------- ท่ามกลางหมอกควันหนาทึบมีเงาสีดำยืนอยู่ที่มุมหนึ่ง เงานั้นยืนนิ่งไม่ไหวติง จนกระทั่งมีร่างที่สองก้าวเข้ามา ร่างที่สองนั้นสวมชุดสูทสากลแบบไม่มีปก ด้านในเป็นเสื้อเชิ้ตสีครีม ราวกับจะเข้าออฟฟิตไปทำงาน เมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ จึงได้เห็นว่าร่างที่สองนั้นคือ NPC บรรณารักษ์คนเดิมนั่นเอง เพียงแต่วันนี้ ดวงตาของเขาดูอิดโรย และสีหน้าก็อ่อนล้า จนดูแก่ไปกว่าเดิมเป็นสิบปี “ขอบคุณมากที่เข้าไปช่วยเดฟ” ลุงบรรณารักษ์เอ่ยปากขอบคุณเงาสีดำนั้น เงาสีดำส่งเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันหน้ามา ที่แท้ เงานี้คือเฮเดสในชุดเจ้าแห่งความตาย ตลอดทั้งตัวของเขาสวมด้วยชุดสีดำ ไม่ว่าจะเป็นเกราะหนัง  ถุงมือ รองเท้าบู้ทหรือแม้แต่ผ้าคลุมและฮู้ดล้วนเป็นสีดำสนิท “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก เพราะถ้าคุณไม่ให้ไอเทมชื้นสุดท้ายของเซทไอเทมเจ้าแห่งความตาย ค่าป้องกันของผมก็ไม่มากพอที่จะบุกเข้าไปช่วยคนในนรกแน่” เฮเดสตอบเสียงเรียบ “ค่าป้องกันอาจจะทำให้คุณเดินเล่นในนรกได้สักรอบสองรอบ แต่ไม่มีทางจะช่วยให้ใครหาทางออกจากนรกได้ มีแต่คุณที่เคยขับยานอวกาศโดยไม่ใช้โปรแกรมนำร่อง ถึงสามารถฝ่ากาลอวกาศที่ล้อมรอบนรกออกมาได้สำเร็จ” ลุงบรรณารักษ์ส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธก่อนจะบอกถึงสิ่งที่เขาคิดว่าสำคัญกว่า “พวกคุณออกแบบนรก ราวกับจะไม่ให้ใครผ่านข้าไปเล่นในพื้นที่นี้เลยนะ” เฮเดสแสดงความเห็นสั้นๆ จากการบุกเข้าไปช่วยเดฟออกมา เฮเดสนับได้ว่าเป็นผู้เล่นเพียงคนเดียวที่เข้าไปถึงชั้นนอกของนรก ในพื้นที่นั้นมีการโจมตีจากพลังเวทสายต่างๆตลอดเวลา สภาพโดยทั่วไปเหมือนอวกาศจำลอง โชคดีที่คนออกแบบใช้แผนที่ดวงดาวในทางช้างเผือกที่เขาคุ้นเคย ถึงได้เดาทางถูกจนออกมาได้ “มันเป็นการออกแบบของทีมออกแบบชุดเดิมที่ไม่มีใครเหลืออยู่แล้ว” ลุงบรรณารักษ์ที่ความจริงแล้วเป็นหนึ่งในผู้บริหารชุดเก่าก่อนที่พ่อของมิคาเอลจะเทคโอเวอร์บริษัทเกมตอบ “ลูกสาวคนที่ตอนนี้เป็นเจ้าหญิงนิทราในโรงพยาบาล” เฮเดสถาม ลุงบรรณารักษ์ยิ้มเศร้าๆและไม่ได้ปฏิเสธ “เดฟเป็นอย่างไรบ้าง” ลุบรรณารักษ์ถามหลังจากที่ต่างคนต่างเงียบไปพักใหญ่ “หมอบอกว่ามีโอกาสจะฟื้น แต่ไม่มีใครบอกได้ว่าจะฟื้นเมื่อไร” เฮเดสตอบเรียบๆเหมือนเดิม พวกเขาเงียบไปอีกพักใหญ่ แล้วคุณลุงก็ถาม “คุณพบอะไรในนรกบ้าง” “คุณไม่รู้หรือ” เฮเดสถาม “นอกจากทีมออกแบบเดิม ไม่มีใครเคยเข้าไปถึงข้างใน จึงไม่มีใครรู้แน่ชัดว่ามีอะไรอยู่ในนั้น ทีมงานปัจจุบันทำได้แค่สร้างทางเจาะลงไปให้ถึงใจกลางพื้นที่เท่านั้น และเพียงแค่งานเท่านี้ เราก็ใช้เวลาเป็นปีเพื่อเขียนโปรแกรมพัฒนาทักษะสายป้องกันแล้ว” คุณลุงถอนใจ เมื่อเป็นเรื่องเกี่ยวกับนรก ทีมงานปัจจุบันได้แต่แกะรอยทีมงานชุดแรกเท่านั้น “คุณเดฟ เขาไม่ได้ทำงานในส่วนนี้ไม่ใช่หรือ แล้วเขาเข้าไปในนรกทำไม” เฮเดสถาม “เฮ้อ” คุณลุงถอนหายใจอีกแล้ว “ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ดีที่ NPC คนอื่นสังเกตเห็นว่าเขาหายตัวไปก่อนที่เขาจะเข้าไปถึงจุดที่เรียกว่านรกได้จริงๆ เราถึงได้ตามตัวคุณทัน ไม่อย่างนั้นผมไม่อยากจะคิด เรื่องที่ว่าเขาเข้าไปทำไม คงมีแต่ตัวเขาเองที่ตอบได้” คุณลุงเงียบไป การหายตัวไปหรือเสียชีวิตของทีมงานชุดแรกอาจจะไม่เป็นที่สังเกตนัก แต่ข่าวลือเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับทีมงานชุดหลังๆ ทำให้คนในบริษัทตื่นตัวและคอยระแวดระวังให้กันอย่างเงียบๆ “คุณบอกไม่ได้ว่า เขาเข้าไปทำไม แต่คุณน่าจะให้ข้ออมูลได้นะว่า ในทางเทคนิค มันเกิดอะไรขึ้น คนที่เข้าไปถึงได้ไม่ฟื้น” เฮเดสถามถึงประเด็นสำคัญ คุณลุงก้มหน้าเงียบไปพักใหญ่กว่าจะเอ่ยปาก “คุณมีสิทธิที่จะรู้ เพราะผมเป็นคนขอให้คุณเข้าไป” เขาเงียบไปอีก เหมือนกำลังพยายามเรียบเรียงความคิด “อย่างที่คุณรู้ เกมนี่เป็นการใช้เทคโนโลยีมาเล่นกับสมอง เราใส่ข้อมูลให้สมองส่วนหน้าไปประมวลเป็นประสบการณ์ เหมือนกับที่เราส่งภาพผ่านช่องสัญญาณต่างๆให้ไปออกที่ทีวี” คุณลุงหันมามองเฮเดส เมื่อเห็นว่าเขากำลังฟังอยู่ คุณลุงก็พูดต่อ “ลูกสาวผมเขาอยากทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น มีโรคหลายโรคที่เกิดจากการทำงานที่ผิดปกติของสมอง อย่างโรคทางจิต ผู้ป่วยที่มีอารมณ์ซึมเศร้าหดหู่บางคนฆ่าตัวตายเพียงเพราะเซลล์ประสาททำงานไม่สมดุล การให้ยา เป็นการรักษาโดยการปรับระดับสารสื่อประสาท แต่ก็มีผลข้างเคียงมากมาย คุณนึกดูสิ ว่ามันจะดีแค่ไหน ถ้าเราสามารถปรับการทำงานของสมองส่วนนี้ได้โดยตรง” เฮเดสฟังจนขมวดคิ้ว “สมองส่วนที่ว่าอยู่ลึกเข้าไปข้างใน และอยู่ใกล้กับก้านสมองมาก หากคุณเจาะเข้าไปได้ มันจะรบกวนทุกระบบรวมทั้งส่วนที่ควบคุมระบบดำรงชีพด้วย” ถ้าทำกันขนาดนี้ เขาก็ไม่แปลกใจอีกแล้วที่ทีมงานชุดแรกจะตายกันไปหลายคน “มีความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ครั้งไหนบ้างที่ไม่มีการเสียสละ” คุณลุงพูดอย่างขมขื่น “แต่พวกเขารู้และมีฝีมือพอที่จะป้องกันตัวเอง ผมหมายถึงทางเทคนิคนะ ไม่ใช่ในโลกแห่งความเป็นจริง” “หมายความว่าอย่างไร” เฮเดสถาม “พวกเขาควบคุมให้ไม่มีอะไรไปรบกวนการทำงานในส่วนก้านสมองได้ แต่มีเรื่องที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้น” คุณลุงหยุดไปชั่วครู่ “คุณรู้จักเอนดอร์ฟินไหม มันเป็นเหมือนมอร์ฟีนที่ร่างกายสร้างเอง เมื่อไรที่คุณมีความสุข ร่างกายจะหลั่งสารนี้ออกมา คุณมีความสุขได้ โดยไม่มีอาการลงแดงตามหลัง พวกเขาพยายามปรับการทำงานของเซลล์ประสาทแต่กลับไปพบการควบคุมการหลั่งเอนดอร์ฟินโดยบังเอิญ” จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:30:37

ความคิดเห็นที่ 18 เฮเดสพยักหน้า เขาเข้าใจแล้ว มนุษย์พยายามศึกษาเรื่องนี้มานาน สารตัวนี้ช่วยลดความเจ็บปวดและทำให้เกิดความสุข ยาเสพติดหลายชนิดทำงานคล้ายกับสารเหล่านี้หรือไม่ก็เกี่ยวข้องกับสมองส่วนที่ควบคุมการหลั่งสารนี้ เพียงแต่ สารเสพติดมาพร้อมกับผลข้างคียงที่เราไม่ต้องการ เมื่อใช้ไปสักพัก ผลในแง่ความสุขจะลดลงแต่ผลในเรื่องอื่นๆไม่ว่าจะเป็นการกดการหายใจหรือเรื่องอื่นกลับไม่ลด การใช้ยาเกินขนาดจนตายจึงเกิดขึ้นเสมอ พอจะเลิกก็มีอาการลงแดงที่แสนจะทุกข์ทรมาน แม้จะเลิกสำเร็จ เซลล์ประสาทก็จะเปลี่ยนแปลงไปแล้ว มันสร้างเอนดอร์ฟินน้อยลงเพราะมันเรียนรู้แล้วว่า เจ้าของร่างกายได้สารคล้ายกันจากภายนอก คนที่เลิกยาจึงมีความสุขน้อยกว่าคนปกติ ส่วนใหญ่จึงมักจะทนไม่ได้และต้องกลับไปใช้อีก การควบคุมการหลั่งสารเอนดอร์ฟินในสมองได้โดยตรง ปัญหาเหล่านี้จะได้รับการแก้ไขหรือไม่ เราไม่รู้ มันอาจจะมีผลข้างเคียงที่รอการค้นพบอยู่ แต่ที่แน่ๆ พ่อค้ายาคนไหนจะไม่สนใจ ยาเสพติดที่ตำรวจไม่มีวันตรวจพบ และไม่มีอาการข้างเคียงที่จะทำให้ลูกค้าตาย “พวกเขารู้ถึงอันตรายดี จึงได้ซ่อนมันไว้ใต้นรก พลังเวทกับอวกาศที่คุณเจอเป็นแค่ด่านแรกเท่านั้น ลึกเข้าไปยังมีการโจมตีทางกายภาพจากทุกทิศทาง คำสาปต้องห้ามและสัตว์เวทย์จากนรกอีกมากมาย แม้แต่เซตไอเทมเจ้าแห่งความตายช่วยคุณได้แค่ด่านแรกเท่านั้น น่าเสียดายที่ระบบป้องกันทั้งหมดป้องกันได้แต่ตัวโปรแกรม แต่ป้องกันคนคิดไว้ไม่ได้” คุณลุงให้ข้อมูลแฝงการเตือนอยู่นัยที เฮเดสยิ้มที่มุมปาก “ผมไม่เข้าไปอีกครั้งหรอก ถ้ายังไม่แน่ใจว่าจะรอดกลับมา” “ทีมงานทุกคนตาย หรือกลายเป็นเจ้าหญิงเจ้าชายนิทราหลังจากเข้าเกม หรือว่า พวกเขาติดอยู่ในนรก”เฮเดสคิดว่าเขาได้ข้อมูลใหม่สำหรับศาสตราจารย์มาคาเบะแล้ว “หากคิดจะรอด ต้องมีองครักษ์เทพไปด้วย แต่ถ้าคิดจะกลับมาด้วย คุณต้องมีไอเทมป้องกันที่ดีที่สุดในเกม ผมบอกคุณได้แค่นี้” คุณลุงบรรณารักษ์เงียบไป เขาพยายามเชื่อในสิ่งที่เขาพูด มีแต่องครักษ์เทพที่จะช่วยปกป้องคนที่เข้าไปในนรกได้ จวบจนบัดนี้ คู่หมั้นของลูกสาวเขาเป็นองครักษ์เทพคนแรกและคนเดียวในเกม เขาหายสาบสูญไป ในขณะที่ลูกสาวเขาก็กลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา ความเชื่อนี้เป็นเพียงใยบางๆของความหวังสุดท้ายของเขา “เคนจิ เธอยังคอยปกป้องน้ำหอมหรือคาโอรุของเธออยู่ใช่ไหม” ----------------------------------------------------- กลางแม่น้ำเจ้าพระยามีเรือขนาดกลางสร้างเลียนแบบเรือสำปั้นจ้างในอดีตล่องไปตามลำน้ำชมแสงสีที่ตกแต่งตลอดถนนเลียบแม่น้ำเจ้าพระยาอย่างอ้อยสร้อย เรือลำนี้เป็นห้องอาหารลอยน้ำของร้านอาหารในโรงแรมแห่งหนึ่งของตระกูลแมกนัส  ตัวเรืออาจจะเหมือนเรือโบราณ แต่ห้องอาหารภายในตัวเรือกลับเป็นห้องกระจกชนิดที่มองเห็นได้ด้านเดียว คือ คนด้านในสามารถมองออกมาชมทิวทัศน์ได้ แต่คนที่อยู่ข้างนอกอย่าหมายว่าจะใช้สายตาหรือเครืองมืออิเลคโทรนิคใดๆสอดส่องเข้าไปดูสิ่งที่อยู่ในห้องได้ แต่กว่ามิคาเอลจะพาอาหมวยเข้ามาในเรือได้ พวกเขาก็โดนถ่ายรูปไปหลายชอต ซึ่งมากเกินความจำเป็นเสียจนมิคาเอลแอบบ่นอะโฟร์ไดท์ในใจ โทษฐานที่ทำงานมีประสิทธิภาพเกินไปหน่อย ส่วนอาหมวยไม่ได้รู้ตัวว่าโดนแอบถ่ายไปกี่รูปเพราะมัวแต่กังวลเรื่องรองเท้า พอลงเรือได้สิ่งแรกที่เธอทำก็คือถอดรองเท้าออก “รองเท้าบ้านี่ ออกแบบมาฆ่ากันชัดๆ” อาหมวยแอบสบถ แต่มีคนได้ยิน “ผมไม่เห็นคนอื่นเขาจะบ่น คู่ละกี่หมื่นก็ยอมควักกระเป๋าซื้อ” อันนี้เป็นความเห็นจากผู้เชี่ยวชาญที่บังเอิญเป็นน้องชายของเจ้าของกิจการรองเท้าที่ใหญ่ที่สุดในยุโรป “รองเท้าแบบนี้ ต่อให้ให้ฟรี ฉันยังไม่เอาเลย” อาหมวยไม่เห็นด้วย มิคาเอลเลิกคิ้ว แต่ก็ต้องหยุดพูดไปเมื่อบริกรเอาอาหารเข้ามาเสริฟ เขาสำรวจรายการอาหารอย่างพอใจ นิคกี้ทำงานได้ดีตามเคย นอกจากเลือกสถานที่ และสั่งอาหารแล้ว เขายังจัดการประสานงานให้เขาได้รับข่าวสารอยู่ตลอดเวลา เพียงแค่มาถึงเรือเขาก็ได้ข้อมูลเพิ่มแล้ว มิคาเอลรอจนบริกรออกไปจึงได้เปิดอีเมลล์ของเฮเดสมาอ่าน เขาเงียบไปจนอาหมวยเริ่มสงสัย “ใช่เรื่องเกี่ยวกับเกมหรือเปล่าคะ” ถึงจะรู้ว่าไม่มีใครแอบฟัง แต่อาหมวยก็รู้ถึงความสำคัญของเรื่องนี้ดี จนไม่กล้าเอ่ยชื่อคนที่เกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็นเฮเดสหรือเดฟ มิคาเอลพยักหน้า ก่อนจะย้อนถาม “คุณคิดว่า อะไรคือไอเทมป้องกันที่ดีที่สุดในเกม” เขาอาจถามขึ้นลอยๆโดยไม่หวังคำตอบ เมื่อถามแล้วก็เดินไปยืนมองสายน้ำที่ไหลเรื่อยไม่หวนกลับ แต่อาหมวยขมวดคิ้วครุ่นคิดเพียงแวบเดียวก็โพล่งออกมา “โล่อคิลิส” ------------------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:34:01

ความคิดเห็นที่ 19 บทที่ 109 ทีมงาน มิคาเอลจัดการส่งข้อมูลล่าสุดให้กับทีมงานทุกส่วน แต่ละส่วนต่างก็ประชุมกลุ่มย่อยของตัวเองอย่างคร่ำเคร่ง กลุ่มแรก ตำรวจสากล ร้อยตำรวจเอกเบญจาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างเหนื่อยอ่อน หลังจากที่หัวหน้าของเขาส่งข่าวเรื่องโปรแกรมที่ควบคุมการหลั่งเอนโดฟินในสมองมาให้ เขาก็เรียกข้อมูลของพวกกิลด์แมงมุมที่ถูกกวาดล้างทั้งหมดมาดูอีกรอบ และยังขยายผลไปถึงผู้เล่นอื่นๆที่ถูกจับเนื่องจากความผิดเกี่ยวกับทรัพย์เสมือนจริงอีกด้วย เขาใช้เวลาแยกแยะข้อมูลเกือบสามชั่วโมง ติดตามผลการตัดสินของศาล การรอลงอาญาและการคุมประพฤติหลังพ้นโทษ เบญ หรือหมีขาว มองข้อมูลบนจอภาพตรงหน้าอย่างครุ่นคิด คนกลุ่มแรกที่เขาคัดออก คือกลุ่มโจรกระจอกที่มีคดีมโนสาเร่ติดตัว ส่วนพวกที่มีโทษหนักหน่อย ส่วนใหญ่ก็มีประวัติชัดว่าเป็นพวกข่มขู่รีดไถมากกว่า คงไม่มีความสามารถที่จะทำอะไรที่ซับซ้อนได้ มีแกนนำของกิลด์แมงมุมไม่กี่คนที่น่าสงสัย กลุ่มแรก หัวหน้ากิลด์และพวกที่สลายตัว หายสาบสูญไป ความจริงในกลุ่มนี้แทบไม่มีใครถูกดำเนินคดี คนที่โดนสองสามคนก็ได้รับโทษน้อย เข้าไปนอนห้องขังกับถูกปรับไม่เท่าไรก็ออกมาเดินเล่นข้างนอกได้แล้ว แต่ข้อมูลจากการคุมประพฤติทำให้เขารู้ว่าคนพวกนี้ยังเกาะกลุ่มเหนียวแน่น แต่จัดการเปลี่ยนทั้งหน้าตาและชื่อผู้เล่นไปจนหมด พวกเขาทำเพื่ออะไร หลบการตามล่า หรือมีอะไรที่สำคัญกว่านั้นซ่อนเร้นอยู่ กลุ่มที่สอง คือกลุ่มที่ทรยศหัวหน้ากิลด์ พวกนี้คล้ายกับกลุ่มแรกตรงที่มีอยู่ไม่กี่คนที่มีคดีติดตัวให้เขาตามสืบ และสิ่งที่ทำให้หมีขาวสนใจพวกนี้ก็คือ พวกนี้คือพวกที่ดักโจมตีทีมล่ามังกร คนพวกนี้คิดอะไรอยู่จึงได้ตั้งเป้าไว้ที่หลวงจีนปริศนา “เบญ ข้าว่าสิ่งที่น่าสนใจที่สุดของไอ้พวกนี้คือ แหล่งเงินทุนของมันว่ะ” เกริก หรืออีกาในเกม เพิ่งวางมือจากคอมพิวเตอร์อีกเครื่อง คราวนี้หมีขาวถึงกับยอมหลับตาข้างหนึ่ง เรียกเกริกเพื่อนรักมาช่วยแฮคข้อมูลทางการเงินของผู้ต้องสงสัย เขาไม่อยากผ่านขั้นตอนยุ่งยากหากจะต้องส่งเรื่องให้ฝ่ายเศรษฐกิจทำงาน “อะไร” หมีขาวถาม “หัวหน้ากิลด์ ได้เจ้าพ่อโจนส์แห่ง GWL คาสิโนหนุนหลัง ส่วนฝ่ายตรงกันข้าม ก็เจ้าแม่หลิงแห่ง GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์ นายคิดว่าน่าสนใจไหมล่ะ” อีกาบอก “คนในทั้งคู่เชียว” หมีขาวเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “นายจะให้แฮกข้อมูลทางการเงินของสองคนนี้ต่อไหม” อีกาถูมืออย่างเมามัน “รออีกสองวันก็แล้วกัน ระดับสองคนนั่น น่าจะมีการป้องกันมากกว่าพวกที่โดนจับได้พวกนั้น บุ่มบ่ามไปจะเสียมากกว่าได้ รอหมายศาลแล้วให้ผู้เชี่ยวชาญเขาทำเลยดีกว่า” หมีขาวตัดสินใจ ก่อนจะหันไปที่อีกมุมห้อง “วิทย์ ทางโน้นได้ความว่าอย่างไรบ้าง” หมอวิทย์หรือพี่เหยี่ยวเงยหน้าจากไฟล์บทความวิชาการที่เขาตรวจสอบอยู่ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะตอบ “ไม่มีรายงานการวิจัยเกี่ยวกับการควบคุมการหลั่งของสารสื่อประสาทด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์เลย มีแต่ข้อแนะนำเรื่องความปลอดภัย ตอนนี้ถือเป็นกฏเหล็กเลยล่ะที่จะส่งสัญญาณไปกระตุ้นสมองที่ส่วนไหนได้บ้างกำหนดความลึกของการส่งสัญญาณที่ระดับนาโนเชียวนะ ไม่เคยมีใครกล้าเสี่ยงลงไปลึกกว่านั้น ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงนิวเคลียสแอคคอมเบนเลยว่ะ” “อะไรนะ” หมีขาวกับอีกาแทบจะถามพร้อมกัน “โทษที หลุดศัพท์วิชาการ พวกนายไม่ต้องสนใจหรอก เอาเป็นว่าเป็นส่วนหนึ่งในสมองก็แล้วกัน”พี่เหยี่ยวกดที่ทัชสกรีนเพื่อพลิกเอกสารไปอีกหน้า “ เรื่องที่น่าสนใจกว่าคือนี่...” เขาเปิดบทความบทความวิชาการบทความหนึ่งให้ดู ผลของประสบการณ์เสมือนต่อการทำงานของระบบประสาทส่วนกลาง “พวกนายดูสิ” ทั้งหมีขาวและอีกาชะโงกหน้าเข้ามาดูแล้วส่ายหน้า พวกเขาไม่คุ้นเคยกับภาษาวิชาการแบบนี้ แต่จำได้อยู่เรื่องหนึ่ง “บทความนี้ถูกเอามาอ้างตอนที่เอฟดีเอจะถอนใบอนุญาตเกมสไตล์ซาดิส-มาโคซิสใช่ไหม” หมีขาวถาม ทั้งๆที่คิ้วยังขมวด เขาพยายามจะนึกให้ออกว่าตอนนั้นมีการถกเถียงในประเด็นไหนบ้าง “ไม่ได้ให้ดูตรงนั้น ดูนี่” พี่เหยี่ยวชี้ไปที่ชื่อคนเขียนชื่อที่สามจากห้าคน “โปรเฟสเซอร์คิม ผู้เชี่ยวชาญที่มิคาเอลส่งให้มาดูอาการนายเดฟ” “งั้นก็แสดงว่า...” เกริกหรืออีกาไม่พูดต่อ “ไม่ใช่หรอก เราฟันธงว่า GWL รู้ถึงอันตรายมาตั้งแต่ต้นไม่ได้ มิคาเอลอาจเริ่มติดต่อผู้เชี่ยวชาญหลังจากที่เขาพบคนที่กลายเป็นเจ้าชายนิทราพวกนั้นพร้อมๆกับที่ติดต่อเราก็ได้” หมีขาวส่ายหน้า “และคนในที่เกี่ยวข้อง อาจจะโยงไปถึงนายใหญ่ของ GWL หรือผู้ร้ายข้างนอกที่ส่งคนแฝงตัวเข้าไปได้ทั้งคู่” พี่เหยี่ยวพูดยิ้มๆ “งั้นเราก็เหลืออยู่อย่างเดียวให้ทำ” อีกายิ้มเจ้าเล่ห์ ทั้งสามสบตากันแล้วประกาศ “เข้าเกม” --------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:37:53

ความคิดเห็นที่ 20 ธนาคารในเกมมีห้องนิรภัยให้เช่าเหมือนกับธนาคารจริง สิ่งที่ทำได้เหนือกว่าคือ ลูกค้าสามารถเช่าห้องสำหรับทำธุรกิจซื้อขายของมีค่าและส่งมอบให้กันได้ทั้งๆที่อยู่คนละเมือง คนสองคนที่เข้าไปในธนาคารต่างสาขา สามารถเข้าไปในห้องเช่านี้ได้ แม้จะอยู่คนละเมืองหากว่ามีรหัสชุดที่เป็นกุญแจ ดังนั้น จึงยากมากที่จะติดตามว่าใครนัดเจอกับใครในห้องที่ว่า แม้แต่เจ้าหน้าที่ของบริษัทเกมเองก็จะมีเพียงชื่อของผู้เช่าห้อง ไม่รู้ว่าผู้เช่าส่งรหัสให้ใครไปบ้าง ด้วยเหตุนี้ เฮเดสกับอโฟร์ไดท์จึงนัดพบกันในห้องดังกล่าว “มาช้าเหมือนเคย” เฮเดสตำหนิอโฟร์ไดท์ตรงๆ แต่สาวเจ้ากลับดูเหนื่อยอ่อนเกินกว่าที่จะโกรธ “นายตรวจสอบพบอะไรบ้าง” อโฟร์ไดท์ถามถึงการตรวจสอบการแฮกเวบไซด์ของกิลด์บุปผา ที่มิคาเอลส่งเฮเดสมาช่วย “คุณหลิง” เฮเดสตอบสั้นเสียจนอโฟร์ไดท์มองหน้า “ยายหลิงนั่นนะ แฮคเวบของฉัน” อโฟร์ไดท์ร้องเสียงหลงอย่างแปลกใจ “เปล่า เธอใช้สิทธิของการเป็นคนจ่ายเงินค่าเช่าพื้นที่  ขอพาสเวิร์ดอีกชุด และคนที่เข้าไปปล่อยข้อมูลหรอกคนไปใช้แรงงานขุดแร่นั่น ใช้พาสเวิร์ดของเธอ” เฮเดสเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ปล่อยให้อโฟร์ไดท์ย่อยข้อมูลที่เขาเพิ่งให้ไป “นายวางกับดักอะไรไว้บ้าง” อโฟร์ไดท์ถามหลังจากที่เงียบไปครู่ใหญ่ เธอคิดแล้วว่าไร้ประโยชน์ที่จะไปวีนคุณหลิงในเรื่องนี้ อย่างดีเธอก็อาจจะทำเป็นโวยวายนิดหน่อย เก็บมือเก็บไม้ไม่วุ่นวายสักพัก แล้วก็แอบกลับมาด้วยวิธีที่จับได้ยากกว่าเดิม การแอบวางกับดักล่อแล้วเล่นงานให้หงายหลังไปทีเดียวน่าจะเป็นวิธีที่ดีกว่า “ทันทีที่มีคนใช้พาสเวิร์ดของคุณหลิงอีกครั้ง โทรจันที่ผมซ่อนไว้จะตามมันกลับไปที่เครื่องต้นตอ แล้วเราก็จะข้อมูลเพิ่ม ตอนนี้ได้แต่หวังว่ามันจะใช้เครื่องส่วนตัว ไม่ได้ไปแอบทำที่เนตคาเฟ่ที่ไหนสักที่” เฮเดสยิ้มที่มุมปาก เขาแทบจะรอตลบหลังเล่นงานคุณหลิงไม่ไหว อโฟร์ไดท์ทำหน้ามุ่ย “นายปราณีมันเกินไปหรือเปล่า ทำไมไม่ส่งไวรัสไปเลย เอาให้ล่มกันทั้งบริษัทไปเลย” เฮเดสยิ้มขันๆ “ต่อให้เธอไม่ห่วงผู้ไม่เกี่ยวข้อง ก็น่าจะอยากรู้สักนิดนะว่า คุณหลิงมีแผนอะไรถึงได้ทำแบบนี้” แม้จะขัดใจ แต่ความอยากรู้เมื่อเกิดขึ้นแล้ว มันก็อยากได้คำตอบ อโฟร์ไดท์จึงพยักหน้าตกลงยอมใช้แค่โทรจัน แล้วเธอก็เปลี่ยนเรื่อง “นายรู้บ้างไหมว่าทำไมอีตามิค อยู่ๆถึงได้มาขอให้ฉันจัดพิธีบวงสรวงก่อนกำหนดตั้งเดือน แถมยังขอให้เปิดทั่วไป ไม่จำกัดเฉพาะคนในกิลด์ด้วย” เฮเดสยิ้มที่มุมปากอีกครั้ง “ภาพบนโล่อคิลิสต้องมีทั้งพิธีฉลองต้อนรับฤดูใบไม้ผลิและฉลองการเก็บเกี่ยว ในเกมจะมีพิธีไหนอีกล่ะที่รวมเอาทั้งสองพิธีไว้ด้วยกันเหมือนพิธีบวงสรวงต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ของกิลด์บุปผา มิคาเอลอาจจะต้องการให้ช่างที่กำลังหาทางสร้างโล่ในตำนานได้ข้อมูลให้ครบถ้วนละมัง” “เฮอะ บอกตรงๆ ฉันว่า ตามิคต้องรู้แล้วแน่ๆว่าใครกำลังสร้างโล่อยู่” อโฟร์ไดท์เดาอย่างคนที่รู้จักมิคาเอลดี “แต่คราวนี้ มิคาเอลสั่งให้ปล่อยข่าวทั้งเรื่องโล่และเรื่องความสำคัญของพิธีนี้ในอินเตอร์เนทแล้วนะ” เฮเดสแย้งยิ้มๆ อันที่จริงเขาก็เดาเหมือนอโฟร์ไดท์นั่นแหละ แต่การทำให้อีกฝ่ายเขว มันก็ไม่เสียหายอะไรนี่ “หึ” อโฟร์ไดท์ไม่เชื่อเลยสักนิด “เอาเถอะ ฉันจะสั่งให้ทำพิธีในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า ส่วนนาย หาทางจับไอ้ตัวแสบที่มาป่วนเวบฉันให้ได้ก็แล้วกัน” ----------------------------------------------------------- อีกฟากหนึ่งของทวีปใหญ่ ในบ้านระดับห้า อาหมวยก็กำลังจัดประชุมกับเหล่าสัตว์เวทย์ “เรื่องก็เป็นอย่างนี้แหละ นายหญิงจึงต้องการเลื่อนระดับเร็วๆ” อาหมวยบอกสัตว์เลี้ยงทั้งสี่ว่า เธออาจจะต้องบุกไปทำเควสในนรก แต่การจะเข้าไปจะต้องเลื่อนระดับให้ถึงเก้าสิบเสียก่อน พี่งูคำนวณข้อดีข้อเสียอย่างรวดเร็ว ถ้ามันยอมไม่กินประสบการณ์ มันก็จะออกมาได้ช้าลงไปอีก แต่เนื่องจากเจ้าเดรกดันสร้างเควสกู้โลก ออกไปมันก็เลื่อนระดับไม่ได้อยู่ดี สู้สะสมพลังเวทให้เยอะๆแล้วออกมาทีหลังแต่เก่งกว่าไม่ได้ มันเลยบอกอย่างใจกว้าง “งั้นข้าจะกินประสบการณ์เฉพาะตัวที่ข้าฆ่าก็แล้วกัน ตัวอื่นข้าให้นายหญิงหมดเลย” อาหมวยยิ้มให้พี่งู “ขอบใจมาก” “แต่ข้ายกประสบการณ์ของข้าให้นายหญิงไม่ได้ ทำไงดี” ยักษ์แดงชักรู้สึกเสียเปรียบ มันเป็นสัตว์เลี้ยงของมิคาเอล มันจะยกประสบการณ์ให้คนที่ไม่ใช่เจ้านายมันไม่ได้ แย่จัง “โง่เอ๊ย แกก็เข้าปาร์ตี้กับนายหญิงสิ แกฆ่าได้กี่ตัว เดี๋ยวค่าประสบการณ์ของแกก็ไปหารกับนายหญิงเองแหละ” พี่งูด่าอย่างไม่เกรงใจ แต่พี่ยักษ์กลับไม่โกรธ มัวแต่ดีใจที่ช่วยนายหญิงได้ “แหมเสียดาย ที่ต้องแบ่ง ไม่งั้นนะข้าจะยกให้นายหญิงหมดเลย” เจ้ายักษ์แดงพูดด้วยความจริงใจ ไม่ได้ประจบเลย จริงๆนะ “แบ่งกันน่ะดีแล้ว ยักษ์แดงจะได้เลื่อนระดับได้ด้วยไง เวลาไปทำเควสจะได้เก่งๆกันทุกคน” อาหมวยบอกยิ้มๆ วันนี้สัตว์เลี้ยงสามัคคีกันดีจัง “แต่ข้ายังเก็บอัญมณีได้ใช่ป่าว” เดรกถามอย่างข้องใจ ไม่วายห่วงของ “เก็บได้สิ” แต่พออาหมวยนึกได้ว่าตัวเองอาจต้องใช้ก็เลยบอกต่อ “แล้วนายหญิงจะไปเรียนทักษะเจียรนัย มาเจียรนัยอัญมณีให้สวยๆเลย ดีไหม” “ดีๆ งั้นนายหญิงต้องเจีย-ใน ให้เดรกหมดเลยนะ” เจ้าเดรกดีใจที่จะได้ของสวยๆ “แล้วโกเลมน้อยล่ะ” หัวหน้าชั้นชักสงสัยว่าทำไมตัวเองไม่มีส่วนร่วม “โกเลมน้อยก็ต้องทำหน้าที่ที่สำคัญที่สุดไง” อาหมวยก้มลงบอกมัน โกเลมน้อยเลยยิ้มกว้าง “คุ้มครองนายหญิง” “ถูกต้อง” ทั้งนายหญิงและสัตว์เวทที่เหลือประสานเสียงกันโดยอัติโนมัติแล้วอาหมวยก็มัวแต่ดึงตัวโกเลมน้อยเข้ามากอดและฟัดด้วยความมันเขี้ยว เลยไม่ได้ยินสิ่งเจ้าโกเลมน้อยคิดว่าตัวเองต้องทำอย่างที่สอง “และเก็บของที่เหลือให้เกลี้ยง ต้องเอากระเป๋าใบใหญ่ๆไป” มันพึมพำวางแผนอย่างดี --------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:40:19

ความคิดเห็นที่ 21 บทที่ 110 ชิงกิลด์ขุมทรัพย์ จากหนังสือรวมข้อมูลเรื่องอาชีพของกิลด์อัศวินมังกรไฟ อาชีพช่างเจียระนัยเป็นอาชีพที่ไม่ติดอันดับยอดนิยมเท่าไร เพราะการเจียระนัยอัญมณีจะทำให้คุณสมบัติของอัญมณีเพิ่มขึ้นมาได้แค่สิบเปอร์เซนต์ จึงไม่ทำรายได้มากขึ้นเท่าไรนักเมื่อเทียบกับการพัฒนาตัวเองไปเป็นช่างสายอื่นๆ ข้อดีข้อเดียวที่ยังทำให้มีคนได้อาชีพนี้ก็คือ มันไม่ต้องทำเควสอะไรซับซ้อน เพียงแค่ไปที่ร้านอัญมณีในเมืองใดก็ได้ แล้วไปขอฝึกหัดกับช่างในร้านก็ได้แล้ว เพียงแต่ คนส่วนใหญ่มักจะถูกปฏิเสธ และเนื่องจากคนได้อาชีพช่างนั้นมีน้อยอยู่แล้ว คนที่ได้อาชีพช่างเจียระนัยก็ยิ่งน้อยลงไปอีก คนที่ยอมขายข้อมูลให้กิลด์อัศวินมังกรไฟจึงมีไม่ถึงห้าคน จนถึงบัดนี้ ทางกิลด์อัศวินมังกรไฟจึงยังไม่สามารถวิเคราะห์ออกมาได้ว่า การจะไปรับทักษะนี้ต้องมีเงื่อนไขอะไรบ้าง สิ่งเดียวที่บอกได้ก็คือ คุณควรจะได้อาชีพช่างฝึกหัดก่อนที่จะเดินไปขอเรียน อาหมวยพับหนังสือรวมข้อมูลเรื่องอาชีพเก็บใส่กระเป๋า วันนี้เป็นวันที่เธอต้องเล่นเกมอย่างโดดเดี่ยวเหมือนกับวันที่เข้ามาเล่นเกมเป็นวันแรก วินและเพื่อนๆถูกเฮเดสเรียกไปเข้าห้องฝึก เฮเดสคุมเด็กๆพวกนี้อยู่หมัด อาหมวยไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะพวกนี้เห็นเฮเดสเป็นไอดอลอยู่แล้วจึงได้เชื่อฟังแบบยอมถวายหัว หรือเป็นเพราะความเป็นผู้นำของเซบาสเตียนกันแน่ แต่ที่แน่ๆ วินและเพื่อนยอมฝึกหนักชนิดตายเป็นตาย ไม่มีบ่นไม่มีอู้ แถมเมื่อวานก็ไม่ยอมกลับมานอนที่บ้าน แค่ส่งข้อความมาบอกว่า “ฝึกสนุกมาก หนักมาก” เท่านั้นเอง ส่วนบรรดาสัตว์เลี้ยงที่ปกติติดเธอหนึบหนับเป็นตังเม ก็เกิดจะรวมตัวกันฝึกขบวนการห้าสีอีก สัตว์เวททั้งห้าตัวยึดห้องฝึกในบ้านมิคาเอลอย่างถาวร นอกจากเล่นกับนอน ก็ไปกวนน้าบุษขอกระเป๋าใบใหญ่ๆ มีช่องเยอะๆ ไม่รู้ว่าเป็นแฟชั่นฮิตอะไรกันหนักหนา พอตัวหนึ่งได้กระเป๋าร้อยช่อง ก็ต้องมีอีกตัวมาขอกระเป๋าที่มีสองร้อยช่อง ล่าสุด เธอเพิ่งได้ยินเจ้าโกเลมน้อยมันไปอ้อนขอกระเป๋าที่มีหนึ่งพันช่อง ที่สำคัญมันขอให้เย็บติดเสื้อสีเขียวตัวเก่งของมันเป็นสิบๆใบ จนเสื้อโรบินฮู้ดกลายเป็นเสื้อหัวหน้าพรรคกระยาจกไปแล้ว ส่วนเพื่อนๆของเธอนะหรือ ตอนที่อาหมวยได้ยินว่าพวกเขารวมตัวกันอยู่ที่ร้านอาหารเล็กๆของผู้เล่นคนหนึ่งอาหมวยก็อุตส่าห์เดินไปหา แต่ทว่า “เปิ้ล แกติดต่อหมวยได้ยัง ฉันอยากรู้เรื่องมันกะคุณมิค” เสียงส้มลอยข้ามฉากไม้มาถึงหูอาหมวย ดีที่ร้านนี้เป็นร้านเล็กมาก มีอยู่แค่สี่โต๊ะ และใช้ฉากไม้ขึงด้วยแผ่นหนังฟอกขาวเขียนเป็นรูปทรงเรขาคณิตกั้นเพื่อเพิ่มความเป็นส่วนตัวให้ลูกค้า คนที่เม้าท์แตกอยู่ด้านในทั้งสามจึงไม่รู้ว่าหมวยมาแล้ว “แกจะกวนมันไปทำไม มันอยากบอกเมื่อไรมันก็เล่าเองแหละ ทีเรื่องแกกะไทเกอร์ ไม่เห็นมันจะมานั่งซักแกสักคำ” พอได้ยินคำคัดค้านของเปิ้ล หมวยก็รู้สึกสบายใจจนเกือบจะก้าวเข้าไปแล้ว แต่... “เฮ้ย ถามจริง แกไม่อยากรู้อยากเห็นบ้างเหรอ เพื่อนเราควงมหาเศรษฐีหนุ่มเนื้อหอมขนาดนั้นน่ะ ไอ้รูปในโรงพยาบาลนั่น ฉันก็ลังเลอยู่นะ แต่ดินเนอร์เมื่อคืนนี่สิ เจ้าหมวยหมดทางแก้ตัว” เสียงของส้มไม่พียงไม่ลดยังเพิ่มความกระตือรือร้น และฟันธงเรียบร้อย อาหมวยหน้ามุ่ย “ไม่คิดจะถามเพื่อนก่อนหรือไง ว่าเป็นไงมาไงกันแน่” เธอบ่นอุบอิบอยู่ในใจ ลืมไปแล้วว่าเมื่อกี้ยังไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้อยู่เลย “แกจะอยากรู้อะไรขนาดนั้นวะ” จักรชักจะสงสัยกับท่าทีของเพื่อน ปกตินอกจากเรื่องทำสวยกับเรื่องกุ๊กกิ๊กทั้งหลายแล้ว ไม่เห็นส้มจะเคยสนใจอะไร “ฉันก็แค่ถามไว้ จะได้รู้ว่าจะต้องไปตัดชุดใหม่เตรียมไปงานไอ้หมวยมันหรือเปล่า ระดับคุณมิค งานคงจัดแบบหรูสุดขีด ฉันก็ต้องแต่งตัวสวยๆเป็นการเกียรติให้มันหน่อย” ส้มกระเง้ากระหงอด เพื่อนๆนี่ ช่างไม่รู้ใจกันบ้างเลย “แกจะต้องไปถามทำไมว้า ไอ้ส้ม ฉันน่ะ นัดช่างไว้แล้ว พรุ่งนี้ออกจากเกมฉันก็ไปวัดตัวตัดเสื้อเป็นอย่างแรกเลย” เปิ้ลเชิดหน้าอวดกระหยิ่มยิ้มย่อง “เฮ้ย นี่แกจะไม่รอถามไอ้หมวยเลยเหรอ” ส้มร้องลั่นร้าน จนคนโต๊ะอื่นบางคนถึงกับยืนขึ้นเพื่อแอบดูว่าโต๊ะนั้นเขามีอะไรกัน จนอาหมวยต้องขยับตัวแอบๆหลบเข้าไปทางหลังร้าน “ถามทำไม ข้าก็สั่งสูทไปแล้วเหมือนกัน ชัวร์งานนี้ได้ไปแน่” จักรเยาะเย้ยเต็มที่ เขาเพิ่งจะเข้าใจว่าเพื่อนไม่ได้เปลี่ยน แต่คราวนี้ออกตัวช้ากว่าคนอื่นเสียแล้ว “ไอ้จักร แกก็ด้วยเหรอ” เสียงส้มยังไม่ลดระดับ จนเปิ้ลต้องปราม “แกเบาหน่อย ลองไม่รู้เรื่องแบบนี้แสดงว่าเข้าเกมมาเร็วล่ะสิ เลยไม่ได้ดูวิเคราะห์ข่าว รู้ไหมว่าสร้อยที่ไอ้หมวยใส่น่ะของใคร แล้วมันพักที่ไหน ...” เปิ้ลเล่าอย่างคนรู้ดี ดีจนมายาวดีที่รู้ดีกว่าต้องถอย เธอเดินออกจากร้านด้วยความขัดเคือง ไม่ได้เคืองเพื่อนนะ แต่เคืองคนที่ทำให้เป็นข่าว และด้วยเหตุนี้อาหมวยจึงเลือกที่จะเล่นเกมคนเดียวจนถึงเวลาบุกด่านประตูผี -------------------------------------------------- อาหมวยเดินผ่านร้านรวงในเขตการค้าของเมืองฮารต์พูลไปยังร้านอัญมณีร้านเดิมอย่างรวดเร็ว ไม่ยอมเหลียวซ้ายแลขวา กลัวว่าถ้าเกิดเจอคนรู้จักจะโดนถามเรื่องโลลิ เดินไปได้สักสามช่วงตึกเธอก็เริ่มโล่งใจที่ไม่มีใครเข้ามาถาม แม้จะไม่รู้ว่าเป็นเพราะไม่มีใครกล้าหรือว่าแผนเบี่ยงเบนความสนใจได้ผล เธอก็หายเคืองจอมวางแผนไปนิดนึง แต่เมื่อเดินไปถึงลานกลางเมือง อาหมวยก็เริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติ พ่อค้าหลายคนเดินเข้าไปหลังร้านหรือไม่ก็ก้มหน้าก้มตาจัดของทันทีที่เธอเข้ามาในลานสายตา หากมีแค่หนึ่งหรือสองคนที่ทำแบบนี้ อาหมวยอาจคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เมื่อมีคนทำเกินสิบคน อาหมวยก็เปลี่ยนเป้าหมาย เดินไปที่ร้านของวินที่ตั้งอยู่ในกิลด์ขุมทรัพย์เจ็ดคาบสมุทรสาขาใหญ่แทน “คุณหมวยคะ” น้าบุษจูงมืออาหมวยไปหลังร้านแล้วกระซิบกระซาบทันที “คุณเหยี่ยวกับเพื่อนๆแย่แล้วล่ะค่ะ พวกกิลด์ขุมทรัพย์บางคนเขากล่าวหาว่าพวกคุณเหยี่ยวทรยศ สมคบกับคนนอกมาชิงเทเลพอร์ท ตอนนี้ถูกกักตัวไว้ จะทำการสอบสวนเย็นนี้ล่ะค่ะ” อาหมวยคิดไม่นานก็เข้าใจ แค่การชิงเทเลพอร์ทร่วมกับเฮเดสก็เพียงพอต่อข้อกล่าวหานี้แล้ว แต่นี่ยังมี กลุ่มผู้เล่นอิสระที่มีกลุ่มพ่อค้าหนุนหลังอย่างวิน และมีข่าวลือว่าเกี่ยวพันกับกิลด์อัศวินมังกรไฟอย่างเธออีก โจรสลัดทั้งสามไม่อาจที่จะปฏิเสธข้อกล่าวหาได้จริงๆ แต่ที่น่าสงสัยก็คือ ข่าวนี้หลุดออกมาได้อย่างไร “น้าบุษว่า เขาจะสอบสวนกันตอนเย็นนี้ใช่ไหมคะ” อาหมวยถาม “ค่ะ ห้าโมงตรง” ------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:43:21

ความคิดเห็นที่ 22 สิบหกนาฬิกา สามสิบนาที ประตูเมืองทุกด้านปิดก่อนกำหนด สิบหกนาฬิกา สี่สิบห้านาที ร้านค้าทุกเมืองปิดหมด รวมทั้งร้านค้าของบริษัทเกมด้วย สิบหกนาฬิกา ห้าสิบนาที สามโจรสลัดถูกคุมตัวจากกิลด์ขุมทรัพย์เจ็ดคาบสมุทร สาขาใหญ่ เดินทางไปที่ลานกลางเมือง สมาชิกกิลด์นับพันยึดพื้นที่รอบเวทียืนรออย่างสงบ เกมเมอร์มุงที่ไม่ใช่คนในกิลด์ต้องถอยออกไปนอกบริเวณ แต่ส่วนใหญ่ก็ยืนออกอยู่รอบนอกนั่นเอง ไม่ได้หนีหายไปไหน บางคนถึงกับปีนขึ้นไปอยู่บนหลังคาและกันสาดของตึกที่รายล้อบอยู่รอบลานกลางเมือง ที่ป้ายชื่อธนาคารขนาดยักษ์ มีร่างเล็กๆอยู่ในชุดผ้าสีน้ำตาลเข้ม หน้าตามอมแมมจนดูไม่ออกว่าเป็นเด็กผู้หญิงหรือผู้ชายนั่งอยู่ในช่องสามเหลี่ยมในตัวเอของคำว่าแบงค์ เด็กคนนั้นกำลังใช้กล้องส่องทางไกลสำรวจเหล่าเกมเมอร์มุง แล้วพยักหน้าอย่างพอใจ เมื่อมองเห็นรูปม้าวาดอยู่บนป้ายร้านค้าทางทิศเหนือ ใต้ ตะวันออกและตะวันตกครบทุกด้าน สิบหกนาฬิกา ห้าสิบเก้านาที หมีขาวแห่งแอนตาร์คติก้า อีกาตาเดียว และตะขอกรงเล็บเหยี่ยวก้าวขึ้นเวทีตามลำดับ พวกเขาแต่ละคนมีนักสู้ถือดาบยาวสองคนเดินประกบอยู่ข้างๆ แต่การควบคุมตัวกระทำอย่างให้เกียรติ ไม่มีการพันธนาการ หากดูเผินๆโดยไม่ทราบเรื่องมาก่อน อาจคิดว่าผู้คุมทั้งสองเป็นองครักษ์ด้วยซ้ำไป สิบเจ็ดนาฬิกาตรง ปึง.......งงง เสียงฆ้องดังขึ้นเป็นสัญญาณ ทันใดนั้น เวทีที่เคยมีแต่นักโทษสามคนกับผู้คุมอีกหก ก็มีคนเพิ่มจำนวนขึ้นมาทีเดียวสิบสามคน รองหัวหน้ากิลด์สองคนและหัวหน้าตึกทั้งสิบลอยตัวลงมาจากท้องฟ้า ไม่มีใครทันเห็นว่าพวกเขาโผล่ออกมาจากไหน ส่วนฉลามขาวหัวหน้ากิลด์เดินออกมาจากกลุ่มสมาชิก ค่อยๆปีนขึ้นเวทีด้วยสีหน้ากลัดกลุ้มและทุลักทุเล ทันทีที่เท้าทั้งสองข้างของฉลามขาวอยู่บนพื้นเวที รองหัวหน้ากิลด์ฝ่ายซ้ายก็ไม่รอช้า เขากล่าวรายงานความผิดของสามโจรสลัดยาวเหยียดทันที หมีขาวไม่มีท่าทีสะทกสะท้าน แม้คำว่าทรยศ หักหลัง อกตัญญูจะออกมาจากปากของผู้กล่าวรายงานบ่อยเพียงใด เขาเพียงแต่ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย เมื่อข้อกล่าวหา ไร้ความสามารถ ถูกเพิ่มเข้ามา “ไม่จริง ผมไม่เชื่อ โปรด..” หีบสมบัติตระโกนร้องขอโอกาสให้หมีขาวอธิบายมาจากด้านล่างได้ไม่ทันจบประโยค เขาก็ถูกเพื่อนร่วมกิลด์กลุ่มหนึ่งเอาผ้าอุดปากและหามออกไป “เฮ้ มันเกินไปแล้ว เอาตัว..” ฉลามขาวตะลึงไปสามสิบวินาทีเต็มๆกว่าจะตะโกนออกมา “หุบปาก” รองหัวหน้ากิลด์ฝ่ายขวาตวาดเสียงแข็ง “คุณเป็นหัวหน้ากิลด์ที่เหลวไหลมาก ไม่เคยควบคุมอะไรได้สักอย่าง น้องชายก็ก่อเรื่องมากขึ้นทุกวัน คราวนี้ถึงกับชักศึกเข้าบ้าน แล้วนี่ยังจะปล่อยให้คนสนิทลุกขึ้นมาก่อกวนอีก” หนึ่งในหัวหน้าตึกโบกมือส่งสัญญาณให้กลุ่มที่ควบคุมหีบสมบัติอยู่ พวกเขาจัดการถอดเสื้อผ้าเพื่อค้นตัวหีบสมบัติทันที “หึ พี่น้องนับพันอยู่ที่นี่ ยังกล้าใช้ช่องทางลับปรึกษากันอีก ผมจะคอยดูว่าวันนี้พวกคุณจะติดปีกหนีไปได้อย่างไร” รองหัวหน้าฝ่ายซ้ายส่งเสียงเยาะเมื่อเห็นไปแดงที่กำไลข้อมือของสามโจรสลัดกระพริบไม่ขาดสาย บ่งบอกว่าพวกเขากำลังใช้ช่องทางลับกันอยู่ แต่ก่อนที่เขาจะส่งสัญญาณให้ผู้คุมจัดการกับนักโทษ กลุ่มที่ค้นตัวหีบสมบัติก็ตะโกนขึ้นมาก่อน “เจอแล้ว” หนึ่งในนั้นยกสร้อยเส้นหนึ่งชูขึ้น สร้อยเส้นนั้นมีจี้ทำด้วยเทอควอยซ์สีฟ้าสด มีลายเส้นสีทองแทรกอยู่ในเนื้ออัญมณีเป็นลายเส้นแบ่งผืนดินและพื้นน้ำคล้ายแผนที่ของโลกในจินตนาการ นับคาบสมุทรได้เจ็ดแห่งพอดี “ได้สัญลักษณ์กิลด์แล้ว ลงมือได้” รองหัวหน้าฝ่ายขวาสั่ง บรรดาผู้คุมที่ยืนข้างสามโจรสลัดชักดาบออกเตรียมสำเร็จโทษนักโทษในการควบคุมทันที คนที่ยืนข้างฉลามขาวก็ยกมีดสั้นจ่อที่กลางหลังของฉลามขาว ส่วนคนที่ค้นตัวหีบสมบัติก็ดึงเอามีดอาบยาพิษออกมา ในขณะเดียวกันก็มีเสียงจากระบบประกาศการยื่นคำร้องขอปลดฉลามขาวออกจากตำแหน่งหัวหน้ากิลด์ ทันทีที่รองหัวหน้าทั้งสองให้การรับรองเสร็จ ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น อ๊ากกกกกก คนที่ถือสัญลักษณ์ของกิลด์ขุมทรัพย์ตวัดมีดในมือเป็นวงกว้าง เพื่อนๆที่เคยช่วยกันจับหีบสมบัติต่างผงะไปด้านหลังเพื่อหลบมีดอาบยาพิษ “ของนี่ ขอเอาไปใช้ก่อนนะ” เขาร้องบอกก่อนจะย่อตัวลงไปคว้าตัวหีบสมบัติ ทันใดนั้น พื้นดินส่วนที่เขาและหีบสมบัตินั่งทับอยู่ก็กลายเป็นน้ำ พวกเขาปล่อยตัวให้จมลง กว่าคนรอบข้างจะตั้งตัวได้ น้ำก็มิดศีรษะจากนั้น แอ่งน้ำก้กลายเป็นพื้นดินเหมือนเดิม คนที่พุ่งตัวมาเพื่อกระโดดลงน้ำไปตามจับจึงหัวกระแทกพื้นจนร้องโอดโอยไปตามๆกัน เหตุการณ์แบบเดียวกันเกิดขึ้นกับฉลามขาว กว่าเจ้าคนที่ถือมีดจ่อหลังจะตัดสินใจกดมีด ฉลามขาวก็พุ่งตัวลงน้ำอย่างรวดเร็วสมกับฉายาไปเสียแล้ว “รายนามผู้รับรองครบถ้วน ผู้เล่นฉลามขาว ถูกปลดจากตำแหน่งหัวหน้ากิลด์ขุมทรัพย์เจ็ดคาบสมุทร แต่งตั้งผู้เล่น เจ็ดดาบตัดเพชร รองหัวหน้ากิลด์ฝ่ายขวา ขึ้นเป็นหัวหน้าแทน” เสียงประกาศของระบบสิ้นสุดพอดี “ฆ่ามัน” หัวหน้ากิลด์คนใหม่ตะโกนสั่งด้วยความแค้น ไม่ทันที่ผู้คุมทั้งหกจะขยับตัว ปลอกแขนโลหะที่เกลี้ยงเกลาไร้ลวดลายของหมีขาวก็มีใบเลื่อยฟันฉลามโผล่ออกมา เขากางแขนตวัดมือไปด้านหลังใช้ใบเลื่อยปาดคอผู้คุมสองคนที่อยู่ด้านหลังจนกลายเป็นแสงในพริบตา ทางด้านอีกา เขาแทบจะลงมือพร้อมๆกับหมีขาว เพียงแต่อาวุธของเขากลับเป็นลูกไฟขนาดเล็กสองลูก เขาจับมันยัดเขาไปในปากผู้คุมของเขาในขณะที่พวกนั้นกำลังอ้าปากค้างตกตะลึงกับจุดจบของเพื่อนที่คุมหมีขาวอยู่ ลูกไฟเมื่ออยู่ในเมื่อจะมีขนาดเท่าลูกปิงปอง แต่เมื่อเข้าไปในท้องกลับขยายใหญ่แล้วระเบิดออก โชคดีที่เหยื่อทั้งสองกลายเป็นแสงก่อนที่ชิ้นส่วนของร่างกายที่ถูกแรงระเบิดฉีกออกจะกระเด็นไปไกล ไม่อย่างนั้น ตัวของอีกาคงเต็มไปด้วยเลือด สำหรับพี่เหยี่ยว เขากลับหลังหันไปแย่งอาวุธจากผู้คุมมาจัดการกับเจ้าของ เขาไม่จำเป็นต้องกังวลกับผู้คุมอีกคน เพราะยุงยักษ์ที่เขาปล่อยออกมาได้จัดการเจาะสมองสูบเลือดจนหมดตัวไปแล้ว พี่น้องสมาชิกกิลด์ขุมทรัพย์นับพันไปได้แต่ยืนตะลึง สำหรับพวกเขา แม้ฉลามขาวจะเหลวไหลและปกครองด้วยการไม่ปกครอง แต่ฉลามขาวก็ไม่เคยขูดรีดพวกเขา ความคิดที่จะปลดฉลามขาวออกจึงไม่มีอยู่ในหัว พรรคพวกของหมีขาวต่างก็ทำตัวเหลวไหลมาโดยตลอด ถึงคราวนี้จะเกินไปหน่อย แต่ลึกๆแล้วในใจของคนพวกนี้ก็ยังหวังว่าสุดท้าย แผนการบ้าๆของสามคนนี่ก็จะส่งผลดีกับกิลด์หรือไม่ก็เท่าทุนเหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมา การตอบสนองของพวกเขาจึงออกจะเชื่องช้าไปหน่อยเมื่อหัวหน้ากิลด์คนใหม่ร้องสั่ง “จับมันอย่าให้ดำน้ำหนีไปได้อีก” แม้คนส่วนใหญ่จะช้า แต่บรรดาหัวหน้าตึกกลับรวดเร็ว อาวุธของพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นหอก ดาบ ทวน ง้าว ต่างฟันมาที่ขาของคนทั้งสาม บังคับให้พวกเขากระโดดขึ้น เมื่อเท้าไม่แตะพื้น ต่อให้มีแอ่งน้ำปรากฏขึ้นอีกก็ไม่สามารถดำหนีไปได้ “ขอบคุณที่ช่วยส่ง” หมีขาวยิ้มก่อนจะแตะเท้าที่ปลายดาบเล่มหนึ่ง ส่งตัวให้ลอยขึ้นกลางอากาศ อีกาใช้เวทลมหนุนตัวขึ้น ในขณะที่ยุงยักษ์คว้าพี่เหยี่ยวบินขึ้นฟ้า “โจมตีสิโว๊ย พวกมันบินหนีไปไม่ได้หรอก” หัวหน้ากิลดืคนใหม่ตะโกนอย่างโกรธจัดเมื่อเห็นลูกน้องมัวแต่เหม่อมองสามโจร ทั้งสามรวมทั้งยุงยักษ์ไม่ได้มีเรี่ยวแรงเหลือเฟือ แต่ในขณะที่กำลังจะตกลงพื้นเพราะหมดแรงก็มีลมวูบหนึ่งพัดมา แล้วหอบพวกเขาลอยไปทางธนาคาร “ตามมันไป” แต่เมื่อเห็นว่าสามโจรเคลื่อนที่เร็วขึ้นทุกที หัวหน้ากิลด์ก็เปลี่ยนคำสั่ง “พลธนู” บึ้ม เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมๆกันทั้งสี่ด้าน ร้านค้าทั้งสี่ทิศพังทลาย ตอนที่ผู้คนกำลังแตกตื่นสับสนนี้เอง โจรสลัดทั้งสามก็วิ่งตามหลังเด็กในชุดสีน้ำตาลหายเข้าไปในซอกตึกข้างธนาคาร “หัวหน้ากิลด์ขุมทรัพย์เจ็ดคาบสมุทรสูญเสียสัญลักษณ์ประจำกิลด์ ผู้เล่นหมีขาวแห่งแอนตาร์คติก้า สมาชิกกิลด์ ผู้ครอบครองสัญลักษณ์ประกาศตัวเป็นกบฏ หลังจากนี้หนึ่งเดือนตามเวลาในเกม ผู้ใดเครอบครองสัญลักษณ์ ผู้นั้นเป็นหัวหน้ากิลด์” เสียงประกาศจากระบบดังขึ้นเมื่อควันระเบิดเริ่มจางหาย ---------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:45:58

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณที่ติดตาม เจอกันอาทิตย์หน้าค่ะ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 06:49:37

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณคนแต่งค่ะ เพื่อเพิ่งส่งลิงค์มาให้อ่านเมื่ออาทิตย์ก่อน บอกว่าเป็นนิยายเกมที่ยอมมากที่สุด ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจจะอ่านเท่าไหร่ แต่ไม่รู้ทำไม อ่านรอบแรกรวดเดียวถึงตีสี่ แล้วก็อ่านซ้ำมาประมาณหกรอบได้แล้ว ถ้ามีใครถามว่าทำไมถึงติดขนาดนี้คงตอบไม่ได้ รู้แต่ว่าอ่านสนุก อ่านแล้วอยากรู้ตอนต่อไปเรื่อยๆ ชอบจิตวิทยาศาสตร์ของนางเอก อาจจะดูว่าทักษะนางเอกได้มาจากความบังเอิญ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย ต้องชื่นชมนางเอกที่ช่างสังเกต สนอกสนใจในการทดลอง ทำซ้ำโดยไม่ท้อถอย มีความคิดสร้างสรรค์ ผสมความกล้าได้กล้าเสีย จนได้รับทักษะต่างๆมากมาย ชอบเรื่องนี้ที่บอกถึงทั้งข้อดีข้อเสียของเกมออนไลน์ เรื่องการหลอกลวง การต้องดูแลตนเอง การพนัน การขายไอเท็ม เราคิดว่าชี้เด็กให้รู้ว่าสังคม(ทั้งในโลกจริงและออนไลน์)มีทั้งด้านดีและร้าย นั้นดีกว่าการปิดหูปิดตาเด็ก ด้วยการห้าม ปิดบังการรับรู้ เด็กก็คิดเป็นไม่ต่างจากผู้ใหญ่ เพียงแต่ขาดประสบการณ์ ขอเพียงมีผู้ใหญ่ชี้แนะ เด็กก็สามารถเรียนรู้และเติบโตได้ เหมือนอย่างที่หมวยสอนอะไรหลายๆอย่างให้วิน ชอบการเสียดสีสังคม ทั้งลัทธิบริโภคนิยม และการเมือง ทำได้โดยไม่น่าเกลียด ตลกขบขัน แต่เสียดแทงยิ่งนัก ชอบการแอบให้คำใบ้ล่วงหน้า ชวนให้เราแอบเดาว่าข้อมูลที่บอกมาตอนนี้ จะทำให้เรื่องราวในตอนต่อไปเป็นอย่างที่เราคิดไหม จนทำให้ตอนอ่านรอบหลังๆ ทำไฮไลท์ว่าส่วนนี้ต้องเป็นคำใบ้แน่เลย บ้าเนอะ 55+ ชอบตัวละคร หลายๆตัวเลย อยากให้น้องเซบี้เป็นแฟนกับอโฟรไดท์จัง แอบคิดไปเองว่า ตอนแรกเซบี้ปฏิเสธเพราะโดนหลิงบังคับจัดฉาก(ประมาณคลุมถุงชน) แต่เท่าที่อ่านมา จากตอนแรกที่น้องโฟรดูกลวงๆไร้สมอง จริงๆก็เป็นคนดีมีอะไรซ่อนอยู่เหมือนกัน ถ้าเซบี้ ได้ทำงานร่วมกะน้องโฟร์ไปนานๆ ได้เรียนรู้กันมากขึ้น อาจจะตกหลุมรักกันจริงก็ได้ (และอาจเป็นแผนของน้องมิคอีกที) อยากเห็นฉากที่น้องมิคถูกน้องหมวยท้าดวลเพื่อสิทธิการเป็นผู้ปกครอง น่าจะดุเดือด เผ็ด มัน และแอบหวาน มีอีกหลายฉากที่อยากเห็น รอลุ้นว่าจะเป็นอย่างที่เราคิด หรือคนเขียนจะหักมุม มีสงสัยนิดหน่อย ถ้าทักษะปลดผนึกมันสอนกันได้ แบบที่น้องหมวยสอนบรรดาม้า ทำไมหมวยไม่สอนวิน วินจะได้เป็นพ่อค้าตลาดมืดแบบครบวงจร สุดท้าย ขอสมัครเป็นแฟนเหยี่ยว ฉลาด แล้วก็กวนได้อีก กรี๊ดดดด จากคุณ : plaka เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 21:23:25

ความคิดเห็นที่ 25 “งั้นผมอยู่กับกลุ่มผมก็แล้วกัน” มังกรขาวรับอาสา บุษบาเลยยิ้มให้อย่างขอบคุณ (งั้นมาอยู่กับกลุ่มผม?) แล็บ (บ) ป๊า-ม้า ม้า น่าจะไม้โทนะ มีสะกดทั้งเอ็นดอร์ฟิน เอ็นโดฟินเลยค่ะ รู้สึกว่า 10 ตอนนี้ดูเร่งๆ นิดนึง ช่วงสืบสวนเนี่ย ลุ้นว่าองครักษ์เทพเดี้ยงไปยัง และพี่เหยี่ยวจะได้เป็นหัวหน้ากิลด์ปะ :) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 52 21:51:32

ความคิดเห็นที่ 26 วันหลัง จะเอารูปคทาเวท ของจริง มาให้ดู ถ้าได้เห็นของจริง รับรองว่า คนเขียนตาโตเท่าไข่ห่าน ก่อนหุบเป็นไข่จิ้งจก ตอนเห็นราคาตัวคทาระดับ 4 และกลายเป็นไข่มด เมื่อคำนวนค่า "upgrade" เสร็จ ... จากคทาเวทระดับ 4 เป็นระดับ 10 ของเขาทำได้จริงๆครับ และ ... (แล้วแต่ความเชื่อ) อาจไม่มี "พลัง" มากเท่าคทามังกร แต่"ผู้แกะสลัก"รับรองว่า ปักลงไปตรงไหน อาคม มนตร์มืด หรือ วิญญาณ .. กระเจิง ผมปะเหลาะ .. ลูบๆคลำๆอยู่เกือบชั่วโมง คุณลุงเจ้าของได้แต่ยิ้มๆ จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 52 16:36:44

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านเรื่องอาหมวยออนไลน์มานานแล้วตั้งแต่คนแต่งเริ่มเขียนที่เว็บเด็กดี แต่ไม่ค่อยได้โพสเมนท์ในเวปนั้นเพราะไม่ได้เป็นสมาชิก ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆ อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกหลายรอบ ทุกวันต้องเข้าไปเฝ้าตอนใหม่ อ่านแล้วมีความสุข ได้ข้อคิดดีๆหลายอย่าง อยากอ่านเป็นหนังสือ จะได้หยิบมาอ่านได้ทุกเมื่อยามว่าง ถ้าแต่งจบแล้วอยากให้ช่วยพิจารณาทำเป็นหนังสือด้วยนะคะ ปล. เป็นคนแนะนำนิยายเรื่องนี้ให้ #24  และ แนะนำให้เพื่อนหลายๆคนอ่านมาแล้วคะ ขอค่านายหน้าเป็นนิยายหลายๆตอนนะคะ ^^ ปล2 ชอบโกเลมน้อยที่สุด น่ารักได้อีก จากคุณ : เพนกวินร่าเริง เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 17:33:47

ความคิดเห็นที่ 28   ฮึ ตามิคมีผู้ช่วยคอยหนุนตั้งเยอะ ยังจะมีนักข่าวอีก เซบี้เลยไม่ได้ขึ้นเวทีเลย รอตอนบุกนรกดีกว่า เซบี้ต้องเด่นกว่าป๋ามิคที่ไม่ได้ไปแน่ๆ เพราะเซบี้ขับยานได้ เชอะๆๆๆ (ง่ะ หนมจีนลืมไปว่าป๋ามิคได้ทักษะเปิดนรกนี่นา ก็ต้องได้ไปด้วยสิ ชริ!) เก็บไก่เพิ่มให้ค่ะ ในเด็กดีไม่ได้เก็บให้เพราะมันก๊อปปี้เพสต์ไม่สะดวกน่ะค่ะ (เป็นอีกเหตุผลที่อยากให้มาอัพในนี้มากกว่า) ท่ามกลางการแอบเมียงมองของยามรักษาการ >>> รักษาการณ์ รักษาการณ์ ก. เฝ้าดูแลเหตุการณ์ เช่น มีทหารรักษาการณ์อยู่ตลอดเวลา. ว. ที่เฝ้าดูแลเหตุการณ์ เช่น ทหารรักษาการณ์ ยามรักษาการณ์. รักษาการ ก. ปฏิบัติหน้าที่แทนชั่วคราว ใช้หุ่นยนตร์ดูแลบ้านก็ดีไปอีกแบบนะ >>> หุ่นยนต์ เขาให้วินเลือกแล้วนี้ว่าจะดูหนังเรื่องอะไร >>> นี่ จ้างวิทยาศาสตร์มหาบัญฑิตมานั่งช่างตวงวัด >>> บัณฑิต ในการจับจิกซอร์พวกนี้มาต่อกัน >>> จิ๊กซอว์ ก็อกๆ เสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะขึ้นพอดี >>> ก๊อก นักออกแบบไม่ลืมใส่สัญชาติญาณ >>> สัญชาตญาณ สัญชาติญาณของอัลติเมทโกเลมนับถือคนที่พลังเวท>>> สัญชาตญาณ แกร้กๆ >>> แกร๊ก ผมนะมันพวกผู้เล่นอิสระ >>> น่ะ แล้วก็เป็นพวกมนูษย์ไฟฟ้าด้วย >>> มนุษย์ จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 20:33:32 A:125.25.134.216 X: TicketID:063710